@@thijsjong Natuurlijk, hun hele ego is gebaseerd op hun sociale status die ze onderhouden van het werk dat ze doen. Dat werk wat vaak niet eens een positieve uitwerking heeft op de maatschappij die ze die status toekent, dat krijg je wanneer geld het hoogste doel is en normen en waarden op de tweede plaats komen.. maar daar geeft die rijkaard niks om, hij kan nu lekker ruim leven.. fuck de toekomst of de mensen en dieren die onder dit regime lijden, hij heeft het goed en dat is wat belangrijk is. Dus wat maakt het uit dat een stel plebs zoals wij hem tot de orde roepen, meneer voelt zich oppermachtig.. de dwaas.
Scholen bestaan om mensen op een niveau te trekken dat ze zelfstandig kunnen functioneren in de maatschappij met belangrijke basis kennis. Dat is het doel.
@bunneh87 Wat een onzin man, je kan je eigen bedrijf starten. Freelancen. Met de juiste studie en keuzes hengel je geld binnen, kan ook zonder studie echter is moeilijker, maar ja als schoonmaker verdien je natuurlijk niet zoveel omdat je ook niet veel opleverd voor een bedrijf. Eerst de keuzes maken die je wilde en daarna klagen wat het je gebracht heeft, beetje zielig te noemen.
Plus dat veel vervolgopleidingen gaan over reproductie van kennis. Docenten waarderen echt kritisch denken vaak niet; ze voelen zich onzeker door de kritische vragen die de hoogbegaafde stelt.
@@harmhoeks5996 Wanneer je eerst in een mal gevrongen wordt en vele jaren lang niet critish mag denken en gestraft wordt omdat je vragen stelt vanaf een jonge leeftijd.. Dan verleer je en ontmoedig je die manier van denken, ja de mensen die alles klakkeloos overnemen en geloven zijn vast sneller in het opslaan van gegevens omdat ze geen tijd besteden om het aan zichzelf te verantwoorden. Maar dan kan je mensen wijs maken wat je wilt zonder dat ze weerstand mogen bieden met een vraag, dat grenst aan hersenspoeling en is in ieder geval indoctrinatie.
Dat geldt niet alleen voor docenten, maar ook voor werkgevers. Ik heb inmiddels meerdere burnouts achter de rug omdat ik mij te betrokken voelde bij het bedrijf waardoor ik problemen aan de kaart stelde die mensen met een hogere functie niet begrepen. Er wordt je dan verteld dat je je niet te druk moet maken en maar gewoon je werk moet doen. Een jaar later blijkt dat datgene waarvoor ik ze steeds heb gewaarschuwd, toch blijft te kloppen. Vervolgens wordt er tegen je verteld dat er een probleem is en dat dat binnen 4 weken opgelost moet worden omdat anders de klant een rechtzaak begint. Ik zit er al doorheen maar leg ze nog maar eens uit (in een metafoor die ze niet begrijpen) dat ze nu een auto hebben met 4 platte banden en dat de strategie om de luchtfilter te vervangen om te kijken of de auto dan wat sneller gaat niet de oplossing is. Daar wordt dus niet naar geluisterd.
Dit is het moment waarop ik realiseer dat mijn gedachten niet uit het niets komen. Ik herken mijzelf hier heel erg in. School is voor mij heel lastig precies om deze reden! Het voel erg goed om eindelijk te horen dat ik hier niet alleen in ben.
Een regelrechte ramp, Er is zoveel analfabetisme, er is zoveel mis met gewoon rekenen, taal, schrijven, Vooral het laatste, 12 jarigen schrijven als 4 en 5 jarigen, Geen echte schrijf- en leerlessen meer, Hoe slim en handig is dit ?
@@biq met IQ 134 / 135 meer dan 30 jaar vrachtwagenchauffeur geweest. Dat was mijn deel. En bij de minste fout naar radio en tv bellen, schrijven of mailen. Stel u het volgende voor. Eerst aanwezigheid van mobiele telefoons ( GSM ). Hoor een fout op de radio tijdens bv nieuwsberichten. Meteen bellen. Ik had tal van telefoonnummers van redacties en eindredacties van kranten, TV, radio in het geheugen van mijn telefoon zitten. Ready to go zeg maar. Bellen met GSM was pokkeduur. ik gang met gemak naar 7000 a 8000 Bf per maand. En dat, enkel met opmerkingen over gemaakte fouten.Geen leven, en al zeker niet voor mijn bankrekening.
Het grappige is dat je geen vragen meer stelt als leerkrachten ze niet begrijpen. Ik was een hel voor mijn leerkrachten ik stelde zoveel vragen, week volgens hun af, omdat ze de verbanden niet zagen. Ik werd gezien als een storend element. Je kan je dus inbeelden wat voor gevolgen dit heeft gehad. Mijn scholastieke carrière was een redelijke ramp. Gelukkig heb ik nu terug alles op de rails en heb ik een job waar ik gelukkig in ben. Maar ouders, vriendin entourage snappen het nog steeds niet hoe het komt dat ik het niet heb gehaald. Zelfs nog vandaag word ik gezien als de slimme luierik zonder doorzettingsvermogen...
Dan heb je denk ik pech gehad met de school waarop je zat! Ikzelf heb maar het atheneum gedaan met N&T en N&G. In mijn klas zaten er altijd extreem getalenteerde beta leerlingen in. Die stelden altijd out of the box vragen, maar mijn docenten probeerden altijd antwoord te geven. En als ze het antwoord niet wisten, gingen ze op zoek naar het antwoord in hun vrije tijd. Dan konden ze de volgende les de vraag beantwoorden. Natuurlijk waren er ook docenten die geen antwoord hadden op zulke vragen. De meeste docenten op mijn middelbare school vinden out of the box vragen leuk. Het belangrijkste is je eigen geluk. Als je nu een leuke baan hebt, prima! Als je verder wilt studeren, kan ook. Ik zie in de collegezalen soms mensen van minimaal gok ik 40+. Je bent nooit te laat om verder te studeren. Studeren is echter wel heel zelfstandig, daar moet je wel geschikt voor zijn. Ook al heb je die intelligentie, de onderwijs-vorm moet bij je passen. Weinig contacturen, heel veel zelf studie.
Als mensen je constant zien als luierik, kan dat extreem demotiverend zijn. Ikzelf heb dat ook zo ervaren. Op een gegeven moment ben ik de confrontatie aangegaan. Ik vertelde mijn ouders dat ik veel beter presteer als zij meer de positieve dingen benadrukken. Ik wik niet lui zijn. Ik wil cool, hardwerkend aardig, gelukkig, aantrekkelijk en academisch succesvol zijn. Klinkt als veel ambities, maar ik werk eraan. Dat is het belangrijkste Dewaele. Durven te blijven gaan voor je ambities. Uiteindelijk zul je ze niet allemaal verwezenlijken, maar de lange en moeilijke tocht ernaar toe geeft wel een bepaalde opluchting en verzadiging. Je bent niet lui, je wordt gezien als lui. Good luck Dewaele!
Ik werd pas op mijn 52ste gediagnosteerd als hypersensitieve hoogbegaafde. Sinds mijn kindertijd ben ik amper serieus genomen, in diverse hokjes gepropt vanwege mijn culturele en socio-economische achtergrond. En toch ben ik na een lange omweg op de universiteit terechtgekomen - waar mijn unieke manier van denken en analyseren toch weer werd genegeerd. Ik kreeg op mijn 25ste mijn eerste burnout omdat ik fulltime studeerde én diverse bijbaantjes had omdat ik zelfstandig woonde en amper studiefinanciering kreeg. Geen diploma dus, maar een bron van kennis dat iedere dag wordt gebruikt en gevuld. Maar het ergste toen en nu is dat heel vaak mensen mij niet kunnen volgen tijdens gesprekken en discussies omdat ik allerlei connecties zie en vindt wat voor hen verwarrend of zelfs vergezocht is. Hierdoor voel ik me heel vaak eenzaam en alleen, en vervolgens ga ik aan mijzelf twijfelen. Maar het mooie van mijn unieke creatieve brein is ook dat ik mijzelf dan weer binnen de kortste keren weer kan opvrolijken
Ja uni technisch leuk, maar vrije filosofie is ver te zoeken in dat soort consensusklimaat. Universiteiten riepen op tot meer Dynamisch denken whehehe terwijl wie dat kan en daar doet merkt al gelijk wat voor een fascistische cesspool het is. Tevens als zij daar het ene na het andere onderwerp en toepassing met terwugwerkende kracht uit de pseudosfeer halen, louter wanneer de industrie er klaar voor is ....jaaaaa dan heb je genoeg gezien. Wetenschap is dus maar een 1heid in stilstand.
Eindelijk iemand die weet wat hoogbegaafdheid is en niet alleen maar zegt hoe leuk het is om 'slim' te zijn. Echt enorm blij met deze video die laat zien dat er zoveel meer achter hoogbegaafdheid zit en dat dit niet altijd zo fijn is. Ik struggle al zo enorm lang met het hoogbegaafde. Helaas denken toch zoveel mensen dat je als hoogbegaafde niets te klagen hebt en dat het allemaal van een leien dakje loopt. Echt bedankt voor deze video!! Zo leer ik mezelf steeds beetje bij beetje beter kennen
Dit is allemaal zo enorm herkenbaar. De vele vragen die je had als kindje bij een schoolreis, waardoor je niet ongerust dingen ging doen zoals de rest. De angst om fouten te maken, waardoor je überhaupt niet begon aan opdrachten.
dit heb ik nog steeds als volwassene 😁 ik ben altijd degene die altijd met zo'n groot aantal vragen afkomt en heel gepassioneerd luistert als iets mn interesse heeft . jammer genoeg ook vaak last van faalangst
@@simenjorissen5357 hij denkt dat rechtvaardigheid alleen aan een eigen wens gestaafd kan worden... Eigenlijk zegt ie zelfs, dat er niet eens iets als rechtvaardigheid bestaat; tenzij hij zelf zo egocentrisch is, dat alleen hij weet wat het is.
Dit raakt mij echt diep, zoveel kansen gemist omdat andere niks kunnen begrijpen. Uiteindelijk weet ik zelf ook dat ik hun niet nodig heb. Maar vind het echt gewoon kut om terugtekijken op de momenten dat een leraar of een school verkeerd advies heeft gegeven.
Zeer herkenbaar. Het hele verhaal lijkt over mij te gaan tot aan mijn zestiende levensjaar, toen ik zonder diploma het middelbaar onderwijs verliet. Gelukkig voel ik mij 20 jaar later als een vis in het water in mijn werk wat voortgekomen is uit mijn interesse voor techniek en mobiliteit. Van sterk interesse naar werk en sinds 10 jaar een eigen onderneming in de branche die mij als klein kind al intrigeerde.
De buurvrouw: "Kan je dochter al praten?" Mijn moeder: "Ja hoor, zij kan al praten." De buurvrouw: "En wat maak jij dan voor moois Luna?" Ik (Zo'n twee jaar): "Ik bouw een tetraeder." Ik (Inmiddels 17 jaar): *blijft zitten op wiskunde en op wiskunde alleen*
Wat rot voor je, Angel. Ik zat in precies dezelfde situatie op mijn zeventiende. Ik vroeg of ik geen extra taken kon krijgen voor in de zomervakantie zodat ik toch over kon gaan (de rest van mijn cijfers waren ruim voldoende). De school weigerde dit zelfs maar in overweging te nemen en ik vond dat zo onredelijk dat ik dispensatie heb aangevraagd voor het volwassenenonderwijs om daar wel in de vijfde klas te kunnen starten. Ik vind het nog altijd jammer dat er geen goede begeleiding was op mijn middelbare school (niet per se voor hoogbegaafdheid, maar voor iedereen). En dat mijn vragen niet serieus genomen werden en zelfs als provocerend werden opgevat. Tegenwoordig snap ik wel waarom de leerkracht wiskunde wat geïrriteerd was toen ik vroeg waarvoor ik wiskunde allemaal nodig zou kunnen hebben als ik niet van plan was om leraar wiskunde te worden, maar het was een oprechte vraag. Ik was op zoek naar motivatie om me in te zetten voor een vak dat me totaal niet interesseerde, maar hij weigerde mijn vraag te beantwoorden. Lange termijnvisie had ik niet, pas tegen het einde van mijn middelbare schoolperiode begon het te dagen dat wiskunde in je pakket noodzakelijk was voor de meeste vervolgopleidingen die me interessant leken. Mooi dat ik het had laten vallen na mijn stroeve gesprek met die leraar in de derde klas. Nu pas, op mijn 40e, doe ik iets waar ik heel gelukkig van word en dat gewaardeerd wordt door veel mensen overal ter wereld, ook al ben ik pas net begonnen. Ik zou nu dag en nacht bezig kunnen zijn hiermee (ik geef online les in schilderen en creativiteit). Ik hoop dat je snel iets vindt dat je hart sneller laat kloppen, het maakt zoveel verschil!
Herkenbaar. Ik ben zelf hoogbegaafd en heb 2 universitaire studies doen mislukken, de eerste omdat ik niet wist hoe te leren, de tweede omdat mijn motivatie weg was. Voor een examen in het middelbaar las ik gewoon nog even wat door de cursus, ik was er toch altijd door, op het einde wel niet meer met zo'n hoge cijfers. Fysica aan de universiteit, dat was wel wat anders... Met enkel een ASO diploma kunt ge weinig, uiteindelijk een aantal kutjobs gedaan, zoals calloperator, dan flink depressief geraakt en lang werkloos geweest, met alle gevolgen van dien. Dan neemt ge ook alles in twijfel: ben ik wel zo slim? studies verkloot, geen job kunnen houden, en dan zelfs niet meer vinden... Ik heb het geluk gehad, enerzijds van vrienden en familie rondom die in me bleven geloven ondanks alles en me hielpen, en een opleiding van de VDAB anderzijds: programmeren, perfect voor een analytische geest, en bovendien doet ge die cursus op uw eigen ritme. Als ge dan ziet dat ge iets kunt dat voor u makkelijk lijkt, maar voor een ander moeilijk: dat was de eerste stap om mijn zelfvertrouwen terug te winnen. Ik heb hard gewerkt om uit de put van depressie en armoede te komen, nu heb ik een vaste job met een bescheiden maar toch zeer mooi loon, goeie werksfeer, goeie collega's, en genoeg intellectuele prikkels, bvb een programma schrijven dat een powerpoint uit elkaar haalt, daar vanalles mee doet en dat verwerkt tot een nieuwe powerpoint, fantastisch om dat allemaal uit te zoeken en te laten werken. 4 jaar geleden zat ik in de schulden, in een diepe depressie, en was ik op een haar na dakloos. Volgende week krijg ik de sleutel van een huis dat ik heb gekocht.
@@Mike-vj4ml redelijk goed, huis is mooi gerenoveerd. onlangs wel m'n job kwijt, maar ik was toch richting burnout gegaan anders, dus ben ik eerder blij mee. Na wat herbronnen volop op zoek naar iets nieuw.
Heel herkenbaar. Ik heb nooit begeleiding gehad en ben compleet gefaald in de maatschappij. Ik lig er niet wakker van want die maatschappij is bezig zichzelf te vernietigen. Ben eigenlijk best blij dat ik er niet aan mee doe.
Het ergste is dat je probeert erbij te horen door jezelf op te stellen als gemiddeld-laag begaafd, want als je slimmer bent, dan word je ongelooflijk gepest...
Dat is een normale reactie, en die gaat meestal over in het hoger onderwijs of het beroepsleven, waar je zelf je omgeving kan kiezen en meer ruimte krijgt om op jouw manier te functioneren en te excelleren en resultaten te halen.
@@barthollevoet4018 Ja, maar je moet er wel eerst geraken en ondertussen mis je een heleboel kansen, ik ben zelf hoogbegaafd en behaalde inderdaad geen diploma. Later heb ik mijn beroepsleven kunnen uitbouwen als tolk/vertaalster, maar dat was uitsluitend door mijn eigen creativiteit en focus. En inderdaad, ik probeerde me ook als gemiddeld begaafd voor te stellen tijdens mijn schoolloopbaan.
Ik herken dit maar al te goed. Ik werd op de lagere school dagelijk gepest en regelmatig in elkaar geslagen. Als de jongens gingen voetballen, mocht ik niet meedoen. Ik mocht niet eens staan kijken, want dan werd er geroepen: "ga jij maar boeken lezen, studiehoofd". Op de middelbare school werd ik punk en begon van mezelf af te slaan. Maar dat hoefde niet, omdat ik naar een vwo ging, en de meeste kinderen daar al wat slimmer waren.
Ik herken zoveel van deze kenmerken bij mijzelf als hoogbegaafde! Ook bijvoorbeeld bij die gevoeligheid, mocht iemand een cadeautje wat minder leuk vinden voelt dat verschrikkelijk voor mij. Zo ontzettend zielig voor de gever, heeft er enorm zijn best voor gedaan om vervolgens te horen te krijgen dat de jarige het eigenlijk helemaal niet leuk vind…
Oh zo bekend... Ik begon te praten toen ik nog geen jaar oud was. Ik ben thuis Duits opgevoed, want mijn ouders konden geen Nederlands. Maar Nederlands leerde ik van mijn vriendjes toen ik nog niet eens echt op de kleuterschool zat. Op school leerde ik de rest, vanzelf. Ik kon lezen toen ik 3 was, ik schreef met 4. Mijn familie kwam uit Amerika toen, en mijn moeder wist niet waar ze het had, want ik sprak er Engels tegen... geleerd van tekenfilms op TV, met ondertitels! Dan was er eindelijk de échte school, want kleuterschool vond ik maar niks. Fascinatie alom! Voortdurend dingen bij leren! Ik was altijd nipt de tweede beste in alles, behalve lichamelijke opvoeding, dit dankzij astma. Tijdens de les wiskunde leerden we: "5-3=2". Ik had een gevoel van jaja, dat weet toch iedereen. Maar ik had mijn vijf jaar oudere zus al eens horen praten over "-3". Dus ik aan de juf: "juf? Is 2-5 dan -3?" Antwoord: "dat moet jij nog niet weten". WAT een afknapper. Mijn inherente tweetaligheid was ook een probleem, natuurlijk. Er waren woorden die ik enkel in het Duits kende, en woorden die ik enkel in het Nederlands kende. "Schoolbord" bijvoorbeeld. Dat woord had ik nooit nodig gehad in het Duits, dus ik kende het niet. OF in het Nederlands de namen van groenten en dergelijke. Dus de vraag werd gesteld in de klas: "wat is witloof?" Ik weet nog heel goed dat ik toen dacht aan biefstuk, maar ik kende beide woorden niet in het Nederlands. Dus ik zei vragend "vlees". Hoongelach, natuurlijk. Het was mijn manier van bij te leren: gokken en het resultaat bekijken... dus eigenlijk experimenteren. Maar het gevolg van dit experiment was niet fijn. Voortaan zou ik minder experimenteren. Ik werd vaak gepest, dus zocht ik jongere kinderen als vriendjes, want die deden dat niet. "Betweter" werd ik genoemd... niet enkel door kinderen, maar ook door volwassenen. Maar ik snapte dat niet. Wat is er nu slecht aan dingen beter te weten dan anderen? ZEKER als het nog juist is ook? En toch bleef ik graag naar school gaan. Input, input, input! Ik was door mijn astma en steeds weer opduikende bronchitis voortdurend ziek. En toch bleef ik de beste of tweede beste. En ik bleef graag naar school gaan. TOT ik Frans kreeg. Eerst heel enthousiast: "wow! Een vierde taal! Hoera!", maar heel snel verdween dat enthousiasme. Wat was dat voor iets? Iets waar je met logisch nadenken niet weggeraakt? Mijn punten kelderden, ik ging niet langer graag naar school. Ik was amper nog iets beter dan het gemiddelde, gewoon door Frans en de manier waarop ik dat aangeboden kreeg. In het middelbaar ging het van kwaad naar erger. Meer pesterij, minder plezier... Nu ben ik 47 en mijn leven is een puinhoop. Een grote puinhoop. Ik heb niks voor elkaar gekregen in mijn leven waar ik echt iets mee ben. Ik heb 10 jaar geleden mijn ASO - Menswetenschappen met de vingers in de neus behaald, maar dat was het dan ook. TIEN JAAR GELEDEN! Ik was al ruim over de dertig! Dan verder studeren? Nee, lukte niet... twee keer gefaald. Intussen heb ik de diagnose ADHD gekregen, maar er is ook een IQ van 130 vastgesteld, helaas met een VP-kloof. Een verbaal-performale kloof. Mijn logica, taalvaardigheid, denkvermogen is zeer hoog, maar mijn uitvoerende capaciteiten zijn amper gemiddeld (100, dus). Ik heb geen doorzettingsvermogen. Alle jobs die ik had boeiden me snel niet meer. Die jobs die me wel boeiden, had ik dan weer geen energie meer voor. Dat mijn geheugen ondanks mijn intellect een ramp is, helpt ook niet. Intussen ben ik uitgeblust... burnout... bovendien depressie... en dan nog die ADHD... Hoera, hoogbegaafdheid... ik ben er geen HOL mee. Intussen ben ik overtuigd van een fenomeen. Ik ben er zeker van dat mijn IQ nu nog heel veel hoger zou zijn geweest als anderen me hadden gemotiveerd ipv afgebroken. Mijn moeder probeerde dat wel, hoor, maar het was vechten tegen de bierkaai. En ik meen het: ik ben er heel zeker van dat IQ vormbaar is. Het is een abstract soort van spier. Met de juiste aanpak groeit je IQ. Getuige "Adhemar in Amerika", een reportage van Panorama van jaaaaaaren geleden over heel normale kinderen die opgevoed werden tot genies. Ik ben er zeker van, ik had een genie kunnen zijn... met mijn interesses zou ik nu Prof. Dr. kunnen zijn geweest in de biochemie... maar in plaats daarvan? Niks... eenzaam en zonder enig noemenswaardig succes. Geen werk, geen toekomst... Dus ja, ik kan me ZO hard vinden in dit filmpje... alleen helpt het mij geen hol. Ik ben er niks mee. Maar tenminste weet ik dat ik niet de enige ben met een dergelijke achtergrond. Maar daar voel ik me ook niet beter bij. In tegendeel. Als dit ZO klassiek is, waarom wordt er dan niets aan gedaan?
Ik heb ook ADHD, depressie en een IQ dat redelijk hoog is.. Het is zo zonde ik had nu op weg kunnen zijn naar een carriere als wetenschapper, je zou nu nog kunnen gaan leren is het argument meestal wat mensen je dan voor de voeten werpen.. Maar iedereen weet dat je als kind en jongere veel meer en veel sneller opslaat dan wanneer je ouder bent. Ik ben nu 27 en ik ga het nog een keer proberen, dit keer: Grafische vormgeving, ik heb mijn verwachtingen bijgesteld omdat ik zoveel tijd verloren ben. Ik baal meestal wanneer ik denk wat er had kunnen gebeuren wanneer wat meer intillegentere mensen om me had gehad om me te beinvloeden en wanneer alles vroeger niet zo in de soep was gelopen, wat had kunnen zijn.. Met mijn test scores zat ik bij de top 2 procent van Nederland. Als ik terug kon in de tijd.. klinkt vast bekend. Maar je mag niet verbitterd raken, misschien is er iets wat je nog kan doen, al is het wat je nu doet en andere op de hoogte brengen van de valkuilen waar je in gevallen bent, wie weet komt iemand verder door jouw verhaal. Blijf leren en kop op, er zijn nog zoveel dingen die je interesse kunnen wekken en je zullen fascineren. Veel plezier, kop op.
Voor meer context: Klinkt heel herkenbaar, de kinderen die dood verveeld worden in de klas hebben een grote kans om te gaan rebeleren en afgunstig te worden richting onze maatschappij en ouders, toen dit gebeurde gaven ze me Ritalin, ik was toen zeven jaar oud, ik heb hier nog altijd een verslavingsgevoeligheid aan over gehouden. Op een gegeven moment ging ik naar de middelbare school, verveeld door de lesstof ging ik de clown uithangen in de klas, aangezien ik het niet gewend was om voor iets te hoeven leren thuis begonnen mijn punten nu wat te kelderen maar het was nog goed genoeg om geen problemen te veroorzaken. Op een gegeven moment vonden de leraren me te druk en rebels, toen moest ik buiten de klas alleen leren voor een langere periode (maanden) Ik voelde me zo eenzaam dat ik begon te spijbelen en ik ging dan met de oudere, ´stoerdere´ jongens om, toen kwam ik in aanraking met drugs en kelderde mijn punten nog verder, nu moest ik naar een andere school VMBO(T), de kinderen hier waren een stuk harder en er waren veel niet Europese groepen die andere leerlingen bedreigden en domineerden, omdat ik iemand was die zijn mond niet hield was ik vaak het doelwit, hierdoor in combinatie met lesstof van laag niveau begon ik nog meer te spijblen. Ik heb mezelf teruggetrokken in computerspellen en wiet, mede door de armoede en het slechte milieu om mij heen en de stress en ruzies die daardoor ontstonden, ik was toen veer-vijftien jaar oud. De gemiddle mens gelooft alles zolang er iemand van een overheids-insituut de gene is die de informatie brengt of ze geloven de eerste gedachte die in ze opkomt, ik merkte langzaam maar zeker dat mensen om mij heen geen critish-denkvermogen hadden en geen beredenering of feiten aan hun mening konden koppelen of de argumenten die zij hadden waren ronduit na-geaapt en dan konden ze het niet in hun eigen woorden uitleggen. Steeds vaker merkte ik dat ik beter mijn mond kon houden om lange discusies uit de weg te gaan, deze begonnen hun tol te eisen op sociaal en emotioneel niveau, ik voelde me steeds eenzamer ook al had ik genoeg mensen om me heen, ze gaven niks om de dingen waar ik om gaf en ze dachten na over oppervlakkige onderwerpen die hen voorgeschoteld werden, het leek wel of ze een beperkte eigen wil hadden. Op een gegeven moment kon mijn alleenstaande jonge moeder mijn rebelse houding en de gevolgen van mijn spijbelgedrag niet meer aan en stuurde ze me naar een internaat via de jeugdzorg, ik was toen zestien jaar oud, hier kwam ik in aanraking met andere kansarme jongeren of ronduit criminelen, in de weekenden vluchte ik weg in computerspellen, straatvoetbal en wiet bij oudere jongens die een eigen kamer hadden, de verslavingen begonnen nu serieuze proporties aan te nemen. Ik heb hierna nog een poging gedaan om sociaal werker te worden en leraar geschiedenis via de scholen waar ik toegelaten ben via een eenentwintig-plus test (een test om te bepalen of je het niveau van een HBO of universiteit aan kan wanneer je geen HAVO of VWO diploma hebt), de lesstof was erg saai en ik was vaak in de klas aan het knikken omdat ik overeenstemde met de informatie die ik te horen kreeg en al kende voordat ik op de school aan kwam. Bij de geschiedenis lessen vond ik dat er een extreem westerse bias heerste, ik kan er niet tegen dat ik de enige was die kritische vragen stelde en daarop aangevallen werd, keer op keer maar weer. Ik was veel aan het leren maar niet persee wat er van me verwacht werd dat ik zou leren, ik wilde meer weten, ik wilde een breder pespectief, dit bracht mij tot de conclusie dat wij door een elite geregeerd worden die al honderden jaren aan de macht is. Daardoor ging ik die elite onderzoeken en kwam ik bij de meest gruwelijke dingen terecht en ik snapte toen ook waarom er zo een bias was in mijn geschiedenisleraar-lesstof, dit was de genade klap. Ik kwam in een langdurige depressie terecht, sliep niet of amper meer en ik werd geopsedeerd de waarheid te vinden. En hoe dichter ik bij die waarheid kwam hoe verder ik wegzakte in een landurige depressie. Ik werd kwaad op de nieuwslezers, film en muziek industrie omdat ze mijn familie en vrienden aan het indoctrineren waren, weinige van hen hadden enig benul hiervan. Laat staan dat ze konden verklaren waarom en tot welk doeleinde deze indoctrinatie plaats vond. Ik voelde me vervreemd van iedereen zelfs mijn eigen familie, mijn depressie en de verslavingen (Gamen en Wiet) werden steeds heviger. Er vind een langere periode van stagnatie plaats, ik zal nooit meer helemaal worden wie ik was of had kunnen zijn.. ik kon dit niet accepteren, ik bleef in het donker strompelen, opzoek naar afleiding en hoop. Er zijn bepaalde mensen die goed zijn voor anderen en de wereld, lange termijn denkers die een positief verschil proberen te maken, deze mensen hebben een deel van mij in leven gehouden. Op een gegeven moment zag mijn familie hoe slecht ik er aan toe was en toen zijn ze mij serieus met begrip beginnen te helpen met de beperkte middelen die ze hadden, dit gaf mij weer een plaats waar ik veilig was en me kon uiten. Ik heb psyciatrische hulp gezocht daar bovenop. Sindsdien ben ik langzaam gestopt met de wiet en games, ik gebruik geen wiet meer en game nog maar heel af en toe. Ik ga de aankomende maand beginnen met een opleiding grafische vormgeving en ik ben weer begonnen met sporten, mijn lichaam was behoorlijk verzwakt. Langzaam maar zeker krabbel ik uit dat donkere gat waar ik steeds dieper in ben gevallen over de jaren heen. Het is een lange weg omhoog maar ergens daar boven schijnt de zon, ik ben nu zevenentwintig jaar oud en ik ga me niet langer verstoppen voor de wereld die mij niet begrijpt, het is tijd om te klimmen.
