Filip - tyle dobra, energii, mądrości, empatii, ciekawości świata, szacunku dla innych, inteligentnego humoru ile dajesz nam na swoich kanałach to coś unikalnego w dzisiejszych czasach. Nie przestawaj, ja osobiście bardzo Ci dziękuję ze poświęcasz swoj czas i tworzysz dla nas. Staram się rekomendować Twoje treści, chciałbym żeby YT lepiej promował takie treści. Słowo szacunek nie oddaje poziomu jak bardzo jestem pod wrażeniem Twojego zaangażowania. Myślę że wielu z widzów traktuje Cię jako przyjaciela, mimo że jesteśmy anonimowi :) dzięki!
Dzięki Filip. Ja w kwietniu mam pierwszą wizytę u psychoterapeuty. Chciałbym jak najszybciej zacząć się wyleczyć z depresji. Nie wiem czy mi się uda ale chce spróbować a dalej może jakoś to będzie...
Jeżeli ktoś po streamie waha się żeby pójść po profesjonalną pomoc, a czuje że powinien, ja poszedłem rok temu, po podobnym streamie Filipa. Żałuję że nie zrobiłem tego wiele lat wcześniej. Jeżeli traficie na głąba (smarujecie mu opinie na znanym lekarzu), badz po prostu kogoś z kim wam coś nie pasuje proszę, idźcie do kolejnego 🙏🏼
@@crscrs1078 to ze w Twoim przypadku tak było nie jest żadną regułą. Jest tylko i aż dowodem na to ze po nieudanej psychoterapii nie warto sie poddawać.
Ja byłam po pomoc tydzień temu, bo wszystko wskazywało na depresję. Do teraz nie potrafię przeboleć wizyty u psychiatry. Ja przyszłam przygotowana, Miałam kartkę z wypisanymi dolegliwościami, ponieważ mam problemy z pamięcią, przeczytałam je, a panią doktor interesowało czy mam dzieci, w jakim są wieku i czy miałam operację. Poczym wystawiła receptę i przyjść pod koniec sierpnia. Nawet nie wiem dokładnie co mi dolega a na moje pytanie co mi jest odpowiedziała że mam objawy depresyjne. Ale nwm czy ją mam czy nie, jaki rodzaj? Moja wizyta trwała 8 min. Nie dostałam żadnego kwestionariusza, nic w tej wizycie nie wyglądało tak jak jest to opisywane w internecie. Nawet nie zapytała czy nie potrzebuje L4, kiedy ja robię już wszystko na oparach... Szkoda gadać. Przepraszam, że tu napisałam, ale musiałam się wygadać. Dziękuję
Moje lekcje z psychoterapii, może komuś pomogą 1) życie to doły, równiny i górki. nie da się zrobić tak, żeby dołów nie było. obsesyjne unikanie trudności jest złem i i tak na dłuższą metę nie skutkuje - a tylko blokuje przed podejmowaniem decyzji. czasem lekarstwem na twoje problemy jest to, czego najbardziej chcesz uniknąć. nic nie przekona cię, że jesteś w stanie znieść, przezwyciężyć, poradzić sobie z czymś, jak właśnie konfrontacja z tą sytuacją. 2) skłonność do depresji i nerwic może być uwarunkowana biologicznie, poprzez temperament. tego się nie da zmienić, trzeba to zaakceptować. nie równa się to z akceptacją i przyzwyczajeniem do stanu chorobowego, jakim depresja jest. chodzi o akceptowanie siebie, że "ja tak mam". mam pod pewnym względem trudniej niż inni, ale to jest ok, dam radę, mogę nad tym panować, pracować. 3) z depresji DA SIĘ WYJŚĆ. tak jak i na streamie było powiedziane - cierpienia nie zawsze da się uniknąć, ale ono też nie trwa wiecznie. nie zawsze masz wpływ na to co się dzieje wokół, ale masz wpływ na to jak na to zareagujesz i w terapii uczysz się ten wpływ wykorzystywać. zmiana jest możliwa, choć też wymaga czasu. 4) w depresji wykorzystuj każdy dzień który jest lepszy niż tragiczny, na to, by trenować swój mózg - po to by znów potrafił czuć przyjemność, by nie prowadził cię na manowce (bo mózg schorowany często podpowiada ci rzeczy, które są dla ciebie złe). przypomnij sobie, co kiedyś się cieszyło i kiedy tylko masz wystarczającą siłę, zmuś się do robienia tego, nawet jeśli teraz jest meh. kiedy czujesz, że fajnie byłoby położyć się na cały dzień i scrollować insta albo spać, świadomie zrezygnuj z tego. idź na spacer, pogadaj z przyjaciółmi, idź do kina, RÓB coś dla siebie. absolutnie nie kładź się do łóżka. walka z depresją to serio walka, czasem trudna, czasem się przegrywa, ale każde małe zwycięstwo przechyla szalę na korzyść zdrowia. Dalej jest mi trudno. Ani leki, ani terapia, to nie magiczna różdżka, to nie remedium. Terapia w dużej mierze to również jest cały blister trudnych do przełknięcia pigułek, szczególnie dla osób lękowych albo takich jak ja, które ciągle balansują między depresyjnym marazmem, a lękowym nabuzowaniem. Bo dowiadujemy się np., że wiele od nas zależy. ale też, że dużo rzeczy od nas nie zależy. że nie musi zawsze być tak źle jak jest, ale też nie może być zawsze super. tylko że to jest właśnie to co sprawia, że życie jest warte przeżycia. kluczem do wyleczenia jest zmiana myślenia, co jest trudne, wymaga czasu. osobiście też nie umiem wyłączyć myślenia tak po prostu, więc w trudniejszych momentach pomagają mi mantry. kiedy zamartwiam się nadmiernie o innych, powtarzam sobie "to nie moje życie, to nie moja sprawa, on/ona jest dorosły/a, poradzi sobie". kiedy biczuję się za głupotę, którą zrobiłam albo powiedziałam, powtarzam "mam prawo do błędów. to dla mnie lekcja. to nie znaczy, że jestem głupią, złą osobą". gdy ktoś mnie obrazi, sprawi mi przykrość, mówię sobie "to nie o mnie, to o nim. to jest jego opinia, a nie prawda o mnie". liczę, że w końcu mój umysł w to uwierzy i nie trzeba będzie mu tego już powtarzać. wszystkim życzę zdrowia.
Podziwiam to co robisz i jak to robisz, to jak mówisz o własnych przeżyciach i jak dodajesz odwagi innym. Chciałabym, żeby było więcej takich Filipów, tak po prostu
Byłam tylko na początku strumyczka, teraz nadrabiam. Chcialam powiedzieć, że mimo, iż jestem w leczeniu, tak czy siak taki stream, takie komentarze - mimo tematyki - dodają skrzydeł. Dzięki nim poczucie samotności trochę się zmniejsza. W ogóle, jak już kiedyś wspominałam, ta społeczność jest pierwszą, w której uczestniczę tak szczerze i z zaangażowaniem. Od zawsze mimo mnóstwa ludzi dookoła (a wręcz bycia "gwiazdą" towarzystwa) czułam się samotna i uznawałam to za jedyną możliwą opcję. Zbiegiem okoliczności (Bloodborne ❤) trafiłam tutaj i jest to naprawdę pierwsze w moim życiu doświadczenie otworzenia się i poczucia jakiejś przynależności. I tak czuję pewien dyskomfort, mam wrażenie, że się narzucam, że będę dla kogoś pośmiewiskiem itd; myślę, że gdzieś w głębi serca chciałabym w nieskończoność słyszeć zapewnienia, że tak nie jest. Deficyt jak na razie nie do przeskoczenia. I jeszcze ważna uwaga dla innych - pamiętajcie, że nakładać mogą się zarówno czynniki biologiczne, jak i nasze doświadczenia. Ja mam chorobę, która jest uwarunkowana genetycznie, wrodzona - ale jednocześnie mam też bardzo traumatyczne przeżycia. Na terapii mam więc do przepracowania i wydarzenia (i to od lat dziecięcych), jak i naukę życia z chorobą, na którą nie mam wpływu. Farmakologia jest więc w moim przypadku niezbędna, ale konieczna jest też praca nad sobą - choroba to jedno, trauma to drugie. Nie bójcie się ani leków, ani terapii. Warto ❤
I jeszcze jeden z wersów pewnej piosenki, która może nie jest wybitna muzycznie, ale porusza mnie do głębi. "You're as sick as all the secrets you keep". Tak.
