Po niektórych reakcjach na to, że w ramach zapraszania osób z różnych charyzmatów Kościoła, zaprosiłem o. Grzegorza Kramera, pozwólcie na parę słów wstępu i przypomnienia.
Przede wszystkim chcę bardzo podziękować wszystkim za modlitwę za ten cykl. Prosiłem o nią w filmie zapowiadającym i jestem Wam za nią bardzo wdzięczny. Wierzę w to głęboko, że jeśli coś dobrego ma się wydarzyć to tylko dzięki tej modlitwie i działaniu Boga.
Dziękuję też moim Darczyńcom, Patronom i Wspierającym za to, że dzięki Wam mogę jeździć po Polsce i rozmawiać o jedności Kościoła z Jego ludźmi.
Dziękuję także tym wszystkim, którzy z jakichkolwiek przyczyn nie chcą lub nie mogą mnie wesprzeć, ale z uwagą śledzą ten cykl. Swoim zaangażowaniem w oglądanie moich filmów na bieżąco i reagowaniem na nie, pomagacie mi w ogromnym stopniu.
Odnosząc się natomiast do części krytyki... Wszystkie osoby, którym nie przypada do gustu mój dobór gości, sposób prowadzenia dyskusji lub rodzaj zadawanych pytań, uprzejmie odsyłam do filmu zapowiadającego cykl, w którym ww. kwestie wyjaśniam: th-cam.com/video/oot9lQpfmkc/w-d-xo.html
W skrócie: to nie jest cykl rozmów z osobami, z którymi w 100% się zgadzam. To seria rozmów z różnymi ludźmi Kościoła, na temat Jego jedności. To nie jest też polemika z przedmiotem działalności mojego gościa, a tym bardziej nie jest rodzajem “show”, w którym mojego rozmówcę będę traktował jak przeciwnika.
Uważam, że tego rodzaju dyskusji (na kontrze, ataku, bez szansy wysłuchania, braku miejsca na swobodną wypowiedź) jest w mediach aż nadto. Nie jest to, wedle mojego rozeznania, owocny sposób prowadzenia dyskusji - choć zdaję sobie sprawę, że widowiskowy i powszechnie lubiany.
Wybrałem drogę dialogu, wysłuchania, oddania wszystkim swobodnej przestrzeni. Raz moim gościem będzie charyzmatyk, innym razem tradycjonalista, a jeszcze innym razem osoba o wrażliwości lewicowej, a potem prawicowej. Założeniem tego cyklu nie jest sprawienie, żeby wszyscy myśleli tak samo. Założeniem jest rozmowa, spotkanie, wyjście do drugiego człowieka.
Codziennie staram się być blisko Boga, poznawać Jego wolę i z Nim prowadzić moją publiczną działalność. I tak właśnie (jak powyżej opisałem) rozeznałem swoje powołanie. Rozumiem, że nie wszystkim się ten cykl i jego założenia może podobać - cóż, nie jestem w stanie zadowolić wszystkich. Na szczęście mamy wolność i każdy może wybierać i oglądać takie programy, które uważa za wartościowe.
Jednocześnie podkreślam, że jestem otwarty na krytykę i wręcz proszę Was o nią. Zapewniam też Was, że jestem świadomy większości swoich niedoskonałości i popełnianych błędów. Nie jestem profesjonalistą, a tym bardziej człowiekiem nieomylnym. Z czasem jednak zacząłem postrzegać te własne ułomności jako walor dla tego cyklu. Dlaczego?
Ponieważ wierzę, że moje zachowanie w trakcie tych rozmów (często niedoskonałe, trudne, stresujące) w trakcie przebywania z ludźmi, z którymi nie zawsze jest mi po drodze, jest obrazem tego, że spotkanie z ludźmi "z innej bajki" bywa przekraczające. Jednak zawsze jest ono wartością. Jest dla mnie rodzajem “wprowadzania pokoju”, o którym mówił Jezus.
Pokładam nadzieję w pokazywaniu Wam swoich słabości bo wierzę, że będzie to zachęcało do obcowania z drugim, często odmiennym od nas, człowiekiem. Niech będzie to świadectwem tego, że nie trzeba być herosem, odpowiednio przygotowanym czy “uzbrojonym”, by z człowiekiem o odmiennych poglądach się spotkać. Można przyjść do niego takim jakim się jest - z wszystkimi swoimi słabościami.
Jakkolwiek to patetycznie brzmi, wierzę w moc spotkania, komunii i wzajemnej obecności.
Wszystkie jednak nadzieję na ten cykl, pokładam w Panu Bogu. Jeśli będą z tego jakiekolwiek dobre owoce to Jego w tym będzie jedyna zasługa. Ja marzę tylko, by być Jego posłusznym świadkiem.
Tymczasem zapraszam Was na kolejną rozmowę. Przed Wami jezuita, o. Grzegorz Kramer, z którym miałem przyjemność spotkać się we Wrocławiu. Mam nadzieję, że wspólnie spróbujemy wejść w świat ludzi, którzy myślą inaczej niż my.
Tomku, super rozmowa generalnie! Brakuje mi tylko trochę zadawania trudniejszych pytań ;P Myślę, że gdybyś nieraz dopytał o coś zderzając to z faktami, które kojarzysz to byśmy mogli otrzymywać niebanalne odpowiedzi i bardziej rozumieć przekaz. Druga rzecz to myślę, że jak bardziej wyluzujesz się to ta rozmowa jeszcze lepiej popłynie, bo czasami widać, że jesteś spięty ;PP Jak dla mnie właśnie super to jest, że przełamujesz się do słuchania ludzi, z którymi się nie zgadzasz. Zdaje sobie sprawę, że nie raz to jest bolesne przyjmować treść, która wzbudza oburzenie, ale od kiedy sam się do tego przełamałem to meega się rozwinąłem i tego życzę każdemu :) Mam nadzieje, że wszelkie uwagi nie odbierasz jako wymądrzanie się tylko po prostu przyszło mi do głowy coś co może moim zdaniem coś dodać do Twoich treści :) Szanuje mega Twoją pokore! to jest niesamowicie silna cecha :)
@@piotrwitkos9184 nie no jasne, dzięki - przyjmuję to :) Stres i "brak luzu" powoduje kilkanaście rzeczy, których nie widać na nagraniu: wyjazd o 7, 3 godziny w trasie i od razu wywiad, nowy człowiek, nowe miejsce, dwie kamery, rejestrator, światło i myślenie tym samym o wielu sprawach technicznych i jednocześnie merytorycznych. Do tego dochodzi moja przeszłość (posłuchaj kiedyś proszę mojego świadectwa) i trud budowania relacji (wręcz ułomność) oraz blokady i uprzedzenia, których mam w sobie mnóstwo. Łatwo czasem tak powiedzieć "wyluzuj", nie znając wielu rzeczy, które za tym brakiem luzu stoją :) Dla mnie ta seria to też moja osobista droga, którą Pan Bóg wiele mi pokazuje i leczy. Tego też nie widać, a to dla mnie ważne. To tyle. Trzymaj się i dzięki za krytykę :)
Tomku, super, że się dzielisz sobą właśnie w tych słabościach, że się nie chowasz, nie wstydzisz być widoczny. Dzięki! Z mojej strony jedna uwaga, choć to raczej nie zmieni się na klaśnięcie, tylko jest do pracy po prostu i też pewnie jesteś świadomy tego... Chodzi mi o płynność rozmowy. Jest trochę momentów, w których jakby urywasz wątek i zadajesz pytanie niezwiązane z nim. I robi się bardziej wywiad niż rozmowa. Być może nie chcesz za bardzo dodawać czegoś od siebie i stąd taka tendencja? Jeśli Twoim celem jest wysłuchanie ludzi, po prostu poznanie ich perspektyw, dobrze sprawdzają się w takich rozmowach parafrazy, które są właściwie manifestacją wysłuchania. Mówią: "usłyszałem, co powiedziałeś i to jest dla mnie ważne". I wtedy rozmówca może się czuć bardziej wysłuchany, a też słuchacz ma poczucie większej płynności rozmowy. I jeszcze jedna drobniutka prośba. Czy mógłbyś tłumaczyć, o czym mówisz, gdy odnosisz się do jakichś dawniejszych wypowiedzi czy doświadczeń rozmówcy? Bo jak słuchacz nie śledzi jego działalności, może być trochę zdezorientowany ;)
Tomku, porozmawiaj z tradycjonalistą. O Bańka z SSPX albo ktoś z FSSP. Dobrze że zaprosiłeś tego hippisa o. Grześka. Wg mnie jego światopogląd nie różni się zbyt wiele od protestanckiego podejścia do wiary. Tradycja wydaje się być wtedy potrzebna kiedy zgadza się z jego poglądami. Zamiast zaprzeczać sobie i brać swój krzyż ja tu słyszę o zaspokajaniu swych emocji i poszukiwaniu siebie. Siebie się odnajdzie w Jezusie, a nie w egzaltacjach. Pozdrowienia Tomku. Pan z Tobą
Świetny wywiad. Boli mnie jednak ten moment z okolic 50:00 - telefony na mszy? pozwalanie, żeby ludzie przeglądali neta, by powiedziec i to jeszcze na glos celebransowi kto został papiezem, bo nie można wytrzymac z tym 20-30 minut? mówienie: "róbmy szybko mszę"... no i to jest właśnie paliwo dla tradycjonalistów, robienie z mszy cyrku, a nie Ofiary Pańskiej. Pozdrawiam.
Hmm, mam kilka przemyśleń. Może odrobinę ocennych, ale to co wynotowałem: 1. Jednak jest różnica pomiędzy świeckim i kapłanem i jest to różnica nieprzekraczalna. Świecki nie może dokonać przeistoczenia i nie uczestniczy w ofierze Chrystusa tak jak kapłan. A strój jest w jakim sensie obrazem tego oddzielenia. 2. Problem z "fajnymi księżmi" jest czasem taki (nie wiem czy to dotyczy o. Kramera), że nie wiadomo kto kogo nawraca. Ksiądz świat, czy świat księdza. 3. Kapłan, który mówi "zróbmy szybko tą mszę". Jest dla mnie... zaskakujący. Gdzieś w tym ginie Wielki Piątek, krew obmywająca nas z grzechów, ta, która przelewana jest na ołtarzu właśnie w tej chwili gdy wierni klikają w telefony. 4. Uwaga o tym, że Ewangelia była nowością i nie mamy po co bać się nowości, bo wprowadzający Ewangelię byli rewolucjonistami, jest dość zabawna :). Kościół założył Chrystus, a nie grupa odważnych rewolucjonistów. Nadto, uczono mnie kiedyś, że Tradycja jest drugim fundamentem Kościoła, obok Pisma Świętego. 5. Myśl o tym, że nie można mówić o regułach i zasadach, bo to źle wypada marketingowo... jest proszę wybaczyć nie dość, że mało chrześcijańska, to jeszcze po prostu nieprawdziwa. Ale głęboko prawdziwe jest twierdzenie o tym, że najważniejszym elementem łączności Kościoła są sakramenty.
Tak! Ten komentarz najlepiej podsumowuje moje odczucia. Trochę mnie zdziwiło (a może wcale nie zdziwiło) to, że o. Kramer uważa, że określanie go mianem fajnego/fajnistycznego księdza to tylko hejterski przytyk, który ma sprawić mu przykrość. Chyba nie przemyślał dokładnie słów adwersarzy i nie wyciągnął wniosków. Bo biorąc pod uwagę jego wypowiedzi m. in. na fb to coś jest w tym zarzucie delikatnie mówiąc.
@@zielona_trawa6501 Przemyślałem sprawę przez noc jeszcze raz, i może jestem odrobinę zbyt surowy dla o. Kramka. Przyszło mi natomiast na myśl coś innego - może w centrum tego "podziału", czy "konfliktu" (nie chcę tego opisywać i szukać odpowiedniego słowa), stoi właśnie stosunek do Eucharystii? Nie chcę tego wartościować w żaden sposób, oceniać kto ma rację, nie mam do tego absolutnie kompetencji. Na pewno jest to jakieś uproszczenie, ale gdy zacząłem myśleć o zagadnieniu przez pryzmat stosunku do Eucharystii, wiele spraw zaczęło mi się w głowie porządkować. To oczywiście może być złudne, ale kilka myśli (może oczywistych): 1. Podniesienie kultu Eucharystii było jednym z najważniejszych elementów Soboru Trydenckiego. Oczywiście chodziło o pozytywne odróżnienie się od ruchów protestanckich, ale także umocnienie wiernych Kościoła Katolickiego. Widać to w liturgii, absolutnie skoncentrowanej na Eucharystii, i np. w kulcie Bożego Ciała (razem z procesjami). Mam wrażenie, że ta koncentracja na Eucharystii wymuszała w większym stopniu zakotwiczenie w Tradycji (bo Eucharystia jest obrzędem przedwiecznym), ale także np. alienowała księży ze społeczeństwa (symbolicznie za sprawą stroju). 2. Współczesny Kościół zmniejsza znaczenie Eucharystii, "obraca się ku człowiekowi" jak powiedział o. Kramek. To widać w warstwie symbolicznej: zmiany w liturgii, komunia na rękę, dyskusja o sakramentach dla rozwiedzionych, może też porzucenie specjalnego stroju kapłanów. Zastanawiam się na ile to jest właśnie centrum dyskusji, a wszystko inne jest poboczne. Bo tak naprawdę, jeśli odłoży się na bok Przeistoczenie, to jakie znaczenie ma to w co ubiera się kapłan? A może jest jeszcze coś, co też widać w dyskusji: koncentracja na emocjach i na uczuciach. Współczesny świat, a za nim Kościół, przywiązuje tak wielką wagę do emocji i uczuć... to zaskakujące, a jednocześnie tak złudne. Nie ma większego oszustwa niż emocje. Tak łatwo można na nie wpływać, tak łatwo można nimi manipulować. Muszę jeszcze raz przesłuchać fragment o spowiedzi, bo może nieprawidłowo zrozumiałem uwagę o. Kramka o spowiedzi w pierwsze piątki. Pierwotnie myślałem, że odrobinę deprecjonuje regularną spowiedź, ale teraz myślę, że mówił może o własnych emocjach i pewnym znużeniu (bo to jest zapewne bardzo trudna praca), a nie o wartości regularnej spowiedzi. Nie wiem czy Tomek to przeczyta, ale bardzo wartościowy i pobudzający do myślenia wywiad. I piszę to z pozycji osoby, dla której sposób odczuwania o. Kramka jest obcy, a niektóre jego wypowiedzi bolesne.
Mi się wydaje, że jeśli Bóg stał się człowiekiem, to Kościół powinien i zwracać się do Boga i do człowieka. Nie ma nic złego w tym, że Kościół wyszedł (wychodzi) do człowieka i stara się być z nim. Sam Bóg to przecież uczynił. Probl jest wtedy kiedy zaczynamy "przeginać" ,w drugą stronę. Są takie postawy w Kościele, że bardzo jesteśmy wpatrzeni w Boga, a nie widzimy człowieka obok. Jesteśmy na Eucharystii nawet częściej niż raz w tygodniu, a nie widzimy człowieka obok, sąsiada z chorym dzieckiem, bezdomnego, niepełnosprawnego itp, i uważamy się za dobrych katolików i ludzi bo przecież tak godnie uczestniczymy we Mszy sw. I przesada w drugą stronę nie jest dobra, że w imię źle rozumianej "litości", czy współczucia, zapominamy o Bogu i Jego Przykazaniach, o Eucharystii.
@@katarzyna5538 Oczywiście, Kościół otwarty na człowieka, bo prowadzi człowieka do Boga, trudno kogoś prowadzić a nie być na niego otwartym. Ale podkreślający szacunek do Boga, w każdej sferze. Idziemy, prowadzeni do celu (do Boga) - a wyraźnie. zaakcentowany szacunek nam w tym pomaga. Bez należytego szacunku cel może się rozmyć, istota celu wymieszać się może, lub pomylić z jakimiś jnnymi ziemskimi „celami”, tez przecież dobrymi, które można podobnie ujmować, np. „altruizm”, „humanizm”, „ekologia”, „przyjaźń”…
No grubo :) jakiś czas temu skreśliłam o. Kramera, a po tej rozmowie otworzyło się moje zatwardziałe serce na niego, nie na tyle żebym wysłuchiwała się we wszystko co mówi i pisze (nie mam też na to czasu), ale minęło mi oburzenie i niechęć do Niego. Ogromnie dziękuję za tę rozmowę. A najlepsze jest to, że w ogóle nie chciałam tego obejrzeć :D
W trakcie rozpoczęcia słuchania tego wywiadu czytałam komentarze i zwróciłam uwagę na jeden, że ten wywiad zmienił zatwardziałość serca i postanowiłam, że zobaczę to do końca choć po kilku zdaniach zrobiło mi się smutno na sercu. "Kończmy szybko ta Msze” bo ważne sprawy się dzieją a nic poza spotkaniem z Bogiem nie powinno być ważne. Podejrzewam ze mając 20 lat i pamiętając siebie z tego czasu i jeżdżąc na rekolekcje, z ciekawością słuchałabym z ciekawością O.Kramera bo podobni Kapłani mnie formowali teraz mając 10 lat więcej jestem w innym miejscu, z wieloma aspektami się nie zgadzam. Jestem za tym aby Księża byli dla wszystkich próbowali tych spoza Kościoła rozmiłować w Bogu, zaprosić do poznania drogi do Boga ale jeżeli Ksiądz zanadto chce się wszystkimi poglądami przypodobać się tym ludziom to jest bardzo dużo ryzyko pogubienia się.
Ogromne dzięki za tę serię. Bliżej mi do tradycyjnej niż nowoczesnej postawy (choć za tradsa absolutnie się nie uważam), ale dziękuję Ci bardzo za tę serię. Mimo, że coś tam patrzyłem na działalność o. Kramera, to nigdy nie zmusiłem się do głębszego go posłuchania, dlatego dziękuję za szansę do wychodzenia z własnej bańki!
Dziękuję za ten wywiad. Super się słuchało. Jest wiele krytykujących komentarzy ojca Grzegorza i pewnie co niektórzy mają swoje racje, poprzez które przebija się wiedza nie tylko teologiczna, ale tez własne doświadczenia związane z wiarą. Moja puenta będzie taka, ze przed Bogiem kazde z nas będzie odpowiadać tylko za siebie i jeśli nasze czyny wypływają z serca, a ich owocem jest dobro, to o co chodzi z tymi szczegółami, ze ktoś tak postepuje, a nie inaczej, powiedział tak, a miał tak, bo było to czyimś oczekiwaniem. Bądźmy dla siebie dobrzy, wyrozumiali i tolerancyjni, bo z tych wartości wychodzi piekne słowo: Emmanuel. Pozdrawiam serdecznie i będę śledzić Pana wywiady, są ciekawe. Dziękuję.
