Ποτέ δεν ένιωσα χαρά το πόνο δεν αντέχω μα πως να δώσω αλλού χαρά όταν εγώ δεν έχω Ζωή με το χαμόγελο να ζήσω δε μου μένει χαρά σ'αυτούς που αγαπηθούν κι ο γεις τον άλλο θέλει Στο μεσοστράτι τση ζωής είμαι χωρίς ελπίδα από ερωτικό καημό εχάθηκα και πήγα Ζωή μ'ελπίδες δε τη ζω καλλιά ζωή θα χάσω στον κάτω κόσμο έχει ο Θεός το γέλιο να χορτάσω Σ'ορκίζομαι πως σ'αγαπώ στη μάνα που με γέννα γι'αυτό και σε παρακαλώ μην παίξεις με τα μένα Αφού δεν ήσουν ικανή έρωντα να τηρήσεις δεν ήπρεπε που την αρχή καθόλου ν'αγαπήσεις Βιόλα που σε μεγάλωσα με τω μαθιώ μου δάκρυα εγώ περίμενα αθούς κι εσύ πετάς αγκάθια Όταν η βιόλα μαραθεί και χάσει και το χρώμα δεν τη ποτίζει κηπουρός γή θέλει σ'άλλο χώμα Βιόλα που σε μεγάλωσα χωρίς να το κατέχω πως θέλα να 'χεις μυρωδιές και δα δεν τις αντέχω Βιόλα κανακεμένη μου ξεκρέμαστο μου αηδόνι γιάïντα διστάζεις να μου πεις ποιος ειν' που σε μαλώνει Οψές ταχιάς τη πέτυχα και πότιζε τσι βιόλες ήτονε αυτή πιο δροσερή και πιο καλή απ'όλες Μια βιόλα διαφορετική στον κήπο μου φυτρώνει κι έχει τσι ρίζες δυνατές και τσ'άλλες χαντακώνει Αν θες λουλούδια κοπελιά βάλε με κηπουρό σου κι έχω κι εγώ τον τρόπο μου να γιάνω τον καημό σου Ανάμεσα στσι βιόλες τση μια παπαρούνα βγήκε και αναρωτιέται το κοινό που διάολου τη βρήκε Γνωρίζω η τη βιόλα μου σ'όποιον μπαξέ και να 'ναι μόνο μου κάνει πείσματα και κείνα θα με φάνε Έκαμα γλάστρα την καρδιά κι έβαλα μέσα χώμα μα η βιόλα που φύτεψα δεν άνθισε ακόμα Αν ήσαν όλες μιας λογής οι βιόλες που ποτίζεις την όμορφη απ'την άσχημη πως θέλα ξεχωρίζεις Οι βιόλες μέσα στον μπαξέ ζηλένε μια την άλλη μα πόσο μάλλον η άσχημη τση όμορφης τα κάλλη Η βιόλα μου ξεράθηκε μα είναι ένα ριζάλι και τη ποτίζω δάκρυα κι ίντα κοντό θα βγάλει Λέω δε βγάινει τίποτε λέω δε νιώθω πράμα μα περιμένω από ψηλά η του Θεού το θαύμα Ζητώ με τη ψευδαίσθηση κι έχω χαρά να νιώσω ακόμα δεν εγέρασα να μη το μετανιώσω Διαβάτης είμαι του ντουνιά περαστικός του κόσμου μέσα σ'αυτό το πέρασμα εγνώρισα σε φως μου Τούτη η ζωή προσωρινή πως είναι το κατέχω γι'αυτό και δεν αλλάζω μπλιο το δρόμο που ξετρέχω Καντήλι δε σου φύτησα να μ'αγαπάς δικό σου για δε το κρύβεις το θυμό μην χάνεις τον καιρό σου Δεν με φοβίζει ο θάνατος άλλα 'ναι τα σπουδαία το ν'αγαπάς να μην μπορείς ν'αλλάξεις την ιδέα Δεν με φοβίζει ο θάνατος όχι πως έχω ελπίδα μα θα παρτίρεις μοναχή τσ'αγάπης τη φροντίδα Ύπνο στερούμαι κοπελιά γιατί λαγοκοιμούμαι μη ΄κούσω πως παντρεύεσαι την