Filip, nic co jestem w stanie opisać ani nazwać uczuć, które czułem podczas ogladania Twojego eseju o depresji oraz tego live. Próbowałem napisać ten komentarz z 20 razy, ale jedyne co potrafie z siebie wykrztusić, to po prostu - dziękuję.
co do konsumowania dzieł kultury które wywołują emocje, czy płacz. zawsze warto zastanowić się czemu coś nas tak wzrusza. albo wkurza. bo bardzo często sytuację na ekranie, w książce czy grze bierzemy bardzo osobiście. czyli konkretnie: czemu to mnie wzrusza? do czego w moim życiu jest to podobne? do jakiej postaci w tej sytuacji mogę się porównać? szczere odpowiedzi na takie pytania mogą być wręcz terapeutyczne. oczywiście nijak nie zastąpi to terapii, bo człowiek ma zbyt duże skłonności do samooszukiwania się za pomocą wyparcia czy innych mechanizmów obronnych, ale zawsze może trochę pomóc. po to tak naprawdę jest kultura - by móc w dziełach innych odnaleźć coś swojego, coś o sobie. co do kontroli nad emocjami: mi pomaga przede wszystkim świadomość. kontrola. zwracanie uwagi na to się dzieje ze mną i z moim ciałem. bo żeby poradzić sobie z narastającymi emocjami trzeba sobie przede wszystkim zdać z nich sprawę. im wcześniej tym lepiej. jeśli to ja sobie powiem: "o, chyba zaczyna mnie mocno wkurzać to że..." to mogę na sytuację popatrzeć wręcz z boku. z wyrozumiałością dla siebie, bez eskalacji negatywnych emocji
Podpisuję się pod wszystkim. Odnośnie drugiej części dodam, że właśnie dlatego warto się odciąć od mediów społecznościowych filmików w internecie Mieć przynajmniej raz dziennie okres w którym nie jesteśmy podpięci do niczego muzki gier itd.
Chyba jeden z ważniejszych i najwspanialszych streamów BŻ - B/S Właśnie dlatego tu jestem, dla takich chwil i dla takich ludzi. Bo to ten mały dobry zakątek internetu w tym całym morzu gówna i hejtu, niczym ta jedna, jedyna osada, zamieszkała przez nieugiętych Galów, wciąż stawiająca opór najeźdźcom i uprzykrzająca życie legionom rzymskim... Poryczałem się nie raz i nie dwa dzisiaj... Ale nie żałuję ani jednej łzy! Mam nadzieję, że wszystkie osoby, które tego potrzebowały coś wyniosą z tego z streama, coś co przyniesie im ulgę, pomoże albo sprawi, że sięgną po pomoc 💜 116111 - telefon zaufania dla dzieci i młodzieży 116123 - telefon zaufania dla osób dorosłych Pamiętajcie nie jesteście sami i nikt z nas nie jest ze stali! Każdy czasem potrzebuje wsparcia i pomocy. To żaden wstyd, żadna ujma! 🫂
Jestem Ci winien przeprosiny i to oficjalnie w komentarzu. W ostatnich kilku miesiącach byłem delikatnie mówiąc bardzo niemiły dla Ciebie zarówno w komentarzach jak i na streamach. Raz mnie nawet wyciszyłeś i słusznie. Bardzo doceniam to co tworzysz a mnie nic nie usprawiedliwia. Jeszcze raz przepraszam. teraz małe rozwinięcie tego co pisałem na streamie. To combo które spotkało mnie 5 lat temu i wywróciło moje życie do góry nogami (śmierć mamy na raka, taty na stwardnienie zanikowe boczne, a do tego rozwód) spowodowało, że poczułem się tak samotny, jak nigdy wcześniej. Zamknąłem się w sobie, zerwałem kontakty z rodziną i z większością znajomych i przyjaciół. Przede wszystkim do dnia dzisiejszego nie umiem odnaleźć sensu we własnych poczynaniach. Kilkanaście miesięcy starałem się ratować życie moich rodziców równocześnie obserwując w jak brzydki sposób odchodzą, nie mając sił na ratowanie mojego małżeństwa. Nie umiem tych obrazów do dziś wyrzucić z głowy. Przez długi czas byłem przekonany, że ich zawiodłem ten jebany ostatni raz, tak jak ich zawodziłem całe życie. Od tamtego czasu w głowie dudnią mi pytania "na co? po co?" i odnoszą się do większości działań jakie mi towarzyszą codziennie. Już nie będę się rozpisywał o mojej próbie, uzależnieniu od alko i drugów, bo to tematy zbyt wstydliwe dla mnie. Tego czego żałuję najbardziej, jest to, że w międzyczasie poznałem miłość mojego życia, którą bardzo niedawno temu utraciłem, bo nie umiałem dać z siebie więcej. Nie umiałem z siebie dać czegokolwiek. Jest mi bardzo ciężko i dojrzewa we mnie myśl, że po roku przerwy czas wrócić na terapię bo jak tego nie zrobię, to nie pozbędę się towarzyszącego mi przekonania, ze moje życie już się skończyło i nic dobre już mnie nie czeka. Dzięki Twoim materiałom wiem, że są osoby które rozumieją. Dzięki.
Obejrzałem dzisiaj materiały o depresji i snuciu się i jestem zachwycony. Ogromny szacun za wyczucie smaku i merytorykę. Jak najwięcej takich produkcji poproszę i pozdrawiam. Ludzie nie dajcie się, zawsze warto o siebie zawalczyć.
Witaj Filipie! Chciałem Ci bardzo podziękować za Twoje dwa odcinki nawiązujące do depresji. Sam przechodziłem przez tą chorobę i czasem mam wrażenie, że ona już że mną zostanie. Żałuję, że nie mogłem uczestniczyć w streemie na żywo. Natomiast zobaczyłem Ciebie od trochę innej strony. Dzięki za to!
Litania przeciw strachowi ma swoje podstawy w filozofii stoickiej. Wbrew pozorom stoicyzm nie nakazuje "nie czuć", tylko tym negatywnym emocjom nie pozwolić się w nas zakotwiczyć, wpłynąć na nas w dłuższej perspektywie. Smutek po rozstaniu czy śmierci kogoś bliskiego albo przed skutkami choroby jest czymś zupełnie normalnym i stoik ma to czuć. Ale nie dopuszcza do tego, żeby ten strach stał się częścią jego osobowości.
