Κι εγώ αυτής της γενιάς είμαι - το '71 γεννήθηκα. Να (υπεν)θυμίσω, με νοσταλγία: - τα πάρτι που κάναμε ή που πηγαίναμε και παίζαμε "μπουκάλα" και "Πυθία" - την αλληλογραφία που είχαμε με άτομα του αντίθετου φύλου, από αγγελίες που βρίσκαμε σε περιοδικά της εποχής (Αγόρι, Μανίνα, κ.α.) - το υφασμάτινο καλαθάκι με το κολατσιό που παίρναμε, στις πολύ μικρές ηλικίες, από το σπίτι - τα χαρτάκια της "Πανίνι" (ακόμα κυκλοφορούν!!!) και πώς τα τζογάραμε, εμείς τα αγοράκια, στα διαλλείματα του σχολείου - μπάλα σε πλατείες και αλάνες ή "μήλα", όταν υπήρχαν και κορίτσια στην παρέα - το "σπάσιμο" του να έχεις σαββατιάτικα σχολείο, επειδή η (κρατική, δικάναλη, ασπρόμαυρη) τηλεόραση είχε "μικιμάου" από νωρίς - μπάνιο κάθε Σάββατο (!!!)
Και φυσικα μπιλιες (βωλους)...ειχα μια σακουλα ασηκωτη απο το βαρος! Βρισκαμε χωματινες περιοχες και τζογαραμε για κερδος κομικς ή διαφορετικες μπιλιες. Τους λεγομενους "γαλαταδες"
Έτσι ακριβώς θυμάμαι κι εγώ που πήγα στην δευτέρα δημοτικού το 70.απλα δεν είχαμε την τυρόπιτα και είχαμε ποτηράκια με χερούλι πουά, τα δεναμε να μην τα χάσουμε.
Γεννημένη το 1966 τα πρόλαβα ολα αυτά. Ζήλευα την ποδιά του Τσεκλένη,ειχε και θηλάκια να βάζουμε τα στυλό. Εκανα την μικρή μου επανάσταση την τελευταία μέρα της τρίτης γυμνασίου να μην βάλω ποδιά κ με στείλανε σπίτι. Οσο για τις μυρωδιές,ακόμα θυμάμαι την μυρωδιά της ''γαλλικού '' με το σαπούνι Lux.
Ένα πράγμα που με πείραξε ήταν η κατάργηση του πολυτονικου συστήματος με τις περισπωμενες και τις δασειες, τους τόνους κτλ μόλις είχα μάθει να γράφω σχεδόν χωρίς κανένα ορθογραφικό λάθος γιατί έτσι ήταν τότε. Έβλεπες ένα κείμενο μία έκθεση πλούσιο, σαν στολισμένες όλες οι λέξεις, εγώ συνέχισα να γράφω έτσι μέχρι που τελείωσα το γυμνάσιο και με κορόιδευαν αυτοί που δεν ήξεραν να γράφουν καλά μέχρι που κατάργησαν και τα ο και τα ει γίνανε όλα ένα και μας χάλασαν την γλώσσα. Μαγεία να βλέπεις τότε ένα κείμενο η στα λευκώματα που γράφαμε ένα ορθογραφικά σωστό λόγο.
Ε, τώρα τι να πω; Ο φίλος μου ο Ανδρόνικος, πραγματικά μας έκανε ταξίδι μέσα στο χρόνο. Η σχολική ζωή που αναφέρει ο Ανδρόνικος, είναι καρμπόν με την δική μου, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την δική του, και ηλικιακά και χρονικά. Απλά να θυμίσω κι άλλες λεπτομέρειες, τη σόμπα πετρελαίου της ΄΄ ΕΒΥΚ ΄΄ , τους περιφερόμενους πωλητές εξωσχολικών βιβλίων αλλά και των εγκυκλοπαιδειών, ΄΄ ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ΄΄ , ΄΄ ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ ΄΄ ,΄΄ ΗΛΙΟΣ΄΄, ¨ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ΄΄, ΄΄ ΔΟΜΗ ΄΄, ΄΄ ΑΤΛΑΣ ΄΄, ΄΄ ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ ΄΄,΄΄ ΥΔΡΙΑ΄΄ , ΄΄ ΓΙΟΒΑΝΗ΄΄ κ.α. Φυσικά το ξύλο που ήταν δεδομένο εκ μέρους των δασκάλων, και κυρίως από τις ανέραστες - ανύπαντρες - μεγαλοδεσποινίδες δασκάλες, (με κορυφαίο γεγονός, μια δασκάλα από επαρχιακή πόλη, που έδωσε τόσο πολύ ξύλο σε μαθητή, ο οποίος κατέληξε στο νοσοκομείο, με σπασμένα πλευρά και δόντια, και πολλούς μώλωπες. Το γεγονός κουκουλώθηκε από τις Αρχές, αλλά όχι από τον πατέρα του παιδιού, που πήρε την κατάσταση στα χέρια του). Ώρες λειτουργίας απογευματινής βάρδιας, 13.45 - 18.20 κ 14.15 - 18.50, κατάργηση της 6ης ημέρας σχολείου - το Σάββατο δηλαδή - για τα δημοτικά το σχολικό έτος 1980 - 1981, κατάργηση του πολυτονικού, σχ. έτος 1981 - 1982 . Άτλας Ελλάδας - Ευρώπης Πολιτικός - Γεωφυσικός ΄΄ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΚΟΥ΄΄ Σχολικά θρανία με επιφάνεια σκούρη πράσινη, με χώρο από κάτω για τα βιβλία - τετράδια από σκούρο γκρί μέταλλο, τα οποία καθαρίζονταν κάθε Δευτέρα με μπλέ οινόπνευμα και χαρτομάνδηλο. Χαρακτηριστικό των θρανίων, το ΄΄ αυλάκι ΄΄ που είχαν από τη μια άκρη στην άλλη, για τα μολύβια. Κέντημα τα κορίτσια με κλωστή , επάνω σε χάρτινο καμβά , και ξυλογλυπτική τα αγόρια με Ήρωες του 1821, αλλά και με διάφορες άλλες εικόνες. Παιχνίδια τώρα, κουτσό, μήλα, κρυφτό, γκάζες - μπίλλιες, τοιχάκι(ναι είναι το παιχνίδι με τα αυτοκόλλητα με τους ποδοσφαιριστές συνήθως, που πάντα τέσσερα και παραπάνω αγόρια, ένας κάθε φορά, τοποθετούσε το αυτοκόλλητο στον τοίχο, το άφηνε να πέφτει, και αυτό με τη σειρά του, έπεφτε στα υπόλοιπα που ήταν στο έδαφος, από τα προηγούμενα παιδιά, και τα έπαιρνε. ΄Ετσι ξεφορτωνόμασταν τα διπλά και τριπλά), περνά - περνά η μέλισσα, τρίλιζα με πέτρες και κεραμίδι , λάστιχο τα κορίτσια, και φυσικά ατελείωτο ποδόσφαιρο . Άλμπουμ της ΄΄ Panini ΄΄ με ποδοσφαιριστές (Ελληνικό Πρωτάθλημα κ Μουντιάλ), λεύκωμα τα κορίτσια, ατου κουαρτέτο με ποδοσφαιριστές, αυτοκίνητα, τραίνα, αεροπλάνα, κ.α. Μα και βέβαια , η γνωστή ξύλινη κασσετίνα. Ευχαριστώ τον Ανδρόνικο , για το ταξίδι της νοσταλγίας, και των αναμνήσεων. Γιώργος από Κιλκίς.
Εμείς (1966 - 1978) αυτό με τα χαρτάκια το παίζαμε με μια παραλλαγή. Κατ΄ αρχήν διαλέγαμε μια μικρή πέτρα (είχε πάρα πολύ μεγάλη σημασία η επιλογή της πέτρας, και αν αποδεικνυόταν πράγματι καλή, τη βάζαμε στην τσέπη και δεν την αποχωριζόμαστε. Ήταν το εργαλείο μας στο παιχνίδι, αυτό που μας έδινε το πλεονέκτημα, το ατού). Ρίχναμε όλοι την πέτρα μας προς τον τοίχο από την ίδια απόσταση (3-4 μέτρα περίπου). Αυτός που η πέτρα του έπεφτε πιο κοντά στον τοίχο, είχε το πλεονέκτημα να παίξει πρώτος. Μάζευε από ένα χαρτάκι (ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς κ.λπ., ανάλογα με τη συλλογή στις γκοφρέτες που ήταν πιο δημοφιλής εκείνη την περίοδο) από όλους τους συμμετέχοντες και τα πέταγε ταυτόχρονα στον αέρα. Όποια χαρτάκια προσγειώνονταν με την εικόνα να φαίνεται τα έπαιρνε. Μετά ακολουθούσε ο δεύτερος με την πέτρα πιο κοντά στον τοίχο. Έπαιρνε όσα χαρτάκια είχαν προσγειωθεί με την πίσω μεριά και τα πετούσε με τη σειρά του στον αέρα. Έπαιρνε αυτά που προσγειώθηκαν σωστά, και μετά ακολουθούσε ο επόμενος κ.ο.κ, μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά, αν έμεναν χαρτάκια και για τον τελευταίο. Εξακολουθούσαμε τη διαδικασία με τη σειρά μέχρι να παρθούν όλα τα χαρτάκια. Μετά ακολουθούσε νέο ρίξιμο της πέτρας από τη αρχή. Αυτός που εμφανιζόταν να παίξει και διέθετε τον μεγαλύτερο πάκο από χαρτάκια θεωρείτο ο μέτρ...ο επικίνδυνος!!
Και φυσικά όλοι μας έχουμε από το νηπιαγωγείο την φωτογραφία με το αριθμητήριο. Ακόμη έχω ψυχολογικό τραύμα από την μουσική της "Αθλητικής Κυριακής".....ξημέρωνε Δευτέρα......
😂😂ακριβώς ! Αυτή πρεπει να είναι πολύ ιδιαίτερη μνήμη για πολλούς... Το σήμα της Αθλητικής Κυριακής .... Όχι πάντα ευχάριστο , ανάλογα με την οικογένεια...
Είμαι 2 χρόνια μικρότερή σου Ανδρόνικε. Τι μου θύμησες!!! Αυτά τα "κοριτσίστικα αξεσουάρ": το πλαστικό ποτηράκι με το καπάκι, που άνοιγε και ξαναμαζευόταν, πόσο με συγκίνησες 😢😢 Επίσης το καλαθάκι με το κολατσιο και το καθαρό καλοσιδερωμένο μαντηλάκι που μας έβαζε η μητέρα μας στο νηπιαγωγείο, το πρώτο αναγνωστικό, το παγουρίνο με το πλαστικό γαλάζιο λουράκι για να το κρεμαμε στον ώμο στις εκδρομές, τις κλασσικές φωτογραφίες της κάθε τάξης, η αλληλογραφία του θρανίου, ρομαντική και αθώα τοτε!!!! Τον κυρ Σωτήρη, τον καλοκάγαθο στα παιδικά μας μάτια, μεσοκοπο κύριο στο κυλικείο (δημοτικό σχολείο Μελισσίων Αττικής) που τον βλέπαμε -τα πρώτα χρόνια, μετά μπήκε ηλεκτρικό κουδούνι -να έχει ένα κουδούνι στο χέρι και να το χτυπά: το διάλειμμα τελείωσε, έπρεπε να γυρίσουμε στην τάξη μας!! Πόσο έντονες αναμνήσεις!!! Και πόσο δίκιο έχεις και σε αυτό που λες στο τέλος!!!! Όσο μεγάλωνα, τόσο το συνειδητοποιούσα: Δεν ήταν εκείνα τα χρόνια καλύτερα, απλά εμείς ειμασταν αθώες ψυχές και τα βλέπαμε όλα τέλεια και απονήρευτα. Ναι για μας εκείνα τα σχολικά χρόνια είναι τα καλύτερα και είμαστε ευλογημένοι που τα ζήσαμε και τα χαρήκαμε!! Σε ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε!!! Να είσαι καλά!!!
Θυμάμαι πολύ καλά όλα όσα αναφέρεις και φυσικά τα θυμάμαι με νοσταλγία. Το μόνο που θα είχα να προσθέσω ήταν η απίστευτη χαρά μας τη μέρα που μας είπαν ότι θα σταματήσουμε να πηγαίνουμε σχολείο τα Σάββατα. Και φυσικά τα σκηνικά με τους ντενεκέδες με τους χυμούς ροδακίνου και πορτοκαλιού που μας μοίραζαν..
