Szczerze mówiąc, im dłuższe odcinki, tym dla mnie lepiej. Uwielbiam sobie ciebie słuchać i gdy nadrabiałam podcast to czułam się lepiej, a teraz wyczekuję każdego odcinka z niecierpliwością🙈
Lepiej moim zdaniem żeby zostało z czasem jak jest, bo jest bardzo naturalne a jak będziesz na siłę się streszczać to może to już nie być taka luźna rozmowa, bardzo lubię słuchać twoich odcinków 💜
Większość historii, które zostały przedstawione w tym odcinku tak bardzo rezonuje z moimi doświadczeniami. Moi rodzice dali mi wszystko pod względem materialnym (nie brakowało mi niczego, utrzymywali mnie przez większość studenckich lat etc i wiem, że finansowo zawsze mogę na nich liczyć). Dopiero odkąd jestem w stałym związku widzę jak wiele zachowań moich rodziców nie było normalnych i pozostawiło moją psychikę w rozsypce. Od pracoholizmu i ciągłej, wręcz chorobliwej, potrzeby bycia produktywnym, poprzez nieumiejętność odpoczywania bez poczucia winy, aż do potrzeby aprobaty za wszelką cenę. Od 6 lat mieszkam poza domem, ale mimo tego mam momenty kiedy czuję się winna, bo nie przyjeżdżam do domu, bo zapomniałam, gdzie się wychowałam, bo myślę teraz tylko o sobie. Staram się nad tym pracować, ale chyba najbardziej przerażające jest to, że zauważam jak bardzo moje zachowania w obecnym związku są odzwierciedleniem tego, co widziałam w domu rodzinnym.
Gdyby nie social media, nadal myślała bym, że zachowanie w moim domu jest normalne. Chciałam więc ci podziękować, że tworzysz te treści, pomaga to wielu osobom. Ja też czuje się bardzo odpowiedzialna za emocje rodziców, moja mama jest bardzo niedojrzała emocjonalnie, obwinia mnie o wszystko, nawet o błahostki np zachorowała i to na pewno moja wina, nie mam na to wpływu, a jednak w środku się tym przejmuje. Nie pomaga fakt, że jestem wrażliwą osobą. Za to na moje emocje nie ma miejsca, gromadzi się we mnie tyle stresu, którego nie mogę wyładować, potem objawia się on atakami paniki, niekontrolowanym płaczem (wręcz szlochem), do tego problemy w szkole. To wszystko trzymam w sobie
I właśnie takie osoby jak Ty, oczytane, inteligentne, dojrzałe tymbardziej powinny mieć dzieci (bron boze niczego nie narzucam) wiedzące co z czym się je, zgadzam się co do testów psychologicznych przed rodzicielstwem a jeżeli chodzi o psychologów szczerze wątpię, że będzie lepiej ich w tej chwili brakuje a kobiety nie chcą rodzić dzieci więc w przyszłości załamie się system na każdej możliwej linii nie będzie lekarzy, pielęgniarek, kelnerów, policjantów, psychologów itd. itp. Proszę nie skracaj swoich podcastów dla mnie mogą trwać nawet i 2 h ❤
Powiem Ci tyle. Jestem po 30. Przemoc psychiczna to moje dzieciństwo. Ja byłam "niewidzialnym dzieckiem" (termin psych. warty przestudiowanis) a jak już byłam zauważana to tylko i wyłącznie z negatywną kontrreakcją. Bez szczegółów. Twój film powinien usłyszeć każdy.
Sama jestem w trakcie przeprowadzki na drugi koniec Polski, żeby zawalczyć o swoją przyszłość. Czuję ogromną odpowiedzialność za to jak czuje się moja mama... ciężko jest mi to przerobić w sobie. Jestem DDA i DDD, na terapii nauczyłam się jak funkcjonować w "dorosłym świecie", ale najwidoczniej to za mało. Trzymam kciuki za wszystkich, którzy też są w tej sytuacji, nie jesteście sami!
