Chory związek, którego już nie uzdrowisz. Po czym poznać TOKSYCZNĄ relację?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 27 พ.ค. 2022
- Po czym poznać, że związek jest toksyczny? Jakie są sygnały ostrzegawcze, że Wasz związek się rozpadnie? Co zrobić, kiedy tak mocno ranicie się nawzajem?
Ludzie tkwią w związkach, w których ranią się nawzajem.
Po czym poznać taką toksyczna i wyniszczającą psychicznie relacje?
Po czym poznać, że tak bardzo oddaliliśmy się od siebie, że praktycznie nie mamy szans ponownie się do siebie zbliżyć, nie mówiąc już o powrocie do miłości.
Kiedy możemy powiedzieć, że związek jest toksyczny:
- jedna osoba bardzo mocno cierpi w tym związku
- obie osoby cierpią w tym związku, ale żadne z partnerów nie potrafi się do tego otwarcie przyznać (zamiatanie problemów pod dywan)
Aby jeszcze lepiej zrozumieć toksyczny związek, musimy najpierw określić, jaki związek możemy nazwać zdrowym:
- wzajemne zaufanie
- poczucie bezpieczeństwa
- szczera i otwarta komunikacja
- szczęście, szczera chęć przebywania razem, dobre samopoczucie
- równość w relacji, wymienność ról
W toksycznym związku:
- zazdrość, zaborczość, obsesyjna kontrola (chcę mieć Cię tylko dla siebie)
- lęk przed opuszczeniem, uzależnienie od siebie (np. finansowe)
- notoryczne kłótnie, kłamstwa, manipulacje
- dominują negatywne emocje, napięcie kiedy jesteście razem, stres, smutek, rozczarowanie, ciągłe pretensje i żale
- ktoś w relacji jest ważniejszy, tylko jedna osoba realizuje swoje potrzeby, życie w cieniu dominującego partnera
Życie w toksycznej relacji jest:
- po prostu smutne
- samotne - samotność w związku
- brak zrozumienia przez najbliższą osobę
- nie zaspokaja podstawowych potrzeb każdego człowieka (prawdziwa bliskość, szacunku)
Toksyczna relacja to bardzo często uzależnienie się od drugiej osoby:
- zależność emocjonalna - muszę z nim być, bo inaczej nie będę szczęśliwa
- sama sobie nie poradzę
- zaczynasz dostrzegać swoją trudną sytuację, ale nie widzisz sposobu, aby cokolwiek zmienić, aby się uwolnić i wydostać z tej pułapki
W toksycznym związku:
- jedna osoba krzyczy, a druga chodzi cichutko na paluszkach
- jedna osoba wymaga, a druga spełnia wszystkie wymagania (nawet jak nie ma ochoty)
Zdrowy związek nie ma nic wspólnego z zależnością emocjonalną.
Miłość nie ma nic wspólnego z uzależnieniem się od drugiej osoby.
Zapominanie o sobie, poświęcanie się całkowicie dla kogoś - to nie jest sposób na budowanie zdrowego związku.
Czy jesteś w toksycznym związku? Odpowiedz sobie na pytania:
- Czy w waszej relacji jedna osoba jest ważniejsza?
- Czy partner nie ma do Ciebie szacunku?
- Czy to ON decyduje o wszystkim?
- Czy ON wymusza na tobie pewne zachowania, nawet jak nie masz na to ochoty?
- Czy ON jest chorobliwie zazdrosny i najchętniej zamknąłby Cię w domu?
- Czy musisz go przepraszać nawet za kłótnie, które ON wywołał?
- Czy żyjesz nadzieją, że ON się w końcu zmieni?
- Czy tak naprawdę czujesz się nieszczęśliwa w tej relacji?
Toksyczna relacja jest pełna napięcia, smutku i manipulacji.
W zdrowym związku nikt nie czerpie przyjemności z krzywdy bliskiej osoby, w toksycznej relacji to coś zupełnie normalnego.
Dlaczego tak trudno jest się uwolnić z toskycznej relacji? - แนวปฏิบัติและการใช้ชีวิต
![[NV#356] 12 znaków, że związek się rozpada](/img/n.gif)
Życie jest naprawdę w naszych rękach. Jest takie powiedzenie: to nie ludzie nas ranią, to my dajemy się ranić. Stawiajmy granice i dbajmy o swoją psychikę.
Moich rodziców małżeństwo było toksyczne i obserwując ich nie podobało mi się takie życie. Obiecałam sobie, że w moim życiu nie pozwolę na takie historie. Dotrzymałam sobie danego słowa. Co prawda jestem po 50.tce i nadal sama, ale przynajmniej nie z toksykiem. Mam kontrolę nad własnym życiem. Nikt mną nie dyryguje. Nikt mnie nie kontroluje.
PS. nie jestem starą panną z kotem 🤪
Już nie jestem w toksycznej relacji ale odejście zajęło mi 25 lat i odebrało zdrowie.