Συγχαρητήρια Ανδρόνικε για την επιτυχημένη ανάρτηση! Μας μετέφερες με απόλυτη παραστικότητα και επιτυχία στο κλίμα των νοσταλγικών και αθώων μαθητικών μας χρόνων στο Δημοτικό σχολείο (1979-1985)! Στο διάστημα αυτό πέτυχα την κατάργηση της σχολικής ποδιάς, την κατάργηση του μαθήματος το Σάββατο, την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος και την διανομή χυμών στο σχολείο ( προφανώς με κρατική χορηγία για να μην καταλήξει η πλεονάζουσα εγχώρια αγροτική παραγωγή στις χωματερές)! Ήταν τότε η περίοδος της Αλλαγής! Όπως και να έχει, πέρασαν 40 χρόνια σαν νεράκι!!!
Παρότι νεότερος έχω ζήσει κάποια πράγματα που περιγραφεις, εκτός της ποδιάς και του Σαββάτου. Προσυπογράφω πολλά από τα συμπεράσματα σου. Εξαιρετικός. Να τα χαίρεσαι τα παιδιά σου. Πάντα γερά.
Πιστεύουμε πραγματικά ότι ήταν Ωραια τα χρόνια!Παρολο που δε προλάβαμε εμείς τη ποδια ,το παιδί μας φοράει λόγω του ότι ζούμε στο Λονδίνο και είναι πραγματικά ένα πολύ σημαντικό θέμα από άποψη οικονομίας αλλά και ανταγωνισμού μεταξύ των παιδιών κυρίως!!!!
Παλιές καλές αναμνήσεις με την μπλε ποδιά μας που ξεχωρίζε ποιοί είμαστε μαθητές και ποιοί όχι,κάτι ήταν και αυτό! Ας μην ξεχνάμε 21ο δημοτικό Αθηνών !
Agree 100 percent. I was born in 1970. Primary school here in Australia was Monday to Friday 9.00am and finished at 3.30 pm. Saturday mornings l would attend Greek school from 9.00am to 1.00pm. Best years growing up...🇦🇺🇦🇺🇦🇺🇬🇷🇬🇷🇬🇷
"Σήμερα είναι εδώ και την άλλη στην στάση".... Έλιωσα στο γέλιο,να είσαι καλά Ανδρόνικε, ευχαριστούμε για την αναδρομή στις αναμνήσεις μας. ΥΓ.Τα δικά μου μαθητικά χρόνια ήταν τα καλύτερα 😉
Τελείωσα δύο χρόνια πριν από σένα το σχολείο,όλα ήταν όπως τα περιγράφεις,αυτή τη ποδιά δεν τη χωνεψα ποτέ, γλυκές και πικρές αναμνήσεις ανάμεικτες σε αυτό το βίντεο,μπράβο να είσαι καλά!!!!
Μια χαρά ήτανε, με όλες τις αδυναμίες. Μάθαμε γράμματα. Τώρα τι γίνεται! Επειδή είμαι μέσα στα πράγματα ή καλύτερα ήμουν μέχρι τον περασμένο Αύγουστο, γνωρίζω πολύ καλά τι λέω. Να 'σαι καλά!
Κατ' αρχήν πολλά συγχαρητήρια για το σημερινό θέμα. Είναι πιστεύω από τα αγαπημένα όλων εμάς της κάποιος ηλικίας. Εγώ πήγα στο Δημοτικό από το 1977-1984. Φυσικά και πρόλαβα και την ποδιά και όλα τα παρελκόμενα που περιγράφηκαν. Εγώ ήμουνα στο 28 Δημοτικό σχολείο Αθηνών. Είναι δίπλα ακριβώς στο Πεδίον του Άρεως οπότε όλες μας οι εκδρομές γίνονταν εκεί. Σε αυτό ήμουν πολύ τυχερός. Το σπίτι μου κι αυτό κοντά, οδός Αρμ.Βραιλα. Ακόμα θυμάμαι το 81 με τον σεισμό να πηγαίνουμε όλοι στο πάρκο. Επίσης να πω ότι σαν μια από τις θύμησες που έχω από την συγκεκριμένη περιοχή είναι, ο ήχος των παραστάσεων που ακούγονταν από το θέατρο του Οικονομίδη τα καλοκαιρινά βράδια.Και φυσικά..........τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ στην Λ. Αλεξάνδρας....... Αξέχαστα παιδικά χρόνια. Να είσαι καλά φίλε!
Αργύρη Καλησπέρα. Κάτι είχα φανταστεί από παλιότερα σχόλια που είχες κάνει αλλά τώρα σιγουρεύτηκα. Είμασταν συμμαθητές στην πρώτη δημοτικού και κάναμε παρέα. Εγώ έμενα γωνία Μομφεράτου και Μουστοξύδη. Είχα έρθει πολλές φορές σπίτι σου και παίζαμε. Θυμάμαι πολύ καλά τους γονείς σου και κυρίως τη μητέρα σου αφού μας επαιρναν συχνά τότε μαζί με τη μητέρα μου και παίζαμε στο πάρκο (θυμάμαι ακόμα τα ονόματα τους και φυσικά την επαγγελματική τους ιδιότητα). Το καλοκαίρι του 1979 όμως μετακομίσαμε και δεν τα ξαναείπαμε από τότε. Χαίρομαι που μετά από τόσα χρόνια επικοινωνώ πάλι μαζί σου έστω κι έτσι!
@@vasxatz Πωωωω τι είπες τώρα? Προσπαθώ να σε θυμηθώ,με συγχωρείς αλλά η μνήμη μου είναι πραγματικά σε πολύ κακή κατάσταση. Πάντως χάρηκα πάρα πολύ που με γνώρισες, και εύχομαι να είσαι πάντα καλά.
Αχ Ανδρόνικε τι αναμνήσεις έφερε το σημερινό βίντεο! Η ποδιά του Τσεκλένη με πόση χαρά, το ποτηράκι το σπαστό στην τσέπη και η κούραση τη χρονιά που είχαμε Τετάρτη απόγευμα και Πέμπτη πρωί...Και οι χάρτες που ξεπατικώναμε στην "Πατριδογνωσία" και η βέργα που όταν μάζευες τη χούφτα για να πονέσει λιγότερο, ο σαδιστής, καμιά φορά, δάσκαλος, τέντωνε το χέρι σου για να βεβαιωθεί οτι δε θα πάει χαμένος ο κόπος του...4ο Δημοτικό Αγίων Αναργύρων, όπου και άγριες καταστάσεις υπήρχαν και bullying, μόνο που τότε δεν ξέραμε ότι το λένε έτσι...
Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν, μαγεία. Είχα την ευτυχία, να έχω δάσκαλο τον πατέρα μου. Κανένα παιδί δεν με είδε με μισό, μάτι, ήταν ακριβοδίκαιος στον υπέρτατο βαθμό. Δάσκαλος, με όλα τα γράμματα κεφαλαία, ενεργοποιούσε ακόμα και τον πιο αδύναμο και αδιάφορο μαθητή. Όλα τα παιδιά της τάξης σαΐνια, μόνο αθωότητα, παιχνίδι και αγάπη, ούτε μπούλιγκ, ούτε τίποτα. Ενας συμμαθητής, γιος στρατιωτικού, έφερνε στρατιωτικά ρούχα και ντύναμε τον πλαστικό άνθρωπο με τα όργανα, για το μάθημα της ανθρωπολογίας. Μέχρι και κρανος του βάζαμε. Και δεν είναι η νοσταλγία που εξιδανικεύει τα πράγματα, είναι απλά η αλήθεια. Όποιος είχε την τύχη να το ζήσει, γνωρίζει. Όποιος δεν το έζησε, κρίμα.
Κλαίει ακόμα κι η Ναυσικά (τί νύ σ᾿ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ; εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα) από τη νοσταλγία. Η μόνη παρήγορη εξαίρεση εδώ μέσα, και το λέω προς τιμήν του, είναι ο Τζιβλέρης. Μπράβο παιδί μου. Αν συνεχίσεις έτσι θα αριστεύσεις!
Πηγα Α' δημοτικου στο γραφικοτατο και πανεμορφο σχολειο (με κεραμιδοσκεπές και πολλα δεντρα εντος του), το 3ο της Νεας Φιλαδελφειας το 1974 στο ξεκινημα της μεταπολιτευσης. Η δασκαλα μας ηταν η κυρια Γαλατεια. Πολυ ομορφα χρονια Ανδρονικε...με καλυψες ΑΠΟΛΥΤΑ με ολα οσα περιεγραψες και φυσικα με γεμισες θύμησες! Τα ιδια πραγματα εζησα κι εγω οπως κι εσυ. Το μονο που σου διεφυγε ηταν η περιβόητοι περιπατοι και οι εκδρομες που οταν το ανακοινωνε η δασκαλα στην ταξη, γινοταν το ελα να δεις! Οι περιπατοι στο δικο μας σχολειο γινοταν στο αλσος της Νεας Φιλαδελφειας το οποιο ηταν λιγα μετρα πιο πανω. Οσο για τα εδεσματα του κυλικειου που ανεφερες...εγω ειχα ταραξει τις λουκανοπιτες!! Ακομα ερχεται η γευση τους στην μνημη μου! Επισης η προσευχη!! "Ανδρονικε σηκω πανω να πεις την προσευχη" Το θυμασαι?? Δεν γνωριζω αν ισχυει ακομα.
Ανδρόνικε τι μας θύμισες, μας έφερες στις μνήμες τα σχολικά μας χρόνια. Ξέχασες να αναφέρεις οτι στο τέλος τις σχολικής χρονιάς τις γυμναστικες επιδείξεις που κάναμε με την παρουσία των γονέων όλων. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ) πάντως να σε καλά.
Τι γλυκό!! τι μου θύμησες!! τη γομολαστιχα ,τα θρανια ,τους σασκάλους,τα ποτηρακια το κουλουρι ,τη χιυφτα για να πιουμε νερο ,τις χαρακιές απο δασκάλους... 💔
Γεννημένη το '75 έχω ζήσει τα περισσότερα από όσα περιγράφετε στο υπέροχο αυτό βίντεο. Κάποια τα θυμόμουν κάποια όχι. Και ξύλο έχω φάει από τους δασκάλους και ποτηράκι σπαστό είχα, και το πρωί απόγευμα έζησα μέχρι το λύκειο κιόλας.. και ποδιά φόρεσα μέχρι την Τρίτη Δημοτικού η οποία βλέποντας τις φωτογραφίες ήταν από τις πιο φτωχικές. Αυτό που μου έκανε όμως τη μεγαλύτερη αίσθηση είναι η αναφορά στην περιβόητη καμήλα... Ε ναι λοιπόν αν και μιλάω για ένα σχολείο στις γειτονιές της Νίκαιας είχαμε την τιμή να φωτογραφηθούμε και εμείς με την καμήλα... Και για να επιβεβαιώσω και αυτό που τόσο εύστοχα αναφέρετε ακόμα έχω στα ρουθούνια μου την ενοχλητική οσμή του ταλαίπωρου ζωντανού..
Γεννηθείσα το 1991 φυσικά δεν τα έχω ζήσει, μόνο από τους γονείς μου τα έχω ακούσει αλλά εσύ τα περιγράφεις τόσο όμορφα βρε Ανδρόνικε! Εγκυκλοπαίδεια είσαι!😊
Αναμνησεις φωτεινες.....θυμηθηκα το τετραδιο Πατριδογνωσιας(νομιζω η μιση σελιδα χωρις γραμμες)και το φυτολογιο...μαζευαμε φυλλα απο τον κηπο, την αυλη και αποξηραινονταν στο τετραδιο...απιστευτο τι μπορει να θυμηθει καποιος με μια μικρη αφορμη.....τελεια επιλογη θεματος.... ευχαριστουμε θερμα
Συγχαρητήρια Ανδρονικε, εξαιρετικό video για ακόμη μία φορά, μας θυμισες τα παιδικά μας χρόνια. Καθώς είμαστε "σειρά" στα σχολικά μας χρόνια, θα ήθελα να θυμίσω 2-3 πραγματακια που μου ήρθαν στο μυαλό καθώς παρακολουθούσα το video: κατά αρχήν μετά τη λήξη των μαθημάτων πόσες φορές δεν παίζαμε μπάλα στο δρόμο με εστίες τις σακες χωρίς φυσικά να μας διακόψει κάποιο αυτοκίνητο, τον επιστάτη που είχαμε στο σχολείο μας και αυτός χτυπούσε το κουδούνι ( πραγματικό κουδούνι - καμπανάκι και όχι ηλεκτρικό), τις κιμωλιες και τη σκόνη τους, τα μπλε τετράδια για όλα τα μαθήματα και ως πρόχειρο ( όχι δεν υπήρχαν σπιράλ) και τέλος τους τόνους και τα πνεύματα στη γλώσσα..... Είδαν τα παιδιά μου το video με ανοιχτό το στόμα καθώς αυτά που τους έχω πει κατά καιρούς για τα δικά μου σχολικά χρόνια τελικά διαπίστωσαν ότι είναι αλήθεια και όχι υπερβολές μου. Να είσαι καλά, συνέχισε την πολύ καλή δουλειά.