Ciągle gada sie o depresji. Ja tam łykam antydepresanty już 6 lat, byłem na 3 miesięcznej grupowej terapii i dalej łykam. Napier**la mnie brzuch jak wyjdę dalej z domu. To był główny powód dlaczego poszedlem do lekarza. Własnie stwierdzilem, że mam chu**wego lekarza, już wczesniej wiedzialem, ale mialem nadzieje ze cos się zmieni. Niby brzuch trochę mniej boli, ale problemy z erekcją p o tabletkach są straszne. Wiadomo jak to jest z NFZ... To nie depresja jest problemem. Tylko głupi świat i straszni ludzie. Daj mi ktoś kilka milionów złotych, miłość, przyjaciól i dobry seks a zachce mi się żyć znowu. Teraz to najchętniej zapiłbym się i odszedł z tego świata. Chociaż fajnie jakby to było podczas snu, nieświadomie.
@@TrolekAmatorek Miłość, przyjaciele a już najbardziej dobry seks - to są rzeczy które się daje innym a nie dostaje. Plus leczenie depresji to terapia, farmakoterapia to tylko wsparcie terapii. Jeśli dobrze rozumiem ten komentarz to przez ostatnie 6 lat próbowałeś tylko grupowej terapii przez 3 miesiące, więc właściwie nic? Jeśli od paru lat chorujesz na depresję i nie szukasz terapii indywidualnej, to tak jakby osoba z złośliwym nowotworem nie poddawała się chemii.
@@karina4747 Terapia indywidualna na NFZ nie istnieje. Na grupową dostalem się 2-3 lata temu nie czekalem wtedy zbyt dlugo. Na drugą terapie grupową ordynator nie chciał mnie przyjąć, bo powiedział, że lepiej pomoże mi indywidualna.. Tylko, że szansa, że przyjmą na indywidualną jest mala. Bylem zapisany z 3 lata i nie oddzwonili. Teraz znowu przyjeli jakichs nowych lekarzy i babka gadala, że oddzwonią w ciągu kilkunastu tygodni. Minelo już 3 miesiace i dalej nic. xD Chociaż ja tam nie wiem czy się nadaje na psychoterapie, bo niby z tego trzeba wyciągać wnioski, a ja tam przegadałbym psychologa ciągle narzekając.
Niesamowity stream, nie mogłem być na nim ale oglądam zapis, nie sądziłem że depresja może mieć tyle twarzy, naprawdę potrzebny odcinek, dziękuję ci za niego i trzymam za ciebie, oraz za wszystkich komentujących na streamie kciuki, radę rade!
Jestem w trakcie terapii stany lękowe i chyba depresja. Wcześniej napisalem że ból jest obowiazkowy a cierpienie opcjonalne. Teraz czuje tylko cierpienie dół totalny. Wrzask wewnetrzego krytyka w glowie. Chciałbym przestać czuć jestem zmeczony walka z samym sobą. Dziękuję ze odważyłeś się nagrać filmy o depresji. Mam nadzieje że jeszcze znajde w sobie siłę aby ogladac twoje filmy nie odstrzele sie. Chce aby terapia mi pomogla. Chce sie naprawic byc wsparciem dla rodziny. Od jakiegos czasu prowadze dziennik emocji... Mam nadzieje ze mi pomoga specjalisci.
To, co robisz, jest bardzo ważne. Moim zdaniem każdy powinien wysłuchać tego lajwa, zarówno osoby, które zmagają się z depresją, domyślają się, że mogą ją mieć lub zmaga się z nią osoba z bliskiego otoczenia oraz osoby, które uważają, że problem ten w ogóle ich nie dotyczy. Po wysłuchaniu tego lajwa czuję się lepszym (w znaczeniu mądrzejszym) człowiekiem. Dziękuję
"Jeszcze gorsze jest to, że człowiek pyta siebie, skąd nazajutrz weźmie dość sił, żeby robić dalej to, co wczoraj i już od tak dawna, gdzie znajdzie siłę do tych głupich zabiegów, do tych tysięcznych projektów nie prowadzących do niczego, tych prób wyjścia z przygniatającej konieczności, usiłowań, które zawsze zawodzą, a wszystkie wiodą do tego, by się przekonać raz jeszcze, że losu przezwyciężyć nie można, że trzeba upaść z powrotem pod mur, co wieczór, pod grozą tego jutra, zawsze coraz niepewniejszego, coraz wstrętniejszego." Louis Ferdinand Celine, "Podróż do kresu nocy"
Depresja i niepełnosprawność (więzienie z ciągłym bólem fizycznym na jawie) - Dark souls 2 w prawdziwym życiu (ponuro, brzydko, problemy z poruszaniem się, nieprzewidziane spadki hp i staminy). Pomoc psychiatry, odbyte roczne leczenie lekami, przywrócenie funkcjonalności społecznej, odbudowa pasji, brak dużych kryzysów przy trudnościach, kontrole u psychiatry na których diagnoza jest całkiem spoko. Zostały wspomnienia z walki. Walki, która nie tylko jest świadectwem odwagi i siły. Ta walka to pozbawienie rodziny poczucia bezpieczeństwa i stygmatyzacja społeczna, że jest się popsutym, wadliwym, kalekim. Walka to nie tylko poczucie ciężaru na sobie to też bycie ciężarem dla innych. Ta walka to gnębiące poczucie wynagradzania otoczeniu swojej obecności. Dopasowane leki to nie tylko broń w tej walce, to też usprawiedliwienie dla samego siebie i otoczenia, że bez nich zawalało się rzeczy lub się je zawala po ich odstawieniu. Tę walkę można wygrać, można ją przeżyć, ale nie specjalnie po niej "żyć". Gdzieś tam w środku nadal wyczekuje końca, który mam nadzieje nadejdzie szybciej niż wrócą cienie.
Jeszcze nie obejrzałem już dziękuję za poruszenie problemu. PS. 200 zł za 45 minut to średni koszt wizyty psychoterapeutycznej (leki tez kosztują i dojazd do terapeuty czy laptop na online) daje przy 1 wizycie na tydzień 1000 zł na miesiąc przy kosztach wynajmu kawalerki (samotnosc lubi się z depresją) 2200 +, kosztach zycia i opłakiwanej przez chol.. przedsiebiorcow minialnej 3200 to sport nie dla wszystkich (nie mówiac o mieszkańcach wsi tych bez przedsiebiorstwa rolnego) klasizm depresji boli podwojnie a gadki idz po pomoc nic nie dadzą bez rozwiazań panstwowych tak tak uwaga lewak ze mnie a Nfz nawet do dwoch lat oczekiwania gdzie duzo psychologow nie chce brac inaczej jak prywatnie. Ustawy inaczej to oszukiwanie sie typu ze wośp robi realną różnicę.
Mam pytanie. Jaki jest sens bycia w związku, skoro mnie tak ludzie skrzywdzili, że nie umiem nikomu okazywać uczucia miłości? Tak mnie ludzie skrzywdzili, że nie umiem pokochać samej siebie. Próbuję właśnie być w związku, ale jakoś nie czuję tego, co powinnam. Nie czuję tej miłości. Nie umiem okazać tego uczucia.
Ważnym pytaniem w tym kontekście jest - co ciebie skłoniło do podjęcia tej próby i dania szansy temu związkowi? Miłość to też niekiedy trudne uczucie do okazania, a jeszcze trudniejszym jest, aby w kimś się tak szczerze zakochać. Szczególnie kiedy masz traumatyczne przeżycia z przeszłości, czy po prostu takie, które do relacji z drugim człowiekiem zniechęcają. Też zasadniczo zależy jak wyglądają twoje relacje międzyludzkie, czy nawet relacja samej ze sobą. Jeżeli w tych kwestiach również odczuwasz pewne wątpliwości i jesteś zagubiona, masz kłopot z odczuwaniem szczęścia to myślę, że terapia jest skutecznym rozwiązaniem. Ciężko mi zasadniczo wskazać lepsze, jeśli chcesz zrozumieć siebie. PS. trzymam kciuki za ciebie!
