10 NAJGORSZYCH porad na DEPRESJĘ
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 27 ก.ย. 2024
- Animacje na zlecenie: ideaman.tv/anim...
Kup moją książkę i kurs: ideaman.tv/ksi...
Podcast: bit.ly/podcast...
Wspieraj kanał: / przeciętny człowiek
Dla rodziców: bit.ly/Praktycz...
Konsultacje, mentoring i pytania biznesowe: leszek@ideaman.tv
#edukacja #psychologia #depresja
---
Grupa FB: bit.ly/grupanie...
Fanpage Facebook: / nieprzecietneidee
Inne Animacje: bit.ly/nieprzec...
Wszystkie treści, w tym nazwy własne i cytaty, są użyte w celach edukacyjnych. Zastosowanie logotypów ma charakter informacyjny. Żaden z elementów filmu nie jest i nie może być substytutem terapii lub indywidualnej porady psychologicznej.
Jakie najgorsze słyszałeś/słyszałaś "porady" na depresję?
Czas leczy rany
Albo czemu się użalasz
Masz za dużo czasu , stać Cię na to żeby chorować
@@Malgo1965 no :/
Wyjdź do ludzi 🤭
Wychodzisz... A tam pełno tych pustaków, szerzących jakieś absurdalne kwestie 🤣
Trochę dziwne uczucie, jak jak przygnębiają Cię sprawy, z których przeważająca większość społeczeństwa, czuję jakąś dumę i szczęście 🤔
'Pamiętaj, że inni mają gorzej' - nie wierzę, że w gazecie tego nie napisali ;)
Oh tak... Matka mnie tym męczyła do momentu aż wywolala u mnie ataki paniki, które nawracają do teraz
Kiedy pierwszy raz to usłyszałem, myślałem że to jakiś podły żart i nie mogłem uwierzyć, że naprawdę są takie porady w internecie. W ogóle co ma piernik do wiatraka i samo w sobie brzmi to depresyjne.
Historyczne zdanie, ktoś dorastał chociaż raz go nie usłyszawszy?
@@Pysia.to.belja. brak odpowiedzi jest dość wymowny 😁
Pamiętam moment gdy po paskudnym dzieciństwie i 5 latach depresji postanowiłem coś z tym zrobić... Znaczy ten... skończyć, wiecie co mnie uratowało? Wierzcie lub nie ale alkohol, podstęp i racjonalizacja. To w sumie dość zabawna historia :D Pewnego dnia gdy już wszytko było właściwie zaplanowane czekałem tylko na odpowiedni czas, no i pewnej nocy będąc upity rozmyślałem nad moim stanem jak i listem który leżał w szafie, czegoś mi brakowało. Myślę, myślę... Co w nim jeszcze napisać i czy naprawdę chce to robić. Ja zdawałem sobie sprawę z istnienia depresji jej objawów itp, ale wiecie jak to z tą chorobą jest. Niby wszytko się zgadza masz depresję jak malowaną, ale nie jest w stanie to do ciebie dotrzeć, myślisz tylko: Niee.... no przecież nie mam depresji, nie jest tak źle, ja poprostu taki jestem, szukam usprawiedliwienie dla swojej beznadziejności, jestem za słaby, a życie? życie i przyszłość mnie po prostu przerasta, więc przestań się okłamywać że będzie lepiej i skończ z tym, to jedyne rozwiązanie. No i tak myślę, myślę szukając argumentów za i przeciw. W tamtej chwili już miałem tej niepewności i walki naprawdę dosyć, błagałem tylko o koniec, to było paskudne. Ale w końcu znalazłem rozwiązanie. Pomyśłałem sobie: Może powinienem zgłosić się do psychiatry? (Rany, ale ja byłem na siebie wściekły za takie myśli) od razu wywołało to wewnętrzny bunt ale udało mi się uspokoić i tak jakby przechytrzyć. Jak? Powiedziałem sobie: Jeśli pójdę do psychiatry to albo zdiagnozuje co ze mną jest i mnie ocali, albo będę mieć niepodważalny dowód na to że poprostu jestem beznadziejną jednostką, a samobójstwo to jedyne wyjście. To był strzał w dziesiątkę sytuacja win/win. Więc wziąłem kilka głębszych, chwyciłem telefon po czym znalazłem na jakiejś stronie psychiatrę który wyglądał naprawdę przyjaźnie. No i zgłosiłem się na wizytę, a po kilku dniach byłem już u niego i opowiadałem o tym wszystkim. Ale to była ulga... choć czułem się naprawdę dziwnie, opowiadając tą całą historię. Po kilku godzinach wywiadu usłyszałem diagnozę: Ciężka depresja, zaburzenia obsesyjno - kompulsywne, Agorafobia, fobia społeczna i DDA. Pani doktor przepisała sertraline i poleciła terapię, w końcu odetchnąłem. Od tego dnia minęły niecałe dwa lata. Czuję się całkiem całkiem, choć czasem to wszytko daje o sobie znać. Ale nadal nie potrafię uwierzyć w ironię tej całej sytuacji. No bo jak to brzmi. Ocalił mnie alkohol i chęć śmierci, nawet mojego psychologa to bawi :D Trzymajcie się ludziska :D
Faktycznie bardzo skrajnie to brzmi 🤭🤭 ja też zawsze się śmieje że swojej sytuacji, bo jedyne co mnie w pewnym momencie uratowało to myśl : " No tak, ale co wtedy z kotem? Przecież ona mnie potrzebuje, trafi do schroniska jak coś mi się stanie ". Byłam wtedy w drodze na most, miałam 17 lat. I tak kicia jest już że mną 8 lat i dwa razy uratowała mnie od zaczadzenia w domu. Nie ważne jak **ujowo, ważne że razem.
