Volgens mij is deze dame hard bezig “van haar geloof te vallen” en zoekt ze iemand die zegt dat dat oké is. Haar eigen, naar eigen zeggen, progressieve kring is op een punt beland waar ze niet meer mee wil/kan en dat geeft een soort identiteitscrisis. Die indruk krijg ik een beetje. En jij, Michiel, bent een soort van versterker hierin. Via jouw kanaal bereikt ze een breder publiek, zonder dat ze iedereen in hun beschuldigende ogen hoeft te kijken. Interessant gesprek.
Michiel, blijf alsjeblieft altijd door de bullshit heen prikken. Gewoon doorvragen, niet bang zijn om iemand of het gesprek zelf ongemakkelijk maken. Uit dat soort gesprekken komen vaak de mooiste inzichten. Love the podcast ❤
Ik voel een beetje onwil bij jou Michiel, zeker in het begin van het gesprek. Gelukkig verandert dat gaandeweg het gesprek. Dalit weet het misschien niet allemaal in hapklare brokken te verwoorden, maar de weerstand die zij als Joodse ervaart in talloze situaties en gemeenschappen, kun je zonder al te veel moeite best begrijpen. En helemaal dat dat speelt bij identitaire clubs als Women’s March/Feminist March. Dalit had beter tegen dat bestuur kunnen zeggen dat ze in het wapperen met de Palestijnse vlag een partijdig statement ziet dat mensen eerder uitsluit dan dat het inclusief is. Als ze inclusief willen zijn (en dat willen ze, anders hadden ze niet heel woke hun naam verandert) dan wapperen ze naast de Palestijnse vlag vrolijk met een Israëlische vlag. Die ruimte is er alleen hoogstwaarschijnlijk niet, waarmee je aan de kern van Dalit’s verdriet zit. Ik begrijp aan het eind van de rit best wel haar frustratie en teleurstelling; er is oog voor het leed van alle partijen behalve de Joods/Israëlische; bij progressieve organisaties, bij (progressieve) media, in de kunst, in wetenschappelijke instituten. Wie sympathiseert voor de Joodse/Israëlische zaak kan maar beter z’n bek houden, al helemaal in de woke-gemeenschap.
Ik denk dat verschillende andere video's over dit onderwerp rond vorig jaar prima laten zien dat er geen sprake is van onwil van mijn kant. Het is precies wat ik zeg in de video: een poging om door het ego heen te breken waardoor een grote nadruk ontstaat op de eigen rol in dit alles Ps. Het begin van het gesprek is niet het begin van het gesprek. In navolging van de video met Sophie Verhappen knip ik bewust in bij het moment van frictie
Ik denk niet dat er zoiets is als een 'woke gemeenschap', niemand identificeert zich hiermee. Progressief wel natuurlijk en het is waar dat die voornamelijk opkomen voor de instituten die weinig macht hebben. Dat is inderdaad een blinde vlek.
@@michiellieuwma Ik ben het ook wel met je eens, begrijp je punt. Maar wat ik met bovenstaande bedoelde, is dat het voor mij als luisteraar ondanks de rommelige formuleringen wel te begrijpen is wat Dalit wil zeggen. Goed, anyway, zonder meer weer dikke vette duim voor deze wat mij betreft. ✌
Ze maakt nauwelijks een zin af met een punt. [.] Is het denkbaar dat deze dame, hoewel zeer (emotioneel) betrokken, misschien geen activist zou moeten/hoeven zijn?
Ik was vorige week kritisch op de aflevering maar deze vind ik meteen al heel leuk. 'Het psychedelische gesprek als experiment' is echt een veeeeeeel leukere vorm dan dat seksloze snijtafelachtge 'debunken' van wat iemand die er niet bij is, zegt. En het lijkt ook alsof het je natuurlijker af gaat/het meer in lijn ligt met waar jij goed in bent
22:50 Ik vind het wel opvallend dat ze beschrijft hoe ze aanvankelijk open wordt ontvangen en daarna in hun ogen ziet dat ze "de vijand is geworden", wat dat ook precies mogen betekenen. Dit is opvallend, omdat ik precies dezelfde ervaring met haar had aan het begin van het gesprek: aanvankelijk was ik open en benieuwd wat ze te zeggen had, en al snel compleet ongeïnteresseerd en geïrriteerd.
