Şahsiyet - Nasıl Olur Da Bir İnsan Hiç Tanımadığı İnsanları Kendinden Daha Çok Düşünür?

Aslında bazen hiç aklım almıyor, diyorum nasıl olur da bir insan hiç tanımadığı insanları kendinden daha çok düşünür? Sonuçta insan dediğin kendinden başka bir şey bilmez ki, düşünsün ötekini. Varsa yoksa kendi derdi, kendi acısı, kendi zevki. Hadi bilemedin, bir de anası babası, çoluğu çocuğu, eşi. Ama daha adını bile bilmediği bir başkasını ya da kendinden binlerce kilometre uzakta yaşayanı. Dip dibe yaşasa bile, kendinden olmayanı niye düşünür ki insan? Niye kıymet verir ki hiç bilmediği birine? Ona ne ki? Değil mi? Sana ne elalemden? Ama bazısı işte bir tuhaf oluyor. Diyor ki: ne kadar insan varsa bu dünyada, hepsinin derdi benim derdim. Hatta bilse de kimsenin onu düşündüğü yok, o yine de inatla hepsini düşünüyor. Sonra da ne oluyor? Bir gece, hiç tanımadığı birileri kapısına dayanıp çekiyor tetiği. Halbuki bu dünyada çoğu cinayette katil kurbanı şahsen tanıyordur, değil mi? Ama işte ne zaman ki insan hiç tanımadığı birilerini düşünmeye başlıyor, katili de hiç tanımadığı biri oluyor. Boşuna demiyorlar faili meçhul diye. Çünkü kurban tanımıyor ki katili. Katil desen o da kurbanı tanımıyor. Al buyur bir meçhul daha. Yüklersen koca gemiyi bu kadar meçhulle, nereye gidecek başka? Sen, ben, hepimiz içinde anca gideriz meçhulün dibine.