Po pierwsze primo: mnie Sezon Burz się podobał. Po drugie primo: z każdym kolejnym sezonem netflixa, nasz polski Wiedźmin podoba mi się coraz bardziej.
Po pierwsze to primo, po drugie to secundo, po trzecie to tertio. Tak na przyszłość. To co napisałeś to inteligentny żart z "Poranek Kojota" gdzie osoba ośmiesza się językowo nieintencjonalnie
Bardzo przyjemnie było tak porozmawiać o Rozdrożu Kruków. Może takie livy pasowałby do omówienia każdej z książek z sagi? Dla mnie Sapek pokazał, że potrafi dalej napisać świetną książkę i stworzyć ciekawe postacie pokroju Prestona Holta. Czy wrócę kiedyś do Rozdroża Kruków? Nie wiem. Prędzej zawsze będę wracał do opowiadań i sagi, ale nie pogardziłbym kolejną książką za parę lat dzięki której wrócę do tego świata. Taką bez zobowiązań. Taką krótszą, ale dalej pobudzającą emocje
Filipie chciałabym zwrócić uwagę na ilość bohaterów którzy stracili syna. Czarodziej, Farbiarka...... Ginie, niemowlę w kołysce. Strzyga która również jest dzieckiem. a na samym końcu Wiedźmin podejmuje decyzję o uratowaniu dzieci. Nie musze mówić do czego to nawiązuje.
Dziś na mieście, na którymś przystanku mignęła mi reklama Żebrowskiego razem z małżonką promujących jakąś biżuterię, Tak patrzę na ten włos Żebrowskiego zupełnie biały i myślę sobie, że jakby zapuścił trochę te włosy i założył opaskę to by był świetny Preston Holt
Moim zdaniem książka nie powinna kosztować więcej od flaszki wódki. Człowiek musi mieć przecież jakiś wybór!" - powiedział kiedyś pisarz Andrzej Sapkowski.
@@marcingluszek7564 Sapkowski kiedyś na każdym spotkaniu z widzami opowiadał, że nie należy za książki płacić w ogóle i że on nie płaci, tylko czyta na ruskich serwerach. Jeżeli chodzi o Pana Sapkowskiego, to on bardzo często przejawiał stanowisko Kalego na sprawiedliwość. To się nazywa hipokryzja.
Jestem świeżo po książce, podobała mi się. Fajnie rozwija uniwersum, zapełnia dziurę z początków przygód Geralta, widać że Sapkowski kocha tę postać, sposób w jaki pokazał i jego relacja z Holtem taką ojcowska. Myślę że jest to troszkę hołd dla syna Pana Sapkowskiego który zmarł kilka lat temu 💔
Filipie polecam Ci wizytę w Trójmieście i zobaczenie spektaklu muzycznego Wiedźmin. Fabularnie obejmuje wybrane opowiadania z Ostatniego Życzenia i Miecza Przeznaczenia. Spektakl robi spore wrażenie
Pisze dopiero wlaczywszy nagranie, beda spoilery! Mi sie bardzo podobaly te smaczki, jak w sumie wyjaśnienie dlaczego geralt z rivii, dlaczego płotka itp. No i gdy czytalem fragment o tej koncowej walce z jednym z bandziorow… Widły? Geralt zaśmial sie w duchu, kto rzuca się z taką bronią na wiedzmina? 🙃 Fajne dopełnienie calego uniwersum, fajnie, że opisano pogrom w Kaer Mohren. Idealne porownanie do DLC!
Hej! Preston powiedział Geraltowi że tak nie powinno być,że odczuwał strach i panike, bo sam ma podobne myśli względem siebie i jego ucieczki w trakcie oblężenia Kaer Mohren. I widocznie sam uważa się za defekt. Tak to odebrałem 😄
Wątek powstania wiedźminów, czy właściwie ich produkcji, bardzo dobrze dopełnia to, co pojawiało się wcześniej w książkach. Preston wspominając o krematoriach nawiązuje do cytadeli Rissberg pod górą Cremora - pierwszym ośrodku badawczo - produkcyjnym mutantów, który pojawia się w Sezonie Burz. Pochodzenie obiektów eksperymentów od wiedźm (czyli naturalnie zmutowanych i niewyszkolonych magiczek) wpisuje się w tradycję porywania źródeł przez magów. Stamtąd renegaci (pewnie Alzur i koledzy) uciekają do Koviru, na kraniec znanego świata, zadupie kompletne. Rozpad na 3 fabryki i brak zaplecza produkcji dekotów szybko doprowadza do wypuszczania modeli wadliwych (posiadających emocje - Coen, prawdopodobnie z Mirabel, miał najwięcej ludzkich cech i był najmłodszy), a wreszcie zaprzestania produkcji całkowicie. Raczej wyklucza to istnienie "szkół" czy "zakonów" wiedźmińskich - są dwie fabryki "normalne" i jedna pracująca na lewo (ta wytwarza koty - egzemplarze, który nie przeszły badań jakościowych). Medaliony wiedźmińskie są li tylko znakami cechu - właściwego przeszkolenia.
Filipie chciałabym zwrócić uwagę na ilość bohaterów którzy stracili syna. Czarodziej, Farbiarka...... Ginie, niemowlę w kołysce. Strzyga która również jest dzieckiem. a na samym koncu Wiedźmin podejmuje decyzję o uratowaniu dzieci. Nie musze mówić z do czego to nawiązuje.
Ma pan komplietnie racjie, i co do produktu i co do PR....kupie i jina wxdania...😅...aczkoliw lubie tuto edici a čzytam jej dookala . Stala drží. Cela ta historia by vydala na několik rozbudowanych tomu, nerzkuli i na sagu... Kniazka jest niesamowita i cudowna, takova cozy fantastastika. Kochamm AS wiele lat, od opowiadań do sagy. Kocham gry...absolutnie...🥰🥰 bo grałem oczywiście po polsku i nie mogłem i nie wyobrażałem sobie życia bez polskiego, a bardzo chciałem mieć mojego ulubionego wiedźmina w oryginale. I tak się stało, i otworzył się zupełnie nowy wszechświat... Dziekuje AS za takou perelku... Miałem wrażenie, było takie echo, że AS dał znak, dlaczego w sadze był trochę podatnym na manipulację Vilgrfortzem, dlaczego kręciło mu się w głowie, choć jeszcze nie do końca wiedział dlaczego. Na początku Preston Holt wywarł na mnie prawie takie samo wrażenie.
Skończyłem tę książkę zaraz po zakończeniu tego live'a :D Ogółem bez szału ale i bez żalu. Dla mnie takie 6.5/10 Ma fajne momenty, całość się jakoś klei, ale brakuje tu tego czegoś, co by poruszyło człowiekiem. Mimo wszystko opowiadania miały dużo więcej do przekazania, co z resztą na Twoich live'ach fajnie pokazałeś Filipie. Strasznie mi przeszkadzało tempo. Brak tu jakiejś myśli głębszej momentami, brak rozkminy, tylko ciach, bach i cyk, wręcz jakby Geralt użył teleportu do kolejnej lokacji w poszukiwaniu misji niczym w grze. Natomiast mimo wszystko czytało mi się to nad wyraz dobrze. Ale mam wrażenie, że nie ze względu na fabułę, tylko pióro ASa. Gość jak się rozpędzi i wczuje w klimat pisze po prostu doskonale.
Moja interpretacja domniemanego „braku emocji” wiedźminów jest taka że to mit podtrzymywany przez wiedźminów bo jest dla nich wygodny. Moim zdaniem nie chodzi o brak odczuwania emocji tylko o pełną kontrole nad własnym ciałem w tym o panowanie/nie okazywanie emocji (podobnie jak u Bene Gesserit - książkowych). Pełne panowanie nad emocjami jest bardzo użyteczne w walce zapobiega wpadnięciu w panikę lub popełnieniu błędu wynikającego ze wściekłości. Moja hipoteza jest taka że mutacje zmniejszają intensywność odczuwanych emocji tak by ułatwić kontrole nad nimi reszta jest kwestią treningu. Podczas treningu Ciri wiedźmini uczą ją techniki mającej na celu zapobiegania wytworzeniu się lęków: za każdym razem, gdy coś jej nie wyszło i się potłukła miała od razu wrócić do ćwiczenia tak by nie odczuła lęku przed powrotem do tego ćwiczenia. Jeśli wiedźmini mieliby być pozbawieni emocji to skąd by wiedzieli, że może wystąpić lęk przed powrotem do ćwiczenia? Mit wziął się z tego że brak okazywania emocji bardzo łatwo pomylić z brakiem emocji. Mówisz, że nie widzisz u Geralta „maszynowości”, wynika to z faktu, że przez większość czasu śledzimy historie z jego perspektywy. Geralta jako bezemocjonalną maszynę do zabijania możesz zobaczyć np. oczami Cahira w „Czasie pogardy” rozdział 4 - przewrót na Thanedd : „Białowłosy potwór nie był szalony. Był spokojny i zimny. Mordował spokojnie i zimno. Scoia’tael nie mieli żadnych szans”
Zgadzam się z tą interpretacją. Myślę jednak, że specyfika mutacji Geralta (zanik pigmentu, który normalnie nie występował) może być związana z tym, że jego spektrum odczuwanych emocji lub kontrola nad nimi mogą być inne niż u większości wiedźminów. Stąd w momencie kryzysowym ze strzygą stracił panowanie, co nie powinno mieć miejsca. Jak wiemy wiedźmini potrafią mocno spowolnić tętno i oddech, zapewne mają kontrolę nad hormonami pokroju adrenaliny, żeby zachować zimną krew. To nie tyle sfera emocjonalna, która dotyczy czegoś głębszego, lecz raczej strefa fizjologicznych reakcji na stres. Choć jedno jest związane z drugim, stąd pewnie wieść gminna, że wiedźmini nie mają uczuć. Przy poznanych w książkach wiedźminów nie ma się wrażenia, że są to psychopaci (osobowy pozbawione emocjonalnej empatii). Przy okazji wpadła mi do głowy myśl, że Preston Holt podobnie jak Geralt działa dość emocjonalnie jak na wiedźmina - żyjąc dla zemsty, wybierając działania z punktu widzenia chłodnej kalkulacji nieopłacalne. To nie jest działanie kogoś, kto posiada wysoką samokontrolę czy stłumione emocje. I również ma białe włosy, czyli być może mutacje obu tych wiedźminów są w podobny sposób niestandardowe. Ale to już sfera fanowskich spekulacji, która zapewne wykracza poza intencje autora.
Ja chcę Szkołę Bobra. Wchodzi taki wiedźmin do wsi z medalionem cechu i słyszy od wieśniaka: - Bóbr kurwa! Jakie bydle! Bober! 🙃 Dzięki Filip, świetny materiał.
Hmm pamiętam jak sapkowski w wywiadzie jeszcze w latach 90tych chyba twierdził że nie będzie jak ,,generic american fantasy writer" piszący 15 powieści z cyklu o protagoniście zabijającym trolle... No i właśnie piszę kolejną powieść o postaci zabijającej trolle
Brakowało wspomnienia o Assumpti z Rivii (Assumpta - znaczy wniebowzięta), bardzo ciekawa postać. Główna kapłanka świątyni, modliła się za Geralta gdy był połamany, no i miała przepowiednie tajemnicze o nim, których nie zdradziła. Epicko, wczoraj nie mogłem być, bo czytałem książkę :D Dla mnie dobra książka, udany powrót po latach. I co najważniejsze, nie obcinanie kuponów na fejmie. Końcówka za szybka. Zawiodłem się na pojedynku z tym siepaczem-kozakiem. Myślałem, że będzie rozbudowana i bardzo brutalna. A tutaj kontra finty Holta poszła w pół strony i po temacie.
Moim zdaniem to bylo dosc wymowne i pokazujące talent Geralta. Zabójcza kombinacja, od ktorej nie ma ratunku. Nie ma? Geralt chwile pomyslal i dziekuje, po zawodach.
Obstawiam, że doznała jasnowidzenia w sprawie przyszłości Geralta i może Ciri, co ją przeraziło, albo nie chciała w jakiś sposób ingerować w bieg wydarzeń na zasadzie samospełniającej się przepowiedni.