Mi psychiatra powiedział że brakuje mi serotoniny i że bez tabletek mój organizm jej nie wyprodukuje, jeżeli mu nie pomogę. Pomagam od 2 miesięcy, jest duży postęp, wstaje z łóżka, pracuje, piekę ciasta. Nerwy przestały mi tak dokuczać a przed tabletkami z nerw bolała mnie każda część ciała. Dlatego nie cierpię głupich porad, bo gdybym jeszcze do stanu w jakim byłam urodziła dziecko, byłoby po mnie.
Małymi krokami do przodu. Gratuluję postępów
6:26 depresja czy alkoholizm, trudny wybór...
9:20 "weź się uśmiechnij" - Chyba każdy introwertyk spotkał się z podobnym tekstem przynajmniej raz. Szczerze mówiąc, to bardziej wkurza jak pomaga.
Eeej, jestem ekstrawertykiem z natury, a ciężko przechodziłem depresję. Introwertyzm jest najwyżej jakąś predyspozycją, ale nie ma jakoś dużo z tym wspólnego, poza tym znam wielu uśmiechających się introwertyków. To tylko kwestia tego czy lubi się towarzystwo duzej grupy ludzi, czy woli się spędzać czas samemu/z najbliższymi.
Ja czasem słyszałem: "wyjdź do ludzi, wyjdź na jakąś imprezę" albo "inni mają gorzej"
Alkohol = depresja = alkoholizm.
Ja bym wybrał oba, po co się ograniczać? XD
Na początku pogratuluję przygotowania się do tak trudnego tematu. 🤗
Owszem wszystkie tematy które mówiłeś są prawdą- niestety 😟.
Mam w rodzinie osobę chorą na depresję,leczy się już wiele lat. Jak ktoś myśli że wystarczy łykać tabletki i po sprawie,myli się i to bardzo. Jest to ciężka i długotrwała terapia. Siostra ma w nas wsparcie, może zawsze na nas liczyć i pogadać. Lecz niestety jak sama mówi,brak tego najważniejszego, wsparcia męża!!! Nie raz słyszała od niego "weź się w garść" "co tak leżysz i nic nie robisz" itp. Niestety osoby chore często nawet nie są świadome tego co dzieje się wokół, wegatują. Dobranie leków też łatwe nie jest! Sama mówi, że gdyby nie miała dzieci,to już dawno by się poddała. Ma dla kogo żyć i to ją właśnie ratuje. Nie lekarz,nie leki,nie "kochany"mąż, rodzina,czy "miłe" słowa tak zwanego wsparcia. Każda osoba chora musi znaleźć swój cel, a my możemy tylko im w tym pomagać. Po prostu BYĆ
Ja za to kocham bardzo zwierzęta i tak na prawdę to one mnie ratowały w tych najgorszych momentach. Mieszkam z nimi sama, jeden jest po przejściach, tak jak do mnie trzeba do niego właściwie podchodzić, drugi za to jest strachliwy. Gdy już nie widziałam sensu przedłużać swojego życia to one powstrzymywał mnie od samobójstwa, myślałam wtedy: jaką ja mam gwarancje że trafią pod właściwą opiekę, że ktoś się nimi właściwie zaopiekuje, o ile w ogóle? Biorąc je wzięłam też odpowiedzialność za ich życie, jak nie dla siebie to przynajmniej dla nich będę żyła.
@@abelabalea2811
Dobrze słyszeć taką pozytywną historię,w tak "niepozytywnym " temacie. Zawsze można znaleźć COŚ lub KOGOŚ dla kogo warto BYĆ! ☺️
Mam nadzieję, że twoja historia skączy się dobrze. Trzymaj się tego co dodaje CI siły. Trzymam mocno kciuki 🤗.
PS. Trzymam kciuki oczywiście również za twoje cudowne zwierzęta .
Po takich poradach można popaść w depresję. Bardzo dobrze, że ktoś reaguje, komentuje i koryguje, edukuje prawidłowo. Niektóre mity i hity są nieszkodliwe, a inne podane właśnie w formie mądrości gazetowych, głupich porad, magą przerodzić się w prawdziwe problemy i komuś zaszkodzić.
Jeszcze straszny jest tekst "inni mają gorzej"
No niestety, przez takie głupoty, nie mam najmniejszej ochoty mówić komukolwiek o swojej chorobie, co jeszcze bardziej mnie dobija. Próbowałem, ale za każdym razem słyszałem, że sobie coś wymyślam. Borykam się z tym od ponad pół roku - świadomie, od kilku czy nawet kilkunastu lat czułem to cały czas nie wiedząc co mi jest, dopiero po rozstaniu z bardzo ważną dla mnie osobą dopadło mnie to z największą siłą i wtedy dowiedziałem się na co choruje. Niestety nie mam póki co możliwości żeby chodzić na jakąkolwiek terapie czy też w jakiś sposób się leczyć... I to nie przez obecną sytuacje na świecie. Choć jest mi bardzo ciężko i jestem z tym wszystkim sam, to próbuje się nie poddawać... Niestety, ale dopóki ktoś sam tego nie odczuje na własnej skórze, nie dowie się czym tak na prawdę jest depresja. Czasami się nawet już śmieje, gdy wraca to mówię o niej jak o starej dobrej przyjaciółce, która mi wiernie towarzyszy praktycznie przez cały czas... I na prawdę, jeżeli czujecie, że coś jest z wami nie tak to nie bagatelizujcie tego tylko działajcie od razu jeśli macie tylko możliwość!
