Mały challange? Jak długo śledzicie losy Hioba i jak trafiliście na ten kanał? Ja tu wpadłem wiele lat temu jak Hiob szalał po ulicach Charlotte maluchem :) szukałem wtedy filmików w sprawie swapa większego silnika do 126p
moi rodzice w Polsce w 1982 kupili fiata 126p. I cieszyli się jak dzieci. Ojciec zarejestrował jakieś komarki i inne motorki, żeby mieć kartki na benzynę i jak je wykupował to wlewał do takiej dużej platykowej beczki, którą trzymał w garażu (garaż w jednej bryle z domem - niezłe zagrożenie pożarowe ...). Ale jeździliśmy na super wycieczki co weekend (z kanistrem benzyny dodatkowym, bo na stacjach nie często benzyna była). W sumie fajne czasy. Ale jak oglądaliśmy amerykańskie filmy, to ojciec nam mówił, wy będziecie kiedyś pewnie mogli iść do takiego sklepu jak super sam i kupić sobie samochód (ten maluch to był płacony lata jeszcze wcześniej przez niego i jak przyszła pora to go "dostał"). Dzisiaj jeżdżę sobie i nowymi i używanymi samochodami, ale tego malucha pamiętam najfajniej. Wcześniej jeszcze był trabant (taki mercedes z DDR), ale sprzedali go jak dom budowali (kupili nowego i sprzedali rocznego za kilku krotną przebitkę. Przeskok nastąpił w latach 90 XXw. Napływ zachodniej motoryzacji to było coś. Dzisiaj już w Polsce jest fajnie. Można sobie kupić fajny samochód, nowy, czy tam trochę używany, ale dobra marka "premium" jest dostępna dla zwykłego śmiertelnika i dzisiaj samochód to już bardziej długopis (nie piszę tu o super samochodach). Ale dane mi też było jeździć i ferrari i lamborghini (po 20 minut każdym na torze w Kielcach) i niestety dzisiaj jadąc sobie nawet nowym bmw, czy vw czuje się, że jest tam znowu coś niedoścignionego i w związku z czym kupiłem sobie porsche używane, ale jak szybko kupiłem to na szczęście bez straty sprzedałem. Marki super samochodów finansowo nie są dla mnie ..... sama cena tarcz hamulcowych to robi wrażenie.....
Miałem w PL swoją ciężarówkę (6lat), Covid i wojna dokonały zniszczeń w całej branży, sprzedałem. Wtedy sobie uświadomiłem że przegapiłem dużo z dzieciństwa starszego dziecka i cały okres od urodzenia do sprzedaży auta młodszego dziecka. Kokosów się nie dorobiłem - żeby przetrwać kryzysy prawie wszystkie oszczędności utopiłem w firmie która i tak upadła. Byłem wściekły i miałem pretensje do siebie jak i do całego świata. Teraz nie wykonuje już tego zawodu jestem szczęśliwy że spędzam czas z dziećmi i żoną. Jednak do tego zawodu trzeba mieć predyspozycje - po mimo tego że jestem raczej dobrym kierowcą ja takich predyspozycji nie mam.
Witam! Pierwszy raz trafiam na Pana kanał i jestem w szoku jak sympatycznym a zarazem skromnym jest Pan człowiekiem. Ameryka to moje niedoścignione marzenie, ale wiek już nie ten.
Mniej więcej w tym samym okresie wyjechał tam członek mojej rodziny. Jak wspominał gotował duży gar gęstej zupy na tydzień tylko po to aby codziennie dodawać do niej wody aby dało się ją zjeść.
Jak ten czas leci szanowny panie . Robilem male porządki w elektronice i co znalazłem 2 stare twarde dyski i o dziwo ruszyły po 16 - 17 latach na strychu. Po małych problemach i po odpaleniu systemu , a raczej po uruchomieniu tamtych systemow operacyjnych ,znalazłem sporo filmów zapisanych choc nie każdy dało sie odzyskać .Mimo to uzbierało sie troche ich .Fajne jest to że miałem pana zapisanego w ulubionych od 2006 roku .Teraz jak patrze na te filmy i ich jakośc i ilośc to uzbierało sie ich 460 do teraz . Miło jest pana spotykac przed taki szmat czasu
Ciekawe wspomnienia samochodowe podzielę się trochę swoimi ,mój pierwszy samochód w USA to był Chevy Corvair, kupiłem go za $100 pojeździłem dwa miesiące , silnik się zatarł , nie było mnie stać na odholowanie a więc odkręciłem tablice rejestracyjne i blaszkę z numerem vin i zostawiłem go na ulicy , a mieszkałem na Manhattanie , drugi był VW garbus z przerdzewiałą podłogą i bez biegu wstecznego, parkowanie na ulicy poprzez wpychanie ,, potem były 68 Dodge Cuda , 69 Camaro , Mercury Capri , cztery Saab 900 , jeden był convertible , dwa Volvo , trzy Audi , , Nissan, Toyota, dwa ostanie to Hondy, jestem w stanach od 1973 roku, pozdrowienia ,,
Ja zrobilem prawo jazdy chodzac do zawodowki (a pozniej do technikum) samochodowej i jezdzilismy Fiatem 125 p oraz Starem 28. Na samochody osobowe prawko dostalem, a na ciezarowe mimo zdania wszystkich egzaminow nie. Powiedzieli mi w urzedzie, ze jestem za mlody i egzamin bede musial zdawac jeszcze raz za rok. Takie to byly uroki naszej kochanej i upierdliwej Polski. Przekichane sie urodzic w grudniu- zawsze za mlody. Tylko czemu mnie do tego egzaminu dopuscili? To byl jeden z powodow, ze w Polsce nie mieszkam i nikt mi takich farmazonow nie odwala, A bylo tego typu sytuacji duzo wiecej.
