Uwielbiam Twoje dłuższe wideo esesje, od kiedy tylko go zapowiedziałeś nie mogłem się doczekać aż go wypuścisz żałuje że nie mam teraz sytacji by Ciebie w tym wspierać. Uważem że lepiej wyczerpać temat niż nie dopowiedzieć
Jako osoba, która ukończyła Enderala (nawet zrobiłem 100% na Steamie, bo jestem nienormalny) zgadzam się generalnie z większością zarzutów przedstawionych na filmie. Zresztą, już ten temat prześmiewczo poruszałem u Ciebie na fanpage'u (półgodzinna rozmowa z Machiną). Modyfikacja cierpi z powodu wykorzystania złego silnika do tego typu historii, podobnie miałem olbrzymie problemy z odpalaniem niektórych akcji skryptowych, do tego stopnia, że nie byłem nawet pewien, co się stało na ekranie. Dorzućmy momentami obrzydliwie przedłużaną ekspozycję czy przekombinowany system rozwoju postaci, które no nie polepszają odbioru moda. Niemniej, kurczę, pomijając już to, że ktoś dał mi moda na 100 godzin za darmo, to ciężko temu wszystkiemu nie odmówić swoistego uroku. Jasne, jest to na swój sposób przeintelektualizowane, liniowe, a do tego bohaterowi brakuje mocy sprawczej, ale no jest to twór z bardzo konkretną wizją na siebie
Tak a propo tego jak powiedziałeś, że wszystkie questy w Enderalu kończą się tragicznie lub źle. Z tego co przypominam sobie było zadanie ze świnką Cuthbertem które kończyło się zeswataniem dwojga zakochanych w sobie ludzi. Wyjątkowo pozytywne zakończenie na tle wszystkich innych zadań :D
Tak, ale niestety jedna jaskółka wiosny nie czyni. W dodatku to chyba jedyny quest który kończy się dobrze, z nadzieją na lepszą przyszłość. Gdyby w tej grze było więcej takich pozytywnych momentów to by gra tylko na tym zyskała.
Dzięki, ale to nie był "swobodny potok myśli", pracowałem nad scenariuszem tego videoeseju dłużej i ciężej niż kiedykolwiek do tej pory nad czymś, co znajduje się na tym kanale. Bardzo fajnie byłoby powtórzyć ten eksperyment jeszcze kiedyś, ale... cóż, zobaczymy.
Jest to chyba pierwszy film który nie pauzowałem przy momencie przed spolerami, żeby pobrać i przejść grę którą polecasz, po czym wrócić do materiału (często po kilku tygodniach). Nie ze względu na twoją negatywną konkluzje po jej przejściu, a po prostu dostrzegam, że mam coraz niej czasu na tego typu produkcje. Za to zawsze znajdę czas, żeby obejrzeć cały twój videoesej, bez względu na długość! Trzymaj się Misti, jak zwykle słuchać Cię to czysta przyjemność!
Chętnie wysłuchałbym twojego wideoeseju, nawet dłuższego, omawiającego trylogię Efektu Masy. Szczególnie ciekawi mnie twoja opinia o zakończeniu ME3, które dla mnie było okropne. Jest ona dziełem istotnym jako osobne gry ale też cykl gier (z naciskiem na widoczny wpływ decyzji gracza na świat i innych bohaterów również przez decyzję podjęte w innych grach z serii), a ty zdołałbyś wyciągnąć z trylogii jeszcze więcej. Ciekawie podejmuje również obecnie aktualny problem rozwoju SI, dzieląc je na VI i prawdziwe AI, a przez to też konfliktu i wpływu (choć jeśli chodzi o wpływ to bardziej wiarygodna wydaje mi się wizja Franka Herberta), choć samo to zagadnienie jest na tyle obszerne i intertekstualne, że zasługuje na własny cykl materiałów.
Nie mówię "nie", ale... to musiałby być materiał pewnie jeszcze dłuższy niż ten, a najpierw chcę zobaczyć jak odbiorcy zareagują na taką kobyłę i czy opłaca się inwestować tyle czasu i wysiłku w jeden wideoesej.
@@MistyPop a jakieś przemyślenia co do serii książek "the Expanse"? Bo podobieństwa do Mass Effect'a są olbrzymie, ale moim zdaniem autorom udało się uniknąć pewnych bolączek, na które cierpią gry.
Mogę przybić piątkę, jeżeli chodzi o stosunek do światotwórstwa w fantasy. Od dłuższego czasu powtarzam, że przewrót, jaki nastąpił na skutek popularności "Władcy Pierścieni", można skomentować tzw. prawem Heinego: "Pierwszy poeta, który porównał kobietę do kwiatu, był geniuszem. Setny, który to zrobił, był kretynem." Swoje zresztą dołożył Christopher Tolkien, przez wydanie wszystkich brudnopisów swojego ojca, robiąc z rodziciela zwolennika gigantomanii światotwórczej (zamiast o wiele bardziej spójnego i rozsądnego autora "Silmarillionu" i "Dodatków" do "Władcy Pierścieni") i przesuwając punkt ciężkości jego projektu literackiego.
@@andresvierny2592 Ale czy to coś złego? I tak zdecydowana większość ludzi zna Tolkiena tylko z Hobbita i Władcy Pierścieni, no może jeszcze z Silmarillionu. Dla większości ludzi tworzących coś w fantasy to przesunięcie punktu ciężkości w twórczości Tolkiena nie nastąpiło bo jej nie doświadczyło tak dogłębnie. Takie przynajmniej mam zdanie... ;)
@@Evoken111 Myślę, że masz rację (zwłaszcza, że np. w Polsce tłumaczenie "Historii Śródziemia" nadal trwa), ale z drugiej strony nadało to łatkę Tolkienowi kolesia, dla którego lore było najważniejsze, bo nad nim pracował kilkadziesiąt lat. Nie w tym (na szczęście!) tkwi główna siła jego prozy.
Misty: -Nie bedę robił godzinnych materiałów... - Teraz beda dwugodzinne! Spoko, dla mnie znośnie, chociaż 4-godzinnym też bym nie pogarcił ;) Ja tam lubie Twoich esejów sluchać jak audiobooków albo podcastów, a że ten jest bez mocniejszych nawiązań politycznych też ma swoje zalety, na przyklad takie, że mój wewnętrzny lewak ma mniej powodow do kłócenia się z Twoim XD. Dobra robota, odpoczywaj. Zasłużyłeś.
Oglądnąłem ciurkiem z opóźnieniem bo w trakcie premiery byłem na wyjeździe i gdzieś mi się ukrył pod stertą innych filmików, i na koniec musze powiedzieć że z miejsca stał się jednym z moich ulubionych 😁
Co do budowy rozbudowanych światów fantasy to mam nieco inne zdanie. Generalnie podobnie jak ty uważam że agresywne rozbudowywanie świata w książce przygodowej lub RPGu kosztem historii nie jest dobrym pomysłem, ale jeśli weźmiemy inne medium to sytuacja może być inna. No bo weźmy na warsztat bitewniaki i gry strategiczne. Tam najważniejsza jest oczywiście mechanika i/lub figurki do gry (to tylko bitewniaki). Ale na 2 miejscu jest świat przedstawiony i uniwersum. Wszystkie inkantacje Warhammera są szalenie rozbudowane mające historię praktycznie od początku świata i to działa. Wszystkie historie i czasami absurdalne zachowania (z naszej perspektywy) bohaterów działają, bo są w tym sztywno ustalonym uniwersum (oczywiście mogą też z tego powodu nie działać no ale coś za coś). Ekspozycja w tych grach nie jest problemem bo chcesz to ją czytasz nie chcesz to nie czytasz (zazwyczaj podawana np. w opisach jednostek lub frakcji). Kolejnym moim zdaniem jeszcze lepszym przykładem takiego budowania świata jest Anbennar. Tu krótkie wyjaśnienie bo no nie jest to najpopularniejsze uniwersum. Anbennar to uniwersum które powstało na potrzeby moda do EUIV o tej samej nazwie. Moda typu Enderal gdzie oryginalna gra stanowi tylko szkielet, trzeba zaznaczyć. To uniwersum też jest szalenie rozbudowane mając np. ok. 40 oryginalnych języków stworzonych tylko na potrzeby moda (opartych na prawdziwych ale wciąż). Posiada też kosmologię i długą szczegółową historię świata. No i znowu chcesz czytasz nie to nie. Wszystko podane jest w postaci opisów i eventów które wyskakują co jakiś czas ( no i w dokumentach koncepcyjnych ale to pomińmy XD). No a czy jest to wszystko potrzebne żeby ten mod działał tak dobrze jak działa (w sensie narracji mechaniki też to trochę dotyka ale no nie przesadzajmy, EUIV to gra w kolorowanie mapy i ŻADEN nakład pracy tego nie zmieni)? Oczywiście. Cały układ kontynentu, dlaczego "nowy" świat wygląda jakby przydarzył mu się nieprzyjemny wypadek, dlaczego połowa tutejszej nie-Europy jest zdewastowana, dlaczego Gnomy żyją tylko w małych enklawach, dlaczego harpie porywają ludzi te i wiele pytań pozostaną bez odpowiedzi jeśli nie będzie kontekstu. A żeby dostać ten kontekst czasami trzeba chwilę poświęcić na zagłębienie się w historię uniwersum. No i taki "krótki" wywód na ten temat, generalnie fajny i treściwy esej, ale poczułem wewnętrzną potrzebę podzielenia się tym przemyśleniem. No i na koniec polecam sprawdzić Anbennara. Oczywiście może nie być dla ciebie (jednak EUIV to bardzo specyficzny tryb rozgrywki), ale jeśli mechanika samej gry ci podejdzie to na tym modziem na pewno się nie zawiedziesz. Moim zdaniem najlepszy mod jaki kiedykolwiek powstał (i powstaje dalej a z racji otwartości projektu łatwo można dołożyć swoją cegiełkie). Pozdrawiam wszystkich którzy tu dotarli i życze miłego dnia (:
Gothic widzę pojawia się nie raz... to może materiał poświęcony Kronikom Myrtany? Zgarnął tytuł moda dekady więc może warto rzucić okiem na tenże twór od fanów dla fanów Gothica.
Jak nie spotkałeś to może będę pierwszy choć tylko przez Internet, uważam że QTE jeżeli jest dobrze zrobione (Asura's Wrath) pozwala dodać interaktywność do scen z założenia zbyt epickich lub skomplikowanych by mógł je oddać gameplay, przykładowo Kratosem w większości możemy ciąć ostrzami w różnych wariantach jednak finishery wykonuje on w dość widowiskowych QTE które osobiście bardzo lubię bo pasują do klimatu i budują epickość. Co do materiału bardzo miło mi się słuchało choć w RPG gram rzadko a o Skyrim wiedziałem tyle że jest xD pozdrawiam serdecznie
Jeśli mowa o modach - Polska produkcja wygrała pierwsze miejsce w plebiscycie na modyfikacje dekady. Kroniki Myrtany: Archolos to najlepsza część serii Gothic która została okraszona wybornym polskim dublażem. Polecam zagrać w tą grę-święty graal którą Piranha Bytes próbowała stworzyć swoimi sześcioma ostatnimi produkcjami, dowód na to że talent, pasja i miłość do danego universum triumfuje nad produktami wydawanymi przez wielkie firmy. Kroniki Myrtany: Archolos jest także na steamie.
bardzo ciekawy i udany materiał. Jak kiedyś pisałem an twoje pytanie, nigdy nie są za długie ;) i chociaż musiałem słuchać go na kilka razy to raczej czekałem keidy będę mógł go znowu odpalić aniżeli przerywałem go ze zmęczenia ;)
Enderal mnie porwał. Widać inspiracje Mass Effectem, ale jednocześnie to nie przeszkadza. Dzieje się dużo, jest zupełnie inaczej niż w Skyrimie z którego pozostał w sumie tylko silnik graficzny i assety. Samo dopasowanie poziomu trudności oparte na klasycznych tego formach (mocni wrogowie tam, gdzie mam być później, słabi na początku) jest idealną kontrą do Skyrimowego skalującego się poziomu NPC
Bardzo ciekawy materiał Ci wyszedł, mimo że nie grałem w Skyrima i bardziej wolę klimaty Sci-Fi (bądź podobne lub pochodne) to zostałem do końca bo było warto, szczególnie że nie widziałem zbyt wielu tak dogłębnych analiz modów, a niektóre z nich powalają rozmachem pracy włożonej przez twórców (a niedługo pojawi się podobny zarówno pod względem rozmiaru jak i formy mod co Enderal - 'Fallout: London'). No i na koniec bardzo byłbym ciekaw omówienia trylogi ME :)
Jest fragment jak mówisz o braku różnych dróg dojścia do celu (świątynia słońca vs wejście do miasta w G2). Szokujące trochę że jest to twór modderów którzy przeżyli i zobaczyli krytykę gier którę odbierają graczom możliwość wyboru drogi (Fallout 3 comes to mind). Materiał długi ale temat też, wymaga wielkości. Posłuchałbym więcej.