Chwilę mi zajęło, żeby obejrzeć całość między obowiązkami dnia codziennego. Ale wracam podziękować, dodało mi to sił. Mimo to, że czuję się zniszczona pasmem wydarzeń w moim życiu to dało mi to cień nadziei, że będzie lepiej, że w końcu się z tego wygrzebię.
Cześć Filip. Cieszę się że podjąłeś tak ważny temat i podzielam Twoje zdanie. Polecam Ci medytacje "Drzwi do siebie " dostępną na TH-cam która mi pomaga i jest jedyną w swoim rodzaju. Pozdrawiam i życzę szczęścia i zdrowia 😊
Obejrzałem wszystkie filmy o których wspomniałeś i nic.. zero łez. Serce z kamienia to prawda mam tak kilka lat najgorsze jest w tym że sam do tego dopuściłem niszcząc w sobie emocje bo teraz nie czuje już nic
Dzięki za transmisję była potrzebna. Co do tego offtopu dot. "czarnej Hermiony" to nie jest tak, że ludzie z automatu nie preferują aktorów czarnoskórych lub o innej kolorze skóry, orientacji seksualnej (innej niż oryginał dzieła, który jest eksponowany na innym medium) bo czują, że to jest wciskane na siłe i dodatkowo historie tych postaci są napisane w sposób bardzo mierny i tacy ludzie wiążą to z tym, że dana korporacja dała takie osoby (czarnoskóre, trans, lgbt itp.) tylko po to aby odhaczyć w tabelce excela dot. inkluzywność, rożnorodności?!
Przeczytalem opis filmu Grobowiec świetlików a poniewaz mam 3 letnia coreczke zdecydowalem ze nie jestem gotowy na ten film. Wiem ze nie udźwignę tego bez psychicznego sponiewierania.
Być może są w komentarzach osoby w terapii lub już po i będą wiedziały jak odpowiedzieć. Jestem około dwa lata na terapii (poznaczo-behawioralna) u tej samej osoby. Często bliskie osoby pytają mnie czy pomaga, a ja nigdy nie wiem co odpowiedzieć. To pewnie bardzo indywidualna sprawa ale czy potrafi ktoś (może z doświadczenia) nakreślić kiedy poznać, że terapia idzie w dobrą stronę/pomaga?
1 Chciałem tylko napisać że ksiądz też może mieć papier na psychoterapeutę. 2 Dobry ksiądz cię wysłucha, następnie każe iść do psychiatry/psychoterapeuty. Tylko kiepski kapłan powie żeby odmówić zdrowaśki.
Zachodnia cywilizacja (nasza się w nią wlicza) umiera. Ludzie zrobili się słabi. Nie mówię, że to wina ich samych, co tym bardziej jest dołujące. Nadchodzą czasy fatalne, a to depresyjne społeczeństwo jest niestety bez szans w starciu z nimi. Tyle.
Co ty bredzisz? Niektórym się wydaje, że kiedyś to było a teraz to nie ma. To wszystko, co jest (depresja, autyzm, ADHD) to wszystko było, tylko nie było diagnozowane. Myślisz, że po bitwie pod Grunwaldem nikt nie miał ptsd, które "leczył" alkoholem? Kiedyś czytałem notatkę o opisie, najprawdopodobniej, właśnie ptsd u wojownika w starożytnej Persji. Napisane było, że "prześladują go duchy zabitych wrogów". Paradne, że jakiś szaman z pustyni x000 lat temu miał więcej rozumu niż dzisiejsi denialiści, którzy mają dostęp do całej wiedzy świata 24/7.
Jeśli chodzi o dzieła kinematografii które wyciskają łzy... Attack on Titan, 4 sezony arcydzieła które momentami może doprowadzić do potężnego wzruszenia i histerycznego płaczu
Śmieszy mnie jak podkreśla się to, że pomocy potrzebują wyłącznie młodzi. To jak praca wyłącznie dla jednej grupy czy niepełnosprawności. Piepszone socjale dla wybranych. Jak bym się nie oszukiwał metryka nie kłamie. Czuję się na 20 ale rocznik 87. Czy jestem jeszcze młody czy już stary? Ten wiek to piepszona zagadka :V Specjalisty? Wysokie oceny? Chłopie ja jestem goły jak Święty Turecki :V Zostaje tylko gówno z NFZ. Nikogo nie obchodzi jak się czuję, a jak obchodzi to ja dostaję po dupie za własną niemoc. W depresji mieć pracę to już jest bardzo dużo. Nie mam prawa czuć się źle bo jest mi za dobrze. Czuję, że jestem leniem dla profitu . Tylko gdzie ten profit? Tylko spalone mosty i wyrzuty sumienia. Matka i tak powie "Badali cię najlepsi lekarze {z Warszawy (XD)} i nic nie znaleźli to znaczy, że nie jesteś chory tylko leniwy" :V i to co ja czuje nie ma znaczenia XD Nigdy nie byłem otwarty u psychiatry bo im nie ufam. To co najgorsze chowam głęboko ]:P i żeby nie było że jestem jakimś potworem to kumplowi kiedyś powiedziałem bo mu ufam. Ale obcej osobie nigdy. Co ja dostanę jak moje osobiste sprawy wyciekną. Za rekompensatę powiedzmy 100.000 zł może bym zaufał. Taki psychiatra by się spruł to by musiał bulić XD .Tajemnica nie istnieje. Wszystko prędzej czy później wycieka. Samo pisanie tego jest głupie bo zostawiasz cyfrowy ślad dla kogoś kto żyje z szukania frajerów którym " pomaga" werbując do sekty albo chcą komuś ukraść tożsamość korzystając z wrażliwych szczegółów z cudzego życia w celu potwierdzenia nie swojej tożsamości. Albo na hejt bo ludzie lubią być chujami w stosunku do słabszych. Mam to w dupie XD
Filip - tyle dobra, energii, mądrości, empatii, ciekawości świata, szacunku dla innych, inteligentnego humoru ile dajesz nam na swoich kanałach to coś unikalnego w dzisiejszych czasach. Nie przestawaj, ja osobiście bardzo Ci dziękuję ze poświęcasz swoj czas i tworzysz dla nas. Staram się rekomendować Twoje treści, chciałbym żeby YT lepiej promował takie treści. Słowo szacunek nie oddaje poziomu jak bardzo jestem pod wrażeniem Twojego zaangażowania. Myślę że wielu z widzów traktuje Cię jako przyjaciela, mimo że jesteśmy anonimowi :) dzięki!
Tak bardzo Ci dziękuję.
Dzięki Filip. Ja w kwietniu mam pierwszą wizytę u psychoterapeuty. Chciałbym jak najszybciej zacząć się wyleczyć z depresji. Nie wiem czy mi się uda ale chce spróbować a dalej może jakoś to będzie...
Jeżeli ktoś po streamie waha się żeby pójść po profesjonalną pomoc, a czuje że powinien, ja poszedłem rok temu, po podobnym streamie Filipa. Żałuję że nie zrobiłem tego wiele lat wcześniej. Jeżeli traficie na głąba (smarujecie mu opinie na znanym lekarzu), badz po prostu kogoś z kim wam coś nie pasuje proszę, idźcie do kolejnego 🙏🏼
farmakoterapia działa ale psychoterapia to strata czasu i pieniędzy - własny przykład
@@crscrs1078 to ze w Twoim przypadku tak było nie jest żadną regułą. Jest tylko i aż dowodem na to ze po nieudanej psychoterapii nie warto sie poddawać.