Dziękuję za wspomnienia , oglądam z rozrzewnieniem bo mam podobną przeszłość - w 1981 przyjazd na wizie turystycznej do San Diego , pierwsze nowe auto 1983 Mazda GLC za 5000 , pierwszy dom kupiony w 1986 . Niestety nie miałem przy sobie oddanej kochającej kobiety ,rozwody zniszczyły wszystko i 1991 wróciłem do Polski .Córki i wnuczki są w San Diego i często się widzimy. Jestem rocznik 1958 . Serdecznie pozdrawiam z Kołobrzegu i życzę zdrowia i udanych tras !!!
Świetny człowiek kawał historii i zrealizowany American Dream sam pracuje jako kierowca po Europie chociaż to marzenie spełniłem dopiero po 40 roku życia pozdrawiam zdrowia życzę 😊
"Samochody od A do Z" piękna książka ale w 1978 roku kupno takiej książki nie było proste. Takie książki znikały w księgarni w 5 minut (pod ladę) i oferowane były swoim klientom lub znajomym. Pracowałem przy księgarni i wyskakiwałem z pracy aby kupić Encyklopedię z 50 razy i NIC , nigdy jej nie było. Znikała jak ufo....
Rok czy dwa wyskoczył mi on lubię jego słuchać on mój rocznik ja od małego chciałem by c kierowca i byłem całe życie tylko skończyłem 18tke kocham prowadzić duże pojazdy
Pamiętam ten prl😂 jestem rocznik 80.jedno z pierwszych wspomnień to jak po nocy czekałem z rodzicami na pralkę automatyczna do prania czechoslowacki temat. To było właśnie tzw M.Mka. kiedy pralka się pojawiła ze szkłem to patrzyłem jak na Bolka i Lolka w TV. Jeszcze programator się przekręcał to dodatkowa atrakcją.
Piotrze, uwielbiam słuchać historii z życia wziętych. Pięknie się tego słucha i można co nie co się ciekawego dowiedzieć. Pozdrawiam oraz życzę dużo zdrówka! :)
śuper film! na początku format miał być 15min, ale widze że tak dobrze sie Panu opowiada, że odcinki są coraz dłuższe. Wedlug mnie to na wielki plus bo wspaniale sie słucha tych historii i to jak Pan to opowiada też robi swoje :)
Jeju Hiobie dziękuję!! Będę wieczorem jechał ciężarówką i na głośnikach będę słuchał sobie Twojej historii Dziękuję Hiobie bardzo super się słucha tego naprawdę dobrze że nagrywasz tę serię jest superowa ❤❤❤❤❤!!!
Witaj. Ja dotarłem do USA w 87 roku a mieszkałem w Trenton przez dwa lata i moim wyborem i trafieniem był Ford mustang z początku 80 lat i służył mi przez cały okres pobytu bez awaryjnie. Pozdrawiam 👍
witam razem z małżonką oboje mamy po 45 lat i dwie można powiedzieć dorosłe córki i wielkiego psa .Oboje jesteśmy truckerami z pasji i od roku czasu mieszkamy na przedmieściach Chicago :) W tym wieku realizujemy marzenia i udało mi się kupić ( nowe ) wymarzone auto … także dla chcącego nic trudnego ale jak Hiob wspomniał trzeba mieć dobry zawód bo inaczej przesiedlenie w tym wieku traci sens
Mamy troche wspolnego razem! Moj SwPamieci ojciec tez jezdzil Zilem podczolgowa. Jezdzilem z nim jako dzieciak. Cos pieknego! Tez jestem z Krakowa. Tez przyjechalem do Stanow w 1981. (mialem 10 lat) Moj pierwszy samochod to 1984 Honda Civic Hatchback, 4 biegowy. Tez jezdze zawodowo. Znam ten bol kiedy sie spi po 3 lub 4 godziny, bo tez to przeszedlem. Pierwsza praca zaraz po slubie, NY - Kentucky dwa razy w tygodniu. Zjechalem na bok, zona spala w sleeperze. Nastawialem budzik w telefonie i zasnelem nastawiajac go. Dobrze ze mi telefon wypadl z reki i udezyl w stope, bo wlasnie mnie to obudzilo. Wtedy sie zorjentowalem ze nie zaciagnelem jeszcze chamulcow. :) Zjechali bysmy w las nawet nie wiedzial bym kiedy. :) Teraz jezdze wywrotkami w firmie budowlanej. Przesylam Ci pozdrowienia z polnocnego Connecticut!
Dziękuję za odpowiedź na pytanie dotyczące zwątpień. Nie ukrywam, że byłem Ciekawy Twojej odpowiedzi z uwagi na różnego rodzaju zwątpienia, które pojawiają się w moim życiu i przez to szukania sposobu na radzenie sobie z wieloma sprawami. Muszę przyznać, że dawno nie wyczekiwałem żadnego filmu na TH-cam tak jak aktualnie wyczekuję Twoich opowieści. Można posłuchać czegoś bardzo fajnego, uśmiechnąć się i naładować pozytywną energią. Pozdrawiam
Zawsze gdy wspominasz swoje początki jako kierowca w Polsce to wyobrażam sobie Ciebie jako Leszka z serialu Daleko od szosy gdy pojechał na Śląsk i tam zdawał zawodowe prawo jazdy 😁😊 Pozdrawiam serdecznie☺️
Cześć. Wyglądasz świetnie, bardzo zdrowo pozdrowienia z Gdańska dla całej rodzinki. Świetnie się tego słucha w drodze do pracy mam jakies 40 minut stania w korkach. Twoje lajwy pomogły mi mocno w nawróceniu
Dokładnie. Wygląda świetnie. I to w jaki sposób mówi, o wierze to coś fajnego. Szkoda, że w taki sam sposób większość księży katolickich nie jest wstanie mówić.
Panie Piotrze, wspaniała seria! Znam częściowo Twoje przygody bo śledzę od dziesięciu lat, ale mimo to i tak nie mogę się doczekać kolejnego odcinka. Bardzo dobrze się ogląda, a odcinki mogą być i dwa razy dłuższe! Pozdrawiam serdecznie.
