Interessante aflevering. Wat ik alleen niet zo goed begrijp is dat Kate de kunstopvatting die Baudelaire en Houellebecq aanhangen bagatelliseert. Gaat over de lelijkheid (of: het afschuwwekkende) tot schoonheid verheffen, wat Kate een burgerlijke omdraaiing noemt (begint vanaf 35:20 tot ongeveer 36:30). Tal van scènes van verschillende KIRAC-films staan echter in het teken van deze esthetische opvatting. Denk bijvoorbeeld aan scène met de ontdane Sid, die, nadat hij voor de eerste keer is afgewezen door Jini, wordt opgejut om naar een juwelier te gaan, maar helaas een gesloten deur aantreft (wat een mooie metafoor is voor hetgeen dat volgt). Aan het einde van haar monoloog zegt Kate dat het niet gepast is om nog een beroep te doen op de hierboven genoemde kunstopvatting, waarna ze besluit met: 'Maar we doen [...] nog wel een beroep op [die kunstopvatting]' (op dat moment is de camera reeds gedraaid, dus je kan haar mimiek bij het uitspreken van de woorden niet zien, wel hoor je dat ze enigszins lacht). Ik kan haar betoog over deze kunstopvatting derhalve niet zo goed volgen. Wie wel?
Ik ben het met je eens dat ik het warrig zeg. Wat ik bedoel is dat het fijnproeven van die omwenteling van lelijk naar mooi een burgerlijke beleving van kunst is, in die zin dat het samen met het de burgermaatschappij ontstaat, met Baudelaire als boegbeeld. Het hoort bij de democratische artistieke uitwisseling met het publiek, waarin uiteindelijk het smaakoordeel wordt uitgemaakt: mooi of lelijk, of juist mooi want lelijk. Ik zeg in het fragment dat Kirac dit ook doet, dat doen we namelijk ook, maar wat ik niet duidelijk zeg is dat ik tegelijkertijd merk dat we daar (nog) geen beroep op kunnen doen, als legitimatie, omdat de lelijkheid nog te zeer als lelijk wordt ervaren. Maar in het gedweep van veelal 60-70 jarige mannen met Michels depressieve realisme zie je dat burgerlijke mechanisme in zijn gezapigheid.
Dus: in alle kunst zit de relatie tussen lelijk en mooi, het is inherent aan de artistieke beleving, maar het specifieke fijnproeven ervan is een soort burgerlijk, democratisch onderscheidingsprincipe, en dat resulteert in enfant terribles maar ook in gezapige ouwe zeikerds.
@@katesinha Interessant dat jullie zelf doorhebben dat jullie lelijkheid als lelijkheid wordt ervaren en als niet veel meer dan dat. Je ziet dat jullie fans soms hele rare sprongen maken om die lelijkheid toch te kunnen adoreren of rechtvaardigen. Ik zou niet te veel naar hen luisteren als ik jullie was, het is on-artistiek en het genieten van holle adoratie/rechtvaardiging is een gevaar voor jullie ontwikkeling als kunstenaars. Het lukt jullie inderdaad niet helemaal om die lelijkheid zo te behandelen dat het mooi harmoniseert met het geheel. Daarom blijft jullie werk soms iets te veel in "shock" hangen ipv een esthetische artistieke sensatie. Of het betekent gewoon helemaal niks en voelt als overbodig en dus storend. Ik denk dat het het beste voor jullie zou zijn om meer naar die esthetische sensatie toe te bewegen, het lijkt alsof jullie de moderne kunststroming van het "je anders naar dingen laten kijken en het hoeft niet mooi te zijn of te inspireren" wel uitgespeeld hebben met deze eindbaas van een Houellebecq. Dit lijkt me ook waarom jullie eigenlijk zo weinig erkenning en veel onbegrip krijgen door de mainstream en de rechters enz, niet omdat jullie tegenstanders gelijk hebben, maar omdat het een soort nudge is van de zielen van hogere kunstgoden om je door te ontwikkelen naar meer esthetiek. Als jullie erkend zouden worden in jullie werk denk ik dat de drive om je door te ontwikkelen afneemt. Dus niet te veel zeuren over hoe dom iedereen is en hoe vervelend het eigenlijk voor jullie is (ook al is dit wel waar, maar probeer het te ontdoen van zijn zwaarheid en emotionele lading) en doorbikkelen! Er zit nog veel meer in, maak jullie kunst zó goed dat het ontkennen door de mainstream simpelweg onmogelijk is.
