Westdoc - 4 december 2012 - De koningin van Voorburg
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 9 เม.ย. 2012
- Zondag 4 december 2012: De koningin van Voorburg.
Eind jaren vijftig fietste een excentrieke en mysterieuze vrouw door de straten van Voorburg en Den Haag. Door haar opvallende eind negentiende-eeuwse kleding en statige wijze van fietsen met parasol in haar hand, dichtte het publiek op straat haar een fantasierijke geschiedenis toe. Men noemde haar Poederdot of Koningin van Voorburg. We weten nu dat Anna Maria van der Lubbe uit een muzikale, maar ook excentrieke familie kwam. Na aanvankelijke successen als concertzangeres, o.a. in Parijs, zag Anna Maria haar ambities als concertzangeres langzaam uit haar handen wegglijden. Anna Maria wilde echter koste wat kost blijven geloven in haar eigen dromen, in haar eigen wereld.
Aan De Koningin van Voorburg werkten mee:
Pieter Maas - Regisseur
Tom Driesen - Camera
Tiziana Chessa als de jonge Anna van der Lubbe/zang
Tatjana Radier als de oudere Anna van der Lubbe
Andrea Domburg (beelden uit 1986)
Rein Edzhard stem
Jelger Blanken als Willem van Rijn
Patricia Verhagen Piano
Nico Groot
Dick Scheepstra
De 'poederdot' was een verschijning in mijn jeugd in Voorburg. We zagen haar regelmatig fietsen door de Herenstraat, Oosteinde of over de Parkweg. Ik ben van 61. Ik vond haar als kind indrukwekkend maar was, als veel kinderen, ook een beetje bang voor haar. Helaas had ik nog niet de leeftijd om contact met haar te maken en haar eens te vragen naar haar leven. Dat zou ik nu zeker gedaan hebben. Ze was onvergetelijk op haar (in mijn herinnering) zwarte fiets en vaak lichtblauwe kledingstukken en gewaagde brillen en lagen make-up. Wat voor persoon ging er schuil achter? Prachtige vrouw. Mooie documentaire!
Ik herinner me dat ik ergens midden jaren '70 met mijn ouders bij McDonald's iets ging eten op het Julianaplein. Wat een feest! Op een gegeven moment was er wat rumoer in het restaurant en mensen wezen naar buiten. Daar stond de Koningin van Voorburg, zoals ze inderdaad genoemd werd te sjorren aan haar fiets voor het raam. En terwijl ze daarmee bezig was zakte langzaam haar jurk en broek(en) naar beneden. Enorme hilariteit in McDonald's. Maar ik weet dat ik als 8 of 9 jarige medelijden voelde met dit excentrieke wezen. Een bijzonder kleurrijk mens. Blij dat ik haar in mijn jeugd meerdere malen heb gezien.
ontroerend mooi
Jeugdsentiment. Ik zie haar nog fietsen over het Oosteinde. Een vreemde, maar toch steeds weer intrigerende verschijning in Voorburg. Ik heb het 1 keer gewaagd haar aan te spreken. Ze reageerde eerst wat afhoudend, want wie sprak haar aan...ze was heel bezorgd over 'de jeugd van tegenwoordig' en raadde me aan in de muziek te gaan. En fietste weer weg, met een vriendelijk knik: "Vaarwel jong mens".
Ze zat in mijn krantenwijkje van de Voorburgse Courant (halverwege jaren '70). De tuin was een ondoordringbare jungle en de brievenbus onbereikbaar. Het lukte niet om daar een krantje te bezorgen, maar ze heeft er nooit over geklaagd... ;-)
Ik had altijd wel medelijden met die vrouw, want het was wel duidelijk dat er het een en ander mis was. Ik vond het vreselijk dat ze nageroepen en gepest werd.
Very touching. In 1960-61 I lived in Voorburg and she was my neighbor. I saw her often.
Wish I could understand German?
I think you mean Dutch.
Mooi gedaan.
geweldig
Ja gaaf....hoor! Ik herinner me haar ook nog op de fiets met die excentrieke zonnebril met wit montuur....mooie documentaire!
Ja, als Voorburger uit de Herenstraat ken ik 'Poederdot' ook 'goed'. Toch biedt deze docu ongekende informatie en een andere kijk op dit Voorburgse fenomeen.
Heb genoten van de beelden!
Jammer dat het geluid niet best is. Het achtergrondgeluid van de piano fungeert vaak als voorgrondgeluid zodat de voice-over moeilijk is te verstaan.
De authenticiteit van de beelden is niet altijd duidelijk.
Prachtig!
Ik was een jaar of 10 een vrind van mijn wonden in haar straat duure huizen en groot en Jazeker ik zag haar vaak ( ik was altijd onder de indruk van haar heel bijzonder
Als kind was ik niet altijd even aardig tegen Anna van der Lubbe, we scholden met vele schoolvriendjes 'daar komt poederdot', we gingen vaak naar het statig huis aan het oosteinde en gooide kleine kiezelsteentjes naar haar raam, rende dan snel weg. Later werkte ik als zaterdag baantje bij Iris Optiek in het centrum van Voorburg. We legden snel wat grote rare brillen in de etalage. Ik zei tegen mijn opticien waarvoor ik werkte, wie koopt die afschuwelijke brillen. Wacht maar Johan dat komt goed. En tot mijn verbazing kwam ze binnen. 'Dag Koningin van Voorburg' Er verscheen een glimlach achter haar 'voile' (haarnetje) Ik was bang voor haar maar ze intrigeerde ook, dag lieve Anna!
Welke muziek wordt er aan het eind van de documentaire gespeeld?
Heel mooi. Inhoud interessant, vormgeving bijzonder fraai. Leven als illusie, wie doet dat niet van tijd tot tijd?!
Triest...
Tijdens mijn Haagse Koninklijke Academie opleiding ging ik met een klasgenote langs bij de Poeierdot, die ik vanaf mijn jongste jaren door Voorburg had zien fietsen, om te vragen of ze voor een portretsessie wilde poseren, waarin ze welwillend toestemde. Trots poseerde ze met engel en tas voor enkele foto's. Toen we echter voor een 2e keer langs gingen om een datum vast te stellen herkende ze ons niet meer en had duidelijk serieuzere dingen aan haar hoofd. Kort daarop werd ze gedwongen opgenomen. Wat het meeste indruk maakte was haar roze oogwit...