Pani Kasiu, może film o nerwach i złości u rodziców? Szczególnie w relacjach z dzieckiem. Jak się opamiętać żeby dziecku nie przekazać złych emocji i wzorców.
Mnie pani psycholog w Szwecji, w latach '80 kiedy mój syn miał 3,5 roku powiedziała, że dziecko należy informować, pomimo, że nie ma świadomości czasu, że np. za 1/2 godziny idziemy do domu, potem po 15 minutach, przypomnieć jeszcze raz a po następnych powiedzieć idziemy już do domu, to samo dotyczy przyjścia na posiłki, na zakończenie zabawy, trzeba dać dziecku czas, żeby mogło zakończyć to co robi, przygotować się. Działa rewelacyjnie. Kiedy mój syn wychodził z domu bawić się z dziećmi, mówiłam mu, że za 1 godz. albo 2 będzie obiad i był jedynym dzieckiem, które wracało do domu i nie trzeba było wołać go w nieskończoność. Rodzice pytali mi się, jak to robisz, że on na pierwsze twoje zawołanie idzie do domu...... proste, skuteczne. I co ciekawe, że tak traktowane dzieci, uprzedzane, jak zdarzy się nagła sytuacja wymagająca natychmiastowego zakończenia zabawy, powrotu do domu są do dyspozycji, robią to natychmiast o co rodzic prosi, bo one wiedzą, że rodzic nie wymyśla tylko tym razem coś jest nagłego. Ta szwedzka psycholog sprawiła, że moje rodzicielstwo, było bezproblemowe i wiedziałam, że to ode mnie/rodzica wszystko zależy - może komuś się przyda masculinum.org/2015/05/17/mamo-tak-mnie-kochalas-ze-teraz-juz-cie-nie/
Tak, ta metoda jest najlepsza. Syn nie miał problemu z zakończeniem zabawy, gdy wiedział odpowiednio wcześniej, że będziemy już szli do domu. Do tej pory tak jest, jak tylko mówię, że za 5 minut idziemy to słyszę 'dobrze mamo', i jeszcze inne dzieci uczy, że muszą już iść bo czas minął, syn ma 5 lat :)
Pięknie powiedziane "zdrowe granice" - dziecko bardzo tego potrzebuje, a niestety coraz częściej jest tak, że może wszystko, o wszystkim decyduje, przejmuje ciężar "odpowiedzialności" za większość decyzji; a potem dzieci są zagubione, poirytowane, nie potrafią się dostosować do ogólnie przyjętych zasad w społeczeństwie....
Dziekuje Pani Kasiu za te wszystkie filmiki... mieszkam w Stanach i nieraz przychodze z pracy kompletnie wyczerpana i puszczam sobie Pani filmik i ten glos, ktory tak przywoluje klimat w jakim sie wychowywalam, przyprowadza mnie spowrotem do "normalnosci"...Jest Pani Blogoslawienstwem!
Ahhh gdyby moja Mama wiedziała o tych kilku rzeczach o których Pani mówi. teraz myślę że w momencie kiedy Matka jest bardziej przyjaciółka niż Matką nie jest najlepszym rozwiązaniem.
Szkoda że nie nakręciła pani takich filmów 18 lat wcześniej ;) Moje dzieci miały by lepszą mamę,a co za tym idzie-dzieciństwo. Ale cieszę się że teraz trafiłam na pani kanał. Więcej rozumiem moje dzieci i może będę dobra babcią ;) Pozdrawiam
Oglądam i wyciągam wnioski z każdego Pani filmu. Jest Pani bardzo wartościową Kobietą i niesamowitym pedagogiem. Widzę wiele odniesień do mojego dzieciństwa i dzięki Pani mogłam inaczej spojrzeć - i zrozumieć błędy moich rodziców. Dziękuję! Czy mogłaby Pani przygotować film o tym, jak rozmawiać z dziadkami o wychowaniu naszych dzieci? To znaczy jak na nich wpływać, aby na naszych dzieciach nie powtarzały tych samych błędów, które nieświadomie popełnili na nas.
Wzrosłam w poczuciu wstydu. Mama, jeżeli coś zrobiłam jej zdaniem źle, zawsze mówiła mi, że ona i tak ciągle się za mnie wstydzi, co ludzie powiedzą, jakie ja jej świadectwo wystawiam. Że jej wstyd przynoszę. Teraz mam 24 lata i pewne problemy, chciałam iść po skierowanie do rodzinnego żeby wybrać się do psychologa. 24 lata, to jest istotne w tym momencie. I mama powiedziała, żebym nie przesadzała, bo czego ja już w tej karcie swojej nie mam... zapytałam wprost - a co, "co ludzie powiedzą"? Mama na to: no między innymi. I ciągle te wyświechtane frazesy. "Ty powinnaś się zmienić, bo jak będziesz taka to nikt cię nigdy nie będzie lubić".
the real M magia polskiego wychowania polega na pokazaniu dziecku, że jest nikim i wymaganiu by był kimś... Życzę powodzenia też powoli się z tego wygrzebuję.
Film, jak najbardziej wartościowy. Oglądałem większość Pani filmów i są w mojej ocenie bardzo dobre. Nie piszę tego pod kątem treści, bo ja się na tym po prostu nie znam. Uwagę zwraca forma przekazu. Niektóre obcojęzyczne zwroty mogą być niezrozumiałe, jak np. "feedback". Myślę, że temat wychowania dzieci, można by znacznie rozszerzyć o kolejne odcinki. Naprawdę dobra robota Pani Kasiu.
Kiedy małżeństwo chce adoptować dzieci musi przejść masę kursów,szkoleń itd,itp. Natomiast biologiczni rodzice "idą na żywioł". Wiadomo,że wychowywanie dzieci adoptowanych to znacznie większe wyzwanie niż własnych,ale i własne to nie kaszka z mleczkiem.Może jakimś pomysłem byłby łatwy dostęp do takich pogadanek jak Twoja i możliwość rozwiania wszelkich wątpliwości zanim zostanie się rodzicem?Wielkie dzięki za to co robisz:)
Bardzo pozytywny przekaz,tak trzymać!!Znam wielu psychologów(moja dorosła córka też jest psychologiem),ale P.Kasia jest the best.Dobrze się słucha o ważnych sprawach,warto budować relacje i coś robić w swoim życiu,zawsze może być lepiej.Pozdrawiam.!!!
Dziękuję za trafiony temat. Mając 6 dzieci zawsze umawialiśmy się w wielu sprawach jak np. domowe obowiązki, rodzinne wyjazdy, zakupy w dużych sklepach, pójście do przedszkola/ szkoły itp. i wszyscy konsekwentnie z tych umów się wywiązywaliśmy. Nigdy nie było scen histerii czy zachowań agresywnych bo przykłady pociągają- dobre przykłady.
Wszystkie te błędy popełniam. Najważniejszy nie jest "fan" ale elegancja i kultura zachowania. Trzeba być szlachetnym człowiekiem i umieć się prawidłowo zachować wobec ludzi. Trzeba być dobrym i kochać innych.
Co do argumentu "wszyscy się będą śmiali", jak to podcina skrzydła! To jakby powiedzieć dziecku: nigdy się nie wychylaj, nie myśl inaczej niż wszyscy. Tak jakby ten rzekomy śmiech ludzi miał decydować, czy możesz realizować swoje marzenia, czy nie. Kiedyś słyszałam jak matka powiedziała tak do córki, która chciała grać z chłopakami w drużynie piłkarskiej. Wszyscy się będą z Ciebie śmiali. No przecież!
Adrianna Szczęsna ma pani racje. Tylko co gdy rodzic w dobrej wierze chce ochronić dziecko przed wysmiewaniem. Moja mama zmieniła ze mną nazwisko by w końcu przestali się ze mnie śmiać o przezywać. Gdy córka wróciła ze szkoły zmoczona bo tak się śmiały z koleżanką ze popuscila pierwsza moja reakcja była taka "skarbie musisz trzymać siku lub iść do toalety przed wyjściem ze szkoły bo BĘDĄ SIĘ Z CIEBIE ŚMIALI". Wiem, że to co innego, ale mimo wszystko uzylam tego zwrotu.
Przez przypadek weszłam na filmiki pani Kasi, jestem zachwycona.Z każdego odcinka dowiaduje się podpowiedzi jak rozwiązać dany problem. Bądź jeśli już nieaktualny potwierdzenie ze postąpiłam prawidłowo. To bardzo budujące i zadawalajace. 🤗
O tak! "Co ludzie powiedzą" jest często początkiem wielu tragedii. Wydaje mi się, że najważniejsze jest umacnianie własnej wartości w dziecku, ale i w sobie. Osoba stabilna, zrównoważona i po prostu zadowolona z siebie nie potrzebuje opinii innych, a krytyka motywuje nie osłabia. Dziękuję za Pani filmiki. Szczególnie odkrywcze i ciekawe uważam te o językach miłości. Pozdrawiam!
Masa rodziców traktuje dzieci jak służących, starsze dzieci maja zajmować się młodszymi bo np. mamusia jest zmęczona a tatuś jest poza domem (zagranicą), nie mogą mieć czasu dla siebie (na rozwój) tylko na naukę, bo matka o coś je prosi a raczej żąda, etc. etc. sporo jest też takich którzy niczego nie wymagają od swoich dzieci i im mniej rodzicom zawracają głowę swoimi problemami (które są dla nich śmieszne) tym lepiej dla nich... nic nie wiedzą (mają słaba wiedzę o świecie) bo większość czasu spędzają czy to przed telewizorem czy przed monitorem komputera na czytaniu plotek...
Lodygowaty80 przejmowania obowiązków nad opieką bym nie demonizowala.mam trójkę i często proszę najstarszą 8lat żeby pojawiła się z młodszą bo mama jest zmęczona. mam prawo do znaczenia. uważam że lepiej żeby córka mi pomogła niż bym miała eczka zmuszać się do zamawiania trójki. córka czuję się ważna i potrzebna. ja chwilę odpoczne i mam więcej werwy na zabawę z resztą
Edek Roztrzepak dziecko ma mieć dzieciństwo, nie ma wyreczac leniwych rodziców ale powinno mieć swoje obowiązki, niestety tzw. Rodzice rozumieją to jako bewzględne posłuszeństwo. Ja bym tego nie bagatelizował.
Ciekawe czy to działa w jedną czy w obie strony??? bo ta wzajemność jest rożnie rozumiana ;) Pytanie, jeśli dziecko (jest się dzieckiem dla swojego rodzica cały czas niezależnie od wieku) będzie chciało np. spędzić czas z przyjaciółmi (i nie chodzi o pijaństwo czy lumpienie się) a rodzic umyśli sobie że jednak ma zrobić coś dla niego (bo jego zdanie jest nadrzędne), to o czym to świadczy???
Lodygowaty80 w dzisiejszych czasach,wśród znajomych-mam 3 córki -nie obserwuje takich zachowań. raczej obserwuję zachowania typu twoim jedynym obiazkiem jest dorabianie lekcji i ewentualnie zajęcia pozalekcyjne. moje dzieci mają wybór czy chcą pomagać. np pytam czy chcą zaprowadzić najmłodsze do babci, jeśli się nie zgodzą nie robię afery ale mówię że np nie poukladamy razem puzli bo będę miała inne obowiązki domowe w tym czasie
Bardzo mi się podobał ten fragment, gdzie Pani zaprezentowała co mówić. Oczywiście fragmenty czego nie robić/mówić są rowni cenne ale na żadnym kanale YT nie ma co robić/mówić w zamian. Konkretne zdania. Poproszę o więcej takich gotowców czy co konkretnie robić w danej sytuacji
Pani Kasiu! Uświadomiła mi Pani kilka poważnych błędów jakie popełniłam jako rodzic. Żałuję, że czasu nie da się cofnąć i nie mogę ich naprawić, ale przynajmniej mam świadomość, by ich nie powtarzać. Bardzo byłabym wdzięczna za film o relacjach z buntującym się nastolatkiem! Nie chciałabym popełniać błędów moich rodziców, a niestety się na nich łapię. Czasem też zwyczajnie trudno zachować cierpliwość. Pozdrawiam i dziękuję za cenne porady.
Również będę wdzięczna za taki film. Jeszcze mam dość małe patrząc przez pryzmat życia dzieci ale najstarsza córka niedługo skończy 9 lat więc już bliżej niż dalej do nastolatka. Wszyscy popełniamy błędy. Pani Kasia sama mówiła jakie ona popełniła z 1 dzieckiem. Jesteśmy tylko ludźmi. Stając się rodzicem nie posiadamy całej wiedzy i doświadczenia na starcie. Nie kończymy studiów do bycia rodzicami. Ja sobie nie wyrzucam. Staram się poprawiać. Często pomagają mi w tym np panie z przedszkola lub wychowawczyni. Dlatego oglądam Panią Kasię. Na pewno popełnimy błędy jeszcze może inne niż nasi rodzice...ale tylko ten się nie myli kto nic nie robi. Pozdrawiam
Jo jak milo, ze Pani mieszka w Gdyni. Ogladam Pania od samego pociatku i dopiero teraz dowiedzialam sie ze Pani tutaj mieszka.. Dziekujemy Pani za wszystko co Pani robi. Ja jako mama czesto zadaje sobie pytanie czy dobrze wychowuje syna i za kazdym razem staram sie cierpac informacje od wielu piedagogow ale Pani jest super i najleprza. Mam nadzieje ze wiecej mam i rowniez Pan beda ogladali te filmiki. Ostatnio musialam poprosic obca mame zeby nie zwracala uwage na to jak sie zachowuje moje dziecko bo ja jestem obok i wiem jak mü w tym pomoc i naprawic sytuacje.. Zauwazylam ze mamy polki czasami postempuja moim zdaniem nie zbyt dobrze wobec innych dzieci, ale na sczescie nie wszyscy.. Nie podoba mi sie jak ktos wstydza dziecko swoje i jeszcze srara sie moemu cos narzycic.. Dlatego dziekuje Pani z calego serca ze Pani jest i robi duzo Pani poprostu dla ludzi w sprawach wyksztalcenia moralnego wobec swoich dzieci.. Mam nadzieje ze wiecej bedzie adekwatnych ludzi.
Niestety, takie "sposoby wychowawcze" pokutują u nas w społeczeństwie. Mam 3 letniego nadwyraz ruchliwego syna, gdy próbował mi uciec prosto na ruchliwą ulicę, wzięłam go na bok, kucnęłam i zaczęłam tłumaczyć dlaczego tak nie wolno i pytać dlaczego to zrobił. W tym momencie przechodząca obok kobieta zagadnęła nas, że bez sensu takie tłumaczenie bo dziecko tego nie rozumie i jak on jest nie grzeczny, to ona go zabierze od mamy. Stanowczo zareagowałam (zagotowało się we mnie), po czym jeszcze na odchodne słyszałam pomrukiwanie tej pani nt. mojego złego podejścia do wychowania. Echm...