@@luizveerman9002 waarom zou je het niet mogen zeggen? het staat gewoon niet heel classy wanneer het niet organisch ter sprake komt en er vanaf druipt dat het als steek onder water wordt gebruikt.
Als je als filmmaker een film wilt maken met een beroemde schrijver voor wie je eindeloos veel bewondering hebt en die schrijver wil bij nader inzien toch liever niet neukend te zien zijn voor iedereen die daar zin in heeft, waarom zou je dat verlangen dan niet respecteren? Waarom wil je voor de rechtbank dan per se vasthouden aan een bizar contract dat die schrijver al zijn rechten ontneemt, ook al is hij zo dom geweest om het te ondertekenen?
Er stond hier een interesante woordwisseling die begon met een comment van Dannie Mostert, maar die is nu weg. Heeft Michiel die nu zo flauw verwijderd? Of heeft Danny zelf zijn bericht ingetrokken? Of is het youtube die dit heeft ge-automoderate? Vreemd.
Whatever was his only great book, the rest of his work is good but repetitive and somewhat boring. Emmanuel Carrère is a more rounded author, but not well-known outside of France.
Mooie film! Interessante commentaren ook. Veel Houellebecqs die nog nooit een film hebben gemaakt of een boek geschreven en niet verder komen dan een zegje onder de video van iemand anders. Dat geeft wel een mooi rimpeleffect, trouwens.
Hoe weet je dat de mensen die reageren nooit wat gemaakt hebben dan? Ik vind dat altijd zo’n vreemde aanname. Ik zie hier vooral comments van mensen die het gewoon niet zo serieus nemen allemaal. Ook als je zelf niks schrijft of maakt, kun je commenten op filmpjes en heel wat meer bereiken in je leven dan welke schrijver of filmmaker dan ook. Want jij verondersteld dus dat schrijver of filmmaker schap zo veel voorstelt dat mensen die geen schrijver of filmmaker zijn “niet verder” komen. Laat me raden, je bent zelf kunstenaar? Want de meeste mensen in de echte wereld weten juist dat je over het algemeen wél veel verder komt in het leven als je geen schrijver of filmmaker bent dan als je dat wel bent. Stefan kan het dan wel hebben over “de grote Houellebecq”, maar dat zegt alleen maar iets over zijn idee van grootsheid. Meer niet. Zelfde als Michiel zijn “hij heeft een heel hoog IQ”. Dat zegt alleen maar iets over hoe Michiel intelligentie ziet. Meer niet.
![Yoeri Albrecht interviewt Kate Sinha van KIRAC over 23 Honey pot [REUPLOAD]](http://i.ytimg.com/vi/2QlvPpgWaZs/mqdefault.jpg)
34:48 Daar kijkt een huurmoordenaar om het hoekje
Wanneer komt de film?
klinkt als een soort van borderline
Enorme ijdele aanstellers dit joh. In t begin wel goed dat ze dr waren hoor.. zo tegen de stroom in.. Maar nu? Zelfbevlekking en dramaqueens.
Interessante aflevering. Wat ik alleen niet zo goed begrijp is dat Kate de kunstopvatting die Baudelaire en Houellebecq aanhangen bagatelliseert. Gaat over de lelijkheid (of: het afschuwwekkende) tot schoonheid verheffen, wat Kate een burgerlijke omdraaiing noemt (begint vanaf 35:20 tot ongeveer 36:30).