Uprzedzam piszę komentarz jeszcze nie dooglądawszy do końca. Mówisz, że całkowicie nieświadomie stworzył historię, która ma strukturę gry, a nawet gry RPG. Owszem popularnym jest lekceważące podejście Imć Sapkowskiego do gier i graczy, ale ciekawostką jest, że sam kiedyś system RPG popełnił w 1995 roku ;) System zwie się "Oko Yrrhedesa" i myślę, że nie do końca możemy tu mówić o nieświadomości ASa odnośnie dobrania takiej właśnie struktury. Pozdrawiam i zabieram się do dalszego ogladania materiału :P
Było kiedyś takie czasopismo "Magia i Miecz", a w nim promowano właśnie wspomniane przez Ciebie "Oko Yrrhedesa". Poza tym, zamieszczono kilka wywiadów z Sapkowskim. W tychże, autor chwalił się że w sesjach RPG jako gracz nie uczestniczy ale czyta podstawowe podręczniki do różnych systemów, celem inspiracji dla własnych potrzeb. Siebie widział jedynie w roli Mistrza Gry. Przytoczone przez Ciebie wypowiedzi Sapka, świadczą albo o jego wkurwie, że gry CD Projektu stały się bardziej rozpoznawalne od książek albo koleś jest nabzdyczonym bucem z ego większym niż Pałac Kultury - ew. jedno i drugie.😂
@@ja7732 Potwierdzam. Oprócz systemu OY, był jeszcze artykuł, w którym Sapkowski w sposób przystępny wyjaśniał, czym jest RPG, na tyle ciekawie, że zamówiliśmy z kolegami pierwszą edycję Warhammera. Z uwagą śledziliśmy też kolejne dodatki do Kryształów Czasu. W Warhammera gramy do dziś, mimo że nasze metryki już mocno przykurzone. Więc zabawę w RPG zawdzięczamy poniekąd Sapkowskiemu:)
@@ja7732 Oczywiście, że As jest nabzdyczonym bucem z ego większym niż Pałac Kultury, ale ponoć kocha się ludzi nie za coś ale pomimo czegoś :P I to jest chyba jedna z takich rzeczy xD
Chyba w postaci agenta wiedźmińskiego podobało mi się to, jak wpisuje się to w motyw przemijania wiedźminów. Można sobie śmiało dopowiedzieć, że wiedźminów ubyło, potworów ubyło, więc i agentów już nie ma.
Osobiście uważam, że Sapkowski mógłby napisać COŚ NOWEGO i z zupełnie innej bajki - tzw. Trylogia Husycka podobała mi się bardziej. Tym sposobem, pozwoliłby cyklowi Wiedźmińskiemu starzeć się z godnością. Niestety, czeka nas chyba casus Diuny, czy innego Terminatora, bo na portalu "Lubimy Czytać", podali info, że oprócz "Rozdroża Kruków", Sapek planuje kolejne książki w wiedźmińskich klimatach.
Przebakiwal cos o historii w okresie wojny trzydziestoletniej. Co do Wiedxmina, niech pisze ile wlezie pod jednym warunkiem: byle to było dobre. Można pisać o innych wiedzminach, o innych aspektach uniwersum niekoniecznie zawsze o Gerwazym. Diuny potem były pisane już nie przez Herberta więc to nie jest dobre porównanie.
Wiedźmini, oprócz mutacji, w ramach treningu uczyli się przecież kontrolować emocje - widać to po Ciri, która kilkukrotnie w trakcie sagi używa oddechów w celu uspokojenia się i wspomina, że nauczyła się tego w Caer Morhen.
Cieszmy się tym co Sapkowski wydał , bo już nic nowego z jego strony nie przeczytamy. Cieszmy się chwilą gdzie możemy choć na moment wejść z powrotem w ten świat. Nie narzekajmy na wydanie, bo forma to nie wszystko mogła być lepsza lub gorsza. Ważne że choć na chwile możemy wrócić do chwil w których pochłaniał nas świat Wiedźmina , a tym razem może ostatni raz.
Już zapowiedział, że co najmniej jeszcze jedna książka wiedźmińska powstanie, więc nie skreślałbym Sapka tak szybko. Za to na wydanie można narzekać nawet zachwycając się książką i możliwością ponownego wejścia do tego świata ;)
wszelkie wady (np speedrun na zakończenie) jak dla mnie nie mają większego znaczenia, bo Andrzej Sapkowski jest jednym z niewielu, jeżeli nie jedynym autorem, którego czytam dla stylu. Pamiętam, jak kilkanaście lat temu pierwszy raz sięgnąłem po Ostatnie życzenie. To nie było po prostu "bohater wszedł, zabił i wyszedł". Mnie otworzyły się oczy, że można tak pisać. Jasne, byłem nastolatkiem, moje "oczytanie" ograniczało się głównie do lektur szkolnych i harry'ego pottera, ale teraz, sięgając po nowego wiedźmina mam w tych samych otwartych oczach łzy. To jest ten autor, w którego piórze się zakochałem i z którym wchodziłem w dorosłość (bonk)
Nadrabiam streama i musze przyznać, że jako wieloletni metalhead, bardzo podekscytowałam się porównaniem/ dygresją z Dream Theater. Co więcej, całkowicie się zgadzam z Filipem - doskonały zespół pod względem instrumentalnym, ale ten wokal zawsze kłuł mnie w uszy. Zawodzenie Jamesa obok niezwykłych kompozycji pozostałych muzyków brzmi jak nieśmieszny żart... Jeśli macie podobne odczucia, polecam poszukanie instrumentalnych wersji utworów DT, albo sprawdzenie zespołu Liquid Tension Experiment, który jest praktycznie DT, ale bez wokalu i z innym basistą. Co do książki, to nie zwróciłam wcześniej uwagi na jej jakość, chociaż podczas czytania faktycznie zauważyłam kilka mankamentów w druku. Po porównaniu z inną wiedźmińską książką, też wydaną przez SuperNovę (posiadam akurat Sezon Burz), faktycznie widać różnice: okładka w Sezonie Burz jest znacznie grubsza i przyjemniesza w dotyku. Strony, chociaż zrobione z tego samego papieru toaletowego, również są grubsze. Nie zrobiłabym tu porównania typu szary papier vs Velvet, raczej szary papier vs dwuwarstwowy szary papier, ale w lepszym opakowaniu 😂 Pozdrawiam wszystkich i oglądam dalej ❤
Ciri została zaatakowana przez wija w Brokilonie jak to dziecko na końcu Rozdroża Kruków. Dla mnie zakończenie jest idealne i łączy cię z Mieczem Przeznaczenia.
14:40 Wzruszyłeś mnie. Jakością wracamy do zmierzchu komuny? Mam mnóstwo autodegradowalnych książek z tego okresu :) Dzięki nim odkryłem moc kleju Hermol. Z drugiej strony wydawcy zanotowali „sukcesy” LOTR Jacksona :) Musiałem kupić 8 zestawów płyt, by dostać tę „Ultimate” :)
AS nie porzuci super nowej, jak kiedyś powiedział oni go wzieli kiedy inni go odrzucali lata temu, a po latach to już są pewnie zblatowani na amen. Wydawnictwo zasłużone bo masę polskiej fantasy i sf wydali, niestety znakomite treści zawsze drukowali ujowo, tradycja rzecz święta jak widać
O nowych wydaniach Rozdroża Kruków dowiedziałem się s tego filmu. Jestem wkurw niemiłosiernie i podpisuje się obiema rękami pod tym co o wydawnictwie powiedział Autor filmu. Dzięki za film, wartościowy.
Słuchałam tylko bezspojlerowej części. Dzięki za informacje o tym jak wygląda to wydanie, paczka czeka na mnie do odbioru i chyba z niej zrezygnuje jak tylko bede mogla. Pytanie- wiesz kiedy będą dostępne te dwa dodatkowe wydania?
1:26:32 tu pobrzmiewa trochę echo polskiego serialu, w którym Geralt był pokazany jako jedyny wiedźmin, który ma emocje. Przez co jest wręcz takim pół-wiedzminem
Ja póki co bojkotuje obecne wydanie. Zgadzam się z wami że wydali to najmniejszym kosztem żeby zedrzeć jak najwięcej kasy. Poczekam na lepsze wydanie lub na słuchowisko.
Z tym że supernowa wydała tak każdą książkę z serii, ta po prostu jest krótka i przez to wygląda mizernie, jak podkładka pod bujający się stół. Ale czekać można, bo wydanie w twardej okładce ma się pojawić P.S. natomiast muszę dodać, że cena w niektórych miejscach to wręcz nieporozumienie, patrz empik. Książunia ta nie powinna kosztować więcej jak 30zł
@@DevMP jeśli chodzi o ilość słów to nie jest wcale bardzo krótka. A wersje do różnych, prawie wszystkich wydań to chyba bodajże dzisiaj mają być wysyłane albo od jutra (10 grudzień). Jedyne co SuperNova odjaniepawliła, to to że wcześniej nie było info że pojawią się wersje do różnych wydań, w tym w twardych okładkach. Bo tym sposobem to np taki ja kupiłem już drugą, bo najpierw to pierwsze wydanie, a potem domówione w twardej do kompletu. Trochę nie fair na zasadzie biznes jest biznes. hmm czy 40zł to dużo bo jakość wydania jest kiepska? Idąc tym tropem to ebook nie powinien nic kosztować? Jakość wydania to jedno, ale tu produktem sprzedawanym jest tak naprawdę treść. A wydanie to dodatek za które można więcej wołać jeśli jest ładne. Czy 40zł to dużo w dzisiejszych czasach? Dwa piwa na mieście, małe zakupy w markecie.
39:00 otóż to. W opowiadaniach było budowanie napięcia i atmosfery. W "Wiedźminie" Geralt przy kuflu piwa rozmawia z Veleradem, akcja powoli nabiera tępa. Podobnie jak pogawędki z Nivelenem przy suto zastawionym stole w "Zianie Prawdy". Tutaj mamy trochę ilość nie jakość. 42:20 moim zdaniem i tak i nie. Z jednej strony to dobra książka na start, bo na linii czasu chronologicznie to jest część pierwsza. Natomiast nie, bo umyka nam część smaczków i nawiązań, przez co książka jest swoistym puszczeniem oka do fanów książek i gier w sumie też. A co ważniejsze, to też dlatego, że zwyczajnie nie jest to Sapkowski w najlepszej formie. Mimo wszystko chyba zacząłbym od opowiadań. Od Ostatniego Życzenia przez Miecz Przeznaczenia. Może wtedy sięgnął po tę księżkę, Sezon Burz i tak dalej. 42:25 trudno się nie zgodzić, Holt to najciekawsza postać książki 1:37:25 🎯 1:46:05 ogólnie zakończenie bardzo podobne do zakończenia Sezonu Burz, więc już trochę oklepane.
SPOILERY: Nie wiem, może ja coś przegapiłem, ale czy było coś gdzieś wspomniane o tym, że w Kaer Morhen uczyli się inni wiedźmini niż ze szkoły wilka? O programie wizytujacych mistrzów też nie słyszałem, z czego wynikałoby, że w chwili ataku na na warownię, Holt był wilkiem, z czego by wynikało, że później albo sam oddal medalion albo mu to nakazano. Czyli żmijowy medalion jest tu albo prywatnym znakiem Holta,albo założył jednoosobowa działalność gospodarczą Szkoła Żmiji - wiedźmin Preston Holt. W książkach o ile pamietam nie ma nic wspomniane o jakiekolwiek szkole żmiji sa koty, wilki i wspomniane sa medaliony gryfow, wiec nic nie wskazuje żeby Holt się zapisał do innej szkoly po odjesciu/wyrzuceniu z wilkow
Ja uważam, że wiedźmini nie byli pozbawieni uczuć a jedynie tak ich postrzegano, a oni podtrzymywali ten mit gdyż było to pomocne w ich fachu. Być może Geralt ulegał emocjom bardziej niż inni, ale czy wśród "normalnych" ludzi jest inaczej? Czy niektórzy nie są bardziej emocjonalni niż inni, a z drugiej strony czyż nie ma ludzi nieczułych i zimnych? W książkach nie poznaliśmy wielu innych wiedźminów, a tych kilku nie poznaliśmy bardzo dobrze, ale ewidentnie mają oni uczucia. Vesemir jest jak ojciec dla Geralta i innych wiedźminów. W stosunku do Ciri też nie zachowuje się jak ktoś pozbawiony uczuć. Pozostali wiedźmini również losem Ciri się przejmują. A ostatecznie przekonuje mnie decyzja jaką podjął Coen w kwestii wojny, wobec której jako wiedźmin powinien być obojętny lub jak mawiał Geralt neutralny. I to jak postrzegali go zwykli, prości żołnierze, cytuję : "Ech, majster był do miecza! Zwał się Coen. - I był wiedźminem? - Ano. Ale poza tym porządny był chłop".
W końcu po przeczytaniu mogę zasiąść do live. Jest to świetna książka ale tylko dobry wiedźmin. Wciąż Po pierwsze primo skończyłem książkę w 8 h od 24 do 8 po drugie primo dosłownie zarwałem noc żeby ją przeczytać i się nie nudziłem, po 3 cie primo nie chciało mi się spać a ilość żartów i nawiązań jest powalająca.
