Ten film to 100% obraz mojej rodziny, w której sam jestem Brunem. Będąc w kinie rozwalalo mi mózg w każdej scenie. Ile tam jest niuansów. Jak dla mnie to najlepszy film (nie tylko bajka) jaki powstał od lat.
Myślę, że ten film trafił ze swoim przesłaniem do wielu z nas w Polsce. Naszych rodziców wychowała komuna, stan wojenny (a ich dziadków - wojna) i te traumy potem nieświadomie przekazywali dalej. Co więcej, w społeczeństwie istnieje swoisty kult rodzica, co oznacza, że nie można głośno powiedzieć o swoim rodzicu, że nas w jakiś sposób skrzywdził psychicznie, bo przecież "on chciał dla nas tylko jak najlepiej, a my jesteśmy po prostu niewdzięczni".
@@MaciejTrebacz , warto też wspomnieć ciekawym trendzie. O narastającym przerzucaniu winy - przez zwłaszcza młodsze pokolenia - na rodziców, rząd, system, szkołę, kościół, lokalną społeczność itp. Owszem, życie bywa ciężkie więc być może to swoista krzywda do "otoczenia" za to co musimy różnych trudności doświadczać. Tym nie mniej taki trend bycia ofiarą narasta. Wystarczy spojrzeć na rzekome dyskryminację, gdzie nawet słowo mama i tata zaczyna być zakazane bo może kogoś dyskryminować. Albo np. skrzywdzonych przez matriarchat kobiet. Albo skrzywdzonych bo wzięli za duże kredyty.
Takie filmy/bajki będą teraz powstawać, bo jako społeczeństwo MOIM ZDANIEM albo coraz wolniej dojrzewamy (pochopny seks bez brania odpowiedzialności jednej i drugiej strony za dzieci, przez co mamy plagę samotnych matek) albo wręcz przeciwnie-jesteśmy coraz bardziej świadomi tych traum, coraz częściej korzystamy z pomocy psychologów, psychiatrów-po prostu chcemy dowiedzieć się dlaczego czujemy to co czujemy. Smutne jest to, że za parę lat dziecko w szkole, które nie będzie brało tabletek przeciwko nerwicy albo innemu schorzeniu będzie wytykane palcami. Pytanie też czy za kilka lat w ogóle będą takie dzieci, które od najmłodszych lat nie będą potrzebowały specjalistycznej pomocy jako te, które nie dostały odpowiednio dużo uwagi od rodziców, bo ci żeby spłacić kredyt po prostu muszą harować od rana do wieczora. No ale taka spirala jest już od jakiegoś czasu i na razie nie widać perspektyw, żeby to się zmieniło...
@@MaciejTrebacz Z obecna tendencja ze czlowiek ma byc przede wszystkim szczesliwy i samorealizacja, trudno sie dziwic ze te filozofie pasuja. Cala psychologia teraz opiera sie ze wszystkie traumy pochodza z rodziny rozbijajac rodziny. Raczej Disneya nie podejrzewalabym o dbanie o dobro spoleczne patrzac kogo skupia tam w swoich kregach. Tyle pedofilii ile tam ostatnio zdemaskowano raczej nie swiadczy za dobrze o tym miejscu.
Cieszę się, że filmy animowane dla dzieci poruszają tak ważne i potrzebne tematy. Podobne problemy dotyczą wielu rodzin i myślę, że każde dziecko będzie mogło się utożsamić z którymś z bohaterów
Nigdy nie czułam takiej spójności z jakąś postacią, jak z Mirabel. Też byłam całe życie traktowana jako ta gorsza, wymagająca więcej uwagi, mniej zdolna (co prawdopodobnie jest wynikiem mojego ADHD), też byłam outsiderem, też ostatecznie byłam czynnikiem, który "doprowadził" do rozpadu mojej rodziny (niestety nie pojednała się ona po pięciu minutach, bo to rzeczywistość, a nie film Disneya). Jedyne czego mi brakuje, to tego ciągłego próbowania, żeby być zaakceptowanym i skłonności do szybkiego wybaczania. Ja bardzo szybko odpuściłam i zaakceptowałam swoją rolę w rodzinie (której oczywiście nie byłam świadoma). Teraz, wiadomo, jest lepiej, potrafię się bronić, mam więcej świadomości i wyższą samoocenę. Ale zostały rany w psychice i starannie wypierana połowa dziecinstwa przed którą nie mogę ciągle uciekać i muszę się z nią kiedyś zmierzyć
Genialny i bardzo mądry materiał ^^ Bardzo lubię dojrzałe podejście do filmów pozornie i głównie dla dzieci i znajdywanie w nich drugiego, bardziej dorosłego dna oraz ważnych, życiowych, a także uniwersalnych morałów ;) Poza tym, kocham Encanto właśnie za to, że jak na animację dla całej rodziny porusza tak ważne problemy, przy okazji nie zbaczając z tradycyjnej ścieżkiw wyznaczonej w filmach Disney'a (w sensie, że po pierwsze w samym filmie jest dużo humoru, co nie czyni z Encanto filmu 13+, a także że jest to przedstawione w tak łagodny, subtelny i delikatny sposób, że może to zrozumieć każda osoba podczas seansu, niezależnie czy to dziecko czy dorosły, lub starsza osoba ^^). A także moim zdaniem Abuela Alma, mimo swoich wszystkich wad, jest bardzo ciekawą postacią, której historia idealnie pokazuje, jaki wpływ na człowieka mają traumy, co czyni ją bardzo realistyczną postacią :)
Jest błąd. Powiedzieliście młodsze siostry podczas gdy Louisa i Isabella są starsze. W filmie jest nawet wspominane, że przed uroczystością Antonio ostatnią uroczystością była ta Mirabel co wyraźnie pokazuje, że zaraz po Antonia Mirabel jest najmłodszym członkiem rodziny
Ciężko jest wyzwolić się z przytłaczającej atmosfery dysfunkcyjnej rodziny. Często bez pomocy z zewnątrz nie daje się przełamać jej schematów postępowania. Czasem jedno lub kilku członków rodziny dostrzega problem a nawet go trafnie diagnozuje. Jednak trudno jest przeciwstawić się głównej narracji rodzinnej. Szczególnie jeśli nie uzyska się wsparcia.
@Ogrodniczek2 Nie zrozumiałeś przekazu po prostu. Przecież cały film jest o tym, że dogadanie się jest kluczowe w relacji rodzic-dziecko, a bohaterka ponosi olbrzymie konsekwencje swoich czynów (oczywiście, dało się to rozwiązać, ale trauma pozostanie).
Traumę pokoleniową dobrze przedstawia Bojack Horseman - co prawda trochę dalej w serii, ale warto przez nią przebrnąć, ponieważ przedstawia wiele innych tematów wartych uwagi :)
Jestem tuż po seansie, więc obejrzałam i analizę 🙂 A może by tak analiza "Coco"? Podoba mi się, że ten film pokazuje, że ważny jest nie tylko indywidualizm (o którego ważności zresztą mówi się w dzisiejszych czasach ciągle), ale też rodzina. Dzisiaj jest taka narracja, że jak rodzina przeszkadza ci w samorealizacji, to masz zerwać z nią kontakt, ale to nie jest takie proste. Rodzinę się kocha, nawet jak jest toksyczna.
Mam wrażenie, że dużo filmów Disneya/Pixara koncentruje się na konflikcie pokoleń by pokazać, że wszystko co lepsze przychodzi od młodych, lub tych, którzy myślą inaczej niż ich przodkowie, natomiast to co złe - od starszych.
Po obejżeniu tego filmu wiedząc że wyrażenia mają miejsce na przełomie XIX i XX wieku sprawdziłem historię Kolumbii która przeszła kilka wojen domowych. Miejscowość "ukryta" w górach oraz chęć akceptacji członków rodziny Matrigal przez lokalną społeczność poprzez eliminację indywidualizmu obrazuje strach przed zagrożeniem zewnętrznym jak i potępieniem że strony sąsiadów.