Ik begon met enige weerstand te luisteren naar de brij aan woorden die jouw gast gebruikte, snapte ook niet echt waar jij nou mee bezig was maar eindigde met ontroering en tranen - wat overigens super zeldzaam is -. Heel indrukwekkend. Complimenten beiden!
I totally understand Dalit, I have the same problem . For me it feels the same as not being vaccinated during Corona. if you don't follow the main narrative you have to explain, apologize, defend , made feel wrong, cancelled and ex- communicated. My so called left friends...not only that they don't ask about my family in Israel, for them to be ok I have to declare and prove that I am pro Palestina and preferably wear the palestinian scarf and carry their flag. During Corona I still had the 'wappies' to turn to, only that these days those wappies are even worse, with all their conspiracies about the Jews. So Michiel, I do understand you as well, whatever you do you will get blamed if you do not follow the main narrative which is that Israel is not ok. I see from the remarks that people admire you for pushing this pro Israeli woman against the wall. Very painful days and periode we are going through . Every issue since 2020 is dividing people more and more . The only sane attitude is the middle way but this way is slowly vanishing and what's left is : if you are not with us you are against us and we will make your life miserable.
Mooi gesprek. De metro anekdote komt naar mijn idee wat vreemd over. Heeft ze daar een (ze gaf zelf ook aan hoe pro-palestina Berlijn -duidelijk vanaf start op social media veel te zien geweest idd) alledaagse situatie in zo’n metro in Berlijn hedendaags tot traumatische toe op zichzelf betrokken? Wel soort van schattig ook. Leuk!
mooi gesprek. Ook moedig om zo publiekelijk op internet je hart te luchten vooral als je je in kringen begeeft waar een bepaalde intolerantie op de loer ligt voor perspectief dat indruist tegen de genormeerde toon in die kringen. edit: en ook de complimenten voor de interviewer, die het gesprek met warrig begin uiteindelijk in de juiste banen leidt. 👍
Er zit een stuk in dit gesprek wat gaat over Zionisme en daar werd ik wel een beetje door getriggered. Ik vind haar verhaal interessant, mooi en oprecht als ze het heeft over haar ouders en het zoeken naar haar thuis, maar ik denk aan de andere kant ook dat er een moment moet zijn dat we zeggen dat Israel als project is gefaald. Dat is namelijk een idee waar de meningen over verschillen, maar het moet wel een reëel idee blijven. Israël is erg jong, staat in een kwetsbaar gebied met veel steun vanuit het westen en integreert extreem slecht in de geografische positie waarin het zich verkeerd. Er moet om van Israël een succes te maken een langere termijnstrategie worden bedacht die wel integreert in de omgeving. De koers die steeds wordt gekozen vanuit Israel is een koers die juist uitermate slecht integreert in de regio, denk aan Golanhoogte bezettingen, Westbank bezettingen, verplaatsen ambassade Amerika naar Jeruzalem maar ook zaken zoals de Iran deal die onder druk van Israel is geklapt en uiteraard de toon van Nethanyahu. We weten allemaal dat de zionisten Rabin hebben vermoord, die juist gematigd was en wel wilde integreren. Maar kan er in ieder geval discussie plaatsvinden of dat integreren een optie is? Dat lijkt me het pad dat het project Israël kan slagen en niet zwart wit de discussie wordt platgeslagen in de vorm van 7 oktober of een soort intrinsieke haat vanuit de moslims naar de joden, want het verschil hebben we in het verleden wel gezien, dus het kan. my 2 cents.
Wanneer kan je spreken dat een land gefaald is? Toen Griekenland praktisch failliet werd verklaard, en moest lenen van andere landen, spraken we ook niet over dat Griekenland in zijn geheel gefaald is als land. Het zionistische doel is nu bereikt, namelijk een Joodse staat op zijn geboortegrond, de vraag die beter gesteld kan worden; in hoeverre is zionisme nog relevant als het doel al behaalt is? Verschillende landen zijn constant in oorlog, zijn die dan ook gefaald? Is Afghanistan als land nu ook gefaald? Wat maakt dat een land faalt? Dat concept van falen is iets wat in mijn beleving vaak en alleen word toegepast wanneer het Israël betreft, op die manier spreken we niet over andere landen. Met betrekking tot de moord op Rabin, maak je een generalisatie. Rabin was namelijk zelf ook zionist, alleen stond hij aan de linkerkant van het politieke spectrum. Rabin is vermoord door een rechts orthodoxe zionistische extremist, dat is geen vertegenwoordiging van ‘de zionisten.’
