ทำไม? เรารู้สึกชีวิตนี้ไม่อยาก 'สนิท' กับใครเลย ... - Highlight พุธทอล์คพุธโทร 17 ส.ค.65
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 19 ส.ค. 2022
- ทำไม? เรารู้สึกชีวิตนี้ไม่อยาก 'สนิท' กับใครเลย ...
เข้าไปฟังเรื่องราวใน #พุธทอล์คพุธโทร สัปดาห์นี้ได้ที่
• พุธทอล์คพุธโทร [17 ส.ค...
อยากโทรเข้ามาในรายการ มาฝากเรื่องได้เลยตามช่องทางดังนี้
1. โทร. 026658373 (ทุกวันพุธ เวลา 21.00-23.00 น.)
2. Inbox มาที่ Facebook Fanpage EFM STATION
3. www.atime.live/efm ทีมงานรออ่านทุกเรื่องอยู่น้า
#พุธทอล์คพุธโทร #EFM94 #คลื่นวิทยุอีเอฟเอ็ม94
กดติดตาม AtimeOnline
YT : th-cam.com/users/atimeonl...
FB : / atimeonline
IG : / atimeonline - บันเทิง
ฟังแล้วเข้าใจมากๆเลยค่ะ เพราะเป็นเหมือนเราแบบ Copy + Paste เลย
และเข้าใจคอมเมนต์อื่นๆด้วย ที่บอกว่าฟังไม่รู้เรื่อง อ้อมโลก หรือพูดเก่งขนาดนี้ทำไมไม่มีเพื่อน แต่มีแฟน เหตุผลที่พวกคุณคอมเมนต์แบบนี้ได้ เพราะคุณไม่ได้เป็นเขา ไม่ได้ทุกข์เหมือนเขา เลยคิดว่ามันเป็นเรื่องง่าย
ฝากถึงเจ้าของเรื่องถ้าผ่านมาได้อ่านนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ เราเจอเหตุการณ์ร้ายแรงเกี่ยวกับพ่อแม่ตอนอายุ 14 ทำให้เราโตมาแบบเก็บตัว จนตกตะกอนกับตัวเองได้ว่า เพื่อนสนิทที่ดีที่สุดของเราก็คือตัวเองนะคะ ย่อมรู้อยู่แล้วว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ดูแลเพื่อนสนิทของตัวเองให้ดีที่สุดนะคะ เพราะเรามีเขาแค่คนเดียว 💖
เหมือนเราเลยค่ะ
เซม
เหมือนกันเลย
Take care นะคะ
คุณเจ้าของสายอยากสนิทกับคนอื่น แต่เข้าหาไม่เป็นมากกว่า อาจจะด้วยทัศนคติหรือปมอะไรก็ไม่รู้ (คนที่ไม่อยากสนิทกับคนอื่นปัญหาจะเป็นอีกแบบ) และดูเหมือนจะมีแนวโน้มผูกติดและพึ่งพาคนอื่นทางความรู้สึกมากเกินไปด้วย ดูไม่ค่อยมีความรู้สึกมั่นคงในอารมณ์เลยต้องการกระทำเพื่อยืนยันการมีตัวตนจากคนรอบข้าง (ปัญหาเรื่องงาน แต่ดันโฟกัสที่ความสนิทกับพี่ที่ทำงานซะงั้น) ยังไงก็แนะนำให้ไปคุยกับจิตแพทย์/นักบำบัดน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
เราก็เป็นเหมือนกันพูดถูกทุกอย่างเลยค่ะรู้สึกไม่มั่นคงเลย และอยากมีคนที่ไว้ใจได้สนิทใจพอเจอใครที่อาจเป็นความหวังเราก็จะยึดเกาะความหวังนั้นชีวิตจะเป็นปกติอยู่พักนึง แต่ไม่เคยยั่งยืน
หแไไำไไหไไไไ
เอ็นดูคุณพี จริงๆคุณพีเองก็ต้องการใครสักคนที่คอยซัพพอร์ต คอยเล่าเรื่องราวต่างๆ คอยรับฟัง และอยู่เคียงข้าง แต่ด้วยเหตุการณ์ของพี่ที่ทำงานเกิดขึ้นมา ทำให้ย้ำแผลความรู้สึกในใจขึ้นมา คุณพีเองเลยกลัวที่จะ’สนิท’กับใครใดๆก็ตาม เราอยากกอดคุณมากๆ แล้วให้กำลังใจคุณพีนะคะ ❤️
เราทุกคนล้วนผ่านเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตมากมาย มีช่วงที่อยากระบายให้ใครสักคนฟัง ถ้าคุณพีรู้สึกหนักอึ้งเกินไป การคุยกับคุณหมอช่วยได้เยอะมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เห็นด้วยมากๆค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณพีอีกหนึ่งเสียงค่ะ แนะนำให้คุยกับคุณหมอเป็นทางออกที่ดีที่สุด
อยากให้น้องพี่มาอ่านเม้นนี้
ชอบเม้นนี้คับ ❤️
สุดท้ายเรามาคนเดียว เราก้อไปคนเดียวค่ะ อย่าคาดหวัง เราก้อไม่ผิดหวัง คนเราต้องมีเพื่อน เพื่อนไม่มาก ไม่เป็นไร ขอให้เป็นเพื่อนแท้ น้องจิตใจบอบบางเหมือนแก้ว เวลาจะช่วยทำให้เราแข็งแรงขึ้นค่ะ
ขอเริ่มจาก self esteem ก่อน เพราะว่าการพูดว่า เหมือนเราค่อยๆหายไป หรือคำพูดหลายอย่าง มันบอกว่าน้องยังไม่เชื่อมั่นในตัวเองเลย รักตัวเองก่อน แต่ที่ต้องลดคือ Ego ในตัวเอง เพราะอยากให้คนรอบข้างเป็นแบบที่อยากเป็น มันเลยขัดกันอยู่ ตอนต้นบอก ไม่มีเพื่อนไม่เป็นไร แต่ตอนหลังบอกว่าอยากมีคนสนิท คือตั้งต้นผิดแล้วอะ สู้ๆ ค่ะ ต้องค่อยๆปรับ
เราก็เป็นค่ะ แต่เราจะเป็นพอหลังจากได้รู้จักแล้วค่ะ คือเราเฟรนลี่ดูใจดีเข้าหาคนง่ายคุยง่ายค่ะ แต่หลังจากรู้จักกันไปนานๆแล้วเราเริ่มกรองคนค่ะ สังเกตุตัวเองแล้วเป็นแบบนี้แทบจะทุกที่ทุกครั้งเลย คือถ้าคนคนนั้นเป็นคนมีอะไรบางอย่างที่เรารู้สึกว่า Toxic ต่อความรู้สึกของเรา เราก็จะจางหายไปจากชีวิตคนคนนั้นค่ะ แล้วมีหลายคนเลย5555
แต่ก็มีบางคนที่เราเลือก Get a long ด้วยนะคะ แต่ก็มีน้อยมาก แต่จำนวนน้อยพวกนี้เวลาอยู่ด้วยแล้วสบายใจตลอดค่ะ
🙋🏻♀️
บางคนจะเม้นอะไรอยากให้คิดเยอะๆหน่อยนะคะ คำพูดมันฆ่าคนได้จริงๆ ไม่เข้าใจความรู้สึกเขาก็ไม่จำเป็นต้องพิมพ์สิ่งร้ายๆแย่ๆออกมาเพื่อเค้ารู้สึกแย่ เราไม่รู้หรอกว่าคำพูดของเราสร้างบาดแผลอะไรให้เค้าบ้าง
มันเกิดจากความคาดหวังของคนที่ไม่ค่อยสนิทกับใครค่ะ เช่นเรา เพราะว่าไม่ค่อยสนิทกับใคร ตอนที่เจอคนที่มาสนิทด้วย คนที่เราคิดดี ๆ และคิดว่าเขาดีกับเรา เขาจึงเป็นโลกเกือบทั้งใบ คิดว่าโชคดีจังที่ได้เจอคนนี้ มีคนนี้ในชีวิต ได้สนิทกับเขา ทุ่มให้เขาหมด เปิดใจ ไม่มีกำแพงอะไรเลย และคิดว่าเขาจะเป็นเหมือนกัน จนวันที่เจอว่าไม่เป็นอย่างที่คิด ทำไมถึงได้รีแอคแบบนี้กับมาล่ะ ถ้าเป็นเรา เราจะไม่ทำแบบนี้กับคุณนะ คุณคือคนสนิท คนสำคัญ แต่คุณทำกับเรา แปลว่าเราไม่ใช่คนสนิท คนสำคัญใช่มั้ย แล้วก็มารู้สึกแย่ จบที่คำว่าไม่น่าไปสนิทกับเขาเลย เพราะถ้าไม่ได้สนิท แล้วโดนทำแบบนี้ใส่ เราคงไม่เสียใจ ชีวิตมันก็แบบนี้ มันสอนให้รู้ว่าเราควรปล่อยวาง และต้องทำใจ การที่เราให้ใคร 100 ไม่ได้แปลว่าจะได้รับกลับมา 100 เราต้องเปลี่ยนที่ตัวเรา ยอมรับให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ ก็นั่นแหละ อย่าสนิทกับใครดีกว่า เพราะเด๊๋ยวก็เจ็บอีก ทุกวันนี้เรามีเพื่อนคนเดียว ซึ่งหลาย ๆ ครั้งก็เสียใจเพราะเขา แต่เพราะอายุมาถึงเลข 3 แล้ว เลยต้องเข้าใจกันมาก ๆ ว่าชีวิตมันมีอะไรมากกว่าความสัมพันธ์ อะไรที่ปล่อยไปได้ก็ปล่อย เรายอมที่จะมีเพื่อนคนเดียว เพราะไม่อยากเจ็บจากใครอีก และพยายามจะอยู่คนเดียวให้ได้ อาศัยความประเดี๋ยวประด๋าวในโลกออนไลน์เอา