Die 3-5 heb ik ook gedaan, toen ik een rekensom op het bord voor een klasgenootje moest geven. Logica: "spijt" is zinloos. Je deed toen wat je het beste leek, met de kennis die toen had. Met de kennis van nu kan je stappen WEL nemen.
Ik heb nooit het stempel van hoogbegaafdheid gekregen noch zal ik ooit beweren dat ik hoogbegaafd ben, maar dit verhaal weerspiegelt wel ontzettend goed hoe ik mijn schoolcarrière op de lagere en middelbare school heb ervaren. Uiteindelijk heb ik op vrij laag niveau (VMBO Kader) zonder ooit een boek open te hebben gedaan toch mijn diploma gehaald met goede cijfers. Maar, toen ik daarna op het MBO kwam vond ik het niveau zó laag dat ik daar al helemaal geen motivatie voor op wist te wekken. Eindstand: geen diploma.
Als je gehele groep van zwakke tot hoog begaafde wilde doen is het voor de slimme saai en voor de onderste te moeilijk. Helaas word hier zelden iets aan gedaan.
Vreselijke toestanden, Kinderen komen niet door een school, terwijl ze hun tijd verloren laten gaan, Een verschrikkelijke achterstand om zo laag te blijven doormodderen, Later bleek zij in de hoogste baan te zitten zonder 1 enkel diploma, Ongelovelijke drama's, je tas vol diploma's is nergens ingezien, Men geloofd je met een super mooi Barbie gezichtje en een zeer gemotiveerde vlotte babbel,
@@ldevries4026 Zonder Diploma kom je geen enkel groot bedrijf binnen, die eisen Diploma's op. Maar als ze iets aan ZZPer die thuis werkte uitbesteden wegens personeel tekort? Stapel tijd schriften van TU Delft op tafel + studie boeken! Dan geloven ze dat je geslaagde bent met eigen bedrijf en laten ze alles doen, ook als je geen Bachelor of Master haalde. Ik zag dit, geniale man maar Nederlands was ondermaats. Zijn VMBO vrouwtje schreef boeken en was zeer goed in vele talen, maar rekenen kon ze niet, Dit Alfa vrouwtje + Beta mannetje en leken zeer deskundigen die alles opgelost hebben. Beide geen diploma omdat ze een deel miste. gemiddelde van 7 of 8 maar een 4 voor Nederlands en je haalde VWO nooit... Het oude papier of konings dag koopje van studie boeken die hij nodig had waren voldoende. Ze gaan er dan blind vanuit dat een stapel oud papier neer leggen er ook wel hoge opleiding zal zijn. Alleen nooit ergens solliciteren, dan val je door de mand. Zo krijg je nu 2 ouderen met AOW waarvan iedereen denkt, die hebben het gemaakt en perfecte opleiding. En nu moeten deze slimme handige mensen voor hun C.V. ketel Erkende monteur vragen voor veel geld voor onderhoud? Die dubieuze schoonmakers die meer stuk maken als goed doen zitten daar nog tussen, regering kan alles eisen maar ze komen er daar nooit in. Den Haag maakte wettelijke regels maar niemand komt controleren wie er onderhoud of plaatsing heeft gedaan! Mooie goed bedoelde regels die niemand gaat controleren zolang er niets fout ging. Koste iedereen veel geld en gesjoemel bleef.
ik heb zelf VMBO-TL gedaan, en MBO 4 laboratorium techniek gedaan ik denk dat die MBO mij toch gered heeft want ondanks het niveau erg laag was was het toch zn beetje de theoretisch zwaarste MBO. Ik kon alles wel gemakkelijk maar niet zonder te leren want je moest het wel echt kunnen, eventueel een aanrader voor jou!
Geweldige video! Ik ben 45, en pas aan de slag gegaan met mijn hbh, iets dat ik erg lang uitgesteld heb sinds dat dit vastgesteld is. Maar ik moet er nu meer aan de slag, omdat ik vastgelopen ben. Deze video ga ik iedereen laten zien, wat een frustratie had ik in mijn jeugd.. Tot nu toe eigenlijk. Dankjewel!
En dan heeft ze het nog niet eens gehad over stoornissen zoals ASS, AD(H)D en dyslexie die veel voorkomen onder hoogbegaafde kinderen, en het moeilijker te maken om hoogbegaafdheid te detecteren en er mee te dealen.
@@SUMERUP Komt omdat er veel overlap is. Maar dat is denk ik vaak ook de reden dat er ten onrechte wordt gedacht dat die andere aandoeningen aan de hand zijn als het eigenlijk alleen hoogbegaafdheid betreft. Ik heb dus mijn twijfels over die correlatie. Wel qua diagnoses, zeker, maar ik bedoel feitelijk.
Dat komt omdat die stoornissen simpelweg labels zijn die bedacht werden door een handvol leden van de American Psychiatric Association om gedragskenmerken te classificeren die zij subjectief als ‘problematisch’ bestempelen. Ieder kind met een bovengemiddeld IQ kan bij de psycholoog buitenwandelen met een diagnose, simpelweg omdat zij zich niet zoals een gemiddeld kind gedragen.
Ik ben zelf met ASS gediagnoseerd. Om precies deze reden was ik het er totaal niet mee eens. Na 4 jaar tegen dit label te vechten uiteindelijk een second opinion, en wat bleek: Geen ASS, wel o.a. ADHD
Nou ik heb de video op normale snelheid gekeken, maar ik denk dat men me dat zou kunnen vergeven omdat het Nederlands niet mijn moedertaal is en ik niet in een nederlandstalig land woon- ik leer de taal gewoon als hobby :)
School maakt je niet slim . Op school volg je een vertraagd traject dat het gunstigst is voor de maatschapij zodat er niet teveel en niet te weinig werkkracht in de samenleving komt
Daarom moeten er ook scholen komen die op eigen tempo van de leerling werken. waarbij de leerling zelf de vakken kan kiezen die hij/zij wil leren, en niet wat hem/haar door de keel wordt geduwd. wat nu wel is volgens het huidige traject.
Hoewel ik technisch gezien waarschijnlijk niet hoogbegaafd ben - voor zover dat er toe doet - is dit verhaal op vele punten zeer herkenbaar voor mij. Mijn eigen schoolcarrière was, met name in sociaal opzicht, traumatiserend, maar liet mij ook op de middelbare school zonder de voornoemde psychosociale vaardigheden die je nodig hebt om te presteren. En niemand die mij kon uitleggen waarom ik dat zou moeten - heel simpel: meritocratie - dus aan motivatie heeft het mij heel lang ontbroken. Deze problemen werden verergerd doordat ik vanaf mijn zesde geen vader in huis had, vermoedelijk degene die een cruciale rol speelt bij het ontwikkelen van psychosociale vaardigheden. Hoe het ook zij, na lange jaren vol schoolleed en verschillende psychologen die geen raad wisten met mijn "faalangst", heb ik (met enige hulp van bijv. Jordan Peterson en een degelijke psycholoog) geleerd wat het betekent om een (hoger) doel na te streven en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf. Ik ben intussen 30. Hoewel niet al mijn oude problemen zijn verdampt en het leven nog voldoende shit aanbiedt, ben ik onder de indruk van de transformatie die mijn leven heeft ondergaan. Al met al had ik het veel erger kunnen treffen, en mijn intelligentie is net zozeer een verzachtende factor geweest als een complicerende. Wat bepalend is voor de uitkomst, heb ik geleerd, zijn de mensen om je heen, en het systeem waarin je moet werken. Als je nu een tiener bent met ouders hebt die het voor elkaar krijgen om bij elkaar te blijven en jou ook nog eens correct weten te stimuleren, als je op een school zit die jou weet te motiveren, als je een vriendenkring hebt waarin men elkaar opbouwt i.p.v. afbreekt, knijp dan maar in je gezegende gouden handjes, want dat is alles wat je nodig hebt. Het maakt niet uit wat je er uiteindelijk mee doet - voor mijn part word je huisvrouw/man - maar de kans is dan in ieder geval klein dat je in dat diepe donkere gat belandt waar ik zoveel over lees in de andere comments. Schaam je er ook niet voor; het is je gegund.
Dude. Ik ben 36 en heb bijna hetzelfde meegemaakt. Sinds Jordan Peterson, een goeie psychotherapie, een baan waar mensen mn talent benoemen en een gezonde dosis zelfvertrouwen die hierdoor is ontstaan voel ik me een compleet ander mens. Ik ben aan het studeren en kom maar niet toe aan het maken van de opdrachten. Voelt als een beest dat verslagen moet worden
@@eltjeau Ik was 9 toen mijn vader overleed, ben nu 50 en aan het studeren. Het leren gaat mij best goed af, maar mijn opdrachten zie ik elke keer weer tegenop. Voor mij zijn ze nooit goed genoeg. Als ik ze inlever vinden ze mijn opdrachten vaak prima, ze zeggen vaak dat ik het mezelf niet zo moeilijk moet maken!🤔 Makkelijk praten. Als ik eenmaal aan mijn opdrachten zit gaat het vaak vanzelf en kom ik zelfs soms tijd tekort. Die Jordan Peterson, heb je die ontmoet of heb je boeken gelezen?
Jordan Peterson is een charlatan en hetgeen hij verkondigd heeft over het algemeen geen wetenschappelijke basis. Pas ermee op. Zeker tegenwoordig laat hij duidelijk zien wat voor een extremistisch en intolerant gedachtegoed hij eigenlijk ondersteunt. Verder natuurlijk heel prima dat je je leven op de rails hebt gekregen. Maar dat heb je zelf gedaan. Ik zou bijna zeggen, ondanks Jordan Peterson dan dankzij.
Achim König I know the feeling love. Almost everything that is great and beneficial for the society, is ruined by the society. Keep your chin up, it’s a cold world out there x
Ik ben hoogbegaafd en toen ik op school zat was er niet zoveel bekend over begaafdheid waardoor ik mijn eigen copingsmechanismen heb ontwikkeld. Enerzijds goed geweest. Ik heb mijn creativiteit los kunnen laten op het vinden van 'passende' gedragspatronen maar anderzijds heb ik tot kort geleden nooit geleerd hoe ik echt interne verandering en ontwikkeling teweeg moet brengen. I had to teach myself that I can do hard things. Maar falen is zo een 'niet optie' dat het inderdaad vaak een beslissingsfactor is. Alles om maar nieg incompetent over te komen. Het is zo lastig om dingen te doen die ik niet wil doen. Echt, ik wil wel maar de rest van lichaam en hoofd werkt niet mee. Totdat ik in een time crunch kom of te maken krijg met een concept welke niet zwart wit is. Ik zeg altijd: ik verdrink aan de oppervlakte maar kan ademen onder water. I thrive in complexity. Het onderliggende systeem van waar ik mee bezig ben moet een bepaalde mate van complexiteit en uitdaging met zich meedragen alvorens mijn denkvermogen zich in wil zetten. Wat mij ook veel heeft geholpen is het perspectief van asynchrone ontwikkeling, op hoogbegaafdheid. Contrary to popular opinion: begaafdheid betekent niet alles kunnen, eerder een vroeg ontwikkelde specialiteit hebben en informatie in lagen verwerken. Meer lagen dan de gemiddelde mens. Veel. Meer. Lagen.
Wat een prachtige lezing ! Ik ben er erg geroerd door en herken veel. Ik wilde ook nooit mee op schoolreis...zo grappig dat ze dat bv noemt ! Echt heel goed. Maar ik ben geen hoogbegaafde maar een HSP, dus hooggevoelige waarvan ik vind, dat alles wat hier gezegd wordt ook geldt ! Wie is deze gepassioneerde spreekster ? Ik wil haar graag vanuit mijn hart bedanken.
Klopt, ik ben óók HSP en niet hoog maar w.s. wel bovengemiddeld begaafd, zo is mijn dochter ook getest met zes jaar en herken veel bij haar en ook bij mijn vader.. Maar ook al die zorgen,het hoofdje stond en staat nooit stil..
ik ben een HSS-HSP met sterke vermoedens van hoogbegaafdheid. Veel zaken in de video komen inderdaad overeen met HSP-zijn zoals uitgebreid, diep & stappen vooruit denken. Ook de omgevingssensibiliteit is herkenbaar voor hoogbegaafden. HB's hebben vooral een zeer grote leerhonger. Ik denk dat dat het meest onderscheidende kenmerk is tussen de 2 'labels'.
Heel herkenbaar en scherp geobserveerd! Voor 't eerst dat ik zo'n compleet verhaal hoor hier over. 't Had mooi geweest als we dit 50 jaar geleden al bewust waren.
Dank u wel. Deze dame kan alles zeer goed uitleggen. Ik moet bekennen dat ik eerst dacht dat het komisch bedoelt was, dus ik zat nogal te wachten op de clue.
Godsamme, zo herkenbaar. Mijn zoon is er bijna onderdoor gegaan. Maar gelukkig heeft hij zich aangepast. Hij gaat in ieder geval naar school, het laagste niveau. Zo verdietig.
Met een hoog IQ komen ook vaak hoge verwachtingen van de buitenwereld. Zelf vond ik dat pittig moeilijk om mee te dealen, maar ging er wel altijd voor. Dus hoera hoera, ik heb een diploma! Hetgeen ik veel moeite mee heb gehad was om uiteindelijk er voor te kiezen om niet een universitaire studie te doen, maar een HBO studie: animatie de kunst academie! Mijn ego en de verwachtingen van anderen hebben vooral in de weg gezeten met het maken van deze beslissing, onder het mom van "je bent toch slim, dus dan moet je universiteit gaan doen". Alsof ik mijn slimheid ineens zou weggooien door niet een universitaire studie te doen. Ik ben zo gelukkig dat ik gekozen heb voor iets waar ik zelf zo vol met passie over ben. Ik kan mijn inzicht gebruiken in beweging en timing, dingen die ik in het dagelijks leven gewoon waarneem, en mezelf op die manier uitdagen. En ondertussen lees ik in bed lekker boeken over alle andere dingen die me interesseren. Lieve hoogbegaafde mensen (en natuurlijk ook alle andere mensen), vertrouw alsjeblieft op jezelf en kies voor dat wat je gelukkig maakt.
Ik ben na een mislukte universitaire studie ook HBO gaan doen. Niet dat ik hoogbegaafd ben, maar een universitaire studie leek logisch omdat ik altijd slimmer was dan mijn klasgenoten... alleen bleek de studie en werkwijze niet bij mij te passen. Motivatie of een gebrek daaraan, creativiteit, het sturen van waar je je onderzoekende neiging/vaardigheid op richt, psychosociale omgang... dus wat in het filmpje genoemd wordt: alledrie gingen mis. Op het HBO deed ik media design, zie daar de terugkeer van/naar creativiteit.
Dankje! U ook! Ben zelf niet hoogbegaafd, omdat ik VMBO moest doen en vanwege dat ik vanaf m'n geboorte zuurstof tekort had. Maar gelukkig zit ik momenteel op een HBO opleiding door mijn doorzettingsvermogen en door dat ik gelukkig wel op sommigen gebieden goed hulp kreeg. Maar goed, ik weet zolangzaamhand wel goed hoe de maatschappij en de overheid in elkaar zit. Heeft allemaal te maken met corruptie helaas.
Anna Blom Zelf ben ik begonnen op het gymnasium, afgestroomd naar de HAVO, en die met de hakken over de sloot gehaald omdat ik me alleen maar met muziek bezig hield. Toen ben ik van de Pabo via CMD op de HKU beland. Daar kon ik ook maar mee stoppen omdat de programmeervakken me niet interesseren, en ik er dus niets voor deed. Nu ben ik begonnen aan een bbl opleiding tot zelfstandig werkend kok, mbo dus. Zelfs met één dag in de week naar school gaan heb ik moeite omdat ik me niet begrepen voel. De kloof.
Zoals verscheidene hier heb ik ook een hoog IQ maar geen enkel diploma van enige waarde. Dit filmpje kwam ik bij toeval tegen en de titel sprak me gelijk aan. Zelf heb ik ook veel moeite gehad met het middelbaar onderwijs. Op de lagere school ging alles van een leien dak, ik was 1 van de jongste leerlingen maar had als klein jochie al door dat niemand in mijn klas dezelfde ontwikkeling doormaakte, mijn gedachtegang was anders en veel complexer, als kind zijnde ging ik twijfelen aan mijn zijn en kunnen en vervormde mijn gedachtegang om zoveel mogelijk bij de groep te horen. Helaas heb ik me altijd een buitenstaander gevoeld, ik kreeg wel vrienden door grappen en grollen maar als ik nu terug kijk weet ik dat het allemaal niets voorstelde, de vrienden van toen boekten progressie in hun studeren en loopbaan en van een emotionele band was geen sprake. Mijn denken is nog altijd een warboel, ook het schrijven van dit bericht gaat met moeite omdat ik niet gefocust kan blijven, er schieten constant ideeën, vragen en oplossingen door mijn hoofd. Naarmate de jaren verstrijken lukt het me hier beter mee om te gaan maar het staat me nog altijd in de weg, graag had ik het anders gezien, ik vraag me af hoe het was gelopen onder de juiste begeleiding, wie weet had ik dan iets kunnen betekenen voor de mensen om me heen. Uiteraard, voor praktische alledaagse zaken is niet veel kennis benodigd maar hebben we het over het creëren van medische oplossingen of het aanpakken van technische problemen op het gebied van duurzame energie dan is wel degelijk een goed pakket vakkennis noodzakelijk. Ik zie mijzelf niet als bijzonder door het hoge IQ, in mijn geval is het IQ eerder een belemmering dan een verrijking geweest, Een ieder kan bijzonder zijn, dit ligt grotendeels bij onszelf, wat doen wij met onze gaven? houden we er krampachtig aan vast in de angst het kwijt te raken of doen we ons uiterste best er het meeste uit te halen? Het is daarbij wel van belang dat er gespecialiseerde begeleiding is, zeker voor jonge kinderen. Juist die eerste jaren zijn zo belangrijk voor de vorming van een mens. Reik uit de juiste handvatten! in het belang van ons allen.
Mee eens. Bent u al eens op Asperger syndroom getest? Ik herken dat namelijk helemaal. Ik heb Asperger (of liever gezegd, ik bén Asperger). Nuttige tip is om elke bezigheid te zien als een (zelf)opgelegde taak die af moet voordat er iets anders mag. Dat is geen leuk bestaan want je bent je eigen slavendrijver, maar er komt dan tenminste vaart in wat je doet.
chrisa als je dat nooit hebt geleerd, dan is dat behoorlijk moeilijk. De dingen die ooit in je hoofd zaten zijn allemaal voortijdig afgekapt wegens: dat kan echt niet hoor. Als je dat maar vaak genoeg hoort, dan hou je weinig over. Het maakt het moeilijk om dan later alsnog die beslissingen te nemen.
@ZionHillCalling wow... je hoeft niet jouw pijn haat te laten verspreiden, ik snap dat je je onzekerheden probeert te verbloemen, is niet nodig. We zien je heus wel. Huidskleur heeft niets met spelfouten te maken.
Ik ben ook 'hoogbegaafd' (autist) en naast dat ik naar de middelbare school gaan eng vond (sociale angst), en geen vragen durfde te stellen, was het na 1 jaar niet interessant meer en stopte ik er veels te weinig moeite in. Ik denk dat ik ondanks mijn angst méér persoonlijke aandacht nodig had om een diploma te behalen. Niet meer naar de middelbare school hoeven (zonder diploma) was het meest gelukkige gevoel dat ik ooit heb gehad. Nu (30+) leer ik dingen zelf via TH-cam en boeken, want dat werkt veel fijner dan school. Ik heb eindelijk 'door' dat dingen leren erg veel tijd kan kosten en dat ik het moet zien als een doel op lange termijn. Mijn gevoel van motivatie en concentratie is wel vluchtig, en ik heb natuurlijk niets op papier staan. Dus ik denk dat ik een mooi voorbeeld ben van iemand bij wie het 'fout' is gegaan. Ik vind bijna alles in dit filmpje zo herkenbaar dat er wat tranen vloeiden. Alleen het vragen stellen aan mensen om mij heen deed ik niet, en ik had altijd moeite met de vraagstelling op toetsen.
Ik ben gestopt met school in het 3e jaar HBO. Ik zakte voor mijn stage, omdat het allemaal kankerlijers waren. Ze gingen mij uitbuiten, gaven geen begeleiding omdat ik slim was, en ik was te bijdehand. Toen mijn rechtvaardigheidsgevoel ging opspelen, ben ik weggestuurd. Ik ben toen ook meteen met school gestopt, omdat ik mij schaamde voor de rest van de klas. We zijn nu ruim een jaar verder, en ik heb zoveel problemen gekregen omdat ik als 22 jarige hoogbegaafde ongeschoold werk moest zoeken, en ook nog door de proeftijd moest komen. Dit is mij niet gelukt, dus ben ik mij gaan focussen op mijn favoriete sport: Zeilen. Het resultaat: Meerdere prijzen gewonnen met wedstrijden, en ik heb ergens een jaar lang gratis boten mogen huren, omdat ik een reddingsactie uitvoerde die zo knap was, dat ze die nog nooit hadden meegemaakt. Inmiddels is mijn oude school ook op de hoogte gebracht van mijn hoogbegaafdheid, en zij gaan zich nu ontzettend inzetten om voor mij een "speciale" stageplaats te regelen waar ik als hoogbegaafde lekker out of the box mag denken. En wat betreft mijn oude stage: Ik heb met mijn creatieve kant genoeg argumenten verzameld, dat bijna iedereen het goed vind dat ik met een breekijzer de tanden uit hun bek ga slaan! "Reyer en Dick, wees gewaarschuwd!!!"
@@robertheinrichvonseyfenste267 Geeft het je voldoening om iemand te wijzen op een spelfout? Ik hoop het voor je...lijkt me pijnlijk om te beseffen dat er niemand is die jouw "bijdrage" waardeert.
Bijzonder.. Ik realiseerde me pas op 18 jarige leeftijd dat andere mensen NIET dachten zoals ik. En dat was pas nadat ik in gesprek geraakt was met iemand die ook hoogbegaafd was, en dit nadrukkelijk benoemde. Ik moest op de tafel gaan staan. Over de mensen heen kijken. Hij vroeg me 'hoe voelt dat?' Ik vond het maar niks, ik wilde niet boven de anderen uitsteken. Maar hij legde juist uit dat dit mijn realiteit is. Ik ben nu eenmaal slimmer dan de gemiddelde mensen om mij heen. Ik denk veel sneller, ik observeer beter, maak slimmere keuzes. Ik bedenk scenario's die in andermans hoofd niet opkomen. Ik heb toen geen belijdenis van mijn geloof afgelegd omdat er in de belijdenis stond dat ik actief moest proberen mijn zondige aard (wat dit ook mocht wezen, ik vond mijzelf helemaal niet zondig) aan te vechten, dus ook geen porno meer kijken. Dit kon ik niet onderschrijven als 18 jarige, single and horny. Maar toen ik vroeg hoe de andere jongens van mijn leeftijd wel belijdenis af konden leggen, vertelde hij mij dat 'ze hier niet bij stil staan. Dit komt simpelweg niet in hun hoofd op.' Ik vond het zo'n rare realisatie... dat andere mensen minder nadachten dan ik. Terwijl ik mijzelf juist 'dom' vond omdat ik niet goed begreep hoe anderen hun leven leidden. Ondanks mijn motivatieproblemen heb ik toch VWO gehaald. Ik heb mijn tienerjaren zeer eenzaam ervaren, en achteraf gezien snap ik dit goed. Mijn hoogbegaafdheid is nooit erkend door mijn ouders, en zelfs nadat ik het aangekaart had, is er niks mee gedaan. Psychologische hulp, 'dat heb je toch niet nodig? Je bent toch slim genoeg? Dat kost alleen maar geld.' Voor mij is het te laat (de rework van het onderwijs), maar ik hoop van harte dat er meer realisatie komt bij de bevolking dat er voor elke zwak begaafde ook een hoogbegaafde rondloopt. En beide hebben aangepaste hulp nodig. Een laag begaafde gaat fysiek dood zonder hulp, een hoogbegaafde sterft 'slechts' mentaal.
Tip, doe een MBTI test. Waarschijnlijk ben INTJ of INTP en als je je type eenmaal weet dan begrijp je jezelf veel beter (moet je je wel gaan verdiepen in je type)
Allereerst moet een hoogbegaafd kind sowieso herkend worden. Zowel door de ouders, als door de leerkrachten, of des noods door één van beiden. Als geen van beiden gebeurt, is het kind gedoemd.
Niet te veel drama maken. Je gaat niet onder een brug eindigen omdat je een onprettige lager- en middelbare schooltijd had. In tegendeel, in onze samenleving heb je je hele leven kansen om je kennishonger te stillen en tegelijk een relatief comfortabel leven te leiden.
@@EaglePicking Positief, negatief. Ik vertel het zoals het is. Alleen heeft niet iedereen dit door. En inderdaad, wil je volgens "het systeem" leven is het positief, maar wil je dat niet en dat kan zeer waarschijnlijk het geval zijn ben je hoogbegaafd, dan is dit negatief.
@@joppe1947 Ja dat klopt. In dat geval zijn er ook andere mogelijkheden. Persoonlijk ben ik een hoogbegaafde autodidact en heb ik mijn diplomaatje gehaald via de centrale examencommissie, kwestie van toch iets te hebben. Maar in feite heb je, als je het goed genoeg kan uitleggen en als je genoeg skills hebt, geen diploma nodig. Ik ken verschillende mensen, waaronder mezelf, die goed tot zeer goed hun boterham verdienen zonder enige hogere studies.
Maar wat als je dit allemaal hebt doorgemaakt en nu ouder bent? De lagere school was nergens moeilijk, maar dan was ik ook alleen bezig met waarin ik geïnteresseerd was. Ik herinner het als een tijd waarin ik enorme ideeën had, ik moest aan mijzelf denken toen ik het verhaal over Robbie hoorde die een aanval had uitgedacht, zo herkenbaar. Dat is toch heerlijk! Lekker leven en creatief zijn! Zoals een ander hieronder aan heeft gegeven is helaas ook mij veel ontgaan in de middelbare school. Ineens deden bepaalde zaken ertoe, die er eigenlijk niet toe doen, zoals kleding. De stof.. moeilijk? Absoluut niet, maar het duurde wel lang allemaal.. Zelfs een vak extra genomen zodat ik TL kon slagen. In mijn laatste jaar verloor ik een van mijn ouders aan kanker. Vanuit school redelijke steun en opties, maar ik koos ervoor mijn examens toch te doen, want ja.. het moet nou eenmaal gedaan worden. Tot verbazing behoorde ik in resultaat tot de top... Goed.., het moest maar over zijn. Vervolgens aan het MBO gestart ipv Havo ivm mogelijk falen ivm werkdruk. Slim? Geen idee, meest veilig wellicht. Aangekomen op het mbo leek het wel een kwadraat van de middelbare school. Fijn? Absoluut niet, maar echt keus had ik niet. In 3 jaar twee diploma's gehaald mbo niveau 4. Op naar het HBO. Stom genoeg. Eindelijk dacht ik. Een niveau van sociaal en niveau in kennis waar ik echt iets aan heb! Helaas... dit was niet het geval. Mijn interesse week enorm af naar het ondernemerschap in plaats van het "normale" leven. Ik koos er na ongeveer driekwart jaar voor om te stoppen met de opleiding Bedrijfskunde MER. Ik besloot te gaan leren van ondernemers en dat is wat ik deed. 2018. Geen HBO papiertje, enorme drijfveer om te werken en functioneren, om creatief te zijn om iets te bouwen, alleen geen functies op niveau. Ik voel mij enigszins slachtoffer van het de gang van zaken. Ik heb nooit echt de kans gekregen om mijn capaciteiten te laten zien. Het moest altijd via de maatstaf van iemand anders. But.. Still standing strong. Passie voor muziek ontwikkeld en zodoende daar ook druk mee in de weer gegaan. Het voelde even goed om dit te delen.. Het is wat het is en ik denk dat vroeger bij mij ook geen hoogbegaafdheid vastgesteld kon worden. Faalangst, onderpresteren omdat dat is wat 'normaal' is. Hielden mij in een ijzeren greep. Ik ben blij dat mijn bewustzijn hier voorbij is en dat ik nu een stuk duidelijker zie. Dat mag ook wel gezien de leeftijd.. Ik ben 23 jaar oud, of jong natuurlijk. Het zou mooi zijn in de toekomst toch nog kansen te krijgen die op niveau zijn. Ik wens dit voor iedereen die eenzelfde soort weg is toegekend door.. tja.. Het systeem.
