Ostatnio jak zacząłem suplementowac melatoninę poprawiła się moja jakoś snu co wiąże się z tym sama jakość życia.Wstalem wypoczęty żeby uszykować się do szkoły nic nie zmieniło się w mojej porannej rutynie do czasu wyjścia.Jak już wyszedłem z domu i zakluczylem drzwi spojrzałem na podwórko.Poranne światło idealnie padalo na rośliny znajdujące się na podwórku ale tym co mnie urzekło była barwa i intensywność kolorów.Poczulem dziwna nostalgię do dzieciństwa do beztroskich czasow spędzonych na wsi u babci w domu.Poczulem wtedy ogarniający mnie spokój i radość.Radosc z prostych rzeczy wynikająca z samego faktu ich bycia a nie z faktu ich przeznaczenia
Też coś takiego dzisiaj poczułem. Może nie tak mocno ale wychodząc rano na dwór niby było zimno a jednak kurtkę ogrzewały mi promienie słońca, i wtedy poczułem się jak w dzieciństwie i przebiegł przeze mnie taki spokój i szczęście. Żeby nie było nadal nie jestem do końca dorosły ale nadal o pół życia starszy od czasu kiedy wychodziłem prawie codziennie na dwór i nie miałem zmartwień.
Jak sobowtór Masnego ,,Taco" rzekł - ,,Zero narzekania choćbyś kijem bił Tęsknisz za przeszłością bo ci coraz szybciej płyną dni? Lecz pamiętaj Nie wie się o „starych dobrych czasach" gdy się żyje w nich Stare dobre czasy trwają teraz to przywilej żyć "
Kiedy sprzątałam szafki z kosmetykami i wyrzucałam niepotrzebne rzeczy natknęłam się na perfumy, które kiedyś używałam. Powąchałam je i poczułam jakby coś mnie otumaniło. Przypomniały mi się uczucia, które przeżywałam kiedy szykowałam się do starej szkoły i używałam tych perfum. Stres związany z pójściem do szkoły wywołany przez fobie społeczną. Przypomniałam sobie ludzi, którzy zrobili mi przykrość w momencie życia, w którym używałam tych perfum. Wspomnienia te złe i te dobre nie pozwoliły mi wyrzucić tych perfum. Do tej pory jestem w szoku jak bardzo to na mnie wpłynęło i jaki szok wywołało w mojej psychice. Teraz od czasu do czasu wącham stare perfumy. Uczucie lepsze niż bycie na haju;)
Gry, piosenki, momenty z życia, szkoła, bliskie osoby które odeszły, pierwsi przyjaciele z którymi nie mam już kontaktu i wiele wiele innych rzeczy wywołuje u mnie nostalgię
U mnie największą nostalgię powodują piosenki, które słyszałam często za dzieciaka. Nie ważne czy to rap, którego słuchał mój starszy brat, czy popowy numer lecący z radia. Do teraz słucham "pump it up" Danzela jak mam gorszy dzień, a kiedy przeglądając tik toka trafię na piosenkę której nie słyszałam 12 lat, to aż się ciepło na serduszku robi.
U mnie poziom nostalgii wystrzela na maxa do góry kiedy tylko widzę/słyszę rzeczy związane z takimi wydarzeniami jak np. mundial 2010, euro 2012, mundial 2014 i wszystko co wokół tego się działo. Wspaniały okres mojego dzieciństwa, nie zapomnę go nigdy :)
wpadam w nostalgiczny stan, gdy myślę o okresie, gdy byłam młodą nastolatką . Był to najgorszy czas w moim życiu pod względem zachowania oraz otoczenia. Mimo to czuję nostalgie do tamtych miejsc, ludzi. Czuje dużo negatywnej energii do osób z tamtych lat a mimo to z moją przyjaciółką raz na jakiś czas wspominamy o tym i czuję w jakimś małym stopniu tęsknotę mimo, że codziennie dziękuje bogu, że już się nie znamy.
Intro z Barbie 12 tańczących księżniczek i piosenka z kod lyoko to dla mnie tak niesamowity poziom nostalgii, że za każdym razem gdy je słyszę mam dreszcze i ochotę płakać. Całkiem podobnie jest też z piosenkami z anime banana fish, które obejrzałam rok temu po czym pogrążyłam się w głębokim smutku z którym radziłam sobie miesiąc. Owy miesiąc bardzo szybko stał się dla mnie bardzo nostalgicznym czasem i wracałam do niego myślami poszukując komfortu już po 3 miesiącach. Pokazało mi to, jak ważną rolę gra w naszym życiu smutek i że tęsknota za nim jest równie naturalna jak przy radosnych wspomnieniach:)
Wracając z Krakowa(tam gdzie studiuje) do mojego rodzinnego miasta, miałem objaw dziwnej nostalgii. Rok temu na wakacje wyjechałem do pracy za granice i to był ciężki okres, codziennie w drodze do pracy słuchałem 4 zawsze tych samych piosenek. Jadąc busem do rodzinnego miasta uznałem że chce wrócić do nich i złapała mnie nostalgia, mimo że nienawidziłem okresu bycia za granicą to jednak poczułem tą nostalgie, podchodzącą pod syndrom Sztokholmski.
Nostalgia? Cóż za piękny moment na dodanie odcinka. Jesień! Jesień powoduje u mnie to uczucie. Zapach. Zapach wilgoci, deszczu, lasu, grzybów i całej tej jesiennej mieszanki. Świat wtedy jakby spowalnia i wszystko jakoś tak wyjaśnień widać i umysł jest bardziej czysty. A po sercu rozlewa się to uczucie...
Dołuje mnie, że wymieniając rzeczy które robiliśmy po raz pierwszy między 10-20 rokiem życia pierwsze wymieniasz randki jakby to była najbardziej postawowa rzecz, poczas gdy ja niedługo 28 na karku a nigdy na rzadnej nie byłem.
ja sam odczuwam nostalgię poprzez playliste na spotify którą słucham i updatuje od około 6-7 lat. dzięki temu, patrząc na datę dodania utworu przypominam sobie tamtejsze emocje, co odczuwałem i jaki miałem życiowy etap.
rel! Ja co porę roku tworzę nową playlistę właśnie z tej pory roku i dodaję utwory, których akurat intensywnie słucham. Dosłownie wracają obrazy i wspomnienia, mimo, że stosunkowo nowe wspomnienia, to już zaczyna pojawiać się nostalgia - tworzę te playlisty od lata 2021 i już w tych kawałkach z pierwszej playlisty nostalgia pojawia się totalnie
Wiele rzeczy wywołuje u mnie nostalgię. Kiedy powiedziałeś o tym, że nostalgia ma nam pomóc, w uświadamianie sobie z sensu życia to jakoś tak wszystkie te rzeczy, do których mam sentyment połączyły się w całość. Herbata pita na balkownie w jesienny wieczór, która przenosi mnie w czasie do innych momentów z życia, gdy łączyłam ten gorący płyn z chłodnym powietrzem wieczoru, czy to jesienią patrząc na zachód słońca podkoloryzujący kolorowe liście na takie kolory, że tworzyo się złudzenie innego,magicznego świata...Czy to zimną, kiedy zwinięta pod włochatym kocem patrzyłam za okno na padający śnieg, będąc wdzięczną, że w ten mroźny dzień nie muszę stać na przystanku i czekać na spóźniony autobus. Pierwsze chwile kontaktu z ciepłymi promieniami słońca zawsze przywołują mi wspomnienia tego jak wyglądały kiedyś wiosny i lata. Jak wybuch kwiatów na kwitnących roślinach, a później mnogość owoców w przydomowym "sadzie". Tęsknię za spędzaniem całych dni na zewnątrz w ogrodzie, pełnym ciekawych i pięknych miejsc do odkrycia. Zapach skoszonej trawy odpręża mnie,bo po koszeniu o niczym innym się nie marzy-jak o tym, żeby usiąść wreszcie i napawać się równo przyciętm trawnikiem. Zapach książek z żółtymi kartkami przywołuje godziny spędzone w cichej i ciepłej bibliotece, pełnej tej specyficznej aury... Jakiejś tajemnicy. Lampki z ciepłym światłem zawsze sprawiają, że czuję się jakbym żyła w filmie z jakąś przyjemną, spokojną historią. Od razu przyjemniej się robi ma sercu, kiedy się wieczorem takie zaświeci. Jest wiele takich rzeczy. I wszytkie łączy jedno... Najszczęśliwsza w życiu jestem wtedy kiedy doceniam to co mam, kiedy zauważam piękno świata jaki mnie otacza i kontempluje to, żyjąc chwilą-po proso tu i teraz. Tylko ja i refleksy słońca na trawie. Tylko ja i ciepla herbata rozgrzewająca ciało.Docenianie małych rzeczy wypełniających życie - tworzy je pełnym i szczęśliwym.
