Özellikle sağlık-tıp alanında eğitim görmekte olan genç arkadaşlarıma okuma tavsiyesi: Ebu Bekir er-Razi’nin “Felsefe Risaleleri” (Hekimlik Ahlakı da bunun içinde) (Türk Yazma Eserler Kurumu yayını) ekitap.yek.gov.tr/urun/felsefe-risaleleri_602.aspx Bu konuda bir makale: dergipark.org.tr/tr/download/article-file/14384 Jacqueline Du Pré www.classical-music.com/features/articles/jacqueline-du-pre/ Jacqueline Du Pré’den ilham alan film: Hilary and Jackie www.imdb.com/title/tt0150915/
Jaqueline du pre hakkında bir göz gezdirdim de hakikaten harika bir çellistmiş ayrıca birkaç belirtilen duygu durumunu da kendiminkilere benzettim sanırım derin bir araştırmaya değecek biri olacak
Bizde "başkası yerine karar verme" olayı çok fazla var. Başta aile içinde bu durum başlıyor. Kişi, biraz sessiz ve içine kapanık ise arkadaş ortamındaki alfalara göre plan yapması gerekiyor. Eş, dost, akraba spor günlerini bilse de o günlere plan yaparak "bir gün de gitmesin ayol" diyebilecek rahatlığı bulabiliyor. Bilinç altı da tüm bunlardan sonra kendine olumsuz yakıştırmalar yapmaya başlıyor. Sonra bir gün sinir krizine girip, herkese ağzına geleni söyleyince insan ilişkileri zedelenebiliyor. Saygı, hoşgörü, mesafe aynı zamanda sevgi ve şefkatin de eşit olarak bulunabileceği eğitiminin, insanlara verilmesi gerekiyor. Artık psikologlar mı, öğretmenler mi verir bunun eğitimini bilemem ama, bence evlenip aile kurmadan önce en az 6 ay böyle bir eğitim verilmeli bireylere. Herkes herkesin hayatına müdahale etmemeyi şu ya da bu şekilde öğrenmeli. Psikolojik sorunların kaynağının (başlıca kanayan yarasının) bu olduğunu düşünüyorum ben. Daha çocukken kendi kendine yetebileceğini ve birşeyleri başarabileceğini teşvik eden davranışlarda bulunmaları gerekiyor ebeveynlerin. Bunun aksine "sen hiç birşey beceremezsin, daha yaşın küçük, iyi yapamıyorsun dur ben yapayım" dedikleri vakit bir çocuğa yapabilecekleri en kötü şeyi yapıyorlar aslında.
Katılıyorum, özellikle plan yaparken başkaları tarafından edilen 'aman, bir gün de yapmasın' lafı çok sinir bozucu. Sanki kişinin seçiminin hiç bir önemi yokmuş, başkaları her istediğinde kendinde ödün verebilecekmiş gibi davranılıyor. Söylediğiniz gibi eminim zamanla bu kişinin de 'acaba benim seçimlerim önemli değil mi?' diye düşünmesine yol açıyordur ve özsaygı için yıkıcı olabiliyordur. Bunun farkında olarak, böyle bir durumda kalındığında itiraz etmek çözüm olabilir belki iyileşmede.
Bu kanaldan aile, arkadaşlar ve sevgili konusunda yani insanın çevresi konusunda çok faydalanğım videolar oldu. Umarım hiç bitmez bu seri. Girişte kitabı tanıtırken direkt "Zor Bir Ailede Büyümek" kitabı aklıma geldi.
1 sene boyunca sebebi bulunamayan bir kalp ağrısı ile yaşamış, 2 senedir de sebebi belirsiz bir nefes darlığıyla yaşayan biri olarak psikolojinin bedeni nasıl etkilediğini çok iyi anladığımı söyleyebilirim. Üniversite sınavı döneminde yaklaşık on veya on beş kez kalp krizi şüphesiyle acile gittim ve her seferinde hiçbir şeyin yok deyip eve yolladılar. İki sene önce de 7/24 devam eden ve hayatımı bana zehir eden, hayatta hiç sigara içmemiş biri olarak bana ciğerlerimin çürüdüğünü düşündüren bir nefes darlığı şikayetiyle 3-4 kez hastaneye gittim ve ciğerlerimi kaç kez kontrol etmelerine rağmen hiçbir şey bulamayıp cillop gibi ciğerlerin var deyip yine eve yolladılar. Bu süre içinde ciddi psikolojik sıkıntılar içinde olduğum için bana birkaç kişi sebebi belki de psikolojiktir dese de maalesef inanmıyordum ve bu kadar acının sebebinin "sadece" psikolojik olduğu gerçeği bana şaka gibi geliyordu, beni sakinleştirmeye çalışıyorlar diye düşünüyordum. Psikolojik yardım almayı kabul edip biraz da araştırma yaptıktan sonra bu gerçeği sonunda kabul edebildim ve benimle aynı durumda olan binlerce insanla karşılaştım. Gerçekten de çok korkunç dönemlerdi ve hala da yaraları iyileşmedi o günlerin, ama en azından şimdi psikolojimizin bizi ne hallere getirebileceğini çok iyi biliyorum ve kendime iyi bakmaya çalışıyorum.
Bende de pandemi döneminde anksiyete ortaya çıktı, ne olduğunu bile tam bilmiyordum. Bir gün kalp krizi geçirdiğimi inanıp acile gittim, hiçbir şey çıkmayınca terapiye başladım, çok daha iyiyim artık. Size de çok çok geçmiş olsun.
Şu aile onayı konusu beni harbiden çok etkiledi, ailem tarafından hiçbir zaman onaylanmadığı fark ettim, ailemle kavga ettiğimde daha önce hiç böyle bir düşüncem olmadığı halde, iyi bir üniversite kazandığımda bile beni görmezden geldiniz, dediğimi hatırlıyorum. Umarım sonum kitaptaki insanlar gibi olmaz, çünkü hocalarımı kafamda ilahlaştırıp saygılarını kazanmaya çalıştığımı hatırlıyorum, allahtan karşılık alamadım da bu eğilimlerim zamanla azaldı. Neyse parama kıyamadığım için terapi almıyordum, en iyisi parama kıyayım.
Dinlerken mahvoldum. Bastırdığım duygularımı ve düşüncelerimi hatırladım ama öyle yoğun ve karışık halde hücum ettiler ki onları profesyonel yardım olmadan düzenleyebileceğime ve ifade edebileceğime inanmıyorum. İşin kötüsü bu yardımı istemeye de korkuyorum. Buradan çığlık atıyorum yalnızca. Öz hakiki kişisel gelişim seriniz bir cevher gerçekten. Teşekkür ederim.
Bu konu bana o kadar yakın geldi ki. Ortaokuldayken birden bire çok şiddetli göğüs ağrıları çekmeye başladım. Öyle ki ailem defalarca kalp krizi geçirdiğimi ya da kalp hastası olduğumu, vücudumda kesinlikle bir sıkıntı olduğunu düşünerek beni birçok kez hastaneye götürdü. Ancak sorun şu ki vücudumda bir türlü bunu tetikleyecek bir şey bulamıyorlardı ve ağrılarımın sebebi de kesinlikle bilinmiyordu. Ağrı kesici yazarak geri gönderiyorlardı. Bazıları panik atak olduğunu, bazıları ise anksiyete geçirdiğimi söylüyordu. Liseye geçtiğimde ağrılarım biraz daha hafiflemişti ama hala hayatımı çok fazla etkileyerek sürekli bir şekilde devam ediyordu. Zamanla ağrı ataklarımın tam olarak hangi durumlarda tetiklendiğini not almaya başladım. Üniversiteye geçtiğimde de fibromiyalji ile ilk kez tanıştım. Meğer yıllardır çektiğim bütün bu ağrıların sebebi fibromiyalji denilen bir hastalık sebebiyle oluyormuş. Fibromiyaljinin olmasına sebep olan şey ise depresyon, kötü ruh sağlığı, stres gibi duygusal etkenler. Kendim birebir tanık olmasaydım kesinlikle ruhsal durumun bedeni bu kadar etkileyebileceğine inanmazdım. Resmen hayatımın birçok bölümünde defalarca kalp krizi ağrısına eş değer bir atakla yaşadım ve hala da yaşamaya devam ediyorum. Günlerce ağrı yüzünden yatağımdan çıkamadığım olmuştu. Tedaviye başlamış olsak da malesef asla tamamen hayatımdan çıkmadı. Kimsenin böyle bir şeyi tecrübe etmesini kesinlikle istemem. Kendimize yapabileceğimiz en iyi iyilik kesinlikle ruh sağlığımızı korumak ve üzerine düşüp gerekirse destek almak.
bir şey sormak istiyorum acaba bu hastalığı özel hastanede mi keşfettiler? Benim annemin de bu tarz psikolojinin vücuda yansımasından muzdarip olduğunu düşünüyorum hastaneye gitmesine rağmen bir şey bulamadıkları için hastaneye hiç gitmiyor gibi bir şey çok fazla yerde ağrısı var ve zamanında çok zor şeyler yaşamış. Acaba devlet hastanesinde mi bulamıyorlar onu merak ediyorum
Tıp öğrencisiyim. Benim fakültemde öğretilen ilk tıbbi cümle 'insan, biyopsikososyal canlıdır' cümlesi. Bu üçünün de birbiriyle çok alakalı ve önemli olduğunu ilk sınıfta öğreniyoruz. Genel öykü alma dersinde de hastanın psikolojik durumuna dair bir kısım var. Gelelim dünyada ve ülkemizde neden pratikte bunu göremediğimize. Pek çok gelişmiş ülkede, en azından birleşik krallıkta, şikayete bağlı yönetmelikler vardır. Hipokrat zamanından beri olan 'hastalık değil, hasta esastır.' düsturu yavaş yavaş tam tersine dönmeye başladı. Günümüzde birleşik krallıkta hangi hastaneye giderseniz gidin size tamamen aynı yaklaşırlar. X şeklinde baş ağrım var dendiğinde sorulacak sorular da istenecek tetkikler de bellidir. Hasta davacı olursa da hekim, yönetmeliğe uydum der ve olay biter. Ülkemizde hasta psikolojisi üzerinde durulmaması çok daha farklı bir sebepten. Dünya sağlık örgütüne göre hastanın ilk gelişinde ideal görüşme süresi 20 dakika civarındadır. Yine ilk sene iletişim becerileri dersinde bu 20 dakikada hastayı rahatlatmamız, tüm kuşkularını kaldırmamız, tekrar hasta olmasını engellemek ve tedaviyi düzgün uygulamasını sağlamak adına hastayı bilinçlendirmemiz gerektiğini öğrendik. Ama pratikte ortalama hasta başı süre 3 dakikadır. Tek mesaide 150 hasta bakınca da bırakın psikoloji değerlendirmeyi nefes almaya zor vakit kalıyor. Bu vakitsizliğe rağmen cefakar hekimlerimiz hastanın gelme sebebi dışında da problemi olduğunu yakalayabiliyor. Ama bu senaryoda da dava açılması hiç ender bir durum değil. Peki hekimin hiç mi suçu yok? Maalesef ideal çalışma koşullarında dahi hekimler de insan oldukları için gözden kaçırdıkları durumlar olabiliyor. Özellikle psikaytri, nöroloji vb. dışında uzmanlarda, hastaya tamamen kendi branşları odaklı yaklaşmayı çok görebiliyoruz. İşin bir tık mesleki deformasyon kısmı da yok değil. Sorularınız olursa memnuniyetle cevaplarım. Yanlışım olduysa düzeltene minnet duyarım.
Biz de fakültede aynı şekilde eğitim alıyoruz(hastadan anamnez alma vs) ama hocalarımıza bunu pratikte nasıl 3 dakika içerisinde sorgulayacağımızı sorduğumuz zaman aldığımız cevap sabit olarak '' Biz size işin optimalini anlatıyoruz. Bu anlattıklarımızı 3 dakikada yapmak size kalmış'' şeklinde oluyor. Mesleğe başladığımız zaman hastabaşında 40 dakikada aldığımız anamnezi 3 dakikada nasıl halledeceğimiz konusunda hiçbir fikrim yok maalesef
Daha izlemedim videoyu ama ben genel olarak biraz endişeli ve stresli biriyim. Stresli olmanın sağlığa zararlı olması stresimi 2 katına çıkartıyor. Döngü bu. Streslisin, stresin sağlığa zararlı olduğunu biliyorsun ve bu daha da stresli olmanı sağlıyor. Büyük ihtimalle ileriki dönemlerde daha stresli bir hayatım olacak. Keşke stres sağlığa zararlı olmasa. Stresin zihinsel yükünü çekerken vücudunda da etkisinin olması haksızlık
Stresin sağlığa zararlı olduğunu inanma.Bu durumu icsellestirirsen bunu vücut böyle kabul eder.Bir Ted konuşması izlemiştim orada şöyle diyordu.Dunyada stresten ölenlerin sayısı, stresin insanı öldürdüğünü inananların sayısından çok daha az.Yani stres değilde stresin öldürdüğüne inanmak insani bitiriyor.