Ik ben er zo één, zonder enige pretentie. Ik zie er tot heden van af. Ik lijd er nog steeds onder. Dagelijks. 44 jaar inmiddels. Dank voor deze knappe voordracht. Moge het allen helpen op hun pad, tot hun talenten te ontwikkelen, in vertrouwen. Ik blijf zoeken -naar wegen tot mezelf-. Ik zal deze vinden en deze voordracht zal me erbij helpen. Dank
Ben hoogbegaafd en heb het derde leerjaar overgeslagen. Iedereen denkt dat alles vanzelf gaat, maar dat is echt niet zo. Ik zit nu in het derde middelbaar en heb moeite met studeren, omdat ik nooit in de lagere school heb leren werken. Ik kreeg heel soms wel eens extra oefeningen , maar dat was het dan ook. Heeft iemand hetzelfde verhaal? Laat het alstublieft weten!!! Danku
Net hetzelfde meegemaakt. Lagere school enkel door min of meer beetje opletten in de klas steeds boven de 95%. Thuis nooit een boek opengedaan (toch geen schoolboek). Dit werkte zeer goed tot en met het 6de studiejaar...Eens in het middelbaar ging dat natuurlijk iets minder...Ik kan niet zeggen dat ik er met een diploma op zak uitgekomen ben :) Maar een diploma is NIET het allerbelangrijkste in het leven! Het allerbelangrijkste is - en niet enkel voor hoogbegaafden, maar let's face it: die hebben misschien iets meer keuze en/of mogelijkheden - dat je iets vindt dat je echt graag doet. Vind je passie, je obsessie, je kunst (als je die aanleg hebt), je creativiteit! Vind dát wat je volledig bevredigt en passioneel, zelfs obsessief bezig houdt. Dat wat je 's morgens met volle goesting uit je bed doet springen! Het schoolsysteem zal je er voorlopig bij moeten nemen, zo gaat dat nu eenmaal op dit moment in de maatschappij. Het zal wel evolueren met de tijd, maar op het moment is het nog wat het is: gericht op de middelmaat, of eronder. Maar laat je er niet door beperken of ontmoedigen. Het leven is méér dan een diploma behalen. Vind je passie! Wees creatief! Doe iets met je handen misschien! Een mens is nooit gelukkiger dan wanneer hij creëert!
40 nu. Ook 3e overgeslagen. Vanaf het middelbaar was mijn leven het typische leven van een "oddball". Pas een dik jaar geleden tot de vaststelling gekomen dat ik hoogbegaafd was. In basis heeft men mij kort gehouden omdat ik in de vorm zou passen.
Herkenbaar! Ik heb pas op de universiteit leren leren (na VWO, terug naar HAVO, HBO en vervolgens universiteit). Altijd strandde het weer op die feitenkennis. Pas net een jaar geleden ontdekt waarom ik achteraf gezien toch net niet paste in het onderwijssysteem. En vaak net niet helemaal pas bij 'de gangbare manier'.
Dit is tot in veel details een kopie van mijn verhaal, een glimlach van herkenning. Ik had het niet met latijn, maar met frans. Je snapt als zo'n kind alle dingen, maar je kunt het nog niet plaatsen en relativeren. Oef, een opluchting dat ik redelijk zonder al te veel kleerscheuren door de kinderjaren heen ben gekomen. Heel goed verwoord en uitgelegd.
Ik ben nu bijna 17 en zit in 6 gymnasium. Al vanaf jonge leeftijd werd ikdoor mijn ouders gestimuleerd ben om dingen te leren. Zelfs op de lagere school had ik de gelegenheid om meer te doen: ik heb ongeveer 3 jaar plusklas gedaan, in eind groep 8 mocht iedereen op zijn eigen tempo door het rekenboekje werken en op eigen momenten toetsen maken. Er waren zelfs 3 verschillende niveaus voor de rekenboekjes, zodat iedereen beter op zijn eigen niveau kon leren. Toen ik dat boekje in de helft van de tijd uit had, mocht ik tijdens de rekenles op de laptop van school, en heb op aanraden van mijn vader zelf een beetje leren programmeren in html, css en javascript. Waar m'n engels vandaan kwam weet ik nog steeds niet, maar ik denk door alle games die ik speelde en de minecraft video's die ik destijds keek. Soms hadden we geschiedenis, aardrijkskunde of techniek toetsen waar je een beetje voor moest leren, we moesten zelfs 2x per week huiswerk maken. Op de middelbare ging leren me dan ook gemakkelijk af. Ik heb ook hier meegedaan aan verschillende plusklassen en buitenschoolse activiteiten zoals science4u en nu pre university college. Ik ga hoogstwaarschijnlijk cum laude slagen (behalve als ik net iets te lui word). En gelukkig heeft de jeugd van tegenwoordig de mogelijkheid om met het internet dingen zelf uit te zoeken en dingen te leren. Gelukkig hebben mijn ouders me nooit een IQ test laten doen, wanr het zou me niks verbazen als daaruit was gekomen dat ik hoogbegaafd ben. Nu ben ik gewoon 'die slimme jongen' in plaats van 'de hoogbegaafde jongen (die waarschijnlijk geen moeite hoeft te doen).' Ik denk dat het onderwijssysteem op het punt staat te veranderen, want dit probleem wordt steeds bekender. Maar zelfs zonder verandering van het systeem, zijn er nu gelukkig de tools om makkelijk zelf dingen te leren. Nu moeten alleen de ouders hun kinderen nog stimuleren om dit ook te doen.
@@Daniel-yt7ry Het is wel een leuke flex, laat ik eerlijk zijn. Maar het boeit me na 3 jaar nog steeds niet echt, ik was en ben niet zo'n fan van labels. Zo lang ik me vermaak ben ik tevreden :)
Wat hier wordt verteld ,is op de realiteit gebaseerd. Hier wordt duidelijk gemaakt, dat van de jonge jaren juist die kinderen vastlopen. Goed dat hier aandacht aan wordt besteed .
Ik ben zelf hoogbegaafd (IQ 141) en ik vindt het lastig dat anderen de lat altijd een stukje hoger voor me leggen. Ik mag bijvoorbeeld niet meer zenuwachtig zijn voor mijn examen want: "Jij haalt het toch wel, Einstein die je bent." Daar wordt ik soms echt moe van. Ik ben ook niet perfect en ik moet er net zo hard voor leren als jij. Dat ik hoogbegaafd ben betekent niet dat ik niet soms tot 12 uur in de nacht zit te blokken op mijn Duits woordjes en dat ik soms moeite heb met natuurkunde. Als iemand in de klas hoger heeft dan mij zeggen ze altijd "maar jij bent toch hoogbegaafd?" Hierdoor krijg ik alleen maar meer het idee dat ik gefaald heb...... Iemand hetzelfde gevoel?
Vraag me af of je wel hoogbegaafd bent dan. Maar mocht dat zo zijn, doe er wat mee. Kan je degelijk geld mee verdienen en als je werk doet wat je uitdagend vindt, zal jij er waarschijnlijk ook meer plezier uit halen :) Zou alleen niet zomaar tegen anderen zeggen dat je hoogbegaafd bent, want daar maak je geen vrienden mee. Mensen kunnen namelijk best onaardig zijn wanneer het met anderen mee zit, terwijl ze daar geen moeite voor hebben gedaan. Er zijn bijvoorbeeld vrouwen die van zichzelf extreem aantrekkelijk zijn en die vertellen, dat andere vrouwen hun niet graag genoeg zien falen.
Belangrijkste is, laat mensen weten wat ze moeten weten. Niet meer. Met een hoog iq heb je een veel beter beeld op de wereld dan de mensen om je heen. Als ze niet hoeven te weten dat je hoogbegaaft ben, zeg dat dan ook niet. Speel desnoods voor dom, sta erboven
Begrijp ze, als een prof voetballer een schot mist vraag je je ook af waarom. Snap dat zij je niet snappen en leer dat te accepteren en waarderen. Maak er zelf ook grappen over, zelfspot is een zegen.
Dit verklaart veel! Mijn broer is slim maar doet echt niets behalve gamen. Hij heeft veel smoesjes om niet naar school te gaan (toen) en veel smoesjes om niet aan een studie te beginnen (nu al 2 jaar na de vwo). Hij heeft ook geen baan. Wie weet heeft hij tijdens de jaren op school de vakerd manier van denken aangeleerd waardoor hij nu een aversie heeft voor school.
waarscheinlijk een aversie voor al die domme en asociale jongeren die hij om zich heen heeft gehad. Daarbij is het moeilijk om sociale vaardigheden op te doen als je tegen een chimpansee praat, niet dat het chimpansees zijn maar het verschill tussen de gemiddelde mens en een chimp is net zo groot als het verschil tussen een hoogbegaafde en de gemiddelde mens. Het is een totaal andere manier van denken en men heeft mensen op zijn eigen niveau nodig om te socialiseren, je hebt geen zin om je de hele dag dom voor te doen en verbazing of interese te veinzen. Die jonge moet weg uit die games en naar een vereniging waar mensen komen met op zijn minst een bovengemiddelde intelligentie: misschien een schaakclub maar er zijn vast betere ideeen.. maar jij kent hem beter dan ik.
Ik heb hier heel erg moeite mee gehad in de eerste 4 jaar van de middelbare. Heb de meeste toetsen gehaald met alleen opletten in de klas. Heb toen later wel een omkeer moeten maken in mijn aanpak. Het is nog steeds ontzettend moeilijk voor mij om er tijd aan te besteden. Uiteindelijk kwam ik op mn eigen methode van leren. Wat eigenlijk bestaat uit 15 a 30 min studeren en dan 5 min pauze. Dit doe ik dan maximaal 3x om bijvoorbeeld een toets van 9 hoofdstukken te leren. Ik probeer dan in deze kort tijd vooral de prioriteiten van de theory te specificeren en wat de basis is die daar omheen komt kijken. Hoop dat ik hier iemand in ieder geval mee geholpen heb want voor mij werkt het en ik zit momenteel in mn laatste weken school.
Volledig en exact herkenbaar. Voor mij ~25 jaar te laat, maar het was ontzettend therapeutisch om erkenning te vinden: Ik wordt er emotioneel van. Mijn verhaal is een geval misdiagnose richting autisme en jarenlang falen om mijn werkelijke probleem gehoord te krijgen door een docent, psycholoog of zelfs buurman. Ik bestel direct het boek. Het verbaasd mij tevens regelmatig hoeveel verder onze Zuiderlijke buren zijn qua ontwikkelingen in verschillende velden, van zorg tot euthenasie tot dierenrechten, en blijkbaar ook de psychologie. Het stigma hier in NL is dat jullie dom zijn... belachelijk. Misschien moet ik maar eens verhuizen.
We zitten zeker niet verder op vlak van psychologie. Ik ben 15 en heb autisme en aspergers zonder diagnose en ben waarschijnlijk ook hoogbegaafd. Om mijn brein te stimuleren, kreeg ik enkel ondersteuning van mijn vader (ik denk dat hij ook hoogbegaafd is) en één enkele lerares meer dan een paar extra wiskunde oefeningen in het lager kwam er ook niet van. Alhoewel zij mij ook aanraadde om een klas over te slaan (ik deed het niet want ik was bang voor mijn Frans). Je ziet dat het dus enkel individuen zijn die ondersteuning geven; het is niet het systeem dat voor ondersteuning zorgt. Ook is het het geval, dat vaak de verkeerde personen geholpen worden. Het gebeurt hier vaak dat het laatste kleuterjaar wordt overgeslaan, maar de kinderen die dat mogen zijn vaak, achteraf gezien, de verkeerde. Zo blijven ze bijvoorbeeld achteraf zitten, blijken ze van gemiddelde intelligentie, mogen ze de klas niet overslaan van hun ouders, af komt intelligentie pas later op, dan wordt er ook niets meer aan gedaan.
Op mijn 40e een test gedaan omdat mijn vrouw zei dat ze eea herkende wat ze op de site van Mensa herkende in mij. Ik was een beetje sceptisch maar herkende wel degelijk wat er beschreven was. Na de test had ik mijn twijfels, toen ik de uitslag kreeg kwam ik op 136. Er begonnen ineens heel veel puzzelstukjes op hun plek te vallen, ik ben dankzij mijn beta overal doorheen kunnen rollen, maar mijn lagere school was een hel. Na mijn lagere school verhuisde ik naar het buitenland en moest naar een Duitse school, ik sprak geen woord Duits, maar binnen een maand sprak ik voldoende Duits om de lessen te kunnen volgen, beta vakken totaal geen probleem. Na iets meer dan een jaar terug naar Nederland en naar de Mavo, groot drama, net gehaald, Havo iets beter, kon me focussen op de beta vakken, daarna VWO, ook dankzij de beta vakken. Op de HTS verveelde ik me mateloos, te weinig uitdaging, na veel moeite (7 jaar) toch gehaald. Tijdens mijn werk heel veel verveling, diverse malen ontslagen, maar nooit begrepen waarom ik niet begrepen werd. Tot mijn 40e. Nog steeds lastig met werk omdat ik dingen in 5 minuten zie waar anderen 3 weken over moeten vergaderen, maar kan het nu een plaats geven. Ondertussen 59 jaar en eindelijk wat rust gevonden in mijn werk, maar het blijft knagen. Het totale gebrek bij de meeste mensen om de verbanden te zien over het grote geheel, of dit binnen het bedrijf is, binnen Nederland of de wereld, daar haal ik mijn drive vandaan, het zien van de lijntjes, de oorzaak gevolg zaken, dat blijft frustrerend dat anderen dat niet direct zien.
Als hoogbegaafd peutertje voel en snap je al direct dat je "op de verkeerde plek" zit. Je moet het helaas blijven uitzingen. Dus ontsnap je via dagdromerij. En stel je de 'waarom' vraag altijd elders .
Ik ben achttien en ik heb nooit gedacht dat ik hoogbegaafd was. Ik haalde wel altijd de hoogste cijfers op de basisschool, maar nu op de middelbare ben ik zelfs een niveau lager gaan doen. Alles uit deze video is zó op mij van toepassing. Misschien nog een college over hoe niet-ondersteunde hoogbegaafden te helpen?
Ik denk als 37jarige op dit moment dat het meer is hopen dat de jeugd in onze schoenen het beter gaat krijgen. En er is meer aan het leven dan intellectueel zijn, dat zeg ik als iemand die ook hoog gevoelig is. IQ 126 EQ 128 (ik weet dat ik technisch volgens haar gebruikte schema niet in de categorie val, maar dat hangt alleen maar af van het gebruikte schema.) Dit zijn maar nummers, en veel van IQ test is dan ook weer gerelateerd aan opleidingsniveaus. Differentiële Aanleg testen zeggen meer over het analytisch en cognitief vermogen dan IQ tests. Grammatica bijvoorbeeld is bij mij op het niveau van opleiding, welke laag is. Van de andere kant boeit het me ook niet omdat taal leeft, en een evolutie heeft dus wat is het punt van anaal zijn op taal zolang we elkaar begrijpen. Oud Nederlands snap ik toch ook. (cognitief erken ik de gevaren van verloedering als devolutie van taal.) Mijn oudere zus heeft dyslexie. En taal was in het huishouden waarin ik geboren was, in geschreven vorm van onder belang. Alles voed elkaar oorzaak en gevolg. Abstract denkvermogen etc. is op Universitair niveau. En het stoort mij dat zowel het hoger begaafd zijn onder belicht is in onze sociale constructies, maar het beangstigt me nog meer dat intellect boven emotie en ervaring komt te staan, en deze in onze tijd niet meer van wetenschappelijk belang / invloed schijnen te zijn. *Een toekomst waarin intellect het enige is dat telt is somber.*
Een niveau lager... zodat je NOG minder moeite hoeft te doen... Ze hadden je moeten leren om je in te spannen. Je bent een underperformer. Met je competentie is niks mis.
Ik moest wel een traantje wegpinken, heel onverwacht greep dit verhaal me enorm aan. Ik heb op 12 jarige leeftijd een dag lang een IQ test moeten doen bij een gerenommeerd instituut. Mijn ouders hebben me nooit direct de uitslag willen vertellen. Wel dat ze de rekening (een half maandsalaris voor een werkman) niet hoefden te betalen omdat ik zo'n bijzonder hoge uitslag had. Vele jaren later hoorde ik dat ik de één na hoogste was in de 60 jaar van het instituut. Ik herken veel van dit verhaal. Gelukkig ben ik er op één of andere manier toch doorheen gekomen en heb een leuke universiteitsstudie afgemaakt. Ik heb met 50 jaar de diagnose Asperger gekregen (en daardoor gescheiden...). Mijn chef gelooft die diagnose nog niet. Ik heb veel geluk gehad. Maar het was óók bijzonder moeilijk. Gelukkig heb ik maar één leven, en kon ik niet vergelijken. Dus ging ik maar door.
Op de basisschool hoorde ik altijd bij top van de klas. Mijn IQ was destijds dan ook getest op 129. Na de basisschool ging ik naar het VWO (hoogste niveau van middelbare school onderwijs in Nederland). Ik leerde op de basisschool maximaal 15min voor een toets om een 9 te halen. De eerste 2 jaar van het VWO gingen ook nog zonder al te veel inspanning, maar in het 3e jaar ging het mis. In dat jaar heb je alle vakken omdat je aan het einde van het jaar een profielkeuze moet maken. Al deze vakken gaven een hoop aan leerwerk mee maar omdat ik nooit heb geleerd om écht te leren lukte dit niet en ben ik uiteindelijk geswitcht naar een niveau lager.
De vrouw in kwestie dacht misschien dat ze hem kon veranderen, toen ze hoorde dat het om een permanent verschil in hun manier van denken ging (doordat Ronald een andere hersenstructuur heeft dan haar, Asperger), gaf ze het misschien op. Dit is een voor de hand liggende gis die ik nu doe. En er zijn gewoon veel vooroordelen over mensen met autisme(Asperger) zoals slechte social skills. Of ze snapte nu waarom haar man zich op een bepaalde manier gedroeg die haar niet aanstond, de diagnose heeft haar misschien verder laten nadenken over eerdere gedragingen van Ronald (terecht of niet). En toen is ze tot de conclusie gekomen dat ze te verschillend zijn of dat ze de kans had om met iemand te gaan die meer op haar niveau zit. Ook al kan Ronald best een geweldige kerel zijn.
Zowel het verhaal van Nigel als van jou komt mij heel bekend voor; Zat altijd met een boek onder de tafel; veel interessanter dan wat die figuur voor de klas vertelde. Die snapte dan vaak ook weinig van wat ik vroeg aan hun. Pas op mijn vijftiende op de Hogere Zeevaartschool kreeg ik de gaten wat 'leren' was ... Mocht niet tot een diploma leiden door een ongeval ... De Luchtmacht was het begin van het einde door een zware epileptische aanval. Ongeacht wat ik verder bijleerde kwam ik nooit met de baan door een sollicitatieprocedure >>> 'defensie' (ik heb een militair invaliditeitspensioen) Na de scheiding ook op mijn vijftigste (mijn vrouw was na haar beroerte anders van persoonlijkheidsstructuur en kon niet meer met mij overweg ... en ik niet met haar) kwam pas aan het licht dat ik Asperger ben ; nog erger autistisch dan mijn oudste zoon .... Als 'huisman' het opgroeien van mijn kinderen verzorgd. Totdat ik in de gaten kreeg dat integraalrekening en toplogie toch wel een beetje heel ver ging op hun tienjarige leeftijd ... En daarna de zogenaamde plusuren op school; ze moesten de degenen die die uren verzorgden nog bijscholen; mijn kids wisten meer en beter van de onderwerpen dan degene die het gaf. Allen drie hebben overigens zonder al te grote problemen hun VWO diploma's gehaald.
Ik ben idd iemand die hoog begaafd is en die niet de middelbare school heeft afgemaakt. Ik studeer nu kwantumfysica oude symbologie en theologie. Door mijn dyslexie heb ik nooit goed kunnen schrijven en lezen. Maar dankzij TH-cam heb ik toch heel veel kennis op gedaan door te kijken wat universiteit leraaren vertelden over deze onderwerpen. Als ze mij op school hadden hadden begeleid om dit te ontwikkelen had ik nu op.de universiteit gewerkt. Ik heb namelijk kwantumfysica theoretische verklaard wat het is en hoe het werkt. Alleen doordat ik geen diploma heb. Heb een geen voet om op te staan.
Zo herkenbaar als moeder van nu volwassenen HB kinderen, helaas was in hun tijd er heel weinig hulp en begrip. Gelukkig is het goed gekomen met heel veel inspanning en doorzettingsvermogen van het hele gezin.
Beste Kathleen Venderickx, u legt precies uit wat mij al mijn hele leven achtervolgt. Nooit heb ik mijzelf als hoogbegaafd gezien, maar als afwijkend, anders, niet passend. U noemt het mooi 'leerhonger' en dat is iets wat nooit verzadigd raakt, ook zonder diploma's. Dat vergrootglas van u werd in mijn tijd nog gezien als brutaliteit. Leren omgaan met talenten en toch oefenen, oefenen, oefenen is bijna niet aan te leren. Wilt u er met uw team voor zorgen dat de kinderen van nu wèl de steun en hulp krijgen die zij verdienen?
Erg lief gebracht en zo waar. Bravo voor deze spreekster! Want zo is het. De opmerking op 10:30 gaat trouwens over HSP's, die het ook al zo moeilijk hebben in deze wereld.
Mijn reactie voor het te hebben gezien: Ik denk dat Hoogbegaafden het niet belangrijk vinden om een papiertje te verdienen. Het gaat erom dat je kennis vergaart, los van het feit of een ander jou hier erkenning voor geeft. edit: Bijzondere lezing. Heel veel van opgestoken. Ik begrijp nu meer waarom ik een mislukkeling ben.
Er is niets zo interessant als het vergaren van kennis. Kosmologie en "particle physics" vind ik twee van de meest fascinerende onderwerpen. Neen, met mijn IQ van (naar het schijnt) 121 ben ik niet hoogbegaafd.
When my boy first went to playschool at 4, he was excited to go to class to see what the word for the day would be. When i dropped him off, he was disappointed and wanted to go home. I asked him why he was upset, and he told me, ' S-N-O-W, snow, i already know that one'. He was disappointed all the way through school, till he just lost all patience and respect for the whole process.
Wow, heel herkenbaar! Nooit een boek opengedaan thuis, altijd geslaagd. In het lager alles wat ik thuis van buiten moest leren voor de proefwerken was minder, maar ik was altijd de enige van de klas die het moeilijkste vraagstuk kon oplossen. Leraars toen wisten daar geen raad mee en noemden me lui, ik zat te dromen in de klas etc.... Frans geleerd als kleuter van Franse kinderprogramma's op TV. Inderdaad naar Latijn geweest en dat lukte dus niet om die reden. Naar een andere simpele richting gegaan en weer heel het middelbaar geen boek opengedaan thuis. Perfectionist ook, ik begon niet aan een werk omdat ik wist dat het niet goed genoeg zou zijn. Soms verbeterde ik de leraars, en ja psychosociaal moeite. Achteraf nog een inhaalmanoeuvre gedaan en leren studeren met de hulp van een vriend. Maar helaas gemiste kansen, wat een verspilling.
Zeer sterke uitleg: verschillende stukken zijn erg herkenbaar. Mijn dank hiebij voor het verwoorden van een stuk 'anders' denken: bijvoorbeeld het wegzetten van 3 of 4 gedachten tegenover een stuk of 30. Ook het stuk in het creatieve aspect zijn redelijk herkenbaar: met name het 'oorlogsverhaal' kan ik erg aan relaten. Het is, in mijn ogen, jammer dat er te weinig wordt ingezet op een dergelijke doelgroep om de ontwikkeling te stimuleren op verschillende fronten.
Waarom hangt hoogbegaafdheid van een hoog IQ af? Een mens kan falen op bepaalde opdrachten in een zogenaamde IQ test, waardoor het IQ naar beneden gaat. Maar, dat bepaald dan nog steeds niet de daadwerkelijke capaciteiten die men daarnaast bevat. Je kan dus héél slim zijn, maar op een "belangrijk" stuk "falen" in de (maatschappelijke) test. Ik vraag mij dan af wat de daadwerkelijke waarde is van zo een test. Ik (en ik trek het nu naar het persoonlijke) ben totaal niet geïnteresseerd in wiskunde en heb mij daartoe nooit kunnen zetten; na een IQ test is bij mij een IQ van 86 uitgekomen, maar heb in alle andere aspecten van de test ver boven gemiddeld gescoord. Waarom kijkt men dan toch naar dit soort testen om de toekomst van iemand te bepalen en dus daarmee het zelfvertrouwen van een persoon met enorm veel gevoel naar beneden te halen? In opleiding en scholing (het leerproces) moeten we meer kijken naar wat de capaciteiten van het individu zijn en dat daar op aanpassen. Dan haal je vanuit de kern meer uit je leven en kwaliteiten dan waar er nu naar gekeken wordt. Kortom: meer luisteren en minder waarde hechten aan wat maatschappelijk van een mens in het algemeen geëist wordt. Het brein komt in vele verschillende vormen en niemand is het zelfde. We moeten maar voldoen aan een beeld wat geschept word door wat de gemiddelde zijn. Niemand die daar aan voldoet!
De bedoeling van de IQ test nu, zoals hij nu ingezet word, is om te proberen te zien hoe hoog het probleem oplossend vermogen van een persoon is. De IQ test bestaat uit verschillende onderdelen die gescoord worden en bij elkaar opgeteld worden en dan weer gedeeld worden door het aantal onderdelen om tot een gemiddelde te komen. Meer betekend dat niet. De IQ test word gebruikt om een indicatie te geven welk opleidingsniveau het beste bij een kind of tiener zou passen, maar blijkt in de praktijk (in de lessen) dat dat individu het niet kan bijbenen of het juist te makkelijk vind en zich verveeld dan word daar iets mee gedaan. De IQ test bepaald dus niet het lot van kinderen en tieners zoals jij suggereert in jouw bericht, door zoals jij zegt "de toekomst van iemand te bepalen". Ik snap ook niet waarom dit jouw zelfvertrouwen zou schaden, 86 is immers niet zwak begaafd en jij weet goed dat jij sterkere kanten hebt. En je hoeft je IQ niet op een CV te vermelden, dus als jij het niet verteld weet niemand het. Mijn beste vriendin kan heel slecht leren, ze begon zelfs op IVBO (individueel voorbereidend beroepsonderwijs, het laagste niveau op onze IVBO/Mavo school toendertijd) en heeft zich met veel moeite naar MAVO gewerkt. Ook met de IQ test scoort zij niet hoger dan 95. Maar ze is niet dom, heeft een eigen bedrijf en red zich prima. Ze heeft een muzikaal talent en is geweldig met haar handen. Als ze het kan visualiseren dan kan ze het bouwen of maken. Meubels maken, breien, haken, naaien, electronica repareren. En ze is sociaal enorm sterk. Ik heb zelf ook meerdere keren de IQ test gedaan voor verschillende instellingen, bijvoorbeeld school en jeugdzorg. Mijn laagste score was 122 en mijn hoogste 144. Maar ik mankeer van alles, ik kan niet goed functioneren in de maatschappij. Ik zou zo kiezen voor een gemiddeld IQ als dat wat stabiliteit en normaliteit zou betekenen.
