@@intehademmm Yalnızlığın zıttı "her zaman güzel insanları bulmak" da olmasa gerek. Bir iki samimi arkadaş ile de insan pek tabii hem "aman kafamı dinleyeyim üzerime çok gelmesinler" hem de "dostum ne yaptın akşam sana bir kahve ismarliyim" diyebilir. Bir iki kaliteli insan bulamayan kişinin suçu insanlıkta aramak yerine biraz kendi sosyal becerilerinde araması onun için en sağlıklı olanı olur sanırım.
@@deniz7604 Tabiki yalnızlığın zıttı gereksiz insanlarla yaşamak değil fakat bu insanlarla elde edilen kötü tecrübeler, diğer insanlardan kendini soyutlamaya götürebilir. 4 yanlışın 1 doğruyu götürdüğü gibi. Uzun zaman yalnız kalan bir insan, insandan başka varlıklarla zaman geçirmeye alışır. Bu tamamen tercih meselesidir. Evet dediğiniz gibi bi iki kişi bulamıyorsa kendini sorgulaması lazım fakat olayın en başında, bu insanı bu duruma sürükleyen gereksiz insanları atlamamak gerek. Psikolojik bı durumu olmayan sağlıklı bir insan, kimseden kendini soyutlayacağını pek zannetmiyorum
"Yalnızlığım insanların varlığına ya da yokluğuna dayanmaz,aksine ben bana gerçekten yoldaşlık etmeksizin YALNIZLIĞIMI ÇALANLARDAN nefret ederim" demiş Nietzsche ✍
Yalnız olmanın zor olduğunu anladım bu sene. İnsanın ne denli sosyal bir varlık olduğunu kavradım. Kimseye ihtiyacım yokmuş gibi görünse de bitik ve halsiz durumdayım. Geceleri uyuyamıyorum sabahları uyanmak istemiyorum. Bazı şeyleri konuşmak haykırmak istiyorum ama kendimden başkasını bulamıyorum. Aynı zamanda aramıyorum da. Beni hiçbir şey uzun süreli mutlu edemiyor. Anlık sevinçlerde yaşamaya çalışıyorum. Bu beni zorluyor. Anlık sevinçleri çoğaltmaya çalışırken hayat gayemden uzaklaşıyorum. Ufak mutluluklar peşinde koşmaktan zamanımı hiç ediyorum. İçten gülemiyorum. Söyleyemediklerim içimde birikip yavaş yavaş çürüyor. Kendime zarar veriyorum ama bunu değiştirmeye takatim yok. 18.01.2020
@@sedefgunh9545 Sosyal medya hesaplarım var ama oralarda bu tip yazılar paylaşmıyorum. Bu tip yazılar telefonumun notlar bölümünde var sadece. :) İlginiz için teşekkürler.
@@efeguven4873 aslında onun için dememiştim. Ben sadece belki takipleşiriz, konuşuruz diye düşündüm. Yalnızlıktan herkes muzdarip ve bunu aşmanın en iyi yolu iletişimde kalmak.
Aklıma direk shinnig ve taxi driver filmleri geldi. Orada insanlar yalnızlıktan deliriyordu, özellikle taxi driver filmde adam nasıl sosyal olunacağını bilmiyordu. Başkasının rahatsız olduğu şeylerden rahatsız olmuyordu ve onların neden rahatsız olduğunu anlamıyordu. Çünkü empati kuramıyordu. Ergenlere sonra değinicem demişsiniz, ona ben burada bi parmak basmak istiyorum. İnsanların anlaşılmaya ihtiyacı var. Anlaşılmazsa insan, kendini yalnız hissetmeye başlıyor. Çünkü derdini anlayan olmuyor. Ergenlerin de sürekli beni anlamıyorsunuz demesi, onları yalnızlığa itiyor olabilir.
Videoyu izlerken aklıma gelen Serkan hocamın konseptiyle yalnızlıkla bağlantılı önerilerde bulunmak istedim. Yalnızlığın bir getirisi olarak kültürel birikimim ektedir :D umarım beğenirsiniz... 1+1 Film Wall-E , Groundhog Day 1 Kitap The Invisible Boy (Trudy Ludwig) 1+1 Şarkı Mr. Lonely (Bobby Vinton) , One Is The Loneliest Number (Three Dog Night)
Dün dişi kuşumuz Kartopu öldü. Öldüğünü erkek kuşumuz Bulutun çıkardığı seslerden anladık. Annem ağlarken “ Bulut sen yalnız mı kaldın eşin mi gitti “ deyince şöyle bi durdum kaldım . İçimden dedim ki belki Ben o hayatı paylaşacak kimseyle hiç karşılaşmayacağım . Belki yalnız öleceğim. Ölmümü haber veren yardım isteyen bir eşim evladım olmayacak yanımda. Yalnızlık gerçekten dipsiz bir kuyu gibi en büyük korkum da yalnızlığımı bitirecek bir eş ararken onunla daha çok yalnızlaşmam. O yüzden korkar oldum hayatıma birini almaktan o yüzden daha da yalnızlaştım.
