Ητα θελε ναν αναστεναγμος νανε πονος τζε δακρυ Η αγαπη να υπαρχει τζε τα χρονια να περνουν σαν το θεαιφη Εχαιρετσμους που κυπρο κοπελια μου, αιτεςςςςςςς
Πάλι βοριάς εφύσηξε και γκρέμισε τα όλα τα όνειρα που κάναμε Ανωγειανή μου βιόλα Σαν τη πυξίδα μπιστικά θέλω να μ'αγαπήσεις που δείχνει πάντα το βοριά ως κι αν τηνε γυρίσεις Όλη η ζωή μου ένας καημός κι η αγάπη σου ένα δάκρυ που μόνιμα αισθάνομαι στων αμαθιώ την άκρη Χαθήκανε τα όνειρα σ'αυτή την καταιγίδα κι ας είχα και στα χέρια μου τσ'αγάπης την πυξίδα Βαρέθηκα με τη βροχή να στέκω στην τοιχίδα μέχρι που μου την ξέπλυνε η ύστερνη μου ελπίδα Βαρέθηκα με τη βροχή να στέκω στο μπαλκόνι να περιμένω να σε ιδώ και να μην ξημερώνει Βρέχει ο Θεός και βρέχομαι δεν έχω που να μείνω βάλε με στα καλάκια σου απόψε να ξωμείνω Βρέχει ο Θεός και βρέχομαι μ'αυτό δεν έναι πράμα εδώ 'ναι που δεν σε θωρώ κι είναι η ζωή μου δράμα Πολλές φορές ορκίστηκα να μην ξαναγαπήσω μα σ'είδα και σ'αγάπησα και τσ'όρκους παίρνω πίσω Καρδιά μου που 'σουν λεύτερη ποιος σου 'πε ν'αγαπήσεις κι απού σου 'ρθε βασίλισσα σκλάβα να καταντήσεις Όταν με αφοσίωση τον κόσμο ροζονάρω σκέφτομαι η τα έτερα και πίσω γή θα πάρω Ψεύτη ντουνιά γενή ντουνιά κι ίντα να πω για σένα απού δεν είναι μια ή δυο που τα 'χομε κομμένα Εσκέφτηκα να σ'αρνηθώ μα η καρδιά μαλώνει και κάνει αυτή το κέφι τζη και το κορμί πλερώνει Αφού η καρδιά σου δεν πονεί τα μάθια σου δεν κλαίνε θα πάψουν και τα χείλια σου για μένα πια να λένε Η μοίρα μου μου φώνιαξε 'πο μακρινό κομμάτι γύρισε πίσω κι έπεσες σε λάθος μονοποτάμι Δεν έχει ο χωρισμός γιατρεία γιαγύρει δε γιαγύρει έτσι κι αλλιώς τα βάσανα τα 'χει κιανείς παρτίρει Για μια βραδιά που ξώμεινα μέσα στην αγκαλιά σου ξημέρωσε και τα 'θελες μονά-ζυγά δικά σου Δεν την αφήνω την χαρά κοντά να πλησιάσει γιατί 'χει η άγνοια η καρδιά μην μου τη ξελουριάσει Επήρες μου τονε το νου πάρε με σκιας και μένα για δε με θέλει κουζουλό η μάνα που με γέννα Εφόσον τα κατάφερες και πήρες το μυαλό μου πάρε με και τ'άλλο μου κορμί δεν είναι πια δικό μου Μιαν εποχή για να σε ιδώ έκανα τον σταυρό μου εδά το Θειό παρακαλώ να μην σε βλέπω μπρος μου Μιαν εποχή σ'αγάπουνα μα εδά άνε με ρωτήξεις είμαι καλά και γίνομαι κακά σαν μου παντίξεις Μιας περασμενής εποχής υπόσχεση θυμήσου που μου 'λεγες και στο βουνό μπορώ να ζω μαζί σου Τση θάλασσας τα κύματα αν θέλω σταματούνε αλλά να γιάνω δεν μπορώ πληγές που με πονούνε Ποιο είναι αυτό το ριζικό αυτό που λένε μοίρα να πάω να παραπονεθώ για τσι καημούς που πήρα
Μπράβο ρε παιδιά για το βίντεο!!!!Νικηφόρο άρχοντα χίλια χρόνια να ζήσεις!!!
FavrianaMonofatsi I agree with you :)
Γειά σου Νικηφόρε ημίθεε, με την παρέα σου. Γειά σου Γιαλάφτη.