Ja właśnie rok temu zakończyłam toksyczną relację i to, co mnie trzymało przy tamtym partnerze był strach przed samotnością. Moja samoocena była dramatycznie niska i myślałam, że nikogo już sobie nie znajdę. Poza tym byłam trochę jak ta przysłowiowa żaba, która nie zauważyła kiedy zaczęła się gotować. Taka toksyczność często nie objawia się od razu, ale stopniowo pojawiają się nowe zachowania i człowiek w pewnym sensie się do tego przyzwyczaja, nie zauważa tego, dopóki sytuacja nie zrobi się nie do wytrzymania. Kluczowe jest uświadomienie sobie, że w takiej relacji się tkwi i cieszę się, że nagrał Pan taki film bo może on pomóc wielu osobom 😊 Ja w końcu uświadomiłam sobie, że wolę być sama niż męczyć się w takim bagnie, zakończyłam to i jestem teraz nieporównywalnie szczęśliwa 😁
Tkwiłam w takim układzie wiele lat. Dokładnie tak jak Pan mówi z wszystkimi konsekwencjami. Od 3miesiecy po zerwaniu czuje się jeszcze gorzej. Moja samoocena jest teraz poniżej dna. Było źle i jest kolejny poziom niżej. Tym co trzymało mnie przy nim i nadal trzyma to , lęk przed samotnością. Paradoks, im bardziej starałam się być z nim, tym bardziej byłam samotna w związku. Teraz chce tylko przetrwać ten czas i nie zdechnąć z cierpienia. Zbieram siły . Kupiłam karnet na basen i codziennie pływam. Czytam. Wychodzę z domu do przyjaciół których prawie straciłam , marnując czas z toksykiem. Odkopalam nadzieję, że życie wciąż trwa. Przecież musi być lepiej ✌️ Pozdrawiam i dziękuję za to co Pan robi dla swoich słuchaczy . ☘️
przetrwaj .dasz radę .pomódl się.wejdz na kanał "wilczycą być"lub "soul gps" dużo dobrych podkastów nie cofaj się bądź wierna sobie.Mozesz być w dobrym związku tylko w to uwierz. absolutnie zacznij się cieszyć że swojej samotności ,wróć do siebie do tego czego potrzebujesz lepiej przytulić się do podus,ki jak do oprawcy psychicznego. powodzenia.
@@katarzynakrol9581 💪🌞
Pamiętaj dla siebie jesteś najważniejsza i twój dobrostan jest dla ciebie najważniejszy
@@Magdalena-rq8lk ☘️💪🌞
Łączę się z Tobą w cierpieniu. Jestem też w takiej sytuacji ale na pewno damy radę. Po każdej burzy wychodzi słońce. Pozdrawiam cieplutko
Wielkie dzięki panie Patryku za to co pan robi.
Dlaczego ludzie tak tkwią, z wyczerpania, z samotności, z braku zdrowego wsparcia od rodziny, ze współuzależnienia, bo zamiast wiać to analizują, szukają sposobów na poprawę czegoś czego nie da się poprawić, za każdym razem odbijają się od ściany i mimo siniaków w jakimś już oderwaniu się od siebie walą w tą ścianę dalej.
Brakuje wiedzy o tym czym jest zdrowy związek, zdrowa wieź, proszę o więcej w tym temacie, pozdrawiam.
Wyjście z toksycznej relacji jest trudne jeśli kogoś naprawdę kochamy i potrafimy mu przebaczać i akceptować jego wady, wtedy granica między tym co można przytrzymać a tym czego się nie powinno dopuszczać się zaciera. Przeszkadza tez nadzieja, że osoba którą polubiliśmy i się zmieniła kiedyś znowu będzie taka jak dawniej, nie będzie nas poniżać, wyśmiewać, robić przykrości. Niektórzy jednak nie potrafią kochać nikogo oprócz siebie tak jak osoby narcystyczne. Taki związek to równia pochyla, z której prawie nie ma ucieczki, bo z każdym dniem przemocy narcystycznej mniej w siebie wierzysz, że dasz radę sama bez tego wyniszczającego ciebie partnera.
Po 22 latach związku, 16 latach małżeństwa, czwórce wspólnych dzieci i 8 latach psychicznego znęcania się nade mną na szczęście sam odszedł. Ma już nową oczywiście „lepsza, młodszą, wspaniałą” z którą „ w końcu może być szczęśliwy” dla której potrafi być miły i uczuciowy. Ona nie musi słuchać : „ urlop był super, bo bez ciebie” ani ze jej praca jest nic nie warta, ani że nic nie robi mimo, że ogarnia cały dom z czwórka dzieci, etatem w pracy i studiami podyplomowymi i to jeszcze w obcym kraju i obcym języku. Wszystko bylo za mało, za słabo, niewystarczająco dobrze, obwinianie, osądzanie, kpienie z każdego błędu w obcym języku, szydzenie ze mnie przy dzieciach, podważanie mojego zdania. On przecież byl super we wszystkim, nie to co ja. A na dodatek według teściowej to ja „ straszna” wywoływałem w nim nadciśnienie i inne choroby, a u naszego syna problemy logopedyczne.
Bo przecież to we mnie był problem. Teściowa nawet sama umówiła mi wizytę u psychologa wcześniej wytlumaczajac psychologowi jaki jest ze mną problem. Co tydzień diagnozowała u mnie kolejne zaburzenia psychiczne posyłając mojemu mężowi artykuły mające to potwierdzać.
Myślałam, że to zły film z którego kiedyś się przebudzę.
Przebudziłam się jak odszedł bez słowa.
Jeszcze rok łudziłam się nadzieją, że zmądrzeje, ze doceni to co miał.
Nie docenił, za to docenił nową, młodszą „Du….” , która mu pomachała przed oczami. Bez problemów dnia codziennego, bez dzieci, mógł dalej tak jak wcześniej skupiać się wyłącznie na swoich zachciankach i potrzebach.
Ja nie mam moralności, która pozwalała by szukać mi nowego partnera. Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić.
Boję się kolejnych zranień.
Chciałam mieć po prostu szczęśliwą rodzinę i kochającego męża - widocznie oczekiwałam za dużo.
Wiem że jest Pani skopana ale mogę powiedzieć tylko tyle ALE Z PANI SILNA BABKA!!! I JEST PANI. NAJLEPSZA! PROSZĘ NIE DAC SIBIE NIGDY WMOWIC ZE JEST PANI GORSZA! BRAWO!!
