W „Księdze Życia” mogłam mianowicie zobaczyć, jak powstaje życie. Ujrzałam, jak nasza dusza kształtuje się w momencie, w którym plemnik łączy się z komórką jajową. Wówczas pojawia się cudowna iskra emanująca światło, które pochodzi ze światła Boga Ojca. A brzuch przyszłej matki rozświetla się promieniami tej nowej duszy w momencie, gdy jej komórka jajowa jest zapładniana. I gdy potem dochodzi do aborcji, wtedy dusza krzyczy i jęczy z wielkiego bólu, nawet jeśli nie zostały jeszcze ukształtowane oczy i członki. Cała wspólnota Świętych, całe zaświaty słyszą te krzyki i jęki, gdy mordowana jest nowa, stworzona przez Boga dusza. Całe sklepienie niebieskie wzdryga się od tego krzyku i słychać je od jednego końca do drugiego, głośno i wyraźnie jak echo w górach. W piekle też słyszy się głośne krzyki, ale tam są one wiwatami, jakie wszystkie demony wznoszą dla świętowania dnia i do tego tańczą z radości. Bezpośrednio po tym otwierają się w piekle niektóre pieczęcie i wychodzą straszne duchy, które są wypuszczane na ziemię, by od nowa kusiły całą ludzkość i sprowadzały ją na manowce. Skutek tego jest taki, że ludzie coraz bardziej zniewalani są przez szatana, coraz bardziej oddają się żądzom i przyjemnościom, coraz to nowe powstają nałogi, i mają miejsce te wszystkie straszne, okrutne przestępstwa oraz niegodziwości, o których codziennie słyszymy, widzimy w wiadomościach, i o których za każdym razem sądzimy, że nie może być gorzej, by następnego dnia natknąć się na nowe i dojść do wniosku, że jednak mogło być gorzej. Czy mamy w ogóle pojęcie o tym, jak wiele dzieci zabijanych jest codziennie na całym świecie? Nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie rozmiaru tej przerażającej zbrodni. Brodzimy we krwi tych niewinnych dzieci i nawet tego nie zauważamy. Jest to dla nas normalną rzeczą; jest po prostu na porządku dziennym. Gdy ktoś angażuje się w walkę przeciwko aborcji, przedstawiany jest jako fanatyk, konserwatysta, ktoś staromodny i trochę szalony. To jest jeden z największych tryumfów księcia piekła, szatana. Jak ma być dobrze na tym świecie, jeśli to cena niewinnej krwi każdego nienarodzonego sprawia, że nowe demony wypuszczane są na ziemię. Wkrótce zaciemni się od nich na świecie. Potem ujrzałam, jak zanurzałam i kąpałam się we krwi niewinnych dzieci. Całkiem inaczej jak wygląda proces prania na naszym świecie: przez to pranie we krwi moja dusza stawała się coraz ciemniejsza i nędzniejsza, aż stała się zupełnie czarna. Po tych epizodach z aborcją nie miałam już wyczucia, co jest grzechem. Dla mnie grzech po prostu nie istniał. Wszystko było dozwolone i moje zachowanie odpowiadało mi. Pomagałam przecież ludziom. Nie było jednakże świadoma, że tym ludziom pomogłam w drodze do piekła..."
W „Księdze Życia” mogłam mianowicie zobaczyć, jak powstaje życie. Ujrzałam, jak
nasza dusza kształtuje się w momencie, w którym plemnik łączy się z komórką jajową.
Wówczas pojawia się cudowna iskra emanująca światło, które pochodzi ze światła Boga
Ojca. A brzuch przyszłej matki rozświetla się promieniami tej nowej duszy w momencie,
gdy jej komórka jajowa jest zapładniana. I gdy potem dochodzi do aborcji, wtedy dusza
krzyczy i jęczy z wielkiego bólu, nawet jeśli nie zostały jeszcze ukształtowane oczy i
członki. Cała wspólnota Świętych, całe zaświaty słyszą te krzyki i jęki, gdy mordowana
jest nowa, stworzona przez Boga dusza. Całe sklepienie niebieskie wzdryga się od tego
krzyku i słychać je od jednego końca do drugiego, głośno i wyraźnie jak echo w górach.
W piekle też słyszy się głośne krzyki, ale tam są one wiwatami, jakie wszystkie demony
wznoszą dla świętowania dnia i do tego tańczą z radości.
Bezpośrednio po tym otwierają się w piekle niektóre pieczęcie i wychodzą straszne
duchy, które są wypuszczane na ziemię, by od nowa kusiły całą ludzkość i sprowadzały
ją na manowce. Skutek tego jest taki, że ludzie coraz bardziej zniewalani są przez
szatana, coraz bardziej oddają się żądzom i przyjemnościom, coraz to nowe powstają
nałogi, i mają miejsce te wszystkie straszne, okrutne przestępstwa oraz niegodziwości, o
których codziennie słyszymy, widzimy w wiadomościach, i o których za każdym razem
sądzimy, że nie może być gorzej, by następnego dnia natknąć się na nowe i dojść do
wniosku, że jednak mogło być gorzej.
Czy mamy w ogóle pojęcie o tym, jak wiele dzieci zabijanych jest codziennie na całym
świecie? Nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie rozmiaru tej przerażającej zbrodni.
Brodzimy we krwi tych niewinnych dzieci i nawet tego nie zauważamy. Jest to dla nas
normalną rzeczą; jest po prostu na porządku dziennym. Gdy ktoś angażuje się w walkę
przeciwko aborcji, przedstawiany jest jako fanatyk, konserwatysta, ktoś staromodny i
trochę szalony. To jest jeden z największych tryumfów księcia piekła, szatana. Jak ma
być dobrze na tym świecie, jeśli to cena niewinnej krwi każdego nienarodzonego
sprawia, że nowe demony wypuszczane są na ziemię. Wkrótce zaciemni się od nich na
świecie.
Potem ujrzałam, jak zanurzałam i kąpałam się we krwi niewinnych dzieci. Całkiem
inaczej jak wygląda proces prania na naszym świecie: przez to pranie we krwi moja
dusza stawała się coraz ciemniejsza i nędzniejsza, aż stała się zupełnie czarna. Po tych
epizodach z aborcją nie miałam już wyczucia, co jest grzechem. Dla mnie grzech po
prostu nie istniał. Wszystko było dozwolone i moje zachowanie odpowiadało mi.
Pomagałam przecież ludziom. Nie było jednakże świadoma, że tym ludziom pomogłam
w drodze do piekła..."
Naturalnie straszne że to legalne. Natomiast co z klauzulą sumienia?