Κώστας Κλάββας: "Αναζήτηση"

Φόρος τιμῆς στόν Κώστα Κλάββα: "Αναζήτηση" γιά ἔγχορδα (νέα ἀνάρτηση τοῦ ἔργου μέ τόν σωστό τίτλο καί ἀναφορά στούς συντελεστές)
Kλείνουν σήμερα (16-7-2024) δώδεκα χρόνια πού ἔφυγε ὁ Κώστας Κλάββας. Ἐξαιρετικός μουσικός, δάσκαλος καί συνεργάτης, ἡ μόνη ἴσως ἀντίστοιχη περίπτωση μ᾽ ἐκείνην τοῦ Γιάννη Κωνσταντινίδη - Κώστα Γιαννίδη ὡς ἀνθρώπου πού γνώριζε ἐξ ἴσου καλά τόσο τό χῶρο τῆς “λόγιας” ὅσο καί τῆς “ἐλαφρᾶς” μουσικῆς. Στή μικρή αὐτή μνεία θέλω νά μεταφέρω μιά κουβέντα πού ἄκουσα ἀπ᾽ αὐτόν σέ μιά ἀπό τίς πολλές συζητήσεις πού κάναμε· μιά κουβέντα πού ξέρω πώς εὔκολα θά μποροῦσε νά παρανοηθεῖ ἀλλά τήν ἀναφέρω πιστεύοντας πώς εἶναι ἀπ᾽ αὐτά πού πρέπει νά ἀκούγονται καί νά γίνονται ἀφορμή γιά σκέψη… “ξέρεις”, εἶχε πεῖ, “κανείς δέ νοιάζεται γιά τίς προσωπικές σου ἀγωνίες”. Πού θά πεῖ, λέω τώρα ἐγώ, τίς ἀγωνίες καί τά ἄγχη σου, εἴτε προσωπικά, εἴτε σέ σχέση μέ τό τί γίνεται στόν κόσμο (βία, πολέμους, δυστυχία, κάθε λογῆς ἀδιέξοδα) μήν τά “μοστράρεις” στή βιτρίνα π.χ, μέ βογγητά - διαφωνίες σέ διπλές χορδές sul ponticello στό κοντραμπάσο ἢ κραυγές - multiphonics στά ὄρια τῆς περιοχῆς τῶν πνευστῶν καί πέρα ἀπ᾽ αὐτά, ἢ κοπανώντας fortissimo clasters στά πλῆκτρα ἢ μέσα στό πιάνο κι ὅλ᾽ αὐτά πού ἀκοῦμε καί ξανακοῦμε πάνω ἀπό ἑξῆντα χρόνια τώρα… Κι αὐτό δέ σημαίνει καί καλά “γράφε μουσική εὐχάριστη στό αὐτί μέ σκοπό νά ‘ἀρέσει’ ”, ἀλλά νά ψάχνε λίγο πιό βαθιά γιά ἕναν τρόπο πού θά περάσει αὐτό πού θέλεις σ᾽ αὐτόν πού ἀκούει χωρίς νά τόν τρομάζει ἢ νά τόν ἀποδιώχνει. Γίνεται; Σίγουρα ναί, ἀλλά βέβαια δέν εἶναι εὔκολο… Ἕνα παράδειγμα πού μοῦ ἔρχεται στό νοῦ εἶναι τό γνωστό 2ο μέρος ἀπό τό Trio op. 100 τοῦ Σοῦμπερτ, γιά μένα μιά ἀπό τίς πιό σπαραχτικές μελωδίες πού ἔχουν ποτέ γραφτεῖ. Καἰ παραθέτω ἕνα ἔργο τοῦ Κλάββα πού πιστεύω πώς εἶναι στό πνεῦμα αὐτό…