Psalmus 52 | Psalm 52 po łacinie

Psalm 52 w języku łacińskim, wymowa kościelna.
Psałterz:
raw.githubuser...
raw.githubuser...
Psalmus 52 [Clementine Vulgate]:
In finem,
pro Maëleth intelligéntiæ David.
Dixit insípiens in corde suo:
Non est Deus.
Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in iniquitátibus:
non est qui fáciat bonum.
Deus de cælo prospéxit super fílios hóminum:
ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum.
Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt:
non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
Nonne scient omnes qui operántur iniquitátem,
qui dévorant plebem meam ut cibum panis?
Deum non invocavérunt:
illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent:
confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos.
Quis dabit ex Sion salutáre Israël?
cum convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exsultábit Iacob, et lætábitur Israël.
Psalm 52 [Biblia Jakuba Wujka]:
Na koniec,
na Maelet, wyrozumienie. Dawidowy.
Rzekł głupi w sercu swoim:
Nie masz Boga.
Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w nieprawościach,
nie masz, kto by dobrze czynił.
Bóg z nieba spojrzał na synów człowieczych,
aby oglądać, czy jest znający albo szukający Boga.
Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi;
nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz aż do jednego.
Czy nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość,
którzy pożerają lud mój jak strawę chleba?
Boga nie wzywali,
tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
Albowiem Bóg rozsypał kości tych, którzy się ludziom podobają,
pohańbieni są, bo nimi Bóg wzgardził.
Któż da z Syjonu zbawienie Izraelowi?
Gdy Bóg przywróci pojmanie ludu swego, uraduje się Jakub i rozweseli się Izrael.