Czlowiek, który doświadcza ataków paniki, podświadomie prowadzi dwa życia. Logiczne i lękowe. Ja większość życia spędzam na przeczuwaniu. Doskonale Cię rozumiem Patrysiu i cieszę się że nareszcie mamy czasy, że mozna mówić o lęku, a "ogarnij się" nie jest jedyną poradą, którą można usłyszeć.
Życie ze stanami lękowymi jest bardzo ciężkie. Cieszcie się ze teraz jest internet i mozna szybko wszystko sprawdzić nie to co kiedyś. Dodatkowo naprawdę duzo się o tym mówi. Pozostaje mieć leki na w razie czego i prowadzić spokojne życie. Z czego sie biorą te stany? Z przewleklego stresu, z braku wsparcia. Dlaczego boisz sie zamknietych pomieszczeń, bo boisz sie ze sie z nich nie wydostaniesz. Swiadomie czy nie. Dziwi mnie ze dajesz rade podróżować bo to jest bardzo stresogenne. Ile to sie człowiek namęczy w tym życiu😢 pozdrawiam wszystkich którzy zmagaja się z tym i obyśmy czuli sie dobrze jak najczęściej.
Kimkolwiek jestes Patryk,jestes dobrym czlowiekiem. Dziekuje za film. Jestem juz baaardzo dorosla ale to nieprawda ze z wiekiem jest sie madrzejszym. Dlatego z duza uwaga i wdziecznoscia wysluchalam Ciebie . Powodzenia w walce ❤
Fantastyczny jesteś facet Patryk.Dzięki kolejny raz za szczerość.To tak ważne w dzisiejszych czasach,rzadko spotykane.Leki tylko i wyłącznie psychiatra. Jest jedna świetna technika kiedy czujesz ze zbliża się atak paniki czy lęku. Stajesz prosto ,łokcie przy sobiei,patrzysz na wprost w dłoni trzymasz piłeczkę tenisową,pomarańczę ,kalarepkę lub cytrynę😅i przerzucasz z ręki do ręki mocno chwytając ten przedmiot.czujesz go intensywnie poprostu skupiasz się na nim.pozdrawiam najserdeczniej i przytulam mocno❤🧡💛💚💙💜💙💚💛🧡❤🧡💛💚💙💙💜💙💙💚
Kurde. Dzis po północy na mieście spotkało mnie coś podobnego. Siedzieliśmy sobie w lokalu i nagle poczułam jakiś nieuzasadniony lęk i niepokój i czułam, że będzie gorzej jeszcze dlatego poprosiłam faceta by ze mna poszedł na swieze powietrze. Ledwo szłam po schodach, zaczęlo mi kołatać serce, okropny bół brzucha i nudności do tego tak sie upociłam, że dosłownie płynęło ze mnie, nawet z zewnętrznej części dłoni płynęła ze mnie woda. Rzeczywistość mi się rozmazywała, nie słyszałam głosów ludzi tylko jakieś dzwonienie w uszach i głowie. Usiadłam na zewnątrz przed lokalem przy stoliku i oparłam sie ciałem o stolik, opierajac glowe na rekach, poprosiłam o szklanke wody. Serio, myslalam, ze albo narobie za chwile pod siebie w gacie albo zemdleje, w pewnej chwili chcialam juz prosic faceta by wzywał pogotowie ale nie chcialam mu i sobie robic klopotu, zacisnelam zeby i czekalam. Po 15-20 minutach na szczescie przeszło. Wrocilam do domu i zaczelam wpisywac frazy ataki paniki objawy w google i zgadza sie, a dziś Ty dodales filmik. Ja ogólnie na co dzien korzystan z psychoterapii i psychiatry juz na inne moje zaburzenia ale jakby do tego doszly jeszcze ataki paniki, a ewidentnie po tym co sie wczoraj stalo podejrzem, ze to był wlasnie taki atak no to jestem udupiona całkiem. Jakbym jeszcze za malo na glowie miala teraz, heh.
Dziękuję Ci za ten odcinek, warto mówić, o tych sygnałach, żeby jak najwcześniej zgłosić się po pomoc. Aż poczułam dreszcz, bo miałam bardzo podobnie z jedzeniem z tym, że ja byłam przekonana, że nagle nabyłam silnych alergii na większość produktów. Dodatkowo moja nadwrażliwość sensoryczna poszybowała w górę i nie byłam w stanie przełknąć większości konsystencji. To było w zasadzie ciągle uczucie lęku, które co jakiś czas wybuchało w atak paniki. Miałam też halucynacje i widziałam, że moje ręce robią się sine i puchną, a jedna strona twarzy opada (oczywiście byłam przekonana, że mam udar/wylew. Generalnie bardzo dużo razy lądowałam na SOR z niedającym się zbić megawysokim ciśnieniem. Koszmarne męki i jestem mega wdzięczna i sobie i otoczeniu i moim paniom psychiatrce i terapeutce za to, że udało się mi z tego wyjść.
Moje ataki paniki to najpierw była gula w gardle i duszności (w najgorszym momencie bałam się jeść bo panicznie balam sie zadławienia) a od paru ostatnich lat głównie tachykardia :/ Pomogły leki, metody relaksacyjne, ruch i zdrowe żywienie choć miewam wciąż gorsze okresy. Ps kojarzę tę gwiazdki przed oczami i jeszcze dochodzi drętwienie ciała.
U mnie podobnie, leczę się i mam mega postępy, ale trochę zmartwiło mnie to, że mój psychistra, dużo później powiedziała, że tak na prawdę nigdy się tego do końca nie pozbędę, tzn. ataki paniki mogą wracać 😮 jak powiedziała, zawsze to mówi pacjentom ale na którejś kolejnej wizycie🤷♂️
W atakach paniki najważniejsze jest puścić kontrolę... Poprostu let it go, to co nam się wydaje najgorsze w danym momencie zamiast z tym walczyć dać przejść przez swoje ciało i zaakceptować że istnieją emocje nie tylko pozytywne ale i negatywne... To jest tzw.racjonalizacja paniki 😊
Zgadzam się, dopiero to mi pomogło. Żadne odwracanie uwagi, pomaganie sobie jakimś fizycznym bodźcem typu zimno nie działało na dłuższą metę i skutkowało odczuwaniem napięcia i czekaniem na kolejny atak. Jak przestałam walczyć, właściwie ustały.