Odnośnie teorii więc będą spoilery - Pomysł, że to Hotl zabił syna dziekana z Ban Ard brzmi w sumie jak coś z sensem - mgło być tak, że rozchlastał typa tak, że przy oględzinach zwłok nie ulegało wątpliwością, że była to wiedźmińska robota. A jako, że ta sytuacja stała się zarzewiem koła krwawej zemsty, Preston postanowił odpracować swoje czyny (ucieczkę to jedno, ale być może wręcz wgl cały ten pogrom), czyniąc to dyskretnie poprzez techniki walki wręcz jakimi dzieli się z nieopierzonym Geraltem. Nie wiem, czy tak faktycznie jest, ale spina się to w ładną klamrę. A tak poza tym to mam tak jakoś podobne odczucia co do tej książki, od siebie dodam, że na plus w moim odczuciu wypada taki nieco mafijny klimat całej opowieści, coś jak w twórczości ala Mario Puzo - nawet ta nazwa Rocamora (od elfickich słów oznaczających zemstę) kojarzy się z sycylijską organizacją przestępczą, Camorrą (której nazwa w języku hiszpańskim oznacza walkę tudzież sprzeczkę).
Struktura dla mnie bardziej jak serial, niż DLC, ale to co mnie w tej książce urzekło, to że ma w sobie dużo z Trylogii Husyckiej, a dla mnie to idealna połączenie.
To fascynujące....jak kompletnie nie wchodzą mi Twoje streamy z gier......tak eseje,takie dyskusje są jak złoto.Jest immersja i podobne przemyślenia. ~Monstrum,albo Filipa opisanie P.S ...Sezon Burz jest na prawdę kiepski.Niemniej,wedle uznania.
SPOILERY: "Rozdroże..." to książka zaskakująco udana, bo średniej "Żmiji" i nierównym "Sezonie Burz", to powrót do formy. Mogło by być trochę więcej oddechu tu i tam, ostatnie kilkadziesiąt stron mogłoby być nieco mniej pośpieszne, a w ogóle stron mogłoby być więcej. Cieszy mnie, że możemy obserwować mentorska relacje z innym wiedźminem, cieszy mnie, ze choć pojawia się czarodziejka to ani Geralt z nią nie sypia, ani ona nie próbuje mu wskoczyć do łóżka. Cieszy też, że historia jest dość spójna i bardzo wiedźmińska, w przeciwieństwie do "Sezonu", gdzie nie raz, nie dwa miałem wrażenie, że to jakiś crossover z innym dziełem popkultury. A to wątek z demonem tak zalatywał Warhammerem Fantasy, że tylko czekać było jak za węgła wylezą Gotrek i Felix. A to historia o lisicy, po drobnych przeróbkach w sam raz na strony opowieści o Usagim Yojimbo. A wracając do "Rozdroża..." podobało mi się zakonczenie, choć bardzo, hmm.. prędkie to jednak wybór jest właściwy postawił swój fach/misję ponad zemstę.
FARBA! Tragicznie pokryta jest okładka (brzeg grzbietu starł się do białości, po dwóch dniach czytania, tak jakby była wydrukowana na chwilę, na pokaz), a tusz czcionki w środku też jest nadrukowany tak, że chwila potarcia paluchem i się rozmazuje po papierze. Książka z ceną sugerowaną niecałe 70 zł, przy niecałych 300 stronach i technice druku markerem po papierze toaletowym! Ksiązka jako dzieło samo w sobie bardzo mi się podobała, ale wydanie to naprawdę skandal.
หลายเดือนก่อน +1
Komentarz przed obejrzeniem materiału. Po pierwsze saga dla mnie jest lepsza i głębsza niż opowiadania, choć te drugie też uwielbiam. Z tej perspektywy uważam, że Rozdroże nie dowiozło. Książce brakuje ładunku emocjonalnego, który był tak potężnie obecny w sadze, ale i opowiadania chwytały za serce i gardło. Niezapomniane postacie i relacjami miedzy nimi, to dla mnie jest moc wiedźmina, a tutaj tego zabrakło. Wątek Holta był obiecujący, ale finalnie mnie rozczarował, trochę napięcia było ze swiątynią i Nenneke, ale za mało, za mało. Porównując teraz kreacje Ciri, Yen, Yarpena, Zoltana, Regisa, czy Milvy, do postaci z Rozdroża, uważam że to w ogóle nie ta liga, nie ta waga emocjonalna. Tych pierwszych pamiętam i wspominam do dziś, tych z Rozdroża zapomnę do piątku. Kolejny zarzut jaki mam to portret Geralta nastolatka/młodzieńca - ech.. no niestety w ogóle tego nie kupiłem. Odniosłem wrażenie, jakby AS nie umiał sobie wyobrazić jaki właściwie mógłby być Geralt w tym wieku, ile zostawić ze starego, co zabrać i jak konsekwentnie go prowadzić przez całą książkę. Zupełnie nie poczułem tego młodego wcielenia swojego ukochanego bohatera. Miałem wrażenie, że „młodzieżowe” zachowania są wymuszone, nienaturalne, niepasujące, sztuczne po prostu.. Bił mnie po umyśle brak spójnej koncepcji postaci. Owszem, książkę czyta się dobrze i to jednak nadal wiedźmin, ale koło sagi czy opowiadań to nawet nie stoi. Nie miałem wielkich oczekiwań, ale troszkę się jednak łudziłem, że może będzie lepiej niż ostatnim razem, a moim zdaniem nie jest, przynajmniej nie znacząco.😞
Wracam, bo dopiero teraz przeczytałem. Przecież ta cała "rozkminia" o emocjach jest bez sensu. Preston był trudnym nauczycielem. Zmuszał Geralta co chwilę, aby ten sam myślał, domyślał się. Często nie mówił mu wprost, ironizował. Przecież to, że Geralta jest defektem to było ze strony Holta naśmiewanie się z młodego, a jednoczenie lekcja. Sam Preston miał emocje, poczucia winy, opieki, zemsty. Vesemir również - wcielił się w rolę ojca, ale przede wszystkim dziadka. To dobitnie pokazuje, że staży wiedźmini ze świeżych eliksirów mieli emocje. Wiedźmin po raz pierwszy się bał, bo na trafił na potwora mocniejszego od siebie i... miał czas o tym pomyśleć. Nie działał już instynktownie w ułamkach chwil jak z tym tworem w na początku lesie, który prawie go na początku zabił. Zstrzygą musiał bawić się do rana, planować walkę, ale i... był bardziej doświadczony, wreszcie zaczęła mu się pojawiać wyobraźnia. Stąd ten strach, którego nigdy wcześniej nie miał okazji się poczuczyć i z którym sam sobie musiał poradzić jak każdy młody żołnierz, wojownik itp. na, początku swojej drogi kiedy uzmysławia sobie, że nie jest nieśmiertelny. Preston wyśmiał jego naiwność i myśli, że jest defektem, jego ślepą, młodzieńczą wiarę, że wiedźmini się nie boję, bo tak mu ktoś powiedział. Sam Holta uciekł z pogromu, bo się bał! A tu cała rozkmina, że to eliksiry nie takie i że Sapkowski coś zmieni w lore😅 Dokładnie jak Geralt ktoś tu nie załapał Holtowego sarkazmu i zaczął rozbierać coś czego nie trzeba rozbierać tylko odwrotnie - popatrzeć na to z dystansu. Dodatkowo pominięta została mocna scena. Kiedy hilt jest prowadzony na szafot krzyczy, że żałuje. Na początku wydaje się to dziwne, a po tym kiedy mamy list wszystko jest jasne i dowiadujemy się, że te słowa były do Geralta. Kolejny pokaz emocji starego Wiedźmina zrobionego na świeższy eliksirach wobec młodego na starych 😉
Kurcze, zbieram wszystko co tylko możliwe w obrembie universum wiedźmińskiego. I szczerze, to nie miałem pojęcia, że mają być inne, limitowane i twardookładkowe wersje Rozdroża Kruków. W pełni się zgadzam, że jakość tego co mam teraz na półce nie jest godna tej historii i tego autora.
Jeszcze, żeby było zabawne, mam na półce całą sagę w ładnym wydaniu, która ma już około 25 lat i trzyma się przepięknie. Ta wersja Rozdroża Kruków (odnosze się do wydania) jest smutna
Książkę oceniam na dobrą, dobrze się czytało, wciąż niepowtarzalny Sapka styl czuć, wrócę pewnie. Ale pomimo wszystko, po zastanowieniu, ciężko mi ją ustawić na innej pozycji niż jako najsłabszej z dotychczasowych 9ciu o Wiedźminie. Ew tutaj mogłaby współzawodniczyć z Sezonem Burz. Na minus na pewno to, że książka to zlepek mini opowiadań, ala questów z gry, przez co nie ma rozwinięcia żadnej historii, historia pędzi przez kolejne wydarzenia. Nie ma tej głębii znanej z opowiadań, gdzie każde opowiadanie było niemal swoistą mini powieścią, przesłaniem zmuszającym do przemyśleń. Tutaj mamy questy, ot Geralt idzie do miasta, jest problem z urokiem, idzie zarąbać sprawczynię uroku i problem solved. Zdobywa punkty doświadczenia, odhacza zadanie. Ma to swój pewien urok co prawda, ale jakoś brakuje treści. Historia pędzi na łeb na szyję coraz szybciej w miarę postępu w czytaniu, a świat w którym dzieje się historia wydaje się malutki, jakiś taki ciasny. Widziałbym to gdyby próbował stworzyć tę książkę w formie podobnej do opowiadań. I zmniejszył ilość wątków, ale rozbudował je do przemyślanych i dających do myślenia historii. Na pewno są jeszcze motywy baśniowe, które można by wykorzystać. Np rozbudowa historii dwóch zwaśnionych rodzin i młodych mających się ku sobie, co jest oczywistym nawiązaniem do Romea I Julii. Można by zbudować mocne opowiadanie porównywalne np do Trochę Poświęcenia. A tak dostajemy co prawda ciekawe mini opowiadanie z wyspy. Ale brakło tego motywu moralnego w szerszym wydaniu. Brakuje mi też tych tak charakterystycznych dla Sapka rozbudowanych i soczystych dialogów, gdzie postacie po prostu ze sobą rozmawiają, bawiąc się w tą szermierkę na słowa z tą swadą i swobodą językową erudyty, którą Sapek popisywał się w poprzednich dziełach. Tutaj tego jest zdecydowanie mniej, dzieją się wydarzenia, ale jakoś tak bez treści, kilku wymienionych zdaniach. Kolejno imo Sapek trochę zbyt mocno poszedł już w te anachronizmy i nawiązania do naszej rzeczywistości. Naokoło mamy tych “restauratorów”, co już mi średnio podchodziło w Sezonie Burz, gdzie również tego pełno. I do tego masę wtrąceń łaciny. Łacina pasowała do Trylogii Husyckiej dziejącej się w średniowiecznej Europie, albo w pewnych proporcjach jako przyprawa językowa, jak np w Sadze. Ale nie pasuje imo w takiej ilości do fantasy z wymyślonym światem w quasi średniowieczu. Tu wychodzi to, że Sapek jest dużym fanem Trylogii Sienkiewicza dla mnie za bardzo próbuje czerpać miejscami z Trylogii i tych wszystkich “waszmościów” i sypać “łacinizmami” na lewo i prawo, czego nie było, a w każdym razie nie zbyt wiele, w Sadze i opowiadaniach, przynajmniej do Wieży Jaskółki. Z kolei do plusów na pewno można zaliczyć więcej informacji na temat świata, rzucenie więcej światła na historię pogromu Wiedźminów i ataku na Kaer Morhen, sam pomysł ze skupieniem się na absolutnych początkach kariery Geralta. Postać Holta interesująca i faktycznie najciekawsza z całej książki, kilka ciekawych postaci pobocznych. Ogólnie pewien klimat Wiedźmina na szlaku, pokazanie nieporadności jeszcze Geralta w fachu, jak ta sprawa ze strzygą, wciąż niezła językowo książka. Według mnie nie jest to najlepszy Sapek, ale to wciąż solidna pozycja dla fanów i nie tylko.
Z jednym się diametralnie nie zgadzam. Nie zaczynajcie przygody z Wiedźminem od "Rozdroża Kruków". Tak... Ja wiem, że chronologicznie ta książka jest pierwsza, ale nie... Nie czytajcie jej jako pierwszej. Uwierzcie mi, że lepiej przeczytać ją na końcu.
Mnie ta ksiąźka zostawiła z niczym. Tak przeczytałem i tyle. Do opowiadań wracam co rok, do sagi bez 5 tomu też. Do tego nigdy nie wrócę i pragnę zapomnieć.Ale możę warto obczaić😥😥😣no ale weź.to jest tak słabe że dramat.
Sapkowskiego trzeba czytać. Opowiadania, a później sagę. Odpocząć i powtórzyć. Później dla odmiany Trylogia husycka. Znowu opowiadania i saga. I tak cyklicznie. Co kilka lat.