Też bardzo lubię ojca Grzegorza, aczkolwiek niektóre jego wypowiedzi mi też potrafią zgrzytać. W tym wywiadzie na przykład wypowiedź o spowiedzi mnie zdziwiła (i negatywnie nacechowanie spowiadajacych się z pobożności w pierwsze piątki). Aczkolwiek wolę podejście "fajnego księdza", niż surowego i grzmiącego. Bardzo chętnie obejrzę całą serię, wspaniały pomysł :)
@@zuza910813 ksiadz Grzegorz wydaje mi się, ze stara się podchodzić do wiary, jej tradycji w sposób z pozycji Jezusa, jak On nas postrzegał za swoich czasów. Jesteśmy niedoskonali, grzeszni i swoim życiem, czynami mamy dążyć do świętości juz tu na ziemi. Wiemy jak to jest w praktyce, wciąż popełniamy te same błędy i z nich się wyspowiadamy, a nielicznym udaje się pokonać samego siebie i zacząć słuchać naprawdę. Dużo by pisać, nie mam wystarczającej wiedzy teologicznej i szanuje oraz podziwiam ludzi, którzy mają coś do powiedzenia w temacie dobrze im znanym. Moja opinia wynika z własnych doświadczeń i z serca wypływa, tylko tyle. Dziękuję i dobrego dnia 😊
Wspaniała rozmowa na wiele spraw pozwoliła spojrzeć inaczej oj.Grzegorza pamiętam z Krakowa zawsze byłam ciekawa Jego kazań potem internet a dziś trafiłam na taki obszerny wykład wielkie dzięki pozdrawiam serdecznie z Panem Bogiem
Tomku, dzięki za rozmowę! Ukazała mi trochę świata o. Grzegorza i cieszę się po niej, że budujemy jeden Kościół. Dziękuje zwłaszcza za pytanie o rozeznawanie co jest słuszna krytyka, a co hejtem! Stawiam je sobie i widzę ile subiektywizmu mam w obieraniu krytyki. Jak trudno mi oddzielić obiektywną prawdę którą rodzi się z Boga, od mojej prawdy. Takie same zmaganie z subiektywizmem w którym ciężko rozeznawać dostrzegam 25:00- „każdy człowiek potrafi rozeznać hejt od słusznej krytyki” Dziękuje bo ten problem z rozeznawaniem rozpoznaje również z siebie
Bardzo się cieszę z tej rozmowy! Od kilku lat obserwuję/czytam o.Grzegorza, a od roku-dwóch (może trzech, nie pamiętam...) bardzo regularnie (prawie codziennie) słucham Jego filmów na YT - komentarzy do codziennych czytań. Widzę, jak to co o.Grzegorz mówi bardzo pokrywa się z tym jak prowadzi mnie Bóg w różnych sytuacjach. Jestem zachwycona tym jak mówi o Bogu, i rozwala mnie na łopatki wrażliwością, autentycznością i tym jak mówi o swoich słabościach. O.Szustaka też słucham czasami - ale dla mnie, na zdecydowany, bardzo mocny front wybił się jednoznacznie Ojciec Grzegorz :):) Więc nie masz co zazdrościć O.Grzegorzu (to w nawiązaniu do końcówki filmu ;)
Nieraz o. Kramer budził we mnie negatywne emocje (eufemizm), ale za tę rozmowę dziękuję, bo pomogła mi lepiej zrozumieć jego widzenie Pana Boga, katolicyzmu, działań w Kościele. Dziękuję, sam bym tej bańki nie przekraczał.
Koloratka daje na pewno przestrzeń spotkania. Piszę to z perspektywy młodego człowieka dla którego ciągłe chodzenie księdza w stroju świeckim jest pewnego rodzaju barierą w komunikacji i zaufaniu danemu duchownemu.
Klasa polega na nie mówieniu prawdy? No to przez 2000 kat Kościół nie miał klasy gdy potępiał błędy. Wolę być w Kościele katolickim niż pluszowym reformowanym kościółku fajnokatolickim , gdzie wszyscy sa milutcy i udają ze wszystko jest fajnie.
Myślę, że ta rozmowa, a szczególnie jej przebieg, atmosfera i treści są dowodem na sensowność tej serii. Jestem przekonany, że przyniesie wiele dobrego. Dziękuję! Jeśli chodzi o poglądy o. Kramera (wyrażone tylko w tej rozmowie), z którymi mam największy problem, to można sprowadzić do jednej sprawy: podejścia do Kościoła jako sfery norm, przekonań i narracji, którą Ojciec reinterpretuje, żeby dla niego były autentyczne i dopasowane do jego sumienia/mentalności/odczytania Ewangelii itp. Tymczasem wydaje się, że rzecz w tym, żeby nauczanie Kościoła, w tym także jego przepisy zaakceptować takie jakie one są (ponieważ nie są zbiorem pustych norm, od których boimy się odejść, tylko wyrazem mądrości poleń wielkich ludzi) i przez całe kapłańskie życie próbować je głębiej zrozumieć, zgłębić i wykorzystać w dobrym celu, wypełnić treścią swojego świadectwa. Gdyby przyjąć taki punkt wyjścia, to choćby ta nieszczęsna sutanna nigdy nie byłaby dla ojca ograniczeniem czy oddzieleniem od drugiego człowieka - wręcz przeciwnie, byłaby integralną częścią głoszenia. Ale to tylko przykład dla zobrazowania całości mechanizmu.
Tradycjonaliści od dawna ostrzegają że Nowa Msza zrobi z Katolików protestantów i tu mamy tego dowód ojciec wygląda jak pastor, kieruje się jakąś wrażliwością, chce pozwalać sobie na radosna twórczość podczas Najświętszej Ofiary jakby był na uczcie....😐
@@piuspiusowaty2561 przecież juz zrobiła. Wystarczy popatrzeć na Pana Samołyka. Pan Kramer to juz ekstremalny przykład jak można daleko odpłynąć od wiary katolickiej.
@@goodsamaritan1393 wiara to akt rozumu i woli a nie to co widzi jakieś serce. Wiara katolicka polega na tym ze należy trzymać się tego w co katolicy wierzyli zawsze i co zawsze nauczał Kościół. Tymczasem modernizm dsje dowolność wiary i sprowadza ją do poziomu uczuć ( potem gadanie o jakimś sercu)
Tomku, dziękuję Ci za Twoją pracę. Bardzo doceniam wysiłek, jaki wkładasz w przygotowanie tej serii, a jeszcze bardziej przełamywanie się, przekraczanie siebie, po to, by usłyszeć rozmówcę, postawę szacunku i otwartości na "inne niż moje". Dziękuję, że swoją pracą pragniesz budować, łączyć i szukać dobra. :) Dostrzegam to i doceniam.
Wywiad grzeczny i poprawny, bez kłopotliwych pytań. o.Grzegorz poprawny-lekko zestresowany, podobnie jak Pan Tomasz. W wypowiedziach księdza, rzuca się w oczy używanie słowa: "ja", "ja sądzę" "ja nie mam z tym problemu" - w domyśle inni mają nie ja. o.Kramer znany jest z dogmatyzowania swoich przekonań i interpretacji które bywają kontrowersyjne w stosunku do nauczania Kościoła, co jest do zaobserwowania w mediach społecznościowych. W dyskusjach netowych gdy zada się pytanie uszczegółowiające banuje(FB) lub nie odpowiada(Twitter - oskarżając o zaczepki i hejterstwo) - uważa, że to, co pisze w necie to jego prywatna sprawa i nikomu nic do tego. A nie jest osobą prywatną lecz kapłanem katolickim, także w necie. Zabrakło pytań szczegółowych, ale Pan Tomek chyba chciał być - jak rozumiem - taktowny i nie "dociskać" swojego rozmówcy co sprawiło, że wywiad był tylko poprawny a nie tętniący życiem- tak jak inne.
Zgadzam się z Pana opinią. Chociaż rozumiem postawę Tomasza, ponieważ seria ma mówić o problemach w kościele w ramach danego środowiska, a jak o. Kramer mówi "ka" zamiast "my" to oznacza jego opinię, które być może nie jest wyrazem określonego środowiska. Być może zwrot "ja" jest celowy, by nie wypowiadać się jako pewien reprezentant. Być może on sam się tak nie czuje (jako pewien reprezentant) lub nie chce być był tak kojarzony. Moim zdaniem Tomasz powinien śmiało stawiać trudne pytania, ponieważ kolejne dwa miałkie wywiady i seria straci sens. Oczywiście nie chodzi o sztuczne pompowanie emocji, ale jak Pan zauważył żywą dyskusję.
22.33 "...próbuję byc wierny sobie...." to jest chyba kwintesencja prawdy o Ojcu. A ja myslalam, że kapłan katolicki próbuje być wierny Bogu. Na opolskim blogu moje pytania i kontrowersje wyrażone w kulturalny sposób zawsze były przez Ojca usuwane. Nie było rozmowy. W komentarzach pozostawali tylko Ci z kciukiem do góry. Później takie osoby nazywa się hejterami. Polecam kanał Dawida Mysiora i ks. Bańki. Tam jest zdrowe myślenie i zdrowa wiara.
Wypowiedź o. Kramera dot. tradycjonalistów, mszy itd. napełniła mnie szczerym przestrachem. Wynika z niej, że albo ja nie mam niemal całkowicie błędne rozumienie wiary (co byłoby moją osobistą tragedią) albo, co gorsza, o. Kramer nie ma absolutnie żadnego pojęcia na temat absolutnych podstaw na których opiera się Kościół Katolicki (co byłoby tragedią całego Kościoła ponieważ oznaczałoby, że istnieją wewnątrz niego wypaczenia, które sprawiają, że może w nim przez lata działać ksiądz, którego podstawa pojęciowa jest sprzeczna z tymże Kościołem). 1. Cały czas pojawiające się sformułowanie "wrażliwość tradycjonalistów" sugerujące, że cała pobożność, wszystkie przepisy które kościół przez wieki (czasem tysiąclecia) wypracował nadają się tylko i wyłącznie sprawieniu żeby grupa "inaczej wrażliwych" poczuła się lepiej. Przecież tradycjonaliści z założenia nie spełniają "tradycyjnych" norm ze względu na własne samopoczucie. Spełniają je ponieważ wierzą, że skierowane są one na Boga. Świadomie stawiają siebie na ostatnim miejscu i z pokorą przyjmują szereg reguł danych im przez Kościół ponieważ wierzą, że liczy się Bóg a nie oni sami. Wszystkie czynności, które wykonuje się podczas tradycyjnej liturgii służą oddaniu chwały Bogu. Posługiwanie się sformułowaniem "wrażliwość" takiej a nie innej grupy w kontekście liturgii oznacza, że widzi się mszę św. jako coś co jest w pierwszej kolejności nakierowane na człowieka, nie zaś "spektakl jednego widza" 2. W jaki sposób można w trakcie mszy świętej otwarcie przyzwolić na siedzenie w telefonie i śledzenie wiadomości zamiast samej mszy? Co więcej, zachęcać do przerywania mszy świętej? Czyż podczas mszy nie dokonuje się Ofiara Chrystusa? Czyż istnieje cokolwiek lepszego, ważniejszego, doskonalszego od Chrystusa przychodzącego w ciele i ponawiającego ofiarę krzyżową? Oczywistym jest, że katolicy pragną znać swojego pasterza, ale przedkładanie wiedzy o jego wyborze nad mszę, nieumiejętność odczekania kilku minut i skupienia się na Chrystusie to najzwyczajniejsze w świecie nowinkarstwo, przedłożenie spraw światowych nad wieczne. Przez wieki istniał zwyczaj by do kościołów nie wnosić zegarów na znak, że jest to przestrzeń sakralna, wyjęta niejako z ziemskiego czasu gdzie odbywa się dzieło, któremu nic co znajduje się w świecie nie może dorównać. Natomiast o. Kramer nie dość, że pozwolił ulec swoim wiernym tej pogoni za światem i lekceważyć Chrystusa to sam się do tego lekceważenia włączył. A co w tym wszystkim najgorsze, nie widzi w tym nic zdrożnego uznając fakt przedłożenia nowinkarstwa nad Chrystusa jako ciekawą anegdotę. Tło dla innej historii. 3. Pytanie ministranta wynikało jedynie z dbałości o formę liturgii i troskę o to by komunia przebiegała zgodnie ze sposobem wyznaczonym przez Kościół. O wszystkich tych elementach o. Kramer wypowiada się z autentycznym niezrozumieniem (może nawet pogardą), a przecież chodzi o Liturgię, która jest sercem Kościoła. Tradycjonalistom wielokrotnie zarzuca się pychę, twierdzi się, że ich dbałość o szczegóły w jakiś sposób służy temu aby mogli się wynieść nad innych. Ale porównajmy te dwie postawy: jedna, w której kapłan posłusznie podporządkowuje się wszystkim nakazom Kościoła i wypełnia sumiennie wszystkie przepisy wierząc, że w ten sposób oddaje cześć Bogu. I druga, w której kapłan kieruje się swoimi "odczuciami" rezygnuje z biretu "bo nie", bo nie ma ochoty oraz nieustannie dokonuje zmian w formie będąc przekonanym, że w ten sposób "ulepsza" liturgię. Czyż w ten sposób nie daje świadectwa o swej pysze, która każe mu myśleć, że jego pomysłowość i kreatywność jest lepsza niż to co pochodzi w prostej linii od Chrystusa a co Kościół przez tysiąclecia pielęgnował i rozwijał? Czyż ten który uznaje doskonałość mszy św. a siebie postrzega jako niegodnego dokonywania w niej najmniejszych zmian nie wykazuje się prawdziwą pokorą? Czy naprawdę przyjemność sprawia odprawiającemu noszenie ciężaru cennych szat a upokarza się ten co nosi przewiewną i lekką taniochę? O. Kramer mówi, że przez te wszystkie elementy zapomina się o tym co najważniejsze ale nie dostrzega, że każdy z nich powstał w tym jednym tylko celu aby zwracać wszelką uwagę właśnie na Chrystusa? Ponieważ to Chrystus obecny na mszy jest najważniejszy. Nie czyjaś wrażliwość, nie odczucia, nie wiadomości ze świata i nie pomysłowość odprawiającego księdza, ale właśnie przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Pańską. 4. Mówi o. Kramer, że błędem Kościoła jest powoływanie się na to co było, że to co jest Tradycją Kościoła ktoś kiedyś zaczął i był nowinkarzem. Ale przecież my dobrze wiemy Kto to zaczął. To był Chrystus i nie był nowinkarzem tylko Bogiem wcielonym. Kościół powstał, został założony przez samego Boga, który powierzył mu pełnię objawienia. Zadaniem Kościoła nie jest wymyślanie nic na nowo, dodawanie czegokolwiek czy zmienianie. Kościół ma za zadanie przechowywać to co Bóg mu powierzył. Może coś doprecyzować, może coś potwierdzić, może coś uwypuklić. Ale pod żadnym pozorem nie może niczego zmienić. Przez całą historię Kościoła wierni powoływali się na to co miało długą tradycję i to z jednego prostego powodu. Im dłuższą coś ma tradycję tym bliżej temu do samego Chrystusa, który objawił się w czasie. Wszystko co Kościół "wprowadził" przez wieki, wszystkie dogmaty, które ustanowił powoływały się właśnie na to, że zawsze tak wierzono w całym Kościele. I my nie mamy biegać za nowościami lecz wierzyć w doskonałość wiary katolickiej. Inaczej pogrążymy się w duchowej acedii, w której gonić będziemy jedynie za nowościami, porzucając jednocześnie skarb, który już trzymamy. Będziemy szukać nieustannie sposobu zamiast czynić to co już wielokrotnie zostało sprawdzone. Wskazany fragment trwa ledwie 5 minut. i nie tyle zawiera błędy co wskazuje na całkowicie niekatolicki sposób myślenia o. Kramera, który przecież jest katolickim księdzem. O. Kramer zdaje się nie tyle wypaczać wiarę katolicką, co raczej w ogóle jej nie rozumieć. I nie piszę tego aby o. Kramera osądzić i potępić. Jednakże, jak napisałem na początku, rozbieżność między tym co ojciec mówi a co ja wyznaję jako wiarę katolicką jest od siebie tak różne, że napełnia mnie przerażeniem. Biorę pod uwagę błąd po mojej stronie, dlatego też napisałem tą krytykę tak obszernie. Jeżeli ktoś znajdzie w niej jakieś błędy lub widzi słuszność po stronie o. Kramera to proszę o wykazanie błędów w moim spojrzeniu a prawdziwości tez o. Kramera.
To jest właśnie moja prawda - w lęku kryje się nasze ogromne szczęście. Sama borykamłam się często z lękiem przed przemawianiem, rozmowami z ludźmi, odkryłam po krótce dlaczego, że moje odczucia strachu są tak naprawdę skrywaniem w sobie ekscytacji, która mnie otwiera przed ludźmi, gdy przełamie barierę - prowadzi to do chęci szczerych rozmów i odkrywania w nich ludziach, co nie jest oczywiste, jeśli się rozmów/ przemów nie rozpocznie; to odkrycie tez wydaje mi się teraz ignacjańskie - choć tęgo wcześniej nie wiedziałam, bo najpierw rozpoczęłam od terapeutycznego podejścia, później zrozumiałam to w aspekcie wiary :)
Tomaszu, dzięki za kolejny film! Cieszę się, że próbujesz wychodzić szerzej, do różnych środowisk, choć to trudne na wielu poziomach (ale jeśli to jest dobre, to Pan Cię umocni :)). Warto słuchać, co jest podstawą myślenia innych, z czego wypływają ich takie a nie inne poglądy. Ja często wtedy widzę, że to co dla mnie jest oczywiste, dla kogoś innego wcale takie nie musi być. Albo że mówiąc te same słowa, zupełnie inaczej je rozumiemy. Bardzo jestem ciekaw kolejnej rozmowy! Coś co zwróciło mocno moją uwagę w tej rozmowie (i zauważam taką postawę też w wypowiedziach innych osób, świeckich czy duchownych, polskich, amerykańskich i innych), że często pojawia się fraza o czymś "ewangelicznym", "w Piśmie Świętym", czy "to jest od Jezusa" i odnoszę wrażenie omijania w ten sposób całej wypracowanej teologii i nauki Kościoła (tak jak w części wspólnot protestanckich) na rzecz własnej interpretacji, czasami niekonsekwentnej. Zamiast wspólnego magisterium Kościoła zaczyna decydować jednostka (dany ksiądz, zakonnik, kanonik, mówca, leader...), rozmywając Prawdę - obojętnie czy będzie to "lefebrysta" ciągnący w stronę tradycji według własnego rozumienia czy "charyzmatyk" szukający czegoś nowego według swojego odczucia.
Szczerze, bez złych intencji, po prostu nie rozumiem (albo raczej uważam za błędną) tezy o. Kramera z okolic 13:04, że proporcje mówienia Jezusa "o piekle" a "o dobrej nowinie" w Ewangelii wskazują na większość nauczań Jezusa o "dobrej nowinie". Moje doświadczenie po lekturze Nowego Testamentu, i wiem że nie tylko moje, jest takie, że byłem na prawdę zdziwiony jak często Jezus mówi wymagające rzeczy piekle, nawróceniu, grzechu i konsekwencjach. Innymi słowy rzeczy powszechnie pejoratywnie nazywane "straszeniem piekłem".