Plus świadomość tego, że to nie zawal/udar czy coś tam tylko atak paniki, że trzeba do tego podejść na spokojnie, ja wtedy zawsze sobie mowie: ok, kolejny atak, zaraz przejdzie i skupiam mysli na czyms innym, odkąd to stosuje ataki są rzadsze a do tego dużo słabsze, ale tego trzeba się nauczyć, bo to nie przychodzi ot tak, chwilę to trwa, ale z czasem jest lepiej😊
Ja codziennie oswajam atak paniki na przerwie kiedy kilkaset osób rzuca się i biegnie na stołówkę, trzeba wtedy szybko zająć sobie miejsce przy stoliku w odpowiednim czasie. Dla mnie tej przerwy mogłoby nie być, wolałabym pracować te 8 godzin bez przerwy niż codziennie przeżywać taki stres .Dla osoby słabszej psychicznie taka sytuacja mogłaby się skończyć załamaniem nerwowym❤️
Patryku, w 89% słyszę w Twoim głosie opis mnie i moich ataków paniki. Dziękuję Ci. Za to, że jesteś, za odwagę. Dziękuję Ci. PS Podczas ataku paniki nie mogę uciec w telefon, w przeglądanie gazety itd. PS2 Dawno temu było tragicznie. Teraz ataki zdarzają się od czasu do czasu. Inny świat. 🙂 Życzę Ci jak najmniej tych cholerstw w życiu. Oczywiście, najlepiej, w ogóle. Ale niektórzy słuchający i my obydwoje wiemy jak jest. 💛 Trzymaj się, trzymajcie się. 👋
Patryku, dziękuję. Opowiedziałeś dokładnie i idealnie o tym z czym borykałam się od czasów młodzieńczy h. Po leczeniu odczułam dużą poprawę. Oswoiłam i oslabilam ataki paniki. Niestety po 20 latach wróciły. Wiem dlaczego, jestem w psychoterapii, ale teraz znacznie trudniej mi z nimi walczyć. Trzymajmy się, my wrażliwcy ❤
@@katarzynagondek724Kiedyś świat był okrutny dla wrażliwców. Gruboskórni wszystko kontrolowali i zdominowali. Teraz chociaż gdy się powie "jestem osobą wysokowrażliwą", to nie widać tylu kpiących uśmieszków co kiedyś.
Zgadzam się. Problemy, z którymi się mierzę mają podłoże w moim dzieciństwie. Odświeżyły się po traumatycznym okresie w życiu mojej rodziny. Choroba nowotworowa mojego męża i depresja lekooporna młodszej córki znów pozbawiły mnie poczucia bezpieczeństwa.
Hej Patryk i oglądacze. Tez mam ataki paniki od 15 roku życia a mam 50 prawie. Wciąż nie potrafię tego opanować i zapobiec. Mam pierścionek który czasem pomaga, w sensie kręcę sobie nim i odwraca moją uwagę ale tez nie zawsze. Współczuje tobie i wszystkim „panikarzom” ❤
2 lata leków mnie postawiły na nogi. Później rozstanie z mężem i znów wróciły, znowu leki i terapia i w miare mi przeszły. Nienawidzę ataków paniki. Ja się dusze, wymiotuje, mięśnie mi fiksują, potrzebuje uciekać, nie zycze nikomu i mam nadzieje ze z tym wygram.
U mnie po kilkumiesięcznej terapii stwierdzono depresje lękową z nasilonymi atakami paniki plus wynikającą z tego chwiejność emocjonalna. Biorę leki, chodzę do psychiatry, niedługo zaczynam kolejna terapie. Ta choroba zupełnie zablokowała mi życie towarzystkie, a medycyna jest bezsilna. Mam ataki paniki od 13 lat i może kolejna terapia da efekty, marze o tym.
Bardzo wartościowy film! Myślę, ze będzie mial duuuuuże powodzenie. Sluchalam Ciebie i tak sobie myślałam- Boże, jaki mądry chłopak...Wiem o czym mówisz, wiem co przechodzisz i czujesz. Mam wszystko dokladnie to samo. Najgorszy jest lęk przed lękiem. Ale przecież z lękiem trzeba się mierzyć! Ja mam fobię na punkcie gardła... Ciągle mi tam coś ustanie po jedzeniu i jest koniec ze mną wtedy...😂 Autentycznie mam wrażenie, ze zaraz umrę. Dobrze wiedzieć, ze nie jestem z tym sama...❤ Dziękuję za ten filmik Patryś!
Ja pamiętam okres pandemiczny, ze miałem codziennie ataki paniki. Nagle dostawałem przypływ adrenaliny, zawroty głowy i serce mam wrażenie bardzo mocno przyspiesza, i mam wrażenie jakbym zaraz miał zemdleć.
