Własny pokój i Dlaczego nie było wielkich artystek?
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 26 ก.ค. 2024
- Hejka! Cieszę się, że jesteś!
0:00 - Własny pokój - Virginia Woolf
14:57 - Dlaczego nie było wielkich artystek? - Linda Nochlin
Jeśli moje treści Ci się podobają i masz ochotę postawić mi kawę - zapraszam tutaj: buycoffee.to/literatunek
moje social media:
instagram: / literatunek
goodreads: / edzia
email: literatunek@gmail.com
wartościowy film, brakuję takich treści na polskim yt!
Dzięki wielkie ❤️
Właśnie czytam Eseje wybrane Virginii Woolf. "Własny pokój", który poznałam jakiś czas temu, jest niezwykle aktualny.
Dziękuję za interesujące omówienie. W tym świecie booktuberów tworzysz bardzo mądre, wyróżniające się treści.
Bardzo dziękuję za miłe słowa!
Komentarz dla zasłużonych zasięgów i jedno zdanko, że czytałam to samo wydanie Własnego pokoju kilka lat temu, nadal świeży i aktualny esej 👍
Dzięki Aneta! I to jest super, że Własny pokój jest nadal wznawiany i czytany. Zasługuje na to!
Wiesz co, nie mam nic do powiedzenia, ale bardzo dobrze to przedstawiłaś
Hej, Edziu! Piszę ten krótki, powitalny komentarz, a więcej napiszę w odpowiedziach. Zdaje się, że mój komentarz pod poprzednim filmem znów zniknął. Wklejam go niżej.
Bardzo Ci dziękuję za te omówienia. Zamówię obie książki. Zwłaszcza ta druga mnie intryguje. Temat marginalizowania, albo wręcz często wyrugowania kobiet z głównego nurtu, można by rozszerzyć właściwie na wszystkie dziedziny życia: kulturę, naukę, politykę itd.
Właśnie dlatego lubię czytać biografie - aby móc spojrzeć na osobę nie tylko w kontekście jej działalności, ale też w szerszym kontekście społeczno-historyczno-politycznym!
Jeśli chodzi o eseje feministyczne znam głównie Agnieszkę Graff, Susan Sontag i Agnetę Pleijel, Esther Vilar (moje odkrycie sprzed kilku lat!) i, oczywiście, Simone de Beauvoir.
Hej, Edziu! Dziś przedstawiasz zestaw do przemyśleń wszelakich. Do wyboru, do koloru! Chylę czoła, że zmogłaś ,,Rękopis.."! Możesz być z siebie dumna, bo dokonałaś wyczynu na miarę przeczytania od deski do deski ,Ulissesa".
Ha! No to wychodzi na to, że pani Petra była gwiazdą jednego sezonu.
Moimi marcowymi ulubienicami zostały: ,,Wichrowe Wzgórza", ,,Bracia Karamazow" (tyle już o nich powiedziano, że moja opinia nie jest niczym odkrywczym) i ,,Słowacki. Wychodzenie z szafy" Marty Justyny Nowickiej. Wszystkie wysłuchałam w formie audiobooka. Pisałam Ci już na In, że Audioteka tworzy rewelacyjne produkcje, dlatego wspominam raz jeszcze, aby je zareklamować wśród widzów (nie, nikt mi za to nie płaci! :)).
W ,,Słowackim" autorka przedstawia życie wieszcza w oparciu o tezę jego rzekomej nieheteronorma**wności (Biorąc pod uwagę wszystko, co do tej pory przeczytałam o Julku, jestem skłonna się do tej tezy przychylić, acz pewności mieć nie możemy!). Fascynująco słuchało mi się fragmentów jego korespondencji z Krasińskim. W szkole zawsze słyszałam, że był zarozumiałym bufonem, ale podczas słuchania książki M. Nowickiej pomyślałam, że może w jego wypadku była to maska, jaką przywdziewa wielu skrzywdzonych ludzi. Wczesna śmierć ojca, wychowanie na małego geniusza, wyniszczająca choroba i dziwna, niezdrowa relacja z matką ukształtowały bardzo wrażliwego, i chyba nieszczęśliwego, człowieka. Bardzo polecam! Chętnie przeczytałabym coś podobnego o dwóch pozostałych wieszczach.
Pozdrawiam i ściskam, życząc wszystkim dobrej nocki i pięknej niedzieli!
PS Jednak kupiłam dziś ,,Ogród"; za mną jakieś 3/4/ W zasadzie podzielam Twoje wrażenia. Czyta mi się szybko i łatwo, ale za tydzień nie będę wiele z tego pamiętać, bo nie skłania mnie ta powieść (a w zasadzie opowiadanie) do refleksji.
