Perfecte behandeling zou ijsbaden zijn. Niet geforceerd natuurlijk, maar onder begeleiding. Angstaanvallen zijn namelijk een resultaat van bepaalde trauma's diepgeworteld en het lichaam reageert daar op. De persoon heeft geen controle over zijn lichaam en gedrag. Niet alleen bij angstaanvallen, maar bij eigenlijk veel meer dingen zoals niet durven om uit de comfortzone te gaan, blijven houden aan een vaste structuur of situaties uit de weg gaan. Dat zijn allemaal overlevingsinstincten eigenlijk, omdat de persoon zichzelf in veiligheid wilt brengen. In de comfortzone willen blijven. Vaak onterecht, omdat er geen gevaar heerst, maar het is heel moeilijk om daar uit te stappen, omdat je mentaal niet sterk genoeg bent om controle terug over te nemen. Met onder andere ijsbaden moet je leren om terug controle te krijgen over je lichaam. Je autonome zenuwstelsel. In plaats van hyperventileren, moet je leren om rustig te blijven ademen alsof er niks aan de hand is. Dat soort oefeningen zorgen er voor dat je verbindingen in je hersenen aanmaakt dat je terug controle krijgt. Niet alleen met de kou, maar met alles. Met angsten, paniek etc.. Er zijn mensen die in 1 klap van hun psychose af zijn na een ijsbad en ik zelf heb 5 jaar lang medicijnen gehad voor autisme, door agressie aanvallen. Dankzij ijsbaden ook nooit meer nodig gehad, omdat ik controle over mijzelf leerde terug te krijgen dankzij de kou. Ik heb mij mentaal sterker gemaakt door training. Omgaan met prikkels met autisme valt te trainen, maar dat vergt ook fysieke training. Je moet je immers namelijk zelf sterker maken. Met alleen maar praten kun je misschien op den duur bepaalde gedachtes verwerken, maar je blijft even prikkelbaar als er weer een vervelend nieuwe situatie voorkomt in de toekomst en dan moet je weer opnieuw alle praatgesprekken voeren om dat nieuwe wat je hebt meegemaakt weer te verwerken. Dat heeft dus weinig zin in mijn ogen. Behandeling zou echt veel moeten bestaan uit fysieke training ook.
Perfecte behandeling zou ijsbaden zijn. Niet geforceerd natuurlijk, maar onder begeleiding. Angstaanvallen zijn namelijk een resultaat van bepaalde trauma's diepgeworteld en het lichaam reageert daar op. De persoon heeft geen controle over zijn lichaam en gedrag. Niet alleen bij angstaanvallen, maar bij eigenlijk veel meer dingen zoals niet durven om uit de comfortzone te gaan, blijven houden aan een vaste structuur of situaties uit de weg gaan. Dat zijn allemaal overlevingsinstincten eigenlijk, omdat de persoon zichzelf in veiligheid wilt brengen. In de comfortzone willen blijven. Vaak onterecht, omdat er geen gevaar heerst, maar het is heel moeilijk om daar uit te stappen, omdat je mentaal niet sterk genoeg bent om controle terug over te nemen. Met onder andere ijsbaden moet je leren om terug controle te krijgen over je lichaam. Je autonome zenuwstelsel. In plaats van hyperventileren, moet je leren om rustig te blijven ademen alsof er niks aan de hand is. Dat soort oefeningen zorgen er voor dat je verbindingen in je hersenen aanmaakt dat je terug controle krijgt. Niet alleen met de kou, maar met alles. Met angsten, paniek etc.. Er zijn mensen die in 1 klap van hun psychose af zijn na een ijsbad en ik zelf heb 5 jaar lang medicijnen gehad voor autisme, door agressie aanvallen. Dankzij ijsbaden ook nooit meer nodig gehad, omdat ik controle over mijzelf leerde terug te krijgen dankzij de kou. Ik heb mij mentaal sterker gemaakt door training. Omgaan met prikkels met autisme valt te trainen, maar dat vergt ook fysieke training. Je moet je immers namelijk zelf sterker maken. Met alleen maar praten kun je misschien op den duur bepaalde gedachtes verwerken, maar je blijft even prikkelbaar als er weer een vervelend nieuwe situatie voorkomt in de toekomst en dan moet je weer opnieuw alle praatgesprekken voeren om dat nieuwe wat je hebt meegemaakt weer te verwerken. Dat heeft dus weinig zin in mijn ogen. Behandeling zou echt veel moeten bestaan uit fysieke training ook.