เราอ่านจนจบเลย เห็นด้วยค่ะ
เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ ชีวิตเราก็เป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เด็ก จนเข้าเลข 3 ถึงปลงได้ค่ะเอาความรู้สึกของตัวเองไปฝากไว้ที่คนอื่นแล้วเจอความผิดหวังจนเหนื่อย เลยปล่อยวางทุกอย่างแล้ว ปล่อยให้มันเป็นไปค่ะ ✌️
อ่านจบแล้วเหมือนชีวิตหนูตอนนี้เลยค่ะ ตอนนี้เรียนมหาลัยปี1 คือเป็นคนค่อยข้างเงียบ แล้วก็มึเพื่อนที่คุยบ่อยๆอยุ่แค่คนเดียว คนเดียวจริงๆ จริงใจกับเค้า ทำทุกอย่างเพื่อเค้า อยุ่ด้วยกันระยะหนึ่งเริ่มรุ้ว่าเพื่อนเค้าเยอะมาก แล้วเค้าก็ไม่ได้คิดว่าเราเป็นเพื่อนสนิทเลย ทุกวันนี้ได้แต่ทำใจยอมรับ แล้วก็ปล่อยวาง อยากมีเพื่อนมากแต่พอได้คุยกับคนจริงๆก็อืดอัด ไม่เข้าใจตัวเองเลย
เข้าใจน้องที่โทรมากๆ เพราะเราก็เป็นและได้ไปพบคุณหมอแล้ว อาการดีขึ้นมากๆค่ะ ขอชื่นชมพี่เผือกด้วยพี่ตั้งใจฟัง วิเคราะห์ปัญหาแบบคนลึกเลย รู้เลยว่าพี่เป็นคนลึกซึ้งและใส่ใจมากๆ และให้คำปรึกษาดีมากๆ หนูเห็นด้วยกับทุกๆอย่างที่พี่เผือกแนะนำเลย
พี่เผือกรู้จักใช้คำพูด แนะนำแบบบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขึ้น รูสึกได้ถึงความจริงใจ
เห็นด้วยจริงๆค่ะ
จีงง อันนี้อวยยศให้เลย
เห็นด้วยค่ะ
ใช่ สายนี้พี่เผือกเป็นคำปรึกษาที่ดีที่สุด
ต้องพบจิตแพทย์และเปิดใจด้วยค่ะ
ลองปรึกษาจิตแพทย์ดู เพราะบทสนทนาที่เขาพูดกับคุณมันปกติมากทำงานห่วยก็ต้องแก้เพราะเขาพูดในหน้าที่ของหัวหน้า เขาอาจคิดว่าสนิทแล้วงานแย่สู้ไม่สนิทกันแล้วไปทำงานให้ดีดีกว่า คุณไปคาดหวังกับคนอื่นจนไม่สามารถหาความสุขของตัวเองได้ คิดว่าไม่ได้ดั่งใจคือผิด ไปหมดมันไม่ใช่นะ ลองไปปรึกษาหมอดูครับเผื่อดีขึ้น
พี่อ้อยสุดยอดเลยพี่ 👍🏻 เป็นคำแนะนำคำปรึษาที่ถูกต้องมากๆ ตรงประเด็น ดีมากๆเลยค่ะ
สำหรับคุณพี เราเข้าใจคุณนะ เวลาที่ต้องจัดการความคิดตัวเอง เถียงกับตัวเองในสมอง มันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยบวกกับไม่ค่อยมีเพื่อนหรือคนที่สนิทเลยทำให้ดิ่ง คุณเป็นคนเก่งคนนึงนะ แต่เราต้องไม่เอาความรู้สึกหรือความหวังไปผูกไว้ที่ใครเหมือนที่พี่อ้อยบอกนะคะ ใช้ขีวิตให้มีความสุขค่ะ แฮปปี้ๆนะ
ต้องยอมรับตัวเองให้ได้ค่ะ นี่เป็นคนเก็บตัว บางทีไม่มีคนคุยด้วยก็รู้สึกไม่ดีนะ แต่พออยู่กับคนเยอะแล้วก็รำคาญ เพราะไม่ใช่ตัวตน ชอบอยู่คนเดียว เลยทำใจ ที่เราไม่มีเพื่อนสนิทในสถานที่ทำงาน เพราะตัวเราเป็นแบบนี้
พี่เผือกให้คำปรึกษาที่ดีมากเลยค่ะ เลือกใช้คำได้เหมาะสมอยู่บนความเป็นจริง แต่ยังรักษาน้ำใจน้องเค้า เพราะจริงๆบางทีเราทุกคนไม่ทราบเลยว่าบางคำพูดอาจทำร้ายคนได้จริงๆนะ แต่เคสนี้พี่เผือกเลือกใช้คำได้ดีค่ะ
เราก็เป็นนะไม่อยากสนิทกับใคร โลกส่วนตัวสูงมาก
ถ้าระดับความสนิทกับคนอื่นมี10ระดับ
เรามีให้แค่ทุกคนแค่3จ๊ะ
แบ่งประเภทในชีวิตให้ชัดเจน
เพื่อนมนุษย์
เพื่อนร่วมโลก
เพื่อนร่วมสังคม
เพื่อนที่ทำงาน
ญาติ
คนที่เจอทั่วไปในแต่ละวัน
พ่อแม่
ถ้าวันหนึงเรารู้สึกไม่ชอบอะไรเราจะเอาตัวเองออกมาเลยทันที เว้นระยะห่าง
ไม่คุยไม่สุงสิง ซึ่งบางครั้งคนแบบเราอาจไปสร้างแผลให้คนอื่นที่พยายามเข้าหาพูดคุยหรืออยากจะสนิทด้วย
แต่ด้วยความที่บางทีเราเห็นจริตที่เยอะ ความแบร๊ว
ความตล เราก็เลยเลือกที่จะไม่คุยด้วยอย่ามาตลใส่ฉันนะอะไรประมาณนี้ ไม่แน่คุณอาจเจอคนแบบเรา
บางคนคือชินกับการมีเพื่อนมีคนอื่น แต่บางคนก็ชินกับการใช้ชีวิตที่ไม่ต้องอิงเพื่อนอิงใครเอาตัวเองเป็นหลัก
เป็น กลจ ให้นะคะ เราเองให้เพื่อน200 %ช่วยงานไม่ได้นอนมีเงินพาไปเลี้ยงถ้าหารจะออกเยอะกว่าก็รักเพื่อนไงชอบเห็นเพื่อนมีความสุขแต่ช่วงโควิดก็ได้เห็นธาตุแท้ทุกคนเรียงตัว ไม่เสียใจที่เสียเพื่อนแย่ๆไป กลับได้คนแปลกหน้าใจดีๆมาเยอะเราก็ทำดีกะคนแปลกหน้าเราที่ชูใจเราต่อ เราชอบใช้เวลาอยู่คนเดียว นั่งรถ ซื้อของ ก็ยิ้ม คุย ทิป คนแปลกหน้าไป ไม่ได้อะไรคืนแต่เราได้เห็นรอยยิ้มเขา กลับบ้านดูหนัง ฟังเเพลง วันๆ ก็หมดละค่ะ
พี่ก็เป็นเหมือนหนูสนิทกับคนไม่ได้เลย กำแพงหนาสุด เพราะปมวัยเด็กของเรา นี่ว่าลองไปเที่ยวในที่ที่ไม่มีใครรู้จักดู มันช่วยเปิดใจ เปิดโลกเราได้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้มีเพื่อนสนิทนะ 5555 แต่ชีวิตสดใสขึ้น
เป็นเหมือนกัน สนิทกับคนยาก คุยได้ทุกคนไม่เคยมีปัญหากับใครแต่ไม่สนิทกับใคร พอวันนึงเลิกกับแฟนมาก็เหงาๆบ้าง บางทีแอบคิดว่าทำไมไม่มีใครปรับทุกไม่มีใครเมาส์มอย
อันดับแรกเลยคุณพี คุณต้องกล้าที่จะถูกเกลียดก่อน ไม่ใช่ว่าให้ไปทำตัวเห้ใส่ใครนะ เราบอกเลย เมื่อก่อนเราเคยเป็นแบบพี ตอนม.ต้นมีเพื่อนน้อยเพราะไม่รู้จะทักคนอื่นก่อนยังไง ผลที่ตามมาคือเราหลอกตัวเองว่ามีเพื่อนน้อยก็ดีไม่วุ่นวาย แต่ลึกๆคือเหงาจะทักใครก่อนก็เก้ๆกังๆไม่เป็นตัวเอง กลัวว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไง พอม.ปลายเราคุ้นชินกับการอยู่ตัวคนเดียวเพราะม.ต้นมีประสบการณ์มาละ เราไม่ค่อยแคร์ใคร เป็นตัวเอง อยากยิ้มก็ยิ้ม อยากทักใครก็ทักเลย สรุปเพื่อนเราเยอะมาก แต่เราก็คอยบอกตัวเองเสมอว่าสุดท้ายเพื่อนกลุ่มนี้คือความสัมพันธ์ระยะสั้น มันอาจจะฟังดูแย่นะ แต่เราคิดแบบนั้นจริงๆ เพื่อนเรามี10กว่าคน เราให้ใครไม่เต็ม100สักคน แต่ภายนอกเราก็สนุกสนานกับพวกมันนะ จนเข้ามหาลัยก็อย่างที่บอกเพื่อนเหล่านั้นต่างแยกย้าย มันคือความสัมพันธ์ระยะสั้น และตอนนี้เราเรียนจบแล้ว เรามีเพื่อนที่มหาลัยคนนึง เค้านิสัยคล้ายคุณพีเลย คิดเยอะ ก็นั่นแหละเพื่อนคนนี้เราก็ให้มันไม่เต็ม100เหมือนเดิม แต่มันกลับอยากได้จากเรา150 มันเริ่มเข้ามาในชีวิตเรามากเกินไป มันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา เราอึดอัดมากกกก สุดท้ายเรก็เลยตัดมันออกจากชีวิตทั้งๆที่ในมหาลัยมีเพื่อนอยู่น้อยนิดก็ตาม ก็แล้วยังไงล่ะ สุดท้ายเราเหลือใคร นอกจากเรา อย่าเอาใจไปไว้ที่ใคร100% มีความสุขด้วยตัวเอง กินชาบู หมูกระทะ ดูซีรีย์ สิ่งเดียวที่เราจะให้100ก็คือชานมไข่มุกหวาน100เท่านั้น
