Από μπροστά μου οι χαρές αδιάφορες περνούνε ενώ είναι η πόρτα μου ανοιχτή τη διπλανή χτυπούνε Η πόρτα πάλι η διπλανή χαρές καλωσορίζει κι η αδική μου κάθαργα τον πόνο μου σφαλίζει Απάνω που 'ταν η χαρά στην πόρτα σιμωμένη κοιμούμουνε π'άλλες βραδιές ο ύπνος δεν με παίρνει Να μην γροικώ για βάσανα μην λέτε για τσι πόνους εγώ θερίζω και λυχνώ εδά τριάντα χρόνους Ανέ σκεφτείς κιαμιά φορά χαρά να μου σιμώσεις πήγαινε άλλου γιατί 'ναι αργά να μην με υποχρεώσεις Εξεκινήσαν οι χαρές κι έρχονται να με βρούνε μα δεν γατέχω αζωντανός αν είμαι όντε θα 'ρθουνε Εκτός από τον θάνατο που έτσι κι αλλιώς θα γίνει άλλο κακό άνε σε βρει θα πάρω την ευθύνη Άνε ξυπνήσω μιαν αυγή κι είναι η χαρά χωμένη φαίνεται παραγνωρισά θα έχει καμωμένη Ποτέ δεν ήρθε μια χαρά και να μου δώσει δώρα κι όντε θα 'ρθουν τα βάσανα η πόρτα μου 'ναι φόρα Δεν είναι η πρώτη μου φορά που με 'χει ξεγελάσει κι άλλες φορές έχει η χαρά από δίπλα μου περάσει Μοίρα μου κάτσε αν ευκαιρείς να σε ρωτήξω κάτι στα βάσανα που μου 'δωκες πο που θα βρω την άκρη Όποιο δεντρί κάνει καρπό αυτό πετροβολούνε κι αυτός που βγαίνει στα ψηλά οι άλλοι πολεμούνε Και τα ψηλότερα βουνά είναι κι αυτά στον μπάτο 'που τη στιγμή που βρίνουνται στον ουρανό 'πο κάτω Άμα θα ιδώ ψηλή κορφή με χιόνια σκεπασμένη θαρρώ πως είναι κοπελιά στα νυφικά ντυμένη Ήθελα να ΄μουνε κορφή μα χαμηλή που λένε που να 'μαι εγώ η αφορμή στην άλλη να ζηλένε Καλιά 'ναι η ρίζα του βουνού 'που τση κορφής την τρούλα γιατί δεν έχει αγκρεμούς και πορπατείς σιγούρα Βουνά 'μαστε εγώ κι εσύ απού στοιβιά το χιόνι μα εσένα βγαίνει αρά και που ο ήλιος και το λιώνει Δεν τα ζηλέυω τα βουνά όχι για δε γερνούνε γιατί θωρούνε τσι γενιές που φεύγουν και περνούνε Δεν είναι ο χωρισμός καλός γιατί αν είχεν έναι δεν θα ΄χε η αγάπη νόημα γι'αυτόυς που την πιστένε Εγώ 'μαι απού τραγούδουνα τον έρωντα σου χρόνους κι εδά γλεντίζω να ξεχνώ του χωρισμού τσι πόνους Η μόνη μου επιθυμιά οι στεναγμοί που βγάνω να γίνουν δρόμοι με χαρές να πορπατείς πάνω Μόνο τσ'αγάπης ο καημός με βασανίζει πάλι τάξε πως δεν με βρήκανε καημοί και πιο μεγάλοι Άμα θ'αλλάξουν τα νέρα του ποταμού οπίσω τότε μπορεί να σ'αρνηθώ κι αλλού να π'αγαπήσω Έφυγες,ξαναγύρισες κρίνε μου μυρισμένε τέλος καλό,όλα καλά έτσα γροικώ και λένε Ίντα 'χεις με τα μάθια μου