Ja choruje na depresję jakieś już 8 lat. Na samym początku podjęłam terapię farmakologiczną ale później nie było mnie stać na leczenie prywatne, a że miałam tylko 16 lat, mama też zbagatelizowała problem, przestałam się leczyć. Teraz, po 8 latach zmagań z tym szajsem, gdy jestem w zaawansowanej ciąży zdecydowałam się nie tylko na leczenie farmakologiczne, ale i terapię że specjalistą. I tu najbardziej pomocni byli mój narzeczony i teście, którym będę dozgonnie wdzięczna. Najbardziej boli jak słyszy się od najbliższych tak przykre słowa, brak wsparcia, którego od nas oczekują w nadmiarze, a sami z siebie Tobie dają tego namiastkę. Gdy powiedziałam mamie miesiąc temu że podjęłam się terapii opartej na lekach to usłyszałam tylko : " A co dalej Cię trzyma? " Nie byłoby to dziwne gdyby nie fakt, że od tych 8 lat raz na kilka miesięcy wspominałam o tym jej, ale chyba udawała, że nie słyszy. Niestety takie są przykre realia, że na tych na których najbardziej liczysz i oddasz wszystko co masz, aby im pomóc, nie są w stanie nawet w jakimś ułamku Cię zrozumieć. Jeśli potrzebujesz pomocy, wsparcia czy głupiej rozmowy, pisz :D z natury jestem gadatliwa, wysłuchać potrafię, ale i empatyczna więc pisz śmiało :)
Urodzenie dziecka, może cię conajwyżej o depresję przyprawić
Xd chyba nie ma Pan dzieci
Albo dziecko nie dostanie wystarczającej miłości i uwagi ze względu na chorobę matki
@@mateuszzsuetam420 xD Chyba nie słyszał Pan o depresji poporodowej
@@108kubas no to dobrze nie rozmnazajmy sie w goole xdd
@@108kubas a poza tym no ludzie przeciez ta depresja nie bedzie trwac cale zycie xd
Bardzo się cieszę, że jest taki kanał jak "Przeciętny Człowiek" Dzięki
Tobie 1,5 roku temu zmieniłem swoje życie. Odszedłem ze znienawidzonej
pracy. Teraz mam fajną i dobrze płatną pracę, mam czas na to żeby
powoli rozkręcać swój mały biznesik związany z moją pasją - Tworzę
obrazy w stylu string art i to wszystko dzięki Twoim filmikom
motywacyjnym. Wielkie dzięki za to !! Pozdrawiam serdecznie :)
Ta porada ze zmianą wyrazu twarzy jest naprawdę beznadziejna. Ja - moi znajomi, którzy mają depresję - często się uśmiecham nie po to, żeby było mi wesoło, a po to żeby ukryć cierpienie.
Tak samo się nie zgadzam z wywoływaniem endorfin, np. podczas jedzenia ostrej papryczki. Świadome zadawanie sobie bólu to jest samookaleczanie. Tatuaż i kolczyki też się zaliczają. Ale tutaj nałogowe robienie sobie kolczyków i dziar nie jest tak określane, bo jest akceptowane przez społeczeństwo i uważane za normalne (wiedza od psychologa).
Najgorsze są porady typu "Idź się poruszaj" "poćwicz " " nie siedź tyle w telefonie". Przez depresję często nie ma się siły na nic prócz leżenie cały dzień, a internet, książki, filmy, sen to ucieczki od świata realnego.
Naprawdę miałam nadzieję, że ten artykuł jest jedynie memem...
Już pół biedy sama matka z depresją, ale co dopiero to biedne dziecko, które istniałoby tylko po to, żeby być (nieskutecznym zresztą) lekiem na depresję... Cóż za idiotyzm. Osobiście jeszcze od starszych pań często słyszę, żeby sobie znaleźć chłopa! Bo jak sobie znajdziesz chłopa (i najlepiej potem dziecko też sobie zrób, oczywiście), to nie będziesz mieć czasu "myśleć o głupotach". No nic tylko iść pobiegać, albo się napić :D
Możesz mi coś doradzić? Jak się łatwiej komunikować, rozmawiać, przemawiać, mając wadę wymowy? Da się coś z tym zrobić? Z góry dzięki!
lukasz Luki chcesz ze mna popisac? ja tez mam wade wymowy... r francuskie
@@isabelleka.4460 Jak starasz się z tym walczyć?
Po Twoim filmiku czuję się jakby było wszystko ze mną w porządku, a na depresję choruję już bardzo długo. Pozdrawiam serdecznie i życzę dużo zdrowia ❁
Może teraz film o chorobie dwubiegunowej? Trzeba uświadamiać i edukować polskie społeczeństwo bo stygmatyzacja kwitnie...
Mam bardzo ciężką depresję. Leczę się farmakologicznie. Nie miałam siły wstawać z łóżka mogłam spać nawet 20 godzin. Od kiedy zrobiłam razem z tatą remont mojego pokoju pomalowałam go na ciemną zieleń (oczywiscie wiele razy juz z calej frustracji odkladalam malowanie bo okazalo sie ze robie okropne plamy i nie umiem pokrywac scian ciemną farbą i gdyby nie pomoc mojego taty nigdy bym nie skończylą tego remontu) wyposażyliśmy pokój w taki sposób aby był dla mnie przyjemny abym miała swój własny bezpieczny kąt. Mam siłę rano wstawać do pracy chociaż jest ciężko ale zrobiłam duży progres w porównaniu z przeszłością o wiele łatwiej jest obudzić mi się i wstać w pokoju na który aż chce się patrzeć.
Trzymaj się ❤️ Nigdy nie jesteś z tym sama
Dzięki Leszku za kolejny dobry materiał, JEDNAK chce tu powiedzieć, że masz nieprawdziwy pogląd na prawdziwe Chrześcijaństwo. W zasadzie mylisz To z jakimś rodzajem dewocji, może bylejakością chodzących do "kościółka", mówiących "paciorki". Pozdrawiam. Subskrybuje.
Ta bylejakość to dominanta. Religia jest kontrskuteczna w "leczeniu" chorób psychicznych.
Zgadzam się w kwestii bezsensowności stosowania wymienionych rad jako panaceum na depresje (fakt, że wiele z nich nie ma najmniejszego sensu) natomiast uważam, że odnosząc się do paru z nich zbyt mocno generalizujesz. Opowiadasz o depresji tak jakby istniała tylko w warunkach laboratoryjnych, a o ile mi wiadomo często wspólwystępuje z innymi zaburzeniami np. nerwicowymi. Dlatego też sztywne dyskredytowanie wszystkich metod mija się z celem.