@@bazejp.6964 fabuła książki „100 lat samotności”, „100 años de soledad” kolumbijskiego laureata Nagrody Nobla, Gabriela Garcíi Marqueza. Książka jest istnym arcydziełem i pięknym przykładem charakterystycznego dla Ameryki Łacińskiej (a w szczególności Kolumbii) gatunku realizmu magicznego (obok przywoływanej podczas pandemii „Miłości w czasach zarazy”, tego samego autora). Mam nadzieje, że wyjaśniłam. Encanto jest mocno w realizmie magicznym osadzone, co widać chociażby po nazwie filmu/wioski. Co prawda mogłeś równie dobrze to wygooglować, ale cała przyjemność po mojej stronie.
Według najnowszych badań PTSD jest dziedziczony na ok. 2-3 pokolenia. Jeżeli dana osoba przeżyje traumę, przekazuje ją dalej. Trwają jeszcze badania, żeby ustalić bardziej szczegółowo, na ile to kwestia genów / predyspozycji, a na ile przekazywanie określonych schematów
@@malgorzatabajorek4107 Na necie jest fajny artykuł, zawierający rozmowę z prof. Jadwigą Jośko-Ochojską :) Moi wykładowcy również się zajmują PTSD i mówią dużo o tym przy okazji zajęć
@@AngieNTheComettes To bylo retoryczne pytanie. Obecnie psychologowie i pedagodzy sa szkoleni wlasnie w kierunku nowoczesności gdzie podstawa jest parytet, kobieta ma die realizowac a patriarchat to sredniowiecze. Nie widze zdrowego spoleczenstwa pomimo tylu specjalistow, a wrecz powiedzialabym ze jest coraz gorzej. Dzieci lykaja pdychotropy, dorastaja i dalej lykaja i tak cale zycie. Calkurm niezle Wam ta nauka wychodzi, nue ma co.
@@malgorzatabajorek4107 Bo same studia psychologiczne nie dają żadnej wiedzy ani kompetencji. Dopiero kursy, podyplomowki, szkoły psychoterapeutyczne, specjalizacje i stopnie naukowe dają jakąkolwiek wiedzę na temat pomagania ludziom. Niestety, wielu psychologów z tego rezygnuje i potem krzywdzą ludzi
Trochę mnie bawi, że we wstępie, który mówi o odejściu Disneya od miłości romantycznej do rodzinnej, jest fragment Meridy Walecznej. Jest to film nie tyle Disneya co Pixara, który ma już 10 lat na karku... W dodatku Pixar nigdy nie szedł w miłość romantyczną, niemal zawsze poruszając głębsze tematy. Taki mocniejszy wątek romantyczny to był chyba tylko u Pixara ostatnio w Toy Story 4. Wcześniej w WALL-E i może trochę w Autach ? Ale żaden z tych wątków nawet nie podchodzi do miłości większości Księżniczek z Disneya.
Mirabel ja cię rozumiem...sama jestem w toksycznej rodzinie. Mi łatwo było kiedyś o szaleństwo, i próbuje nadal dorosnąć.. nie chcę się poddać...a Bruno mimo iż jest dziwakiem, to go lubiłam w nasze magiczme escanto ✨😒.
Niemal w tym samym czasie wyszło "To nie wypanda" (ten tytuł to jakiś żart) od Pixara, gdzie film opiera się na bardzo podobnym wątku konfliktu w rodzinie: matka - córka. Tyle że zrobionym dobrze. Super porównanie tych dwóch filmów zrobili na kanale "Napisy Końcowe".
Znaczy tytuł działa tutaj dobrze, bo tutaj skupia się na tym że matka często mówi głównej bohaterce co ta ma robić, jaka być itd. dodatkowo to że odkryła swoją moc transformacji po przez wewnętrzne emocje działa tutaj całkiem dobrze jako gra słów.
Swietny material. Ja osobiscie zauwazam ogromne zmiany w podejsciu nas Polakow do swoich dzieci, w pozytywna strone. Edit: pamietam ze moja prababcia do konca zycia chowala w roznych miejscach w domu puszki z jedzeniem, tak na wypadek wojny…
i ty uwazasz ze twoja babcia byla jakas dziwna? jak mi ciebie żal :) Widac ty totalnie nie rozumiesz życia, a dane socjologiczne mòwia o coraz wiekszej patologizacji mlodych pokoleń, a nie "poprawy" ich rodzicow. Z twojej perspektywy zapewne tak jest, bo nie wiesz co dobre a co zle.
@@niemamnicku1359 nie uwazam zeby byla dziwna, tylko nigdy nie otrzasnela sie z traumy jaka przezyla w czasie niemiecko-radzieckiej okupacji. Mozna jej tylko wspolczuc ze zostala tak bardzo skrzywdzona. Wg mnie za komuny byl jeszcze wiekszy problem z pijanstwem i alkoholizmem i to ogromnie wyniszczalo rodziny, szczegolnie dzieci. Takich statystyk nie znam, to tylko moje obserwacje.
@@niemamnicku1359 "i ty uwazasz ze twoja babcia byla jakas dziwna" - taka rada na przyszłość - nie zakładaj z góry złych intencji drugiej osoby po jej jednej wypowiedzi, bo jak widać na załączonym obrazku możesz się bardzo pomylić.
@Lukke mialam okazje studiowac w Finlandii, faktycznie edukacja jest na bardzo wysokim poziomie. Infrastruktura, dostep do informacji (e-biblioteki), wysokie dofinansowanie do akademikow i wyzywienia- edukacja nieodplatna- polecam, nawet jesli to tylko rok z Erazmusa. Nie bylabym jednak tak krytyczna w ocenie Polski, Finlandia miala w koncu 44 lata przewagi nad nami. Mysle ze Polska radzi sobie calkiem dobrze. Pewnie ze mogloby byc lepiej, ale mysle ze nie jest zle. Osobiscie martwi mnie recesja, ktora chyba jednak dosiegnie nasz kraj, ale mam nadzieje ze szybko sie odbijemy.
@@patrykpiesinski3812 Być może, ale w filmie jest wyraźnie powiedziane, że ostatnią ceremonią przed ceremonią Antonia była nieudana ceremonia Mirabel. Więc nawet jeśli Camilo ma tyle samo lat, co kuzynka, albo urodził się w tym samym roku, to musi być jednak choć trochę od niej starszy.
Bardzo dziękuję za odcinek, już wiem co będę oglądała dziś wieczorem. Jeszcze proponuję wziąć na warsztat film Pixara "Co w duszy gra", też porusza ciekawe kwestie.
Encanto to moj ulubiony film Disneya z ostatnich lat. Zachwyca mnie w nim wszystko: muzyka, animacja a przede wszystkim- bohaterowie I relacje miedzy nimi. Nie liczylam tutaj na ten material, ale ciesze sie bardzo( swietna robots)! Jest wiele innych dziel Disneya/pixara, ktore sa warte omowienia np. SOUL(moim zdaniem najlepszy Pixar ostatnich lat).