Mensen met een hoog IQ zijn gewoon beter met complexe problemen en het probleem met IQ testen is dat je eigenlijk ook iemands geheugen moet testen. Een goed korte termijn geheugen geeft je een hoger 'vals' IQ en een goed lange termijn geheugen ook.
ik was een lang verhaal over mijn hoogbegaafdheid aan het schrijven, maar ik heb dat verwijderd. persoonlijk wat ik een goed idee vindt, is dat alles waar je over nadenkt, je opschrijft als concepten, maar niet perse uitvoert. zie het als iets wat je misschien kan proberen te doen, en haal het woord "gewoon doen" uit je hoofd, dat werkt niet. geef jezelf een reden waarom je een routine aanhoudt. een goed voorbeeld is dat voor mij mijn leven gaat over de "rust-periode". de 2 tot 4 uur elke dag waarbij ik alleen in mijn kamer kan zijn en gewoon kan denken en doen wat me interreseert. de overige tijd van de dag zijn dingen die ervoor zorgen dat ik geen zorgen of irritatie heb in die rust-periode. dus slaap, eten, sporten, omgeving schoonhouden, etc. vindt een reden waarvoor je alles doet. dat helpt enorm :)
Story of my life. Nooit wat gedaan, omdat dit niet hoefde. Kreeg dus een havo advies (mijn 1e fout) 4 jaar lang niks hoeven doen. (2e fout) Was een echt zesjes kind die thuis lekker kon gamen en (later) ook in het weekend uit kon gaan. (3e fout) Helaas ging het fataal fout in mijn vijfde jaar. (Op mijn school had men 6 jaar havo en zat je met vwo’ers samen in de klas. U kunt zich wel indenken dat ook nog eens een extra havo jaar ook niet bepaald mee hielp) Ineens moest ik werken om goede cijfers te halen en kreeg ik toets weken. Dit werd me natuurlijk teveel. Ipv nog een jaar havo besloot maar ik versneld mbo te gaan doen. (4e fout) Zeer spijtig natuurlijk als ik er over nadenk. Maar niemand die mij daadwerkelijk fatsoenlijk kon helpen. Motivatie speeches of wat dan ook hadden geen effect op mij. Nu zit ik in de klas met veeel minder intelligente kinderen wat echt jammer is. Gelukkig heb ik nog wel wat vrienden waarmee ik nog wel fatsoenlijke (op mijn eigen niveau) gesprekken kan hebben. En heb ik een vriendin (vraag me niet hoe) Anders had ik mij heel erg alleen gevoeld tussen al die mbo’ers en was het misschien nog erger met mij afgelopen...
Kaahn je kunt altijd hogerop klimmen. Ik weet hoe je je voelt. Ik ging van het Gymnasium, naar het VWO en kwam toen op het VMBO en daarna op het MBO terecht. Een grote sprong en ik voelde me een alien. Alleen had ik wel een heel dubbelzinnig gevoel omdat ik ook dacht dat ik dom was haha
Vroeger zag ik het belang van school niet in, was alleen maar aan het tekenen en fantaseren. Opgroeiend in een arbeidersgezin werd het thuis ook niet zo gestimuleerd. Toen het tijd was om naar de middelbare school te gaan, gingen de meesten van mijn vrienden naar de havo en het vwo. Ik moest naar het vmbo. Lange tijd voelde ik me ongezien en onderschat, maar desondanks motiveerde het mij niet om me aan te passen en beter te studeren of huiswerk te maken. Zelf wist ik immers dat ik niet dom was, waarom zag de school dat dan niet? Praktisch opgeleid worden, terwijl ik erg theoretisch ingesteld ben, was zwaar. Het voelde alsof ik constant over mijn eigen grenzen moest gaan. Na een lang schooltraject is het met mij wel goedgekomen, vooral vanwege de persoonlijke tijd die ik in mijn passie(s) heb gestoken. Helaas zonder bachelordiploma. Vorig jaar, op mijn 30e, voor het eerst een IQ-test gedaan; score 133, totaal onverwacht. Maar omdat vaak in twijfel wordt getrokken of dat een goede meting is van je intellect, ook een Mensa test gedaan. Hoogste score nog 0.06 te weinig om lid te worden. Maar dat hoefde ik ook niet, ik wilde alleen een bevestiging. Fijn om te weten waar ik sta, het brengt antwoorden, maar ook vragen. Waarom hebben mijn ouders dit niet gezien, waarom hebben mijn ouders me niet geholpen? Ik ben nu in gesprek met een psycholoog om mijzelf en mijn jeugd beter te begrijpen.
Het vervelende, naar mijn menimg, aan het huidige schoolsysteem leg uit met een voorbeeld: Een kind is fantanstisch is chemie en natuurkunde en haalt hier alleen maar 9ens en 10en voor. Ditzelfde kind heeft moeite met nederlands en haalt hier gemiddeld een 5 voor. Hij krijgt advies om extra lessen nederlands te volgen en doet dit ook. Waarom wordt er extra aandacht gestoken in zijn punten voor nederlands, wanneer hij/zij zoveel zou kunnen met scheikunde en natuurkunde. Waarom specialiseren we hem niet in de vakken waar hij goed in is en talent voor heeft. We leven in een dichtbevolkte samenlevong waar goede specifieke kwaliteiten goed ingedeeld kunnen worden. Waarom doen we dit dan niet? Omdat het schoolsysteem het beter vindt als idereen gemiddeld presteerd.
Het doel van de scholen is een homo universele te creëren. Ook al gaan we later een specifiekere job kiezen. Stel je voor dat je op de jonge leeftijd van 10 alles inzet op Chemie. En later blijkt dat het kind alleen geïnteresseerd was in de "flashy" experimenten.
Nouja het is ook wel begrijpelijk he. De redenatie is dan van iemand heeft deze zwakke punten/loopt hier achter en het is goed om ze daar te ondersteunen. Dit zal voor veel mensen miss ook wel goed zijn. Maar idd, dat gaat er aan voorbij dat dit miss gewoon de talenten en/of interesses zijn van iemand en dat het dus juist goed kan zijn extra te steken in deze positieve punten.
Ik was vroeger ook zo'n “hoogbegaafd kind” en dit verhaal is heel herkenbaar voor mij. Ik heb ook die constante honger naar kennis, maar ben eigenlijk nooit in de gelegenheid gekomen om die te voeden. Ik ben nu 28 en heb het gevoel dat ik veel kansen gemist en tijd verdaan heb. Als ik denk aan alle dingen die ik al had kunnen gedaan hebben in mijn leven maar niet gedaan heb, word ik daar vaak treurig van. Ik hoop van harte dat dit soort lezingen zullen leiden tot een verbetering van de manier waarop we met hoogbegaafden omgaan, opdat vele anderen zich niet zo zullen voelen.
@@mouwersor Ik ben nu een master aan het halen, en hoop volgend jaar een PhD te gaan doen. Maar hiervoor heb ik vijf jaar zowat niets gedaan, en ik heb echt het gevoel dat dit mijn laatste kans is, ook al klopt dat gevoel misschien niet.
Nee "hoogbegaafd" zijn bestaat niet, dat is het potentieel van de mens, jammer genoeg is 97% laagbegaafd=normaal. De meerderheid bepaalt. Dus diegenen die afwijken van de norm zijn de "abnormalen". Zelfde verhaal voor "hoogsensitiviteit"
Bedankt voor deze heldere samenvatting. Ook als beeldenkende (hooggevoelige hoogbegaafden) wou dat ik dit 26 jaar geleden wist. Voor mijn dochter wellicht wel goede handvaten, vorige maand gestart met extra begeleiding en inzagen in haar ontwikkeling. Dankjewel voor deze essay
Shit man, zoveel in dit filmpje is echt accuraat. Ik heb zelf laatst een IQ test laten doen, en daar kwam uit dat ik rond de 130 zat. Geen idee in hoeverre dit klopt, maar bijna alles wat in dit filmpje besproken word is pittig accuraat. Ik ben inmiddels 21, en zovaak geswitcht van opleiding omdat het mij gewoon niet interesseert, en ik er daarom geen moeite voor neem. Ben net weer begonnen met een nieuwe opleiding, en ik hoop dat ik hierin wel wat kan bereiken. Als dit niet wat word, zou ik echt niet weten wat ik anders moet doen. En het is echt niet dat ik lui ben, ik wil graag werken, en gewoon normaal functioneren, maar ik denk veel te veel na. Zelfs in simpele situaties ga ik veel te veel nadenken.
Tijd om eens wat XTC te gebruiken, dan stop je vanzelf met nadenken. Ons brein mag blijkbaar ook best geremd worden. Lekker genieten van het leven man, niet zoveel malen, daarna lekker hersenloos slootkanten maaien, heerlijk
@@bq5577x hahaha dat is denk ik niet echt wat voor mij. Die opleiding waar ik mee was begonnen was toch niet wat geworden, hele verschrikkelijke opleiding. Maar werk nu 38 uur per week en ik doe het aardig goed, dus zit voor nu wel prima.
@@4nz-nl Deed tot voorheen altijd horeca, stond als chef in de keuken, en qua uitdaging was het niet heel speciaal, hoefde er weinig bij na te denken. Momenteel werk ik in een winkel en merk ik soms wel eens dat ik me verveel wanneer er even niks te doen is, maar er zit meer uitdaging in dan horeca, voornamelijk omdat ik nu niet meer mijn werk uitvoer op de automatische piloot als het ware. Daarnaast heb ik nog veel te leren, dus qua uitdaging zit ik momenteel wel goed.
Ik herken dit helemaal. Bij elke opleiding die ik heb gedaan (op diverse niveaus) struikel ik over het systeem. Ik haal mijn diploma's, maar met heel veel doorzettingsvermogen en tranen, puur door problemen met het systeem...
De hulp voor hoogbegaafden is in NL nu veel beter dan voorheen, maar kan altijd beter. Ik was op de school de hulp in de klas. Zo kon ik mooi 8 jaar doen over wat ook in 5 gepast had. Wel heel wat klasgenootjes die mijn hulp noemden als springplank voor respectabele diploma's die ik zelf niet haalde. Uni leek me geen optie toen ik de helft van de rondleiding doorstaan had, hogeschool bleek hersendodend simpel met een paar onlogische vakken om eeuwig op te falen.
Schoolverlater hier met een 126 IQ in een engelstalige IQ test. Ik had in het lagere onderwijs al het gevoel dat het voor mij heel inefficient was hoe men kennis wou bijbrengen en dat gevoel versterkte met naar het middelbaar te gaan, wat ik beschrijf als de saaiste en irritantste tijd van mijn leven. Ik ben nu 37 heb de nickname The professor gekregen van mijn vrienden omdat ik informatie (die mij interesseert) absorbeer als een spons. Ik werd ook altijd fysiek ziek bij de jobs die mij werden aangeboden, aangezien ik geen diploma of dergelijke heb kom ik altijd in jobs terecht die mijn brein niet stimuleren en maakt mijn brein mij ziek. De eerste keer een virus op mijn lever en de tweede keer had ik meer pech, ik loop nu rond met Crohn door de stress die ik heb van niet stimulerende jobs te doen. Ik voel mij opgesloten in een stenen gevangenis, en zie geen uitweg mede door onbegrip van de mensen rondom mij. Ik verdoe nu mijn dagen met videogames aangezien dat mijn brein prikkelt zonder dat ik een certificaat van intelligentie moet tonen.
@@harm991 Hoewel we niet exact weten hoe men Crohn krijgt, heeft men wel een duidelijke correlatie vastgestelt met opflakkering door stress en is er een redelijke kans dat Crohn zich makkelijker kan ontwikkelen onder stress. En mijn persoonlijke ervaring was zeer stressvol toen ik het heb gekregen meer en langdurige stress situatie dan ik ooit in mijn leven had doorgemaakt.
Wooow dit was iets waar ik jaren naar zocht . Zeer goed verwoord en uitgelegd. Mijn vraag is zouden mensen die hoogbegaafd zijn zich terug kunnen begeven op de juiste spoor dat hun eigenlijk een beetje natuurlijk aangelegd is voor wat ze willen doen .
Ik was gestopt met school voor ik mijn secundair heb voltooid. dan 4 jaar niets nuttig gedaan. dan vorig jaar volwassen onderwijs gevolgd voor een diploma zodat ik dit jaar kon beginne aan het hoger onderwijs op 23 jarige leeftijd. Ik denk dat ik dit wel zal halen omdat het echt een richting is dat mij interesseert. Ik denk dat verder studies ondernemen de juiste weg is om terug op het juiste spoor te geraken.
Gewoon schijt aan hebben, als ik iets wil weten, dan vraag ik het gewoon en als iemand anders dat niet zint, is dat zijn probleem en dat mogen ze weten ook. Ik kan je vertellen dat je leven een stuk beter word als je minder aantrekt van de meningen van anderen. Ben tenslotte niet voor niets een keer aan het opletten. Meestal zijn ze dan wel stil en accepteren ze het wel. Hier en daar een grapje, maar daar moet je gewoon tegen kunnen. De wereld is niet altijd even lief. Mijn advies is wel om even na te denken over je vragen en of je er zelf geen antwoord op kunt geven of dat je niet aan het vragen bent om het vragen, dat vinden de meeste mensen wel enorm kut inclusief ikzelf en dan gaan mensen je ook snel niet meer serieus nemen en zien als dom of irritant. Maarja geheim daarvoor is niet teveel van andere aantrekken. De enige die wakker ligt van een fout ben jezelf, dus leer jezelf te vergeven en ervan te leren. Morgen weer een dag, met de ervaring van gisteren en de kansen van morgen.
Das typisch ,ouders geven vaak dat advies maar in werkelijkheid mag je dan blijven zitten omda ze denken da je dom bent terwijl je vaak gwn intresse toont of het gwn niet begrijpt ,je kan beter nix vragen en vragen aan je klasgenoten of de volgende test wat meer punten halen dan te vragen aan je leerkracht spijtig genoeg is het onderwijs zo en zijn veel Leerkrachten ook dom
Wauw, ik ontdek dit toevallig nu pas. En dit is zo verhelderend.. in de kleuterschool kregen mijn ouders het advies om mij te laten testen op hoogbegaafdheid wat zo bleek. Ik ga mijn schoolcarrière niet uit de doeken doen want ik was op mijn 14 gestopt in het middelbaar en heb via de examencommissie geploeterd. Nu ben ik bijna 28 en studeer in de zomer af aan het hoger onderwijs na veel gepush van mijn vriendin. Ik merk dat veel mensen niet de juiste begeleiding hebben gehad om, om te gaan met deze gevoelens en dat er een generatie aan hoogbegaafden een beetje de dupe is gewordene van het systeem, bijzonder interessant en verhelderend om naar te luisteren.
9:03 Precies wat ik altijd dacht (nog steeds eigenlijk) als ik naar een pretpark ging. Ik berekende ook altijd hoe veel tijd ik nog over had, en hoe ik in die tijd in zoveel mogelijk attracties kon gaan.
goede video, werd tijd dat er iets over gezegd werd. Er is veel leed bij hoogbegaafde kinderen. Je moeten aanpassen aan laag niveau is een vorm van mishandeling, en dat niet willen zien, is tipisch een eigenschap van de mishandelaars.
Ik claim niet hoogbegaafd te zijn maar ik heb wel een inzicht in waar en hoe het fout zit in deze maatschappij...ik leef liever minimalistisch en vrij dan dat ik doe wat de 90% doet..werken relatie trouwe kinderen baren zodat het riddeltje weer opnieuw kan beginnen..
Je kan ook kinderen krijgen en ze minimalistisch opvoeden, ik moet wel zeggen dat in een oppervlakkige matrialistsche maatschappij het inderdaad moeilijker is om een partner te vinden wanneer je minimalistisch bent. Maar het is niet onmogelijk, je zal er wel veel voor moeten doen en voorbereiden... maar als je dat er niet voor over hebt ben je gewoon lui en dat is zonde. Want de manier van denken die je hebt is naar mijn mening beter dan die van de gemiddelde mens, laat die manier van denken het dan ook halen tot de volgende generatie, misschien als je hen dat toevertrouwd dat ze dan tot antwoorden komen die wij nu nog niet hebben. Maargoed succes ermee :)
Ik heb zelf iets gelijkaardigs meegemaakt. In de lagere school zat ik altijd bij de “bollebozen” (We leerden Chinees en Spaans + iets moeilijkere wiskunde). Mijn punten waren altijd uitstekend, maar nu ik in het vijfde middelbaar zit, keert het tegen mij. Ik weet nog steeds niet hoe ik moet studeren en mijn punten lijden er onder. Tijdens de les ben ik altijd mee en verveel ik me, hierdoor zakken mijn attitudepunten ook. Ik wil hiermee duidelijk maken dat het Vlaamse onderwijssysteem hervormt moet worden, zodat er niet nog meer kinderen hetzelfde pat opgaan als ik.
eigenlijk zou het dus veel logischer zijn om kinderen in te delen op kennis omdat je dan een klas kan hebben met een aparte leerstof voor die kinderen zodat hun tot hun volle leer komen.
ZionHillCalling van die domme kindjes leren slimme kindjes alleen maar meer hun mond houden. Domme kindjes snappen niet wat de vragen van een slim kindje zijn. Het slimme kind wordt daardoor eerder heel erg ongelukkig. Ik ben voor het voorstel van Gaming Clan. Je wil bij slimme kinderen toch ook eruit halen wat erin zit? Of laat je een Frenkie de Jong liever meespelen met een lager elftal omdat zijn leeftijd zegt dat ie er nog niet aan toe zou zijn?
Ik heb vernomen dat tegenwoordig in het onderwijs veel meer aandacht wordt besteed aan 'leren denken', dat creatieve kritische ingesteldheid wordt gestimuleerd. Vroeger kreeg je hapklare antwoorden op vragen die niet gesteld werden. Het verband met de reële wereld was ver te zoeken. Het waarom is voor mij de sleutel op de deur van leren. De link met het leven. Het verhaal dat kennis doet integreren .
Tjah... heb inmiddels vijf tech ondernemingen. Bij de tijd dat ik mijn diploma kan halen ben ik precies aan het doen wat ik altijd wilde en blijkt een diploma helemaal niet nodig.
@@DivergentStyles Enkel het besef dat je de baas kunt zijn in plaats van een baas te zoeken is voldoende. Gewoon je eigen ideeën te gelde maken ipv een klaploper van een 'manager' rijk maken. Wie geen baas heeft, is geen hond.
@@gingerbeer914 Niet iedereen heeft de midddelen om een eigen baas te zijn, laat staan een daadwerkelijke baas, hoe goed je ideën ook zijn, je hebt kapitaal nodig om te starten. Zo simpel is het.
@@DivergentStyles Jawel, iedereen heeft de middelen om eigen baas te zijn. Je krijgt zelfs 6 maanden uitkering doorbetaald. Je moet ballen hebben, en schijt. Dat missen de mensen, je moet het gewoon doen. Iedereen kan 5000 euro sparen. Met 5000 euro kun jij morgen eigen baas zijn maat. Je hebt het nu over goede ideen, maar de meeste mensen die ik ken met een eigen bedrijf incl me pa. Die zitten in de dienstverlening, die weten veel van iets, en dat kun je verkopen. Ikzelf doe dat ook, maar nu nog voor een baas. Ik heb de ballen niet en ben gigantisch lui.
Goh wat een pijnlijk verhaal met het voorbeeld van die tekening leek het net of ik terug stapte in de tijd. Maar wel mooi dat ik nu een stuk van mezelf heb ontdekt bedankt daarvoor!
142, Lead Developer bij een ecommerce bedrijf. Ik had het geluk dat wat mijn interesseerde geen diploma nodig had maar alleen het bewijzen van wat je kan.
Eerst snapte ik Nora niet want ik dacht: de juf zal toch wel de goede kleur noemen tegen het jongetje dat vroeg: is dit potlood groen? Dan kan Nora de conclusie trekken: o, ze weten hier de kleuren niet. Maar toen de spreekster de 2 tekeningen van Nora liet zien wist ik dat ik me ook zo aangepast had op school. Ik heb heel bewust bepaalde woorden in opstellen niet gebruikt omdat ik dacht: dit woord hoort een kind van mijn leeftijd niet te kennen. Overigens ben ik niet zo hoogbegaafd en heb wel al mijn diploma's gehaald. (Behalve mijn zwemdiploma dan 😊)
Heel herkenbaar.... Jammer genoeg is de onderkenning van hoogbegaafdheid pas de laatste 10-15 jaar een serieuzer onderwerp binnen het basisonderwijs. Gelukkig voor mijn dochter overigens waarvoor nu veel meer ondersteuning is dan in mijn vroege schooljaren, maar daardoor des te meer een grote mate van herkenning.
134 IQ hier, ook een hogere school dropout, inmiddels 18 jaar nonstop gewerkt en geleerd, laatste functie was in de Informatie technologie, ze hebben me daar totaal aan mijn lot overgelaten opgekauwd en uitgespuugd vervolgens in een depressie geraakt, nu zit ik 3 maanden thuis in de ziekte wet wachtende op mijn eerste behandeling by de psycholoog met overgevoeligheids-klachten, extreem prikkelbaarheid, angststoornissen, vaalangst, woedeaanvallen, geen vrouw, geen kinderen, zit ook nog steeds in een huurwoning met geen toekomstvisie
man, dat suckt om te horen. Als ik zo vrij mag zijn om je een tip te geven: probeer een doel te stellen dat je leven beter zou maken, en elke dag een klein beetje naar dat doel te werken. En elke dag een beetje meer, maar nooit meer doen per dag dat je lang zou kunnen volhouden. Ookal begin je maar met een heel klein beetje per dag, na verloop van tijd zal je heel erg groeien en weer vertrouwen in jezelf krijgen. En dan is de bal aan het rollen. Meer weten? Dit boek vind ik heel nuttig (ook heel veel goed materiaal van die kerel op youtube te vinden trouwens) en.wikipedia.org/wiki/12_Rules_for_Life
Harsa Harsaa Zet je arrogantie terzijde en ga iets doen. De wereld is je niks verschuldigd, omdat je een hoog IQ hebt. In de span van het universum is de mensheid toch insignificant.
Jezus christus dit is zo herkenbaar. Ik ben dus onlangs erachter gekomen op de HAVO dat ik niet eens leer zoals de rest dat doet. Bij mij is het niet de grammatica leren uit je hoofd en wachten op je toets, maar een deel leren en een veel groter deel gewoon doen! bij alle talen die ik gehad heb, heb ik dit toegepast. Schema’s aflezen was te doen maar ik zag er helemaal geen vooruitgang op. Terwijl ik door het een beetje babbelen met de rest in die taal het wel degelijk sneller oppikte. Toen ben ik maar eens naar mijn docent gegaan, het verhaal op tafel gelegd. Bleek inderdaad te kloppen wat voor type leerling ik was. Ze stelde me voor om een aangepaste leermethode te volgen. Heb ik gedaan en ik heb m’n examens zo even met 2 vingers in de neus gehaald. Niet door schema’s van naamvallen uit je hoofd te stampen maar meer door te doen en als je ernaast zit dan leer je wel dat je dit de volgende keer iig anders moet doen.
En het schoolsysteem is er helaas NIET voor de leerlingen, maar voor "de maatschappij" (wat dat ook precies moge zijn).
En we hebben een roeptoeter. Lekker makkelijk om iedereen die om wat voor n reden niet werkt voor lui uit te maken e.d. Je bent voorspelbaar.
@@thijsjong Natuurlijk, hun hele ego is gebaseerd op hun sociale status die ze onderhouden van het werk dat ze doen. Dat werk wat vaak niet eens een positieve uitwerking heeft op de maatschappij die ze die status toekent, dat krijg je wanneer geld het hoogste doel is en normen en waarden op de tweede plaats komen.. maar daar geeft die rijkaard niks om, hij kan nu lekker ruim leven.. fuck de toekomst of de mensen en dieren die onder dit regime lijden, hij heeft het goed en dat is wat belangrijk is. Dus wat maakt het uit dat een stel plebs zoals wij hem tot de orde roepen, meneer voelt zich oppermachtig.. de dwaas.
Scholen bestaan om mensen op een niveau te trekken dat ze zelfstandig kunnen functioneren in de maatschappij met belangrijke basis kennis. Dat is het doel.
@bunneh87
Wat een onzin man, je kan je eigen bedrijf starten. Freelancen. Met de juiste studie en keuzes hengel je geld binnen, kan ook zonder studie echter is moeilijker, maar ja als schoonmaker verdien je natuurlijk niet zoveel omdat je ook niet veel opleverd voor een bedrijf. Eerst de keuzes maken die je wilde en daarna klagen wat het je gebracht heeft, beetje zielig te noemen.
@@DivergentStyles Woorden naar mijn hart, kameraad. Fijn te weten dat er nog mensen zijn die zich kunnen onttrekken aan de neo-liberale zeitgeist.
Plus dat veel vervolgopleidingen gaan over reproductie van kennis. Docenten waarderen echt kritisch denken vaak niet; ze voelen zich onzeker door de kritische vragen die de hoogbegaafde stelt.
Zeker op hogeschool. Op universiteit is dit minder maar nog altijd aanwezig bij sommige proffen
Daar zit wel wat in.
Je moet eerst veel weten over een onderwerp, wil je er een bijdrage in kunnen leveren,
@@harmhoeks5996 Wanneer je eerst in een mal gevrongen wordt en vele jaren lang niet critish mag denken en gestraft wordt omdat je vragen stelt vanaf een jonge leeftijd.. Dan verleer je en ontmoedig je die manier van denken, ja de mensen die alles klakkeloos overnemen en geloven zijn vast sneller in het opslaan van gegevens omdat ze geen tijd besteden om het aan zichzelf te verantwoorden. Maar dan kan je mensen wijs maken wat je wilt zonder dat ze weerstand mogen bieden met een vraag, dat grenst aan hersenspoeling en is in ieder geval indoctrinatie.
Dat geldt niet alleen voor docenten, maar ook voor werkgevers. Ik heb inmiddels meerdere burnouts achter de rug omdat ik mij te betrokken voelde bij het bedrijf waardoor ik problemen aan de kaart stelde die mensen met een hogere functie niet begrepen. Er wordt je dan verteld dat je je niet te druk moet maken en maar gewoon je werk moet doen. Een jaar later blijkt dat datgene waarvoor ik ze steeds heb gewaarschuwd, toch blijft te kloppen. Vervolgens wordt er tegen je verteld dat er een probleem is en dat dat binnen 4 weken opgelost moet worden omdat anders de klant een rechtzaak begint. Ik zit er al doorheen maar leg ze nog maar eens uit (in een metafoor die ze niet begrijpen) dat ze nu een auto hebben met 4 platte banden en dat de strategie om de luchtfilter te vervangen om te kijken of de auto dan wat sneller gaat niet de oplossing is. Daar wordt dus niet naar geluisterd.
Dit is het moment waarop ik realiseer dat mijn gedachten niet uit het niets komen. Ik herken mijzelf hier heel erg in. School is voor mij heel lastig precies om deze reden! Het voel erg goed om eindelijk te horen dat ik hier niet alleen in ben.
Je bent nooit alleen vergeet dat niet 🙏🏼
zelfde ding maar in mijn klas had ik 3-4 hoogbegaafde kinderen inclusief ik
Same ik herken me hier ook echt in hoewel ik me nooit heb laten testen
Een regelrechte ramp,
Er is zoveel analfabetisme, er is zoveel mis met gewoon rekenen, taal, schrijven,
Vooral het laatste, 12 jarigen schrijven als 4 en 5 jarigen,
Geen echte schrijf- en leerlessen meer,
Hoe slim en handig is dit ?
@@biq met IQ 134 / 135 meer dan 30 jaar vrachtwagenchauffeur geweest. Dat was mijn deel. En bij de minste fout naar radio en tv bellen, schrijven of mailen. Stel u het volgende voor. Eerst aanwezigheid van mobiele telefoons ( GSM ). Hoor een fout op de radio tijdens bv nieuwsberichten. Meteen bellen. Ik had tal van telefoonnummers van redacties en eindredacties van kranten, TV, radio in het geheugen van mijn telefoon zitten. Ready to go zeg maar. Bellen met GSM was pokkeduur. ik gang met gemak naar 7000 a 8000 Bf per maand. En dat, enkel met opmerkingen over gemaakte fouten.Geen leven, en al zeker niet voor mijn bankrekening.
Wow! Je hebt zojuist mijn jeugd beschreven. De tranen lopen over mijn wangen van herkenning. Heel erg bedankt!
Je bent niet de enige 😂 Feest der herkenning
@@Epicname333 feest? Krijg toch zin om de wandelstok onder een paar vandaan te slaan. :)
Het grappige is dat je geen vragen meer stelt als leerkrachten ze niet begrijpen.
Ik was een hel voor mijn leerkrachten ik stelde zoveel vragen, week volgens hun af, omdat ze de verbanden niet zagen. Ik werd gezien als een storend element.