Twoich podcastów słucham do malowania rano, do herbaty lub kawki. Jednego podcastu słucham kilka dni, po prostu sobie dzielę. Im starsza jestem tym więcej myślę o dzieciach. Jestem nauczycielem, przez ten czas widziałam różne modele wychowania. Słyszałam i widziałam różne dramaty dzieci spowodowane przez dorosłych. Cały czas zastanawiam się, co będzie, jeśli będę miała dziecko. Bardzo bym chciała, ale boję się, że nieświadomie zafunduje mu jakąś traumę. Wychowanie jest ogromnie trudne. Z jednej strony trzeba budować w dziecku świadomość konsekwencji, Jednocześnie nie być zbyt surowym. Rozpieszczać, ale nie za bardzo. Dać masę miłości, ale wymagać. Przygotować na ten gówniany świat.
Jako osoba wierząca w Boga nienawidzę gdy ktoś próbuje zmuszać innych do wiary, zamiast wytłumaczyć co taka wiara może dać i co trzeba robić w zamian, jak można ją interpretować tak by była zgodna z naszymi przekonaniami i nie uczyła bzdur i na koniec dać takiej osobie wybór .
wydaje mi się ze najważniejszy odcinek podcastu, bardzo treściwy i tyle ważnych informacji otwierających oczy. oby tak dalej wicia bo naprawdę robisz kawal dobrej roboty
Mam tylko 14 lat a są na mnie zrzucane emocje moi rodzice nieważne ile razy mówie że tak to nie powinno wyglądać, nie słuchają staram się mówić spokojnie i tłumaczyć o co mi chodzi ale to nie pomaga oni poprostu nie rozumieją, A ja przez sytuację w domu czy stres związany ze szkołą praktycznie codziennie mam ataki paniki czy też poprostu płaczę i naprawdę mam tego serdecznie dość Mam myśli destrukcyjne ale (za co jestem bardzo wdzięczna) mam osobę która mnie rozumie i jest to osoba( jedyna) przy której czuję się dobrze . Kocham twoje filmy pomagają mi zrozumieć życie i siebie naprawdę pomagasz :)
Im dłużej tym lepiej, kocham te podcasty ♥️ Temat niestety akurat bardzo mi bliski, moja rodzina to głównie alkohol, już przed 18 postanowiłam się wyprowadzić i żyć po swojemu. Więcej nie trzeba dodawać ✨
Przepraszam Kamil ale półtorej godziny to idealny czas 😂❤ Co do odcinka to nie mam komentarza - wiele aspektów pokrywa się z tym czego doświadczyłam, wysłuchanie innych historii dało mi wiele przemyśleń i nowego spojrzenia na to, dziękuję 💐💐
Ja powiedziałam sobie, że po tym co przeszłam z moimi rodzicami to zanim zostanę właśnie mamą będę pracowała nad sobą abym była w stanie nią zostać. Według mnie będziesz dobrą mamą skoro czytasz książki o emocjach dowiadujesz się na ich temat ❤
moim koszmarem dzieciństwa był tekst coś typu " nie rycz bo dam ci prawdziwy powód do płaczu" albo kary które dostawał mój brat za każdym razem kończyły się moim płaczem. dzięki za ten podcast bo mocno otwiera oczy o tym co się działo jak byłam mała (mam tylko 17 lat ale wyparłam z pamięci większość traum)
Cieszę się bardzo że nagrałaś filmik o takiej tematyce, ostatnio często o tym myślę przez to że nadal mieszkam z rodzicami i ich gorszy okres bardzo na mnie wpływa. Złość w mojej rodzinie nigdy nie była wyrażana w zdrowy sposób w szczególności przez mojego tatę który jest perfekcjonistów i ma wizję w świata w którą się nie wpisujemy i mam wrażenie że nikt się nie wpasowuje. Wiem że chce dla mnie i mojego brata dobrze ale mam czasem wrażenie że sądzą że najważniejsze w życiu jest to żeby je przeżyć w jakikolwiek sposób i nie ważne są przy tym relacje i emocje nie są ważne. Rodzice nie nauczyli nas w zdrowy sposób przezywać emocje więc ja mam teraz problemy ze złością i panikowaniem a mój brat ewidentny lęk społeczny. Kilkukrotnie próbowałam coś z tym zrobić ale "jajko próbuje być mądrzejsze od kury" i co ja mogę wiedzieć w końcu jestem młodsza. P.S. Im dłuższe odcinki tym lepiej
Im więcej Wici tym lepiej więć jestem za dłuższymi podcastami ☺Dziękuję ci bardzo za ten odcinek jest to bardzo ciężki temat i bardzo się cięszę ,że go poruszyłaś.