Bohater wzbudza we mnie współczucie i żal, ale chyba nie potrzebowałam tego czytać, aby rozumieć tragizm położenia ludzi o takich skłonnościach. Jak w antycznej tragedii...
I poczułam też tęsknotę za posiadaniem ogrodu, lub działki. :)
Nigdy nie słyszałam o Esther Vilar, dziękuję Ci za inspirację!
Do tej książki o Słowackim podchodziłam z dystansem, bo jakkolwiek nie bazowałoby się na źródłach itd, to i tak spekulacje na temat czyjejś orientacji, zwłaszcza kogoś, kto już nie żyje, są bardzo delikatnym tematem i nieco, że tak powiem, śliskim. Mam jakiś wewnętrzny opór względem tego. A z drugiej strony wyobrażam sobie, że w pewnych obszarach może być to twórcze. Ale skoro tak polecasz, to może powinnam jednak się tej książce przyjrzeć
No właśnie, we mnie też się nic nie kotłowało podczas lektury i to, że bohater przez samą nowoodkrytą skłonność nie zasługuje z automatu na potępienie, było dla mnie czymś oczywistym. Ale w sumie ta książka prowokuje do takich dyskusji w bookmediach, że może jednak jest w jakiś sposób potrzebna
Na razie komentarz dla zasięgów ❤
Dziękuję i doceniam to bardzo, w przypadku filmików o jednej/dwóch książkach te zasięgi są zawsze śmiesznie małe 😅 ale lubię się tak nad pojedynczymi tytułami pochylić!
@@literatunek No widzisz, to mnie zawsze dziwi, bo osobiście najbardziej lubię takie bardziej szczegółowe przyjrzenie się danemu tytułowi. Miło się też ogląda zakupy, ale sednem kanałów książkowych chyba powinny być właśnie omówienia! Dlatego mi przykro, że takie filmy słabo ,,się klikają". A z drugiej strony mam, może nieładne, nieco snobistyczne poczucie bycia w wąskim, wybranym gronie. :)
Wspaniale to omówiłaś❤
Dzięki Aniu ❤️
Bez wiary w samego siebie jesteśmy bezbronni.
Pozdrowionka 😉
Ale się cieszę, że to nagrałaś! Wstyd przyznać, ale Nochlin jeszcze nie czytałam🫣
Ale dorzucę od siebie: problem w traktowaniu kobiet i mężczyzn widziano już w starożytności: już Seneka, który zostawił informację i swojej matce, Helvii, że miała pecha, a i jej ojciec ani mąż nie pozwalali jej się kształcić czego bardzo chciała! To tylko jednostkowy przykład, ale takich kobiet jak ona była pewnie masa!😶
Gdzie tam wstyd, nie sposób przeczytać wszystko, co ważne 😅 ale ciekawa lektura przed Tobą! Super antyczny kontekst, dzięki za niego ❤️
...słuchałam jak zaczarowana 😊piękny wykład, czuję się zobligowana do zagłębienia w temacie, bardzo dziękuję....a tak na marginesie kobiety mogły studiować w Krakowie od 1919 roku czyli rok po odzyskaniu przez Polskę niepodległości...przypadek?🤔 👍będę tu częściej zaglądać😊😊😊pozdrawiam...
Rok 1919 dotyczył chyba ASP, bo na medycynie na UJ kobiety mogły studiować ,,już" pod koniec XIX wieku. :)
Bardzo dziękuję za miłe słowa, cieszę się, że zainteresowałam tematem:) uchwałę o dopuszczeniu kobiet do studiów na ASP zaklepano już w grudniu 1918, więc tuż tuż po odzyskaniu niepodległości. Przede wszystkim to była zasługa zmiany rektora na Wojciecha Weissa, który już wcześniej dopuszczał do swojej pracowni pojedyncze kobiety i będąc u władzy podjął odpowiednie kroki. Pozdrowienia!
Świetna analiza! Oba teksty mam w planach (może przy okazji sztucznego maratonu, jeśli będzie 😏). Aktualnie inne teksty Woolf u mnie na tapecie i sama nie rozumiem, dlaczego nie sięgałam po nie wcześniej. Uwielbiam!