Je kan je dus inbeelden wat voor gevolgen dit heeft gehad. Mijn scholastieke carrière was een redelijke ramp. Gelukkig heb ik nu terug alles op de rails en heb ik een job waar ik gelukkig in ben. Maar ouders, vriendin entourage snappen het nog steeds niet hoe het komt dat ik het niet heb gehaald. Zelfs nog vandaag word ik gezien als de slimme luierik zonder doorzettingsvermogen...
Dewaele Cédric welk niveau heb je gedaan?
Waarschijnlijk een hoog IQ ,heb hetzelfde meegemaakt !!!
Dan heb je denk ik pech gehad met de school waarop je zat! Ikzelf heb maar het atheneum gedaan met N&T en N&G. In mijn klas zaten er altijd extreem getalenteerde beta leerlingen in. Die stelden altijd out of the box vragen, maar mijn docenten probeerden altijd antwoord te geven. En als ze het antwoord niet wisten, gingen ze op zoek naar het antwoord in hun vrije tijd. Dan konden ze de volgende les de vraag beantwoorden. Natuurlijk waren er ook docenten die geen antwoord hadden op zulke vragen. De meeste docenten op mijn middelbare school vinden out of the box vragen leuk. Het belangrijkste is je eigen geluk. Als je nu een leuke baan hebt, prima! Als je verder wilt studeren, kan ook. Ik zie in de collegezalen soms mensen van minimaal gok ik 40+. Je bent nooit te laat om verder te studeren. Studeren is echter wel heel zelfstandig, daar moet je wel geschikt voor zijn. Ook al heb je die intelligentie, de onderwijs-vorm moet bij je passen. Weinig contacturen, heel veel zelf studie.
Als mensen je constant zien als luierik, kan dat extreem demotiverend zijn. Ikzelf heb dat ook zo ervaren. Op een gegeven moment ben ik de confrontatie aangegaan. Ik vertelde mijn ouders dat ik veel beter presteer als zij meer de positieve dingen benadrukken. Ik wik niet lui zijn. Ik wil cool, hardwerkend aardig, gelukkig, aantrekkelijk en academisch succesvol zijn. Klinkt als veel ambities, maar ik werk eraan. Dat is het belangrijkste Dewaele. Durven te blijven gaan voor je ambities. Uiteindelijk zul je ze niet allemaal verwezenlijken, maar de lange en moeilijke tocht ernaar toe geeft wel een bepaalde opluchting en verzadiging. Je bent niet lui, je wordt gezien als lui. Good luck Dewaele!
/iamverysmart
Ik werd pas op mijn 52ste gediagnosteerd als hypersensitieve hoogbegaafde. Sinds mijn kindertijd ben ik amper serieus genomen, in diverse hokjes gepropt vanwege mijn culturele en socio-economische achtergrond. En toch ben ik na een lange omweg op de universiteit terechtgekomen - waar mijn unieke manier van denken en analyseren toch weer werd genegeerd. Ik kreeg op mijn 25ste mijn eerste burnout omdat ik fulltime studeerde én diverse bijbaantjes had omdat ik zelfstandig woonde en amper studiefinanciering kreeg. Geen diploma dus, maar een bron van kennis dat iedere dag wordt gebruikt en gevuld.
Maar het ergste toen en nu is dat heel vaak mensen mij niet kunnen volgen tijdens gesprekken en discussies omdat ik allerlei connecties zie en vindt wat voor hen verwarrend of zelfs vergezocht is. Hierdoor voel ik me heel vaak eenzaam en alleen, en vervolgens ga ik aan mijzelf twijfelen. Maar het mooie van mijn unieke creatieve brein is ook dat ik mijzelf dan weer binnen de kortste keren weer kan opvrolijken
Ja uni technisch leuk, maar vrije filosofie is ver te zoeken in dat soort consensusklimaat. Universiteiten riepen op tot meer Dynamisch denken whehehe terwijl wie dat kan en daar doet merkt al gelijk wat voor een fascistische cesspool het is. Tevens als zij daar het ene na het andere onderwerp en toepassing met terwugwerkende kracht uit de pseudosfeer halen, louter wanneer de industrie er klaar voor is ....jaaaaa dan heb je genoeg gezien. Wetenschap is dus maar een 1heid in stilstand.
(H)erkenning in jouw verhaal
🫂
Lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees!
Wauw ik heb precies hetzelfde? Kunnen we in contact komen?
Eindelijk iemand die weet wat hoogbegaafdheid is en niet alleen maar zegt hoe leuk het is om 'slim' te zijn. Echt enorm blij met deze video die laat zien dat er zoveel meer achter hoogbegaafdheid zit en dat dit niet altijd zo fijn is. Ik struggle al zo enorm lang met het hoogbegaafde. Helaas denken toch zoveel mensen dat je als hoogbegaafde niets te klagen hebt en dat het allemaal van een leien dakje loopt. Echt bedankt voor deze video!! Zo leer ik mezelf steeds beetje bij beetje beter kennen
Dit is allemaal zo enorm herkenbaar. De vele vragen die je had als kindje bij een schoolreis, waardoor je niet ongerust dingen ging doen zoals de rest. De angst om fouten te maken, waardoor je überhaupt niet begon aan opdrachten.
dit heb ik nog steeds als volwassene 😁 ik ben altijd degene die altijd met zo'n groot aantal vragen afkomt en heel gepassioneerd luistert als iets mn interesse heeft . jammer genoeg ook vaak last van faalangst
Een feest van herkenbaarheid, vooral dat rechtvaardigheidsgevoel en 1 fout maken als falen zien zelfs als het gemiddelde 10 fouten is
hier idem
Ik leerde nooit omdat het allemaal zo simpel was en als je een fout maakte was je dus dom.
inderdaad, voelt niet goed om te weten dat ik nu heel erg lui ben, en geen doorzettingsvermogen heb omdat ons systeem niet werkt...
@@macunited999 wat bedoel je hier zelfs mee?
@@simenjorissen5357 hij denkt dat rechtvaardigheid alleen aan een eigen wens gestaafd kan worden... Eigenlijk zegt ie zelfs, dat er niet eens iets als rechtvaardigheid bestaat; tenzij hij zelf zo egocentrisch is, dat alleen hij weet wat het is.
Dit raakt mij echt diep, zoveel kansen gemist omdat andere niks kunnen begrijpen. Uiteindelijk weet ik zelf ook dat ik hun niet nodig heb. Maar vind het echt gewoon kut om terugtekijken op de momenten dat een leraar of een school verkeerd advies heeft gegeven.
Zeer herkenbaar. Het hele verhaal lijkt over mij te gaan tot aan mijn zestiende levensjaar, toen ik zonder diploma het middelbaar onderwijs verliet. Gelukkig voel ik mij 20 jaar later als een vis in het water in mijn werk wat voortgekomen is uit mijn interesse voor techniek en mobiliteit. Van sterk interesse naar werk en sinds 10 jaar een eigen onderneming in de branche die mij als klein kind al intrigeerde.
De buurvrouw: "Kan je dochter al praten?"
Mijn moeder: "Ja hoor, zij kan al praten."
De buurvrouw: "En wat maak jij dan voor moois Luna?"
Ik (Zo'n twee jaar): "Ik bouw een tetraeder."
Ik (Inmiddels 17 jaar): *blijft zitten op wiskunde en op wiskunde alleen*
@@macunited999 volgensmij begrijp je niet wat angel zegt, dus wat zit jij te hissen op andere mensen?
@@macunited999 Typische reactie van een 'normaal' persoon op een hoogbegaafde... Bedankt voor het levende bewijs van het probleem.
Wat rot voor je, Angel. Ik zat in precies dezelfde situatie op mijn zeventiende. Ik vroeg of ik geen extra taken kon krijgen voor in de zomervakantie zodat ik toch over kon gaan (de rest van mijn cijfers waren ruim voldoende). De school weigerde dit zelfs maar in overweging te nemen en ik vond dat zo onredelijk dat ik dispensatie heb aangevraagd voor het volwassenenonderwijs om daar wel in de vijfde klas te kunnen starten.
Ik vind het nog altijd jammer dat er geen goede begeleiding was op mijn middelbare school (niet per se voor hoogbegaafdheid, maar voor iedereen). En dat mijn vragen niet serieus genomen werden en zelfs als provocerend werden opgevat. Tegenwoordig snap ik wel waarom de leerkracht wiskunde wat geïrriteerd was toen ik vroeg waarvoor ik wiskunde allemaal nodig zou kunnen hebben als ik niet van plan was om leraar wiskunde te worden, maar het was een oprechte vraag. Ik was op zoek naar motivatie om me in te zetten voor een vak dat me totaal niet interesseerde, maar hij weigerde mijn vraag te beantwoorden. Lange termijnvisie had ik niet, pas tegen het einde van mijn middelbare schoolperiode begon het te dagen dat wiskunde in je pakket noodzakelijk was voor de meeste vervolgopleidingen die me interessant leken. Mooi dat ik het had laten vallen na mijn stroeve gesprek met die leraar in de derde klas.
Nu pas, op mijn 40e, doe ik iets waar ik heel gelukkig van word en dat gewaardeerd wordt door veel mensen overal ter wereld, ook al ben ik pas net begonnen. Ik zou nu dag en nacht bezig kunnen zijn hiermee (ik geef online les in schilderen en creativiteit). Ik hoop dat je snel iets vindt dat je hart sneller laat kloppen, het maakt zoveel verschil!
Ik jank nogsteeds om mijn hele school carrière.
Herkenbaar. Ik ben zelf hoogbegaafd en heb 2 universitaire studies doen mislukken, de eerste omdat ik niet wist hoe te leren, de tweede omdat mijn motivatie weg was. Voor een examen in het middelbaar las ik gewoon nog even wat door de cursus, ik was er toch altijd door, op het einde wel niet meer met zo'n hoge cijfers. Fysica aan de universiteit, dat was wel wat anders... Met enkel een ASO diploma kunt ge weinig, uiteindelijk een aantal kutjobs gedaan, zoals calloperator, dan flink depressief geraakt en lang werkloos geweest, met alle gevolgen van dien. Dan neemt ge ook alles in twijfel: ben ik wel zo slim? studies verkloot, geen job kunnen houden, en dan zelfs niet meer vinden... Ik heb het geluk gehad, enerzijds van vrienden en familie rondom die in me bleven geloven ondanks alles en me hielpen, en een opleiding van de VDAB anderzijds: programmeren, perfect voor een analytische geest, en bovendien doet ge die cursus op uw eigen ritme. Als ge dan ziet dat ge iets kunt dat voor u makkelijk lijkt, maar voor een ander moeilijk: dat was de eerste stap om mijn zelfvertrouwen terug te winnen. Ik heb hard gewerkt om uit de put van depressie en armoede te komen, nu heb ik een vaste job met een bescheiden maar toch zeer mooi loon, goeie werksfeer, goeie collega's, en genoeg intellectuele prikkels, bvb een programma schrijven dat een powerpoint uit elkaar haalt, daar vanalles mee doet en dat verwerkt tot een nieuwe powerpoint, fantastisch om dat allemaal uit te zoeken en te laten werken. 4 jaar geleden zat ik in de schulden, in een diepe depressie, en was ik op een haar na dakloos. Volgende week krijg ik de sleutel van een huis dat ik heb gekocht.
ik ken het traject spijtig genoeg ook ...
Wat goed gedaan dat je die situatie zo hebt kunnen doen omdraaien en nog een huis heb kunnen bemachtigen, hoe gaat het nu met je?
@@Mike-vj4ml redelijk goed, huis is mooi gerenoveerd. onlangs wel m'n job kwijt, maar ik was toch richting burnout gegaan anders, dus ben ik eerder blij mee. Na wat herbronnen volop op zoek naar iets nieuw.
@@MrEvers klinkt goed, komt allemaal in orde! Succes ermee
Kun je een platform bouwen met AI koppelingen?
Heel herkenbaar. Ik heb nooit begeleiding gehad en ben compleet gefaald in de maatschappij. Ik lig er niet wakker van want die maatschappij is bezig zichzelf te vernietigen. Ben eigenlijk best blij dat ik er niet aan mee doe.
Het ergste is dat je probeert erbij te horen door jezelf op te stellen als gemiddeld-laag begaafd, want als je slimmer bent, dan word je ongelooflijk gepest...
Dat is een normale reactie, en die gaat meestal over in het hoger onderwijs of het beroepsleven, waar je zelf je omgeving kan kiezen en meer ruimte krijgt om op jouw manier te functioneren en te excelleren en resultaten te halen.
@@barthollevoet4018 Ja, maar je moet er wel eerst geraken en ondertussen mis je een heleboel kansen, ik ben zelf hoogbegaafd en behaalde inderdaad geen diploma. Later heb ik mijn beroepsleven kunnen uitbouwen als tolk/vertaalster, maar dat was uitsluitend door mijn eigen creativiteit en focus. En inderdaad, ik probeerde me ook als gemiddeld begaafd voor te stellen tijdens mijn schoolloopbaan.
Ik herken dit maar al te goed. Ik werd op de lagere school dagelijk gepest en regelmatig in elkaar geslagen. Als de jongens gingen voetballen, mocht ik niet meedoen. Ik mocht niet eens staan kijken, want dan werd er geroepen: "ga jij maar boeken lezen, studiehoofd".
Op de middelbare school werd ik punk en begon van mezelf af te slaan. Maar dat hoefde niet, omdat ik naar een vwo ging, en de meeste kinderen daar al wat slimmer waren.
Ik herken zoveel van deze kenmerken bij mijzelf als hoogbegaafde! Ook bijvoorbeeld bij die gevoeligheid, mocht iemand een cadeautje wat minder leuk vinden voelt dat verschrikkelijk voor mij. Zo ontzettend zielig voor de gever, heeft er enorm zijn best voor gedaan om vervolgens te horen te krijgen dat de jarige het eigenlijk helemaal niet leuk vind…
Oh zo bekend... Ik begon te praten toen ik nog geen jaar oud was.
Ik ben thuis Duits opgevoed, want mijn ouders konden geen Nederlands. Maar Nederlands leerde ik van mijn vriendjes toen ik nog niet eens echt op de kleuterschool zat. Op school leerde ik de rest, vanzelf.
Ik kon lezen toen ik 3 was, ik schreef met 4. Mijn familie kwam uit Amerika toen, en mijn moeder wist niet waar ze het had, want ik sprak er Engels tegen... geleerd van tekenfilms op TV, met ondertitels!
Dan was er eindelijk de échte school, want kleuterschool vond ik maar niks.
Fascinatie alom! Voortdurend dingen bij leren! Ik was altijd nipt de tweede beste in alles, behalve lichamelijke opvoeding, dit dankzij astma. Tijdens de les wiskunde leerden we: "5-3=2". Ik had een gevoel van jaja, dat weet toch iedereen. Maar ik had mijn vijf jaar oudere zus al eens horen praten over "-3". Dus ik aan de juf: "juf? Is 2-5 dan -3?"
Antwoord: "dat moet jij nog niet weten". WAT een afknapper.
Mijn inherente tweetaligheid was ook een probleem, natuurlijk. Er waren woorden die ik enkel in het Duits kende, en woorden die ik enkel in het Nederlands kende. "Schoolbord" bijvoorbeeld. Dat woord had ik nooit nodig gehad in het Duits, dus ik kende het niet. OF in het Nederlands de namen van groenten en dergelijke.
Dus de vraag werd gesteld in de klas: "wat is witloof?" Ik weet nog heel goed dat ik toen dacht aan biefstuk, maar ik kende beide woorden niet in het Nederlands. Dus ik zei vragend "vlees". Hoongelach, natuurlijk. Het was mijn manier van bij te leren: gokken en het resultaat bekijken... dus eigenlijk experimenteren. Maar het gevolg van dit experiment was niet fijn. Voortaan zou ik minder experimenteren.
Ik werd vaak gepest, dus zocht ik jongere kinderen als vriendjes, want die deden dat niet. "Betweter" werd ik genoemd... niet enkel door kinderen, maar ook door volwassenen. Maar ik snapte dat niet. Wat is er nu slecht aan dingen beter te weten dan anderen? ZEKER als het nog juist is ook?
En toch bleef ik graag naar school gaan. Input, input, input! Ik was door mijn astma en steeds weer opduikende bronchitis voortdurend ziek. En toch bleef ik de beste of tweede beste. En ik bleef graag naar school gaan.
TOT ik Frans kreeg. Eerst heel enthousiast: "wow! Een vierde taal! Hoera!", maar heel snel verdween dat enthousiasme. Wat was dat voor iets? Iets waar je met logisch nadenken niet weggeraakt? Mijn punten kelderden, ik ging niet langer graag naar school.
Ik was amper nog iets beter dan het gemiddelde, gewoon door Frans en de manier waarop ik dat aangeboden kreeg.
In het middelbaar ging het van kwaad naar erger. Meer pesterij, minder plezier...
Nu ben ik 47 en mijn leven is een puinhoop. Een grote puinhoop. Ik heb niks voor elkaar gekregen in mijn leven waar ik echt iets mee ben.
Ik heb 10 jaar geleden mijn ASO - Menswetenschappen met de vingers in de neus behaald, maar dat was het dan ook. TIEN JAAR GELEDEN! Ik was al ruim over de dertig!
Dan verder studeren? Nee, lukte niet... twee keer gefaald.
Intussen heb ik de diagnose ADHD gekregen, maar er is ook een IQ van 130 vastgesteld, helaas met een VP-kloof. Een verbaal-performale kloof. Mijn logica, taalvaardigheid, denkvermogen is zeer hoog, maar mijn uitvoerende capaciteiten zijn amper gemiddeld (100, dus).
Ik heb geen doorzettingsvermogen. Alle jobs die ik had boeiden me snel niet meer. Die jobs die me wel boeiden, had ik dan weer geen energie meer voor.
Dat mijn geheugen ondanks mijn intellect een ramp is, helpt ook niet.
Intussen ben ik uitgeblust... burnout... bovendien depressie... en dan nog die ADHD...
Hoera, hoogbegaafdheid... ik ben er geen HOL mee. Intussen ben ik overtuigd van een fenomeen.
Ik ben er zeker van dat mijn IQ nu nog heel veel hoger zou zijn geweest als anderen me hadden gemotiveerd ipv afgebroken. Mijn moeder probeerde dat wel, hoor, maar het was vechten tegen de bierkaai. En ik meen het: ik ben er heel zeker van dat IQ vormbaar is. Het is een abstract soort van spier. Met de juiste aanpak groeit je IQ. Getuige "Adhemar in Amerika", een reportage van Panorama van jaaaaaaren geleden over heel normale kinderen die opgevoed werden tot genies.
Ik ben er zeker van, ik had een genie kunnen zijn... met mijn interesses zou ik nu Prof. Dr. kunnen zijn geweest in de biochemie... maar in plaats daarvan? Niks... eenzaam en zonder enig noemenswaardig succes. Geen werk, geen toekomst...
Dus ja, ik kan me ZO hard vinden in dit filmpje... alleen helpt het mij geen hol. Ik ben er niks mee.
Maar tenminste weet ik dat ik niet de enige ben met een dergelijke achtergrond. Maar daar voel ik me ook niet beter bij. In tegendeel. Als dit ZO klassiek is, waarom wordt er dan niets aan gedaan?
Ik heb ook ADHD, depressie en een IQ dat redelijk hoog is..
Het is zo zonde ik had nu op weg kunnen zijn naar een carriere als wetenschapper, je zou nu nog kunnen gaan leren is het argument meestal wat mensen je dan voor de voeten werpen.. Maar iedereen weet dat je als kind en jongere veel meer en veel sneller opslaat dan wanneer je ouder bent. Ik ben nu 27 en ik ga het nog een keer proberen, dit keer: Grafische vormgeving, ik heb mijn verwachtingen bijgesteld omdat ik zoveel tijd verloren ben. Ik baal meestal wanneer ik denk wat er had kunnen gebeuren wanneer wat meer intillegentere mensen om me had gehad om me te beinvloeden en wanneer alles vroeger niet zo in de soep was gelopen, wat had kunnen zijn.. Met mijn test scores zat ik bij de top 2 procent van Nederland. Als ik terug kon in de tijd.. klinkt vast bekend. Maar je mag niet verbitterd raken, misschien is er iets wat je nog kan doen, al is het wat je nu doet en andere op de hoogte brengen van de valkuilen waar je in gevallen bent, wie weet komt iemand verder door jouw verhaal. Blijf leren en kop op, er zijn nog zoveel dingen die je interesse kunnen wekken en je zullen fascineren. Veel plezier, kop op.
Voor meer context:
Klinkt heel herkenbaar, de kinderen die dood verveeld worden in de klas hebben een grote kans om te gaan rebeleren en afgunstig te worden richting onze maatschappij en ouders, toen dit gebeurde gaven ze me Ritalin, ik was toen zeven jaar oud, ik heb hier nog altijd een verslavingsgevoeligheid aan over gehouden. Op een gegeven moment ging ik naar de middelbare school, verveeld door de lesstof ging ik de clown uithangen in de klas, aangezien ik het niet gewend was om voor iets te hoeven leren thuis begonnen mijn punten nu wat te kelderen maar het was nog goed genoeg om geen problemen te veroorzaken. Op een gegeven moment vonden de leraren me te druk en rebels, toen moest ik buiten de klas alleen leren voor een langere periode (maanden) Ik voelde me zo eenzaam dat ik begon te spijbelen en ik ging dan met de oudere, ´stoerdere´ jongens om, toen kwam ik in aanraking met drugs en kelderde mijn punten nog verder, nu moest ik naar een andere school VMBO(T), de kinderen hier waren een stuk harder en er waren veel niet Europese groepen die andere leerlingen bedreigden en domineerden, omdat ik iemand was die zijn mond niet hield was ik vaak het doelwit, hierdoor in combinatie met lesstof van laag niveau begon ik nog meer te spijblen.
Ik heb mezelf teruggetrokken in computerspellen en wiet, mede door de armoede en het slechte milieu om mij heen en de stress en ruzies die daardoor ontstonden, ik was toen veer-vijftien jaar oud. De gemiddle mens gelooft alles zolang er iemand van een overheids-insituut de gene is die de informatie brengt of ze geloven de eerste gedachte die in ze opkomt, ik merkte langzaam maar zeker dat mensen om mij heen geen critish-denkvermogen hadden en geen beredenering of feiten aan hun mening konden koppelen of de argumenten die zij hadden waren ronduit na-geaapt en dan konden ze het niet in hun eigen woorden uitleggen. Steeds vaker merkte ik dat ik beter mijn mond kon houden om lange discusies uit de weg te gaan, deze begonnen hun tol te eisen op sociaal en emotioneel niveau, ik voelde me steeds eenzamer ook al had ik genoeg mensen om me heen, ze gaven niks om de dingen waar ik om gaf en ze dachten na over oppervlakkige onderwerpen die hen voorgeschoteld werden, het leek wel of ze een beperkte eigen wil hadden.
Op een gegeven moment kon mijn alleenstaande jonge moeder mijn rebelse houding en de gevolgen van mijn spijbelgedrag niet meer aan en stuurde ze me naar een internaat via de jeugdzorg, ik was toen zestien jaar oud, hier kwam ik in aanraking met andere kansarme jongeren of ronduit criminelen, in de weekenden vluchte ik weg in computerspellen, straatvoetbal en wiet bij oudere jongens die een eigen kamer hadden, de verslavingen begonnen nu serieuze proporties aan te nemen.
Ik heb hierna nog een poging gedaan om sociaal werker te worden en leraar geschiedenis via de scholen waar ik toegelaten ben via een eenentwintig-plus test (een test om te bepalen of je het niveau van een HBO of universiteit aan kan wanneer je geen HAVO of VWO diploma hebt), de lesstof was erg saai en ik was vaak in de klas aan het knikken omdat ik overeenstemde met de informatie die ik te horen kreeg en al kende voordat ik op de school aan kwam. Bij de geschiedenis lessen vond ik dat er een extreem westerse bias heerste, ik kan er niet tegen dat ik de enige was die kritische vragen stelde en daarop aangevallen werd, keer op keer maar weer. Ik was veel aan het leren maar niet persee wat er van me verwacht werd dat ik zou leren, ik wilde meer weten, ik wilde een breder pespectief, dit bracht mij tot de conclusie dat wij door een elite geregeerd worden die al honderden jaren aan de macht is. Daardoor ging ik die elite onderzoeken en kwam ik bij de meest gruwelijke dingen terecht en ik snapte toen ook waarom er zo een bias was in mijn geschiedenisleraar-lesstof, dit was de genade klap. Ik kwam in een langdurige depressie terecht, sliep niet of amper meer en ik werd geopsedeerd de waarheid te vinden. En hoe dichter ik bij die waarheid kwam hoe verder ik wegzakte in een landurige depressie.
Ik werd kwaad op de nieuwslezers, film en muziek industrie omdat ze mijn familie en vrienden aan het indoctrineren waren, weinige van hen hadden enig benul hiervan. Laat staan dat ze konden verklaren waarom en tot welk doeleinde deze indoctrinatie plaats vond. Ik voelde me vervreemd van iedereen zelfs mijn eigen familie, mijn depressie en de verslavingen (Gamen en Wiet) werden steeds heviger.
Er vind een langere periode van stagnatie plaats, ik zal nooit meer helemaal worden wie ik was of had kunnen zijn.. ik kon dit niet accepteren, ik bleef in het donker strompelen, opzoek naar afleiding en hoop.
Er zijn bepaalde mensen die goed zijn voor anderen en de wereld, lange termijn denkers die een positief verschil proberen te maken, deze mensen hebben een deel van mij in leven gehouden. Op een gegeven moment zag mijn familie hoe slecht ik er aan toe was en toen zijn ze mij serieus met begrip beginnen te helpen met de beperkte middelen die ze hadden, dit gaf mij weer een plaats waar ik veilig was en me kon uiten. Ik heb psyciatrische hulp gezocht daar bovenop. Sindsdien ben ik langzaam gestopt met de wiet en games, ik gebruik geen wiet meer en game nog maar heel af en toe. Ik ga de aankomende maand beginnen met een opleiding grafische vormgeving en ik ben weer begonnen met sporten, mijn lichaam was behoorlijk verzwakt. Langzaam maar zeker krabbel ik uit dat donkere gat waar ik steeds dieper in ben gevallen over de jaren heen. Het is een lange weg omhoog maar ergens daar boven schijnt de zon, ik ben nu zevenentwintig jaar oud en ik ga me niet langer verstoppen voor de wereld die mij niet begrijpt, het is tijd om te klimmen.
Die 3-5 heb ik ook gedaan, toen ik een rekensom op het bord voor een klasgenootje moest geven.
Logica: "spijt" is zinloos. Je deed toen wat je het beste leek, met de kennis die toen had. Met de kennis van nu kan je stappen WEL nemen.
Ik heb alles van Rick and morty gezien dus heb automatisch een IQ van 180+
@lol en sarcasme is niet aan jou besteed. Woosh, it went right over your head
Ik heb nooit het stempel van hoogbegaafdheid gekregen noch zal ik ooit beweren dat ik hoogbegaafd ben, maar dit verhaal weerspiegelt wel ontzettend goed hoe ik mijn schoolcarrière op de lagere en middelbare school heb ervaren.
Uiteindelijk heb ik op vrij laag niveau (VMBO Kader) zonder ooit een boek open te hebben gedaan toch mijn diploma gehaald met goede cijfers.
Maar, toen ik daarna op het MBO kwam vond ik het niveau zó laag dat ik daar al helemaal geen motivatie voor op wist te wekken.
Eindstand: geen diploma.
Dan ben je fucking dom. Zelfde opleiding tl dan . Nooit voor geleerd ook niet voor mbo. Alleen stage is kut. Ik kon niet met collega's opschieten enz
Als je gehele groep van zwakke tot hoog begaafde wilde doen is het voor de slimme saai en voor de onderste te moeilijk.
Helaas word hier zelden iets aan gedaan.
Vreselijke toestanden,
Kinderen komen niet door een school, terwijl ze hun tijd verloren laten gaan,
Een verschrikkelijke achterstand om zo laag te blijven doormodderen,
Later bleek zij in de hoogste baan te zitten zonder 1 enkel diploma,
Ongelovelijke drama's,
je tas vol diploma's is nergens ingezien, Men geloofd je met een super mooi Barbie gezichtje en een zeer gemotiveerde vlotte babbel,
@@ldevries4026 Zonder Diploma kom je geen enkel groot bedrijf binnen, die eisen Diploma's op.
Maar als ze iets aan ZZPer die thuis werkte uitbesteden wegens personeel tekort?
Stapel tijd schriften van TU Delft op tafel + studie boeken!
Dan geloven ze dat je geslaagde bent met eigen bedrijf en laten ze alles doen, ook als je geen Bachelor of Master haalde.
Ik zag dit, geniale man maar Nederlands was ondermaats.