Ja byłam po pomoc tydzień temu, bo wszystko wskazywało na depresję. Do teraz nie potrafię przeboleć wizyty u psychiatry. Ja przyszłam przygotowana, Miałam kartkę z wypisanymi dolegliwościami, ponieważ mam problemy z pamięcią, przeczytałam je, a panią doktor interesowało czy mam dzieci, w jakim są wieku i czy miałam operację. Poczym wystawiła receptę i przyjść pod koniec sierpnia. Nawet nie wiem dokładnie co mi dolega a na moje pytanie co mi jest odpowiedziała że mam objawy depresyjne. Ale nwm czy ją mam czy nie, jaki rodzaj? Moja wizyta trwała 8 min. Nie dostałam żadnego kwestionariusza, nic w tej wizycie nie wyglądało tak jak jest to opisywane w internecie. Nawet nie zapytała czy nie potrzebuje L4, kiedy ja robię już wszystko na oparach... Szkoda gadać. Przepraszam, że tu napisałam, ale musiałam się wygadać. Dziękuję
Dziękujemy.
Moje lekcje z psychoterapii, może komuś pomogą
1) życie to doły, równiny i górki. nie da się zrobić tak, żeby dołów nie było. obsesyjne unikanie trudności jest złem i i tak na dłuższą metę nie skutkuje - a tylko blokuje przed podejmowaniem decyzji. czasem lekarstwem na twoje problemy jest to, czego najbardziej chcesz uniknąć. nic nie przekona cię, że jesteś w stanie znieść, przezwyciężyć, poradzić sobie z czymś, jak właśnie konfrontacja z tą sytuacją.
2) skłonność do depresji i nerwic może być uwarunkowana biologicznie, poprzez temperament. tego się nie da zmienić, trzeba to zaakceptować. nie równa się to z akceptacją i przyzwyczajeniem do stanu chorobowego, jakim depresja jest. chodzi o akceptowanie siebie, że "ja tak mam". mam pod pewnym względem trudniej niż inni, ale to jest ok, dam radę, mogę nad tym panować, pracować.
3) z depresji DA SIĘ WYJŚĆ. tak jak i na streamie było powiedziane - cierpienia nie zawsze da się uniknąć, ale ono też nie trwa wiecznie. nie zawsze masz wpływ na to co się dzieje wokół, ale masz wpływ na to jak na to zareagujesz i w terapii uczysz się ten wpływ wykorzystywać. zmiana jest możliwa, choć też wymaga czasu.
4) w depresji wykorzystuj każdy dzień który jest lepszy niż tragiczny, na to, by trenować swój mózg - po to by znów potrafił czuć przyjemność, by nie prowadził cię na manowce (bo mózg schorowany często podpowiada ci rzeczy, które są dla ciebie złe). przypomnij sobie, co kiedyś się cieszyło i kiedy tylko masz wystarczającą siłę, zmuś się do robienia tego, nawet jeśli teraz jest meh. kiedy czujesz, że fajnie byłoby położyć się na cały dzień i scrollować insta albo spać, świadomie zrezygnuj z tego. idź na spacer, pogadaj z przyjaciółmi, idź do kina, RÓB coś dla siebie. absolutnie nie kładź się do łóżka. walka z depresją to serio walka, czasem trudna, czasem się przegrywa, ale każde małe zwycięstwo przechyla szalę na korzyść zdrowia.
Dalej jest mi trudno. Ani leki, ani terapia, to nie magiczna różdżka, to nie remedium. Terapia w dużej mierze to również jest cały blister trudnych do przełknięcia pigułek, szczególnie dla osób lękowych albo takich jak ja, które ciągle balansują między depresyjnym marazmem, a lękowym nabuzowaniem. Bo dowiadujemy się np., że wiele od nas zależy. ale też, że dużo rzeczy od nas nie zależy. że nie musi zawsze być tak źle jak jest, ale też nie może być zawsze super. tylko że to jest właśnie to co sprawia, że życie jest warte przeżycia.
kluczem do wyleczenia jest zmiana myślenia, co jest trudne, wymaga czasu. osobiście też nie umiem wyłączyć myślenia tak po prostu, więc w trudniejszych momentach pomagają mi mantry. kiedy zamartwiam się nadmiernie o innych, powtarzam sobie "to nie moje życie, to nie moja sprawa, on/ona jest dorosły/a, poradzi sobie". kiedy biczuję się za głupotę, którą zrobiłam albo powiedziałam, powtarzam "mam prawo do błędów. to dla mnie lekcja. to nie znaczy, że jestem głupią, złą osobą". gdy ktoś mnie obrazi, sprawi mi przykrość, mówię sobie "to nie o mnie, to o nim. to jest jego opinia, a nie prawda o mnie". liczę, że w końcu mój umysł w to uwierzy i nie trzeba będzie mu tego już powtarzać. wszystkim życzę zdrowia.
Dziekuje, mnie dopadlo
Podziwiam to co robisz i jak to robisz, to jak mówisz o własnych przeżyciach i jak dodajesz odwagi innym. Chciałabym, żeby było więcej takich Filipów, tak po prostu
Byłam tylko na początku strumyczka, teraz nadrabiam. Chcialam powiedzieć, że mimo, iż jestem w leczeniu, tak czy siak taki stream, takie komentarze - mimo tematyki - dodają skrzydeł. Dzięki nim poczucie samotności trochę się zmniejsza. W ogóle, jak już kiedyś wspominałam, ta społeczność jest pierwszą, w której uczestniczę tak szczerze i z zaangażowaniem. Od zawsze mimo mnóstwa ludzi dookoła (a wręcz bycia "gwiazdą" towarzystwa) czułam się samotna i uznawałam to za jedyną możliwą opcję. Zbiegiem okoliczności (Bloodborne ❤) trafiłam tutaj i jest to naprawdę pierwsze w moim życiu doświadczenie otworzenia się i poczucia jakiejś przynależności. I tak czuję pewien dyskomfort, mam wrażenie, że się narzucam, że będę dla kogoś pośmiewiskiem itd; myślę, że gdzieś w głębi serca chciałabym w nieskończoność słyszeć zapewnienia, że tak nie jest. Deficyt jak na razie nie do przeskoczenia.
I jeszcze ważna uwaga dla innych - pamiętajcie, że nakładać mogą się zarówno czynniki biologiczne, jak i nasze doświadczenia. Ja mam chorobę, która jest uwarunkowana genetycznie, wrodzona - ale jednocześnie mam też bardzo traumatyczne przeżycia. Na terapii mam więc do przepracowania i wydarzenia (i to od lat dziecięcych), jak i naukę życia z chorobą, na którą nie mam wpływu. Farmakologia jest więc w moim przypadku niezbędna, ale konieczna jest też praca nad sobą - choroba to jedno, trauma to drugie. Nie bójcie się ani leków, ani terapii. Warto ❤
I jeszcze jeden z wersów pewnej piosenki, która może nie jest wybitna muzycznie, ale porusza mnie do głębi. "You're as sick as all the secrets you keep". Tak.
Filip, nic co jestem w stanie opisać ani nazwać uczuć, które czułem podczas ogladania Twojego eseju o depresji oraz tego live.