A ja tak mam z muzyką. Zawsze w życiu towarzyszyla i nadal towarzyszy mi muzyka w każdej chwili z wyjątkiem snu. Pewne utwory które leciały akurat w sytuacji gdy byłem skrajnie szczęśliwy gdy tylko poleca z słuchawek dzisiaj od razu przywołują nostalgiczne wspomnia i taka nieuzasadniaona tęsknote za tym co było kiedyś. Choć w tej kwestii dominują głównie pozytywne emocje gdyż mam tendencje do wymazywania z pamięci przykrych wspomnień to potrafianmi również polecieć łzy do pewnych kawałków.
nie wiem czemu największą nostalgię czuję do pierwszego semestru studiów, był to dla mnie depresyjny moment i na samych studiach czułam że nie mam nikogo bliskiego, a jednak jak słucham muzyki, której wtedy słuchałam, to stwierdzam, że był to dla mnie muzycznie najlepszy moment; a przecież było to tylko 3 lata temu
Największe poczucie nostalgii wywołują u mnie te rzeczy, które miały wpływ na mój rozwój, które ukształtowały moją osobowość. Zazwyczaj sa to filmy lub osoby które miały na mnie największy wpływ lub po których coś we mnie zostało i w pewien sposób coś ukształtowały co bardzo doceniam. Dały mi coś czego nie potrafiły dać "najbliższe/najważniejsze" osoby w moim życiu.
Ja czuję nostalgię do życia na zachodzie w latach 80 mimo że urodziłem się wiele lat później. Oglądając zdjęcia, filmy czy słuchając muzyki z wtedy mam uczucie jakby coś mnie ominęło bo powstałem za późno
Nostalgie wywołało u mnie urodzenie dziecka i spojrzenie na swoje życie z perspektywy upływającego czasu, dorastania, przemijania, dostrzegania głębszego sensu życia
Pamiętam moment kiedy podczas tej najsłynniejszej kwarantanny w 2020 postanowiłam z nudów obejrzeć sobie serial, który oglądałam w dzieciństwie. Mówię tu o Avatarze: legendzie Aanga. Wtedy nie wiedziałam jeszcze na jak nostalgiczną podróż zabierze mnie to dzieło. Coś co miało po prostu lecieć w tle do moich codziennych zajęć przerodziło się w coś niesamowitego. Okazało się, że ta kreskówka ma w sobie tyle moich wspomnień, że obejrzałam ją całą ledwie powstrzymując łzy wzruszenia. Dotarłam nawet do momentu kiedy znalazłam innych wtórnych fanów serialu, od których dowiedziałam się o istnieniu oryginalnym komiksów kontynuujących opowidzianą historię. W skrócie proszę się domyślić kto teraz ma ich kolekcję. Początkowo bardzo się tego nie spodziewałam, bo próbowałam już wcześniej zobaczyć choćby urywki tego co oglądałam w dzieciństwie, ale nigdy nie było u mnie takiej reakcji, nie mówiąc o tym że serial okazał się być równie dobry dla dziecka jak i dorosłego widza.
a ja mam nostalgię do kwarantanny 2020. Wszyscy w internecie myśleli wtedy pozytywnie, panowało ogólne dobre nastawienie pt. "patrz ile masz wolnego czasu, możesz wszystko!"; zamawialiśmy bubbletea, ramen i makarony do domu; bardzo dużo grałem w czołgi xd; miałem też takie jedno wyjście na rower, kiedy zgubiłem się na nim w Warszawie, ale w końcu się odnalazłem i było super; była wiosna; grałem w karty z moimi siostrami. Super bylo
Super film, wydany akurat w momencie w życiu w którym najbardziej go potrzebowałem. Ostatnimi czasy ludzie w okół mnie bardzo rzadko mają czas i chęci aby się zatrzymać - i głębiej zastanowić na temat tej egzystencjalnej bolączki jaką dla mnie osobiście jest nostalgia. Mam wrażenie, że najważniejsza w niej jest możliwość znalezienia odpowiedniego "ujścia", żeby nie tkwić w wiecznej tęsknocie i poczuciu, że już nigdy nie będzie jak kiedyś. Kiedy nie ma się z kim pokontemplować w tym temacie, a sztuka i innego rodzaju aktywności akurat nie wychodzą, to bywa ciężko. Najmocniej rezonujące nostalgią wspomnienia jakie posiadam są otoczone starymi utworami trance'owymi i deep house'owymi. Pochodzę z miejscowości nadmorskiej, więc każde miłe letnie wspomnienie miało w tle atb - 9pm, ecstasy, utwory paula van dyka, armina van burena i paru innych producentów -dj'ów. Generalnie y2k z rodzaju futurystycznych wizualizacji muzyków z tamtych czasów bardzo silnie na mnie działa. Tym samym ubolewam, że aktualnie ludzie są zafascynowani y2k z rodzaju Avril Lavigne i pretensjonalnego pop punku, a nie emocjonalnych brzmień. Bez krytyki, to raczej osobiste upodobanie :)
27 września tego roku zdecydowałam się wytatuować słowo "nostalgia" i uważam to za dobry zbieg okoliczności. Jako uczucie nostalgia ma dla mnie pozytywny i negatywny aspekt, najbardziej czuję ją przy muzyce, oglądając stare zdjęcia lub filmy i gdy odwiedzam miejsca w których dawno nie byłam. Jest taka jedna droga, otoczona z dwóch stron wysokimi drzewami, w każdej porze roku jest tam przepięknie. Znajduje się parę kilometrów za moim miastem, zaraz przy ogrodzie działkowym w którym kiedyś mój zmarły dziadek miał swoją działkę. Zawsze wszyscy dziwili się mu czemu jest tak daleko, skoro mieliśmy inną bliżej, ale patrząc na drogę do niej już wiem czemu. Ja po prostu czuję tam jego obecność, jakokolwiek to brzmi. Chwyta mnie taka nostalgia za czasami kiedy jeszcze odwiedzałam te drogę notorycznie. Uczucie strasznie słodko gorzkie bo boli mnie, że już go nie ma, a jednocześnie to miejsce, które wybrał pozwala mi go sobie przypomnać. No to teraz czas na oglądanie!
Jak poleciała muzyka ze skinsow, to serce mi od razu zatrzepotało, bo poczułam nostalgię za czasami kiedy chciałam żyć życie jak w tym serialu i tak też czyniłam. To były piękne dni i noce, ale to był ich czas i cieszę się, że mam ten etap za sobą.
Mialem ostatnio sen i pomimo tego ze byl dziwny gdy sieobudzilem przez okolo 30 min czulem nostalgie do mojego snu tak jakby ten sen byl moją przeszloscią dziwne
za każdym razem nostalgię wywołują u mnie stare kreskówki i bajki, oraz moje stare zabawki, które do dzisiaj trzymam w szafie to samo z książkami czy moimi starymi rysunkami
najgłębiej nostalgie czułam chodząc po okolicy gdzie się wychowywałam, gdzie poznałam pierwszych najlepszych przyjaciół, gdzie chodziłam z dziadkami na spacery, gdy przechodzisz obok bramy gdzie zawsze szczekal ten jeden pies ale już go nie ma
Paręnaście dni temu studio Battlenet wypuścił drugą odsłonę części gry Overwatch. Zgadaliśmy się z kolegami, aby zagrać w wyżej wymienioną grę, ponieważ wszyscy pamiętaliśmy jak dobrze grało się w pierwszą część. Mimo że ostatnio graliśmy w Overwatcha jakieś dwa lata temu, (co nie jest długim okresem czasu) to i tak fajnie było powrócić wspomnieniami do tej gry.
Odnośnie pamiętania rzeczy inaczej niż były. Od 12 lat pisze pamiętniki. Nie spisuje tam każdego dnia, to nie dziennik. Ale właśnie wydarzenia i przemyślenia które przysporzyły mi najwięcej emocji. Co jakiś czas zaglądam do starych zeszytów i czytam coś losowo. I ostatnio trafiłam na historię która dobrze pamiętałam... Otóż okazało się że wydawało mi się że dobrze pamiętam.... Conajmniej 70% było inaczej niż to pamiętałam, a dałabym sobie rękę obciąć za moją wersję. Więc totalnie się zgadzam z tym stwierdzeniem!
Jak dla mnie nostalgia łączy się z poczuciem bezpieczeństwa. Teraźniejszość budzi obawy o przyszłość. Gdy cofamy się do przeszłości, wiemy że "wszystko dobrze się skonczyło".
Ja czuję nostalgię praktycznie do każdego momentu który jest oddalony w czasie o miesiąc lub więcej wstecz. Choć są też niektóre wyjątkowo nostalgiczne, zazwyczaj starsze niż 3 lata.
Nostalgię wzbudziło u mnie oglądanie live'a multiego na którym wybierał najlepsze inteo z bajek dla dzieci. Przypomniały mi się beztroskie czasy dzieciństwa i piękny świat w tamtym wieku. Wydaje się, że wszystko co wydarzyło się jak byłem młody było leosze, chociaż to z pewnością zakłamane uczucie.
wg mnie jestem sentymentalistą z czego bardzo się ciesze, ostatnio przez dlugi okres czasu mialem flashbacki i nagle randomowo przypominaly mi się momenty z przeszlosi, powalona akcja ale fajna
Byłem harcerzem przez dość krótki okres, około półtorej roku, jednak klimat który temu towarzyszył ciężko będzie podrobić gdziekolwiek i jakkolwiek. Za każdym razem gdy widzę ognisko to lub pewne miejsca to przypominają mi się momenty które miały niesamowity klimat. Chociaż że zostawiłem przeszłość za sobą, wspominanie tamtych momentów to zawsze piękna chwila.