Dziękuję za filmik przeszłam wszystkie etapy o których pan mówi dążąc do uzdrowienia związku wstyd i nadzieja trzymała mnie i przede wszystkim brak wiedzy w czym jestem po wielu latach i dzięki terapii oraz słuchania pana i podobnych filmików dzisiaj jestem wolna wyszłam z tego w związku
*wstyd i nadzieja* to mój los
Brak komunikacji i kontrola jest okropnie wyniszczająca ale nadzieja umiera ostatnia
w zwiazku z toksykem nie ma czegos takiego jak nadzieja ;-)
To wynika z naszego dzieciństwa, które też było toksyczne. Nie kochali nas rodzice i wiemy, pamiętamy jak się wtedy czuliśmy. Gdy jest brak miłości, szacunku, zrozumienia w naszym związku, to my juz znamy te emocje z dzieciństwa, nie przeszkadza nam to, bo na takiej podstawie wzrastalismy. Dlatego w tym tkwimy, bo to jest nam znane. Ktoś, kto miał kochających, dobrych rodziców od razu pozna, że cos nie gra w tym związku, on mnie nie kocha i nie szanuje, więc odchodzę i szukam zdrowego człowieka do relacji.
I zanim się zorientujemy czterdziestka puka do drzwi, ale lepiej póżno niż wcale
Niekoniecznie, moi rodzice nie są toksykami, za to dziadkowie byli
A wszyscy dziadkowie byli toksyczni? Czy tylko ze strony mamy lub taty
@Ne Na z jednej strony
Dokladnie. Moja matka byla toksyczna do ostatniego oddechu. Toksyk nigdy sie nie zmieni, nie przeprosi..
Zawsze byla moja "wina".
2 rozwod 😢 A po 45 r wierzylam ze nareszcie uloze sobie zycie. Iluzja. Mam abonament na toksykow. Nieswiadomie oczywiscie. I to jest dramat takich osob z toksycznych rodzin.
Pan doktur mial dokladnie zachowanie mojej matki ! Nie jestem juz w stanie dac komus moje zaufanie. Za duzo przeszlam.
Bardzo dobrze przedstawiony temat. To prawda, że w takim związku nie ma zaspokojenia ludzkich podstawowych potrzeb. Ale tkwienie w takim związku sami sobie wybieramy. Osoby takie nie mają poczucia, że są ważne. Bo dla samych siebie nie są ważne. Poświęcają się dla drugiej osoby. Niestety to się bierze z domu rodzinnego. Domu, w którym dziecko było nieważne, było ustawiane przez rodzica czy rodziców, zmuszane, krytykowane itd. Podcięte skrzydła nie dają możliwości latania w dorosłym życiu. Niestety nie. Dziękuję za ten temat i szczegółowe jego omówienie. Wyszłam z toksycznej relacji - to ja byłam tą co ustępowała. Jestem z domu z despotyczną mamą, która zmuszała do takiego zachowania jakie jej odpowiadało, było po jej myśli. Kontrolowała i wytykała, także wyzywała od najgorszych. Niestety. Ojciec był, ale był bierny. Dla swojego świętego spokoju. Taki dom nie przygotował mnie do zdrowego dorosłego życia. Wyszłam z toksycznego związku po 13 latach. Nie mam żadnego kolejnego związku. Zbyt lękowo reaguję bo boję się stracić tej wolności i niezależności, którą obecnie mam. Wiem ile mnie zdrowia i czasu kosztowało wychodzenie z tej emocjonalnej huśtawki nieudanej relacji. Nie chcę takiej powtórki. I to mnie blokuje przed kolejnym związkiem. Pozdrawiam Pana serdecznie i dziękuję za tematy poruszane w filmikach. To co Pan mówi mi dodaje otuchy.
Panie Patryku, bardzo Panu dziękuję. To wspaniałe filmy. Pomagają nam uporządkować wiele rzeczy. Zauważyć co się dzieje. Bez tego ani rusz. Jest to piękna misja, i bardzo potrzebna.
W moim przypadku nie potrafiłam wyjść z tej relacji, ponieważ przypominały mi się miłe chwile i wspomnienia będąc razem, robiło mi się żal partnera, że go zostawiam, a on pochodzi z rozbitej rodziny, jak on wyczuwał, że chce odejść robił się dla mnie super dobry, przemiły, stawał się na krótki czas innym człowiekiem. W pewnym momencie czułam, że nie dam rady odejść, gdy powiedziałam mu kilka razy, że to koniec on chciał rozmawiać i te rozmowy trwały godzinami i przekonywał mnie mówił i mówił, a ja nie potrafiłam, się przed tym obronić i koniec końców zostawałam z nim bo już z braku argumentów i siły padałam na twarz... Mówił, że nie chce już żyć, sugerował, że się zabije, to było ponad moje siły... Właściwie tak naprawdę czekałam aż on się zgodzi rozstać ale to by nigdy nie nadeszło, trzeba było zakończyć to samemu i zarwać wszelki kontakt, w każdym razie po czymś takim płacze się tygodniami za czymś czego się nigdy nie miało... :-[ Wyszłam za niego za mąż, po jakiejś kłótni o bzdury sam się wyprowadził ostentacyjnie pakując , ale go już nie wpuściłam gdy chciał wrócić, jeszcze długa droga przede mną żeby się odbudować :'(
Toksyk w toksycznym środowisku czuje sie jak ryba w wodzie. Empata siedzi w tym, cierpi i próbuje to naprawić
Dokładnie tak
bo jeszcze nie rozumie, ze nie da sie naprawic i ze empatia nie zawsze jest dobra.
Tyle że tego nie da się naprawić..Nawet gdyby to był ocean empatii.. Wiem, bo też to przeżyłam..
Jedyne co mogę napisać tutaj to chwała Panu za to co Pan robi tymi nagraniami. Dziękuję za Pański kanał - jest bardzo potrzebny i[pożyteczny.