voor politieke analyse is ten eerste veel feitenkennis nodig, ten tweede veel oefening in ideaaltypisch denken (d.w.z. kunnen variëren met sociologische denksjablonen). wat dat betreft is het zeer merkwaardig dat we onze politieke kennis tegenwoordig met name van "influencers" halen. (en misschien doen zelfs de journalisten van de zgn. kwaliteitskranten dit stiekem.) ter analogie: het is alsof de hele samenleving z'n brood niet meer bij de bakker haalt maar in plaats daarvan alleen nog maar crackertjes uit de automaat op de straathoek koopt. in een dergelijke verarming, met een constante stroom van 20 seconden TikTok snippets, of opruiende tweets---waarbij de ander ook nog eens steeds meekijkt wat je zoal hebt geliked, welke kanalen je volgt---hoe kunnen we ons politiek denken nog in een goede richting ontwikkelen? (en tegelijk is men al vrij snel "expert," en zoekt uiteraard snel een stukje wikipedia erbij om het eigen standpunt kracht bij te zetten.) de geletterdheid is verdwenen, en daarmee eigenlijk ook de wil tot discussie. bovendien worden de mensen die er wél iets over weten al snel gezien als ideologen, die vanuit de gevestigde orde spreken. (populistisch links vandaag doet me een beetje denken aan de opkomst van AfD zo'n 10, 12 jaar geleden, waarbij het plotseling alleen nog maar ging over de "Lügenpresse," d.w.z. de leugenjournalistiek, de gevestigde orde.) er is dus ook eigenlijk weinig respect van de onwetende naar de wetende. dan gaan we vanzelf denken in termen van "klassenstrijd" (wat deze persoon X zegt kán niet waar zijn, want X is onderdeel van de gevestigde orde, en die gevestigde orde is precies zelf de oorzaak van alle problemen die ik wil oplossen.) wat mensen ook, in argumentatieve zin, van het conflict in het Nabije Oosten vinden, in de praktijk komt het toch vooral neer op urenlang doomscrollen op zoek naar "nieuwe horror." (dat de mens juist de horror opzoekt, mag toch ook geen verrassing zijn---echte hedonisten zijn we immers nooit geweest.) vervolgens moet er weer iets worden geshared, of lopen we een middagje mee in een demo, om ook nog eens "iets te doen." maar ook dit "doen" moet zich voor de meesten terstond vertalen in filmpjes en posts. de gesprekssituaties die Dalit beschrijft lijken dan ook vooral te gaan over mensen die "ergens het gevoel hebben dat ze iets moeten zeggen," niet vanuit echt engagement of zelfs nieuwsgierigheid, maar vanuit een wazige real-life narrativering van hun mediale consumptiepatroon.
Leuke reactie. Hoe kan men het onderscheid maken tussen influencer en mensen die wel een gedegen politieke analyse kunnen maken. Je kunt per krant/youtube kanaal al uittekenen welke kant zij kiezen, daarbij wordt de lijn tussen journalist en influencer steeds dunner, zie bijvoorbeeld Douglas Murray.
Sociologische denksjablonen? Dat begrijp ik niet. Leuke age of empire pfp wel. De experts heb je het over? Kom je uit bij die Latijnse spreuk.: " Wie bewaakt de bewakers?". Wie bepaald wie de experts zijn?
Ik bewonder je geduld, en het levert ook wel een spannend gesprek op. In de zin van dat het gesprek niet op gang komt. Dat het niet op gang kán komen ook: denken en voelen is niet op elkaar aangesloten bij je gesprekspartner. Het is ook allemaal niet geaard en gecentreerd. Dan wordt het tasten in het duister, lopen in een moeras, zwemmen in de lucht. Evengoed: fascinerend.