กล้าที่จะถูกเกลียด 👍,ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน (แต่ชานมก็ขาดไม่ได้😅 แม้ชาบูไม่ผิดอะไร)
เป็นเหมือนกันเลย ไม่สนิทกับใครเลย ญาติหรือพ่อแม่ก็ไม่สนิท ชอบคิดเองปรึกษาตัวเอง เพื่อนบางคนเราคิดว่าสนิทเรารักเราหวังดี สุดท้ายเขาก็เฟดจากเรา ไม่รู้ว่าเราทำเขาไม่พอใจมันมากขนาดนั้นเลยหรอ เลยคิดว่าจะไม่สนิทกับใครแล้ว แต่มีแฟนนะ... ไม่ได้ดิ่งไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วร้องไห้
เวลาจะเยียวยาคุณค่ะ ตอนนี้น่าจะอายุยังน้อย พอโตไปก็จะเข้าใจโลกเข้าใจคนและตกตะกอน ปล่อยวางได้เอง...เราก็คนหนึ่งที่สนิทกับคนยาก และไม่เอาตัวเองไปสนิทกับใครง่ายๆด้วย แต่ก็สามารถมีความสุขในพื้นที่ส่วนตัวแบบเปิดเผย และเข้าอกเข้าใจในความไม่สมบูรณ์แบบของชีวิตในทุกๆจังหวะจะโคนของมันอย่างสงบและ เย็น (ทั้งที่พื้นฐานชีวิตเราก็ไม่ได้สมบูรณ์เลย)
... ทั้งสามท่านให้คำแนะนำได้ดีและครบถ้วน และแฟนคุณก็เป็นคนที่ใช้ได้เลย ให้คำแนะนำได้ดี ตรงประเด็น ...
ที่เหลือคือตัวคุณเองแล้วล่ะค่ะ
เราเข้าใจคุณพี เราเป็นคนทำบุญคนไม่ขึ้นเลย มีน้ำใจกับเค้า จริงใจกับเค้า แต่เค้าไม่ได้อะไรกับเราเลย แถมไม่ชอบเราด้วยซ้ำมั้ง จนเราอารมณ์ดิ่งเป็นปีๆว่าทำไมเกิดมาไม่มีกัลญาณมิตรที่ดีบ้างเลยนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากสนิทกับใครแล้ว อยู่คนเดียวก็สบายใจดี และตอนนี้เราคิดแบบพี่อ้อยเลยค่ะ
เหมือนกันเลยค่ะ 😍
คุณพีต้องการใครสักคนคนรับฟังจริงๆ เพราะที่เล่ายาวและวกไปวนมา จับใจความไม่ค่อยได้เลยค่ะ แต่ที่เป็นแบบนี้น่าจะเพราะในชีวิตคุณพีที่ผ่านมาอาจจะเจอเรื่องแย่มาเยอะจนไม่กล้าไว้ใจใคร แต่ดันเอาใจไปผูกกับคนอื่นมากไป ทำให้รู้สึกดิ่งได้ง่ายๆ อย่างที่พี่เผือกบอก ถ้าหาคนรับฟังไม่ได้ ควรไปหาจิตแพทย์ค่ะ
เราจะมีคุณค่า คนจะเห็นคุณค่าของเรา ในที่ๆเป็นของเรา คุณอาจจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสมกับคุณ อาจจะต้องลองเปลี่ยนบรรยากาศรอบๆ เปลี่ยนสภาพแวดล้อมอื่นๆ ไปเจอคนใหม่ๆ เราแค่ยังไม่เจอคนประเภทเดียวกับเราแค่นั้น ไม่ใช่คุณไม่มีใคร แต่แค่ยังไม่เจอ
ซึมเศร้าค่ะ ควรพบหมอ อาจจะเป็นมานานมากแล้ว เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เข้าใจเลยค่ะ เพราะตอนนี้ตัวเราเองก็เป็นแบบนี้
และขอบคุณคุณพี ที่มาถ่ายทอดแทน และขอบคุณพี่ๆในรายการที่ให้คำแนะนำค่ะ 🕊
ที่ฟังไม่รู้เรื่องเพราะว่า สนใจตนเอง ไม่ได้สนใจคนอื่น คือ ไม่พยายามเข้าใจคนอื่น
อันนี้ การปรับปรุงมนุษยสัมพันธ์ คือ ต้องสนใจคนอื่น ต้องรู้จักคนอื่นมากขึ้น
ที่พูดวกวน เพราะสับสนในชีวิตขาดที่ปรึกษาที่เป็นผู้ใหญ่
เหมือนฟังเหงาตัวเองเลย แต่ตอนนี้รู้แค่ว่าเอาเวลาที่แคร์จุดนี้ มามีความสุขกับแฟน หางานอดิเรกที่สร้างความสุขให้ตัวเองดีกว่า หรือไปปรึกษาแพทย์ให้แน่ใจว่าตัวเองต้องการอะไร จะได้ปลดล็อคปมที่มีแล้วเดินหน้าต่อไป เป็นกำลังใจให้นะค่ะ บางที่ไม่สนิทกับใครก็ไม่แย่ค่ะ ถ้าคุณมีคนที่รักคุณอยู่ข้างไปก็พอ
เราอาจจะไม่ได้เป็นแบบคุณพีโดยตรง แต่เราเข้าใจคุณพีค่ะ และเราเห็นด้วยว่าต้องไปพบคุณหมอ เพราะก่อนหน้านี้เราเคยมีปัญหา เราเข้าใจทุกอย่างแต่มันดิ่ง มันยุ่งเหยิงในหัวเต็มไปหมด เรื่องที่ไม่ต้องคิดมากก็คิดมากเกินตัว มันมีแต่ความกลัว แต่พอเราเริ่มไปหาคุณหมอมา มันเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะ เราขอเป็นกำลังใจให้คุณพีนะคะ 🤍
เราเองก็มีอาการนี้ ไม่เหมือนคุณพีแต่ใกล้เคียงค่ะ ปิดกั้นทุกความสัมพันธ์ ไม่มีเพื่อน กลัวการมีแฟน และไม่มีความรู้สึกใดๆกับคำว่าครอบครัว จนส่งผลต่อการทำงาน
ในกรณีนี้คุณเผือกให้คำแนะนำได้ดีมากๆค่ะ การถูกชี้นำหรือคาดหวังให้เป็นเหมือนคนปกติจะกลายเป็นยิ่งซ้ำเติมตนเอง จนไม่อยากระบายปัญหากับใคร แต่มันอาจจะมีหลายเหตุการณ์ที่ทับซ้อนกันซึ่งกระทบต่อจิตใจของคุณถึงที่สุด จนส่งผลต่อพฤติกรรมนั้นโดยไม่ทราบสาเหตุของทุกข์ ได้แต่โทษตนเอง
อยากให้ลองปรึกษานักจิตวิทยาคลีนิกค่ะ ไม่ใช่เพียง 1-2 ครั้ง แต่ต้องใช้เวลาทั้งนักจิตและผู้รับการบำบัด เข้าไปในทุกเหตุการณ์ทุกความสัมพันธ์ที่เจ็บปวดเพื่อจะคลายปมนั้นได้ ส่วนตัวแล้วจิตแพทย์ไม่ค่อยมีเวลาทำจิตบำบัดค่ะ เพียงแต่สอบถามอาการ จ่าย-รับยา เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
เราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ที่ทำงาน เคยรู้สึกแบบ เห้ย พี่คนนี้ทำไมดีกับเราจัง เรารักรักเค้ามาก เค้าเหมือนแม่เรา เค้าพูดดี นิสัยดีกับเรามาก.... แต่สุดท้ายเค้าก็ทำร้ายความรู้สึก เราเคยพูดขอโทษเค้าในสิ่งที่ทำพลาดไป จริงๆไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย (จริงเราไม่ผิดนะ มันผิดร่วมกัน เค้าก็ผิด แต่เรารักเค้าเราเลยอยากให้ความผิดมาอยู่ที่เราคนเดียว ) แต่คำพูดที่ได้กลับมา...คือ พี่ไม่ให้อภัย และก็มีคำพูดทำร้ายจิตใจต่างๆนานา คือ เราเคยดีต่อกัน เคยรักกันแบบพี่น้อง เราเฟลไป 3 วัน ร้องไห้อยู่ 3 วัน...