Na przykład punkt 4 - kto powiedział ze relaksacja ma bezpośrednio poprawiać biochemię mózgu? O ile masz tutaj racje, to wiesz na pewno, że relaksacja pozwala na wyciszenie układu współczulnego, co wpływa na poprawę stanu osoby znerwicowanej - poprzez przerwanie blednego kola strachu i w konsekwencji zmniejszego lekliwosci, co może mieć bezpośrednie przełożenie poprawę stanu osoby z depresja (choćby jeśli depresja pojawiła się w skutek nerwicy).
Podsumowując, uważam że jest wiele zależności których nie bierzesz pod uwagę krytykując przedstawione metody (punkt 4 to przykład, ale choćby ten ze sportem i wiarą również jest potraktowany zbyt płytko). Chodzi mi o to, że rzeczywiście masz słuszność mówiąc, że te metody same w sobie nie maja racji bytu w przypadku klinicznej depresji, ale uważam, że powinieneś to podkreślić. Bez tej informacji metody które mogłby być stosowane wspomagająco (tak, wiem że najważniejsze są leki i psychoterapia) przez niektóre osoby, zdają się nie mieć żadnego zastosowania, a w mojej opini tak nie jest. Materiał ten mogą ogladać osoby które potrzebują określonej pomocy dlatego należałoby spojrzeć na zagadnienia które przedstawiłeś również pod innym kątem. Przez generalizowanie i próbę udowodnienia, że łódzki tygodnik pisze bez sensu informacja którą przekazujesz traci na wartości - bo jest jeszcze inna strona depresji niż ta czysto kliniczna.
TO PRZEZ TE GRY KOMPUTEROWE
Moja matka, która zawsze mi opowiada że w dzieciństwie przeszła depresję, próbowała mi pomagać mówiąc że są na świecie ludzie którzy mają gorzej i że świat jest generalnie okropnym miejscem i liczą się tylko chwilę, więc mam wziąć się w garść, zapie**alac i uczyć się. Jej nastawienie nie zmieniło się nawet gdy zdarzało mi się na dwa-trzy dni znikać z domu, ani gdy zacząłem mieć ataki paniki (fakt, rzadko, ale się zdarzają), ani gdy schudłem 15 kilo w ciągu półtorej roku. Dopiero moja szkolna pedagog, w klasie maturalnej, po opuszczeniu się w nauce i praktycznie 40% nieobecności namówiła mnie na wizytę u psychologa, który skierował mnie do psychiatry.
Z innych historii. W przypadku mojej przyjaciółki, której matka jest psychologiem (i radykalnym katolikiem), nie pozwoliła jej do czasu wyprowadzki udać się do jakiegokolwiek innego specjalisty, mówiła że ciągle udaje, wpędziła ja w kompleksy, a przez jej orientację cała rodzina wytykała ją palcami. Przez to wszystko po skończeniu szkoły ta spędziła prawie rok w szpitalu psychiatrycznym... Na szczęście teraz jakoś sobie radzi.
Ludzie są okropni, nie zależnie od tego czy znają się na temacie, czy nie. Czasem ideologia przyćmiewa zdrowe myślenie.
Mam depresję bo jestem samotny- znajdź 2 połówkę.
Ja jestem takim przegrywem , że jeśli miałbym depresje i z tego powodu chciałbym się powiesić na gałęzi to ta gałąz niewytrzymała by mojego ciężaru i wybiłaby mi te głupoty z głowy :)
Jak osoba wybitnie inteligentna moze byc przegrywem
To teraz jak komuś pomagać z depresją :p
To ja jeszcze slyszalam, ze wystarczy sie dobrze nastawic i sie wyplakac a problem zniknie xD
czekam na 10 najlepszych
A potem "nie ma czegoś takiego jak depresja poporodowa bo przecież poród i macierzyństwo ma leczyć depresje"
W zalewie guano-contentu na TH-cam i mojej do takowych treści awersji, prawie przeoczyłem Twój, jakże wartościowy kanał. Dzięki Bogu - nie, że jestem wierzący, ot taki sobie zwrot - zaufałem Tobie i uznałem za stosowne obejrzeć kilka filmów, czego nie żałuję. Masz subskrypcję i moją uwagę. Dziękuję Ci za ten oraz wiele innych materiałów. Być może robiłem słaby research, ale chyba nie odniosłeś się w swojej internetowej twórczości do lacanowskiej psychoanalizy - myślę, że warto też zrobić o niej materiał. Lacan zyskuje w naszym pięknym kraju coraz większą popularność (od razu dopowiem - sądzę, że słusznie) i myślę, że i Ty mógłbyś się do tego odnieść. Psychoanaliza ma wiele wad i też warto o nich w takim materiale wspomnieć.
PS
Erich Fromm , którego wiele osób ceni, jest według mnie Paulo Coelho filozofii/psychoanalizy. Cenię go, bo w szkole średniej się nim zaczytywałem, ale później uznałem, że serwuje nam, czytelnikom, zbyt proste odpowiedzi na trudne pytania natury egzystencjalnej. Może i miał dobre intencje, ale zbyt dużo w jego tekstach myślenia życzeniowego. Za mało zaś zakotwiczenia się w obecnym (ówczesnym) stanie wiedzy naukowej.
Autor tego "poradnika" albo nie ma pojęcia, jakie są różnice między depresją a złym nastrojem albo celowo użył słowa "depresja", żeby się lepiej sprzedało. :(
PS. Materiały na tym kanale są bardzo cenne i widać napracowanko
Korelacja to nie przyczynowsości a tak to przedstawiłeś odnośnie biegania a i to dowody anegnotyczne nie statystyczne
Jak kobieta ma depresje to urodzi je dopiero za 9 miesięcy
Uważam że co druga kobieta ma depresję poporodową, tylko nawet o tym nie wie bo "sama leczy się z tego" tak jak mówisz, ma do tego natyralną tendencję. Ja miałam dużą depresję w trakcie pandemi, trwało to kilka dni. Nie miałam chęci do codziennych zajęć - byłam przerażona tym co wtedy czułam, bo to było pierwszy raz w życiu.