Osobiście wolę odcinki takie jakie były do tej pory, czasem kiedy sprzątam albo robię coś innego nie mam czego słuchać więc każda minuta odcinka mi się wtedy przyda, a jeśli nie posłucham czegoś od razu, mogę do tego zawsze wrócić❤
Moi rodzice od zawsze byli dla mnie wspaniali. Dopiero, kiedy dowiedziałam się o ich postrzeganiu osób LGBT+ i odkryłam, że jestem homoseksualna, wszystko się posypało. Nagle okazało się, że ich miłość jest warunkowa, co mnie jako dziecko przerosło. Od roku zawsze, kiedy okazują swoją miłość czuję, że oszukują.
Odkąd pamiętam wiecznie dbałam o to jak ktoś się czuje, martwię się chyba bardziej o innych niż o siebie zauważyłam to dzięki Bogu w porę. Tak też z moimi rodzicami jesteśmy biedną rodziną odkąd pamiętam teraz jest lepiej ale i tak i zawsze dawałam z siebie 110% ale dla mojego taty było za mało wiecznie i przez to zaczęłam od siebie za dużo wymagać byłam zmęczona ale nawet sobie tego nie uświadamiałam bo wiecznie było za mało na tym byłam skupiona aby być najlepszą wersją siebie. On się nie zmieni i ja o tym wiem wiecznie będzie źle za mało więc jak już mówi mi coś nie tak to nie płaczę tyle co kiedyś tylko słucham i koniec trochę stałam się jak skała nwm czy to dobrze czy źle. Jestem tak szczęśliwa bo mam wspaniałych przyjaciół którzy mi powiedzieli abym właśnie nie myślała tak o uczuciach właśnie moich rodziców bo oni są dorośli muszę żyć swoim życiem oni dadzą sobie radę a ja tylko cierpię bo staram się a i tak nic. Wydaję mi się, że najlepszą opcją była by wyprowadzka postaram się odważyć i odłożyć i to zrobić bo czuję, że to jedyne rozwiązanie.
Ja mam wrażenie że w Polsce są tylko takie rodziny albo rozbite całkiem albo pato albo właśnie kiedy rodzice zachowują się w taki sposób jak został opisany w filmie maskara ja nie znam innych przypadków :oo to jest szok i to jest absolutnie straszne. Ale ta myśl motywuje mnie do tego by być najlepszym rodzicem jakim mogę być w przyszłości i stworzyć lepszą rodzinę, te filmy w tym pomagają 😊
Świetny odcinek, postaram się zebrać w sobie i pokazać go mojej mamie. Dla mnie im dłuższe odcinki tym lepiej, mógłby mieć nawet 2 godziny, sorry Kamil ;) PS. Wicia skąd ten piękny sweter?
Matka mojej byłej przyjaciółki była na maksa toksyczna. chciała przeżyć jej życie za nią, manipulowała nią. Czasem wkurwiała się i obwiniała ją o wszystko, albo mówiła, że nie zasługuje by być jej córką, a czasem tak z dupy była wspaniałą matką, przepraszała ją i tak dalej. Skończyła studia z psychologii.
Mnie strasznie kłują słowa "przy tobie to trzeba uważać co się mówi" jednocześnie oczekując że właśnie w ten sposób będziemy odnosić się do innych - wyważonymi, przemyślanymi słowami. Te słowa trochę podważają naszą wartość jako równoprawnego rozmówcy
mój tata jak byłam mała na jakimś spotkaniu rodzinnym mocno się upił i stwierdził że zostanie magdą gesler i porzuca se talerzami potem płakał cały dxień i mn przepraszał
Jeśli chodzi o religie to bardziej niż manipulacja kościoła, księży itp. wydaje mi się, że wina leży po stronie wychowania i samych rodziców z zakorzenionymi wartościami. Chodzę do kościoła całe życie i może mam szczęście do księży ale nigdy nie odczulam manipulowania, nie słyszałam żadnych słów w kościele, które miałyby jakiś wielki wpływ na to czy będę tam chodzić czy nie. Nasi rodzice zostali wychowani w wierze katolickiej i sami pewnie doświadczali przymuszania chodzenia do kościoła, a śmiem twierdzić, że większość chodzi tam żeby sobie mszę odhaczyć nie podejmując żadnej refleksji. Pełno rodziców nawet