Zijn VMBO vrouwtje schreef boeken en was zeer goed in vele talen, maar rekenen kon ze niet,
Dit Alfa vrouwtje + Beta mannetje en leken zeer deskundigen die alles opgelost hebben.
Beide geen diploma omdat ze een deel miste. gemiddelde van 7 of 8 maar een 4 voor Nederlands en je haalde VWO nooit...
Het oude papier of konings dag koopje van studie boeken die hij nodig had waren voldoende.
Ze gaan er dan blind vanuit dat een stapel oud papier neer leggen er ook wel hoge opleiding zal zijn.
Alleen nooit ergens solliciteren, dan val je door de mand.
Zo krijg je nu 2 ouderen met AOW waarvan iedereen denkt, die hebben het gemaakt en perfecte opleiding.
En nu moeten deze slimme handige mensen voor hun C.V. ketel Erkende monteur vragen voor veel geld voor onderhoud?
Die dubieuze schoonmakers die meer stuk maken als goed doen zitten daar nog tussen, regering kan alles eisen maar ze komen er daar nooit in.
Den Haag maakte wettelijke regels maar niemand komt controleren wie er onderhoud of plaatsing heeft gedaan!
Mooie goed bedoelde regels die niemand gaat controleren zolang er niets fout ging.
Koste iedereen veel geld en gesjoemel bleef.
ik heb zelf VMBO-TL gedaan, en MBO 4 laboratorium techniek gedaan ik denk dat die MBO mij toch gered heeft want ondanks het niveau erg laag was was het toch zn beetje de theoretisch zwaarste MBO. Ik kon alles wel gemakkelijk maar niet zonder te leren want je moest het wel echt kunnen, eventueel een aanrader voor jou!
Geweldige video! Ik ben 45, en pas aan de slag gegaan met mijn hbh, iets dat ik erg lang uitgesteld heb sinds dat dit vastgesteld is. Maar ik moet er nu meer aan de slag, omdat ik vastgelopen ben. Deze video ga ik iedereen laten zien, wat een frustratie had ik in mijn jeugd.. Tot nu toe eigenlijk.
Dankjewel!
En dan heeft ze het nog niet eens gehad over stoornissen zoals ASS, AD(H)D en dyslexie die veel voorkomen onder hoogbegaafde kinderen, en het moeilijker te maken om hoogbegaafdheid te detecteren en er mee te dealen.
grappig dat je dat zegt, want bijna alle kwaliteiten die ze opnoemde zijn m.i. kenmerken van ADD..
@@SUMERUP Komt omdat er veel overlap is. Maar dat is denk ik vaak ook de reden dat er ten onrechte wordt gedacht dat die andere aandoeningen aan de hand zijn als het eigenlijk alleen hoogbegaafdheid betreft. Ik heb dus mijn twijfels over die correlatie. Wel qua diagnoses, zeker, maar ik bedoel feitelijk.
Dat komt omdat die stoornissen simpelweg labels zijn die bedacht werden door een handvol leden van de American Psychiatric Association om gedragskenmerken te classificeren die zij subjectief als ‘problematisch’ bestempelen. Ieder kind met een bovengemiddeld IQ kan bij de psycholoog buitenwandelen met een diagnose, simpelweg omdat zij zich niet zoals een gemiddeld kind gedragen.
Ik ben zelf met ASS gediagnoseerd. Om precies deze reden was ik het er totaal niet mee eens. Na 4 jaar tegen dit label te vechten uiteindelijk een second opinion, en wat bleek: Geen ASS, wel o.a. ADHD
Hoogbegaafden volgen dit het best op 1.5 of 2.0 snelheid
Ik kijk alles op 2x snelheid, wacht eigenlijk op een functie voor 2.5x haha. EDIT: Gevonden, er schijnt een extensie voor te zijn!
@@frankdehobbit8989
Jullie zijn gewoon een stel add/adhd'ers xD
Je skipt zeker ook een hoop filmpjes xD
Nou ik heb de video op normale snelheid gekeken, maar ik denk dat men me dat zou kunnen vergeven omdat het Nederlands niet mijn moedertaal is en ik niet in een nederlandstalig land woon- ik leer de taal gewoon als hobby :)
@@frankdehobbit8989 graag de link naar de extensie
@@jackfordon7735 interessant! Waarom
Leer je Nederlands als ik vragen mag?
School maakt je niet slim . Op school volg je een vertraagd traject dat het gunstigst is voor de maatschapij zodat er niet teveel en niet te weinig werkkracht in de samenleving komt
Daarom moeten er ook scholen komen die op eigen tempo van de leerling werken.
waarbij de leerling zelf de vakken kan kiezen die hij/zij wil leren, en niet wat hem/haar door de keel wordt geduwd. wat nu wel is volgens het huidige traject.
Op school willen ze zorgen dat je erin past, en je niet boven de rest uit komt. Er word geen rekening gehouden met de student of leerling
Dan heb je gewoon op een slechte school gezeten
@@theultimatekrent7776 dat is onzin
zeker, maar je milieu, dus de kansen die daardoor wel of niet krijgt zijn meestal medebepalend. met de groeten van Boris Johnson.
Hoewel ik technisch gezien waarschijnlijk niet hoogbegaafd ben - voor zover dat er toe doet - is dit verhaal op vele punten zeer herkenbaar voor mij. Mijn eigen schoolcarrière was, met name in sociaal opzicht, traumatiserend, maar liet mij ook op de middelbare school zonder de voornoemde psychosociale vaardigheden die je nodig hebt om te presteren. En niemand die mij kon uitleggen waarom ik dat zou moeten - heel simpel: meritocratie - dus aan motivatie heeft het mij heel lang ontbroken. Deze problemen werden verergerd doordat ik vanaf mijn zesde geen vader in huis had, vermoedelijk degene die een cruciale rol speelt bij het ontwikkelen van psychosociale vaardigheden.
Hoe het ook zij, na lange jaren vol schoolleed en verschillende psychologen die geen raad wisten met mijn "faalangst", heb ik (met enige hulp van bijv. Jordan Peterson en een degelijke psycholoog) geleerd wat het betekent om een (hoger) doel na te streven en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf. Ik ben intussen 30. Hoewel niet al mijn oude problemen zijn verdampt en het leven nog voldoende shit aanbiedt, ben ik onder de indruk van de transformatie die mijn leven heeft ondergaan.
Al met al had ik het veel erger kunnen treffen, en mijn intelligentie is net zozeer een verzachtende factor geweest als een complicerende. Wat bepalend is voor de uitkomst, heb ik geleerd, zijn de mensen om je heen, en het systeem waarin je moet werken. Als je nu een tiener bent met ouders hebt die het voor elkaar krijgen om bij elkaar te blijven en jou ook nog eens correct weten te stimuleren, als je op een school zit die jou weet te motiveren, als je een vriendenkring hebt waarin men elkaar opbouwt i.p.v. afbreekt, knijp dan maar in je gezegende gouden handjes, want dat is alles wat je nodig hebt. Het maakt niet uit wat je er uiteindelijk mee doet - voor mijn part word je huisvrouw/man - maar de kans is dan in ieder geval klein dat je in dat diepe donkere gat belandt waar ik zoveel over lees in de andere comments. Schaam je er ook niet voor; het is je gegund.
Dude. Ik ben 36 en heb bijna hetzelfde meegemaakt. Sinds Jordan Peterson, een goeie psychotherapie, een baan waar mensen mn talent benoemen en een gezonde dosis zelfvertrouwen die hierdoor is ontstaan voel ik me een compleet ander mens. Ik ben aan het studeren en kom maar niet toe aan het maken van de opdrachten. Voelt als een beest dat verslagen moet worden
@@eltjeau Ik was 9 toen mijn vader overleed, ben nu 50 en aan het studeren. Het leren gaat mij best goed af, maar mijn opdrachten zie ik elke keer weer tegenop.
Voor mij zijn ze nooit goed genoeg. Als ik ze inlever vinden ze mijn opdrachten vaak prima, ze zeggen vaak dat ik het mezelf niet zo moeilijk moet maken!🤔
Makkelijk praten. Als ik eenmaal aan mijn opdrachten zit gaat het vaak vanzelf en kom ik zelfs soms tijd tekort. Die Jordan Peterson, heb je die ontmoet of heb je boeken gelezen?
Jordan Peterson is een charlatan en hetgeen hij verkondigd heeft over het algemeen geen wetenschappelijke basis. Pas ermee op. Zeker tegenwoordig laat hij duidelijk zien wat voor een extremistisch en intolerant gedachtegoed hij eigenlijk ondersteunt.
Verder natuurlijk heel prima dat je je leven op de rails hebt gekregen. Maar dat heb je zelf gedaan. Ik zou bijna zeggen, ondanks Jordan Peterson dan dankzij.
Nog nooit, maar dan echt nog nooit heb ik zo'n goede nederlandse speach gezien omtrend opvoeding van kinderen!
@ZionHillCalling Wat ben jij gemeen! Ze mag toch gewoon kijken en een eigen mening hebben.
zeker, en gepassioneerd.. heerlijk!
I understand 15 languages and I'm so low in the social hierarchy I'm not even in it. She is so right.
Achim König I know the feeling love. Almost everything that is great and beneficial for the society, is ruined by the society. Keep your chin up, it’s a cold world out there x
@@8sho8 all the best to you
Aho brother. It's devastating, the grief of realising the consequences of the lack of support and recognition.
Ik ben hoogbegaafd en toen ik op school zat was er niet zoveel bekend over begaafdheid waardoor ik mijn eigen copingsmechanismen heb ontwikkeld. Enerzijds goed geweest. Ik heb mijn creativiteit los kunnen laten op het vinden van 'passende' gedragspatronen maar anderzijds heb ik tot kort geleden nooit geleerd hoe ik echt interne verandering en ontwikkeling teweeg moet brengen. I had to teach myself that I can do hard things. Maar falen is zo een 'niet optie' dat het inderdaad vaak een beslissingsfactor is. Alles om maar nieg incompetent over te komen. Het is zo lastig om dingen te doen die ik niet wil doen. Echt, ik wil wel maar de rest van lichaam en hoofd werkt niet mee. Totdat ik in een time crunch kom of te maken krijg met een concept welke niet zwart wit is. Ik zeg altijd: ik verdrink aan de oppervlakte maar kan ademen onder water. I thrive in complexity. Het onderliggende systeem van waar ik mee bezig ben moet een bepaalde mate van complexiteit en uitdaging met zich meedragen alvorens mijn denkvermogen zich in wil zetten.
Wat mij ook veel heeft geholpen is het perspectief van asynchrone ontwikkeling, op hoogbegaafdheid. Contrary to popular opinion: begaafdheid betekent niet alles kunnen, eerder een vroeg ontwikkelde specialiteit hebben en informatie in lagen verwerken. Meer lagen dan de gemiddelde mens. Veel. Meer. Lagen.
Gappie dat is t juist haha 😂 kijk je eerste woorden wie zegt dat
@katja peeters wat is je verheldert met je domme comment 😂
Jaa herkenbaar. Hier ook een die goed gaat op hoge complexiteit
Iets met een spijker en een kop! Dank!
Wat een prachtige lezing ! Ik ben er erg geroerd door en herken veel. Ik wilde ook nooit mee op schoolreis...zo grappig dat ze dat bv noemt ! Echt heel goed. Maar ik ben geen hoogbegaafde maar een HSP, dus hooggevoelige waarvan ik vind, dat alles wat hier gezegd wordt ook geldt ! Wie is deze gepassioneerde spreekster ? Ik wil haar graag vanuit mijn hart bedanken.
😅 Dat mensen oooit in die term hebben kunnen trappen. Hsp pff sjongejonge zo oppervlakkig als een amerikaanse suikerboost.
Klopt, ik ben óók HSP en niet hoog maar w.s. wel bovengemiddeld begaafd, zo is mijn dochter ook getest met zes jaar en herken veel bij haar en ook bij mijn vader.. Maar ook al die zorgen,het hoofdje stond en staat nooit stil..
ik ben een HSS-HSP met sterke vermoedens van hoogbegaafdheid. Veel zaken in de video komen inderdaad overeen met HSP-zijn zoals uitgebreid, diep & stappen vooruit denken. Ook de omgevingssensibiliteit is herkenbaar voor hoogbegaafden. HB's hebben vooral een zeer grote leerhonger. Ik denk dat dat het meest onderscheidende kenmerk is tussen de 2 'labels'.
Heel herkenbaar en scherp geobserveerd!
Voor 't eerst dat ik zo'n compleet verhaal hoor hier over.
't Had mooi geweest als we dit 50 jaar geleden al bewust waren.
Dank u wel. Deze dame kan alles zeer goed uitleggen.
Ik moet bekennen dat ik eerst dacht dat het komisch bedoelt was, dus ik zat nogal te wachten op de clue.
Godsamme, zo herkenbaar. Mijn zoon is er bijna onderdoor gegaan. Maar gelukkig heeft hij zich aangepast. Hij gaat in ieder geval naar school, het laagste niveau. Zo verdietig.
Met een hoog IQ komen ook vaak hoge verwachtingen van de buitenwereld. Zelf vond ik dat pittig moeilijk om mee te dealen, maar ging er wel altijd voor. Dus hoera hoera, ik heb een diploma! Hetgeen ik veel moeite mee heb gehad was om uiteindelijk er voor te kiezen om niet een universitaire studie te doen, maar een HBO studie: animatie de kunst academie! Mijn ego en de verwachtingen van anderen hebben vooral in de weg gezeten met het maken van deze beslissing, onder het mom van "je bent toch slim, dus dan moet je universiteit gaan doen". Alsof ik mijn slimheid ineens zou weggooien door niet een universitaire studie te doen. Ik ben zo gelukkig dat ik gekozen heb voor iets waar ik zelf zo vol met passie over ben. Ik kan mijn inzicht gebruiken in beweging en timing, dingen die ik in het dagelijks leven gewoon waarneem, en mezelf op die manier uitdagen. En ondertussen lees ik in bed lekker boeken over alle andere dingen die me interesseren.
Lieve hoogbegaafde mensen (en natuurlijk ook alle andere mensen), vertrouw alsjeblieft op jezelf en kies voor dat wat je gelukkig maakt.
When you're right, you're right. Same for me. Groeten.
Voor deze mening heb ik alleen maar respect..Wie het laatst lacht..
Ik ben na een mislukte universitaire studie ook HBO gaan doen. Niet dat ik hoogbegaafd ben, maar een universitaire studie leek logisch omdat ik altijd slimmer was dan mijn klasgenoten... alleen bleek de studie en werkwijze niet bij mij te passen. Motivatie of een gebrek daaraan, creativiteit, het sturen van waar je je onderzoekende neiging/vaardigheid op richt, psychosociale omgang... dus wat in het filmpje genoemd wordt: alledrie gingen mis. Op het HBO deed ik media design, zie daar de terugkeer van/naar creativiteit.
Dankje! U ook! Ben zelf niet hoogbegaafd, omdat ik VMBO moest doen en vanwege dat ik vanaf m'n geboorte zuurstof tekort had. Maar gelukkig zit ik momenteel op een HBO opleiding door mijn doorzettingsvermogen en door dat ik gelukkig wel op sommigen gebieden goed hulp kreeg. Maar goed, ik weet zolangzaamhand wel goed hoe de maatschappij en de overheid in elkaar zit. Heeft allemaal te maken met corruptie helaas.
Anna Blom Zelf ben ik begonnen op het gymnasium, afgestroomd naar de HAVO, en die met de hakken over de sloot gehaald omdat ik me alleen maar met muziek bezig hield. Toen ben ik van de Pabo via CMD op de HKU beland. Daar kon ik ook maar mee stoppen omdat de programmeervakken me niet interesseren, en ik er dus niets voor deed. Nu ben ik begonnen aan een bbl opleiding tot zelfstandig werkend kok, mbo dus. Zelfs met één dag in de week naar school gaan heb ik moeite omdat ik me niet begrepen voel. De kloof.
2 jaar oud. "Is blauw wel blauw?" Nu al een filosoof.
Ik moest daar aan Descartes denken.
Zoals verscheidene hier heb ik ook een hoog IQ maar geen enkel diploma van enige waarde. Dit filmpje kwam ik bij toeval tegen en de titel sprak me gelijk aan. Zelf heb ik ook veel moeite gehad met het middelbaar onderwijs. Op de lagere school ging alles van een leien dak, ik was 1 van de jongste leerlingen maar had als klein jochie al door dat niemand in mijn klas dezelfde ontwikkeling doormaakte, mijn gedachtegang was anders en veel complexer, als kind zijnde ging ik twijfelen aan mijn zijn en kunnen en vervormde mijn gedachtegang om zoveel mogelijk bij de groep te horen. Helaas heb ik me altijd een buitenstaander gevoeld, ik kreeg wel vrienden door grappen en grollen maar als ik nu terug kijk weet ik dat het allemaal niets voorstelde, de vrienden van toen boekten progressie in hun studeren en loopbaan en van een emotionele band was geen sprake.
Mijn denken is nog altijd een warboel, ook het schrijven van dit bericht gaat met moeite omdat ik niet gefocust kan blijven, er schieten constant ideeën, vragen en oplossingen door mijn hoofd. Naarmate de jaren verstrijken lukt het me hier beter mee om te gaan maar het staat me nog altijd in de weg, graag had ik het anders gezien, ik vraag me af hoe het was gelopen onder de juiste begeleiding, wie weet had ik dan iets kunnen betekenen voor de mensen om me heen. Uiteraard, voor praktische alledaagse zaken is niet veel kennis benodigd maar hebben we het over het creëren van medische oplossingen of het aanpakken van technische problemen op het gebied van duurzame energie dan is wel degelijk een goed pakket vakkennis noodzakelijk.
Ik zie mijzelf niet als bijzonder door het hoge IQ, in mijn geval is het IQ eerder een belemmering dan een verrijking geweest, Een ieder kan bijzonder zijn, dit ligt grotendeels bij onszelf, wat doen wij met onze gaven? houden we er krampachtig aan vast in de angst het kwijt te raken of doen we ons uiterste best er het meeste uit te halen? Het is daarbij wel van belang dat er gespecialiseerde begeleiding is, zeker voor jonge kinderen. Juist die eerste jaren zijn zo belangrijk voor de vorming van een mens. Reik uit de juiste handvatten! in het belang van ons allen.
Mee eens. Bent u al eens op Asperger syndroom getest? Ik herken dat namelijk helemaal. Ik heb Asperger (of liever gezegd, ik bén Asperger). Nuttige tip is om elke bezigheid te zien als een (zelf)opgelegde taak die af moet voordat er iets anders mag. Dat is geen leuk bestaan want je bent je eigen slavendrijver, maar er komt dan tenminste vaart in wat je doet.
Ik begrijp je best. Probeer nu je volwassen bent, verantwoordelijkheid voor je leven op te nemen. Maak keuzes & ga er voor!!!
chrisa als je dat nooit hebt geleerd, dan is dat behoorlijk moeilijk.
De dingen die ooit in je hoofd zaten zijn allemaal voortijdig afgekapt wegens: dat kan echt niet hoor. Als je dat maar vaak genoeg hoort, dan hou je weinig over.
Het maakt het moeilijk om dan later alsnog die beslissingen te nemen.
@ZionHillCalling wow... je hoeft niet jouw pijn haat te laten verspreiden, ik snap dat je je onzekerheden probeert te verbloemen, is niet nodig. We zien je heus wel. Huidskleur heeft niets met spelfouten te maken.
Ik ben ook 'hoogbegaafd' (autist) en naast dat ik naar de middelbare school gaan eng vond (sociale angst), en geen vragen durfde te stellen, was het na 1 jaar niet interessant meer en stopte ik er veels te weinig moeite in.
Ik denk dat ik ondanks mijn angst méér persoonlijke aandacht nodig had om een diploma te behalen.
Niet meer naar de middelbare school hoeven (zonder diploma) was het meest gelukkige gevoel dat ik ooit heb gehad. Nu (30+) leer ik dingen zelf via TH-cam en boeken, want dat werkt veel fijner dan school. Ik heb eindelijk 'door' dat dingen leren erg veel tijd kan kosten en dat ik het moet zien als een doel op lange termijn. Mijn gevoel van motivatie en concentratie is wel vluchtig, en ik heb natuurlijk niets op papier staan. Dus ik denk dat ik een mooi voorbeeld ben van iemand bij wie het 'fout' is gegaan.
Ik vind bijna alles in dit filmpje zo herkenbaar dat er wat tranen vloeiden. Alleen het vragen stellen aan mensen om mij heen deed ik niet, en ik had altijd moeite met de vraagstelling op toetsen.
Ik ben gestopt met school in het 3e jaar HBO. Ik zakte voor mijn stage, omdat het allemaal kankerlijers waren. Ze gingen mij uitbuiten, gaven geen begeleiding omdat ik slim was, en ik was te bijdehand. Toen mijn rechtvaardigheidsgevoel ging opspelen, ben ik weggestuurd. Ik ben toen ook meteen met school gestopt, omdat ik mij schaamde voor de rest van de klas. We zijn nu ruim een jaar verder, en ik heb zoveel problemen gekregen omdat ik als 22 jarige hoogbegaafde ongeschoold werk moest zoeken, en ook nog door de proeftijd moest komen. Dit is mij niet gelukt, dus ben ik mij gaan focussen op mijn favoriete sport: Zeilen. Het resultaat: Meerdere prijzen gewonnen met wedstrijden, en ik heb ergens een jaar lang gratis boten mogen huren, omdat ik een reddingsactie uitvoerde die zo knap was, dat ze die nog nooit hadden meegemaakt.
Inmiddels is mijn oude school ook op de hoogte gebracht van mijn hoogbegaafdheid, en zij gaan zich nu ontzettend inzetten om voor mij een "speciale" stageplaats te regelen waar ik als hoogbegaafde lekker out of the box mag denken. En wat betreft mijn oude stage: Ik heb met mijn creatieve kant genoeg argumenten verzameld, dat bijna iedereen het goed vind dat ik met een breekijzer de tanden uit hun bek ga slaan! "Reyer en Dick, wees gewaarschuwd!!!"
veels, de s is te veelS. te veel
@@robertheinrichvonseyfenste267 Geeft het je voldoening om iemand te wijzen op een spelfout? Ik hoop het voor je...lijkt me pijnlijk om te beseffen dat er niemand is die jouw "bijdrage" waardeert.
Rick Verdonschot 😂🤣😂🤣😂🤣
Zo hoogbegaafd ben je dan niet?
Bijzonder.. Ik realiseerde me pas op 18 jarige leeftijd dat andere mensen NIET dachten zoals ik. En dat was pas nadat ik in gesprek geraakt was met iemand die ook hoogbegaafd was, en dit nadrukkelijk benoemde.
Ik moest op de tafel gaan staan. Over de mensen heen kijken. Hij vroeg me 'hoe voelt dat?' Ik vond het maar niks, ik wilde niet boven de anderen uitsteken. Maar hij legde juist uit dat dit mijn realiteit is. Ik ben nu eenmaal slimmer dan de gemiddelde mensen om mij heen. Ik denk veel sneller, ik observeer beter, maak slimmere keuzes. Ik bedenk scenario's die in andermans hoofd niet opkomen.
Ik heb toen geen belijdenis van mijn geloof afgelegd omdat er in de belijdenis stond dat ik actief moest proberen mijn zondige aard (wat dit ook mocht wezen, ik vond mijzelf helemaal niet zondig) aan te vechten, dus ook geen porno meer kijken. Dit kon ik niet onderschrijven als 18 jarige, single and horny. Maar toen ik vroeg hoe de andere jongens van mijn leeftijd wel belijdenis af konden leggen, vertelde hij mij dat 'ze hier niet bij stil staan. Dit komt simpelweg niet in hun hoofd op.'
Ik vond het zo'n rare realisatie... dat andere mensen minder nadachten dan ik. Terwijl ik mijzelf juist 'dom' vond omdat ik niet goed begreep hoe anderen hun leven leidden. Ondanks mijn motivatieproblemen heb ik toch VWO gehaald. Ik heb mijn tienerjaren zeer eenzaam ervaren, en achteraf gezien snap ik dit goed. Mijn hoogbegaafdheid is nooit erkend door mijn ouders, en zelfs nadat ik het aangekaart had, is er niks mee gedaan. Psychologische hulp, 'dat heb je toch niet nodig? Je bent toch slim genoeg? Dat kost alleen maar geld.'
Voor mij is het te laat (de rework van het onderwijs), maar ik hoop van harte dat er meer realisatie komt bij de bevolking dat er voor elke zwak begaafde ook een hoogbegaafde rondloopt. En beide hebben aangepaste hulp nodig. Een laag begaafde gaat fysiek dood zonder hulp, een hoogbegaafde sterft 'slechts' mentaal.
Tip, doe een MBTI test. Waarschijnlijk ben INTJ of INTP en als je je type eenmaal weet dan begrijp je jezelf veel beter (moet je je wel gaan verdiepen in je type)
Haha je bent niet hoogbegaafd.maar juist gewoon verslaafd aan porno.dat je bovendien ook nog geen moraal hebt maakt je een beetje een triest figuur.
Wonderbaarlijk bewoord 🫡
Allereerst moet een hoogbegaafd kind sowieso herkend worden. Zowel door de ouders, als door de leerkrachten, of des noods door één van beiden. Als geen van beiden gebeurt, is het kind gedoemd.
En dan heb je nog van die domme kinderen die door hun ouders als slim bestempelt worden
Dat is helemaal de hel
@@alexvanhorssen7914 die nog net geen vlag uithangen als hun kind een 7 haalt 😂
Niet te veel drama maken. Je gaat niet onder een brug eindigen omdat je een onprettige lager- en middelbare schooltijd had. In tegendeel, in onze samenleving heb je je hele leven kansen om je kennishonger te stillen en tegelijk een relatief comfortabel leven te leiden.
Uiteindelijk is school toch gemaakt om trouwe werkers te creëren voor de maatschappij.
Joppe dit dus 💁🏽♀️
Dat klopt, Joppe, maar je kan dat zowel negatief als positief zien. Jij koos er volgens mij voor om het negatief te zien.
@@EaglePicking Positief, negatief. Ik vertel het zoals het is. Alleen heeft niet iedereen dit door. En inderdaad, wil je volgens "het systeem" leven is het positief, maar wil je dat niet en dat kan zeer waarschijnlijk het geval zijn ben je hoogbegaafd, dan is dit negatief.
@@joppe1947 Ja dat klopt. In dat geval zijn er ook andere mogelijkheden. Persoonlijk ben ik een hoogbegaafde autodidact en heb ik mijn diplomaatje gehaald via de centrale examencommissie, kwestie van toch iets te hebben. Maar in feite heb je, als je het goed genoeg kan uitleggen en als je genoeg skills hebt, geen diploma nodig. Ik ken verschillende mensen, waaronder mezelf, die goed tot zeer goed hun boterham verdienen zonder enige hogere studies.
Echt he!
dit is letterlijk woord voor woord exact mijn leven tot nu toe..... goed om te weten dat er steeds meer hulp voor komt
Maar wat als je dit allemaal hebt doorgemaakt en nu ouder bent?
De lagere school was nergens moeilijk, maar dan was ik ook alleen bezig met waarin ik geïnteresseerd was. Ik herinner het als een tijd waarin ik enorme ideeën had, ik moest aan mijzelf denken toen ik het verhaal over Robbie hoorde die een aanval had uitgedacht, zo herkenbaar. Dat is toch heerlijk! Lekker leven en creatief zijn!
Zoals een ander hieronder aan heeft gegeven is helaas ook mij veel ontgaan in de middelbare school. Ineens deden bepaalde zaken ertoe, die er eigenlijk niet toe doen, zoals kleding. De stof.. moeilijk? Absoluut niet, maar het duurde wel lang allemaal.. Zelfs een vak extra genomen zodat ik TL kon slagen. In mijn laatste jaar verloor ik een van mijn ouders aan kanker. Vanuit school redelijke steun en opties, maar ik koos ervoor mijn examens toch te doen, want ja.. het moet nou eenmaal gedaan worden. Tot verbazing behoorde ik in resultaat tot de top... Goed.., het moest maar over zijn.
Vervolgens aan het MBO gestart ipv Havo ivm mogelijk falen ivm werkdruk. Slim? Geen idee, meest veilig wellicht. Aangekomen op het mbo leek het wel een kwadraat van de middelbare school. Fijn? Absoluut niet, maar echt keus had ik niet. In 3 jaar twee diploma's gehaald mbo niveau 4. Op naar het HBO. Stom genoeg. Eindelijk dacht ik. Een niveau van sociaal en niveau in kennis waar ik echt iets aan heb! Helaas... dit was niet het geval. Mijn interesse week enorm af naar het ondernemerschap in plaats van het "normale" leven. Ik koos er na ongeveer driekwart jaar voor om te stoppen met de opleiding Bedrijfskunde MER.