แต่เวลาผ่านไป.. เราต้องขอบคุณพี่เค้า... เค้าสอนเราว่า อย่าให้ใจใครไป อย่างน้อยต้องดู 2 ปี ถ้าใครเข้ามาในชีวิต เรารับเป็นเพื่อนนะแต่ขอดูก่อน เราจะดูก่อน ก่อนที่จะสนิทใจ ซึ่งมันดีกับเรามาก
คนที่ทำงาน หรือใครก็ตามไม่ทำให้เราเสียใจได้อีกเลย เพราะเราดูเค้าอยู่ ว่าจะสนิทต่อมั้ย..... แล้วมันก็จะคัดคนที่เหมาะสม ดีจริงๆ มาอยู่กับเรา
อยากขอบคุณพี่คนนั้น... และขอโทษพี่เค้าด้วยที่เราได้เฉยๆกับเค้าแล้ว แล้วเค้าก็ไม่ได้เราเป็นเพื่อนอีกต่อไป🙏
เหมือนเราเลยค่ะ เข้าใจความรู้สึกเลย ตอนแรกเขาดีกับเราสุดท้ายเขาทำลายความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ตอนนี้ทำงานด้วยกันก็แค่คนรู้จักคนนึง
ชอบค่ะ เหมือนที่เราเคยเจอเราก็ทำแบบเดียวกับคุณเลยค่ะ เอามาร้องไห้อยู่หลายวันจนเหนื่อย เป็นประสบการณ์ในชีวิตทำให้เราคัดคนไปในตัวเหมือนกันค่ะ
เราก็ไม่จำเป็นต้องไปสนิทกับทุกคนที่เจอหรือป่าวคะ ทุกอย่างต้องใช้เวลาถึงจะสนิทได้
คุณมีปมค้างใจ ประมาณมีปมในวัยเด็ก อาจจะถูกการไม่ได้รับความรักเอาใจใส่อย่างที่ควรจะเป็นจากพ่อแม่ พูดง่าย ๆ คือมีแผลที่ยังเปิดอยู่ คุณต้องการการเยียวยา ถ้ามีโอกาสแนะนำให้ไปลงเรียนนะคะจิตวิทยากับ อ.หมอประเวช ตันติพิวัฒนสกุล หรือไม่ก็ลองไปดูยูทูป ศึกษาเรียนรู้ที่จะฮีลด้วยตัวเองก่อนก็ได้ค่ะที่ช่องของอ.หมอ //
ใช่ค่ะ คิดเหมือนกันเลย (เพราะเราก็เป็น คือมีปมในใจมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่เราเลี้ยงดูเราดีนะไม่ค่อยให้ลำบาก แต่ว่าเค้าอาจจะขาดหายในส่วนของความใส่ใจ การอบรม ความสนิทสนมใกล้ชิดคือเลี้ยงให้โต) แต่เราคือพยายามทำความเข้าใจ กับตัวเอง ว่าแก่นจริงๆมันเกิดอะไรกับเรา เราก็พยายามปรับเปลี่ยนมาเรื่อยๆ
เรารู้สึกเป็นแบบนี้
เราเป็นคนนึงที่ได้ติดตามไลฟ์ของคุณหมอค่ะ เราเยียวยาตัวเองจากความเสียใจ ทำให้ค่อยๆ เข้าใจตัวเอง รู้จักตัวเองมากขึ้นมาก จัดการความคิด อารมณ์ตัวเอง ใช้ชีวิตได้สบายขึ้นจริงๆ แต่มันก็ไม่ทั้งหมดนะคะ(แต่แนะนำให้เริ่มศึกษาค่ะ)
โลกนี้มีคนหลากหลายมากค่ะ เราแค่เป็นส่วนหนึ่งของโลกใบนี้ ทุกคนสนใจแต่เรื่องของตัวเอง เราอย่าไปคิดว่าคนอื่นเค้าคิดกับเรายังไง เพราะเค้าอาจจะคิดถึงเรื่องเราแค่ 1-10% ของชีวิตเค้า นอกนั้นเค้าคิดแต่เรื่องตัวเองค่ะ โฟกัสเรื่องของตัวเอง ให้ตัวเองเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดก็พอ รักตัวเอง พัฒนาตัวเองแล้วเราจะมั่นใจในตัวเองมากขึ้นนะคะ
ส่งกำลังใจและความรักให้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ความซับซ้อนในสมองแบบนี้ เราก็เคยเป็น จนสุดท้ายพบจิตแพทย์ แล้วมันดีขึ้นจริงๆนะคะ ต้องรีบไปนะ กอดๆนะคะ น้องพี
อย่าคาดหวังกับคนอื่น เพราะไม่มีใครทำอะไรได้อย่างใจเราตลอดเวลาหรอก จะผิดหวังเปล่าๆ
ขนาดตัวเองยังทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเองทุกครั้งเลย นับประสาอะไรกับคนอื่น
คุณพีเป็นคนคาดหวังมากๆด้วย ยิ่งคาดหวังเยอะ ยิ่งผิดหวังเยอะ
แล้วเป็นคนคิดมาก คิดแบบ Toxic กับตัวเองอีก
มีแฟนที่ดี สนิทกับแฟนคนเดียว พอแล้วครับ ไม่ต้องมีเยอะหรอก มันไม่จำเป็น แค่รู้จักกัน ร่วมงานเต็มที่กับหน้าที่เราก็พอ
มีคนเยอะมาก ที่อยากออกจากครอบครัว ห่างจากญาติพี่น้อง เพื่อไปอยู่เองกับแฟน ซึ่งเขาก็อยู่ได้ไม่มีปัญหา
อย่าไปคาดหวังในสิ่งที่ไม่จำเป็นเลยครับ รังแต่จะสร้างปัญหา
เราก็เป็นแบบ คุณพีเลย 5555
แต่ตอนนี้ อายุ 30 ปีแล้วค่ะ ตอนก่อนหน้านี้ก็นอยด์เจ้านายเหมือนกัน เราเคยเป็นคนโปรดของเค้า เดี๋ยวนี้ทำอะไรก็ผิดไปหมด จนระแวงคำพูดเค้าทุกคำเลย
สุดท้าย เวลาจะช่วยจริงๆค่ะ มองแค่สิ่งที่เกิดขึ้น อย่าเพิ่งคิดไกลเกิน คนอื่นๆเราจริงใจไปก่อนค่ะ แล้วเดี๋ยวเวลาก็จะคัดคนที่เหมาะกับเรา มาสนิทกับเราเองน้าา สู้ๆ
ปล.เราก็หาจิตแพทย์นะคะ ดีจริงๆ แต่ต้องเลือกคุณหมอด้วยค่ะ เจอคุณหมอดีเราจะดีขึ้นจริงๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ลองพบแพทย์ดูดีกว่า เพื่อนเรามีอาการแบบคุณพีเลย มันเป็นสารในสมองค่ะรักษาได้
ทุกคนให้คำแนะนำดีมาก แต่ตบท้ายด้วยพี่อ้อยคือสุด สรุป ตรงจุด จริงใจ เป็นคำแนะนำเบื้องต้นที่ดีมากๆ เหมือนเป็นผู้ใหญ่มาขี้แนะจริงๆ เป็นกำลังใจให้คุณพีด้วยนะคะ ♥️
เห็นด้วยกับความคิดเห็นของพี่เผือกค่ะ คุณพีควรหาหมอ อาการคล้ายโรคซึมเศร้าเลย อยากรู้จักคนอื่นถ้าไม่ลดอีโก้ ไม่ปรับตัวเข้าหาคนอื่นก็จะไม่มีทางได้เพื่อนเพิ่มนะคะ ตอนนี้ความคิดคุณพี ค่อนข้างไปทางลบมากเลย ควรไปหาหมอนะคะ
เข้าใจเลยค่ะ เราก็เป็นเหมือนกัน เพราะเราอาจจะไว้ใจอะไรมากๆ แต่วันหนึ่งความไว้ใจมันถูกหักหลังไปทำให้ไม่กล้าไว้ใจใครเลย ทำให้ไม่อยากสนิทกันใคร กลัวการสูญเสีย พอจะมีคนสนิทด้วย เราจะพยายามทำดีที่สุด กลัวทำให้เขาโกรธ กลัวเขาไม่อยากสนิทกับเรา
แต่ยังไงก็ตามขอเป็นกำลังใจให้นะคะ 💖