nie tłumaczy dziecku po co chodzić do kościoła, wierzyć w Boga i jaki to ma głębszy sens. Rodzice nie umieją wyjść ze schematu, który przekazali im ich rodzice i dać dziecku wolną rękę, ale nie widzę w tym jakieś manipulacji kościoła, bo nigdzie nie słyszałam żeby mówili coś typu, że jak dziecko odejdzie z kościoła to tragedia, twoja porażka życiowa jako rodzica itp. Owszem, obiecuję się wychowywać w wierze katolickiej, ale pewnie już to zrobili przez większość czasu i później już po prostu dziecko musi samo zdecydować. Nie ukrywam, że jestem wierząca i praktykująca ale wiem, że jeśli moje dziecko powie mi, że nie chce chodzić do kościoła to dam mu wolną rękę, bo wiem jak bardzo krzywdzące jest robienie czegoś na siłę. Szczerze nie podoba mi się tak duża nagonka na kościół, bo mam wrażenie, że to już jest popadanie w skrajności. Chodziłam do naprawdę wielu kościołów w moim życiu i nigdzie nie miałam im nic do zarzucenia. Oczywiście, że istnieją okropni księża ale to tak samo jak mamy pełno okropnych nauczycieli w szkołach, człowiek to człowiek, wyrasta w złych schematach w domu i ciężko potem mu się zmienić jeśli nie podejmuje refleksji. Dodam też, że mam teraz styczność z wieloma młodymi księżami, którzy są zupełnie inni niż starszyzna i naprawdę mam szczerą nadzieję, że dzięki takim młodym, świadomym osobą patrzenie na kościół przez osoby z zewnątrz się zmieni.
Wiciu. Proszę Cię byś nagrała taki odcinek już PO tym jak będziesz miała dziecko. Punkt widzenia i wyobrażenia o tym co i jak zmieniają się baardzo po tym, jak doświadczymy czegoś na własnej skórze. Mnie jako matce ukazuje puntk widzenia dziecka. Warto spojrzej też na pinkt widzenia rodziców. Niestety powtarzamy często błędy rodziców 😢.
tak jak powiedziałam - to jest tylko moja opinia wynikająca z obserwacji 😊 zdaje sobie sprawę, że nie mam pełnego tego zrozumienia, ale z drugiej strony, możliwość obserwowania z perspektywy osoby trzeciej pozwala dostrzec czasami więcej niz kiedy jest się w danej sytuacji
Zanim skomentuje temat - dla mnie te podcasty mogłyby trwać i 3 godziny! Nigdzie w internecie nie czułam się tak otulona, bezpieczna i zrozumiana
omg jak to miłe!!!! mocno ściskam ♥️♥️♥️
Szczerze mówiąc, im dłuższe odcinki, tym dla mnie lepiej. Uwielbiam sobie ciebie słuchać i gdy nadrabiałam podcast to czułam się lepiej, a teraz wyczekuję każdego odcinka z niecierpliwością🙈
Lepiej moim zdaniem żeby zostało z czasem jak jest, bo jest bardzo naturalne a jak będziesz na siłę się streszczać to może to już nie być taka luźna rozmowa, bardzo lubię słuchać twoich odcinków 💜
Większość historii, które zostały przedstawione w tym odcinku tak bardzo rezonuje z moimi doświadczeniami. Moi rodzice dali mi wszystko pod względem materialnym (nie brakowało mi niczego, utrzymywali mnie przez większość studenckich lat etc i wiem, że finansowo zawsze mogę na nich liczyć).
Dopiero odkąd jestem w stałym związku widzę jak wiele zachowań moich rodziców nie było normalnych i pozostawiło moją psychikę w rozsypce. Od pracoholizmu i ciągłej, wręcz chorobliwej, potrzeby bycia produktywnym, poprzez nieumiejętność odpoczywania bez poczucia winy, aż do potrzeby aprobaty za wszelką cenę.
Od 6 lat mieszkam poza domem, ale mimo tego mam momenty kiedy czuję się winna, bo nie przyjeżdżam do domu, bo zapomniałam, gdzie się wychowałam, bo myślę teraz tylko o sobie.
Staram się nad tym pracować, ale chyba najbardziej przerażające jest to, że zauważam jak bardzo moje zachowania w obecnym związku są odzwierciedleniem tego, co widziałam w domu rodzinnym.