Bardzo osobiście odbieram te sytuacje, kiedy widzę na ulicy, na placach zabaw rodziny wychowującące dzieci w poczuciu lęku, wstydu. To przykre i zastanawiam się, na ile dorośli mogą się pogubić w odgrywaniu swoich życiowych ról :///
Paulina Kamińska ale pani widzi tylko chwile z życia tych ludzi. Nie wie Pani jak jest poza. Łatwo ocenia się w przestrzeni publicznej mały czasem kilkuminutowy wycinek z życia danej rodziny. A pozory jak wiem czasem mylą. Kiedyś czytałam świetny wpis na blogu jednym co widzi jedna strona w tych krótkich momentach a co odpowiada na to druga strona. Nikt nie widzi całokształtu. Nie widzimy jak ta mama przytula dziecko jak czyta mu wieczorem jak mówi ze go kocha jak spędzają razem czas. Widzimy tylko słabszy moment w przestrzeni publicznej a jak wiadomo złe rzeczy zauważa się natychmiast i wyciąga wnioski dobrych nawet nikt nie widzi...media są tego świetnym przykładem. Zresztą z perspektywy matki wiem ze i tak jak się nie postapi będzie wg kogoś źle zwłaszcza tych którzy mnie wcale nie znaj tylko widzą kilkanaście minut na placu czy w sklepie.
Klaudek przepraszam, ale jak coś jest niedobre to z założenia jest również nienaturalne, więc rzuca się w oczy. A po czym mam oceniać, jak nie po tym, co ujrzę przez te oczy? Trochę gdybający ten komentarz, skupiony na tym, że ludzie obserwują i wyciągają wnioski, a nie o problemie przedstawionym powyżej.
Paulina Kamińska ja nie neguje absolutnie. Wiadomo, że złe sytuacje rzucają się w oczy bardziej. Normalnych ani dobrych nie zauwazamy nawet. Tak jest zbudowany nasz mózg i tak dziala. A prawda jest taka ze 9/10 sytuacji jest neutralnych lub pozytywnych. Kiedyś czytałam takiego psychologa i kazał np w drodze do szkoły pracy zwracać uwagę np na wszystkie matki z dziećmi do ok. 3 lat i ile z tych sytuacji było neutralnych i pozytywnych a ile negatywnych. Druga rzecz ze jak coś nas interesuje albo czegoś chcemy nagle tyle tego widzimy. Rowniez jal mamy sami zle doswiadczenia w jakiejs kwestii. Ja tak mialam z ciaza. Jak staralismy sie i marzylam o dziecku nagle same ciężarne wszędzie widziałam. Po prostu zwraca się uwagę. Moze wyszło gdybajaco bo ciężko opisać wszystko co się ma w myślach w kilku zdaniach. A dlatego skupiłam się na obserwowaniu i wyciągniu wniosków bo tak się często dzieje pochopnie. I tak odebrałam komentarz. Wiadomo, że patrzymy przez swój pryzmat i swoje doświadczenia. Mnie strasznie szkoda dzieci które wychowaly się bez ojca, bo sama bylam takim dzieckiem. Albo dzieci, które rodzice oddają do żłobków czasem już kilkumiesieczne bo byłam również takim dzieckiem z musu mama musiała pracować i nie miała z kim mnie zostawiać. Ale są różne sytuacje. Nie mowie ze wszyscy są dobrzy jako rodzice bo bym sklamala. Sa wyrodni toksyczni itd bo to tez i tylko ludzie. Ale jednak większość jest normalna i się stara. Niemniej chodziło mi o to, że nie możemy oceniać zbyt pochopnie rodziców zresztą nie wiemy co mają w głowie może ta mama akurat burknela na dziecko bo ma gorszy dzień problemy w pracy pokłocila się z mężem może jest chora albo ma okres i źle się czuje. Ocenianie bywa bardzo krzywdzące. Nie można patrzeć tylko jednokierunkowo. Ciężko się postawić w innej sytuacji. Ja się tego uczę cały czas a macierzyństwo bardzo mi w tym pomaga. Nie sądzicie a nie będziecie sadzeni. Inaczej wygląda perspektywa z drugiej strony kiedy 100 razy się coś dziecku mówiło a tu znowu oblalo się soczkiem ;) nieraz traci się cierpliwość po prostu. Rozpisałam się. Ale życzę jak najwięcej pozytywnych sytuacji i pozdrawiam
Bardzo fajna seria. Z miłą chęcią posłucham więcej. Jestem na początku drogi jako mama, mam synka który ma 18 miesięcy. I już pokazuje rożki 😉 Ostatanio nauczył się kłaść na podłogę i walić nóżkami jak mu czegoś nie chce pozwolić. Staram się tłumaczyć i to uspokoić ale nie zawsze z pozytywnym skutkiem. Na razie skuteczne jest jedynie odwrócenie uwagi.
Bardzo dobre rady pani Kasiu. Dzisiaj rodzice jakoś nie rozumieją tego,że dzieci muszą być dyscyplinowane ciągle tylko slyszę,że tego nie bo będzie płakać tamtego nie bo będzie miało stres.Przecież na dłuższą metę tak się nie da żeby dziecku nie wskazywać ,że coś jest złe czy niewłaściwe to zwyczajne rozpuszczanie.Mam w otoczeniu bliskich znajomych którzy nie uczą dzieci absolutnie niczego i na wszystko im pozwalają.Przez jakiś czas myślałam,że chyba ja przesadzam albo tylko mi się wydaje ale nie Inne osoby z naszego wspólnego grona znajomych też to widzą ich rodzina także rodzice poprosu słuchają dzieci a powinno być na odwrót.Nie okiełznali sytuacji wcześniej gdy dziecko pierwsze miało dajmy na to 2 latka (to co pani i mąż zrobiliście )a teraz jest tak ,że 4 i 7 letnie dziecko dyktują warunki i decydują jak żyć.Ogolnie sytuacja trudna do wytrzymania także dla innych wokoło :((
Ja byłam tak wychowywana przez matkę - wstyd, grzech, co ludzie powiedzieć itp. Skaza trudna do zmycia po xxxlatach. Najgorsze co można zrobić dziecku.
Pani Kasiu :)! Widać duże doświadczenie, to wspaniałe że ma Pani 5 dzieci. Chętnie posłucham filmiku o tym jak nastawić się do porodu i wczesnego macierzyństwa! Pozdrawiam
Mam 22 lata i nie mam jeszcze dzieci ale wiem, że kiedyś je wychowując będę się trzymała Pani porad. Studiuję także kierunek nauczycielski więc każdy pani filmik oglądam bardzo uważnie, bo myślę, że w tym zawodzie taka wiedza jest niezbędna. Bardzo fajny kanał, trzymam za Panią kciuki :)
my, Polacy, niby taki madry narod, a dzieci wychowywac nie umiemy. Ciagle za cos dzieci karcimy, zamiast chwalic i uczyc. Zyje za granica, gdzie dzieci wyrastaja na pewnych siebie i wlasnego zdania ludzi. Tego zycze Nam, zebysmy zmienili swoja mentalnosc.
Witam, zaczynam w tym roku studia pedagogiczne. Mam nadzieję, że ludzie, którzy będą mnie kształcić będą mieli takie podejście i zdanie jak pani. Sama niestety wiele razy w życiu usłyszałam, że powinnam się wstydzić. :( Serdecznie pozdrawiam.
Pani jest rewelacyjna! Jak sie ciesze, ze przez przypadek znalazlam ten kanal. Mam mala coreczke i chce ja wychowac na wartosciowego czlowieka. Sama mialam rodzicow, ktorzy nigdy nas dzieci za nic nie pochwalili ; sama sie dziwie, jak my w ogole wyroslismy.
Zwykle jak rodzice przychodzą z dzieckiem do psychologa to z tym rodzicem jest problem nie z tym dzieckiem. To ten rodzic coś spieprzył zwykle nie dawał dość dużo czasu i uwagi dziecku po prostu. Mój mąż ma zarost i jest łysy i wygląda czasami przerażająco i pamiętam jak ktoś mówi kiedyś do swojego dziecka , chodź bo cię pan zabierze ,a mój mąż do tego dziecka mówi coś w stylu ,"ja cię nigdzie nie zamierzam zabierać" ,a ja kiedyś na tekst pani cię zabierze powiedziałam no chodź ze mną kobieta się autentycznie wystraszyła.
strasznie mnie wkurza kiedy idę z dzieckiem do psychologa-pedagoga i muszę o naszych problemach rozmawiać przy dziecku. jest to notoryczne w panstowych poradniach. myślę że trzeba na ten fakt zwracać uwagę nie tylko rodzicom A "rzekomym" państwowym specjalistom. film bardzo wartościowy, liczę na więcej :)
Prawda. A cóż bardziej godnego szukania w życiu od poszukiwania Prawdy - prawda....? :)) Jedną ze składowych Prawdy - to wiedza biorąca się z właściwych wniosków wyciągniętych z obserwacji popartych praktyką. Naczelną zasadą Prawdy jest zdanie, które jest również treścią przysięgi składanej przez lekarzy - - Primum non nocere - Po pierwsze nie szkodzić. .... Dziwne, że Hipokrates wiedział to na kilkaset lat p.n.e., a w 21 wieku człowiek "dorosły" ciągle tego nie wie.....
Pani Kasiu,poleciłaby Pani jakąś literaturę w związku z tym tematem. Na rynku jest mnóstwo propozycji ale ciężko znaleźć te najlepsze. Fantastyczny film. Jest Pani żywą inspiracją ,która motywuje we wszystkich filmach do bycia dobrym,spełnionym i szczęśliwym człowiekiem. Wielkie DZIĘKUJE ♥
+Magdalena tak , to temat rzeka:) Nagralam filmik o ksiazkach na temat rodzicoelstwa - warto zobaczyc, gdyz dyscyplina jest wypadkowa obszernej wiedzy na temat dzieci , relacji , rodziny , kpmunikacji ... pozdrawiam:)
Bardzo proszę o zdanie na taki temat: co zrobić gdy do dziecka dwu i polletniego nie docierają żadne argumenty ani wyjaśnienia i zachęty żeby skończył zabawe na plaży.Z gory dziękuję bardzo za odp.
Nie pytasz, tylko informujesz że za 10 minut wychodzicie. I za 10 minut bierzesz dziecko za rękę i idziecie. Jeśli nie chce, bierzesz na ręce i wychodzicie. U starszych są negocjacje więc łatwiej ustalić że np jeszcze raz coś tam zrobi i wtedy idziecie. Ale trzeba się tego trzymać. Jeśli nie robisz tego co mówisz dziecko nie widzi potrzeby do stosowania się do zapowiedzi. I wszystko na spokojnie, bez krzyków, szantażu czy kar.
Rozmawiając z moją córką , innymi dziećmi też staram się mieć oczy na wysokości oczu dziecka.A raczej starałam się,bo ostatnio moja latorośl bardzo wybujała:):):):):):):)
Witaj Kasia !! Edukacja stawia pewne wyzwania przed nami a szczególnie w oczekiwaniu o rosnące oczekiwania. Zawsze wszystkie problemy wynikają z powodu rosnących nabrzmiałych oczekiwań w alternatywie braku wzorców odpowiedzialności. W Polsce ten sposobem rozumienia mało kto się posługuje. Dając nam wskaźnik tego jak powstają konflikty i skąd ?! Najbardziej denerwuje mnie lewackie zachowania w szkołach psychologów szkolnych w dawnych latach. Rzekomo odwracając kota ogonem łagodząc problemy w pryzmacie stołka i funkcji wykonywanej. Polska jest zdziczałym państwem, w którym brakuje szacunku dla godła z koroną i postaw obywateli katolików.
Pani Kasiu, szukam informacji na temat budowania zaufania u dziecka. Bardzo zalezy mi zeby dziecko nie bylo w stosunku do nas skryte i dzielilo sie z nami swoimi problemami i malymi porazkami. Jak to wypracowac? Pozdrawiam.
Pani Kasiu co w momencie gdy słodka dziewczynka chce założyć długie skarpetki na długie spodnie tak aby było widać koniki(na wierzchu) i zaczyna panikować gdy ja chce założyć je trochę inaczej niż ona w główce sobie pomyślała ale z efektem dokładnie takim jak chciała czyli koniki na wierzchu. Zaczyna się panika bo ona myśli że koników nie będzie widać, tłumaczę że będzie tak jak chce i koniki będą na wierzchu ale to maleństwo w panice trwa nadal i pomimo spokojnego tłumaczenia mała płakała i skończyła dopiero gdy zobaczyła że efekt końcowy jest taki jaki chciała. Oczywiście płacz się zaczął bo jeszcze wszystkiego nie wie, prosty przykład spódnice można zakładać od góry wchodząc w nią oraz od dołu przez głowę.