Eerste kwartier geluisterd. Het is heel warrig. Misschien had je voordat je haar introduceert even zelf het overzicht kunnen geven in plaats van dat we zo half in een gesprek vallen waarin je daar probeert de situatie te schetsen. Je gesprekspartner lijkt ook langdradig en warrig dus in die zin begrijpelijk. Ik zie ook de link tussen het feminisme en het conflict tussen Israel en Palestina niet, hopelijk wordt dat straks uitgelegd.
Oke de link is intersectionaliteit, ben er niet bekend mee maar op het eerste gezicht een ietwat zwakke link. Gesprek werd op het einde interessant. Twee themas even kort door de bocht - Ze voelt zich uitgesloten door een groep waarvan zij deel uitmaakte en waarvan de groep zei inclusiviteit te predikken - Ze is angstig dat er een glijdende schaal is richting jodenvervolging In het gesprek zei ze dat ze zich kon voorstellen dat als ze niet Israelisch was geweest zij ook aan die kant had gestaan. Dan is de vraag, wat doet ze nu om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurd bij een groep waarbij zij niet aan de andere kant staat. Bedankt voor het interview Michiel en Dalit.
Wil ze niet gewoon eigenlijk een platform, en gebruikt daarbij dat van Michiel omdat ze zich daar ook wel gehoord voelt, en Michiel als interviewer vertrouwd?
De extreme handgebaartjes, de zinnen niet afmaken, zelfs het vette Haris-lachje is vreselijk. Dat ik gedurrende het gesprek enig sympatie begin te voelen is de verdienste van Michiel. Facinerende podkast.
Volgens mij is deze dame hard bezig “van haar geloof te vallen” en zoekt ze iemand die zegt dat dat oké is. Haar eigen, naar eigen zeggen, progressieve kring is op een punt beland waar ze niet meer mee wil/kan en dat geeft een soort identiteitscrisis. Die indruk krijg ik een beetje. En jij, Michiel, bent een soort van versterker hierin. Via jouw kanaal bereikt ze een breder publiek, zonder dat ze iedereen in hun beschuldigende ogen hoeft te kijken. Interessant gesprek.
Michiel, blijf alsjeblieft altijd door de bullshit heen prikken. Gewoon doorvragen, niet bang zijn om iemand of het gesprek zelf ongemakkelijk maken. Uit dat soort gesprekken komen vaak de mooiste inzichten. Love the podcast ❤
Ik voel een beetje onwil bij jou Michiel, zeker in het begin van het gesprek. Gelukkig verandert dat gaandeweg het gesprek. Dalit weet het misschien niet allemaal in hapklare brokken te verwoorden, maar de weerstand die zij als Joodse ervaart in talloze situaties en gemeenschappen, kun je zonder al te veel moeite best begrijpen. En helemaal dat dat speelt bij identitaire clubs als Women’s March/Feminist March. Dalit had beter tegen dat bestuur kunnen zeggen dat ze in het wapperen met de Palestijnse vlag een partijdig statement ziet dat mensen eerder uitsluit dan dat het inclusief is. Als ze inclusief willen zijn (en dat willen ze, anders hadden ze niet heel woke hun naam verandert) dan wapperen ze naast de Palestijnse vlag vrolijk met een Israëlische vlag. Die ruimte is er alleen hoogstwaarschijnlijk niet, waarmee je aan de kern van Dalit’s verdriet zit.
Ik begrijp aan het eind van de rit best wel haar frustratie en teleurstelling; er is oog voor het leed van alle partijen behalve de Joods/Israëlische; bij progressieve organisaties, bij (progressieve) media, in de kunst, in wetenschappelijke instituten. Wie sympathiseert voor de Joodse/Israëlische zaak kan maar beter z’n bek houden, al helemaal in de woke-gemeenschap.
Ik denk dat verschillende andere video's over dit onderwerp rond vorig jaar prima laten zien dat er geen sprake is van onwil van mijn kant. Het is precies wat ik zeg in de video: een poging om door het ego heen te breken waardoor een grote nadruk ontstaat op de eigen rol in dit alles
Ps. Het begin van het gesprek is niet het begin van het gesprek. In navolging van de video met Sophie Verhappen knip ik bewust in bij het moment van frictie
Ik denk niet dat er zoiets is als een 'woke gemeenschap', niemand identificeert zich hiermee. Progressief wel natuurlijk en het is waar dat die voornamelijk opkomen voor de instituten die weinig macht hebben. Dat is inderdaad een blinde vlek.