Yüzyıllık Yalnızlık büyülü gerçekçilik akımı ile tanıştığım bir kitaptı. Kocaman kalabalık bir ailenin ölüm, göç vb. nedenlerle git gide yalnızlaşması ve sonunda yeryüzünden silinip gitmesini anlatıyordu. Kitabın sonlarına doğru kendimi dünyada tek başıma kalmış gibi hissetmiştim. Mustafa Kutlu - Beyhude Ömrüm kitabında da aynı şeyi hissetmiştim. Orada da güzel bir köy ve kalabalık bir ailenin üyelerinin tek tek şehre göç etmesiyle yalnızlık hüküm sürmeye başlamıştı. Ama bence yalnızlıktan ziyade anlaşılmak önemli. Anlaşılmadiktan sonra çevrendeki kalabalık kuru gürültüden öteye geçmiyor. Ses olsun diye açılan televizyon gibi oluyorlar. Sen onlardan bir haber onlar senden. Yaşadığını hatirlatiyorlar sadece arada sırada. Sense yine kendi yalnızlığında sürükleniyorsun oradan oraya.
*** Kısa süreli yalnızlık geliştirir. Çünkü bazen fikirleri olgunlaşmalari için nadasa bırakmamız gerekir. ** Ama kimse uzun süreli yalnızlığa dayanıklı değildir.
Bir diyetisyen olarak belirtmeliyim ki yalnızlık ile yeme isteği arasında da ilişki bulunmaktadır. Yalnız kalındığında yeme isteği daha da artmaktadır. Yalnızlığı birileriyle paylaşmak, besinleri de biriyle paylaşmak demek 🙏🏻 çok güzel bir konuyu ele almışsınız hocam, teşekkürler.
Özür dilerim ama diyetisyen olsanız da bunun doğruluğunu genellemek yanlış. Ben yalnızken sürekli düşünüyorum ve yemek yemek aklıma gelmiyor insanlarla olunca aktivite olarak yemek yapmak ve yemek ya da dışarı çıkıp aç olmasam da yemek yemek geçiyor aklımdan
"Talih ne ümit verdi ne güldürdü beni Binbir acı toprak gibi hep sürdü beni Zevk almayı çoktandır unuttum gittim Her yerde o yalnızlığım öldürdü beni." Ümit Yaşar Oğuzcan-Rübailer
Yalnızlığı seven biri olarak, anlattığınız bilgiler canımı sıktı 😂, yalnızlığın daha çok artısının olduğunu düşünürdüm hep, meğer hastalık riskim bile daha yüksekmiş. Bu önemli bilgiler için teşekkürler.
"Sen seni bil , sen seni " demiş üstadlar. Kendimizi bilirsek neden dünyay geldiğimizi bilirsek o zaman bedenen tek olduğumuzda bile yalnız değilizdir.
Bir tane dostum,üç tane de genellikle telefondan görüştüğümüz arkadaşlarım var.Sosyal medya kullanmam;tesadüf ki bu arkadaşlarım da kullanmıyor.Hafta sonu yürüyüş,müzik,kitap daha güzel..Sahte insanların suratına yapmacık gülücükler yerine tek başıma izlediğim bir filme dolu dolu kahkaha atmak daha mutluluk verici.Yada parkta ki amca/teyze/çocukla sohbet etmek,apartmanın önünde bekleyen kediyi sevmek.
Merhaba, Bunu bilinçli zihnin mi yoksa bilinçaltındaki zihninin mi söylediğini; ölçülmemekte fayda var☺️ Canlılar her ne canlı olursak olalım üremeden bağımsız olarak bir canlıyı istiyorum değil de bir canlıya ihtiyacım söz konusudur; tabii bu canlının limbik sinir sistemimize hitap ediyor olması elzemdir🧠🤍🫀
"Yalnızlığın en kötüsü seni anlamayanların arasında kalmaktır..." Mevlana Bir önceki videonuzda yalnızlıktan bahseden bir yorum yapmıştım şimdi bu videoyu görünce mutlu oldum :) Kitap alamasak bile sizinle bir şeyler öğrenip düşünmek en büyük hediye.