Kilka przemyśleń i refleksji po filmie. 1. Tomku, przede wszystkim to dziękuję za ten cykl i za ideę, która mu przyświeca. Od jakiegoś czasu zrozumiałam - w dużej mierze po którymś z Twoich filmów - że nie wolno wprowadzać podziałów, zwłaszcza nie teraz. W Kościele, w społeczeństwie, w rodzinach. A te, które są, jakoś zasypywać, tam, gdzie jesteśmy. Można i trzeba mieć swoje zdanie, nawet radykalne. Ale nie dzielić, bo tych podziałów i tak aż zanadto. 2. Wartość spotkania. Kilka lat temu trafiłam na jakieś rekolekcje i konferencje prowadzone przez o. Kramera i S. Hołownię. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że są "kontrowersyjni" a to, co mówili, trafiało do mnie. Teraz, gdy już uformowałam swoje poglądy i poznałam ich, i wiem, że się w tak wielu rzeczach nie zgadzamy - jednak zostało we mnie dużo zrozumienia i chęci szukania dobra w tym, co mówią i co robią. Naprawdę, sam tylko fakt spotkania kogoś na żywo, a co dopiero rozmowy - robi ogromną różnicę. 3. Po ubiegłorocznych rekolekcjach ignacjańskich zrozumiałam coś bardzo ważnego, mianowicie: nie muszę się wpisywać w tę wojenkę, a już na pewno internetową. Ani jeśli chodzi o poglądy społeczne, ani te w obrębie Kościoła. Duchowość, czy też filozofia ignacjańska naprawdę daje sporo wolności - że może być wykorzystana źle, to inna sprawa. I jeszcze zrozumiałam, że w zgodzie z nauką katolicką naprawdę mogą być różne poglądy (jest w niej miejsce i na "lewicę", i na "prawicę" - dopóki nie przeczy nauce KK, np. nierozerwalności małżeństwa czy świętości życia od poczęcia do naturalnej śmierci. I słusznie mówi o. Grzegorz, że najgorzej, jeśli przywłaszczamy sobie Chrystusa. 4. Pięknie o. Kramer mówi o tym, że łączy nas wszystkich w Kościele Eucharystia i w ogóle Sakramenty. 5. O. Kramer pyta - co Kościół dziś może zaoferować światu? I słusznie zauważa, że już nie działalność charytatywną (to też, ale to nie jest najważniejsze). Jego odpowiedzią jest, że dać nowinę, że Bóg jest dobry... A mnie się wydaje, że poczucie akceptacji daje właśnie świat. To, czego świat nie ma i mieć nie może - to przede wszystkim Zbawienie. Zbawienie od grzechów przecież. Biada nam, chrześcijanom, jeśli zapomnimy o grzechu, bo wtedy zapomnimy o Zbawieniu. 6. Jeszcze á propos stronnictw - to też mówi słusznie o. Kramer, że takie podziały były już w czasach św. Pawła. I ilekroć poczujemy się po stronie tego czy innego kaznodziei, musimy sobie przypomnieć, że to nie Paweł ani Barnaba, ale Chrystus za nas umarł i wszyscy jesteśmy chrystusowi. 7. Odnośnie tradsów - jako argument za ograniczeniem mszy trydenckich przytacza o. GK swoje doświadczenie o tym, że ich trzymanie się rubryk spowodowało w nim dyskomfort. Jednocześnie mówi dużo o różnych wrażliwościach i różnorodności, szacunku. Dlaczego więc nie uszanować tych, którzy chcą odprawiać mszę w VOM i tych, którzy chcą w niej uczestniczyć? Dlaczego ograniczać to, co jest niezgodne z czyjąś wrażliwością? Dlaczego ograniczać chętnym rozwijanie się w tradycyjnej duchowości, która przecież, swoją drogą, tylu świętych wychowała? To jest jawna niekonsekwencja. 8. W tak łagodnych nawet i okrągłych wypowiedziach o. Grzegorza jest kilka rzeczy... Co najmniej mocno zastanawiających. - "szybko odprawmy mszę i do domu" - spowiedź jako nużąca, a ciekawe te, które są rozmowami i są rozwijające także dla niego samego - w połączeniu ze stwierdzeniem, że najważniejsze jest rozgrzeszenie i nawet naukę można pominąć - spora niespójność. - wspomnienie o tym, że przez 10 lat wykonywał pracę, a Bóg coś tam dołożył... I ogólnie przebijający się humanizm, psychologia, a Bóg gdzieś na drugim planie - najważniejsze to pozostać wiernym samemu sobie - a nie Bogu czasem? Moim zdaniem, choć daleka jestem od potępienia tej postaci - trzeba uważać, czy aby na pewno warto za nim iść. Ten człowiek ma swoją drogę, ale nie wygląda jak wiarygodny przewodnik duchowy.
Nie zgadzam się,że naszym celem jest "nie dzielić". Prawda zawsze dzieli bo część ludzi ją przyjmie,a część nie. Mąż się może nawrócić,żona nie i już jest podział, już sa inne poglądy, inne cele życiowe itd. To powinien się nie nawracać? Sam Jezus o tym mówi: "Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien."
Nie chce mi się stosować do zasad, zatem mam inną wrażliwość. Bardzo wygodna postawa. Nie dostrzegam w niej pokory względem mądrości przodków, co może szczególnie dziwić w przypadku kapłana. No ale może mam inną wrażliwość, taką mało hipisowską. ;)
Ja po tym wywiadzie zobaczyłem, że mam sporo cech duchowości jezuickiej, choć jeżeli chodzi o liturgię to bliżej mi do tej przedsoborowej. Moim ogromnym autorytetem był śp ks Jan Kaczkowski, który łączył otwartość na ludzi z wiernością tradycji. Trudno mi obecnie odnaleźć ludzi jego pokroju i niesamowicie martwi mnie kryzys wywołany podziałami wokół liturgii. Skoro Biblia wspomniana o tym jak ważne jest dla nas łamanie Chleba, to dlaczego tyle podziałów w tej sprawie?
No cóż, z tej rozmowy wynika tylko jedno: ważny jest Człowiek, a nie bóg. Wielkość liter jest celowa, żeby nie było 😉. Człowiek stworzył boga, mszę świętą, którą trzeba szybko odprawić, albo według słów Ojca "muszę odprawić mszę" i t.d. Przykro, ale cóż tacy jesteśmy różni. I ten nędzny bóg też kocha tego Wielkiego Człowieka, który zamieszanie wokół wyboru Papieża stawia na pierwsze miejsce. A msza świętą? Szybko i do domu, bo się dzieje, a na mszy już nic się nie dzieje - rutyna.
Formuły są ważne bo słowa niosą treść. Mądry spowiednik powiedziałby: żałujesz za wszystkie grzechy? Czy pamiętasz jeszcze jakieś grzechy? O tym warto mówić, a nie utyskiwać na to, że zostałem skrzywdzony. Jest miejsce na pokorę i na przyjęcie z wdzięcznością słów spowiednika - alter Christus. //Przebija w wypowiedziach Ojca pretensja małego dziecka, że Kościół nie jest taki jak bym chciał... Źle interpretujemy, potrafimy atakować, walczyć - czytaj oni, ci inni w Kościele.
W znaczeniu, ze tak byś wolała, tak czujesz i takie jest Twoje zdanie, ale akceptujesz i rozumiesz to, ze ojciec wybrał inaczej? :) Bo to chyba o to tylko chodzi, ze można inaczej coś uważać i inaczej sobie coś wyobrażać, ale dobrze, żeby tez akceptować, ze ojciec wolał być bez habitu i właściwie zupełnie ma do tego prawo i tak tez jest okej :)
@@stanisawaleksinski4226 Ale sutanny mają . Dlaczego się tego wstydzą??Nie wstydzą się tatuaży. Przykre No i ten antropocentryzm. Człowiek ważniejszy od Pana Boga.
Może wyraziłam się mało precyzyjnie... mają suknię , pas i koloratkę... O. R. Recław -głosząc konferencje na Kongresach Odnowy w Krośnie tak właśnie był ubrany. Dziwię się infantylnym reakcjom na mój komentarz...
@@judytaamos977 wyraziłaś się jasno i klarownie, poprawnie. To ludzie nie rozumiejący pewnych spraw myślą że można dziś sobie wszystko relatywizować i zmieniać, w zależności od humoru i robić wszystko na co ma sie ochotę a dyscyplinę i zasady zostawić u Tomasza z Akwinu, przecież to przeżytek. Idąc do zakonu idzie sie do zakonu i przyjmuje sie ten zaszczyt noszenia habitu. Dla szatana to bardzo dobrze ze ich nie widać w świecie, przypominają mu o jego porażce a tak to jest git..w koszuli elegancko jak cywilizowani ludzie.
@@Marc-fg1mn To słowa z Ewangelii, którymi po prostu warto kierować się w naszych wypowiedziach. Sedno w tym aby mówić prawdę; ale nie tylko o to chodzi. Nasza mowa powinna być prosta, zwięzła, logiczna, konkretna, budująca. Nie istnieje sama dla siebie, ale jest narzędziem, którego należy właściwie używać - tym bardziej, jeśli ktoś jest kapłanem i ma oddziaływanie na wielu ludzi. Wywiadu słucha się jak czczej gadaniny. ( Wiem, wiem... zaraz pewnie przeczytam, że nic nie rozumiem.) Może komuś to odpowiada, lecz dla mnie - z całym szacunkiem dla księdza - ta wypowiedź miała znamiona typowej modernistycznej papki. ( Dla ścisłości, z wyżej wymienionych powodów, dotrwałam tylko do około trzydziestej minuty; jeśli później było sensownie, to z góry przepraszam. Pozdrawiam, szczęść Boże.)
42:00 Świat lepiej pomaga? no do tego momentu wszystko wydawało się mieć ręce i nogi.... Widocznie ja o czymś nie wiem i więcej pomagają nie chrześcijanie? po proszę o jakieś dane
Jestem wolontariuszką w jadłodajni dla ubogich. Prowadzona przez siostry elżbietanki, wśród wolontariuszy nie chrześcijan nie znalazłam, spora część pomoy materialnej to od Caritas ( nie tylko, bo są dostarczane produkty przeterminowane i nie znam też wszystkich źródeł), a głos tego świata ,,gazeta wyborcza" określiła pracę elżbietank jako robienie prania biskupowi. Siostry również pomagają lepiej. Zamiast pieniędzy dają jedzenie, ubrania, pomoc medyczną (tu warto wspomnieć, że taki bezdomny jest wypisany ze szpitala z raną wymagającą zmian opatrunku i tym zajmują się siostry albo nikt) itp. Badanie alkomatem przed otrzymaniem jedzenia również może pomóc, do tego siostry znają ,,swoich ubogich". Z tego co słyszałam MOPS nie ma relacji z osobami potrzebującymi pomocy. Tak wygląda sytuacja w ,,Byłem głodny, a nakarmiliście Mnie", z mojego doświadczenia 1:0 dla chrześcijan. Wgl odnośnie tej mocy świat vs chrześcijanie nasuwają mi się dwie sytuacje. Marcin Dubiel z kolegą nagrywający filmik jak dają jakieś markowe buty za kilka tysięcy bezdomnemu i siostra, która gdy do jadłodajni przyszedł bezdomny bez butów natychmiast kobiet ma do magazynu. Następnie uklękła przed nim i założyła mu buty, a pragnę nadmienić, że był to mężczyzna wyglądający jak najbardziej stereotypowy bezdomny. Kamer ani poklasku nie było
Dokładnie te same słowa przykuły moją uwagę. Lekarstwo, jakim świat chce dziś przykładowo ratować chorych to eutanazja i aborcja. Tego mamy się uczyć od świata? Tomaszu, uważam, że to bardzo mądre, aby każdemu dawać czas na wypowiedzenie swojego zdania i wysłuchanie go. Ale gdy padają takie arbitralne twierdzenia bez żadnego dowodu, warto, żebyś poprosił o uzasadnienie, argumenty. Mam wrażenie, że samo rzucanie pustych haseł, jak tu przytoczone, nie pomoże we wzajemnym zrozumieniu różnych środowisk.
@Tomasz Samołyk @Grzegorz Kramer Tomku, to może zabrzmi pretensjonalnie, ale to nie mrzonka, ale konket: te rozmowy mnie nawracją. Serio. Właściwie to nic z treści tej rozmowy nie było dla mnie jakaś rewolucyjną nowoscią, i na ten przklad, sprawa miłosierdzia Boga, albo dość marginalny w tym spotkaniu temat świętości jako bliskości z Bogiem, wałkuję na dobrych rozmowo-spowiedziach i modlitwie już od paru lat. A jednak to dzisiaj i tutaj te ważne dla mnie kwestie docierają do mojego serca, przez nie naprawdę konkretnie doświadczam Ewangelii, jej mocy; to właśnie ta konkretna rozmowa rozjaśnia mi o co tu chodzi. Dziękuję. Tobie i o. Grzegorzowi.
Zawsze, kiedy się nasłucham tych wszystkich rozmów, konferencji, kazań idę do spowiedzi z nadzieją na spotkanie szczególne (oczywiście nie chodzi mi o fajerwerki) i niestety wielokrotnie z drugiej strony jest głucha cisza co daje mi poczucie, że w mojej spowiedzi jest wielki chaos, niepoukładanie itp. Ja wiem, że ksiądz nie ma obowiązku dawania nauki w konfesjonale, że najważniejsze są słowa rozgrzeszenia ale jednak człowiekowi, szczególnie obecnie, bardzo potrzebna jest krótka rozmowa 'na temat' a nie slogany. Trudno o dobrego spowiednika bo to bardzo indywidualna sprawa. Ciągle szukam. Mam nadzieję.
Panie Tomaszu, chciałabym zaproponować, aby zaprosił Pan księdza Marcina Kostkę. To przeserdeczny kapłan ze środowiska tradycyjnego (nie lefebrysta). Myślę, że część widzów przywiązana do Mszy trydenckiej będzie Panu wdzięczna, a i Pan mógłby wiele na takiej rozmowie zyskać :) pozdrawiam najcieplej jak umiem!
@Jan Kowalski no bo w indywidualnych przypadkach i jedno i drugie bywa prawdziwe tak samo jak prawdziwe bywają stwierdzenia przeciwne. Ja tak rozumiem to co ks. Kramer tutaj mówi, że ogólna prawda jakaś abstrakcyjna średnia, w relacjach międzyludzkich 1 na 1 jest nieważna - bo decyduje jak ja się zachowam i jak się zachowano względem mnie. Jednak mówiąc o kościele jako wspólnocie wierzących nie można wg mnie poprzestać tylko na bezpośrednich relacjach jednostek.
@Jan Kowalski hmm a kilka wieków temu palono ludzi na stosie, w obozach koncentracyjnych, mordowano matki w ciąży, gwałceno kobiety a to wszystko było powszechniejsze niż dzisiaj. Czy świat atakuje nas tylko w 21 w. eutanazja i aborcja?
@@xxxvvv6957 Liczba aborcja według WHO to około 50 milionów rocznie. Liczba ludzi zabitych w całej II wojnie światowej obliczana jest na około 60 milionów (wojna trwała około 6 lat). Porównując te dwie liczby szybko upada twierdzenie że zbrodnie były bardziej powszechne w przeszłośći niż dzisiaj.
@@jaroslawbaczewski no dobrze ale porównujemy tu liczby tylko z II WŚ i z aborcji teraz a gdzie poprzednie czasy? Palenie czarownic, mordowanie mniejszości etnicznych, wojny i powstania i jeszcze wiele innych strasznych zbrodni, które zdarzyły się w przeszłości? Czy nadal jesteśmy na tak niskim poziomie kochania drugiego człowieka w porównaniu z wiekami historii?
@@xxxvvv6957 Porównywanie "tamtych czasów" z tymi, dzisiejszymi czasami w kwestii wojen, mordowania, wywoływania rebelii, palenia na stosach, ataków terrorystycznych, atakowanie chrześcijan itd, itd, jest co najmniej bezzasadne. Niestety nic się nie zmieniło. Tylko metody modernizują się...
Zmarnowana szansa na wyjaśnienie kilku spraw. Kramer zdobył swoją kontrowersyjność nie dzięki głoszeniu, że "Bóg jest dobry", ale swoimi kąśliwymi uwagami wobec polskiej prawicy zarówno publicystów, polityków czy wyborców. Tego człowieka ewidentnie bardziej boli głosowanie na PiS, popieranie narodowców czy niechęć wobec jego ukochanej Wyborczej niż jakakolwiek kwestia związana z Kościołem. Szkoda... Brakowało mi choćby pytania o te durne podziękowania dla samobójcy.
Po co wyjaśniać skoro pokazujesz, że wszystko wiesz. Żeby sie w tym utwierdzić? PS "W KAŻDYM położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie", ale pewnie znajdzie jakiś "ważniejszy" cytat w Biblii temu zarzeczający. Pokój i dobro
@@goodsamaritan1393 Po co się odzywasz skoro ciebie powody opowiadania się duchownego tak jednoznacznie po jednej ze stron polityki najwyraźniej nie interesują?
@@sopor11081981 pisze po to zeby glosic Ewangelię czyli np. uczyc dziekowania, czy nie szufladkowac ludzi do polityki, bo każdy widzi tak jak jego serce widzi. Jedna i druga postawa jest kompletnie niezgodna z Ewangelią.
@@goodsamaritan1393 Przepraszam bardzo, ale żyrowanie politycznym szumowinom z korzeniami w poprzednim uatroju, do tego agresywnie próbującym wyrugować etykę chrześcijańską z przestrzeni publicznej, przy pomocy różnych ideologicznych wynalazków, w najbardziej prymitywny, chamski i głupi sposób - czyli wszystko czym zajmuje o. Kramer się w chwilach wolnych od pracy - jest nie tylko niechrzescijanskie, ale po prostu łajdackie. To tak jakby powiedzieć że jedni Chrześcijanie byli za Neronem a drudzy przeciw, ale nie wolno nikogo osądzać, bo Bóg stworzył różne systemy etyczne itd.
@@goodsamaritan1393 "W każdym położeniu dziękujcie". Moim zdaniem: 1. "...w położeniu..." w moim położeniu, nie czyimś; 2. "...w każdym..." to nie to samo co "za wszystko". Moim zdaniem chodzi o to by dziękować za dobro, które jest wokół nas nawet wtedy gdy w naszych oczach otacza nas samo zło. Mamy uczyć się dostrzegać dobro wokół nas nawet wtedy gdy jest małe i pozornie nic nieznaczące w świetle zła którego aktualnie doświadczamy. NADZIEJA
"Jak Św. Franciszek wybrał się ze swoim współbratem Jałowcem do Asyżu, aby głosić Ewangelię i brat Jałowiec pyta Św. Franciszka, kiedy zaczną krzyczeć o Panu Jezusie. Po jakimś czasie brat Jałowiec ponawia pytanie, lecz Św. Franciszek milczy. Kiedy jednak przeszli Asyż i przekraczali granicę miasta, po raz ostatni brat Jałowiec pyta, kiedy będą głosić. Wtedy św. Franciszek odpowiedział, że właśnie to zrobili, przechodząc w habitach przez Asyż, błogosławiąc miasto." Dlatego właśnie drogi Ojcze Kramer koloratka, habit, sutanna, są lepsze od koszuli, a to co odwieczne lepsze od chwilowej mody i własnej chęci wpasowania się w oczekiwania współczesnego człowieka. Jeśli pozwala sobie Ojciec narzucić człowiekowi świeckiemu to w co ma się Ojciec ubierać, to my tu dopiero mówimy o ewangelizacji, gdzie taki człowiek sobie wykreśli w taki 3/4 Pisma Świętego, Katechizmu czy połowę Dekalogu. A mówiąc bardziej wprost, jeśli duchowny chce być fajnym koleżką świeckich, to niech się później nie dziwi, że taki świecki znajdzie sobie szybko innych, bardziej wygodnych i przede wszystkim nie wymagających kolegów.
Szukałam ostatnio na YT jakiegoś filmiku, gdzie o. Kramer wypowiada się o tradycjonalistach. Nie znalazłam. Minęło parę dni i TADAM! Mówisz i masz! Dzięki, Panie Tomku! 🙂🙂🙂 A w ogóle to dobrą robotę Pan robi 👍
Słabe to tłumaczenie niechodzenia w stroju duchownym, który jest wszak znakiem innej rzeczywistości (a w aktualnej rzeczywistości wymaga odwagi, jaj). Pięknym świadectwem są habity sióstr zakonnych na chodnikach i przy konfesjonałach(!), mężczyźni-duchowni, najwyraźniej "posługują się nimi" (taki rodzaj seksizmu?), mając jednocześnie wysublimowane intelektualne uzasadnienia dla własnej tchórzliwości...