Trochę długi materiał (Xd), ale mi się bardzo dobrze oglądało, obie dwa typy materiału mi pasują, ale wole te materiały gdzie posługujesz się różnymi dziełami kultury w ilustracji głównego tematu.
Jak dla mnie osoby która nigdy nie grała w ani w Skyrim czy Gothica, a jedynie z wymienionych w Mass Effect Trylogię uważam że fajnie przedstawiłeś wizję świata tych krain, fajnie by było posłuchać o twojej koncepcji świata znanego niektórym z Chrono Triggera lub Chrono Cross. :)
Świetny materiał. W ogóle apropos bezsensowności niektórych zabiegów fabularnych miałem ostatnio przemyślenie na temat cyklu Dead Space. Uwaga tu spojlery. Ktoś mógłby powiedzieć, że cała chryja z Bratnimi Księżycami, które miały pożreć życie na ziemi była bez sensu bo przecież po co tworzyć całe to zamieszanie i sprawiać, że ludzie wariowali od halucynacji i po co w końcu tworzyć fanatyczny kult unitologów. Przecież Bratnie Księżyce mogłyby dokonać frontalnego ataku na ziemię i wszystko zniszczyć prawda? No właśnie nie... Doszedłem do wniosku, że wszystkie te wydarzenia były bardzo sensowne ponieważ wystarczy spojrzeń na technologię jaką wtedy dysponowała ludzkość. Sam USG Ishimura był starym statkiem górniczym, który miał odbyć swój ostatni lot przed pocięciem na żyletki. Ten jeden stary statek górniczy miał możliwość rozerwania planety na kawałki (oczywiście po odpowiednich przygotowaniach i nie od razu). Co w takim razie potrafiły najnowsze statki wojskowe i jaką bronią dysponowały? Wychodzi na to więc, że Bratnie Księżyce musiały zrobić całe to zamieszanie aby uniemożliwić ludzkości obronienie się bo w innym wypadku dostałyby od Ziemi srogi wpi***ol. Dziękuję za uwagę.
Rozmiar tego materiału to istna bomba atomowa (😉 do dilmu Nolana). Będzie idealny do wysłuchania podczas nudzenia się w mojej pracy bez sensu (😉 do innego fiomu na tym kanale).
Marność nad marnościami, wszystko marność. Tej esej przypomniał mi właśnie treść księgi Koheleta. Jesteś smutny, cierpisz? To niebawem się skończy, ulży Ci. Przezywasz coś dobrego, odpoczywasz, bawisz się? Wyciśnij z tego jak najwięcej póki możesz, bo niebawem się to skończy. Pomaga to przetrwać ciężki okres (nadzieja) i wycisnąć jak najwięcej ze szczęśliwych momentów życia - żyć teraz, a nie przeszłością lub przyszłością. Czy skończy się nasze życie (nasz indywidualny świat) czy cały świat - zawsze jest to koniec i warto wykorzystać ten czas co mamy do podnoszenia szczęścia naszego, bliskich, a nawet obcych jeśli to możliwe (a przynajmniej, nie odbierać szczęścia innym, jeśli jest to możliwe).
1:27:30 nie kupuję tego stwierdzenia, że ponieważ świata nie da się uratować, to zostało nam tylko leżeć i czekać na koniec, bo nic nie ma sensu. Czy umrę za godzinę, dzień, miesiąc, rok, czy 100 lat - warto każdą chwilę próbować wykorzystać. Jeśli przyjąć to podejście, że świat i tak się skończy, więc nie warto, to równie dobrze można założyć, że skoro i tak umrę, to po co teraz coś robić, nic nie ma sensu. Miałem epizody depresji, wiem, że wtedy ma się zupełnie inne spojrzenie. Wiem, że takie słowa nie mają sensu dla osoby w tym stanie. Nie kieruję ich do osób aktualnie dotkniętych tą chorobą. Porownanie z Disco Elisium jest świetne - być może rozszerzenie tego do poziomu, w jakim to zrobiono w Enderalu jest przytłaczające, ale jakby nie patrzeć, w szerszym kontekście bardzo podobne. Moim zdaniem ogólna konkluzja konkluzja mogłaby być podobną, jeśli nie taka sama.
Szczerze jak się dowiedziałem ze Enderal jest po polsku to zacząłem pobierać. W trakcie wyszło, że jest jaki jest, to tym bardziej chce to zobaczyć :P Jestem ciekaw jak mnie to weźmie. Esej naprawdę dobry i jak dla mnie 2 godziny to dobry czas :P możesz tak częściej :)
Właśnie o tym samym miałem pisać! Kroniki Myrtany też tworzą calkowicie nowy świat, nowe postacie, setki questów, pełny dubbing (też z profesjonalnymi aktorami), własną ścieżką dźwiękową na fundamencie Gothica, ale równie dobrze Kroniki Myrtany mogą być pełnoprawną, oddzielną grą. Nie bez powodu Kroniki Myrtany wygrały konkurs na moda dekady na międzynarodowym forum ModDB, pokonując między innymi Enderala.
Jak temat ciekawy, to i długość nie przeszkadza. Ja często oglądam filmy na raty. Tak było i tu. Ale to nawet nie wada. Po prostu mogę i to robię. Nie wybija mnie to zbytnio z rytmu. Ale jestem bardzo wdzięczny, że publikujesz te materiały za darmo. Sam jestem biedny jak mysz kościelna i stać mnie na symboliczne wsparcie raptem jednego twórcy, a okazjonalnie drugiego, więc poza komentarzem i kciukiem wiele ci dać nie mogę. Ale ty mi dajesz wiele - może się nam oby kiedyś ten wkład zwróci, nie wiem. Wszechświat niech zdecyduje 😉 Co do samego Enderala, nie wiem, jak z licencją (mam obawę, że słabo), ale gdyby była otwarta to możnaby go wykorzystać do budowy innych modów. Wziąć to, co dobre, wyciąć to, co złe. Ale gdyby się dało, prwnie już by to ktoś zrobił. Jeszcze fajniej byłoby zrobić coś takiego na silniku open source... Rozmarzyłem się 😏
O mój boże! To był naprawdę nieprzyzwoicie długi wideoesej, ale za krótki o godzinę XD Serio! Jak można było przy temacie formy i treści nie wspomnieć o Dukaju i McLuhanie?!
Książka będzie też jako ebook / audiobook? Nie mogę się doczekać, temat jest mega ciekawy. I przez to też bardziej cenię TLoU2 - może i nie wszystko poszło tam najlepiej, ale twórcy na pierwszym miejscu posadzili hisotirę i motywy ich interesujące, a na ostatnim oczekiwania fanów.
1:26:14 - z tą poprawką, że zgodnie z lorem książki, jakieś dwie dekady później Revachol zostaje pochłonięty w pierwszych uderzeniach wojny atomowej. A wszystko, co by przetrwało i tak pochłonie szarota.
Jeszcze nie przeczytałem "Sacred and Terrible Air" ale z tego co rozumiem, stanowi ona bardzo wczesną i dyskusyjnie kanoniczną względem gry wersję tego uniwersum.
@@MistyPop Nie ma różnicy kanonicznej. Sacred and Terrible Air zmienia kompletnie punkt widzenia na Disco Elysium - Jak przeczytasz to zdasz sobie sprawę, że cała gra była robiona z tą książką pod ręką. Shivers mówi nawet, że miasto wybuchnie tak jak jest napisane w książce. Bardziej akurat książka niszczy większość opinii o grze. Disco Elysium to gra science fiction najpierw a polityczna później. Ogólnie to wszystko zabawne bo Disco Elysium i Enderal w lore jest dokładnie tym samym. Radzeniem sobie ze śmiercią wszystkiego. Co do samego Enderala to strasznie namieszane w tej recenzji i dużo takich małych błędów wynikających z niezrozumienia elementów fabuły. Enderal ma dobre zakończenie, tylko nie takie jakie chce gracz. Całość rozgrywki kręci się wokół snów postaci i tylko jedno zakończenie czyli Catharsis powoduje śmierć głównego bohatera. Pogodzenie się ze swoją przeszłością i odejście. (W grze jest to rzeczywiście pokazane jako wstąpienie w niebiosa) Co zabawne zakończenie z wypiciem eliksiru to w każdym aspekcie zakończenie pułapka. Ucieczka do Starlingów to też pułapka i wizualnie gra mówi ci co się dzieje - twój partner odrywa cię od śmierci i pogodzenia się z przeszłością.
Jako ktoś kto skończył Enderala w zeszłym roku, mam nieodparte wrażenie, że część przedstawionych w filmie argumentów jest nieco wyolbrzymiona, subiektywna, albo po prostu niesprawiedliwa. Choćby ta kwestia "doomerskości" scenariusza. Bo gra w sumie jest doomerska, tylko... co właściwie w tym złego? Zdecydowano się na taką a nie inną otoczkę, która moim zdaniem nawet wpasowuje się w mroczne fantasy, którym Enderal przecież jest. Świat sypie się w posadach, a paru śmiałków próbuje to odkręcić... tylko, że im się nie udaje, przez własne ambicje, traumy z przeszłości, bo są tylko ludźmi. Dla mnie jest to przede wszystkim przekonująca dekonstrukcja typowego herosa fantasy, który pomaga ludziom i ratuje świat, przedstawionego właśnie w takim Skyrimie, a przez to na dłuższą metę nudnawego. Już samo to podejście jest jakimś novum, z którym większe, komercyjne gry będą bały się eksperymentować. A przecież nie każdy wytwór musi mieć pozytywny wydźwięk w rodzaju "dzisiaj jest źle, ale trzeba próbować dalej, jutro będzie lepiej", dlatego nie rozumiem przyczepienia się akurat do tej kwestii. Co zaś do prowadzenia narracji - to prawda, że miejscami pozbawia się gracza możliwości działania, czy wyboru, ale jednocześnie mam wrażenie, że zyskuje na tym ogólna spójność fabularna. Można pokusić się nawet o stwierdzenie, że Enderal jest liniowy, ale niekoniecznie na tym traci, bo opowiada zdecydowanie głębszą i bardziej interesującą historię niż to co prezentuje chociażby bazowy Skyrim, z kolei dawanie graczowi większego pola manewru mogłoby ten efekt zniweczyć. Zresztą właśnie warstwą fabularną stoi, a nie mnogością ilości opcji rozwiązania jakiegoś problemu godną Gothica. Nawet zrzynka z Mass Effecta nie przeszkadza, gdy jest tylko inspiracją, a całość historii ostatecznie odbija w innym kierunku. Tak czy owak doceniam materiał i włożony weń wysiłek. Miło czasem posłuchać kogoś kto ma inne zdanie, zwłaszcza w rodzimym języku, bo Enderal sam w sobie wydawał się przejść w Polsce bez echa i niewiele się o nim mówiło. A może to tylko moje wrażenie. W każdym razie - ogromny szacunek. Te dwie godziny to na pewno nie był czas stracony.