W literaturze spotkałem się z szacunkami między 10 a 15% kobiet po porodzie
Pisząc ten komentarz nie mam na myśli bycia wrednym, ale bardzo się zdziwiłem widząc Ciebie jako osobę z nadwagą. Bardzo dużo mówisz o samorozwoju itp, wiele rad od Ciebie naprawdę do mnie trafiło i nie potrafię zrozumieć czemu w tej sferze życia jesteś w jakiś sposób zaniedbany? Jeżeli jesteś w trakcie metamorfozy o której nie wiem to życzę Tobie powodzenia, a jeżeli nie to wierzę i trzymam kciuki, że zmienisz tą kwestię i będziesz jeszcze bardziej nieprzeciętny.
Jak możesz tak Mu powiedzieć nigdy nie widziałem lepszego brzucha!!!!
A będzie film odwrotny, czyli co mówić ludziom o depresyjnych skłonnosciach!?
A może lepiej się nie odzywać, zwłaszcza jeśli nie rozumiemy tej przypadłości?
No właśnie, już kilka filmików o tym czego nie mówić, nie robić. Też bym chętnie obejrzał film pokazujący jak prawidłowo postępować z osobami w depresji.
Oprócz depresji poporodowej jest też depresja ciążowa.
I depresja z powodu braku ciąży i kroczek jeszcze dalej czyli depresja z powodu braku partnera v partnerki jeszcze kilka takich kroczkow i wrócimy do Adama i Ewy ( nie wiem czy było tak jak piszą ale w to wierzę)
Czyżby był Pan dowodem na tezę iż istnieje korelacja pomiędzy większą inteligencją i większą szansą na depresję i inne choroby że tak powiem związane z mózgiem???
Nie. Nie spotkałem się z badaniami łączącymi IQ z depresyjnością. Sądzę, że intelekt nie gra roli w zachorowalności, co najwyżej w ilościach diagnozy (intelekt wpływa na korzystanie z medycyny)
Co sadzicie o pomyśle:
W przypadku artykułów np. w gazetach etc, w których ich treść skomponowana jest na "ODPI####L" na kolanie w ciągu jednej kawy i próbująca przemycać pseudo wartościowe treści....jakieś sankcje społeczne/zawodowe dla autora i kogoś, kto to puści byle zgarnąć kasę za materiał o wątpliwej wartości merytorycznej? Może jakiś ranking źródeł? Ostrzeżenia po przekroczeniu limitu zgłoszeń odbiorców, że to lipa? Jakaś forma zbiorowej ewaluacji treści - dzięki czemu inni nieświadomi czytelnicy i odbiorcy nie wpadną w mechanizm zawierzenia w głupoty?
A jak powstrzymać w sobie rozwój depresji, jeśli nie ma się kontaktu z psychologiem?
Z reguły problem będzie narastał, bo problemy z neuroprzekaźnikami wynikają (i utrwalają) "rozkalibrowanie" danej części mózgu. Tego procesu nie da się ot po prostu odwrócić.
@ uh, to źle, bo z każdym dniem czuję, że staczam się bardziej e głąb deprecji (nie mam oficjalnie jej zdiagnozowanej, jednak mam wiele obiawów, które na nią wskazują)
@@indooreriasz może jednak zmobilizuj siły i idź do psychologa, na pewno nie zaszkodzi a może przecież pomóc... Trzeba próbować różnych sposobów aby polepszyć jakość swojego życia... Sama o to "walczę"..
Skoro podloze genetyczne - to jak w tym ma sie koncepcja Seligmana i wyniki badan podluznych osob, ktore braly udzial w dziecinstwie w programie profilaktycznym.... ?
Tak przedstawiona koncepcja depresji - jest deterministyczna i wlasnie bardzo szkodliwa, bo jej zrodlem jest przekonanie "nie mam wplywu ..."
👍🏻
Oj, mnie wkurzały takie teksty typu "Pomyśl pozytywnie, pomódl się"...
Denerwuje mnie też, że często uważa się, że depresja to smutek. Określiłabym to bardziej "brakiem pozytywnych uczuć". Ogólnie dostałam coś w stylu depresji po tym, jak przestałam wychodzić z domu i żyłam z bratem, który chciał mnie nawrócić. Myślę jednak, że głównym czynnikiem była choroba przewlekła jelitowa. W pewnym momencie popadłam w depresję (do tego mówili, że pójście do kościoła mi pomoże... cóż, wtedy praktycznie trudno mi było filtrować informacje, przez co łatwo było mną manipulować). Chodziłam do psychologa, ogółem wizyty mi pomogły, wierzę w to, co chcę i teraz funkcjonuję jak normalny człowiek.
Ze serio ktos jeszcze wierzy ze depresja to smutek...
Fajnie ze zrobiles ten material, ale nie mozesz wiedziec czy jakiekolwiek cierpienie jest "wiekszym planem" czy nie - to kwestia wiary. Moznaby poruszyc temat co w takim razie robic, gdy ktos ma ta chorobe. Jak pomoc - taka wiedza jest przydatna. Bo przeciez nieraz ludzie po prostu nie ogarniaja.
Ad. 6 przegiąłeś w drugą stronę. Wstrzykiwanie botoksu i zmuszanie tym do uśmiechu daje jakieś tam rezultaty. To nie jest złoty środek, ale nie powinien zaszkodzić.
Znam sporo osób z depresją. Łączy je to, że żadna z nich nie ma jakiegoś konstruktywnego hobby. To jedyna cecha, którą posiada każda z nich. Poza tym, są bardzo różne. Nie znam np. żadnego modelarza, filatelisty czy majsterkowicza z depresją.