ถ้าน้องพีได้มีอ่าน จะบอกว่า จากที่ฟังคุณพีเล่ามาทั้งหมด พี่เป็นกำลังใจให้นะพี ในฐานะที่พี่ก็เป็นคนนึงที่เซ้นท์สิทีฟกับเรื่องความสัมพันธ์ เนื่องจากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมามันสะสมจนทำให้เรากลัว กลัวจนภายในจิตใจของเราส่วนนึงมันก็สร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อปัองกันตัวเองจนทำให้เราสับสน ระหว่างความต้องการมีเพื่อนกับการไม่อยากผูกพันธ์กับใครเพราะกลัวความเจ็บปวด สำหรับตัวพี่เองมันเกิดจากการโดนกระทำโดนทำร้ายจากคนที่เราเคยไว้ใจเคยให้ความสำคัญต่างๆทั้งครอบครัว เพื่อน คนรักที่ผ่านมา(ค่อนข้างหนักตั้งแต่เด็กจนโต) เลยสะสมให้เรากลัวเรื่องความสัมพันธ์กับใครๆในปัจจุบันและอนาคต ส่วนพี..พี่ไม่รู้ว่ารายละเอียดชีวิตน้องพีจริงๆเจออะไรมาบ้างถึงทำให้รู้สึกแบบนี้ และพี่เชื่อว่าแต่ละคนมีภูมิในการรับเหตุการณ์ต่างๆไม่เท่ากัน ดังนั้นพี่คิดว่าพี่เข้าใจความรู้สึกพีนะ พี่ขอแนะนำอย่างแรกคือ อยากให้พีแยกเรื่องความสัมพันธ์กับหน้าที่ออกจากกัน คิดแยกกันเป็นสองส่วน และค่อยๆแก้ปัญหาเริ่มจากหน้าที่ก่อน ส่วนเรื่องความสัมพันธ์มันค่อนข้างละเอียดอ่อน ยิ่งเรามีปมภายในใจมันยิ่งยาก ส่วนนี้พี่คิดว่าบางทีลำพังตัวเราคนเดียวมันอาจแก้ไม่ตก ควรปรึกษาคุณหมอ หรือจะลองไปคุยกับนักจิตบำบัด น่าจะช่วยคลายปมได้ดีกว่าค่ะ ลองดูนะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคนแปลกหน้าที่มีความรู้สึกคล้ายกัน
ฟังแล้ว อยากได้ประโยชน์(จากการมีความสัมพันธ์)แต่ไม่อยากเสียประโยชน์ หรือไม่อยากเสียใจจากการทะเลาะ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ มันมีทั้งคนที่ดี และคนที่ไม่ดีผสมกัน หรือในทั้งคนที่ดีและไม่ดีก็ยังมีทั้งส่วนดีและไม่ดีในคนเดียวกันอีก มันก็ต้องพุ่งชนความกลัวตลอดละครับ ถ้าเหนื่อยก็ทำเมื่อพร้อม แต่ถ้ารอทุกอย่างพร้อม มันไม่มีวันนั้นครับ
ส่วนตัวเราเคยรู้สึกแบบนี้ เพราะเจอปัญหาทะเลาะกับเพื่อนสนิท มีความรู้สึกขาดเยอะ จึงโหยหาความรัก พอมีเพื่อนสนิทที่เข้ามาภายในกำแพงได้ จะผูกติดผูกใจ เค้าต้องรักเราคิดถึงเราคนแรก เราก็จะให้ความสำคัญเค้าคนแรกและมากๆเหมือนกัน ผ่านเวลามา ไม่กล้าพูดว่าหายแล้ว แต่ทุกอย่างมันดีขึ้นได้จากการที่เราปลง อยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง อย่าคาดหวัง คำนี้มันจริงนะ ถ้าเป็นคนเปราะบางง่าย ให้อยู่ในทุกๆความสัมพันธ์แบบที่เราสบายใจ ไม่ยึดติด อยากให้กำลังใจนะ เราเองคือคนนึงที่ข้างในอ่อนแอมากๆ แต่การแสกงออกเราจะไม่เหมือนคุณบี เป็นกำลังใจให้ค่ะ ประสบการณ์ต่างๆในชีวิตจะช่วยเกลาเราไปเรื่อยๆ
คุณพีคิดแทนคนอื่นเกินไป เค้าอาจจะไม่คิดแบบคุณคิดก็ได้ คุณต้องจิตใจเข้มแข็งกว่านี้ เรื่องงานกับการติเตียน คือปกติน่ะ ต้องอย่าคิดเกินสถานการณ์
เข้าใจน้องมากนะค่ะ พี่ก็เคยเป็น ตอนเด็กๆมีปมมา โตมาก็เจอเพื่อนทำให้เสียใจเลยตั้งป้อมเยอะมากในการใช้ชีวิต ตอนช่วงแรกๆตอนอายุเท่าน้องพี่ก็ใช้ชีวิตยากอยู่นะค่ะ แต่โชคดีที่พี่ชอบที่จะอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียวเที่ยวคนเดียวได้ พี่เริ่มหาหนังสืออ่านเพื่อรักษาใจตัวเอง หาอ่านวิธีที่จะเรียนรู้อยู่กับผู้อื่นได้ (เพราะยังไงมนุษย์ก็เป็นสัตว์สังคมเราต้องพึ่งพาอาศัยกัน) มันช่วยได้มากๆเลยนะค่ะ ตอนนี้พี่ก็อ่านหนังสือครูเงาะอยู่ “Nice to meet me” ค้นพบสิ่งมีค่าที่ชื่อว่าตัวเอง แต่อีกอย่างที่พี่ต้องทำมีช่วงนึงที่เคยดิ่งมากๆพี่ต้องไปพบนักจิตบำบัด ไปพูดคุยปรึกษา แต่โชคดีที่อาการพี่ยังไม่ได้ถึงเป็นโรคซึมเศร้า ขอให้น้องผ่านมันไปได้นะค่ะ กอดๆ 🥰
เราขอพูดในมุมคนรอบข้างคนที่เป็นคล้ายๆเจ้าของสายนะคะ เรารู้สึกเหมือนที่พี่อ้อยพูดเลยค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกว่าไม่กล้าพูดอะไรเลย รู้สึกว่าพูดอะไรนิดหน่อยเราก็ผิดไปเสียหมด ทำอะไรนิดหน่อยก็กระทบความรู้สึกเขาอีกแล้ว ทั้งๆที่ตอนแรกอะไรๆก็มาหาเรา มาหาเราเพราะเราเป็นคนชอบตามใจด้วยส่วนหนึง แต่พอเราไม่ได้ดั่งใจเขาแค่ไม่กี่ครั้ง กลายเป็นทุกคำพูดของเราไปกระเทือนความรู้สึกของเขาเสมอ แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เหมือนโลกทุกอย่างต้องหมุนรอบตัวเขา แล้วตอนนี้เขาน่าจะได้ที่พึ่งใหม่แล้ว แล้วก็เอาเราไปว่ากะคนอื่นโดยใช้คำว่าปรึกษา ตอนแรกเราอยากช่วยเขานะเพราะเขาอาจจะกำลังรู้สึกอ่อนแอ แต่พอได้ยินอะไรหลายๆอย่างมาแล้ว เราว่าเราควรถอยห่างอย่างเงียบๆดีกว่าค่ะ
พูดเก่งขนาดนี้ ไม่น่าเป็นคนไม่เฟรนลี่นะ รู้สึกุเหมือนคุณต้องการความสนใจจากคนอื่นมากเกินไป คาดหวังกับคนอื่นเกินไป เอาง่ายๆเอาแต่ใจ อย่าไปคาดหวังกับใครมากเลยค่ะ ให้กำลังใจตัวเองให้เป็นนะคะ สู้ๆนะคะ
คนที่พูดเก่งหลังกล้องอาจจะไม่ใช่ต่อหน้า อย่าไปตัดสินคนอื่นว่าอย่างนั้นอย่างนี้
เราก็เป็นแบบคุณพี เลย เหมือนกันเด๊ะๆ เป็นกำลังใจให้คุณพีนะคะ พยามปล่อยวางให้มากๆค่ะ ไม่เอาเก็บอะไรมาคิดเยอะแล้ว มันจะดีขึ้นค่ะ
คุณเผือกตอบได้ดีมาก เลือกใช้คำได้นุ่มนวลจริงๆ
เป็นกำใจให้คุณพีนะคะ เป็นเหมือนเราเลย แต่เราต้องมีชีวิตต่อไปนะ 💖
พี่เผือกเซ้นส์ดีมาก อันนี้คือ sign สำคัญของปัญหาทางจิตเวชต่างๆเลย ปห.ที่คนทั่วไปมองว่าไม่ใหญ่ แต่กับคนที่ไม่ stable มันใหญ่และกระทบมากกก
เคยคบกับคนนึง ที่คล้ายๆคุณพี การไปปรึกษาหมอ เป็นอะไรที่ดีมากครับ หมอเฉพาะทางสามารถ ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ ด้วยการแนะนำหรือรักษา ก็ขอให้อย่าไปคิดถึงขั้นดิ่งเลยครับ คุยกับแฟน หาสิ่งที่ชอบทำดีกว่า