Θερμά συγχαρητήρια Ανδρονικε. Εγώ δεν τα πρόλαβα αυτά τα βαριά θρανία. Είχα θρανίο από αυτά που υπάρχουν και σήμερα. Ποδιά φόρεσα στο Νηπιαγωγείο και στην Α'Δημοτικου. Μετά καταργήθηκε. Πάντως πολύ ωραία χρόνια!!! 😍😍
Συγχαρητήρια για το βίντεο και όλα τα άλλα. Όπως κι αν ήταν, ήταν ωραία χρόνια. Ζούσαμε σαν παιδιά. Σήμερα τα παιδιά δεν ζούνε όπως θα έπρεπε δηλαδή παιδικά χρόνια και αυτό είναι ότι χειρότερο. Να είσαι καλά για τις ωραίες αναμνήσεις που μας θυμισες όλους εμάς της ωραίας εποχής.
Υπέροχο το κανάλι σου υπέροχη και η αφήγηση σου με γυρνάς πολλά χρόνια πίσω και ας μην είμαστε της ίδιας εποχής και ας έχουμε περίπου 15 χρόνια διαφορά. Σ' ευχαριστώ πολύ και να είσαι πάντα καλά!
Σε ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε που μας ταξίδεψες στις τότε εποχές. Πρόλαβα την ποδιά τις 2 πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Όταν καταργήθηκε ομολογώ πως χάρηκα γιατί την θεωρούσα μαρτύριο. Πρόλαβα και την εκμάθηση του πολυτονικού συστήμαος, κρίμα που καταργήθηκε, ώς απαγγελία από την τότε δασκάλα η οποία δεν είχε καθόλου μεταδωτικότητα. Πρόλαβα και τις πρώτες σχολικές αναμνηστικές φωτογραφίες στο τέλος της χρονιάς τις οποίες έχω ακόμα.. Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση και δεν γνωρίζω ακόμα είναι: γιατί είχαμε δασκάλες και δασκάλους σε μεγάλες ηλικίες στο Δημοτικό.
Ένα επεισόδιο που θα δω σίγουρα πάνω από 10 φορές.... Τι όμορφη περιγραφή! Πόσο εκεί μας πήγες! Καθότι σχεδόν συνομήλικος, ήρθαν όλα με μια λάμψη στην μνήμη! Σε ευχαριστούμε θερμά!! Την καλησπέρα μας.
Χριστός Ανέστη ! Πώωω ! Πως με ταξίδεψεεες ! Πήγαινα στο Δημοτικό απέναντι από τον Αγιο Ελευθέριο Γκύζη , την ίδια με σένα εποχή , κι έχω ζήσει όοολα αυτά που λες ! Υπέροχο ταξίδεμα , να είσαι καλά !
Συγχαρητηρια για τα ωραια βιντεο!!! Τι υπεροχα χρονια...περνουσαμε την εθνικη οδο Αθηνων Λαμιας ολα τα παιδια πρωι μεσημερι μονοι μας τροχονομος ηταν ανυπαρκτος...
ΜΑ ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕς ΟΜΟΡΦΕς ΑΝΑΜΝΗΣΕΙς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΘΡΑΝΙΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ΕΓΡΑΦΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΑΡΩΝΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟς .. ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΨΕ ΣΒΗΣΕ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ ..................... ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΠΟΔΙΑ ...... ΠΑΝΤΑ TSEKLENIS ΣΟΣΟΝΙ ΚΟΡΔΕΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΚΑς ΠΙΟ ΑΣΠΡΑ ΚΙ ΑΠ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΤΣΙ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ ΑΛΛΑ ΤΙ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ ΚΑΘΡΕΦΤΗς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑς ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΓΛΥΚΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι μου θυμησες !!!! γεννημένη δεκαετία 60+ γέλασα συγκινήθηκα και ευχαριστήθηκα με όλα όσα αναφέρεις αν και μεγαλωμένη σε χωριό τα περισσότερα γεγονότα είναι κοινά .Ήμουν καλή μαθήτρια οπότε με το ξύλο δεν είχα επαφή,ίσως μια φορά στην αριθμητική μμμμ ναι θα πω όμως ότι μαθαίναμε ,βάζαμε βάσεις για το Γυμνάσιο ειμασταν σχετικά έτοιμοι για εκεί γνωρίζαμε πράγματα και αν ήταν αρκετά αυστηροί οι δάσκαλοι τουλάχιστον ενδιαφέρονταν για την πρόοδο μας και ως άνθρωποι
Μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια. Τη πόδια το μαντηλάκι τα καθαρά νύχια τη καντίνα το σπαστό ποτηράκι το ξύλο με τη βέργα τον επιθεωρητη που ερχόταν ξαφνικά τις ψείρες το γιατρό που ερχόταν να εξετάσει τα μάτια μας και να μας κάνει εμβόλιο η ομαδική φωτογραφία με την καμήλα. Είχε έρθει και χαλκιδα η γνωστή καμήλα. Και πόσα ακόμη. Τα ομαδικά παιχνίδια στην αυλή του σχολείου τις εκδρομές με τα πόδια σε μεγάλες αποστάσεις και πόσα ακόμη. Να είσαι καλα
Αδελφέ μου αξίζεις πολλά συγχαρητήρια αν και γεννημένος το 77 πολλά από αυτά τα θυμάμαι και πραγματικά μου έχουν αφήσει μία γλυκιά ανάμνηση των μαθητικών μου χρόνων στέκομαι στην φράση σου: ’’ Γιατί ήταν τα καλύτερα του κόσμου…………. γιατί ήταν τα δικά μας’’
Γεια σου φίλε Ανδρόνικε! Καθυστέρησα μια μέρα. Πολλά τρεχαματα και κούραση! Τι αναμνήσεις... Αν αρχίσω να σχολιάζω όσα είπες θα ξημερωσουμε. Θα σταθώ σε κάνα δυο. 1η και 2α δημοτικού σε τέτοιο θρανίο καθόμουν. Μετά στις άλλες τάξεις είχαν τα πιο "σύγχρονα". Επίσης μέχρι 3η δημοτικού είχα κι εγώ σπαστό ποτηράκι αλλά συνέχεια το χαλούσα από το δυνατό τράβηγμα και μετά κουβαλούσα το παγούρι από τους προσκόπους 🤣 Όσο για το κυλικείο, αυτό που θυμάμαι περισσότερο από τις τυρόπιτες είναι τα ζαχαρωμένα λουκούμια που κολλούσε όλο το χέρι μετά χαχαχαχαχαχα. Τέλος, ισχύει 100% αυτό για τις μυρωδιές. Θυμάμαι στον κήπο του παιδικού σταθμού είχε πολλές συκιές και όταν έπεφταν τα σύκα και τα πατούσαμε όπως τρέχαμε, γινόταν χαμός από την μυρωδιά σε όλη την αυλή. Μέχρι σήμερα οπότε μυρίζω σύκα θυμάμαι αμέσως τον παιδικό σταθμό!
Καλησπέρα Ανδρόνικε, αν και είμαι γεννημένος το 1979, πολλά από αυτά που ανέφερες με γύρισαν πίσω στην όμορφη δεκαετία του 80' που πρωτοπηγα στο σχολείο, καταπληκτικό βίντεο, συγχαρητήρια. Δεν γίνεται να μην σε επαινεσω για τον ωραία δομημένα λόγο σου, την καθαρη προφορά σου και την ελκυστική και γλαφυρή πολυτονικότητα σου, θερμά συγχαρητήρια και πάλι.
ΠΕΣΤΑ ΜΕΓΑΛΕ!!! ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΡΩΙΝΟΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ•ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΣ ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΥΡΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΟΤΑΝ ΣΧΟΛΑΓΑΜΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΤΙΝΟΥ ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!!! ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Καλησπέρα σας και πάλι άλλη μία φορά μου ξύπνησαν αναμνήσεις με αυτή την εξαιρετική ανάλυση των σχολικών μας χρόνων έζησα ακριβώς τα ίδια στο νηπιαγωγείο έφαγα ένα αναπάντεχο χαστούκι από τη νηπιαγωγο γιατί είχα από την φύση μου κόκκινα χείλη και εκείνη νόμιζε ότι έβαλα το κραγιόν της μαμάς μου. Φυσικά όταν το έμαθε η μαμά έγινε το έλα να δεις Δεν μπορούσες να πάρεις ένα χαρτομάντιλο και να δεις αν έχει βαμμένα χείλη το παιδί; Και αν είχε έπρεπε να το χτυπήσεις ; Μην τολμήσεις να το ξανακάνεις Σημείοτεον η μαμά μου ήταν ροδοκκοκινη και δεν χρησιμοποιούσε μακιγιάζ Όσο για τις ποδιές Θυμάμαι στην αυλή του σχολείου τις συμμαθήτριες μου να έχουν ποδιά Τσεκλένη Λάουρα και άλλες φίρμες που δε θυμάμαι Και εγώ που δεν είχα επώνυμη ποδιά τους πούλησα παραμύθι ότι την δική μου μου την έφερε η θεία μου από το εξωτερικό και πολύ χαίρομαι που το έκανα αυτό τώρα που το θυμάμαι Υποτίθεται ότι η ποδιές ήταν για να μην υπάρχουν διακρίσεις και για για την γραμματική που μάθαμε τότε η μισή τώρα δεν ισχύει Όσο για το γιο μου ως μοναχοπαίδι και εγώ ως κλασική χαζομαμα του έπαιρνα τσάντα με όποιον ήρωα ήθελε τότε ήταν στην μόδα οι γκορμιτι Τώρα πάει πανεπιστήμιο με σακίδιο παραλλαγής Η δική μου τσάντα ήταν δερμάτινη και με τα βιβλία γινόταν ασηκωτη Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε μαζί μας τις αναμνήσεις σας και μπορούμε να κάνουμε και εμείς το ίδιο Όσο για το κολατσιό προτιμούσα το κουλούρι τότε δεν είχε όνομα τώρα λέγεται Θεσσαλονίκης γιατί κατέληξαν ότι το δικό μας είναι πιο νόστιμο και λένε ότι γενικά η πόλη μας έχει νόστιμο φαγητό Εγώ νομίζω ότι η καλή διάθεση και η καλή παρέα τα νόστιμηζουν Ολλλα
Ανθουλα με εκανες και γελασα 😂😂😂. Οκ...οντως εκεινες τις εποχες ειχε αρκετους κομπλεξικους στοκους και πουριτανους εκπαιδευτικους. Για φαντασου να συνεβαινε ενα αντιστοιχο περιστατικο στη σημερινη εποχη... τι διαπομπευση και κατακραυγη θα ειχε φαει απο ΜΜΕ και τα social η εν λογω κυρια που σε χαστουκισε! Πω πω...ουτε να το φανταστω δεν θελω.