Dziękuję
Ja myśle że tkwimy ze strachu może nie przed samotnością a odpowiedzialnością za własne życie ponieważ jeśli całym naszym życiem zawsze ktoś kierował a teraz trzeba go wziąć we własne tance to nie wiemy co z tym zrobić, nikt nas tego nie nauczył 😢
Zgadzam się z Panem sama to przeżyła i od paru lat dochodzę dosiebie
Pozdrawiam
Tak trudno wydostać się z toksycznej relacji, gdyż z każdą chwilą stajemy się coraz bardziej uzależnieni. Żyjemy w złudnej świadomości, że jesteśmy kochani przez drugą osobę ( mimo wszystko), a po wielu latach tkwienia w toksycznej relacji boimi się samotności. Jednak przychodzi czas, kiedy nie wytrzymujemy tego napięcia i przychodzi myśl " spokój ponad wszystko". Mamy dość. Wysłuchałam Pana wykładu i pytań o toksyczność relacji. Na wszystkie odpowiedziałam twierdząco. Tak, żyłam w toksycznej relacji przez 36 lat. W końcu znalazłam w sobie siłę, aby przerwać ten chory łańcuch oskarżeń, zazdrości i podporządkowywania się na każdym kroku. Zrozumiałam, że to wcale nie jest ( i nie była) miłość ze struny ex męża, lecz jego egoizm, dla którego poświęciłam siebie. Od dwóch tygodni jestem po rozwodzie. Na razie żyję chyba z rozpędu. Ale mam pewność co do słuszności mojej decyzji o ucieczce z mega toksycznego związku. Teraz może być już tylko lepiej, tak sądzę. Nie poddam się i zawalczę o siebie, mimo dość podeszlego wieku. Pana wykład - to wypisz, wymaluj moje ( do niedawna) życie.
Jak Pani to zrobiła proszę o rade😢
To było bardzo trudne doświadcznie. Każda sytuacja jest inna i dlatego życzę Pani dużo wytrwałości.
Z przykrością stwierdzam, że "zdrowych" związków nie ma. Ważne jest dbanie o komunikację i mówienie o swoich potrzebach oraz oczekiwaniach albo postaramy się bardzo zrozumieć siebie, może poprzez terapie dla par albo będziemy wyć z samotności w pustym domu udając, że teraz to jest ok. Takie moje doświadczenie i przemyślenia całkiem dojrzałej osoby. Życzę powodzenia i odwagi w mówieniu prawdy.
Złoto, panie złoto. Wszyscy powinni sobie zadać te pytania.
dziękuję za film. daje dużo do myślenia. Moim zdaniem ciężko ułożyć ponieważ taka relacja to burza emocjonalna poniekąd uzależnia tak jak sporty ekstremalne dla adrenaliny.
Uwierzycie, że ja nie mam naprawdę takich dobrych, szczęśliwych, wesołych, radosnych, lekkich wspomnień z mężem. 32 lata dziwnego, ciężkiego, byle jakiego małżeństwa. Dużo by mówić. Narcyz. Ale już wie, że ja wiem.
1. Tak, musi być wszystko po jego myśli.
2. Oczekuje od nas szacunku, ale sam do nas szacunku nie ma. Potrafi okropnie się do nas zwracać.
3. Rzadko kiedy mogę o czymś decydować nawet suszarkę do naczyń muszę mieć taką jak on chce. Pamiętam jak zmieniłam na swoją, to tyle razy mi ją chował aż odpuściłam.
4. Zawsze wszystko jest moją albo dzieci winą, nigdy nie jego. On ma ZAWSZE rację.
5. Kiedyś myślałam,że się zmieni, ale już wiem ,że to nigdy nie nastąpi..
6. Tak, czuję się nikim, zerem. Często to słyszałam, i czuję się bezwartościowa osobą.
Do tego dochodzi sprawa finansowa, wszystkie pieniądze trzyma on niestety. Pozdrawiam zostaje u pana dłużej.
Proszę niech Pani pójdzie do pracy, obowiązkowo, to niezbędne. To da Pani chociaż trochę wolności. Dzieci urosną i jak będzią czegoś potrzebować Pani nie będzie im mogła tego dać. I wtedy one też będą cierpieć. Niech Pani na to nie pozwoli. Proszę popracować nad sobą - to Pani może zrobić już teraz. Niech Pani weźmie tą swoją suszarkę i wywali tamtą. Niech Pani powie twardo NIE. Będzie wrzeszczał to niech wrzeszczy, OLAĆ GO! Niech Pani powie BO TAK MI SIĘ PODOBA. i koniec. Pani ulega bo on wrzeszczy?? Nie wolno ulegać. Niech Pani też wrzaśnie sobie, może najpierw sama, a potem jemu. A jak on zacznie to niech pani też podniesie głos. Zaraz się uspokoi. Trzeba walczyć o siebie, nie dawać się. Jak się będzie rzucał niech Pani powie: no o co ci chodzi, przecież to zwykła suszarka, ja wolę taką i koniec. Jak mi ją wyrzucisz, posłuchaj dobrze, ja ci też wyrzucę to i tamto (jakąś ulubioną jego rzecz). I niech Pani mu wyrzuci tę jego rzecz. Zacznie szaleć?? No przecież mówiłam Ci że masz mi nie wyrzucać suszarki. Ty mi ją wyrzuciłeś =to normalne że ja też Ci wyrzuciłam. Następnym razem się dooobrze zastanowi zanim zaszaleje.. Od teraz tak będzie.
Jak Panu NIC nie zrobi i NIC. mu nie powie to Pani mu pozwala i to będzie wyłącznie Pani wina. Proszę powiedzieć NIE! Teraz i krzyknąć NIE!