Zgadzam się z komentującymi, im dłuższy podcast tym więcej komfortu. Proszę, nagrywaj dalej, robisz świetnie to co robisz
Gdyby nie social media, nadal myślała bym, że zachowanie w moim domu jest normalne. Chciałam więc ci podziękować, że tworzysz te treści, pomaga to wielu osobom. Ja też czuje się bardzo odpowiedzialna za emocje rodziców, moja mama jest bardzo niedojrzała emocjonalnie, obwinia mnie o wszystko, nawet o błahostki np zachorowała i to na pewno moja wina, nie mam na to wpływu, a jednak w środku się tym przejmuje. Nie pomaga fakt, że jestem wrażliwą osobą. Za to na moje emocje nie ma miejsca, gromadzi się we mnie tyle stresu, którego nie mogę wyładować, potem objawia się on atakami paniki, niekontrolowanym płaczem (wręcz szlochem), do tego problemy w szkole. To wszystko trzymam w sobie
Wicia super się słucha twoich potkastów!❤ Odcinki 1,5h/2h są super!!❤
I właśnie takie osoby jak Ty, oczytane, inteligentne, dojrzałe tymbardziej powinny mieć dzieci (bron boze niczego nie narzucam) wiedzące co z czym się je, zgadzam się co do testów psychologicznych przed rodzicielstwem a jeżeli chodzi o psychologów szczerze wątpię, że będzie lepiej ich w tej chwili brakuje a kobiety nie chcą rodzić dzieci więc w przyszłości załamie się system na każdej możliwej linii nie będzie lekarzy, pielęgniarek, kelnerów, policjantów, psychologów itd. itp. Proszę nie skracaj swoich podcastów dla mnie mogą trwać nawet i 2 h ❤
Im dłuższe tym lepiej super mi się ciebie słucha podczas jazdy autobusem, codziennych obowiązków, w trasie
Powiem Ci tyle. Jestem po 30. Przemoc psychiczna to moje dzieciństwo. Ja byłam "niewidzialnym dzieckiem" (termin psych. warty przestudiowanis) a jak już byłam zauważana to tylko i wyłącznie z negatywną kontrreakcją. Bez szczegółów. Twój film powinien usłyszeć każdy.
Sama jestem w trakcie przeprowadzki na drugi koniec Polski, żeby zawalczyć o swoją przyszłość. Czuję ogromną odpowiedzialność za to jak czuje się moja mama... ciężko jest mi to przerobić w sobie. Jestem DDA i DDD, na terapii nauczyłam się jak funkcjonować w "dorosłym świecie", ale najwidoczniej to za mało. Trzymam kciuki za wszystkich, którzy też są w tej sytuacji, nie jesteście sami!
Twoich podcastów słucham do malowania rano, do herbaty lub kawki. Jednego podcastu słucham kilka dni, po prostu sobie dzielę. Im starsza jestem tym więcej myślę o dzieciach. Jestem nauczycielem, przez ten czas widziałam różne modele wychowania. Słyszałam i widziałam różne dramaty dzieci spowodowane przez dorosłych. Cały czas zastanawiam się, co będzie, jeśli będę miała dziecko. Bardzo bym chciała, ale boję się, że nieświadomie zafunduje mu jakąś traumę. Wychowanie jest ogromnie trudne. Z jednej strony trzeba budować w dziecku świadomość konsekwencji, Jednocześnie nie być zbyt surowym. Rozpieszczać, ale nie za bardzo. Dać masę miłości, ale wymagać. Przygotować na ten gówniany świat.
Jestem bardzo wdzięczna, że nagrałaś ten odcinek. Większość tematów, które poruszyłaś mnie dotyczy i w końcu poczułam się zrozumiana
Chcemy odcinki jak najdluzsze❤
Według mnie im dłuzej tym lepiej,zawsze mozna przesłuchać na dwa razy. Super sie ciebie słucha więc gadaj ile wlezie
wydaje mi się że ta długość jest super
Jako osoba wierząca w Boga nienawidzę gdy ktoś próbuje zmuszać innych do wiary, zamiast wytłumaczyć co taka wiara może dać i co trzeba robić w zamian, jak można ją interpretować tak by była zgodna z naszymi przekonaniami i nie uczyła bzdur i na koniec dać takiej osobie wybór .