+Magdalena B. Dobrze jest tlumaczyc ale tez obserwowac tendecje bo zazwyczaj male melancholiczki tak maja . Trzeba z Nimi pertraktowac i wczesniej ustalac urbania , bo to dla nich wazne - perfekcja:)
Zgadzam sie, tylko ze dla mnie konsekwencja to nie kara. KOnsekwencja to bezposrednie nastepstwa danego zachowania, a nie brak bajki. Szczerze? Moja corka upierala sie by zdejmowac rekawiczki. Raz powiedziala, ze jesli bedzie miala gole rece to jej zmarzna. Olala. I tak szla, i szla, az z placzem popraila, ze zalozyc bo jej zimno :) od tego czasu sama mnie pilnuje, by w zimie miec rekawiczki. ja wierze w dobra intencje dziecka, tylko czasem nasze potrzeby sie rozmijaja. Ja chce zejsc z plazy - ono nie. Przeciez te potrzeby sa rownorzedne. :)
A ja z innej Beczki, moja Mama zaczelo sie rozwijac, dostalam sygnal, ze jest dumna, ze mam prawo jazdy I wlasny samochod(maz Mi nie kupil, kazal se zarobic Jak chce jezdzic, to se kupilam I mu lyso). Powiedziala:"no ja nigdy nie przypuszczalam, ze moja Malgosia bedzie kiedys jezdzila autem" Poniewaz jestem DDA po 3 terapiach uznalam to za komplement, Bo dodala:"a czlowiek sie wiecznie czegos Boi",. Kocham Cie mamo. 😁♥️🏵️Ludzie nie bojcie sie juz zyc, dajcie rade, stawiajcie sobie male Cele na poczatku I bardzo sie chwalcie za to I to dlugo. Potem coraz wieksze. Wasi rodzice nie potrafia inaczej dostali te Sama szkole bylejakosci, to my musimy przerwac to kolo cierpienia I z usmiechem na ustach witac kazdy dzien, to my bedziemy uczyc naszych rodzicow Jak zyc. To nasze zadanie inaczej powielimy schema. Kasiu, Dziekuje wlasnie MIALAM dni spadku motywacji, pomoglas MI sie otrzasnac.Pan Bog wysluchal znowu I zeslal lekarstwo. 😘♥️😁💪
@@autumnal4974 Dasz rade, pokonasz ten Strach. To tylko glupi Strach. Ja sobie powiedzialam, ze albo ja albo Strach. Juz po egzaminach, balam sie jezdzic po autostradzie. Wyjechalam jednak I ryczalam ze strachu, AZ MI sie wstyd zrobil I wtedy powoli oswajalam ten strach, po 5 minut, po 10,az pojechalam 550 km na raz. I teraz to uwielbiam, auto jest czesci a mnie. Dasz rade, tylko znajdz Strategie na swoj Strach I do smieci z nim. 👍😁
Kobieta ma to do siebie że ze względu na dziecko, może rozwieźć się z mężem, narobić niesamowicie dużo błędów... Tak są silne relację matki z dzieckiem, "ALE" na ile to jest rozsądne i czy dziecko będzie szczęśliwe to już kwestia bardzo dyskusyjna. Ten świat nie jest jednak doskonały. A076
Mam 48 lat i się nie dokońca zgadzam z Panią.Dziecko trzeba wychowywać ale z doświadczenia wiem że wychowanie dziecka kończy się na 16 roku życia i już w zwysz 16+ nie wychowasz raczej dziecka ponieważ on już jest na tyle rozwiniety że jest w stanie funkcjonować.
Kasiu bardzo edukacyjne filmiki. Sluchalam cie jakis czas temu I znow wracam. Kasiu mogla bys zrobic filmik nt ojcow ktoych nie ma z wlasnego wyboru I o samo tych mamach prosze...
Mama 3 dzieci.Nie mowie nigdy dzieciom " wstydź sie" ale z tym "panem nieraz mowilam. Ale dla tego zeby szly blisko mnie jak idziemy zatłoczona ulica. Dlatego ze boje sie "porwania" duzo sie slyszy. A najgorszym wrogiem czlowieka jest czlowiek, nie zwierze. Ostrzegamy przed zlymi ludzmi ale w taki sposob zeby nie byli zamknieci na nowe znajomosci a ostrozni. Moje dzieci mimo to sa bardzo otwarte na ludzi. A np nie mowimy im " wstydz sie " a mimo to czasami slysze od corki (9 l ) ze czegos sie wstydzi np.chlopcow , z dziewczynkami normalnie. Ale to chyba normalne w tym wieku. Albo czegos nie zrobi bo to wstyd. Zaczela zwracac uwage na niektore rzeczy biorac przyklad od rowiesnikow .
czesc Kasiu. Mam pytanie. Mam synka prawie 8 lat, ktory ma mocny dominujacy charakter i bardzo trudno jest mi jakiekolwiek zasady/zakazy/ granice ustalac. Nie wiem jak mam z nim postepowac, czesto mu ulegam, bo nie mam sily na awantury, krzyczy na mnie, rzuca przedmiotami gdy np czegos mu zakazuje albo nie chce zrobic czego on chce. Gdy probuje postawic na swoim on walczy do upadlego. Bardzo ciezko jest mi przetrzymac jego ataki zlosci. Sama sie denerwuje i podnosze glos, chociaz wiem, ze to zle, ale nie moge powstrzymac agresji jak on tak sie zachowuje. W ogole sie mnie nie slucha i chce rzadzic w domu. Mieszkamy tylko we dwojke, ja i moj syn.
A ja czasem poza zwrotem ,,bo skończą się przywileje szlacheckie" co mój 5-latek bdb rozumie, czasem robie tak (jak on nie chce opuścić placu zabaw/plaży)...to mówię mu tak: ,,ja już idę bo jestem głodna, a ty rozumiem, że zostajesz, tak?" i powolutku oddalam się do bramki (taka moja reakcja po pierwszych negocjacjach). W sumie jak pod nią jestem, to on zawsze też już jest obok mnie. W zasadzie nie wiem czy to jest dobre, ale faktycznie on wtedy za mną idzie i wątpię żeby się obawiał, że go zostawię (bo nigdy tego nie zrobiłam oczywiście :D). Ciekawa jestem czy taka forma dyskusji jest z psychologicznego punktu widzenia dopuszczalna. Mój dzieciak na to reaguje i chyba rozumie, ze już nie ponegocjuje...a też zdaje sobie sprawe, ze jest za mały na samodzielne zabawy na placyku.
W języku polskim mnie bardzo dziwi, że dzieci się prosi (proszę zrób to i to). Tylko że prośba zakłada możliwość odmówienia. Dlatego jak wymagam wykonania, to wole nakazywać (odpowiednią formą), by był jasny komunikat, że to nie jest prośba (czyli do decyzji odbiorcy, czy ją spełni, czy nie).
A jaki to jest feedback mowiac dziecku ze ma robic to co mu mama mowi a jak nie to spotkaja cie konsekwecje. Ja np bym usiadl I wyjasnij powody dla ktorych trzeba juz plaze opuscic czyli ze jest pozno zimno ciemno ze idziemy na kolacje kapieli lozka I rano do przedszkola... itd
Ja bym zaczęła od spokojnych argumentów, jest już późno... Woda jest zimna... Jak się przeziębisz to już więcej nie pójdziemy na plażę tylko będziemy musieli siedzieć w domu. Jeśli to nie działa.. To dopiero wtedy to o czym Pani mówi.
Największym błędem w zaprowadzaniu dyscypliny jest zazwyczaj cel do którego ona dąży,Jeśli się buntujesz wcale nie musi to oznaczać że coś z tobą nie tak,Większość ludzi jest mostem dla zwierzęcych dusz inni są dalej i stanowią mniejszość
Adrianna Szczęsna ja tak miałam!! Syn chciał batona czy coś, to niej hula jakąś histeria czy coś, poprostu wziął batona włożył do koszyka i poinformował mnie, że go chce. Ja na to nie kochanie jadłem już czekoladę i odkładam batona, syn jeszcze nie zdążył odpowiedzieć a jakaś starsza kobieta do niego bądź grzeczny i słuchaj mamy bo ja cię zabiorę! Syn w płacz, ja zaskoczona pytam ale przepraszam gdzie chce go pani zabrać!? Wywiązała sie wymiana zdań, że pani widziała że syn niegrzeczny chciała pomoc itp ja na to że dziękuję ale z wychowaniem dzieci poradzimy sobie z mężem sami.
+Kamila Maga ja reagowałam stanowczo ale spokojnie,zazwyczaj brałam za rękę dziecko i mówiłam mu , nigdy w życiu nie oddam NIKOMU mojego skarbu:) to tak w skrócie :)
Adrianna Szczęsna pytanie w punkt! Bo ja nigdy nie mówiłam dzieciom moim ze ktoś je zabierze ale spotkałam się kilka razy ze ktoś tak powiedział do mojego dziecka...raz jak nie wytrzymałam a miałam słabszy dzień tez właśnie wzięłam mała za rękę i powiedziałam chodź nikt Cię ode mnie nie zabierze a jakby się tak stało to na pewno nie za mamy zgodą. Pani była oburzona ze jej nie przytaknelam i pewnie dostałam jak zwykle łatkę głupiej matki...jak to teraz wszędzie słyszę i czytam jakie jestesmy wszystkie głupie :(
Droga pani Kasiu. Mam nadzieję na jakąś odpowiedź od pani. Jestem mamą trójki dzieci i mam jakis problem z synem 17 letnim. Tak bardzo nie wysila się w stosunku do rodziców i cokolwiek robi to dramatycznie bez serca , ze rozstraja zycie calej rodziny. Jak jestem w pracy to czuję że żyję a jak wracam do domu to od progu syres spowodowany jego niechlujnym podejsciem. Dzis sie przez niego poparzylam , jestem wściekła i modle sie żeby już sie wyprowadził z domu.😤😤😢😢
Zastanawiam się właśnie oglądając ten film dlaczego moje dziecko zaczęło w zerowce tak właśnie reagować. Nigdy nie mówiliśmy jej żeby się wstydzila ani ze ktoś się będzie z niej śmiał. Poszła dopiero do przedszkola na 5 lat była bardzo radosnym otwartym dzieckiem chętnym do każdego zadania i przedstawienia główna rola i po semestrze chodzenia zaczęła płakać ze coś źle zrobi albo że coś jej się nie uda albo że dzieci się z niej śmiały bo np się potknela nawet my jak zasmialismy się w domu całkiem z czegoś innego to ona zaczęła odbierać jako ze się śmiejemy się z niej...za niedługo poszła do 1 klasy od razu do nowej młodej Pani powiedziałam nq poczatku ocb. Pani to zaraz zresztą zauważyła. Fakt jest wrażliwa z charakteru. Udało nam się z panią wychowawczynia wypracować u niej żeby się nie przejmowala wszystkim ze nikt się z niej nie będzie śmiał i ze nikt nie zwraca na wszystko uwagi. Niestety zdarzyło mi się teraz kiedy jest w 3 klasie powiedzieć kiedy się posiusiala w drodze ze szkoły "musisz iść do ubikacji zanim wyjdziesz ze szkoły bo dzieci jak zobaczą będą się z Cb śmiały a nie chciałabym żeby Co było przykro". Zrobiłam to chcąc oszczędzić jej tego co sama kiedyś doświadczyłam :( pewnie popełniłam błąd a nie wiem wszystkiego niestety :/ na szczęście jest odważna aktywna nie boi się występować chodzi na konkursy i występować klasie jest jedną z lepszych uczennic i nie jest ani wycofana ani straszna ale niestety mój mąż tak został wychowany i zdarza mu się powiedzieć tak do córek "wstydź sie" czasem nawet nie mówiąc czego. Trudno mu wypersfadowac to. Niestety zgodzę się ze takie mamy społeczeństwo. Nawet raz usłyszałam tekst w strone mojej corki ze ja jako mama będę się za nią wstydzić jak coś tam ona zrobi. Albo ja ze powinnam się wstydzić bo moje dziecko coś tam zrobiło. Wiec dzieci też dostają takie przesłania od innych w stronę siebie lub np ich rodziców. I jak Pani zauważyła jako społeczeństwo ciągle się za coś wstydzić musimy. Ale nie jestem za winieniem za wszystko rodziców bo u wielu moich znajomych mocna rolę w wychowaniu mają babcie i tu niestety są najbardziej te "rozpuszczone" dzieci. Zresztą ilu rodziców ma wykształcenie psychologiczne? Niestety rodzice jak wszyscy w społeczeństwie popełniają błędy i maja do nich prawo bo nie są nadludzmi nie wiedzą wszystkiego i tez maja gorsze dni o czasy. Jestem ciekawa czy te wszystkie osoby które tak tu narzekają na swoich rodziców sami będą takimi ideałami. Bo aż żal czasem czytać. Ciekawe jakby każdego poznać druga wersje osoby strony rodzica jakby to wyglądało. Mimo wszystko pani Kasiu mi niezmiernie miło panią oglądać i znowu się czegoś nowego dowiedziałam :)
PS pani Kasiu i jeszcze jedno mi się przypomniało bo długo myślałam o tymi filmie jak widać po komentarzach pochłonął mnie, a ponieważ wieczory mam w łóżku z mala osóbka która karmie piersią to albo oglądam coś albo czytam. I tak sobie myślę NT tego ze nikt się nie patrzy nikogo nie obchodzi. Właśnie w Polsce mam odmienne odczucie. Jak coś się dzieje jak wspomniana sytuacja przez Panią czy jakaś histeria dziecka w innym miejscu publicznym czy cokolwiek takiego to zaraz wszyscy się przyslowiowo "gapia" może dlatego rodzice czują się zazenowani albo zawstydzeni właśnie taka sytuacją. W stresie nie wiedzą jak wybrnąć i dochodzi właśnie albo do zawstydzenia albo zastraszania albo żądania albo jak ta.sytauvja na plaży do dziwnej dyskusji pójdziesz nie pójdę ;) mam dość grzeczne ulsuchane starsze córki jakoś sama intuicyjnie wyrobilam sobie kilka zasad jak np tutaj jedna pani napisała o czasie np idąc na salę zabaw mówimy na ile przyszliśmy a pod koniec za ile wychodzimy a potem ze wychodzimy. Czy do.sklepu ze idziemy dziś poogladac zabawki ale nic nie kupujemy albo dziś możecie wybrać sobie po.ksiazce. ale zdarzyly mi się sytuacje krytyczne gdzie zaraz ktoś się gapil. Ja wtedy czuje ze się patrzą stresuje mnie ta sytuacja i nie działam tak jakbym tego chciała i jakbym to zrobiła na bezpiecznym gruncie. Czasem nie mam czasu pertraktowac. A czasem wręcz się ktoś wtrąca i wchodzi w moje kompetencje. Nigdy nie zapomnę sytuacji gdy Pani zwróciła mi uwagę ze zbytnio strofuje mała bo.to.tylko.dxircko... a ja jej tylko tlumaczylam dlaczego nie wolno stać na środku jak ktoś chce przejść i ze trzeba ustępować starszym i dlaczego. Wiec moja córka odebrała to jako "mama nie ma racji". Chciałam zwrócić uwagę ze dzieci wychowują głównie rodzice do.pewnego wieku ale też całe otoczenie. Ja nie śmie wtrącać się innej matce i poprawiać ze powinna tak zrobić a nie tak. Jeżeli oczywiście nie dzieje się ewidentna krzywda dziecku. Patrząc po.kometarzsch wszędzie utwierdzam się w przekonaniu ze niestety wszyscy patrzą...i zwracają uwagę skoro te sytuacje tak im zapadły w pamięć skoro piszą o nich w komentarzach np tu u pani pisząc jak rodzice wszystko.robia źle na placach zabaw ulicy w sklepie itd. Czyli jednak wszyscy patrzą i dlatego tak mnie stresuje sytuacja jak się znajdę w niekomfortowej sytuacji z dziećmi ze.zaraz wszyscy mnie ocenia z góry do.dolu jakim to złym jestem rodzicem i sobie np nie radzę.
Zmieniłam dziecku wychowawcę w podstawówce, który używał tego argumentu wstydu do dzieci w latach edukacji wczesnoszkolnej. Straszne to jest jak zawstydzanie odbija się na psychice dziecka. Córka do tej pory ma takie myśli, że ktoś się z niej będzie śmiał... Walczymy z tym.