“Çocuklukta ihmalin izi ,Boşluk Hissi “kitabı da bununla paralel giden bir kitap ve yine duyguların ifade edilememiş olması ve sonuçları ile bağlantılı. Dilerim bir gün ona da sıra gelir😌
İzlerken çok tetikledi beni bazı şeyler o yüzden tek seferde bitiremedim videoyu ama hepsine rağmen çok da rahatladım aynı zamanda, kendime olan eziyetimin daha da farkına vardım, daha iyiye gidiyorum gideceğim de. Teşekkürler bu güzel video için
❤❤❤siz benim social network umdasiniz. O kadar book club aradim sizi buldum cokkkkk yararlaniyorum. Ic dunyam zenginlesiyor. Hayatimin bir parcasiniz. Her gun minumum 1 videonuzu seyrediyorum.
Böyle bir raslantı olamaz ben de şuan tam bu kitabı okuyorum. Üniversitenin kütüphanesinde gezinirken gözüme ilişti ve duygusal sorunlarım olduğu için okumaya karar verdim. Hiç bir şey tesadüf değil ve hakikaten çok farkındalık katan bir kitap. ❤️
Merhaba Ceren abla. Teşekkür ederim bu kitabı bizimle paylaştığın için, ağzına sağlık. Yaşadığım şeylerden dolayı kendimi yalnızlaştırmayı tercih olarak görüyordum artık ancak onun verdiği bunalımlar ,bazı durumların içinden çıkamayışımla, hatalı olduğumu biraz geçte olsa anlıyorum. Kitabı okurken kendimle özleştirdiğim yerler var ve öğrendiğim, aklıma not edeceğim birkaç şey buldum. 🙂 Umarım kişisel gelişimlerin devamı gelir. Yayınlarını izleyeli bir yıldan fazla olmuştur ve bana ilaç gibi geliyorsun. İyi ki varsın.
videoyu dinlerken bu yorumu yazıyorum o yüzden düşüncelerimi karmaşık sıralıyor olabilirim. bir yıldır sedef hastalığım ve artritim var, hormonlarla ilişkin rahatsızlığım var ve karaciğer hasarım, kolestrolum var ve sadece 26 yaşındayım! bunlar için çok erken yani. bu arada sedef sadece cilt hastalığı olarak biliniyor ama otoimmun bir hastalık ve bende olduğu gibi eklem tutulumları olabiliyor. bütün romatizmal değerlerim abuk sabuk, lenfositlerim yani bağışıklık hücrelerimin sayısı cok fazla yani kitabın ilk sayfalarında da dediği gibi, SÜREGELEN BİR İÇ SAVAŞ VAR. aynı zamanda biyokimya ve moleküler biyoloji masterım var, yani bu stres denen olgu saşılır şey ama maya mantarının da hücresel fonksiyonlarını etkiliyor, en kompleks organizmaların da. psikoloji tahsilim yok self okumalarım da pek iyi seviyede değil. bazen öyle zamanlarda psoriatik artritim atak yapıyor ki hiç bir el eklemimi kullanamıyorum, tutup bardağımı çay içemiyorum. doktorlar stresten uzak durmayı ilk sırada söylüyo, stresli değilim diyorum. yani şuan stresli değilim sadece travmalarım var. meğer ben stresin tanımını yanlış yapıyormuşum bu okuma dizisi bana bunu öğretti. bu semptomlarım babamı 6 yıllık savaş sonrası kaybettiğim ay ortaya çıktı, aslında stres kaynağı artık yitip gitmişti, o korkulu gün gelmişti. ben de okulu bitirmiş, işiz güçsüz yatıyodum evde. ama benim nörotransmitterler coktan b*ku yediği için zaar, fight mekanizmam ortadan kalktığında sonuçlarıyla yüzleşiyor oldum. mary de tamam artık rahatım dediğinde MS ortaya çıkıyor ya onun gibi. şimdiki kişiliğimde onunla çok ortak noktalar buldum. ben de kendi duygusal gereksinimlerimi öne koyarsam kimse tarafından sevilmeyeceğime inanıyorum/ eminim. dinledikçe aydınlandım ya, kafamdan ışıklar çıktı ulvi bir müzik eşliğinde. neyse, teşekkürler çok. kitabı hemen şimdi sipariş ettim (ağlayarak).
Çok geçmiş olsun. Nacizane tavsiyem, eğer çok kötü hissedecekseniz kitabı çok yavaş, birkaç günde bir okuyun, kendinize çok yüklenmeyin lütfen. Sevgiler.
Abla bir tıp öğrencisi olarak, bu yeni açılan alanlar belirli üniversitelerde açılıyor. Mesela Ege'de acil uzmanlığı var ancak bu Türkiye'deki diğer hastanelerde yok şu an. Yazarın bahsettiği açılan alan böyle bir şey olabilir. Şu an hala eğitim kısmındayım ancak modern tıp dergilerini de incelemek de gerekir. Hocalarımızla ilgili kısma katılıyorum ve arttırıyorum, biz hastanın öyküsünü alırken(anamnez) odaklanmamız gerektiğini söylüyorlar ve onlara hasta sunumu yaparken semptomlar dışında çoğu şeyi umursamıyorlar. Belki de bu hasta yükü ile ilgilidir. Sürekli bir mobbinge uğrama kısmı var, hocalarımızın çoğu takdir etmiyor. Bu nedenle hocalar bir kez bile bize doktor bey, hanım dese çok mutlu oluyoruz oysa zaten bizim titrimiz bu. Şu an ders aramdayım ancak toplam uykum sadece 3 saat, sadece 3! Ve daha sınavıma 2 ay var ancak mobbingden kaçınmak için bunu yapıyorum. Yazdıkça yazasım geliyor kusura bakma abla içimde çok birikmiş. Abla iyi ki sen, Can abi gibi insanlar var da ders aralarımızda biraz olsun rahatlayabiliyoruz. Çok teşekkür ederim !
@cahil filozof Yani sorduğun sorunun sebebini pek anlamadım ama cevap vereyim: Zeki olduğumu sanıyorum, sayısalcıydım ve şu an kadar olmasa da çalıştım. Ama unutmamak gerekir ki çalışkan olmak veya zeki olmak o kadar mühim değil sonuçta subjektif bir durum bu kime göre neye göre.
@cahil filozof bence hiç bir şeyi talan ettiğin falan yok, benim 11.sınıfta fizik yazılılarım 55 falan geliyordu. Çalışma hipotezini kur çalışa sistemini oturt verim alıyorsan devam et verim alamadığın anda hipotezine geri dön ve yeniden bir çalışma sistemi oluştur bu sistemi de geçen sefer yaptığın hatalardan derslerini alarak kur. Bu son verdiğim tavsiyeyi hayatının her alanına uygulayabileceğini umarım farketmişsindir.
@Ilgaz makale linki attım iki kez yorum olarak gitmemiş, googlelarsan görebiilirsin. Tıp okuduğuma eminim ve sana kanıtlamaya ihtiyacım yok hastam olmadığın sürece.
@Ilgaz Tustaki acil uzmanlığından bahsetmiyorum. Acil uzmanlığı çoğu üniversitede kapalı aslında sadece isimden ibaret. Ne makalesi dediğin makalelerde de aslında acil uzmanlık sistemin nasıl işlediğini anlatıyor. Sana o makaleleleri açıklayacak kadar vaktim olsa keşke. Bu arada sen de tıp okuyorsan lütfen OKU OKU OKU . Ezberden bilgi söylemek çok hatalı özellikle insan hayatıyla ilgileneceksen. Bir de mümkünse üstte Ceren Ablanın yorum olarak tutturduğu makaleye bak. Lütfen yine yorum yazacaksan bana ezberden fikirlerini söyleme, sürekli olarak birisini yalan söylemekle veya deneyimsiz olmakla suçlama bu çok hatalı bir davranış biçimi bunu yıllar önce Ebu Bekir er-Razi de yazmış zaten. Birinci sınıf değil dördüncü sınıftayım. Sen kendi perspektifinden durumu açıklarsan çok güzel olur belli ki sen isim olarak baya üsttesin.
Üç gündür önüme gelen tüm videolarınızı izliyorum!! Ciddi anlamda bilgilendim. Ben Yunanistan'da Atina'da yaşıyorum. İstanbul'dan gelecek arkadaşıma kitap siparişi vermiştim! Sizinde okuduğunuz ve önerdiğiniz bir çok kitabı listeye ekledim. iyi ki varsınız!! Bu videoda bahsettiğiniz konuyu bizzat yaşayan birisiyim! Tanıştığım bir kadın ile ilişkimizin başladı.. Ve her geçen gün ilişkinin beni hasta etmeye başladığını fark ettim.. Sürekli artan bir stres altında hissediyordum. Sigara içmiyorum.. sigara ya başladım.. Sağlığımin bozulduğunu partnerime her gün söyledim!! Çünkü izole bir yaşamın içine almıştı beni.. Şehirden uzak bir evde yaşamaya başladık..11 Köpek ve 4 kedi Ile birlikte yaşıyorduk!! Bedenimde strese bağlı yaralar oluşmaya başladı. Partnerim ile bir çok kez konuşmaya çalışmama rağmen sonuçta sürekli olarak acı çekiyor ve onun beni anlamasını bekledim! Sonunda beni hasta eden kişi benim doktora gitmem gerektiğini söyledi. Bir psikiyatri doktor'una gittik.. Bana ağır anti depresan ilaçlar yazdı. 1 hatta kullandım! Tamamen hayalet gibi yaşıyordum. O arada bir arkadaşım ile iletişim kurmam ile uyanmaya başladım.. Ve hemen o evi o kişiyi terk ettim!! Cezaevinden çıkmış gibi hissediyordum!! Yeniden sosyal olmaya başladım!! Umarım herkes kendini gerçekleştiren bir yaşam yaşayabilir! Saygılar 🌼
@@Tarih_Obası size naçizane tavsiyem hayvan severlik duygusunu tamamen abartan.... hayvanları insandan daha üst canlılar gibiymiş yaşayan.... İnsan hayatına hiç değer vermeyen... evlerin içini çiş, bok ve kedi köpek kılından gecilmeyen bu durumu hastalık seviyesine getiren...bunu normal bir yaşam tarzı gibiymiş sunan... Yanlışları söyleyen insanları hayvan düşmanı gibi gösteren insanlarin hayatı hakkında bir program yapmanızı istiyorum... Not;Kesinlikle bir hayvan karşıtı değilim.....
Ceren abla tıp fakültesi 6. sınıf öğrencisiyim. Fakültede bize söylenen ilk şey hastanın hikayesinin oldukça önemli olduğuydu fakat yıllar geçtikçe bunu pratikte uygulamanın ülkemizdeki yoğunluktan dolayı çok zor olduğunu gördüm. Onun dışında modern tıpın yaklaşımı genel olarak organik bir sebep bulunamadığı takdirde psikolojik sebeplere yönelmekten yana. Zira böyle bir yaklaşım benimsenmediğinde; doktorların hastalığa ön yargıyla yaklaşıp, çoğu hastalığı psikolojik bir temele bağlayıp, altta yatan organik sebebin göz ardı edilebilmesinden veya gözden kaçırılabilmesinden endişe duyuluyor. Bu sebeple öncelikle organik sebepler araştırılır. Organik sebebin yanında psikolojik sebepler de varsa psikolojik sebepler daha çok zemin hazırlayan bir faktör olarak değerlendirilir çoğu hastalıkta. Ama benim şahsi düşüncem, modern tıp psikoloji alanında görece yetersiz kaldığı ve bariz tedavi seçenekleri sunamadığı için daha çok organik sebeplere yöneliyor.
Küçüklüğümden beri psikolojiye de tıbba da çok ilgim vardı ve vücuttaki olayların duygularla bağlı olduğuna çok inanan bir insanım. Üniversitede hep tıp okumak istiyordum ama psikolojiden uzak kalmak da hep içimde bir ukde olacaktı , psikoimmünölojiyi duyduğum anda gözlerim parladı. Teşekkür ederim bana ilham verdiğiniz gelcekte seçeceğim meslek için motivasyon verdiğiniz için!💗
Ağzına ve yüreğine sağlık Ceren ❤❤❤ Ayrıca, Tarih Obası'nın daha da güzelleşmesi için katkıları bulunan Yağmur'a çok teşekkürler, eline ve emeğine sağlık. ❤❤❤
Tıp öğrencisiyim. Stresin, başka kötü psikiyatrik durumların vücutta organik bozukluklara yol açtığı yıllardır bilinen , tıp faükltesinde öğretilen br şeydir. Buna somatizasyon denir. Tüm doktorlar bunu bilir ve kabul eder. Bu konuda bir fikir ayrılığı yok. Örneğin mide ülseri çok tipiktir, hemen akla stresli bir yaşantıyı getirir ve her doktor da bunu sorgular. Burada biraz ele alınan hastalık işin içine giriyor. Bazı hastalıklar stresle çok ilintili, doktorun aklında böyle bir tanı varsa hastanın psikiyatrik durumunu irdeliyor ve psikiyatriye gitmesini tavsiye ediyor. Ülkemizde muayene sırasının kısa olması, çalışma koşullarının yıpratıcı olması hastanın öyküsünü uzun uzadıya almaya engel olduğu için aslında hasta doktorun bilgisinden tecrübesinden mahrum kalıyor. Yani aslında koşullar sağlansa sıra ona da gelecek.