ταχινή φοβούμαι Έρχεται μες τον ύπνο μου κι εγώ τηνε ποβγάνω κι εξεβαρέθηκα τηνε τη φεύγα να τση κάνω Φεγγάρι μου χαμήλωσε να μην ακούσουν άλλοι το μυστικό που θα σου πω για μια φιλιά μεγάλη Φεγγάρι μου χαμήλωσε να πω τη προσευχή μου κι άλλα για το πως επέρασε μαρτύριο η ζωή μου Αφού θα πας απού θα πας φεγγάρι μου στα ξένα πες τση πως μ'είδες όψαργας με μάθια δακρυσμένα Φεγγάρι που ξενυχτάς και δεν παραπονάσαι άμα τα ιδείς τα πάθη τζη να μη τηνε λυπάσαι Οψάργας επαράγγειλα στο κρητικό φεγγάρι χαιρετισμούς στην αγαπώ να δώσει και να πάρει Φεγγάρι μου που ξενυχτάς και ύπνος δεν σου λείπει για πες μου τα λημέρια τζη για δε κατέχω ντίπι Φεγγάρι ψάξε να τη βρεις κι ανέ τα καταφέρεις θα περιμένω άδειαργα μαντάτα να μου φέρεις Ώρα που κράζει ο πετεινός και το φεγγάρι σβήνει η ξελογιάστρα η σκέψη μου έρχεται και σε βρίνει Αυτή είναι η λάμψη τ'ουρανού και το μαργαριτάρι τον έχω πόνο έγω γι'αυτή να μην το πεις φεγγάρι Παράνομος ο έρωντας έχει περίσσα χάρη και προπαντός να 'χει βραδιά πανσέληνο φεγγάρι Παράνομα στη σκέψη μου είσαι και στην καρδιά μου όμως δεν είναι ψόματα πως σ'αγαπώ κερά μου Παράνομε μου έρωτα νομή μες την καρδιά μου να μην ξεχνάς πως...
Ποτέ δεν ένιωσα χαρά
το πόνο δεν αντέχω
μα πως να δώσω αλλού χαρά
όταν εγώ δεν έχω
Ζωή με το χαμόγελο
να ζήσω δε μου μένει
χαρά σ'αυτούς που αγαπηθούν
κι ο γεις τον άλλο θέλει
Στο μεσοστράτι τση ζωής
είμαι χωρίς ελπίδα
από ερωτικό καημό
εχάθηκα και πήγα
Ζωή μ'ελπίδες δε τη ζω
καλλιά ζωή θα χάσω
στον κάτω κόσμο έχει ο Θεός
το γέλιο να χορτάσω
Σ'ορκίζομαι πως σ'αγαπώ
στη μάνα που με γέννα
γι'αυτό και σε παρακαλώ
μην παίξεις με τα μένα
Αφού δεν ήσουν ικανή
έρωντα να τηρήσεις
δεν ήπρεπε που την αρχή
καθόλου ν'αγαπήσεις
Βιόλα που σε μεγάλωσα
με τω μαθιώ μου δάκρυα
εγώ περίμενα αθούς
κι εσύ πετάς αγκάθια
Όταν η βιόλα μαραθεί
και χάσει και το χρώμα
δεν τη ποτίζει κηπουρός
γή θέλει σ'άλλο χώμα
Βιόλα που σε μεγάλωσα
χωρίς να το κατέχω
πως θέλα να 'χεις μυρωδιές
και δα δεν τις αντέχω
Βιόλα κανακεμένη μου
ξεκρέμαστο μου αηδόνι
γιάïντα διστάζεις να μου πεις
ποιος ειν' που σε μαλώνει
Οψές ταχιάς τη πέτυχα
και πότιζε τσι βιόλες
ήτονε αυτή πιο δροσερή
και πιο καλή απ'όλες
Μια βιόλα διαφορετική
στον κήπο μου φυτρώνει
κι έχει τσι ρίζες δυνατές
και τσ'άλλες χαντακώνει
Αν θες λουλούδια κοπελιά
βάλε με κηπουρό σου
κι έχω κι εγώ τον τρόπο μου
να γιάνω τον καημό σου
Ανάμεσα στσι βιόλες τση
μια παπαρούνα βγήκε
και αναρωτιέται το κοινό