@@michiellieuwma Ik ben het ook wel met je eens, begrijp je punt. Maar wat ik met bovenstaande bedoelde, is dat het voor mij als luisteraar ondanks de rommelige formuleringen wel te begrijpen is wat Dalit wil zeggen. Goed, anyway, zonder meer weer dikke vette duim voor deze wat mij betreft. ✌
Ze maakt nauwelijks een zin af met een punt. [.] Is het denkbaar dat deze dame, hoewel zeer (emotioneel) betrokken, misschien geen activist zou moeten/hoeven zijn?
Dodelijk vermoeiend, die bubbel. Bewondering voor Michiel die daar energiek toch nieuwsgierigheid voor toont.
"Je ziet het aan hun ogen..." "Dan zie je mensen kijken van..." "Dan zie je iets veranderen achter hun ogen..." "Dan zie je mensen denken..." Tja
Ik was vorige week kritisch op de aflevering maar deze vind ik meteen al heel leuk. 'Het psychedelische gesprek als experiment' is echt een veeeeeeel leukere vorm dan dat seksloze snijtafelachtge 'debunken' van wat iemand die er niet bij is, zegt. En het lijkt ook alsof het je natuurlijker af gaat/het meer in lijn ligt met waar jij goed in bent
I just cannot met dat enorme katten kasteel op de achtergrond 🙈🙈🙈
22:50 Ik vind het wel opvallend dat ze beschrijft hoe ze aanvankelijk open wordt ontvangen en daarna in hun ogen ziet dat ze "de vijand is geworden", wat dat ook precies mogen betekenen. Dit is opvallend, omdat ik precies dezelfde ervaring met haar had aan het begin van het gesprek: aanvankelijk was ik open en benieuwd wat ze te zeggen had, en al snel compleet ongeïnteresseerd en geïrriteerd.
Ik begon met enige weerstand te luisteren naar de brij aan woorden die jouw gast gebruikte, snapte ook niet echt waar jij nou mee bezig was maar eindigde met ontroering en tranen - wat overigens super zeldzaam is -. Heel indrukwekkend. Complimenten beiden!
I totally understand Dalit, I have the same problem . For me it feels the same as not being vaccinated during Corona. if you don't follow the main narrative you have to explain, apologize, defend , made feel wrong, cancelled and ex- communicated. My so called left friends...not only that they don't ask about my family in Israel, for them to be ok I have to declare and prove that I am pro Palestina and preferably wear the palestinian scarf and carry their flag. During Corona I still had the 'wappies' to turn to, only that these days those wappies are even worse, with all their conspiracies about the Jews. So Michiel, I do understand you as well, whatever you do you will get blamed if you do not follow the main narrative which is that Israel is not ok. I see from the remarks that people admire you for pushing this pro Israeli woman against the wall. Very painful days and periode we are going through . Every issue since 2020 is dividing people more and more . The only sane attitude is the middle way but this way is slowly vanishing and what's left is : if you are not with us you are against us and we will make your life miserable.
Know that there are a lot of highly succesful people who stand with Israël and don't care if you are vaccinated.
@@aabeen1 That's really good to know! Thank you!
So you were leftwing but disagreed with pro palestine.
Ze kan wel heel veel in mensen hun ogen zien. Zelfs tegelijkertijd irritatie over geluidsoverlast maar ook support voor een zaak.
Mooi gesprek. De metro anekdote komt naar mijn idee wat vreemd over. Heeft ze daar een (ze gaf zelf ook aan hoe pro-palestina Berlijn -duidelijk vanaf start op social media veel te zien geweest idd) alledaagse situatie in zo’n metro in Berlijn hedendaags tot traumatische toe op zichzelf betrokken? Wel soort van schattig ook. Leuk!