Rozdroże Kruków jest co najwyżej książką średnią, a jak na standardy Sapkowskiego powiedziałbym że słabą. Gdy ją czytałem miałem wrażenie że autor pospieszył się z wydaniem i przez to książkę czyta się jakby była niedopracowana. Nie wiem co zadecydowało, może jak zwykle potrzebował kasy? Dodatkowo te nachalne komentarze polityczne dotyczące religii i aborcji. Pamiętam że Sapkowski nawet jeżeli przemycał swoje poglądy do książek to czynił zazwyczaj subtelniej. To zdecydowanie najsłabsza książka Sapkowskiego, nie ma nawet podjazdu do Sezonu Burz.
Dziadzia Andrew zdecydowanie traci pisarską krzepę i widać jak bardzo mu się nie chce, jak wszystko to jest wymuszone, mało błyskotliwe w pomysłach i dialogach, potwornie pocięte w opisach, poskracane w prowadzeniu narracji. Nie zgadzam się z oceną książki jakoby była dobra. Jest co najwyżej przeciętną, jeśli nie najsłabszą pozycją autora. Owszem, dostajemy kilka istotnych spojlerów z wczesnego etapu życia Geralta, jest też kilka dowcipów, popisów erudycji. Jednak to za mało żeby nazwać tą historię dobrą. Motywami przewodnimi są dość klasyczne i ograne w literaturze motywy - zdrada i zemsta, które w znacznym stopniu odciskają się na życiu młodego wiedźmina i rzutują na jego późniejsze życie. Szczególny nacisk został również położony na znaczenie decyzji jakich dokonuje się w życie, jak ich konsekwencje splatają się w sieć niby luźnych ale jednak powiązanych ze sobą zależności. Ten motyw również był ogrywany przez Sapka wcześniej i przez setki innych autorów. Generalnie, na drodze Geralta nie spotyka nas nic zaskakującego, nic czego nie moglibyśmy się spodziewać, domyślać czy trafnie zgadywać. To, że książka przypomina grę, dobre DLC jak to określiłeś, jest raczej minusem, a nie plusem książki i swoistym zaprzeczeniem bezustannego odżegnywania się Andrzeja od dzieła REDów. No, ale czego się nie robi dla pozyskania fanów wśród graczy. Wracając na chwilę do języka. Dla tych, którzy nie zauważają tej sflaczałej miałkości, powyrywanych kłów i ogryzionych pazurów współczesnego Sapka polecam na szybko sięgnąć ot choćby do pierwszych akapitów "Sezonu Burz" opisujących pościg i walkę wieśka z Idrem. Wg mnie między przeszłym, a współczesnym Sapkiem jest przepaść. Btw, wydaje mi się, że "Rozdroże kruków" kończy się tam, gdzie "Sezon burz" się zaczyna. Znowuż "Sezon burz" kończy się w miejscu, gdzie zaczyna się opowiadanie "Wiedźmin". Jeśli moje spostrzeżenie jest słuszne to Andrew dokonuje tu ciekawego zabiegu literackiego. Dokonując kolejnych, coraz odleglejszych retrospekcji życia Geralta, spaja je tym samym w jedną opowieść. Ogólnie i bez wchodzenia w szczegóły. Szkoda, że tak wyszło, ale ja nie jestem zaskoczony. Po słabawym ( ale jednak nienajgorszym ) "Sezonie burz" czułem, że kondycja autora będzie raczej spadać i to się potwierdziło. Jak sam w którymś momencie wspomniałeś Andrew ma większość rzeczy w rzyci i jedzie na ryby. Pozdrawiam.
Jest ok ale nie jest to najlepsza książka, myślę że za sezonem burz ,ale wciąż jest ok ,mnie jedynie nie przekonała szkoła zmiji nie pasowała mi za bardzo ,ale rozumiem dlaczego tam była i w jakim celu .
Ja wierzę w scenarzystów z cdpr, bo jeszcze nie mieli wpadki i jeśli mają pomysł na Ciri, to dla mnie może być. Za to nie chciałbym kreatora postaci, bo trudniej dobrze napisać taką postać, scenarzyści mają trochę związane ręce, przez możliwą mnogość kombinacji chiciażby wyglądu. Co do gościa z książki, to nie wiem czy mówiłeś serio, chcąc go na bohatera w4. Zdecydowanie nie! W jaki sposób pchnie to uniwersum do przodu? To musi byc kontynuacja tego swiata, jak to mówi sam cdpr "Nowa saga" a nie prequel czy historia wciśnięta pomiędzy
Moim zdaniem wiedźmini mają emocje, a gadanie jakoby było inaczej jest dla podtrzymania ich "legendy" jako nieustraszeni i bezlitośni zabójcy potworów, np. Holt mial wyrzuty sumienia apopo Geralta, Lambert nienawidził swojego ojca, Geralt kochał Yenn, był współczujący itd i pewnie jeszcze wiele przykładów można byłoby znaleźć.
Nie jestem fanem Wiedźmina. Sezon Burz mnie totalnie wynudził i wymęczył. Z Sapkowskiego wolę Trylogię Husycką (choć zakończenie przykre). Natomiast swoimi „spoilerami” właśnie zachęciłeś mnie do przeczytania :) Wygląda, że ta część będzie w koncu czymś znacznie bardziej jędrnym, niż płaczliwe hamletyzowanio-walenrodyzowanie ostatnich tomów :)
Zawiodłem się na tej książce, czyta się ją jak poranna prasę,albo listę zakupów,bez emocji przyswajamy pewne informacje i tle. Nie jesteśmy porwani wewnątrz wydarzeń, nie uczestniczymi w nich. Moim zdaniem książka jest napisana,jakby jej przeznaczeniem miał być scenariusz kolejnego sezonu serii na Netflix. To ciągłe ślizganie się po temacie jest aż niepodobne do Sapkowskiego. Zasmuciło mnie to,bardzo,czekałem na coś innego.Myślę,że taką książkę mógłby napisać z powodzeniem każdy fan wiedźmińskiego uniwersum,nie potrzeba do niej literackirgo talentu,który wydawało mi się,że Sapkowski posiada
No amen, książka za 6 dych w takiej jakości w miękkiej oprawie, na papierze makulaturowym, i ta koszmarna typografia. Sorry jestem gaikiem i spędziłbym rok pracy za darmo, żeby zrobić godne artystyczne ilustracje bez wynagrodzenia, żeby to wyglądało jak należy.
@BezSchematu o widze bardzo urażony pan twórca. No nie masz krytycznego myślenia na temat ulubionego twórcy. Panżej zrobił dobre Lore, wręcz wybitne ale to nie jest genialny twórca. Mówiąc o nim geniusz stawiasz go obok prawdziwych geniuszy literatury fantastycznej, którym on nie jest.
Percival robił tylko niektóre kawałki, głównie wokalne pod nadzorem Przybyłowicza, głównego kompozytora i pracownika studia, który stworzył większość utworów.
@@BezSchematu I Marcin Przybyłowicz. A w poprzednik grach Adam Skorupa, Paweł Błaszczak i Krzysztof Wierzynkiewicz. @PółelFzBrygadyVrihedd Ciechowski to w serialu (i filmie).
Ostatnie Życzenie i Miecz Przeznaczenia miałem okazję czytać w czasach, gdy ukazywały się po raz pierwszy. Opowiadania w tych tomach są wspaniałe i podoba mi się koncept, że na nich historia wiedźmina mogłaby się zakończyć. Tym bardziej, że saga już mnie znużyła. Czytając sagę miałem przesyt dialogami, w których postaci rzadko normalnie rozmawiają, a zamiast tego objaśniają a to reguły polityki, a to eschatologię, a to meandry miłości, nienawiści i pochodnych. Większość postaci. Przez pięć tomów. Rozdroże Kruków jest przyjemną odmianą: nie tak bombastyczne; pozbawione dydaktyzmu, a nawet trochę naiwne, jak naiwny jest młody wiedźmin. Nie porusza spraw wielkich. Niespełna 300 stron to zaleta. Dostaliśmy zabawne i inteligentne przygody Geralta. Nie tak dobre jak opowiadania, nie tak irytujące jak saga, ale dużo lepsze od Sezonu Burz. Pozdrawiam:)
Chyba nic nie wiesz o A. SAPKOWSKIM, przecież ten człowiek wielokrotnie pluł na fanów Wiedźmina, czy to książek czy gier. To jeden z nich "Sapkowski: "Nie znam wiele osób, które grały w Wiedźmina, bo obracam się wśród ludzi inteligentnych" "
@@BezSchematuno apropo tego że powiedziałeś że A.S jest cudownym człowiekiem. No nie jest. Udowodnił to kilkukrotnie na spotkaniach z fanami i w podejściu do fanów swoich książek.
I ten sam Sapkowski dla onetu ostatnio: "- "Żeby jednak było jasne, chcę podkreślić, że bynajmniej nie deprecjonuję adaptacji jako takich i żadnej konkretnej nie ganię ani nie krytykuję. Ba, niektóre - jak gra "The Witcher" - bezsprzecznie zasługują na pochwały i laury. Ja tylko stwierdzam fakt, a fakt jest taki: twórczość literacka to jedno, adaptacje to drugie i nie ma tu żadnych punktów stycznych. Ani tym bardziej sprzężeń zwrotnych."
Po pierwsze primo: mnie Sezon Burz się podobał.
Po drugie primo: z każdym kolejnym sezonem netflixa, nasz polski Wiedźmin podoba mi się coraz bardziej.
True
Taaa?
To zajebiście
Po pierwsze to primo, po drugie to secundo, po trzecie to tertio. Tak na przyszłość. To co napisałeś to inteligentny żart z "Poranek Kojota" gdzie osoba ośmiesza się językowo nieintencjonalnie
Sezon Burz był super, według mnie Wiedźminy od 2013 są sprawniejsze niż Pani Jeziora.
I speak spanish n english and dont understand shit but polish sounds beautiful and knowing that this is about the witcher so im happy :)
Bardzo przyjemnie było tak porozmawiać o Rozdrożu Kruków. Może takie livy pasowałby do omówienia każdej z książek z sagi? Dla mnie Sapek pokazał, że potrafi dalej napisać świetną książkę i stworzyć ciekawe postacie pokroju Prestona Holta. Czy wrócę kiedyś do Rozdroża Kruków? Nie wiem. Prędzej zawsze będę wracał do opowiadań i sagi, ale nie pogardziłbym kolejną książką za parę lat dzięki której wrócę do tego świata. Taką bez zobowiązań. Taką krótszą, ale dalej pobudzającą emocje
Filipie chciałabym zwrócić uwagę na ilość bohaterów którzy stracili syna. Czarodziej, Farbiarka...... Ginie, niemowlę w kołysce. Strzyga która również jest dzieckiem. a na samym końcu Wiedźmin podejmuje decyzję o uratowaniu dzieci. Nie musze mówić do czego to nawiązuje.
Dziś na mieście, na którymś przystanku mignęła mi reklama Żebrowskiego razem z małżonką promujących jakąś biżuterię, Tak patrzę na ten włos Żebrowskiego zupełnie biały i myślę sobie, że jakby zapuścił trochę te włosy i założył opaskę to by był świetny Preston Holt
Moim zdaniem książka nie powinna kosztować więcej od flaszki wódki. Człowiek musi mieć przecież jakiś wybór!" - powiedział kiedyś pisarz Andrzej Sapkowski.
A ja zapłaciłem za nią więcej niż 0.7l. 🤣🤣🤣🤣
@@marcingluszek7564 Sapkowski kiedyś na każdym spotkaniu z widzami opowiadał, że nie należy za książki płacić w ogóle i że on nie płaci, tylko czyta na ruskich serwerach.
Jeżeli chodzi o Pana Sapkowskiego, to on bardzo często przejawiał stanowisko Kalego na sprawiedliwość. To się nazywa hipokryzja.
Jestem świeżo po książce, podobała mi się. Fajnie rozwija uniwersum, zapełnia dziurę z początków przygód Geralta, widać że Sapkowski kocha tę postać, sposób w jaki pokazał i jego relacja z Holtem taką ojcowska. Myślę że jest to troszkę hołd dla syna Pana Sapkowskiego który zmarł kilka lat temu 💔
Miałem lekkie dysonans kiedy przyszło mi obcować z młodym Geraltem vel No weż....obczaj ;) Ale ogólnie dobra pozycja 7/10
Filipie polecam Ci wizytę w Trójmieście i zobaczenie spektaklu muzycznego Wiedźmin. Fabularnie obejmuje wybrane opowiadania z Ostatniego Życzenia i Miecza Przeznaczenia. Spektakl robi spore wrażenie
Pisze dopiero wlaczywszy nagranie, beda spoilery!