RELLLLLLLLLLLLLLLLL
Ja bardzo lubię takie dłuższe odcinki ponad godzinę, fajnie mi się słucha tego podczas wykonywania takich codziennych czynności typu sprzątanie
❤dziękuję. Jestem w trakcie czytania tej książki: "Uwięzieni w słowach rodziców "😢 bardzo polecam
Uwielbiam właśnie jak odcinki są długie, mega się ciebie słucha i nawet jakby trwały 3 godziny to i tak z wielką chęcią bym obejrzała :D
Uwielbiam twoje podcasty ❤❤❤
Uwielbiam twoje rozgadanie! To nadaje urok filmom, niech trwają jak najdłużej
Jeśli chodzi o długość podcastu no ponad godzinkę to idealnie ❤
wydaje mi się ze najważniejszy odcinek podcastu, bardzo treściwy i tyle ważnych informacji otwierających oczy.
oby tak dalej wicia bo naprawdę robisz kawal dobrej roboty
Mam tylko 14 lat a są na mnie zrzucane emocje moi rodzice nieważne ile razy mówie że tak to nie powinno wyglądać, nie słuchają staram się mówić spokojnie i tłumaczyć o co mi chodzi ale to nie pomaga oni poprostu nie rozumieją,
A ja przez sytuację w domu czy stres związany ze szkołą praktycznie codziennie mam ataki paniki czy też poprostu płaczę i naprawdę mam tego serdecznie dość
Mam myśli destrukcyjne ale (za co jestem bardzo wdzięczna) mam osobę która mnie rozumie i jest to osoba( jedyna) przy której czuję się dobrze .
Kocham twoje filmy pomagają mi zrozumieć życie i siebie naprawdę pomagasz :)
Im dłużej tym lepiej, kocham te podcasty ♥️
Temat niestety akurat bardzo mi bliski, moja rodzina to głównie alkohol, już przed 18 postanowiłam się wyprowadzić i żyć po swojemu. Więcej nie trzeba dodawać ✨
Przepraszam Kamil ale półtorej godziny to idealny czas 😂❤
Co do odcinka to nie mam komentarza - wiele aspektów pokrywa się z tym czego doświadczyłam, wysłuchanie innych historii dało mi wiele przemyśleń i nowego spojrzenia na to, dziękuję 💐💐
Ja powiedziałam sobie, że po tym co przeszłam z moimi rodzicami to zanim zostanę właśnie mamą będę pracowała nad sobą abym była w stanie nią zostać. Według mnie będziesz dobrą mamą skoro czytasz książki o emocjach dowiadujesz się na ich temat ❤
moim koszmarem dzieciństwa był tekst coś typu " nie rycz bo dam ci prawdziwy powód do płaczu" albo kary które dostawał mój brat za każdym razem kończyły się moim płaczem. dzięki za ten podcast bo mocno otwiera oczy o tym co się działo jak byłam mała (mam tylko 17 lat ale wyparłam z pamięci większość traum)
Cieszę się bardzo że nagrałaś filmik o takiej tematyce, ostatnio często o tym myślę przez to że nadal mieszkam z rodzicami i ich gorszy okres bardzo na mnie wpływa. Złość w mojej rodzinie nigdy nie była wyrażana w zdrowy sposób w szczególności przez mojego tatę który jest perfekcjonistów i ma wizję w świata w którą się nie wpisujemy i mam wrażenie że nikt się nie wpasowuje. Wiem że chce dla mnie i mojego brata dobrze ale mam czasem wrażenie że sądzą że najważniejsze w życiu jest to żeby je przeżyć w jakikolwiek sposób i nie ważne są przy tym relacje i emocje nie są ważne. Rodzice nie nauczyli nas w zdrowy sposób przezywać emocje więc ja mam teraz problemy ze złością i panikowaniem a mój brat ewidentny lęk społeczny. Kilkukrotnie próbowałam coś z tym zrobić ale "jajko próbuje być mądrzejsze od kury" i co ja mogę wiedzieć w końcu jestem młodsza.
P.S. Im dłuższe odcinki tym lepiej
Im więcej Wici tym lepiej więć jestem za dłuższymi podcastami ☺Dziękuję ci bardzo za ten odcinek jest to bardzo ciężki temat i bardzo się cięszę ,że go poruszyłaś.