เคยรู้สึกคล้ายๆกัน ลองไปหาจิตแพทย์ให้เขาดูหน่อย บางทีอาจจะมีปัญหาเรื่องการสื่อสาร การเข้ากับสังคม ลดอาการเครียด/คิดเยอะ ทุกวันนี้กลับมาพูดได้มากขึ้น ปัจจุบันก็เพื่อนน้อยนะ 555 คัดคนที่สบายใจอยู่ในวงกลมของเราก็พอแล้ว แต่ไม่ได้เกร็งเครียดเวลาเจอเพื่อนใหม่
หาหมอนะคะ มันช่วยได้จริง ๆ คุณจะค่อยๆดีขึ้น✌️
เราอายุ 26 เป็นคล้ายๆกันเลย สนิทกับคนยาก ขี้เกรงใจ ชอบอยู่บ้านอ่านนิยาย มีโลกส่วนตัวสูง นานๆทีจะรู้สึกเหงา แต่พอออกไปคลุกคลีกับคนอื่นกลับดันรู้สึกเหนื่อยง่ายและเหนื่อยเร็ว ไม่รู้ทำไม มีเพื่อนสนิทอยู่แค่ 3 คน ทุกคนอยู่ต่างประเทศหมดเลย มีแต่วีดีโอคอลคุยกัน แต่เราไม่เคยคิดสั้นนะ
เอ็นดูคุณพีจังเลย เราขอแวะมาให้กำลังใจน้า คุณพีคงต้องการใครสักคนข้างๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ
เพื่อ จริงใจ จริงๆๆๆ คงหา อยาก ส่วน มาก ถ้าไม่มีผลประโยชน์ ก็ คง ไม่ เข้า มา
คุณพี คือฉันตอนอายุ23 เข้าใจคุณพีมากๆพออายุมากขึ้น ปรับมายเซตให้รักตัวเองมากๆแล้ว ช่างมันกับหลายๆอย่างให้มากขึ้น เราจะเข้มแข็งขึ้นค่ะ เวลารักใครคือรักสุด แล้วเกลียดใครคือตัด แต่ยังไงก็แล้วแต่การควบคุมความดิ่งสำคัญมากเพราะสำหรับเราตอนนี้เวลาเราดิ่งก็ยังดิ่งสุด ทำได้แค่ร้องให้กับตัวเองแล้วถามตัวเองว่าร้องให้เพราะอะไร
ปรึกษาคุณหมอครับจริงๆ เราก็เป็นคนนึงที่หาจิตแพทย์ ฟังแล้วเข้าใจคุณนะ อาจจะเพราะยังเด็กด้วย เราก็เคยเป็น เห็นด้วยกับพี่เผือกครับ
เราพร้อมเป็นเพื่อนกับคุณนะคะ โอบกอดและเป็นกำลังให้ค่ะ
มีเพื่อนแท้คนเดียว ยังดีกว่ามีเพื่อนเป็นร้อยที่ไม่จริงใจ
เราเป็นเหมือนกันเลยค่ะ กลัวทุกความสัมพันธ์เพราะโดนหักหลังมาเยอะจนมีกำแพงหนาๆเลย 🥹
เชื่อว่าสักวันคงมีสะพาน .. ข้ามกำแพง😁
ขอบคุณคุณพี ที่โทรเข้ามาให้เราได้รับฟังคำปรึกษาจากพี่ๆด้วย
กว่าจะเข้าเรื่อง...
เป็นเหมือนกันค่ะ
ต้องปรึกษาจิตแพทย์ค่ะเพราะคุณพีมีแผลทางใจที่กระทบต่อความรู้สึกมาจนถึงทุกวันนี้ที่คุณพีโทรเข้ามารายการ เป็นกำลังใจให้นะคะคุณพี ค่อยๆปรับเปลี่ยนและให้เวลากับตัวเองค่า
อยู่คนเดียวให้เป็นให้แกร่งครับ คนที่อยู่กับตัวเองได้อย่างมีความสุขคือคนที่สุดยอดมาก สู้ๆคับเดี๋ยวก็ทำได้
เรากลัวพี่เป็นโรคซึมเศร้ามากอ่ะ ฟังแล้วเข้าใจนะ สู้ๆนะคะ
เข้าใจเลยค่ะ เราก็พึ่งเสียคุณแม่ไป คุณพ่อก็มีคุยกับคนใหม่บ้าง เพราะแกเหงา ต้องการที่พึ่งทางใจเหมือนกัน เข้าใจคุณปู่ให้มากๆนะคะ เค้าก็เศร้าไม่แพ้เราเหมือนกันค่ะ ขนาดเรายังต้องการจะโทรไประบายกับเพื่อน กับแฟนเลย❤️
เป็นกำลังใจให้นะคะ
เราว่าเขาไม่ได้เป็นซึมเศร้า เขาอาจจะเป็นอินโทรเวิร์ต หรืออาจเป็นทั้งสอง ทุกคนโฟกัสแค่คำว่ามีความคิดที่จะคิดสั้นแต่จริงๆอินโทรเวิร์ตก็คิดสั้นได้เพราะมีความสุขในโลกของตัวเอง แต่บางทีเหตุการณ์บางอย่างในชีวิตก็บังคับให้เขารู้สึกต้องการใครซักคนและจริงๆอินโทรเวิร์ตก็ต้องการเพื่อน ก็มนุษย์เป็นสัตว์สังคมอะ แต่จะเลือกคบเพื่อนมากๆ ซึ่งเขาอาจจะยังไม่เจอคนที่คลิ๊ก และด้วยความอินโทรเวิร์ตมันเลยสนิทกับใครไม่ได้หรือสนิทได้ยาก อาจจะเหนื่อยเกินไป ไม่ไว้ใจหรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งเป็นปกติมากๆที่นานๆจะเปิดใจให้ใครซักที ให้เขาเข้ามาในกำแพงของเราแต่วันนึงเขากลับตัดเราออกง่ายๆ เพราะงั้นครั้งต่อไปมันจะยากมากสำหรับทุกคนเพราะเรากลัวโดนทรีตเหมือนเดิม ไปหาหมอดีที่สุด หมอบางคนให้คำแนะนำดีๆได้ ถ้าเขาเข้าใจระบบความคิดตัวเองเขาจะจัดการตัวเองได้ดีขึ้น
อยากแชร์ประสบการณ์เหมือนกันค่ะ เราก็เป็นแบบคุณพีเลย เหมือนปิดกั้นทุกคนทุกความสัมพันธ์จริงๆ ไม่ค่อยสนใจใครนอกจากตัวเอง เมื่อก่อนเราเป็นคนแคร์คนรอบข้างมาก แคร์จนไม่แคร์ตัวเอง ด้วยเรามีปม ตอน ม.ปลาย เราก็ย้ายโรงเรียน เพราะโดนเพื่อนในห้องบูลลี่ หนักสุดๆคือเอารุ่นพี่จะมาตบเรา เพียงเพราะเราไม่ค่อยเข้าใจลงรอยกับคนๆนี้คนเดียว แล้วคนอื่นที่จะมาตบเราเขาทำไมต้องหูเบาเชื่อคนๆนี้ที่เกลียดเราเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สุดท้ายพอรุ่นพี่เขามาเจอเราจริงๆแล้ว เขาก็ไม่ทำอะไรเราเลยนะคะ เขาคงมองตาหรือเห็นอะไรสักอย่างในตัวเรา สรุปก็เคลียร์กับเพื่อนคนนั้นเราก็เลิกคบไปเลย เหมือนมันสร้างปมให้เราจนเราเป็นโรคซึมเศร้า ที่จะไม่อยากสามสัมพันธ์กับใคร เราไม่อยากเอาตัวเองไปอยู่ในจุดๆนั้นอีก ตอนนี้เราเลยแคร์ตัวเองที่สุด ทักวันนี้เพื่อนที่คบกันมีไม่ถึง 10 คนมั้งคะที่เรายังคบยังคุยอยู่ เป็นเพื่อนสมัยเด็กที่เรียนมาดเวยกันจนจบ ม.ต้น การมีเพื่อนเยอะไม่ได้ดีไปเสมอนะคะ แคร์คนที่เขาแคร์เราดีกว่าคนที่จะอยู่กับเราอย่างน้อยคือครอบครัวเราเอง
คุณควรไปพบจิตแพทย์นะคะ น่าจะช่วยได้เยอะ
เราก้อเป็นค่ะ เกิดมาจากปมในใจค่ะ ของเราคือเกิดจากโดนเพื่อนหักหลังค่ะ ต่อมาก้อแฟนหักหลังค่ะ คนรอบข้างชอบเอาเราไปนินทาลับหลังทั้งที่เราทำดีกับเค้าทุกอย่าง เรามารุ้ทีหลังตลอดมันเฟลมากๆๆค่ะ สุดท้ายเลยไม่อยากจะสนิทกับใครเลยค่ะ แนะนำพบจิตแพทย์นะค่ะดีที่สุดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
