Emile Verhaeren De uittocht

In het voorlaatste gedicht van de bundel “Les campagnes hallucinées” (1893) beschrijft Emile Verhaeren ‘Le départ’, de uittocht van verarmde plattelanders die hun dorpen en hoeven achter zich laten en hun heil zoeken in de steden, die hun tentakels steeds verder over het land uitstrekken. Het einde van het gedicht maakt dan ook de verbinding met de volgende bundel van Verhaeren “Les villes tentaculaires” (1895), dat met “Les campagnes hallucinées” een tweeluik vormt. Het gedicht, dat ik lees in de vertaling van Stefaan van den Bremt, doet mij onweerstaanbaar denken aan het middenpaneel ‘De laatste blik’ van het drieluik “De landverhuizers” uit 1896 van Eugène Laermans, een schilderij dat te zien is in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten te Antwerpen