@@Vaggelis68😀 Ευχαριστώ για την συμπαράσταση και την συμπάθεια Να σκεφτείς ότι ήταν με το καλημέρα με το που μπήκαμε στην αίθουσα όσο για την κυρία ήταν λίγο πριν την σύνταξη ανύπαντρη χωρίς παιδιά τότε τις έλεγαν γεροντοκόρες 😭
@@johnmaksamsunga1296 Επειδή η μητέρα μου δεν ζει πια θα παρακαλούσα να μη γίνεται κριτική για την αντίδραση της Έπραξε όπως πρέπει να κάνει κάθε γονιός που μαθαίνει ότι χαστούκισαν το παιδί του χωρίς λόγο γιατί αυτό που νόμιζε η νηπιαγωγός δεν ίσχυε αλλά και πάλι ακόμα και σήμερα δίνονται αγώνες για να μαζευτούν τα χέρια οποιουδήποτε ενάντια σε οποιονδήποτε Αν κάποιος πιστεύει ότι στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο και ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι να τα χτυπάνε αντί να τα μορφώνουν και να τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους στην κοινωνία με λόγια και όχι με ξύλο αν συμβεί στο παιδί του ας μην αντιδράσει και να αφήσει το παιδί του να γίνει σάκκος του μποξ δικαίωμα του Και αλίμονο όταν μεγαλώσει τι θα κουβαλάει αυτό το παιδί μέσα του Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν προβληματική συμπεριφορά είναι συνήθως γιατί δεν είχαν κάποιον να τους στηρίξει την ώρα που έπρεπε και αυτό το ρόλο πρωτίστως τον έχει η οικογένεια Ευχαριστώ
@@ioannouanthoula8720 Παντως εγω προσωπικα, αν ημουν εκπαιδευτικος, ακομα και μακιγιαζ να ειχε καποια μαθητρια μου στην αρχη της εφηβειας της οχι μονο δε θα τη μαλωνα αλλα θα της ελεγα το εξης"Δεν υπαρχει λογος να βαζεις κραγιον και σκια, στην ηλικια σου δεν σου χρειαζονται καν, εισαι μπουμπουκι.Εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου για να βαφεσαι, συντομα θαρθει η ωρα σου"
Τι μας θύμισες!!! - Το Σάββατο με δύο β!!! - 1-2 χρονιές είχα ΔΕ-ΤΡ-ΤΕ πρωί και ΠΕ-ΠΑ απόγευμα. Την άλλη εβδομάδα το αντίθετο! Φαντάσου πως ήμασταν από Τετάρτη απόγευμα σε Πέμπτη πρωί και από Τετάρτη πρωί σε Πέμπτη απόγευμα! - Ποδιά μπλε-καρό! - Tα SMS της δεκαετίας του '80 ήταν το θρανίο! Αν ήταν κοπέλα τότε γλυκόλογα... αν ήταν αγόρι τότε βρισίδια! Και πάρα πολλά άλλα!!!
Ηρθα στην Ελλαδα το 74 κ ξεκινησα το ελληνικο σχολειο απο την αρχη...εμαθα πολυτονικο συστημα...ολα οσα ειπες τα θυμαμαι...ναι ηταν τα καλυτερα μαθητικα χρονια απο ολα...
Έλα ρε φίλε!! Μεγάλο Πεύκο κι εγώ. Δημοτικό, '75 με '81! Μέναμε κοντά στο Σινέ Κύζικος!! Τα καλοκαίρια δούλευα κιόλας στο σινεμά, πουλώντας στραγάλια, φυστίκια, πασατέμπο κλπ!
Ίσως το πιο ωραίο βιντεο που εχω δει εδω και πολυ καιρό.Γεννηθείς του ’75 και εχω ζησει ακριβως τα ιδια πραγματα που μας παρουσιασες σήμερα (λεω σημερα γιατι εγω σημερα το ειδα).και νοσταλγησα και συγκινήθηκα και γέλασα.Να εισαι παντα καλα Ανδρονικε και σε ευχαριστούμε
Αλλη μια Υπεροχη αναρτηση και ενα υπεροχο μαθημα τοσα πραγματα μαθαμε εμεις οι νεοτεροι για τα παιδικα σχολικα Σας χρονια εμεις οι νεοτεροι Που εγω το εξαημερο Σχολειο δεν τα προλαβα Μα πως τα θυμομαστε ολα αυτα ; απο το νηπιαγωγειου ; Μπραβο Σας
Έκλαψα στον επίλογο, το ίδιο κάνω κι εγώ με τα δικά μου τα παιδιά, θυμάμαι τα δικά μου παιδικά χρόνια, γίνομαι πάλι παιδί, ευχαριστούμε για το βίντεο αυτό ☺️
Χαίρομαι που επιτέλους το ακούω: Τα παλιά τα χρόνια ήταν αθώα και όμορφα επειδή ήμασταν εμείς αθώοι. Και είμαι σίγουρος ότι και τα δικά μας παιδιά, αυτή την εποχή, που ζούμε τώρα, ακόμα και καταστάσεις, που εμείς τις αναφέρουμε ως δείγμα για το πόσο έχει χαλάσει η κοινωνία και ο κόσμος, θα τις νοσταλγούν.
Οι εποχές αυτές ήταν όντως πολύ πιο όμορφες από κάθε άποψη, τότε υπήρχε πραγματικά σθωότητα, σήμερα έχει χαθεί ακόμα κ στις μικρές ηλικίες. Μη στρουθοκαμηλίζουμε, για να μπορούμε τουλάχιστον να αντιδράσουμε..
Καλημέρα Ανδρονικε. Πάλι καθυστερημένη είδα το βίντεο σου. Όμως είναι τόσο όμορφο! Τι αγνή εποχή. Προσωπικά τα συγκεκριμένα θρανία τα πρόλαβα από τύχη. ( Στο σχολείο που πήγα έφεραν νέα θρανία αλλά σε μικρότερο αριθμό από τις ανάγκες του σχολείου. ) Είμαι από αυτούς που την ποδιά την πρόλαβαν στα τελευταία της. Ακόμα όμως πιστεύω - γιατί εργάζομαι σε σχολείο - ότι η ομοιομορφία βοηθούσε πολύ. Κάτω από τη μπλε ποδιά δεν φαινόταν αν φοράς ακριβό ή φτηνό τζιν. Αχ.... αθώα σημειώματα και ραβασάκια κάτω από θρανία και καρέκλες🤭. Βιβλία γεμίζει κάποιος για εκείνα τα χρόνια. Και με την ευκαιρία μιας και έχεις παιδιά, αλλά και για όποιον άλλο φίλο, στις Σέρρες υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο στην σχολική ζωή. Ήταν μια μεγάλη έκπληξη το βίντεο σου. ( Και όπως λέει και το τραγούδι της Α. Βίσσυ '' Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα'')
Τα μαθητικα μας χρονια τα καλυτερα αλλα επρεπε να ειχαμε πιο καλες παρεες και πιο καλες οι καταστασεις μακαρι να γυριζε ο χρονος πισω Καλησπερα σας και καλη εβδομαδα με καλα νεα
Το πτυσσόμενο ποτηράκι είχε διαγραφει από το σκληρό δίσκο μου 😃. Να θυμήσου τη σοκολάτα melo με ήρωες του Ντίσνει, τις χαλκομανίες kalkitos τις κάρτες με σούπερ ατού. Τα έχω συσχετίσει με το σχολείο. Να είστε καλά.
Κι εγώ αυτής της γενιάς είμαι - το '71 γεννήθηκα.
Να (υπεν)θυμίσω, με νοσταλγία:
- τα πάρτι που κάναμε ή που πηγαίναμε και παίζαμε "μπουκάλα" και "Πυθία"
- την αλληλογραφία που είχαμε με άτομα του αντίθετου φύλου, από αγγελίες που βρίσκαμε σε περιοδικά της εποχής (Αγόρι, Μανίνα, κ.α.)
- το υφασμάτινο καλαθάκι με το κολατσιό που παίρναμε, στις πολύ μικρές ηλικίες, από το σπίτι
- τα χαρτάκια της "Πανίνι" (ακόμα κυκλοφορούν!!!) και πώς τα τζογάραμε, εμείς τα αγοράκια, στα διαλλείματα του σχολείου
- μπάλα σε πλατείες και αλάνες ή "μήλα", όταν υπήρχαν και κορίτσια στην παρέα
- το "σπάσιμο" του να έχεις σαββατιάτικα σχολείο, επειδή η (κρατική, δικάναλη, ασπρόμαυρη) τηλεόραση είχε "μικιμάου" από νωρίς
- μπάνιο κάθε Σάββατο (!!!)
Και φυσικα μπιλιες (βωλους)...ειχα μια σακουλα ασηκωτη απο το βαρος! Βρισκαμε χωματινες περιοχες και τζογαραμε για κερδος κομικς ή διαφορετικες μπιλιες. Τους λεγομενους "γαλαταδες"
Θυμασαι παιζαμε κ μακρια γομαρααα.....
Μπανιο το σαββατο μεσημερι με σομπα μεσα στο μπανιο να γινει ολοκαυτωμα και κοψιμο νυχια χαχαχαχ
@ΠαναγιώτηςΜπέκας-ψ9πηταν τραγικο..απο αυτο εχουμε ολα τα ορθοπεδικα προβληματα τωρα😂😂😂
Τρανό χειροκρότημα για τις αγαπημένες, μαθητικές, αναμνήσεις!!👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏♥️♥️♥️♥️♥️💯💯😃😃
Μολονότι θα έσκιζες και ως stand up comedian, σήμερα μου έφερες δάκρυα στα μάτια!! Μακάρι να γινόμαστε πάλι πιτσιρίκια! ΤΕΛΕΙΟΣ, ΥΠΕΡΟΧΟΣ!!!!
Έτσι ακριβώς θυμάμαι κι εγώ που πήγα στην δευτέρα δημοτικού το 70.απλα δεν είχαμε την τυρόπιτα και είχαμε ποτηράκια με χερούλι πουά, τα δεναμε να μην τα χάσουμε.
Γεννημένη το 1966 τα πρόλαβα ολα αυτά. Ζήλευα την ποδιά του Τσεκλένη,ειχε και θηλάκια να βάζουμε τα στυλό. Εκανα την μικρή μου επανάσταση την τελευταία μέρα της τρίτης γυμνασίου να μην βάλω ποδιά κ με στείλανε σπίτι. Οσο για τις μυρωδιές,ακόμα θυμάμαι την μυρωδιά της ''γαλλικού '' με το σαπούνι Lux.
Και εγώ αν και γεννημένος το1977...οι ποδιές σταμάτησαν το 1984.
Ένα πράγμα που με πείραξε ήταν η κατάργηση του πολυτονικου συστήματος με τις περισπωμενες και τις δασειες, τους τόνους κτλ μόλις είχα μάθει να γράφω σχεδόν χωρίς κανένα ορθογραφικό λάθος γιατί έτσι ήταν τότε. Έβλεπες ένα κείμενο μία έκθεση πλούσιο, σαν στολισμένες όλες οι λέξεις, εγώ συνέχισα να γράφω έτσι μέχρι που τελείωσα το γυμνάσιο και με κορόιδευαν αυτοί που δεν ήξεραν να γράφουν καλά μέχρι που κατάργησαν και τα ο και τα ει γίνανε όλα ένα και μας χάλασαν την γλώσσα. Μαγεία να βλέπεις τότε ένα κείμενο η στα λευκώματα που γράφαμε ένα ορθογραφικά σωστό λόγο.
@@KOUNTZ77 το 1982 τον Φλεβαρη καταργηθηκαν
Ε, τώρα τι να πω; Ο φίλος μου ο Ανδρόνικος, πραγματικά μας έκανε ταξίδι μέσα στο χρόνο. Η σχολική ζωή που αναφέρει ο Ανδρόνικος, είναι καρμπόν
με την δική μου, καθώς ταιριάζει απόλυτα με την δική του, και ηλικιακά και χρονικά. Απλά να θυμίσω κι άλλες λεπτομέρειες, τη σόμπα πετρελαίου της
΄΄ ΕΒΥΚ ΄΄ , τους περιφερόμενους πωλητές εξωσχολικών βιβλίων αλλά και των εγκυκλοπαιδειών, ΄΄ ΓΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ΄΄ , ΄΄ ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ ΄΄ ,΄΄ ΗΛΙΟΣ΄΄,
¨ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ΄΄, ΄΄ ΔΟΜΗ ΄΄, ΄΄ ΑΤΛΑΣ ΄΄, ΄΄ ΥΔΡΟΓΕΙΟΣ ΄΄,΄΄ ΥΔΡΙΑ΄΄ , ΄΄ ΓΙΟΒΑΝΗ΄΄ κ.α. Φυσικά το ξύλο που ήταν δεδομένο εκ μέρους
των δασκάλων, και κυρίως από τις ανέραστες - ανύπαντρες - μεγαλοδεσποινίδες δασκάλες, (με κορυφαίο γεγονός, μια δασκάλα από επαρχιακή πόλη, που έδωσε τόσο πολύ ξύλο σε μαθητή, ο οποίος κατέληξε στο νοσοκομείο, με σπασμένα πλευρά και δόντια, και πολλούς μώλωπες. Το γεγονός
κουκουλώθηκε από τις Αρχές, αλλά όχι από τον πατέρα του παιδιού, που πήρε την κατάσταση στα χέρια του).