Mi sie bardzo podobaly te smaczki, jak w sumie wyjaśnienie dlaczego geralt z rivii, dlaczego płotka itp. No i gdy czytalem fragment o tej koncowej walce z jednym z bandziorow… Widły? Geralt zaśmial sie w duchu, kto rzuca się z taką bronią na wiedzmina? 🙃
Fajne dopełnienie calego uniwersum, fajnie, że opisano pogrom w Kaer Mohren.
Idealne porownanie do DLC!
Hej! Preston powiedział Geraltowi że tak nie powinno być,że odczuwał strach i panike, bo sam ma podobne myśli względem siebie i jego ucieczki w trakcie oblężenia Kaer Mohren. I widocznie sam uważa się za defekt.
Tak to odebrałem 😄
Wątek powstania wiedźminów, czy właściwie ich produkcji, bardzo dobrze dopełnia to, co pojawiało się wcześniej w książkach. Preston wspominając o krematoriach nawiązuje do cytadeli Rissberg pod górą Cremora - pierwszym ośrodku badawczo - produkcyjnym mutantów, który pojawia się w Sezonie Burz. Pochodzenie obiektów eksperymentów od wiedźm (czyli naturalnie zmutowanych i niewyszkolonych magiczek) wpisuje się w tradycję porywania źródeł przez magów. Stamtąd renegaci (pewnie Alzur i koledzy) uciekają do Koviru, na kraniec znanego świata, zadupie kompletne. Rozpad na 3 fabryki i brak zaplecza produkcji dekotów szybko doprowadza do wypuszczania modeli wadliwych (posiadających emocje - Coen, prawdopodobnie z Mirabel, miał najwięcej ludzkich cech i był najmłodszy), a wreszcie zaprzestania produkcji całkowicie. Raczej wyklucza to istnienie "szkół" czy "zakonów" wiedźmińskich - są dwie fabryki "normalne" i jedna pracująca na lewo (ta wytwarza koty - egzemplarze, który nie przeszły badań jakościowych). Medaliony wiedźmińskie są li tylko znakami cechu - właściwego przeszkolenia.
Filipie chciałabym zwrócić uwagę na ilość bohaterów którzy stracili syna. Czarodziej, Farbiarka...... Ginie, niemowlę w kołysce. Strzyga która również jest dzieckiem. a na samym koncu Wiedźmin podejmuje decyzję o uratowaniu dzieci. Nie musze mówić z do czego to nawiązuje.
Nie zauwazylem tego, bardzo celne!
Do czego nawiązuje?
@@TheAkuumo w 2019 zmarł syn pana Sapkowskiego
O cholibka... nie wpadłem na to. Aż się przypominają słowa Theodena z filmowej adaptacji o tym, że rodzice nie powinni grzebać własnych dzieci.
@TheEldarie jest to smutne
Gdzieś słyszałem że to Syn pana Andrzeja namówił go na pisanie o wiedźminie
Preston daje zadanie Geraltowi: "Kolejna osada potrzebuje Twojej pomocy!"
Przepraszam, musiałem
Ma pan komplietnie racjie, i co do produktu i co do PR....kupie i jina wxdania...😅...aczkoliw lubie tuto edici a čzytam jej dookala . Stala drží.
Cela ta historia by vydala na několik rozbudowanych tomu, nerzkuli i na sagu...
Kniazka jest niesamowita i cudowna, takova cozy fantastastika. Kochamm AS wiele lat, od opowiadań do sagy. Kocham gry...absolutnie...🥰🥰
bo grałem oczywiście po polsku i nie mogłem i nie wyobrażałem sobie życia bez polskiego, a bardzo chciałem mieć mojego ulubionego wiedźmina w oryginale. I tak się stało, i otworzył się zupełnie nowy wszechświat...
Dziekuje AS za takou perelku...
Miałem wrażenie, było takie echo, że AS dał znak, dlaczego w sadze był trochę podatnym na manipulację Vilgrfortzem, dlaczego kręciło mu się w głowie, choć jeszcze nie do końca wiedział dlaczego. Na początku Preston Holt wywarł na mnie prawie takie samo wrażenie.
Skończyłem tę książkę zaraz po zakończeniu tego live'a :D
Ogółem bez szału ale i bez żalu. Dla mnie takie 6.5/10
Ma fajne momenty, całość się jakoś klei, ale brakuje tu tego czegoś, co by poruszyło człowiekiem. Mimo wszystko opowiadania miały dużo więcej do przekazania, co z resztą na Twoich live'ach fajnie pokazałeś Filipie.
Strasznie mi przeszkadzało tempo. Brak tu jakiejś myśli głębszej momentami, brak rozkminy, tylko ciach, bach i cyk, wręcz jakby Geralt użył teleportu do kolejnej lokacji w poszukiwaniu misji niczym w grze.
Natomiast mimo wszystko czytało mi się to nad wyraz dobrze. Ale mam wrażenie, że nie ze względu na fabułę, tylko pióro ASa. Gość jak się rozpędzi i wczuje w klimat pisze po prostu doskonale.
Moja interpretacja domniemanego „braku emocji” wiedźminów jest taka że to mit podtrzymywany przez wiedźminów bo jest dla nich wygodny.
Moim zdaniem nie chodzi o brak odczuwania emocji tylko o pełną kontrole nad własnym ciałem w tym o panowanie/nie okazywanie emocji (podobnie jak u Bene Gesserit - książkowych). Pełne panowanie nad emocjami jest bardzo użyteczne w walce zapobiega wpadnięciu w panikę lub popełnieniu błędu wynikającego ze wściekłości.
Moja hipoteza jest taka że mutacje zmniejszają intensywność odczuwanych emocji tak by ułatwić kontrole nad nimi reszta jest kwestią treningu. Podczas treningu Ciri wiedźmini uczą ją techniki mającej na celu zapobiegania wytworzeniu się lęków: za każdym razem, gdy coś jej nie wyszło i się potłukła miała od razu wrócić do ćwiczenia tak by nie odczuła lęku przed powrotem do tego ćwiczenia. Jeśli wiedźmini mieliby być pozbawieni emocji to skąd by wiedzieli, że może wystąpić lęk przed powrotem do ćwiczenia?
Mit wziął się z tego że brak okazywania emocji bardzo łatwo pomylić z brakiem emocji. Mówisz, że nie widzisz u Geralta „maszynowości”, wynika to z faktu, że przez większość czasu śledzimy historie z jego perspektywy. Geralta jako bezemocjonalną maszynę do zabijania możesz zobaczyć np. oczami Cahira w „Czasie pogardy” rozdział 4 - przewrót na Thanedd :
„Białowłosy potwór nie był szalony. Był spokojny i zimny. Mordował spokojnie i zimno. Scoia’tael nie mieli żadnych szans”
Zgadzam się z tą interpretacją. Myślę jednak, że specyfika mutacji Geralta (zanik pigmentu, który normalnie nie występował) może być związana z tym, że jego spektrum odczuwanych emocji lub kontrola nad nimi mogą być inne niż u większości wiedźminów. Stąd w momencie kryzysowym ze strzygą stracił panowanie, co nie powinno mieć miejsca. Jak wiemy wiedźmini potrafią mocno spowolnić tętno i oddech, zapewne mają kontrolę nad hormonami pokroju adrenaliny, żeby zachować zimną krew. To nie tyle sfera emocjonalna, która dotyczy czegoś głębszego, lecz raczej strefa fizjologicznych reakcji na stres. Choć jedno jest związane z drugim, stąd pewnie wieść gminna, że wiedźmini nie mają uczuć. Przy poznanych w książkach wiedźminów nie ma się wrażenia, że są to psychopaci (osobowy pozbawione emocjonalnej empatii). Przy okazji wpadła mi do głowy myśl, że Preston Holt podobnie jak Geralt działa dość emocjonalnie jak na wiedźmina - żyjąc dla zemsty, wybierając działania z punktu widzenia chłodnej kalkulacji nieopłacalne. To nie jest działanie kogoś, kto posiada wysoką samokontrolę czy stłumione emocje. I również ma białe włosy, czyli być może mutacje obu tych wiedźminów są w podobny sposób niestandardowe. Ale to już sfera fanowskich spekulacji, która zapewne wykracza poza intencje autora.
Ja chcę Szkołę Bobra. Wchodzi taki wiedźmin do wsi z medalionem cechu i słyszy od wieśniaka:
- Bóbr kurwa! Jakie bydle! Bober! 🙃
Dzięki Filip, świetny materiał.
Hmm pamiętam jak sapkowski w wywiadzie jeszcze w latach 90tych chyba twierdził że nie będzie jak ,,generic american fantasy writer" piszący 15 powieści z cyklu o protagoniście zabijającym trolle...
No i właśnie piszę kolejną powieść o postaci zabijającej trolle
W dalszym ciągu nie jest generic i nie ma american ;)
Brakowało wspomnienia o Assumpti z Rivii (Assumpta - znaczy wniebowzięta), bardzo ciekawa postać. Główna kapłanka świątyni, modliła się za Geralta gdy był połamany, no i miała przepowiednie tajemnicze o nim, których nie zdradziła.
Epicko, wczoraj nie mogłem być, bo czytałem książkę :D
Dla mnie dobra książka, udany powrót po latach. I co najważniejsze, nie obcinanie kuponów na fejmie.
Końcówka za szybka.
Zawiodłem się na pojedynku z tym siepaczem-kozakiem. Myślałem, że będzie rozbudowana i bardzo brutalna. A tutaj kontra finty Holta poszła w pół strony i po temacie.
Moim zdaniem to bylo dosc wymowne i pokazujące talent Geralta. Zabójcza kombinacja, od ktorej nie ma ratunku. Nie ma? Geralt chwile pomyslal i dziekuje, po zawodach.
Obstawiam, że doznała jasnowidzenia w sprawie przyszłości Geralta i może Ciri, co ją przeraziło, albo nie chciała w jakiś sposób ingerować w bieg wydarzeń na zasadzie samospełniającej się przepowiedni.
Uprzedzam piszę komentarz jeszcze nie dooglądawszy do końca. Mówisz, że całkowicie nieświadomie stworzył historię, która ma strukturę gry, a nawet gry RPG. Owszem popularnym jest lekceważące podejście Imć Sapkowskiego do gier i graczy, ale ciekawostką jest, że sam kiedyś system RPG popełnił w 1995 roku ;) System zwie się "Oko Yrrhedesa" i myślę, że nie do końca możemy tu mówić o nieświadomości ASa odnośnie dobrania takiej właśnie struktury. Pozdrawiam i zabieram się do dalszego ogladania materiału :P
Znakomite!
Było kiedyś takie czasopismo "Magia i Miecz", a w nim promowano właśnie wspomniane przez Ciebie "Oko Yrrhedesa". Poza tym, zamieszczono kilka wywiadów z Sapkowskim. W tychże, autor chwalił się że w sesjach RPG jako gracz nie uczestniczy ale czyta podstawowe podręczniki do różnych systemów, celem inspiracji dla własnych potrzeb. Siebie widział jedynie w roli Mistrza Gry.
Przytoczone przez Ciebie wypowiedzi Sapka, świadczą albo o jego wkurwie, że gry CD Projektu stały się bardziej rozpoznawalne od książek albo koleś jest nabzdyczonym bucem z ego większym niż Pałac Kultury - ew. jedno i drugie.😂
@@ja7732 Potwierdzam. Oprócz systemu OY, był jeszcze artykuł, w którym Sapkowski w sposób przystępny wyjaśniał, czym jest RPG, na tyle ciekawie, że zamówiliśmy z kolegami pierwszą edycję Warhammera. Z uwagą śledziliśmy też kolejne dodatki do Kryształów Czasu. W Warhammera gramy do dziś, mimo że nasze metryki już mocno przykurzone. Więc zabawę w RPG zawdzięczamy poniekąd Sapkowskiemu:)
W ostatnio w wypowiedzi dla Onetu wypowiedzial się zdaje się całkiem pochlebnie o grach więc może część rzeczy sobie jednak przemyślał
@@ja7732 Oczywiście, że As jest nabzdyczonym bucem z ego większym niż Pałac Kultury, ale ponoć kocha się ludzi nie za coś ale pomimo czegoś :P I to jest chyba jedna z takich rzeczy xD
Super książka, sentymentalna, treść zapadająca w pamięć, dużo nowych informacji ze świata wiedźmina. Bardzo szkoda mi było Prestona Holta.
Cudownie się Ciebie słucha. Uwielbiam Twoje błyskotliwe teksty i poczucie humoru👏❤️ #monstrum albo ...
Ja też czekam na odbiór książki, ale oglądam kolejny odcinek na temat Wiedźmina z przyjemnością! :)
Chyba w postaci agenta wiedźmińskiego podobało mi się to, jak wpisuje się to w motyw przemijania wiedźminów. Można sobie śmiało dopowiedzieć, że wiedźminów ubyło, potworów ubyło, więc i agentów już nie ma.