Dzięki za miły komentarz, postaram się odpowiedzieć na jedną z Twoich wątpliwości. Wyobraź sobie, że jakiś twórca, który - tak jak twórcy Enderala - chce być oryginalny, więc bierze jakiś rozpoznawalny wątek i niespodziewanie odwraca jego znaczenie. Na przykład wątek dyskryminacji jakiejś grupy ludzi. W większości historii wątki dyskryminacji wyglądają w taki sposób, że dyskryminacja jest zła, że powinniśmy działać w tym kierunku, by pokojowo rozwiązywać konflikty, szukać wzajemnego zrozumienia i budować mosty między różnymi grupami. Więc my zróbmy taki twist, że w tym konkretnym przypadku ta dyskryminowana grupa zasługuje na eksterminację i powinniśmy ją eksterminować, by w ten sposób pomyślnie rozwiązać konflikt, zakończyć skomplikowaną i trudną sytuację i zmienić świat na lepsze. I to byłoby novum, byłoby niespodziewane, świeże i zaskakujące. Ale jednocześnie w ten sposób tworzysz historię, która brzmi jak n@z!stowska propaganda i której morał nie różni się od n@z!stowskiej ideologii. Historie nie są po prostu ciągiem dowolnych wydarzeń poukładanych w interesujący sposób. Historie są nośnikami idei. Niektórych typów historii się nie opowiada nie dlatego, że nikt na nie nie wpadł, ale dlatego, bo ich struktura komunikuje antyludzkie rzeczy. Według mnie Enderal swoją strukturą komunikuje taką antyludzką rzecz. Nie wydaje mi się, by robił to umyślnie, o czym zresztą mówiłem w wideoesju. Lubię tragiczne historie i gdyby Enderal miał mniejszy rozmach i był bardziej wyważony, z przyjemnością łyknąłbym opowieść o spektakularnej porażce pełnych dobrych chęci, szlachetnych osób. Ale to nie jest taka historia. To historia o porażce która powtarzała się bez końca i która będzie powtarzała się bez końca. To nie jest historia o tragedii, która zmieni wszystko. To historia o tragedii, która jest rutyną. Planuję zrobić kolejny wideoesej, o grze A Machine for Pigs i głębiej doomeryzmie, może tam uda mi się lepiej wytłumaczyć tę kwestię. Jeszcze raz dzięki za komentarz, doceniam skłonność do zapoznania się z odmienną opinią.
@MistyPop Przyznam, że to ciekawy przykład. Jednocześnie raczej jestem zdania, że tego typu kontrowersyjna, odwrócona historia - zakładając, że byłaby dobrze i ciekawie przedstawiona - wciąż może coś sobą reprezentować, czy to z perspektywy edukacyjnej (taka "analiza propagandy"), czy czysto rozrywkowo-artystycznej (na zasadzie połknę dany tekst, przerażę się tym co tam jest napisane, ponapawam się i być może zapomnę na drugi dzień, bo zagłębiłem się w niego tylko dla chwilowych emocji). Bo stwierdzenie "historie są nośnikami idei" na pewno w wielu przypadkach jest prawdą, ale brzmi trochę tak, jakby każda historia musiała mieć jakiś morał i wartość edukacyjną. Tymczasem nie wydaje mi się, żeby tak musiało być i żeby tak w istocie było. Przecież nawet jeśli taki Enderal prezentuje pewne wzorce, nie znaczy to, że trzeba odbierać przedstawiane w nim idee jako "komunikowane", nawet jeśli gra niezamierzenie tego "chce" (odnosząc się do tego co było w filmie, od 1:15:20). Może to być pole do jakichś refleksji, owszem, zarówno negatywnych jak i pozytywnych (bo w końcu każdy myśli za siebie), ale można też odebrać fabułę tej gry z pewnym dystansem, bo to jednak tylko fikcyjna historia, którą może tak właśnie należy "kosztować". Szarlotkę je się nie dlatego, że jest zdrowa, tylko dlatego, że jest smaczna. A Enderalowi, moim zdaniem, jest bliżej do takiej szarlotki niż pożywnego kotlecika z ziemniaczkami, nawet jeśli jego historia ma pewną głębię. To jednak nie jest psychologiczny utwór traktujący o naturze ludzkiej, tylko gra w której rzekoma natura ludzka ma napędzać fabułę, a gdzieś po drodze jest jeszcze samowypełniająca się przepowiednia, w której konkretni ludzie dostają co cykl konkretne role. Trochę to za grubymi nićmi szyte, żebym mógł to zinterpretować jako komunikowanie czy promowanie czegoś antyludzkiego. Ale to oczywiście tylko moja perspektywa. Z tego względu historia "tragedii która jest rutyną" (podoba mi się to określenie, swoją drogą), nawet jeśli smutna i dołująca, wciąż może być dla mnie atrakcyjna. Można do niej podejść na zasadzie "ludzie są z natury skazani na porażkę, w koło Macieju, nie ma ratunku" i się zdołować (znam nawet kogoś, kto zobaczył ten motyw i się od Enderala przez to odbił), albo można zagłębić się w historię i połknąć ją jak szarlotkę, a zawarty doomeryzm potraktować jak wybór scenarzystów, który moim zdaniem pasuje do ogólnego tła. Mi tam smakowało. Natomiast rozumiem, że komuś mogło nie smakować, z różnych powodów. Szanuję to. Horrory to nie mój konik, ale chętnie obejrzę następny esej. Zwłaszcza, że tematyka, jakby nie patrzeć, będzie ciekawa. ;)
Cóż, każda historia *ma* jakieś przesłanie, buduje własny system wartości, operuje jakimś rodzajem kompasu moralnego (jak inaczej ocenialibyśmy czy w ogóle rozumielibyśmy zachowania bohaterów?) więc tak - każda historia ma jakiś morał i coś sobą komunikuje. Choć oczywiście, nie zawsze ten morał jest intencją twórców czy nawet jakoś specjalnie istotny. Gdyby Enderal był opowieścią formatu Gothików, opowiadał o pokonaniu złego demona/złego smoka nie zawracałbym sobie głowy krytykowaniem jego ewentualnych niefortunnych implikacji. Twórcy Enderala ewidentnie mieli jednak znacznie większe ambicje i próbowali przekazać coś na poziomie tematycznym, więc czuję się usprawiedliwiony w próbach oceny, jak im to wyszło.
@@narabanymeserszmit8511 Tylko poprzez niezrozumienie narracji Enderala można uznać historię za "doomerską". Enderal to konflikt człowieka z własną przeszłością i własną naturą. Enderal to trochę taki Prey (2016) w formie fantasy. Brak tylko stwierdzenia na koniec, że jesteś w symulacji i gra pyta ciebie czy zaakceptujesz fakt własnej przeszłości i śmierci czy będziesz uciekał. Nie rozumiem kompletnie jak ktoś nie zauważył podstawowego elementu - każda postać w Enderalu chce uciekać i się chować. Nikt nie chce się pogodzić z przeszłością. Nikt - oprócz kilku wybranych NPC, które gra wyznacza jako dobre zakończenia - nie chce żadnej odpowiedzialności za stan świata ani konsekwencji własnych wyborów. Gra jest jednym z najbardziej anty-doomerskich dzieł jakie możesz wybrać bo wskazuje na akceptację oraz próbę naprawy swoich błędów - nawet kosztem własnego życia. Główny ludzki antagonista czyli Coarek to typowy archetyp doomera, człowiek który chce żeby wszystko się już skończyło bo ludzie zniszczyli świat.
@@michastanisawski9093 O, widzę, że mój komentarz poszedł solo a pasowałby do tego wątku. To tak tylko podbiję, że zgadzam się, że Enderal nie jest doomerską historią a jego niedopowiedzenia i otwarte zakończenia są jak pytania skierowane w stronę odbiorcy - dlatego dodatkowe stwierdzenia burzące 4-tą ścianę na koniec są zbędne :)
Szanowny Panie Mistycyzmie, czy mógłbym uprzejmie prosić w niedalekiej przyszłości, o następujące materiały? - Jak tak płynnie mówić w rzeczowy sposób, czy mówisz w taki sposób na co dzień, czy dało by się wypracować takie maniery mówienia, rzeczowo, precyzyjnie przekazując informację? Zapewne ten sposób wypracowałeś do esejów, ale nadal proszę o jakieś wskazówki co pomogło ci w drodze do uzyskanie takiej Jakości? - Czy można prosić również Pana o cykl materiałów , w temacie niskiej a wysokiej jakości treści, gry, ogólnie pojętej beletrystyki, nie koniecznie fantasy, story tellingu. Pozdrawiam
Ja jako gracz szanuje każdą grę w którą ktoś włożył mnóstwo wysiłku, sam dowiedziałem się o Enderal kilka miesięcy temu i osobiście przeszedłem ją 2-krotnie i nie żałuje tych kilku dziesięciu godzin spędzonych z tą produkcją. Sama gra i ścieżka dźwiękowa wtopiły do mojego serca mnóstwo dobrych wspomnień i nie raz pewnie wrócę do tego tytułu. Osobiście uważam, że gdyby w Enderal była taka sama mechanika rozdawania umiejętności czy chociażby możliwość szybkiej podróży jak w Skyrim`ie to byłoby pięknie, ale jak jest aktualnie w Enderal, tak też odpowiada. :)
Szczerze przyznam, że bardzo ciężko było przebrnąć przez (prawie) cały materiał. Nie zgadzam się praktycznie z każdym przedstawionym argumentem, choć doceniam nakład pracy włożony w sam materiał. Enderal to zdecydowana topka opowieści fabularnych przedstawionych (dotychczas) w grach RPG, a ofensywną narracją tego materiału - mógłbym obalić każdy inny topowy tytuł (Wiedźmin 3, Red Dead Redemption 2 czy nawet samego Baldura). Od siebie dodam, że najprawdopodobniej sam Enderal ma więcej potencjalnych zwrotów akcji niż wszystkie gry Bethesdy razem wzięte. Polecam każdemu zagrać i przekonać się na własnej skórze.
7:22 No kolego nie zgodzę się o Kronikach Myrtany słyszałeś? ja wygrałem KM i tam widać że twórcy wycisneli z tego silnika dużo więcej niż oferowała podstawka z dodatkiem i przy okazji fabuła tam jest bardziej przyziemna i dzięki czemu nie tak nudna jak w Enderalu (w którego zacząłem grać ) Tak wiec jeżeli chodzi o to co powiedziałeś to jeszcze w jednym KM przebijają Enderala data premiery KM szybciej zawitało na rynku gier również potrzeba do tego gry również jest spolszczona i tu plus dla nas że jest Polska wersja językowa.