@@annaanna-lk9wh Właśnie się buntowałam ale przestałam, bo moje słowo bylo niszczone, więc zaczęłam milczeć i nic się nie odzywać, udawać, że te słowa mnie nie ruszają, nie bolą. Nie chciałam też żeby dzieci słuchały tego wszystkiego, córka źle znosi takie kłótnie a ma 11 lat, i niestety mąż jej nie toleruje, ostatnio jej tak powiedział. Nie jest łatwo, jestem sama a on ma rodziców blisko siebie więc chodzi albo dzwoni i nagaduje na nas. A pracy szukam, bo mam dość proszenia się o podpaski...
@@malwinamalwina6177 Bardzo pani współczuję ale jest pani młodą osobą i proszę o siebie walczyć nie bać się drania.Ma pani prawo do wolności,szacunku, zaufania i zrozumienia z jego strony.Jesli on tego nie rozumie i nie potrafi darzyć pani miłością to uciekać jak najdalej i nie oglądać się za siebie. Ma pani dla kogo żyć.
Jestem chyba za słaba żeby zrobić taki krok. Już raz go zostawiłam, gdy znalazł sobie inną, ale głupia myślałam o dzieciach, to mam teraz.... Wtedy mieszkałam z rodzicami , a teraz nie chce do nich wracać, nie dlatego, że było mi tam źle, po prostu nie chce siedzieć na łasce u rodziców, jestem matką, dorosłą osobą, nie mogę obarczać swoimi problemami moich rodziców. Wychowali mnie, teraz powinni mieć spokój. Dziękuję panią za miłe słowa, bo już myślałam, że coś ze mną nie tak. Pozdrawiam
Czy zostać jeszcze kilka lat ze wzgledu na dzieci? Teraz jak juz wiem, że byłem powoli podgrzewaną żabą... Właściwie to odkąd zorientowałem się co sie dzieje, trafilem do psychiatry i psychologa i obejrzałem takie materiały jak Twoje to jestem o wiele silniejszy. Nie reaguję jak kiedyś, punktuję te zachowania ze spokojem i jestem mniej nerwowy wiec mam lepszy kontakt z dziećmi, którym też ze spokojem tłumaczę jak nie odzywac sie do drugiego człowieka. W odpowiedzi na WIECZNĄ krytykę odnalazłem w sobie bardzo wiele mocnych stron wiec ta krytyka po mnie spływa. Oręż został wytrącony i jest jakby troche spokojniej... zobaczymy co dalej. Co Cię nie zabije to Cię wzmocni 😁
Dzięki Panu dużo zrozumiałam i już inaczej patrzę na wzajemne relacje między ludźmi.
Dziękuję I pozdrawiam serdecznie.
To tak jak i ja
Doskonały wykład, pozdrawiam
Witam Pana doktora pozdrawiam serdecznie dziękuję ślicznie za super!!! wykład 🙂 W życiu potrzebna jest równowaga 😏
Ja odeszłam z takiego toksycznego związku. Dlaczego, to tak boli, skoro było złe. Było tak jak Pan przedstawił.
Boże jakie to prawdziwe co Pan mówi....współczucia dla tej nowej partnerki co go ma ,to samo miałam co Pan mówi, zawsze ja przepraszałam bo zachowania miał fochy było wszystko to co Pan mówi.
Znęcanie psychiczne działa w obie strony.
Bo jeżeli kobieta nie szanuje granic u mężczyzny to taki związek się rozpadnie wcześniej czy później.
Robienie po złości i na złość ( często to zauważam w działaniu kobiet) aby czuć się wyżej ponad partnerem, a powinniśmy być na równi.
Nie bronie mężczyzn.
Bo milczenie niczego nie wyjaśnia(można co najwyżej się domyślać o co te fochy z czym jest związane to milczenie).
Zamiatanie problemów pod dywan lub przemilczenie aby nie eskalować problemu.
Lepiej czasem się Pokłócić niż udawać, że problem(u/ów) nie ma.
U mnie z kolei tak, że probowalam uwolnic bylego partnera od toksycznej matki
Calymi silami go chronilam przed jej atakami
Sama zostalam poraniona
Stracilam zaufanie do siebie
Do niego
On wrocil do domu, stwierdzil ze tam jest jego swiety spokoj
Ja okrutnie cierpialam
Moje cialo jest w rozsypce
Straszne to jest
Plakalam piszac to… walczyc z tym aby wreszcie przez to przejsc
Dziękuję za kolejne nagranie☀️😘
Dziękuję za ciekawy wykład 🙏💚🌷🍀😊cóż powiem każdy z nas ma w sobie schematy z dzieciństwa które siedzą w nas głęboko, kiedy wchodzimy w relacje zabieramy ten schemat ze sobą, każda relacja zostawia ślad, dla mnie podstawa to dialog brak dialogu to i nie ma relacji, moja ostatnia relacja to było uzależnienie emocjonalne bombardowanie uczuciami, potem wypominanie że nie staram się wystarczająco, jak powiedziałam że nie pozwolę sobie na takie traktowanie, co się stało wymyślił kolejna wymówkę i zwiał od tak, został żal i rozczarowanie nic więcej, z biegiem czasu patrzę na to już inaczej, nie warto było dawać tej osobie mojego cennego czasu i moich uczuć, mojego serca, szanujmy siebie i miejmy odwagę pomyśleć o sobie i nie rozkminiajmy po co dlaczego ta osoba to robiła czy zrobiła, życie mamy jedno przeżyjmy je dobrze 🍀🍀🍀🍀🌷🌷🌷💚💚💚💚😊Dla mnie moja ostatnia relacja to było toksyczne, facet archiwizował nasze rozmowy, żeby mi potem przytaczać co mówiłam miesiąc temu, po co nie wiem 🤔, dla mnie brak szacunku to zabawa uczuciami a on się moimi uczuciami zabawił nie był szczery od początku i nie był lojalny, ciężko mi będzie komukolwiek ponownie zaufać, wiem nie wszyscy są tacy sami ale mimo to trudno jest, toksyk, manipulant pozostawia w nas głębokie rany
Jak je wyleczyć,czy wogule da się wyleczyć?