U mnie nostalgię przywołuje dawne miejsce zamieszkania , miejsce w którym spędziłam beztrosko najlepsze lata życia . Łąki ,świerszcze , szumiące zboża, strumyki ,psy , prażące słońce. Jednym słowem dzieciństwo na wsi zdała od większych skupisk ludzi. Wtedy wszystko wydawało się takie kolorowe
Przez długi czas borykałem się z nostalgią do czasów kiedy w zimę dwa lata temu dużo nadużywałem alkoholu i wydawało mi się z perspektywy nostalgii że wtedy było fajnie a teraz to już nie jest fajnie. Teraz już ten temat przepracowałem w głowie i mam świadomość, że pamiętam tylko część emocji jakie wtedy przeżywałem a np. fakt zerwania z dziewczyną który był jednym z głównych powodów nadużywania alkoholu i dużej ilości imprez mój mózg wyparł. Teraz staram się definiować co dokładnie mi w tamtych etapach życia dawało szczęście i stosuje to w życiu teraźniejszym. Także staram się teraz świadomie budować swoje wspomnienia zamiast bezmyślnie wlewać je do umysłu
Najbardziej "nostalgiogenne" emocje wywołują u mnie przedmioty, które wiążą się z moją byłą. Ostatnio sprzątając mieszkanie znalazłem nasze zdjęcie sprzed blisko 4 lat z fotobudki i miałem wrażenie jakby było to wczoraj.
Kojarzę Cię z internetu właśnie z "czasów abstra", na Twój kanał trafiłem parę tygodni wstecz. Trochę szkoda, że tak późno, ale nieważne. Chciałem Ci powiedzieć, że robisz kawał dobrej roboty i z przyjemnością oglądam twoje materiały. Wszystkiego dobrego !
Pamiętam jak od dawna nie grałem na konsoli w minecraft (2lata lub3) dziś go włączyłem kiedy włączyłem stary zapis gry i usłyszałem tą relaksującą muzykę od razu się rozpłakałem przez głowę przeleciały mi najmilsze wspomnienia z dzieciństwa : bawienie się z rodzicami zabawkami, najlepsze zabawy na dworze i stare kreskówki które kochałem. Ostatnio rozdarł mnie fakt że 2018 był 5 lat temu moi rodzice też się zestarzeli ale mam nadzieję że kiedyś znowu się z nimi pobawię niestety czas się nie zatrzyma i trzeba iść dalej ale czasem polecam powspominać nawet jakby miało to skutkować płaczem. Ja nadal mam nadzieję że kiedyś te zabawy z rodzicami, zabawy na podwórku wrucą ale doceniam to co mam cieszę się że mam takie wspaniałe wspomnienia
Za czasów gdy byłem jeszcze w zerówce obserwowałem jak pierwszo klasisci biegna na obiad na przerwie, później oczywiście robiliśmy to samo po opuszczeniu zerówki. Po 7 latach jak się wybrałem z kolegami do tej naszej starej szkoły akurat trafiliśmy na przerwe obiadową. I co najlepsze dalej wszyscy z klas 1-6 (czy teraz 1-9 nie wiem jak już to tam wygląda xD) dalej biegli jak szaleni na obiad, uczucie którego doznałem na pewno mógłbym nazwać nostalgia, aż się cieplutko na serduszku zrobiło.
Wracając do domu nie założyłam jak zazwyczaj słuchawek, bo postanowiłam być bardziej obecna w swoim życiu i przestać się tak bardzo zamykać w swojej głowie, idąc moim miastem, patrząc na ławki, sklepy, chodniki, miejsca, wręcz uderzały we mnie wspomnienia spacerów, spotkań, jakiś momentów z życia, tych szczęśliwych jak i tych mniej, wywołało to uczucia które chyba są nostalgią (zaraz się dowiem;) ) Zorientowałam się, jak dużo zmienia się w moim życiu i jak szybko czas leci
Odczuwam nieustanna nostalgie w strone tych "lepszych czasow" mimo ze jestem za mlody zeby takowe lepszy czasy miec juz za soba, szczerze mowiac powiedzialbym nawet ze mnie to martwi
Niesamowite jest dla mnie to, że każdy taki twój film jest jak pełnowartościowa książka z pełnym odnośnikiem do źródeł i jeszcze własną hipotezą, a powstaje ich tak dużo. Szczere propsy ode mnie za tak wielki dobytek!
Osobiście nostalgie najbardziej odczuwam w momencie kiedy jest piekny sloneczny wakacyjny dzien i slucham nute Kendricka "bitch don't kill my vibe", która przywołuje mnie do pewnego okresu w życiu
Zawsze jak oglądam stare nagrania z TV to przypomina się moje dzieciństwo, tak nawiasem zostałem fanem reklam głównie z nostalgii - szukałem kiedyś reklamy jednej gazety która mnie przerażała za dzieciaka i zacząłem oglądać mnóstwo nagrań co zaczynało mi przypominać dzieciństwo też dlatego zacząłem świadomy sen ćwiczyć bo chciałbym chociaż w snach móc wrócić do tamtych miejsc teraz jedynie mogę na Google Maps.
czuje wielką nostalgie jak widzę że dzieciaki z mojej podstawówki są w Gdyni na Odyseji umysłu, jak byłam w ich wieku czułam że podbijam świat biorąc udział w tym konkursie
Niezwykle dobrze działającym rozwiązaniem, które wywołuje nostalgię jest zakładka w aplikacjach ze zdjęciami pokazująca wspomnienia z tego samego dnia w różnych latach wstecz. 'rok temu' 'dwa lata temu'...
Może to dziwnie zabrzmi ale najbardziej nostalgiczne są dla mnie czasy szpitalne i sanatoryjne. Od urodzenia choruje onkologicznie, w dzieciństwie czułem się nierozumiany przez rówieśników i społeczeństwo. A w czasach pobytów w szpitalach po raz pierwszy czułem się rozumiany.
u mnie nostalgie wywoluje pamiec tego czasu bez czasu, zanim stalem sie Danielem, czasu bez czasu, zanim oblepilem sie granicami i przekonaniami o sobie i roznych innych w zaleznosci od koloru, wysokosci i ubrania.Ale juz sobie przypominam i sprowadzam do do Teraz.
U mnie nostalgia wzbudziła sie dosc niedawno bo jakos 2 lata temu. Proste zobaczenie w internecie odcinka mojej ulubonej bajki za dzieciaka- ,,Code Lyoko'' i ta sama nostalgia popchnela mnie do obejrzenia jej jeszcze raz i powiedzmy że przekonałam sie jak bardzo nostalia może popchnąć nasze wspomnienia w niesamowitą strone. Nie powiedzialabym że bajka ta jest zła, jest przeciętna ale daleko jej do ,,najlepszej bajki jaką kiedykolwiek widziałam i nic tego nie zmieni'' jak to uważałam do niedawna.
2012 jest dla mnie rokiem szczególnie mocno nostalgicznym, bo to na przestrzeni tego roku toczyła się większość mojego pierwszego roku studiów i początek drugiego. Totalne wywrócenie życia do góry nogami względem życia w liceum i mieszkania z rodzicami w rodzinnym mieście. Pierwsze sesje egzaminacyjne, pierwsze juwenalia, pierwsze przyjaźnie studenckie :)
Dla mnie bardzo nostalgiczne są fajerwerki oglądane co roku przypominają mi się wszystkie miejsca gdzie w poprzednich latach też je widziałam plus ta nuta smutku że tamto nie powroci chociaż nie chodzi strikte o ich symbol same w sobie po prostu jakoś tak mnie łapie nostalgia
O nostalgie regularnie mnie przyprawia zapach jesieni, jest taki okres w roku gdy liście spadają i taki charakterystyczny zapach jest o poranku. ostatnio rzadko to czuje ale i tak regularnie
Jedna z najwiekszych nostalgii były tripy na wies do znajomych, z ktorymi juz nie mam zadnego kontaktu. Jestem z miasta wiec nie znalazlam za bardzo wypadow rowerowych, ognisk, chodzenia po lesie itd. Tam odnalazlam istna sielanke. Moja dusza tego potrzebowala, niestety wraz z koncem znajomosci, skonczyly sie małomiasteczkowe klimaty. Do tej pory(minely 3 lata) jak zamykam oczy i chce pomyslec o czyms milym, wspominam sobie tamte czasy, spiewanie przy ognisku i dowcipy, tamte twarze. Byl to bardzo mily okres w moim zyciu.
Akurat dziś czułem dużą nostalgię za uczelnią jaka była przed pandemia w ostatnim czasie bardzo często czuję niesamowicie dużą nostalgię z okresu 3-6 lat temu za jeżdżeniem samochodem wyścigami pierwszymi miłościami, bardzo pozytywne wspomnienia które ciężko powtórzyć w tym samym klimacie ciężko się dorasta... Co do uczelni to prawdopodobnie przez pandemię i teraz po powrocie przypomina się 1 rok i nowo poznawanii ludzie i otoczenie z każdym dniem powiedzenie rodziców "kiedyś to było" nabiera większego sensu ....
U mnie najwieksza nostalgie powodują spotkania z bratem (jesteśmy dorośli, mieszamy w innych miastach, rzadko sie widujemy). Zaczynamy wspominać jakieś rodzinne wyjazdy, pierwsze imprezy (tak to on pokazał mi jak palic papierosy), cytujemy filmy i bajki z dzieciństwa i mamy taka masę inside joke'ow, ze dla kogoś z boku nasze rozmowy nie trzymają sie kupy.
Nostalgia to bardzo ciekawy temat, szczególnie w tak osobliwym dla mnie czasie jak ten. Właśnie skończyłem liceum, wszyscy moi znajomi wyjechali na studia, ja zostałem w rodzinnym mieście. Nocny spacer przywołał wiele wspomnień i wywołał nostalgie..