Hocam bazı insanlar da yalnızlık meselesini kimsesiz olmak, geçimsiz mizaçlı olmak vs. olarak yanlış yorumlayıp kendiyle baş başa kalmaktan şiddetle kaçınıyor. Bazen bir ortama karışabilmek adına şahsına yakıştırmadığı rollere bürünüyor, saf dışı kalmamak adına kendi karakterinden çeşitli şekillerde ödün veriyor. Bazıları da temizlik yapmak, ders çalışmak, tatile gitmek gibi şeyleri bile tek başına yapmaktan kaçınıyor. Örneğin; bir komedi filmi izlerken insanların espri anında verdikleri tepkiye dikkat edecek olursak güldükleri anda etrafındakilere baktıklarını gözlemleriz; hatta espriyi komik bulmasalar bile çevredekilerin gülmesi ile onlar da gülüp serotonin hazzı yaşarlar. Bana göre aynılaşmamak, kendi karakterimizi tanıyabilmek adına her gün doz doz nasibimizi almalıyız yalnızlıktan.
Bir defasında Ali Sami Yen de koskoca stadyum içerisinde herkes rakip takımın başkanına koro halinde sövüyordu. Ben sövmüyordum. Etrafımda binlerce insan olduğu halde kendimi çok yanlız hissetmiştim.
Çocukken küsüp bir köşeye saklanırdım. Etrafı izlerdim. Çocuklar mahallede oyun oynuyor, kadınlar duvar kenarında oturmuş konuşuyor neşeli bir gürültü sarmış her yanı. Yalnızlığım çok uzun sürmezdi arkadaşım annesinin verdiği salatalığın yarısını kırıp bana uzatırdı hadi gel derdi yalnızlığım son bulurdu. Şimdi çocukluğumdaki gibi uçsuz bucaksız değil gökyüzü mahallede koşturan oynayan çocuklar yok. Hepsi kendi odasına hapsolmuş, kadınlar Tv’de birbirine hakaret eden insanları izlemekle meşgul. Kapıyı çalan hal hatır soran yok. Ben mi? Ben yine bir köşeye saklandım etrafımı izliyorum. Başını telefondan kaldırmayan insanlarla dolu her yanım. İnsanların beni fark etmesi sosyal medyada paylaştığım sözle mümkün oluyor anca. “Hayırdır bi şey mi oldu niye böyle yazdın?” Çünkü çok yalnızım, diyemedim…Keşke telefona değil de birbirimizin yüzüne bakabilsek gönülden bir nasılsın? Diyebilsek. Belki o zaman yalnızlığımız son bulurdu.
Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler. Orhan Veli Kanık (Serkan hocam şimdi evde yalnız ve şiddettli bir rüzgarın sesiyle bu güzel videonuzu izliyorum.Yalnızken sesler daha farklı geliyor insana sanki .)
Hücre cezası deyince "Satranç" kitabında yalnız kalan adamın kendiyle oynaya oynaya nasıl bir dahi ve deliye dönüştüğü geldi aklıma... Emeğinize sağlık
Serkan hocam selamlar. 🤗 Yalnızlığın verdiği içsel huzur paha biçilmez bir zenginlik. Dinleyeceğim bir şarkı, okuyacağım bir kitabım olsun, film dizi olsun şöyle kalite koksun soru sordursun sorgulatsın. Sevdiğim bir işim olsun hobim olsun yeni bilgiler de öğreneyim yeter de artar. Sevgiler. 🤗
Yalnızlık, kendini tanımak isteyen kişi için ödüldür. İstemediğim biriyle yaşamaktansa, yalnızlığı tercih etmeyi kalabalıkta öğrendim. Yalnızlık düşündürür, ürettirir, güçlendirir, yapabileceklerini ve kapasiteni gösterir. Üstelik elli yıla kalmadan her şeyi dijital olarak yapabileceğiz, üzülmeyin.
İnsanın genetik kodları yalnızlığı ölümcül olarak kodlar fakat insan yalnızlığa yine de ihtiyaç duyar. Sanırım bu insanın ne kadar çelişik bir varlık olduğunu ispatlamaya yeter 😶🤔
Korkmuyorum. Çünkü yalnızım. İnsandan daha feci bir şey zarar veremedi bana. Sonay Karasu -- “Gerçek dediğiniz dünyadaysa kimin ne yapacağı belli değil. Her gün şaşırtıyorlar beni. Yazarlarımla yaşamak daha kolay.” Oğuz Atay
İnsan kendiyle vakit geçirebilecek güce sahipse bile eninde sonunda bir insana ihtiyaç duyar. Fakat buna hitafen söylenen bir söz var "Bunca kalabalığa rağmen bu nasıl bir yalnızlık" aslında bazen çevren insanlarla dolu olsada seni anlayabilecek bir insan yoksa yine yalnızsındır yalnız olmamak için sadece bir insana değil seni anlayabilecek bir insana ihtiyaç vardır diyebilirim...