@@lucy6264 nie wiem czy się da wyleczyć te trany, jedno wiem że szkoda życia na gdybanie, nic nie da co by było gdyby, rany są w sercu i potrzeba czasu dużo czasu żeby się zagoiły sama to przechodzę już kilka miesięcy, staram się zapomnieć nie wracać, zdjęcia wszystko wykasowałam, usunęłam go ze znajomych na fb, bo tak jest lepiej mi się podnieść nie wspominać nie patrzeć na niego 😉
Po 10 latach mój toksyczny partner mnie zostawił dla innej kobiety
Mam 64 lata czuję się okropnie
On karal mnie ciszą wszystko była moja wina
Na koniec sms ze do mnie czyje wstręt
To on zniknął na miesiąc gdy miałam operacje piersi
Wrócił po sex ktorego odmówiłam I od tego momentu zaczęło się naprawdę rwać.....
Bardzo pomocny dla mnie jest ten przekaz od PANA
Bardzo dziękuję
Chciałbym mieć spełniona relację romantyczną
Mam za sobą 3 długie związki i dzisiaj wiem że były toksyczne
To wpływ mojego dzieciństwa I relacji z moim ojcem
Wiem że moja ostatnia relacja nie mogła dłużej tak trwać
Staram się wyciszyć i żyć normalnie ale brakuje mi sił
Pozdrawiam Pana SERDECZNIE
Nadal o nim
Zależność finansowa ,niepełnosprawne dziecko ,brak pomocy że strony rodziny
O co chodzi z tą "pomocą specjalistów"? Poszłam do psychoterapeutki. Dała mi się wygadać, nawet wypłakać. Potem ględziła, że jestem "piękna wewnętrznie". Zapytałam, czy to zostanie w tym gabinecie, to powiedziała, że czuła, żeby nawet nie notować. Na koniec milczała z minutę, patrząc na mnie. Przed wyjściem stwierdziła, że mam przyjść tylko wtedy, kiedy ja będę chciała. Szczerze to odebrałam to tak: raczej nie przychodź. Nie wierzę w gadki o "wewnętrznym pięknie". Nie pójdę do niej więcej. Pomoc "specjalistów" jest przereklamowana. Aaa..i jeszcze się upewniała, czy fakt, że mnie wysłuchała, mi pomógł. Że teraz jest taki spokój, takie uciszenie myśli. Co miałam powiedzieć? Potwierdziłam, bo wyraźnie potrzebowała uznania. Czy wszyscy psychoterapeuci tak postępują?
każdy związek jest toksyczny. w każdym jest miłość, zazdrość, zaborczość w większym lub mniejszym stopniu. Ci co szukają ideałów są na portalach randkowych od 20 lat 😆 Nie mówię oczywiście o jakiś skrajnościach bo od wariatów to się odchodzi po pierwszym sygnale który jest dość szybko .. po tygodniu? dwóch?
Dziękuję ❤🧡💛💚💙💜🤎🖤
Poznalismy się, facet chciał po miesiącu razem zamieszkać, po 3 chciał dziecko, nie zgodziłam się bo uważałam że to za szybko, zaproponowałam żebyśmy się lepiej poznali. Od tego momentu zaczął mnie krytykować, wszystko było źle, źle wyglądam, źle się ubieram, źle bo dużo pracuje, źle bo jestem cytuje ,,za bardzo niezależna i samodzielna,,
Czy to też ewidentny przykład toksyka??
Tak , ja miałam podobnie.
I to jak ! Trzeba zwiewac i to bardzo szybko.
Oczywiście ucieka jak najdalej i jak najszybciej🌹👍
na 100 procet tak wiej poki czas
Panie Patryku, ja już nie proszę, ja błagam... Jak uwolnić się od zemsty człowieka, który nie przyjmuje do wiadomości, że nie chcemy jego powrotu?
Duża łapka w górę
Mysle ze brak wiary w siebie.Ale moze tez lenistwo ,wygoda?
Każdy chce mieć szczęśliwe życie i szczęśliwy związek i budować piękna rodzine dla dzieci zwłaszcza jak ma się ich czwórkę. Chowa się egoizm do szuflady, robi się wszystko żeby było dobrze, poświęca się resztki siebie aby zadowolić innych z nadzieją, że to docenią. Ale nie docenią. Dzieci patrzą na zachowanie ojca, który pomiata ich matką, ignoruje ją, mówi jej przykre rzeczy i uczą się, że tak można, że matka jest nic nie warta. I dalej tkwi się w tym bagnie, bo jaka jest alternatywa? Mam zniszczyć rodzinę, odejść, wyprowadzić się od dzieci?
Przecież przysięgałem przed ołtarzem, on tez przysięgał, że mnie będzie kochał i szanował.
Wyprowadził się bez słowa, już ma inną. Ciężko się z tym wszystkim pogodzić. Chciałabym po prostu być z kimś komu ufam, kogo kocham i kto mnie kocha i szanuje zamiast mnie wykorzystywać do swoich egoistycznych celów. Nie wiem kto będzie chciał być z matką czwórki nieswoich dzieci. Jeśli kogoś poznam to będę według kościoła wielka grzesznicą. Mam wewnętrzne rozdarcie. Tęsknie za mężem mimo, że był toksyczny przeżyliśmy też wiele pięknych chwil razem. Jest mi trudno na to patrzeć jak traktuje nowa partnerkę. Jest tak inny niż był do mnie pod koniec naszego związku, że aż ciężko uwierzyć, ze to ten sam człowiek, który tak mnie psychicznie dołował. Wszystko jest trudne. Nie ma dobrego wyjścia z tej sytuacji ale nie chce być do końca życia sama.