Vet einde
mooi gesprek. Ook moedig om zo publiekelijk op internet je hart te luchten vooral als je je in kringen begeeft waar een bepaalde intolerantie op de loer ligt voor perspectief dat indruist tegen de genormeerde toon in die kringen. edit: en ook de complimenten voor de interviewer, die het gesprek met warrig begin uiteindelijk in de juiste banen leidt. 👍
Er zit een stuk in dit gesprek wat gaat over Zionisme en daar werd ik wel een beetje door getriggered. Ik vind haar verhaal interessant, mooi en oprecht als ze het heeft over haar ouders en het zoeken naar haar thuis, maar ik denk aan de andere kant ook dat er een moment moet zijn dat we zeggen dat Israel als project is gefaald. Dat is namelijk een idee waar de meningen over verschillen, maar het moet wel een reëel idee blijven. Israël is erg jong, staat in een kwetsbaar gebied met veel steun vanuit het westen en integreert extreem slecht in de geografische positie waarin het zich verkeerd. Er moet om van Israël een succes te maken een langere termijnstrategie worden bedacht die wel integreert in de omgeving. De koers die steeds wordt gekozen vanuit Israel is een koers die juist uitermate slecht integreert in de regio, denk aan Golanhoogte bezettingen, Westbank bezettingen, verplaatsen ambassade Amerika naar Jeruzalem maar ook zaken zoals de Iran deal die onder druk van Israel is geklapt en uiteraard de toon van Nethanyahu. We weten allemaal dat de zionisten Rabin hebben vermoord, die juist gematigd was en wel wilde integreren.
Maar kan er in ieder geval discussie plaatsvinden of dat integreren een optie is? Dat lijkt me het pad dat het project Israël kan slagen en niet zwart wit de discussie wordt platgeslagen in de vorm van 7 oktober of een soort intrinsieke haat vanuit de moslims naar de joden, want het verschil hebben we in het verleden wel gezien, dus het kan.
my 2 cents.
Wanneer kan je spreken dat een land gefaald is? Toen Griekenland praktisch failliet werd verklaard, en moest lenen van andere landen, spraken we ook niet over dat Griekenland in zijn geheel gefaald is als land. Het zionistische doel is nu bereikt, namelijk een Joodse staat op zijn geboortegrond, de vraag die beter gesteld kan worden; in hoeverre is zionisme nog relevant als het doel al behaalt is? Verschillende landen zijn constant in oorlog, zijn die dan ook gefaald? Is Afghanistan als land nu ook gefaald? Wat maakt dat een land faalt? Dat concept van falen is iets wat in mijn beleving vaak en alleen word toegepast wanneer het Israël betreft, op die manier spreken we niet over andere landen.
Met betrekking tot de moord op Rabin, maak je een generalisatie. Rabin was namelijk zelf ook zionist, alleen stond hij aan de linkerkant van het politieke spectrum. Rabin is vermoord door een rechts orthodoxe zionistische extremist, dat is geen vertegenwoordiging van ‘de zionisten.’
voor politieke analyse is ten eerste veel feitenkennis nodig, ten tweede veel oefening in ideaaltypisch denken (d.w.z. kunnen variëren met sociologische denksjablonen). wat dat betreft is het zeer merkwaardig dat we onze politieke kennis tegenwoordig met name van "influencers" halen. (en misschien doen zelfs de journalisten van de zgn. kwaliteitskranten dit stiekem.) ter analogie: het is alsof de hele samenleving z'n brood niet meer bij de bakker haalt maar in plaats daarvan alleen nog maar crackertjes uit de automaat op de straathoek koopt. in een dergelijke verarming, met een constante stroom van 20 seconden TikTok snippets, of opruiende tweets---waarbij de ander ook nog eens steeds meekijkt wat je zoal hebt geliked, welke kanalen je volgt---hoe kunnen we ons politiek denken nog in een goede richting ontwikkelen? (en tegelijk is men al vrij snel "expert," en zoekt uiteraard snel een stukje wikipedia erbij om het eigen standpunt kracht bij te zetten.)
de geletterdheid is verdwenen, en daarmee eigenlijk ook de wil tot discussie. bovendien worden de mensen die er wél iets over weten al snel gezien als ideologen, die vanuit de gevestigde orde spreken. (populistisch links vandaag doet me een beetje denken aan de opkomst van AfD zo'n 10, 12 jaar geleden, waarbij het plotseling alleen nog maar ging over de "Lügenpresse," d.w.z. de leugenjournalistiek, de gevestigde orde.) er is dus ook eigenlijk weinig respect van de onwetende naar de wetende. dan gaan we vanzelf denken in termen van "klassenstrijd" (wat deze persoon X zegt kán niet waar zijn, want X is onderdeel van de gevestigde orde, en die gevestigde orde is precies zelf de oorzaak van alle problemen die ik wil oplossen.)