6:30 mi się wydaje: że ofiarą rodziny jest osoba która niejako naj mniej się broni, albo naj mniej się broni fizycznie bo jest naj słabsza, albo naj mniej się broni na poziomie charyzmy, na poziomie angażowania otoczenia w swoje sprawy i decyzje, pozwala innym najbardziej na przekraczanie swoich granic, albo najbardziej sofa swoje granice. żeby pozwolić sobie na dziwactwo trzeba mieć odwagę przeciwstawienia się otoczeniu, ale jeśli jesteśmy mocno związani z grupą i przeciwstawimy się jej całej może ona się skrzyknąć by nas do siebie dopasować na siłę, jeśli nie ulegniemy dostatecznie długo i grupa sama nie powstrzyma się od kontynuowania zmowy, to sytuacja się zaostrza czasem na tyle że już nic co zrobi ofiara nie jest w stanie odwrócić zachowania grupy. jeśli chodzi o grupy tymczasowe np. w szkole sytuację można zmienić poprzez zerwanie kontaktu, zmiany w kontaktach, zgadanie się na początek tylko z 1 osobą która z dobrym lub złym zamiarem zwykle żeby się dopasować do grupy, żeby nie zająć naszego miejsca lub żeby się razem z nami w tym miejscu nie znaleźć odłącza się od ofiary wracając tam gdzie jej było wygodnie czyli z większą ilością osób z jakimi się dogaduje zamiast jednej, a czasami porzuca grupę i dołącza się do tej jednej. ale w grupie typu rodzina taka tymczasowość może nigdy nie nadejść, szczególnie jeśli rodzina uzależnia się od ofiary, lub ofiarę od siebie, lub kiedy zachowanie rodziny niszczy drogi jakie ofiara obiera na cel. innymi słowy każda grupa ma interes w posiadaniu kozła ofiarnego, każda charyzmatyczna osoba musi być w czymś bardziej charyzmatyczna od otoczenia czyniąc trochę z elementów otoczenia lub z całego otoczenia takie ofiary. chodzi o to żeby tego nie robić za bardzo i żeby nie koncentrować tego na jednej osobie,, kiedy ktoś to koncentruje na sobie możemy to nazwać niską samooceną
Ja zauważyłam że ostatnio matki (albo babcie) w Disneyu są strasznymi sukami. Abuela to wredne kurwisko, matka Mei, czyli Pandy tak samo. Nie akceptuje jej taką jaką jest i że dorasta, ale ona też ma traumę. I bała się babci, czyli swojej matki, ale ona akurat była spoko. Możesz też o nich opowiedzieć. To samo matka Meridy. Wcale się nie dziwię Meridzie że chciała ją zamienić w niedźwiedzia (skoro to są Pixary, to może Merida i Mei są ze sobą spokrewnione? Tym bardziej że Pixary są połączone). Tylko ona w odróżnieniu od Ming i Abueli nie ma traumy żadnej. Z kolei ojcowie są mili i dobrzy, ale gdzieś tam w tle i nie mają nic do gadania. Ojciec Meridy to dziecinny idiota, a Mei to klasyczny pantofel. Ale oni je biorą takie jakie są. Dlaczego matki nie mogą? A z kolei w starych Disneyach to ojcowie są wredni i nadmiernie zdyscyplinowani. Ale ja myślę że to efekt wojny, bo wtedy wszyscy musieli tacy być, przymusowe wojsko, te sprawy i to w nich zostało. I wtedy matki były tymi dobrymi przyjaciółkami, ale też w tle, albo nawet ginęły. Tak było bardzo długo. Zawsze jeden z rodziców jest surowy. Albo oboje. I ten surowy zostaje, bo łagodny ginie. Jakoś nigdy nie ma tak, żeby oboje byli łagodni. A powinni być. Czemu nigdy nie ma obojga łagodnych rodziców? Teraz jak na początku powiedziałeś o rodzinie Ti mi się jeszcze Kraina lodu nasunęła, bo tu też jest bardziej wątek rodziny niż miłosny. Bo skupia się na relacji Anny i Elzy, czyli sióstr, po śmierci ich rodziców. I to mi się podoba. Fajnie że to nazwałeś po imieniu, bo się nie zastanawiałam nad tym, że teraz może chodzić o rodzinę.
Jeszcze można to zauważyć w Coco: po odejściu Hèctora, Imelda zabroniła całej rodzinie słuchać muzyki i pozbyła się wszystkiego co miało związek z mężem, jego zdjęcie nie było nigdy stawiane na ołtarzyku, jedyną osobą w rodzinie, która go pamiętała, była jego córka Coco. Wnuczka Imeldy, Elena, prowadziła dom tak samo jak jej babka (matriarchinią formalnie była Coco, ale ona nie kontaktowała), posunęła się nawet do tego że zniszczyła gitarę wnuka. Chciała koniecznie wykształcić wnuka na szewca, mimo jego sprzeciwu, i nikt z rodziny nie stanął w jego obronie, dopiero jak wnuk uciekł z domu i o mało co nie stracił życia, rodzinka przejrzała na oczy. W "Naszym Magicznym Encanto" Alma narzucała swoje zdanie całej rodzinie. Faworyzowała Isabelę, ale chciała ją zmusić do poślubienia mężczyzny, którego nie kochała (Isa nawet chciała wejść w ten związek dla dobra rodziny), a Mirabel traktowała jak wyrzutka, najmłodszej córki bronili tylko rodzice i wuj. Ming (To nie wypanda) jest typowym przykładem tygrysiego macierzyństwa - nacisk na oceny i karierę (chce, żeby Mei została Sekretarz Generalną ONZ). Mei się stara, ale matka nie chce jej puścić na koncert, bo uważa, że za dużo w tym seksu (Z drugiej strony jednak pozwala córce oglądać seriale pełne przemocy, jak wielu rodziców - nie zwraca uwagi na przemoc, ale jak pojawi się jakiekolwiek nawiązanie do seksu, to od razu zakaz), podobnie rodzice Abby, która jest pół-Koreanką (Z tego samego powodu). Mei musi ukrywać swoją buntowniczą naturę przed matką, a Ming nie chce zaakceptować faktu, że Mei Mei nie jest już małym dzieckiem, ba - Mei udowadnia swoją dorosłość, jak sama zarabia na bilety na koncert, bo rodzice nie chcą jej dać pieniędzy. Ming uważa, że koleżanki mają na jej córkę zły wpływ, a jak Mei wkracza w wiek zainteresowania chłopcami, to wpada w furię (moja matka też mówiła jak miałam 13 lat, że jestem na to za młoda, i że mam się zająć nauką, a nie chłopakami, ba, uważała, że to mężczyzna powinien zrobić ten pierwszy krok (w 21 wieku, kiedy kobieta się może nawet oświadczyć), jak zaprosiłam kolegę z klasy do kina, to dostałam tygodniowy szlaban). Ja byłam w podobnej sytuacji jak Mei - jak dostałam 4, to była awantura i nic nie dawały tłumaczenia, że na tle klasy i tak wypadłam dobrze ("Mnie nie interesuje klasa"), za to jak chciałam obejrzeć coś, co widzieli wszyscy w klasie, tylko nie ja, to słyszałam "Ty nie jesteś "; już pomijam to, że kazała mi się na siłę przyjaźnić z dziewczynami (żeńską część klasy interesowała moda, makijaż, zainteresowania typowo babskie, mnie to jakoś nie rajcowało, wolałam pogadać z chłopakami o sporcie). Uff, rozpisałam się, ale musiałam
jedna z lepszych bajek jaką obejrzałem. Usiadłem niezobowiązująco z dzieciakami i wciągnęła mnie. Każda postać niesie za sobą jakieś znaczenie. Wątki Isabeli i Luizy można by omówić równie bogato jak tytułowej bohaterki.
Mocna bajka. Az mi łzy naplynęły na wspomnienie sceny jak Bing Bong opuścił wózek... Miłość ofiarna wywołuje we mnie silne emocje. Bez skrępowania zalewam się łzami przy córce, kiedy czytam jej "Małego Księcia" albo "Pax". 😌
Oczy my wyszły z orbit, kiedy usłyszałem głos Pastolektora w tym filmie. Niestety, głos pochodził z drugiej karty, a to byłby ciekawy crosower, jednakże imponujące było zgranie tych dwóch filmów, obydwa rozpoczęły się w tym samym momencie XD
Dzięki, koniecznie zrób coś takiego o Polsce. Namawiam od lat znajomych psychologów, żeby zajęli się naszą traumą, bo jest w nas wiele niezrozumienia i braku współczucia dla nas samych, co bardzo odbywa się na stosunki i pozycję międzynarodową.
Ciekawe nigdy nie patrzyłam na bajki disneya w ten sposób. Choć w innych bajkach zauważyłam takie problemy jak dorastałam dlatego nie za bardzo lubiłam bajki typu Kopciuszek czy śpiąca królewna. Ale bardzo ciekawy film zostaje na dluzej 😄
i może dlatego czuje taką niechęć do Niemieckiego narodu, a inni się dziwią czemu nie umiem zaufać niemcom i nazywają mnie ksenofobem a ja zwyczajnie w genach mam uraz do tego kraju :D
Piękny tytuł filmu, który wyraża więcej niż rafaello❤️ To dziedziczenie traumy jest jeszcze głębsze. Nosi nazwę epigenetyka i udowadnia Słowa, które Bóg wyraził w Dekalogu z Księgi Wyjścia (o przekleństwie do trzeciego i czwartego pokolenia na tych, którzy czczą dzieła ludzkich rąk). Trauma kształtuje sposób myślenia, a epigenetyka udowadnia, że rezultaty naszych decyzji są przekazywane za pomocą nasienia i komórki jajowej do przynajmniej trzech, czterech następnych pokoleń. Zostawiamy dzieciom i wnukom nasze „myślowe” dziedzictwo. Ta myśl pochodzi z badań dr Caroline Leaf.