Dokładnie. Ja potrzebuje tego znaku na ulicy, niestety dzisiejsi księża pochowali się w tłumie jak Piotr w czasie sądu nad Jezusem i udają, że oni nie są od „Tego człowieka”. Nie tędy droga ...
@@ania1258 ale wielu ludzi potrzebuje. Nie tylko znaku ale świadomości istnienia księzy w przestrzeni publicznej. Wiele osób nie chodzących do kościoła chce czasem pogadac z księdzem,ale jak ich rozpoznac w tłumie? Ilu księży w ten sposób nawróciło innych? W tej chwili księża pozamykali sie na plebanich, sutanny używają tylko "do pracy" traktując swoje powołanie jak zwykły zawód.
Panie Tomaszu, bardzo mi się podoba ta seria mimo długości filmu 😉 Proszę o dalsze części i proszę się tak nie stresować bo serio - jest dobrze 👍 Wszystkiego dobrego!
Kiedyś znajomy zakonnik powiedział, że młodzież, którą uczył nie chciała przejść z nim na "ty", bo oni chcieli mieć w nim ojca duchownego a nie kolegę. Takie jest też moje osobiste podejście do sprawy. Dziękuję za tą rozmowę.
No z młodzieżą przechodzić na "ty" to jest strzał w kolano, chyba że komuś nie zależy na byciu autorytetem... Pomyście co by było jakby tak do nauczycieli mówili. Chyba że ja nie z tej epoki jestem i to się zdarza 😶 Osobiście nie znam księdza do którego mówię po imieniu.
Pozdrawiam😊 p. Tomka bo był w Pratulinie, który jest mi bliski, a o. Grzegorza, bo słucham Jego komentarzy, a św. Ignacy i Ćwiczenia też są mi bliskie 🤗
Dzięki wielkie Tomku za tę rozmowę! Teraz nieco inaczej patrzę na o. Kramera, którego obraz budowałem głównie na podstawie tradycjonalistycznych opinii ;) Po wysłuchaniu człowieka łatwiej otworzyć się na niego i jego wrażliwość. No i dwójka dzieci mi przy tym usnęła, więc będziemy od teraz wspólnie słuchać tej serii :D
Miałam wysłuchać do końca i wtedy coś napisać, ale nie wytrzymam (i proszę szanować moje emocje ;)) Ksiądz wychodzi do mszy, MSZY ŚWIĘTEJ, widzi że ludzie siedzą z nosami w komórkach (ci co zostali, bo reszta ma wywalone) i zamiast im powiedzieć żeby wyłączyli, bo tak się w kościele robi i tego wymaga dobre wychowanie (chociażby!), to on jescze ich zachęca do sprawdzania newsów, bo papieża wybrali.... Obraz bardzo znaczący i bardzo smutny jednocześnie. Kiedyś to się chodziło na Mszę w ważnych momentach życia Kościoła ale może ja jakaś stara jestem, nie nowoczesna. Z całej tej rozmowy tchnie bardzo niepokojącymi wnioskami.
Ojciec mówi, że jest pokusa, by dać taką naukę, która zmieni czyjeś życie po spowiedzi. Dla mnie osobiście ta nauka jest bardzo ważnym elementem spowiedzi, chyba zaraz po rozgrzeszeniu. I czasem naprawdę długo rezonuje. Kiedy nie ma tej nauki, jest rozczarowanie... Chyba nigdy bardziej i mocniej nie biorę do siebie słów z nauki, jak własnie podaczas spowiedzi. Wierzę, że są konkretnie dla mnie, nawet jesli nie jestem jedynym ich odbiorcą:)
Panie Tomku! Dziękuję za ten wywiad. O.Kramera na jego profilu fb wytrzymałem tylko kilka postów. Tu jednak mogłem go poznać lepiej i jego sposób widzenia KK. O to chodzi! Szukajmy tego co nas łączy a nie dzieli. Mamy wspólne miejsce które nas łączy !!!! Seria absolutnie w punkt! Czekam na następne.( ale profilu o.K nie przywróce ;-).
Wysłuchać i szanować nie oznacza przyjąć i zgadzać się we wszystkim. A czy w KK nie mamy różnych charyzmatów? Nie mamy różnych tradycji? JPII nie mówił o prawosławiu jako "drugim płucu Kościoła? Czy różna wrażliwość wyklucza jedność? Wysiłek poszukiwania kosztuje więcej niż odrzucenie w imię (?).... na pewno nie Ewangelii.
@@marekmaslanka6959 prawisławni nie sa częścią Kościoła katolickiego, są schizmatykami. Nie wiem czy ktokolwiek cieszy się z rozwodu. I mamy szukac prawdy,a nie tylko "tego co łączy". Pan Jezus nie szukał np. z faryzeuszami czy poganami tego co łączy, tylko głosił im całą prawdę
59minuta. Pozdrawiam z Opolskiego i z Opola. Ps PRZED MOIM WSTĄPIENIEM WIADOMO GDZIE( TAM JEST DO 40 JA MAM 32) DOSTAŁAM SIĘ NA TEOLOGIĘ!!!!! CHWAŁA PANU!!!!!!!
Panie Tomku, gdzie kupuje Pan te piękne koszule? Mam 18 lat i myślę, że macie z żoną bardzo dobry gust. Świetny film, mimo że nie zgadzam się ze wszystkim, dziękuję za pracę włożoną w ten kanał. Z Panem Bogiem
Patrząc na ilość hejtu i złej woli w komentarzach, z niecierpliwością czekam na wywiad z ks. Chmielewskim, jestem bardzo ciekaw swojej reakcji. Panie Tomaszu, świetna robota.
@@maciejszwed6712 Nie. A wyrażanie odmiennej opinii w sposób mający na celu ośmieszenie adwersarza to Twoim zdaniem hejt? Wyraziłem się nieściśle - znakomita większość nieprzychylnych komentarzy jest merytoryczna i kulturalna. Życzę sobie, żebym też tak potrafił komentować kogoś, z kim się nie zgadzam.
Bardzo dziekuję p. Tomaszu za zaproszenie ks. Kramera cieszę się z obecności ks. Grzegorza, podziwiam go za to, że ma odwagę tak pięknie mówić o Dobrej Nowinie, że człowiek z miejsca staje się dobrze nastawiony do ludzi wokół siebie i nie traci nadziei na jedność między nami w Kościele. Jak dobrze, że są jeszcze tacy ludzie, którzy dzielnie idą za Chrystusem i są w tym autentyczni🙂
Bym się nie zgodził z końcową tezą Pana Tomasza....nie tyle szukajmy jedności, co szukajmy najpierw Woli Bożej, Prawdy i jedności o ile jest w Prawdzie zanurzona, wszystkich darząc miłością i o ile nie są osadzeni w Prawdzie próbujmy ich do niej doprowadzić, aby osiągnąć jedność. Co do argumentacji o. Kramera, to mam wrażenie że naukę Pana Jezusa przyjmuje jedynie częściowo, odcinając te jej elementy które nie pasują do obrazu fajno-Kościoła i tezy że raczej świat jest ok, a my - Kościół - jesteśmy nie ok. To co pozytywnego wynoszę z tej rozmowy, to przekonanie, że to co uznaję za błąd w przekonaniach o. Kramera, nie jest wynikiem jego złej woli, a raczej efektem nasiąknięcia "duchem czasu" i "duchem soboru" (zwłaszcza duchem jego interpretacji). Zresztą oba te duchy wywodzą się zresztą od tego samego ducha...Ewangelie nazywają tego ducha światem...jak nauczał św. Jan. Jego też należało by czytać w całości, bez interpretacji zanurzonej w owym duchu.
Kiedyś mnie O. Kramer bardzo wkurzał a jego wypowiedzi odbierałem jako atak na mnie i na kościół... Zdałem sobie jednak sprawę że szkoda moich nerwów bo przecież każdy będzie przed Bogiem rozliczany indywidualnie ze swoich czynów (a ja w szczególności). Dziś słucham i przyjmuję że do Boga możemy dojść różnymi ścieżkami.
Duchowny powinien chodzić w sutannie, szczególnie w sytuacjach bardziej oficjalnych jak ten wywiad. Sutanna to znak oddania się Jezusowi. Jak komuś przeszkadza taki znak to pytanie co z innymi - może tez okażą się niepotrzebne. Jakoś mało spotyka się zakonnic ubranych w swobodny świecki strój ...
Jestem mile zaskoczony takimi rozmowami w Pana wykonaniu Panie Tomku! Potrzebujemy budowania mostów. Nie sądziłem, że tak otwarcie Pan to spotkanie poprowadzi, dziękuję. Ja mam prośbę o rozmowę z Remigiuszem Recławem SJ. Niegdyś ważny dla mnie kapłan, a obecnie niecofający się przed - delikatnie mówiąc - brakiem precyzji i modyfikacją faktów w celach politycznych. Ciekawy jestem jak on to tłumaczy. Jeśli jest Pan zainteresowany szczegółami, proszę o kontakt.
@@Mati92028 Ogólnie tak, ale w tej sytuacji, chyba nie ma wątpliwości który z rozmówców jest kapłanem, a który nie. Więc po co koloratka? (szczere pytanie może czegoś nie rozumiem)
Szanowni Panowie, wysłuchałam rozmowy do końca. Ogólne wrażenie: ojciec Grzegorz przywiązuje wagę do własnych odczuć, intuicji, przyzwyczajeń religijnych, przy jednoczesnym lekceważeniu symboliki, zasad ściśle związanych z naszą wiarą i religią. Przejawia się to choćby w stroju jaki prezentuje, nosi podczas wywiadu. Noszenie stroju duchownego to nie tylko symbol kościoła, zakonu jaki reprezentuje, ale także sygnał dla tych przypadkowych, anonimowych ludzi których spotyka na swoich życiowych ścieżkach. Tym wszystkim ludziom nie daje on szansy na pokazanie kim jest , na odwagę bycia wiernym pośród tłumu, może czasami wrogiego. Może pośród nich są ci dla których pójście do kościoła jest trudne, ale spotkanie duchownego np w pociągu, parku było by możliwością na spowiedź tę przełomową, o której jest mowa w wywiadzie. Zasadniczy problem jaki ja dostrzegam w dzisiejszym Kościele to odpowiedź na pytanie czy winien on iść za wiernymi, czy też odwrotnie.
Najłatwiej krytykować, ale ...trochę bezbarwnie. Z tego co pamiętam o. Grzegorz zasłynął (i chyba dalej słynie) z charyzmatycznych wywiadów i wpisów, publikowanych na wszelkiego rodzaju platformach społecznościowych, które jak można przypuszczać są pisane na zasadzie CTRL+C CTRL+V z nagłówków Gazety Wyborczej i TVN24. Portfolio tych ekscesów jest dość barwne i z każdym dniem powiększa się. Zdaje się, że nawet raz zasugerował Benedyktowi, żeby się uprzejmie schował i zamknął. Mam pretensje do autora cyklu, że jednak nie spróbował rozbudzić tej twitterowej bestii, tylko zadowolił się senną rozmową o ogólnikach. A tutaj tak bez werwy... To tak rozumiem, a tamto tak... Przychodzą ci ludzie do spowiedzi, ale nie chcę mi się ich słuchać... Koloratki nie noszę, bo to głupie... I w ogóle nie chcę mi się. Ojciec Grzegorz na prawdę marnuje się na prowincji. Powinien zamieszkać w Wawie i każdego dnia jeździć hulajnogą na Wiertniczą i Czerską. Może trochę by odżył. Ojcze, zapraszamy!!!
No właśnie, o.Grzegorz wchodzi w dziwny nurt "zeświecczenia"(takie sobie to słowo, ale nie wiem jak to określić) stanu kapłańskiego. Pytanie po co tkwi w zakonie i jeszcze męczy się jako ksiądz. Jeśli nawet jezuici są najbardziej "świeccy" spośród zakonów, to jednak o.Grzegorz mocno przesadza i, cóż, może idzie śladami niejakiego pana Obirka... Poza tym, to moje subiektywne odczucie, o. Grzegorz dosyć naiwnie i powierzchownie pojmuje Miłosierdzie Boże. Chyba po łebkach czytał "Dzienniczek" świętej siostry Faustyny, albo wcale...
@@magdalenamodzel6261 A gdzie ich nie ma? Nawet w małym miasteczku są i nie wiadomo który celebryta jest bardziej "celebrycki", czy wielkowarszawski, czy ten "przysuski"...Ale, chyba tacy też są potrzebni, są papierkiem lakmusowym dla szaraków i przeciętniaków (w pojęciu celebrytów), nie uwłaczając nikomu.
@@agnieszkalesniewska2268 Swego czasu Kramer dowodził, że nie tylko dobry, ale i zły łotr został zbawiony, bo inaczej ofiara Chrystusa poszłaby na marne. Propagator idei pustego piekła. No ale Tomuś o to też zapomniał zapytać.
Jezuita Kramer jest w błedzie totalnym wypowiada się, że uchodźców trzeba przyjąć. A przecież Sam Pan Jezus naucza, że własne życie i zdrowie należy szanować. Uchodźcy stanowią duże realne zagrożenie. Są to młodzi, zdrowi, wyszkoleni i uzbrojeni osobnicy pod przykrywką chorych dzieci i kobiet, które stanowią wabik na litość chcą się przedrzeć przez granice w określonym celu. Przecież wiadomo o co w tym wszystkim chodzi kto i w jakim celu kreuje tą uchodźczą politykę.
Takie miziu, miziu. Wiele tematów za które Kramer jest krytykowany (znam go z Twittera i o to meduim mi chodzi) nie zostało w ogóle poruszonych. To co mówi jest oczywiście prawdziwe, chwalebne i chrześcijańskie ... dopóki mówi ogólnikami. Kiedy dochodzi do konkretnych sytuacji konfliktowych, po jego wpisach widać po której stronie barykady politycznej się znajduje. Jego krytyka dotyczy prawie zawsze tylko strony konserwatywnej - czasami słuszna, czasami niczym nie różniąca się od nawalanki politycznej.
Pewnie, wygaszanie mszy tradycyjnej (może źle to nazywam, nie jestem też uczestnikiem jakoś stałym takich mszy, ale uważam, że jak tolerujemy różne wygibasy z drugiej strony, to tę piękną starą mszę obcinać... dla mnie niekonsekwencja co najmniej), przykre; ale wywiad, rozmowa, fajne; to są trudne środowiska, na pewno część- może tak by trzeba powiedzieć- tych wspólnot wokół tradycyjnego nurtu; no ks. Kramer nie jest winien decyzji Papieża. Sympatyczny wywiad! :)
![KARETKA W DRODZE [07] || Kościół. Skandale i marzenia || Rozmowa z ks. Grzegorzem Strzelczykiem](/img/n.gif)
Po niektórych reakcjach na to, że w ramach zapraszania osób z różnych charyzmatów Kościoła, zaprosiłem o. Grzegorza Kramera, pozwólcie na parę słów wstępu i przypomnienia.
Przede wszystkim chcę bardzo podziękować wszystkim za modlitwę za ten cykl. Prosiłem o nią w filmie zapowiadającym i jestem Wam za nią bardzo wdzięczny. Wierzę w to głęboko, że jeśli coś dobrego ma się wydarzyć to tylko dzięki tej modlitwie i działaniu Boga.
Dziękuję też moim Darczyńcom, Patronom i Wspierającym za to, że dzięki Wam mogę jeździć po Polsce i rozmawiać o jedności Kościoła z Jego ludźmi.
Dziękuję także tym wszystkim, którzy z jakichkolwiek przyczyn nie chcą lub nie mogą mnie wesprzeć, ale z uwagą śledzą ten cykl. Swoim zaangażowaniem w oglądanie moich filmów na bieżąco i reagowaniem na nie, pomagacie mi w ogromnym stopniu.
Odnosząc się natomiast do części krytyki... Wszystkie osoby, którym nie przypada do gustu mój dobór gości, sposób prowadzenia dyskusji lub rodzaj zadawanych pytań, uprzejmie odsyłam do filmu zapowiadającego cykl, w którym ww. kwestie wyjaśniam: th-cam.com/video/oot9lQpfmkc/w-d-xo.html
W skrócie: to nie jest cykl rozmów z osobami, z którymi w 100% się zgadzam. To seria rozmów z różnymi ludźmi Kościoła, na temat Jego jedności. To nie jest też polemika z przedmiotem działalności mojego gościa, a tym bardziej nie jest rodzajem “show”, w którym mojego rozmówcę będę traktował jak przeciwnika.
Uważam, że tego rodzaju dyskusji (na kontrze, ataku, bez szansy wysłuchania, braku miejsca na swobodną wypowiedź) jest w mediach aż nadto. Nie jest to, wedle mojego rozeznania, owocny sposób prowadzenia dyskusji - choć zdaję sobie sprawę, że widowiskowy i powszechnie lubiany.
Wybrałem drogę dialogu, wysłuchania, oddania wszystkim swobodnej przestrzeni. Raz moim gościem będzie charyzmatyk, innym razem tradycjonalista, a jeszcze innym razem osoba o wrażliwości lewicowej, a potem prawicowej. Założeniem tego cyklu nie jest sprawienie, żeby wszyscy myśleli tak samo. Założeniem jest rozmowa, spotkanie, wyjście do drugiego człowieka.
Codziennie staram się być blisko Boga, poznawać Jego wolę i z Nim prowadzić moją publiczną działalność. I tak właśnie (jak powyżej opisałem) rozeznałem swoje powołanie. Rozumiem, że nie wszystkim się ten cykl i jego założenia może podobać - cóż, nie jestem w stanie zadowolić wszystkich. Na szczęście mamy wolność i każdy może wybierać i oglądać takie programy, które uważa za wartościowe.
Jednocześnie podkreślam, że jestem otwarty na krytykę i wręcz proszę Was o nią. Zapewniam też Was, że jestem świadomy większości swoich niedoskonałości i popełnianych błędów. Nie jestem profesjonalistą, a tym bardziej człowiekiem nieomylnym. Z czasem jednak zacząłem postrzegać te własne ułomności jako walor dla tego cyklu. Dlaczego?
Ponieważ wierzę, że moje zachowanie w trakcie tych rozmów (często niedoskonałe, trudne, stresujące) w trakcie przebywania z ludźmi, z którymi nie zawsze jest mi po drodze, jest obrazem tego, że spotkanie z ludźmi "z innej bajki" bywa przekraczające. Jednak zawsze jest ono wartością. Jest dla mnie rodzajem “wprowadzania pokoju”, o którym mówił Jezus.
Pokładam nadzieję w pokazywaniu Wam swoich słabości bo wierzę, że będzie to zachęcało do obcowania z drugim, często odmiennym od nas, człowiekiem. Niech będzie to świadectwem tego, że nie trzeba być herosem, odpowiednio przygotowanym czy “uzbrojonym”, by z człowiekiem o odmiennych poglądach się spotkać. Można przyjść do niego takim jakim się jest - z wszystkimi swoimi słabościami.
Jakkolwiek to patetycznie brzmi, wierzę w moc spotkania, komunii i wzajemnej obecności.
Wszystkie jednak nadzieję na ten cykl, pokładam w Panu Bogu. Jeśli będą z tego jakiekolwiek dobre owoce to Jego w tym będzie jedyna zasługa. Ja marzę tylko, by być Jego posłusznym świadkiem.
Tymczasem zapraszam Was na kolejną rozmowę. Przed Wami jezuita, o. Grzegorz Kramer, z którym miałem przyjemność spotkać się we Wrocławiu. Mam nadzieję, że wspólnie spróbujemy wejść w świat ludzi, którzy myślą inaczej niż my.
Trzymajcie się, pozdrawiam!