Hej Kasiu, moja malutka córeczka, póki co, jeszcze się nie buntuje bo jest za mała, ale wiem, że ten czas przyjdzie...Ja również całą sobą jestem przeciwna takim błędom wychowawczym ale boję się o teściów, ponieważ są to ludzie starej daty, uważają że ich sposób wychowania i myślenia tto jedyny słuszny sposób i jestem wręcz pewna, że Matylda kiedyś od nich takie zdanie usłyszy, gdy nie spodoba im się Jej zachowanie. Oni dyscyplinują mojego psa...Pisząc to, uświadomiłam sobie, że problem tkwi w zasadzie we mnie i mojej uległości względem nich, ale jestem pewna, że nawet jeśli postawię jasno granice to oni w dobrej wierze będą używali "trików starej szkoły"... Czy mialabyś jakąś radę?
Pani Kasiu, a jakich argumentów użyć żeby przekonać rozhisyeryzowanego dwulatka, który za nic nie chce wsiąść do samochodu? Próbujemy tłumaczyć wcześniej, że będziemy jechać w dane miejsce, np na plac zabaw żeby mu się pozytywnie cel podróży kojarzył, a jednak prawie zawsze jest bunt przed samochodem i histeria. Wsiada chętnie tylko kiedy leje deszcz 😉. Pozdrawiam!
Kasia Sawicka Wydaje mi się że bunt, bo największe histerię są kiedy on chce robić coś innego, np spacerować, a my chcemy go wsadzić do samochodu, tak samo jest przy przebieraniu. Chociaż element lęku też może w tym być, bo ostatnio często jeździliśmy na badania lub do lekarza. Teraz staramy się ten samochód odczarować i zabieramy to w przyjemniejsze miejsca, ale łatwo nie jest.
Niestety, ale czasami rozumiem dlaczego media mówią, że Polacy powinni się wstydzić. Od kilku lat mieszkam poza granicami kraju i dopiero wtedy zrozumiałam o co chodzi. Polacy lubią bardzo komentować czyjeś zachowania a przedewszystkim wygląd i styl ubierania. Tutaj nie mam problemu z wyglądem, ale jak jestem w Polsce i mam ubrane ciuchy w trupie czaszki to wszyscy się na mnie patrzą. Zwłaszcza osoby starsze. Jak pójdę przykładowo do drogerii kosmetycznej to często spotkam się ze wzrokiem jak na potencjalnego złodzieja. Również zdarzyły się mi różne przykre sytuacje w restauracjach. Moim zdaniem Polacy powinni się bardziej skupić na sobie i mieć gdzieś to co ktoś robi bądź to co kto ubiera. Mieszkanie w Anglii mnie nauczyło jak być sobą, ale nie ukrywam, że czuję się niekomfortowo przylatujac do Polski. Wszyscy wydają się być spięci i niezadowoleni z życia.
Mela Nowa ma Pani 100% racji. Zgadzam się z tym komentowaniem. Pięknie tu można to zauważyć. Niestety nie kończy się na stylu ubierania wyglądzie itd bo jak poczyta Pani komentarze to zobaczy jak wielu ludzi ocenia rodziców. Od razu wiadomo po jednej sytuacji jacy są. Jacy źli dla swoich dzieci. I uwielbiany przeze mnie słowo WIĘKSZOŚĆ...mam koleżankę w Australii mieszka prawie 2,5 roku i jest tam przeszczesliwa matka trójki bo nikt nie ocenia jej jako matki jej dzieci i obojga rodziców. Wszystko na luzie. Nikt nie komentuje. Ani nie pisze komentarzy w necie jak to większość rodziców to są beee. Cóż zawsze jak rozmawiamy to kończymy takie tematy...cóż polska mentalność. W Polsce wszystko robie źle a w Australii mojej koleżance wszyscy ko mówią super super! Nawet jak roczne dziecko biega po ulicy boso. Ale każdy się interesuje sobą. Na placach tez nie ma takiej krytyki jak u nas.
Biedne dzieci nie dość,że są oceniane w naszym chorym systemie szkolnym to jeszcze podlegają ocenie w domu. Pracę z dzieckiem zaczyna się od urodzenia. Niestety teraz rodzice sądzą,że jak dziecko dostanie jeść,ładny pokoik i ubranka to wystarczy. Może robić co chce bo to przecież wychowanie bezstresowe. Przez wiele lat taką teoria była lansowana a nic nie dno rodzicom w zamian. Polecam Jaspera Juula.
Pani Kasiu, prosze serdecznie o odpowiedz na moj komentarz. Moj synek ma 14 miesiecy. Ostatnio coraz czesciej jest tak, ze gdy chce go wziasc na rece a on akrat sobie gdzies idzie (ale chce go wziasc bo np idziemy jesc obiad itp) to on od razu marudzi i wygina sie mocno o tylu, tak ze musze go trzymac zeby sie nie uderzyl o podloge. Czesto jest tez tak, ze wolam go, a on nie zwraca na to wgl uwagi, odwraca sie i sobie idzie i robi swoje. Ciagle mu tlu macze, ze nie wolno czegos robic uzywajac argumentu dlaczego ale to nie skutkuje. Chce mu dawac pewna wolnosc i patrzec na jego sytuacje w danym momencie jego oczami, czyli kiedy bawi sie czyms w najlepsze nie zabierac go nagle, rozumiec to ze chce ciagle gdzies biegac bo jest bardzo ruchliwy i praktycznie nie siedzi w miejscu. Ale zaczynam sie obawiac, czy to jego zachowanie sie nie poglebi i zeby nie bylo gorzej gdy bedzie starszy, czym straszy mnie tesciowa i mama gdy widza jak czasem sie buntuje. Chcialabym zapobiec temu poki czas, ale nie za bardzo wiem juz jak postepowac. Nie est tak, ze na wszytsko mu pozwalam bo mowie mu co wolno a czego nie wiec nie wiem dlaczego tak sie zachowuje. Prosze o jakies wskazowki. Pozdrawiam serdecznie
Wg mnie robisz dobrze, a synka zachowanie jest typowe dla wieku. Jest ciekawy swiata i dopiero od niedawna może poznawać go sam. Teraz dużo czynnosci które wcześniej były normalne stają sie nudne, np jedzenie, zmienianie pieluszki czy ubieranie się. :) tak jakby dziecku szkoda na to było czasu. Konsekwentnie tłumaczyć, że to potrzebne i robić swoje. To przejdzie. :)
Ten film jest doskonały i zgadzam się że wszystkim oraz chce wprowadzić to w życie tylko jak to zastosować do 3r.ż u buntownika, choleryka i wysoko wrażliwej "samosi" ???
Co zrobić kiedy np. dziadkowie lub inne osoby trzecie wyskakują z tekstami typu,, wszyscy się śmieją itd.,, ? Ja np. od razu mówię dziecku, że to nie prawda. Ale Nie wiem czy to wystarcza....
Rodzice są po to by tłumaczyć dzieciom zachowania dorosłych. Przecież chodzi o to by rozumiało kiedyś życie i umiało myśleć i ewaluować rzeczywistość .Samodzielnego myślenia powinno się szybko uczyć.
Kultową książką o skutecznym wychowaniu małych dzieci ale bez przemocy jest dla mnie Amy MaCready "Dziecko czy muszę ci to jeszcze raz powtarzać?" oraz tej samej autorki "Epidemia egoizmu" Ta sama w zasadzie treść tylko drugi tytuł bardziej kontrowersyjny
Moja Córka bardzo wcześnie zaczęła uczyć się gry na pianinie ( 3,5 roku). Nie lubiła ćwiczyć a musiała to robić codziennie. Była zasada, że będzie mogła obejrzeć bajkę ( bardzo lubiła oglądać bajki) jak pogra. Jakież było zdziwienie naszych gości, gdy dziecko przychodziło i mówiło - Mamusiu, chodźmy poćwiczyć. Kiedy będziemy mogły pograć? 🤣 Znajomi mówili, że pierwszy raz widzą żeby dziecko tak chciało grać, że to chyba jakiś geniusz!😀 A Córce chodziło tylko i wyłącznie o tą bajkę która była następstwem grania a absolutnie nie o granie🙂
@@maja8758 Jest metoda nauki gry na pianinie skierowana do bardzo małych dzieci opracowana przez Shinichi Suzuki w latach 40-50. XX w. Jest w Internecie dużo na ten temat. W odpowiedzi na Twoje pytanie tylko kilka zdań: Celem Metody Suzuki jest obdarowanie dzieci radością z obcowania z jedną z najpiękniejszych i bogacących duchowo rzeczy na świecie jaką jest muzyka. Dostarczając odpowiednie bodźce do rozwoju i chęci poznawania świata wpływamy na rozwój talentu i osobowości naszych dzieci. Nauka gry na instrumencie i niekoniecznie kształcenie za wszelką cenę zawodowego instrumentalisty wspomaga rozwój koncentracji, umiejętność uczenia się, współdziałania w grupie, a przy pomocy troskliwego i motywującego rodzica oraz nauczyciela, podnosi poczucie własnej wartości tak, aby dziecko w najbliższym środowisku czuło się kochane, akceptowane i wyjątkowe.
Wkrótce powitam swoje pierwsze dziecko na świecie i oglądam tego typu filmy i czytam różne poradniki, by jak najlepiej przygotować się do roli matki. Niestety znajduje sprzeczne informacje. Pani wspomina o tym, że do dziecka powinno się powiedzieć "proszę zrobić natychmiast to, co mówię", w pewnym poradniku czytałam ze jest to przejaw braku szacunku do dziecka i przez takie zachowanie pokazujemy dziecku, że jesteśmy "Panem i Władcą". Tu jest akurat taki przykład, że dziecko nie nie chciało wyjść z wody, tam jako przykład było podane to, że dziecko nie chciało wyjść z domu - miało prawo nie chcieć, tak jak nam może się nie chcieć, możemy się gorzej czuć, nie mieć ochoty. Poradnik ten instruował, że kluczem jest wyjaśnienie dziecku spokojnie tego, dlaczego musi zrobić coś tak, a nie inaczej. Myślę, że Pani metoda oraz ta wyżej wspomniana mają podobne szansę na powodzenie, a jednak ta druga pokazuje większy szacunek okazywany dziecku. Mam dużo sióstr i jeszcze więcej siostrzeńców, każdy jest wychowany w inny sposób i zdążyłam już zauważyć, że ta wspomniana metoda sprawdza się lepiej, a ta wspomniana przez Panią, często rodzi jeszcze większy bunt u dziecka. A jeśli chodzi o mówienie "wstydź się" - ja zostałam tak wychowana i zdaje sobie sprawę, że to był duży błąd że strony moich rodziców. Wpłynęło to bardzo na moją samoocenę i brak pewności siebie, z czym walczę do dzisiaj, a mam 26 lat.
Dobrze, że ma Panie 5-kę dzieci, więcej mądrych Polaków.
Pani Kasiu, może film o nerwach i złości u rodziców? Szczególnie w relacjach z dzieckiem. Jak się opamiętać żeby dziecku nie przekazać złych emocji i wzorców.
I jak, opanowalas się?
@@realunicornv2746
🤧🤧🤧
O gdyby te dzieci mogły opowiedzieć jak to widziały czy Pani naprawde im to dała jeżeli tak to jest Pani święta zrobię fotkę i umieszczę na ścianie
Ludzie, mamy sobie pomagać chyba a nie wyśmiewać ? 🤔🤔🤔😁
Mnie pani psycholog w Szwecji, w latach '80 kiedy mój syn miał 3,5 roku powiedziała, że dziecko należy informować, pomimo,
że nie ma świadomości czasu, że np. za 1/2 godziny idziemy do domu, potem po 15 minutach, przypomnieć jeszcze raz a po następnych powiedzieć idziemy już do domu, to samo dotyczy przyjścia na posiłki, na zakończenie zabawy, trzeba dać dziecku czas, żeby mogło zakończyć to co robi, przygotować się. Działa rewelacyjnie. Kiedy mój syn wychodził z domu bawić się z dziećmi, mówiłam mu, że za 1 godz. albo 2 będzie obiad i był jedynym dzieckiem, które wracało do domu i nie trzeba było wołać go w nieskończoność. Rodzice pytali mi się, jak to robisz, że on na pierwsze twoje zawołanie idzie do domu...... proste, skuteczne. I co ciekawe, że tak traktowane dzieci, uprzedzane, jak zdarzy się nagła sytuacja wymagająca natychmiastowego zakończenia zabawy, powrotu do domu są do dyspozycji, robią to natychmiast o co rodzic prosi, bo one wiedzą, że rodzic nie wymyśla tylko tym razem coś jest nagłego. Ta szwedzka psycholog sprawiła, że moje rodzicielstwo, było bezproblemowe i wiedziałam, że to ode mnie/rodzica wszystko zależy - może komuś się przyda masculinum.org/2015/05/17/mamo-tak-mnie-kochalas-ze-teraz-juz-cie-nie/
+Sabina Gatti świetna rada tej pani psycholog i stad rezultat , gratuluje :))
Wow!!
Tak, ta metoda jest najlepsza. Syn nie miał problemu z zakończeniem zabawy, gdy wiedział odpowiednio wcześniej, że będziemy już szli do domu. Do tej pory tak jest, jak tylko mówię, że za 5 minut idziemy to słyszę 'dobrze mamo', i jeszcze inne dzieci uczy, że muszą już iść bo czas minął, syn ma 5 lat :)
+Sabina Gatti Pięknie napisałaś na blogu o swojej relacji z synem.
Oo, ciekawe.
Pięknie powiedziane "zdrowe granice" - dziecko bardzo tego potrzebuje, a niestety coraz częściej jest tak, że może wszystko, o wszystkim decyduje, przejmuje ciężar "odpowiedzialności" za większość decyzji; a potem dzieci są zagubione, poirytowane, nie potrafią się dostosować do ogólnie przyjętych zasad w społeczeństwie....
W samo sedno!!! Nic dodać nic ująć! Gdyby tylko każdy rodzic natrafił na ten filmik i to zastosował to świat byłby piękny!!! Dziękujemy
Dziekuje Pani Kasiu za te wszystkie filmiki... mieszkam w Stanach i nieraz przychodze z pracy kompletnie wyczerpana i puszczam sobie Pani filmik i ten glos, ktory tak przywoluje klimat w jakim sie wychowywalam, przyprowadza mnie spowrotem do "normalnosci"...Jest Pani Blogoslawienstwem!