Czy tylko mi rodzina Madrigal i jej problemy przypominają Kościół Katolicki? Rodzina jest bardzo skupiona na efektach, wynikach, misji itp, a cierpią na tym relacje. Abuela zachowuje się identycznie jak większość biskupów. Osoby, które tak jak Mirabel myślą inaczej i chcą wyjść ze wszechobecnego skostnienia są niezrozumiane i odsuwane na bok.
Szkoda, że nie ma filmu na twoim kanale, który mógłby pomóc takim osobom. Film typowo, o wyjściu z takich sytuacji albo który niósłby ze sobą rady czy coś w rodzaju pomocy a nie tylko analizę sytuacji, bo to przeanalizować, że ktoś żyje w dysfunkcyjnej rodzinie łatwo nie jest.
Ja ostatnio myślałem o tym. I mówiłem iż dobrze by było zrobić to co Mojżesz. (Mojżesz podróżował tak długo czyli 40 lat aż ci co pamiętali niewolnictwo wymrą by nie pamiętali tego niewolnictwa) Ale na dzisiejsze standardy to niemożliwe bo ziemia jest w miare zaludniona i ludzie dłużej żyją. :P
A może byś spróbował wpierw wyjaśnić, czemu toksyczne stosunki międzyludzkie przedstawiono na przykładzie tradycyjnej rodziny meksykańskich emigrantów w USA.
Po obejrzeniu tego filmu wyrzuciłam go z głowy i nie chciałam go sobie interpretować. Za bardzo bolało, za bardzo rel. I nie podoba mi się zakończenie. Nie jest realistyczne i nie satysfakcjonuje.
Wydajesz się być naprawdę okropnym człowiekiem. To że ktoś się dzieli swoimi traumatycznymi przeżyciami na forum pokazuje jego siłę a nie słabość. Czasami napisanie paru zdań w internecie może być ważnym krokiem do przepracowania traumy. Słabi są ci co jak ty prześmiewczo komentują ukazując swoje tłumione frustracje. Także zastanów się kto naprawdę gorzej się zaprezentował w komentarzach oni czy raczej ty
A to, że często jest to krok w terapii. Mówienie głośno o złych doświadczeniach pomaga sobie z nimi poradzić. A przecież nie powiedzą kolegom, z pracy.
A co do rodziny i przyjaciół to raczej tylko w bajkach można im powiedzieć takie rzeczy... lepiej już komuś obcemu kto nie ma możliwości tego wykorzystać
@@TheTorment No, mało który film animowany jest tego rodzaju bajką, "Encanto" z pewnością nie. Za długie. Niewierszowane. I skierowane jednak głównie do dzieci😉. Bajkę, o której piszesz, od bajki, o której pisze twój przedmówca, różni bardzo dużo.
Czy ja wiem... To, że dzieła skierowane głównie do dzieci potrafią zainteresować i skłonić do refleksji również dorosłych, uważam akurat za zaletę. Każdy - a przynajmniej każdy, kto z góry nie odrzuca tego rodzaju rozrywki - może znaleźć w nich coś dla siebie, tak dziecko, jak i dorosły.
Zapraszam też na analizę disneyowskiej "Pięknej i Bestii", dającej trafny obraz typowo męskich patologii:
th-cam.com/video/3-2wsV1jK28/w-d-xo.html
Pasowałby tu też odnośnik do filmu o Aleksandrze Wielkim, gdzie pokazane zostało, jak rodzice wpływali na umysł przyszłego zdobywcy. :)
@@ŚwiętyJudasz Ależ proszę, na odcinek o Aleksandrze również zapraszam :) th-cam.com/video/1KPMmlAQ6sc/w-d-xo.html
@@WojnaIdeiPL Dziękuję :)
Ech te rodziny. Ciągle ten jad dzieciom sączą. Najlepiej to wyrwać dzieci z tego toksycznego środowiska i oddac państwu na wychowanie.
Ty a zrobiłbyś o Pandzie? Tam jest problem podobny do Encanto właśnie
Ten film to 100% obraz mojej rodziny, w której sam jestem Brunem. Będąc w kinie rozwalalo mi mózg w każdej scenie. Ile tam jest niuansów. Jak dla mnie to najlepszy film (nie tylko bajka) jaki powstał od lat.
Myślę, że ten film trafił ze swoim przesłaniem do wielu z nas w Polsce. Naszych rodziców wychowała komuna, stan wojenny (a ich dziadków - wojna) i te traumy potem nieświadomie przekazywali dalej. Co więcej, w społeczeństwie istnieje swoisty kult rodzica, co oznacza, że nie można głośno powiedzieć o swoim rodzicu, że nas w jakiś sposób skrzywdził psychicznie, bo przecież "on chciał dla nas tylko jak najlepiej, a my jesteśmy po prostu niewdzięczni".
@@MaciejTrebacz , warto też wspomnieć ciekawym trendzie.
O narastającym przerzucaniu winy - przez zwłaszcza młodsze pokolenia - na rodziców, rząd, system, szkołę, kościół, lokalną społeczność itp.
Owszem, życie bywa ciężkie więc być może to swoista krzywda do "otoczenia" za to co musimy różnych trudności doświadczać. Tym nie mniej taki trend bycia ofiarą narasta.
Wystarczy spojrzeć na rzekome dyskryminację, gdzie nawet słowo mama i tata zaczyna być zakazane bo może kogoś dyskryminować. Albo np. skrzywdzonych przez matriarchat kobiet. Albo skrzywdzonych bo wzięli za duże kredyty.
Oglądając Encanto czułam się jak nieraz jak Mirabel i Luiza
Takie filmy/bajki będą teraz powstawać, bo jako społeczeństwo MOIM ZDANIEM albo coraz wolniej dojrzewamy (pochopny seks bez brania odpowiedzialności jednej i drugiej strony za dzieci, przez co mamy plagę samotnych matek) albo wręcz przeciwnie-jesteśmy coraz bardziej świadomi tych traum, coraz częściej korzystamy z pomocy psychologów, psychiatrów-po prostu chcemy dowiedzieć się dlaczego czujemy to co czujemy. Smutne jest to, że za parę lat dziecko w szkole, które nie będzie brało tabletek przeciwko nerwicy albo innemu schorzeniu będzie wytykane palcami. Pytanie też czy za kilka lat w ogóle będą takie dzieci, które od najmłodszych lat nie będą potrzebowały specjalistycznej pomocy jako te, które nie dostały odpowiednio dużo uwagi od rodziców, bo ci żeby spłacić kredyt po prostu muszą harować od rana do wieczora. No ale taka spirala jest już od jakiegoś czasu i na razie nie widać perspektyw, żeby to się zmieniło...
@@MaciejTrebacz Z obecna tendencja ze czlowiek ma byc przede wszystkim szczesliwy i samorealizacja, trudno sie dziwic ze te filozofie pasuja. Cala psychologia teraz opiera sie ze wszystkie traumy pochodza z rodziny rozbijajac rodziny. Raczej Disneya nie podejrzewalabym o dbanie o dobro spoleczne patrzac kogo skupia tam w swoich kregach. Tyle pedofilii ile tam ostatnio zdemaskowano raczej nie swiadczy za dobrze o tym miejscu.
Jeszcze w "Coco" jest to pokazane: żeby się zemścić za to, że mąż ją zostawił, Imelda zabroniła całej rodzinie słuchać muzyki
Tym, który "zostawił"/zginął był ojciec Coco.
@@LewicowyPatriota wlasciwie to byl pradziad
@@FreddyFazbears0_0 Hektor był pradziadem Coco?
@@Kendix-tylko-tyle Był tatą babci Coco co czyni z niego pradziadka.
I przez to prawie zabiła swojego męża.
Cieszę się, że filmy animowane dla dzieci poruszają tak ważne i potrzebne tematy. Podobne problemy dotyczą wielu rodzin i myślę, że każde dziecko będzie mogło się utożsamić z którymś z bohaterów
Nigdy nie czułam takiej spójności z jakąś postacią, jak z Mirabel. Też byłam całe życie traktowana jako ta gorsza, wymagająca więcej uwagi, mniej zdolna (co prawdopodobnie jest wynikiem mojego ADHD), też byłam outsiderem, też ostatecznie byłam czynnikiem, który "doprowadził" do rozpadu mojej rodziny (niestety nie pojednała się ona po pięciu minutach, bo to rzeczywistość, a nie film Disneya).