Dziekuje za filmik. Musze siegnac po Mass Effect. Jednak mysle ze blędnie zostaje tu zrozumiany Enderal i jego historiozoficzny wydzwiek. Autor komunikuje, ze zmiana jest mozliwa lecz jedynie dzieki wysilkowi zbiorowemu oraz metoda malych krokow, co wyraznie widac w zakonczeniu, ktore przybliza ludzkosc do wyjscia z cyklu, ale jeszcze nie w tej iteracji. Wskazuje na to chocby rozmowa gracza z Black Guardian i jego zdziwienie ze pewne rzeczy jednak zaszly. Poza tym w grze zarowno przeniesienie na golema ducha ludzkiego moze zaistniec, co pozwala w teorii uniknac zaglady jak i mozliwa jest jakas transcendencja co sugeruje "wyparowanie" Ojca (questy Forgotten Stories)
Zacząłem ten film ponad rok temu, ale dopiero niedawno skończyłem Enderala, więc mogłem obejrzeć go do końca. Zgadzam się z większością krytyki Enderala przedstawioną w filmie, ale nie rozumiem skąd w Twojej interpretacji Enderala gloryfikacja doomeryzmu? Przede wszystkim wiele wątków jest celowo otwartych, choćby zakończenie samej gry. Nie przedstawia jasnych odpowiedzi na to, co się wydarzy a raczej sugeruje możliwe ciągi dalsze. Kto wie, może kolejna cywilizacja da jednak radę skoro jest wspomagana przez Widzącego a on/a będzie przez lata korzystać z życia u boku kogoś ważnego dla siebie? A może jednak naszemu towarzyszowi się uda przekonać możnych tego świata i uratować pozostałe wyspy? Historia w Enderalu ciągle stawia przed odbiorcą pytanie o cierpienie i zło w świecie. Wydaje się niemal obsesyjnie do tego wątku wracać. Skąd zło się bierze na świecie? Czy jedno zło usprawiedliwia drugie? Rola wybaczenia i zemsty w odpowiedzi na zło to przecież główny wątek questu Tharaela (choć przyznaję, że ucieczka kultystów w jendym z zakończeń jest niesmaczna). Czy jeśli cierpimy, warto żyć? Czy warto od życia skazanego na cierpienie uciekać (wątki Jespara czy chłopca z kamieniem)? Czy jeśli część z nas powoduje w nas cierpienie, to lepiej to ignorować, czy zaakceptować jako część naszej tożsamości (wątek Calii)? Zrozumiałbym zarzuty, że część tych wątków była nieumiejętnie poprowadzona, ale pochwała doomeryzmu i defetyzmu to ostatnia rzecz, jaka przyszła mi do głowy podczas przechodzenia Enderala. W tym kontekście zakończenie można odebrać jako pytanie stawiane zarówno odbiorcy jak i postaci Widzącego. Czy poddasz się mu łatwej drodze drogi graczu/drogi Widzący?Wiedząc, jak mocno zakorzenione jest zło i małostkowość w ludzkiej naturze oraz jak cierpienie potrafi zniszczyć i wypaczyć nasze umysły i ideały. Czy będziesz starał się mu oprzeć nawet kiedy walka będzie wydawała się skazana na porażkę? Czy wbrew wszystkiemu będziesz próbował? Natomiast pełna zgoda z pozostałą krytyką. Z pewnością za dużo w dziele SureAI nadmiernej ekspozycji, przesadnie eksponowanego światotwórstwa czy konfliktów na linii silnik Skyrima a gra z dużą ilością dialogów i cut-scenek. Mam też nadzieję, że Twoje słowa o remaku Gothica nie będą prorocze, czekam na niego. I w ogóle dzięki za film o tym modzie, zachęcił mnie do spróbowania choć zwlekałem z tym przez lata. :) PS Jeśli szukasz bardziej przyziemnej narracji w ambitnym modzie, to polecam gorąco Kroniki Myrtany!
Na pewno ciekawa krytyka odnośnie pewnych elementów gry, ale wg. mnie skupienie się na detalach i zatracenie całości przekazu, a nawet częściowo źła jej interperetacja. Fakt - CreationEngine jest bardzo słabym silnikiem, ale też każdy kto gra w gry Bethesdy (czy stworzone na tym silniku) chyba liczy się z jej mankamentami. Fabuła ma pewien nihilistyczny i beznadziejny wydzwięk, ale w samych scenach końcowych daje pewne poczucie nadziei. Wg. mnie Enderal łączy najlepiej elementy gameplayu z angażującą hisotria która ma realny wpływ na gracza jako człowieka. Podobnie jak np. Dark Souls można z tej gry czerpać lekcje życiowe, co ma niewymiernie większą wartość niż cokolwiek co oferują gry dużych studiów.
Silnik Skyrima umożliwia przewijanie scenek, czemu twórcy Enderala tego nie użyli? nie mam pojęcia, choć według plotek z początku eksperymentowali nawet z cutscenkami z kamerą a la mainstream gier video.
@@MistyPopDlaczego? Pytam jako także osoba biseksualna. Dla mnie osobiście orientacja jest tylko dodatkiem- mając do wyboru ciekawą postać heteroseksualną i nieciekawą postać homoseksualną wolałbym tą pierwszą. Tak samo w drugiej sytuacji- wolałbym ciekawszą postać homoseksualną niż nieciekawą heteroseksualną
Bo dobra reprezentacja normalizuje biseksualność, co sprzyja akceptacji społecznej, oswaja z tematem publiczność, która z różnych powodów nie miała styczności z wyoutowanymi osobami biseksualnymi w prawdziwym życiu, pomaga rozmontowywać stereotypy i mylne założenia, a optymalnie sztuka (oczywiście nie każda i nie zawsze) powinna odzwierciedlać pełen przekrój ludzkich doświadczeń i tożsamości.
@@MistyPop Do pewnego stopnia rozumiem tą opinię. Choć jestem zdania, że prawdziwą akceptację osiągnie się dopiero wtedy gdy informacja o tym, że postać jest bi/homo/inna będzie wywoływać jedynie reakcję 'no spoko'
Fajny materiał, chętnie posłuchałbym więce ALE tylko jeśli nie kosztem właśnie tych materiałów na temat rzeczy około gier, które są punktem wyjścia. Kocham je ciutek bardziej jednak
Chyba twój najbardziej przegadany film, aż zabolało jak narzekałeś na ciągle gadanie postaci po 12 min. intrze xd Daj komuś skrypt do oceny przed nagraniem, bo ta anegdota o komiksach, mogłaby być sprowadzona do jednego zdania
I żeby nie było, od 2 lat wyczekuje analizy 3 wiedzmin 3 najlepszy, a 5h recenzja doctor who obejrzana. Po prostu ten materiał brzmi bardziej jak strumien mysli, coś co pewnie bardziej nadawałoby się do podcastu, niż jakaś zwarta youtubowa struktura
1.Nie dźwignę tym razem całości na raz. To nie krytyka za długość materiału 2. Uwaga spoiler eseju . . . 3. Nie kupuję uzasadnienia zakładanych intencji twórców. Bezradność gracza wobec formy prezentacji obserwowanych wydarzeń wydaje się nie tyle wojną formy z treścią, co kolejną warstwą spójnego, pesymistycznego przekazu.
co do 3. to ja starałem się zakładać dobrą wolę twórców, bo w przeciwnym wypadku musiałbym zakwalifikować ich jako bezrozumnych edglordów, a tego robić nie chcę, bo nie mam żadnych dowodów na taki stan rzeczy i zwykle staram się zakładać dobrą wolę.
misty blagam, mowienie o mainstreamowym komiksie, ze jest niezalezny tylko dlatego, ze nie podlega pod zadna franczyze? uszy bola jak ktos sie tym interesuje
Nie zgadzam się. Istnieje rozróżnienie między tłuczonymi na zlecenie Marvela czy DC komiksami, które po zakończeniu pracy jego twórców stają się częścią korporacyjnego kontentu oraz komiksami, których twórcy mają edytorską dowolność i zachowują pełnię praw do swojej twórczości, ponieważ są NIEZALEŻNI. Ja wiem, że puryści preferują myślenie, iż komiks niezależny to tylko wtedy gdy pociska się go na kserówkach na papierze toaletowym i kolportowany jest spod płaszcza na konwentach, i słyszało o nim może siedemnaście osób, ale to myślenie sprzed pięćdziesięciu lat, do którego nie mam zbyt wiele cierpliwości. Swoją drogą podobne semantyczne kontrowersje pojawiają się również i na płaszczyźnie gier video, gdzie ludzie kłócą się o przypadki graniczne pokroju "Czy gry studia Suipergiant można jeszcze nazwać niezależnymi" etc. Ja idę po linii bycia podwykonawcą (nie niezal) i robieniem swojej rzeczy (niezal). Można się z tą taksonomią nie zgadzać i nie zawsze ma ona zastosowanie, ale dla mnie jest najbardziej intuicyjna.
@@MistyPop co do fragmentu o purystach - wrecz przeciwnie - w tym momencie komiksy wydawane i dystrybuowane osobiscie przez autorow nie odbiegaja jakoscia w zadnym stopniu od tego co prezentuja wydawnictwa i wcale nie jest tak, ze te tworczosc zna kilkanascie osob. faktem jest, ze grupa odbiorcow nie jest duza, bo komiksy generalnie sa niszowym hobby w polsce, ale jest na to popyt. polecam sie wybrac na jakikolwiek konwent komiksowy, nawet mniejszy zeby zobaczyc jak to teraz wyglada. na polskim gruncie wziecie w ramy niezalu tak szeroki zakres dziel i tworcow o jakim mowisz niepotrzebnie marginalizuje te osoby, ktore robia wszystko same z niegorszym skutkiem niz te, ktore maja ulatwione zadanie pracujac z wydawnictwami
Uwielbiam Twoje dłuższe wideo esesje, od kiedy tylko go zapowiedziałeś nie mogłem się doczekać aż go wypuścisz żałuje że nie mam teraz sytacji by Ciebie w tym wspierać. Uważem że lepiej wyczerpać temat niż nie dopowiedzieć
Sukcesy życiowe?
Przeczytałem Eragona w wieku 12 lat i pomyślałem wtedy "nie jest to za dobre"
Przypomniał mi to ten świetny materiał ;)
Jako osoba, która ukończyła Enderala (nawet zrobiłem 100% na Steamie, bo jestem nienormalny) zgadzam się generalnie z większością zarzutów przedstawionych na filmie. Zresztą, już ten temat prześmiewczo poruszałem u Ciebie na fanpage'u (półgodzinna rozmowa z Machiną). Modyfikacja cierpi z powodu wykorzystania złego silnika do tego typu historii, podobnie miałem olbrzymie problemy z odpalaniem niektórych akcji skryptowych, do tego stopnia, że nie byłem nawet pewien, co się stało na ekranie. Dorzućmy momentami obrzydliwie przedłużaną ekspozycję czy przekombinowany system rozwoju postaci, które no nie polepszają odbioru moda. Niemniej, kurczę, pomijając już to, że ktoś dał mi moda na 100 godzin za darmo, to ciężko temu wszystkiemu nie odmówić swoistego uroku. Jasne, jest to na swój sposób przeintelektualizowane, liniowe, a do tego bohaterowi brakuje mocy sprawczej, ale no jest to twór z bardzo konkretną wizją na siebie
Tak a propo tego jak powiedziałeś, że wszystkie questy w Enderalu kończą się tragicznie lub źle. Z tego co przypominam sobie było zadanie ze świnką Cuthbertem które kończyło się zeswataniem dwojga zakochanych w sobie ludzi. Wyjątkowo pozytywne zakończenie na tle wszystkich innych zadań :D
Tak, ale niestety jedna jaskółka wiosny nie czyni. W dodatku to chyba jedyny quest który kończy się dobrze, z nadzieją na lepszą przyszłość. Gdyby w tej grze było więcej takich pozytywnych momentów to by gra tylko na tym zyskała.
Czy byłaby możliwość aby twoje wideoeseje znalazły się na Spotify?