Święte słowa
Tak ciężko jest wychować dzieci, kiedy jest się z totalnie patologicznej rodziny, mając dda, cptsd, nerwicę lekowa, dysocjację. Dziękuję za ten film ❤
Pani jest dla mnie jedyną podporą w moim macierzyństwie. Uwielbiam i dziękuję za pomoc! 💚
Ahhh gdyby moja Mama wiedziała o tych kilku rzeczach o których Pani mówi. teraz myślę że w momencie kiedy Matka jest bardziej przyjaciółka niż Matką nie jest najlepszym rozwiązaniem.
Szkoda że nie nakręciła pani takich filmów 18 lat wcześniej ;) Moje dzieci miały by lepszą mamę,a co za tym idzie-dzieciństwo. Ale cieszę się że teraz trafiłam na pani kanał. Więcej rozumiem moje dzieci i może będę dobra babcią ;) Pozdrawiam
Oglądam i wyciągam wnioski z każdego Pani filmu. Jest Pani bardzo wartościową Kobietą i niesamowitym pedagogiem. Widzę wiele odniesień do mojego dzieciństwa i dzięki Pani mogłam inaczej spojrzeć - i zrozumieć błędy moich rodziców. Dziękuję!
Czy mogłaby Pani przygotować film o tym, jak rozmawiać z dziadkami o wychowaniu naszych dzieci? To znaczy jak na nich wpływać, aby na naszych dzieciach nie powtarzały tych samych błędów, które nieświadomie popełnili na nas.
Wzrosłam w poczuciu wstydu. Mama, jeżeli coś zrobiłam jej zdaniem źle, zawsze mówiła mi, że ona i tak ciągle się za mnie wstydzi, co ludzie powiedzą, jakie ja jej świadectwo wystawiam. Że jej wstyd przynoszę. Teraz mam 24 lata i pewne problemy, chciałam iść po skierowanie do rodzinnego żeby wybrać się do psychologa. 24 lata, to jest istotne w tym momencie. I mama powiedziała, żebym nie przesadzała, bo czego ja już w tej karcie swojej nie mam... zapytałam wprost - a co, "co ludzie powiedzą"? Mama na to: no między innymi.
I ciągle te wyświechtane frazesy. "Ty powinnaś się zmienić, bo jak będziesz taka to nikt cię nigdy nie będzie lubić".
the real M Jeszcze masz czas, by sobie pomoc. A mamy juz nie sluchaj;) Powodzenia :-)
the real M przez moment zaczelam sie zastanawiac czy to ja tego nie napisalam
the real M magia polskiego wychowania polega na pokazaniu dziecku, że jest nikim i wymaganiu by był kimś... Życzę powodzenia też powoli się z tego wygrzebuję.
XXX Bardzo madre zdanie, zgadzam sie z tym. Niestety i ja tego doswiadczylam.
idź prywatnie, bardzo dużo daje terapia. a najlepiej -tak zauważyłam- wynieść się z domu rodzinnego i żyć po swojemu
Jest Pani super!!! Malo rodzicow traktuje swoje dzieci jak dzieci.
powinna Pani napisać książkę, z pewnością bym kupiła :)
Film, jak najbardziej wartościowy. Oglądałem większość Pani filmów i są w mojej ocenie bardzo dobre. Nie piszę tego pod kątem treści, bo ja się na tym po prostu nie znam. Uwagę zwraca forma przekazu. Niektóre obcojęzyczne zwroty mogą być niezrozumiałe, jak np. "feedback". Myślę, że temat wychowania dzieci, można by znacznie rozszerzyć o kolejne odcinki. Naprawdę dobra robota Pani Kasiu.
+Mateusz Cichowski tak myśle o serii:)
Bardzo wartościowy film. Cenię Pani filmy i staram sie czerpac z nich jak najwiecej. Dziekuje 🌹
+Kavinsky 🤓
Kocham Panią 😊
Dziękuję że robi Pani taką dobrą robotę dla dzieci ❤
З
Kiedy małżeństwo chce adoptować dzieci musi przejść masę kursów,szkoleń itd,itp. Natomiast biologiczni rodzice "idą na żywioł". Wiadomo,że wychowywanie dzieci adoptowanych to znacznie większe wyzwanie niż własnych,ale i własne to nie kaszka z mleczkiem.Może jakimś pomysłem byłby łatwy dostęp do takich pogadanek jak Twoja i możliwość rozwiania wszelkich wątpliwości zanim zostanie się rodzicem?Wielkie dzięki za to co robisz:)
Wspaniały filmik!! Serce rośnie! I wzruszenie nawet czuję. Bardzo mnie to porusza i pomaga. Piękne ❤️Dziękuję
Bardzo pozytywny przekaz,tak trzymać!!Znam wielu psychologów(moja dorosła córka też jest psychologiem),ale P.Kasia jest the best.Dobrze się słucha o ważnych sprawach,warto budować relacje i coś robić w swoim życiu,zawsze może być lepiej.Pozdrawiam.!!!
+Z. BZYG. Pozdrawiam :)
Dziękuję za trafiony temat. Mając 6 dzieci zawsze umawialiśmy się w wielu sprawach jak np. domowe obowiązki, rodzinne wyjazdy, zakupy w dużych sklepach, pójście do przedszkola/ szkoły itp. i wszyscy konsekwentnie z tych umów się wywiązywaliśmy. Nigdy nie było scen histerii czy zachowań agresywnych bo przykłady pociągają- dobre przykłady.
Wszystkie te błędy popełniam. Najważniejszy nie jest "fan" ale elegancja i kultura zachowania. Trzeba być szlachetnym człowiekiem i umieć się prawidłowo zachować wobec ludzi. Trzeba być dobrym i kochać innych.
Co do argumentu "wszyscy się będą śmiali", jak to podcina skrzydła! To jakby powiedzieć dziecku: nigdy się nie wychylaj, nie myśl inaczej niż wszyscy. Tak jakby ten rzekomy śmiech ludzi miał decydować, czy możesz realizować swoje marzenia, czy nie. Kiedyś słyszałam jak matka powiedziała tak do córki, która chciała grać z chłopakami w drużynie piłkarskiej. Wszyscy się będą z Ciebie śmiali. No przecież!
+Adrianna Szczęsna zgadzam się , to podcina skrzydła :(
Adrianna Szczęsna ma pani racje. Tylko co gdy rodzic w dobrej wierze chce ochronić dziecko przed wysmiewaniem. Moja mama zmieniła ze mną nazwisko by w końcu przestali się ze mnie śmiać o przezywać. Gdy córka wróciła ze szkoły zmoczona bo tak się śmiały z koleżanką ze popuscila pierwsza moja reakcja była taka "skarbie musisz trzymać siku lub iść do toalety przed wyjściem ze szkoły bo BĘDĄ SIĘ Z CIEBIE ŚMIALI". Wiem, że to co innego, ale mimo wszystko uzylam tego zwrotu.
Przez przypadek weszłam na filmiki pani Kasi, jestem zachwycona.Z każdego odcinka dowiaduje się podpowiedzi jak rozwiązać dany problem. Bądź jeśli już nieaktualny potwierdzenie ze postąpiłam prawidłowo. To bardzo budujące i zadawalajace. 🤗
O tak! "Co ludzie powiedzą" jest często początkiem wielu tragedii.
Wydaje mi się, że najważniejsze jest umacnianie własnej wartości w dziecku, ale i w sobie. Osoba stabilna, zrównoważona i po prostu zadowolona z siebie nie potrzebuje opinii innych, a krytyka motywuje nie osłabia. Dziękuję za Pani filmiki. Szczególnie odkrywcze i ciekawe uważam te o językach miłości. Pozdrawiam!
+Anna Tomaszuk pozdrawiam :)
Masa rodziców traktuje dzieci jak służących, starsze dzieci maja zajmować się młodszymi bo np. mamusia jest zmęczona a tatuś jest poza domem (zagranicą), nie mogą mieć czasu dla siebie (na rozwój) tylko na naukę, bo matka o coś je prosi a raczej żąda, etc. etc. sporo jest też takich którzy niczego nie wymagają od swoich dzieci i im mniej rodzicom zawracają głowę swoimi problemami (które są dla nich śmieszne) tym lepiej dla nich... nic nie wiedzą (mają słaba wiedzę o świecie) bo większość czasu spędzają czy to przed telewizorem czy przed monitorem komputera na czytaniu plotek...
Lodygowaty80 przejmowania obowiązków nad opieką bym nie demonizowala.mam trójkę i często proszę najstarszą 8lat żeby pojawiła się z młodszą bo mama jest zmęczona. mam prawo do znaczenia. uważam że lepiej żeby córka mi pomogła niż bym miała eczka zmuszać się do zamawiania trójki. córka czuję się ważna i potrzebna. ja chwilę odpoczne i mam więcej werwy na zabawę z resztą
Edek Roztrzepak dziecko ma mieć dzieciństwo, nie ma wyreczac leniwych rodziców ale powinno mieć swoje obowiązki, niestety tzw. Rodzice rozumieją to jako bewzględne posłuszeństwo. Ja bym tego nie bagatelizował.
Lodygowaty80 ja to widzę tak. jesteśmy rodziną, gramy do jednej bramki, pomagamy sobie nawzajem.
Ciekawe czy to działa w jedną czy w obie strony??? bo ta wzajemność jest rożnie rozumiana ;)
Pytanie, jeśli dziecko (jest się dzieckiem dla swojego rodzica cały czas niezależnie od wieku) będzie chciało np. spędzić czas z przyjaciółmi (i nie chodzi o pijaństwo czy lumpienie się) a rodzic umyśli sobie że jednak ma zrobić coś dla niego (bo jego zdanie jest nadrzędne), to o czym to świadczy???
Lodygowaty80 w dzisiejszych czasach,wśród znajomych-mam 3 córki -nie obserwuje takich zachowań. raczej obserwuję zachowania typu twoim jedynym obiazkiem jest dorabianie lekcji i ewentualnie zajęcia pozalekcyjne.
moje dzieci mają wybór czy chcą pomagać. np pytam czy chcą zaprowadzić najmłodsze do babci, jeśli się nie zgodzą nie robię afery ale mówię że np nie poukladamy razem puzli bo będę miała inne obowiązki domowe w tym czasie
Świetny film , uzmysławia jak wiele dzieci marnuje się w srodowiskach rodzinnych pozdr
+Marta Marta pozdrawiam :)
Bardzo mi się podobał ten fragment, gdzie Pani zaprezentowała co mówić. Oczywiście fragmenty czego nie robić/mówić są rowni cenne ale na żadnym kanale YT nie ma co robić/mówić w zamian. Konkretne zdania. Poproszę o więcej takich gotowców czy co konkretnie robić w danej sytuacji
Pani Kasiu! Uświadomiła mi Pani kilka poważnych błędów jakie popełniłam jako rodzic. Żałuję, że czasu nie da się cofnąć i nie mogę ich naprawić, ale przynajmniej mam świadomość, by ich nie powtarzać. Bardzo byłabym wdzięczna za film o relacjach z buntującym się nastolatkiem! Nie chciałabym popełniać błędów moich rodziców, a niestety się na nich łapię. Czasem też zwyczajnie trudno zachować cierpliwość. Pozdrawiam i dziękuję za cenne porady.
+Kamila Stankiewicz mysle o takim filmie:)
W takim razie czekam z niecierpliwością!
Również będę wdzięczna za taki film. Jeszcze mam dość małe patrząc przez pryzmat życia dzieci ale najstarsza córka niedługo skończy 9 lat więc już bliżej niż dalej do nastolatka. Wszyscy popełniamy błędy. Pani Kasia sama mówiła jakie ona popełniła z 1 dzieckiem. Jesteśmy tylko ludźmi. Stając się rodzicem nie posiadamy całej wiedzy i doświadczenia na starcie. Nie kończymy studiów do bycia rodzicami. Ja sobie nie wyrzucam. Staram się poprawiać. Często pomagają mi w tym np panie z przedszkola lub wychowawczyni. Dlatego oglądam Panią Kasię. Na pewno popełnimy błędy jeszcze może inne niż nasi rodzice...ale tylko ten się nie myli kto nic nie robi. Pozdrawiam
Jo jak milo, ze Pani mieszka w Gdyni. Ogladam Pania od samego pociatku i dopiero teraz dowiedzialam sie ze Pani tutaj mieszka.. Dziekujemy Pani za wszystko co Pani robi. Ja jako mama czesto zadaje sobie pytanie czy dobrze wychowuje syna i za kazdym razem staram sie cierpac informacje od wielu piedagogow ale Pani jest super i najleprza. Mam nadzieje ze wiecej mam i rowniez Pan beda ogladali te filmiki. Ostatnio musialam poprosic obca mame zeby nie zwracala uwage na to jak sie zachowuje moje dziecko bo ja jestem obok i wiem jak mü w tym pomoc i naprawic sytuacje.. Zauwazylam ze mamy polki czasami postempuja moim zdaniem nie zbyt dobrze wobec innych dzieci, ale na sczescie nie wszyscy.. Nie podoba mi sie jak ktos wstydza dziecko swoje i jeszcze srara sie moemu cos narzycic.. Dlatego dziekuje Pani z calego serca ze Pani jest i robi duzo Pani poprostu dla ludzi w sprawach wyksztalcenia moralnego wobec swoich dzieci.. Mam nadzieje ze wiecej bedzie adekwatnych ludzi.
Jeszcze więcej filmów o wychowaniu dzieci proszę Pani Kasiu 😊😊
+Patrycja Kos tak bedzie ich milion :)
Niestety, takie "sposoby wychowawcze" pokutują u nas w społeczeństwie. Mam 3 letniego nadwyraz ruchliwego syna, gdy próbował mi uciec prosto na ruchliwą ulicę, wzięłam go na bok, kucnęłam i zaczęłam tłumaczyć dlaczego tak nie wolno i pytać dlaczego to zrobił. W tym momencie przechodząca obok kobieta zagadnęła nas, że bez sensu takie tłumaczenie bo dziecko tego nie rozumie i jak on jest nie grzeczny, to ona go zabierze od mamy. Stanowczo zareagowałam (zagotowało się we mnie), po czym jeszcze na odchodne słyszałam pomrukiwanie tej pani nt. mojego złego podejścia do wychowania. Echm...