Çok uzun zamandır değil daha yeni yeni geçirdiğim başarısız 2 sınav senesi sonrası kabullenemediğim stres yüzünden birçok hastalıkla boğuşmaya başladım ritim bozukluğu alerji ve birçok problemle hala boğuşuyorum ve ben stresin gerçektende bu kadar etkilediğine katılıyorum kafamdaki sesleri susturmak için verdiğim çaba yetersiz kalıyor ve iki yana savrulup duruyorum profeyonel yardım almak desen hapa boğuyorlar dinlemiyorlar bilemiyorum yine iş kendimde bitiyor artık farkettiğimde hemen aklımı boşaltacak egzersizler yapıyorum
Güzel bir yayın olmuş bende eklemek istiyorum. Hemşireyim ve ilk sınıfta ilk derslerde bizim hocalarımız hep hasta bireylerin de insan olduğunu unutmayın demişti. Odaya girerken "günaydın/nasılsıniz x hanim/bey" gibi iletişim kurmamizi önermişti. Zaten 4 yıl boyunca insanı sadece fizyolojik olarak almıyorduk: aynı zamanda insanın psikososyal yönüyle ve her bakımdan bir ele alıyorduk. Psikiyatri hemşireligi ile de bu tür rahatsızlıklar birleşti. Zaten bu kitap benim derslerimizin bir özeti gibi oldu. Anlatılanlar doğru evet. Ayrıca kitabı da okudum :) sadece kitaba küçük bir eleştirim var gibi o da şu : kitapta tıbbi terimler çoktu ben bu terimlere yabancı değilim anlıyorum ama normal bir okuyucu ne derece anlıyor bilmiyorum.
Değerli yorumlarınız için teşekkürler. Bu arada insan psikolojisinin beyin aktivitelerini nasıl etkilediğini araştıran bir akademik alan da mevcut: Nöropsikoloji. Türkiye'de de bu hususta çalışan birkaç eğitim araştırma hastanesi var. Mesela bunlardan biri Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesidir.
Gerek ilkokul gerekse lisede öğretmenlerim tarafından psikolojik şiddete uğradım .Özellikle ilkokulda hocalarım sürekli benim ne kadar konuşkan yaramaz olduğumdan dolayı anne babama şikayet edip derslerde de çeşitli aşağılayıcı kelimeler kullanarak ve şiddet uygulayarak psikolojimi bozdular.Liseye geçtiğimde artık tamamen içine kapanık biri olmuştum kendimi hiçbir şekilde ifade edemiyordum herkes benimle dalga geçip aşağılamaya başladı içime kapanık olduğum için .Şimdi 30 yaşıma merdiven dayamış biri olarak çeşitli ruhsal hastalıklarla boğuşuyorum ve iyi olacağıma da inanmıyorum .Hiçbirine de hakkımı helal etmiyorum
Moralinizi bozmayın imkansız diye bişey yoktur. Geçmişte kalan şeyler hayatınızın tümünü etkilemeyecek sadece siz öyle düşünüyosunuz. Hayata bir kere geliyoruz ve hayat moral bozmak için çok kısa öncelikle hiç bişey için geç değil. Siz çok değerlisiniz. Kendi değerinizin farkına varın. Kendinize hedefler koyun kariyer odaklı yada başka bir şey ona ulaşmaya odaklanın. Kitap okuyun bol bol, okuduğunuz her kitap size çok güzel şeyler katıcak ve içinizdeki sizi ortaya çıkartacaktır. Ve şunu söylemem gerekir ki dediğiniz aşağılanma durumunu herkes yaşıyor bende yaşadım ama önemli olan kafada büyütmemek sizin o halinizi şuan kimse hatırlamıyor.İnsanlar max 5dk bunu düşünür sonra unuturlar insanların ne düşündüğünü umursamayın kim ne derse desin siz kendiniz olun kimseden çekinmeyin korkmayın çünkü siz her şeyi başarabilirsiniz. Sağlıkla kalın❤️
Kesinlikle çok daha iyi olabilirsiniz, iyileşen binlerce insan var, hatta milyonlarca. En azından şunu düşünün, o kötü insanlar size yeterince zarar vermiş, hayatınızın geri kalanında daha çok zarar vermelerine izin vermeyin. Sevgiler.
Asosyal, izole bir öğrenciyim. Bir dönem okul, finaller o kadar stresli geldi ki bu stresten çok bıktığım için saldım her şeyi. Biraz da bazı sebeplerden kafam başka yerdeydi ve çalışmayı son ana bıraktım :/ onun da etkisi oldu. Sonrasında da hiç umursamamaya başladım sınavları. Bir yan etki sanırım. Bu da sonraki yıllarda başarısızlığı getirdi. Şu an başarısız, asosyal bir öğrenciyim:D
Benzer durumdayım. Kendime asosyal diyemem ama bi dönem o kadar kopmuştum ki gerçek dünyadan… Ondan öncesinde gelen gelecek kaygısı, anlamsızlık hissi, stres, sürekli kendimi başkalarıyla kıyaslama ve şu hayatta hiçbir halt olamayacağıma inanma durumları yüzünden sanırım her şeyi boş verdim. Sonra zaten ilk zamanlarda 3.5 olan ortalamam 2.5 lara kadar düştü. Daha acısı da kendi ellerimle birçok fırsatı (Erasmus, dış staj imkanları, akademik kariyer vs) yok etmiş oldum.Ne sosyal ne de akademik açıdan bir halt olamadım sanırım.
TH-cam'da yürüyüş videoları var, bazen onları seyrediyorum. Faklı ülkelerden. Ben daha çok sokakta yürüyen insanların yüzlerine bakıyorum, seslerini dinliyorum. Bazı ülkedeki insanların mutlu, huzurlu olduğunu görüyorum, gülücük sesleri duyuyorum. Bazı ülke insanlarının da yüz ifadeleri ifadesiz. Ekonomik kaygılar karşısında siyasetin toplum üzerinde korku, öfke, nefret, çaresizlik motivasyonlar ile kitle histeri yarattığını düşünüyorum. Böyle bir durumunda beyin farklı çalışır. Bazı hormonların, sıvıların salgılanma düzeni bozulur. Düşünce, sezgi baskılanır. Artık mutlu, huzurlu olunmaz. Yaşama sevinci olmaz. Zaman geçtikçe bağışıklık zayıflar, bedenin direnci kalkar. Sonrasında psikolojik bozukluklar da gelişebilir. Siyasetin iyileştirici doktor olma rolü nedir? Bir yazardan duydum; "siyasetin nefreti, siyasetin sahtekarlığıdır" diyordu. Bu tür siyaset, estetik ve sanat anlayışının vasat olduğunun göstergesidir. Psikonevroz tarzın esareti altındaki aklımızı nasıl kurtarabiliriz? Ben şimdilik, Erkin Koray'ın deyimi ile "sen eskisi gibi, saf tavrını takın" öyle takılıyorum. Sorunların ilk nedeni ekonomi sonraki neden tarz. Tarihi sanatçılar yazıyor. Psikonevroz tarzın üstesinden sanatçılar gelecek. Estetik ve sanattan söz ettiğimizde aklımıza gelen özneler; heykeltıraşlar, şarkıcılar, dansözler, mankenler vd. gelişmiş ülkelerde ise sosyal ekonomik adaleti geliştiren etik sanatçılar, yaşam ustaları, filozoflar da dahil. Halbuki, ozan-aşık kültürümüz vardı, dokuma sanatımız vardı, arabesk tarz bunları da çürüttü. Tanrı bizi korusun.
Bu videoyu izlerken boğazımda bir şeyler düğümlendi, gözlerim doldu ama bunun tam olarak neyden kaynaklandığını bilemedim. Aklıma birçok şey geldi fakat yüreğimde hissedemedim. Ama en azından tahmin edebiliyorum. Tüm o travmaları yaşadığım sırada duygularımı o kadar bastırdım -o kadar bastırmak zorunda hissettim- ki şu an onlarla tam bir bağlantı kuramıyorum. Duyguları bastırmak zamanla müthiş bir apatiye neden oluyor. Hem kendine, hem de senin dışında yaşananlara kayıtsız kalıyorsun. Aslında kayıtsızlık değil bu, beyin otomatik olarak bastırıyor artık. Etrafımızdaki kimse bizi tam olarak anlamak için çaba sarfetmiyor. Belki de buna vakitleri yok, onları da anlayabiliyorum. Her şeyi kendim aşmaya çalıştım ama yöntemim sadece bastırmaktı çünkü tek başına mücadele ederken elinden çoğunlukla bir şey gelmiyor ya da her zaman o kadar bilinçli olamıyorsun. İnsan yaşamını yalnız sürdürebilecek bir canlı değil kesinlikle.
Bu kitap hassas insanlar icin zor bir okuma sanki.. bu arada asagida yanip sonen isik nedeniyle ekrana bakamadim. Migreni tetikliyor. Emeklerin icin cok tesekkurler Ceren hocam. 😍
geçmişte (2 3 yıl öncesi) babamın bana sürekli kızması bağırması hatta dövmesi hayatımı mahvetmiş durumda. şu an babam gayet normal bir baba diyebiliriz ama ben her elini kaldırdığında her azıcık sesini yükselttiğinde hemen gözlerim dolar üzülürüm ve aşırı derecede korkarım. bu tarz şeyler hissettiğim zaman genellikle uyku düzenim bozulur 12 13 hatta 14 saat uyumaya başlarım. odamdan sadece sorumluluklarımı yerine getirmek için çıkarım ve yemek yemeği de unuturum. telefonumu ya hepten kapatır ya da uçak modunda sadece müzik dinlemek için kullanırım. yani kısacası insanlardan kendimi aşırı derecede soyutlarım. bazen bir arkadaşım yanlış bir şey söylediğinde veya tartıştığımızda genelde uzatmamak için sürekli “tamam” veya “peki” gibi gibi şeyler söyleyip kendi içime çekilirim. birkaç gün asla yine telefona bakmam etmem.. bir arkadaşım bana “her üzüldüğünde “tamam” deyip köşene çekiliyorsun ne olursa olsun her şeyi kabul ediyorsun ve susuyorsun. bazı şeyleri değiştirmeye bile çalışmıyorsun” diye beni azarladı ve ben yine çok kırıldığım için “peki” deyip gittim. bazen kendimi tanımakta zorlanıyorum çünkü kendimle vakit geçirmek için veya birazcık düşünmek için kendime zaman tanıdığımda aklıma babamın dediği şeyler geliyor. mesela yazın hava çok sıcaktı ve bende pencereyi açtım ama perdeyi kapatmadım çünkü hemen dibimdeki bina kullanılmıyordu ve pencereleri aşırı derecede aralıklıydı. bende pencerenin kör noktasına oturmuştum babam da odaya geldiğinde bana “kendini millete göstermeye mi çalışıyorsun?” demişti. o günden beri asla perdelerimi açmadım camımı dahi nadiren açar oldum. ve istanbul’dan düzceye yani köye taşındığımızda uyurken perdelerimi kapattım ve babam gelip perdelerimi açtı. ben yarı uyku halindeyken de bana gelip “perdeleri açsana içeriye ışık girsin” dedi ve ben o an o küçüklüğümdeki anımı hatırladım.. bir keresinde de babama “baba ben imam hatipte okumak istemiyorum nolur bir meslek lisesine geçeyim” dedim (ki bunu deme amacım matematik gibi bir derste bile matematikten çok din konuşuluyor olmasıydı ve ben çok da haz etmem.) babam da bana dönüp imalı bir şekilde “ben senin oralarda ne yapacağını iyi biliyorum” dedi. sonuç olarak açığa geçtim.. o da babamın sürekli “ya imam hatip okursun ya açıktan okursun” demesiyle oldu. ve bir keresinde ben babamdan şikayetçi oldum çünkü aşırı korkmuştum bana bir şey yapacak diye. sonrasında çocuk destek merkezinde (yurda gönderilmeden önce oraya uygun musun arıza çıkartır mısın uyum sağlar mısın diye kısa bir test yeri gibi bir yer) 1 hafta kaldıktan sonra babamı ilk kez arama fırsatım oldu. ve babamın ilk kez ağladığını duymuştum o gün. ağlayarak neden yaptığımı soruyordu nerde olduğumu soruyordu ve bende açıkçası dayanamadım ağlamasına ve eve geri döndüm. sonuç olarak bir daha dayak yemedim çok nadir sesini yükseltmeye başladı. ama kardeşime olanı söylemek yerine “ablan uyuşturucu kullanıyordu tedaviye gitti” demiş. ve bu olay 1 2 yıl önce olmuş olmasına rağmen bu gün bile hala kardeşim bana psikolojik şiddet uyguluyor. bana “sen iyi bilirsin götten vermeyi” veya uyuşturucu hakkında bazı şeyler izlerken bana imalı imalı bakar. yani anlayacağınız babam yüzünden ne orospuluğum kaldı ne de uyuşturucu kullanmam kaldı. ki 16 yıllık hayatım boyunca bu tarz olayları desteklemeyen kişi de bendim. bunu her fırsatta dile getirirdim. ki kullanmadım da. beni çocuk destek merkezine götürmeden önce hastaneye götürüp benden kan aldılar idrar tahlili aldılar bir şeyim var mı diye. babam hiç mi onlara bakmadı.. hiç mi istemedi.. belki de sırf bu tarz şeyleri yaşayayım diye kardeşime öyle söyledi. bilemiyorum. ve ben kardeşime öyle dediğini sokak ortasında öğrendim. gelmemin ardından 1 ay falan geçmişti ve kardeşim de sürekli bunları ima ediyordu ve ben anlamıyordum doğal olarak. sonra kardeşim bana “babam senin uyuşturucu için tedaviye gittiğini söyledi” dedi. sokağın ortasında bir anda dondum kaldım. inanamadım… gerçeği de söylemedim. söylemeyi de düşünmüyorum açıkçası. çünkü bu sefer soru yağmuruna tutacak beni. bunlar aslında çok büyük şeyler ve anlatırken bile kalbim sıkışıyor boğazım düğüm düğüm oluyor.. anlatmak bir nebze de olsa iyi geldi. umarım her şeyi düzeltebilirim…
Hangi şehirdesin bilmiyorum ama lütfen bir an önce üniversiteye gitmeye bak. Büyükşehirdeysen belediyelerin ücretsiz psikolojik destek yerleri oluyor. Oralara başvur, seni çok iyi anlıyorum. Küçüklüğümde ben de sözel ve fiziksel şiddete uğradım. Maalesef ki bu Türkiye gerçeği ve çoğu çocuğun bunları normalleştirmesini bekliyorlar. Ben yıllardır anksiyete bozukluğu ve depresyonla mücadele ediyorum, babam daha ılımlı bir insan ancak “her şey kafanda bitiyor, bu kadar takılma, ilaç kullanma” vesaire tarzı telkinlerde bulunur bana. Bir gün gelecek kendi doğruların olacak, ekonomik özgürlüğünü eline aldığında terapiye gitmeni önemle rica ediyorum. Umarım benden daha ucuz atlatırsın bu süreçleri.