Moje ataki paniki przypominały udar, trwały ok. 2-3 godziny. Na szczęście miałam je jak do tej pory tylko 3 razy. Diagnozowałam się u neurolożki, bo było podejrzenie udaru, ale badania były OK, więc zdiagnozowano właśnie ataki paniki. Dzięki temu się dowiedziałam, że ataki paniki mogą mieć bardzo różne objawy, nawet dalekie od tego, co zazwyczaj pokazuje się w mediach. Byłam u lekarki psychiatrii i teraz biorę leki przeciwlękowe. Czuję się dobrze i tego też wszystkim życzę :)
Też miewam często ataki paniki w metrze i objawiają się tym, że czuje, że chyba mam zawał, w głowie się kręci, pocę się, ściska mnie w brzuchu... Ataki występują u mnie też no w teatrze, jak zgasną światła, zacznie się przedstawienie i patrzę tylko gdzie są wyjścia ewakuacyjne 🙄 Trwa to ok. 10 minut ale to najgorsze minuty w danym dniu! Dlatego zawsze wybieram miejsca z brzegu i blisko wyjścia w razie WU 😔
Jesteś wyjątkową osobą, która potrafi opisać swoje ataki paniki ❤️🔥 Większość osób tylko mówi, że miewa ataki paniki, ale kompletnie ich nie opisuje. W ten sposób otoczenie, które nie doświadcza ataków, nie ma pojęcia, co to w ogóle oznacza!
nie wiedziałam, że to mam. Od jakiegoś roku panicznie boje się ,zakrzepicy. Boje się latać samolotem bo myślę ciągle o tym , że coś się ze mną stanie. Będę potrzebować pomocy medycznej i nie przeżyję. Boję się też panicznie ciąży ( mimo że mam 34lata) właśnie , że coś mi się stanie i nie przeżyję. Jest to strasznie męczące 🙄
No to jest trudne bo ataki paniki moga byc całkowicie podswiadome wywołane przeciazeniem i używkami i niedoborami żywieniowymi, hormonalnymi, ale można mięć lęki z ruminacji, czekamy na bodziec którego sie boimy, już o nim myślimy i mamy lęk, tylko ze to moze działać przy kazdym planowaniu gdy ustawiamy wysoko oczekiwania - niespotkanie oczekiwań moze wywołać cala kaskade: rozczarowanie lęk złość. Taki klasyczny miałem raz i to z niczego tzn z przeciążenia bardziej choc bylem wyspany i najedzony. W tym konkretnym momencie zaczalem myslec intensywnie do przodu o czymś dla mnie trudnym i przykrym (wyszedlem z tu i teraz ) i momentalnie przyspieszona akcja serca, pot , prawie omdlenie.
Tylko ci co doświadczają atakow, totalnie Cie rozumieją, bo maja tak samo. O atakach ostatnio odpowiada ostatnio glosno introwertyk piotr latala, tez z punktu widzenia, ze to ma;)
Ja miewam w różnych niekomfortowych momentach, typu rezonans magnetyczny, wspinaczka na pionowej ścianie itp Po prostu się duszę i mam wrażenie umierania, przy zablokowanym ciele. Umiem nad tym zapanować, ale zawsze zajmuje to trochę czasu. Dzięki atakom paniki nauczyłam się pomagać innym, nawet osobom, które kompletnie nie zdają sobie sprawy, że akurat w trakcie takiego ataku się znajdują.
Dziękuję za ten film. Z problemem ataków paniki zmagam się od 2001 roku, chyba już się przyzwyczaiłam do tego. Robisz dobrą robotę opowiadając o tym dla innych. Jako Przyjaciółka Billa W. chciałabym abyś kiedyś nagrał film o tym jak żyje się na trzeźwo. Dużo słyszy i czyta się piciorysów, mniej historii jak to jest na trzeźwo wobec tych wszystkich bodźców alkoholowych, których doświadczamy na każdym kroku. Pozdrawiam serdecznie ❤
A jak u Ciebie z lataniem? U mnie zaczęło się właśnie od ataku paniki w samolocie. A jeśli chodzi o Twoje stwierdzenie "lęk przed lękiem" to bardzo dobrze to znam. Sama się nakręcam i potem rzeczywiście przychodzi atak paniki/napad lękowy.
Moim zdaniem, kluczem do lepszego samopoczucia jest po prostu akceptacja tego co jest. Nie ma sensu z tym walczyc, bo wtedy walczymy sami ze sobą i się w ten sposob jeszcze bardziej pogrążamy w tym stanie. Żadne tricki dlugofalowo nie rozwiąza problemu, bo to takie oszukiwanie swojego organizmu, a ten prędzej czy później upomni sie o swoje prawa. A ma do tego prawo, bo większość z nas prowadzi dosc stresujące życie, ciągle za czyms gonimy, narzucamy sobie jakąś chorobliwą i zupełnie niepotrzebną presję, przebodzcowujemy swoj mózg jakimiś pierdolami...można wymieniać bez konca. Tak więc warto czasem troche zwolnić. Rozwój i ambicje moga poczekać, z resztą one wbrew pozorom nie daja az takiego szczęścia jaki "ludzie sukcesu" próbują nam wmówić 😉
Pytanie nie do mnie, ale jako osoba, która przez wiele lat doświadcza ataków paniki mogę powiedzieć, że pomaga po prostu bycie przy tej osobie. Zapytanie czego w danej chwili potrzebuje? Czasami zapewnienie, że jest się obok, że będzie, że jest bezpieczna, że jej pomożesz, że to minie. Możesz też starać się odwracać uwagę. Poprosić osobę aby wymieniła 5 rzeczy, które widzi, słyszy, czuje, o określonym kolorze itp. Mnie kiedyś pomogła przypadkowa osoba na ulicy zadając mi zadania matematyczne :) Zawsze mile widziane jest zaproponowanie wody (np na przemian ciepłej i zimnej), guma do żucia, mocno smakowy cukierek, założenie gumki na włosy na nadgarstku i strzelanie, gra na telefonie, jeżeli jest możliwość to rzucenie szklanką lub talerzem o podłogę, ćwiczenia oddechowe, podrzucanie piłeczki. Wszystkie pomysły na odwrócenie uwagi (nawet jeżeli wydają Ci się błahe), mogą być pomocne.
Nie znoszę kiedy ktoś umniejsza mój atak paniki , typu : weź przestań, ale nic się nie dzieje, zaraz ci przejdzie, to tylko twoja głowa. Potrzebuje żeby ktoś na serio to wziął, ze ja czuje ze umieram, moje ciało i mózg myśli ze umiera. Potrzebuje to opowiedzieć i być wzięta na serio. Później można zacząć rozwijać jakiś temat i próbować przejść na inny, tak zebym zaczęła opowiadać o czymś innym, mózg skupia się na innym temacie i atak przechodzi.