Z punktu widzenia religii, skoro depresja to choroba, w dodatku, według autora, genetyczna, choć w rzeczywistości ma różną etiologię, to jest krzyżem dźwiganym przez tego, kto się z nią zmaga.
Znam masę hobbystów z depresją. To nietrafiony wyznacznik. Niemniej hobby zawsze może jakoś pomóc przetrwać trudny okres w życiu i dobrze je mieć mimo wszystko :)
@@lordangelo2945 Rozumiem cię, też kiedyś podobnie miałem. Nawet zdarzało mi się wypisywać na Messengerze do różnych osób, które znałem, by zwyczajnie z nimi pogadać. Potem już prawie nikt mi nie odpisywał, oprócz jednej dziewczyny, z którą jestem do dzisiaj w związku (prawie 3 lata)
@@lordangelo2945 Słuchaj, zawsze warto spróbować, jeśli nie podpasuje tobie "studentka", zawsze możesz poszukać gdzie indziej, nawet, jeśli miałoby to być w innym, pobliskim mieście. Mimo że opcja z innym miastem jest do dupy, to myślę, że warto spróbować. Zawsze jest szansa na trafienie na kogoś dobrego.
@@lordangelo2945 Ja bym sugerował wizytę u specjalisty, bo skoro nie masz żadnych znajomych i nikt Ci nie odpowiada, to większe jest prawdopodobieństwo że jest coś "nie tak" z Tobą niż całą ludzkością...I nie pisze tego, broń Boże w złych zamiarach. Po prostu to może Ci pomóc, bo może Ty coś robisz niewłaściwie samemu o tym nie wiedząc.
15:54 - 10 reasons why XD
Ja już wiem, po co oni te rady dają! Można się dobrze pośmiać, czytając to gówno😂😂😂
Nie zgadzam się totalnie z fragmentem o alkoholu jako depresancie. Wyszedł tutaj brak znajomości farmakologii i podziału substancji. Nazwa DEPRESANTY oznacza tylko i wyłącznie, że substancje z tej grupy wpływają depresyjnie czyli spowalniająco na OUN, nie ma to nic wspólnego z depresją jako chorobą czy depresyjnym nastrojem. Wręcz przeciwnie- opioidy np są identyczne w budowie co endorfiny- endorfiny to endogenne opioidy czyli wspomniane hormony szczęścia :) szkoda, ze nie zostało to wyraznie zaznaczone
P.S nie oznacza to oczywiscie ze nie zgadzam się z tym, ze jest to kiepski sposób na depresyjnie- masz oczywiscie racje, moim zdaniem po prostu zbytnio uprościles cale wyjasnienie
Przecież powiedziałem, że alkohol należy do depresantów i miałem dokładnie to co napisałeś na myśli. Nie powiedziałem przecież, że alkohol wzmaga depresję bo jest depresantem - czyli to co implikujesz, że postawiłem podobne słowa obok siebie. Czepiasz się na siłę tego, bo nie wyraziłem się z laserową precyzją czego nie miałem na myśli.
A moim zdaniem depresja to po prostu świadomość marności naszej egzystencji. Kiedy po raz enty słyszysz te same dyskusje, pomysły, narzekania, dowcipy, piosenki, widzisz te same twarze, budynki, zdarzenia, pory roku, te same ludzkie wady przez stulecia, zdajesz sobie sprawę że do nikąd to nie zmierza, że na tym świecie nie ma żadnej nadziei. I tutaj z definicji tylko wiara w Boga może przynieść nadzieję na istnienie ostatecznego celu i sensu naszego życia. Wykluczając rzeczywiste biologiczne zaburzenia neurologiczne i hormonalne, szprycowanie się tabletkami niczego nie rozwiąże, tylko zagłuszy problemy. Większość ludzi nie ma takich problemów, bo nie podejmuje się rozumowania na tym poziomie. Ewolucja skutecznie eliminuje geny warunkujące dochodzenie do depresyjnych wniosków, jakkolwiek byłyby prawdziwe.
lol, nie znam się ale się wypowiem. Zgłoś się do gazety, może będziesz kolejnym autorem takich bzdur.
@@Cloudo55 no rzeczywiście pokazałeś że ty się znasz...
Urodzić dziecko ? Przeciętny człowieku a tasiemiec się liczy :O?
Nie, chyba, że dostaniesz na niego 500+ ;)
Na wiosnę, czuję się jak gówno.
Nie dość, że jestem rozdrażniony, zirytowany i potrafi mnie wystraszyć liść- poruszony podmuchem wiatru, to jeszcze się duszę.
Dziwne myśli, również człowieka wtedy nachodzą 😒
@@majkel3455 zakładam i lewą dłonią, odciągam ja cały czas od ust, bo bym się udusił.
Ostatnio ulana babka w żabce się darła, że jej dzieci konorawirusem zarażę...
Pod bankomatem znów, po 2 minutach jak się pojawiłem, że mandaty dajo...
Ja mam również uczulenie, na pierd****ie.
Zatem zakładam, lecz powietrze leci bokiem, dzięki dwóm paluszkom.
Nwm w sumie czego oczekiwałeś po jakimś tam artykule w gazecie, że podadzą ci 10 sposobów z których każdy jeden jest w stanie zlikwidować depresje? Jestem zdania, że część z nich może pomóc, jak relaks czy bieganie i paradoksalnie bieganie to dobra rada. Nwm skąd masz info, że bieganie nie chroni przed depresją według mnie to jedna z czynności które CHRONIĄ, dają nam lepsze zdrowie, pasje, odreagowanie stresu.
Jak tak czytam o depresji to zaczynam zauważać, że żadna rada dla osoby chorej nie jest dobra, nwm co wy myślicie, do pokonania choroby prowadzi wiele CZYNNIKÓW i jak ktoś wam daje rade np bieganie to nie traktujcie tego jako lek, lekiem staje sie zmiana naszego sposobu życia, rozwiązywanie problemow. Wiele różnych rzeczy trzeba zrobić które są słuszne i mogą wam pomóc.