Próbowałem napisać ten komentarz z 20 razy, ale jedyne co potrafie z siebie wykrztusić, to po prostu - dziękuję.
co do konsumowania dzieł kultury które wywołują emocje, czy płacz. zawsze warto zastanowić się czemu coś nas tak wzrusza. albo wkurza. bo bardzo często sytuację na ekranie, w książce czy grze bierzemy bardzo osobiście.
czyli konkretnie: czemu to mnie wzrusza? do czego w moim życiu jest to podobne? do jakiej postaci w tej sytuacji mogę się porównać?
szczere odpowiedzi na takie pytania mogą być wręcz terapeutyczne. oczywiście nijak nie zastąpi to terapii, bo człowiek ma zbyt duże skłonności do samooszukiwania się za pomocą wyparcia czy innych mechanizmów obronnych, ale zawsze może trochę pomóc. po to tak naprawdę jest kultura - by móc w dziełach innych odnaleźć coś swojego, coś o sobie.
co do kontroli nad emocjami: mi pomaga przede wszystkim świadomość. kontrola. zwracanie uwagi na to się dzieje ze mną i z moim ciałem. bo żeby poradzić sobie z narastającymi emocjami trzeba sobie przede wszystkim zdać z nich sprawę. im wcześniej tym lepiej.
jeśli to ja sobie powiem: "o, chyba zaczyna mnie mocno wkurzać to że..." to mogę na sytuację popatrzeć wręcz z boku. z wyrozumiałością dla siebie, bez eskalacji negatywnych emocji
Podpisuję się pod wszystkim. Odnośnie drugiej części dodam, że właśnie dlatego warto się odciąć od mediów społecznościowych filmików w internecie Mieć przynajmniej raz dziennie okres w którym nie jesteśmy podpięci do niczego muzki gier itd.
Chyba jeden z ważniejszych i najwspanialszych streamów BŻ - B/S
Właśnie dlatego tu jestem, dla takich chwil i dla takich ludzi. Bo to ten mały dobry zakątek internetu w tym całym morzu gówna i hejtu, niczym ta jedna, jedyna osada, zamieszkała przez nieugiętych Galów, wciąż stawiająca opór najeźdźcom i uprzykrzająca życie legionom rzymskim... Poryczałem się nie raz i nie dwa dzisiaj... Ale nie żałuję ani jednej łzy! Mam nadzieję, że wszystkie osoby, które tego potrzebowały coś wyniosą z tego z streama, coś co przyniesie im ulgę, pomoże albo sprawi, że sięgną po pomoc 💜
116111 - telefon zaufania dla dzieci i młodzieży
116123 - telefon zaufania dla osób dorosłych
Pamiętajcie nie jesteście sami i nikt z nas nie jest ze stali! Każdy czasem potrzebuje wsparcia i pomocy. To żaden wstyd, żadna ujma! 🫂
Jestem Ci winien przeprosiny i to oficjalnie w komentarzu. W ostatnich kilku miesiącach byłem delikatnie mówiąc bardzo niemiły dla Ciebie zarówno w komentarzach jak i na streamach. Raz mnie nawet wyciszyłeś i słusznie. Bardzo doceniam to co tworzysz a mnie nic nie usprawiedliwia. Jeszcze raz przepraszam.
teraz małe rozwinięcie tego co pisałem na streamie. To combo które spotkało mnie 5 lat temu i wywróciło moje życie do góry nogami (śmierć mamy na raka, taty na stwardnienie zanikowe boczne, a do tego rozwód) spowodowało, że poczułem się tak samotny, jak nigdy wcześniej. Zamknąłem się w sobie, zerwałem kontakty z rodziną i z większością znajomych i przyjaciół. Przede wszystkim do dnia dzisiejszego nie umiem odnaleźć sensu we własnych poczynaniach. Kilkanaście miesięcy starałem się ratować życie moich rodziców równocześnie obserwując w jak brzydki sposób odchodzą, nie mając sił na ratowanie mojego małżeństwa. Nie umiem tych obrazów do dziś wyrzucić z głowy. Przez długi czas byłem przekonany, że ich zawiodłem ten jebany ostatni raz, tak jak ich zawodziłem całe życie. Od tamtego czasu w głowie dudnią mi pytania "na co? po co?" i odnoszą się do większości działań jakie mi towarzyszą codziennie. Już nie będę się rozpisywał o mojej próbie, uzależnieniu od alko i drugów, bo to tematy zbyt wstydliwe dla mnie. Tego czego żałuję najbardziej, jest to, że w międzyczasie poznałem miłość mojego życia, którą bardzo niedawno temu utraciłem, bo nie umiałem dać z siebie więcej. Nie umiałem z siebie dać czegokolwiek. Jest mi bardzo ciężko i dojrzewa we mnie myśl, że po roku przerwy czas wrócić na terapię bo jak tego nie zrobię, to nie pozbędę się towarzyszącego mi przekonania, ze moje życie już się skończyło i nic dobre już mnie nie czeka. Dzięki Twoim materiałom wiem, że są osoby które rozumieją. Dzięki.
Dzięki. Doceniam
@@BezZyciaX_X to ja dziękuję
Obejrzałem dzisiaj materiały o depresji i snuciu się i jestem zachwycony. Ogromny szacun za wyczucie smaku i merytorykę. Jak najwięcej takich produkcji poproszę i pozdrawiam. Ludzie nie dajcie się, zawsze warto o siebie zawalczyć.
Dziękuję
Witaj Filipie! Chciałem Ci bardzo podziękować za Twoje dwa odcinki nawiązujące do depresji. Sam przechodziłem przez tą chorobę i czasem mam wrażenie, że ona już że mną zostanie. Żałuję, że nie mogłem uczestniczyć w streemie na żywo. Natomiast zobaczyłem Ciebie od trochę innej strony. Dzięki za to!
po prostu dziękuje, serio
Po prostu dziękuję Filipie ❤
Litania przeciw strachowi ma swoje podstawy w filozofii stoickiej. Wbrew pozorom stoicyzm nie nakazuje "nie czuć", tylko tym negatywnym emocjom nie pozwolić się w nas zakotwiczyć, wpłynąć na nas w dłuższej perspektywie. Smutek po rozstaniu czy śmierci kogoś bliskiego albo przed skutkami choroby jest czymś zupełnie normalnym i stoik ma to czuć. Ale nie dopuszcza do tego, żeby ten strach stał się częścią jego osobowości.
Ciągle gada sie o depresji. Ja tam łykam antydepresanty już 6 lat, byłem na 3 miesięcznej grupowej terapii i dalej łykam.
Napier**la mnie brzuch jak wyjdę dalej z domu. To był główny powód dlaczego poszedlem do lekarza.
Własnie stwierdzilem, że mam chu**wego lekarza, już wczesniej wiedzialem, ale mialem nadzieje ze cos się zmieni. Niby brzuch trochę mniej boli, ale problemy z erekcją p o tabletkach są straszne. Wiadomo jak to jest z NFZ...
To nie depresja jest problemem. Tylko głupi świat i straszni ludzie.
Daj mi ktoś kilka milionów złotych, miłość, przyjaciól i dobry seks a zachce mi się żyć znowu.
Teraz to najchętniej zapiłbym się i odszedł z tego świata. Chociaż fajnie jakby to było podczas snu, nieświadomie.
@@TrolekAmatorek Miłość, przyjaciele a już najbardziej dobry seks - to są rzeczy które się daje innym a nie dostaje. Plus leczenie depresji to terapia, farmakoterapia to tylko wsparcie terapii. Jeśli dobrze rozumiem ten komentarz to przez ostatnie 6 lat próbowałeś tylko grupowej terapii przez 3 miesiące, więc właściwie nic? Jeśli od paru lat chorujesz na depresję i nie szukasz terapii indywidualnej, to tak jakby osoba z złośliwym nowotworem nie poddawała się chemii.