Historia się rozkręca, dobry materiał na książkę. Fajnie że wspomniałeś te chore czasy PRL-u bo może nie wszyscy pamiętają. Ja pamiętam jak miałem około 10 lat i stałem z moją mamą w kolejce po śmietanę, jak otworzyli sklep i ten tłum ludzi ruszył to o mało mnie nie zgnietli i żeber nie połamali...
@@agresywnyjamnik3744 No nie wiem, według mnie stanie w kolejce po podstawowe produkty spożywcze jest chore. Stanem normalnym jest, że możesz pójść do jakiegoś sklepu ze spożywką i kupić to od ręki.
@@Piotr_G112 Też uważam że - jest chore. Jednak zauważ, kręcimy się ciągle około 80/81' i kolejnych lat kiedy już "komuna" "robiła wszystko żeby niczego nie było" ( za klasykiem gatunku Krzysztofem K.). Do rzeczy, jestem z tego pokolenia które pamięta jeszcze lata 60 (druga połowa) i 70'. A wtedy "sporo" było, i to takie zwykłe, normalne produkty których dziś nie uświadczysz w USA, ani nawet w "wolnej" Polsce ... TO było smaczne i 'zjadliwe" - nie takie jak dziś - pasza dla "ludzkiego bydła"!! W "wolnym świecie" tak spoglądają na populację ....
@@Piotr_G112 Chyba nie uważasz że zawsze tak było? Mam swoje lata i pamiętam sporo więcej, lata 60 czy 70. Było normalnie. A jakość była taka której nie ma na zachodzie i w USA!! Piszę ponownie, w skrócie gdyż poprzedni komentarz cenzura - "ubrała".
@@agresywnyjamnik3744nigdy w PRLu nie było normalnie, dokładnie pamiętam tamte czasy, mam więcej lat niż Piotr, a te bajki o tych wspaniałych „zdrowych” produktach spożywczych z PRLu to właśnie komunistyczna indoktrynacja
Panie Piotrze. Ma Pan niesamowity dar opowiadania. Miałem robić coś innego dziś wieczorem a słucham Pana jak dobrego audiobooka. Oglam Pana od pierwszych odcinków z maluszkiem. Pozdrawiam z Mazowsza 🙂
Kurcze już nie pamiętam ile, to lat jak trafiłem na Twój kanał Hiobie i pamiętam, że kiedyś każdy film oglądałem. Teraz nie ukrywam, że już tak czestotliwie nie zaglądam. Ale miło od czasu do czasu wrócić i posłuchać. Bo zawsze fajnie się słuchało, jak to mawiają mądrego zawsze miło posłuchać 😊pozdrawiam Piotrze z Wrocławia i życzę dużo zdrowia w tym złotym okresie życia.
Ja tam nie blokuję reklam - mam YT Premium (nie chwaląc się- głównie chodzi o możliwość słuchania różnych materiałów tak jak podcastów w pracy) - więc cieszę się, że TH-cam wrzuci Ci z tego jakiś grosik. A ja zabieram się do słuchania. Taki format 30-40 minut jest idealny wg mnie :) No i oczywiście łapka w górę - nie zapominam! Pozdrawiam!
Powiem ci Hiobie, że to jest jedna z moich ulubionych serii. Znam te opowieści, ale gdzieś albo mi umknęły szczegóły, albo ja nie wiem. No ale miło się słucha takich opowieści. Seria wydaje mi się jeszcze ciekawsza niż "Dzień z życia kierowcy" Było coś takiego z tego co pamiętam jeździłeś w firmie z czerwonymi Volvo. Bo też trzeba pamiętać, że czytając forum, np: Samochody Hioba. To tylko się patrzy o tam fajne. A tu jednak można sobie wyobrazić te wszystkie sytuacje. Choć szczerze też tak nostalgicznie do tego podchodzę. Dużo zdrówka dla całej rodziny :)
Hehe 38 min to nie Wojski grał jeszcze to echo grało...😂.A tak poważnie to oglądając Twój kanał on kilkunastu lat fajne posłuchać w jednym ciągu opowieści choć już się kiedyś przewijały w filmikach .
Też w '76r. pracowałem w Trans-bud Łódź jako referent d/s Obsł.Sam. i docierałem po placu Żuka i Ziły,benzyny i diesle.Jednemu podczas wygłupów na żwirze zerwałem most,porażka.Poszło w zużycie materiału.Takie były czasy i taki dostęp do motoryzacji.Pozdro.
Świetnie się słucha. Pamiętam jeszcze jako dziecko jak czekało się na live z trasy. Była okazja się nawet poznać na zlocie w Krakowie a nawet przejechać amerykańskim truckiem dzięki uprzejmości właściciela. Pozdrawiam i dużo zdrowia życzę ;).