Ciesz się dziewczyno że Cię zostawił może jest Ci przykro ale kiedyś powiesz że zrobił dobrze dla CIEBIE
Potrzeba terapii i znalezienie siebie. Sama wiesz ze toksyk to po co wracać aby jeszcze raz dostać po ,, glowie" życie spokojne jest piękne bez jazdy: miły, zły, dobry, niedobry itp.
To gra, jest "na ranę przełóż" dla swojej nowej partnerki do czsu aż ją dobrze osaczy.Później ze "złotej klatki" gdy się zorietuje bedzie jej trudno wyjść.Jeśli chodzi o Kościół to faktycznie nic nie mowia na temat toksycznych, przemocowych małżeństw i kobiet z nich wychodzacych.
Czy pan źył moim źyciem?wszystko prawda.
Pyta pan,dlaczego tak trudno wyjść z toksycznego związku?A co Pan myśli o braku finansowym aby pójść na swoje?Wiele osób żyje "obok siebie",tylko dlatego, że ma gdzie,taki kompromis z życiem.
Dokladnie taki jest moj zwiazek przez 18 lat!
A co zrobić jeśli jestem od blisko 40 lat w toksycznym związku, jestem tego świadoma ciągle się buntuje ale nie mogę go zostawić bo żal mi go. Zrobił z mojego życia piekło. Ciągle jest zazdrosny, szpieguje mnie. Jest zazdrosny nawet o partnera mojej córki, wymyślił że prawie nas zastał w sytuacji intymnej. Nie mówię nikomu o tym bo mi wstyd. Wymaga ode mnie uwagi, wymyśla jakieś choroby w które sam w końcu wierzy, ogólnie mam być jego opiekunką w każdej sytuacji. Jest wulgarny, agresywny, Mało rzeczy mnie już cieszy. Beznadzieja dla mnie bez wyjścia.
Z mojego doświadczenia toksyk nie jest zazdrosny a wręcz przeciwnie sam daje powody do zazdrości i gdy probujesz z nim na ten temat rozmawiać to robi z Ciebie wariata a z siebie ofiarę "chorych urojeń".
@@Akama13 Mój śledzi mnie nawet na ulicy i jeżeli ktoś się zatrzyma obk mnie albo jemu się tak wydaje wykrzykuje do mnie co ten ktoś ode mnie chciał. Ja mam prawie 60 lat A on 64....
Mój wymyślił mi gacha, mało tego abym przestała uczestniczyć w eucharystii wmawiał mi że podczas niej, zdradzam go z księżmi.Takie oszczerstwa bardzo ranią.
Ja nigdy nie byłem zazdrosny, ale się stałem. Żona zrobiła wszystko, żeby tak się stało. Od dwuznacznych słów, od niedomówień, od przebywania z niewiadomo kim. Wszystkie moje wątpliwości rozwiewała mówiąc tak szczerze: przecież wiesz, że kocham tylko ciebie, a ci koledzy to przecież stare dziady ... W efekcie jak zacząłem to sprawdzać, to wyszło jaka jest prawda. Oszukiwała nawet przed ślubem, a skończyło się jej 2 letnim równoległym związkiem. A niby była to taka wielka miłość między nami. Teraz wiem, że nad niektórymi ludźmi trzeba by było powiesić "satelitę", żeby mieć pewność że są w porządku. Po kilkunastu latach życia w kłamstwie, nie wierzę już nikomu.
Panie Patryku jak można wesprzeć pana kanał? Pana pomoc jest nieoceniona, dziękuję.
Można przykładowo tu: www.psychologianawynos.pl/wspieraj
Można też zapisać się do naszego Klubu Przyjaciół Psychologii i otrzymać ciekawy prezent powitalny :)
Dlaczego tkwimy w takich relacjach? Tkwimy, bo żyjemy z "ofiarą" naszych zachowań. To nam się wmawia, że to my rządzimy, że to toksyk realizuje nasze potrzeby a nie my jego. Poda na to dziesiątki przykładów bo on najchętniej nie robiłby nic. Nabierają się na to nawet psychologowie.
Tak mój oczekuje ode mnie abym wszystko zrobiła sama A on jeszcze to skrytykuje. On myśli że wszyscy powinni mu służyć bo on ma swoje lata i jest " bardzo schorowany "
Mój jest bardzo samowystarczalny i bardzo uczynny ale wszystko co robi ma mu przynieść określony efekt, taka uczynność z premedytacją.
Nabierają się psychologowie i ludzie ze środowiska które go zna ,potrafi się świetnie kamuflować.
Dokladnie, oni robią wszystko by nie być zdemaskowanym. On ma być idealny a jeśli nie to przynajmniej lepszy od Ciebie, nigdy nie załatwi sprawy która wymaga stanowczej postawy, bo jedyne na czym mu zależy to bycie "dobrym" także kosztem rodziny. Dobro rodziny się nie liczy, liczy się tylko jego wizerunek. To Ty w odbiorze społecznym masz być ta zła.
Wszystko wskazuje na to, że jestem w takiej relacji bo wiele rzeczy się zgadza.Wywołuje sprzeczki, po których mówi, że stać mnie na kogoś bardziej wartościowego. I to mnie każe podejmować decyzje czy mamy być razem. Kiedy chce podjąć decyzję,i to skończyć on po 2,3 tyg. chce powrotu. Tak juz było kilka razy. Wie, że przekracza granice.We mnie jednak budzi się żal. Żal cudownych chwil, ciała które lubię. I tego, że jemu też będzie tego brakowało. Chwilami jest cudownie ale te powtarzające się nieprzyjemne zachowania zastanawiają i zniechęcają. On tłumaczy, że tak ma albo, że ja źle to interpretuje. Żal mi go i siebie też.