Ητα θελε ναν αναστεναγμος
νανε πονος τζε δακρυ
Η αγαπη να υπαρχει τζε
τα χρονια να περνουν σαν το θεαιφη
Εχαιρετσμους που κυπρο κοπελια μου, αιτεςςςςςςς
Πάλι βοριάς εφύσηξε
και γκρέμισε τα όλα
τα όνειρα που κάναμε
Ανωγειανή μου βιόλα
Σαν τη πυξίδα μπιστικά
θέλω να μ'αγαπήσεις
που δείχνει πάντα το βοριά
ως κι αν τηνε γυρίσεις
Όλη η ζωή μου ένας καημός
κι η αγάπη σου ένα δάκρυ
που μόνιμα αισθάνομαι
στων αμαθιώ την άκρη
Χαθήκανε τα όνειρα
σ'αυτή την καταιγίδα
κι ας είχα και στα χέρια μου
τσ'αγάπης την πυξίδα
Βαρέθηκα με τη βροχή
να στέκω στην τοιχίδα
μέχρι που μου την ξέπλυνε
η ύστερνη μου ελπίδα
Βαρέθηκα με τη βροχή
να στέκω στο μπαλκόνι
να περιμένω να σε ιδώ
και να μην ξημερώνει
Βρέχει ο Θεός και βρέχομαι
δεν έχω που να μείνω
βάλε με στα καλάκια σου
απόψε να ξωμείνω
Βρέχει ο Θεός και βρέχομαι
μ'αυτό δεν έναι πράμα
εδώ 'ναι που δεν σε θωρώ
κι είναι η ζωή μου δράμα
Πολλές φορές ορκίστηκα
να μην ξαναγαπήσω
μα σ'είδα και σ'αγάπησα
και τσ'όρκους παίρνω πίσω
Καρδιά μου που 'σουν λεύτερη
ποιος σου 'πε ν'αγαπήσεις
κι απού σου 'ρθε βασίλισσα
σκλάβα να καταντήσεις
Όταν με αφοσίωση
τον κόσμο ροζονάρω
σκέφτομαι η τα έτερα
και πίσω γή θα πάρω
Ψεύτη ντουνιά γενή ντουνιά
κι ίντα να πω για σένα
απού δεν είναι μια ή δυο
που τα 'χομε κομμένα
Εσκέφτηκα να σ'αρνηθώ
μα η καρδιά μαλώνει
και κάνει αυτή το κέφι τζη
και το κορμί πλερώνει
Αφού η καρδιά σου δεν πονεί
τα μάθια σου δεν κλαίνε
θα πάψουν και τα χείλια σου
για μένα πια να λένε
Η μοίρα μου μου φώνιαξε
'πο μακρινό κομμάτι
γύρισε πίσω κι έπεσες
σε λάθος μονοποτάμι
Δεν έχει ο χωρισμός γιατρεία
γιαγύρει δε γιαγύρει
έτσι κι αλλιώς τα βάσανα
τα 'χει κιανείς παρτίρει
Για μια βραδιά που ξώμεινα
μέσα στην αγκαλιά σου
ξημέρωσε και τα 'θελες
μονά-ζυγά δικά σου
Δεν την αφήνω την χαρά
κοντά να πλησιάσει
γιατί 'χει η άγνοια η καρδιά
μην μου τη ξελουριάσει
Επήρες μου τονε το νου
πάρε με σκιας και μένα
για δε με θέλει κουζουλό
η μάνα που με γέννα
Εφόσον τα κατάφερες
και πήρες το μυαλό μου
πάρε με και τ'άλλο μου κορμί
δεν είναι πια δικό μου
Μιαν εποχή για να σε ιδώ
έκανα τον σταυρό μου
εδά το Θειό παρακαλώ
να μην σε βλέπω μπρος μου
Μιαν εποχή σ'αγάπουνα
μα εδά άνε με ρωτήξεις
είμαι καλά και γίνομαι
κακά σαν μου παντίξεις
Μιας περασμενής εποχής
υπόσχεση θυμήσου
που μου 'λεγες και στο βουνό
μπορώ να ζω μαζί σου
Τση θάλασσας τα κύματα
αν θέλω σταματούνε
αλλά να γιάνω δεν μπορώ
πληγές που με πονούνε
Ποιο είναι αυτό το ριζικό
αυτό που λένε μοίρα
να πάω να παραπονεθώ
για τσι καημούς που πήρα
ΑΕΡΑΚΗΣ
νεοι.και.ωρεοι.αρε.χρονε.ανηκητε.ολα.τα.καταληεις
Γεια σου αρχοντα!!!
Τέλειο
.......good stuff .....where's that Crete?
Yes
Δυο μεγάλες μορφές
γεια σου πολιο γεια σου γιαλαφτη
Αερακης.γιαλαυτης.αετη.τση.κρητης
Γεια σου λεβέντη άνθρωπε
Ποια χρονολογία ειναι;
Από την εξωτερική εμφάνιση του Νικηφόρου
Αεράκη πρέπει να ναι πριν τουλάχιστον 20 χρόνια!