Myślę, że czasem nostalgię wzbudza u mnie dzieciństwo. Ale takie totalnie początkowe, kiedy jeszcze nie ogarnianiem za bardzo co się wokół mnie dzieje, byłem mimo wszystko dość wtedy dość szczęśliwy i nie miałem wielu zmartwień. Ale myślę że to tylko do 4-5 roku życia. Wtedy jeszcze nie znałem tak dobrze swojej rodziny i wydawało mi się, że to świetni ludzie. Z radością na święta wskakiwałem pod choinkę i rozdawałem im prezenty. Więc myślę, że to był taki najbardziej beztroski czas w moim życiu, pierwsze kilka lat. Później jednak już było coraz gorzej, zacząłem ich poznawać i odkrywać, że jednak nie wszyscy są tak fajni jak mogłoby się wydawać. A teraz im jestem starszy tym chyba znów powoli zaczyna być coraz lepiej
Nostalgię u mnie powoduje widok znajomych z okresu podstawówki. Kiedyś małych gówniarzy, bijącymi się patykami, dziś kończącymi studia i zakładającymi rodziny dorosłych.
U mnie nostalgię wywołuje dosłownie wszystko i męczy mnie tak średnio raz na 3 dni. I to tak wszystko wszystko, jakikolwiek zapach, widok (łącznie z rzeczami które widzę czasem pierwszy raz na oczy) itd. i nie odnosi się to tylko do starych wspomnień, ja czuję nostalgię nawet do rzeczy sprzed kilku tygodni. Chyba nie powinno tak być ale z drugiej strony rzeczywiście nie mam lęków egzystencjonalnych i czuję, że mam bardzo dobrze rozkminione to kim jestem i jaki jest sens mojego życia na naszym ładnym kosmicznym kamyku więc powiedzmy, że ma to jakąś zaletę
Dla mnie nostalgiczna jest muzyka 1D bo słuchałam ich w 2012/13 roku gdy chodziłam do gimnazjum. Nie miałam tam znajomych do czasu gdy odkryłam że 4 inne dziewczyny z klasy też ich słuchają. Zaprzyjaźniłyśmy się, dołączyłyśmy do chóru gdzie śpiewałyśmy ich piosenki, nawet na zakończenie roku wykonaliśmy ich cover "Forever Young" przed całą szkołą. Do tej pory gdy usłyszę jakąś ich piosenkę mam takie dziwne uczucie w klatce piersiowej. Kojarzy mi się z dobrymi wspomnieniami.
u mnie nostalgie powodują stare filmy na youtube, kiedy nie było ekip i tym podobnych, kiedy youtuberzy nagrywali nie w profesjonalnych studiach, tylko w swoich pokojach gdzie w tle było widać drzwi i meble,( w takich pokojach jakie ma każdy z nas ) albo filmiki "sezony" Zuzanny Boruckiej kręcone w mini studiu w jej pokoju w piwnicy, kiedy na youtube było mnóstwo tagów, pogadanek, a w haulach zakupowych najczęsciej pokazywali rzeczy z sieciówek, kosmetyki z rossmana, takie jak kupował każdy z nas, nie tak jak dziś jakichś drogich marek na które większość z nas i tak nie może sobie pozwolić, brakuje mi tego bardzo, bo to było takie znajome, codzienne, nie tak komercyjne jak dziś, oglądając takie filmiki mogłam się poczuć jakbym naprawdę rozmawiała z kolegą/koleżanką dziś niestety się to zmieniło
Ja czuję chyba największą nostalgie do osiedla gdzie się wychowywałem do moich pierwszych przyjaciół z którymi zabawa była świetna dobre parę lat ah.... Jak sobie pomyślę że to już nigdy nie wróci to chce mi się płakać
Nostalgia najczęściej przejawia się u mnie, gdy myślę o sporcie który uprawiałem kiedyś - piłka nożna. Wspominam patrząc na puchary, medale i dyplomy. Taką szczególnie okresową nostalgie odczyłem dwa razy kiedy kończyłem pewien etap szkolny, mówię tu o zakończeniu roku gimnazjum oraz liceum. Odbiło się ode mnie wtedy to co zostało za mną i że nie wróci już nigdy.
Kiedy zaczynałam studia i przeprowadziłam się do obcego miasta, na słuchawkach non stop leciał album "Widmo" P83. Za 3 miesiące mam obronę i mimo, że było to tylko 3 lata temu, to mam wrażenie, że tyle się zmieniło od czasu beztroski, braku covida, niemartwienia się jutrem, że gdy usłyszę fragment tego albumu, świat się dla mnie cofa do 2019 roku i myślę sobie jak wszystko było prostsze.
Nostalgię wzbudziło we mnie zabawa w ciuciu babke ze znajomymi na placu zabaw ze zmienionymi zasadami, bo była sobie na placu wieża ze zjeżdżalnią, mostem, ścianką wspinaczkową i belką do równowagi położoną wzdłuż i wszystko było ze sobą połączone i trzeba było zchwytać przeciwnika i można było tak zwodzić przeciwnika że 30 minut mógł ktoś łapać. Przypomniałem sobie jak to jest zagrać w nieznaną ci gre i jak czerpać frajdę z poznawania czegoś nowego, jak to jest być głupim i niesamowicie ciekawy świata.(miałem ok 14 lat , teraz mam 17)
Ten tytuł mnie zaciekawił bardzo, aż musiałem kliknąć, oglądam ciebie od ponad roku (wiem ze to nie długo w całej historii abstra itd ale No) bardzo przyjemnie się ciebie słucha, uwielbiam założyć słuchawki i słuchać odcinka z zamkniętymi oczami, dobra robota stary
Mam 15 lat i nostalgie wzbudził we mnie moment w którym po 3 ciężkich latach walki ze złym otoczeniem używkami i depresja po raz kolejny musiałem się zmierzyć z problem i zorientowałem się ze problemy ciagle są te same tylko zmieniają się motywy i ich waga… zatęskniłem za tym gówniarskim życiem ale z uśmiechem na ustach pierwszy raz od naprawdę długiego czasu.
Ja ostatnio wspomniałam z nostalgią jak sie kiedyś surfowało po internecie, jak jeszcze nie było tak zaawansowanych algorytmów i cookies na każdym rogu :(
U mnie największą nostalgię wywołuje myślenie o beztroskich czasach, gdy każde wakacje spędzałem z moim najlepszym przyjacielem w agroturystyce u babci. To było nasze miejsce na ziemi, do którego wracaliśmy co rok. Teraz nie ma już ani takich wakacji, ani przyjaciół, ani babci :(
Odczułem największa nostalgie kiedy Microsoft wypuścił remastery gier age of empires i za każdym razem zachwyciłem się tym jakie te gry są cudowne, zagrywałem sie w nie kiedy byłem mały
Nostalgia to błysk, do którego nocą wracają ochoczo takie ćmy jak my
Obraz Rene Magritte'a na profilowym i od razu wszystko wiadomo
to przykład pięknie przemyślanej nostalgii, niby mamy inne wspomnienia niż Kuba a jednak słuchając samo możemy wrócić do czasów beztroski :)
Ja taką ćmą ni jestem, nie wiem czy to kogoś interesuje.
Ostatnio jak zacząłem suplementowac melatoninę poprawiła się moja jakoś snu co wiąże się z tym sama jakość życia.Wstalem wypoczęty żeby uszykować się do szkoły nic nie zmieniło się w mojej porannej rutynie do czasu wyjścia.Jak już wyszedłem z domu i zakluczylem drzwi spojrzałem na podwórko.Poranne światło idealnie padalo na rośliny znajdujące się na podwórku ale tym co mnie urzekło była barwa i intensywność kolorów.Poczulem dziwna nostalgię do dzieciństwa do beztroskich czasow spędzonych na wsi u babci w domu.Poczulem wtedy ogarniający mnie spokój i radość.Radosc z prostych rzeczy wynikająca z samego faktu ich bycia a nie z faktu ich przeznaczenia
Też coś takiego dzisiaj poczułem. Może nie tak mocno ale wychodząc rano na dwór niby było zimno a jednak kurtkę ogrzewały mi promienie słońca, i wtedy poczułem się jak w dzieciństwie i przebiegł przeze mnie taki spokój i szczęście. Żeby nie było nadal nie jestem do końca dorosły ale nadal o pół życia starszy od czasu kiedy wychodziłem prawie codziennie na dwór i nie miałem zmartwień.
Brzmi jak Pan Tadeusz
@@julcasek teraz jak to czytam to na prawdę napisaliśmy to jak jacyś poeci🤣
To samo mam z alkoholem
zakluczyłem? Z jakiego regionu jesteś bo sam bym lepszego słowa nie wymyślił xd
Pierwszy raz słysze takie coś, może jakiś Białystok, albo Poznań?
Jak sobowtór Masnego ,,Taco" rzekł - ,,Zero narzekania choćbyś kijem bił
Tęsknisz za przeszłością bo ci coraz szybciej płyną dni?
Lecz pamiętaj
Nie wie się o „starych dobrych czasach" gdy się żyje w nich
Stare dobre czasy trwają teraz to przywilej żyć "
"Idę jeść falafel oraz wino z Chile pić"
Z czego to cytat?