Osobiście uważam, że Sapkowski mógłby napisać COŚ NOWEGO i z zupełnie innej bajki - tzw. Trylogia Husycka podobała mi się bardziej. Tym sposobem, pozwoliłby cyklowi Wiedźmińskiemu starzeć się z godnością. Niestety, czeka nas chyba casus Diuny, czy innego Terminatora, bo na portalu "Lubimy Czytać", podali info, że oprócz "Rozdroża Kruków", Sapek planuje kolejne książki w wiedźmińskich klimatach.
Przebakiwal cos o historii w okresie wojny trzydziestoletniej.
Co do Wiedxmina, niech pisze ile wlezie pod jednym warunkiem: byle to było dobre. Można pisać o innych wiedzminach, o innych aspektach uniwersum niekoniecznie zawsze o Gerwazym.
Diuny potem były pisane już nie przez Herberta więc to nie jest dobre porównanie.
Wiedźmini, oprócz mutacji, w ramach treningu uczyli się przecież kontrolować emocje - widać to po Ciri, która kilkukrotnie w trakcie sagi używa oddechów w celu uspokojenia się i wspomina, że nauczyła się tego w Caer Morhen.
Cieszmy się tym co Sapkowski wydał , bo już nic nowego z jego strony nie przeczytamy. Cieszmy się chwilą gdzie możemy choć na moment wejść z powrotem w ten świat. Nie narzekajmy na wydanie, bo forma to nie wszystko mogła być lepsza lub gorsza. Ważne że choć na chwile możemy wrócić do chwil w których pochłaniał nas świat Wiedźmina , a tym razem może ostatni raz.
Może jeszcze coś wyda, nie ma go co do grobu od razu kłaść :D Poza tym można wracać zawsze do całej twórczości. "Historia nie kończy się nigdy".
Już zapowiedział, że co najmniej jeszcze jedna książka wiedźmińska powstanie, więc nie skreślałbym Sapka tak szybko. Za to na wydanie można narzekać nawet zachwycając się książką i możliwością ponownego wejścia do tego świata ;)
Ja się nie zamierzam cieszyć z byle czego.
Dzięki za materiał tylko tak dalej Pozdrawiam serdecznie
A mi sie wydanie podoba, czułem po papierze jakbym czytał opowiadania te lata temu :)
wszelkie wady (np speedrun na zakończenie) jak dla mnie nie mają większego znaczenia, bo Andrzej Sapkowski jest jednym z niewielu, jeżeli nie jedynym autorem, którego czytam dla stylu. Pamiętam, jak kilkanaście lat temu pierwszy raz sięgnąłem po Ostatnie życzenie. To nie było po prostu "bohater wszedł, zabił i wyszedł". Mnie otworzyły się oczy, że można tak pisać. Jasne, byłem nastolatkiem, moje "oczytanie" ograniczało się głównie do lektur szkolnych i harry'ego pottera, ale teraz, sięgając po nowego wiedźmina mam w tych samych otwartych oczach łzy. To jest ten autor, w którego piórze się zakochałem i z którym wchodziłem w dorosłość (bonk)
Książka zakupiona. Dawno nie czułem takiej ekscytacji. Mam nadzieję, że się nie zawiodę:)
Bardzo miło jest podyskutować czasem o książce, szczególnie takiej!
Nadrabiam streama i musze przyznać, że jako wieloletni metalhead, bardzo podekscytowałam się porównaniem/ dygresją z Dream Theater. Co więcej, całkowicie się zgadzam z Filipem - doskonały zespół pod względem instrumentalnym, ale ten wokal zawsze kłuł mnie w uszy. Zawodzenie Jamesa obok niezwykłych kompozycji pozostałych muzyków brzmi jak nieśmieszny żart... Jeśli macie podobne odczucia, polecam poszukanie instrumentalnych wersji utworów DT, albo sprawdzenie zespołu Liquid Tension Experiment, który jest praktycznie DT, ale bez wokalu i z innym basistą.
Co do książki, to nie zwróciłam wcześniej uwagi na jej jakość, chociaż podczas czytania faktycznie zauważyłam kilka mankamentów w druku. Po porównaniu z inną wiedźmińską książką, też wydaną przez SuperNovę (posiadam akurat Sezon Burz), faktycznie widać różnice: okładka w Sezonie Burz jest znacznie grubsza i przyjemniesza w dotyku. Strony, chociaż zrobione z tego samego papieru toaletowego, również są grubsze. Nie zrobiłabym tu porównania typu szary papier vs Velvet, raczej szary papier vs dwuwarstwowy szary papier, ale w lepszym opakowaniu 😂
Pozdrawiam wszystkich i oglądam dalej ❤
Ciri została zaatakowana przez wija w Brokilonie jak to dziecko na końcu Rozdroża Kruków. Dla mnie zakończenie jest idealne i łączy cię z Mieczem Przeznaczenia.
14:40 Wzruszyłeś mnie. Jakością wracamy do zmierzchu komuny? Mam mnóstwo autodegradowalnych książek z tego okresu :) Dzięki nim odkryłem moc kleju Hermol.
Z drugiej strony wydawcy zanotowali „sukcesy” LOTR Jacksona :) Musiałem kupić 8 zestawów płyt, by dostać tę „Ultimate” :)
AS nie porzuci super nowej, jak kiedyś powiedział oni go wzieli kiedy inni go odrzucali lata temu, a po latach to już są pewnie zblatowani na amen. Wydawnictwo zasłużone bo masę polskiej fantasy i sf wydali, niestety znakomite treści zawsze drukowali ujowo, tradycja rzecz święta jak widać
Ja do ulubionych cytatow dodalbym ten o pochodzeniu jezior (ze wedlug naukowców są polodowcowe, ale ludzie powiedza ze deszczu do dziury napadalo :))
Akurat bylem na koncercie z tej trasy DT - dosłownie przearanżowali numery żeby LaBrie mógł je śpiewać 2 oktawy niżej.
O nowych wydaniach Rozdroża Kruków dowiedziałem się s tego filmu. Jestem wkurw niemiłosiernie i podpisuje się obiema rękami pod tym co o wydawnictwie powiedział Autor filmu. Dzięki za film, wartościowy.
Słuchałam tylko bezspojlerowej części. Dzięki za informacje o tym jak wygląda to wydanie, paczka czeka na mnie do odbioru i chyba z niej zrezygnuje jak tylko bede mogla. Pytanie- wiesz kiedy będą dostępne te dwa dodatkowe wydania?
1:26:32 tu pobrzmiewa trochę echo polskiego serialu, w którym Geralt był pokazany jako jedyny wiedźmin, który ma emocje. Przez co jest wręcz takim pół-wiedzminem
Polski serial i jego pomysły 🙄
Ja póki co bojkotuje obecne wydanie. Zgadzam się z wami że wydali to najmniejszym kosztem żeby zedrzeć jak najwięcej kasy. Poczekam na lepsze wydanie lub na słuchowisko.
Z tym że supernowa wydała tak każdą książkę z serii, ta po prostu jest krótka i przez to wygląda mizernie, jak podkładka pod bujający się stół.
Ale czekać można, bo wydanie w twardej okładce ma się pojawić
P.S. natomiast muszę dodać, że cena w niektórych miejscach to wręcz nieporozumienie, patrz empik. Książunia ta nie powinna kosztować więcej jak 30zł
@@DevMP jeśli chodzi o ilość słów to nie jest wcale bardzo krótka. A wersje do różnych, prawie wszystkich wydań to chyba bodajże dzisiaj mają być wysyłane albo od jutra (10 grudzień). Jedyne co SuperNova odjaniepawliła, to to że wcześniej nie było info że pojawią się wersje do różnych wydań, w tym w twardych okładkach. Bo tym sposobem to np taki ja kupiłem już drugą, bo najpierw to pierwsze wydanie, a potem domówione w twardej do kompletu. Trochę nie fair na zasadzie biznes jest biznes.
hmm czy 40zł to dużo bo jakość wydania jest kiepska? Idąc tym tropem to ebook nie powinien nic kosztować? Jakość wydania to jedno, ale tu produktem sprzedawanym jest tak naprawdę treść. A wydanie to dodatek za które można więcej wołać jeśli jest ładne. Czy 40zł to dużo w dzisiejszych czasach? Dwa piwa na mieście, małe zakupy w markecie.
39:00 otóż to. W opowiadaniach było budowanie napięcia i atmosfery. W "Wiedźminie" Geralt przy kuflu piwa rozmawia z Veleradem, akcja powoli nabiera tępa. Podobnie jak pogawędki z Nivelenem przy suto zastawionym stole w "Zianie Prawdy". Tutaj mamy trochę ilość nie jakość.
42:20 moim zdaniem i tak i nie. Z jednej strony to dobra książka na start, bo na linii czasu chronologicznie to jest część pierwsza. Natomiast nie, bo umyka nam część smaczków i nawiązań, przez co książka jest swoistym puszczeniem oka do fanów książek i gier w sumie też. A co ważniejsze, to też dlatego, że zwyczajnie nie jest to Sapkowski w najlepszej formie. Mimo wszystko chyba zacząłbym od opowiadań. Od Ostatniego Życzenia przez Miecz Przeznaczenia. Może wtedy sięgnął po tę księżkę, Sezon Burz i tak dalej.
42:25 trudno się nie zgodzić, Holt to najciekawsza postać książki
1:37:25 🎯
1:46:05 ogólnie zakończenie bardzo podobne do zakończenia Sezonu Burz, więc już trochę oklepane.
SPOILERY: Nie wiem, może ja coś przegapiłem, ale czy było coś gdzieś wspomniane o tym, że w Kaer Morhen uczyli się inni wiedźmini niż ze szkoły wilka? O programie wizytujacych mistrzów też nie słyszałem, z czego wynikałoby, że w chwili ataku na na warownię, Holt był wilkiem, z czego by wynikało, że później albo sam oddal medalion albo mu to nakazano. Czyli żmijowy medalion jest tu albo prywatnym znakiem Holta,albo założył jednoosobowa działalność gospodarczą Szkoła Żmiji - wiedźmin Preston Holt. W książkach o ile pamietam nie ma nic wspomniane o jakiekolwiek szkole żmiji sa koty, wilki i wspomniane sa medaliony gryfow, wiec nic nie wskazuje żeby Holt się zapisał do innej szkoly po odjesciu/wyrzuceniu z wilkow
Ja uważam, że wiedźmini nie byli pozbawieni uczuć a jedynie tak ich postrzegano, a oni podtrzymywali ten mit gdyż było to pomocne w ich fachu. Być może Geralt ulegał emocjom bardziej niż inni, ale czy wśród "normalnych" ludzi jest inaczej? Czy niektórzy nie są bardziej emocjonalni niż inni, a z drugiej strony czyż nie ma ludzi nieczułych i zimnych? W książkach nie poznaliśmy wielu innych wiedźminów, a tych kilku nie poznaliśmy bardzo dobrze, ale ewidentnie mają oni uczucia. Vesemir jest jak ojciec dla Geralta i innych wiedźminów. W stosunku do Ciri też nie zachowuje się jak ktoś pozbawiony uczuć. Pozostali wiedźmini również losem Ciri się przejmują. A ostatecznie przekonuje mnie decyzja jaką podjął Coen w kwestii wojny, wobec której jako wiedźmin powinien być obojętny lub jak mawiał Geralt neutralny. I to jak postrzegali go zwykli, prości żołnierze, cytuję : "Ech, majster był do miecza! Zwał się Coen.
- I był wiedźminem?
- Ano. Ale poza tym porządny był chłop".
W końcu po przeczytaniu mogę zasiąść do live. Jest to świetna książka ale tylko dobry wiedźmin. Wciąż Po pierwsze primo skończyłem książkę w 8 h od 24 do 8 po drugie primo dosłownie zarwałem noc żeby ją przeczytać i się nie nudziłem, po 3 cie primo nie chciało mi się spać a ilość żartów i nawiązań jest powalająca.
O jakiej książce Redów mówiłeś? Oglądalem livea na bez/życia z rdr2 i najwidoczniej przemknelo mi jak ją pokazywałeś 🙆🏻
Odnośnie teorii więc będą spoilery -
Pomysł, że to Hotl zabił syna dziekana z Ban Ard brzmi w sumie jak coś z sensem - mgło być tak, że rozchlastał typa tak, że przy oględzinach zwłok nie ulegało wątpliwością, że była to wiedźmińska robota. A jako, że ta sytuacja stała się zarzewiem koła krwawej zemsty, Preston postanowił odpracować swoje czyny (ucieczkę to jedno, ale być może wręcz wgl cały ten pogrom), czyniąc to dyskretnie poprzez techniki walki wręcz jakimi dzieli się z nieopierzonym Geraltem. Nie wiem, czy tak faktycznie jest, ale spina się to w ładną klamrę.