Objawy wskazuja na zaburzenie osobowosci borderlain
@@tu3167 No to chyba niełatwo będzie się zrozumieć.
@@Anna-ob7tj Szczeze mowiac predzej mozna liczyc na wygranom w toto lotka
Witam
U mnie jest identycznie.
@@agata7065 Jedyne co mozna doradzic to szybka ewakulacje z takiego zwiazku poki niema dzieci bo pozniej bedzie jeszcze trudniej
Ja nie mogłam skończyć toksycznego związku ze strachu przed samotnością i ze strachu że bede samotną matką. Toksyk sam podjął za mnie decyzję, zostawił mnie. Moze sie kiedyś podniose z tego bagna
Zazdroszczę Ci.Moim marzeniem jest aby mój toksyk odszedł sam ale to niemożliwe
12lat schudłam pare kg.
Jak bym o sobie słuchała...
Nie mam zielonego pojecia a myśle o tym juź 4lata
Znam taki baaardzo toksyczny związek to związek bliskich mi osób.Nie mogę patrzeć jak ta kobieta niszczy tego faceta,dzieci i relacje z wszystkimi ludźmi
Może wyciagasz zbyt pochopne wnioski? Problem z toksykiem jest taki, że robi wszystko aby otoczenie w nim widzialo ofiarę.
@@Akama13 No wlasnie tak.jest kreacja siebie na ofiare
To tez nie jest argument bo w takich związkach obie strony czują się ofiarami. Toksyk nie kreuje się wprost na ofiarę, on raczej stara się przedstawiać siebie jako tego pełnego wyrozumialosci i poswiecenia i na tej bazie inni mają wyciągnąć odpowiednie wnioski. Toksyk nie wykrzyczy co go boli w obecności partnera bo jak ognia unika wszelkiej konfrontacji.
Muszę się zmierzyć
👍🌈🍀
lenistwo,dzieci,problemy zdrowotne
Byłam w toksycznym związku 4 lata.Odeszłam,minęło 6 lat od zerwania i te 6 lat to samotność,rozpacz i pustka.Myślę że jeśli w związku nie ma fizycznej przemocy i zdrady to należy w nim trwać.Samotność jest oprócz nieuleczalnej choroby najgorszą rzeczą jaka może spotkać człowieka.Uważam że tylko bardzo młodzi ludzie mogą pozwolić sobie na rozstania.
Witam, czy dobrze rozumiem ,że żałujesz odejścia?
Żałuję tak bardzo że oddałabym 80% życia które mi jeszcze zostało gdybym mogła cofnąć czas.Decyzja o rozstaniu była najgorszą decyzją jaką podjęłam.
@@rozafiolek3955 Jeśli był to toksyczny związek, (jak piszesz ),to skąd pewność, że byłoby dalej dobrze?Myślę, że w życiu najgorsze są wyobrażenia, o tym jak pięknie mogłoby by być. Akceptacja tego co jest ,pomoże nam przeżyć życie radośniej. Uważam z kolei, że nie ma gorszej samotności niż ta, będąc z drugim człowiekiem, gdyż wiele osób doświadczyło,bądź doświadcza takowej.Życzę wiele dobrych myśli:)
Nie mam żadnej pewności że dalej byłoby dobrze.Mam jedynie pewność że wszystko co było było lepsze od tego co jest teraz.Należy podejmować wszelkie starania żeby związek ratować,szukać porad,iść na kompromisy,itd.itp.Rozwiązania radykalne typu odejście,zerwanie,pownny mieć miejsce dopiero wtedy gdy wszelkie możliwe próby ratowania relacji zawiodą.A i nawet wtedy należy dobrze się zastanowić żeby nie stworzyć sobie większego piekła niż to w którym się było.Pozdrawiam serdecznie !
@Roza Fiolek uważasz, że dalsze życie pełne poniżania, krytyki, przemocy psychicznej byłoby lepsze niż zyc w samotności?
Myślę, że trzeba przejść kilka etapów w życiu, żeby w końcu podjąć decyzję i w przyszłości starać się unikać takich relacji. Jednak trudno wyjść z takiej relacji jeśli ktoś zmienia się na jakiś czas żeby później znowu wrócić do tego samego. A jeśli człowiek na początku dostał dużo dobrego od tego związku i został "przekonamy", że to będzie dobry związek to trudno później to zdanie zmienić. Moje pytanie brzmi czemu człowiek wchodzi w takie związki zamiast jak wyjść z tego związku? Bo tutaj już są silne emocje i przywiązanie. Jak wyjść to jest głównie szarpanina emocjonalna, ale trzeba sobie zdać sprawę z własnych priorytetów i stawiać granicę. Tylko , żeby nie za późno. Tego się teraz nauczyłam, że trzeba od początku je stawiać i nie tolerować przekraczania ich, no i przede wszystkim stawiać wysoki priorytet na poczucie stabilizacji i konkrety : brak wahań zdania, nastroju, wpadanie w nieuzasadniony gniew, dojrzałość emocjonalna, chęć wyjścia na przeciw potrzebom drugiej strony z zachowaniem asertywności.
Panie Patryku mam wrażenie że jest i był przez 30 lat obok Nas wszystko wypisz wymaluj
Tylko jest jedna różnica że Nigdy nie starałam się żeby zadłużyć na cokolwiek nie jestem psem żeby tak robić względem innej osoby ale życie z katem jest straszne