Tal van scènes van verschillende KIRAC-films staan echter in het teken van deze esthetische opvatting. Denk bijvoorbeeld aan scène met de ontdane Sid, die, nadat hij voor de eerste keer is afgewezen door Jini, wordt opgejut om naar een juwelier te gaan, maar helaas een gesloten deur aantreft (wat een mooie metafoor is voor hetgeen dat volgt).
Aan het einde van haar monoloog zegt Kate dat het niet gepast is om nog een beroep te doen op de hierboven genoemde kunstopvatting, waarna ze besluit met: 'Maar we doen [...] nog wel een beroep op [die kunstopvatting]' (op dat moment is de camera reeds gedraaid, dus je kan haar mimiek bij het uitspreken van de woorden niet zien, wel hoor je dat ze enigszins lacht).
Ik kan haar betoog over deze kunstopvatting derhalve niet zo goed volgen. Wie wel?
Ik ben het met je eens dat ik het warrig zeg. Wat ik bedoel is dat het fijnproeven van die omwenteling van lelijk naar mooi een burgerlijke beleving van kunst is, in die zin dat het samen met het de burgermaatschappij ontstaat, met Baudelaire als boegbeeld. Het hoort bij de democratische artistieke uitwisseling met het publiek, waarin uiteindelijk het smaakoordeel wordt uitgemaakt: mooi of lelijk, of juist mooi want lelijk. Ik zeg in het fragment dat Kirac dit ook doet, dat doen we namelijk ook, maar wat ik niet duidelijk zeg is dat ik tegelijkertijd merk dat we daar (nog) geen beroep op kunnen doen, als legitimatie, omdat de lelijkheid nog te zeer als lelijk wordt ervaren. Maar in het gedweep van veelal 60-70 jarige mannen met Michels depressieve realisme zie je dat burgerlijke mechanisme in zijn gezapigheid.
Dus: in alle kunst zit de relatie tussen lelijk en mooi, het is inherent aan de artistieke beleving, maar het specifieke fijnproeven ervan is een soort burgerlijk, democratisch onderscheidingsprincipe, en dat resulteert in enfant terribles maar ook in gezapige ouwe zeikerds.
@@katesinha Interessant dat jullie zelf doorhebben dat jullie lelijkheid als lelijkheid wordt ervaren en als niet veel meer dan dat. Je ziet dat jullie fans soms hele rare sprongen maken om die lelijkheid toch te kunnen adoreren of rechtvaardigen. Ik zou niet te veel naar hen luisteren als ik jullie was, het is on-artistiek en het genieten van holle adoratie/rechtvaardiging is een gevaar voor jullie ontwikkeling als kunstenaars. Het lukt jullie inderdaad niet helemaal om die lelijkheid zo te behandelen dat het mooi harmoniseert met het geheel. Daarom blijft jullie werk soms iets te veel in "shock" hangen ipv een esthetische artistieke sensatie. Of het betekent gewoon helemaal niks en voelt als overbodig en dus storend. Ik denk dat het het beste voor jullie zou zijn om meer naar die esthetische sensatie toe te bewegen, het lijkt alsof jullie de moderne kunststroming van het "je anders naar dingen laten kijken en het hoeft niet mooi te zijn of te inspireren" wel uitgespeeld hebben met deze eindbaas van een Houellebecq. Dit lijkt me ook waarom jullie eigenlijk zo weinig erkenning en veel onbegrip krijgen door de mainstream en de rechters enz, niet omdat jullie tegenstanders gelijk hebben, maar omdat het een soort nudge is van de zielen van hogere kunstgoden om je door te ontwikkelen naar meer esthetiek. Als jullie erkend zouden worden in jullie werk denk ik dat de drive om je door te ontwikkelen afneemt. Dus niet te veel zeuren over hoe dom iedereen is en hoe vervelend het eigenlijk voor jullie is (ook al is dit wel waar, maar probeer het te ontdoen van zijn zwaarheid en emotionele lading) en doorbikkelen! Er zit nog veel meer in, maak jullie kunst zó goed dat het ontkennen door de mainstream simpelweg onmogelijk is.