Jedyne czego mi brakuje, to tego ciągłego próbowania, żeby być zaakceptowanym i skłonności do szybkiego wybaczania. Ja bardzo szybko odpuściłam i zaakceptowałam swoją rolę w rodzinie (której oczywiście nie byłam świadoma).
Teraz, wiadomo, jest lepiej, potrafię się bronić, mam więcej świadomości i wyższą samoocenę. Ale zostały rany w psychice i starannie wypierana połowa dziecinstwa przed którą nie mogę ciągle uciekać i muszę się z nią kiedyś zmierzyć
Ważna uwaga, każda rodzina nawet najlepsza ma swoje dysfunkcje. Tylko ma ich mniej.
To nie jest zero-jedynkowe.
Zawsze jest coś do naprawienia :)
"Musisz zaakceptować własne wady, bo dopiero w tedy zobaczysz, że nie różnisz się od nich tak bardzo jak myślisz"
Genialny i bardzo mądry materiał ^^
Bardzo lubię dojrzałe podejście do filmów pozornie i głównie dla dzieci i znajdywanie w nich drugiego, bardziej dorosłego dna oraz ważnych, życiowych, a także uniwersalnych morałów ;)
Poza tym, kocham Encanto właśnie za to, że jak na animację dla całej rodziny porusza tak ważne problemy, przy okazji nie zbaczając z tradycyjnej ścieżkiw wyznaczonej w filmach Disney'a (w sensie, że po pierwsze w samym filmie jest dużo humoru, co nie czyni z Encanto filmu 13+, a także że jest to przedstawione w tak łagodny, subtelny i delikatny sposób, że może to zrozumieć każda osoba podczas seansu, niezależnie czy to dziecko czy dorosły, lub starsza osoba ^^). A także moim zdaniem Abuela Alma, mimo swoich wszystkich wad, jest bardzo ciekawą postacią, której historia idealnie pokazuje, jaki wpływ na człowieka mają traumy, co czyni ją bardzo realistyczną postacią :)
Jest błąd. Powiedzieliście młodsze siostry podczas gdy Louisa i Isabella są starsze. W filmie jest nawet wspominane, że przed uroczystością Antonio ostatnią uroczystością była ta Mirabel co wyraźnie pokazuje, że zaraz po Antonia Mirabel jest najmłodszym członkiem rodziny
Ciężko jest wyzwolić się z przytłaczającej atmosfery dysfunkcyjnej rodziny. Często bez pomocy z zewnątrz nie daje się przełamać jej schematów postępowania. Czasem jedno lub kilku członków rodziny dostrzega problem a nawet go trafnie diagnozuje. Jednak trudno jest przeciwstawić się głównej narracji rodzinnej. Szczególnie jeśli nie uzyska się wsparcia.
Mam wrażenie, że to zaledwie połowa tematu. Historie Izabeli, Luisy i Antonia też są warte przeanalizowania.
+1
2+
Cóż za zbieg okoliczności akurat wczoraj oglądałem z rodziną.
Janior?
Gdzie można znaleźć cały film?
Gdzie?
Zazdroszczę.
@@mcmiczo9151 Cda HD. Tylko polecam adblocka.
Pięknie pokoleniową traumę również przedstawia film "To niewypanda." Jest on bardzo ciekawą pozycją Disneya. Polecam każdemu.
Dokładnie, aż dziwne, że Disney ma ogwagę ostatnio puszczać serie animacji z motywem patologicznej matriarchalnej rodziny
@Ogrodniczek2 znaczy, że coś średnio zrozumiałeś ten film, pozdrawiam.
tragiczny, bohaterka mega irytująca i arogancka, nie polecam
@Ogrodniczek2 Nie zrozumiałeś przekazu po prostu. Przecież cały film jest o tym, że dogadanie się jest kluczowe w relacji rodzic-dziecko, a bohaterka ponosi olbrzymie konsekwencje swoich czynów (oczywiście, dało się to rozwiązać, ale trauma pozostanie).
Traumę pokoleniową dobrze przedstawia Bojack Horseman - co prawda trochę dalej w serii, ale warto przez nią przebrnąć, ponieważ przedstawia wiele innych tematów wartych uwagi :)
Jestem tuż po seansie, więc obejrzałam i analizę 🙂 A może by tak analiza "Coco"? Podoba mi się, że ten film pokazuje, że ważny jest nie tylko indywidualizm (o którego ważności zresztą mówi się w dzisiejszych czasach ciągle), ale też rodzina. Dzisiaj jest taka narracja, że jak rodzina przeszkadza ci w samorealizacji, to masz zerwać z nią kontakt, ale to nie jest takie proste. Rodzinę się kocha, nawet jak jest toksyczna.
Mam wrażenie, że dużo filmów Disneya/Pixara koncentruje się na konflikcie pokoleń by pokazać, że wszystko co lepsze przychodzi od młodych, lub tych, którzy myślą inaczej niż ich przodkowie, natomiast to co złe - od starszych.
No bo tak jest
Twój film pomógł mi w zadaniu z Historii i Społeczeństwa. Dzięki za rzetelne filmy.
Nie ma za co :)
Po obejżeniu tego filmu wiedząc że wyrażenia mają miejsce na przełomie XIX i XX wieku sprawdziłem historię Kolumbii która przeszła kilka wojen domowych. Miejscowość "ukryta" w górach oraz chęć akceptacji członków rodziny Matrigal przez lokalną społeczność poprzez eliminację indywidualizmu obrazuje strach przed zagrożeniem zewnętrznym jak i potępieniem że strony sąsiadów.
Czemu sie mamy bac jakichs dziadygow i babc? 🤣🤣
To jest raczej odniesienie do 100 lat samotności
@@marysiachucky5546 to znaczy ? Mógłabyś rozwinąć
@@bazejp.6964 fabuła książki „100 lat samotności”, „100 años de soledad” kolumbijskiego laureata Nagrody Nobla, Gabriela Garcíi Marqueza. Książka jest istnym arcydziełem i pięknym przykładem charakterystycznego dla Ameryki Łacińskiej (a w szczególności Kolumbii) gatunku realizmu magicznego (obok przywoływanej podczas pandemii „Miłości w czasach zarazy”, tego samego autora). Mam nadzieje, że wyjaśniłam. Encanto jest mocno w realizmie magicznym osadzone, co widać chociażby po nazwie filmu/wioski. Co prawda mogłeś równie dobrze to wygooglować, ale cała przyjemność po mojej stronie.
@@marysiachucky5546 poprawcie mnie, ale w Encanto chyba można trochę z liczyć nawiązań do Marqueza, np w motywach złotych motyli.
Według najnowszych badań PTSD jest dziedziczony na ok. 2-3 pokolenia. Jeżeli dana osoba przeżyje traumę, przekazuje ją dalej. Trwają jeszcze badania, żeby ustalić bardziej szczegółowo, na ile to kwestia genów / predyspozycji, a na ile przekazywanie określonych schematów
A kto te najnowsze badania robi?
@@malgorzatabajorek4107 Na necie jest fajny artykuł, zawierający rozmowę z prof. Jadwigą Jośko-Ochojską :) Moi wykładowcy również się zajmują PTSD i mówią dużo o tym przy okazji zajęć
@@AngieNTheComettes To bylo retoryczne pytanie. Obecnie psychologowie i pedagodzy sa szkoleni wlasnie w kierunku nowoczesności gdzie podstawa jest parytet, kobieta ma die realizowac a patriarchat to sredniowiecze. Nie widze zdrowego spoleczenstwa pomimo tylu specjalistow, a wrecz powiedzialabym ze jest coraz gorzej. Dzieci lykaja pdychotropy, dorastaja i dalej lykaja i tak cale zycie. Calkurm niezle Wam ta nauka wychodzi, nue ma co.
@@malgorzatabajorek4107 Bo same studia psychologiczne nie dają żadnej wiedzy ani kompetencji. Dopiero kursy, podyplomowki, szkoły psychoterapeutyczne, specjalizacje i stopnie naukowe dają jakąkolwiek wiedzę na temat pomagania ludziom. Niestety, wielu psychologów z tego rezygnuje i potem krzywdzą ludzi
Trochę mnie bawi, że we wstępie, który mówi o odejściu Disneya od miłości romantycznej do rodzinnej, jest fragment Meridy Walecznej. Jest to film nie tyle Disneya co Pixara, który ma już 10 lat na karku...