Ja bym się dorzucił z jakimś google podcasts.
Podoba mi się taka forma długiego materiału, twoje szerokie spojrzenie na temat zyskuje przy dłuższym czasie eseju.
Świetny wideoesej. Warto przeznaczyć każdą minutę. Dziękuję!
No to teraz czekam na film o zakończeniu mass effecta 🍵
Bardzo fajny esej. Ja tam mogę cię słuchać nawet i przez 7 godzin ^^
Udany eksperyment. Jeżeli leży Ci coś na sercu, to powinieneś częściej pozwalać sobie na takie swobodne potoki myśli
Dzięki, ale to nie był "swobodny potok myśli", pracowałem nad scenariuszem tego videoeseju dłużej i ciężej niż kiedykolwiek do tej pory nad czymś, co znajduje się na tym kanale. Bardzo fajnie byłoby powtórzyć ten eksperyment jeszcze kiedyś, ale... cóż, zobaczymy.
Jest to chyba pierwszy film który nie pauzowałem przy momencie przed spolerami, żeby pobrać i przejść grę którą polecasz, po czym wrócić do materiału (często po kilku tygodniach). Nie ze względu na twoją negatywną konkluzje po jej przejściu, a po prostu dostrzegam, że mam coraz niej czasu na tego typu produkcje. Za to zawsze znajdę czas, żeby obejrzeć cały twój videoesej, bez względu na długość! Trzymaj się Misti, jak zwykle słuchać Cię to czysta przyjemność!
Chętnie wysłuchałbym twojego wideoeseju, nawet dłuższego, omawiającego trylogię Efektu Masy. Szczególnie ciekawi mnie twoja opinia o zakończeniu ME3, które dla mnie było okropne. Jest ona dziełem istotnym jako osobne gry ale też cykl gier (z naciskiem na widoczny wpływ decyzji gracza na świat i innych bohaterów również przez decyzję podjęte w innych grach z serii), a ty zdołałbyś wyciągnąć z trylogii jeszcze więcej.
Ciekawie podejmuje również obecnie aktualny problem rozwoju SI, dzieląc je na VI i prawdziwe AI, a przez to też konfliktu i wpływu (choć jeśli chodzi o wpływ to bardziej wiarygodna wydaje mi się wizja Franka Herberta), choć samo to zagadnienie jest na tyle obszerne i intertekstualne, że zasługuje na własny cykl materiałów.
Nie mówię "nie", ale... to musiałby być materiał pewnie jeszcze dłuższy niż ten, a najpierw chcę zobaczyć jak odbiorcy zareagują na taką kobyłę i czy opłaca się inwestować tyle czasu i wysiłku w jeden wideoesej.
@@MistyPop a jakieś przemyślenia co do serii książek "the Expanse"? Bo podobieństwa do Mass Effect'a są olbrzymie, ale moim zdaniem autorom udało się uniknąć pewnych bolączek, na które cierpią gry.
Mimo wszystko ciekawy modzik z Enderala, pewnie i tak częściej będę sięgał z powrotem po Skyrima, ale i tak ciekawa przygoda z tym modem była
Ja mógłbym tak słuchać i nawet dłuższych materiałów, sama przyjemność
Długość satysfakcjonująca.
Obejrzane w trakcie jakichś 5 sesji, warto było!
Mogę przybić piątkę, jeżeli chodzi o stosunek do światotwórstwa w fantasy. Od dłuższego czasu powtarzam, że przewrót, jaki nastąpił na skutek popularności "Władcy Pierścieni", można skomentować tzw. prawem Heinego: "Pierwszy poeta, który porównał kobietę do kwiatu, był geniuszem. Setny, który to zrobił, był kretynem." Swoje zresztą dołożył Christopher Tolkien, przez wydanie wszystkich brudnopisów swojego ojca, robiąc z rodziciela zwolennika gigantomanii światotwórczej (zamiast o wiele bardziej spójnego i rozsądnego autora "Silmarillionu" i "Dodatków" do "Władcy Pierścieni") i przesuwając punkt ciężkości jego projektu literackiego.
Akurat brudnopisy Tolkiena są interesującą wycieczką w literacki "proces produkcyjny" i bardzo dobrze pokazuje ewolucję jego pomysłów.
@@GandalfOfRivia Być może, ale to Władca jest powodem, dla którego w ogóle je wydano.
@@andresvierny2592 Ale czy to coś złego? I tak zdecydowana większość ludzi zna Tolkiena tylko z Hobbita i Władcy Pierścieni, no może jeszcze z Silmarillionu. Dla większości ludzi tworzących coś w fantasy to przesunięcie punktu ciężkości w twórczości Tolkiena nie nastąpiło bo jej nie doświadczyło tak dogłębnie. Takie przynajmniej mam zdanie... ;)
@@Evoken111 Myślę, że masz rację (zwłaszcza, że np. w Polsce tłumaczenie "Historii Śródziemia" nadal trwa), ale z drugiej strony nadało to łatkę Tolkienowi kolesia, dla którego lore było najważniejsze, bo nad nim pracował kilkadziesiąt lat. Nie w tym (na szczęście!) tkwi główna siła jego prozy.
Yo jest niesamowite jak świetnie mi się zasypia do tego wideoeseju
chętnie posłuchałbym kolejne 2h o zakończeniu ME3 ;)
Misty:
-Nie bedę robił godzinnych materiałów...
- Teraz beda dwugodzinne!
Spoko, dla mnie znośnie, chociaż 4-godzinnym też bym nie pogarcił ;)
Ja tam lubie Twoich esejów sluchać jak audiobooków albo podcastów, a że ten jest bez mocniejszych nawiązań politycznych też ma swoje zalety, na przyklad takie, że mój wewnętrzny lewak ma mniej powodow do kłócenia się z Twoim XD.
Dobra robota, odpoczywaj. Zasłużyłeś.
Oglądnąłem ciurkiem z opóźnieniem bo w trakcie premiery byłem na wyjeździe i gdzieś mi się ukrył pod stertą innych filmików, i na koniec musze powiedzieć że z miejsca stał się jednym z moich ulubionych 😁
Co do budowy rozbudowanych światów fantasy to mam nieco inne zdanie. Generalnie podobnie jak ty uważam że agresywne rozbudowywanie świata w książce przygodowej lub RPGu kosztem historii nie jest dobrym pomysłem, ale jeśli weźmiemy inne medium to sytuacja może być inna. No bo weźmy na warsztat bitewniaki i gry strategiczne. Tam najważniejsza jest oczywiście mechanika i/lub figurki do gry (to tylko bitewniaki). Ale na 2 miejscu jest świat przedstawiony i uniwersum. Wszystkie inkantacje Warhammera są szalenie rozbudowane mające historię praktycznie od początku świata i to działa. Wszystkie historie i czasami absurdalne zachowania (z naszej perspektywy) bohaterów działają, bo są w tym sztywno ustalonym uniwersum (oczywiście mogą też z tego powodu nie działać no ale coś za coś). Ekspozycja w tych grach nie jest problemem bo chcesz to ją czytasz nie chcesz to nie czytasz (zazwyczaj podawana np. w opisach jednostek lub frakcji). Kolejnym moim zdaniem jeszcze lepszym przykładem takiego budowania świata jest Anbennar. Tu krótkie wyjaśnienie bo no nie jest to najpopularniejsze uniwersum. Anbennar to uniwersum które powstało na potrzeby moda do EUIV o tej samej nazwie. Moda typu Enderal gdzie oryginalna gra stanowi tylko szkielet, trzeba zaznaczyć. To uniwersum też jest szalenie rozbudowane mając np. ok. 40 oryginalnych języków stworzonych tylko na potrzeby moda (opartych na prawdziwych ale wciąż). Posiada też kosmologię i długą szczegółową historię świata. No i znowu chcesz czytasz nie to nie. Wszystko podane jest w postaci opisów i eventów które wyskakują co jakiś czas ( no i w dokumentach koncepcyjnych ale to pomińmy XD). No a czy jest to wszystko potrzebne żeby ten mod działał tak dobrze jak działa (w sensie narracji mechaniki też to trochę dotyka ale no nie przesadzajmy, EUIV to gra w kolorowanie mapy i ŻADEN nakład pracy tego nie zmieni)? Oczywiście. Cały układ kontynentu, dlaczego "nowy" świat wygląda jakby przydarzył mu się nieprzyjemny wypadek, dlaczego połowa tutejszej nie-Europy jest zdewastowana, dlaczego Gnomy żyją tylko w małych enklawach, dlaczego harpie porywają ludzi te i wiele pytań pozostaną bez odpowiedzi jeśli nie będzie kontekstu. A żeby dostać ten kontekst czasami trzeba chwilę poświęcić na zagłębienie się w historię uniwersum.
No i taki "krótki" wywód na ten temat, generalnie fajny i treściwy esej, ale poczułem wewnętrzną potrzebę podzielenia się tym przemyśleniem. No i na koniec polecam sprawdzić Anbennara. Oczywiście może nie być dla ciebie (jednak EUIV to bardzo specyficzny tryb rozgrywki), ale jeśli mechanika samej gry ci podejdzie to na tym modziem na pewno się nie zawiedziesz. Moim zdaniem najlepszy mod jaki kiedykolwiek powstał (i powstaje dalej a z racji otwartości projektu łatwo można dołożyć swoją cegiełkie). Pozdrawiam wszystkich którzy tu dotarli i życze miłego dnia (:
Gothic widzę pojawia się nie raz... to może materiał poświęcony Kronikom Myrtany? Zgarnął tytuł moda dekady więc może warto rzucić okiem na tenże twór od fanów dla fanów Gothica.
Bardzo podobał mi się ten materiał, dobrze posłuchać takiego kompleksowego omówienia jakiegoś tekstu kultury
Jak nie spotkałeś to może będę pierwszy choć tylko przez Internet, uważam że QTE jeżeli jest dobrze zrobione (Asura's Wrath) pozwala dodać interaktywność do scen z założenia zbyt epickich lub skomplikowanych by mógł je oddać gameplay, przykładowo Kratosem w większości możemy ciąć ostrzami w różnych wariantach jednak finishery wykonuje on w dość widowiskowych QTE które osobiście bardzo lubię bo pasują do klimatu i budują epickość. Co do materiału bardzo miło mi się słuchało choć w RPG gram rzadko a o Skyrim wiedziałem tyle że jest xD pozdrawiam serdecznie
41:07 przez sekundę byłem przekonany że po "jak powinno się to robic" usłyszę "by myśleć głębiej"
Jeśli mowa o modach - Polska produkcja wygrała pierwsze miejsce w plebiscycie na modyfikacje dekady. Kroniki Myrtany: Archolos to najlepsza część serii Gothic która została okraszona wybornym polskim dublażem. Polecam zagrać w tą grę-święty graal którą Piranha Bytes próbowała stworzyć swoimi sześcioma ostatnimi produkcjami, dowód na to że talent, pasja i miłość do danego universum triumfuje nad produktami wydawanymi przez wielkie firmy.
Kroniki Myrtany: Archolos jest także na steamie.