เราเคยค่ะตอนนี้ก็เป็นอยู่ สูญเสียแฟนคนที่รักจนทุกอย่างบนโลกใบนี้มันไม่สดใสอีกต่อไป กลัวความตาย กลัวคนที่รักจะจากเราไปอีก เราก็เป็นคนปกติในอดีต เหมือนหนึ่งชีวิตที่มีฟองสบู่คลอบอยู่เหมือนคนทั่วไป มีสุข มีฝัน อยู่ดีๆวันหนึ่งฟองสบู่นั้นแตก รู้สึกอ้างว้าง ไม่มีความสุข มองคนอื่นมีความรักมีสุข เรากลับไม่รู้สึกอะไรเลย จุดหมายปกติของคนเราคือสร้างความรักสร้างครอบครัว แต่เราไม่กล้ากลับมองว่าถ้าวันหนึ่งเราจากไปเราก็ไม่อยากผูกกรรมกับใคร เห็นคนอื่นมีครอบความเราดีใจด้วนนะ แต่ในใจเรากลับมองแค่ว่าวันหนึ่งไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องจากกันอยู่ดี ชีวิตก็มีแค่นี้ เรายังคิดกับตัวเองเหมือนกันว่าบางทีเราต้องไปพบจิตแพทย์ เพราะเรากลัวกับการสูญเสียมากๆ ที่วันหนึ่งต้องตายจากกัน ถึงจะรู้ว่ามันเป็นธรรมดาของชีวิตก็ตาม
เข้าใจคุณพี่ค่ะ พี่ก็เป็น สู้ๆนะคะ
เป็นเหมือนกันเลยยย
คิดว่าเข้าใจนะ คุนพีเป็นคนสนิทกับใครยาก พอสนิทแล้วก็ให้ใจไปสุด พอโดนคนที่สนิทว่า หรือเหมือนจะลดความสัมพันธ์ มันจะรู้สึกนอยไปเลย คือถ้าเป็นคนอื่นเรืองนี้จะปกติมากที่โดนหัวหน้าด่าเรื่องงานแบบนี้ แต่สำหรับคุณพี มันเหมือนโลกทั้งใบถล่ม เป็นเพราะคุณพีไปเอาใจไปผูกไว้กับเค้ามากเกินไป พอเค้าไม่เป็นอย่างที่ตัวเองต้องการก็จะเป็นแบบนี้แหละ เพราะฉะนั้นคุณพีต้องเปลี่ยนวิธีคิดด่วนเลย
จากคำแนะนำมันอาจจะยากแต่มันทำได้ คนไหนคบได้ไม่ได้เราสัมผัสได้อยู่แล้ว ต่อให้เรามีเพื่อนเยอะก็ใช่ว่าเราจะคุยทุกเรื่องได้กับทุกคน บางคนคุยเรื่องนี้ได้ บางคนคุยเรื่องนี้ไม่ได้ อีกเรื่องที่สำคัญมากๆ คือแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว ถ้าทำได้มันจะดีมากๆ เป็นกำลังใจให้ในฐานะที่เราเป็นคล้ายๆ กันและตอนนี้เราก็ผ่านมันมาได้ อยู่คนเดียวเก่งมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าโดดเดี่ยวนะ สังคมที่ทำงานเราก็เลือกคบเลือกคุยเอาค่ะ คนมาจากร้อยพ่อพันแม่มันไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราทุกอย่าง เรื่องส่วนตัวบางทีก็ไม่ต้องเล่าให้ใครต่อใครฟังหรอกค่ะ มันจะมีสักกี่คนที่เขาสนใจจะฟังจริงๆ ถ้าเขาอยากรู้เขาจะถามเอง ถ้ายืนด้วยตัวเองได้แข็งแล้วชีวิตจะดีมากเลยนะ เราไม่ต้องไปผูกอะไรกับใคร มีแฟนก็ดีก็ดีไปค่ะ เราอยู่คนเดียวมา 24 ปี กับครอบครัวที่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพื่อนก็ห่างหายแยกย้ายไปตามทางตัวเอง บางครั้งที่ดิ่งก็ต้องดึงตัวเอง แต่เราแยกแยะนะออกจากรั้วที่ทำงานคือชีวิตส่วนตัว ในหัวหัวเราจะไม่คิดเรื่องที่ทำงานเลย มันเป็นอัตโนมัติ 😅
เราก็เป็นค่ะ เมื่อก่อนเรามีเพื่อนเป็นกลุ่มแล้วมันหักหลัง หลังจากนั้นกลายเป็นไม่ต้องการสนิทกับใครเลย
เป็นเหมือนกันเลย ทุกวันนี้เดินไปจ่ายตลาดซื้อกับข้าวแทบจะไม่อยากสบตาไครกลัวพอรู้จักแล้วพอได้คุยแล้วเค้าจะตีตัวออกห่างมันเฟลมากใจเราอ่ะ
เข้าใจความรู้สึกนะคะ อยากให้โฟกัสที่ตัวเอง ใส่ใจคนรอบข้างก็พอ ไม่งั้นจะพังหมด เราจะรับไม่ไหว
FYI สำหรับบางคนที่อาจจะยังงงๆว่าทำไมต้องพบแพทย์ จริงๆแล้วจากที่น้องพีเล่ามาค่อนข้างเข้าข่าย social axiety นะคะ ซึ่งต้องพบแพทย์และบำบัด ไม่สามารถรักษาได้จากการเปลี่ยนวิธีคิดค่ะ
เราชอบคำตอบของพี่เผือกมาก เป็นกำลังใจให้น้องพีนะคะ ขอให้โลกใจดีกับน้องเยอะๆ
เธอเราก้อมีชีวิตแบบเธอนะเราเสียย่าไปเหมือนกันหัวใจเราแหลกและดิ่งมากเราหันกลับมาเจอแฟนเราอยู่ข้างๆจับมือเราไม่ห่างจัดการทุกอย่างให้หลังจากนั้นเราเลือกที่จะไม่แคร์ใครเลยและไม่สนิทกะใครเลยในที่ทำงานพูดคุยได้แต่ไม่สนิทเพราะเลิกงานเราก้อมายุกะแฟนเวลาจะไปเที่ยวไปไหนก้อไปกัน2คนมีความสุขดีไม่ต้องไปสนิทกะใครหรอกทำงานแค่หาเงินเท่านั้น
เราเป็นคนที่อยากอยู่คนเดียวค่ะ ตรงข้ามเลย
มีคนรอบตัวแต่อยากปลีกแยกออกมา 😅
ฟังน้ำเสียงแล้ว อยากให้ไปพบจิตแพทย์จริงๆค่ะ ดูเหนื่อยมากๆแบบไม่มีแรง
เรื่องทะเลาะเรื่องงานนี่ปกติมากเลยค่ะ แต่คุณพีเอากลับมาใส่ใจ เกินไป เพราะตัวบุคคล ไม่ใช่เนื้อหางาน อาจจะต้องหาผู้เชี่ยวชาญช่วยเรา พี่เผือกแนะนำได้ดีมากเลยค่ะ
นู๋ เอาใจไปไว้ที่คนอื่นมากเกินไปรึป่าว เป็นกำลังใจนะ สู้ๆ
ถูกทำลายความเชื่อใจบ่อยๆ ไม่ว่าจะเรื่องีุนแรงหรือเล็กน้อย มันสะสมมาเรื่อยๆ ตอนนี้เลยไม่กล้าให้ใจใคร
เราก็เป็นค่ะ งงสำหรับสังคมการนินทามาก ต่อหน้า หลับหลังอจ่าง
เรื่องหมอนะ เราไปมาแล้วหมอไม่มีคำแนะนำในการใช้ชีวิตอะไรทั้งนั้น เค้าจะถามว่าเรารู้สึกยังไงช่วยได้แค่รับฟังทำให้รู้สึกได้ระบายกับยา
ทุกอย่างจบด้วยกันช่างแม่งไปให้หมด
1. ปัญหากับหัวหน้า จากที่งานผมเคยโอเครมาตลอด งานดีมาก ทำตามที่ถูกสอนงานมา ตามปกติแล้วหัวหน้าจะดูตอนงานไฟนอล แต่พอออดิทเข้า ออดิทเอาไปรายงาน ทีนี้หัวหน้าเรียกไประเบิดใส่เลย จำได้ว่าโดนด่าเยอะมาก แต่จำคำไม่ได้ละ ชาไปหมด จากนั้นก็คุมเข้ม จับตาดูงานทุกขั้นตอน ทุกอย่างเปลี่ยนไป จากที่เคยทำงานสบายๆ เป็นกดดันและนอยมาก จนขอลาพักร้อนเปลี่ยนบรรยากาศไปทะเล เผื่อคิดอะไรได้หลายๆอย่าง จากนั้นกลับไปก็ลาออกเลยจร้า ออกมาทำธุรกิจส่วนตัวไม่ต้องไปเป็นลูกน้องใคร สบายใจ
2. ปัญหากับญาติ ตอนยังเรียนอยู่ ชอบมาวุ่นวายกับชีวิต เดี๋ยวให้ไปนู้นทีไปนี่ที ต้องทำอย่างงั้นนะ อย่างงี้นะ พอเรียบจน ย้ายหนีไป กทม. ซื้อคอนโดอยู่จริงจัง ใช้ชีวิตแค่กับแฟน เอาความใส่ใจทั้งหมดให้แฟน แค่นั้น
