Als een ouder zelf zwaar beschadigd is in zijn jeugd kan hij zijn kinderen niet de veiligheid geven die hij zelf nooit gekregen heeft. Nu ben ik 58 jaar en begrijp ik steeds meer en meer over 't gedrag van mijn ouders vooral van mijn vader. Ik ben aan de slag gegaan om mezelf de liefde, veiligheid en inzichten te geven die ik nodig heb. Door heel veel lezen, veel podcasten beluisteren en een mindfulness en compassie training te gaan volgen.
Heel herkenbaar helaas. Ik ben zelf als kind door mijn ouders niet ‘gezien of gehoord’, wat ik wilde of voelde was niet belangrijk. Ik werd een aangepast kind; keek met name altijd hoe mijn moeders humeur was voordat ik iets vroeg of vertelde. Nu ik 61 jaar ben en terugkijk naar hoe ik zelf als moeder heb gefunctioneerd, moet ik met enorm veel spijt en schaamte bekennen dat ik in exact hetzelfde patroon ben gestapt. Met name onze jongste van drie (was ik ook), heeft hier tot op de dag van vandaag enorm veel last van. We proberen nu samen en individueel de brokstukken weer op te rapen en te lijmen. Hopelijk gaat het ons lukken, want wat er ook gebeurd is, we houden wel van elkaar. Ik las trouwens ooit ergens dat je agressie uiten alleen maar zorgt voor het aanwakkeren van nog meer boosheid of klopt dat niet?
Hallo Margeret, dank voor je reactie. Het is inderdaad verradelijk lastig om patronen te doorbreken. Deze worden vaak onbewust herhaald. Maar gelukkig (door)zie je dat nu. Met trauma & lichaamsgericht werken kan je daar veel aan doen. Agressie dient op een gezonde manier geuit te worden, gedoseerd (en soms ook niet). Dat vergt bepaalde kennis en tools, en soms ook goede begeleiding.
Hele verhelderende video. Zelf merk ik ook vaak dat ik last kan hebben van agressieve buien. Bijv als ik aan het fietsen ben. Er lijkt dan een soort van boosheid los te komen in mij. Wil daarom ook meer gaan sporten.
Ik ben nu 58 jaar en ik ben opgegroeid in een omgeving met een aan alcohol verslaafde vader en een moeder die alles probeerde "glad te strijken". Ik heb nooit echt geleerd om mijn emoties echt te uiten en vooral boosheid knalt er vaak uit bij mij tegen mensen van wie ik hou. Wat is jouw advies aan mij?
Bedankt voor deze nuttig informatie ❤️
Als een ouder zelf zwaar beschadigd is in zijn jeugd kan hij zijn kinderen niet de veiligheid geven die hij zelf nooit gekregen heeft. Nu ben ik 58 jaar en begrijp ik steeds meer en meer over 't gedrag van mijn ouders vooral van mijn vader. Ik ben aan de slag gegaan om mezelf de liefde, veiligheid en inzichten te geven die ik nodig heb. Door heel veel lezen, veel podcasten beluisteren en een mindfulness en compassie training te gaan volgen.
Heel goed hopen dat het helpt ❤
Heel herkenbaar helaas. Ik ben zelf als kind door mijn ouders niet ‘gezien of gehoord’, wat ik wilde of voelde was niet belangrijk. Ik werd een aangepast kind; keek met name altijd hoe mijn moeders humeur was voordat ik iets vroeg of vertelde. Nu ik 61 jaar ben en terugkijk naar hoe ik zelf als moeder heb gefunctioneerd, moet ik met enorm veel spijt en schaamte bekennen dat ik in exact hetzelfde patroon ben gestapt. Met name onze jongste van drie (was ik ook), heeft hier tot op de dag van vandaag enorm veel last van. We proberen nu samen en individueel de brokstukken weer op te rapen en te lijmen. Hopelijk gaat het ons lukken, want wat er ook gebeurd is, we houden wel van elkaar.
Ik las trouwens ooit ergens dat je agressie uiten alleen maar zorgt voor het aanwakkeren van nog meer boosheid of klopt dat niet?
Hallo Margeret, dank voor je reactie. Het is inderdaad verradelijk lastig om patronen te doorbreken. Deze worden vaak onbewust herhaald. Maar gelukkig (door)zie je dat nu. Met trauma & lichaamsgericht werken kan je daar veel aan doen. Agressie dient op een gezonde manier geuit te worden, gedoseerd (en soms ook niet). Dat vergt bepaalde kennis en tools, en soms ook goede begeleiding.
Brainspotting is ook een effectieve manier om te herstellen van trauma´s.
dankjewel voor dee mooie video
Hele verhelderende video.
Zelf merk ik ook vaak dat ik last kan hebben van agressieve buien.
Bijv als ik aan het fietsen ben.
Er lijkt dan een soort van boosheid los te komen in mij.
Wil daarom ook meer gaan sporten.
Ik ben nu 58 jaar en ik ben opgegroeid in een omgeving met een aan alcohol verslaafde vader en een moeder die alles probeerde "glad te strijken". Ik heb nooit echt geleerd om mijn emoties echt te uiten en vooral boosheid knalt er vaak uit bij mij tegen mensen van wie ik hou. Wat is jouw advies aan mij?
🙏❤