@@footson8839 przed północą skończę mocka potem idę śnić
@@rvbadvbboy1521 Taco - Żywot
@@footson8839 Przed północą skończę „Mocka" potem idę śnić
Panie Szcześniak bomba? Dobra ale taka tyci tyć
Kiedy sprzątałam szafki z kosmetykami i wyrzucałam niepotrzebne rzeczy natknęłam się na perfumy, które kiedyś używałam. Powąchałam je i poczułam jakby coś mnie otumaniło. Przypomniały mi się uczucia, które przeżywałam kiedy szykowałam się do starej szkoły i używałam tych perfum. Stres związany z pójściem do szkoły wywołany przez fobie społeczną. Przypomniałam sobie ludzi, którzy zrobili mi przykrość w momencie życia, w którym używałam tych perfum. Wspomnienia te złe i te dobre nie pozwoliły mi wyrzucić tych perfum. Do tej pory jestem w szoku jak bardzo to na mnie wpłynęło i jaki szok wywołało w mojej psychice. Teraz od czasu do czasu wącham stare perfumy. Uczucie lepsze niż bycie na haju;)
ja tam czuje nostalgie nawet do rzeczy orzed 2 lat
rel
Cieszę się, że jednak coś steruje moim życiem, bałem się, że to tylko swobodne spadanie.
Gry, piosenki, momenty z życia, szkoła, bliskie osoby które odeszły, pierwsi przyjaciele z którymi nie mam już kontaktu i wiele wiele innych rzeczy wywołuje u mnie nostalgię
U mnie największą nostalgię powodują piosenki, które słyszałam często za dzieciaka. Nie ważne czy to rap, którego słuchał mój starszy brat, czy popowy numer lecący z radia. Do teraz słucham "pump it up" Danzela jak mam gorszy dzień, a kiedy przeglądając tik toka trafię na piosenkę której nie słyszałam 12 lat, to aż się ciepło na serduszku robi.
ze względu na nostalgie do denzela tak bardzo ulubiłem ja sobie numer Kabe z nim
U mnie poziom nostalgii wystrzela na maxa do góry kiedy tylko widzę/słyszę rzeczy związane z takimi wydarzeniami jak np. mundial 2010, euro 2012, mundial 2014 i wszystko co wokół tego się działo. Wspaniały okres mojego dzieciństwa, nie zapomnę go nigdy :)
Mundial 2014 to było coś
puszczeniem ukrytego krzyku w mieście w tle wywołałeś u mnie nostalgie
Same, a szukałem właśnie co to był za numer, pozdrawiam
wpadam w nostalgiczny stan, gdy myślę o okresie, gdy byłam młodą nastolatką . Był to najgorszy czas w moim życiu pod względem zachowania oraz otoczenia. Mimo to czuję nostalgie do tamtych miejsc, ludzi. Czuje dużo negatywnej energii do osób z tamtych lat a mimo to z moją przyjaciółką raz na jakiś czas wspominamy o tym i czuję w jakimś małym stopniu tęsknotę mimo, że codziennie dziękuje bogu, że już się nie znamy.
dooookładnie to samo czuje, idealnie opisane
Również odczuwam to samo
Emocje nie muszą być pozytywne żeby wzbudzać nostalgie, wystarczą silne emocje
Intro z Barbie 12 tańczących księżniczek i piosenka z kod lyoko to dla mnie tak niesamowity poziom nostalgii, że za każdym razem gdy je słyszę mam dreszcze i ochotę płakać. Całkiem podobnie jest też z piosenkami z anime banana fish, które obejrzałam rok temu po czym pogrążyłam się w głębokim smutku z którym radziłam sobie miesiąc. Owy miesiąc bardzo szybko stał się dla mnie bardzo nostalgicznym czasem i wracałam do niego myślami poszukując komfortu już po 3 miesiącach. Pokazało mi to, jak ważną rolę gra w naszym życiu smutek i że tęsknota za nim jest równie naturalna jak przy radosnych wspomnieniach:)
Wracając z Krakowa(tam gdzie studiuje) do mojego rodzinnego miasta, miałem objaw dziwnej nostalgii. Rok temu na wakacje wyjechałem do pracy za granice i to był ciężki okres, codziennie w drodze do pracy słuchałem 4 zawsze tych samych piosenek. Jadąc busem do rodzinnego miasta uznałem że chce wrócić do nich i złapała mnie nostalgia, mimo że nienawidziłem okresu bycia za granicą to jednak poczułem tą nostalgie, podchodzącą pod syndrom Sztokholmski.
Nostalgia? Cóż za piękny moment na dodanie odcinka. Jesień! Jesień powoduje u mnie to uczucie. Zapach. Zapach wilgoci, deszczu, lasu, grzybów i całej tej jesiennej mieszanki. Świat wtedy jakby spowalnia i wszystko jakoś tak wyjaśnień widać i umysł jest bardziej czysty. A po sercu rozlewa się to uczucie...
Dołuje mnie, że wymieniając rzeczy które robiliśmy po raz pierwszy między 10-20 rokiem życia pierwsze wymieniasz randki jakby to była najbardziej postawowa rzecz, poczas gdy ja niedługo 28 na karku a nigdy na rzadnej nie byłem.
kolejność przypadkowa! to kwestia dźwięczności słowa, nie chciałem zaczynać np. od sukcesów bo to trochę ogólne stwierdzenie.
Ja to od razu poczułem nostalgie gdy poleciał bit z ukrytego w miescie krzyku
Muzyka z czołówki "skins" wywołała we mnie przedziwne emocje.
ja sam odczuwam nostalgię poprzez playliste na spotify którą słucham i updatuje od około 6-7 lat. dzięki temu, patrząc na datę dodania utworu przypominam sobie tamtejsze emocje, co odczuwałem i jaki miałem życiowy etap.
rel! Ja co porę roku tworzę nową playlistę właśnie z tej pory roku i dodaję utwory, których akurat intensywnie słucham. Dosłownie wracają obrazy i wspomnienia, mimo, że stosunkowo nowe wspomnienia, to już zaczyna pojawiać się nostalgia - tworzę te playlisty od lata 2021 i już w tych kawałkach z pierwszej playlisty nostalgia pojawia się totalnie
Wiele rzeczy wywołuje u mnie nostalgię. Kiedy powiedziałeś o tym, że nostalgia ma nam pomóc, w uświadamianie sobie z sensu życia to jakoś tak wszystkie te rzeczy, do których mam sentyment połączyły się w całość. Herbata pita na balkownie w jesienny wieczór, która przenosi mnie w czasie do innych momentów z życia, gdy łączyłam ten gorący płyn z chłodnym powietrzem wieczoru, czy to jesienią patrząc na zachód słońca podkoloryzujący kolorowe liście na takie kolory, że tworzyo się złudzenie innego,magicznego świata...Czy to zimną, kiedy zwinięta pod włochatym kocem patrzyłam za okno na padający śnieg, będąc wdzięczną, że w ten mroźny dzień nie muszę stać na przystanku i czekać na spóźniony autobus. Pierwsze chwile kontaktu z ciepłymi promieniami słońca zawsze przywołują mi wspomnienia tego jak wyglądały kiedyś wiosny i lata. Jak wybuch kwiatów na kwitnących roślinach, a później mnogość owoców w przydomowym "sadzie". Tęsknię za spędzaniem całych dni na zewnątrz w ogrodzie, pełnym ciekawych i pięknych miejsc do odkrycia. Zapach skoszonej trawy odpręża mnie,bo po koszeniu o niczym innym się nie marzy-jak o tym, żeby usiąść wreszcie i napawać się równo przyciętm trawnikiem. Zapach książek z żółtymi kartkami przywołuje godziny spędzone w cichej i ciepłej bibliotece, pełnej tej specyficznej aury... Jakiejś tajemnicy. Lampki z ciepłym światłem zawsze sprawiają, że czuję się jakbym żyła w filmie z jakąś przyjemną, spokojną historią. Od razu przyjemniej się robi ma sercu, kiedy się wieczorem takie zaświeci. Jest wiele takich rzeczy. I wszytkie łączy jedno... Najszczęśliwsza w życiu jestem wtedy kiedy doceniam to co mam, kiedy zauważam piękno świata jaki mnie otacza i kontempluje to, żyjąc chwilą-po proso tu i teraz. Tylko ja i refleksy słońca na trawie. Tylko ja i ciepla herbata rozgrzewająca ciało.Docenianie małych rzeczy wypełniających życie - tworzy je pełnym i szczęśliwym.
A ja tak mam z muzyką.
Zawsze w życiu towarzyszyla i nadal towarzyszy mi muzyka w każdej chwili z wyjątkiem snu. Pewne utwory które leciały akurat w sytuacji gdy byłem skrajnie szczęśliwy gdy tylko poleca z słuchawek dzisiaj od razu przywołują nostalgiczne wspomnia i taka nieuzasadniaona tęsknote za tym co było kiedyś. Choć w tej kwestii dominują głównie pozytywne emocje gdyż mam tendencje do wymazywania z pamięci przykrych wspomnień to potrafianmi również polecieć łzy do pewnych kawałków.
nie wiem czemu największą nostalgię czuję do pierwszego semestru studiów, był to dla mnie depresyjny moment i na samych studiach czułam że nie mam nikogo bliskiego, a jednak jak słucham muzyki, której wtedy słuchałam, to stwierdzam, że był to dla mnie muzycznie najlepszy moment; a przecież było to tylko 3 lata temu
Największe poczucie nostalgii wywołują u mnie te rzeczy, które miały wpływ na mój rozwój, które ukształtowały moją osobowość. Zazwyczaj sa to filmy lub osoby które miały na mnie największy wpływ lub po których coś we mnie zostało i w pewien sposób coś ukształtowały co bardzo doceniam. Dały mi coś czego nie potrafiły dać "najbliższe/najważniejsze" osoby w moim życiu.