W dodatku Pixar nigdy nie szedł w miłość romantyczną, niemal zawsze poruszając głębsze tematy. Taki mocniejszy wątek romantyczny to był chyba tylko u Pixara ostatnio w Toy Story 4. Wcześniej w WALL-E i może trochę w Autach ? Ale żaden z tych wątków nawet nie podchodzi do miłości większości Księżniczek z Disneya.
Mirabel ja cię rozumiem...sama jestem w toksycznej rodzinie. Mi łatwo było kiedyś o szaleństwo, i próbuje nadal dorosnąć.. nie chcę się poddać...a Bruno mimo iż jest dziwakiem, to go lubiłam w nasze magiczme escanto ✨😒.
Nie poddawaj się, dasz radę 💪
Współczuję sam jestem jak Mirabel
Abuela to babcia po hiszpańsku tak swoją drogą 😉
Bardzo prawdziwy film - serdecznie miałam dosyć tego słodzenia, gdzie wszyscy się wzajemnie kochają
Niemal w tym samym czasie wyszło "To nie wypanda" (ten tytuł to jakiś żart) od Pixara, gdzie film opiera się na bardzo podobnym wątku konfliktu w rodzinie: matka - córka. Tyle że zrobionym dobrze. Super porównanie tych dwóch filmów zrobili na kanale "Napisy Końcowe".
Znaczy tytuł działa tutaj dobrze, bo tutaj skupia się na tym że matka często mówi głównej bohaterce co ta ma robić, jaka być itd. dodatkowo to że odkryła swoją moc transformacji po przez wewnętrzne emocje działa tutaj całkiem dobrze jako gra słów.
Świetny film ze wspaniałą muzyką. Analiza również OK.
Bruno trochę mi przypomina Syriusza Blacka z Harry'ego Pottera
A mnie umarłego ojca muzyka z Coco
Chciałabym abyś zrecenzował Raya. Ostatni smok. Ciekawe czy Twoje przemyślenia będą takie jak moje.
2:08 tu powiedziałeś "młodszę,, siostry a przecież to Mirabel jest najnłodsza
Tak, w bajce jest wspomniane ze przed tym jak Antonio dostał dar miała swoją uroczystość Mirabel co oznacza że jest prawie najmłodsza
Swietny material. Ja osobiscie zauwazam ogromne zmiany w podejsciu nas Polakow do swoich dzieci, w pozytywna strone.
Edit: pamietam ze moja prababcia do konca zycia chowala w roznych miejscach w domu puszki z jedzeniem, tak na wypadek wojny…
i ty uwazasz ze twoja babcia byla jakas dziwna?
jak mi ciebie żal :)
Widac ty totalnie nie rozumiesz życia, a dane socjologiczne mòwia o coraz wiekszej patologizacji mlodych pokoleń, a nie "poprawy" ich rodzicow. Z twojej perspektywy zapewne tak jest, bo nie wiesz co dobre a co zle.
@@niemamnicku1359 nie uwazam zeby byla dziwna, tylko nigdy nie otrzasnela sie z traumy jaka przezyla w czasie niemiecko-radzieckiej okupacji.
Mozna jej tylko wspolczuc ze zostala tak bardzo skrzywdzona.
Wg mnie za komuny byl jeszcze wiekszy problem z pijanstwem i alkoholizmem i to ogromnie wyniszczalo rodziny, szczegolnie dzieci.
Takich statystyk nie znam, to tylko moje obserwacje.
@@niemamnicku1359 "i ty uwazasz ze twoja babcia byla jakas dziwna" - taka rada na przyszłość - nie zakładaj z góry złych intencji drugiej osoby po jej jednej wypowiedzi, bo jak widać na załączonym obrazku możesz się bardzo pomylić.
@Lukke mialam okazje studiowac w Finlandii, faktycznie edukacja jest na bardzo wysokim poziomie. Infrastruktura, dostep do informacji (e-biblioteki), wysokie dofinansowanie do akademikow i wyzywienia- edukacja nieodplatna- polecam, nawet jesli to tylko rok z Erazmusa.
Nie bylabym jednak tak krytyczna w ocenie Polski, Finlandia miala w koncu 44 lata przewagi nad nami. Mysle ze Polska radzi sobie calkiem dobrze. Pewnie ze mogloby byc lepiej, ale mysle ze nie jest zle.
Osobiscie martwi mnie recesja, ktora chyba jednak dosiegnie nasz kraj, ale mam nadzieje ze szybko sie odbijemy.
2:07 nie młodsze, tylko starsze. W rodzinie Madrigal jest tylko jedna osoba młodsza od Mirabel.
2:11 Mirabel była jedną z najmłodszych dziewczyn.
actually, była najmłodszą dziewczyną, młodszy od niej był tylko Antonio
A Camilo był w tym samym wieku.
@@patrykpiesinski3812 Być może, ale w filmie jest wyraźnie powiedziane, że ostatnią ceremonią przed ceremonią Antonia była nieudana ceremonia Mirabel. Więc nawet jeśli Camilo ma tyle samo lat, co kuzynka, albo urodził się w tym samym roku, to musi być jednak choć trochę od niej starszy.
tak dziękuje za ten materiał!
Nie ma za co :)
Nie oglądałem tego filmu, ale coś mi tu pachnie „Sto lat samotności” Gabriela Garcii Marqueza
Bo Encanto było inspirowane tą książką 😌
Bardzo dziękuję za odcinek, już wiem co będę oglądała dziś wieczorem. Jeszcze proponuję wziąć na warsztat film Pixara "Co w duszy gra", też porusza ciekawe kwestie.
Przeczytałem wielki napis "dziedziczenie" i już się bałem, że chcesz mi wykładać programowanie obiektowe. Na szczęście to jednak Disney.
Encanto to moj ulubiony film Disneya z ostatnich lat. Zachwyca mnie w nim wszystko: muzyka, animacja a przede wszystkim- bohaterowie I relacje miedzy nimi. Nie liczylam tutaj na ten material, ale ciesze sie bardzo( swietna robots)! Jest wiele innych dziel Disneya/pixara, ktore sa warte omowienia np. SOUL(moim zdaniem najlepszy Pixar ostatnich lat).
2:06 młodsze? Tylko Antonio jest młodszy od Mirabel...
6:30 mi się wydaje: że ofiarą rodziny jest osoba która niejako naj mniej się broni, albo naj mniej się broni fizycznie bo jest naj słabsza, albo naj mniej się broni na poziomie charyzmy, na poziomie angażowania otoczenia w swoje sprawy i decyzje, pozwala innym najbardziej na przekraczanie swoich granic, albo najbardziej sofa swoje granice. żeby pozwolić sobie na dziwactwo trzeba mieć odwagę przeciwstawienia się otoczeniu, ale jeśli jesteśmy mocno związani z grupą i przeciwstawimy się jej całej może ona się skrzyknąć by nas do siebie dopasować na siłę, jeśli nie ulegniemy dostatecznie długo i grupa sama nie powstrzyma się od kontynuowania zmowy, to sytuacja się zaostrza czasem na tyle że już nic co zrobi ofiara nie jest w stanie odwrócić zachowania grupy.
jeśli chodzi o grupy tymczasowe np. w szkole sytuację można zmienić poprzez zerwanie kontaktu, zmiany w kontaktach, zgadanie się na początek tylko z 1 osobą która z dobrym lub złym zamiarem zwykle żeby się dopasować do grupy, żeby nie zająć naszego miejsca lub żeby się razem z nami w tym miejscu nie znaleźć odłącza się od ofiary wracając tam gdzie jej było wygodnie czyli z większą ilością osób z jakimi się dogaduje zamiast jednej, a czasami porzuca grupę i dołącza się do tej jednej. ale w grupie typu rodzina taka tymczasowość może nigdy nie nadejść, szczególnie jeśli rodzina uzależnia się od ofiary, lub ofiarę od siebie, lub kiedy zachowanie rodziny niszczy drogi jakie ofiara obiera na cel.