Gabor Matenin Wisdom of Trauma belgeselini de izleyin ciğer miğer kalmasın:(( bunları bildikce hay ebeveyn olan aklıma diyorum. Karı koca terapiye başladık ki ufak bir ihtimali bile varsa çözülmemiş travmalarimizla oğlumuzun hayatının içine etmeyelim.
Ben pratisyen hekimim iyi bir universitede egitim almis biri olarak soyluyorum ki malesef modern tip egitimi insani bir makine ya da robot gibi gormeye itiyor. Hatta ogrencilik yillarimda bu konuda serzeniste bulundugumu hatirliyorum. Hastaya ders notu gibi bakmaya basladim diyordum. Hatta bu yuzden psikiyatrinin bir dali olan psikosomatige cok merakliyim. Cunku psikosomatik aslinda zihinsel sorunlarin nasil bedene yansidigini inceliyor. Yayin icin tesekkur ederim faydali oldu benim icin 😊 Son olarak aklima sunu eklemek de geldi. Malesef yakin bi zamanda babama mide kanseri tanisi konuldu. Halbuki babami herkes cok saglikli olarak bilir. Kitaplarda okudugum hicbir mide kanseri risk faktorunu tasimiyor. Ama kendisi cok kucuk yaslardan itibaren cok zorlu bi yasam mucadelesi vermis birisi.. ustelik en basta soz ettiginiz o "hayir diyemeyen" insanlardan.. dahasi duygularini hic yasamaz biz sorsak da soylemez. Bu hastaligi organik bi sebebe baglayamiyorum bir doktor olarak..
@Ilgaz modern tibbi elestiren herkes alternatif tipci olmuyor :) onun disinda soylediklerinizde haklilik payiniz var. Belki de bizim saglik sistemimiz biraz da bizi psikolojiyi goz ardi etmeye itiyo olabilir. Acilde günde 250 hasta bakinca psikoloji insanin aklina pek gelmiyor :/
Ben de küçüklüğümden beri hastalıklarla boğuşurum, 7 yaşından beri kalp kapakçığı romatizması dolayısıyla tedaviler görüyorum, kapakçıklarımda deformasyon var, yine o zamanlardan beri sırtım ve boynum ağrır, önce skolyoz sonra sırt fıtığı ve boyun düzleşmesi dendi, asla tam anlamıyla dik duramadım ağrılarımdan dolayı, postürüm düzelmedi. Meğersem sürekli omuzlarımda bir yük hissediyormuşum, zaten de sürekli hasta olurdum haftalarca yataktan kalkamazdım. 20 yaşındayım hala ağrılarla hastalıklarla boğuşuyorum ve evet çok kötü bir ailede şiddetin dayağın bağırışların arasında büyüdüm anneme göre bbamın çocuğuydum, babama göre de annemin, ikisi de beni isteyip benimle ilgilenmedi ve ne sevgi verdiler ne ilgi, hatta öyle ki sinirden başka duygu bilmeden çok uzun yıllar geçirdim. Şimdi destek alarak iyileşmeye çalışıyorum, psikolog ve psikiyatri tedavisini aynı anda sürdürüyorum. Aslında destek almaya yeni başlamadım, ortaokuldan beri psikoloğa gidelim iyi hissetmiyorum diyordum ve gidiyorduk da, ama çok küçük yaşımdan beri hiçbir doktor beni dinlemedi ve sadece antidepresan ilaç vererek geçiştirildim, hangi doktora gidersem bu böyleydi, devlet hastanelerinde bu sorun var sanırım. Şimdi üniversitemin sağlık imkanlarından yararlanıyorum, bence hala özel bir psikolog ve psikiyatrist ile bir değil ama imkanlarım doğrultusunda elimden gelen ne varsa yapmak istiyorum.
Çok geçmiş olsun ve kendine yardım etmeye devam ettiğin için tebrik ederim. Zor koşullardan gelip de bir şeyler başarmaya çalışan insanlar herkesten daha çok hak ediyor takdir edilmeyi.
ben buraya 15 yorum yazdım içimi döktüm rahatladım sildim 30dkdır yazıyorum yazarken bir noktada fark ettim ki bu sorunların hiçbiri benim yüzümden degil
@@Turgut_t Yazmak da silmek de pek tabii senin kararın ve silmesen keşke, kendini yalnız hisseden yahut seninle benzer durumları paylaşan biri yorumlarını okuyarak senin sayende iyi hissedebilir, bir şeyleri fark edebilir, zira deneyim aktarımı iyileşme ve farkındalık kazanmakta çok önemli bence. Esenlik üzere ol 🙏.
Çocukluğumdan beri kendimi küçük görme asla kendimr ve insanlara yetememe duygusu bazen duygusal acıların fiziksel acılara dönmesi gibi şeylerin ne anlama geldiğini anlamaya çalıştım şuan 19 yaşındayım ve bunları 16 17 yaşlarım da fark etmeye başladım çocukluğum da yaşadığım şeylerden dolayı aşırı kaygılı ve stresli bir insan haline geldim ve deneyimlediğim bir şey var ki aslında özelliğimiz sandığımız ve kabullendiğimiz şeyler bize ait olmayabilir şöyle açıklamama izin verin çocukluğumdan beri en küçük şeyde ağlar ve kalbimde fiziksel bir acı hissederdim bunun aşıri duygusallık olduğunu ve kendimi böyle kabul etmem gerektiğini düşündüm ama durum oyle değildi bu benim sağlam bir psikolojiye sahip olmadığımın ve bazı şeyleri kabullenip yardım almam gerektiğinin göstergesiydi hala yardım almadım ama kendimi iyi davranmayı öğrenmek için çok çaba sarf ettim elimden geldiği kadar stresden ve üzüntüden uzak bir hayat sürmeye çalışıyorum ve artık eskisine nazar kendimi geliştirmeye yoğunlaşabiliyorum o dönemleri atlatabilmiş olmak yaşamın vana verdiği en büyük hediyeydi çünkü o hisleri yaşamadan anlamak imkansız öyle derin ve asla gitmicekmis gibi hissi vardır ki o hislerin yaşamak istememeye kadar götürebilir insanı en kötüsü ise daha yaşın küçük bunlar ergenlik diye yorumlanması yazım yanlışlarım ve devrik cümlelerim için özür dilerim ama hatırlaması ve yazması kolay şeyler olmadığı için kabaca bahsetmek istedim
Stj.dr olarak randevu süreleri 5 dk aralıklarla verilen bir sistemde hastalarımızın ruhsal yönünü incelemeye fırsatımız dahi olmuyor. Hocalarımızın itiraz etmesine rağmen hasta muayene sürelerimiz uzatılmıyor..
😢😢😢ozgur birey olabilmek 3 cu dunya ulkelerinde cok zor. 36 yil USA yasadim orada çocuk yetisirken birey olarak yetistiriyorlar. Erken yasta ise sokuyorlar. Evliliklere anne baba karismiyor!!!
Rick and Morty sahnesi aklıma geldi. Ergen Rick bana yardım edin yardım edin küçücük bir bedende hapsoldum diye bağırıken çevresindekiler onu anlamadan alkış tutuyordu.
Ben de bir suredir midem de bagirsaklarimda rahatsizlik var. Kaynanami ve onun sulalesini gorunce midem bulaniyor, nedensiz kasilmalar oluyor .mecbur gormek zorunda oldugum insanlar , anlayiysiz bir koca, once mide agrisi yapri sonra unsere cevirdi , o bitti simdi bagirsak problemi cikti. Karsilarina gecip tek tek yuzlerine sizden nefret ediyorum diye haykirmak istiyorum. Sonra da gulup cantami alip uzun bir yolculuga cikmak....
Merhaba Ceren abla ve tarih obası bu seriyi takip ediyorum gerçekten çoook faydalı bence :)Eckhart Tolle hakkında düşüncelerinizi öğrenmek isterim. Sizce bu adamın kitapları okumaya değer öz hakiki kişisel gelişim mi? Birçok yerden farklı şeyler duydum kafam bir miktar karıştı.
Adını hiç duymamıştım, google'ladım, "ruhani eğitmen" gibi şeyler yazıyor. Ben şahsen bilim insanlarının yazdıklarını okumayı tercih ederim. Hayat kısa, okunacak çok şey var :)
Özellikle sağlık-tıp alanında eğitim görmekte olan genç arkadaşlarıma okuma tavsiyesi:
Ebu Bekir er-Razi’nin “Felsefe Risaleleri” (Hekimlik Ahlakı da bunun içinde) (Türk Yazma Eserler Kurumu yayını)
ekitap.yek.gov.tr/urun/felsefe-risaleleri_602.aspx
Bu konuda bir makale: dergipark.org.tr/tr/download/article-file/14384
Jacqueline Du Pré
www.classical-music.com/features/articles/jacqueline-du-pre/
Jacqueline Du Pré’den ilham alan film: Hilary and Jackie
www.imdb.com/title/tt0150915/
Jaqueline du pre hakkında bir göz gezdirdim de hakikaten harika bir çellistmiş ayrıca birkaç belirtilen duygu durumunu da kendiminkilere benzettim sanırım derin bir araştırmaya değecek biri olacak
Bizde "başkası yerine karar verme" olayı çok fazla var. Başta aile içinde bu durum başlıyor. Kişi, biraz sessiz ve içine kapanık ise arkadaş ortamındaki alfalara göre plan yapması gerekiyor. Eş, dost, akraba spor günlerini bilse de o günlere plan yaparak "bir gün de gitmesin ayol" diyebilecek rahatlığı bulabiliyor. Bilinç altı da tüm bunlardan sonra kendine olumsuz yakıştırmalar yapmaya başlıyor. Sonra bir gün sinir krizine girip, herkese ağzına geleni söyleyince insan ilişkileri zedelenebiliyor. Saygı, hoşgörü, mesafe aynı zamanda sevgi ve şefkatin de eşit olarak bulunabileceği eğitiminin, insanlara verilmesi gerekiyor. Artık psikologlar mı, öğretmenler mi verir bunun eğitimini bilemem ama, bence evlenip aile kurmadan önce en az 6 ay böyle bir eğitim verilmeli bireylere. Herkes herkesin hayatına müdahale etmemeyi şu ya da bu şekilde öğrenmeli. Psikolojik sorunların kaynağının (başlıca kanayan yarasının) bu olduğunu düşünüyorum ben. Daha çocukken kendi kendine yetebileceğini ve birşeyleri başarabileceğini teşvik eden davranışlarda bulunmaları gerekiyor ebeveynlerin. Bunun aksine "sen hiç birşey beceremezsin, daha yaşın küçük, iyi yapamıyorsun dur ben yapayım" dedikleri vakit bir çocuğa yapabilecekleri en kötü şeyi yapıyorlar aslında.
Katılıyorum, özellikle plan yaparken başkaları tarafından edilen 'aman, bir gün de yapmasın' lafı çok sinir bozucu. Sanki kişinin seçiminin hiç bir önemi yokmuş, başkaları her istediğinde kendinde ödün verebilecekmiş gibi davranılıyor. Söylediğiniz gibi eminim zamanla bu kişinin de 'acaba benim seçimlerim önemli değil mi?' diye düşünmesine yol açıyordur ve özsaygı için yıkıcı olabiliyordur. Bunun farkında olarak, böyle bir durumda kalındığında itiraz etmek çözüm olabilir belki iyileşmede.
Yazmak istediğim her şeyi öyle açık yazmışsınız ki!
altına imzamı atıyorum o kadar doğru ki
O kadar doğru ki , çok ta güzel ifade etmişsiniz 👏🏻👏🏻
Çok haklısın, bu şekilde çocuklarının karar verebilme becerisinin hiç gelişmemesine de neden oluyorlar.
Bu kanaldan aile, arkadaşlar ve sevgili konusunda yani insanın çevresi konusunda çok faydalanğım videolar oldu. Umarım hiç bitmez bu seri.
Girişte kitabı tanıtırken direkt "Zor Bir Ailede Büyümek" kitabı aklıma geldi.
O kitabı okurken de psikolojim mahvolmuştu, bu da kötü etti beni. Ama bunları konuşmalıyız.