Bardzo osobiście odbieram te sytuacje, kiedy widzę na ulicy, na placach zabaw rodziny wychowującące dzieci w poczuciu lęku, wstydu. To przykre i zastanawiam się, na ile dorośli mogą się pogubić w odgrywaniu swoich życiowych ról :///
+Paulina Kamińska tak , to przykre dlatego ta seria:)
Paulina Kamińska ale pani widzi tylko chwile z życia tych ludzi. Nie wie Pani jak jest poza. Łatwo ocenia się w przestrzeni publicznej mały czasem kilkuminutowy wycinek z życia danej rodziny. A pozory jak wiem czasem mylą. Kiedyś czytałam świetny wpis na blogu jednym co widzi jedna strona w tych krótkich momentach a co odpowiada na to druga strona. Nikt nie widzi całokształtu. Nie widzimy jak ta mama przytula dziecko jak czyta mu wieczorem jak mówi ze go kocha jak spędzają razem czas. Widzimy tylko słabszy moment w przestrzeni publicznej a jak wiadomo złe rzeczy zauważa się natychmiast i wyciąga wnioski dobrych nawet nikt nie widzi...media są tego świetnym przykładem. Zresztą z perspektywy matki wiem ze i tak jak się nie postapi będzie wg kogoś źle zwłaszcza tych którzy mnie wcale nie znaj tylko widzą kilkanaście minut na placu czy w sklepie.
Klaudek przepraszam, ale jak coś jest niedobre to z założenia jest również nienaturalne, więc rzuca się w oczy. A po czym mam oceniać, jak nie po tym, co ujrzę przez te oczy? Trochę gdybający ten komentarz, skupiony na tym, że ludzie obserwują i wyciągają wnioski, a nie o problemie przedstawionym powyżej.
Paulina Kamińska ja nie neguje absolutnie. Wiadomo, że złe sytuacje rzucają się w oczy bardziej. Normalnych ani dobrych nie zauwazamy nawet. Tak jest zbudowany nasz mózg i tak dziala. A prawda jest taka ze 9/10 sytuacji jest neutralnych lub pozytywnych. Kiedyś czytałam takiego psychologa i kazał np w drodze do szkoły pracy zwracać uwagę np na wszystkie matki z dziećmi do ok. 3 lat i ile z tych sytuacji było neutralnych i pozytywnych a ile negatywnych. Druga rzecz ze jak coś nas interesuje albo czegoś chcemy nagle tyle tego widzimy. Rowniez jal mamy sami zle doswiadczenia w jakiejs kwestii. Ja tak mialam z ciaza. Jak staralismy sie i marzylam o dziecku nagle same ciężarne wszędzie widziałam. Po prostu zwraca się uwagę. Moze wyszło gdybajaco bo ciężko opisać wszystko co się ma w myślach w kilku zdaniach. A dlatego skupiłam się na obserwowaniu i wyciągniu wniosków bo tak się często dzieje pochopnie. I tak odebrałam komentarz. Wiadomo, że patrzymy przez swój pryzmat i swoje doświadczenia. Mnie strasznie szkoda dzieci które wychowaly się bez ojca, bo sama bylam takim dzieckiem. Albo dzieci, które rodzice oddają do żłobków czasem już kilkumiesieczne bo byłam również takim dzieckiem z musu mama musiała pracować i nie miała z kim mnie zostawiać. Ale są różne sytuacje. Nie mowie ze wszyscy są dobrzy jako rodzice bo bym sklamala. Sa wyrodni toksyczni itd bo to tez i tylko ludzie. Ale jednak większość jest normalna i się stara. Niemniej chodziło mi o to, że nie możemy oceniać zbyt pochopnie rodziców zresztą nie wiemy co mają w głowie może ta mama akurat burknela na dziecko bo ma gorszy dzień problemy w pracy pokłocila się z mężem może jest chora albo ma okres i źle się czuje. Ocenianie bywa bardzo krzywdzące. Nie można patrzeć tylko jednokierunkowo. Ciężko się postawić w innej sytuacji. Ja się tego uczę cały czas a macierzyństwo bardzo mi w tym pomaga. Nie sądzicie a nie będziecie sadzeni. Inaczej wygląda perspektywa z drugiej strony kiedy 100 razy się coś dziecku mówiło a tu znowu oblalo się soczkiem ;) nieraz traci się cierpliwość po prostu. Rozpisałam się. Ale życzę jak najwięcej pozytywnych sytuacji i pozdrawiam
Klaudek No! Cierpliwość popłaca, piękny komentarz :) również pozdrawiam, miłej nocy
Bardzo fajna seria. Z miłą chęcią posłucham więcej. Jestem na początku drogi jako mama, mam synka który ma 18 miesięcy. I już pokazuje rożki 😉 Ostatanio nauczył się kłaść na podłogę i walić nóżkami jak mu czegoś nie chce pozwolić. Staram się tłumaczyć i to uspokoić ale nie zawsze z pozytywnym skutkiem. Na razie skuteczne jest jedynie odwrócenie uwagi.
Bardzo dobre rady pani Kasiu. Dzisiaj rodzice jakoś nie rozumieją tego,że dzieci muszą być dyscyplinowane ciągle tylko slyszę,że tego nie bo będzie płakać tamtego nie bo będzie miało stres.Przecież na dłuższą metę tak się nie da żeby dziecku nie wskazywać ,że coś jest złe czy niewłaściwe to zwyczajne rozpuszczanie.Mam w otoczeniu bliskich znajomych którzy nie uczą dzieci absolutnie niczego i na wszystko im pozwalają.Przez jakiś czas myślałam,że chyba ja przesadzam albo tylko mi się wydaje ale nie Inne osoby z naszego wspólnego grona znajomych też to widzą ich rodzina także rodzice poprosu słuchają dzieci a powinno być na odwrót.Nie okiełznali sytuacji wcześniej gdy dziecko pierwsze miało dajmy na to 2 latka (to co pani i mąż zrobiliście )a teraz jest tak ,że 4 i 7 letnie dziecko dyktują warunki i decydują jak żyć.Ogolnie sytuacja trudna do wytrzymania także dla innych wokoło :((
Ja byłam tak wychowywana przez matkę - wstyd, grzech, co ludzie powiedzieć itp. Skaza trudna do zmycia po xxxlatach. Najgorsze co można zrobić dziecku.
dokładnie, najgorsze ''co ludzie powiedzą''
Pani Kasiu :)! Widać duże doświadczenie, to wspaniałe że ma Pani 5 dzieci. Chętnie posłucham filmiku o tym jak nastawić się do porodu i wczesnego macierzyństwa! Pozdrawiam
+Marta staszak fajny temat :)
Pozdrawiam :)
Mam 22 lata i nie mam jeszcze dzieci ale wiem, że kiedyś je wychowując będę się trzymała Pani porad. Studiuję także kierunek nauczycielski więc każdy pani filmik oglądam bardzo uważnie, bo myślę, że w tym zawodzie taka wiedza jest niezbędna. Bardzo fajny kanał, trzymam za Panią kciuki :)
+Karolina K 🤓
my, Polacy, niby taki madry narod, a dzieci wychowywac nie umiemy. Ciagle za cos dzieci karcimy, zamiast chwalic i uczyc. Zyje za granica, gdzie dzieci wyrastaja na pewnych siebie i wlasnego zdania ludzi. Tego zycze Nam, zebysmy zmienili swoja mentalnosc.
+Kasia Grefkowicz tez tak myśle :)
To się na szczęście zmienia ;) Nie generalizowałabym tak.
Wiele przydatnych informacji dziękuję 🤗 jako mama 8 latki i 2,5 latka bardzo mi pomagają Pani filmiki a polecila mi Panią koleżanka 😉 pozdrawiam 😘
Witam, zaczynam w tym roku studia pedagogiczne. Mam nadzieję, że ludzie, którzy będą mnie kształcić będą mieli takie podejście i zdanie jak pani. Sama niestety wiele razy w życiu usłyszałam, że powinnam się wstydzić. :( Serdecznie pozdrawiam.
Pani Kasiu dziękuję.
Witam proszę o film jak poradzić sobie z chorobą nowotworową
Rodzice są często nie świadomi swoich błędów wychowawczych względem dzieci.
Oczywiście , właśnie po to jest edukacja !
Dzień dobry czy zrobi pani może filmik o pierwszym kroku w poznawaniu nowych ludzi? Jak przełamać blokadę strach?
Jeszcze tylko brakuje do tego słynne '' nie popisuj się".
Jak ktoś przekazuje dziecku, że jeśli będzie się głupio zachowywać to będzie uważane za głupka - to dla mnie jest REALNY feedback.
Pani jest rewelacyjna! Jak sie ciesze, ze przez przypadek znalazlam ten kanal. Mam mala coreczke i chce ja wychowac na wartosciowego czlowieka. Sama mialam rodzicow, ktorzy nigdy nas dzieci za nic nie pochwalili ; sama sie dziwie, jak my w ogole wyroslismy.
Mądrość płynie z tych ust!
Zwykle jak rodzice przychodzą z dzieckiem do psychologa to z tym rodzicem jest problem nie z tym dzieckiem. To ten rodzic coś spieprzył zwykle nie dawał dość dużo czasu i uwagi dziecku po prostu. Mój mąż ma zarost i jest łysy i wygląda czasami przerażająco i pamiętam jak ktoś mówi kiedyś do swojego dziecka , chodź bo cię pan zabierze ,a mój mąż do tego dziecka mówi coś w stylu ,"ja cię nigdzie nie zamierzam zabierać" ,a ja kiedyś na tekst pani cię zabierze powiedziałam no chodź ze mną kobieta się autentycznie wystraszyła.
Pani Kasiu! Jak będę mieć w przyszłości dzieci to chciałabym je wychować na podstawie Pani porad 😉
+Gabriela Rodzon 😃
witam.świetne filmiki.zaraźliwy śmiech😊bardzo prosze o nagranie na temat dda. pozdrawiam!
strasznie mnie wkurza kiedy idę z dzieckiem do psychologa-pedagoga i muszę o naszych problemach rozmawiać przy dziecku. jest to notoryczne w panstowych poradniach. myślę że trzeba na ten fakt zwracać uwagę nie tylko rodzicom A "rzekomym" państwowym specjalistom.
film bardzo wartościowy, liczę na więcej :)
+Edek Roztrzepak rozmawianie przy dziecku o problemach to duży błąd , bo dzieci się uczą nie tego co trzeba :(
Prawda.
A cóż bardziej godnego szukania w życiu od poszukiwania Prawdy - prawda....? :))
Jedną ze składowych Prawdy - to wiedza biorąca się z właściwych wniosków wyciągniętych z obserwacji popartych praktyką.
Naczelną zasadą Prawdy jest zdanie, które jest również treścią przysięgi składanej przez lekarzy -
- Primum non nocere - Po pierwsze nie szkodzić.
.... Dziwne, że Hipokrates wiedział to na kilkaset lat p.n.e., a w 21 wieku człowiek "dorosły" ciągle tego nie wie.....
+Najedzony Kot 🤗
Denerwują mnie ludzie którzy mają znikomom dyscypline w domu i źle to wykorzystują (w ten negatywny sposób ) bardzo fajnie pani mówi
Pani Kasiu,poleciłaby Pani jakąś literaturę w związku z tym tematem. Na rynku jest mnóstwo propozycji ale ciężko znaleźć te najlepsze. Fantastyczny film. Jest Pani żywą inspiracją ,która motywuje we wszystkich filmach do bycia dobrym,spełnionym i szczęśliwym człowiekiem. Wielkie DZIĘKUJE ♥
+Magdalena tak , to temat rzeka:)
Nagralam filmik o ksiazkach na temat rodzicoelstwa - warto zobaczyc, gdyz dyscyplina jest wypadkowa obszernej wiedzy na temat dzieci , relacji , rodziny , kpmunikacji ... pozdrawiam:)
Bardzo proszę o zdanie na taki temat: co zrobić gdy do dziecka dwu i polletniego nie docierają żadne argumenty ani wyjaśnienia i zachęty żeby skończył zabawe na plaży.Z gory dziękuję bardzo za odp.
Nie pytasz, tylko informujesz że za 10 minut wychodzicie. I za 10 minut bierzesz dziecko za rękę i idziecie. Jeśli nie chce, bierzesz na ręce i wychodzicie. U starszych są negocjacje więc łatwiej ustalić że np jeszcze raz coś tam zrobi i wtedy idziecie. Ale trzeba się tego trzymać. Jeśli nie robisz tego co mówisz dziecko nie widzi potrzeby do stosowania się do zapowiedzi. I wszystko na spokojnie, bez krzyków, szantażu czy kar.
Przecież było w tym video co powiedzieć
Rozmawiając z moją córką , innymi dziećmi też staram się mieć oczy na wysokości oczu dziecka.A raczej starałam się,bo ostatnio moja latorośl bardzo wybujała:):):):):):):)
ciesze sie ze trafilam na ten kanał :) pozdrowienia!
+Monika z Liseko 🤓
Witaj Kasia !! Edukacja stawia pewne wyzwania przed nami a szczególnie w oczekiwaniu o rosnące oczekiwania.
Zawsze wszystkie problemy wynikają z powodu rosnących nabrzmiałych oczekiwań w alternatywie braku wzorców odpowiedzialności. W Polsce ten sposobem rozumienia mało kto się posługuje. Dając nam wskaźnik tego jak powstają konflikty i skąd ?! Najbardziej denerwuje mnie lewackie zachowania w szkołach psychologów szkolnych w dawnych latach. Rzekomo odwracając kota ogonem łagodząc problemy w pryzmacie stołka i funkcji wykonywanej. Polska jest zdziczałym państwem, w którym brakuje szacunku dla godła z koroną i postaw obywateli katolików.
czy będą kiedyś jakieś odcinki o relacjach z teściami?
;-D
Hehe, ograniczać dla zdrowia psychicznego.
Pani Kasiu, szukam informacji na temat budowania zaufania u dziecka. Bardzo zalezy mi zeby dziecko nie bylo w stosunku do nas skryte i dzielilo sie z nami swoimi problemami i malymi porazkami. Jak to wypracowac? Pozdrawiam.
Pani Kasiu co w momencie gdy słodka dziewczynka chce założyć długie skarpetki na długie spodnie tak aby było widać koniki(na wierzchu) i zaczyna panikować gdy ja chce założyć je trochę inaczej niż ona w główce sobie pomyślała ale z efektem dokładnie takim jak chciała czyli koniki na wierzchu. Zaczyna się panika bo ona myśli że koników nie będzie widać, tłumaczę że będzie tak jak chce i koniki będą na wierzchu ale to maleństwo w panice trwa nadal i pomimo spokojnego tłumaczenia mała płakała i skończyła dopiero gdy zobaczyła że efekt końcowy jest taki jaki chciała. Oczywiście płacz się zaczął bo jeszcze wszystkiego nie wie, prosty przykład spódnice można zakładać od góry wchodząc w nią oraz od dołu przez głowę.
+Magdalena B. Dobrze jest tlumaczyc ale tez obserwowac tendecje bo zazwyczaj male melancholiczki tak maja . Trzeba z Nimi pertraktowac i wczesniej ustalac urbania , bo to dla nich wazne - perfekcja:)
Postaram się więc wszystko najpierw ustalać i dopiero po zgodzie przechodzić do ubierania. Dziękuje Kasiu :)
Zgadzam sie, tylko ze dla mnie konsekwencja to nie kara.