Ώρες λειτουργίας απογευματινής βάρδιας, 13.45 - 18.20 κ 14.15 - 18.50, κατάργηση της 6ης ημέρας σχολείου - το Σάββατο δηλαδή - για τα δημοτικά
το σχολικό έτος 1980 - 1981, κατάργηση του πολυτονικού, σχ. έτος 1981 - 1982 . Άτλας Ελλάδας - Ευρώπης Πολιτικός - Γεωφυσικός ΄΄ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΕΚΟΥ΄΄
Σχολικά θρανία με επιφάνεια σκούρη πράσινη, με χώρο από κάτω για τα βιβλία - τετράδια από σκούρο γκρί μέταλλο, τα οποία καθαρίζονταν κάθε
Δευτέρα με μπλέ οινόπνευμα και χαρτομάνδηλο. Χαρακτηριστικό των θρανίων, το ΄΄ αυλάκι ΄΄ που είχαν από τη μια άκρη στην άλλη, για τα μολύβια.
Κέντημα τα κορίτσια με κλωστή , επάνω σε χάρτινο καμβά , και ξυλογλυπτική τα αγόρια με Ήρωες του 1821, αλλά και με διάφορες άλλες εικόνες.
Παιχνίδια τώρα, κουτσό, μήλα, κρυφτό, γκάζες - μπίλλιες, τοιχάκι(ναι είναι το παιχνίδι με τα αυτοκόλλητα με τους ποδοσφαιριστές συνήθως, που πάντα
τέσσερα και παραπάνω αγόρια, ένας κάθε φορά, τοποθετούσε το αυτοκόλλητο στον τοίχο, το άφηνε να πέφτει, και αυτό με τη σειρά του, έπεφτε στα
υπόλοιπα που ήταν στο έδαφος, από τα προηγούμενα παιδιά, και τα έπαιρνε. ΄Ετσι ξεφορτωνόμασταν τα διπλά και τριπλά), περνά - περνά η μέλισσα,
τρίλιζα με πέτρες και κεραμίδι , λάστιχο τα κορίτσια, και φυσικά ατελείωτο ποδόσφαιρο . Άλμπουμ της ΄΄ Panini ΄΄ με ποδοσφαιριστές (Ελληνικό
Πρωτάθλημα κ Μουντιάλ), λεύκωμα τα κορίτσια, ατου κουαρτέτο με ποδοσφαιριστές, αυτοκίνητα, τραίνα, αεροπλάνα, κ.α.
Μα και βέβαια , η γνωστή ξύλινη κασσετίνα.
Ευχαριστώ τον Ανδρόνικο , για το ταξίδι της νοσταλγίας, και των αναμνήσεων.
Γιώργος από Κιλκίς.
Εμείς (1966 - 1978) αυτό με τα χαρτάκια το παίζαμε με μια παραλλαγή. Κατ΄ αρχήν διαλέγαμε μια μικρή πέτρα (είχε πάρα πολύ μεγάλη σημασία η επιλογή της πέτρας, και αν αποδεικνυόταν πράγματι καλή, τη βάζαμε στην τσέπη και δεν την αποχωριζόμαστε. Ήταν το εργαλείο μας στο παιχνίδι, αυτό που μας έδινε το πλεονέκτημα, το ατού). Ρίχναμε όλοι την πέτρα μας προς τον τοίχο από την ίδια απόσταση (3-4 μέτρα περίπου). Αυτός που η πέτρα του έπεφτε πιο κοντά στον τοίχο, είχε το πλεονέκτημα να παίξει πρώτος. Μάζευε από ένα χαρτάκι (ποδοσφαιριστές, ηθοποιούς κ.λπ., ανάλογα με τη συλλογή στις γκοφρέτες που ήταν πιο δημοφιλής εκείνη την περίοδο) από όλους τους συμμετέχοντες και τα πέταγε ταυτόχρονα στον αέρα. Όποια χαρτάκια προσγειώνονταν με την εικόνα να φαίνεται τα έπαιρνε. Μετά ακολουθούσε ο δεύτερος με την πέτρα πιο κοντά στον τοίχο. Έπαιρνε όσα χαρτάκια είχαν προσγειωθεί με την πίσω μεριά και τα πετούσε με τη σειρά του στον αέρα. Έπαιρνε αυτά που προσγειώθηκαν σωστά, και μετά ακολουθούσε ο επόμενος κ.ο.κ, μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά, αν έμεναν χαρτάκια και για τον τελευταίο. Εξακολουθούσαμε τη διαδικασία με τη σειρά μέχρι να παρθούν όλα τα χαρτάκια. Μετά ακολουθούσε νέο ρίξιμο της πέτρας από τη αρχή. Αυτός που εμφανιζόταν να παίξει και διέθετε τον μεγαλύτερο πάκο από χαρτάκια θεωρείτο ο μέτρ...ο επικίνδυνος!!
Εμεις ειχαμε ξυλόσομπα και η δασκάλα μας, μας εφερνε καστανα και τα ψηναμε εκει.
Και φυσικά όλοι μας έχουμε από το νηπιαγωγείο την φωτογραφία με το αριθμητήριο. Ακόμη έχω ψυχολογικό τραύμα από την μουσική της "Αθλητικής Κυριακής".....ξημέρωνε Δευτέρα......
Κι εγώ το έχω αυτό με τη μουσική της "Α.Κ."
😂😂ακριβώς ! Αυτή πρεπει να είναι πολύ ιδιαίτερη μνήμη για πολλούς... Το σήμα της Αθλητικής Κυριακής .... Όχι πάντα ευχάριστο , ανάλογα με την οικογένεια...
βασιλη ταυτιστηκα απολυτως ναστε ολοι καλα για τα μοιρασματα των αναμνησεων
ακομα και τωρα ξ Κυριακη η χειροτερη μερα
Η μουσική της Αθλητικής Κυριακής ήταν θρίλερ! Σημαίνει γρήγορα στο κρεβάτι σου γιατί αύριο θα σηκωθείς νωρίς (έπαιρνα σχολικό) είναι Δευτέρα
Είμαι 2 χρόνια μικρότερή σου Ανδρόνικε.
Τι μου θύμησες!!! Αυτά τα "κοριτσίστικα αξεσουάρ": το πλαστικό ποτηράκι με το καπάκι, που άνοιγε και ξαναμαζευόταν, πόσο με συγκίνησες 😢😢
Επίσης το καλαθάκι με το κολατσιο και το καθαρό καλοσιδερωμένο μαντηλάκι που μας έβαζε η μητέρα μας στο νηπιαγωγείο, το πρώτο αναγνωστικό, το παγουρίνο με το πλαστικό γαλάζιο λουράκι για να το κρεμαμε στον ώμο στις εκδρομές, τις κλασσικές φωτογραφίες της κάθε τάξης, η αλληλογραφία του θρανίου, ρομαντική και αθώα τοτε!!!!
Τον κυρ Σωτήρη, τον καλοκάγαθο στα παιδικά μας μάτια, μεσοκοπο κύριο στο κυλικείο (δημοτικό σχολείο Μελισσίων Αττικής) που τον βλέπαμε -τα πρώτα χρόνια, μετά μπήκε ηλεκτρικό κουδούνι -να έχει ένα κουδούνι στο χέρι και να το χτυπά: το διάλειμμα τελείωσε, έπρεπε να γυρίσουμε στην τάξη μας!!
Πόσο έντονες αναμνήσεις!!!
Και πόσο δίκιο έχεις και σε αυτό που λες στο τέλος!!!! Όσο μεγάλωνα, τόσο το συνειδητοποιούσα: Δεν ήταν εκείνα τα χρόνια καλύτερα, απλά εμείς ειμασταν αθώες ψυχές και τα βλέπαμε όλα τέλεια και απονήρευτα.
Ναι για μας εκείνα τα σχολικά χρόνια είναι τα καλύτερα και είμαστε ευλογημένοι που τα ζήσαμε και τα χαρήκαμε!!
Σε ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε!!! Να είσαι καλά!!!
Τύχη αγαθή! που έλεγαν οι δάσκαλοι μας εκείνη την αθώα (για μας) εποχή.
Ευχαριστούμε για το βίντεο.
Θυμάμαι πολύ καλά όλα όσα αναφέρεις και φυσικά τα θυμάμαι με νοσταλγία. Το μόνο που θα είχα να προσθέσω ήταν η απίστευτη χαρά μας τη μέρα που μας είπαν ότι θα σταματήσουμε να πηγαίνουμε σχολείο τα Σάββατα. Και φυσικά τα σκηνικά με τους ντενεκέδες με τους χυμούς ροδακίνου και πορτοκαλιού που μας μοίραζαν..
Είδα πολλά βίντεο σας . Με αυτό γέλασα και έκλαψα στη θύμηση των παιδικών μου χρόνων... Σε ευχαριστώ..
Συγχαρητήρια Ανδρόνικε για την επιτυχημένη ανάρτηση! Μας μετέφερες με απόλυτη παραστικότητα και επιτυχία στο κλίμα των νοσταλγικών και αθώων μαθητικών μας χρόνων στο Δημοτικό σχολείο (1979-1985)! Στο διάστημα αυτό πέτυχα την κατάργηση της σχολικής ποδιάς, την κατάργηση του μαθήματος το Σάββατο, την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος και την διανομή χυμών στο σχολείο ( προφανώς με κρατική χορηγία για να μην καταλήξει η πλεονάζουσα εγχώρια αγροτική παραγωγή στις χωματερές)! Ήταν τότε η περίοδος της Αλλαγής! Όπως και να έχει, πέρασαν 40 χρόνια σαν νεράκι!!!
Παρότι νεότερος έχω ζήσει κάποια πράγματα που περιγραφεις, εκτός της ποδιάς και του Σαββάτου. Προσυπογράφω πολλά από τα συμπεράσματα σου.
Εξαιρετικός. Να τα χαίρεσαι τα παιδιά σου. Πάντα γερά.
Πιστεύουμε πραγματικά ότι ήταν Ωραια τα χρόνια!Παρολο που δε προλάβαμε εμείς τη ποδια ,το παιδί μας φοράει λόγω του ότι ζούμε στο Λονδίνο και είναι πραγματικά ένα πολύ σημαντικό θέμα από άποψη οικονομίας αλλά και ανταγωνισμού μεταξύ των παιδιών κυρίως!!!!
Εξαιρετικός...υπέροχα χρόνια,υπέροχες αναμνήσεις...ζήσαμε σαν παιδιά...!!!!
Παλιές καλές αναμνήσεις με την μπλε ποδιά μας που ξεχωρίζε ποιοί είμαστε μαθητές και ποιοί όχι,κάτι ήταν και αυτό! Ας μην ξεχνάμε 21ο δημοτικό Αθηνών !
Συγγνώμη φίλε, ποδιά πότε φορούσες εσύ σαν αγόρι;
@@serafimcharamis3872 Το 69-70 και 70-71 στον Φάρο
Agree 100 percent. I was born in 1970. Primary school here in Australia was Monday to Friday 9.00am and finished at 3.30 pm. Saturday mornings l would attend Greek school from 9.00am to 1.00pm. Best years growing up...🇦🇺🇦🇺🇦🇺🇬🇷🇬🇷🇬🇷
Νά'σαι καλά. Καλημέρα από την ομάδα μας.
@@kastalia8812 Kalinihta apo ti Melvourni
"Σήμερα είναι εδώ και την άλλη στην στάση".... Έλιωσα στο γέλιο,να είσαι καλά Ανδρόνικε, ευχαριστούμε για την αναδρομή στις αναμνήσεις μας.
ΥΓ.Τα δικά μου μαθητικά χρόνια ήταν τα καλύτερα 😉
Δεν νομίζω τα δικά μου ήταν, σίγουρα, καλύτερα!!!!