Im dłuższe odcinki tym lepiej. Uwielbiam słuchać Ciebie nie tylko jak na dany temat mówisz !!❤ i vlogi były super
Osobiście wolę odcinki takie jakie były do tej pory, czasem kiedy sprzątam albo robię coś innego nie mam czego słuchać więc każda minuta odcinka mi się wtedy przyda, a jeśli nie posłucham czegoś od razu, mogę do tego zawsze wrócić❤
1,5 godziny jest idealne ❤
Moi rodzice od zawsze byli dla mnie wspaniali. Dopiero, kiedy dowiedziałam się o ich postrzeganiu osób LGBT+ i odkryłam, że jestem homoseksualna, wszystko się posypało. Nagle okazało się, że ich miłość jest warunkowa, co mnie jako dziecko przerosło. Od roku zawsze, kiedy okazują swoją miłość czuję, że oszukują.
Dłuuuuugie odcinki❤
Długość idealna :) Akurat na spacer czy trening :)
Forum wikuśkanum - życie zaczyna sie gdy strach się kończy
Dziękuję
chcemy dłuższe odcinki
im dłużej tym lepiej - kocham cieee
Kochana nie skracaj czasu podcastu. Bardzo lubimy Cię słuchać ❤
Akurat kiedy mam okres i mnie to dobija, kocham.🫶 ❤❤❤
Oo, dziś dopiero nadrobiłam poprzedni odcinek, a teraz oglądam ten ❤
Odkąd pamiętam wiecznie dbałam o to jak ktoś się czuje, martwię się chyba bardziej o innych niż o siebie zauważyłam to dzięki Bogu w porę. Tak też z moimi rodzicami jesteśmy biedną rodziną odkąd pamiętam teraz jest lepiej ale i tak i zawsze dawałam z siebie 110% ale dla mojego taty było za mało wiecznie i przez to zaczęłam od siebie za dużo wymagać byłam zmęczona ale nawet sobie tego nie uświadamiałam bo wiecznie było za mało na tym byłam skupiona aby być najlepszą wersją siebie. On się nie zmieni i ja o tym wiem wiecznie będzie źle za mało więc jak już mówi mi coś nie tak to nie płaczę tyle co kiedyś tylko słucham i koniec trochę stałam się jak skała nwm czy to dobrze czy źle. Jestem tak szczęśliwa bo mam wspaniałych przyjaciół którzy mi powiedzieli abym właśnie nie myślała tak o uczuciach właśnie moich rodziców bo oni są dorośli muszę żyć swoim życiem oni dadzą sobie radę a ja tylko cierpię bo staram się a i tak nic. Wydaję mi się, że najlepszą opcją była by wyprowadzka postaram się odważyć i odłożyć i to zrobić bo czuję, że to jedyne rozwiązanie.
Bardzo ważny i ciekawy temat! dla mnie odcinki mogą być dłuższe, 1 godzina 30 minut też jest ok, im więcej gadania tym lepiej moim zdaniem :)
Im dłuższe odcinki tym lepiej! 🩷
im dłuższy odcinek tym lepiej
Ja mam wrażenie że w Polsce są tylko takie rodziny albo rozbite całkiem albo pato albo właśnie kiedy rodzice zachowują się w taki sposób jak został opisany w filmie maskara ja nie znam innych przypadków :oo to jest szok i to jest absolutnie straszne. Ale ta myśl motywuje mnie do tego by być najlepszym rodzicem jakim mogę być w przyszłości i stworzyć lepszą rodzinę, te filmy w tym pomagają 😊
Jak dla mnie godzina to za krótko, ja bym wolała nawet 2!!!❤
Świetny odcinek, postaram się zebrać w sobie i pokazać go mojej mamie. Dla mnie im dłuższe odcinki tym lepiej, mógłby mieć nawet 2 godziny, sorry Kamil ;) PS. Wicia skąd ten piękny sweter?
rip Kamil hahah, sweterek z outhorn 😊
Dziękuję
Matka mojej byłej przyjaciółki była na maksa toksyczna. chciała przeżyć jej życie za nią, manipulowała nią. Czasem wkurwiała się i obwiniała ją o wszystko, albo mówiła, że nie zasługuje by być jej córką, a czasem tak z dupy była wspaniałą matką, przepraszała ją i tak dalej. Skończyła studia z psychologii.
👍
Nie pisze nigdy komentarzy ale wiadomość że chcesz zrobić podcasty dłuższe zmusiła mnie żeby napisać. CHCEMY DŁUŻSZE!