και βλαστημάς να βγούνε απού μου τα 'πεψεν ο Θειος φως μου να σε θωρούνε Η αγάπη είναι μια κορφή κι έφυγα 'που τον μπάτο κι απάνω που 'τονε να βγω μ'έλλαξε η μοίρα κάτω Τίνος αλλού εκάρφωξε μες την καρδιά τ'αγκάθι ωσάν εμέ που έχασα ξετελεμένη αγάπη Άμα θα κάτσω να σου πω η το δικό μου χάλι σίδερο να 'χεις την καρδιά το δάκρυ θα προβάλει Εγώ δεν υποτάσσομαι σε μάντρες δεν μαντρίζω και η αγάπη προσοχή μου λέει και καθίζω Πουλιά απού εμάθανε ελεύθερα να ζούνε μες το κλουβί δεν κάνουνε καλά και να πετούνε Άμα στερέψουν τα νερά και τα πουλιά διψάσουν να ΄ρθουνε από τα μάθια μου να πιούνε να χορτάσουν Ως και το χώμα που πατώ από βαθιά φωνιάζει ποιος είναι αυτός που με πατεί και βαριαναστενάζει Ως κι αποφεύγω τση φωθιάς η λάβρα τση με καίει ίντα να κάνω να σωθώ άνθρωπος δεν μου λέει Μ'ένα κουτάλι και με δυό η θάλασσα δε 'δειάζει και βρέτε μου έναν άνθρωπο να μην αναστενάζει Εθάρρουνα πως στη ζωή τα 'χα θωρώ τας όλα γιατί δεν είχα φανταστεί τον μισεμό σου βιόλα
Από μπροστά μου οι χαρές
αδιάφορες περνούνε
ενώ είναι η πόρτα μου ανοιχτή
τη διπλανή χτυπούνε
Η πόρτα πάλι η διπλανή
χαρές καλωσορίζει
κι η αδική μου κάθαργα
τον πόνο μου σφαλίζει
Απάνω που 'ταν η χαρά
στην πόρτα σιμωμένη
κοιμούμουνε π'άλλες βραδιές
ο ύπνος δεν με παίρνει
Να μην γροικώ για βάσανα
μην λέτε για τσι πόνους
εγώ θερίζω και λυχνώ
εδά τριάντα χρόνους
Ανέ σκεφτείς κιαμιά φορά
χαρά να μου σιμώσεις
πήγαινε άλλου γιατί 'ναι αργά
να μην με υποχρεώσεις
Εξεκινήσαν οι χαρές
κι έρχονται να με βρούνε
μα δεν γατέχω αζωντανός
αν είμαι όντε θα 'ρθουνε
Εκτός από τον θάνατο
που έτσι κι αλλιώς θα γίνει
άλλο κακό άνε σε βρει
θα πάρω την ευθύνη
Άνε ξυπνήσω μιαν αυγή
κι είναι η χαρά χωμένη
φαίνεται παραγνωρισά
θα έχει καμωμένη
Ποτέ δεν ήρθε μια χαρά
και να μου δώσει δώρα
κι όντε θα 'ρθουν τα βάσανα
η πόρτα μου 'ναι φόρα
Δεν είναι η πρώτη μου φορά
που με 'χει ξεγελάσει
κι άλλες φορές έχει η χαρά
από δίπλα μου περάσει
Μοίρα μου κάτσε αν ευκαιρείς
να σε ρωτήξω κάτι
στα βάσανα που μου 'δωκες
πο που θα βρω την άκρη
Όποιο δεντρί κάνει καρπό
αυτό πετροβολούνε
κι αυτός που βγαίνει στα ψηλά
οι άλλοι πολεμούνε
Και τα ψηλότερα βουνά
είναι κι αυτά στον μπάτο
'που τη στιγμή που βρίνουνται
στον ουρανό 'πο κάτω
Άμα θα ιδώ ψηλή κορφή
με χιόνια σκεπασμένη
θαρρώ πως είναι κοπελιά