Sztuczny maraton w sierpniu/wrześniu jest w planach! Wiedziałam, że Woolf do Ciebie trafi ❤️
A co, póki co, najbardziej Ci się podoba z twórczości Woolf? Super, że będzie kolejny Sztuczny Maraton! :)
A nie, jednak mam cos do powiedzenia - w university challenge uczestnicy zawsze maja najwiekszy problem z identyfikowaniem prac kobiet, zazwyczaj w ogole kobiet artystek nie znaja albo nie przychodza im do glowy
Dzięki za ten przykład, bardzo dobrze obrazuje ogólną tendencję
Bardzo ciekawy filmik! Niedawno przeczytalam The enchanted april by Elizabeth von Arnim. W ksiazce tej kilka kobiet wyjezdza na wakacje do Wloch, zostawiajac swoje codzienne zycie (w tym swoich mezow) i delektujac sie mozliwoscia posiadania (chocby na miesiac) wlasnego pokoju ktory mozna zamknac i ktory jest tylko ich. Ksiazka ta ukazala sie w 1922 roku. Ciekawe, czy Virginia tez ja czytala :-) Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję za wspomnienie i zaraz sprawdzę, czy ta książka dostępna jest po polsku. Czytałam ,,Verę" tej autorki. Bardzo pochłaniająca emocjonalnie lektura.
Ależ ta książka wygląda ciekawie! I w sumie bardzo możliwe, że Virginia czytała albo chociaż słyszała, bo z tego co widzę był to w Anglii bestseller. Super kontekst, dzięki wielkie i pozdrowienia!
@@juliak6508 Vera jest swietna. Enchanted April jest w innym stylu, raczej radosna wiosenna lektura. Ja na amazonie za 99 centow kupilam chyba 12 jej ksiazek w wersji elektronicznej. No i sobie czytam :-) Pozdrawiam!
@@literatunek Edyto, znalazlam fragment, w ktorym jedna z glownych bohaterek (Pani Wilkins) budzi sie po pierwszej nocy spedzonej w pokoju (i lozku), ktory ma tylko dla siebie. Jej refleksje to poczatek rozdzialu 6. Dodam tylko, ze Mellersh to jej maz. Oto cytat: She lay with her arms clasped round her head thinking how happy she was, her lips curved upwards in a delighted smile. In bed by herself: adorable condition. She had not been in a bed without Mellersh once now for five whole years; and the cool roominess of it, the freedom of one's movements, the sense of recklessness, of audacity, in giving the blankets a pull if one wanted to, or twitching the pillows more comfortably! It was like the discovery of an entirely new joy. Mrs. Wilkins longed to get up and open the shutters, but where she was, was really so very delicious. She gave a
sigh of contentment, and went on lying there looking round her, taking in everything in her room, her own little room, her very own to arrange just as she pleased for this one blessed month, her room bought with her own savings, the fruit of her careful denials, whose door she could bolt if she wanted to, and nobody had the right to
come in. It was such a strange little room, so different from any she had known, and so sweet. It was like a cell. Except for the two beds, it suggested a happy austerity. "And the name of the chamber," she thought, quoting and smiling round at it, "was Peace".
@@justynalopez6160 W takim razie życzę udanej lektury i czekam na więcej poleceń! :)
Wspaniale opowiadasz Edziu :) Mi a propos artystek przychodzi do głowy też od razu Zofia Stryjeńska - za sprawą książki Hej, dziewczyno! Patrycji Mnich, którą przeczytałam dawno temu za sprawą polecenia Zuzy Zaksiążkowanej
Też ją czytałam. Fajna, ciepła, bardzo kobieca historia. Zresztą autorka jest bardzo uroczą kobietą - miałam okazję wziąć udział w spotkaniu z nią. :)
Też lubię tę książkę, no i Stryjeńską, która była przebarwną postacią. Czytałaś jej biografię, Diabli nadali Angeliki Kuźniak?
@@literatunek jeszcze nie. polecasz ?
@@kamilakamila8310 Mnie nie pytałaś, ale polecam. :D Ale może jestem nieobiektywna, bo szalenie przepadam za Angeliką Kuźniak i wszystkimi jej książkami (no, może Marlena wyszła mniej udana!)
@@juliak6508 Julia Twoje polecenie mnie zdecydowanie interesuje - zawsze i wszędzie 😀😘
Bardzo fajny Kanał (^^ 💫 vv)
Odnośnie przyjaźni między kobietami, to pamietam jak bylam zszokowana i wkurzona jak Sándor Márai ( pisarz dwudziestowieczny) oświadczał w swojej cudowej powieści "Żar" ( naprawde wspaniała, gorąco polecam!!!), ze prawdziwa przyjaźń jest mozliwa tylko miedzy mezczyznami bo kobiety nie sa w stanie zbudowac na tyle glebokich więzów uczuciowych. No, po prostu mna zatrząsło... Wybaczyłam to Sandorowi, ale nigdy mu tego nie zapomniałam 😜
Bo oczywiście mężczyzna ma zawsze najlepsze pojęcie na temat spraw dotyczących kobiet ;) Żar mam w planach. Marai jeszcze przede mną, ale mam kilka jego powieści na półkach, bo kiedyś mój tata się zaczytywał. Przygotuję się psychicznie na tę opinię wygłoszoną w Żarze 😅
E!!! 💖 💖 💖
💙💙