1.5h to za malo XD od 12 do 18 dzisiaj sluchalam twoich podcastow i robilam obiad, sprzatalam, bylam na silowni itd
prosze nie skracaj!! niech zostanie jak jest
sami się o to prosicie!!! hahah
Mam teraz sesję na studiach. Okazało się że mam haszimoto i depresję 😅
Mnie strasznie kłują słowa "przy tobie to trzeba uważać co się mówi" jednocześnie oczekując że właśnie w ten sposób będziemy odnosić się do innych - wyważonymi, przemyślanymi słowami. Te słowa trochę podważają naszą wartość jako równoprawnego rozmówcy
mój tata jak byłam mała na jakimś spotkaniu rodzinnym mocno się upił i stwierdził że zostanie magdą gesler i porzuca se talerzami potem płakał cały dxień i mn przepraszał
Hej, czemu na Spotify odcinki są później? Bo żałuję że nie mogę tam słuchać żeby nabijały mi się statystyki że ciebie słuchałam najwięcej
hej, szczerze - zależy mi na rozwoju kanału na YT, dlatego tak to wyglada na ten moment 😊
Jeśli chodzi o religie to bardziej niż manipulacja kościoła, księży itp. wydaje mi się, że wina leży po stronie wychowania i samych rodziców z zakorzenionymi wartościami. Chodzę do kościoła całe życie i może mam szczęście do księży ale nigdy nie odczulam manipulowania, nie słyszałam żadnych słów w kościele, które miałyby jakiś wielki wpływ na to czy będę tam chodzić czy nie. Nasi rodzice zostali wychowani w wierze katolickiej i sami pewnie doświadczali przymuszania chodzenia do kościoła, a śmiem twierdzić, że większość chodzi tam żeby sobie mszę odhaczyć nie podejmując żadnej refleksji. Pełno rodziców nawet nie tłumaczy dziecku po co chodzić do kościoła, wierzyć w Boga i jaki to ma głębszy sens. Rodzice nie umieją wyjść ze schematu, który przekazali im ich rodzice i dać dziecku wolną rękę, ale nie widzę w tym jakieś manipulacji kościoła, bo nigdzie nie słyszałam żeby mówili coś typu, że jak dziecko odejdzie z kościoła to tragedia, twoja porażka życiowa jako rodzica itp.
Owszem, obiecuję się wychowywać w wierze katolickiej, ale pewnie już to zrobili przez większość czasu i później już po prostu dziecko musi samo zdecydować. Nie ukrywam, że jestem wierząca i praktykująca ale wiem, że jeśli moje dziecko powie mi, że nie chce chodzić do kościoła to dam mu wolną rękę, bo wiem jak bardzo krzywdzące jest robienie czegoś na siłę. Szczerze nie podoba mi się tak duża nagonka na kościół, bo mam wrażenie, że to już jest popadanie w skrajności. Chodziłam do naprawdę wielu kościołów w moim życiu i nigdzie nie miałam im nic do zarzucenia. Oczywiście, że istnieją okropni księża ale to tak samo jak mamy pełno okropnych nauczycieli w szkołach, człowiek to człowiek, wyrasta w złych schematach w domu i ciężko potem mu się zmienić jeśli nie podejmuje refleksji. Dodam też, że mam teraz styczność z wieloma młodymi księżami, którzy są zupełnie inni niż starszyzna i naprawdę mam szczerą nadzieję, że dzięki takim młodym, świadomym osobą patrzenie na kościół przez osoby z zewnątrz się zmieni.
Wiciu. Proszę Cię byś nagrała taki odcinek już PO tym jak będziesz miała dziecko. Punkt widzenia i wyobrażenia o tym co i jak zmieniają się baardzo po tym, jak doświadczymy czegoś na własnej skórze. Mnie jako matce ukazuje puntk widzenia dziecka. Warto spojrzej też na pinkt widzenia rodziców. Niestety powtarzamy często błędy rodziców 😢.
tak jak powiedziałam - to jest tylko moja opinia wynikająca z obserwacji 😊 zdaje sobie sprawę, że nie mam pełnego tego zrozumienia, ale z drugiej strony, możliwość obserwowania z perspektywy osoby trzeciej pozwala dostrzec czasami więcej niz kiedy jest się w danej sytuacji
Chciałbym, żeby moi rodzice to zboczyli ale głupio mi będzie to wysłać im
zostaw włączony przez przypadek 🤫
@@wiciahelloyogi będę musiał, dziękuję za podpowiedź ❤️