49:36 Zawsze przegapiałem ten moment i zawsze czułem ból w duszy, że spowodowałem niezręczną sytuację wrrr
Bardzo bardzo ciekawa wypowiedź, gratuluje
bardzo ciekawy i udany materiał. Jak kiedyś pisałem an twoje pytanie, nigdy nie są za długie ;) i chociaż musiałem słuchać go na kilka razy to raczej czekałem keidy będę mógł go znowu odpalić aniżeli przerywałem go ze zmęczenia ;)
Obejrzałem cały materiał do końca, więc chyba nie był za długi
Enderal mnie porwał. Widać inspiracje Mass Effectem, ale jednocześnie to nie przeszkadza. Dzieje się dużo, jest zupełnie inaczej niż w Skyrimie z którego pozostał w sumie tylko silnik graficzny i assety. Samo dopasowanie poziomu trudności oparte na klasycznych tego formach (mocni wrogowie tam, gdzie mam być później, słabi na początku) jest idealną kontrą do Skyrimowego skalującego się poziomu NPC
Spoko. Nawet zobaczyłbym siedmiogodzinną wersję reżyserską 😉
Bardzo ciekawy materiał Ci wyszedł, mimo że nie grałem w Skyrima i bardziej wolę klimaty Sci-Fi (bądź podobne lub pochodne) to zostałem do końca bo było warto, szczególnie że nie widziałem zbyt wielu tak dogłębnych analiz modów, a niektóre z nich powalają rozmachem pracy włożonej przez twórców (a niedługo pojawi się podobny zarówno pod względem rozmiaru jak i formy mod co Enderal - 'Fallout: London'). No i na koniec bardzo byłbym ciekaw omówienia trylogi ME :)
Kocham ten kanał
Podziwiam za prace.
Jest fragment jak mówisz o braku różnych dróg dojścia do celu (świątynia słońca vs wejście do miasta w G2). Szokujące trochę że jest to twór modderów którzy przeżyli i zobaczyli krytykę gier którę odbierają graczom możliwość wyboru drogi (Fallout 3 comes to mind).
Materiał długi ale temat też, wymaga wielkości. Posłuchałbym więcej.
Także, mimo wszystko nie zachęca do Enderala :P
(Skyrim jako baza też nie pomaga)
Trochę długi materiał (Xd), ale mi się bardzo dobrze oglądało, obie dwa typy materiału mi pasują, ale wole te materiały gdzie posługujesz się różnymi dziełami kultury w ilustracji głównego tematu.
Jak dla mnie osoby która nigdy nie grała w ani w Skyrim czy Gothica, a jedynie z wymienionych w Mass Effect Trylogię uważam że fajnie przedstawiłeś wizję świata tych krain, fajnie by było posłuchać o twojej koncepcji świata znanego niektórym z Chrono Triggera lub Chrono Cross. :)
Dobry film. Niby "niezorganizowany" ale wydawał się bardziej do rzeczy i mniej "rambly" niż niektóre z poprzednich materiałów
Świetny materiał. W ogóle apropos bezsensowności niektórych zabiegów fabularnych miałem ostatnio przemyślenie na temat cyklu Dead Space. Uwaga tu spojlery. Ktoś mógłby powiedzieć, że cała chryja z Bratnimi Księżycami, które miały pożreć życie na ziemi była bez sensu bo przecież po co tworzyć całe to zamieszanie i sprawiać, że ludzie wariowali od halucynacji i po co w końcu tworzyć fanatyczny kult unitologów. Przecież Bratnie Księżyce mogłyby dokonać frontalnego ataku na ziemię i wszystko zniszczyć prawda? No właśnie nie... Doszedłem do wniosku, że wszystkie te wydarzenia były bardzo sensowne ponieważ wystarczy spojrzeń na technologię jaką wtedy dysponowała ludzkość. Sam USG Ishimura był starym statkiem górniczym, który miał odbyć swój ostatni lot przed pocięciem na żyletki. Ten jeden stary statek górniczy miał możliwość rozerwania planety na kawałki (oczywiście po odpowiednich przygotowaniach i nie od razu). Co w takim razie potrafiły najnowsze statki wojskowe i jaką bronią dysponowały? Wychodzi na to więc, że Bratnie Księżyce musiały zrobić całe to zamieszanie aby uniemożliwić ludzkości obronienie się bo w innym wypadku dostałyby od Ziemi srogi wpi***ol. Dziękuję za uwagę.
Rozmiar tego materiału to istna bomba atomowa (😉 do dilmu Nolana). Będzie idealny do wysłuchania podczas nudzenia się w mojej pracy bez sensu (😉 do innego fiomu na tym kanale).
Marność nad marnościami, wszystko marność.
Tej esej przypomniał mi właśnie treść księgi Koheleta.
Jesteś smutny, cierpisz? To niebawem się skończy, ulży Ci.
Przezywasz coś dobrego, odpoczywasz, bawisz się? Wyciśnij z tego jak najwięcej póki możesz, bo niebawem się to skończy.
Pomaga to przetrwać ciężki okres (nadzieja) i wycisnąć jak najwięcej ze szczęśliwych momentów życia - żyć teraz, a nie przeszłością lub przyszłością.
Czy skończy się nasze życie (nasz indywidualny świat) czy cały świat - zawsze jest to koniec i warto wykorzystać ten czas co mamy do podnoszenia szczęścia naszego, bliskich, a nawet obcych jeśli to możliwe (a przynajmniej, nie odbierać szczęścia innym, jeśli jest to możliwe).
1:27:30 nie kupuję tego stwierdzenia, że ponieważ świata nie da się uratować, to zostało nam tylko leżeć i czekać na koniec, bo nic nie ma sensu.
Czy umrę za godzinę, dzień, miesiąc, rok, czy 100 lat - warto każdą chwilę próbować wykorzystać.
Jeśli przyjąć to podejście, że świat i tak się skończy, więc nie warto, to równie dobrze można założyć, że skoro i tak umrę, to po co teraz coś robić, nic nie ma sensu.
Miałem epizody depresji, wiem, że wtedy ma się zupełnie inne spojrzenie. Wiem, że takie słowa nie mają sensu dla osoby w tym stanie. Nie kieruję ich do osób aktualnie dotkniętych tą chorobą.
Porownanie z Disco Elisium jest świetne - być może rozszerzenie tego do poziomu, w jakim to zrobiono w Enderalu jest przytłaczające, ale jakby nie patrzeć, w szerszym kontekście bardzo podobne. Moim zdaniem ogólna konkluzja konkluzja mogłaby być podobną, jeśli nie taka sama.
dobra kiedy to bedzie na platformach podsactowych??
Szczerze jak się dowiedziałem ze Enderal jest po polsku to zacząłem pobierać. W trakcie wyszło, że jest jaki jest, to tym bardziej chce to zobaczyć :P Jestem ciekaw jak mnie to weźmie. Esej naprawdę dobry i jak dla mnie 2 godziny to dobry czas :P możesz tak częściej :)
Czekam na twóje dłuższe wideoeseje bardziej niż na te Contrapoints.
Chciałbym wierzyć że jak zagrasz w Kroniki Myrtany to zmienisz zdanie o najwiekszym modzie z którym miałeś styczność :3
Właśnie o tym samym miałem pisać! Kroniki Myrtany też tworzą calkowicie nowy świat, nowe postacie, setki questów, pełny dubbing (też z profesjonalnymi aktorami), własną ścieżką dźwiękową na fundamencie Gothica, ale równie dobrze Kroniki Myrtany mogą być pełnoprawną, oddzielną grą. Nie bez powodu Kroniki Myrtany wygrały konkurs na moda dekady na międzynarodowym forum ModDB, pokonując między innymi Enderala.
Kocham fakt ze dwie godziny twa film który można by streścić do tego że lody są git, pizza jest git, ale łączenie ich nie jest najlepszym pomysłem.
Nie ma problemu z długością. Po prostu jest na kilka razy.
Jak temat ciekawy, to i długość nie przeszkadza. Ja często oglądam filmy na raty. Tak było i tu. Ale to nawet nie wada. Po prostu mogę i to robię. Nie wybija mnie to zbytnio z rytmu.
Ale jestem bardzo wdzięczny, że publikujesz te materiały za darmo. Sam jestem biedny jak mysz kościelna i stać mnie na symboliczne wsparcie raptem jednego twórcy, a okazjonalnie drugiego, więc poza komentarzem i kciukiem wiele ci dać nie mogę. Ale ty mi dajesz wiele - może się nam oby kiedyś ten wkład zwróci, nie wiem. Wszechświat niech zdecyduje 😉
Co do samego Enderala, nie wiem, jak z licencją (mam obawę, że słabo), ale gdyby była otwarta to możnaby go wykorzystać do budowy innych modów. Wziąć to, co dobre, wyciąć to, co złe. Ale gdyby się dało, prwnie już by to ktoś zrobił. Jeszcze fajniej byłoby zrobić coś takiego na silniku open source... Rozmarzyłem się 😏
O mój boże! To był naprawdę nieprzyzwoicie długi wideoesej, ale za krótki o godzinę XD Serio! Jak można było przy temacie formy i treści nie wspomnieć o Dukaju i McLuhanie?!
Dzięki za polecajkę komiksu już zamówiłem wersję deluxe xD
Szczerze, nawet jakby to był 8 godzinna recenzja z twojej strony czy wideoesej to ja bralbym bez popity 😅
1:02:10 - czy tu się zaczynają spoilery fabularne z Mass Effect?
Książka będzie też jako ebook / audiobook? Nie mogę się doczekać, temat jest mega ciekawy. I przez to też bardziej cenię TLoU2 - może i nie wszystko poszło tam najlepiej, ale twórcy na pierwszym miejscu posadzili hisotirę i motywy ich interesujące, a na ostatnim oczekiwania fanów.
Będzie ebook, o audiobooku nic mi nie wiadomo.
Niech o jakości tego 2-godzinnego "bałaganu" świadczy to, że wysłuchałam go z niesłabnącą fascynacją, mimo że nie grałam w żadną z wymienionych gier.
1:26:14 - z tą poprawką, że zgodnie z lorem książki, jakieś dwie dekady później Revachol zostaje pochłonięty w pierwszych uderzeniach wojny atomowej. A wszystko, co by przetrwało i tak pochłonie szarota.
Jeszcze nie przeczytałem "Sacred and Terrible Air" ale z tego co rozumiem, stanowi ona bardzo wczesną i dyskusyjnie kanoniczną względem gry wersję tego uniwersum.
@@MistyPop Nie ma różnicy kanonicznej. Sacred and Terrible Air zmienia kompletnie punkt widzenia na Disco Elysium - Jak przeczytasz to zdasz sobie sprawę, że cała gra była robiona z tą książką pod ręką. Shivers mówi nawet, że miasto wybuchnie tak jak jest napisane w książce. Bardziej akurat książka niszczy większość opinii o grze. Disco Elysium to gra science fiction najpierw a polityczna później. Ogólnie to wszystko zabawne bo Disco Elysium i Enderal w lore jest dokładnie tym samym. Radzeniem sobie ze śmiercią wszystkiego.
Co do samego Enderala to strasznie namieszane w tej recenzji i dużo takich małych błędów wynikających z niezrozumienia elementów fabuły. Enderal ma dobre zakończenie, tylko nie takie jakie chce gracz. Całość rozgrywki kręci się wokół snów postaci i tylko jedno zakończenie czyli Catharsis powoduje śmierć głównego bohatera. Pogodzenie się ze swoją przeszłością i odejście. (W grze jest to rzeczywiście pokazane jako wstąpienie w niebiosa) Co zabawne zakończenie z wypiciem eliksiru to w każdym aspekcie zakończenie pułapka. Ucieczka do Starlingów to też pułapka i wizualnie gra mówi ci co się dzieje - twój partner odrywa cię od śmierci i pogodzenia się z przeszłością.
Gdzie pełna wersja wideoeseju?