Ik besloot te gaan leren van ondernemers en dat is wat ik deed.
2018. Geen HBO papiertje, enorme drijfveer om te werken en functioneren, om creatief te zijn om iets te bouwen, alleen geen functies op niveau. Ik voel mij enigszins slachtoffer van het de gang van zaken. Ik heb nooit echt de kans gekregen om mijn capaciteiten te laten zien. Het moest altijd via de maatstaf van iemand anders.
But.. Still standing strong. Passie voor muziek ontwikkeld en zodoende daar ook druk mee in de weer gegaan.
Het voelde even goed om dit te delen.. Het is wat het is en ik denk dat vroeger bij mij ook geen hoogbegaafdheid vastgesteld kon worden. Faalangst, onderpresteren omdat dat is wat 'normaal' is. Hielden mij in een ijzeren greep. Ik ben blij dat mijn bewustzijn hier voorbij is en dat ik nu een stuk duidelijker zie. Dat mag ook wel gezien de leeftijd.. Ik ben 23 jaar oud, of jong natuurlijk. Het zou mooi zijn in de toekomst toch nog kansen te krijgen die op niveau zijn. Ik wens dit voor iedereen die eenzelfde soort weg is toegekend door.. tja.. Het systeem.
Ik ben er zo één, zonder enige pretentie. Ik zie er tot heden van af. Ik lijd er nog steeds onder. Dagelijks. 44 jaar inmiddels. Dank voor deze knappe voordracht. Moge het allen helpen op hun pad, tot hun talenten te ontwikkelen, in vertrouwen. Ik blijf zoeken -naar wegen tot mezelf-. Ik zal deze vinden en deze voordracht zal me erbij helpen. Dank
Ben hoogbegaafd en heb het derde leerjaar overgeslagen. Iedereen denkt dat alles vanzelf gaat, maar dat is echt niet zo. Ik zit nu in het derde middelbaar en heb moeite met studeren, omdat ik nooit in de lagere school heb leren werken. Ik kreeg heel soms wel eens extra oefeningen , maar dat was het dan ook.
Heeft iemand hetzelfde verhaal? Laat het alstublieft weten!!!
Danku
Net hetzelfde meegemaakt. Lagere school enkel door min of meer beetje opletten in de klas steeds boven de 95%. Thuis nooit een boek opengedaan (toch geen schoolboek). Dit werkte zeer goed tot en met het 6de studiejaar...Eens in het middelbaar ging dat natuurlijk iets minder...Ik kan niet zeggen dat ik er met een diploma op zak uitgekomen ben :)
Maar een diploma is NIET het allerbelangrijkste in het leven!
Het allerbelangrijkste is - en niet enkel voor hoogbegaafden, maar let's face it: die hebben misschien iets meer keuze en/of mogelijkheden - dat je iets vindt dat je echt graag doet. Vind je passie, je obsessie, je kunst (als je die aanleg hebt), je creativiteit!
Vind dát wat je volledig bevredigt en passioneel, zelfs obsessief bezig houdt. Dat wat je 's morgens met volle goesting uit je bed doet springen!
Het schoolsysteem zal je er voorlopig bij moeten nemen, zo gaat dat nu eenmaal op dit moment in de maatschappij. Het zal wel evolueren met de tijd, maar op het moment is het nog wat het is: gericht op de middelmaat, of eronder.
Maar laat je er niet door beperken of ontmoedigen. Het leven is méér dan een diploma behalen.
Vind je passie! Wees creatief! Doe iets met je handen misschien! Een mens is nooit gelukkiger dan wanneer hij creëert!
The NoukiMusic ik heb ook bijna hetzelfde meegemaakt alleen heb ik geen klas overgeslagen
Ik herken je verhaal absoluut.
40 nu. Ook 3e overgeslagen. Vanaf het middelbaar was mijn leven het typische leven van een "oddball". Pas een dik jaar geleden tot de vaststelling gekomen dat ik hoogbegaafd was. In basis heeft men mij kort gehouden omdat ik in de vorm zou passen.
Herkenbaar! Ik heb pas op de universiteit leren leren (na VWO, terug naar HAVO, HBO en vervolgens universiteit). Altijd strandde het weer op die feitenkennis. Pas net een jaar geleden ontdekt waarom ik achteraf gezien toch net niet paste in het onderwijssysteem. En vaak net niet helemaal pas bij 'de gangbare manier'.
Dit is tot in veel details een kopie van mijn verhaal, een glimlach van herkenning. Ik had het niet met latijn, maar met frans. Je snapt als zo'n kind alle dingen, maar je kunt het nog niet plaatsen en relativeren. Oef, een opluchting dat ik redelijk zonder al te veel kleerscheuren door de kinderjaren heen ben gekomen. Heel goed verwoord en uitgelegd.
Ik ben nu bijna 17 en zit in 6 gymnasium. Al vanaf jonge leeftijd werd ikdoor mijn ouders gestimuleerd ben om dingen te leren. Zelfs op de lagere school had ik de gelegenheid om meer te doen: ik heb ongeveer 3 jaar plusklas gedaan, in eind groep 8 mocht iedereen op zijn eigen tempo door het rekenboekje werken en op eigen momenten toetsen maken. Er waren zelfs 3 verschillende niveaus voor de rekenboekjes, zodat iedereen beter op zijn eigen niveau kon leren. Toen ik dat boekje in de helft van de tijd uit had, mocht ik tijdens de rekenles op de laptop van school, en heb op aanraden van mijn vader zelf een beetje leren programmeren in html, css en javascript. Waar m'n engels vandaan kwam weet ik nog steeds niet, maar ik denk door alle games die ik speelde en de minecraft video's die ik destijds keek. Soms hadden we geschiedenis, aardrijkskunde of techniek toetsen waar je een beetje voor moest leren, we moesten zelfs 2x per week huiswerk maken.
Op de middelbare ging leren me dan ook gemakkelijk af. Ik heb ook hier meegedaan aan verschillende plusklassen en buitenschoolse activiteiten zoals science4u en nu pre university college. Ik ga hoogstwaarschijnlijk cum laude slagen (behalve als ik net iets te lui word). En gelukkig heeft de jeugd van tegenwoordig de mogelijkheid om met het internet dingen zelf uit te zoeken en dingen te leren.
Gelukkig hebben mijn ouders me nooit een IQ test laten doen, wanr het zou me niks verbazen als daaruit was gekomen dat ik hoogbegaafd ben. Nu ben ik gewoon 'die slimme jongen' in plaats van 'de hoogbegaafde jongen (die waarschijnlijk geen moeite hoeft te doen).' Ik denk dat het onderwijssysteem op het punt staat te veranderen, want dit probleem wordt steeds bekender. Maar zelfs zonder verandering van het systeem, zijn er nu gelukkig de tools om makkelijk zelf dingen te leren. Nu moeten alleen de ouders hun kinderen nog stimuleren om dit ook te doen.
je klinkt als iemand die heel graag had willen horen dat hij hoogbegaafd was
@@Daniel-yt7ry Het is wel een leuke flex, laat ik eerlijk zijn. Maar het boeit me na 3 jaar nog steeds niet echt, ik was en ben niet zo'n fan van labels. Zo lang ik me vermaak ben ik tevreden :)
Wat hier wordt verteld ,is op de realiteit gebaseerd. Hier wordt duidelijk gemaakt, dat van de jonge jaren juist die kinderen vastlopen. Goed dat hier aandacht aan wordt besteed .
Ik ben zelf hoogbegaafd (IQ 141) en ik vindt het lastig dat anderen de lat altijd een stukje hoger voor me leggen. Ik mag bijvoorbeeld niet meer zenuwachtig zijn voor mijn examen want: "Jij haalt het toch wel, Einstein die je bent." Daar wordt ik soms echt moe van. Ik ben ook niet perfect en ik moet er net zo hard voor leren als jij. Dat ik hoogbegaafd ben betekent niet dat ik niet soms tot 12 uur in de nacht zit te blokken op mijn Duits woordjes en dat ik soms moeite heb met natuurkunde. Als iemand in de klas hoger heeft dan mij zeggen ze altijd "maar jij bent toch hoogbegaafd?" Hierdoor krijg ik alleen maar meer het idee dat ik gefaald heb......
Iemand hetzelfde gevoel?
Ik zou het überhaupt niet over je intelligentie hebben maar dat gewoon laten zien, krijg je betere reacties mee
Vraag me af of je wel hoogbegaafd bent dan. Maar mocht dat zo zijn, doe er wat mee. Kan je degelijk geld mee verdienen en als je werk doet wat je uitdagend vindt, zal jij er waarschijnlijk ook meer plezier uit halen :)
Zou alleen niet zomaar tegen anderen zeggen dat je hoogbegaafd bent, want daar maak je geen vrienden mee. Mensen kunnen namelijk best onaardig zijn wanneer het met anderen mee zit, terwijl ze daar geen moeite voor hebben gedaan. Er zijn bijvoorbeeld vrouwen die van zichzelf extreem aantrekkelijk zijn en die vertellen, dat andere vrouwen hun niet graag genoeg zien falen.
Belangrijkste is, laat mensen weten wat ze moeten weten. Niet meer. Met een hoog iq heb je een veel beter beeld op de wereld dan de mensen om je heen. Als ze niet hoeven te weten dat je hoogbegaaft ben, zeg dat dan ook niet. Speel desnoods voor dom, sta erboven
@@menzoznem jaloezie en geld zijn gemene dingen in het leven.
Begrijp ze, als een prof voetballer een schot mist vraag je je ook af waarom. Snap dat zij je niet snappen en leer dat te accepteren en waarderen. Maak er zelf ook grappen over, zelfspot is een zegen.
Dit verklaart veel! Mijn broer is slim maar doet echt niets behalve gamen. Hij heeft veel smoesjes om niet naar school te gaan (toen) en veel smoesjes om niet aan een studie te beginnen (nu al 2 jaar na de vwo). Hij heeft ook geen baan. Wie weet heeft hij tijdens de jaren op school de vakerd manier van denken aangeleerd waardoor hij nu een aversie heeft voor school.
waarscheinlijk een aversie voor al die domme en asociale jongeren die hij om zich heen heeft gehad. Daarbij is het moeilijk om sociale vaardigheden op te doen als je tegen een chimpansee praat, niet dat het chimpansees zijn maar het verschill tussen de gemiddelde mens en een chimp is net zo groot als het verschil tussen een hoogbegaafde en de gemiddelde mens. Het is een totaal andere manier van denken en men heeft mensen op zijn eigen niveau nodig om te socialiseren, je hebt geen zin om je de hele dag dom voor te doen en verbazing of interese te veinzen. Die jonge moet weg uit die games en naar een vereniging waar mensen komen met op zijn minst een bovengemiddelde intelligentie: misschien een schaakclub maar er zijn vast betere ideeen.. maar jij kent hem beter dan ik.
Ik heb hier heel erg moeite mee gehad in de eerste 4 jaar van de middelbare. Heb de meeste toetsen gehaald met alleen opletten in de klas.
Heb toen later wel een omkeer moeten maken in mijn aanpak. Het is nog steeds ontzettend moeilijk voor mij om er tijd aan te besteden. Uiteindelijk kwam ik op mn eigen methode van leren. Wat eigenlijk bestaat uit 15 a 30 min studeren en dan 5 min pauze. Dit doe ik dan maximaal 3x om bijvoorbeeld een toets van 9 hoofdstukken te leren. Ik probeer dan in deze kort tijd vooral de prioriteiten van de theory te specificeren en wat de basis is die daar omheen komt kijken.
Hoop dat ik hier iemand in ieder geval mee geholpen heb want voor mij werkt het en ik zit momenteel in mn laatste weken school.
Volledig en exact herkenbaar. Voor mij ~25 jaar te laat, maar het was ontzettend therapeutisch om erkenning te vinden: Ik wordt er emotioneel van. Mijn verhaal is een geval misdiagnose richting autisme en jarenlang falen om mijn werkelijke probleem gehoord te krijgen door een docent, psycholoog of zelfs buurman. Ik bestel direct het boek.
Het verbaasd mij tevens regelmatig hoeveel verder onze Zuiderlijke buren zijn qua ontwikkelingen in verschillende velden, van zorg tot euthenasie tot dierenrechten, en blijkbaar ook de psychologie. Het stigma hier in NL is dat jullie dom zijn... belachelijk. Misschien moet ik maar eens verhuizen.
We zitten zeker niet verder op vlak van psychologie. Ik ben 15 en heb autisme en aspergers zonder diagnose en ben waarschijnlijk ook hoogbegaafd. Om mijn brein te stimuleren, kreeg ik enkel ondersteuning van mijn vader (ik denk dat hij ook hoogbegaafd is) en één enkele lerares meer dan een paar extra wiskunde oefeningen in het lager kwam er ook niet van. Alhoewel zij mij ook aanraadde om een klas over te slaan (ik deed het niet want ik was bang voor mijn Frans). Je ziet dat het dus enkel individuen zijn die ondersteuning geven; het is niet het systeem dat voor ondersteuning zorgt.
Ook is het het geval, dat vaak de verkeerde personen geholpen worden. Het gebeurt hier vaak dat het laatste kleuterjaar wordt overgeslaan, maar de kinderen die dat mogen zijn vaak, achteraf gezien, de verkeerde. Zo blijven ze bijvoorbeeld achteraf zitten, blijken ze van gemiddelde intelligentie, mogen ze de klas niet overslaan van hun ouders, af komt intelligentie pas later op, dan wordt er ook niets meer aan gedaan.
@@Octochiken Dat klinkt inderdaad zeer herkenbaar.
Dit is zo enorm herkenbaar en zo goed verwoord! Dank!
Dit hele verhaal is 100% herkenbaar.
Op mijn 40e een test gedaan omdat mijn vrouw zei dat ze eea herkende wat ze op de site van Mensa herkende in mij. Ik was een beetje sceptisch maar herkende wel degelijk wat er beschreven was. Na de test had ik mijn twijfels, toen ik de uitslag kreeg kwam ik op 136.
Er begonnen ineens heel veel puzzelstukjes op hun plek te vallen, ik ben dankzij mijn beta overal doorheen kunnen rollen, maar mijn lagere school was een hel. Na mijn lagere school verhuisde ik naar het buitenland en moest naar een Duitse school, ik sprak geen woord Duits, maar binnen een maand sprak ik voldoende Duits om de lessen te kunnen volgen, beta vakken totaal geen probleem. Na iets meer dan een jaar terug naar Nederland en naar de Mavo, groot drama, net gehaald, Havo iets beter, kon me focussen op de beta vakken, daarna VWO, ook dankzij de beta vakken. Op de HTS verveelde ik me mateloos, te weinig uitdaging, na veel moeite (7 jaar) toch gehaald. Tijdens mijn werk heel veel verveling, diverse malen ontslagen, maar nooit begrepen waarom ik niet begrepen werd. Tot mijn 40e.
Nog steeds lastig met werk omdat ik dingen in 5 minuten zie waar anderen 3 weken over moeten vergaderen, maar kan het nu een plaats geven.
Ondertussen 59 jaar en eindelijk wat rust gevonden in mijn werk, maar het blijft knagen.
Het totale gebrek bij de meeste mensen om de verbanden te zien over het grote geheel, of dit binnen het bedrijf is, binnen Nederland of de wereld, daar haal ik mijn drive vandaan, het zien van de lijntjes, de oorzaak gevolg zaken, dat blijft frustrerend dat anderen dat niet direct zien.
of ze zien het wel maar willen de consequenties liever negeren
Als hoogbegaafd peutertje voel en snap je al direct dat je "op de verkeerde plek" zit. Je moet het helaas blijven uitzingen.
Dus ontsnap je via dagdromerij. En stel je de
'waarom' vraag altijd elders .
Ik ben achttien en ik heb nooit gedacht dat ik hoogbegaafd was. Ik haalde wel altijd de hoogste cijfers op de basisschool, maar nu op de middelbare ben ik zelfs een niveau lager gaan doen. Alles uit deze video is zó op mij van toepassing. Misschien nog een college over hoe niet-ondersteunde hoogbegaafden te helpen?
Ik denk als 37jarige op dit moment dat het meer is hopen dat de jeugd in onze schoenen het beter gaat krijgen.
En er is meer aan het leven dan intellectueel zijn, dat zeg ik als iemand die ook hoog gevoelig is. IQ 126 EQ 128 (ik weet dat ik technisch volgens haar gebruikte schema niet in de categorie val, maar dat hangt alleen maar af van het gebruikte schema.) Dit zijn maar nummers, en veel van IQ test is dan ook weer gerelateerd aan opleidingsniveaus.
Differentiële Aanleg testen zeggen meer over het analytisch en cognitief vermogen dan IQ tests.
Grammatica bijvoorbeeld is bij mij op het niveau van opleiding, welke laag is.
Van de andere kant boeit het me ook niet omdat taal leeft, en een evolutie heeft dus wat is het punt van anaal zijn op taal zolang we elkaar begrijpen. Oud Nederlands snap ik toch ook. (cognitief erken ik de gevaren van verloedering als devolutie van taal.) Mijn oudere zus heeft dyslexie. En taal was in het huishouden waarin ik geboren was, in geschreven vorm van onder belang. Alles voed elkaar oorzaak en gevolg.
Abstract denkvermogen etc. is op Universitair niveau.
En het stoort mij dat zowel het hoger begaafd zijn onder belicht is in onze sociale constructies,
maar het beangstigt me nog meer dat intellect boven emotie en ervaring komt te staan, en deze in onze tijd niet meer van wetenschappelijk belang / invloed schijnen te zijn.
*Een toekomst waarin intellect het enige is dat telt is somber.*
Dat hoeft niet perse te betekenen dat je hoogbegaafd bent maar je hebt waarschijnlijk wel een hoog IQ (boven de 120)
Een niveau lager... zodat je NOG minder moeite hoeft te doen... Ze hadden je moeten leren om je in te spannen. Je bent een underperformer. Met je competentie is niks mis.
Ik moest wel een traantje wegpinken, heel onverwacht greep dit verhaal me enorm aan. Ik heb op 12 jarige leeftijd een dag lang een IQ test moeten doen bij een gerenommeerd instituut. Mijn ouders hebben me nooit direct de uitslag willen vertellen. Wel dat ze de rekening (een half maandsalaris voor een werkman) niet hoefden te betalen omdat ik zo'n bijzonder hoge uitslag had. Vele jaren later hoorde ik dat ik de één na hoogste was in de 60 jaar van het instituut. Ik herken veel van dit verhaal. Gelukkig ben ik er op één of andere manier toch doorheen gekomen en heb een leuke universiteitsstudie afgemaakt. Ik heb met 50 jaar de diagnose Asperger gekregen (en daardoor gescheiden...). Mijn chef gelooft die diagnose nog niet. Ik heb veel geluk gehad. Maar het was óók bijzonder moeilijk. Gelukkig heb ik maar één leven, en kon ik niet vergelijken. Dus ging ik maar door.
Ronald de Rooij je scheid om een diagnose? Hoe gaat dat te werk? Er verandert toch niks?
Op de basisschool hoorde ik altijd bij top van de klas. Mijn IQ was destijds dan ook getest op 129. Na de basisschool ging ik naar het VWO (hoogste niveau van middelbare school onderwijs in Nederland). Ik leerde op de basisschool maximaal 15min voor een toets om een 9 te halen. De eerste 2 jaar van het VWO gingen ook nog zonder al te veel inspanning, maar in het 3e jaar ging het mis. In dat jaar heb je alle vakken omdat je aan het einde van het jaar een profielkeuze moet maken. Al deze vakken gaven een hoop aan leerwerk mee maar omdat ik nooit heb geleerd om écht te leren lukte dit niet en ben ik uiteindelijk geswitcht naar een niveau lager.
De vrouw in kwestie dacht misschien dat ze hem kon veranderen, toen ze hoorde dat het om een permanent verschil in hun manier van denken ging (doordat Ronald een andere hersenstructuur heeft dan haar, Asperger), gaf ze het misschien op. Dit is een voor de hand liggende gis die ik nu doe. En er zijn gewoon veel vooroordelen over mensen met autisme(Asperger) zoals slechte social skills. Of ze snapte nu waarom haar man zich op een bepaalde manier gedroeg die haar niet aanstond, de diagnose heeft haar misschien verder laten nadenken over eerdere gedragingen van Ronald (terecht of niet). En toen is ze tot de conclusie gekomen dat ze te verschillend zijn of dat ze de kans had om met iemand te gaan die meer op haar niveau zit. Ook al kan Ronald best een geweldige kerel zijn.
Nigel Dierks Nigel... Jouw verhaal is gelijk aan het verhaal van onze Nigel... Bizar!
Zowel het verhaal van Nigel als van jou komt mij heel bekend voor;
Zat altijd met een boek onder de tafel; veel interessanter dan wat die figuur voor de klas vertelde. Die snapte dan vaak ook weinig van wat ik vroeg aan hun. Pas op mijn vijftiende op de Hogere Zeevaartschool kreeg ik de gaten wat 'leren' was ... Mocht niet tot een diploma leiden door een ongeval ... De Luchtmacht was het begin van het einde door een zware epileptische aanval. Ongeacht wat ik verder bijleerde kwam ik nooit met de baan door een sollicitatieprocedure >>> 'defensie' (ik heb een militair invaliditeitspensioen)
Na de scheiding ook op mijn vijftigste (mijn vrouw was na haar beroerte anders van persoonlijkheidsstructuur en kon niet meer met mij overweg ... en ik niet met haar) kwam pas aan het licht dat ik Asperger ben ; nog erger autistisch dan mijn oudste zoon ....
Als 'huisman' het opgroeien van mijn kinderen verzorgd. Totdat ik in de gaten kreeg dat integraalrekening en toplogie toch wel een beetje heel ver ging op hun tienjarige leeftijd ... En daarna de zogenaamde plusuren op school; ze moesten de degenen die die uren verzorgden nog bijscholen; mijn kids wisten meer en beter van de onderwerpen dan degene die het gaf. Allen drie hebben overigens zonder al te grote problemen hun VWO diploma's gehaald.
Ik ben idd iemand die hoog begaafd is en die niet de middelbare school heeft afgemaakt. Ik studeer nu kwantumfysica oude symbologie en theologie. Door mijn dyslexie heb ik nooit goed kunnen schrijven en lezen. Maar dankzij TH-cam heb ik toch heel veel kennis op gedaan door te kijken wat universiteit leraaren vertelden over deze onderwerpen. Als ze mij op school hadden hadden begeleid om dit te ontwikkelen had ik nu op.de universiteit gewerkt. Ik heb namelijk kwantumfysica theoretische verklaard wat het is en hoe het werkt. Alleen doordat ik geen diploma heb. Heb een geen voet om op te staan.
Zo herkenbaar als moeder van nu volwassenen HB kinderen, helaas was in hun tijd er heel weinig hulp en begrip. Gelukkig is het goed gekomen met heel veel inspanning en doorzettingsvermogen van het hele gezin.
Beste Kathleen Venderickx, u legt precies uit wat mij al mijn hele leven achtervolgt. Nooit heb ik mijzelf als hoogbegaafd gezien, maar als afwijkend, anders, niet passend. U noemt het mooi 'leerhonger' en dat is iets wat nooit verzadigd raakt, ook zonder diploma's. Dat vergrootglas van u werd in mijn tijd nog gezien als brutaliteit. Leren omgaan met talenten en toch oefenen, oefenen, oefenen is bijna niet aan te leren. Wilt u er met uw team voor zorgen dat de kinderen van nu wèl de steun en hulp krijgen die zij verdienen?
🤓🤓🤓
Erg lief gebracht en zo waar. Bravo voor deze spreekster! Want zo is het. De opmerking op 10:30 gaat trouwens over HSP's, die het ook al zo moeilijk hebben in deze wereld.
Mijn reactie voor het te hebben gezien: Ik denk dat Hoogbegaafden het niet belangrijk vinden om een papiertje te verdienen. Het gaat erom dat je kennis vergaart, los van het feit of een ander jou hier erkenning voor geeft.
edit:
Bijzondere lezing. Heel veel van opgestoken. Ik begrijp nu meer waarom ik een mislukkeling ben.
Er is niets zo interessant als het vergaren van kennis.
Kosmologie en "particle physics" vind ik twee van de meest fascinerende onderwerpen. Neen, met mijn IQ van (naar het schijnt) 121 ben ik niet hoogbegaafd.
Dat heeft echt totaal geen correlatie.
Herkenbaar! :)
ja mooi hoor, maar wat is kennis, nabouwen wat je geleerd hebt?
Herkenbaar
When my boy first went to playschool at 4, he was excited to go to class to see what the word for the day would be. When i dropped him off, he was disappointed and wanted to go home. I asked him why he was upset, and he told me, ' S-N-O-W, snow, i already know that one'. He was disappointed all the way through school, till he just lost all patience and respect for the whole process.
Wow, heel herkenbaar! Nooit een boek opengedaan thuis, altijd geslaagd. In het lager alles wat ik thuis van buiten moest leren voor de proefwerken was minder, maar ik was altijd de enige van de klas die het moeilijkste vraagstuk kon oplossen. Leraars toen wisten daar geen raad mee en noemden me lui, ik zat te dromen in de klas etc.... Frans geleerd als kleuter van Franse kinderprogramma's op TV. Inderdaad naar Latijn geweest en dat lukte dus niet om die reden. Naar een andere simpele richting gegaan en weer heel het middelbaar geen boek opengedaan thuis. Perfectionist ook, ik begon niet aan een werk omdat ik wist dat het niet goed genoeg zou zijn. Soms verbeterde ik de leraars, en ja psychosociaal moeite. Achteraf nog een inhaalmanoeuvre gedaan en leren studeren met de hulp van een vriend. Maar helaas gemiste kansen, wat een verspilling.
Zeer sterke uitleg: verschillende stukken zijn erg herkenbaar. Mijn dank hiebij voor het verwoorden van een stuk 'anders' denken: bijvoorbeeld het wegzetten van 3 of 4 gedachten tegenover een stuk of 30. Ook het stuk in het creatieve aspect zijn redelijk herkenbaar: met name het 'oorlogsverhaal' kan ik erg aan relaten. Het is, in mijn ogen, jammer dat er te weinig wordt ingezet op een dergelijke doelgroep om de ontwikkeling te stimuleren op verschillende fronten.
Waarom hangt hoogbegaafdheid van een hoog IQ af? Een mens kan falen op bepaalde opdrachten in een zogenaamde IQ test, waardoor het IQ naar beneden gaat. Maar, dat bepaald dan nog steeds niet de daadwerkelijke capaciteiten die men daarnaast bevat. Je kan dus héél slim zijn, maar op een "belangrijk" stuk "falen" in de (maatschappelijke) test. Ik vraag mij dan af wat de daadwerkelijke waarde is van zo een test. Ik (en ik trek het nu naar het persoonlijke) ben totaal niet geïnteresseerd in wiskunde en heb mij daartoe nooit kunnen zetten; na een IQ test is bij mij een IQ van 86 uitgekomen, maar heb in alle andere aspecten van de test ver boven gemiddeld gescoord. Waarom kijkt men dan toch naar dit soort testen om de toekomst van iemand te bepalen en dus daarmee het zelfvertrouwen van een persoon met enorm veel gevoel naar beneden te halen? In opleiding en scholing (het leerproces) moeten we meer kijken naar wat de capaciteiten van het individu zijn en dat daar op aanpassen. Dan haal je vanuit de kern meer uit je leven en kwaliteiten dan waar er nu naar gekeken wordt. Kortom: meer luisteren en minder waarde hechten aan wat maatschappelijk van een mens in het algemeen geëist wordt. Het brein komt in vele verschillende vormen en niemand is het zelfde. We moeten maar voldoen aan een beeld wat geschept word door wat de gemiddelde zijn. Niemand die daar aan voldoet!
je kunt wel denk fouten herstellen - en daarna beter scoren - omdat je bepaalde vragen beter benaderd.
De bedoeling van de IQ test nu, zoals hij nu ingezet word, is om te proberen te zien hoe hoog het probleem oplossend vermogen van een persoon is.
De IQ test bestaat uit verschillende onderdelen die gescoord worden en bij elkaar opgeteld worden en dan weer gedeeld worden door het aantal onderdelen om tot een gemiddelde te komen. Meer betekend dat niet.
De IQ test word gebruikt om een indicatie te geven welk opleidingsniveau het beste bij een kind of tiener zou passen, maar blijkt in de praktijk (in de lessen) dat dat individu het niet kan bijbenen of het juist te makkelijk vind en zich verveeld dan word daar iets mee gedaan.