A tak poza tym to mam tak jakoś podobne odczucia co do tej książki, od siebie dodam, że na plus w moim odczuciu wypada taki nieco mafijny klimat całej opowieści, coś jak w twórczości ala Mario Puzo - nawet ta nazwa Rocamora (od elfickich słów oznaczających zemstę) kojarzy się z sycylijską organizacją przestępczą, Camorrą (której nazwa w języku hiszpańskim oznacza walkę tudzież sprzeczkę).
Struktura dla mnie bardziej jak serial, niż DLC, ale to co mnie w tej książce urzekło, to że ma w sobie dużo z Trylogii Husyckiej, a dla mnie to idealna połączenie.
Warto, warto, oj bardzo warto. Świetny materiał.
To fascynujące....jak kompletnie nie wchodzą mi Twoje streamy z gier......tak eseje,takie dyskusje są jak złoto.Jest immersja i podobne przemyślenia.
~Monstrum,albo Filipa opisanie
P.S ...Sezon Burz jest na prawdę
kiepski.Niemniej,wedle uznania.
SPOILERY: "Rozdroże..." to książka zaskakująco udana, bo średniej "Żmiji" i nierównym "Sezonie Burz", to powrót do formy. Mogło by być trochę więcej oddechu tu i tam, ostatnie kilkadziesiąt stron mogłoby być nieco mniej pośpieszne, a w ogóle stron mogłoby być więcej. Cieszy mnie, że możemy obserwować mentorska relacje z innym wiedźminem, cieszy mnie, ze choć pojawia się czarodziejka to ani Geralt z nią nie sypia, ani ona nie próbuje mu wskoczyć do łóżka. Cieszy też, że historia jest dość spójna i bardzo wiedźmińska, w przeciwieństwie do "Sezonu", gdzie nie raz, nie dwa miałem wrażenie, że to jakiś crossover z innym dziełem popkultury. A to wątek z demonem tak zalatywał Warhammerem Fantasy, że tylko czekać było jak za węgła wylezą Gotrek i Felix. A to historia o lisicy, po drobnych przeróbkach w sam raz na strony opowieści o Usagim Yojimbo. A wracając do "Rozdroża..." podobało mi się zakonczenie, choć bardzo, hmm.. prędkie to jednak wybór jest właściwy postawił swój fach/misję ponad zemstę.
FARBA! Tragicznie pokryta jest okładka (brzeg grzbietu starł się do białości, po dwóch dniach czytania, tak jakby była wydrukowana na chwilę, na pokaz), a tusz czcionki w środku też jest nadrukowany tak, że chwila potarcia paluchem i się rozmazuje po papierze. Książka z ceną sugerowaną niecałe 70 zł, przy niecałych 300 stronach i technice druku markerem po papierze toaletowym!
Ksiązka jako dzieło samo w sobie bardzo mi się podobała, ale wydanie to naprawdę skandal.
Komentarz przed obejrzeniem materiału.
Po pierwsze saga dla mnie jest lepsza i głębsza niż opowiadania, choć te drugie też uwielbiam.
Z tej perspektywy uważam, że Rozdroże nie dowiozło. Książce brakuje ładunku emocjonalnego, który był tak potężnie obecny w sadze, ale i opowiadania chwytały za serce i gardło. Niezapomniane postacie i relacjami miedzy nimi, to dla mnie jest moc wiedźmina, a tutaj tego zabrakło. Wątek Holta był obiecujący, ale finalnie mnie rozczarował, trochę napięcia było ze swiątynią i Nenneke, ale za mało, za mało.
Porównując teraz kreacje Ciri, Yen, Yarpena, Zoltana, Regisa, czy Milvy, do postaci z Rozdroża, uważam że to w ogóle nie ta liga, nie ta waga emocjonalna. Tych pierwszych pamiętam i wspominam do dziś, tych z Rozdroża zapomnę do piątku.
Kolejny zarzut jaki mam to portret Geralta nastolatka/młodzieńca - ech.. no niestety w ogóle tego nie kupiłem. Odniosłem wrażenie, jakby AS nie umiał sobie wyobrazić jaki właściwie mógłby być Geralt w tym wieku, ile zostawić ze starego, co zabrać i jak konsekwentnie go prowadzić przez całą książkę. Zupełnie nie poczułem tego młodego wcielenia swojego ukochanego bohatera. Miałem wrażenie, że „młodzieżowe” zachowania są wymuszone, nienaturalne, niepasujące, sztuczne po prostu.. Bił mnie po umyśle brak spójnej koncepcji postaci.
Owszem, książkę czyta się dobrze i to jednak nadal wiedźmin, ale koło sagi czy opowiadań to nawet nie stoi. Nie miałem wielkich oczekiwań, ale troszkę się jednak łudziłem, że może będzie lepiej niż ostatnim razem, a moim zdaniem nie jest, przynajmniej nie znacząco.😞
Wracam, bo dopiero teraz przeczytałem. Przecież ta cała "rozkminia" o emocjach jest bez sensu. Preston był trudnym nauczycielem. Zmuszał Geralta co chwilę, aby ten sam myślał, domyślał się. Często nie mówił mu wprost, ironizował. Przecież to, że Geralta jest defektem to było ze strony Holta naśmiewanie się z młodego, a jednoczenie lekcja. Sam Preston miał emocje, poczucia winy, opieki, zemsty. Vesemir również - wcielił się w rolę ojca, ale przede wszystkim dziadka. To dobitnie pokazuje, że staży wiedźmini ze świeżych eliksirów mieli emocje.
Wiedźmin po raz pierwszy się bał, bo na trafił na potwora mocniejszego od siebie i... miał czas o tym pomyśleć. Nie działał już instynktownie w ułamkach chwil jak z tym tworem w na początku lesie, który prawie go na początku zabił. Zstrzygą musiał bawić się do rana, planować walkę, ale i... był bardziej doświadczony, wreszcie zaczęła mu się pojawiać wyobraźnia. Stąd ten strach, którego nigdy wcześniej nie miał okazji się poczuczyć i z którym sam sobie musiał poradzić jak każdy młody żołnierz, wojownik itp. na, początku swojej drogi kiedy uzmysławia sobie, że nie jest nieśmiertelny. Preston wyśmiał jego naiwność i myśli, że jest defektem, jego ślepą, młodzieńczą wiarę, że wiedźmini się nie boję, bo tak mu ktoś powiedział. Sam Holta uciekł z pogromu, bo się bał!
A tu cała rozkmina, że to eliksiry nie takie i że Sapkowski coś zmieni w lore😅 Dokładnie jak Geralt ktoś tu nie załapał Holtowego sarkazmu i zaczął rozbierać coś czego nie trzeba rozbierać tylko odwrotnie - popatrzeć na to z dystansu.
Dodatkowo pominięta została mocna scena. Kiedy hilt jest prowadzony na szafot krzyczy, że żałuje. Na początku wydaje się to dziwne, a po tym kiedy mamy list wszystko jest jasne i dowiadujemy się, że te słowa były do Geralta. Kolejny pokaz emocji starego Wiedźmina zrobionego na świeższy eliksirach wobec młodego na starych 😉
Dzięki!
Okazuje sie ze Filip idealnie nadaje sie na dubbingowanie Wodnika.
Chciałbym Ci polecić Tomka z kanału książkowe bajdurzenie. Może by się nadal to książkowych podcastów xd
Przeczytaj sezon burz, jest fenomenalny
Obiecuję
Filipie.. robisz robotẹ! Wiele nas łączy a mało dzieli.
Dla mnie solidny średniak, niżej niz saga i opowiadanai ale wciaż solidnie
Na pewno warto 😍
czy będzie słuchowisko z tej książki?
Dziękuję bardzo za oddzielenie spoilerów to się szanuje!:)
Kurcze, zbieram wszystko co tylko możliwe w obrembie universum wiedźmińskiego. I szczerze, to nie miałem pojęcia, że mają być inne, limitowane i twardookładkowe wersje Rozdroża Kruków.
W pełni się zgadzam, że jakość tego co mam teraz na półce nie jest godna tej historii i tego autora.
Jeszcze, żeby było zabawne, mam na półce całą sagę w ładnym wydaniu, która ma już około 25 lat i trzyma się przepięknie. Ta wersja Rozdroża Kruków (odnosze się do wydania) jest smutna
jak Ty mnie Filip zaimponiles teraz Deam Theatre, a Liquid Tension Experiment?:) praktycznie ta sama ekipa bez Labrie
znane, oczywiście
Książkę oceniam na dobrą, dobrze się czytało, wciąż niepowtarzalny Sapka styl czuć, wrócę pewnie. Ale pomimo wszystko, po zastanowieniu, ciężko mi ją ustawić na innej pozycji niż jako najsłabszej z dotychczasowych 9ciu o Wiedźminie. Ew tutaj mogłaby współzawodniczyć z Sezonem Burz.
Na minus na pewno to, że książka to zlepek mini opowiadań, ala questów z gry, przez co nie ma rozwinięcia żadnej historii, historia pędzi przez kolejne wydarzenia. Nie ma tej głębii znanej z opowiadań, gdzie każde opowiadanie było niemal swoistą mini powieścią, przesłaniem zmuszającym do przemyśleń. Tutaj mamy questy, ot Geralt idzie do miasta, jest problem z urokiem, idzie zarąbać sprawczynię uroku i problem solved. Zdobywa punkty doświadczenia, odhacza zadanie. Ma to swój pewien urok co prawda, ale jakoś brakuje treści. Historia pędzi na łeb na szyję coraz szybciej w miarę postępu w czytaniu, a świat w którym dzieje się historia wydaje się malutki, jakiś taki ciasny.
Widziałbym to gdyby próbował stworzyć tę książkę w formie podobnej do opowiadań. I zmniejszył ilość wątków, ale rozbudował je do przemyślanych i dających do myślenia historii. Na pewno są jeszcze motywy baśniowe, które można by wykorzystać. Np rozbudowa historii dwóch zwaśnionych rodzin i młodych mających się ku sobie, co jest oczywistym nawiązaniem do Romea I Julii. Można by zbudować mocne opowiadanie porównywalne np do Trochę Poświęcenia. A tak dostajemy co prawda ciekawe mini opowiadanie z wyspy. Ale brakło tego motywu moralnego w szerszym wydaniu.
Brakuje mi też tych tak charakterystycznych dla Sapka rozbudowanych i soczystych dialogów, gdzie postacie po prostu ze sobą rozmawiają, bawiąc się w tą szermierkę na słowa z tą swadą i swobodą językową erudyty, którą Sapek popisywał się w poprzednich dziełach. Tutaj tego jest zdecydowanie mniej, dzieją się wydarzenia, ale jakoś tak bez treści, kilku wymienionych zdaniach.
Kolejno imo Sapek trochę zbyt mocno poszedł już w te anachronizmy i nawiązania do naszej rzeczywistości. Naokoło mamy tych “restauratorów”, co już mi średnio podchodziło w Sezonie Burz, gdzie również tego pełno. I do tego masę wtrąceń łaciny. Łacina pasowała do Trylogii Husyckiej dziejącej się w średniowiecznej Europie, albo w pewnych proporcjach jako przyprawa językowa, jak np w Sadze. Ale nie pasuje imo w takiej ilości do fantasy z wymyślonym światem w quasi średniowieczu. Tu wychodzi to, że Sapek jest dużym fanem Trylogii Sienkiewicza dla mnie za bardzo próbuje czerpać miejscami z Trylogii i tych wszystkich “waszmościów” i sypać “łacinizmami” na lewo i prawo, czego nie było, a w każdym razie nie zbyt wiele, w Sadze i opowiadaniach, przynajmniej do Wieży Jaskółki.
Z kolei do plusów na pewno można zaliczyć więcej informacji na temat świata, rzucenie więcej światła na historię pogromu Wiedźminów i ataku na Kaer Morhen, sam pomysł ze skupieniem się na absolutnych początkach kariery Geralta. Postać Holta interesująca i faktycznie najciekawsza z całej książki, kilka ciekawych postaci pobocznych. Ogólnie pewien klimat Wiedźmina na szlaku, pokazanie nieporadności jeszcze Geralta w fachu, jak ta sprawa ze strzygą, wciąż niezła językowo książka.
Według mnie nie jest to najlepszy Sapek, ale to wciąż solidna pozycja dla fanów i nie tylko.
Z jednym się diametralnie nie zgadzam. Nie zaczynajcie przygody z Wiedźminem od "Rozdroża Kruków". Tak... Ja wiem, że chronologicznie ta książka jest pierwsza, ale nie... Nie czytajcie jej jako pierwszej. Uwierzcie mi, że lepiej przeczytać ją na końcu.