1:20:45 raczej nie zgadzam się z tym wnioskowaniem, sukces w zamierzeniach to nie koniecznie słuszność moralna
Jako ktoś kto skończył Enderala w zeszłym roku, mam nieodparte wrażenie, że część przedstawionych w filmie argumentów jest nieco wyolbrzymiona, subiektywna, albo po prostu niesprawiedliwa. Choćby ta kwestia "doomerskości" scenariusza. Bo gra w sumie jest doomerska, tylko... co właściwie w tym złego? Zdecydowano się na taką a nie inną otoczkę, która moim zdaniem nawet wpasowuje się w mroczne fantasy, którym Enderal przecież jest. Świat sypie się w posadach, a paru śmiałków próbuje to odkręcić... tylko, że im się nie udaje, przez własne ambicje, traumy z przeszłości, bo są tylko ludźmi. Dla mnie jest to przede wszystkim przekonująca dekonstrukcja typowego herosa fantasy, który pomaga ludziom i ratuje świat, przedstawionego właśnie w takim Skyrimie, a przez to na dłuższą metę nudnawego. Już samo to podejście jest jakimś novum, z którym większe, komercyjne gry będą bały się eksperymentować. A przecież nie każdy wytwór musi mieć pozytywny wydźwięk w rodzaju "dzisiaj jest źle, ale trzeba próbować dalej, jutro będzie lepiej", dlatego nie rozumiem przyczepienia się akurat do tej kwestii.
Co zaś do prowadzenia narracji - to prawda, że miejscami pozbawia się gracza możliwości działania, czy wyboru, ale jednocześnie mam wrażenie, że zyskuje na tym ogólna spójność fabularna. Można pokusić się nawet o stwierdzenie, że Enderal jest liniowy, ale niekoniecznie na tym traci, bo opowiada zdecydowanie głębszą i bardziej interesującą historię niż to co prezentuje chociażby bazowy Skyrim, z kolei dawanie graczowi większego pola manewru mogłoby ten efekt zniweczyć. Zresztą właśnie warstwą fabularną stoi, a nie mnogością ilości opcji rozwiązania jakiegoś problemu godną Gothica. Nawet zrzynka z Mass Effecta nie przeszkadza, gdy jest tylko inspiracją, a całość historii ostatecznie odbija w innym kierunku.
Tak czy owak doceniam materiał i włożony weń wysiłek. Miło czasem posłuchać kogoś kto ma inne zdanie, zwłaszcza w rodzimym języku, bo Enderal sam w sobie wydawał się przejść w Polsce bez echa i niewiele się o nim mówiło. A może to tylko moje wrażenie. W każdym razie - ogromny szacunek. Te dwie godziny to na pewno nie był czas stracony.
Dzięki za miły komentarz, postaram się odpowiedzieć na jedną z Twoich wątpliwości.
Wyobraź sobie, że jakiś twórca, który - tak jak twórcy Enderala - chce być oryginalny, więc bierze jakiś rozpoznawalny wątek i niespodziewanie odwraca jego znaczenie. Na przykład wątek dyskryminacji jakiejś grupy ludzi. W większości historii wątki dyskryminacji wyglądają w taki sposób, że dyskryminacja jest zła, że powinniśmy działać w tym kierunku, by pokojowo rozwiązywać konflikty, szukać wzajemnego zrozumienia i budować mosty między różnymi grupami.
Więc my zróbmy taki twist, że w tym konkretnym przypadku ta dyskryminowana grupa zasługuje na eksterminację i powinniśmy ją eksterminować, by w ten sposób pomyślnie rozwiązać konflikt, zakończyć skomplikowaną i trudną sytuację i zmienić świat na lepsze.
I to byłoby novum, byłoby niespodziewane, świeże i zaskakujące. Ale jednocześnie w ten sposób tworzysz historię, która brzmi jak n@z!stowska propaganda i której morał nie różni się od n@z!stowskiej ideologii.
Historie nie są po prostu ciągiem dowolnych wydarzeń poukładanych w interesujący sposób. Historie są nośnikami idei. Niektórych typów historii się nie opowiada nie dlatego, że nikt na nie nie wpadł, ale dlatego, bo ich struktura komunikuje antyludzkie rzeczy.
Według mnie Enderal swoją strukturą komunikuje taką antyludzką rzecz. Nie wydaje mi się, by robił to umyślnie, o czym zresztą mówiłem w wideoesju.
Lubię tragiczne historie i gdyby Enderal miał mniejszy rozmach i był bardziej wyważony, z przyjemnością łyknąłbym opowieść o spektakularnej porażce pełnych dobrych chęci, szlachetnych osób. Ale to nie jest taka historia. To historia o porażce która powtarzała się bez końca i która będzie powtarzała się bez końca. To nie jest historia o tragedii, która zmieni wszystko. To historia o tragedii, która jest rutyną.
Planuję zrobić kolejny wideoesej, o grze A Machine for Pigs i głębiej doomeryzmie, może tam uda mi się lepiej wytłumaczyć tę kwestię. Jeszcze raz dzięki za komentarz, doceniam skłonność do zapoznania się z odmienną opinią.
@MistyPop Przyznam, że to ciekawy przykład. Jednocześnie raczej jestem zdania, że tego typu kontrowersyjna, odwrócona historia - zakładając, że byłaby dobrze i ciekawie przedstawiona - wciąż może coś sobą reprezentować, czy to z perspektywy edukacyjnej (taka "analiza propagandy"), czy czysto rozrywkowo-artystycznej (na zasadzie połknę dany tekst, przerażę się tym co tam jest napisane, ponapawam się i być może zapomnę na drugi dzień, bo zagłębiłem się w niego tylko dla chwilowych emocji).
Bo stwierdzenie "historie są nośnikami idei" na pewno w wielu przypadkach jest prawdą, ale brzmi trochę tak, jakby każda historia musiała mieć jakiś morał i wartość edukacyjną. Tymczasem nie wydaje mi się, żeby tak musiało być i żeby tak w istocie było. Przecież nawet jeśli taki Enderal prezentuje pewne wzorce, nie znaczy to, że trzeba odbierać przedstawiane w nim idee jako "komunikowane", nawet jeśli gra niezamierzenie tego "chce" (odnosząc się do tego co było w filmie, od 1:15:20). Może to być pole do jakichś refleksji, owszem, zarówno negatywnych jak i pozytywnych (bo w końcu każdy myśli za siebie), ale można też odebrać fabułę tej gry z pewnym dystansem, bo to jednak tylko fikcyjna historia, którą może tak właśnie należy "kosztować". Szarlotkę je się nie dlatego, że jest zdrowa, tylko dlatego, że jest smaczna. A Enderalowi, moim zdaniem, jest bliżej do takiej szarlotki niż pożywnego kotlecika z ziemniaczkami, nawet jeśli jego historia ma pewną głębię. To jednak nie jest psychologiczny utwór traktujący o naturze ludzkiej, tylko gra w której rzekoma natura ludzka ma napędzać fabułę, a gdzieś po drodze jest jeszcze samowypełniająca się przepowiednia, w której konkretni ludzie dostają co cykl konkretne role. Trochę to za grubymi nićmi szyte, żebym mógł to zinterpretować jako komunikowanie czy promowanie czegoś antyludzkiego. Ale to oczywiście tylko moja perspektywa.
Z tego względu historia "tragedii która jest rutyną" (podoba mi się to określenie, swoją drogą), nawet jeśli smutna i dołująca, wciąż może być dla mnie atrakcyjna. Można do niej podejść na zasadzie "ludzie są z natury skazani na porażkę, w koło Macieju, nie ma ratunku" i się zdołować (znam nawet kogoś, kto zobaczył ten motyw i się od Enderala przez to odbił), albo można zagłębić się w historię i połknąć ją jak szarlotkę, a zawarty doomeryzm potraktować jak wybór scenarzystów, który moim zdaniem pasuje do ogólnego tła. Mi tam smakowało. Natomiast rozumiem, że komuś mogło nie smakować, z różnych powodów. Szanuję to.
Horrory to nie mój konik, ale chętnie obejrzę następny esej. Zwłaszcza, że tematyka, jakby nie patrzeć, będzie ciekawa. ;)
Cóż, każda historia *ma* jakieś przesłanie, buduje własny system wartości, operuje jakimś rodzajem kompasu moralnego (jak inaczej ocenialibyśmy czy w ogóle rozumielibyśmy zachowania bohaterów?) więc tak - każda historia ma jakiś morał i coś sobą komunikuje.
Choć oczywiście, nie zawsze ten morał jest intencją twórców czy nawet jakoś specjalnie istotny. Gdyby Enderal był opowieścią formatu Gothików, opowiadał o pokonaniu złego demona/złego smoka nie zawracałbym sobie głowy krytykowaniem jego ewentualnych niefortunnych implikacji. Twórcy Enderala ewidentnie mieli jednak znacznie większe ambicje i próbowali przekazać coś na poziomie tematycznym, więc czuję się usprawiedliwiony w próbach oceny, jak im to wyszło.
@@narabanymeserszmit8511 Tylko poprzez niezrozumienie narracji Enderala można uznać historię za "doomerską". Enderal to konflikt człowieka z własną przeszłością i własną naturą. Enderal to trochę taki Prey (2016) w formie fantasy. Brak tylko stwierdzenia na koniec, że jesteś w symulacji i gra pyta ciebie czy zaakceptujesz fakt własnej przeszłości i śmierci czy będziesz uciekał. Nie rozumiem kompletnie jak ktoś nie zauważył podstawowego elementu - każda postać w Enderalu chce uciekać i się chować. Nikt nie chce się pogodzić z przeszłością. Nikt - oprócz kilku wybranych NPC, które gra wyznacza jako dobre zakończenia - nie chce żadnej odpowiedzialności za stan świata ani konsekwencji własnych wyborów. Gra jest jednym z najbardziej anty-doomerskich dzieł jakie możesz wybrać bo wskazuje na akceptację oraz próbę naprawy swoich błędów - nawet kosztem własnego życia. Główny ludzki antagonista czyli Coarek to typowy archetyp doomera, człowiek który chce żeby wszystko się już skończyło bo ludzie zniszczyli świat.
@@michastanisawski9093 O, widzę, że mój komentarz poszedł solo a pasowałby do tego wątku. To tak tylko podbiję, że zgadzam się, że Enderal nie jest doomerską historią a jego niedopowiedzenia i otwarte zakończenia są jak pytania skierowane w stronę odbiorcy - dlatego dodatkowe stwierdzenia burzące 4-tą ścianę na koniec są zbędne :)
Szanowny Panie Mistycyzmie, czy mógłbym uprzejmie prosić w niedalekiej przyszłości, o następujące materiały?
- Jak tak płynnie mówić w rzeczowy sposób, czy mówisz w taki sposób na co dzień, czy dało by się wypracować takie maniery mówienia, rzeczowo, precyzyjnie przekazując informację? Zapewne ten sposób wypracowałeś do esejów, ale nadal proszę o jakieś wskazówki co pomogło ci w drodze do uzyskanie takiej Jakości?
- Czy można prosić również Pana o cykl materiałów , w temacie niskiej a wysokiej jakości treści, gry, ogólnie pojętej beletrystyki, nie koniecznie fantasy, story tellingu.
Pozdrawiam
Ten materiał to uczta intelektualna
Ja jako gracz szanuje każdą grę w którą ktoś włożył mnóstwo wysiłku, sam dowiedziałem się o Enderal kilka miesięcy temu i osobiście przeszedłem ją 2-krotnie i nie żałuje tych kilku dziesięciu godzin spędzonych z tą produkcją. Sama gra i ścieżka dźwiękowa wtopiły do mojego serca mnóstwo dobrych wspomnień i nie raz pewnie wrócę do tego tytułu. Osobiście uważam, że gdyby w Enderal była taka sama mechanika rozdawania umiejętności czy chociażby możliwość szybkiej podróży jak w Skyrim`ie to byłoby pięknie, ale jak jest aktualnie w Enderal, tak też odpowiada. :)
Szanuję za nawiązanie do jedynego builda z Skyrima czyli stealth archera
Szczerze przyznam, że bardzo ciężko było przebrnąć przez (prawie) cały materiał. Nie zgadzam się praktycznie z każdym przedstawionym argumentem, choć doceniam nakład pracy włożony w sam materiał. Enderal to zdecydowana topka opowieści fabularnych przedstawionych (dotychczas) w grach RPG, a ofensywną narracją tego materiału - mógłbym obalić każdy inny topowy tytuł (Wiedźmin 3, Red Dead Redemption 2 czy nawet samego Baldura). Od siebie dodam, że najprawdopodobniej sam Enderal ma więcej potencjalnych zwrotów akcji niż wszystkie gry Bethesdy razem wzięte. Polecam każdemu zagrać i przekonać się na własnej skórze.