wat mensen ook, in argumentatieve zin, van het conflict in het Nabije Oosten vinden, in de praktijk komt het toch vooral neer op urenlang doomscrollen op zoek naar "nieuwe horror." (dat de mens juist de horror opzoekt, mag toch ook geen verrassing zijn---echte hedonisten zijn we immers nooit geweest.) vervolgens moet er weer iets worden geshared, of lopen we een middagje mee in een demo, om ook nog eens "iets te doen." maar ook dit "doen" moet zich voor de meesten terstond vertalen in filmpjes en posts. de gesprekssituaties die Dalit beschrijft lijken dan ook vooral te gaan over mensen die "ergens het gevoel hebben dat ze iets moeten zeggen," niet vanuit echt engagement of zelfs nieuwsgierigheid, maar vanuit een wazige real-life narrativering van hun mediale consumptiepatroon.
Leuke reactie.
Hoe kan men het onderscheid maken tussen influencer en mensen die wel een gedegen politieke analyse kunnen maken. Je kunt per krant/youtube kanaal al uittekenen welke kant zij kiezen, daarbij wordt de lijn tussen journalist en influencer steeds dunner, zie bijvoorbeeld Douglas Murray.
Sociologische denksjablonen? Dat begrijp ik niet. Leuke age of empire pfp wel.
De experts heb je het over? Kom je uit bij die Latijnse spreuk.: " Wie bewaakt de bewakers?". Wie bepaald wie de experts zijn?
Tiktok, en sociale media in brede zin hebben gezorgd voor een democratisering van kennis. Een zegening in plaats van een verarming dus.
Na n half uur: ‘ha, je wilt je hart luchten!’ Heerlijk, dit!
fijne gespreksleider, goed werk
Ik bewonder je geduld, en het levert ook wel een spannend gesprek op. In de zin van dat het gesprek niet op gang komt. Dat het niet op gang kán komen ook: denken en voelen is niet op elkaar aangesloten bij je gesprekspartner. Het is ook allemaal niet geaard en gecentreerd. Dan wordt het tasten in het duister, lopen in een moeras, zwemmen in de lucht.
Evengoed: fascinerend.
Roeien in drijfzand
Goeie titel
Eerste kwartier geluisterd. Het is heel warrig. Misschien had je voordat je haar introduceert even zelf het overzicht kunnen geven in plaats van dat we zo half in een gesprek vallen waarin je daar probeert de situatie te schetsen. Je gesprekspartner lijkt ook langdradig en warrig dus in die zin begrijpelijk. Ik zie ook de link tussen het feminisme en het conflict tussen Israel en Palestina niet, hopelijk wordt dat straks uitgelegd.
Oke de link is intersectionaliteit, ben er niet bekend mee maar op het eerste gezicht een ietwat zwakke link.
Gesprek werd op het einde interessant. Twee themas even kort door de bocht
- Ze voelt zich uitgesloten door een groep waarvan zij deel uitmaakte en waarvan de groep zei inclusiviteit te predikken
- Ze is angstig dat er een glijdende schaal is richting jodenvervolging
In het gesprek zei ze dat ze zich kon voorstellen dat als ze niet Israelisch was geweest zij ook aan die kant had gestaan. Dan is de vraag, wat doet ze nu om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurd bij een groep waarbij zij niet aan de andere kant staat.
Bedankt voor het interview Michiel en Dalit.
Uur verder en snap nog steeds niet waar ze nu hulp bij wilt.
Wil ze niet gewoon eigenlijk een platform, en gebruikt daarbij dat van Michiel omdat ze zich daar ook wel gehoord voelt, en Michiel als interviewer vertrouwd?
Jargon. Jargon. Jargon.
Retoriek, ideologioe, bijstandslogica, welvaartsziekte, werkkampen!!!
De extreme handgebaartjes, de zinnen niet afmaken, zelfs het vette Haris-lachje is vreselijk. Dat ik gedurrende het gesprek enig sympatie begin te voelen is de verdienste van Michiel. Facinerende podkast.
beter zonder die man je verhaal doen, 5 minuten nodig om 1 simpele vraag voort te brengen🤣🤣🤣