Ja czuję nostalgię do życia na zachodzie w latach 80 mimo że urodziłem się wiele lat później. Oglądając zdjęcia, filmy czy słuchając muzyki z wtedy mam uczucie jakby coś mnie ominęło bo powstałem za późno
Nostalgie wywołało u mnie urodzenie dziecka i spojrzenie na swoje życie z perspektywy upływającego czasu, dorastania, przemijania, dostrzegania głębszego sensu życia
Pamiętam moment kiedy podczas tej najsłynniejszej kwarantanny w 2020 postanowiłam z nudów obejrzeć sobie serial, który oglądałam w dzieciństwie. Mówię tu o Avatarze: legendzie Aanga. Wtedy nie wiedziałam jeszcze na jak nostalgiczną podróż zabierze mnie to dzieło. Coś co miało po prostu lecieć w tle do moich codziennych zajęć przerodziło się w coś niesamowitego. Okazało się, że ta kreskówka ma w sobie tyle moich wspomnień, że obejrzałam ją całą ledwie powstrzymując łzy wzruszenia. Dotarłam nawet do momentu kiedy znalazłam innych wtórnych fanów serialu, od których dowiedziałam się o istnieniu oryginalnym komiksów kontynuujących opowidzianą historię. W skrócie proszę się domyślić kto teraz ma ich kolekcję. Początkowo bardzo się tego nie spodziewałam, bo próbowałam już wcześniej zobaczyć choćby urywki tego co oglądałam w dzieciństwie, ale nigdy nie było u mnie takiej reakcji, nie mówiąc o tym że serial okazał się być równie dobry dla dziecka jak i dorosłego widza.
a ja mam nostalgię do kwarantanny 2020. Wszyscy w internecie myśleli wtedy pozytywnie, panowało ogólne dobre nastawienie pt. "patrz ile masz wolnego czasu, możesz wszystko!"; zamawialiśmy bubbletea, ramen i makarony do domu; bardzo dużo grałem w czołgi xd; miałem też takie jedno wyjście na rower, kiedy zgubiłem się na nim w Warszawie, ale w końcu się odnalazłem i było super; była wiosna; grałem w karty z moimi siostrami. Super bylo
Zawsze, gdy pojawiają się urywki z filmu "Auta" mam dreszcze, na całym ciele, to daje mi poczucie Nostalgii. Cudownie wspominam moje dzieciństwo.
Super film, wydany akurat w momencie w życiu w którym najbardziej go potrzebowałem. Ostatnimi czasy ludzie w okół mnie bardzo rzadko mają czas i chęci aby się zatrzymać - i głębiej zastanowić na temat tej egzystencjalnej bolączki jaką dla mnie osobiście jest nostalgia. Mam wrażenie, że najważniejsza w niej jest możliwość znalezienia odpowiedniego "ujścia", żeby nie tkwić w wiecznej tęsknocie i poczuciu, że już nigdy nie będzie jak kiedyś. Kiedy nie ma się z kim pokontemplować w tym temacie, a sztuka i innego rodzaju aktywności akurat nie wychodzą, to bywa ciężko.
Najmocniej rezonujące nostalgią wspomnienia jakie posiadam są otoczone starymi utworami trance'owymi i deep house'owymi. Pochodzę z miejscowości nadmorskiej, więc każde miłe letnie wspomnienie miało w tle atb - 9pm, ecstasy, utwory paula van dyka, armina van burena i paru innych producentów -dj'ów. Generalnie y2k z rodzaju futurystycznych wizualizacji muzyków z tamtych czasów bardzo silnie na mnie działa. Tym samym ubolewam, że aktualnie ludzie są zafascynowani y2k z rodzaju Avril Lavigne i pretensjonalnego pop punku, a nie emocjonalnych brzmień. Bez krytyki, to raczej osobiste upodobanie :)
27 września tego roku zdecydowałam się wytatuować słowo "nostalgia" i uważam to za dobry zbieg okoliczności.
Jako uczucie nostalgia ma dla mnie pozytywny i negatywny aspekt, najbardziej czuję ją przy muzyce, oglądając stare zdjęcia lub filmy i gdy odwiedzam miejsca w których dawno nie byłam. Jest taka jedna droga, otoczona z dwóch stron wysokimi drzewami, w każdej porze roku jest tam przepięknie. Znajduje się parę kilometrów za moim miastem, zaraz przy ogrodzie działkowym w którym kiedyś mój zmarły dziadek miał swoją działkę. Zawsze wszyscy dziwili się mu czemu jest tak daleko, skoro mieliśmy inną bliżej, ale patrząc na drogę do niej już wiem czemu. Ja po prostu czuję tam jego obecność, jakokolwiek to brzmi. Chwyta mnie taka nostalgia za czasami kiedy jeszcze odwiedzałam te drogę notorycznie. Uczucie strasznie słodko gorzkie bo boli mnie, że już go nie ma, a jednocześnie to miejsce, które wybrał pozwala mi go sobie przypomnać. No to teraz czas na oglądanie!
mocny ruch! to takie przyjemniejsze memento mori
Jak poleciała muzyka ze skinsow, to serce mi od razu zatrzepotało, bo poczułam nostalgię za czasami kiedy chciałam żyć życie jak w tym serialu i tak też czyniłam. To były piękne dni i noce, ale to był ich czas i cieszę się, że mam ten etap za sobą.
cudowny serial, przełomowy dla mnie
Nostalgią dla mnie - jest wspomnienie o starych znajomych z przed 5 lat z którymi nie mam kontaktu :(
Mialem ostatnio sen i pomimo tego ze byl dziwny gdy sieobudzilem przez okolo 30 min czulem nostalgie do mojego snu tak jakby ten sen byl moją przeszloscią dziwne
kiedyś tak samo miałem xd
Ja też ! Totalnie dziwne uczucie !
Słownik ortograficzny
Miałem tak samo. W tym śnie mialem taki cudowny dom...
za każdym razem nostalgię wywołują u mnie stare kreskówki i bajki, oraz moje stare zabawki, które do dzisiaj trzymam w szafie
to samo z książkami czy moimi starymi rysunkami
najgłębiej nostalgie czułam chodząc po okolicy gdzie się wychowywałam, gdzie poznałam pierwszych najlepszych przyjaciół, gdzie chodziłam z dziadkami na spacery, gdy przechodzisz obok bramy gdzie zawsze szczekal ten jeden pies ale już go nie ma
Paręnaście dni temu studio Battlenet wypuścił drugą odsłonę części gry Overwatch. Zgadaliśmy się z kolegami, aby zagrać w wyżej wymienioną grę, ponieważ wszyscy pamiętaliśmy jak dobrze grało się w pierwszą część. Mimo że ostatnio graliśmy w Overwatcha jakieś dwa lata temu, (co nie jest długim okresem czasu) to i tak fajnie było powrócić wspomnieniami do tej gry.
Odnośnie pamiętania rzeczy inaczej niż były. Od 12 lat pisze pamiętniki. Nie spisuje tam każdego dnia, to nie dziennik. Ale właśnie wydarzenia i przemyślenia które przysporzyły mi najwięcej emocji. Co jakiś czas zaglądam do starych zeszytów i czytam coś losowo. I ostatnio trafiłam na historię która dobrze pamiętałam... Otóż okazało się że wydawało mi się że dobrze pamiętam.... Conajmniej 70% było inaczej niż to pamiętałam, a dałabym sobie rękę obciąć za moją wersję. Więc totalnie się zgadzam z tym stwierdzeniem!
Słodko i pięknie
Największą nostalgię czuje odpalając heoresy of might and magic
aż usłaszełem tą muzyczkę z menu. oj chyba siądzie dzisiaj nocka
Jak dla mnie nostalgia łączy się z poczuciem bezpieczeństwa. Teraźniejszość budzi obawy o przyszłość. Gdy cofamy się do przeszłości, wiemy że "wszystko dobrze się skonczyło".
Ja czuję nostalgię praktycznie do każdego momentu który jest oddalony w czasie o miesiąc lub więcej wstecz. Choć są też niektóre wyjątkowo nostalgiczne, zazwyczaj starsze niż 3 lata.
Nostalgię wzbudziło u mnie oglądanie live'a multiego na którym wybierał najlepsze inteo z bajek dla dzieci. Przypomniały mi się beztroskie czasy dzieciństwa i piękny świat w tamtym wieku. Wydaje się, że wszystko co wydarzyło się jak byłem młody było leosze, chociaż to z pewnością zakłamane uczucie.
wg mnie jestem sentymentalistą z czego bardzo się ciesze, ostatnio przez dlugi okres czasu mialem flashbacki i nagle randomowo przypominaly mi się momenty z przeszlosi, powalona akcja ale fajna
nostalgie u mnie powoduje zapach powietrza zima, czuje wtedy jakbym byla u babci
Byłem harcerzem przez dość krótki okres, około półtorej roku, jednak klimat który temu towarzyszył ciężko będzie podrobić gdziekolwiek i jakkolwiek. Za każdym razem gdy widzę ognisko to lub pewne miejsca to przypominają mi się momenty które miały niesamowity klimat. Chociaż że zostawiłem przeszłość za sobą, wspominanie tamtych momentów to zawsze piękna chwila.