στα νυφικά ντυμένη
Ήθελα να ΄μουνε κορφή
μα χαμηλή που λένε
που να 'μαι εγώ η αφορμή
στην άλλη να ζηλένε
Καλιά 'ναι η ρίζα του βουνού
'που τση κορφής την τρούλα
γιατί δεν έχει αγκρεμούς
και πορπατείς σιγούρα
Βουνά 'μαστε εγώ κι εσύ
απού στοιβιά το χιόνι
μα εσένα βγαίνει αρά και που
ο ήλιος και το λιώνει
Δεν τα ζηλέυω τα βουνά
όχι για δε γερνούνε
γιατί θωρούνε τσι γενιές
που φεύγουν και περνούνε
Δεν είναι ο χωρισμός καλός
γιατί αν είχεν έναι
δεν θα ΄χε η αγάπη νόημα
γι'αυτόυς που την πιστένε
Εγώ 'μαι απού τραγούδουνα
τον έρωντα σου χρόνους
κι εδά γλεντίζω να ξεχνώ
του χωρισμού τσι πόνους
Η μόνη μου επιθυμιά
οι στεναγμοί που βγάνω
να γίνουν δρόμοι με χαρές
να πορπατείς πάνω
Μόνο τσ'αγάπης ο καημός
με βασανίζει πάλι
τάξε πως δεν με βρήκανε
καημοί και πιο μεγάλοι
Άμα θ'αλλάξουν τα νέρα
του ποταμού οπίσω
τότε μπορεί να σ'αρνηθώ
κι αλλού να π'αγαπήσω
Έφυγες,ξαναγύρισες
κρίνε μου μυρισμένε
τέλος καλό,όλα καλά
έτσα γροικώ και λένε
Ίντα 'χεις με τα μάθια μου
και βλαστημάς να βγούνε
απού μου τα 'πεψεν ο Θειος
φως μου να σε θωρούνε
Η αγάπη είναι μια κορφή
κι έφυγα 'που τον μπάτο
κι απάνω που 'τονε να βγω
μ'έλλαξε η μοίρα κάτω
Τίνος αλλού εκάρφωξε
μες την καρδιά τ'αγκάθι
ωσάν εμέ που έχασα
ξετελεμένη αγάπη
Άμα θα κάτσω να σου πω
η το δικό μου χάλι
σίδερο να 'χεις την καρδιά
το δάκρυ θα προβάλει
Εγώ δεν υποτάσσομαι
σε μάντρες δεν μαντρίζω
και η αγάπη προσοχή
μου λέει και καθίζω
Πουλιά απού εμάθανε
ελεύθερα να ζούνε
μες το κλουβί δεν κάνουνε
καλά και να πετούνε
Άμα στερέψουν τα νερά
και τα πουλιά διψάσουν
να ΄ρθουνε από τα μάθια μου
να πιούνε να χορτάσουν
Ως και το χώμα που πατώ
από βαθιά φωνιάζει
ποιος είναι αυτός που με πατεί
και βαριαναστενάζει
Ως κι αποφεύγω τση φωθιάς
η λάβρα τση με καίει
ίντα να κάνω να σωθώ
άνθρωπος δεν μου λέει
Μ'ένα κουτάλι και με δυό
η θάλασσα δε 'δειάζει
και βρέτε μου έναν άνθρωπο
να μην αναστενάζει
Εθάρρουνα πως στη ζωή
τα 'χα θωρώ τας όλα
γιατί δεν είχα φανταστεί
τον μισεμό σου βιόλα
Μία ακόμα ανεπανάληπτη Ανωγειανή παρέα με τον κορυφαίο λυράρη και τραγουδιστή Νικηφόρο Αεράκη.
Γειά σου Πολιο, γειά σου Γυαλάφτη μάγκα!
Αερακης κορυφή
Απίστευτη παρεα το βίντεο ανέβηκε και στις 11.1.11
auto einai!!!!!!!! panagia mou!
γιατι ταξε μου εν ήμουν εκεια??
θαρρώ πως ναι...Γκιλότα φορά...