που διάολου τη βρήκε
Γνωρίζω η τη βιόλα μου
σ'όποιον μπαξέ και να 'ναι
μόνο μου κάνει πείσματα
και κείνα θα με φάνε
Έκαμα γλάστρα την καρδιά
κι έβαλα μέσα χώμα
μα η βιόλα που φύτεψα
δεν άνθισε ακόμα
Αν ήσαν όλες μιας λογής
οι βιόλες που ποτίζεις
την όμορφη απ'την άσχημη
πως θέλα ξεχωρίζεις
Οι βιόλες μέσα στον μπαξέ
ζηλένε μια την άλλη
μα πόσο μάλλον η άσχημη
τση όμορφης τα κάλλη
Η βιόλα μου ξεράθηκε
μα είναι ένα ριζάλι
και τη ποτίζω δάκρυα
κι ίντα κοντό θα βγάλει
Λέω δε βγάινει τίποτε
λέω δε νιώθω πράμα
μα περιμένω από ψηλά
η του Θεού το θαύμα
Ζητώ με τη ψευδαίσθηση
κι έχω χαρά να νιώσω
ακόμα δεν εγέρασα
να μη το μετανιώσω
Διαβάτης είμαι του ντουνιά
περαστικός του κόσμου
μέσα σ'αυτό το πέρασμα
εγνώρισα σε φως μου
Τούτη η ζωή προσωρινή
πως είναι το κατέχω
γι'αυτό και δεν αλλάζω μπλιο
το δρόμο που ξετρέχω
Καντήλι δε σου φύτησα
να μ'αγαπάς δικό σου
για δε το κρύβεις το θυμό
μην χάνεις τον καιρό σου
Δεν με φοβίζει ο θάνατος
άλλα 'ναι τα σπουδαία
το ν'αγαπάς να μην μπορείς
ν'αλλάξεις την ιδέα
Δεν με φοβίζει ο θάνατος
όχι πως έχω ελπίδα
μα θα παρτίρεις μοναχή
τσ'αγάπης τη φροντίδα
Ύπνο στερούμαι κοπελιά
γιατί λαγοκοιμούμαι
μη ΄κούσω πως παντρεύεσαι
την ταχινή φοβούμαι
Έρχεται μες τον ύπνο μου
κι εγώ τηνε ποβγάνω
κι εξεβαρέθηκα τηνε
τη φεύγα να τση κάνω
Φεγγάρι μου χαμήλωσε
να μην ακούσουν άλλοι
το μυστικό που θα σου πω
για μια φιλιά μεγάλη
Φεγγάρι μου χαμήλωσε
να πω τη προσευχή μου
κι άλλα για το πως επέρασε
μαρτύριο η ζωή μου
Αφού θα πας απού θα πας
φεγγάρι μου στα ξένα
πες τση πως μ'είδες όψαργας
με μάθια δακρυσμένα
Φεγγάρι που ξενυχτάς
και δεν παραπονάσαι
άμα τα ιδείς τα πάθη τζη
να μη τηνε λυπάσαι
Οψάργας επαράγγειλα
στο κρητικό φεγγάρι
χαιρετισμούς στην αγαπώ
να δώσει και να πάρει
Φεγγάρι μου που ξενυχτάς
και ύπνος δεν σου λείπει
για πες μου τα λημέρια τζη
για δε κατέχω ντίπι
Φεγγάρι ψάξε να τη βρεις
κι ανέ τα καταφέρεις
θα περιμένω άδειαργα
μαντάτα να μου φέρεις
Ώρα που κράζει ο πετεινός
και το φεγγάρι σβήνει
η ξελογιάστρα η σκέψη μου
έρχεται και σε βρίνει
Αυτή είναι η λάμψη τ'ουρανού
και το μαργαριτάρι
τον έχω πόνο έγω γι'αυτή
να μην το πεις φεγγάρι
Παράνομος ο έρωντας
έχει περίσσα χάρη
και προπαντός να 'χει βραδιά
πανσέληνο φεγγάρι
Παράνομα στη σκέψη μου
είσαι και στην καρδιά μου
όμως δεν είναι ψόματα
πως σ'αγαπώ κερά μου
Παράνομε μου έρωτα
νομή μες την καρδιά μου
να μην ξεχνάς πως...
Ναταν.τα.νιατα.δηο.φορες.γιασου.γιαλαυτη.γιασου.νικηφορε.γιασου.βητορε