@@kraaaification Mnie się wydaje, że raczej nikt nie "umniejsza" Twojego ataku paniki, tylko stara się Ci przekazać, że nie ma realnego zagrożenia. Zrozum też te osoby z zewnątrz! A co, jeśli byłoby zewnętrzne zagrożenie, a Ty byś o tym nie wiedziała i myślała, że to tylko atak? Osoby "z zewnątrz" Ciebie pierwsze co robią, to same sprawdzają, czy Ty masz rację, panikując, czy nie. U nich też działa instynkt samozachowawczy przecież - pierwsze co robią, to sprawdzają, czy Twoja panika ma podstawy dla Was wszystkich. W kilka ułamków sekund orientuja się, że nie masz racji, nie ma zewnętrznego zagrożenia, nie umieracie wszyscy. Następnie patrzą na Ciebie i widzą, że Ty też nie umierasz sama z siebie. Więc Cię o tym informują, w dobrej intencji myśląc, że i Tobie to pomoże. Skąd one mają wiedzieć, że wg Ciebie to jest umniejszające, przykre, szkodliwe??? Nie dasz rady powiedzieć 9 miliardom ludzi, jak się mają zachować względem Ciebie w czasie ataku paniki. Pytanie więc, czy jest szansa, że w swojej głowie przetransformujesz własne podejście do ich bezradności w takiej sytuacji? Uznasz, że nie umniejszają, tylko po prostu nie wiedzą, jak się zachować? A jeśli w Twoim otoczeniu powtarza się osoba, która rzeczywiście uporczywie umniejsza, np. rodzic, partner, rodzeństwo, przyjaciel lub nauczyciel lub współpracownicy, no to dopiero wtedy mamy do czynienia z realnym umniejszaniem i realnym problemem w relacji ze zjebaną osobą. Taką relację trzeba albo naprawić albo się z niej docelowo uwolnić.
@@Zmiana_Pogodybyło pytanie jak pomóc osobie z atakiem paniki a nie jakie intencje ma ludzkość na świecie. Dając poczucie zrozumienia dajesz przestrzeń zeby osoba z atakiem paniki wyszła ze swojego zamkniętego kręgu spirali myśli i zaczęła cię słuchać.
@@kraaaification Dziękuję za Twoją odpowiedź, bo teraz dopiero zrozumiałam, o co chodziło. Mam wykasować mój komentarz? Może tak zrobię za chwilę, żeby nie było zamieszania w dyskusji.
xd dobrze mówię że jestem swoim własnym terapeutą, bo sama wpadłam na robienie rzeczy z tej grafiki, ale też nie mam ataków paniki tylko po prostu mocne stany lękowe czasem i i tak już się to polepsza bo już lepiej to kontroluje, od miesiąca ale lepiej
Miałam atak paniki raz w życiu, ja albo moja mama zadzwoniła do Taty, który dał nam złotą radę pt: "włączyć telewizję". Pomogło natychmiastowo.. to tak nawiązując do gierki.
(Patryś, spore hałasy w tle tego filmu. Ty mówisz cicho, a w tle jakaś ulica, bardzo źle się tego słucha na słuchawkach. Szkoda, bo tego kalibru film może być bardzo pomocny w przyszłości dla wielu osób - mógłbyś nagrywać takie rzeczy w porządnych warunkach. Piszę to w trosce, bo to może być ważny temat dla dowolnie wielkiej liczby aktualnych i przyszłych ludzi. Może jest jakiś sprzęt do nagrañ, który wycina hałasy w tle?)
Ja przyznam, że wszystko słyszę :) a szumy w tle mnie relaksują 😄jakbym siedziała u kogoś i gadalibyśmy sobie przy herbatce 😅 ale rozumiem jeśli ktoś słyszy mniej
Czlowiek, który doświadcza ataków paniki, podświadomie prowadzi dwa życia. Logiczne i lękowe. Ja większość życia spędzam na przeczuwaniu. Doskonale Cię rozumiem Patrysiu i cieszę się że nareszcie mamy czasy, że mozna mówić o lęku, a "ogarnij się" nie jest jedyną poradą, którą można usłyszeć.
Życie ze stanami lękowymi jest bardzo ciężkie. Cieszcie się ze teraz jest internet i mozna szybko wszystko sprawdzić nie to co kiedyś. Dodatkowo naprawdę duzo się o tym mówi.
Pozostaje mieć leki na w razie czego i prowadzić spokojne życie.
Z czego sie biorą te stany? Z przewleklego stresu, z braku wsparcia.
Dlaczego boisz sie zamknietych pomieszczeń, bo boisz sie ze sie z nich nie wydostaniesz. Swiadomie czy nie.
Dziwi mnie ze dajesz rade podróżować bo to jest bardzo stresogenne.
Ile to sie człowiek namęczy w tym życiu😢 pozdrawiam wszystkich którzy zmagaja się z tym i obyśmy czuli sie dobrze jak najczęściej.
Kimkolwiek jestes Patryk,jestes dobrym czlowiekiem.
Dziekuje za film.
Jestem juz baaardzo dorosla ale to nieprawda ze z wiekiem jest sie madrzejszym.
Dlatego z duza uwaga i wdziecznoscia wysluchalam Ciebie .
Powodzenia w walce ❤
Fantastyczny jesteś facet Patryk.Dzięki kolejny raz za szczerość.To tak ważne w dzisiejszych czasach,rzadko spotykane.Leki tylko i wyłącznie psychiatra. Jest jedna świetna technika kiedy czujesz ze zbliża się atak paniki czy lęku. Stajesz prosto ,łokcie przy sobiei,patrzysz na wprost w dłoni trzymasz piłeczkę tenisową,pomarańczę ,kalarepkę lub cytrynę😅i przerzucasz z ręki do ręki mocno chwytając ten przedmiot.czujesz go intensywnie poprostu skupiasz się na nim.pozdrawiam najserdeczniej i przytulam mocno❤🧡💛💚💙💜💙💚💛🧡❤🧡💛💚💙💙💜💙💙💚
Ratownik medyczny radzi nosić przy sobie bardzo kwaśne cukierki. Gdy łapie cię atak, jesz cukierka i skupiasz się na kwasiorze.
serio, może jeszcze pokrzywy i chrust?