3. ปัญหากับเพื่อน ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่ค่อยเข้าสังคม เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเยอะ ในชีวิตที่เรียกว่าเพื่อนจริงๆมี ประมาณ 10 คน แต่เป็นสิบคนที่รับได้ในความเป็นเรา ไม่ต้องแสร้งทำดีด้วย เป็นตัวเองได้เต็มที่ ซึ่งทุกคนไม่ได้มีความสนิทเท่ากัน มีสองคนที่คุยได้ทุกเรื่อง สองคนที่คุยได้เรื่องเกมกับเรื่องทั่วไป สองคนที่ปรึกษาได้เวลามีปัญหา ส่วนที่เหลือก็ตามปกติไม่มีอะไรพิเศษ และมีหนึ่งคนที่ถึงจะอยู่กลุ่มเดียวกันก็ตัดทิ้งไปแล้ว
ชีวิตคนเราก็มีแค่นี้เองครับ ไม่จำเป็นต้องแคร์ทุกคนบนโลก ตัดอะไรได้ก็ตัด อยู่ให้เป็น
แบบคุณถือว่ามีเพื่อนเยอะนะ
@@Doer11 เกิดมา 26 ปี มีแค่ 10 คนนี่ผมว่าไม่เยอะเท่าไหร่นะครับ
ที่ไม่อยาก คุยไม่อยาก เข้า หา ใคร ไมอยาก เพราะ ส่วนมากไว้ใจ หรือ เชื่อ ใจไม่ได้ เลย ไม่เห็น จะ มี ใคร อยู่ ข้าง เราเข้าใจเรา เลย ส่วน มาก ก็ ปั่น ประสาท เรา
นี่มันคือโลกแห่งความเป็นจริง ยอมรับความจริง ไม่ใช่ยอมรับแค่เรื่องสวยงามอย่างเดียวในชีวิตนี้จะไม่มีอะไรที่สูนเสียรึผิดหวังเลยรึไง จะรับแค่สิ่งดีเท่านั้นรึ ทะเลาะกับคนที่ทำงานชีวิตดิ่งอะไรก่อน แค่ปรับปรุงให้มันดีขึ้น น้องผิดก็ปรับปรุง ทำงานไม่ดีให้เขามาโอ๋แล้วทำแทนรึไงเขาเป็นหัวหน้าเขาก็โดนตำหนิมาเหมือนกัน อย่าเอาความสนิทมาเหมารวมเวลางาน
เราเข้าใจ.. อยากมีเพื่อนสนิทแต่เข้าหาคนไม่เป็น เพราะเราเป็นคนแบบนั้น ขี้กลัวความสัมพันธ์แบบเพื่อน กลัวจะทุก กลัวจะสูญเสีย กลัวเพื่อนไม่รัก
แต่เราเองมีเพื่อนเยอะ แต่ถามหาความสนิท แต่ละคนก้อจะมีระยะห่างไม่เท่ากัน
เราเป็นตั้งแต่เด็กแล้ว..เป็นคนไม่เคยเล่าความทุกข์ใจหรือปรึกษาปัญหาชีวิตกับใคร เพราะไม่เคยมีความเครียดอะไร สิ่งเดียวที่เราใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจ คือ ศาสนา
อยากให้ฟัง น้าแน็ก อย่าหาว่าน้าสอนวันนี้จัง เสาร์ 20 ส.ค. มีเรื่องนี้พอดี น้าให้ทางออกที่ ตรงจุดมากๆ
อือออ กอดๆ นะ จัดการความคิดให้ได้นะเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เราก็เคยเป็นค่ะ เหงาทั้งๆที่มีแฟน ร้องไห้ น้อยใจ เหมือนไม่มีใครอยากคบด้วย ลองคิดแบบที่พี่ๆเค้าแนะนำแหละว่าอย่าคาดหวังว่าใครจะแคร์ความรู้สึกเราขนาดนั้น พีก็ต้องยอมรับว่าคุณย่าหรือครอบครัวอะรักเราที่สุด ต่อให้เราทำผิดอะไรยังไง การให้อภัยมันจะเกิดขึ้นไวและหายได้ภายในไม่กี่อึดใจ แต่กับคนที่ไม่ได้โตกะเราเลี้ยงดูหรือเข้าใจเรา เค้าผ่านกระบวนการให้อภัยที่ต่างจากที่เราโตมา เราก็เคยเป็นคนขี้น้อยใจมากๆค่ะ สมมติเพื่อนชวนกันไปร้านกาแฟ เราไปเจอรูปในไอจี เราเสียใจแทบจะร้องไห้เลยค่ะ ทั้งๆที่บางทีเขาก็นัดกันปุบปับ มันเลยกลายเป็นว่าเวลาเขาทำอะไร เขาก็จะเลี่ยงไม่บอกเรากลัวเราไปไม่ได้แล้วน้อยใจ แล้วระยะห่างมันก็มากขึ้นเรื่อยๆ เราไม่มีเพื่อนที่คบต่อเนื่องมาจนโตเลยค่ะ บางทีกลับไปดูเฟสเพื่อนๆเขานัดกันไปเที่ยวเราก็แอบเสียใจนิดๆที่ทำไมถึงไม่สนิทกับเขาแล้ว แต่จะไปถามอะไรเอาจากใครอะ มันไม่มีคำตอบเลยจริงๆ มันทั้งที่ตัวเราเองและเขาเองที่เข้ากันไม่ได้ ตอนนี้เราแต่งงานมีครอบครัวแล้วค่ะ ก็ยังคงไม่มีเพื่อนสนิทที่สนิทมากเหมือนเดิม งานแต่งเราก็มีแต่ครอบครัวค่ะ ไม่มีเพื่อนเลย สามีเองก็แนวเดียวกัน 5555 คือเข้ากะคนอื่นได้นะคะ ทำงานก็ไม่มีปัญหา เพียงแค่ไม่มีคนโทรไปเล่าให้ฟังว่าเนี่ยทะเลาะกับสามีนะ ทะเลาะกับลูกนะ ลูกดื้อนะ หรือโทรอัพเดทชีวิตกันเป็นชั่วโมงๆไม่มีค่ะ มีแต่เพื่อนผิวเผิน มีออกไปกินเลี้ยงกับที่ทำงานบ้างเป็นบางที สามียังแซวเลยว่าเขาไม่เคยไปกินเหล้ากะเพื่อนที่ทำงานเลย ทำไมเขาไม่มีเพื่อน แต่ก็แซวกันเล่นๆ ครอบครัวเรามีความสุขดีค่ะ เพราะเวลาไปไหนไม่ต้องห่วงว่าต้องชวนใครไปด้วย ไปกัน 4คนพ่อแม่ลูก ไม่ต้องห่วงจะซื้อของฝากมาให้ไม่ครบ ไม่ต้องห่วงว่าจะลืมชวนใคร ลองโฟกัสที่ตัวเองอะค่ะ อ้อ กะญาติเราก็ไม่สนิทค่ะ 555 เคยสนิทมากตอนเด็กๆ แต่พอเราย้ายมาอยู่ ตปท ก็ไม่ได้คุยเลย ไม่ได้คุยเลยจริงๆนะคะ ไลน์มีไอจีมี แต่ไม่เคยทักกันเลยค่ะ เขาก็ไม่เคยเข้ามาทักมาคุยเรื่องลูก เราเองก็ไม่เคยไปถามสารทุกข์สุขดิบ ไม่เคยทะเลาะกันนะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราไม่คุยกับใคร แต่ ณ ตอนนี้เราเลิกตั้งคำถามแล้วอะค่ะ มันทุกข์ใจ และตัวเราเองก็ไม่เข้าหาใครก่อนด้วย เราเลยมองว่าเราโอเคดีแล้ว แล้วก็โอเคจริงๆค่ะ
เราก็เป็นค่ะ เราแทบจะไม่มีเพื่อนไม่มีใครให้โทรหาเลยเราเขียนใส่สมุดโน๊ตไว้ระบายความรู้สึกสุขทุกข์ต่างๆ พึ่งพาตัวเองให้ได้มากที่สุดถึงแม้มันจะเคว้งคว้างในบางที
รู้สึกเหมือนจะสับสนวุ่นวายในการดำเนินชีวิตนะ บางครั้งก็ต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ อายุก็ไม่น้อยแล้ว ต้องหัดอยู่ให้ได้ แบบนี้คือการเอาชีวิตไปผูกกับคนอื่นมากเกินไป
กำลังกลัวการสูญเสีย การจากลา ไม่เป็นไรนะคะ เวลาจะช่วย จะช่วยจริงๆ เชื่อเรานะ ไม่ต้องเร่งรีบจะแก้ไขในวันนี้เลย เติบโตไปกับตัวเองนะ 🙂
แต่ถ้าต้องการออกจากตรงนี้โดยไว ปรึกษาแพทย์คือมางลัดที่ดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