Tomku, super rozmowa generalnie! Brakuje mi tylko trochę zadawania trudniejszych pytań ;P Myślę, że gdybyś nieraz dopytał o coś zderzając to z faktami, które kojarzysz to byśmy mogli otrzymywać niebanalne odpowiedzi i bardziej rozumieć przekaz.
Druga rzecz to myślę, że jak bardziej wyluzujesz się to ta rozmowa jeszcze lepiej popłynie, bo czasami widać, że jesteś spięty ;PP
Jak dla mnie właśnie super to jest, że przełamujesz się do słuchania ludzi, z którymi się nie zgadzasz. Zdaje sobie sprawę, że nie raz to jest bolesne przyjmować treść, która wzbudza oburzenie, ale od kiedy sam się do tego przełamałem to meega się rozwinąłem i tego życzę każdemu :) Mam nadzieje, że wszelkie uwagi nie odbierasz jako wymądrzanie się tylko po prostu przyszło mi do głowy coś co może moim zdaniem coś dodać do Twoich treści :) Szanuje mega Twoją pokore! to jest niesamowicie silna cecha :)
@@piotrwitkos9184 nie no jasne, dzięki - przyjmuję to :) Stres i "brak luzu" powoduje kilkanaście rzeczy, których nie widać na nagraniu: wyjazd o 7, 3 godziny w trasie i od razu wywiad, nowy człowiek, nowe miejsce, dwie kamery, rejestrator, światło i myślenie tym samym o wielu sprawach technicznych i jednocześnie merytorycznych. Do tego dochodzi moja przeszłość (posłuchaj kiedyś proszę mojego świadectwa) i trud budowania relacji (wręcz ułomność) oraz blokady i uprzedzenia, których mam w sobie mnóstwo. Łatwo czasem tak powiedzieć "wyluzuj", nie znając wielu rzeczy, które za tym brakiem luzu stoją :) Dla mnie ta seria to też moja osobista droga, którą Pan Bóg wiele mi pokazuje i leczy. Tego też nie widać, a to dla mnie ważne. To tyle. Trzymaj się i dzięki za krytykę :)
Tomku, super, że się dzielisz sobą właśnie w tych słabościach, że się nie chowasz, nie wstydzisz być widoczny. Dzięki! Z mojej strony jedna uwaga, choć to raczej nie zmieni się na klaśnięcie, tylko jest do pracy po prostu i też pewnie jesteś świadomy tego... Chodzi mi o płynność rozmowy. Jest trochę momentów, w których jakby urywasz wątek i zadajesz pytanie niezwiązane z nim. I robi się bardziej wywiad niż rozmowa. Być może nie chcesz za bardzo dodawać czegoś od siebie i stąd taka tendencja?
Jeśli Twoim celem jest wysłuchanie ludzi, po prostu poznanie ich perspektyw, dobrze sprawdzają się w takich rozmowach parafrazy, które są właściwie manifestacją wysłuchania. Mówią: "usłyszałem, co powiedziałeś i to jest dla mnie ważne". I wtedy rozmówca może się czuć bardziej wysłuchany, a też słuchacz ma poczucie większej płynności rozmowy.
I jeszcze jedna drobniutka prośba. Czy mógłbyś tłumaczyć, o czym mówisz, gdy odnosisz się do jakichś dawniejszych wypowiedzi czy doświadczeń rozmówcy? Bo jak słuchacz nie śledzi jego działalności, może być trochę zdezorientowany ;)
Tomku, porozmawiaj z tradycjonalistą. O Bańka z SSPX albo ktoś z FSSP. Dobrze że zaprosiłeś tego hippisa o. Grześka. Wg mnie jego światopogląd nie różni się zbyt wiele od protestanckiego podejścia do wiary. Tradycja wydaje się być wtedy potrzebna kiedy zgadza się z jego poglądami. Zamiast zaprzeczać sobie i brać swój krzyż ja tu słyszę o zaspokajaniu swych emocji i poszukiwaniu siebie. Siebie się odnajdzie w Jezusie, a nie w egzaltacjach. Pozdrowienia Tomku. Pan z Tobą
@@SamolykTomasz W innych wywiadach tego nie ma-tego stresu tak widocznego. Ale rozumiem, że były inne okoliczności.
Świetny wywiad. Boli mnie jednak ten moment z okolic 50:00 - telefony na mszy? pozwalanie, żeby ludzie przeglądali neta, by powiedziec i to jeszcze na glos celebransowi kto został papiezem, bo nie można wytrzymac z tym 20-30 minut? mówienie: "róbmy szybko mszę"... no i to jest właśnie paliwo dla tradycjonalistów, robienie z mszy cyrku, a nie Ofiary Pańskiej. Pozdrawiam.
Nie zapominaj, że nowa msza nie jest już ofiarą a ucztą i być może to jest źródłem niezliczonych aberracji :) Pozdrawiam
@@limbuspuerorum Bo przeczytał tak na PCH24 albo "rzymskim katoliku" więc tak musi być!!!!!!!
@@stachukorkowski9627 co za przenikliwość :) jak to mówią, strach się bać.
@@limbuspuerorum a to w mszale (tym posoborowym rzecz jasna) przeczytałem, a to od pasterzy KK usłyszałem :)
@@jacek.placekXD Raczej satyra na was że bardziej się słuchacie dziennikarzy z portali "katolickich" niż papieża
Hmm, mam kilka przemyśleń. Może odrobinę ocennych, ale to co wynotowałem:
1. Jednak jest różnica pomiędzy świeckim i kapłanem i jest to różnica nieprzekraczalna. Świecki nie może dokonać przeistoczenia i nie uczestniczy w ofierze Chrystusa tak jak kapłan. A strój jest w jakim sensie obrazem tego oddzielenia.
2. Problem z "fajnymi księżmi" jest czasem taki (nie wiem czy to dotyczy o. Kramera), że nie wiadomo kto kogo nawraca. Ksiądz świat, czy świat księdza.
3. Kapłan, który mówi "zróbmy szybko tą mszę". Jest dla mnie... zaskakujący. Gdzieś w tym ginie Wielki Piątek, krew obmywająca nas z grzechów, ta, która przelewana jest na ołtarzu właśnie w tej chwili gdy wierni klikają w telefony.
4. Uwaga o tym, że Ewangelia była nowością i nie mamy po co bać się nowości, bo wprowadzający Ewangelię byli rewolucjonistami, jest dość zabawna :). Kościół założył Chrystus, a nie grupa odważnych rewolucjonistów. Nadto, uczono mnie kiedyś, że Tradycja jest drugim fundamentem Kościoła, obok Pisma Świętego.
5. Myśl o tym, że nie można mówić o regułach i zasadach, bo to źle wypada marketingowo... jest proszę wybaczyć nie dość, że mało chrześcijańska, to jeszcze po prostu nieprawdziwa.
Ale głęboko prawdziwe jest twierdzenie o tym, że najważniejszym elementem łączności Kościoła są sakramenty.
Tak! Ten komentarz najlepiej podsumowuje moje odczucia. Trochę mnie zdziwiło (a może wcale nie zdziwiło) to, że o. Kramer uważa, że określanie go mianem fajnego/fajnistycznego księdza to tylko hejterski przytyk, który ma sprawić mu przykrość. Chyba nie przemyślał dokładnie słów adwersarzy i nie wyciągnął wniosków. Bo biorąc pod uwagę jego wypowiedzi m. in. na fb to coś jest w tym zarzucie delikatnie mówiąc.
@@zielona_trawa6501 Przemyślałem sprawę przez noc jeszcze raz, i może jestem odrobinę zbyt surowy dla o. Kramka. Przyszło mi natomiast na myśl coś innego - może w centrum tego "podziału", czy "konfliktu" (nie chcę tego opisywać i szukać odpowiedniego słowa), stoi właśnie stosunek do Eucharystii?
Nie chcę tego wartościować w żaden sposób, oceniać kto ma rację, nie mam do tego absolutnie kompetencji. Na pewno jest to jakieś uproszczenie, ale gdy zacząłem myśleć o zagadnieniu przez pryzmat stosunku do Eucharystii, wiele spraw zaczęło mi się w głowie porządkować. To oczywiście może być złudne, ale kilka myśli (może oczywistych):
1. Podniesienie kultu Eucharystii było jednym z najważniejszych elementów Soboru Trydenckiego. Oczywiście chodziło o pozytywne odróżnienie się od ruchów protestanckich, ale także umocnienie wiernych Kościoła Katolickiego. Widać to w liturgii, absolutnie skoncentrowanej na Eucharystii, i np. w kulcie Bożego Ciała (razem z procesjami). Mam wrażenie, że ta koncentracja na Eucharystii wymuszała w większym stopniu zakotwiczenie w Tradycji (bo Eucharystia jest obrzędem przedwiecznym), ale także np. alienowała księży ze społeczeństwa (symbolicznie za sprawą stroju).
2. Współczesny Kościół zmniejsza znaczenie Eucharystii, "obraca się ku człowiekowi" jak powiedział o. Kramek. To widać w warstwie symbolicznej: zmiany w liturgii, komunia na rękę, dyskusja o sakramentach dla rozwiedzionych, może też porzucenie specjalnego stroju kapłanów.
Zastanawiam się na ile to jest właśnie centrum dyskusji, a wszystko inne jest poboczne. Bo tak naprawdę, jeśli odłoży się na bok Przeistoczenie, to jakie znaczenie ma to w co ubiera się kapłan?
A może jest jeszcze coś, co też widać w dyskusji: koncentracja na emocjach i na uczuciach. Współczesny świat, a za nim Kościół, przywiązuje tak wielką wagę do emocji i uczuć... to zaskakujące, a jednocześnie tak złudne. Nie ma większego oszustwa niż emocje. Tak łatwo można na nie wpływać, tak łatwo można nimi manipulować.
Muszę jeszcze raz przesłuchać fragment o spowiedzi, bo może nieprawidłowo zrozumiałem uwagę o. Kramka o spowiedzi w pierwsze piątki. Pierwotnie myślałem, że odrobinę deprecjonuje regularną spowiedź, ale teraz myślę, że mówił może o własnych emocjach i pewnym znużeniu (bo to jest zapewne bardzo trudna praca), a nie o wartości regularnej spowiedzi.
Nie wiem czy Tomek to przeczyta, ale bardzo wartościowy i pobudzający do myślenia wywiad. I piszę to z pozycji osoby, dla której sposób odczuwania o. Kramka jest obcy, a niektóre jego wypowiedzi bolesne.
Mi się wydaje, że jeśli Bóg stał się człowiekiem, to Kościół powinien i zwracać się do Boga i do człowieka. Nie ma nic złego w tym, że Kościół wyszedł (wychodzi) do człowieka i stara się być z nim. Sam Bóg to przecież uczynił. Probl jest wtedy kiedy zaczynamy "przeginać" ,w drugą stronę. Są takie postawy w Kościele, że bardzo jesteśmy wpatrzeni w Boga, a nie widzimy człowieka obok. Jesteśmy na Eucharystii nawet częściej niż raz w tygodniu, a nie widzimy człowieka obok, sąsiada z chorym dzieckiem, bezdomnego, niepełnosprawnego itp, i uważamy się za dobrych katolików i ludzi bo przecież tak godnie uczestniczymy we Mszy sw. I przesada w drugą stronę nie jest dobra, że w imię źle rozumianej "litości", czy współczucia, zapominamy o Bogu i Jego Przykazaniach, o Eucharystii.
@@katarzyna5538 Oczywiście, Kościół otwarty na człowieka, bo prowadzi człowieka do Boga, trudno kogoś prowadzić a nie być na niego otwartym. Ale podkreślający szacunek do Boga, w każdej sferze. Idziemy, prowadzeni do celu (do Boga) - a wyraźnie. zaakcentowany szacunek nam w tym pomaga. Bez należytego szacunku cel może się rozmyć, istota celu wymieszać się może, lub pomylić z jakimiś jnnymi ziemskimi „celami”, tez przecież dobrymi, które można podobnie ujmować, np. „altruizm”, „humanizm”, „ekologia”, „przyjaźń”…
No grubo :) jakiś czas temu skreśliłam o. Kramera, a po tej rozmowie otworzyło się moje zatwardziałe serce na niego, nie na tyle żebym wysłuchiwała się we wszystko co mówi i pisze (nie mam też na to czasu), ale minęło mi oburzenie i niechęć do Niego. Ogromnie dziękuję za tę rozmowę. A najlepsze jest to, że w ogóle nie chciałam tego obejrzeć :D
Ooo, a ja właśnie teraz oglądam, bardzo nie chcąc... Bo przekreśliłam Kramera. Zobaczę, co się stanie po obejrzeniu całości 😉 Pozdrawiam!
W trakcie rozpoczęcia słuchania tego wywiadu czytałam komentarze i zwróciłam uwagę na jeden, że ten wywiad zmienił zatwardziałość serca i postanowiłam, że zobaczę to do końca choć po kilku zdaniach zrobiło mi się smutno na sercu. "Kończmy szybko ta Msze” bo ważne sprawy się dzieją a nic poza spotkaniem z Bogiem nie powinno być ważne. Podejrzewam ze mając 20 lat i pamiętając siebie z tego czasu i jeżdżąc na rekolekcje, z ciekawością słuchałabym z ciekawością O.Kramera bo podobni Kapłani mnie formowali teraz mając 10 lat więcej jestem w innym miejscu, z wieloma aspektami się nie zgadzam. Jestem za tym aby Księża byli dla wszystkich próbowali tych spoza Kościoła rozmiłować w Bogu, zaprosić do poznania drogi do Boga ale jeżeli Ksiądz zanadto chce się wszystkimi poglądami przypodobać się tym ludziom to jest bardzo dużo ryzyko pogubienia się.
Ogromne dzięki za tę serię. Bliżej mi do tradycyjnej niż nowoczesnej postawy (choć za tradsa absolutnie się nie uważam), ale dziękuję Ci bardzo za tę serię. Mimo, że coś tam patrzyłem na działalność o. Kramera, to nigdy nie zmusiłem się do głębszego go posłuchania, dlatego dziękuję za szansę do wychodzenia z własnej bańki!
Dziękuję za ten wywiad. Super się słuchało.
Jest wiele krytykujących komentarzy ojca Grzegorza i pewnie co niektórzy mają swoje racje, poprzez które przebija się wiedza nie tylko teologiczna, ale tez własne doświadczenia związane z wiarą.
Moja puenta będzie taka, ze przed Bogiem kazde z nas będzie odpowiadać tylko za siebie i jeśli nasze czyny wypływają z serca, a ich owocem jest dobro, to o co chodzi z tymi szczegółami, ze ktoś tak postepuje, a nie inaczej, powiedział tak, a miał tak, bo było to czyimś oczekiwaniem. Bądźmy dla siebie dobrzy, wyrozumiali i tolerancyjni, bo z tych wartości wychodzi piekne słowo: Emmanuel. Pozdrawiam serdecznie i będę śledzić Pana wywiady, są ciekawe. Dziękuję.
Też bardzo lubię ojca Grzegorza, aczkolwiek niektóre jego wypowiedzi mi też potrafią zgrzytać. W tym wywiadzie na przykład wypowiedź o spowiedzi mnie zdziwiła (i negatywnie nacechowanie spowiadajacych się z pobożności w pierwsze piątki). Aczkolwiek wolę podejście "fajnego księdza", niż surowego i grzmiącego.
Bardzo chętnie obejrzę całą serię, wspaniały pomysł :)
@@zuza910813 ksiadz Grzegorz wydaje mi się, ze stara się podchodzić do wiary, jej tradycji w sposób z pozycji Jezusa, jak On nas postrzegał za swoich czasów.
Jesteśmy niedoskonali, grzeszni i swoim życiem, czynami mamy dążyć do świętości juz tu na ziemi. Wiemy jak to jest w praktyce, wciąż popełniamy te same błędy i z nich się wyspowiadamy, a nielicznym udaje się pokonać samego siebie i zacząć słuchać naprawdę.
Dużo by pisać, nie mam wystarczającej wiedzy teologicznej i szanuje oraz podziwiam ludzi, którzy mają coś do powiedzenia w temacie dobrze im znanym. Moja opinia wynika z własnych doświadczeń i z serca wypływa, tylko tyle. Dziękuję i dobrego dnia 😊
@@WhiteAmarylis również miłego dnia :)
Wyrozumiałość i tolerancja to nie cnoty..... chyba że już zostały włączone do cnót kardynalnych. Wszystko jest możliwe 🙄
Wspaniała rozmowa na wiele spraw pozwoliła spojrzeć inaczej oj.Grzegorza pamiętam z Krakowa zawsze byłam ciekawa Jego kazań potem internet a dziś trafiłam na taki obszerny wykład wielkie dzięki pozdrawiam serdecznie z Panem Bogiem
Tomku, dzięki za rozmowę! Ukazała mi trochę świata o. Grzegorza i cieszę się po niej, że budujemy jeden Kościół.
Dziękuje zwłaszcza za pytanie o rozeznawanie co jest słuszna krytyka, a co hejtem!
Stawiam je sobie i widzę ile subiektywizmu mam w obieraniu krytyki. Jak trudno mi oddzielić obiektywną prawdę którą rodzi się z Boga, od mojej prawdy.
Takie same zmaganie z subiektywizmem w którym ciężko rozeznawać dostrzegam
25:00- „każdy człowiek potrafi rozeznać hejt od słusznej krytyki”
Dziękuje bo ten problem z rozeznawaniem rozpoznaje również z siebie
Czekam na rozmowe z środowiskiem tradycyjnych katolików. Pozdrawiam
Np z księdzem Szymonem Bańką.
KS.Karol Stehlin lub KS.Piotr Świerczek
Oni są chyba w jakiejś sekcie, nie promujcie ich proszę. Lepiej ktoś kto szanuje nie tylko formę trydencką, ale również Tradycję Kościoła.
@@pc5582 wyżej wymienieni są w Bractwie Kapłańskim św. Piusa X, które nie jest sektą:)
@@karolcegielski8880 są opinie, że ich działalność ma znamiona sekty.
Bardzo się cieszę z tej rozmowy! Od kilku lat obserwuję/czytam o.Grzegorza, a od roku-dwóch (może trzech, nie pamiętam...) bardzo regularnie (prawie codziennie) słucham Jego filmów na YT - komentarzy do codziennych czytań. Widzę, jak to co o.Grzegorz mówi bardzo pokrywa się z tym jak prowadzi mnie Bóg w różnych sytuacjach. Jestem zachwycona tym jak mówi o Bogu, i rozwala mnie na łopatki wrażliwością, autentycznością i tym jak mówi o swoich słabościach. O.Szustaka też słucham czasami - ale dla mnie, na zdecydowany, bardzo mocny front wybił się jednoznacznie Ojciec Grzegorz :):) Więc nie masz co zazdrościć O.Grzegorzu (to w nawiązaniu do końcówki filmu ;)
Opisałaś dokładnie moje odczucia - dziękuję 😊
@@MilaPia Dziękuję! Miło mi! :*
49:00 O. Kramer chyba nie rozumie co to jest Eucharystia. Przykro tego słuchać. Ktoś, kto odprawia Mszę Świętą z przymusu nie powinien być księdzem...
42:00 minuta Świat wyprzedza nas w tym jak się traktuje człowieka? Aborcja? Eutanazja?
Instytucje chartytawne? Darmowa opieka lekarska? Pomoc państwa? Darmowe szkolnictwo?
Nieraz o. Kramer budził we mnie negatywne emocje (eufemizm), ale za tę rozmowę dziękuję, bo pomogła mi lepiej zrozumieć jego widzenie Pana Boga, katolicyzmu, działań w Kościele. Dziękuję, sam bym tej bańki nie przekraczał.