😂😂😂😂😂
Chcialabym zeby ktos kto mowi takie rzeczy dosiwadczyl raz ataku paniki, zeby wiedzial jakie debilizmy gada…… wtf
Akurat nie głupota, mózg zaczyna skupiać się na innym bodźcu, nie na ataku, tak samo działa polewanie rąk zimną wodą. Mi pomaga, a było ciężko
@@kodokoachrust to mogę nosić bo go lubię 😅
Kurde. Dzis po północy na mieście spotkało mnie coś podobnego. Siedzieliśmy sobie w lokalu i nagle poczułam jakiś nieuzasadniony lęk i niepokój i czułam, że będzie gorzej jeszcze dlatego poprosiłam faceta by ze mna poszedł na swieze powietrze. Ledwo szłam po schodach, zaczęlo mi kołatać serce, okropny bół brzucha i nudności do tego tak sie upociłam, że dosłownie płynęło ze mnie, nawet z zewnętrznej części dłoni płynęła ze mnie woda. Rzeczywistość mi się rozmazywała, nie słyszałam głosów ludzi tylko jakieś dzwonienie w uszach i głowie. Usiadłam na zewnątrz przed lokalem przy stoliku i oparłam sie ciałem o stolik, opierajac glowe na rekach, poprosiłam o szklanke wody. Serio, myslalam, ze albo narobie za chwile pod siebie w gacie albo zemdleje, w pewnej chwili chcialam juz prosic faceta by wzywał pogotowie ale nie chcialam mu i sobie robic klopotu, zacisnelam zeby i czekalam. Po 15-20 minutach na szczescie przeszło. Wrocilam do domu i zaczelam wpisywac frazy ataki paniki objawy w google i zgadza sie, a dziś Ty dodales filmik. Ja ogólnie na co dzien korzystan z psychoterapii i psychiatry juz na inne moje zaburzenia ale jakby do tego doszly jeszcze ataki paniki, a ewidentnie po tym co sie wczoraj stalo podejrzem, ze to był wlasnie taki atak no to jestem udupiona całkiem. Jakbym jeszcze za malo na glowie miala teraz, heh.
Bywa, że ataki paniki występują incydentalnie, np raz, parę razy w życiu. Może tak będzie u Ciebie 🤞
Dziękuję Ci za ten odcinek, warto mówić, o tych sygnałach, żeby jak najwcześniej zgłosić się po pomoc. Aż poczułam dreszcz, bo miałam bardzo podobnie z jedzeniem z tym, że ja byłam przekonana, że nagle nabyłam silnych alergii na większość produktów. Dodatkowo moja nadwrażliwość sensoryczna poszybowała w górę i nie byłam w stanie przełknąć większości konsystencji. To było w zasadzie ciągle uczucie lęku, które co jakiś czas wybuchało w atak paniki. Miałam też halucynacje i widziałam, że moje ręce robią się sine i puchną, a jedna strona twarzy opada (oczywiście byłam przekonana, że mam udar/wylew. Generalnie bardzo dużo razy lądowałam na SOR z niedającym się zbić megawysokim ciśnieniem. Koszmarne męki i jestem mega wdzięczna i sobie i otoczeniu i moim paniom psychiatrce i terapeutce za to, że udało się mi z tego wyjść.
Bardzo dziękuję za ten odcinek. Ja nigdy czegoś takiego nie przeżyłam, ale może kiedyś będę potrafiła to rozpoznać u kogoś.
Cieszę się, że umiesz tak dobrze to opowiedzieć. Osobiście także przeżywam podobne piekło.
Moje ataki paniki to najpierw była gula w gardle i duszności (w najgorszym momencie bałam się jeść bo panicznie balam sie zadławienia) a od paru ostatnich lat głównie tachykardia :/ Pomogły leki, metody relaksacyjne, ruch i zdrowe żywienie choć miewam wciąż gorsze okresy. Ps kojarzę tę gwiazdki przed oczami i jeszcze dochodzi drętwienie ciała.
U mnie podobnie, leczę się i mam mega postępy, ale trochę zmartwiło mnie to, że mój psychistra, dużo później powiedziała, że tak na prawdę nigdy się tego do końca nie pozbędę, tzn. ataki paniki mogą wracać 😮 jak powiedziała, zawsze to mówi pacjentom ale na którejś kolejnej wizycie🤷♂️
oo to tak jak ja:) gula w gardle i dusznosci, najgorzej jak zlapie w pracy na spotkaniu ktore prowadzisz....
zajebiscie ze nagrales taki film
Też się z tym zmagam. Polecam wszystkim leki i psychoterapię❤ można żyć normalnie. Pozdrawiam
W atakach paniki najważniejsze jest puścić kontrolę... Poprostu let it go, to co nam się wydaje najgorsze w danym momencie zamiast z tym walczyć dać przejść przez swoje ciało i zaakceptować że istnieją emocje nie tylko pozytywne ale i negatywne...
To jest tzw.racjonalizacja paniki 😊
Zgadzam się, dopiero to mi pomogło. Żadne odwracanie uwagi, pomaganie sobie jakimś fizycznym bodźcem typu zimno nie działało na dłuższą metę i skutkowało odczuwaniem napięcia i czekaniem na kolejny atak. Jak przestałam walczyć, właściwie ustały.
Plus świadomość tego, że to nie zawal/udar czy coś tam tylko atak paniki, że trzeba do tego podejść na spokojnie, ja wtedy zawsze sobie mowie: ok, kolejny atak, zaraz przejdzie i skupiam mysli na czyms innym, odkąd to stosuje ataki są rzadsze a do tego dużo słabsze, ale tego trzeba się nauczyć, bo to nie przychodzi ot tak, chwilę to trwa, ale z czasem jest lepiej😊
Dziękuję za filmik.Trzymaj się Patryk, życzę Ci dużo zdrówka
💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙
Dziękuję za ten odcinek
Super ze nagrałes ten film. 🎉
Ja codziennie oswajam atak paniki na przerwie kiedy kilkaset osób rzuca się i biegnie na stołówkę, trzeba wtedy szybko zająć sobie miejsce przy stoliku w odpowiednim czasie.