Τελείωσα δύο χρόνια πριν από σένα το σχολείο,όλα ήταν όπως τα περιγράφεις,αυτή τη ποδιά δεν τη χωνεψα ποτέ, γλυκές και πικρές αναμνήσεις ανάμεικτες σε αυτό το βίντεο,μπράβο να είσαι καλά!!!!
Μια χαρά ήτανε, με όλες τις αδυναμίες. Μάθαμε γράμματα. Τώρα τι γίνεται! Επειδή είμαι μέσα στα πράγματα ή καλύτερα ήμουν μέχρι τον περασμένο Αύγουστο, γνωρίζω πολύ καλά τι λέω. Να 'σαι καλά!
Αν και είμαι νεότερη έχω να πω ,ότι δεν μας λυπεί η μόρφωση αλλά η παιδεία!!Πόσο δίκιο έχετε.
Αα
Την φορούσα μέχρι την Β' Δημοτικού.
Τι όμορφα χρόνια!!!
Ευχαριστούμε Ανδρόνικε με τα ωραία που μας ανεβάζεις!!
Να είσαι καλά!!!
Κατ' αρχήν πολλά συγχαρητήρια για το σημερινό θέμα. Είναι πιστεύω από τα αγαπημένα όλων εμάς της κάποιος ηλικίας. Εγώ πήγα στο Δημοτικό από το 1977-1984. Φυσικά και πρόλαβα και την ποδιά και όλα τα παρελκόμενα που περιγράφηκαν. Εγώ ήμουνα στο 28 Δημοτικό σχολείο Αθηνών. Είναι δίπλα ακριβώς στο Πεδίον του Άρεως οπότε όλες μας οι εκδρομές γίνονταν εκεί. Σε αυτό ήμουν πολύ τυχερός. Το σπίτι μου κι αυτό κοντά, οδός Αρμ.Βραιλα.
Ακόμα θυμάμαι το 81 με τον σεισμό να πηγαίνουμε όλοι στο πάρκο. Επίσης να πω ότι σαν μια από τις θύμησες που έχω από την συγκεκριμένη περιοχή είναι, ο ήχος των παραστάσεων που ακούγονταν από το θέατρο του Οικονομίδη τα καλοκαιρινά βράδια.Και φυσικά..........τις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ στην Λ. Αλεξάνδρας.......
Αξέχαστα παιδικά χρόνια. Να είσαι καλά φίλε!
Αργύρη Καλησπέρα. Κάτι είχα φανταστεί από παλιότερα σχόλια που είχες κάνει αλλά τώρα σιγουρεύτηκα. Είμασταν συμμαθητές στην πρώτη δημοτικού και κάναμε παρέα. Εγώ έμενα γωνία Μομφεράτου και Μουστοξύδη. Είχα έρθει πολλές φορές σπίτι σου και παίζαμε. Θυμάμαι πολύ καλά τους γονείς σου και κυρίως τη μητέρα σου αφού μας επαιρναν συχνά τότε μαζί με τη μητέρα μου και παίζαμε στο πάρκο (θυμάμαι ακόμα τα ονόματα τους και φυσικά την επαγγελματική τους ιδιότητα). Το καλοκαίρι του 1979 όμως μετακομίσαμε και δεν τα ξαναείπαμε από τότε. Χαίρομαι που μετά από τόσα χρόνια επικοινωνώ πάλι μαζί σου έστω κι έτσι!
@@vasxatz Πωωωω τι είπες τώρα? Προσπαθώ να σε θυμηθώ,με συγχωρείς αλλά η μνήμη μου είναι πραγματικά σε πολύ κακή κατάσταση. Πάντως χάρηκα πάρα πολύ που με γνώρισες, και εύχομαι να είσαι πάντα καλά.
@@argyristsaldaris5820 Δεν πειράζει. Έχουν περάσει και 40 κάτι χρόνια.. Να είσαι κι εσύ καλά.
Αχ Ανδρόνικε τι αναμνήσεις έφερε το σημερινό βίντεο! Η ποδιά του Τσεκλένη με πόση χαρά, το ποτηράκι το σπαστό στην τσέπη και η κούραση τη χρονιά που είχαμε Τετάρτη απόγευμα και Πέμπτη πρωί...Και οι χάρτες που ξεπατικώναμε στην "Πατριδογνωσία" και η βέργα που όταν μάζευες τη χούφτα για να πονέσει λιγότερο, ο σαδιστής, καμιά φορά, δάσκαλος, τέντωνε το χέρι σου για να βεβαιωθεί οτι δε θα πάει χαμένος ο κόπος του...4ο Δημοτικό Αγίων Αναργύρων, όπου και άγριες καταστάσεις υπήρχαν και bullying, μόνο που τότε δεν ξέραμε ότι το λένε έτσι...
Ωραία χρόνια! Πειθαρχία και όχι οι σημερινές "εκτροχιασμενες" συνθήκες! Πολύ όμορφο και εύστοχο βιντεο
Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν, μαγεία. Είχα την ευτυχία, να έχω δάσκαλο τον πατέρα μου. Κανένα παιδί δεν με είδε με μισό, μάτι, ήταν ακριβοδίκαιος στον υπέρτατο βαθμό. Δάσκαλος, με όλα τα γράμματα κεφαλαία, ενεργοποιούσε ακόμα και τον πιο αδύναμο και αδιάφορο μαθητή. Όλα τα παιδιά της τάξης σαΐνια, μόνο αθωότητα, παιχνίδι και αγάπη, ούτε μπούλιγκ, ούτε τίποτα. Ενας συμμαθητής, γιος στρατιωτικού, έφερνε στρατιωτικά ρούχα και ντύναμε τον πλαστικό άνθρωπο με τα όργανα, για το μάθημα της ανθρωπολογίας. Μέχρι και κρανος του βάζαμε. Και δεν είναι η νοσταλγία που εξιδανικεύει τα πράγματα, είναι απλά η αλήθεια. Όποιος είχε την τύχη να το ζήσει, γνωρίζει. Όποιος δεν το έζησε, κρίμα.
Συμφωνω
Που όλα αυτά?
36ο δημοτικό σχολείο, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, Αγίας Σοφίας, απέναντι από το πειραματικό σχολείο.
@@lilyk1231 ωραία..
Καλό ξημέρωμα να έχεις φίλε μου ανδρονικε και ή Παναγία μαζί σου και για την οικογένεια σου 🙏 καί ευχαριστούμε για τα βίντεο που ανεβάζεις φίλε μου
Tα καλύτερα και αγνότερα χρόνια μας.
Κλαίει ακόμα κι η Ναυσικά (τί νύ σ᾿ ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ; εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα) από τη νοσταλγία. Η μόνη παρήγορη εξαίρεση εδώ μέσα, και το λέω προς τιμήν του, είναι ο Τζιβλέρης. Μπράβο παιδί μου. Αν συνεχίσεις έτσι θα αριστεύσεις!
Πηγα Α' δημοτικου στο γραφικοτατο και πανεμορφο σχολειο (με κεραμιδοσκεπές και πολλα δεντρα εντος του), το 3ο της Νεας Φιλαδελφειας το 1974 στο ξεκινημα της μεταπολιτευσης. Η δασκαλα μας ηταν η κυρια Γαλατεια. Πολυ ομορφα χρονια Ανδρονικε...με καλυψες ΑΠΟΛΥΤΑ με ολα οσα περιεγραψες και φυσικα με γεμισες θύμησες! Τα ιδια πραγματα εζησα κι εγω οπως κι εσυ. Το μονο που σου διεφυγε ηταν η περιβόητοι περιπατοι και οι εκδρομες που οταν το ανακοινωνε η δασκαλα στην ταξη, γινοταν το ελα να δεις! Οι περιπατοι στο δικο μας σχολειο γινοταν στο αλσος της Νεας Φιλαδελφειας το οποιο ηταν λιγα μετρα πιο πανω. Οσο για τα εδεσματα του κυλικειου που ανεφερες...εγω ειχα ταραξει τις λουκανοπιτες!! Ακομα ερχεται η γευση τους στην μνημη μου! Επισης η προσευχη!! "Ανδρονικε σηκω πανω να πεις την προσευχη" Το θυμασαι?? Δεν γνωριζω αν ισχυει ακομα.
Ανδρόνικε τι μας θύμισες, μας έφερες στις μνήμες τα σχολικά μας χρόνια. Ξέχασες να αναφέρεις οτι στο τέλος τις σχολικής χρονιάς τις γυμναστικες επιδείξεις που κάναμε με την παρουσία των γονέων όλων. (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ) πάντως να σε καλά.
Πολύ γλυκό βίντεο, μπράβο σας!!!
Μέσα στα τόσα στραβά που ακούμε αυτές τις μέρες είσαι βάλσαμο στη ψυχή μας !
Τι γλυκό!! τι μου θύμησες!! τη γομολαστιχα ,τα θρανια ,τους σασκάλους,τα ποτηρακια το κουλουρι ,τη χιυφτα για να πιουμε νερο ,τις χαρακιές απο δασκάλους...
💔
Οι χαρακιές στα χέρια ήταν πολύ οδυνηρή εμπειρία 😭😭😭
@@magdasorial628 προσβλητική..σε πόναγε στη ψυχη οχι στο χερι..
Πολύ οδυνηρό ακόμη έχω μέσα μου αυτό που αισθανομουν όταν σηκώνουν από τοθρανιο να πάω κοντά στο δάσκαλο να απλώσω τα χέρια .........
Ίσως γι' αυτο μάθαμε γράμματα. Και δεν αστειεύομαι. Το διαπιστώνω καθημερινά. Ο κόσμος είχε παιδεία, χωρίς να έχει πτυχία. Εξαιρετική παρουσίαση!!!
Ωραία και νοσταλγικα Και είμαστε και συνομηλικοι
Γεννήθηκα το1959.θυμαμαι το δάσκαλο μας να λέει μαύρη ηνυχτα στα βουνά στους κάμπους πέφτει χιόνι για να μας φωβισει για να διαβαζουμε
Γεννημένη το '75 έχω ζήσει τα περισσότερα από όσα περιγράφετε στο υπέροχο αυτό βίντεο. Κάποια τα θυμόμουν κάποια όχι. Και ξύλο έχω φάει από τους δασκάλους και ποτηράκι σπαστό είχα, και το πρωί απόγευμα έζησα μέχρι το λύκειο κιόλας.. και ποδιά φόρεσα μέχρι την Τρίτη Δημοτικού η οποία βλέποντας τις φωτογραφίες ήταν από τις πιο φτωχικές. Αυτό που μου έκανε όμως τη μεγαλύτερη αίσθηση είναι η αναφορά στην περιβόητη καμήλα... Ε ναι λοιπόν αν και μιλάω για ένα σχολείο στις γειτονιές της Νίκαιας είχαμε την τιμή να φωτογραφηθούμε και εμείς με την καμήλα... Και για να επιβεβαιώσω και αυτό που τόσο εύστοχα αναφέρετε ακόμα έχω στα ρουθούνια μου την ενοχλητική οσμή του ταλαίπωρου ζωντανού..
Κι εγώ την έχω την καμήλα ομαδική φωτο
Χχααα ννναι η καμηλα!!!
''Τα χρόνια της πρώτης νιότης μας¨ τάδε έφη Λάμπρος Κωσταντάρας. Να χαίρεσαι τους Γενικούς Κληρονόμους σου !!!
Γεννηθείσα το 1991 φυσικά δεν τα έχω ζήσει, μόνο από τους γονείς μου τα έχω ακούσει αλλά εσύ τα περιγράφεις τόσο όμορφα βρε Ανδρόνικε! Εγκυκλοπαίδεια είσαι!😊
Καλησπέρα... Σεπτεμβρη...γουλί το κεφάλι "σχεδόν"...και την τεράστια σακκα...ΩΡΑΙΑ ΧΡΌΝΙΑ....
Ωραία χρόνια και ανάμνησης !!!
Αναμνησεις φωτεινες.....θυμηθηκα το τετραδιο Πατριδογνωσιας(νομιζω η μιση σελιδα χωρις γραμμες)και το φυτολογιο...μαζευαμε φυλλα απο τον κηπο, την αυλη και αποξηραινονταν στο τετραδιο...απιστευτο τι μπορει να θυμηθει καποιος με μια μικρη αφορμη.....τελεια επιλογη θεματος....