Kurcze juz nie mogę się doczekać kolejnego odcinka. Wciąga a pomysł ze zdjęciami w tle ❤❤❤. Fajnie posłuchać o minionych latach i troszke posłuchać jak żyli nasi rodzice👍👍👍
4:35 jeśli chodzi i Ziły 130, to na Ukrainie wciąż są używane w ośrodkach nauki jazdy, a i przy pracy można je bardzo często spotkać- oczywiście te pracujące sztuki mają albo zamontowane instalacje gazowe, albo przeszczepione silniki
Dziękuję za odpowiedź na moje pytania w odcinku :) Również pracowałem za granicą (Anglia, Irlandia). W głównej mierze na początku lat 2000-nych. Były to wyjazdy wakacyjne aby zarobić na kolejny rok studiów (prace na prawdę różne). Szczególnie pamiętam rok 2004. To był rok w którym obywatele państw, które przystąpiły do UE masowo zaczęli wyjeżdżać na zachód Europy za chlebem. Ponieważ w moim przypadku nie był to pierwszy wyjazd, więc byłem już obeznany co i gdzie załatwić i znałem język angielski. Niestety szybko zauważyłem, że spora grupa Polaków szukała tylko kogoś, kto im coś załatwi (pracę, mieszkanie, konto w banku itp), a potem zapominali o nas którzy im pomagaliśmy. Wtedy trafili do mnie Litwini i Rumuni, którym też pomogłem. Przyznam, że z mini dogadywaliśmy się zawsze. Na większość Polaków niestety trzeba było uważać. Z takich mniej zabawnych sytuacji, pamiętam gdy Polak przyszedł pijany do pracy, drugi poszedł do supervisor'a żeby go podkablować. Z takich zabawnych - gdy Litwin przyszedł pijany, to jego koledzy wynieśli go za ręce i nogi za bramę zakładu zanim wszedł na halę. Wytłumaczyli mu, że straci pracę i pieniądze po które przyjechał. Supervisor otrzymał informację, że ten pan jest chory i dziś pracować nie będzie. Supervisor był zły ale widział co Litwini zrobili i docenił to, że zadbali o kolegę. W 2015 roku gdy byłem po raz ostatni w UK ale za to najdłużej, trafiłem wręcz na ludzi którzy sądzili, że jeżeli postawią mnie przed faktem, że nie mam gdzie spać, to wyciągną ode mnie każde pieniądze żebym wynajął od nich pokój. To był pierwszy dzień zaraz po przyjeździe a pracę i noclegi załatwiałem jeszcze w Polsce przez polską agencję w UK. Dzięki wcześniejszym znajomościom po prostu pojechałem do innej miejscowości, gdzie wszystko załatwiałem sobie już sam. Jak to wyglądało w USA? Czy Polacy pomagali sobie? Czy dzielili się swoją wiedzą z osobami które dopiero przyjechały? Czy może każdy radził sobie sam? Czy każdy, kto wyjeżdżał wtedy do stanów miał takiego "sponsora" (organizację, osobę prywatną), która opiekowała się i pomagała znaleźć mieszkanie, pracę? Na pewno nie można wrzucać wszystkich do jednego worka ale o czym słyszało się najczęściej o pomaganiu czy niestety o próbach oszukania? Choćby w "Kochaj albo rzuć" Polonia przedstawiona była raczej jako zgrani i chętni do pomocy (choć pewnie "zielone" też były w cenie za taką pomoc). Ale jak to wyglądało faktycznie?
Mały challange? Jak długo śledzicie losy Hioba i jak trafiliście na ten kanał? Ja tu wpadłem wiele lat temu jak Hiob szalał po ulicach Charlotte maluchem :) szukałem wtedy filmików w sprawie swapa większego silnika do 126p
Ja Hioba obserwuję od czasu kiedy sprowadził malucha do USA.
Od czasu programu "Na Osi..
Ja także od momentu pojawienia się Malucha.
Ja od momentu gdy trafiłem na film jak Hiob sprawdzał na hamowni swoje BMW czy ma 600 KM Będzie ponad 10 lat temu.
Ja od kiedy zaczął tuningować maluszka ;)
ten wąs to panu chyba towarzyszy przez całe zycie, wnioskuje to po widoku starych zdjęć :D
moi rodzice w Polsce w 1982 kupili fiata 126p. I cieszyli się jak dzieci. Ojciec zarejestrował jakieś komarki i inne motorki, żeby mieć kartki na benzynę i jak je wykupował to wlewał do takiej dużej platykowej beczki, którą trzymał w garażu (garaż w jednej bryle z domem - niezłe zagrożenie pożarowe ...). Ale jeździliśmy na super wycieczki co weekend (z kanistrem benzyny dodatkowym, bo na stacjach nie często benzyna była). W sumie fajne czasy. Ale jak oglądaliśmy amerykańskie filmy, to ojciec nam mówił, wy będziecie kiedyś pewnie mogli iść do takiego sklepu jak super sam i kupić sobie samochód (ten maluch to był płacony lata jeszcze wcześniej przez niego i jak przyszła pora to go "dostał"). Dzisiaj jeżdżę sobie i nowymi i używanymi samochodami, ale tego malucha pamiętam najfajniej. Wcześniej jeszcze był trabant (taki mercedes z DDR), ale sprzedali go jak dom budowali (kupili nowego i sprzedali rocznego za kilku krotną przebitkę. Przeskok nastąpił w latach 90 XXw. Napływ zachodniej motoryzacji to było coś. Dzisiaj już w Polsce jest fajnie. Można sobie kupić fajny samochód, nowy, czy tam trochę używany, ale dobra marka "premium" jest dostępna dla zwykłego śmiertelnika i dzisiaj samochód to już bardziej długopis (nie piszę tu o super samochodach). Ale dane mi też było jeździć i ferrari i lamborghini (po 20 minut każdym na torze w Kielcach) i niestety dzisiaj jadąc sobie nawet nowym bmw, czy vw czuje się, że jest tam znowu coś niedoścignionego i w związku z czym kupiłem sobie porsche używane, ale jak szybko kupiłem to na szczęście bez straty sprzedałem. Marki super samochodów finansowo nie są dla mnie ..... sama cena tarcz hamulcowych to robi wrażenie.....
Miałem 14/16 lat i oglądałem Pana transmisje na żywo z tras ciężarówka, dziś mam 28 lat i sam śmigam po Europie. Dzięki Hiob!