İntro mükemmel olmuş 😍
ben de bayıldımmm
1 sene boyunca sebebi bulunamayan bir kalp ağrısı ile yaşamış, 2 senedir de sebebi belirsiz bir nefes darlığıyla yaşayan biri olarak psikolojinin bedeni nasıl etkilediğini çok iyi anladığımı söyleyebilirim. Üniversite sınavı döneminde yaklaşık on veya on beş kez kalp krizi şüphesiyle acile gittim ve her seferinde hiçbir şeyin yok deyip eve yolladılar. İki sene önce de 7/24 devam eden ve hayatımı bana zehir eden, hayatta hiç sigara içmemiş biri olarak bana ciğerlerimin çürüdüğünü düşündüren bir nefes darlığı şikayetiyle 3-4 kez hastaneye gittim ve ciğerlerimi kaç kez kontrol etmelerine rağmen hiçbir şey bulamayıp cillop gibi ciğerlerin var deyip yine eve yolladılar. Bu süre içinde ciddi psikolojik sıkıntılar içinde olduğum için bana birkaç kişi sebebi belki de psikolojiktir dese de maalesef inanmıyordum ve bu kadar acının sebebinin "sadece" psikolojik olduğu gerçeği bana şaka gibi geliyordu, beni sakinleştirmeye çalışıyorlar diye düşünüyordum. Psikolojik yardım almayı kabul edip biraz da araştırma yaptıktan sonra bu gerçeği sonunda kabul edebildim ve benimle aynı durumda olan binlerce insanla karşılaştım. Gerçekten de çok korkunç dönemlerdi ve hala da yaraları iyileşmedi o günlerin, ama en azından şimdi psikolojimizin bizi ne hallere getirebileceğini çok iyi biliyorum ve kendime iyi bakmaya çalışıyorum.
Bende de pandemi döneminde anksiyete ortaya çıktı, ne olduğunu bile tam bilmiyordum. Bir gün kalp krizi geçirdiğimi inanıp acile gittim, hiçbir şey çıkmayınca terapiye başladım, çok daha iyiyim artık. Size de çok çok geçmiş olsun.
Bende de vardi. Yalancì kalp dedi doctor. Stresten boynum tutulmus, hatta bir kayip mi yasadin demisti. Fizyoterapiste gorunun drum.
Şu aile onayı konusu beni harbiden çok etkiledi, ailem tarafından hiçbir zaman onaylanmadığı fark ettim, ailemle kavga ettiğimde daha önce hiç böyle bir düşüncem olmadığı halde, iyi bir üniversite kazandığımda bile beni görmezden geldiniz, dediğimi hatırlıyorum. Umarım sonum kitaptaki insanlar gibi olmaz, çünkü hocalarımı kafamda ilahlaştırıp saygılarını kazanmaya çalıştığımı hatırlıyorum, allahtan karşılık alamadım da bu eğilimlerim zamanla azaldı. Neyse parama kıyamadığım için terapi almıyordum, en iyisi parama kıyayım.
Dinlerken mahvoldum. Bastırdığım duygularımı ve düşüncelerimi hatırladım ama öyle yoğun ve karışık halde hücum ettiler ki onları profesyonel yardım olmadan düzenleyebileceğime ve ifade edebileceğime inanmıyorum. İşin kötüsü bu yardımı istemeye de korkuyorum. Buradan çığlık atıyorum yalnızca. Öz hakiki kişisel gelişim seriniz bir cevher gerçekten. Teşekkür ederim.
Bu konu bana o kadar yakın geldi ki. Ortaokuldayken birden bire çok şiddetli göğüs ağrıları çekmeye başladım. Öyle ki ailem defalarca kalp krizi geçirdiğimi ya da kalp hastası olduğumu, vücudumda kesinlikle bir sıkıntı olduğunu düşünerek beni birçok kez hastaneye götürdü. Ancak sorun şu ki vücudumda bir türlü bunu tetikleyecek bir şey bulamıyorlardı ve ağrılarımın sebebi de kesinlikle bilinmiyordu. Ağrı kesici yazarak geri gönderiyorlardı. Bazıları panik atak olduğunu, bazıları ise anksiyete geçirdiğimi söylüyordu. Liseye geçtiğimde ağrılarım biraz daha hafiflemişti ama hala hayatımı çok fazla etkileyerek sürekli bir şekilde devam ediyordu. Zamanla ağrı ataklarımın tam olarak hangi durumlarda tetiklendiğini not almaya başladım. Üniversiteye geçtiğimde de fibromiyalji ile ilk kez tanıştım. Meğer yıllardır çektiğim bütün bu ağrıların sebebi fibromiyalji denilen bir hastalık sebebiyle oluyormuş. Fibromiyaljinin olmasına sebep olan şey ise depresyon, kötü ruh sağlığı, stres gibi duygusal etkenler. Kendim birebir tanık olmasaydım kesinlikle ruhsal durumun bedeni bu kadar etkileyebileceğine inanmazdım. Resmen hayatımın birçok bölümünde defalarca kalp krizi ağrısına eş değer bir atakla yaşadım ve hala da yaşamaya devam ediyorum. Günlerce ağrı yüzünden yatağımdan çıkamadığım olmuştu. Tedaviye başlamış olsak da malesef asla tamamen hayatımdan çıkmadı. Kimsenin böyle bir şeyi tecrübe etmesini kesinlikle istemem. Kendimize yapabileceğimiz en iyi iyilik kesinlikle ruh sağlığımızı korumak ve üzerine düşüp gerekirse destek almak.
Çok teşekkürler anlatımınız için.
yorum icin cok tesekkurler sahiden kendi yaşadığım durumlarla ilgili bir aydınlanma yaşadım, doktora gitme vaktimiz gelmis
@@cerenxdxd Rica ederim. İyi şeylere vesile olması beni mutlu eder. Hepimiz kendimize iyi davranmayı hakediyoruz.
bir şey sormak istiyorum acaba bu hastalığı özel hastanede mi keşfettiler? Benim annemin de bu tarz psikolojinin vücuda yansımasından muzdarip olduğunu düşünüyorum hastaneye gitmesine rağmen bir şey bulamadıkları için hastaneye hiç gitmiyor gibi bir şey çok fazla yerde ağrısı var ve zamanında çok zor şeyler yaşamış. Acaba devlet hastanesinde mi bulamıyorlar onu merak ediyorum
Tıp öğrencisiyim. Benim fakültemde öğretilen ilk tıbbi cümle 'insan, biyopsikososyal canlıdır' cümlesi. Bu üçünün de birbiriyle çok alakalı ve önemli olduğunu ilk sınıfta öğreniyoruz. Genel öykü alma dersinde de hastanın psikolojik durumuna dair bir kısım var. Gelelim dünyada ve ülkemizde neden pratikte bunu göremediğimize. Pek çok gelişmiş ülkede, en azından birleşik krallıkta, şikayete bağlı yönetmelikler vardır. Hipokrat zamanından beri olan 'hastalık değil, hasta esastır.' düsturu yavaş yavaş tam tersine dönmeye başladı. Günümüzde birleşik krallıkta hangi hastaneye giderseniz gidin size tamamen aynı yaklaşırlar. X şeklinde baş ağrım var dendiğinde sorulacak sorular da istenecek tetkikler de bellidir. Hasta davacı olursa da hekim, yönetmeliğe uydum der ve olay biter.
Ülkemizde hasta psikolojisi üzerinde durulmaması çok daha farklı bir sebepten. Dünya sağlık örgütüne göre hastanın ilk gelişinde ideal görüşme süresi 20 dakika civarındadır. Yine ilk sene iletişim becerileri dersinde bu 20 dakikada hastayı rahatlatmamız, tüm kuşkularını kaldırmamız, tekrar hasta olmasını engellemek ve tedaviyi düzgün uygulamasını sağlamak adına hastayı bilinçlendirmemiz gerektiğini öğrendik. Ama pratikte ortalama hasta başı süre 3 dakikadır. Tek mesaide 150 hasta bakınca da bırakın psikoloji değerlendirmeyi nefes almaya zor vakit kalıyor. Bu vakitsizliğe rağmen cefakar hekimlerimiz hastanın gelme sebebi dışında da problemi olduğunu yakalayabiliyor. Ama bu senaryoda da dava açılması hiç ender bir durum değil.
Peki hekimin hiç mi suçu yok? Maalesef ideal çalışma koşullarında dahi hekimler de insan oldukları için gözden kaçırdıkları durumlar olabiliyor. Özellikle psikaytri, nöroloji vb. dışında uzmanlarda, hastaya tamamen kendi branşları odaklı yaklaşmayı çok görebiliyoruz. İşin bir tık mesleki deformasyon kısmı da yok değil.
Sorularınız olursa memnuniyetle cevaplarım. Yanlışım olduysa düzeltene minnet duyarım.
Hangi fakültede okuyorsunuz?
@@Elif-ix7ng dokuz Eylül
Biz de fakültede aynı şekilde eğitim alıyoruz(hastadan anamnez alma vs) ama hocalarımıza bunu pratikte nasıl 3 dakika içerisinde sorgulayacağımızı sorduğumuz zaman aldığımız cevap sabit olarak '' Biz size işin optimalini anlatıyoruz. Bu anlattıklarımızı 3 dakikada yapmak size kalmış'' şeklinde oluyor. Mesleğe başladığımız zaman hastabaşında 40 dakikada aldığımız anamnezi 3 dakikada nasıl halledeceğimiz konusunda hiçbir fikrim yok maalesef
@@enessen4497 halledemicez
Daha izlemedim videoyu ama ben genel olarak biraz endişeli ve stresli biriyim. Stresli olmanın sağlığa zararlı olması stresimi 2 katına çıkartıyor. Döngü bu. Streslisin, stresin sağlığa zararlı olduğunu biliyorsun ve bu daha da stresli olmanı sağlıyor. Büyük ihtimalle ileriki dönemlerde daha stresli bir hayatım olacak. Keşke stres sağlığa zararlı olmasa. Stresin zihinsel yükünü çekerken vücudunda da etkisinin olması haksızlık
Kesinlikle 👍
Stresin sağlığa zararlı olduğunu inanma.Bu durumu icsellestirirsen bunu vücut böyle kabul eder.Bir Ted konuşması izlemiştim orada şöyle diyordu.Dunyada stresten ölenlerin sayısı, stresin insanı öldürdüğünü inananların sayısından çok daha az.Yani stres değilde stresin öldürdüğüne inanmak insani bitiriyor.
@@ahmetahmet5041 off hee
😮😮😮stresin faydalarida var. Olumlu yanina bakin.
Kitabı duymuştum teşekkürler yorumlarınız için MS hastası birisi olarak ilgi çekici bir kitap doğrusu yaralarımıza parmak basmış doktor.
Varlığınız bana umut veriyor 🌸
“Çocuklukta ihmalin izi ,Boşluk Hissi “kitabı da bununla paralel giden bir kitap ve yine duyguların ifade edilememiş olması ve sonuçları ile bağlantılı.
Dilerim bir gün ona da sıra gelir😌
43:16 Bütün ebeveynlere şu kısmı klipleyip atmak lazım çok yaralıyız bu konularda. Ağzına sağlık ❤️ 👏🏻
Ay girişe bayıldım nasıl güzel hazırlanmış👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻 study with me bölümlerinin baştacı osmik için özellikle çalışılmış.. yerim 😍😍😍
İzlerken çok tetikledi beni bazı şeyler o yüzden tek seferde bitiremedim videoyu ama hepsine rağmen çok da rahatladım aynı zamanda, kendime olan eziyetimin daha da farkına vardım, daha iyiye gidiyorum gideceğim de. Teşekkürler bu güzel video için
❤❤❤siz benim social network umdasiniz. O kadar book club aradim sizi buldum cokkkkk yararlaniyorum. Ic dunyam zenginlesiyor. Hayatimin bir parcasiniz. Her gun minumum 1 videonuzu seyrediyorum.
Böyle bir raslantı olamaz ben de şuan tam bu kitabı okuyorum. Üniversitenin kütüphanesinde gezinirken gözüme ilişti ve duygusal sorunlarım olduğu için okumaya karar verdim. Hiç bir şey tesadüf değil ve hakikaten çok farkındalık katan bir kitap. ❤️
“Modern tıbbı eleştirirken dikkat etmeli” bölümündeki tanımlamalara ba-yıl-dımmm 😄❤️
Merhaba Ceren abla. Teşekkür ederim bu kitabı bizimle paylaştığın için, ağzına sağlık. Yaşadığım şeylerden dolayı kendimi yalnızlaştırmayı tercih olarak görüyordum artık ancak onun verdiği bunalımlar ,bazı durumların içinden çıkamayışımla, hatalı olduğumu biraz geçte olsa anlıyorum. Kitabı okurken kendimle özleştirdiğim yerler var ve öğrendiğim, aklıma not edeceğim birkaç şey buldum. 🙂 Umarım kişisel gelişimlerin devamı gelir. Yayınlarını izleyeli bir yıldan fazla olmuştur ve bana ilaç gibi geliyorsun. İyi ki varsın.
Kitaplar cidden ne okuduğunu ne okuman gerektiğini bilince insana farklı bir boyut katıyor.