ευχαριστουμε θερμα
Συγχαρητήρια Ανδρονικε, εξαιρετικό video για ακόμη μία φορά, μας θυμισες τα παιδικά μας χρόνια. Καθώς είμαστε "σειρά" στα σχολικά μας χρόνια, θα ήθελα να θυμίσω 2-3 πραγματακια που μου ήρθαν στο μυαλό καθώς παρακολουθούσα το video: κατά αρχήν μετά τη λήξη των μαθημάτων πόσες φορές δεν παίζαμε μπάλα στο δρόμο με εστίες τις σακες χωρίς φυσικά να μας διακόψει κάποιο αυτοκίνητο, τον επιστάτη που είχαμε στο σχολείο μας και αυτός χτυπούσε το κουδούνι ( πραγματικό κουδούνι - καμπανάκι και όχι ηλεκτρικό), τις κιμωλιες και τη σκόνη τους, τα μπλε τετράδια για όλα τα μαθήματα και ως πρόχειρο ( όχι δεν υπήρχαν σπιράλ) και τέλος τους τόνους και τα πνεύματα στη γλώσσα..... Είδαν τα παιδιά μου το video με ανοιχτό το στόμα καθώς αυτά που τους έχω πει κατά καιρούς για τα δικά μου σχολικά χρόνια τελικά διαπίστωσαν ότι είναι αλήθεια και όχι υπερβολές μου. Να είσαι καλά, συνέχισε την πολύ καλή δουλειά.
Θερμά συγχαρητήρια Ανδρονικε. Εγώ δεν τα πρόλαβα αυτά τα βαριά θρανία. Είχα θρανίο από αυτά που υπάρχουν και σήμερα. Ποδιά φόρεσα στο Νηπιαγωγείο και στην Α'Δημοτικου. Μετά καταργήθηκε. Πάντως πολύ ωραία χρόνια!!! 😍😍
Εισαι φοβερός,απολαυστικος οπως παντα μ'εκανες και γέλασα με τις υπέροχες και αξεχαστες σναμνησεις!!!!!!!!😂
Συγχαρητήρια για το βίντεο και όλα τα άλλα. Όπως κι αν ήταν, ήταν ωραία χρόνια. Ζούσαμε σαν παιδιά. Σήμερα τα παιδιά δεν ζούνε όπως θα έπρεπε δηλαδή παιδικά χρόνια και αυτό είναι ότι χειρότερο. Να είσαι καλά για τις ωραίες αναμνήσεις που μας θυμισες όλους εμάς της ωραίας εποχής.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΩΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΗΛΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
1983-1989 ήμουν στο δημοτικό, πράγματι αγαπητέ Ανδρόνικε ήταν από τις καλύτερες δεκαετίες που πέρασαν.
Υπέροχο το κανάλι σου υπέροχη και η αφήγηση σου με γυρνάς πολλά χρόνια πίσω και ας μην είμαστε της ίδιας εποχής και ας έχουμε περίπου 15 χρόνια διαφορά. Σ' ευχαριστώ πολύ και να είσαι πάντα καλά!
Σε ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε που μας ταξίδεψες στις τότε εποχές. Πρόλαβα την ποδιά τις 2 πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Όταν καταργήθηκε ομολογώ πως χάρηκα γιατί την θεωρούσα μαρτύριο. Πρόλαβα και την εκμάθηση του πολυτονικού συστήμαος, κρίμα που καταργήθηκε, ώς απαγγελία από την τότε δασκάλα η οποία δεν είχε καθόλου μεταδωτικότητα. Πρόλαβα και τις πρώτες σχολικές αναμνηστικές φωτογραφίες στο τέλος της χρονιάς τις οποίες έχω ακόμα.. Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση και δεν γνωρίζω ακόμα είναι: γιατί είχαμε δασκάλες και δασκάλους σε μεγάλες ηλικίες στο Δημοτικό.
Αυτό είναι ένα ερώτημα. Ισως διότι τους νέους τους έστελνα "αγροτικό" στα χωριά και στις παραμεθόριους - εκτός Αθήνας.
Ένα επεισόδιο που θα δω σίγουρα πάνω από 10 φορές....
Τι όμορφη περιγραφή! Πόσο εκεί μας πήγες! Καθότι σχεδόν συνομήλικος, ήρθαν όλα με μια λάμψη στην μνήμη! Σε ευχαριστούμε θερμά!!
Την καλησπέρα μας.
Χριστός Ανέστη ! Πώωω ! Πως με ταξίδεψεεες ! Πήγαινα στο Δημοτικό απέναντι από τον Αγιο Ελευθέριο Γκύζη , την ίδια με σένα εποχή , κι έχω ζήσει όοολα αυτά που λες ! Υπέροχο ταξίδεμα , να είσαι καλά !
Μπράβο σου. Με αυτό το βίντεο μπήκα στη μηχανή του χρόνου και πήγα σε εκείνα τα χρόνια.
Συγχαρητηρια για τα ωραια βιντεο!!! Τι υπεροχα χρονια...περνουσαμε την εθνικη οδο Αθηνων Λαμιας ολα τα παιδια πρωι μεσημερι μονοι μας τροχονομος ηταν ανυπαρκτος...
Εισαι καταπληκτικός . Μπράβο υπέροχες εκπομπές , γνώσεις . Μοναδική παρουσίαση ..
ΜΑ ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕς ΟΜΟΡΦΕς ΑΝΑΜΝΗΣΕΙς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΘΡΑΝΙΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ ΕΓΡΑΦΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΑΡΩΝΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟς .. ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΨΕ ΣΒΗΣΕ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ ..................... ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΠΟΔΙΑ ...... ΠΑΝΤΑ TSEKLENIS ΣΟΣΟΝΙ ΚΟΡΔΕΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑΚΑς ΠΙΟ ΑΣΠΡΑ ΚΙ ΑΠ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΤΣΙ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ ΑΛΛΑ ΤΙ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ ΚΑΘΡΕΦΤΗς !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑς ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΓΛΥΚΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τι μου θυμησες !!!! γεννημένη δεκαετία 60+ γέλασα συγκινήθηκα και ευχαριστήθηκα με όλα όσα αναφέρεις αν και μεγαλωμένη σε χωριό τα περισσότερα γεγονότα είναι κοινά .Ήμουν καλή μαθήτρια οπότε με το ξύλο δεν είχα επαφή,ίσως μια φορά στην αριθμητική μμμμ ναι θα πω όμως ότι μαθαίναμε ,βάζαμε βάσεις για το Γυμνάσιο ειμασταν σχετικά έτοιμοι για εκεί γνωρίζαμε πράγματα και αν ήταν αρκετά αυστηροί οι δάσκαλοι τουλάχιστον ενδιαφέρονταν για την πρόοδο μας και ως άνθρωποι
Θεωρώ τον εαυτό μου πραγματικα προνομιουχο που παρακολουθει αυτο το κανάλι.
Σας ευχαριστουμε!!
Εύγε ξανά.
Καρμπόν η σχολική ζωή όλων μας τότε,τα περιγράφεις λες και έζησες τη δική μου ζωή. Να είσαι καλά.
Μου θύμισες τα παιδικά μου χρόνια. Τη πόδια το μαντηλάκι τα καθαρά νύχια τη καντίνα το σπαστό ποτηράκι το ξύλο με τη βέργα τον επιθεωρητη που ερχόταν ξαφνικά τις ψείρες το γιατρό που ερχόταν να εξετάσει τα μάτια μας και να μας κάνει εμβόλιο η ομαδική φωτογραφία με την καμήλα. Είχε έρθει και χαλκιδα η γνωστή καμήλα. Και πόσα ακόμη. Τα ομαδικά παιχνίδια στην αυλή του σχολείου τις εκδρομές με τα πόδια σε μεγάλες αποστάσεις και πόσα ακόμη. Να είσαι καλα
Ξεκίνησα το δημοτικό το '81-'82 και πρόλαβα 2 χρόνια ποδιές και βάρδιες αλλά και αρκετά από αυτά που αναφέρονται. Πολύ συγκινητικό βίντεο...
Κύριε Ανδρονικε μας είσαι πολύ γλυκός ! Παραστατικος σαν σταρ του σινεμά! 😉
σε ευχαριστουμε πολυ για τις υπεροχες αναμνησεις (το 1976 πηγα κι εγω στο δημοτικο στη κυψελη)
Το '76 πηγα κι εγω δημοτικο στο 26ο κυψελης!
@@ΕλένηΚρητικού-ψ3ω εγω στο 28ο
Και εγώ που πήγα το 1956 ήταν περίπου το ίδιο. Λίγο δύσκολα χρόνια αλλά αξιοπρέπεια πάνω από όλα.
Αδελφέ μου αξίζεις πολλά συγχαρητήρια αν και γεννημένος το 77 πολλά από αυτά τα θυμάμαι και πραγματικά μου έχουν αφήσει μία γλυκιά ανάμνηση των μαθητικών μου χρόνων στέκομαι στην φράση σου:
’’ Γιατί ήταν τα καλύτερα του κόσμου…………. γιατί ήταν τα δικά μας’’
Φιλε ,ίσως το πιο ωραίο επεισόδιο που εκανες.Σ`ευχαριστω
Νά 'σαι καλά.
Συγχαρητήρια και για τα βίντεο με τις ελληνικές ταινίες!!!!!!! Συνέχισε ακάθεκτος!!!!!!!!
Γεια σου φίλε Ανδρόνικε! Καθυστέρησα μια μέρα. Πολλά τρεχαματα και κούραση! Τι αναμνήσεις... Αν αρχίσω να σχολιάζω όσα είπες θα ξημερωσουμε. Θα σταθώ σε κάνα δυο. 1η και 2α δημοτικού σε τέτοιο θρανίο καθόμουν. Μετά στις άλλες τάξεις είχαν τα πιο "σύγχρονα". Επίσης μέχρι 3η δημοτικού είχα κι εγώ σπαστό ποτηράκι αλλά συνέχεια το χαλούσα από το δυνατό τράβηγμα και μετά κουβαλούσα το παγούρι από τους προσκόπους 🤣
Όσο για το κυλικείο, αυτό που θυμάμαι περισσότερο από τις τυρόπιτες είναι τα ζαχαρωμένα λουκούμια που κολλούσε όλο το χέρι μετά χαχαχαχαχαχα.
Τέλος, ισχύει 100% αυτό για τις μυρωδιές. Θυμάμαι στον κήπο του παιδικού σταθμού είχε πολλές συκιές και όταν έπεφταν τα σύκα και τα πατούσαμε όπως τρέχαμε, γινόταν χαμός από την μυρωδιά σε όλη την αυλή. Μέχρι σήμερα οπότε μυρίζω σύκα θυμάμαι αμέσως τον παιδικό σταθμό!
Ώπα; 😮
Καλησπέρα Ανδρόνικε, αν και είμαι γεννημένος το 1979, πολλά από αυτά που ανέφερες με γύρισαν πίσω στην όμορφη δεκαετία του 80' που πρωτοπηγα στο σχολείο, καταπληκτικό βίντεο, συγχαρητήρια.
Δεν γίνεται να μην σε επαινεσω για τον ωραία δομημένα λόγο σου, την καθαρη προφορά σου και την ελκυστική και γλαφυρή πολυτονικότητα σου, θερμά συγχαρητήρια και πάλι.
Ένα μεγάλο μπράβο , δύσκολα αλλά υπέροχα χρόνια
Ωραία χρόνια!!!❤️❤️❤️
ΠΕΣΤΑ ΜΕΓΑΛΕ!!! ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΡΩΙΝΟΙ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ•ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΣ ΒΓΑΙΝΑΜΕ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΥΡΟΥ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΟΤΑΝ ΣΧΟΛΑΓΑΜΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΤΙΝΟΥ ΕΜΠΑΙΝΑΝ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!!! ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Είσαι υπέροχος!!!!!!!!!!!! Μου άρεσεσουν τα θέματα - βίντεο, μας ταξιδεύες σε μοναδικά χρόνια, γλυκιά νοσταλγία.