Ameryka dzisaj to juz nie to samo co kiedys, to jej zmierzch
Nareście historia życia normalnego człowieka ❤
Kurcze ale przyjemnie się słucha takich opowieści
Ale bajki, masz wyobraznie
Miałem w PL swoją ciężarówkę (6lat), Covid i wojna dokonały zniszczeń w całej branży, sprzedałem. Wtedy sobie uświadomiłem że przegapiłem dużo z dzieciństwa starszego dziecka i cały okres od urodzenia do sprzedaży auta młodszego dziecka. Kokosów się nie dorobiłem - żeby przetrwać kryzysy prawie wszystkie oszczędności utopiłem w firmie która i tak upadła. Byłem wściekły i miałem pretensje do siebie jak i do całego świata. Teraz nie wykonuje już tego zawodu jestem szczęśliwy że spędzam czas z dziećmi i żoną. Jednak do tego zawodu trzeba mieć predyspozycje - po mimo tego że jestem raczej dobrym kierowcą ja takich predyspozycji nie mam.
Im dalej się ogląda tym bardziej wciąga. Czekamy na więcej.=)
Bardzo przyjemnie się Pana słucha.
Panie Piotrze, miło Pana się słucha. Pana opowieści są wciągające. Dużo Zdrowia Panu życzę.
Witam! Pierwszy raz trafiam na Pana kanał i jestem w szoku jak sympatycznym a zarazem skromnym jest Pan człowiekiem. Ameryka to moje niedoścignione marzenie, ale wiek już nie ten.
Mniej więcej w tym samym okresie wyjechał tam członek mojej rodziny. Jak wspominał gotował duży gar gęstej zupy na tydzień tylko po to aby codziennie dodawać do niej wody aby dało się ją zjeść.
Dobrze mowisz o tym staniu, ja tak stałam za dywanem
Jak ten czas leci szanowny panie . Robilem male porządki w elektronice i co znalazłem 2 stare twarde dyski i o dziwo ruszyły po 16 - 17 latach na strychu. Po małych problemach i po odpaleniu systemu , a raczej po uruchomieniu tamtych systemow operacyjnych ,znalazłem sporo filmów zapisanych choc nie każdy dało sie odzyskać .Mimo to uzbierało sie troche ich .Fajne jest to że miałem pana zapisanego w ulubionych od 2006 roku .Teraz jak patrze na te filmy i ich jakośc i ilośc to uzbierało sie ich 460 do teraz . Miło jest pana spotykac przed taki szmat czasu
Ciekawe wspomnienia samochodowe podzielę się trochę swoimi ,mój pierwszy samochód w USA to był Chevy Corvair, kupiłem go za $100 pojeździłem dwa miesiące , silnik się zatarł , nie było mnie stać na odholowanie a więc odkręciłem tablice rejestracyjne i blaszkę z numerem vin i zostawiłem go na ulicy , a mieszkałem na Manhattanie , drugi był VW garbus z przerdzewiałą podłogą i bez biegu wstecznego, parkowanie na ulicy poprzez wpychanie ,, potem były 68 Dodge Cuda , 69 Camaro , Mercury Capri , cztery Saab 900 , jeden był convertible , dwa Volvo , trzy Audi , , Nissan, Toyota, dwa ostanie to Hondy, jestem w stanach od 1973 roku, pozdrowienia ,,
czyli nie jeździsz amerykańskimi karami....
Wpadłem na jeden film, obejrzałem już 8 😄 Panie Hiobie, cieszę się że Panu się powiodło w USA, pozdrowienia z Opola dla Pana i małżonki 🥰
Ja pamiętam że się uśmiałem z serii "jak nie naprawiać maluszka"
Ja zrobilem prawo jazdy chodzac do zawodowki (a pozniej do technikum) samochodowej i jezdzilismy Fiatem 125 p oraz Starem 28. Na samochody osobowe prawko dostalem, a na ciezarowe mimo zdania wszystkich egzaminow nie. Powiedzieli mi w urzedzie, ze jestem za mlody i egzamin bede musial zdawac jeszcze raz za rok.
Takie to byly uroki naszej kochanej i upierdliwej Polski. Przekichane sie urodzic w grudniu- zawsze za mlody.
Tylko czemu mnie do tego egzaminu dopuscili?
To byl jeden z powodow, ze w Polsce nie mieszkam i nikt mi takich farmazonow nie odwala, A bylo tego typu sytuacji duzo wiecej.
Inż. Witold Rychter , był moim sąsiadem. Niesamowity facet. Zmarł w 1984 roku.
Dziękuję za wspomnienia , oglądam z rozrzewnieniem bo mam podobną przeszłość - w 1981 przyjazd na wizie turystycznej do San Diego , pierwsze nowe auto 1983 Mazda GLC za 5000 , pierwszy dom kupiony w 1986 . Niestety nie miałem przy sobie oddanej kochającej kobiety ,rozwody zniszczyły wszystko i 1991 wróciłem do Polski .Córki i wnuczki są w San Diego i często się widzimy. Jestem rocznik 1958 . Serdecznie pozdrawiam z Kołobrzegu i życzę zdrowia i udanych tras !!!
Panie Jacku jest Pan również odważnym człowiekiem.wszystkiego dobrego👍
Świetny człowiek kawał historii i zrealizowany American Dream sam pracuje jako kierowca po Europie chociaż to marzenie spełniłem dopiero po 40 roku życia pozdrawiam zdrowia życzę 😊
Jeżeli w radiu ogłaszali że będzie w sklepie chleb to musiałeś wiedzieć że to najwyższa pora aby wyjeżdżać.
Hiob odkrył w sobie gwiazdę😁ma parcie na szkło i jak widać nie waha się go użyć🤣
"Samochody od A do Z" piękna książka ale w 1978 roku kupno takiej książki nie było proste. Takie książki znikały w księgarni w 5 minut (pod ladę) i oferowane były swoim klientom
lub znajomym. Pracowałem przy księgarni i wyskakiwałem z pracy aby kupić Encyklopedię z 50 razy i NIC , nigdy jej nie było. Znikała jak ufo....
Warto do filmu dodać podział, w którym momencie kończy się Q&A, a kiedy zaczyna się dalsza opowieść Twojej historii życiowej.