Problem taki że jako katolicy powinniśmy mieć wspólna wizję a nie kilkadziesiąt różnych
Tomku, Tomku, Tomku. Bardzo jestem wdzięczna za tę serię. Już pod ostatnim filmem chciałam to napisać, ale jakoś uciekło. ;) Nie przestawaj.
Dziękuję za film i kulturę rozmowy👍😇🙏😁
Koloratka daje na pewno przestrzeń spotkania. Piszę to z perspektywy młodego człowieka dla którego ciągłe chodzenie księdza w stroju świeckim jest pewnego rodzaju barierą w komunikacji i zaufaniu danemu duchownemu.
Dzięki, za tą rozmowę i klasę w niej jaką pokazaliście!
O.Kramer pokazuje klasę nieustannie. Dziękując samobójcy, popierając "list zwykłych księży" dający zielone światło aborcji eugenicznej, szczując na twitterze...
Klasa polega na nie mówieniu prawdy? No to przez 2000 kat Kościół nie miał klasy gdy potępiał błędy. Wolę być w Kościele katolickim niż pluszowym reformowanym kościółku fajnokatolickim , gdzie wszyscy sa milutcy i udają ze wszystko jest fajnie.
Myślę, że ta rozmowa, a szczególnie jej przebieg, atmosfera i treści są dowodem na sensowność tej serii. Jestem przekonany, że przyniesie wiele dobrego. Dziękuję!
Jeśli chodzi o poglądy o. Kramera (wyrażone tylko w tej rozmowie), z którymi mam największy problem, to można sprowadzić do jednej sprawy: podejścia do Kościoła jako sfery norm, przekonań i narracji, którą Ojciec reinterpretuje, żeby dla niego były autentyczne i dopasowane do jego sumienia/mentalności/odczytania Ewangelii itp. Tymczasem wydaje się, że rzecz w tym, żeby nauczanie Kościoła, w tym także jego przepisy zaakceptować takie jakie one są (ponieważ nie są zbiorem pustych norm, od których boimy się odejść, tylko wyrazem mądrości poleń wielkich ludzi) i przez całe kapłańskie życie próbować je głębiej zrozumieć, zgłębić i wykorzystać w dobrym celu, wypełnić treścią swojego świadectwa. Gdyby przyjąć taki punkt wyjścia, to choćby ta nieszczęsna sutanna nigdy nie byłaby dla ojca ograniczeniem czy oddzieleniem od drugiego człowieka - wręcz przeciwnie, byłaby integralną częścią głoszenia. Ale to tylko przykład dla zobrazowania całości mechanizmu.
Tradycjonaliści od dawna ostrzegają że Nowa Msza zrobi z Katolików protestantów i tu mamy tego dowód ojciec wygląda jak pastor, kieruje się jakąś wrażliwością, chce pozwalać sobie na radosna twórczość podczas Najświętszej Ofiary jakby był na uczcie....😐
@@piuspiusowaty2561 każdy widzi to co jego serce widzi
@@piuspiusowaty2561 przecież juz zrobiła. Wystarczy popatrzeć na Pana Samołyka. Pan Kramer to juz ekstremalny przykład jak można daleko odpłynąć od wiary katolickiej.
@@goodsamaritan1393 wiara to akt rozumu i woli a nie to co widzi jakieś serce. Wiara katolicka polega na tym ze należy trzymać się tego w co katolicy wierzyli zawsze i co zawsze nauczał Kościół. Tymczasem modernizm dsje dowolność wiary i sprowadza ją do poziomu uczuć ( potem gadanie o jakimś sercu)
@@thoracifex Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?
Fajny wywiad. Swoją drogą chciałbym, żeby ktoś patrzył na mnie z takim pąsem na licu jak Tomasz na o. Grzegorza...
Ten film uczy mnie pokory w słuchaniu czegoś z czym się nie zgadzam. Dziękuję za to.
Dokładnie haha
Wiem, że Pan wrzuca filmy raz w tygodniu, ale i tak zaglądam tu codziennie z niczym nieuzasadniona nadzieją...
:) I pieknie
Super rozmowa i gratuluję Gościa ! Pozdrawiam serdecznie! I dziękuję za taką serię
Tomku, dziękuję Ci za Twoją pracę. Bardzo doceniam wysiłek, jaki wkładasz w przygotowanie tej serii, a jeszcze bardziej przełamywanie się, przekraczanie siebie, po to, by usłyszeć rozmówcę, postawę szacunku i otwartości na "inne niż moje". Dziękuję, że swoją pracą pragniesz budować, łączyć i szukać dobra. :) Dostrzegam to i doceniam.
Super rozmowa
Mam rozjazd. Rozmowa sympatyczna. Tymczasem aktywność księdza w mediach społecznościowych - stygmatyzująca i wykluczającą inaczej myślących.
Dokładnie tak jest.
Mam podobne doświadczenia. Co innego mówi, co innego później robi.
Wywiad grzeczny i poprawny, bez kłopotliwych pytań. o.Grzegorz poprawny-lekko zestresowany, podobnie jak Pan Tomasz. W wypowiedziach księdza, rzuca się w oczy używanie słowa: "ja", "ja sądzę" "ja nie mam z tym problemu" - w domyśle inni mają nie ja. o.Kramer znany jest z dogmatyzowania swoich przekonań i interpretacji które bywają kontrowersyjne w stosunku do nauczania Kościoła, co jest do zaobserwowania w mediach społecznościowych. W dyskusjach netowych gdy zada się pytanie uszczegółowiające banuje(FB) lub nie odpowiada(Twitter - oskarżając o zaczepki i hejterstwo) - uważa, że to, co pisze w necie to jego prywatna sprawa i nikomu nic do tego. A nie jest osobą prywatną lecz kapłanem katolickim, także w necie. Zabrakło pytań szczegółowych, ale Pan Tomek chyba chciał być - jak rozumiem - taktowny i nie "dociskać" swojego rozmówcy co sprawiło, że wywiad był tylko poprawny a nie tętniący życiem- tak jak inne.
Zgadzam się z Pana opinią. Chociaż rozumiem postawę Tomasza, ponieważ seria ma mówić o problemach w kościele w ramach danego środowiska, a jak o. Kramer mówi "ka" zamiast "my" to oznacza jego opinię, które być może nie jest wyrazem określonego środowiska. Być może zwrot "ja" jest celowy, by nie wypowiadać się jako pewien reprezentant. Być może on sam się tak nie czuje (jako pewien reprezentant) lub nie chce być był tak kojarzony.
Moim zdaniem Tomasz powinien śmiało stawiać trudne pytania, ponieważ kolejne dwa miałkie wywiady i seria straci sens. Oczywiście nie chodzi o sztuczne pompowanie emocji, ale jak Pan zauważył żywą dyskusję.
Aaa czyli teraz ważna jedt grzeczność a nie prawda? Sw Mikołaj nie pierdział słodko na Soborze a przywalił Ariuszowi w mordę.
Dziękuję.
22.33 "...próbuję byc wierny sobie...." to jest chyba kwintesencja prawdy o Ojcu. A ja myslalam, że kapłan katolicki próbuje być wierny Bogu. Na opolskim blogu moje pytania i kontrowersje wyrażone w kulturalny sposób zawsze były przez Ojca usuwane. Nie było rozmowy. W komentarzach pozostawali tylko Ci z kciukiem do góry. Później takie osoby nazywa się hejterami. Polecam kanał Dawida Mysiora i ks. Bańki. Tam jest zdrowe myślenie i zdrowa wiara.
Ania, 👏👍
Pozwól człowiekowi mówić, a wiele się dowiesz.
Módlmy się za siebie nawzajem, za ludzi Boga, aby łączyła nas Prawda, a nie "wrażliwość".
Wypowiedź o. Kramera dot. tradycjonalistów, mszy itd. napełniła mnie szczerym przestrachem. Wynika z niej, że albo ja nie mam niemal całkowicie błędne rozumienie wiary (co byłoby moją osobistą tragedią) albo, co gorsza, o. Kramer nie ma absolutnie żadnego pojęcia na temat absolutnych podstaw na których opiera się Kościół Katolicki (co byłoby tragedią całego Kościoła ponieważ oznaczałoby, że istnieją wewnątrz niego wypaczenia, które sprawiają, że może w nim przez lata działać ksiądz, którego podstawa pojęciowa jest sprzeczna z tymże Kościołem).
1. Cały czas pojawiające się sformułowanie "wrażliwość tradycjonalistów" sugerujące, że cała pobożność, wszystkie przepisy które kościół przez wieki (czasem tysiąclecia) wypracował nadają się tylko i wyłącznie sprawieniu żeby grupa "inaczej wrażliwych" poczuła się lepiej. Przecież tradycjonaliści z założenia nie spełniają "tradycyjnych" norm ze względu na własne samopoczucie. Spełniają je ponieważ wierzą, że skierowane są one na Boga. Świadomie stawiają siebie na ostatnim miejscu i z pokorą przyjmują szereg reguł danych im przez Kościół ponieważ wierzą, że liczy się Bóg a nie oni sami. Wszystkie czynności, które wykonuje się podczas tradycyjnej liturgii służą oddaniu chwały Bogu. Posługiwanie się sformułowaniem "wrażliwość" takiej a nie innej grupy w kontekście liturgii oznacza, że widzi się mszę św. jako coś co jest w pierwszej kolejności nakierowane na człowieka, nie zaś "spektakl jednego widza"
2. W jaki sposób można w trakcie mszy świętej otwarcie przyzwolić na siedzenie w telefonie i śledzenie wiadomości zamiast samej mszy? Co więcej, zachęcać do przerywania mszy świętej? Czyż podczas mszy nie dokonuje się Ofiara Chrystusa? Czyż istnieje cokolwiek lepszego, ważniejszego, doskonalszego od Chrystusa przychodzącego w ciele i ponawiającego ofiarę krzyżową? Oczywistym jest, że katolicy pragną znać swojego pasterza, ale przedkładanie wiedzy o jego wyborze nad mszę, nieumiejętność odczekania kilku minut i skupienia się na Chrystusie to najzwyczajniejsze w świecie nowinkarstwo, przedłożenie spraw światowych nad wieczne. Przez wieki istniał zwyczaj by do kościołów nie wnosić zegarów na znak, że jest to przestrzeń sakralna, wyjęta niejako z ziemskiego czasu gdzie odbywa się dzieło, któremu nic co znajduje się w świecie nie może dorównać. Natomiast o. Kramer nie dość, że pozwolił ulec swoim wiernym tej pogoni za światem i lekceważyć Chrystusa to sam się do tego lekceważenia włączył. A co w tym wszystkim najgorsze, nie widzi w tym nic zdrożnego uznając fakt przedłożenia nowinkarstwa nad Chrystusa jako ciekawą anegdotę. Tło dla innej historii.
3. Pytanie ministranta wynikało jedynie z dbałości o formę liturgii i troskę o to by komunia przebiegała zgodnie ze sposobem wyznaczonym przez Kościół. O wszystkich tych elementach o. Kramer wypowiada się z autentycznym niezrozumieniem (może nawet pogardą), a przecież chodzi o Liturgię, która jest sercem Kościoła. Tradycjonalistom wielokrotnie zarzuca się pychę, twierdzi się, że ich dbałość o szczegóły w jakiś sposób służy temu aby mogli się wynieść nad innych. Ale porównajmy te dwie postawy: jedna, w której kapłan posłusznie podporządkowuje się wszystkim nakazom Kościoła i wypełnia sumiennie wszystkie przepisy wierząc, że w ten sposób oddaje cześć Bogu. I druga, w której kapłan kieruje się swoimi "odczuciami" rezygnuje z biretu "bo nie", bo nie ma ochoty oraz nieustannie dokonuje zmian w formie będąc przekonanym, że w ten sposób "ulepsza" liturgię. Czyż w ten sposób nie daje świadectwa o swej pysze, która każe mu myśleć, że jego pomysłowość i kreatywność jest lepsza niż to co pochodzi w prostej linii od Chrystusa a co Kościół przez tysiąclecia pielęgnował i rozwijał? Czyż ten który uznaje doskonałość mszy św. a siebie postrzega jako niegodnego dokonywania w niej najmniejszych zmian nie wykazuje się prawdziwą pokorą? Czy naprawdę przyjemność sprawia odprawiającemu noszenie ciężaru cennych szat a upokarza się ten co nosi przewiewną i lekką taniochę? O. Kramer mówi, że przez te wszystkie elementy zapomina się o tym co najważniejsze ale nie dostrzega, że każdy z nich powstał w tym jednym tylko celu aby zwracać wszelką uwagę właśnie na Chrystusa? Ponieważ to Chrystus obecny na mszy jest najważniejszy. Nie czyjaś wrażliwość, nie odczucia, nie wiadomości ze świata i nie pomysłowość odprawiającego księdza, ale właśnie przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Pańską.
4. Mówi o. Kramer, że błędem Kościoła jest powoływanie się na to co było, że to co jest Tradycją Kościoła ktoś kiedyś zaczął i był nowinkarzem. Ale przecież my dobrze wiemy Kto to zaczął. To był Chrystus i nie był nowinkarzem tylko Bogiem wcielonym. Kościół powstał, został założony przez samego Boga, który powierzył mu pełnię objawienia. Zadaniem Kościoła nie jest wymyślanie nic na nowo, dodawanie czegokolwiek czy zmienianie. Kościół ma za zadanie przechowywać to co Bóg mu powierzył. Może coś doprecyzować, może coś potwierdzić, może coś uwypuklić. Ale pod żadnym pozorem nie może niczego zmienić. Przez całą historię Kościoła wierni powoływali się na to co miało długą tradycję i to z jednego prostego powodu. Im dłuższą coś ma tradycję tym bliżej temu do samego Chrystusa, który objawił się w czasie. Wszystko co Kościół "wprowadził" przez wieki, wszystkie dogmaty, które ustanowił powoływały się właśnie na to, że zawsze tak wierzono w całym Kościele. I my nie mamy biegać za nowościami lecz wierzyć w doskonałość wiary katolickiej. Inaczej pogrążymy się w duchowej acedii, w której gonić będziemy jedynie za nowościami, porzucając jednocześnie skarb, który już trzymamy. Będziemy szukać nieustannie sposobu zamiast czynić to co już wielokrotnie zostało sprawdzone.
Wskazany fragment trwa ledwie 5 minut. i nie tyle zawiera błędy co wskazuje na całkowicie niekatolicki sposób myślenia o. Kramera, który przecież jest katolickim księdzem. O. Kramer zdaje się nie tyle wypaczać wiarę katolicką, co raczej w ogóle jej nie rozumieć. I nie piszę tego aby o. Kramera osądzić i potępić. Jednakże, jak napisałem na początku, rozbieżność między tym co ojciec mówi a co ja wyznaję jako wiarę katolicką jest od siebie tak różne, że napełnia mnie przerażeniem. Biorę pod uwagę błąd po mojej stronie, dlatego też napisałem tą krytykę tak obszernie. Jeżeli ktoś znajdzie w niej jakieś błędy lub widzi słuszność po stronie o. Kramera to proszę o wykazanie błędów w moim spojrzeniu a prawdziwości tez o. Kramera.
To jest właśnie moja prawda - w lęku kryje się nasze ogromne szczęście. Sama borykamłam się często z lękiem przed przemawianiem, rozmowami z ludźmi, odkryłam po krótce dlaczego, że moje odczucia strachu są tak naprawdę skrywaniem w sobie ekscytacji, która mnie otwiera przed ludźmi, gdy przełamie barierę - prowadzi to do chęci szczerych rozmów i odkrywania w nich ludziach, co nie jest oczywiste, jeśli się rozmów/ przemów nie rozpocznie; to odkrycie tez wydaje mi się teraz ignacjańskie - choć tęgo wcześniej nie wiedziałam, bo najpierw rozpoczęłam od terapeutycznego podejścia, później zrozumiałam to w aspekcie wiary :)
Dziękuję za tę rozmowę.👍
Tomaszu, dzięki za kolejny film! Cieszę się, że próbujesz wychodzić szerzej, do różnych środowisk, choć to trudne na wielu poziomach (ale jeśli to jest dobre, to Pan Cię umocni :)). Warto słuchać, co jest podstawą myślenia innych, z czego wypływają ich takie a nie inne poglądy. Ja często wtedy widzę, że to co dla mnie jest oczywiste, dla kogoś innego wcale takie nie musi być. Albo że mówiąc te same słowa, zupełnie inaczej je rozumiemy. Bardzo jestem ciekaw kolejnej rozmowy!
Coś co zwróciło mocno moją uwagę w tej rozmowie (i zauważam taką postawę też w wypowiedziach innych osób, świeckich czy duchownych, polskich, amerykańskich i innych), że często pojawia się fraza o czymś "ewangelicznym", "w Piśmie Świętym", czy "to jest od Jezusa" i odnoszę wrażenie omijania w ten sposób całej wypracowanej teologii i nauki Kościoła (tak jak w części wspólnot protestanckich) na rzecz własnej interpretacji, czasami niekonsekwentnej. Zamiast wspólnego magisterium Kościoła zaczyna decydować jednostka (dany ksiądz, zakonnik, kanonik, mówca, leader...), rozmywając Prawdę - obojętnie czy będzie to "lefebrysta" ciągnący w stronę tradycji według własnego rozumienia czy "charyzmatyk" szukający czegoś nowego według swojego odczucia.
Dziękuję za tą rozmowę
Szczerze, bez złych intencji, po prostu nie rozumiem (albo raczej uważam za błędną) tezy o. Kramera z okolic 13:04, że proporcje mówienia Jezusa "o piekle" a "o dobrej nowinie" w Ewangelii wskazują na większość nauczań Jezusa o "dobrej nowinie".
Moje doświadczenie po lekturze Nowego Testamentu, i wiem że nie tylko moje, jest takie, że byłem na prawdę zdziwiony jak często Jezus mówi wymagające rzeczy piekle, nawróceniu, grzechu i konsekwencjach. Innymi słowy rzeczy powszechnie pejoratywnie nazywane "straszeniem piekłem".
Dzięki za ten wywiad!
Kilka przemyśleń i refleksji po filmie.
1. Tomku, przede wszystkim to dziękuję za ten cykl i za ideę, która mu przyświeca. Od jakiegoś czasu zrozumiałam - w dużej mierze po którymś z Twoich filmów - że nie wolno wprowadzać podziałów, zwłaszcza nie teraz. W Kościele, w społeczeństwie, w rodzinach. A te, które są, jakoś zasypywać, tam, gdzie jesteśmy. Można i trzeba mieć swoje zdanie, nawet radykalne. Ale nie dzielić, bo tych podziałów i tak aż zanadto.
2. Wartość spotkania.
Kilka lat temu trafiłam na jakieś rekolekcje i konferencje prowadzone przez o. Kramera i S. Hołownię. Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że są "kontrowersyjni" a to, co mówili, trafiało do mnie. Teraz, gdy już uformowałam swoje poglądy i poznałam ich, i wiem, że się w tak wielu rzeczach nie zgadzamy - jednak zostało we mnie dużo zrozumienia i chęci szukania dobra w tym, co mówią i co robią. Naprawdę, sam tylko fakt spotkania kogoś na żywo, a co dopiero rozmowy - robi ogromną różnicę.
3. Po ubiegłorocznych rekolekcjach ignacjańskich zrozumiałam coś bardzo ważnego, mianowicie: nie muszę się wpisywać w tę wojenkę, a już na pewno internetową. Ani jeśli chodzi o poglądy społeczne, ani te w obrębie Kościoła. Duchowość, czy też filozofia ignacjańska naprawdę daje sporo wolności - że może być wykorzystana źle, to inna sprawa.