Bakış açını, tutumlarını ve sonunda tüm hayatını değiştiriyor.
videoyu dinlerken bu yorumu yazıyorum o yüzden düşüncelerimi karmaşık sıralıyor olabilirim. bir yıldır sedef hastalığım ve artritim var, hormonlarla ilişkin rahatsızlığım var ve karaciğer hasarım, kolestrolum var ve sadece 26 yaşındayım! bunlar için çok erken yani. bu arada sedef sadece cilt hastalığı olarak biliniyor ama otoimmun bir hastalık ve bende olduğu gibi eklem tutulumları olabiliyor. bütün romatizmal değerlerim abuk sabuk, lenfositlerim yani bağışıklık hücrelerimin sayısı cok fazla yani kitabın ilk sayfalarında da dediği gibi, SÜREGELEN BİR İÇ SAVAŞ VAR. aynı zamanda biyokimya ve moleküler biyoloji masterım var, yani bu stres denen olgu saşılır şey ama maya mantarının da hücresel fonksiyonlarını etkiliyor, en kompleks organizmaların da. psikoloji tahsilim yok self okumalarım da pek iyi seviyede değil. bazen öyle zamanlarda psoriatik artritim atak yapıyor ki hiç bir el eklemimi kullanamıyorum, tutup bardağımı çay içemiyorum. doktorlar stresten uzak durmayı ilk sırada söylüyo, stresli değilim diyorum. yani şuan stresli değilim sadece travmalarım var. meğer ben stresin tanımını yanlış yapıyormuşum bu okuma dizisi bana bunu öğretti. bu semptomlarım babamı 6 yıllık savaş sonrası kaybettiğim ay ortaya çıktı, aslında stres kaynağı artık yitip gitmişti, o korkulu gün gelmişti. ben de okulu bitirmiş, işiz güçsüz yatıyodum evde. ama benim nörotransmitterler coktan b*ku yediği için zaar, fight mekanizmam ortadan kalktığında sonuçlarıyla yüzleşiyor oldum. mary de tamam artık rahatım dediğinde MS ortaya çıkıyor ya onun gibi. şimdiki kişiliğimde onunla çok ortak noktalar buldum. ben de kendi duygusal gereksinimlerimi öne koyarsam kimse tarafından sevilmeyeceğime inanıyorum/ eminim. dinledikçe aydınlandım ya, kafamdan ışıklar çıktı ulvi bir müzik eşliğinde.
neyse, teşekkürler çok. kitabı hemen şimdi sipariş ettim (ağlayarak).
Çok geçmiş olsun. Nacizane tavsiyem, eğer çok kötü hissedecekseniz kitabı çok yavaş, birkaç günde bir okuyun, kendinize çok yüklenmeyin lütfen. Sevgiler.
Abla bir tıp öğrencisi olarak, bu yeni açılan alanlar belirli üniversitelerde açılıyor. Mesela Ege'de acil uzmanlığı var ancak bu Türkiye'deki diğer hastanelerde yok şu an. Yazarın bahsettiği açılan alan böyle bir şey olabilir. Şu an hala eğitim kısmındayım ancak modern tıp dergilerini de incelemek de gerekir.
Hocalarımızla ilgili kısma katılıyorum ve arttırıyorum, biz hastanın öyküsünü alırken(anamnez) odaklanmamız gerektiğini söylüyorlar ve onlara hasta sunumu yaparken semptomlar dışında çoğu şeyi umursamıyorlar. Belki de bu hasta yükü ile ilgilidir. Sürekli bir mobbinge uğrama kısmı var, hocalarımızın çoğu takdir etmiyor. Bu nedenle hocalar bir kez bile bize doktor bey, hanım dese çok mutlu oluyoruz oysa zaten bizim titrimiz bu. Şu an ders aramdayım ancak toplam uykum sadece 3 saat, sadece 3! Ve daha sınavıma 2 ay var ancak mobbingden kaçınmak için bunu yapıyorum. Yazdıkça yazasım geliyor kusura bakma abla içimde çok birikmiş. Abla iyi ki sen, Can abi gibi insanlar var da ders aralarımızda biraz olsun rahatlayabiliyoruz. Çok teşekkür ederim !
@cahil filozof Yani sorduğun sorunun sebebini pek anlamadım ama cevap vereyim:
Zeki olduğumu sanıyorum, sayısalcıydım ve şu an kadar olmasa da çalıştım. Ama unutmamak gerekir ki çalışkan olmak veya zeki olmak o kadar mühim değil sonuçta subjektif bir durum bu kime göre neye göre.
@cahil filozof bence hiç bir şeyi talan ettiğin falan yok, benim 11.sınıfta fizik yazılılarım 55 falan geliyordu. Çalışma hipotezini kur çalışa sistemini oturt verim alıyorsan devam et verim alamadığın anda hipotezine geri dön ve yeniden bir çalışma sistemi oluştur bu sistemi de geçen sefer yaptığın hatalardan derslerini alarak kur. Bu son verdiğim tavsiyeyi hayatının her alanına uygulayabileceğini umarım farketmişsindir.
Zeki olmak, çalışmaz emek vermezsen hiçbir işe yaramaz.
@Ilgaz makale linki attım iki kez yorum olarak gitmemiş, googlelarsan görebiilirsin. Tıp okuduğuma eminim ve sana kanıtlamaya ihtiyacım yok hastam olmadığın sürece.
@Ilgaz Tustaki acil uzmanlığından bahsetmiyorum. Acil uzmanlığı çoğu üniversitede kapalı aslında sadece isimden ibaret. Ne makalesi dediğin makalelerde de aslında acil uzmanlık sistemin nasıl işlediğini anlatıyor. Sana o makaleleleri açıklayacak kadar vaktim olsa keşke. Bu arada sen de tıp okuyorsan lütfen OKU OKU OKU . Ezberden bilgi söylemek çok hatalı özellikle insan hayatıyla ilgileneceksen. Bir de mümkünse üstte Ceren Ablanın yorum olarak tutturduğu makaleye bak. Lütfen yine yorum yazacaksan bana ezberden fikirlerini söyleme, sürekli olarak birisini yalan söylemekle veya deneyimsiz olmakla suçlama bu çok hatalı bir davranış biçimi bunu yıllar önce Ebu Bekir er-Razi de yazmış zaten. Birinci sınıf değil dördüncü sınıftayım. Sen kendi perspektifinden durumu açıklarsan çok güzel olur belli ki sen isim olarak baya üsttesin.
Üç gündür önüme gelen tüm videolarınızı izliyorum!!
Ciddi anlamda bilgilendim.
Ben Yunanistan'da Atina'da yaşıyorum.
İstanbul'dan gelecek arkadaşıma kitap siparişi vermiştim!
Sizinde okuduğunuz ve önerdiğiniz bir çok kitabı listeye ekledim.
iyi ki varsınız!!
Bu videoda bahsettiğiniz konuyu bizzat yaşayan birisiyim!
Tanıştığım bir kadın ile ilişkimizin başladı..
Ve her geçen gün ilişkinin beni hasta etmeye başladığını fark ettim..
Sürekli artan bir stres altında hissediyordum.
Sigara içmiyorum.. sigara ya başladım..
Sağlığımin bozulduğunu partnerime her gün söyledim!!
Çünkü izole bir yaşamın içine almıştı beni..
Şehirden uzak bir evde yaşamaya başladık..11 Köpek ve 4 kedi Ile birlikte yaşıyorduk!!
Bedenimde strese bağlı yaralar oluşmaya başladı.
Partnerim ile bir çok kez konuşmaya çalışmama rağmen sonuçta sürekli olarak acı çekiyor ve onun beni anlamasını bekledim!
Sonunda beni hasta eden kişi benim doktora gitmem gerektiğini söyledi.
Bir psikiyatri doktor'una gittik..
Bana ağır anti depresan ilaçlar yazdı.
1 hatta kullandım!
Tamamen hayalet gibi yaşıyordum.
O arada bir arkadaşım ile iletişim kurmam ile uyanmaya başladım..
Ve hemen o evi o kişiyi terk ettim!!
Cezaevinden çıkmış gibi hissediyordum!!
Yeniden sosyal olmaya başladım!!
Umarım herkes kendini gerçekleştiren bir yaşam yaşayabilir!
Saygılar 🌼
Hoş geldiniz. Çok geçmiş olsun, çok üzücü bir tecrübe olmuş ama kurtulmuşsunuz.
@@Tarih_Obası size naçizane tavsiyem hayvan severlik duygusunu tamamen abartan.... hayvanları insandan daha üst canlılar gibiymiş yaşayan....
İnsan hayatına hiç değer vermeyen... evlerin içini çiş, bok ve kedi köpek kılından gecilmeyen bu durumu hastalık seviyesine getiren...bunu normal bir yaşam tarzı gibiymiş sunan... Yanlışları söyleyen insanları hayvan düşmanı gibi gösteren insanlarin hayatı hakkında bir program yapmanızı istiyorum...
Not;Kesinlikle bir hayvan karşıtı değilim.....
Ceren abla tıp fakültesi 6. sınıf öğrencisiyim. Fakültede bize söylenen ilk şey hastanın hikayesinin oldukça önemli olduğuydu fakat yıllar geçtikçe bunu pratikte uygulamanın ülkemizdeki yoğunluktan dolayı çok zor olduğunu gördüm. Onun dışında modern tıpın yaklaşımı genel olarak organik bir sebep bulunamadığı takdirde psikolojik sebeplere yönelmekten yana. Zira böyle bir yaklaşım benimsenmediğinde; doktorların hastalığa ön yargıyla yaklaşıp, çoğu hastalığı psikolojik bir temele bağlayıp, altta yatan organik sebebin göz ardı edilebilmesinden veya gözden kaçırılabilmesinden endişe duyuluyor. Bu sebeple öncelikle organik sebepler araştırılır. Organik sebebin yanında psikolojik sebepler de varsa psikolojik sebepler daha çok zemin hazırlayan bir faktör olarak değerlendirilir çoğu hastalıkta. Ama benim şahsi düşüncem, modern tıp psikoloji alanında görece yetersiz kaldığı ve bariz tedavi seçenekleri sunamadığı için daha çok organik sebeplere yöneliyor.
Teşekkür ederim katkın için.
İlgimi çekti bu kitap, bana da hitap ediyor diye düşündüm. Burada şimdi uyku saati, dinleyeceğim sizi Ceren hanım💐💐🇦🇺
İntro çok tatlı :))
Bir arkadaşımla kitap hakkında konuşuyormuş gibi hissettim, çok güzel bir yayın olmuş bu.
Devamını bekliyorum~
Gerçekten mükemmel gidiyorsunuz🎉
Çok güzel bir yayındı teşekkürler 🙏
İyi ki varsınız. Kendimi gördüm bu kitapta. Çok teşekkür ederim böyle güzel bir video çektiğiniz için.
İntro çok güzel olmuş
Küçüklüğümden beri psikolojiye de tıbba da çok ilgim vardı ve vücuttaki olayların duygularla bağlı olduğuna çok inanan bir insanım. Üniversitede hep tıp okumak istiyordum ama psikolojiden uzak kalmak da hep içimde bir ukde olacaktı , psikoimmünölojiyi duyduğum anda gözlerim parladı. Teşekkür ederim bana ilham verdiğiniz gelcekte seçeceğim meslek için motivasyon verdiğiniz için!💗
Intro çok tatlı 😻
Ağzına ve yüreğine sağlık Ceren ❤❤❤ Ayrıca, Tarih Obası'nın daha da güzelleşmesi için katkıları bulunan Yağmur'a çok teşekkürler, eline ve emeğine sağlık. ❤❤❤
Yayın çok güzel olmuş ağzınıza sağlık
Yayından önce fark ettim izleyiciler sayesinde fakat sebebini bulamadık maalesef.
Giriş videosu yeni mi bilmiyorum ama şahane olmuş ya, bayıldım.
Intro mükemmel ya açıp açıp izleyesim geliyor
Travmalarım gözümün önünden bir film şeridi gibi geçip gitti
Tıp öğrencisiyim. Stresin, başka kötü psikiyatrik durumların vücutta organik bozukluklara yol açtığı yıllardır bilinen , tıp faükltesinde öğretilen br şeydir. Buna somatizasyon denir. Tüm doktorlar bunu bilir ve kabul eder. Bu konuda bir fikir ayrılığı yok. Örneğin mide ülseri çok tipiktir, hemen akla stresli bir yaşantıyı getirir ve her doktor da bunu sorgular. Burada biraz ele alınan hastalık işin içine giriyor. Bazı hastalıklar stresle çok ilintili, doktorun aklında böyle bir tanı varsa hastanın psikiyatrik durumunu irdeliyor ve psikiyatriye gitmesini tavsiye ediyor. Ülkemizde muayene sırasının kısa olması, çalışma koşullarının yıpratıcı olması hastanın öyküsünü uzun uzadıya almaya engel olduğu için aslında hasta doktorun bilgisinden tecrübesinden mahrum kalıyor. Yani aslında koşullar sağlansa sıra ona da gelecek.
Jenerik harika olmuş Ceren Hanım.
Teşekkürler herkes adına, hoş geldin.
Yaa introyu başa alıp alıp izliyorum. 😍
Çok uzun zamandır değil daha yeni yeni geçirdiğim başarısız 2 sınav senesi sonrası kabullenemediğim stres yüzünden birçok hastalıkla boğuşmaya başladım ritim bozukluğu alerji ve birçok problemle hala boğuşuyorum ve ben stresin gerçektende bu kadar etkilediğine katılıyorum kafamdaki sesleri susturmak için verdiğim çaba yetersiz kalıyor ve iki yana savrulup duruyorum profeyonel yardım almak desen hapa boğuyorlar dinlemiyorlar bilemiyorum yine iş kendimde bitiyor artık farkettiğimde hemen aklımı boşaltacak egzersizler yapıyorum
Gabor mate nin bütün kitapları Türkçe'ye cevrilse keşke, şahane bir kitap
Tesadüfün böylesi ki 26 Ocak Jacqueline du Pré’nin doğum günü. Çok üzüldüm, umarım mezarında huzur içinde yatıyordur.