Rok czy dwa wyskoczył mi on lubię jego słuchać on mój rocznik ja od małego chciałem by c kierowca i byłem całe życie tylko skończyłem 18tke kocham prowadzić duże pojazdy
Bardzo dziękuję za szczerą i szalenie interesujące historie z emigracji, grzegorz
Pamiętam ten prl😂 jestem rocznik 80.jedno z pierwszych wspomnień to jak po nocy czekałem z rodzicami na pralkę automatyczna do prania czechoslowacki temat. To było właśnie tzw M.Mka. kiedy pralka się pojawiła ze szkłem to patrzyłem jak na Bolka i Lolka w TV. Jeszcze programator się przekręcał to dodatkowa atrakcją.
Fajne książki - tnx🇵🇱.
Dziękuję za ciekawe wspomnienia i pozdrawiam.❤
Dziękuję za te wartościowe wspomnienia.
Nieśmiało przypominam o przepisie na suszoną wołowinę 🤤
Bardzo lubię Pana słuchać😊👍
Piotrze, uwielbiam słuchać historii z życia wziętych. Pięknie się tego słucha i można co nie co się ciekawego dowiedzieć. Pozdrawiam oraz życzę dużo zdrówka! :)
śuper film! na początku format miał być 15min, ale widze że tak dobrze sie Panu opowiada, że odcinki są coraz dłuższe. Wedlug mnie to na wielki plus bo wspaniale sie słucha tych historii i to jak Pan to opowiada też robi swoje :)
Słucham jak dobrego audiobooka. Pozdrawiam
Jeju Hiobie dziękuję!! Będę wieczorem jechał ciężarówką i na głośnikach będę słuchał sobie Twojej historii
Dziękuję Hiobie bardzo super się słucha tego naprawdę dobrze że nagrywasz tę serię jest superowa ❤❤❤❤❤!!!
obejrzałem wszystkie odcinki i teraz oglądam po raz kolejny. Kawał historii 40 lat ale za to teraz zasłużony odpoczynek.
Jaki piękny młodzieniec na miniaturce. Jak malowany.
Jubilat jest dalej i funkcjonuje
Witaj. Ja dotarłem do USA w 87 roku a mieszkałem w Trenton przez dwa lata i moim wyborem i trafieniem był Ford mustang z początku 80 lat i służył mi przez cały okres pobytu bez awaryjnie. Pozdrawiam 👍
Wielki szacunek i uznanie za TROK a nie trak
witam
razem z małżonką oboje mamy po 45 lat i dwie można powiedzieć dorosłe córki i wielkiego psa .Oboje jesteśmy truckerami z pasji i od roku czasu mieszkamy na przedmieściach Chicago :) W tym wieku realizujemy marzenia i udało mi się kupić ( nowe ) wymarzone auto … także dla chcącego nic trudnego ale jak Hiob wspomniał
trzeba mieć dobry zawód bo inaczej przesiedlenie w tym wieku traci sens
Niby wszystko to wiem z Twoich live , ale słucham z uśmiechem na twarzy .
Mamy troche wspolnego razem! Moj SwPamieci ojciec tez jezdzil Zilem podczolgowa. Jezdzilem z nim jako dzieciak. Cos pieknego! Tez jestem z Krakowa. Tez przyjechalem do Stanow w 1981. (mialem 10 lat) Moj pierwszy samochod to 1984 Honda Civic Hatchback, 4 biegowy. Tez jezdze zawodowo. Znam ten bol kiedy sie spi po 3 lub 4 godziny, bo tez to przeszedlem. Pierwsza praca zaraz po slubie, NY - Kentucky dwa razy w tygodniu. Zjechalem na bok, zona spala w sleeperze. Nastawialem budzik w telefonie i zasnelem nastawiajac go. Dobrze ze mi telefon wypadl z reki i udezyl w stope, bo wlasnie mnie to obudzilo. Wtedy sie zorjentowalem ze nie zaciagnelem jeszcze chamulcow. :) Zjechali bysmy w las nawet nie wiedzial bym kiedy. :) Teraz jezdze wywrotkami w firmie budowlanej. Przesylam Ci pozdrowienia z polnocnego Connecticut!
Dziękuję za odpowiedź na pytanie dotyczące zwątpień. Nie ukrywam, że byłem Ciekawy Twojej odpowiedzi z uwagi na różnego rodzaju zwątpienia, które pojawiają się w moim życiu i przez to szukania sposobu na radzenie sobie z wieloma sprawami.
Muszę przyznać, że dawno nie wyczekiwałem żadnego filmu na TH-cam tak jak aktualnie wyczekuję Twoich opowieści. Można posłuchać czegoś bardzo fajnego, uśmiechnąć się i naładować pozytywną energią.
Pozdrawiam
Wspaniała historia (nie)zwykłego człowieka. Podobają mi się te wątki i dodatkowe historie które się pojawiają w tych opowieściach.
Bardzo dziękuję za ciekawą historię opowiedzianą z nutką humoru. Pozdrawiam i życzę Błogosławieństwa Bożego!
Super jest pan gosc. Bardzo lubię słuchać pana opowiadań . Tez jestem w USA 30 lat pozdrawiam
Super🎉
Zawsze gdy wspominasz swoje początki jako kierowca w Polsce to wyobrażam sobie Ciebie jako Leszka z serialu Daleko od szosy gdy pojechał na Śląsk i tam zdawał zawodowe prawo jazdy 😁😊
Pozdrawiam serdecznie☺️
No, tak pamiętam taki serial z lat 70'!
Oglądam Truckera Hioba od czasu czerwonego maluszka i M3
Cześć. Wyglądasz świetnie, bardzo zdrowo pozdrowienia z Gdańska dla całej rodzinki. Świetnie się tego słucha w drodze do pracy mam jakies 40 minut stania w korkach. Twoje lajwy pomogły mi mocno w nawróceniu
Dokładnie. Wygląda świetnie. I to w jaki sposób mówi, o wierze to coś fajnego. Szkoda, że w taki sam sposób większość księży katolickich nie jest wstanie mówić.