KOnsekwencja to bezposrednie nastepstwa danego zachowania, a nie brak bajki.
Szczerze? Moja corka upierala sie by zdejmowac rekawiczki. Raz powiedziala, ze jesli bedzie miala gole rece to jej zmarzna. Olala. I tak szla, i szla, az z placzem popraila, ze zalozyc bo jej zimno :) od tego czasu sama mnie pilnuje, by w zimie miec rekawiczki.
ja wierze w dobra intencje dziecka, tylko czasem nasze potrzeby sie rozmijaja. Ja chce zejsc z plazy - ono nie. Przeciez te potrzeby sa rownorzedne. :)
Świetny filmik, dobre przykłady :)
+P. K. :))
Świetny film! :) Zna Pani jakies dobre ksiazki-poradniki, ktore moglyby pomoc w polepszeniu swojej samooceny?
+Aleksandra nagrałam filmik o książkach :)
A ja z innej Beczki, moja Mama zaczelo sie rozwijac, dostalam sygnal, ze jest dumna, ze mam prawo jazdy I wlasny samochod(maz Mi nie kupil, kazal se zarobic Jak chce jezdzic, to se kupilam I mu lyso). Powiedziala:"no ja nigdy nie przypuszczalam, ze moja Malgosia bedzie kiedys jezdzila autem" Poniewaz jestem DDA po 3 terapiach uznalam to za komplement, Bo dodala:"a czlowiek sie wiecznie czegos Boi",. Kocham Cie mamo. 😁♥️🏵️Ludzie nie bojcie sie juz zyc, dajcie rade, stawiajcie sobie male Cele na poczatku I bardzo sie chwalcie za to I to dlugo. Potem coraz wieksze. Wasi rodzice nie potrafia inaczej dostali te Sama szkole bylejakosci, to my musimy przerwac to kolo cierpienia I z usmiechem na ustach witac kazdy dzien, to my bedziemy uczyc naszych rodzicow Jak zyc. To nasze zadanie inaczej powielimy schema. Kasiu, Dziekuje wlasnie MIALAM dni spadku motywacji, pomoglas MI sie otrzasnac.Pan Bog wysluchal znowu I zeslal lekarstwo. 😘♥️😁💪
Może i ja kiedyś w końcu się odważę i zrobię to prawko 😉 Dziękuję za budujące swiadectwo👍🧡
@@autumnal4974 Dasz rade, pokonasz ten Strach. To tylko glupi Strach. Ja sobie powiedzialam, ze albo ja albo Strach. Juz po egzaminach, balam sie jezdzic po autostradzie. Wyjechalam jednak I ryczalam ze strachu, AZ MI sie wstyd zrobil I wtedy powoli oswajalam ten strach, po 5 minut, po 10,az pojechalam 550 km na raz. I teraz to uwielbiam, auto jest czesci a mnie. Dasz rade, tylko znajdz Strategie na swoj Strach I do smieci z nim. 👍😁
Kobieta ma to do siebie że ze względu na dziecko, może rozwieźć się z mężem, narobić niesamowicie dużo błędów... Tak są silne relację matki z dzieckiem, "ALE" na ile to jest rozsądne i czy dziecko będzie szczęśliwe to już kwestia bardzo dyskusyjna. Ten świat nie jest jednak doskonały. A076
Wstyd nie jest niczym złym. Wystarczy zobaczyć na fb na nastolatki teraz. Nie jedne prostytutki zazdroszczą zdjęć
Czy może Pani polecić książki na temat dyscypliny dzieci?
Mam 48 lat i się nie dokońca zgadzam z Panią.Dziecko trzeba wychowywać ale z doświadczenia wiem że wychowanie dziecka kończy się na 16 roku życia i już w zwysz 16+ nie wychowasz raczej dziecka ponieważ on już jest na tyle rozwiniety że jest w stanie funkcjonować.
Kasiu bardzo edukacyjne filmiki. Sluchalam cie jakis czas temu I znow wracam. Kasiu mogla bys zrobic filmik nt ojcow ktoych nie ma z wlasnego wyboru I o samo tych mamach prosze...
Mama 3 dzieci.Nie mowie nigdy dzieciom " wstydź sie" ale z tym "panem nieraz mowilam. Ale dla tego zeby szly blisko mnie jak idziemy zatłoczona ulica. Dlatego ze boje sie "porwania" duzo sie slyszy. A najgorszym wrogiem czlowieka jest czlowiek, nie zwierze. Ostrzegamy przed zlymi ludzmi ale w taki sposob zeby nie byli zamknieci na nowe znajomosci a ostrozni. Moje dzieci mimo to sa bardzo otwarte na ludzi. A np nie mowimy im " wstydz sie " a mimo to czasami slysze od corki (9 l ) ze czegos sie wstydzi np.chlopcow , z dziewczynkami normalnie. Ale to chyba normalne w tym wieku.
Albo czegos nie zrobi bo to wstyd. Zaczela zwracac uwage na niektore rzeczy biorac przyklad od rowiesnikow .
czesc Kasiu. Mam pytanie. Mam synka prawie 8 lat, ktory ma mocny dominujacy charakter i bardzo trudno jest mi jakiekolwiek zasady/zakazy/ granice ustalac. Nie wiem jak mam z nim postepowac, czesto mu ulegam, bo nie mam sily na awantury, krzyczy na mnie, rzuca przedmiotami gdy np czegos mu zakazuje albo nie chce zrobic czego on chce. Gdy probuje postawic na swoim on walczy do upadlego. Bardzo ciezko jest mi przetrzymac jego ataki zlosci. Sama sie denerwuje i podnosze glos, chociaz wiem, ze to zle, ale nie moge powstrzymac agresji jak on tak sie zachowuje. W ogole sie mnie nie slucha i chce rzadzic w domu. Mieszkamy tylko we dwojke, ja i moj syn.
A ja czasem poza zwrotem ,,bo skończą się przywileje szlacheckie" co mój 5-latek bdb rozumie, czasem robie tak (jak on nie chce opuścić placu zabaw/plaży)...to mówię mu tak: ,,ja już idę bo jestem głodna, a ty rozumiem, że zostajesz, tak?" i powolutku oddalam się do bramki (taka moja reakcja po pierwszych negocjacjach). W sumie jak pod nią jestem, to on zawsze też już jest obok mnie. W zasadzie nie wiem czy to jest dobre, ale faktycznie on wtedy za mną idzie i wątpię żeby się obawiał, że go zostawię (bo nigdy tego nie zrobiłam oczywiście :D). Ciekawa jestem czy taka forma dyskusji jest z psychologicznego punktu widzenia dopuszczalna. Mój dzieciak na to reaguje i chyba rozumie, ze już nie ponegocjuje...a też zdaje sobie sprawe, ze jest za mały na samodzielne zabawy na placyku.
Wspaniale rady i wskazówki, szkoda ze kilkanaście lat za późno dla mnie:(
cudowne naprawde tez uwazam ze mowienie typu patrz pan sie z ciebie smieje jest okropne .
👍🏻
Dzień dobry Kasiu 👍😁
Dziękuję za materiał. Ja poproszę o filmik dla samotnych rodziców tutaj zgłasza się samotna mama trójki dzieci 😜😜😜
Dziękuję za film. Jak to odkręcić???
W języku polskim mnie bardzo dziwi, że dzieci się prosi (proszę zrób to i to). Tylko że prośba zakłada możliwość odmówienia. Dlatego jak wymagam wykonania, to wole nakazywać (odpowiednią formą), by był jasny komunikat, że to nie jest prośba (czyli do decyzji odbiorcy, czy ją spełni, czy nie).
A jaki to jest feedback mowiac dziecku ze ma robic to co mu mama mowi a jak nie to spotkaja cie konsekwecje. Ja np bym usiadl I wyjasnij powody dla ktorych trzeba juz plaze opuscic czyli ze jest pozno zimno ciemno ze idziemy na kolacje kapieli lozka I rano do przedszkola... itd
Ja bym zaczęła od spokojnych argumentów, jest już późno... Woda jest zimna... Jak się przeziębisz to już więcej nie pójdziemy na plażę tylko będziemy musieli siedzieć w domu. Jeśli to nie działa.. To dopiero wtedy to o czym Pani mówi.
Największym błędem w zaprowadzaniu dyscypliny jest zazwyczaj cel do którego ona dąży,Jeśli się buntujesz wcale nie musi to oznaczać że coś z tobą nie tak,Większość ludzi jest mostem dla zwierzęcych dusz inni są dalej i stanowią mniejszość
A co powiedzieć o obcych ludziach, którzy np. w sklepie czują się w obowiązku zareagować na złe zachowanie dziecka, mówiąc: "Bo ja Cię zabiorę!"
Adrianna Szczęsna ja tak miałam!! Syn chciał batona czy coś, to niej hula jakąś histeria czy coś, poprostu wziął batona włożył do koszyka i poinformował mnie, że go chce. Ja na to nie kochanie jadłem już czekoladę i odkładam batona, syn jeszcze nie zdążył odpowiedzieć a jakaś starsza kobieta do niego bądź grzeczny i słuchaj mamy bo ja cię zabiorę! Syn w płacz, ja zaskoczona pytam ale przepraszam gdzie chce go pani zabrać!? Wywiązała sie wymiana zdań, że pani widziała że syn niegrzeczny chciała pomoc itp ja na to że dziękuję ale z wychowaniem dzieci poradzimy sobie z mężem sami.
+Kamila Maga ja reagowałam stanowczo ale spokojnie,zazwyczaj brałam za rękę dziecko i mówiłam mu , nigdy w życiu nie oddam NIKOMU mojego skarbu:) to tak w skrócie :)
Adrianna Szczęsna pytanie w punkt! Bo ja nigdy nie mówiłam dzieciom moim ze ktoś je zabierze ale spotkałam się kilka razy ze ktoś tak powiedział do mojego dziecka...raz jak nie wytrzymałam a miałam słabszy dzień tez właśnie wzięłam mała za rękę i powiedziałam chodź nikt Cię ode mnie nie zabierze a jakby się tak stało to na pewno nie za mamy zgodą. Pani była oburzona ze jej nie przytaknelam i pewnie dostałam jak zwykle łatkę głupiej matki...jak to teraz wszędzie słyszę i czytam jakie jestesmy wszystkie głupie :(
Droga pani Kasiu. Mam nadzieję na jakąś odpowiedź od pani. Jestem mamą trójki dzieci i mam jakis problem z synem 17 letnim. Tak bardzo nie wysila się w stosunku do rodziców i cokolwiek robi to dramatycznie bez serca , ze rozstraja zycie calej rodziny. Jak jestem w pracy to czuję że żyję a jak wracam do domu to od progu syres spowodowany jego niechlujnym podejsciem. Dzis sie przez niego poparzylam , jestem wściekła i modle sie żeby już sie wyprowadził z domu.😤😤😢😢
Maya Prokopowicz ha ha, ok pani doktor 🤣🤣
+Maya: Winszuję "fachowej" diagnozy. Wyraźnie widać, że wie Pani co to stres.
Kochana pani, mnie to małpy w zoo wychowywały i teraz borykam się z licznymi zabóżeniemk psychicznymi. Nikomu nie życzę takiego dzieciństwa
+Zosia Czoko 😢
I mam dopiero 5 latek
Zastanawiam się właśnie oglądając ten film dlaczego moje dziecko zaczęło w zerowce tak właśnie reagować. Nigdy nie mówiliśmy jej żeby się wstydzila ani ze ktoś się będzie z niej śmiał. Poszła dopiero do przedszkola na 5 lat była bardzo radosnym otwartym dzieckiem chętnym do każdego zadania i przedstawienia główna rola i po semestrze chodzenia zaczęła płakać ze coś źle zrobi albo że coś jej się nie uda albo że dzieci się z niej śmiały bo np się potknela nawet my jak zasmialismy się w domu całkiem z czegoś innego to ona zaczęła odbierać jako ze się śmiejemy się z niej...za niedługo poszła do 1 klasy od razu do nowej młodej Pani powiedziałam nq poczatku ocb. Pani to zaraz zresztą zauważyła. Fakt jest wrażliwa z charakteru. Udało nam się z panią wychowawczynia wypracować u niej żeby się nie przejmowala wszystkim ze nikt się z niej nie będzie śmiał i ze nikt nie zwraca na wszystko uwagi. Niestety zdarzyło mi się teraz kiedy jest w 3 klasie powiedzieć kiedy się posiusiala w drodze ze szkoły "musisz iść do ubikacji zanim wyjdziesz ze szkoły bo dzieci jak zobaczą będą się z Cb śmiały a nie chciałabym żeby Co było przykro". Zrobiłam to chcąc oszczędzić jej tego co sama kiedyś doświadczyłam :( pewnie popełniłam błąd a nie wiem wszystkiego niestety :/ na szczęście jest odważna aktywna nie boi się występować chodzi na konkursy i występować klasie jest jedną z lepszych uczennic i nie jest ani wycofana ani straszna ale niestety mój mąż tak został wychowany i zdarza mu się powiedzieć tak do córek "wstydź sie" czasem nawet nie mówiąc czego. Trudno mu wypersfadowac to. Niestety zgodzę się ze takie mamy społeczeństwo. Nawet raz usłyszałam tekst w strone mojej corki ze ja jako mama będę się za nią wstydzić jak coś tam ona zrobi. Albo ja ze powinnam się wstydzić bo moje dziecko coś tam zrobiło. Wiec dzieci też dostają takie przesłania od innych w stronę siebie lub np ich rodziców. I jak Pani zauważyła jako społeczeństwo ciągle się za coś wstydzić musimy. Ale nie jestem za winieniem za wszystko rodziców bo u wielu moich znajomych mocna rolę w wychowaniu mają babcie i tu niestety są najbardziej te "rozpuszczone" dzieci. Zresztą ilu rodziców ma wykształcenie psychologiczne? Niestety rodzice jak wszyscy w społeczeństwie popełniają błędy i maja do nich prawo bo nie są nadludzmi nie wiedzą wszystkiego i tez maja gorsze dni o czasy. Jestem ciekawa czy te wszystkie osoby które tak tu narzekają na swoich rodziców sami będą takimi ideałami. Bo aż żal czasem czytać. Ciekawe jakby każdego poznać druga wersje osoby strony rodzica jakby to wyglądało. Mimo wszystko pani Kasiu mi niezmiernie miło panią oglądać i znowu się czegoś nowego dowiedziałam :)
PS pani Kasiu i jeszcze jedno mi się przypomniało bo długo myślałam o tymi filmie jak widać po komentarzach pochłonął mnie, a ponieważ wieczory mam w łóżku z mala osóbka która karmie piersią to albo oglądam coś albo czytam. I tak sobie myślę NT tego ze nikt się nie patrzy nikogo nie obchodzi. Właśnie w Polsce mam odmienne odczucie. Jak coś się dzieje jak wspomniana sytuacja przez Panią czy jakaś histeria dziecka w innym miejscu publicznym czy cokolwiek takiego to zaraz wszyscy się przyslowiowo "gapia" może dlatego rodzice czują się zazenowani albo zawstydzeni właśnie taka sytuacją. W stresie nie wiedzą jak wybrnąć i dochodzi właśnie albo do zawstydzenia albo zastraszania albo żądania albo jak ta.sytauvja na plaży do dziwnej dyskusji pójdziesz nie pójdę ;) mam dość grzeczne ulsuchane starsze córki jakoś sama intuicyjnie wyrobilam sobie kilka zasad jak np tutaj jedna pani napisała o czasie np idąc na salę zabaw mówimy na ile przyszliśmy a pod koniec za ile wychodzimy a potem ze wychodzimy. Czy do.sklepu ze idziemy dziś poogladac zabawki ale nic nie kupujemy albo dziś możecie wybrać sobie po.ksiazce. ale zdarzyly mi się sytuacje krytyczne gdzie zaraz ktoś się gapil. Ja wtedy czuje ze się patrzą stresuje mnie ta sytuacja i nie działam tak jakbym tego chciała i jakbym to zrobiła na bezpiecznym gruncie. Czasem nie mam czasu pertraktowac. A czasem wręcz się ktoś wtrąca i wchodzi w moje kompetencje. Nigdy nie zapomnę sytuacji gdy Pani zwróciła mi uwagę ze zbytnio strofuje mała bo.to.tylko.dxircko... a ja jej tylko tlumaczylam dlaczego nie wolno stać na środku jak ktoś chce przejść i ze trzeba ustępować starszym i dlaczego. Wiec moja córka odebrała to jako "mama nie ma racji". Chciałam zwrócić uwagę ze dzieci wychowują głównie rodzice do.pewnego wieku ale też całe otoczenie. Ja nie śmie wtrącać się innej matce i poprawiać ze powinna tak zrobić a nie tak. Jeżeli oczywiście nie dzieje się ewidentna krzywda dziecku. Patrząc po.kometarzsch wszędzie utwierdzam się w przekonaniu ze niestety wszyscy patrzą...i zwracają uwagę skoro te sytuacje tak im zapadły w pamięć skoro piszą o nich w komentarzach np tu u pani pisząc jak rodzice wszystko.robia źle na placach zabaw ulicy w sklepie itd. Czyli jednak wszyscy patrzą i dlatego tak mnie stresuje sytuacja jak się znajdę w niekomfortowej sytuacji z dziećmi ze.zaraz wszyscy mnie ocenia z góry do.dolu jakim to złym jestem rodzicem i sobie np nie radzę.