Dla mnie tej przerwy mogłoby nie być, wolałabym pracować te 8 godzin bez przerwy niż codziennie przeżywać taki stres .Dla osoby słabszej psychicznie taka sytuacja mogłaby się skończyć załamaniem nerwowym❤️
Dzięki za podzielenie się swoim doświadczeniem!
Patryku, w 89% słyszę w Twoim głosie opis mnie i moich ataków paniki. Dziękuję Ci. Za to, że jesteś, za odwagę. Dziękuję Ci. PS Podczas ataku paniki nie mogę uciec w telefon, w przeglądanie gazety itd. PS2 Dawno temu było tragicznie. Teraz ataki zdarzają się od czasu do czasu. Inny świat. 🙂 Życzę Ci jak najmniej tych cholerstw w życiu. Oczywiście, najlepiej, w ogóle. Ale niektórzy słuchający i my obydwoje wiemy jak jest. 💛 Trzymaj się, trzymajcie się. 👋
Patryku, dziękuję. Opowiedziałeś dokładnie i idealnie o tym z czym borykałam się od czasów młodzieńczy h. Po leczeniu odczułam dużą poprawę. Oswoiłam i oslabilam ataki paniki. Niestety po 20 latach wróciły. Wiem dlaczego, jestem w psychoterapii, ale teraz znacznie trudniej mi z nimi walczyć. Trzymajmy się, my wrażliwcy ❤
Literówka: młodzieńczych
@@katarzynagondek724Kiedyś świat był okrutny dla wrażliwców. Gruboskórni wszystko kontrolowali i zdominowali. Teraz chociaż gdy się powie "jestem osobą wysokowrażliwą", to nie widać tylu kpiących uśmieszków co kiedyś.
Zgadzam się. Problemy, z którymi się mierzę mają podłoże w moim dzieciństwie. Odświeżyły się po traumatycznym okresie w życiu mojej rodziny. Choroba nowotworowa mojego męża i depresja lekooporna młodszej córki znów pozbawiły mnie poczucia bezpieczeństwa.
Dzięki 💗☺️
Hej Patryk i oglądacze. Tez mam ataki paniki od 15 roku życia a mam 50 prawie. Wciąż nie potrafię tego opanować i zapobiec. Mam pierścionek który czasem pomaga, w sensie kręcę sobie nim i odwraca moją uwagę ale tez nie zawsze. Współczuje tobie i wszystkim „panikarzom” ❤
Dzisiaj pęd ku wszystkiemu nas wykańcza. Pomaga książka ,,Kompletna samopomoc dla Twoich nerwów".
Mądry człowiek 🫠
2 lata leków mnie postawiły na nogi. Później rozstanie z mężem i znów wróciły, znowu leki i terapia i w miare mi przeszły. Nienawidzę ataków paniki. Ja się dusze, wymiotuje, mięśnie mi fiksują, potrzebuje uciekać, nie zycze nikomu i mam nadzieje ze z tym wygram.
Trzymam za ciebie kciuki 🫶
@@magda4482 Dziekuje ❤️
U mnie po kilkumiesięcznej terapii stwierdzono depresje lękową z nasilonymi atakami paniki plus wynikającą z tego chwiejność emocjonalna. Biorę leki, chodzę do psychiatry, niedługo zaczynam kolejna terapie. Ta choroba zupełnie zablokowała mi życie towarzystkie, a medycyna jest bezsilna. Mam ataki paniki od 13 lat i może kolejna terapia da efekty, marze o tym.
Trzymam kciuki❤
Bardzo wartościowy film! Myślę, ze będzie mial duuuuuże powodzenie. Sluchalam Ciebie i tak sobie myślałam- Boże, jaki mądry chłopak...Wiem o czym mówisz, wiem co przechodzisz i czujesz. Mam wszystko dokladnie to samo. Najgorszy jest lęk przed lękiem. Ale przecież z lękiem trzeba się mierzyć! Ja mam fobię na punkcie gardła... Ciągle mi tam coś ustanie po jedzeniu i jest koniec ze mną wtedy...😂 Autentycznie mam wrażenie, ze zaraz umrę. Dobrze wiedzieć, ze nie jestem z tym sama...❤ Dziękuję za ten filmik Patryś!
Dziękuję. ❤
Dziękuję za tę historię…
Ja pamiętam okres pandemiczny, ze miałem codziennie ataki paniki. Nagle dostawałem przypływ adrenaliny, zawroty głowy i serce mam wrażenie bardzo mocno przyspiesza, i mam wrażenie jakbym zaraz miał zemdleć.
Moje ataki paniki przypominały udar, trwały ok. 2-3 godziny. Na szczęście miałam je jak do tej pory tylko 3 razy. Diagnozowałam się u neurolożki, bo było podejrzenie udaru, ale badania były OK, więc zdiagnozowano właśnie ataki paniki. Dzięki temu się dowiedziałam, że ataki paniki mogą mieć bardzo różne objawy, nawet dalekie od tego, co zazwyczaj pokazuje się w mediach. Byłam u lekarki psychiatrii i teraz biorę leki przeciwlękowe. Czuję się dobrze i tego też wszystkim życzę :)
Mam 60 lat.