innymi słowy każda grupa ma interes w posiadaniu kozła ofiarnego, każda charyzmatyczna osoba musi być w czymś bardziej charyzmatyczna od otoczenia czyniąc trochę z elementów otoczenia lub z całego otoczenia takie ofiary. chodzi o to żeby tego nie robić za bardzo i żeby nie koncentrować tego na jednej osobie,, kiedy ktoś to koncentruje na sobie możemy to nazwać niską samooceną
Ja zauważyłam że ostatnio matki (albo babcie) w Disneyu są strasznymi sukami. Abuela to wredne kurwisko, matka Mei, czyli Pandy tak samo. Nie akceptuje jej taką jaką jest i że dorasta, ale ona też ma traumę. I bała się babci, czyli swojej matki, ale ona akurat była spoko. Możesz też o nich opowiedzieć. To samo matka Meridy. Wcale się nie dziwię Meridzie że chciała ją zamienić w niedźwiedzia (skoro to są Pixary, to może Merida i Mei są ze sobą spokrewnione? Tym bardziej że Pixary są połączone). Tylko ona w odróżnieniu od Ming i Abueli nie ma traumy żadnej. Z kolei ojcowie są mili i dobrzy, ale gdzieś tam w tle i nie mają nic do gadania. Ojciec Meridy to dziecinny idiota, a Mei to klasyczny pantofel. Ale oni je biorą takie jakie są. Dlaczego matki nie mogą? A z kolei w starych Disneyach to ojcowie są wredni i nadmiernie zdyscyplinowani. Ale ja myślę że to efekt wojny, bo wtedy wszyscy musieli tacy być, przymusowe wojsko, te sprawy i to w nich zostało. I wtedy matki były tymi dobrymi przyjaciółkami, ale też w tle, albo nawet ginęły. Tak było bardzo długo. Zawsze jeden z rodziców jest surowy. Albo oboje. I ten surowy zostaje, bo łagodny ginie. Jakoś nigdy nie ma tak, żeby oboje byli łagodni. A powinni być. Czemu nigdy nie ma obojga łagodnych rodziców? Teraz jak na początku powiedziałeś o rodzinie Ti mi się jeszcze Kraina lodu nasunęła, bo tu też jest bardziej wątek rodziny niż miłosny. Bo skupia się na relacji Anny i Elzy, czyli sióstr, po śmierci ich rodziców. I to mi się podoba. Fajnie że to nazwałeś po imieniu, bo się nie zastanawiałam nad tym, że teraz może chodzić o rodzinę.
Jeszcze można to zauważyć w Coco: po odejściu Hèctora, Imelda zabroniła całej rodzinie słuchać muzyki i pozbyła się wszystkiego co miało związek z mężem, jego zdjęcie nie było nigdy stawiane na ołtarzyku, jedyną osobą w rodzinie, która go pamiętała, była jego córka Coco. Wnuczka Imeldy, Elena, prowadziła dom tak samo jak jej babka (matriarchinią formalnie była Coco, ale ona nie kontaktowała), posunęła się nawet do tego że zniszczyła gitarę wnuka. Chciała koniecznie wykształcić wnuka na szewca, mimo jego sprzeciwu, i nikt z rodziny nie stanął w jego obronie, dopiero jak wnuk uciekł z domu i o mało co nie stracił życia, rodzinka przejrzała na oczy. W "Naszym Magicznym Encanto" Alma narzucała swoje zdanie całej rodzinie. Faworyzowała Isabelę, ale chciała ją zmusić do poślubienia mężczyzny, którego nie kochała (Isa nawet chciała wejść w ten związek dla dobra rodziny), a Mirabel traktowała jak wyrzutka, najmłodszej córki bronili tylko rodzice i wuj. Ming (To nie wypanda) jest typowym przykładem tygrysiego macierzyństwa - nacisk na oceny i karierę (chce, żeby Mei została Sekretarz Generalną ONZ). Mei się stara, ale matka nie chce jej puścić na koncert, bo uważa, że za dużo w tym seksu (Z drugiej strony jednak pozwala córce oglądać seriale pełne przemocy, jak wielu rodziców - nie zwraca uwagi na przemoc, ale jak pojawi się jakiekolwiek nawiązanie do seksu, to od razu zakaz), podobnie rodzice Abby, która jest pół-Koreanką (Z tego samego powodu). Mei musi ukrywać swoją buntowniczą naturę przed matką, a Ming nie chce zaakceptować faktu, że Mei Mei nie jest już małym dzieckiem, ba - Mei udowadnia swoją dorosłość, jak sama zarabia na bilety na koncert, bo rodzice nie chcą jej dać pieniędzy. Ming uważa, że koleżanki mają na jej córkę zły wpływ, a jak Mei wkracza w wiek zainteresowania chłopcami, to wpada w furię (moja matka też mówiła jak miałam 13 lat, że jestem na to za młoda, i że mam się zająć nauką, a nie chłopakami, ba, uważała, że to mężczyzna powinien zrobić ten pierwszy krok (w 21 wieku, kiedy kobieta się może nawet oświadczyć), jak zaprosiłam kolegę z klasy do kina, to dostałam tygodniowy szlaban). Ja byłam w podobnej sytuacji jak Mei - jak dostałam 4, to była awantura i nic nie dawały tłumaczenia, że na tle klasy i tak wypadłam dobrze ("Mnie nie interesuje klasa"), za to jak chciałam obejrzeć coś, co widzieli wszyscy w klasie, tylko nie ja, to słyszałam "Ty nie jesteś "; już pomijam to, że kazała mi się na siłę przyjaźnić z dziewczynami (żeńską część klasy interesowała moda, makijaż, zainteresowania typowo babskie, mnie to jakoś nie rajcowało, wolałam pogadać z chłopakami o sporcie). Uff, rozpisałam się, ale musiałam
Tej, Abuela to po prostu Babcia po hiszpańsku
Nie spodziewałam się tego po dzisiejszym Disneyu, super!Koniecznie muszę obejrzeć!
jedna z lepszych bajek jaką obejrzałem. Usiadłem niezobowiązująco z dzieciakami i wciągnęła mnie. Każda postać niesie za sobą jakieś znaczenie. Wątki Isabeli i Luizy można by omówić równie bogato jak tytułowej bohaterki.
Bardzo interesujący komentarz, zachęcił do obejrzenia filmu:)
Mocna bajka. Az mi łzy naplynęły na wspomnienie sceny jak Bing Bong opuścił wózek...
Miłość ofiarna wywołuje we mnie silne emocje. Bez skrępowania zalewam się łzami przy córce, kiedy czytam jej "Małego Księcia" albo "Pax". 😌
2:07 starsze*
Mirabel była młodsza od większości rodziny
Wszystkie jej siostry i kuzynki są starsze, jest druga najmłodsza w rodzinie
Ale mega dobra analiza. Dzięki!
Napisy prawie jak z Netflixa XD
Oczy my wyszły z orbit, kiedy usłyszałem głos Pastolektora w tym filmie. Niestety, głos pochodził z drugiej karty, a to byłby ciekawy crosower, jednakże imponujące było zgranie tych dwóch filmów, obydwa rozpoczęły się w tym samym momencie XD
Zrób odcinek o metal gear rising A szczególnie o napakowanym Morawieckim i jego wizji świata
Bardzo dobry materiał :) Bardzo podobny film to również Coco, chyba nawet lepszy.
Skoro tak Ci dobrze idzie z najnowszymi produkcjami Disneya to może zrobisz analizę mniej znanych lub niedocenianych produkcji np: Pioruna
Co za zbieg okoliczności, akurat ostatnio to rozkminiałem haha
Dzięki, koniecznie zrób coś takiego o Polsce. Namawiam od lat znajomych psychologów, żeby zajęli się naszą traumą, bo jest w nas wiele niezrozumienia i braku współczucia dla nas samych, co bardzo odbywa się na stosunki i pozycję międzynarodową.
Ciekawe nigdy nie patrzyłam na bajki disneya w ten sposób. Choć w innych bajkach zauważyłam takie problemy jak dorastałam dlatego nie za bardzo lubiłam bajki typu Kopciuszek czy śpiąca królewna. Ale bardzo ciekawy film zostaje na dluzej 😄
i może dlatego czuje taką niechęć do Niemieckiego narodu, a inni się dziwią czemu nie umiem zaufać niemcom i nazywają mnie ksenofobem a ja zwyczajnie w genach mam uraz do tego kraju :D
Potrzebujemy więcej analiz mądrych animacji!!
Jak zawsze świetny odcinek. Czekam na analizę W głowie się nie mieści.