7:22 No kolego nie zgodzę się o Kronikach Myrtany słyszałeś? ja wygrałem KM i tam widać że twórcy wycisneli z tego silnika dużo więcej niż oferowała podstawka z dodatkiem
i przy okazji fabuła tam jest bardziej przyziemna i dzięki czemu nie tak nudna jak w Enderalu (w którego zacząłem grać ) Tak wiec jeżeli chodzi o to co powiedziałeś to jeszcze w jednym KM przebijają Enderala data premiery KM szybciej zawitało na rynku gier również potrzeba do tego gry również jest spolszczona i tu plus dla nas że jest Polska wersja językowa.
Dziekuje za filmik. Musze siegnac po Mass Effect. Jednak mysle ze blędnie zostaje tu zrozumiany Enderal i jego historiozoficzny wydzwiek. Autor komunikuje, ze zmiana jest mozliwa lecz jedynie dzieki wysilkowi zbiorowemu oraz metoda malych krokow, co wyraznie widac w zakonczeniu, ktore przybliza ludzkosc do wyjscia z cyklu, ale jeszcze nie w tej iteracji. Wskazuje na to chocby rozmowa gracza z Black Guardian i jego zdziwienie ze pewne rzeczy jednak zaszly. Poza tym w grze zarowno przeniesienie na golema ducha ludzkiego moze zaistniec, co pozwala w teorii uniknac zaglady jak i mozliwa jest jakas transcendencja co sugeruje "wyparowanie" Ojca (questy Forgotten Stories)
Mam po tym filmie wrażenie że po prostu zmarnowałem niecałe 2 godziny życia
Zacząłem ten film ponad rok temu, ale dopiero niedawno skończyłem Enderala, więc mogłem obejrzeć go do końca. Zgadzam się z większością krytyki Enderala przedstawioną w filmie, ale nie rozumiem skąd w Twojej interpretacji Enderala gloryfikacja doomeryzmu?
Przede wszystkim wiele wątków jest celowo otwartych, choćby zakończenie samej gry. Nie przedstawia jasnych odpowiedzi na to, co się wydarzy a raczej sugeruje możliwe ciągi dalsze. Kto wie, może kolejna cywilizacja da jednak radę skoro jest wspomagana przez Widzącego a on/a będzie przez lata korzystać z życia u boku kogoś ważnego dla siebie? A może jednak naszemu towarzyszowi się uda przekonać możnych tego świata i uratować pozostałe wyspy?
Historia w Enderalu ciągle stawia przed odbiorcą pytanie o cierpienie i zło w świecie. Wydaje się niemal obsesyjnie do tego wątku wracać. Skąd zło się bierze na świecie? Czy jedno zło usprawiedliwia drugie? Rola wybaczenia i zemsty w odpowiedzi na zło to przecież główny wątek questu Tharaela (choć przyznaję, że ucieczka kultystów w jendym z zakończeń jest niesmaczna). Czy jeśli cierpimy, warto żyć? Czy warto od życia skazanego na cierpienie uciekać (wątki Jespara czy chłopca z kamieniem)? Czy jeśli część z nas powoduje w nas cierpienie, to lepiej to ignorować, czy zaakceptować jako część naszej tożsamości (wątek Calii)?
Zrozumiałbym zarzuty, że część tych wątków była nieumiejętnie poprowadzona, ale pochwała doomeryzmu i defetyzmu to ostatnia rzecz, jaka przyszła mi do głowy podczas przechodzenia Enderala.
W tym kontekście zakończenie można odebrać jako pytanie stawiane zarówno odbiorcy jak i postaci Widzącego. Czy poddasz się mu łatwej drodze drogi graczu/drogi Widzący?Wiedząc, jak mocno zakorzenione jest zło i małostkowość w ludzkiej naturze oraz jak cierpienie potrafi zniszczyć i wypaczyć nasze umysły i ideały. Czy będziesz starał się mu oprzeć nawet kiedy walka będzie wydawała się skazana na porażkę? Czy wbrew wszystkiemu będziesz próbował?
Natomiast pełna zgoda z pozostałą krytyką. Z pewnością za dużo w dziele SureAI nadmiernej ekspozycji, przesadnie eksponowanego światotwórstwa czy konfliktów na linii silnik Skyrima a gra z dużą ilością dialogów i cut-scenek. Mam też nadzieję, że Twoje słowa o remaku Gothica nie będą prorocze, czekam na niego. I w ogóle dzięki za film o tym modzie, zachęcił mnie do spróbowania choć zwlekałem z tym przez lata. :)
PS Jeśli szukasz bardziej przyziemnej narracji w ambitnym modzie, to polecam gorąco Kroniki Myrtany!
Na pewno ciekawa krytyka odnośnie pewnych elementów gry, ale wg. mnie skupienie się na detalach i zatracenie całości przekazu, a nawet częściowo źła jej interperetacja. Fakt - CreationEngine jest bardzo słabym silnikiem, ale też każdy kto gra w gry Bethesdy (czy stworzone na tym silniku) chyba liczy się z jej mankamentami. Fabuła ma pewien nihilistyczny i beznadziejny wydzwięk, ale w samych scenach końcowych daje pewne poczucie nadziei. Wg. mnie Enderal łączy najlepiej elementy gameplayu z angażującą hisotria która ma realny wpływ na gracza jako człowieka. Podobnie jak np. Dark Souls można z tej gry czerpać lekcje życiowe, co ma niewymiernie większą wartość niż cokolwiek co oferują gry dużych studiów.
Silnik Skyrima umożliwia przewijanie scenek, czemu twórcy Enderala tego nie użyli? nie mam pojęcia, choć według plotek z początku eksperymentowali nawet z cutscenkami z kamerą a la mainstream gier video.
59:40 A czy jest potrzeba takiej reprezentacji?
Tak.
@@MistyPopDlaczego? Pytam jako także osoba biseksualna. Dla mnie osobiście orientacja jest tylko dodatkiem- mając do wyboru ciekawą postać heteroseksualną i nieciekawą postać homoseksualną wolałbym tą pierwszą.
Tak samo w drugiej sytuacji- wolałbym ciekawszą postać homoseksualną niż nieciekawą heteroseksualną
Bo dobra reprezentacja normalizuje biseksualność, co sprzyja akceptacji społecznej, oswaja z tematem publiczność, która z różnych powodów nie miała styczności z wyoutowanymi osobami biseksualnymi w prawdziwym życiu, pomaga rozmontowywać stereotypy i mylne założenia, a optymalnie sztuka (oczywiście nie każda i nie zawsze) powinna odzwierciedlać pełen przekrój ludzkich doświadczeń i tożsamości.
@@MistyPop Do pewnego stopnia rozumiem tą opinię. Choć jestem zdania, że prawdziwą akceptację osiągnie się dopiero wtedy gdy informacja o tym, że postać jest bi/homo/inna będzie wywoływać jedynie reakcję 'no spoko'
Myślę, że nie będzie wywoływać takiej reakcji bez widocznej i substantywnej reprezentacji w mediach i sztuce.
Eksperyment udany, może dlatego że grałem we wszystkie z tych gier. Jak znajdziesz siłę to z radością skonsumuję kolejne rzeki twoich treści.
Fajny materiał, chętnie posłuchałbym więce ALE tylko jeśli nie kosztem właśnie tych materiałów na temat rzeczy około gier, które są punktem wyjścia. Kocham je ciutek bardziej jednak
51:44
Chyba twój najbardziej przegadany film, aż zabolało jak narzekałeś na ciągle gadanie postaci po 12 min. intrze xd
Daj komuś skrypt do oceny przed nagraniem, bo ta anegdota o komiksach, mogłaby być sprowadzona do jednego zdania
I żeby nie było, od 2 lat wyczekuje analizy 3 wiedzmin 3 najlepszy, a 5h recenzja doctor who obejrzana. Po prostu ten materiał brzmi bardziej jak strumien mysli, coś co pewnie bardziej nadawałoby się do podcastu, niż jakaś zwarta youtubowa struktura
1.Nie dźwignę tym razem całości na raz. To nie krytyka za długość materiału
2. Uwaga spoiler eseju
.
.
.
3. Nie kupuję uzasadnienia zakładanych intencji twórców. Bezradność gracza wobec formy prezentacji obserwowanych wydarzeń wydaje się nie tyle wojną formy z treścią, co kolejną warstwą spójnego, pesymistycznego przekazu.
co do 3. to ja starałem się zakładać dobrą wolę twórców, bo w przeciwnym wypadku musiałbym zakwalifikować ich jako bezrozumnych edglordów, a tego robić nie chcę, bo nie mam żadnych dowodów na taki stan rzeczy i zwykle staram się zakładać dobrą wolę.
misty blagam, mowienie o mainstreamowym komiksie, ze jest niezalezny tylko dlatego, ze nie podlega pod zadna franczyze? uszy bola jak ktos sie tym interesuje
Nie zgadzam się. Istnieje rozróżnienie między tłuczonymi na zlecenie Marvela czy DC komiksami, które po zakończeniu pracy jego twórców stają się częścią korporacyjnego kontentu oraz komiksami, których twórcy mają edytorską dowolność i zachowują pełnię praw do swojej twórczości, ponieważ są NIEZALEŻNI.
Ja wiem, że puryści preferują myślenie, iż komiks niezależny to tylko wtedy gdy pociska się go na kserówkach na papierze toaletowym i kolportowany jest spod płaszcza na konwentach, i słyszało o nim może siedemnaście osób, ale to myślenie sprzed pięćdziesięciu lat, do którego nie mam zbyt wiele cierpliwości.
Swoją drogą podobne semantyczne kontrowersje pojawiają się również i na płaszczyźnie gier video, gdzie ludzie kłócą się o przypadki graniczne pokroju "Czy gry studia Suipergiant można jeszcze nazwać niezależnymi" etc. Ja idę po linii bycia podwykonawcą (nie niezal) i robieniem swojej rzeczy (niezal). Można się z tą taksonomią nie zgadzać i nie zawsze ma ona zastosowanie, ale dla mnie jest najbardziej intuicyjna.
@@MistyPop co do fragmentu o purystach - wrecz przeciwnie - w tym momencie komiksy wydawane i dystrybuowane osobiscie przez autorow nie odbiegaja jakoscia w zadnym stopniu od tego co prezentuja wydawnictwa i wcale nie jest tak, ze te tworczosc zna kilkanascie osob. faktem jest, ze grupa odbiorcow nie jest duza, bo komiksy generalnie sa niszowym hobby w polsce, ale jest na to popyt. polecam sie wybrac na jakikolwiek konwent komiksowy, nawet mniejszy zeby zobaczyc jak to teraz wyglada.
na polskim gruncie wziecie w ramy niezalu tak szeroki zakres dziel i tworcow o jakim mowisz niepotrzebnie marginalizuje te osoby, ktore robia wszystko same z niegorszym skutkiem niz te, ktore maja ulatwione zadanie pracujac z wydawnictwami