W tym tygodni pierwszy raz doswiadczylam tego. Koszmar‼️
Dziekuje, ze na Ciebie trafilam❤
Jesteś świetnym gościem ❤
Też miewam często ataki paniki w metrze i objawiają się tym, że czuje, że chyba mam zawał, w głowie się kręci, pocę się, ściska mnie w brzuchu... Ataki występują u mnie też no w teatrze, jak zgasną światła, zacznie się przedstawienie i patrzę tylko gdzie są wyjścia ewakuacyjne 🙄 Trwa to ok. 10 minut ale to najgorsze minuty w danym dniu! Dlatego zawsze wybieram miejsca z brzegu i blisko wyjścia w razie WU 😔
Jesteś wyjątkową osobą, która potrafi opisać swoje ataki paniki ❤️🔥 Większość osób tylko mówi, że miewa ataki paniki, ale kompletnie ich nie opisuje. W ten sposób otoczenie, które nie doświadcza ataków, nie ma pojęcia, co to w ogóle oznacza!
@@Zmiana_Pogody Dziękuję, opisałam to co czuję, kiedy jestem w danej sytuacji. Miłego dnia 😊
Witam w klubie, niestety. Moje miejsce to najbliżej wyjścia, a do,, zawałów,, doszły problemy z jelitem nadwrażliwym. Pozdrawiam
nie wiedziałam, że to mam. Od jakiegoś roku panicznie boje się ,zakrzepicy. Boje się latać samolotem bo myślę ciągle o tym , że coś się ze mną stanie. Będę potrzebować pomocy medycznej i nie przeżyję. Boję się też panicznie ciąży ( mimo że mam 34lata) właśnie , że coś mi się stanie i nie przeżyję. Jest to strasznie męczące 🙄
Z Toba jest tak jak ze starszym przyjecielem :)
No to jest trudne bo ataki paniki moga byc całkowicie podswiadome wywołane przeciazeniem i używkami i niedoborami żywieniowymi, hormonalnymi, ale można mięć lęki z ruminacji, czekamy na bodziec którego sie boimy, już o nim myślimy i mamy lęk, tylko ze to moze działać przy kazdym planowaniu gdy ustawiamy wysoko oczekiwania - niespotkanie oczekiwań moze wywołać cala kaskade: rozczarowanie lęk złość.
Taki klasyczny miałem raz i to z niczego tzn z przeciążenia bardziej choc bylem wyspany i najedzony. W tym konkretnym momencie zaczalem myslec intensywnie do przodu o czymś dla mnie trudnym i przykrym (wyszedlem z tu i teraz ) i momentalnie przyspieszona akcja serca, pot , prawie omdlenie.
Tylko ci co doświadczają atakow, totalnie Cie rozumieją, bo maja tak samo. O atakach ostatnio odpowiada ostatnio glosno introwertyk piotr latala, tez z punktu widzenia, ze to ma;)
Ja miewam w różnych niekomfortowych momentach, typu rezonans magnetyczny, wspinaczka na pionowej ścianie itp Po prostu się duszę i mam wrażenie umierania, przy zablokowanym ciele. Umiem nad tym zapanować, ale zawsze zajmuje to trochę czasu. Dzięki atakom paniki nauczyłam się pomagać innym, nawet osobom, które kompletnie nie zdają sobie sprawy, że akurat w trakcie takiego ataku się znajdują.
Hejoo heja dzieki za to
To jest po prostu lęk przed wystąpieniem lęku
❤
Jakbym o sobie słuchała. Dzięki że się tym dzielisz. Jest mi lżej, bo już czasem nie mam siły.
Dziękuję za ten film. Z problemem ataków paniki zmagam się od 2001 roku, chyba już się przyzwyczaiłam do tego. Robisz dobrą robotę opowiadając o tym dla innych. Jako Przyjaciółka Billa W. chciałabym abyś kiedyś nagrał film o tym jak żyje się na trzeźwo. Dużo słyszy i czyta się piciorysów, mniej historii jak to jest na trzeźwo wobec tych wszystkich bodźców alkoholowych, których doświadczamy na każdym kroku. Pozdrawiam serdecznie ❤
I feel your pain ⛅
dobrze się słucha 🍑
Dziękuje za szczerość. Przezylam oczywiscie nie raz. Koszmar.
Mi w atakach paniki najbardziej pomagała myśl, że to się kiedyś kończy, pomęczy mnie pół godziny czy godzinę i przejdzie.
A jak u Ciebie z lataniem? U mnie zaczęło się właśnie od ataku paniki w samolocie. A jeśli chodzi o Twoje stwierdzenie "lęk przed lękiem" to bardzo dobrze to znam. Sama się nakręcam i potem rzeczywiście przychodzi atak paniki/napad lękowy.
wydaje mi się, że nigdy nie miałam takiego ataku.
brzmi dość niekomfortowo.
powodzenia i oby jak najrzadziej :).
Mam tak samo jak Ty ❤
Moim zdaniem, kluczem do lepszego samopoczucia jest po prostu akceptacja tego co jest. Nie ma sensu z tym walczyc, bo wtedy walczymy sami ze sobą i się w ten sposob jeszcze bardziej pogrążamy w tym stanie. Żadne tricki dlugofalowo nie rozwiąza problemu, bo to takie oszukiwanie swojego organizmu, a ten prędzej czy później upomni sie o swoje prawa. A ma do tego prawo, bo większość z nas prowadzi dosc stresujące życie, ciągle za czyms gonimy, narzucamy sobie jakąś chorobliwą i zupełnie niepotrzebną presję, przebodzcowujemy swoj mózg jakimiś pierdolami...można wymieniać bez konca. Tak więc warto czasem troche zwolnić. Rozwój i ambicje moga poczekać, z resztą one wbrew pozorom nie daja az takiego szczęścia jaki "ludzie sukcesu" próbują nam wmówić 😉
Zaczęłam chorować 3 lata temu chodzę o kulach od dwóch lat mam atak paniki kiedy mam wyjść z domu, zawroty głowy, duszności, czarno przed oczami 😢
Mega dzięki ❤ BTW mózg nie rozróżnia ataku paniki a 'efektu po ptysiu' - po prostu jest za tępy 😅😂
Hej, a masz jakieś rady na to jak możemy pomóc osobie, która ma atak paniki? Czy można w ogóle coś zrobić jako osoba trzecia?