@@karina4747 Terapia indywidualna na NFZ nie istnieje. Na grupową dostalem się 2-3 lata temu nie czekalem wtedy zbyt dlugo. Na drugą terapie grupową ordynator nie chciał mnie przyjąć, bo powiedział, że lepiej pomoże mi indywidualna..
Tylko, że szansa, że przyjmą na indywidualną jest mala. Bylem zapisany z 3 lata i nie oddzwonili.
Teraz znowu przyjeli jakichs nowych lekarzy i babka gadala, że oddzwonią w ciągu kilkunastu tygodni. Minelo już 3 miesiace i dalej nic. xD
Chociaż ja tam nie wiem czy się nadaje na psychoterapie, bo niby z tego trzeba wyciągać wnioski, a ja tam przegadałbym psychologa ciągle narzekając.
Niesamowity stream, nie mogłem być na nim ale oglądam zapis, nie sądziłem że depresja może mieć tyle twarzy, naprawdę potrzebny odcinek, dziękuję ci za niego i trzymam za ciebie, oraz za wszystkich komentujących na streamie kciuki, radę rade!
Jestem w trakcie terapii stany lękowe i chyba depresja. Wcześniej napisalem że ból jest obowiazkowy a cierpienie opcjonalne. Teraz czuje tylko cierpienie dół totalny. Wrzask wewnetrzego krytyka w glowie. Chciałbym przestać czuć jestem zmeczony walka z samym sobą.
Dziękuję ze odważyłeś się nagrać filmy o depresji. Mam nadzieje że jeszcze znajde w sobie siłę aby ogladac twoje filmy nie odstrzele sie. Chce aby terapia mi pomogla. Chce sie naprawic byc wsparciem dla rodziny.
Od jakiegos czasu prowadze dziennik emocji... Mam nadzieje ze mi pomoga specjalisci.
Trzymam bardzo kciuki
To, co robisz, jest bardzo ważne. Moim zdaniem każdy powinien wysłuchać tego lajwa, zarówno osoby, które zmagają się z depresją, domyślają się, że mogą ją mieć lub zmaga się z nią osoba z bliskiego otoczenia oraz osoby, które uważają, że problem ten w ogóle ich nie dotyczy. Po wysłuchaniu tego lajwa czuję się lepszym (w znaczeniu mądrzejszym) człowiekiem. Dziękuję
"Jeszcze gorsze jest to, że człowiek pyta siebie, skąd nazajutrz weźmie dość sił, żeby robić dalej to, co wczoraj i już od tak dawna, gdzie znajdzie siłę do tych głupich zabiegów, do tych tysięcznych projektów nie prowadzących do niczego, tych prób wyjścia z przygniatającej konieczności, usiłowań, które zawsze zawodzą, a wszystkie wiodą do tego, by się przekonać raz jeszcze, że losu przezwyciężyć nie można, że trzeba upaść z powrotem pod mur, co wieczór, pod grozą tego jutra, zawsze coraz niepewniejszego, coraz wstrętniejszego."
Louis Ferdinand Celine, "Podróż do kresu nocy"
Mógłbym dostać te playlistę?
Depresja i niepełnosprawność (więzienie z ciągłym bólem fizycznym na jawie) - Dark souls 2 w prawdziwym życiu (ponuro, brzydko, problemy z poruszaniem się, nieprzewidziane spadki hp i staminy).
Pomoc psychiatry, odbyte roczne leczenie lekami, przywrócenie funkcjonalności
społecznej, odbudowa pasji, brak dużych kryzysów przy trudnościach, kontrole u psychiatry na których diagnoza jest całkiem spoko.
Zostały wspomnienia z walki.
Walki, która nie tylko jest świadectwem odwagi i siły. Ta walka to pozbawienie rodziny poczucia bezpieczeństwa i stygmatyzacja społeczna, że jest się popsutym, wadliwym, kalekim. Walka to nie tylko poczucie ciężaru na sobie to też bycie ciężarem dla innych. Ta walka to gnębiące poczucie wynagradzania otoczeniu swojej obecności. Dopasowane leki to nie tylko broń w tej walce, to też usprawiedliwienie dla samego siebie i otoczenia, że bez nich zawalało się rzeczy lub się je zawala po ich odstawieniu.
Tę walkę można wygrać, można ją przeżyć, ale nie specjalnie po niej "żyć". Gdzieś tam w środku nadal wyczekuje końca, który mam nadzieje nadejdzie szybciej niż wrócą cienie.
Fajny z Ciebie facet, Filip. Dziękuję za tak bardzo wartościowy content.
Jeszcze nie obejrzałem już dziękuję za poruszenie problemu. PS. 200 zł za 45 minut to średni koszt wizyty psychoterapeutycznej (leki tez kosztują i dojazd do terapeuty czy laptop na online) daje przy 1 wizycie na tydzień 1000 zł na miesiąc przy kosztach wynajmu kawalerki (samotnosc lubi się z depresją) 2200 +, kosztach zycia i opłakiwanej przez chol.. przedsiebiorcow minialnej 3200 to sport nie dla wszystkich (nie mówiac o mieszkańcach wsi tych bez przedsiebiorstwa rolnego) klasizm depresji boli podwojnie a gadki idz po pomoc nic nie dadzą bez rozwiazań panstwowych tak tak uwaga lewak ze mnie a Nfz nawet do dwoch lat oczekiwania gdzie duzo psychologow nie chce brac inaczej jak prywatnie. Ustawy inaczej to oszukiwanie sie typu ze wośp robi realną różnicę.
Lepiej szczeznąć
Mam pytanie. Jaki jest sens bycia w związku, skoro mnie tak ludzie skrzywdzili, że nie umiem nikomu okazywać uczucia miłości? Tak mnie ludzie skrzywdzili, że nie umiem pokochać samej siebie. Próbuję właśnie być w związku, ale jakoś nie czuję tego, co powinnam. Nie czuję tej miłości. Nie umiem okazać tego uczucia.
Ważnym pytaniem w tym kontekście jest - co ciebie skłoniło do podjęcia tej próby i dania szansy temu związkowi?
Miłość to też niekiedy trudne uczucie do okazania, a jeszcze trudniejszym jest, aby w kimś się tak szczerze zakochać. Szczególnie kiedy masz traumatyczne przeżycia z przeszłości, czy po prostu takie, które do relacji z drugim człowiekiem zniechęcają. Też zasadniczo zależy jak wyglądają twoje relacje międzyludzkie, czy nawet relacja samej ze sobą. Jeżeli w tych kwestiach również odczuwasz pewne wątpliwości i jesteś zagubiona, masz kłopot z odczuwaniem szczęścia to myślę, że terapia jest skutecznym rozwiązaniem. Ciężko mi zasadniczo wskazać lepsze, jeśli chcesz zrozumieć siebie.
PS. trzymam kciuki za ciebie!
Chwilę mi zajęło, żeby obejrzeć całość między obowiązkami dnia codziennego. Ale wracam podziękować, dodało mi to sił. Mimo to, że czuję się zniszczona pasmem wydarzeń w moim życiu to dało mi to cień nadziei, że będzie lepiej, że w końcu się z tego wygrzebię.
Drodzy, co to za muzyczka w okolicach 1:19:00?
Leci cały czas muzyka z Planet of Lana i Gris (gier)
@@BezZyciaX_XDzięki, znalazłem :)
Dziękuję
Dziękuję, wspaniały live...
Cześć Filip. Cieszę się że podjąłeś tak ważny temat i podzielam Twoje zdanie.
Polecam Ci medytacje "Drzwi do siebie " dostępną na TH-cam która mi pomaga i jest jedyną w swoim rodzaju.