Mnie ta ksiąźka zostawiła z niczym. Tak przeczytałem i tyle. Do opowiadań wracam co rok, do sagi bez 5 tomu też. Do tego nigdy nie wrócę i pragnę zapomnieć.Ale możę warto obczaić😥😥😣no ale weź.to jest tak słabe że dramat.
Stary jakim cudem ty jeszcze nie czytałeś Sezonu burz 😅 ja chwytam za wszystko co chociażby kojarzy się z Wiedzminem
Solidna książka, imo bardzo dobrze ze powstała 7,5 w porywach do 8
Sapkowskiego trzeba czytać. Opowiadania, a później sagę. Odpocząć i powtórzyć. Później dla odmiany Trylogia husycka. Znowu opowiadania i saga. I tak cyklicznie. Co kilka lat.
Ja wolę słuchać co da się odsłuchać od Fonopolis, czyli prawie wszystko, ale tak, tak właśnie robię jak piszesz :D
Lepiej by było gdyby Sapkowski napisał książkę z tego uniwersum o zupełnie nowym bohaterze.
Czy nadaje się ta książka, jako pierwsza styczność z książkowym Wiedźminem?
Nadawac sie nadaje ale nie polecam na poczatek
Nie polecam na początek. Ta książka ma ogrom fanserwisu i dobrze jest znać przynajmniej opowiadania aby wiele elementów sobie połączyć.
Nie
Raczej od opowiadań lepiej.
Rozdroże Kruków jest co najwyżej książką średnią, a jak na standardy Sapkowskiego powiedziałbym że słabą. Gdy ją czytałem miałem wrażenie że autor pospieszył się z wydaniem i przez to książkę czyta się jakby była niedopracowana. Nie wiem co zadecydowało, może jak zwykle potrzebował kasy? Dodatkowo te nachalne komentarze polityczne dotyczące religii i aborcji. Pamiętam że Sapkowski nawet jeżeli przemycał swoje poglądy do książek to czynił zazwyczaj subtelniej. To zdecydowanie najsłabsza książka Sapkowskiego, nie ma nawet podjazdu do Sezonu Burz.
Dziadzia Andrew zdecydowanie traci pisarską krzepę i widać jak bardzo mu się nie chce, jak wszystko to jest wymuszone, mało błyskotliwe w pomysłach i dialogach, potwornie pocięte w opisach, poskracane w prowadzeniu narracji. Nie zgadzam się z oceną książki jakoby była dobra. Jest co najwyżej przeciętną, jeśli nie najsłabszą pozycją autora. Owszem, dostajemy kilka istotnych spojlerów z wczesnego etapu życia Geralta, jest też kilka dowcipów, popisów erudycji. Jednak to za mało żeby nazwać tą historię dobrą. Motywami przewodnimi są dość klasyczne i ograne w literaturze motywy - zdrada i zemsta, które w znacznym stopniu odciskają się na życiu młodego wiedźmina i rzutują na jego późniejsze życie. Szczególny nacisk został również położony na znaczenie decyzji jakich dokonuje się w życie, jak ich konsekwencje splatają się w sieć niby luźnych ale jednak powiązanych ze sobą zależności. Ten motyw również był ogrywany przez Sapka wcześniej i przez setki innych autorów. Generalnie, na drodze Geralta nie spotyka nas nic zaskakującego, nic czego nie moglibyśmy się spodziewać, domyślać czy trafnie zgadywać. To, że książka przypomina grę, dobre DLC jak to określiłeś, jest raczej minusem, a nie plusem książki i swoistym zaprzeczeniem bezustannego odżegnywania się Andrzeja od dzieła REDów. No, ale czego się nie robi dla pozyskania fanów wśród graczy.
Wracając na chwilę do języka. Dla tych, którzy nie zauważają tej sflaczałej miałkości, powyrywanych kłów i ogryzionych pazurów współczesnego Sapka polecam na szybko sięgnąć ot choćby do pierwszych akapitów "Sezonu Burz" opisujących pościg i walkę wieśka z Idrem. Wg mnie między przeszłym, a współczesnym Sapkiem jest przepaść. Btw, wydaje mi się, że "Rozdroże kruków" kończy się tam, gdzie "Sezon burz" się zaczyna. Znowuż "Sezon burz" kończy się w miejscu, gdzie zaczyna się opowiadanie "Wiedźmin". Jeśli moje spostrzeżenie jest słuszne to Andrew dokonuje tu ciekawego zabiegu literackiego. Dokonując kolejnych, coraz odleglejszych retrospekcji życia Geralta, spaja je tym samym w jedną opowieść.
Ogólnie i bez wchodzenia w szczegóły. Szkoda, że tak wyszło, ale ja nie jestem zaskoczony. Po słabawym ( ale jednak nienajgorszym ) "Sezonie burz" czułem, że kondycja autora będzie raczej spadać i to się potwierdziło. Jak sam w którymś momencie wspomniałeś Andrew ma większość rzeczy w rzyci i jedzie na ryby. Pozdrawiam.
Dosyć surowa opinia ale jednak niestety sporo celnych uwag
Jest ok ale nie jest to najlepsza książka, myślę że za sezonem burz ,ale wciąż jest ok ,mnie jedynie nie przekonała szkoła zmiji nie pasowała mi za bardzo ,ale rozumiem dlaczego tam była i w jakim celu .
Sezon burz najlepszy. Moim zdaniem to był szczyt możliwości sapkowskiego. Czytając rozdroże mam wrażenie że sapek przez 11 lat grał w grę Wiedźmin.
Ktos wie kiedy bedze audiobook?
taktyczny komentarz: wrócę tu jak skończę czytać ;)
Ja wierzę w scenarzystów z cdpr, bo jeszcze nie mieli wpadki i jeśli mają pomysł na Ciri, to dla mnie może być. Za to nie chciałbym kreatora postaci, bo trudniej dobrze napisać taką postać, scenarzyści mają trochę związane ręce, przez możliwą mnogość kombinacji chiciażby wyglądu. Co do gościa z książki, to nie wiem czy mówiłeś serio, chcąc go na bohatera w4. Zdecydowanie nie! W jaki sposób pchnie to uniwersum do przodu? To musi byc kontynuacja tego swiata, jak to mówi sam cdpr "Nowa saga" a nie prequel czy historia wciśnięta pomiędzy
Dokładnie wole ciri niz kreator postaci
Dzięki, 08:50 i więcej nie potrzebuję 🤓👍🏻
Moim zdaniem wiedźmini mają emocje, a gadanie jakoby było inaczej jest dla podtrzymania ich "legendy" jako nieustraszeni i bezlitośni zabójcy potworów, np. Holt mial wyrzuty sumienia apopo Geralta, Lambert nienawidził swojego ojca, Geralt kochał Yenn, był współczujący itd i pewnie jeszcze wiele przykładów można byłoby znaleźć.
Nie jestem fanem Wiedźmina. Sezon Burz mnie totalnie wynudził i wymęczył. Z Sapkowskiego wolę Trylogię Husycką (choć zakończenie przykre). Natomiast swoimi „spoilerami” właśnie zachęciłeś mnie do przeczytania :) Wygląda, że ta część będzie w koncu czymś znacznie bardziej jędrnym, niż płaczliwe hamletyzowanio-walenrodyzowanie ostatnich tomów :)
Zawiodłem się na tej książce, czyta się ją jak poranna prasę,albo listę zakupów,bez emocji przyswajamy pewne informacje i tle. Nie jesteśmy porwani wewnątrz wydarzeń, nie uczestniczymi w nich. Moim zdaniem książka jest napisana,jakby jej przeznaczeniem miał być scenariusz kolejnego sezonu serii na Netflix. To ciągłe ślizganie się po temacie jest aż niepodobne do Sapkowskiego. Zasmuciło mnie to,bardzo,czekałem na coś innego.Myślę,że taką książkę mógłby napisać z powodzeniem każdy fan wiedźmińskiego uniwersum,nie potrzeba do niej literackirgo talentu,który wydawało mi się,że Sapkowski posiada
_"To ciągłe ślizganie się po temacie jest aż niepodobne do Sapkowskiego. "_
🎯
sezon burz był wydany w taki sam sposób, ta książka się gniecie a okładka wyciera od samego leżenia na regale. Supernowa wydaje książki okropnie
Essau Kelly Kaminski? No ludzie…
Sezon Burz to kiepski scenariusz do starego DnD z losowymi spotkaniami......
aż zasubskrybuje
No amen, książka za 6 dych w takiej jakości w miękkiej oprawie, na papierze makulaturowym, i ta koszmarna typografia. Sorry jestem gaikiem i spędziłbym rok pracy za darmo, żeby zrobić godne artystyczne ilustracje bez wynagrodzenia, żeby to wyglądało jak należy.
Nie zgodze się ze historia Ciri jest skończona, wedlug mnie dopiero się zaczyna przeciwieństwie do geralta i chciałbym ja w4
byl film, tragiczny, wyszedlem z kina, serial juz bardziej sie broni
A ja nie rozumiem fenomenów wiedzmina
Marzy mi się Wiedźmin wydany przez Vespera :)
Zysk i Ska
Filip nie chce Ciri bohaterki, bo nie lubi silnych niezależnych biseksualnych nastolatek, pewnie by wolał Elona Muska 😝
ale mnie mierzi gadanie jaki panżej nie jest genialny kiedy tak naprawdę jest tak mocno średni.
Ale mnie mierzi pisanie komentarzy z których nic nie wynika.
@BezSchematu o widze bardzo urażony pan twórca. No nie masz krytycznego myślenia na temat ulubionego twórcy. Panżej zrobił dobre Lore, wręcz wybitne ale to nie jest genialny twórca. Mówiąc o nim geniusz stawiasz go obok prawdziwych geniuszy literatury fantastycznej, którym on nie jest.
@@McAragorn11 a którzy to są geniusze literatury fantastycznej tak z innej beczki tak z ciekawości?
@PółelFzBrygadyVrihedd Tolkien, C.S. Lewis, Martin, Lem.
Małe sprostowanie muzyke do wiedzmina nie robilo Cd-project red tylko zespół muzyczny percival 🙂🗡️🧝🥁🏰💐👑
Percival robił tylko niektóre kawałki, głównie wokalne pod nadzorem Przybyłowicza, głównego kompozytora i pracownika studia, który stworzył większość utworów.
I Mikołaj Stroiński
zależy którego Wiedźmina, bo fenomenalny soundtrack do jedynki to Grzegorz Ciechowski
@@BezSchematu I Marcin Przybyłowicz. A w poprzednik grach Adam Skorupa, Paweł Błaszczak i Krzysztof Wierzynkiewicz.
@PółelFzBrygadyVrihedd Ciechowski to w serialu (i filmie).
Ostatnie Życzenie i Miecz Przeznaczenia miałem okazję czytać w czasach, gdy ukazywały się po raz pierwszy. Opowiadania w tych tomach są wspaniałe i podoba mi się koncept, że na nich historia wiedźmina mogłaby się zakończyć. Tym bardziej, że saga już mnie znużyła. Czytając sagę miałem przesyt dialogami, w których postaci rzadko normalnie rozmawiają, a zamiast tego objaśniają a to reguły polityki, a to eschatologię, a to meandry miłości, nienawiści i pochodnych. Większość postaci. Przez pięć tomów. Rozdroże Kruków jest przyjemną odmianą: nie tak bombastyczne; pozbawione dydaktyzmu, a nawet trochę naiwne, jak naiwny jest młody wiedźmin. Nie porusza spraw wielkich. Niespełna 300 stron to zaleta. Dostaliśmy zabawne i inteligentne przygody Geralta. Nie tak dobre jak opowiadania, nie tak irytujące jak saga, ale dużo lepsze od Sezonu Burz. Pozdrawiam:)
Chyba nic nie wiesz o A. SAPKOWSKIM, przecież ten człowiek wielokrotnie pluł na fanów Wiedźmina, czy to książek czy gier. To jeden z nich "Sapkowski: "Nie znam wiele osób, które grały w Wiedźmina, bo obracam się wśród ludzi inteligentnych" "
Ale to jest a propos czego, przepraszam?
@@BezSchematuno apropo tego że powiedziałeś że A.S jest cudownym człowiekiem. No nie jest. Udowodnił to kilkukrotnie na spotkaniach z fanami i w podejściu do fanów swoich książek.
I ten sam Sapkowski dla onetu ostatnio:
"- "Żeby jednak było jasne, chcę podkreślić, że bynajmniej nie deprecjonuję adaptacji jako takich i żadnej konkretnej nie ganię ani nie krytykuję. Ba, niektóre - jak gra "The Witcher" - bezsprzecznie zasługują na pochwały i laury. Ja tylko stwierdzam fakt, a fakt jest taki: twórczość literacka to jedno, adaptacje to drugie i nie ma tu żadnych punktów stycznych. Ani tym bardziej sprzężeń zwrotnych."