A ah, gerçekten mi? Hayatına bakarken hiç fark etmemişim, ilginç tesadüf.
Ağzınıza sağlık Ceren Hanım.
Ufkum açıldı kesinlikle bu kitabı da alacağım teşekkürler ceren hocam❤️❤️
Resim çizerken açtım dinliyorum bilgileniyorum harika bir kanal 💜💜
Güzel bir yayın olmuş bende eklemek istiyorum. Hemşireyim ve ilk sınıfta ilk derslerde bizim hocalarımız hep hasta bireylerin de insan olduğunu unutmayın demişti. Odaya girerken "günaydın/nasılsıniz x hanim/bey" gibi iletişim kurmamizi önermişti. Zaten 4 yıl boyunca insanı sadece fizyolojik olarak almıyorduk: aynı zamanda insanın psikososyal yönüyle ve her bakımdan bir ele alıyorduk. Psikiyatri hemşireligi ile de bu tür rahatsızlıklar birleşti. Zaten bu kitap benim derslerimizin bir özeti gibi oldu. Anlatılanlar doğru evet. Ayrıca kitabı da okudum :) sadece kitaba küçük bir eleştirim var gibi o da şu : kitapta tıbbi terimler çoktu ben bu terimlere yabancı değilim anlıyorum ama normal bir okuyucu ne derece anlıyor bilmiyorum.
o kadar güzel bir videoydu ki gerçekten çok teşekkürler 54 dk 5 dk gibi geldi
Yine müthiş 👏🏻👏🏻 teşekkürler.
Harikulade bir program yapmiyor mu 😍😍
Sizi yeni kesfettim kanalınız cok bilgilendirici izlemek ve dinlemek bana yeni bakis açıları açıyor cok teşekkür ederim emeginize sağlık
Değerli yorumlarınız için teşekkürler. Bu arada insan psikolojisinin beyin aktivitelerini nasıl etkilediğini araştıran bir akademik alan da mevcut: Nöropsikoloji. Türkiye'de de bu hususta çalışan birkaç eğitim araştırma hastanesi var. Mesela bunlardan biri Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesidir.
Aynı yazarın Dağınık zihinler kitabını da okuyup paylaşım yaparsanız çok güzel olur 😌
Gerek ilkokul gerekse lisede öğretmenlerim tarafından psikolojik şiddete uğradım .Özellikle ilkokulda hocalarım sürekli benim ne kadar konuşkan yaramaz olduğumdan dolayı anne babama şikayet edip derslerde de çeşitli aşağılayıcı kelimeler kullanarak ve şiddet uygulayarak psikolojimi bozdular.Liseye geçtiğimde artık tamamen içine kapanık biri olmuştum kendimi hiçbir şekilde ifade edemiyordum herkes benimle dalga geçip aşağılamaya başladı içime kapanık olduğum için .Şimdi 30 yaşıma merdiven dayamış biri olarak çeşitli ruhsal hastalıklarla boğuşuyorum ve iyi olacağıma da inanmıyorum .Hiçbirine de hakkımı helal etmiyorum
Moralinizi bozmayın imkansız diye bişey yoktur. Geçmişte kalan şeyler hayatınızın tümünü etkilemeyecek sadece siz öyle düşünüyosunuz. Hayata bir kere geliyoruz ve hayat moral bozmak için çok kısa öncelikle hiç bişey için geç değil. Siz çok değerlisiniz. Kendi değerinizin farkına varın. Kendinize hedefler koyun kariyer odaklı yada başka bir şey ona ulaşmaya odaklanın. Kitap okuyun bol bol, okuduğunuz her kitap size çok güzel şeyler katıcak ve içinizdeki sizi ortaya çıkartacaktır. Ve şunu söylemem gerekir ki dediğiniz aşağılanma durumunu herkes yaşıyor bende yaşadım ama önemli olan kafada büyütmemek sizin o halinizi şuan kimse hatırlamıyor.İnsanlar max 5dk bunu düşünür sonra unuturlar insanların ne düşündüğünü umursamayın kim ne derse desin siz kendiniz olun kimseden çekinmeyin korkmayın çünkü siz her şeyi başarabilirsiniz. Sağlıkla kalın❤️
Kesinlikle çok daha iyi olabilirsiniz, iyileşen binlerce insan var, hatta milyonlarca. En azından şunu düşünün, o kötü insanlar size yeterince zarar vermiş, hayatınızın geri kalanında daha çok zarar vermelerine izin vermeyin. Sevgiler.
Bir süredir karşıma çıkıyordu videolarınız. Artık sub olma vakti.
bir süredir kendimi kandırıyo olsam da bende annemin babamın nerdeyse tüm onaylamadığı şeyleri yaparken buldum kendimi. ama mutlu hissettirmiyo
intro efsane olmuşş ✨✨✨
hastalık duygu bedende başlar orda çözülmezse fiziksel bedene döner. -elçin yurddaş
Asosyal, izole bir öğrenciyim. Bir dönem okul, finaller o kadar stresli geldi ki bu stresten çok bıktığım için saldım her şeyi. Biraz da bazı sebeplerden kafam başka yerdeydi ve çalışmayı son ana bıraktım :/ onun da etkisi oldu. Sonrasında da hiç umursamamaya başladım sınavları. Bir yan etki sanırım. Bu da sonraki yıllarda başarısızlığı getirdi. Şu an başarısız, asosyal bir öğrenciyim:D
Benzer durumdayım. Kendime asosyal diyemem ama bi dönem o kadar kopmuştum ki gerçek dünyadan… Ondan öncesinde gelen gelecek kaygısı, anlamsızlık hissi, stres, sürekli kendimi başkalarıyla kıyaslama ve şu hayatta hiçbir halt olamayacağıma inanma durumları yüzünden sanırım her şeyi boş verdim. Sonra zaten ilk zamanlarda 3.5 olan ortalamam 2.5 lara kadar düştü. Daha acısı da kendi ellerimle birçok fırsatı (Erasmus, dış staj imkanları, akademik kariyer vs) yok etmiş oldum.Ne sosyal ne de akademik açıdan bir halt olamadım sanırım.
TH-cam'da yürüyüş videoları var, bazen onları seyrediyorum. Faklı ülkelerden. Ben daha çok sokakta yürüyen insanların yüzlerine bakıyorum, seslerini dinliyorum. Bazı ülkedeki insanların mutlu, huzurlu olduğunu görüyorum, gülücük sesleri duyuyorum. Bazı ülke insanlarının da yüz ifadeleri ifadesiz. Ekonomik kaygılar karşısında siyasetin toplum üzerinde korku, öfke, nefret, çaresizlik motivasyonlar ile kitle histeri yarattığını düşünüyorum. Böyle bir durumunda beyin farklı çalışır. Bazı hormonların, sıvıların salgılanma düzeni bozulur. Düşünce, sezgi baskılanır. Artık mutlu, huzurlu olunmaz. Yaşama sevinci olmaz. Zaman geçtikçe bağışıklık zayıflar, bedenin direnci kalkar. Sonrasında psikolojik bozukluklar da gelişebilir. Siyasetin iyileştirici doktor olma rolü nedir? Bir yazardan duydum; "siyasetin nefreti, siyasetin sahtekarlığıdır" diyordu. Bu tür siyaset, estetik ve sanat anlayışının vasat olduğunun göstergesidir. Psikonevroz tarzın esareti altındaki aklımızı nasıl kurtarabiliriz? Ben şimdilik, Erkin Koray'ın deyimi ile "sen eskisi gibi, saf tavrını takın" öyle takılıyorum. Sorunların ilk nedeni ekonomi sonraki neden tarz. Tarihi sanatçılar yazıyor. Psikonevroz tarzın üstesinden sanatçılar gelecek.
Estetik ve sanattan söz ettiğimizde aklımıza gelen özneler; heykeltıraşlar, şarkıcılar, dansözler, mankenler vd. gelişmiş ülkelerde ise sosyal ekonomik adaleti geliştiren etik sanatçılar, yaşam ustaları, filozoflar da dahil. Halbuki, ozan-aşık kültürümüz vardı, dokuma sanatımız vardı, arabesk tarz bunları da çürüttü. Tanrı bizi korusun.
İntro mü kem mel
Giriş harika, Güneş üyeden sevgiler sevgili Ceren🧡
Yia intromuza bak 💜💜
Çok güzel bir yayındı..
Bu videoyu izlerken boğazımda bir şeyler düğümlendi, gözlerim doldu ama bunun tam olarak neyden kaynaklandığını bilemedim. Aklıma birçok şey geldi fakat yüreğimde hissedemedim. Ama en azından tahmin edebiliyorum. Tüm o travmaları yaşadığım sırada duygularımı o kadar bastırdım -o kadar bastırmak zorunda hissettim- ki şu an onlarla tam bir bağlantı kuramıyorum. Duyguları bastırmak zamanla müthiş bir apatiye neden oluyor. Hem kendine, hem de senin dışında yaşananlara kayıtsız kalıyorsun. Aslında kayıtsızlık değil bu, beyin otomatik olarak bastırıyor artık. Etrafımızdaki kimse bizi tam olarak anlamak için çaba sarfetmiyor. Belki de buna vakitleri yok, onları da anlayabiliyorum. Her şeyi kendim aşmaya çalıştım ama yöntemim sadece bastırmaktı çünkü tek başına mücadele ederken elinden çoğunlukla bir şey gelmiyor ya da her zaman o kadar bilinçli olamıyorsun. İnsan yaşamını yalnız sürdürebilecek bir canlı değil kesinlikle.
Biz kendimizi anlamalı ve değer vermeliyiz, diğer insanların tutumlarını da bu belirliyor çoğunlukla.
Bu kitap hassas insanlar icin zor bir okuma sanki.. bu arada asagida yanip sonen isik nedeniyle ekrana bakamadim. Migreni tetikliyor. Emeklerin icin cok tesekkurler Ceren hocam. 😍
İntroya bayıldım bayıldım bayıldım
geçmişte (2 3 yıl öncesi) babamın bana sürekli kızması bağırması hatta dövmesi hayatımı mahvetmiş durumda. şu an babam gayet normal bir baba diyebiliriz ama ben her elini kaldırdığında her azıcık sesini yükselttiğinde hemen gözlerim dolar üzülürüm ve aşırı derecede korkarım. bu tarz şeyler hissettiğim zaman genellikle uyku düzenim bozulur 12 13 hatta 14 saat uyumaya başlarım. odamdan sadece sorumluluklarımı yerine getirmek için çıkarım ve yemek yemeği de unuturum. telefonumu ya hepten kapatır ya da uçak modunda sadece müzik dinlemek için kullanırım. yani kısacası insanlardan kendimi aşırı derecede soyutlarım. bazen bir arkadaşım yanlış bir şey söylediğinde veya tartıştığımızda genelde uzatmamak için sürekli “tamam” veya “peki” gibi gibi şeyler söyleyip kendi içime çekilirim. birkaç gün asla yine telefona bakmam etmem.. bir arkadaşım bana “her üzüldüğünde “tamam” deyip köşene çekiliyorsun ne olursa olsun her şeyi kabul ediyorsun ve susuyorsun. bazı şeyleri değiştirmeye bile çalışmıyorsun” diye beni azarladı ve ben yine çok kırıldığım için “peki” deyip gittim.
bazen kendimi tanımakta zorlanıyorum çünkü kendimle vakit geçirmek için veya birazcık düşünmek için kendime zaman tanıdığımda aklıma babamın dediği şeyler geliyor. mesela yazın hava çok sıcaktı ve bende pencereyi açtım ama perdeyi kapatmadım çünkü hemen dibimdeki bina kullanılmıyordu ve pencereleri aşırı derecede aralıklıydı. bende pencerenin kör noktasına oturmuştum babam da odaya geldiğinde bana “kendini millete göstermeye mi çalışıyorsun?” demişti. o günden beri asla perdelerimi açmadım camımı dahi nadiren açar oldum. ve istanbul’dan düzceye yani köye taşındığımızda uyurken perdelerimi kapattım ve babam gelip perdelerimi açtı. ben yarı uyku halindeyken de bana gelip “perdeleri açsana içeriye ışık girsin” dedi ve ben o an o küçüklüğümdeki anımı hatırladım..
bir keresinde de babama “baba ben imam hatipte okumak istemiyorum nolur bir meslek lisesine geçeyim” dedim (ki bunu deme amacım matematik gibi bir derste bile matematikten çok din konuşuluyor olmasıydı ve ben çok da haz etmem.) babam da bana dönüp imalı bir şekilde “ben senin oralarda ne yapacağını iyi biliyorum” dedi. sonuç olarak açığa geçtim.. o da babamın sürekli “ya imam hatip okursun ya açıktan okursun” demesiyle oldu.