Pozdrawiam i życzę szczęścia i zdrowia 😊
medytacja- pierwsza i ostatnia wolność. dwa nazwiska: Colin P. Sisson i David R. Hawkins i... Bracia Karamazow. a teraz czas na Diunę.
Bardzo ci dziękuję za ten stream!
Co za cudowny człowiek.
Obejrzałem wszystkie filmy o których wspomniałeś i nic.. zero łez. Serce z kamienia to prawda mam tak kilka lat najgorsze jest w tym że sam do tego dopuściłem niszcząc w sobie emocje bo teraz nie czuje już nic
Tak z ciekawości... zanim wezmę sie za odsłuchiwanie sreama, czy na początku to leci jakiś konkrerny utwór?
A tu jest ten strim nie mogłem go znaleźć na głównym kanale
Dzięki za transmisję była potrzebna.
Co do tego offtopu dot. "czarnej Hermiony" to nie jest tak, że ludzie z automatu nie preferują aktorów czarnoskórych lub o innej kolorze skóry, orientacji seksualnej (innej niż oryginał dzieła, który jest eksponowany na innym medium) bo czują, że to jest wciskane na siłe i dodatkowo historie tych postaci są napisane w sposób bardzo mierny i tacy ludzie wiążą to z tym, że dana korporacja dała takie osoby (czarnoskóre, trans, lgbt itp.) tylko po to aby odhaczyć w tabelce excela dot. inkluzywność, rożnorodności?!
Nie mówię, że preferują, czy nie. Mówię, że niezwykłe jest to, że ktoś COŚ TAKIEGO musi napisać sam z siebie podczas takiej dyskusji jak ta.
@@BezZyciaX_X dlatego napisałem, że to był offtop, bo live dot. czego zupełnie innego
Przeczytalem opis filmu Grobowiec świetlików a poniewaz mam 3 letnia coreczke zdecydowalem ze nie jestem gotowy na ten film. Wiem ze nie udźwignę tego bez psychicznego sponiewierania.
Być może są w komentarzach osoby w terapii lub już po i będą wiedziały jak odpowiedzieć. Jestem około dwa lata na terapii (poznaczo-behawioralna) u tej samej osoby. Często bliskie osoby pytają mnie czy pomaga, a ja nigdy nie wiem co odpowiedzieć. To pewnie bardzo indywidualna sprawa ale czy potrafi ktoś (może z doświadczenia) nakreślić kiedy poznać, że terapia idzie w dobrą stronę/pomaga?
Kiedy rzeczywiście czujesz, że zaczynasz sobie radzić lepiej z sytuacjami z którymi sobie nie radziłaś
Filip jesteś mega gościem! Top content i charyzma!
jaki jest twoj ulubiony album porcupine tree? moje to Lightbulb Sun i Stupid Dream
Kiedy ta płyta Toola ? xD
Bòl jest normalny to cierpienie jest opcjonalne.
2:20:47 zapisze sobie
Ja w kwestii gier o depresji polecam ci bardzo mocno Cry Of Fear , action horror z klimatem silent hilla i gameplayem ala resident evil
1 Chciałem tylko napisać że ksiądz też może mieć papier na psychoterapeutę.
2 Dobry ksiądz cię wysłucha, następnie każe iść do psychiatry/psychoterapeuty. Tylko kiepski kapłan powie żeby odmówić zdrowaśki.
Nie spotkałem jeszcze księdza, który rozwiązałby mój problem. Jedynie wskazywał pokutę
@@BezZyciaX_X A powinien.
Filip jesteś?
Zachodnia cywilizacja (nasza się w nią wlicza) umiera. Ludzie zrobili się słabi. Nie mówię, że to wina ich samych, co tym bardziej jest dołujące.
Nadchodzą czasy fatalne, a to depresyjne społeczeństwo jest niestety bez szans w starciu z nimi. Tyle.
Za to wschodnia, np indyjska, ma się fantastycznie?
Co ty bredzisz? Niektórym się wydaje, że kiedyś to było a teraz to nie ma. To wszystko, co jest (depresja, autyzm, ADHD) to wszystko było, tylko nie było diagnozowane. Myślisz, że po bitwie pod Grunwaldem nikt nie miał ptsd, które "leczył" alkoholem? Kiedyś czytałem notatkę o opisie, najprawdopodobniej, właśnie ptsd u wojownika w starożytnej Persji. Napisane było, że "prześladują go duchy zabitych wrogów". Paradne, że jakiś szaman z pustyni x000 lat temu miał więcej rozumu niż dzisiejsi denialiści, którzy mają dostęp do całej wiedzy świata 24/7.
Filip?
Jaki to tytuł gry?
życie
Ta gra to chyba: planet of lan
Jeśli chodzi o dzieła kinematografii które wyciskają łzy... Attack on Titan, 4 sezony arcydzieła które momentami może doprowadzić do potężnego wzruszenia i histerycznego płaczu
Filip widzi na jedno oko, dobrze zrozumiałem?
Tak
50% społeczności trans spojrzało na nazwę kanału i uznało - You son of a bitch, I'm in.
Otsochodzi?
Jak mniej myśleć.
th-cam.com/video/X8QrBU4qz6o/w-d-xo.htmlsi=9kT1MHgj9FNqKmHB
Tracę swoje życie, tyle lat już żyje nie wiem z czym ... Ciężko się zebrać
Śmieszy mnie jak podkreśla się to, że pomocy potrzebują wyłącznie młodzi. To jak praca wyłącznie dla jednej grupy czy niepełnosprawności. Piepszone socjale dla wybranych. Jak bym się nie oszukiwał metryka nie kłamie. Czuję się na 20 ale rocznik 87. Czy jestem jeszcze młody czy już stary? Ten wiek to piepszona zagadka :V Specjalisty? Wysokie oceny? Chłopie ja jestem goły jak Święty Turecki :V Zostaje tylko gówno z NFZ. Nikogo nie obchodzi jak się czuję, a jak obchodzi to ja dostaję po dupie za własną niemoc. W depresji mieć pracę to już jest bardzo dużo. Nie mam prawa czuć się źle bo jest mi za dobrze. Czuję, że jestem leniem dla profitu . Tylko gdzie ten profit? Tylko spalone mosty i wyrzuty sumienia. Matka i tak powie "Badali cię najlepsi lekarze {z Warszawy (XD)} i nic nie znaleźli to znaczy, że nie jesteś chory tylko leniwy" :V i to co ja czuje nie ma znaczenia XD Nigdy nie byłem otwarty u psychiatry bo im nie ufam. To co najgorsze chowam głęboko ]:P i żeby nie było że jestem jakimś potworem to kumplowi kiedyś powiedziałem bo mu ufam. Ale obcej osobie nigdy. Co ja dostanę jak moje osobiste sprawy wyciekną. Za rekompensatę powiedzmy 100.000 zł może bym zaufał. Taki psychiatra by się spruł to by musiał bulić XD .Tajemnica nie istnieje. Wszystko prędzej czy później wycieka. Samo pisanie tego jest głupie bo zostawiasz cyfrowy ślad dla kogoś kto żyje z szukania frajerów którym " pomaga" werbując do sekty albo chcą komuś ukraść tożsamość korzystając z wrażliwych szczegółów z cudzego życia w celu potwierdzenia nie swojej tożsamości. Albo na hejt bo ludzie lubią być chujami w stosunku do słabszych. Mam to w dupie XD
Jeśli okłamujesz lekarzy to nic dziwnego, że nie byli w stanie pomóc.
Dziękujemy.