🤯🤯🤯😉😉😉
Problem w dużej mierze leży w tym że ludzie nie wiedzą czym nie jest depresja i uważają ze majac gorszy humor już popadli w depresje przez co inni lekceważa ten problem twierdząc że faktycznie może być ona zwykłym wahaniem nastroju
Ja mam gorszy dzień już 5 lat i nie chcę mi się coraz bardziej A to dopiero 19 rok mojego smutnego życia
Depresja, niestety coraz częstsza choroba dotykająca ludzi w każdym wieku, nawet dzieci i często też lekceważona. Podane porady faktycznie są hitem 😆 ehhh, oby jak najmniej ludzi musiało się z nią zmierzyć 💪🙂 jeśli ktoś miałaby czas i ochotę skromnie zapraszam do siebie na kanał ☺️🤭😉
Aż do takich krańców internetu nie doszłam żeby takich głupot słyszeć zważając na fakt, że sama mam depresje. Więc jedyny fakt jest taki, że wszystko, co oni tam wypisali to jedna wielka bzdura. Ale odcinek był przynajmniej w jakimś stopniu zabawny, a na mojej buzi pojawił się uśmiech. Dzięki Ci za to! No i miłego dzionka :D
Przeceniasz wpływ genów. Depresja nie bierze się z nikąd jak królik z kapelusza. Zazwyczaj na to "pracuje" się całe życie. Można mieć jedynie genetyczne predyspozycje do depresji. Depresja powodowania jest przez myśli i emocje oraz to co się z nimi robiło. Również bardzo duży wpływ ma zły stan organizmu np. brak pewnych ważnych mikroelementów, co przez psychologów i psychiatrów jest zupełnie pomijane. PS farmakoterapia nie leczy tylko likwiduje objawy, dlatego ludzie często mają problemy z odstawieniem leków.
Są po prostu różne typy depresji, a bardziej różne jej przyczyny, ale geny mają duży wplyw. Jeśli twoje łącza nerwowe źle działają, to twoja sytuacja rodzinna, życiowa, czy jakąkolwiek inna "nie ma tu nic do gadania". Na obu granicach spektrum powodów depresji są: zupełnie genetyczna depresja, która "wzięła się z nikąd" i depresja wywołana przez życie danej osoby, natomiast większość przypadków znajduje się po środku.
I tak do życia danej osoby zaliczam zarówno sferę emocjonalna jak i fizyczna.
Jesli chodzi o farmakologię to nie jest to leczenie objawów, a przynajmniej nie tylko. Fakt niektóre leki rzeczywiście to robią, ale głównym celem leków jest naprawienie gospodarki chormonalnej / działania przekaźników nerwowych itp
Zresztą, jeśli na depresję pracuje się całe życie, to skąd bierze się ona u np 8 latków z normalnych, kochających rodzin? U ludzi sukcesu, posiadających pieniądze, dobra pracę, kochającą rodzinę, ludzi spełnionych? Przecież są takie przypadki i to liczne
@@KajtekBeary Gospodarka hormonalna ma zadanie informowania reszty organizmu o tym co ma robić i jak ma pracować. Dlatego to jakie hormony produkuje ciało zależy od emocji i myśli. Czyli jeśli ktoś się stresuje to ciało wytwarza kortyzol żeby poinformować komórki co mają robić. Wiec hormony to tylko skutek. Oczywiście w przypadku takich chorób jak depresja zachodzi zjawisku błędnego koła, czyli
"rozregulowanie" myśli --> rozregulowana gospodarka hormonalna -->"rozregulowanie" myśli
i tak dalej... . Co do małych dzieci z depresją to wspominałem że również stan ciała wpływa na stan umysłu. Takie dzieci najprawdopodobniej maja spore niedobory w diecie lub są zatrute neurotoksynami. Jeśli chodzi o "ludzi sukcesu" - nie liczy się to jakie ktoś ma życie tylko jak je odbiera i interpretuje (to jest zawsze subiektywne). Ty postrzegasz ich jako ludzi którzy osiągnęli sukces i nie mają powodów do depresji, oni najczęściej nie widzą sensu życia abo osiągnęli już w nim wszystko.
Może tez powoduje objawy np choroby autoimmunologiczne a psychiatra opowie potem że to tzw. somaty i kto udowwodni że gadał bzdury i zmarnował zdrowie...
"pomagacze" mówią : weź się w garść!, Weź się ogarnij, boże , co z tobą nie tak....Dzięki wielkie za takie porady! A jak mówię że marzę o tym żeby się nie obudzić to słyszę : co wpłynęło na twój stan....Także ten
..Wszyscy którzy są w " piekle depresji" życzę wam ....po prostu zrozumienia! I siły, dużo SIŁY..
już wiecie na CO....
Każdy tak mówi bo nigdy się z tym nie spotkali pozdrawiam
Wsz.ok ale nazwanie głupota zaufanie Bogu to chyba wielka przesada bo w tej sferze to jest indywidualna sprawa i intymna.dla Ciebie może być głupota a dla innych nie.zaufanie Bogu nie oznacza zrezygnowanie z farmakologii np czy z tego o czym mówiłeś.nauka,medycyna może iść w parze z wiarą i wcale nie musi oznaczać zaraz wciąganie się w kult religijny.chodzi i indywidualna relacje z Bogiem.model pokutujący że sredniowiecza gdzie naukę i wiarę oddzielano, zresztą i wtedy nie byla to nowość,.. pozdrawiam
Taka "wizualizacja" może się jeszcze bardziej przyłożyć do stanu depresyjnego człowieka przez zderzenie rzeczywistości z oczekiwaniami. Pozytywne myślenie generuje oczekiwania, a jeśli one się nie sprawdzą to człowiek popada w jeszcze większego doła. Depresję można wyleczyć tylko w jeden sposób. Udając się do specjalisty.