De IQ test bepaald dus niet het lot van kinderen en tieners zoals jij suggereert in jouw bericht, door zoals jij zegt "de toekomst van iemand te bepalen".
Ik snap ook niet waarom dit jouw zelfvertrouwen zou schaden, 86 is immers niet zwak begaafd en jij weet goed dat jij sterkere kanten hebt.
En je hoeft je IQ niet op een CV te vermelden, dus als jij het niet verteld weet niemand het.
Mijn beste vriendin kan heel slecht leren, ze begon zelfs op IVBO (individueel voorbereidend beroepsonderwijs, het laagste niveau op onze IVBO/Mavo school toendertijd) en heeft zich met veel moeite naar MAVO gewerkt.
Ook met de IQ test scoort zij niet hoger dan 95.
Maar ze is niet dom, heeft een eigen bedrijf en red zich prima. Ze heeft een muzikaal talent en is geweldig met haar handen. Als ze het kan visualiseren dan kan ze het bouwen of maken. Meubels maken, breien, haken, naaien, electronica repareren.
En ze is sociaal enorm sterk.
Ik heb zelf ook meerdere keren de IQ test gedaan voor verschillende instellingen, bijvoorbeeld school en jeugdzorg.
Mijn laagste score was 122 en mijn hoogste 144. Maar ik mankeer van alles, ik kan niet goed functioneren in de maatschappij. Ik zou zo kiezen voor een gemiddeld IQ als dat wat stabiliteit en normaliteit zou betekenen.
de IQ test rammelt - vandaag score ik 120.. morgen 115.. en een week later score ik 125.. dus wat heeft de test voor mij betekent ?
+herauthon four Dat is een gemiddelde van 120. Prima toch.
Mensen met een hoog IQ zijn gewoon beter met complexe problemen en het probleem met IQ testen is dat je eigenlijk ook iemands geheugen moet testen.
Een goed korte termijn geheugen geeft je een hoger 'vals' IQ en een goed lange termijn geheugen ook.
ik was een lang verhaal over mijn hoogbegaafdheid aan het schrijven, maar ik heb dat verwijderd.
persoonlijk wat ik een goed idee vindt, is dat alles waar je over nadenkt, je opschrijft als concepten, maar niet perse uitvoert.
zie het als iets wat je misschien kan proberen te doen, en haal het woord "gewoon doen" uit je hoofd, dat werkt niet.
geef jezelf een reden waarom je een routine aanhoudt. een goed voorbeeld is dat voor mij mijn leven gaat over de "rust-periode". de 2 tot 4 uur elke dag waarbij ik alleen in mijn kamer kan zijn en gewoon kan denken en doen wat me interreseert. de overige tijd van de dag zijn dingen die ervoor zorgen dat ik geen zorgen of irritatie heb in die rust-periode. dus slaap, eten, sporten, omgeving schoonhouden, etc.
vindt een reden waarvoor je alles doet. dat helpt enorm :)
Story of my life.
Nooit wat gedaan, omdat dit niet hoefde. Kreeg dus een havo advies (mijn 1e fout)
4 jaar lang niks hoeven doen. (2e fout) Was een echt zesjes kind die thuis lekker kon gamen en (later) ook in het weekend uit kon gaan. (3e fout)
Helaas ging het fataal fout in mijn vijfde jaar.
(Op mijn school had men 6 jaar havo en zat je met vwo’ers samen in de klas. U kunt zich wel indenken dat ook nog eens een extra havo jaar ook niet bepaald mee hielp)
Ineens moest ik werken om goede cijfers te halen en kreeg ik toets weken.
Dit werd me natuurlijk teveel. Ipv nog een jaar havo besloot maar ik versneld mbo te gaan doen. (4e fout)
Zeer spijtig natuurlijk als ik er over nadenk. Maar niemand die mij daadwerkelijk fatsoenlijk kon helpen.
Motivatie speeches of wat dan ook hadden geen effect op mij.
Nu zit ik in de klas met veeel minder intelligente kinderen wat echt jammer is.
Gelukkig heb ik nog wel wat vrienden waarmee ik nog wel fatsoenlijke (op mijn eigen niveau) gesprekken kan hebben. En heb ik een vriendin (vraag me niet hoe)
Anders had ik mij heel erg alleen gevoeld tussen al die mbo’ers en was het misschien nog erger met mij afgelopen...
Kaahn je kunt altijd hogerop klimmen. Ik weet hoe je je voelt. Ik ging van het Gymnasium, naar het VWO en kwam toen op het VMBO en daarna op het MBO terecht. Een grote sprong en ik voelde me een alien. Alleen had ik wel een heel dubbelzinnig gevoel omdat ik ook dacht dat ik dom was haha
Prachtige voorstelling, waarvoor hartelijk dank ! Proficiat !!
Heel goed fimpje en heel herkenbare verhalen in de commentaren. Ben zelf ook een dropout zonder universitair diploma.
Vroeger zag ik het belang van school niet in, was alleen maar aan het tekenen en fantaseren. Opgroeiend in een arbeidersgezin werd het thuis ook niet zo gestimuleerd. Toen het tijd was om naar de middelbare school te gaan, gingen de meesten van mijn vrienden naar de havo en het vwo. Ik moest naar het vmbo. Lange tijd voelde ik me ongezien en onderschat, maar desondanks motiveerde het mij niet om me aan te passen en beter te studeren of huiswerk te maken. Zelf wist ik immers dat ik niet dom was, waarom zag de school dat dan niet? Praktisch opgeleid worden, terwijl ik erg theoretisch ingesteld ben, was zwaar. Het voelde alsof ik constant over mijn eigen grenzen moest gaan. Na een lang schooltraject is het met mij wel goedgekomen, vooral vanwege de persoonlijke tijd die ik in mijn passie(s) heb gestoken. Helaas zonder bachelordiploma.
Vorig jaar, op mijn 30e, voor het eerst een IQ-test gedaan; score 133, totaal onverwacht. Maar omdat vaak in twijfel wordt getrokken of dat een goede meting is van je intellect, ook een Mensa test gedaan. Hoogste score nog 0.06 te weinig om lid te worden. Maar dat hoefde ik ook niet, ik wilde alleen een bevestiging. Fijn om te weten waar ik sta, het brengt antwoorden, maar ook vragen. Waarom hebben mijn ouders dit niet gezien, waarom hebben mijn ouders me niet geholpen? Ik ben nu in gesprek met een psycholoog om mijzelf en mijn jeugd beter te begrijpen.
Het vervelende, naar mijn menimg, aan het huidige schoolsysteem leg uit met een voorbeeld:
Een kind is fantanstisch is chemie en natuurkunde en haalt hier alleen maar 9ens en 10en voor.
Ditzelfde kind heeft moeite met nederlands en haalt hier gemiddeld een 5 voor. Hij krijgt advies om extra lessen nederlands te volgen en doet dit ook.
Waarom wordt er extra aandacht gestoken in zijn punten voor nederlands, wanneer hij/zij zoveel zou kunnen met scheikunde en natuurkunde. Waarom specialiseren we hem niet in de vakken waar hij goed in is en talent voor heeft. We leven in een dichtbevolkte samenlevong waar goede specifieke kwaliteiten goed ingedeeld kunnen worden. Waarom doen we dit dan niet? Omdat het schoolsysteem het beter vindt als idereen gemiddeld presteerd.
Het doel van de scholen is een homo universele te creëren.
Ook al gaan we later een specifiekere job kiezen.
Stel je voor dat je op de jonge leeftijd van 10 alles inzet op Chemie.
En later blijkt dat het kind alleen geïnteresseerd was in de "flashy" experimenten.
Nouja het is ook wel begrijpelijk he. De redenatie is dan van iemand heeft deze zwakke punten/loopt hier achter en het is goed om ze daar te ondersteunen. Dit zal voor veel mensen miss ook wel goed zijn. Maar idd, dat gaat er aan voorbij dat dit miss gewoon de talenten en/of interesses zijn van iemand en dat het dus juist goed kan zijn extra te steken in deze positieve punten.
Ik was vroeger ook zo'n “hoogbegaafd kind” en dit verhaal is heel herkenbaar voor mij. Ik heb ook die constante honger naar kennis, maar ben eigenlijk nooit in de gelegenheid gekomen om die te voeden. Ik ben nu 28 en heb het gevoel dat ik veel kansen gemist en tijd verdaan heb. Als ik denk aan alle dingen die ik al had kunnen gedaan hebben in mijn leven maar niet gedaan heb, word ik daar vaak treurig van. Ik hoop van harte dat dit soort lezingen zullen leiden tot een verbetering van de manier waarop we met hoogbegaafden omgaan, opdat vele anderen zich niet zo zullen voelen.
28 is nog best jong though, lees wat boeken, neem wat vakken, leer programmeren, join een groep 'gelijkdenkigen', etc. Plenty opties.
@@mouwersor Ik ben nu een master aan het halen, en hoop volgend jaar een PhD te gaan doen. Maar hiervoor heb ik vijf jaar zowat niets gedaan, en ik heb echt het gevoel dat dit mijn laatste kans is, ook al klopt dat gevoel misschien niet.
3% is hoogbegaafd. 97% denkt het te zijn.
Het heeft niet echt zin om het te denken. Je moet het wel daadwerkelijk testen.
Nee "hoogbegaafd" zijn bestaat niet, dat is het potentieel van de mens, jammer genoeg is 97% laagbegaafd=normaal. De meerderheid bepaalt. Dus diegenen die afwijken van de norm zijn de "abnormalen". Zelfde verhaal voor "hoogsensitiviteit"
@@EasyAno laten testen door die mensen die bij de 97 procent horen?!
Je hebt absoluut gelijk! Super.
HAHA!
Bedankt voor deze heldere samenvatting. Ook als beeldenkende (hooggevoelige hoogbegaafden) wou dat ik dit 26 jaar geleden wist. Voor mijn dochter wellicht wel goede handvaten, vorige maand gestart met extra begeleiding en inzagen in haar ontwikkeling. Dankjewel voor deze essay
Shit man, zoveel in dit filmpje is echt accuraat. Ik heb zelf laatst een IQ test laten doen, en daar kwam uit dat ik rond de 130 zat. Geen idee in hoeverre dit klopt, maar bijna alles wat in dit filmpje besproken word is pittig accuraat. Ik ben inmiddels 21, en zovaak geswitcht van opleiding omdat het mij gewoon niet interesseert, en ik er daarom geen moeite voor neem. Ben net weer begonnen met een nieuwe opleiding, en ik hoop dat ik hierin wel wat kan bereiken. Als dit niet wat word, zou ik echt niet weten wat ik anders moet doen. En het is echt niet dat ik lui ben, ik wil graag werken, en gewoon normaal functioneren, maar ik denk veel te veel na. Zelfs in simpele situaties ga ik veel te veel nadenken.
Tijd om eens wat XTC te gebruiken, dan stop je vanzelf met nadenken. Ons brein mag blijkbaar ook best geremd worden. Lekker genieten van het leven man, niet zoveel malen, daarna lekker hersenloos slootkanten maaien, heerlijk
@@bq5577x hahaha dat is denk ik niet echt wat voor mij. Die opleiding waar ik mee was begonnen was toch niet wat geworden, hele verschrikkelijke opleiding. Maar werk nu 38 uur per week en ik doe het aardig goed, dus zit voor nu wel prima.
@@oDr0ppYx Zomaar even benieuwd. Wat doe je precies? Daagt dat je mentaal wel voldoende uit?
@@4nz-nl Deed tot voorheen altijd horeca, stond als chef in de keuken, en qua uitdaging was het niet heel speciaal, hoefde er weinig bij na te denken. Momenteel werk ik in een winkel en merk ik soms wel eens dat ik me verveel wanneer er even niks te doen is, maar er zit meer uitdaging in dan horeca, voornamelijk omdat ik nu niet meer mijn werk uitvoer op de automatische piloot als het ware. Daarnaast heb ik nog veel te leren, dus qua uitdaging zit ik momenteel wel goed.
Ik herken dit helemaal. Bij elke opleiding die ik heb gedaan (op diverse niveaus) struikel ik over het systeem. Ik haal mijn diploma's, maar met heel veel doorzettingsvermogen en tranen, puur door problemen met het systeem...
De hulp voor hoogbegaafden is in NL nu veel beter dan voorheen, maar kan altijd beter.
Ik was op de school de hulp in de klas. Zo kon ik mooi 8 jaar doen over wat ook in 5 gepast had. Wel heel wat klasgenootjes die mijn hulp noemden als springplank voor respectabele diploma's die ik zelf niet haalde. Uni leek me geen optie toen ik de helft van de rondleiding doorstaan had, hogeschool bleek hersendodend simpel met een paar onlogische vakken om eeuwig op te falen.
Schoolverlater hier met een 126 IQ in een engelstalige IQ test. Ik had in het lagere onderwijs al het gevoel dat het voor mij heel inefficient was hoe men kennis wou bijbrengen en dat gevoel versterkte met naar het middelbaar te gaan, wat ik beschrijf als de saaiste en irritantste tijd van mijn leven. Ik ben nu 37 heb de nickname The professor gekregen van mijn vrienden omdat ik informatie (die mij interesseert) absorbeer als een spons. Ik werd ook altijd fysiek ziek bij de jobs die mij werden aangeboden, aangezien ik geen diploma of dergelijke heb kom ik altijd in jobs terecht die mijn brein niet stimuleren en maakt mijn brein mij ziek. De eerste keer een virus op mijn lever en de tweede keer had ik meer pech, ik loop nu rond met Crohn door de stress die ik heb van niet stimulerende jobs te doen. Ik voel mij opgesloten in een stenen gevangenis, en zie geen uitweg mede door onbegrip van de mensen rondom mij. Ik verdoe nu mijn dagen met videogames aangezien dat mijn brein prikkelt zonder dat ik een certificaat van intelligentie moet tonen.
"ik loop nu rond met Crohn door de stress die ik heb van niet stimulerende jobs te doen."
Hoe ontwikkel je Crohn met stress?
@@harm991 Hoewel we niet exact weten hoe men Crohn krijgt, heeft men wel een duidelijke correlatie vastgestelt met opflakkering door stress en is er een redelijke kans dat Crohn zich makkelijker kan ontwikkelen onder stress.
En mijn persoonlijke ervaring was zeer stressvol toen ik het heb gekregen meer en langdurige stress situatie dan ik ooit in mijn leven had doorgemaakt.
@@MrKhushrenada Vergeren zowieso ja. Zit ook aan de PDS en relatief hoog IQ. Vol aan de kimchi dan maar?
Wooow dit was iets waar ik jaren naar zocht . Zeer goed verwoord en uitgelegd.
Mijn vraag is zouden mensen die hoogbegaafd zijn zich terug kunnen begeven op de juiste spoor dat hun eigenlijk een beetje natuurlijk aangelegd is voor wat ze willen doen .
Ik was gestopt met school voor ik mijn secundair heb voltooid. dan 4 jaar niets nuttig gedaan. dan vorig jaar volwassen onderwijs gevolgd voor een diploma zodat ik dit jaar kon beginne aan het hoger onderwijs op 23 jarige leeftijd. Ik denk dat ik dit wel zal halen omdat het echt een richting is dat mij interesseert. Ik denk dat verder studies ondernemen de juiste weg is om terug op het juiste spoor te geraken.
Ik ben heel mijn schoolcarriEre afgekraakt geweest omdat ik 'veel vragen stelde'. :(
Ik wou dat ik dat ook kon, Ik als introvert bleven de vragen in mijn hoofd. Dat kwam nog dommer over.
Ik zou crimineel worden of "het nooit leren". Hahaha ik verdien denk 8x hun jaarsalaris, gewoon via een baas.
Ja ik heb in de vorig jaar in de klas nog maar 10 vragen gesteld
Gewoon schijt aan hebben, als ik iets wil weten, dan vraag ik het gewoon en als iemand anders dat niet zint, is dat zijn probleem en dat mogen ze weten ook. Ik kan je vertellen dat je leven een stuk beter word als je minder aantrekt van de meningen van anderen. Ben tenslotte niet voor niets een keer aan het opletten. Meestal zijn ze dan wel stil en accepteren ze het wel. Hier en daar een grapje, maar daar moet je gewoon tegen kunnen. De wereld is niet altijd even lief. Mijn advies is wel om even na te denken over je vragen en of je er zelf geen antwoord op kunt geven of dat je niet aan het vragen bent om het vragen, dat vinden de meeste mensen wel enorm kut inclusief ikzelf en dan gaan mensen je ook snel niet meer serieus nemen en zien als dom of irritant. Maarja geheim daarvoor is niet teveel van andere aantrekken. De enige die wakker ligt van een fout ben jezelf, dus leer jezelf te vergeven en ervan te leren. Morgen weer een dag, met de ervaring van gisteren en de kansen van morgen.
Das typisch ,ouders geven vaak dat advies maar in werkelijkheid mag je dan blijven zitten omda ze denken da je dom bent terwijl je vaak gwn intresse toont of het gwn niet begrijpt ,je kan beter nix vragen en vragen aan je klasgenoten of de volgende test wat meer punten halen dan te vragen aan je leerkracht spijtig genoeg is het onderwijs zo en zijn veel
Leerkrachten ook dom
Wauw, ik ontdek dit toevallig nu pas. En dit is zo verhelderend.. in de kleuterschool kregen mijn ouders het advies om mij te laten testen op hoogbegaafdheid wat zo bleek. Ik ga mijn schoolcarrière niet uit de doeken doen want ik was op mijn 14 gestopt in het middelbaar en heb via de examencommissie geploeterd. Nu ben ik bijna 28 en studeer in de zomer af aan het hoger onderwijs na veel gepush van mijn vriendin. Ik merk dat veel mensen niet de juiste begeleiding hebben gehad om, om te gaan met deze gevoelens en dat er een generatie aan hoogbegaafden een beetje de dupe is gewordene van het systeem, bijzonder interessant en verhelderend om naar te luisteren.
9:03 Precies wat ik altijd dacht (nog steeds eigenlijk) als ik naar een pretpark ging. Ik berekende ook altijd hoe veel tijd ik nog over had, en hoe ik in die tijd in zoveel mogelijk attracties kon gaan.
Whahaga dat is echt kaolo but
Ik doe dat ook altijd haha, ik plan met heel veel dingen precies hoelang ik denk dat iets duurt en wat ik met deze tijd kan doen
heel herkenbaar ja..
Robby moet wachten tot z'n 17 jaar totdat hij z'n koloniale project mag uitvoeren.
Verder zeer interessant en nuttige lezing! Bedankt.
goede video, werd tijd dat er iets over gezegd werd. Er is veel leed bij hoogbegaafde kinderen. Je moeten aanpassen aan laag niveau is een vorm van mishandeling, en dat niet willen zien, is tipisch een eigenschap van de mishandelaars.
Karma is a Bitch denk je dat het makkelijk is om daarop aan te passen
Ze zit redelijk dicht in de buurt bij de waarheid heel mooi om te horen
Ik claim niet hoogbegaafd te zijn maar ik heb wel een inzicht in waar en hoe het fout zit in deze maatschappij...ik leef liever minimalistisch en vrij dan dat ik doe wat de 90% doet..werken relatie trouwe kinderen baren zodat het riddeltje weer opnieuw kan beginnen..
Je kan ook kinderen krijgen en ze minimalistisch opvoeden, ik moet wel zeggen dat in een oppervlakkige matrialistsche maatschappij het inderdaad moeilijker is om een partner te vinden wanneer je minimalistisch bent. Maar het is niet onmogelijk, je zal er wel veel voor moeten doen en voorbereiden... maar als je dat er niet voor over hebt ben je gewoon lui en dat is zonde. Want de manier van denken die je hebt is naar mijn mening beter dan die van de gemiddelde mens, laat die manier van denken het dan ook halen tot de volgende generatie, misschien als je hen dat toevertrouwd dat ze dan tot antwoorden komen die wij nu nog niet hebben. Maargoed succes ermee :)
Fijn dat jij dat zo vind
@@nirgunawish hallo mevrouw de nihilist
Ik heb zelf iets gelijkaardigs meegemaakt. In de lagere school zat ik altijd bij de “bollebozen” (We leerden Chinees en Spaans + iets moeilijkere wiskunde). Mijn punten waren altijd uitstekend, maar nu ik in het vijfde middelbaar zit, keert het tegen mij. Ik weet nog steeds niet hoe ik moet studeren en mijn punten lijden er onder. Tijdens de les ben ik altijd mee en verveel ik me, hierdoor zakken mijn attitudepunten ook.
Ik wil hiermee duidelijk maken dat het Vlaamse onderwijssysteem hervormt moet worden, zodat er niet nog meer kinderen hetzelfde pat opgaan als ik.
eigenlijk zou het dus veel logischer zijn om kinderen in te delen op kennis omdat je dan een klas kan hebben met een aparte leerstof voor die kinderen zodat hun tot hun volle leer komen.
Maar dan moet je wel op kennis testen die je nog niet aan ze geleerd hebt, voor de duidelijkheid ik ben daar een voorstander van.
ZionHillCalling van die domme kindjes leren slimme kindjes alleen maar meer hun mond houden.
Domme kindjes snappen niet wat de vragen van een slim kindje zijn. Het slimme kind wordt daardoor eerder heel erg ongelukkig.
Ik ben voor het voorstel van Gaming Clan. Je wil bij slimme kinderen toch ook eruit halen wat erin zit? Of laat je een Frenkie de Jong liever meespelen met een lager elftal omdat zijn leeftijd zegt dat ie er nog niet aan toe zou zijn?
kennis is wat anders dan intelligentie
Zo vreselijk herkenbaar wat ze verteld.
Uitstekende uitleg van hoogbegaafdheid en voor welke uitdagingen onderwijs en opvoeders staan. Aansprekende voorbeelden. Grote pluim!
Ze aanzien het als uitdagingen; ik vind het pesterijen.
Ik heb vernomen dat tegenwoordig in het onderwijs veel meer aandacht wordt besteed aan 'leren denken', dat creatieve kritische ingesteldheid wordt gestimuleerd. Vroeger kreeg je hapklare antwoorden op vragen die niet gesteld werden. Het verband met de reële wereld was ver te zoeken. Het waarom is voor mij de sleutel op de deur van leren. De link met het leven. Het verhaal dat kennis doet integreren
.
Tjah... heb inmiddels vijf tech ondernemingen. Bij de tijd dat ik mijn diploma kan halen ben ik precies aan het doen wat ik altijd wilde en blijkt een diploma helemaal niet nodig.
Rijke ouders?
@@DivergentStyles Enkel het besef dat je de baas kunt zijn in plaats van een baas te zoeken is voldoende. Gewoon je eigen ideeën te gelde maken ipv een klaploper van een 'manager' rijk maken.
Wie geen baas heeft, is geen hond.
@@gingerbeer914 Niet iedereen heeft de midddelen om een eigen baas te zijn, laat staan een daadwerkelijke baas, hoe goed je ideën ook zijn, je hebt kapitaal nodig om te starten. Zo simpel is het.
@@DivergentStyles
Jawel, iedereen heeft de middelen om eigen baas te zijn. Je krijgt zelfs 6 maanden uitkering doorbetaald. Je moet ballen hebben, en schijt. Dat missen de mensen, je moet het gewoon doen. Iedereen kan 5000 euro sparen. Met 5000 euro kun jij morgen eigen baas zijn maat. Je hebt het nu over goede ideen, maar de meeste mensen die ik ken met een eigen bedrijf incl me pa. Die zitten in de dienstverlening, die weten veel van iets, en dat kun je verkopen. Ikzelf doe dat ook, maar nu nog voor een baas. Ik heb de ballen niet en ben gigantisch lui.
@@gingerbeer914 wie van zijn hobby zijn beroep maakt hoeft nooit meer te werken🤣
Goh wat een pijnlijk verhaal met het voorbeeld van die tekening leek het net of ik terug stapte in de tijd. Maar wel mooi dat ik nu een stuk van mezelf heb ontdekt bedankt daarvoor!
En zonder diploma sta je in de fabriek.
Getekend, 136IQ en Fabrieksslaaf.
139, barman met een gaar MBO-4 diploma.
145, zelfstandige ICT-technieker.
Je hoeft echt niet in een fabriek te staan hoor.
142, Lead Developer bij een ecommerce bedrijf. Ik had het geluk dat wat mijn interesseerde geen diploma nodig had maar alleen het bewijzen van wat je kan.
@AbsoluteAlpha Verrassend. Ik dacht dat Hiddema digibeet was.
AbsoluteAlpha lmao
erg interessant en een duidelijke presentatie.
Eerst snapte ik Nora niet want ik dacht: de juf zal toch wel de goede kleur noemen tegen het jongetje dat vroeg: is dit potlood groen? Dan kan Nora de conclusie trekken: o, ze weten hier de kleuren niet. Maar toen de spreekster de 2 tekeningen van Nora liet zien wist ik dat ik me ook zo aangepast had op school. Ik heb heel bewust bepaalde woorden in opstellen niet gebruikt omdat ik dacht: dit woord hoort een kind van mijn leeftijd niet te kennen.
Overigens ben ik niet zo hoogbegaafd en heb wel al mijn diploma's gehaald. (Behalve mijn zwemdiploma dan 😊)
Sociale wenselijkheid. Veel begaafde kinderen hebben er een heel goed ontwikkeld gevoel voor.
Heel herkenbaar.... Jammer genoeg is de onderkenning van hoogbegaafdheid pas de laatste 10-15 jaar een serieuzer onderwerp binnen het basisonderwijs. Gelukkig voor mijn dochter overigens waarvoor nu veel meer ondersteuning is dan in mijn vroege schooljaren, maar daardoor des te meer een grote mate van herkenning.
Zie je mam, ik ben gewoon hoogbegaafd!
...dit klonk wel heel herkenbaar..
100% correct
Prachtig uitgelegd, ze was precies mijn hele leven aan het vertellen.
Zit ik hier dan, dropout geen baan geen school wel iq van 144
Same
134 IQ hier, ook een hogere school dropout, inmiddels 18 jaar nonstop gewerkt en geleerd, laatste functie was in de Informatie technologie, ze hebben me daar totaal aan mijn lot overgelaten opgekauwd en uitgespuugd vervolgens in een depressie geraakt, nu zit ik 3 maanden thuis in de ziekte wet wachtende op mijn eerste behandeling by de psycholoog met overgevoeligheids-klachten, extreem prikkelbaarheid, angststoornissen, vaalangst, woedeaanvallen, geen vrouw, geen kinderen, zit ook nog steeds in een huurwoning met geen toekomstvisie
man, dat suckt om te horen. Als ik zo vrij mag zijn om je een tip te geven: probeer een doel te stellen dat je leven beter zou maken, en elke dag een klein beetje naar dat doel te werken. En elke dag een beetje meer, maar nooit meer doen per dag dat je lang zou kunnen volhouden. Ookal begin je maar met een heel klein beetje per dag, na verloop van tijd zal je heel erg groeien en weer vertrouwen in jezelf krijgen. En dan is de bal aan het rollen.
Meer weten? Dit boek vind ik heel nuttig (ook heel veel goed materiaal van die kerel op youtube te vinden trouwens) en.wikipedia.org/wiki/12_Rules_for_Life
Harsa Harsaa Zet je arrogantie terzijde en ga iets doen. De wereld is je niks verschuldigd, omdat je een hoog IQ hebt. In de span van het universum is de mensheid toch insignificant.
@@arthuur111 t ligt er maar aan hoe je er naar kijkt. Met zeuren en problemen creeren los je niks op
Jezus christus dit is zo herkenbaar.
Ik ben dus onlangs erachter gekomen op de HAVO dat ik niet eens leer zoals de rest dat doet.
Bij mij is het niet de grammatica leren uit je hoofd en wachten op je toets, maar een deel leren en een veel groter deel gewoon doen! bij alle talen die ik gehad heb, heb ik dit toegepast.
Schema’s aflezen was te doen maar ik zag er helemaal geen vooruitgang op. Terwijl ik door het een beetje babbelen met de rest in die taal het wel degelijk sneller oppikte.
Toen ben ik maar eens naar mijn docent gegaan, het verhaal op tafel gelegd.
Bleek inderdaad te kloppen wat voor type leerling ik was. Ze stelde me voor om een aangepaste leermethode te volgen.
Heb ik gedaan en ik heb m’n examens zo even met 2 vingers in de neus gehaald.
Niet door schema’s van naamvallen uit je hoofd te stampen maar meer door te doen en als je ernaast zit dan leer je wel dat je dit de volgende keer iig anders moet doen.
Welke leermethode heb je dan gevolgd?