Panie Piotrze, wspaniała seria! Znam częściowo Twoje przygody bo śledzę od dziesięciu lat, ale mimo to i tak nie mogę się doczekać kolejnego odcinka. Bardzo dobrze się ogląda, a odcinki mogą być i dwa razy dłuższe! Pozdrawiam serdecznie.
Historia się rozkręca, dobry materiał na książkę. Fajnie że wspomniałeś te chore czasy PRL-u bo może nie wszyscy pamiętają. Ja pamiętam jak miałem około 10 lat i stałem z moją mamą w kolejce po śmietanę, jak otworzyli sklep i ten tłum ludzi ruszył to o mało mnie nie zgnietli i żeber nie połamali...
"Fajnie że wspomniałeś te chore czasy PRL-u bo może nie wszyscy pamiętają." Myślę (sobie) że chory to ty jesteś, albo zindoktrynowany ...
@@agresywnyjamnik3744 No nie wiem, według mnie stanie w kolejce po podstawowe produkty spożywcze jest chore. Stanem normalnym jest, że możesz pójść do jakiegoś sklepu ze spożywką i kupić to od ręki.
@@Piotr_G112 Też uważam że - jest chore. Jednak zauważ, kręcimy się ciągle około 80/81' i kolejnych lat kiedy już "komuna" "robiła wszystko żeby niczego nie było" ( za klasykiem gatunku Krzysztofem K.). Do rzeczy, jestem z tego pokolenia które pamięta jeszcze lata 60 (druga połowa) i 70'. A wtedy "sporo" było, i to takie zwykłe, normalne produkty których dziś nie uświadczysz w USA, ani nawet w "wolnej" Polsce ... TO było smaczne i 'zjadliwe" - nie takie jak dziś - pasza dla "ludzkiego bydła"!! W "wolnym świecie" tak spoglądają na populację ....
@@Piotr_G112 Chyba nie uważasz że zawsze tak było? Mam swoje lata i pamiętam sporo więcej, lata 60 czy 70. Było normalnie. A jakość była taka której nie ma na zachodzie i w USA!! Piszę ponownie, w skrócie gdyż poprzedni komentarz cenzura - "ubrała".
@@agresywnyjamnik3744nigdy w PRLu nie było normalnie, dokładnie pamiętam tamte czasy, mam więcej lat niż Piotr, a te bajki o tych wspaniałych „zdrowych” produktach spożywczych z PRLu to właśnie komunistyczna indoktrynacja
Komentarz dla zasięgu można zaczynać oglądanie
Bardzo fajne samochody, szkoda że z wadami. Bo fajnie się takimi toczyć w tamtych czasach po ameryce
Bardzo dobrze się tego slucha..
Kawał historii..
Pozdrawiam
To moja książka! tak oglądałem, oglądam... oczy przecieram... Hiob gustuje w tej samej literaturze 😁
Panie Piotrze. Ma Pan niesamowity dar opowiadania. Miałem robić coś innego dziś wieczorem a słucham Pana jak dobrego audiobooka. Oglam Pana od pierwszych odcinków z maluszkiem. Pozdrawiam z Mazowsza 🙂
Kurcze już nie pamiętam ile, to lat jak trafiłem na Twój kanał Hiobie i pamiętam, że kiedyś każdy film oglądałem. Teraz nie ukrywam, że już tak czestotliwie nie zaglądam. Ale miło od czasu do czasu wrócić i posłuchać. Bo zawsze fajnie się słuchało, jak to mawiają mądrego zawsze miło posłuchać 😊pozdrawiam Piotrze z Wrocławia i życzę dużo zdrowia w tym złotym okresie życia.
Ja tam nie blokuję reklam - mam YT Premium (nie chwaląc się- głównie chodzi o możliwość słuchania różnych materiałów tak jak podcastów w pracy) - więc cieszę się, że TH-cam wrzuci Ci z tego jakiś grosik. A ja zabieram się do słuchania. Taki format 30-40 minut jest idealny wg mnie :) No i oczywiście łapka w górę - nie zapominam! Pozdrawiam!
Dziękujemy, czekamy z niecierpliwością na kontynuację historii.
Łapka w górę i oglądamy…pozdrawiam.
Fajna seria z tego wyszła. Milo posłuchać. Pozdrawiam
Bardzo fajne filmy Hiobie,ciekawe rzeczy opowiadasz o swoim życiu.Fajnie posłuchać czegoś normalnego,w tych zaśmieconych mediach 😉
Zabieram się za oglądanie powiem szczerze wciągnąłem się. Pozdrawiam serdecznie
Kolejny świetny odcinek. Pozdrawiam z Limerick Dużo zdrowia Panu życzę i czekam na kolejne odcinki.
Witold Rychter a nie Wiktor Rychter :) To taka drobna uwaga. Pozdrawiam
Swietna ta Wasza historia, fajnie to wszystko się po kolei układało
Super Hiobie! Czekamy na kolejne odcinki aż dojdziemy do roku bieżącego w Twojej opowieści. Pozdrawiam z Texasu!
Powiem ci Hiobie, że to jest jedna z moich ulubionych serii. Znam te opowieści, ale gdzieś albo mi umknęły szczegóły, albo ja nie wiem. No ale miło się słucha takich opowieści. Seria wydaje mi się jeszcze ciekawsza niż "Dzień z życia kierowcy" Było coś takiego z tego co pamiętam jeździłeś w firmie z czerwonymi Volvo. Bo też trzeba pamiętać, że czytając forum, np: Samochody Hioba. To tylko się patrzy o tam fajne. A tu jednak można sobie wyobrazić te wszystkie sytuacje. Choć szczerze też tak nostalgicznie do tego podchodzę. Dużo zdrówka dla całej rodziny :)
Mega seria, zostawiam komentarz dla zasięgów , z więcej niż 5 słowami 😉
Piękny katalog!