U minie nostalgię wywołuję deszczowa pogoda oraz oglądanie miejsc do złudzeń przypominających te które oglądałem będąc młodszym
U mnie nostalgię przywołuje dawne miejsce zamieszkania , miejsce w którym spędziłam beztrosko najlepsze lata życia . Łąki ,świerszcze , szumiące zboża, strumyki ,psy , prażące słońce. Jednym słowem dzieciństwo na wsi zdała od większych skupisk ludzi. Wtedy wszystko wydawało się takie kolorowe
Zdecydowanie stare piosenki ktore jakims sposobem utkwiły mi w glowie, sluchajac ich czuje powrot lat dorastania gdy bylem naprawde mlodym chlopakiem
Masny: "Kim jesteś?"
Mój mózg: "Jestem zwycięzcą" 🤯
DZIAŁA!!!
Przez długi czas borykałem się z nostalgią do czasów kiedy w zimę dwa lata temu dużo nadużywałem alkoholu i wydawało mi się z perspektywy nostalgii że wtedy było fajnie a teraz to już nie jest fajnie. Teraz już ten temat przepracowałem w głowie i mam świadomość, że pamiętam tylko część emocji jakie wtedy przeżywałem a np. fakt zerwania z dziewczyną który był jednym z głównych powodów nadużywania alkoholu i dużej ilości imprez mój mózg wyparł. Teraz staram się definiować co dokładnie mi w tamtych etapach życia dawało szczęście i stosuje to w życiu teraźniejszym. Także staram się teraz świadomie budować swoje wspomnienia zamiast bezmyślnie wlewać je do umysłu
Najbardziej "nostalgiogenne" emocje wywołują u mnie przedmioty, które wiążą się z moją byłą. Ostatnio sprzątając mieszkanie znalazłem nasze zdjęcie sprzed blisko 4 lat z fotobudki i miałem wrażenie jakby było to wczoraj.
Kojarzę Cię z internetu właśnie z "czasów abstra", na Twój kanał trafiłem parę tygodni wstecz. Trochę szkoda, że tak późno, ale nieważne. Chciałem Ci powiedzieć, że robisz kawał dobrej roboty i z przyjemnością oglądam twoje materiały. Wszystkiego dobrego !
Pamiętam jak od dawna nie grałem na konsoli w minecraft (2lata lub3) dziś go włączyłem kiedy włączyłem stary zapis gry i usłyszałem tą relaksującą muzykę od razu się rozpłakałem przez głowę przeleciały mi najmilsze wspomnienia z dzieciństwa : bawienie się z rodzicami zabawkami, najlepsze zabawy na dworze i stare kreskówki które kochałem. Ostatnio rozdarł mnie fakt że 2018 był 5 lat temu moi rodzice też się zestarzeli ale mam nadzieję że kiedyś znowu się z nimi pobawię niestety czas się nie zatrzyma i trzeba iść dalej ale czasem polecam powspominać nawet jakby miało to skutkować płaczem. Ja nadal mam nadzieję że kiedyś te zabawy z rodzicami, zabawy na podwórku wrucą ale doceniam to co mam cieszę się że mam takie wspaniałe wspomnienia
Za czasów gdy byłem jeszcze w zerówce obserwowałem jak pierwszo klasisci biegna na obiad na przerwie, później oczywiście robiliśmy to samo po opuszczeniu zerówki. Po 7 latach jak się wybrałem z kolegami do tej naszej starej szkoły akurat trafiliśmy na przerwe obiadową. I co najlepsze dalej wszyscy z klas 1-6 (czy teraz 1-9 nie wiem jak już to tam wygląda xD) dalej biegli jak szaleni na obiad, uczucie którego doznałem na pewno mógłbym nazwać nostalgia, aż się cieplutko na serduszku zrobiło.
Wracając do domu nie założyłam jak zazwyczaj słuchawek, bo postanowiłam być bardziej obecna w swoim życiu i przestać się tak bardzo zamykać w swojej głowie, idąc moim miastem, patrząc na ławki, sklepy, chodniki, miejsca, wręcz uderzały we mnie wspomnienia spacerów, spotkań, jakiś momentów z życia, tych szczęśliwych jak i tych mniej, wywołało to uczucia które chyba są nostalgią (zaraz się dowiem;) ) Zorientowałam się, jak dużo zmienia się w moim życiu i jak szybko czas leci
Odczuwam nieustanna nostalgie w strone tych "lepszych czasow" mimo ze jestem za mlody zeby takowe lepszy czasy miec juz za soba, szczerze mowiac powiedzialbym nawet ze mnie to martwi
Ile masz lat?
@@jazzgot6786 18
Moją nostalgię za czasami stalinizmu wzbudził wąs Masnego
Niesamowite jest dla mnie to, że każdy taki twój film jest jak pełnowartościowa książka z pełnym odnośnikiem do źródeł i jeszcze własną hipotezą, a powstaje ich tak dużo. Szczere propsy ode mnie za tak wielki dobytek!
Purble place to dla mnie inny wymiar nostalgii
Oohhhh my goooood yessaaa
O takkk
Osobiście nostalgie najbardziej odczuwam w momencie kiedy jest piekny sloneczny wakacyjny dzien i slucham nute Kendricka "bitch don't kill my vibe", która przywołuje mnie do pewnego okresu w życiu
często czuje nostalgie nawet do rzeczy które nie były jakos bardzo dawno
Stare kreskówki Cartoon Network to nostalgia!
Zawsze jak oglądam stare nagrania z TV to przypomina się moje dzieciństwo, tak nawiasem zostałem fanem reklam głównie z nostalgii - szukałem kiedyś reklamy jednej gazety która mnie przerażała za dzieciaka i zacząłem oglądać mnóstwo nagrań co zaczynało mi przypominać dzieciństwo też dlatego zacząłem świadomy sen ćwiczyć bo chciałbym chociaż w snach móc wrócić do tamtych miejsc teraz jedynie mogę na Google Maps.
czuje wielką nostalgie jak widzę że dzieciaki z mojej podstawówki są w Gdyni na Odyseji umysłu, jak byłam w ich wieku czułam że podbijam świat biorąc udział w tym konkursie
Niezwykle dobrze działającym rozwiązaniem, które wywołuje nostalgię jest zakładka w aplikacjach ze zdjęciami pokazująca wspomnienia z tego samego dnia w różnych latach wstecz. 'rok temu' 'dwa lata temu'...
Intro z kreskówki "Łebski Harry". Mega czuje do tego nostalgie.
Może to dziwnie zabrzmi ale najbardziej nostalgiczne są dla mnie czasy szpitalne i sanatoryjne. Od urodzenia choruje onkologicznie, w dzieciństwie czułem się nierozumiany przez rówieśników i społeczeństwo. A w czasach pobytów w szpitalach po raz pierwszy czułem się rozumiany.
u mnie nostalgie wywoluje pamiec tego czasu bez czasu, zanim stalem sie Danielem, czasu bez czasu, zanim oblepilem sie granicami i przekonaniami o sobie i roznych innych w zaleznosci od koloru, wysokosci i ubrania.Ale juz sobie przypominam i sprowadzam do do Teraz.
Mega dobry odcinek, dużo danych, ciekawych informacji opartych o badania i zabawne, nostalgiczne wątki. Uwielbiam ❤️!
U mnie nostalgia wzbudziła sie dosc niedawno bo jakos 2 lata temu. Proste zobaczenie w internecie odcinka mojej ulubonej bajki za dzieciaka- ,,Code Lyoko'' i ta sama nostalgia popchnela mnie do obejrzenia jej jeszcze raz i powiedzmy że przekonałam sie jak bardzo nostalia może popchnąć nasze wspomnienia w niesamowitą strone. Nie powiedzialabym że bajka ta jest zła, jest przeciętna ale daleko jej do ,,najlepszej bajki jaką kiedykolwiek widziałam i nic tego nie zmieni'' jak to uważałam do niedawna.
2012 jest dla mnie rokiem szczególnie mocno nostalgicznym, bo to na przestrzeni tego roku toczyła się większość mojego pierwszego roku studiów i początek drugiego. Totalne wywrócenie życia do góry nogami względem życia w liceum i mieszkania z rodzicami w rodzinnym mieście. Pierwsze sesje egzaminacyjne, pierwsze juwenalia, pierwsze przyjaźnie studenckie :)
Dla mnie bardzo nostalgiczne są fajerwerki oglądane co roku przypominają mi się wszystkie miejsca gdzie w poprzednich latach też je widziałam plus ta nuta smutku że tamto nie powroci chociaż nie chodzi strikte o ich symbol same w sobie po prostu jakoś tak mnie łapie nostalgia
U mnie nostalgia stała się chyba jakąś chorobą od jakiegoś roku nie ma dnia żebym nie tęsknił za przeszłością
Gdy przypominam sobie chwilę z osobami które już nie żyją
O nostalgie regularnie mnie przyprawia zapach jesieni, jest taki okres w roku gdy liście spadają i taki charakterystyczny zapach jest o poranku. ostatnio rzadko to czuje ale i tak regularnie
podobno zapachy działają najmocniej!
Jedna z najwiekszych nostalgii były tripy na wies do znajomych, z ktorymi juz nie mam zadnego kontaktu. Jestem z miasta wiec nie znalazlam za bardzo wypadow rowerowych, ognisk, chodzenia po lesie itd. Tam odnalazlam istna sielanke. Moja dusza tego potrzebowala, niestety wraz z koncem znajomosci, skonczyly sie małomiasteczkowe klimaty. Do tej pory(minely 3 lata) jak zamykam oczy i chce pomyslec o czyms milym, wspominam sobie tamte czasy, spiewanie przy ognisku i dowcipy, tamte twarze. Byl to bardzo mily okres w moim zyciu.