Zmieniłam dziecku wychowawcę w podstawówce, który używał tego argumentu wstydu do dzieci w latach edukacji wczesnoszkolnej. Straszne to jest jak zawstydzanie odbija się na psychice dziecka. Córka do tej pory ma takie myśli, że ktoś się z niej będzie śmiał... Walczymy z tym.
Ja zawsze buduje moje dziecko, nie uczę strachu. Chce, żeby było odważne. Ma 2 lata i nie boi się okazywania emocji, ani ludzi. Jestem dumna
Hej Kasiu, moja malutka córeczka, póki co, jeszcze się nie buntuje bo jest za mała, ale wiem, że ten czas przyjdzie...Ja również całą sobą jestem przeciwna takim błędom wychowawczym ale boję się o teściów, ponieważ są to ludzie starej daty, uważają że ich sposób wychowania i myślenia tto jedyny słuszny sposób i jestem wręcz pewna, że Matylda kiedyś od nich takie zdanie usłyszy, gdy nie spodoba im się Jej zachowanie. Oni dyscyplinują mojego psa...Pisząc to, uświadomiłam sobie, że problem tkwi w zasadzie we mnie i mojej uległości względem nich, ale jestem pewna, że nawet jeśli postawię jasno granice to oni w dobrej wierze będą używali "trików starej szkoły"... Czy mialabyś jakąś radę?
Pani Kasiu, a jakich argumentów użyć żeby przekonać rozhisyeryzowanego dwulatka, który za nic nie chce wsiąść do samochodu? Próbujemy tłumaczyć wcześniej, że będziemy jechać w dane miejsce, np na plac zabaw żeby mu się pozytywnie cel podróży kojarzył, a jednak prawie zawsze jest bunt przed samochodem i histeria. Wsiada chętnie tylko kiedy leje deszcz 😉. Pozdrawiam!
+The Lord of The Rings zalezy od tego Czy to jest lek Czy bunt ?
Kasia Sawicka Wydaje mi się że bunt, bo największe histerię są kiedy on chce robić coś innego, np spacerować, a my chcemy go wsadzić do samochodu, tak samo jest przy przebieraniu. Chociaż element lęku też może w tym być, bo ostatnio często jeździliśmy na badania lub do lekarza. Teraz staramy się ten samochód odczarować i zabieramy to w przyjemniejsze miejsca, ale łatwo nie jest.
Niestety, ale czasami rozumiem dlaczego media mówią, że Polacy powinni się wstydzić. Od kilku lat mieszkam poza granicami kraju i dopiero wtedy zrozumiałam o co chodzi. Polacy lubią bardzo komentować czyjeś zachowania a przedewszystkim wygląd i styl ubierania. Tutaj nie mam problemu z wyglądem, ale jak jestem w Polsce i mam ubrane ciuchy w trupie czaszki to wszyscy się na mnie patrzą. Zwłaszcza osoby starsze. Jak pójdę przykładowo do drogerii kosmetycznej to często spotkam się ze wzrokiem jak na potencjalnego złodzieja. Również zdarzyły się mi różne przykre sytuacje w restauracjach. Moim zdaniem Polacy powinni się bardziej skupić na sobie i mieć gdzieś to co ktoś robi bądź to co kto ubiera. Mieszkanie w Anglii mnie nauczyło jak być sobą, ale nie ukrywam, że czuję się niekomfortowo przylatujac do Polski. Wszyscy wydają się być spięci i niezadowoleni z życia.
Mela Nowa mam to samo 😂 w Polsce jest pokazówka, niestety
Mela Nowa ma Pani 100% racji. Zgadzam się z tym komentowaniem. Pięknie tu można to zauważyć. Niestety nie kończy się na stylu ubierania wyglądzie itd bo jak poczyta Pani komentarze to zobaczy jak wielu ludzi ocenia rodziców. Od razu wiadomo po jednej sytuacji jacy są. Jacy źli dla swoich dzieci. I uwielbiany przeze mnie słowo WIĘKSZOŚĆ...mam koleżankę w Australii mieszka prawie 2,5 roku i jest tam przeszczesliwa matka trójki bo nikt nie ocenia jej jako matki jej dzieci i obojga rodziców. Wszystko na luzie. Nikt nie komentuje. Ani nie pisze komentarzy w necie jak to większość rodziców to są beee. Cóż zawsze jak rozmawiamy to kończymy takie tematy...cóż polska mentalność. W Polsce wszystko robie źle a w Australii mojej koleżance wszyscy ko mówią super super! Nawet jak roczne dziecko biega po ulicy boso. Ale każdy się interesuje sobą. Na placach tez nie ma takiej krytyki jak u nas.
Niestety to prawda, potwierdzam.
Zgadzam się z Tobą w 100.% Polska to Kraj w którym się Dyskryminuje nawet za otyłość !Mieszkam w innym zakątku Europy gdzie wygląd niema znaczenia !
Biedne dzieci nie dość,że są oceniane w naszym chorym systemie szkolnym to jeszcze podlegają ocenie w domu. Pracę z dzieckiem zaczyna się od urodzenia. Niestety teraz rodzice sądzą,że jak dziecko dostanie jeść,ładny pokoik i ubranka to wystarczy. Może robić co chce bo to przecież wychowanie bezstresowe. Przez wiele lat taką teoria była lansowana a nic nie dno rodzicom w zamian. Polecam Jaspera Juula.
Pani Kasiu, prosze serdecznie o odpowiedz na moj komentarz. Moj synek ma 14 miesiecy. Ostatnio coraz czesciej jest tak, ze gdy chce go wziasc na rece a on akrat sobie gdzies idzie (ale chce go wziasc bo np idziemy jesc obiad itp) to on od razu marudzi i wygina sie mocno o tylu, tak ze musze go trzymac zeby sie nie uderzyl o podloge. Czesto jest tez tak, ze wolam go, a on nie zwraca na to wgl uwagi, odwraca sie i sobie idzie i robi swoje. Ciagle mu tlu macze, ze nie wolno czegos robic uzywajac argumentu dlaczego ale to nie skutkuje. Chce mu dawac pewna wolnosc i patrzec na jego sytuacje w danym momencie jego oczami, czyli kiedy bawi sie czyms w najlepsze nie zabierac go nagle, rozumiec to ze chce ciagle gdzies biegac bo jest bardzo ruchliwy i praktycznie nie siedzi w miejscu. Ale zaczynam sie obawiac, czy to jego zachowanie sie nie poglebi i zeby nie bylo gorzej gdy bedzie starszy, czym straszy mnie tesciowa i mama gdy widza jak czasem sie buntuje. Chcialabym zapobiec temu poki czas, ale nie za bardzo wiem juz jak postepowac. Nie est tak, ze na wszytsko mu pozwalam bo mowie mu co wolno a czego nie wiec nie wiem dlaczego tak sie zachowuje. Prosze o jakies wskazowki. Pozdrawiam serdecznie
Wg mnie robisz dobrze, a synka zachowanie jest typowe dla wieku. Jest ciekawy swiata i dopiero od niedawna może poznawać go sam. Teraz dużo czynnosci które wcześniej były normalne stają sie nudne, np jedzenie, zmienianie pieluszki czy ubieranie się. :) tak jakby dziecku szkoda na to było czasu. Konsekwentnie tłumaczyć, że to potrzebne i robić swoje. To przejdzie. :)
Ten film jest doskonały i zgadzam się że wszystkim oraz chce wprowadzić to w życie tylko jak to zastosować do 3r.ż u buntownika, choleryka i wysoko wrażliwej "samosi" ???
Co zrobić kiedy np. dziadkowie lub inne osoby trzecie wyskakują z tekstami typu,, wszyscy się śmieją itd.,, ? Ja np. od razu mówię dziecku, że to nie prawda. Ale Nie wiem czy to wystarcza....
Rodzice są po to by tłumaczyć dzieciom zachowania dorosłych. Przecież chodzi o to by rozumiało kiedyś życie i umiało myśleć i ewaluować rzeczywistość .Samodzielnego myślenia powinno się szybko uczyć.
Kultową książką o skutecznym wychowaniu małych dzieci ale bez przemocy jest dla mnie Amy MaCready "Dziecko czy muszę ci to jeszcze raz powtarzać?" oraz tej samej autorki "Epidemia egoizmu" Ta sama w zasadzie treść tylko drugi tytuł bardziej kontrowersyjny
Moja Córka bardzo wcześnie zaczęła uczyć się gry na pianinie ( 3,5 roku). Nie lubiła ćwiczyć a musiała to robić codziennie. Była zasada, że będzie mogła obejrzeć bajkę ( bardzo lubiła oglądać bajki) jak pogra. Jakież było zdziwienie naszych gości, gdy dziecko przychodziło i mówiło - Mamusiu, chodźmy poćwiczyć. Kiedy będziemy mogły pograć? 🤣 Znajomi mówili, że pierwszy raz widzą żeby dziecko tak chciało grać, że to chyba jakiś geniusz!😀 A Córce chodziło tylko i wyłącznie o tą bajkę która była następstwem grania a absolutnie nie o granie🙂
@@maja8758 Jest metoda nauki gry na pianinie skierowana do bardzo małych dzieci opracowana przez Shinichi Suzuki w latach 40-50. XX w. Jest w Internecie dużo na ten temat.
W odpowiedzi na Twoje pytanie tylko kilka zdań:
Celem Metody Suzuki jest obdarowanie dzieci radością z obcowania z jedną z najpiękniejszych i bogacących duchowo rzeczy na świecie jaką jest muzyka. Dostarczając odpowiednie bodźce do rozwoju i chęci poznawania świata wpływamy na rozwój talentu i osobowości naszych dzieci. Nauka gry na instrumencie i niekoniecznie kształcenie za wszelką cenę zawodowego instrumentalisty wspomaga rozwój koncentracji, umiejętność uczenia się, współdziałania w grupie, a przy pomocy troskliwego i motywującego rodzica oraz nauczyciela, podnosi poczucie własnej wartości tak, aby dziecko w najbliższym środowisku czuło się kochane, akceptowane i wyjątkowe.
Wkrótce powitam swoje pierwsze dziecko na świecie i oglądam tego typu filmy i czytam różne poradniki, by jak najlepiej przygotować się do roli matki. Niestety znajduje sprzeczne informacje. Pani wspomina o tym, że do dziecka powinno się powiedzieć "proszę zrobić natychmiast to, co mówię", w pewnym poradniku czytałam ze jest to przejaw braku szacunku do dziecka i przez takie zachowanie pokazujemy dziecku, że jesteśmy "Panem i Władcą". Tu jest akurat taki przykład, że dziecko nie nie chciało wyjść z wody, tam jako przykład było podane to, że dziecko nie chciało wyjść z domu - miało prawo nie chcieć, tak jak nam może się nie chcieć, możemy się gorzej czuć, nie mieć ochoty. Poradnik ten instruował, że kluczem jest wyjaśnienie dziecku spokojnie tego, dlaczego musi zrobić coś tak, a nie inaczej. Myślę, że Pani metoda oraz ta wyżej wspomniana mają podobne szansę na powodzenie, a jednak ta druga pokazuje większy szacunek okazywany dziecku. Mam dużo sióstr i jeszcze więcej siostrzeńców, każdy jest wychowany w inny sposób i zdążyłam już zauważyć, że ta wspomniana metoda sprawdza się lepiej, a ta wspomniana przez Panią, często rodzi jeszcze większy bunt u dziecka.
A jeśli chodzi o mówienie "wstydź się" - ja zostałam tak wychowana i zdaje sobie sprawę, że to był duży błąd że strony moich rodziców. Wpłynęło to bardzo na moją samoocenę i brak pewności siebie, z czym walczę do dzisiaj, a mam 26 lat.