Piękny tytuł filmu, który wyraża więcej niż rafaello❤️ To dziedziczenie traumy jest jeszcze głębsze. Nosi nazwę epigenetyka i udowadnia Słowa, które Bóg wyraził w Dekalogu z Księgi Wyjścia (o przekleństwie do trzeciego i czwartego pokolenia na tych, którzy czczą dzieła ludzkich rąk). Trauma kształtuje sposób myślenia, a epigenetyka udowadnia, że rezultaty naszych decyzji są przekazywane za pomocą nasienia i komórki jajowej do przynajmniej trzech, czterech następnych pokoleń. Zostawiamy dzieciom i wnukom nasze „myślowe” dziedzictwo. Ta myśl pochodzi z badań dr Caroline Leaf.
Dla mnie podobnym, ale dużo bardziej emocjonującym filmem animowanym Disney'a była "Coco".
Dobry film.
Cześć :) Czy w przyszłości zrobiłbyś odcinek, w którym omówiłbyś film "Zwierzogród" z 2016 roku?
Jedna z nielicznych bajek, ktora na przestrzeni ostatnich lat, tak bardzo mnie urzekła. :)
Czy tylko mi rodzina Madrigal i jej problemy przypominają Kościół Katolicki? Rodzina jest bardzo skupiona na efektach, wynikach, misji itp, a cierpią na tym relacje. Abuela zachowuje się identycznie jak większość biskupów. Osoby, które tak jak Mirabel myślą inaczej i chcą wyjść ze wszechobecnego skostnienia są niezrozumiane i odsuwane na bok.
Świetny materiał, jestem tu pierwszy raz ale bardzo mi się spodobało 🥰
świetny film
Dziękuję
Szkoda, że nie ma filmu na twoim kanale, który mógłby pomóc takim osobom. Film typowo, o wyjściu z takich sytuacji albo który niósłby ze sobą rady czy coś w rodzaju pomocy a nie tylko analizę sytuacji, bo to przeanalizować, że ktoś żyje w dysfunkcyjnej rodzinie łatwo nie jest.
Może obejrzę sobie na Disney plus
witam i pozdrawiam [ w 6 min 45 sek zaczynasz wygłaszać pewną teorię czy fakt? jakieś opracowania na poparcie tych słów ?
W kastylijskim ,,abuela ,, ( babcia ),wymawia sie , : aVuela ....wiele slow w ,, castillano,, gdzie jest ,,B,, wymawia sie jako ,,V,, i vice versa .
Nie
Como que No ! 😃
*po prostu Maru join the chat*
Ja ostatnio myślałem o tym.
I mówiłem iż dobrze by było zrobić to co Mojżesz. (Mojżesz podróżował tak długo czyli 40 lat aż ci co pamiętali niewolnictwo wymrą by nie pamiętali tego niewolnictwa)
Ale na dzisiejsze standardy to niemożliwe bo ziemia jest w miare zaludniona i ludzie dłużej żyją. :P
Komentarz do statystyk
Nie rozumiem przecież posiadanie mocy przyszłości nie jest złe
2:05 Starsze siostry
My przeprowadziliśmy analizę pod kątem teologicznym. Zapraszamy!
th-cam.com/video/sPsVt3BY3cU/w-d-xo.html
Dzień dobry
nagrywam materiały o grach
okm
Nikt nie pytał, każdy potrzebował
Ja tam już na disneya nie chodzę
A może byś spróbował wpierw wyjaśnić, czemu toksyczne stosunki międzyludzkie przedstawiono na przykładzie tradycyjnej rodziny meksykańskich emigrantów w USA.
Akurat chciałem zaproponować taki materiał
👍💪🥰
disney wymawia się dizni a nie disnej
🖤🖤
Głupota kultury staje na drodze postępu Ludzie giną z powodu głupoty i otępienia świata th-cam.com/video/NQR4Hh5Hzu0/w-d-xo.html
Jakbym o mojej rodzinie słyszła. A szczególnie o babci! 😩😩
Ja również mam taką rodzinę :(
Masz subika na pocieszenie :)
Po obejrzeniu tego filmu wyrzuciłam go z głowy i nie chciałam go sobie interpretować. Za bardzo bolało, za bardzo rel. I nie podoba mi się zakończenie. Nie jest realistyczne i nie satysfakcjonuje.
Camila Cabello¿
Niestety u nas toksyczna rodzina nadal jest promowana jako "tradycyjny model rodziny".
A to w jaki sposób?
Już? Wylałeś/łaś swoją żółć? Lepiej Ci choć trochę? Naprawdę w niedzielne południe nie masz nic lepszego do robienia?
Właśnie dlatego potrzebujemy więcej samotnych matek i rodzin patchworkowych. Kompletna, kochająca się rodzina... fuj!
Otóż nie.
Ale bzdury dziś w TVN podali. Mógłbyś chociaż czasem dać to komuś do sprawdzenia albo nie powtarzał bezmyślnie komunałów.
To jest scenariusz jakiejś bajki, calkowicie zmyślony. Jak można sie do tego odnosić? To jest nie poważne
Zgadzam się całkowicie.
@a_person111 człowieku, słyszymy co jest mówione w materiale. to jest nie poważne
@a_person111 jesteś z innej gliny, skoro potrafisz to sobie wytłumaczyć
@a_person111 ja tu widzę tylko streszczenie scenariusza
Co k*rwa? XD
Matriarchat dobrze, patriarchat źle.
Wszymon nawet najlepszy film rozwali swoim głupim gadaniem.
Lektura dla Niemców. Nic tylko przetłumaczyć to na niemiecki i wysyłać to każdemu Niemcowi.
Cóż wszyscy czasami musimy poradzić sobie z kwaśną Mirabelką. Czasem jest ich wiele w rodzinie…
Twarde,kwaśne i małe
Zaraz będzie wysyp płaczków jak to oni ciężko nie mieli...
Wydajesz się być naprawdę okropnym człowiekiem. To że ktoś się dzieli swoimi traumatycznymi przeżyciami na forum pokazuje jego siłę a nie słabość. Czasami napisanie paru zdań w internecie może być ważnym krokiem do przepracowania traumy. Słabi są ci co jak ty prześmiewczo komentują ukazując swoje tłumione frustracje. Także zastanów się kto naprawdę gorzej się zaprezentował w komentarzach oni czy raczej ty
@@Amelie-te7ef Jak chcą to przepracować to niech mówią to rodzinie, przyjaciołom albo terapeutom. Co ma do tego napisanie kilku zdań na forum ?
A to, że często jest to krok w terapii. Mówienie głośno o złych doświadczeniach pomaga sobie z nimi poradzić. A przecież nie powiedzą kolegom, z pracy.
A co do rodziny i przyjaciół to raczej tylko w bajkach można im powiedzieć takie rzeczy... lepiej już komuś obcemu kto nie ma możliwości tego wykorzystać
kds
Ta bajka byla slaba
Film o Encanto - wyjątkowo nie obejrzę. To największy CRAP disneya ever.
Skąd się biorą popaprane lgbetki? Otóż z uszkodzonych rodziców, którzy nie potrafili przekazać swoim dzieciom, właściwych wzorców . Tak to wygląda :(
Co ty pierdolisz
Biorą sie bo taka zjebana moda zachodu, w sumie i tez masz racje
Ehh te dzisiejsze rozintelektualizowane bajki. Może dobre dla domorosłych filozofów, ale na pewno nie dla dzieci.
Jeżeli przeszkadza Ci, że bajka ma drugie dno i morał, to w zasadzie przeszkadza Ci cały gatunek, jakim bajka od zawsze jest...
@@TheTorment jak ci to przeszkadza to wyjedz z Polski
@@TheTorment No, mało który film animowany jest tego rodzaju bajką, "Encanto" z pewnością nie. Za długie. Niewierszowane. I skierowane jednak głównie do dzieci😉. Bajkę, o której piszesz, od bajki, o której pisze twój przedmówca, różni bardzo dużo.
Czy ja wiem... To, że dzieła skierowane głównie do dzieci potrafią zainteresować i skłonić do refleksji również dorosłych, uważam akurat za zaletę. Każdy - a przynajmniej każdy, kto z góry nie odrzuca tego rodzaju rozrywki - może znaleźć w nich coś dla siebie, tak dziecko, jak i dorosły.
@@TheTorment Przeszkadza, bo to "drugie dno i morał" zwykle są zupełnie inne, niż się naiwnym ludziom wydaje.