O Jezu jaka cudowna czołówka z kumpli
Akurat dziś czułem dużą nostalgię za uczelnią jaka była przed pandemia w ostatnim czasie bardzo często czuję niesamowicie dużą nostalgię z okresu 3-6 lat temu za jeżdżeniem samochodem wyścigami pierwszymi miłościami, bardzo pozytywne wspomnienia które ciężko powtórzyć w tym samym klimacie ciężko się dorasta... Co do uczelni to prawdopodobnie przez pandemię i teraz po powrocie przypomina się 1 rok i nowo poznawanii ludzie i otoczenie z każdym dniem powiedzenie rodziców "kiedyś to było" nabiera większego sensu ....
U mnie najwieksza nostalgie powodują spotkania z bratem (jesteśmy dorośli, mieszamy w innych miastach, rzadko sie widujemy). Zaczynamy wspominać jakieś rodzinne wyjazdy, pierwsze imprezy (tak to on pokazał mi jak palic papierosy), cytujemy filmy i bajki z dzieciństwa i mamy taka masę inside joke'ow, ze dla kogoś z boku nasze rozmowy nie trzymają sie kupy.
Nostalgia to bardzo ciekawy temat, szczególnie w tak osobliwym dla mnie czasie jak ten. Właśnie skończyłem liceum, wszyscy moi znajomi wyjechali na studia, ja zostałem w rodzinnym
mieście. Nocny spacer przywołał wiele wspomnień i wywołał nostalgie..
Myślę, że czasem nostalgię wzbudza u mnie dzieciństwo. Ale takie totalnie początkowe, kiedy jeszcze nie ogarnianiem za bardzo co się wokół mnie dzieje, byłem mimo wszystko dość wtedy dość szczęśliwy i nie miałem wielu zmartwień. Ale myślę że to tylko do 4-5 roku życia. Wtedy jeszcze nie znałem tak dobrze swojej rodziny i wydawało mi się, że to świetni ludzie. Z radością na święta wskakiwałem pod choinkę i rozdawałem im prezenty. Więc myślę, że to był taki najbardziej beztroski czas w moim życiu, pierwsze kilka lat.
Później jednak już było coraz gorzej, zacząłem ich poznawać i odkrywać, że jednak nie wszyscy są tak fajni jak mogłoby się wydawać.
A teraz im jestem starszy tym chyba znów powoli zaczyna być coraz lepiej
Jak radzicie sobie z nostalgia za pierwsza miloscia bedac juz w innym zwiazku
U mnie nostalgię przypominają mi wszystkie żeczy z dziećnstwa np. muzyka, gry przeglądarkowe, podwurko i szkoła.
Nostalgię u mnie powoduje widok znajomych z okresu podstawówki. Kiedyś małych gówniarzy, bijącymi się patykami, dziś kończącymi studia i zakładającymi rodziny dorosłych.
2:16 nuta Pezeta wywołuje u mnie nostalgię
U mnie nostalgię wywołuje dosłownie wszystko i męczy mnie tak średnio raz na 3 dni. I to tak wszystko wszystko, jakikolwiek zapach, widok (łącznie z rzeczami które widzę czasem pierwszy raz na oczy) itd. i nie odnosi się to tylko do starych wspomnień, ja czuję nostalgię nawet do rzeczy sprzed kilku tygodni. Chyba nie powinno tak być ale z drugiej strony rzeczywiście nie mam lęków egzystencjonalnych i czuję, że mam bardzo dobrze rozkminione to kim jestem i jaki jest sens mojego życia na naszym ładnym kosmicznym kamyku więc powiedzmy, że ma to jakąś zaletę
chyba jesteś przykładem z filmu! witam w klubie
19 Lipca 2022 piękny dzień
Pozdro jeśli to czytasz
Nostalgia jest bardzo silna w przypadku płyt vinylowych :D. Łykają reedycje swoich płyt jak pelikany.
Dla mnie nostalgiczna jest muzyka 1D bo słuchałam ich w 2012/13 roku gdy chodziłam do gimnazjum. Nie miałam tam znajomych do czasu gdy odkryłam że 4 inne dziewczyny z klasy też ich słuchają. Zaprzyjaźniłyśmy się, dołączyłyśmy do chóru gdzie śpiewałyśmy ich piosenki, nawet na zakończenie roku wykonaliśmy ich cover "Forever Young" przed całą szkołą. Do tej pory gdy usłyszę jakąś ich piosenkę mam takie dziwne uczucie w klatce piersiowej. Kojarzy mi się z dobrymi wspomnieniami.
u mnie nostalgie powodują stare filmy na youtube, kiedy nie było ekip i tym podobnych, kiedy youtuberzy nagrywali nie w profesjonalnych studiach, tylko w swoich pokojach gdzie w tle było widać drzwi i meble,( w takich pokojach jakie ma każdy z nas ) albo filmiki "sezony" Zuzanny Boruckiej kręcone w mini studiu w jej pokoju w piwnicy, kiedy na youtube było mnóstwo tagów, pogadanek, a w haulach zakupowych najczęsciej pokazywali rzeczy z sieciówek, kosmetyki z rossmana, takie jak kupował każdy z nas, nie tak jak dziś jakichś drogich marek na które większość z nas i tak nie może sobie pozwolić, brakuje mi tego bardzo, bo to było takie znajome, codzienne, nie tak komercyjne jak dziś, oglądając takie filmiki mogłam się poczuć jakbym naprawdę rozmawiała z kolegą/koleżanką dziś niestety się to zmieniło
Ja czuję chyba największą nostalgie do osiedla gdzie się wychowywałem do moich pierwszych przyjaciół z którymi zabawa była świetna dobre parę lat ah.... Jak sobie pomyślę że to już nigdy nie wróci to chce mi się płakać
serial nieprzygotowani wzbudził we mnie nostalgię w stosunku do czasów liceum
U mnie nostalgię wywołuje muzyka Polki Dziadek (lato z radiem), przypominają mi się wtedy wyjazdy z dziadkami na łódkę, gdzie cały czas radio grało
Nostalgia najczęściej przejawia się u mnie, gdy myślę o sporcie który uprawiałem kiedyś - piłka nożna. Wspominam patrząc na puchary, medale i dyplomy. Taką szczególnie okresową nostalgie odczyłem dwa razy kiedy kończyłem pewien etap szkolny, mówię tu o zakończeniu roku gimnazjum oraz liceum. Odbiło się ode mnie wtedy to co zostało za mną i że nie wróci już nigdy.
Kiedy zaczynałam studia i przeprowadziłam się do obcego miasta, na słuchawkach non stop leciał album "Widmo" P83. Za 3 miesiące mam obronę i mimo, że było to tylko 3 lata temu, to mam wrażenie, że tyle się zmieniło od czasu beztroski, braku covida, niemartwienia się jutrem, że gdy usłyszę fragment tego albumu, świat się dla mnie cofa do 2019 roku i myślę sobie jak wszystko było prostsze.
Nostalgię wzbudziło we mnie zabawa w ciuciu babke ze znajomymi na placu zabaw ze zmienionymi zasadami, bo była sobie na placu wieża ze zjeżdżalnią, mostem, ścianką wspinaczkową i belką do równowagi położoną wzdłuż i wszystko było ze sobą połączone i trzeba było zchwytać przeciwnika i można było tak zwodzić przeciwnika że 30 minut mógł ktoś łapać. Przypomniałem sobie jak to jest zagrać w nieznaną ci gre i jak czerpać frajdę z poznawania czegoś nowego, jak to jest być głupim i niesamowicie ciekawy świata.(miałem ok 14 lat , teraz mam 17)
Ten tytuł mnie zaciekawił bardzo, aż musiałem kliknąć, oglądam ciebie od ponad roku (wiem ze to nie długo w całej historii abstra itd ale No) bardzo przyjemnie się ciebie słucha, uwielbiam założyć słuchawki i słuchać odcinka z zamkniętymi oczami, dobra robota stary
Mam 15 lat i nostalgie wzbudził we mnie moment w którym po 3 ciężkich latach walki ze złym otoczeniem używkami i depresja po raz kolejny musiałem się zmierzyć z problem i zorientowałem się ze problemy ciagle są te same tylko zmieniają się motywy i ich waga… zatęskniłem za tym gówniarskim życiem ale z uśmiechem na ustach pierwszy raz od naprawdę długiego czasu.
Ja ostatnio wspomniałam z nostalgią jak sie kiedyś surfowało po internecie, jak jeszcze nie było tak zaawansowanych algorytmów i cookies na każdym rogu :(
I były przeważnie same strony internetowe a nie aplikacje tak jak teraz! I kiedy co druga osoba prowadziła bloga/fotobloga...
U mnie największą nostalgię wywołuje myślenie o beztroskich czasach, gdy każde wakacje spędzałem z moim najlepszym przyjacielem w agroturystyce u babci.
To było nasze miejsce na ziemi, do którego wracaliśmy co rok. Teraz nie ma już ani takich wakacji, ani przyjaciół, ani babci :(
Jak widze gdzieś kreskówki, gry z mojego dzieciństwa to czuje nostalgię...
Odczułem największa nostalgie kiedy Microsoft wypuścił remastery gier age of empires i za każdym razem zachwyciłem się tym jakie te gry są cudowne, zagrywałem sie w nie kiedy byłem mały