I jeszcze zrozumiałam, że w zgodzie z nauką katolicką naprawdę mogą być różne poglądy (jest w niej miejsce i na "lewicę", i na "prawicę" - dopóki nie przeczy nauce KK, np. nierozerwalności małżeństwa czy świętości życia od poczęcia do naturalnej śmierci.
I słusznie mówi o. Grzegorz, że najgorzej, jeśli przywłaszczamy sobie Chrystusa.
4. Pięknie o. Kramer mówi o tym, że łączy nas wszystkich w Kościele Eucharystia i w ogóle Sakramenty.
5. O. Kramer pyta - co Kościół dziś może zaoferować światu? I słusznie zauważa, że już nie działalność charytatywną (to też, ale to nie jest najważniejsze). Jego odpowiedzią jest, że dać nowinę, że Bóg jest dobry...
A mnie się wydaje, że poczucie akceptacji daje właśnie świat. To, czego świat nie ma i mieć nie może - to przede wszystkim Zbawienie. Zbawienie od grzechów przecież. Biada nam, chrześcijanom, jeśli zapomnimy o grzechu, bo wtedy zapomnimy o Zbawieniu.
6. Jeszcze á propos stronnictw - to też mówi słusznie o. Kramer, że takie podziały były już w czasach św. Pawła. I ilekroć poczujemy się po stronie tego czy innego kaznodziei, musimy sobie przypomnieć, że to nie Paweł ani Barnaba, ale Chrystus za nas umarł i wszyscy jesteśmy chrystusowi.
7. Odnośnie tradsów - jako argument za ograniczeniem mszy trydenckich przytacza o. GK swoje doświadczenie o tym, że ich trzymanie się rubryk spowodowało w nim dyskomfort. Jednocześnie mówi dużo o różnych wrażliwościach i różnorodności, szacunku. Dlaczego więc nie uszanować tych, którzy chcą odprawiać mszę w VOM i tych, którzy chcą w niej uczestniczyć? Dlaczego ograniczać to, co jest niezgodne z czyjąś wrażliwością? Dlaczego ograniczać chętnym rozwijanie się w tradycyjnej duchowości, która przecież, swoją drogą, tylu świętych wychowała? To jest jawna niekonsekwencja.
8. W tak łagodnych nawet i okrągłych wypowiedziach o. Grzegorza jest kilka rzeczy... Co najmniej mocno zastanawiających.
- "szybko odprawmy mszę i do domu"
- spowiedź jako nużąca, a ciekawe te, które są rozmowami i są rozwijające także dla niego samego - w połączeniu ze stwierdzeniem, że najważniejsze jest rozgrzeszenie i nawet naukę można pominąć - spora niespójność.
- wspomnienie o tym, że przez 10 lat wykonywał pracę, a Bóg coś tam dołożył... I ogólnie przebijający się humanizm, psychologia, a Bóg gdzieś na drugim planie
- najważniejsze to pozostać wiernym samemu sobie - a nie Bogu czasem?
Moim zdaniem, choć daleka jestem od potępienia tej postaci - trzeba uważać, czy aby na pewno warto za nim iść. Ten człowiek ma swoją drogę, ale nie wygląda jak wiarygodny przewodnik duchowy.
Nie zgadzam się,że naszym celem jest "nie dzielić". Prawda zawsze dzieli bo część ludzi ją przyjmie,a część nie. Mąż się może nawrócić,żona nie i już jest podział, już sa inne poglądy, inne cele życiowe itd. To powinien się nie nawracać? Sam Jezus o tym mówi: "Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien."
Nie chce mi się stosować do zasad, zatem mam inną wrażliwość. Bardzo wygodna postawa. Nie dostrzegam w niej pokory względem mądrości przodków, co może szczególnie dziwić w przypadku kapłana. No ale może mam inną wrażliwość, taką mało hipisowską. ;)
Ja po tym wywiadzie zobaczyłem, że mam sporo cech duchowości jezuickiej, choć jeżeli chodzi o liturgię to bliżej mi do tej przedsoborowej. Moim ogromnym autorytetem był śp ks Jan Kaczkowski, który łączył otwartość na ludzi z wiernością tradycji. Trudno mi obecnie odnaleźć ludzi jego pokroju i niesamowicie martwi mnie kryzys wywołany podziałami wokół liturgii. Skoro Biblia wspomniana o tym jak ważne jest dla nas łamanie Chleba, to dlaczego tyle podziałów w tej sprawie?
No cóż, z tej rozmowy wynika tylko jedno: ważny jest Człowiek, a nie bóg. Wielkość liter jest celowa, żeby nie było 😉. Człowiek stworzył boga, mszę świętą, którą trzeba szybko odprawić, albo według słów Ojca "muszę odprawić mszę" i t.d. Przykro, ale cóż tacy jesteśmy różni. I ten nędzny bóg też kocha tego Wielkiego Człowieka, który zamieszanie wokół wyboru Papieża stawia na pierwsze miejsce. A msza świętą? Szybko i do domu, bo się dzieje, a na mszy już nic się nie dzieje - rutyna.
Szczęść Boże
Formuły są ważne bo słowa niosą treść. Mądry spowiednik powiedziałby: żałujesz za wszystkie grzechy? Czy pamiętasz jeszcze jakieś grzechy? O tym warto mówić, a nie utyskiwać na to, że zostałem skrzywdzony. Jest miejsce na pokorę i na przyjęcie z wdzięcznością słów spowiednika - alter Christus. //Przebija w wypowiedziach Ojca pretensja małego dziecka, że Kościół nie jest taki jak bym chciał... Źle interpretujemy, potrafimy atakować, walczyć - czytaj oni, ci inni w Kościele.
Jednak wolałabym, żeby ojciec był w habicie...Strój zakonny też jest znakiem... a w naszej wierze znaki odgrywają ogromna rolę
Łooojejku😩 tragedia 🥴
W znaczeniu, ze tak byś wolała, tak czujesz i takie jest Twoje zdanie, ale akceptujesz i rozumiesz to, ze ojciec wybrał inaczej? :)
Bo to chyba o to tylko chodzi, ze można inaczej coś uważać i inaczej sobie coś wyobrażać, ale dobrze, żeby tez akceptować, ze ojciec wolał być bez habitu i właściwie zupełnie ma do tego prawo i tak tez jest okej :)
@@stanisawaleksinski4226 Ale sutanny mają . Dlaczego się tego wstydzą??Nie wstydzą się tatuaży. Przykre
No i ten antropocentryzm. Człowiek ważniejszy od Pana Boga.
Może wyraziłam się mało precyzyjnie... mają suknię , pas i koloratkę... O. R. Recław -głosząc konferencje na Kongresach Odnowy w Krośnie tak właśnie był ubrany. Dziwię się infantylnym reakcjom na mój komentarz...
@@judytaamos977 wyraziłaś się jasno i klarownie, poprawnie. To ludzie nie rozumiejący pewnych spraw myślą że można dziś sobie wszystko relatywizować i zmieniać, w zależności od humoru i robić wszystko na co ma sie ochotę a dyscyplinę i zasady zostawić u Tomasza z Akwinu, przecież to przeżytek. Idąc do zakonu idzie sie do zakonu i przyjmuje sie ten zaszczyt noszenia habitu.
Dla szatana to bardzo dobrze ze ich nie widać w świecie, przypominają mu o jego porażce a tak to jest git..w koszuli elegancko jak cywilizowani ludzie.
Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi.
?
@@Marc-fg1mn To słowa z Ewangelii, którymi po prostu warto kierować się w naszych wypowiedziach. Sedno w tym aby mówić prawdę; ale nie tylko o to chodzi. Nasza mowa powinna być prosta, zwięzła, logiczna, konkretna, budująca. Nie istnieje sama dla siebie, ale jest narzędziem, którego należy właściwie używać - tym bardziej, jeśli ktoś jest kapłanem i ma oddziaływanie na wielu ludzi. Wywiadu słucha się jak czczej gadaniny. ( Wiem, wiem... zaraz pewnie przeczytam, że nic nie rozumiem.) Może komuś to odpowiada, lecz dla mnie - z całym szacunkiem dla księdza - ta wypowiedź miała znamiona typowej modernistycznej papki. ( Dla ścisłości, z wyżej wymienionych powodów, dotrwałam tylko do około trzydziestej minuty; jeśli później było sensownie, to z góry przepraszam. Pozdrawiam, szczęść Boże.)
Z zaciekawieniem wysłuchałem. Dzięki
Dziękuję :)
Bardzo ciekawa rozmowa. Z wielkim zainteresowaniem posłuchałam wypowiedzi ks.Kramera.
Może warto zaprosić ks. Szymona Bańkę?
Jestem za
Jestem za, choć takie rozmowy w pojedynke to dla mnie dopiero wstep. Czekam na wspólna modlitwę :) To by było coś!
Nie zgadzam się z ojcem Kramerem właściwie we wszystkim, ale wysłuchałam, poznałam inne spojrzenie. Dziękuję za tą rozmowę.
Ja podobnie :)
42:00 Świat lepiej pomaga? no do tego momentu wszystko wydawało się mieć ręce i nogi.... Widocznie ja o czymś nie wiem i więcej pomagają nie chrześcijanie? po proszę o jakieś dane
Jestem wolontariuszką w jadłodajni dla ubogich. Prowadzona przez siostry elżbietanki, wśród wolontariuszy nie chrześcijan nie znalazłam, spora część pomoy materialnej to od Caritas ( nie tylko, bo są dostarczane produkty przeterminowane i nie znam też wszystkich źródeł), a głos tego świata ,,gazeta wyborcza" określiła pracę elżbietank jako robienie prania biskupowi. Siostry również pomagają lepiej. Zamiast pieniędzy dają jedzenie, ubrania, pomoc medyczną (tu warto wspomnieć, że taki bezdomny jest wypisany ze szpitala z raną wymagającą zmian opatrunku i tym zajmują się siostry albo nikt) itp. Badanie alkomatem przed otrzymaniem jedzenia również może pomóc, do tego siostry znają ,,swoich ubogich". Z tego co słyszałam MOPS nie ma relacji z osobami potrzebującymi pomocy. Tak wygląda sytuacja w ,,Byłem głodny, a nakarmiliście Mnie", z mojego doświadczenia 1:0 dla chrześcijan. Wgl odnośnie tej mocy świat vs chrześcijanie nasuwają mi się dwie sytuacje. Marcin Dubiel z kolegą nagrywający filmik jak dają jakieś markowe buty za kilka tysięcy bezdomnemu i siostra, która gdy do jadłodajni przyszedł bezdomny bez butów natychmiast kobiet ma do magazynu. Następnie uklękła przed nim i założyła mu buty, a pragnę nadmienić, że był to mężczyzna wyglądający jak najbardziej stereotypowy bezdomny. Kamer ani poklasku nie było
@@kingajensz428 i takich historii jest miliony. Znowu Ojciec Kramer musiał coś powiedzieć co określa ludzi w kościele w sposób niesprawiedliwy
Dokładnie te same słowa przykuły moją uwagę. Lekarstwo, jakim świat chce dziś przykładowo ratować chorych to eutanazja i aborcja. Tego mamy się uczyć od świata?
Tomaszu, uważam, że to bardzo mądre, aby każdemu dawać czas na wypowiedzenie swojego zdania i wysłuchanie go. Ale gdy padają takie arbitralne twierdzenia bez żadnego dowodu, warto, żebyś poprosił o uzasadnienie, argumenty. Mam wrażenie, że samo rzucanie pustych haseł, jak tu przytoczone, nie pomoże we wzajemnym zrozumieniu różnych środowisk.
@Tomasz Samołyk @Grzegorz Kramer
Tomku, to może zabrzmi pretensjonalnie, ale to nie mrzonka, ale konket: te rozmowy mnie nawracją. Serio.
Właściwie to nic z treści tej rozmowy nie było dla mnie jakaś rewolucyjną nowoscią, i na ten przklad, sprawa miłosierdzia Boga, albo dość marginalny w tym spotkaniu temat świętości jako bliskości z Bogiem, wałkuję na dobrych rozmowo-spowiedziach i modlitwie już od paru lat. A jednak to dzisiaj i tutaj te ważne dla mnie kwestie docierają do mojego serca, przez nie naprawdę konkretnie doświadczam Ewangelii, jej mocy; to właśnie ta konkretna rozmowa rozjaśnia mi o co tu chodzi.
Dziękuję. Tobie i o. Grzegorzowi.
Na co? Na protestantyzm?
Mnie się podoba, bo prowadzący nie " walczy" z swoimi gośćmi tylko daje każdemu się spokojnie wypowiedzieć
Módlmy się za tego kapłana, który odchodzi z kapłaństwa.
Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście - niech będzie przeklęty!
Bardzo ciekawa rozmowa. Dziękuję i pozdrawiam.
Tomaszu, o Grzegorzu, dziękuję za uczte duchowo - rozmowną
Zawsze, kiedy się nasłucham tych wszystkich rozmów, konferencji, kazań idę do spowiedzi z nadzieją na spotkanie szczególne (oczywiście nie chodzi mi o fajerwerki) i niestety wielokrotnie z drugiej strony jest głucha cisza co daje mi poczucie, że w mojej spowiedzi jest wielki chaos, niepoukładanie itp. Ja wiem, że ksiądz nie ma obowiązku dawania nauki w konfesjonale, że najważniejsze są słowa rozgrzeszenia ale jednak człowiekowi, szczególnie obecnie, bardzo potrzebna jest krótka rozmowa 'na temat' a nie slogany. Trudno o dobrego spowiednika bo to bardzo indywidualna sprawa. Ciągle szukam. Mam nadzieję.
Panie Tomaszu, chciałabym zaproponować, aby zaprosił Pan księdza Marcina Kostkę. To przeserdeczny kapłan ze środowiska tradycyjnego (nie lefebrysta). Myślę, że część widzów przywiązana do Mszy trydenckiej będzie Panu wdzięczna, a i Pan mógłby wiele na takiej rozmowie zyskać :) pozdrawiam najcieplej jak umiem!
Bardzo ciekawa rozmowa.
Jak zwykle najwyzszy poziom super wartosciowej audycji Pana Tomasza; dziekujemy :)
A kto by chciał, aby jego ojciec nie był fajny, dający ciepło? Jasne, że nie tylko - ale również - to. To tak apropos fajnego Boga Ojca
"Świat nas nie atakuje" - nie do końca - bo jednak jest ciągle wielu nowych męczenników...
@Jan Kowalski no bo w indywidualnych przypadkach i jedno i drugie bywa prawdziwe tak samo jak prawdziwe bywają stwierdzenia przeciwne. Ja tak rozumiem to co ks. Kramer tutaj mówi, że ogólna prawda jakaś abstrakcyjna średnia, w relacjach międzyludzkich 1 na 1 jest nieważna - bo decyduje jak ja się zachowam i jak się zachowano względem mnie.
Jednak mówiąc o kościele jako wspólnocie wierzących nie można wg mnie poprzestać tylko na bezpośrednich relacjach jednostek.
@Jan Kowalski hmm a kilka wieków temu palono ludzi na stosie, w obozach koncentracyjnych, mordowano matki w ciąży, gwałceno kobiety a to wszystko było powszechniejsze niż dzisiaj. Czy świat atakuje nas tylko w 21 w. eutanazja i aborcja?
@@xxxvvv6957 Liczba aborcja według WHO to około 50 milionów rocznie. Liczba ludzi zabitych w całej II wojnie światowej obliczana jest na około 60 milionów (wojna trwała około 6 lat). Porównując te dwie liczby szybko upada twierdzenie że zbrodnie były bardziej powszechne w przeszłośći niż dzisiaj.
@@jaroslawbaczewski no dobrze ale porównujemy tu liczby tylko z II WŚ i z aborcji teraz a gdzie poprzednie czasy? Palenie czarownic, mordowanie mniejszości etnicznych, wojny i powstania i jeszcze wiele innych strasznych zbrodni, które zdarzyły się w przeszłości? Czy nadal jesteśmy na tak niskim poziomie kochania drugiego człowieka w porównaniu z wiekami historii?
@@xxxvvv6957 Porównywanie "tamtych czasów" z tymi, dzisiejszymi czasami w kwestii wojen, mordowania, wywoływania rebelii, palenia na stosach, ataków terrorystycznych, atakowanie chrześcijan itd, itd, jest co najmniej bezzasadne. Niestety nic się nie zmieniło. Tylko metody modernizują się...
Może by tak zaprosić ks. Bańkę?
Zmarnowana szansa na wyjaśnienie kilku spraw. Kramer zdobył swoją kontrowersyjność nie dzięki głoszeniu, że "Bóg jest dobry", ale swoimi kąśliwymi uwagami wobec polskiej prawicy zarówno publicystów, polityków czy wyborców. Tego człowieka ewidentnie bardziej boli głosowanie na PiS, popieranie narodowców czy niechęć wobec jego ukochanej Wyborczej niż jakakolwiek kwestia związana z Kościołem. Szkoda... Brakowało mi choćby pytania o te durne podziękowania dla samobójcy.
Po co wyjaśniać skoro pokazujesz, że wszystko wiesz. Żeby sie w tym utwierdzić? PS "W KAŻDYM położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie", ale pewnie znajdzie jakiś "ważniejszy" cytat w Biblii temu zarzeczający. Pokój i dobro
@@goodsamaritan1393 Po co się odzywasz skoro ciebie powody opowiadania się duchownego tak jednoznacznie po jednej ze stron polityki najwyraźniej nie interesują?
@@sopor11081981 pisze po to zeby glosic Ewangelię czyli np. uczyc dziekowania, czy nie szufladkowac ludzi do polityki, bo każdy widzi tak jak jego serce widzi. Jedna i druga postawa jest kompletnie niezgodna z Ewangelią.
@@goodsamaritan1393 Przepraszam bardzo, ale żyrowanie politycznym szumowinom z korzeniami w poprzednim uatroju, do tego agresywnie próbującym wyrugować etykę chrześcijańską z przestrzeni publicznej, przy pomocy różnych ideologicznych wynalazków, w najbardziej prymitywny, chamski i głupi sposób - czyli wszystko czym zajmuje o. Kramer się w chwilach wolnych od pracy - jest nie tylko niechrzescijanskie, ale po prostu łajdackie. To tak jakby powiedzieć że jedni Chrześcijanie byli za Neronem a drudzy przeciw, ale nie wolno nikogo osądzać, bo Bóg stworzył różne systemy etyczne itd.
@@goodsamaritan1393 "W każdym położeniu dziękujcie". Moim zdaniem: 1. "...w położeniu..." w moim położeniu, nie czyimś; 2. "...w każdym..." to nie to samo co "za wszystko". Moim zdaniem chodzi o to by dziękować za dobro, które jest wokół nas nawet wtedy gdy w naszych oczach otacza nas samo zło. Mamy uczyć się dostrzegać dobro wokół nas nawet wtedy gdy jest małe i pozornie nic nieznaczące w świetle zła którego aktualnie doświadczamy. NADZIEJA
Takich księży to my mamy duuuużo .Właśnie brakuje księży w sutannie i koloratce i ja chylę czape przed arcb.Pawlem Lenga i jemu podobnych.
"Jak Św. Franciszek wybrał się ze swoim współbratem Jałowcem do Asyżu, aby głosić Ewangelię i brat Jałowiec pyta Św. Franciszka, kiedy zaczną krzyczeć o Panu Jezusie. Po jakimś czasie brat Jałowiec ponawia pytanie, lecz Św. Franciszek milczy. Kiedy jednak przeszli Asyż i przekraczali granicę miasta, po raz ostatni brat Jałowiec pyta, kiedy będą głosić. Wtedy św. Franciszek odpowiedział, że właśnie to zrobili, przechodząc w habitach przez Asyż, błogosławiąc miasto."