και τα υπεροχα Αναγνωστικά του Δημοτικού. όλο λέω να παω να αγορασω αλλα τα εχουν λιγο ακριβα οι πλανοδιοι
Καλησπέρα σας και πάλι άλλη μία φορά μου ξύπνησαν αναμνήσεις με αυτή την εξαιρετική ανάλυση των σχολικών μας χρόνων έζησα ακριβώς τα ίδια στο νηπιαγωγείο έφαγα ένα αναπάντεχο χαστούκι από τη νηπιαγωγο γιατί είχα από την φύση μου κόκκινα χείλη και εκείνη νόμιζε ότι έβαλα το κραγιόν της μαμάς μου. Φυσικά όταν το έμαθε η μαμά έγινε το έλα να δεις Δεν μπορούσες να πάρεις ένα χαρτομάντιλο και να δεις αν έχει βαμμένα χείλη το παιδί; Και αν είχε έπρεπε να το χτυπήσεις ; Μην τολμήσεις να το ξανακάνεις Σημείοτεον η μαμά μου ήταν ροδοκκοκινη και δεν χρησιμοποιούσε μακιγιάζ Όσο για τις ποδιές Θυμάμαι στην αυλή του σχολείου τις συμμαθήτριες μου να έχουν ποδιά Τσεκλένη Λάουρα και άλλες φίρμες που δε θυμάμαι Και εγώ που δεν είχα επώνυμη ποδιά τους πούλησα παραμύθι ότι την δική μου μου την έφερε η θεία μου από το εξωτερικό και πολύ χαίρομαι που το έκανα αυτό τώρα που το θυμάμαι Υποτίθεται ότι η ποδιές ήταν για να μην υπάρχουν διακρίσεις και για για την γραμματική που μάθαμε τότε η μισή τώρα δεν ισχύει Όσο για το γιο μου ως μοναχοπαίδι και εγώ ως κλασική χαζομαμα του έπαιρνα τσάντα με όποιον ήρωα ήθελε τότε ήταν στην μόδα οι γκορμιτι Τώρα πάει πανεπιστήμιο με σακίδιο παραλλαγής Η δική μου τσάντα ήταν δερμάτινη και με τα βιβλία γινόταν ασηκωτη Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε μαζί μας τις αναμνήσεις σας και μπορούμε να κάνουμε και εμείς το ίδιο Όσο για το κολατσιό προτιμούσα το κουλούρι τότε δεν είχε όνομα τώρα λέγεται Θεσσαλονίκης γιατί κατέληξαν ότι το δικό μας είναι πιο νόστιμο και λένε ότι γενικά η πόλη μας έχει νόστιμο φαγητό Εγώ νομίζω ότι η καλή διάθεση και η καλή παρέα τα νόστιμηζουν Ολλλα
Ανθουλα με εκανες και γελασα 😂😂😂. Οκ...οντως εκεινες τις εποχες ειχε αρκετους κομπλεξικους στοκους και πουριτανους εκπαιδευτικους. Για φαντασου να συνεβαινε ενα αντιστοιχο περιστατικο στη σημερινη εποχη... τι διαπομπευση και κατακραυγη θα ειχε φαει απο ΜΜΕ και τα social η εν λογω κυρια που σε χαστουκισε! Πω πω...ουτε να το φανταστω δεν θελω.
@@Vaggelis68😀 Ευχαριστώ για την συμπαράσταση και την συμπάθεια Να σκεφτείς ότι ήταν με το καλημέρα με το που μπήκαμε στην αίθουσα όσο για την κυρία ήταν λίγο πριν την σύνταξη ανύπαντρη χωρίς παιδιά τότε τις έλεγαν γεροντοκόρες
😭
Απαραδεκτη αντιδραση της μαμας.
@@johnmaksamsunga1296 Επειδή η μητέρα μου δεν ζει πια θα παρακαλούσα να μη γίνεται κριτική για την αντίδραση της Έπραξε όπως πρέπει να κάνει κάθε γονιός που μαθαίνει ότι χαστούκισαν το παιδί του χωρίς λόγο γιατί αυτό που νόμιζε η νηπιαγωγός δεν ίσχυε αλλά και πάλι ακόμα και σήμερα δίνονται αγώνες για να μαζευτούν τα χέρια οποιουδήποτε ενάντια σε οποιονδήποτε Αν κάποιος πιστεύει ότι στέλνουμε τα παιδιά στο σχολείο και ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι να τα χτυπάνε αντί να τα μορφώνουν και να τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους στην κοινωνία με λόγια και όχι με ξύλο αν συμβεί στο παιδί του ας μην αντιδράσει και να αφήσει το παιδί του να γίνει σάκκος του μποξ δικαίωμα του Και αλίμονο όταν μεγαλώσει τι θα κουβαλάει αυτό το παιδί μέσα του Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν προβληματική συμπεριφορά είναι συνήθως γιατί δεν είχαν κάποιον να τους στηρίξει την ώρα που έπρεπε και αυτό το ρόλο πρωτίστως τον έχει η οικογένεια Ευχαριστώ
@@ioannouanthoula8720 Παντως εγω προσωπικα, αν ημουν εκπαιδευτικος, ακομα και μακιγιαζ να ειχε καποια μαθητρια μου στην αρχη της εφηβειας της οχι μονο δε θα τη μαλωνα αλλα θα της ελεγα το εξης"Δεν υπαρχει λογος να βαζεις κραγιον και σκια, στην ηλικια σου δεν σου χρειαζονται καν, εισαι μπουμπουκι.Εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου για να βαφεσαι, συντομα θαρθει η ωρα σου"
Πραγματικά ταξίδεψα στα σχολικά και παιδικά μου χρόνια. Μου ήρθαν εικόνες που δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν στο βάθος του μυαλού μου. Ευχαριστώ Ανδρόνικε.
Φοβερός. Υπέροχος
Και εγώ θυμάμαι,λόγο περιορισμένου χώρου πολλές φορές κάναμε μάθημα μαζί με τη Τετάρτη τάξη,εγώ πήγαινα στη Τρίτη...
Τα είπες όλα...για άλλη μια φορά. Τέλειο βίντεο!!!
Τι μας θύμισες!!!
- Το Σάββατο με δύο β!!!
- 1-2 χρονιές είχα ΔΕ-ΤΡ-ΤΕ πρωί και ΠΕ-ΠΑ απόγευμα. Την άλλη εβδομάδα το αντίθετο! Φαντάσου πως ήμασταν από Τετάρτη απόγευμα σε Πέμπτη πρωί και από Τετάρτη πρωί σε Πέμπτη απόγευμα!
- Ποδιά μπλε-καρό!
- Tα SMS της δεκαετίας του '80 ήταν το θρανίο! Αν ήταν κοπέλα τότε γλυκόλογα... αν ήταν αγόρι τότε βρισίδια!
Και πάρα πολλά άλλα!!!
Αχ ναι αυτο το τεταρτη απογεμα σε πεμπτη πρωι φρικη!!!
Ηρθα στην Ελλαδα το 74 κ ξεκινησα το ελληνικο σχολειο απο την αρχη...εμαθα πολυτονικο συστημα...ολα οσα ειπες τα θυμαμαι...ναι ηταν τα καλυτερα μαθητικα χρονια απο ολα...
💯 τα περάσαμε ευτυχώς κι εμείς 70-76 στο δημοτικό!
Δεν έχω να προσθέσω κάτι.
Ευχαριστούμε θερμά!
Πω πω τι μου θυμισες, να σαι καλα.
Έλα ρε φίλε!! Μεγάλο Πεύκο κι εγώ. Δημοτικό, '75 με '81! Μέναμε κοντά στο Σινέ Κύζικος!! Τα καλοκαίρια δούλευα κιόλας στο σινεμά, πουλώντας στραγάλια, φυστίκια, πασατέμπο κλπ!
Ε, στο ίδιο σχολείο θα πηγαίναμε. Απέναντι από τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Μάλλον όμως είσαι μια τάξη μεγαλύτερος.
Να σουν ζήσουνε
πολύ ωραία χρόνια συγχαρητήρια για το θέμα
Ίσως το πιο ωραίο βιντεο που εχω δει εδω και πολυ καιρό.Γεννηθείς του ’75 και εχω ζησει ακριβως τα ιδια πραγματα που μας παρουσιασες σήμερα (λεω σημερα γιατι εγω σημερα το ειδα).και νοσταλγησα και συγκινήθηκα και γέλασα.Να εισαι παντα καλα Ανδρονικε και σε ευχαριστούμε
Εισαι τρομερός και απίθανος
Αλλη μια Υπεροχη αναρτηση και ενα υπεροχο μαθημα τοσα πραγματα μαθαμε εμεις οι νεοτεροι για τα παιδικα σχολικα Σας χρονια εμεις οι νεοτεροι
Που εγω το εξαημερο Σχολειο δεν τα προλαβα Μα πως τα θυμομαστε ολα αυτα ; απο το νηπιαγωγειου ; Μπραβο Σας
Υπέροχο!!!! Δεν βρίσκω άλλη λέξη γι αυτό το βίντεο.
Τελεια ηταν ολα!!!!
Η ποδιά έπρεπε να υπάρχει μέχρι σήμερα ! Πολύ ωραίο βίντεο μπράβο.!
Συγχαρητήρια για τα videos
Έκλαψα στον επίλογο, το ίδιο κάνω κι εγώ με τα δικά μου τα παιδιά, θυμάμαι τα δικά μου παιδικά χρόνια, γίνομαι πάλι παιδί, ευχαριστούμε για το βίντεο αυτό ☺️
Χαίρομαι που επιτέλους το ακούω: Τα παλιά τα χρόνια ήταν αθώα και όμορφα επειδή ήμασταν εμείς αθώοι. Και είμαι σίγουρος ότι και τα δικά μας παιδιά, αυτή την εποχή, που ζούμε τώρα, ακόμα και καταστάσεις, που εμείς τις αναφέρουμε ως δείγμα για το πόσο έχει χαλάσει η κοινωνία και ο κόσμος, θα τις νοσταλγούν.
Οι εποχές αυτές ήταν όντως πολύ πιο όμορφες από κάθε άποψη, τότε υπήρχε πραγματικά σθωότητα, σήμερα έχει χαθεί ακόμα κ στις μικρές ηλικίες. Μη στρουθοκαμηλίζουμε, για να μπορούμε τουλάχιστον να αντιδράσουμε..
Να χαίρεστε τα παιδιά σας!
Σας ευχαριστώ πολύ.
Καλημέρα Ανδρονικε. Πάλι καθυστερημένη είδα το βίντεο σου. Όμως είναι τόσο όμορφο! Τι αγνή εποχή.
Προσωπικά τα συγκεκριμένα θρανία τα πρόλαβα από τύχη. ( Στο σχολείο που πήγα έφεραν νέα θρανία αλλά σε μικρότερο αριθμό από τις ανάγκες του σχολείου. ) Είμαι από αυτούς που την ποδιά την πρόλαβαν στα τελευταία της. Ακόμα όμως πιστεύω - γιατί εργάζομαι σε σχολείο - ότι η ομοιομορφία βοηθούσε πολύ. Κάτω από τη μπλε ποδιά δεν φαινόταν αν φοράς ακριβό ή φτηνό τζιν.
Αχ.... αθώα σημειώματα και ραβασάκια κάτω από θρανία και καρέκλες🤭.
Βιβλία γεμίζει κάποιος για εκείνα τα χρόνια.
Και με την ευκαιρία μιας και έχεις παιδιά, αλλά και για όποιον άλλο φίλο, στις Σέρρες υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο στην σχολική ζωή.
Ήταν μια μεγάλη έκπληξη το βίντεο σου.
( Και όπως λέει και το τραγούδι της Α. Βίσσυ '' Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα'')
Μπράβο Ανδρόνικε τέλειο ρεπορτάζ περιμένω το επόμενο 👍🏻✌🏻👏🏻👌🏻🇬🇷
Τα μαθητικα μας χρονια τα καλυτερα αλλα επρεπε να ειχαμε πιο καλες παρεες και πιο καλες οι καταστασεις μακαρι να γυριζε ο χρονος πισω
Καλησπερα σας και καλη εβδομαδα με καλα νεα
γλυκιες αναμνησεις!!!!!
Το πτυσσόμενο ποτηράκι είχε διαγραφει από το σκληρό δίσκο μου 😃. Να θυμήσου τη σοκολάτα melo με ήρωες του Ντίσνει, τις χαλκομανίες kalkitos τις κάρτες με σούπερ ατού. Τα έχω συσχετίσει με το σχολείο. Να είστε καλά.