ve bir keresinde ben babamdan şikayetçi oldum çünkü aşırı korkmuştum bana bir şey yapacak diye. sonrasında çocuk destek merkezinde (yurda gönderilmeden önce oraya uygun musun arıza çıkartır mısın uyum sağlar mısın diye kısa bir test yeri gibi bir yer) 1 hafta kaldıktan sonra babamı ilk kez arama fırsatım oldu. ve babamın ilk kez ağladığını duymuştum o gün. ağlayarak neden yaptığımı soruyordu nerde olduğumu soruyordu ve bende açıkçası dayanamadım ağlamasına ve eve geri döndüm. sonuç olarak bir daha dayak yemedim çok nadir sesini yükseltmeye başladı. ama kardeşime olanı söylemek yerine “ablan uyuşturucu kullanıyordu tedaviye gitti” demiş. ve bu olay 1 2 yıl önce olmuş olmasına rağmen bu gün bile hala kardeşim bana psikolojik şiddet uyguluyor. bana “sen iyi bilirsin götten vermeyi” veya uyuşturucu hakkında bazı şeyler izlerken bana imalı imalı bakar. yani anlayacağınız babam yüzünden ne orospuluğum kaldı ne de uyuşturucu kullanmam kaldı. ki 16 yıllık hayatım boyunca
bu tarz olayları desteklemeyen kişi de bendim. bunu her fırsatta dile getirirdim. ki kullanmadım da. beni çocuk destek merkezine götürmeden önce hastaneye götürüp benden kan aldılar idrar tahlili aldılar bir şeyim var mı diye. babam hiç mi onlara bakmadı.. hiç mi istemedi.. belki de sırf bu tarz şeyleri yaşayayım diye kardeşime öyle söyledi. bilemiyorum. ve ben kardeşime öyle dediğini sokak ortasında öğrendim. gelmemin ardından 1 ay falan geçmişti ve kardeşim de sürekli bunları ima ediyordu ve ben anlamıyordum doğal olarak. sonra kardeşim bana “babam senin uyuşturucu için tedaviye gittiğini söyledi” dedi. sokağın ortasında bir anda dondum kaldım. inanamadım… gerçeği de söylemedim. söylemeyi de düşünmüyorum açıkçası. çünkü bu sefer soru yağmuruna tutacak beni.
bunlar aslında çok büyük şeyler ve anlatırken bile kalbim sıkışıyor boğazım düğüm düğüm oluyor.. anlatmak bir nebze de olsa iyi geldi. umarım her şeyi düzeltebilirim…
Hangi şehirdesin bilmiyorum ama lütfen bir an önce üniversiteye gitmeye bak. Büyükşehirdeysen belediyelerin ücretsiz psikolojik destek yerleri oluyor. Oralara başvur, seni çok iyi anlıyorum. Küçüklüğümde ben de sözel ve fiziksel şiddete uğradım. Maalesef ki bu Türkiye gerçeği ve çoğu çocuğun bunları normalleştirmesini bekliyorlar. Ben yıllardır anksiyete bozukluğu ve depresyonla mücadele ediyorum, babam daha ılımlı bir insan ancak “her şey kafanda bitiyor, bu kadar takılma, ilaç kullanma” vesaire tarzı telkinlerde bulunur bana. Bir gün gelecek kendi doğruların olacak, ekonomik özgürlüğünü eline aldığında terapiye gitmeni önemle rica ediyorum. Umarım benden daha ucuz atlatırsın bu süreçleri.
Ablacım Ceeellllooo diye telaffuz etmeseydin iyiydi. Ama ona rağmen çok keyifle izledim. Teşekkürler 😂
Teşekkürler Ceren :).
Gabor Matenin Wisdom of Trauma belgeselini de izleyin ciğer miğer kalmasın:(( bunları bildikce hay ebeveyn olan aklıma diyorum. Karı koca terapiye başladık ki ufak bir ihtimali bile varsa çözülmemiş travmalarimizla oğlumuzun hayatının içine etmeyelim.
Ben pratisyen hekimim iyi bir universitede egitim almis biri olarak soyluyorum ki malesef modern tip egitimi insani bir makine ya da robot gibi gormeye itiyor. Hatta ogrencilik yillarimda bu konuda serzeniste bulundugumu hatirliyorum. Hastaya ders notu gibi bakmaya basladim diyordum. Hatta bu yuzden psikiyatrinin bir dali olan psikosomatige cok merakliyim. Cunku psikosomatik aslinda zihinsel sorunlarin nasil bedene yansidigini inceliyor. Yayin icin tesekkur ederim faydali oldu benim icin 😊
Son olarak aklima sunu eklemek de geldi. Malesef yakin bi zamanda babama mide kanseri tanisi konuldu. Halbuki babami herkes cok saglikli olarak bilir. Kitaplarda okudugum hicbir mide kanseri risk faktorunu tasimiyor. Ama kendisi cok kucuk yaslardan itibaren cok zorlu bi yasam mucadelesi vermis birisi.. ustelik en basta soz ettiginiz o "hayir diyemeyen" insanlardan.. dahasi duygularini hic yasamaz biz sorsak da soylemez. Bu hastaligi organik bi sebebe baglayamiyorum bir doktor olarak..
@Ilgaz modern tibbi elestiren herkes alternatif tipci olmuyor :) onun disinda soylediklerinizde haklilik payiniz var. Belki de bizim saglik sistemimiz biraz da bizi psikolojiyi goz ardi etmeye itiyo olabilir. Acilde günde 250 hasta bakinca psikoloji insanin aklina pek gelmiyor :/
Babanız için acil şifalar dilerim, en kısa zamanda iyi olur inşallah.
Selam güzel insan emeğinize sağlık
Beden kayıt tutar adlı kitabı da öneririm ceren hocam o da güzel ve bilimsel bir kitap
Çok öneriliyor ama kalbim dayanmaz okumaya diye korkuyorum :/
Ben de küçüklüğümden beri hastalıklarla boğuşurum, 7 yaşından beri kalp kapakçığı romatizması dolayısıyla tedaviler görüyorum, kapakçıklarımda deformasyon var, yine o zamanlardan beri sırtım ve boynum ağrır, önce skolyoz sonra sırt fıtığı ve boyun düzleşmesi dendi, asla tam anlamıyla dik duramadım ağrılarımdan dolayı, postürüm düzelmedi. Meğersem sürekli omuzlarımda bir yük hissediyormuşum, zaten de sürekli hasta olurdum haftalarca yataktan kalkamazdım. 20 yaşındayım hala ağrılarla hastalıklarla boğuşuyorum ve evet çok kötü bir ailede şiddetin dayağın bağırışların arasında büyüdüm anneme göre bbamın çocuğuydum, babama göre de annemin, ikisi de beni isteyip benimle ilgilenmedi ve ne sevgi verdiler ne ilgi, hatta öyle ki sinirden başka duygu bilmeden çok uzun yıllar geçirdim. Şimdi destek alarak iyileşmeye çalışıyorum, psikolog ve psikiyatri tedavisini aynı anda sürdürüyorum. Aslında destek almaya yeni başlamadım, ortaokuldan beri psikoloğa gidelim iyi hissetmiyorum diyordum ve gidiyorduk da, ama çok küçük yaşımdan beri hiçbir doktor beni dinlemedi ve sadece antidepresan ilaç vererek geçiştirildim, hangi doktora gidersem bu böyleydi, devlet hastanelerinde bu sorun var sanırım. Şimdi üniversitemin sağlık imkanlarından yararlanıyorum, bence hala özel bir psikolog ve psikiyatrist ile bir değil ama imkanlarım doğrultusunda elimden gelen ne varsa yapmak istiyorum.
VE SAÇLARIM PEMBE
Çok geçmiş olsun ve kendine yardım etmeye devam ettiğin için tebrik ederim. Zor koşullardan gelip de bir şeyler başarmaya çalışan insanlar herkesten daha çok hak ediyor takdir edilmeyi.
Ağzına sağlık
dertlerimi yorum olarak yazayım içim rahatlasın
ben buraya 15 yorum yazdım içimi döktüm rahatladım sildim 30dkdır yazıyorum yazarken bir noktada fark ettim ki bu sorunların hiçbiri benim yüzümden degil
İyi ki de yazmışsın demek ki.
@@Turgut_t Yazmak da silmek de pek tabii senin kararın ve silmesen keşke, kendini yalnız hisseden yahut seninle benzer durumları paylaşan biri yorumlarını okuyarak senin sayende iyi hissedebilir, bir şeyleri fark edebilir, zira deneyim aktarımı iyileşme ve farkındalık kazanmakta çok önemli bence. Esenlik üzere ol 🙏.
Çocukluğumdan beri kendimi küçük görme asla kendimr ve insanlara yetememe duygusu bazen duygusal acıların fiziksel acılara dönmesi gibi şeylerin ne anlama geldiğini anlamaya çalıştım şuan 19 yaşındayım ve bunları 16 17 yaşlarım da fark etmeye başladım çocukluğum da yaşadığım şeylerden dolayı aşırı kaygılı ve stresli bir insan haline geldim ve deneyimlediğim bir şey var ki aslında özelliğimiz sandığımız ve kabullendiğimiz şeyler bize ait olmayabilir şöyle açıklamama izin verin çocukluğumdan beri en küçük şeyde ağlar ve kalbimde fiziksel bir acı hissederdim bunun aşıri duygusallık olduğunu ve kendimi böyle kabul etmem gerektiğini düşündüm ama durum oyle değildi bu benim sağlam bir psikolojiye sahip olmadığımın ve bazı şeyleri kabullenip yardım almam gerektiğinin göstergesiydi hala yardım almadım ama kendimi iyi davranmayı öğrenmek için çok çaba sarf ettim elimden geldiği kadar stresden ve üzüntüden uzak bir hayat sürmeye çalışıyorum ve artık eskisine nazar kendimi geliştirmeye yoğunlaşabiliyorum o dönemleri atlatabilmiş olmak yaşamın vana verdiği en büyük hediyeydi çünkü o hisleri yaşamadan anlamak imkansız öyle derin ve asla gitmicekmis gibi hissi vardır ki o hislerin yaşamak istememeye kadar götürebilir insanı en kötüsü ise daha yaşın küçük bunlar ergenlik diye yorumlanması yazım yanlışlarım ve devrik cümlelerim için özür dilerim ama hatırlaması ve yazması kolay şeyler olmadığı için kabaca bahsetmek istedim
video girişi ne güzeldiiii
Arkadaşı İslam Felsefesi sınavına hazırlarken denk geldi
Stj.dr olarak randevu süreleri 5 dk aralıklarla verilen bir sistemde hastalarımızın ruhsal yönünü incelemeye fırsatımız dahi olmuyor. Hocalarımızın itiraz etmesine rağmen hasta muayene sürelerimiz uzatılmıyor..
Maalesef, çok büyük bir hata yapıldı 5 dakikaya düşürülerek süre.
Ceren abla gerçekten videolarına bayılıyorum ama keşke ses biraz daha yüksek olsa bu konuda bi şey yapamazsan da sorun yok izlemeye devamm 💙
Yayın başlarında hep soruyorum ses iyi mi diye, iyi diyorlar ya :/
@@Tarih_Obası sen yine de çok azcık yükseltir misin abla seviliyosun 💞
Bende sınav stresi ve ülke yüzünden bağırsakları mı deldim. Gerçekten stres çok etkiliyor
Emeğinize sağlık...❤
rahmetli Doğan Cüceloğlu'nu okuyun. ''Damdan düşen psikolog '' adlı kitabı Cüceloğlu'nun kendi hayatı ...ibretlik
Bu kitap için part 2 videosu gelecek mi
😢😢😢ozgur birey olabilmek 3 cu dunya ulkelerinde cok zor. 36 yil USA yasadim orada çocuk yetisirken birey olarak yetistiriyorlar. Erken yasta ise sokuyorlar. Evliliklere anne baba karismiyor!!!
@tarihobası devamı hangi videoda acaba?
DEHB olan biri olarak kitaplığındaki renkli ışık yansımalarından gözümü alamadım :) Daha doğrusu dikkatimi toparlayamadım.
Kamerada bir sorun oldu, nedenini de anlayamadım, ondan oldu yansımalar.
13:47 allah kahretmesin ya! bütün klavye, monitör ve mouse pad kahve oldu. 😂😂😂
Rick and Morty sahnesi aklıma geldi. Ergen Rick bana yardım edin yardım edin küçücük bir bedende hapsoldum diye bağırıken çevresindekiler onu anlamadan alkış tutuyordu.
Cok begendım kanalınızı ve artı 1 abone oldum:))
Icinize atma diyorsunda, kendi gibi olmayi basarmak ve kendini kabul ettirmek guc istiyor...
müthişti.
Ben de bir suredir midem de bagirsaklarimda rahatsizlik var. Kaynanami ve onun sulalesini gorunce midem bulaniyor, nedensiz kasilmalar oluyor .mecbur gormek zorunda oldugum insanlar , anlayiysiz bir koca, once mide agrisi yapri sonra unsere cevirdi , o bitti simdi bagirsak problemi cikti. Karsilarina gecip tek tek yuzlerine sizden nefret ediyorum diye haykirmak istiyorum. Sonra da gulup cantami alip uzun bir yolculuga cikmak....
Merhaba Ceren abla ve tarih obası bu seriyi takip ediyorum gerçekten çoook faydalı bence :)Eckhart Tolle hakkında düşüncelerinizi öğrenmek isterim. Sizce bu adamın kitapları okumaya değer öz hakiki kişisel gelişim mi? Birçok yerden farklı şeyler duydum kafam bir miktar karıştı.
Adını hiç duymamıştım, google'ladım, "ruhani eğitmen" gibi şeyler yazıyor. Ben şahsen bilim insanlarının yazdıklarını okumayı tercih ederim. Hayat kısa, okunacak çok şey var :)
aşırı stresli olduğum bi anda izliyorum bu videoyu...
ağlayarak izlemek istiyorum
Nasilsin stresinle başa çıkabildin mi acaba
Videoları izlemeye çıkın çıkın gelin dostlar :). Yazın, paylaşın, birbirimizden öğrenelim.