Pytanie nie do mnie, ale jako osoba, która przez wiele lat doświadcza ataków paniki mogę powiedzieć, że pomaga po prostu bycie przy tej osobie. Zapytanie czego w danej chwili potrzebuje? Czasami zapewnienie, że jest się obok, że będzie, że jest bezpieczna, że jej pomożesz, że to minie. Możesz też starać się odwracać uwagę. Poprosić osobę aby wymieniła 5 rzeczy, które widzi, słyszy, czuje, o określonym kolorze itp. Mnie kiedyś pomogła przypadkowa osoba na ulicy zadając mi zadania matematyczne :) Zawsze mile widziane jest zaproponowanie wody (np na przemian ciepłej i zimnej), guma do żucia, mocno smakowy cukierek, założenie gumki na włosy na nadgarstku i strzelanie, gra na telefonie, jeżeli jest możliwość to rzucenie szklanką lub talerzem o podłogę, ćwiczenia oddechowe, podrzucanie piłeczki. Wszystkie pomysły na odwrócenie uwagi (nawet jeżeli wydają Ci się błahe), mogą być pomocne.
Nie znoszę kiedy ktoś umniejsza mój atak paniki , typu : weź przestań, ale nic się nie dzieje, zaraz ci przejdzie, to tylko twoja głowa.
Potrzebuje żeby ktoś na serio to wziął, ze ja czuje ze umieram, moje ciało i mózg myśli ze umiera. Potrzebuje to opowiedzieć i być wzięta na serio. Później można zacząć rozwijać jakiś temat i próbować przejść na inny, tak zebym zaczęła opowiadać o czymś innym, mózg skupia się na innym temacie i atak przechodzi.
@@kraaaification Mnie się wydaje, że raczej nikt nie "umniejsza" Twojego ataku paniki, tylko stara się Ci przekazać, że nie ma realnego zagrożenia.
Zrozum też te osoby z zewnątrz!
A co, jeśli byłoby zewnętrzne zagrożenie, a Ty byś o tym nie wiedziała i myślała, że to tylko atak?
Osoby "z zewnątrz" Ciebie pierwsze co robią, to same sprawdzają, czy Ty masz rację, panikując, czy nie. U nich też działa instynkt samozachowawczy przecież - pierwsze co robią, to sprawdzają, czy Twoja panika ma podstawy dla Was wszystkich.
W kilka ułamków sekund orientuja się, że nie masz racji, nie ma zewnętrznego zagrożenia, nie umieracie wszyscy.
Następnie patrzą na Ciebie i widzą, że Ty też nie umierasz sama z siebie.
Więc Cię o tym informują, w dobrej intencji myśląc, że i Tobie to pomoże.
Skąd one mają wiedzieć, że wg Ciebie to jest umniejszające, przykre, szkodliwe???
Nie dasz rady powiedzieć 9 miliardom ludzi, jak się mają zachować względem Ciebie w czasie ataku paniki. Pytanie więc, czy jest szansa, że w swojej głowie przetransformujesz własne podejście do ich bezradności w takiej sytuacji? Uznasz, że nie umniejszają, tylko po prostu nie wiedzą, jak się zachować?
A jeśli w Twoim otoczeniu powtarza się osoba, która rzeczywiście uporczywie umniejsza, np. rodzic, partner, rodzeństwo, przyjaciel lub nauczyciel lub współpracownicy, no to dopiero wtedy mamy do czynienia z realnym umniejszaniem i realnym problemem w relacji ze zjebaną osobą. Taką relację trzeba albo naprawić albo się z niej docelowo uwolnić.
@@Zmiana_Pogodybyło pytanie jak pomóc osobie z atakiem paniki a nie jakie intencje ma ludzkość na świecie.
Dając poczucie zrozumienia dajesz przestrzeń zeby osoba z atakiem paniki wyszła ze swojego zamkniętego kręgu spirali myśli i zaczęła cię słuchać.
@@kraaaification Dziękuję za Twoją odpowiedź, bo teraz dopiero zrozumiałam, o co chodziło. Mam wykasować mój komentarz? Może tak zrobię za chwilę, żeby nie było zamieszania w dyskusji.
Napiszę Ci tylko, że dobrze, zbyt dobrze rozumiem.
Dziękuję za filmik ❤
xd dobrze mówię że jestem swoim własnym terapeutą, bo sama wpadłam na robienie rzeczy z tej grafiki, ale też nie mam ataków paniki tylko po prostu mocne stany lękowe czasem i i tak już się to polepsza bo już lepiej to kontroluje, od miesiąca ale lepiej
Miałam atak paniki raz w życiu, ja albo moja mama zadzwoniła do Taty, który dał nam złotą radę pt: "włączyć telewizję". Pomogło natychmiastowo.. to tak nawiązując do gierki.
....puenta zycia to smierc
🩵
(Patryś, spore hałasy w tle tego filmu. Ty mówisz cicho, a w tle jakaś ulica, bardzo źle się tego słucha na słuchawkach. Szkoda, bo tego kalibru film może być bardzo pomocny w przyszłości dla wielu osób - mógłbyś nagrywać takie rzeczy w porządnych warunkach. Piszę to w trosce, bo to może być ważny temat dla dowolnie wielkiej liczby aktualnych i przyszłych ludzi. Może jest jakiś sprzęt do nagrañ, który wycina hałasy w tle?)
Nie, moje filmy celowo są nagrywane w taki sposób. Taki jest ich zamysł.
Ja przyznam, że wszystko słyszę :) a szumy w tle mnie relaksują 😄jakbym siedziała u kogoś i gadalibyśmy sobie przy herbatce 😅 ale rozumiem jeśli ktoś słyszy mniej
@@kasiap333 ja mam zawsze ostry dysonans, gdy poważne tematy są na filmie z nieidealnym dźwiękiem, ale jeśli taki jest zamysł, to też rozumiem 👍
Dziękuję Ci bardzo🍀💚
Bardzo dziękuję za ten odcinek. Ja nigdy czegoś takiego nie przeżyłam, ale może kiedyś będę potrafiła to rozpoznać u kogoś.