@@luizveerman9002 classy
@@luizveerman9002 waarom zou je het niet mogen zeggen? het staat gewoon niet heel classy wanneer het niet organisch ter sprake komt en er vanaf druipt dat het als steek onder water wordt gebruikt.
Amazing! thank you.
Als je als filmmaker een film wilt maken met een beroemde schrijver voor wie je eindeloos veel bewondering hebt en die schrijver wil bij nader inzien toch liever niet neukend te zien zijn voor iedereen die daar zin in heeft, waarom zou je dat verlangen dan niet respecteren?
Waarom wil je voor de rechtbank dan per se vasthouden aan een bizar contract dat die schrijver al zijn rechten ontneemt, ook al is hij zo dom geweest om het te ondertekenen?
Ja
Er stond hier een interesante woordwisseling die begon met een comment van Dannie Mostert, maar die is nu weg. Heeft Michiel die nu zo flauw verwijderd? Of heeft Danny zelf zijn bericht ingetrokken? Of is het youtube die dit heeft ge-automoderate? Vreemd.
Die heb ik niet verwijderd. Dat heeft hijzelf gedaan of het is een bug van TH-cam (dan is hij zo weer terug)
@@michiellieuwma
nu is ook emile deniers antwoord weg, inclusief op deze comment.
Leuk gemijmer weer.
49:10 Het antwoord van Stefan hier is zo kloppend.
Super interessant weer!
Is jouw camerabeeld gespiegeld? Elke keer als je Stefan aankijkt lijk je naar Kate te kijken en (uiteraard) andersom...
Whatever was his only great book, the rest of his work is good but repetitive and somewhat boring. Emmanuel Carrère is a more rounded author, but not well-known outside of France.
I agree that his debut is his best work
23:30 NOEM ZE GEWOON NORMIES REEEEEEEEE
IJDELTUITEN!! ALLEMAOOOOOOLLLLL!!!!!!
Lief kindje 🤗
Echt vet aso om zo ranzig te gaan zitten eten tijdens het gesprek 🙄
Huilie
Kunnen jullie de baby er niet uit knippen?
Decorumverlies als kunst
Treffende duiding!
Mooie film! Interessante commentaren ook. Veel Houellebecqs die nog nooit een film hebben gemaakt of een boek geschreven en niet verder komen dan een zegje onder de video van iemand anders. Dat geeft wel een mooi rimpeleffect, trouwens.
Hoe weet je dat de mensen die reageren nooit wat gemaakt hebben dan? Ik vind dat altijd zo’n vreemde aanname. Ik zie hier vooral comments van mensen die het gewoon niet zo serieus nemen allemaal. Ook als je zelf niks schrijft of maakt, kun je commenten op filmpjes en heel wat meer bereiken in je leven dan welke schrijver of filmmaker dan ook. Want jij verondersteld dus dat schrijver of filmmaker schap zo veel voorstelt dat mensen die geen schrijver of filmmaker zijn “niet verder” komen. Laat me raden, je bent zelf kunstenaar? Want de meeste mensen in de echte wereld weten juist dat je over het algemeen wél veel verder komt in het leven als je geen schrijver of filmmaker bent dan als je dat wel bent. Stefan kan het dan wel hebben over “de grote Houellebecq”, maar dat zegt alleen maar iets over zijn idee van grootsheid. Meer niet. Zelfde als Michiel zijn “hij heeft een heel hoog IQ”. Dat zegt alleen maar iets over hoe Michiel intelligentie ziet. Meer niet.
…best vaak ‘ofzo!’
Gebakje eten, smakken, allemaal voor het broodnodige imago: " wat zijn we authentiek" pff. Maar wel leuk, die filmpjes.
er wordt letterlijk geopend met de vraag van stefan of dit op youtube terecht komt.
lijkt me een keuze van michiel dit te laten zien.
IJdeltuitjes.
39:40 Het zal je maar gezegd worden door de kersverse vader van je kind. Keeping it real, I guess. 🤷🏻♂️
Parasociality. Houellebecq has watched this video.
Cool! Weiter so. Kirac ist klasse.