Myślę, że problemem tutaj jest głównie w tym, że ludzie nie wiedzą co to jest. Sądzą, że to jest po prostu smutek albo gorszy humor więc takie rozwiązania ich zdaniem mogłyby pasować,bo przecież "smutek to jest to samo".
Ale tak niestety nie jest, brakowało jeszcze "inni mają gorzej". Moim zdaniem to jest najgorsze co można od kogoś usłyszeć.
„Do diaska” ❤️❤️❤️
Do autora nie zgadzam się z twoim zdaniem że bieganie nie pomaga. Bieganie po lesie pomaga i to sporo ...
Nie obejrzałem do końca bo ilość bzdur z strony czasopisma mnie pokonała.
Rodzą się moje wątpliwości, choć ten materiał zasługuje na uwagę.
Dieta i ruch są nam potrzebne do przezwyciężenia depresji. Bo nasz wehikuł jakim jest ciało o które nie dbamy jest w zapomnieniu, dodatkowo upośledzamy swój organizm sensorycznie, co myślę że wzmaga problem. Kwestia ducha, ok religie to organizacje, fanatyzm to zło. Jednak psychologia i psychiatria nie daje odpowiedzi jak zadbać o swoją duszę a ten fragment świadomości którym nam się wydaje że w sposób inteligenty wykorzystujemy nie karmi naszego ducha. Ludzkość od zarania dziejów miała potrzeby mistyczne, szkoda że zachodnia cywilizacja to zmiażdżyła. Jesteśmy odcięci od swojego ducha i ciała, umysłem nadrabiamy zbyt wiele. Myślę że farmakologia, terapia i tak prowadzą do tego momentu gdy rozwiążemy dostateczną ilość problemów wewnętrznych i będziemy mogli się skupić na przeżywaniu w teraźniejszości swojego hmm poniekąd przeznaczenia. Pomóżcie zracjonalizować mój pogląd. Pozdrawiam serdecznie ✨
Ćwiczenia fizyczne nie są "lekarstwem" na depresję. Koniec. Kropka. Nie ma korelacji. Jak powiedziałem w materiale, ćwiczenia i zmiana stylu życia jest przydatna jak już z depresji wyjdziemy i chcemy utrwalić pozytywne zmiany.
@ Dziękuję za odpowiedź. Z całym szacunkiem, nie głoszę faktów jedynie swoje swoje spostrzeżenia, borykam się od lat z różnymi zaburzeniami. I tu powieje skandalem, jednak z zachodnich źródeł które lekko wyprzedzają nasze polskie czasy Izrael, USA, odchodzą od leczenia lekami z grupy ssri co jest plagą w PL, to niczemu nie służy. Chwała pacjentom którzy dostali dobrze skomponowane leki i terapię, mozliwych kombinacji jest zbyt wiele. Wierzę w potęgę umysłu, która w połączeniu z oczywiście wiedzą psychiatryczną, psychologiczną, chemiczną itd prowadzi do naturalnej równowagi organizmu. Medycyna to nie jest wyznacznik ziemii obiecanej, brak panaceum, a leczenie często przybiera charakter przewlekły... Do kiedy? Do momentu rozwiązania wielu konfliktów wewnętrznych, balansu w życiu zewnętrznym i wewnętrznym, dbania o ciało, umysł i ducha pod dowolną postacią, nawet jeśli miałbyś być Bogiem sam dla siebie wiara w lepsze jutro jest potrzebna. Proszę o odpowiedź. (Obiecuję tematu nie przeciągać)
@ juz spiesze z linkiem "Effects of Acute Exercise on Mood and Well-Being in Patients with Major Depressive Disorder":
journals.lww.com/acsm-msse/Fulltext/2005/12000/Effects_of_Acute_Exercise_on_Mood_and_Well_Being.3.aspx
Tak... Te "cudne" rady od których dopiero można mieć depresję... Nie wiem jak inni, ale ja chociaż raz przez te wszystkie punkty przeszłam i wcale to nie były rady, chyba, że rady te miały mnie skłonić do depresji.
Ciekawi mnie jak poradzić sobie z depresją jeżeli przez np 2 lata chodziło się na terapię i nawet jakiś czas było dobrze, ale po jakimś czasie (bez jakiegoś bodźca zewnętrznego, np. śmierci bliskiej osoby) może nie do końca wraca depresja ale taki stan trochę lęku trochę przygnębienia? Zastanawia mnie czy to byłaby dystymia, która nie została w pełni uleczona czy też cecha niezależna, np. pozostałość po chorobie?
"Weź się w garść" - chociaż ta rada nabiera sensu, gdy chory nie chce się leczyć, a pod tym hasłem kryje się - idź do lekarza!
Idź do psychiatry.
"Zaufaj Bogu" - rozwaliło system! Masakra!
Bzdury są dobre na wszystko.
Ludzie: zaufaj bogu
Sataniści: jak wy tak możecie
Nie rozumiem skąd tyle ludzi ma tę chorobę psychiczną. Jeśli ktoś faktycznie ma problem powinien udać się do specjalisty, jednak zamiast tego większość ludzi żali się innym i liczy na jakieś współczucie od nich. Ja tego kompletnie nie rozumiem. Jak mam grypę to idę do lekarza, a nie idę po pomoc do kolegów. Tylko przez to, że ludzie szukają pomocy w jakiś dziwnych miejscach dochodzi do tragedii.
Nie idą, bo się wstydzą.
Bardziej tak jak bym widząc, że ktoś pisze prawą ręką, powiedział "no weź teraz napisz coś lewą. Kompletnie nie rozumiem jak można nie umieć pisać lewą ręką. Jak ktoś nie umie, niech się nauczy". Da się rozwiązać problem, ale to nie jest proste.
Racja lepiej w dziwnych miejscach nie szukać pomocy np w gabinecie gdzie psychiatra przepisuje tabletkę która zrujnuje komuś życie