Dlatego właśnie drogi Ojcze Kramer koloratka, habit, sutanna, są lepsze od koszuli, a to co odwieczne lepsze od chwilowej mody i własnej chęci wpasowania się w oczekiwania współczesnego człowieka. Jeśli pozwala sobie Ojciec narzucić człowiekowi świeckiemu to w co ma się Ojciec ubierać, to my tu dopiero mówimy o ewangelizacji, gdzie taki człowiek sobie wykreśli w taki 3/4 Pisma Świętego, Katechizmu czy połowę Dekalogu.
A mówiąc bardziej wprost, jeśli duchowny chce być fajnym koleżką świeckich, to niech się później nie dziwi, że taki świecki znajdzie sobie szybko innych, bardziej wygodnych i przede wszystkim nie wymagających kolegów.
Przyjemnie Was było słuchać.
Szukałam ostatnio na YT jakiegoś filmiku, gdzie o. Kramer wypowiada się o tradycjonalistach. Nie znalazłam. Minęło parę dni i TADAM! Mówisz i masz! Dzięki, Panie Tomku! 🙂🙂🙂
A w ogóle to dobrą robotę Pan robi 👍
Pytanie tylko takie, czy to co powiedzial o. Kramer o opolskim środowisku tradycji jest sprawiedliwe.
Słabe to tłumaczenie niechodzenia w stroju duchownym, który jest wszak znakiem innej rzeczywistości (a w aktualnej rzeczywistości wymaga odwagi, jaj). Pięknym świadectwem są habity sióstr zakonnych na chodnikach i przy konfesjonałach(!), mężczyźni-duchowni, najwyraźniej "posługują się nimi" (taki rodzaj seksizmu?), mając jednocześnie wysublimowane intelektualne uzasadnienia dla własnej tchórzliwości...
Dokładnie. Ja potrzebuje tego znaku na ulicy, niestety dzisiejsi księża pochowali się w tłumie jak Piotr w czasie sądu nad Jezusem i udają, że oni nie są od „Tego człowieka”. Nie tędy droga ...
👍
Popieram w 100%,, bardzo sensowne zestawienie z siostrami zakonnymi👍👍👍❤
@@paulafleur25 a ja nie potrzebuję tego znaku na ulicy
@@ania1258 ale wielu ludzi potrzebuje. Nie tylko znaku ale świadomości istnienia księzy w przestrzeni publicznej. Wiele osób nie chodzących do kościoła chce czasem pogadac z księdzem,ale jak ich rozpoznac w tłumie? Ilu księży w ten sposób nawróciło innych? W tej chwili księża pozamykali sie na plebanich, sutanny używają tylko "do pracy" traktując swoje powołanie jak zwykły zawód.
Panie Tomaszu, bardzo mi się podoba ta seria mimo długości filmu 😉
Proszę o dalsze części i proszę się tak nie stresować bo serio - jest dobrze 👍
Wszystkiego dobrego!
Dziękuję za wspaniałą, mądra rozmowę. Mądrych, dobrych WARTO słuchać 💛💛💛
Bardzo dobrą robisz robotę
Kiedyś znajomy zakonnik powiedział, że młodzież, którą uczył nie chciała przejść z nim na "ty", bo oni chcieli mieć w nim ojca duchownego a nie kolegę. Takie jest też moje osobiste podejście do sprawy. Dziękuję za tą rozmowę.
No z młodzieżą przechodzić na "ty" to jest strzał w kolano, chyba że komuś nie zależy na byciu autorytetem... Pomyście co by było jakby tak do nauczycieli mówili. Chyba że ja nie z tej epoki jestem i to się zdarza 😶
Osobiście nie znam księdza do którego mówię po imieniu.
Pozdrawiam😊 p. Tomka bo był w Pratulinie, który jest mi bliski, a o. Grzegorza, bo słucham Jego komentarzy, a św. Ignacy i Ćwiczenia też są mi bliskie 🤗
Dzięki wielkie Tomku za tę rozmowę! Teraz nieco inaczej patrzę na o. Kramera, którego obraz budowałem głównie na podstawie tradycjonalistycznych opinii ;) Po wysłuchaniu człowieka łatwiej otworzyć się na niego i jego wrażliwość.
No i dwójka dzieci mi przy tym usnęła, więc będziemy od teraz wspólnie słuchać tej serii :D
Wielkie dzięki za taka rozmowę.
No tak, bije od Was blask!
Tylko tak dalej trzymać poziom!
Blask modernizmu i protestantyzmu.
Miałam wysłuchać do końca i wtedy coś napisać, ale nie wytrzymam (i proszę szanować moje emocje ;))
Ksiądz wychodzi do mszy, MSZY ŚWIĘTEJ, widzi że ludzie siedzą z nosami w komórkach (ci co zostali, bo reszta ma wywalone) i zamiast im powiedzieć żeby wyłączyli, bo tak się w kościele robi i tego wymaga dobre wychowanie (chociażby!), to on jescze ich zachęca do sprawdzania newsów, bo papieża wybrali.... Obraz bardzo znaczący i bardzo smutny jednocześnie.
Kiedyś to się chodziło na Mszę w ważnych momentach życia Kościoła ale może ja jakaś stara jestem, nie nowoczesna.
Z całej tej rozmowy tchnie bardzo niepokojącymi wnioskami.
Ojciec mówi, że jest pokusa, by dać taką naukę, która zmieni czyjeś życie po spowiedzi. Dla mnie osobiście ta nauka jest bardzo ważnym elementem spowiedzi, chyba zaraz po rozgrzeszeniu. I czasem naprawdę długo rezonuje. Kiedy nie ma tej nauki, jest rozczarowanie... Chyba nigdy bardziej i mocniej nie biorę do siebie słów z nauki, jak własnie podaczas spowiedzi. Wierzę, że są konkretnie dla mnie, nawet jesli nie jestem jedynym ich odbiorcą:)
Ja nie przywiązuje wagi do nauki bo to nie jest istotą tego sakramentu...
Nie rozczarowuje mnie gdy nie usłyszę słowa komentarza...
Życzę sobie i wszystkim zainteresowanym aby TH-cam miał więcej takich treści. Szczęść Boże!
Panie Tomku! Dziękuję za ten wywiad. O.Kramera na jego profilu fb wytrzymałem tylko kilka postów. Tu jednak mogłem go poznać lepiej i jego sposób widzenia KK. O to chodzi! Szukajmy tego co nas łączy a nie dzieli. Mamy wspólne miejsce które nas łączy !!!! Seria absolutnie w punkt! Czekam na następne.( ale profilu o.K nie przywróce ;-).
Ale jak można mieć kilka widzeń KK. Nie powinniśmy mieć jednego wspólnego?
Wysłuchać i szanować nie oznacza przyjąć i zgadzać się we wszystkim. A czy w KK nie mamy różnych charyzmatów? Nie mamy różnych tradycji? JPII nie mówił o prawosławiu jako "drugim płucu Kościoła? Czy różna wrażliwość wyklucza jedność? Wysiłek poszukiwania kosztuje więcej niż odrzucenie w imię (?).... na pewno nie Ewangelii.
@@marekmaslanka6959 ale ile można mieć płuc....?
@@marekmaslanka6959 prawisławni nie sa częścią Kościoła katolickiego, są schizmatykami. Nie wiem czy ktokolwiek cieszy się z rozwodu. I mamy szukac prawdy,a nie tylko "tego co łączy". Pan Jezus nie szukał np. z faryzeuszami czy poganami tego co łączy, tylko głosił im całą prawdę
59minuta. Pozdrawiam z Opolskiego i z Opola. Ps PRZED MOIM WSTĄPIENIEM WIADOMO GDZIE( TAM JEST DO 40 JA MAM 32) DOSTAŁAM SIĘ NA TEOLOGIĘ!!!!! CHWAŁA PANU!!!!!!!
Panie Tomku, gdzie kupuje Pan te piękne koszule? Mam 18 lat i myślę, że macie z żoną bardzo dobry gust.
Świetny film, mimo że nie zgadzam się ze wszystkim, dziękuję za pracę włożoną w ten kanał. Z Panem Bogiem
Niektóre chyba p. Tomek kupuje w h&m bo upolowałam tam taka synowi. W Twoim wieku 🙂🙃🙂
@@969Mab Czy widziałaś film H&M-hańba&męczeństwo?
Poszukaj w Medicine i w second-handach też ;)
O. Kramer mnie nie zaskoczył. Jest przewidywalny do bólu. Fajny ksiądz - przed wyborem Franciszka oglądają na mszy co się dzieje w smartfonie...
Patrząc na ilość hejtu i złej woli w komentarzach, z niecierpliwością czekam na wywiad z ks. Chmielewskim, jestem bardzo ciekaw swojej reakcji.
Panie Tomaszu, świetna robota.
Ja tez jestem ciekawa swojej reakcji! :D
nie widzę w komentarzach żadnego hejtu ani złej woli. Jeśli ktoś krytykuje, to spokojnie i na temat.
Odmienna opinia to hejt? 🤔
@@maciejszwed6712 Nie. A wyrażanie odmiennej opinii w sposób mający na celu ośmieszenie adwersarza to Twoim zdaniem hejt?
Wyraziłem się nieściśle - znakomita większość nieprzychylnych komentarzy jest merytoryczna i kulturalna. Życzę sobie, żebym też tak potrafił komentować kogoś, z kim się nie zgadzam.
Emocje i uczucia są dla licealistek. Ty masz myśleć, modlić się, a nie biegać za zaspokajaniem swojej niedojrzałości, ojcze Grzegorzu.
witam i pozdrawiam [ czyli Jezuici najlepiej interpretują ewangelię i są na szczycie drogi do Boga ?
Bardzo dziekuję p. Tomaszu za zaproszenie ks. Kramera
cieszę się z obecności ks. Grzegorza, podziwiam go za to, że ma odwagę tak pięknie mówić o Dobrej Nowinie, że człowiek z miejsca staje się dobrze nastawiony do ludzi wokół siebie i nie traci nadziei na jedność między nami
w Kościele. Jak dobrze, że są jeszcze tacy ludzie, którzy dzielnie idą za Chrystusem i są w tym autentyczni🙂
Bym się nie zgodził z końcową tezą Pana Tomasza....nie tyle szukajmy jedności, co szukajmy najpierw Woli Bożej, Prawdy i jedności o ile jest w Prawdzie zanurzona, wszystkich darząc miłością i o ile nie są osadzeni w Prawdzie próbujmy ich do niej doprowadzić, aby osiągnąć jedność. Co do argumentacji o. Kramera, to mam wrażenie że naukę Pana Jezusa przyjmuje jedynie częściowo, odcinając te jej elementy które nie pasują do obrazu fajno-Kościoła i tezy że raczej świat jest ok, a my - Kościół - jesteśmy nie ok. To co pozytywnego wynoszę z tej rozmowy, to przekonanie, że to co uznaję za błąd w przekonaniach o. Kramera, nie jest wynikiem jego złej woli, a raczej efektem nasiąknięcia "duchem czasu" i "duchem soboru" (zwłaszcza duchem jego interpretacji). Zresztą oba te duchy wywodzą się zresztą od tego samego ducha...Ewangelie nazywają tego ducha światem...jak nauczał św. Jan. Jego też należało by czytać w całości, bez interpretacji zanurzonej w owym duchu.
Kiedyś mnie O. Kramer bardzo wkurzał a jego wypowiedzi odbierałem jako atak na mnie i na kościół... Zdałem sobie jednak sprawę że szkoda moich nerwów bo przecież każdy będzie przed Bogiem rozliczany indywidualnie ze swoich czynów (a ja w szczególności). Dziś słucham i przyjmuję że do Boga możemy dojść różnymi ścieżkami.
Duchowny powinien chodzić w sutannie, szczególnie w sytuacjach bardziej oficjalnych jak ten wywiad. Sutanna to znak oddania się Jezusowi. Jak komuś przeszkadza taki znak to pytanie co z innymi - może tez okażą się niepotrzebne. Jakoś mało spotyka się zakonnic ubranych w swobodny świecki strój ...
kulturalna rozmowa dwóch łysych katolików: ogrom niespodziewanego rigczu
Dwoch katolikow? Chyba ze jest tam lustro :)
XD Łysym łatwiej do głowy wpada Słowo! (bo nie mają bariery ochronnej)
Jestem mile zaskoczony takimi rozmowami w Pana wykonaniu Panie Tomku! Potrzebujemy budowania mostów. Nie sądziłem, że tak otwarcie Pan to spotkanie poprowadzi, dziękuję. Ja mam prośbę o rozmowę z Remigiuszem Recławem SJ. Niegdyś ważny dla mnie kapłan, a obecnie niecofający się przed - delikatnie mówiąc - brakiem precyzji i modyfikacją faktów w celach politycznych. Ciekawy jestem jak on to tłumaczy. Jeśli jest Pan zainteresowany szczegółami, proszę o kontakt.
Czym różni się koszula od koloratki?
A czym różni się Sakrament od czekoladowego batonika?... Fajno....
Porównanie chyba zbyt daleko posunięte
To tak jakby porównać obrączkę do sygnetu. Sygnet przez wielu może być uważany za ładniejszy.
Kapłaństwo Chrystusowe było od początku a koloratki to wytwór może kilkusetletni .
@@ChristophorosSokrates chodzi o to żeby ksiądz się wyróżniał strojem. Wziął ślub z Panem Bogiem. Samym strojem już głosi Ewangelię.
@@Mati92028 Ogólnie tak, ale w tej sytuacji, chyba nie ma wątpliwości który z rozmówców jest kapłanem, a który nie. Więc po co koloratka? (szczere pytanie może czegoś nie rozumiem)
Szanowni Panowie, wysłuchałam rozmowy do końca. Ogólne wrażenie: ojciec Grzegorz przywiązuje wagę do własnych odczuć, intuicji, przyzwyczajeń religijnych, przy jednoczesnym lekceważeniu symboliki, zasad ściśle związanych z naszą wiarą i religią. Przejawia się to choćby w stroju jaki prezentuje, nosi podczas wywiadu. Noszenie stroju duchownego to nie tylko symbol kościoła, zakonu jaki reprezentuje, ale także sygnał dla tych przypadkowych, anonimowych ludzi których spotyka na swoich życiowych ścieżkach. Tym wszystkim ludziom nie daje on szansy na pokazanie kim jest , na odwagę bycia wiernym pośród tłumu, może czasami wrogiego. Może pośród nich są ci dla których pójście do kościoła jest trudne, ale spotkanie duchownego np w pociągu, parku było by możliwością na spowiedź tę przełomową, o której jest mowa w wywiadzie.
Zasadniczy problem jaki ja dostrzegam w dzisiejszym Kościele to odpowiedź na pytanie czy winien on iść za wiernymi, czy też odwrotnie.
Najłatwiej krytykować, ale ...trochę bezbarwnie. Z tego co pamiętam o. Grzegorz zasłynął (i chyba dalej słynie) z charyzmatycznych wywiadów i wpisów, publikowanych na wszelkiego rodzaju platformach społecznościowych, które jak można przypuszczać są pisane na zasadzie CTRL+C CTRL+V z nagłówków Gazety Wyborczej i TVN24.
Portfolio tych ekscesów jest dość barwne i z każdym dniem powiększa się.
Zdaje się, że nawet raz zasugerował Benedyktowi, żeby się uprzejmie schował i zamknął. Mam pretensje do autora cyklu, że jednak nie spróbował rozbudzić tej twitterowej bestii, tylko zadowolił się senną rozmową o ogólnikach.
A tutaj tak bez werwy... To tak rozumiem, a tamto tak... Przychodzą ci ludzie do spowiedzi, ale nie chcę mi się ich słuchać... Koloratki nie noszę, bo to głupie... I w ogóle nie chcę mi się.
Ojciec Grzegorz na prawdę marnuje się na prowincji. Powinien zamieszkać w Wawie i każdego dnia jeździć hulajnogą na Wiertniczą i Czerską. Może trochę by odżył. Ojcze, zapraszamy!!!
No właśnie, o.Grzegorz wchodzi w dziwny nurt "zeświecczenia"(takie sobie to słowo, ale nie wiem jak to określić) stanu kapłańskiego.
Pytanie po co tkwi w zakonie i jeszcze męczy się jako ksiądz.
Jeśli nawet jezuici są najbardziej "świeccy" spośród zakonów, to jednak o.Grzegorz mocno przesadza i, cóż, może idzie śladami niejakiego pana Obirka... Poza tym, to moje subiektywne odczucie, o. Grzegorz dosyć naiwnie i powierzchownie pojmuje Miłosierdzie Boże. Chyba po łebkach czytał "Dzienniczek" świętej siostry Faustyny, albo wcale...
We Wrocławiu też są potrzebni jacyś celebryci ;-P
@@magdalenamodzel6261 A gdzie ich nie ma? Nawet w małym miasteczku są i nie wiadomo który celebryta jest bardziej "celebrycki", czy wielkowarszawski, czy ten "przysuski"...Ale, chyba tacy też są potrzebni, są papierkiem lakmusowym dla szaraków i przeciętniaków (w pojęciu celebrytów), nie uwłaczając nikomu.
@@agnieszkalesniewska2268 Swego czasu Kramer dowodził, że nie tylko dobry, ale i zły łotr został zbawiony, bo inaczej ofiara Chrystusa poszłaby na marne. Propagator idei pustego piekła. No ale Tomuś o to też zapomniał zapytać.
Facet ma po prostu parcie na szkło! Ot, popularka mu w głowie, bo tak się leczy kompleksy. Myśli sobie: będę fajny, to mnie polubią i będzie fajnie.
Zaproś Pan Dawida Mysiora:)
Zdziwiłabym się, gdyby przyjął zaproszenie.
Jezuita Kramer jest w błedzie totalnym wypowiada się, że uchodźców trzeba przyjąć. A przecież Sam Pan Jezus naucza, że własne życie i zdrowie należy szanować. Uchodźcy stanowią duże realne zagrożenie. Są to młodzi, zdrowi, wyszkoleni i uzbrojeni osobnicy pod przykrywką chorych dzieci i kobiet, które stanowią wabik na litość chcą się przedrzeć przez granice w określonym celu. Przecież wiadomo o co w tym wszystkim chodzi kto i w jakim celu kreuje tą uchodźczą politykę.
Nie rozumiem skąd ta trema Tomaszu?
Napisałem w przypiętym komentarzu i w odpowiedzi na niego :)
Takie miziu, miziu. Wiele tematów za które Kramer jest krytykowany (znam go z Twittera i o to meduim mi chodzi) nie zostało w ogóle poruszonych. To co mówi jest oczywiście prawdziwe, chwalebne i chrześcijańskie ... dopóki mówi ogólnikami. Kiedy dochodzi do konkretnych sytuacji konfliktowych, po jego wpisach widać po której stronie barykady politycznej się znajduje. Jego krytyka dotyczy prawie zawsze tylko strony konserwatywnej - czasami słuszna, czasami niczym nie różniąca się od nawalanki politycznej.
Pewnie, wygaszanie mszy tradycyjnej (może źle to nazywam, nie jestem też uczestnikiem jakoś stałym takich mszy, ale uważam, że jak tolerujemy różne wygibasy z drugiej strony, to tę piękną starą mszę obcinać... dla mnie niekonsekwencja co najmniej), przykre; ale wywiad, rozmowa, fajne; to są trudne środowiska, na pewno część- może tak by trzeba powiedzieć- tych wspólnot wokół tradycyjnego nurtu; no ks. Kramer nie jest winien decyzji Papieża. Sympatyczny wywiad! :)