Dobry gaduła jesteś fajnie posłuchać
Super seria. Życie w "pigułce" miło się słucha 👍
Super filmiki.
Pozdrawiam serdecznie
Super super super super historia, i dla pewności jeszcze jedno słowo :)
Hehe 38 min to nie Wojski grał jeszcze to echo grało...😂.A tak poważnie to oglądając Twój kanał on kilkunastu lat fajne posłuchać w jednym ciągu opowieści choć już się kiedyś przewijały w filmikach .
Taki swap to może być całkiem dobry pomysł .
Super te wspomnienia !:):)
A ja dalej maluje i słucham 😊 ps. Świetne odcinki!
Też w '76r. pracowałem w Trans-bud Łódź jako referent d/s Obsł.Sam. i docierałem po placu Żuka i Ziły,benzyny i diesle.Jednemu podczas wygłupów na żwirze zerwałem most,porażka.Poszło w zużycie materiału.Takie były czasy i taki dostęp do motoryzacji.Pozdro.
Super opowieść czuje ze trochę będzie tych odcinków ❤
Witaj Hiobie, slucham Ciebie jako podcast, tez jezdze dużymi, i w trasie umila mi to czas
Dobrze sie słucha pana ja też jestem kierowcą ale w EU
Pozdrawiam
Świetnie się słucha. Pamiętam jeszcze jako dziecko jak czekało się na live z trasy. Była okazja się nawet poznać na zlocie w Krakowie a nawet przejechać amerykańskim truckiem dzięki uprzejmości właściciela. Pozdrawiam i dużo zdrowia życzę ;).
Dawne czasy, szkoda, że już tych zlotów nie ma.
Kurcze juz nie mogę się doczekać kolejnego odcinka. Wciąga a pomysł ze zdjęciami w tle ❤❤❤. Fajnie posłuchać o minionych latach i troszke posłuchać jak żyli nasi rodzice👍👍👍
witam super kanalik
podoba mi się ,proszę o więcej
Super
4:35 jeśli chodzi i Ziły 130, to na Ukrainie wciąż są używane w ośrodkach nauki jazdy, a i przy pracy można je bardzo często spotkać- oczywiście te pracujące sztuki mają albo zamontowane instalacje gazowe, albo przeszczepione silniki
Ciekawie się słucha ,czekamy na kolejny odcinek
Bardzo ciekawe wspomnienia 👍👍
Bardzo ciekawy film, prawdziwe historie są najlepsze 😀
Dziękuję za odpowiedź na moje pytania w odcinku :)
Również pracowałem za granicą (Anglia, Irlandia). W głównej mierze na początku lat 2000-nych. Były to wyjazdy wakacyjne aby zarobić na kolejny rok studiów (prace na prawdę różne). Szczególnie pamiętam rok 2004. To był rok w którym obywatele państw, które przystąpiły do UE masowo zaczęli wyjeżdżać na zachód Europy za chlebem. Ponieważ w moim przypadku nie był to pierwszy wyjazd, więc byłem już obeznany co i gdzie załatwić i znałem język angielski.
Niestety szybko zauważyłem, że spora grupa Polaków szukała tylko kogoś, kto im coś załatwi (pracę, mieszkanie, konto w banku itp), a potem zapominali o nas którzy im pomagaliśmy.
Wtedy trafili do mnie Litwini i Rumuni, którym też pomogłem. Przyznam, że z mini dogadywaliśmy się zawsze. Na większość Polaków niestety trzeba było uważać.
Z takich mniej zabawnych sytuacji, pamiętam gdy Polak przyszedł pijany do pracy, drugi poszedł do supervisor'a żeby go podkablować. Z takich zabawnych - gdy Litwin przyszedł pijany, to jego koledzy wynieśli go za ręce i nogi za bramę zakładu zanim wszedł na halę. Wytłumaczyli mu, że straci pracę i pieniądze po które przyjechał. Supervisor otrzymał informację, że ten pan jest chory i dziś pracować nie będzie. Supervisor był zły ale widział co Litwini zrobili i docenił to, że zadbali o kolegę.
W 2015 roku gdy byłem po raz ostatni w UK ale za to najdłużej, trafiłem wręcz na ludzi którzy sądzili, że jeżeli postawią mnie przed faktem, że nie mam gdzie spać, to wyciągną ode mnie każde pieniądze żebym wynajął od nich pokój. To był pierwszy dzień zaraz po przyjeździe a pracę i noclegi załatwiałem jeszcze w Polsce przez polską agencję w UK. Dzięki wcześniejszym znajomościom po prostu pojechałem do innej miejscowości, gdzie wszystko załatwiałem sobie już sam.
Jak to wyglądało w USA?
Czy Polacy pomagali sobie? Czy dzielili się swoją wiedzą z osobami które dopiero przyjechały? Czy może każdy radził sobie sam?
Czy każdy, kto wyjeżdżał wtedy do stanów miał takiego "sponsora" (organizację, osobę prywatną), która opiekowała się i pomagała znaleźć mieszkanie, pracę?
Na pewno nie można wrzucać wszystkich do jednego worka ale o czym słyszało się najczęściej o pomaganiu czy niestety o próbach oszukania?
Choćby w "Kochaj albo rzuć" Polonia przedstawiona była raczej jako zgrani i chętni do pomocy (choć pewnie "zielone" też były w cenie za taką pomoc). Ale jak to wyglądało faktycznie?
Smutne, że Polak Polakowi wilkiem
Tyle razy to słyszałem a kiedyś i czytałem ale nadal super się tego słucha ❤️
Super się słucha. Bardzo lubię, gdy popadasz w dygresje. 😁
Z tym to nigdy nie ma problemu. Gorzej jest, gdy zapominam skąd w tę dygresję wpadłem. :D
Mieszkam w New Jersej.Drogo na pewno,domy rozne,zalezy w jakim miejscu,czasem jak baraki,czasem jak palac.