Videolarınızı çocukların, gençlerin ve duygu durumu karmaşık kişilerin görebileceği yerlere koymak gerekir. Naif anlatimlariniz ufkumuzu genişletiyor. Varlık bilincine farklı boyutlardan bakabilmemize fırsat tanıyor.🌾
Bir düşünürün dediği gibi “En büyük ıstırap cennette yalnız kalmaktır”..Ben bu düşünceye katılıyorum…Sonra insan konuşmak istiyor, paylaşmak, anlatmak ve anlamak..Yani konuştuğun bir şeyin yankılanıp kendine dönmesini istiyorsun.. Ama tercih edilen yalnızlıklara da saygım var.. Yalnızlık duygusunu insan her zaman hissedebilir.. Önemli olan anlamak, anlaşmak..
Bir tek bende mi oluyor bilmiyorum ama Serkan Hocanın sesi beni ilginç bir şekilde huzura kavuşturuyor. Nasıl oluyor ya da tam olarak sebebi ne bilmiyorum fakat o sesi, diksiyonu kulaklarıma bayramı yaşatıyor ve günün bütün sinirini stresini alıp götürüyor benden :) iyi ki varsınız umarım hep video çekmeye bizlere yararlı bilgiler vermeye devam edersiniz hocam 🙏🏻🙂 İyi çalışmalar. Sağlıkla kalın.
Yaşamak umudunu kaybetmiş yalnız hayatların kalabalığı gibi geçiyor zaman. Bütün hücrelerinle tutunmak isterken hayata yalnızlığın yorgunluğuna yenik düşüyoruz.
Hem kalabalik olmak sevip sevilmek deger gormek isteriz hemde yalniz kalip kafamizi dinlemek. İlginc bir fizyolojimiz var. Her seyin fazlasi zarar hocam. Agziniza bilginize saglik :) sevgiler...
etrafınızda destek isteyebileceğiniz birileri varsa yalnız değilsinizdir, sorun yalnızlık değil kimsesizlik, (özellikle ilerki yaşlarda yalnızlıktan sonra gelen kimsesizlik)
"Ruh,çocukların yanında olmakla iyileşir." " Dostoyevski" Yalnızlığın yaralarını bence en güzel tedavi eden insanlara karışmadan önce,hayvanlar ve çocuklarla iletişim kurmak.O kadar güzel yamiyorlarki o yaraları,umrunuzda bile olmuyor artık
Videoya şımarıkça sırtını dönen 'sacmalama seninle ne alakası var bu videonun' diyen hücrelerimin videoda kendini bulmasıyla nasıl bittiğini anlamaması ve bize kalan acı bir şaşkınlık...
Merhaba saygı değer hocam öncelikle çok teşekkür ederim bilgilerinizi öğrendiklerinizi bizlerle paylaştığınız için bazen diyorum bu bi mucize,yaşadığımız bu evrende kayan zamanda sizi görmek duymak gerçekten mümkün oldu.Yaklaşık 15 yıl hissetiğim yanlızlık hissiyatını farketmem karşıma Jiddu Krisnamurti’nin kitaplarının çıkmasıyla başladı zamanla derinleşti içinde zaten var olan bulunduğum çevreninde etkisini unuttum ve o derinlikte kendimle barışıp yansımalarımıda farkettim.Kısacası en acımasız yanlızlıkta bile kendimi gözlemlemeyi öğrendim ve iyileştim.
Stefan Zweig’in ‘Satranç’ kitabında dediği gibi”sessizlik içerisindeki hücre, her gün sonsuz degişimlerle ruh kazanıyordu…” bu yalnızlık icindeki ruhsal durum coğu zaman beni kendime tanıtsa da bazen dayanılmaz bi öfke haline sebep oluyordu. Bu öfke hallerimde kendimi suçlu, bencil ve empatiden yoksun hissettiğim çok zaman oldu. Ama kitaplarla kurduğum kurgusal hayatım, beni karakterlere soru sormaya kendi açımdan cevap vermeye ve insanlarin yüzüne karşı söyleyemediğim gercekleri icimden haykırmama yardımcı oldu. Kitaplarla bütünleştiğim zaman insanlardan korkmamaya ve yalnızlığımın içindeki kalabalığa karıştım. Artık kendimle olan ilişkim iyi oldugu için arkadaslarimi da anlayabiliyorum… empati insanlik için en onemli duygudur ki evrene doğru hükmedebilelim…🤟🏻 Cok verimli bi video olmus Serkan hocam.:)
Yalnızlık çok güzel olduğu kadar insanı yiyo resmen hollandaya yerleştikten 12 yıl sonra kendi doğduğum topraklara uğradığımda yeni doğmuş çocuk gibi davranıyordum çok stresli avuç içi sürekli terliyor ve uyuyamıyorum yüzüm gözüm tipim şaftım katmıştı.havizamin okadar iyi olmadığını ve bütün negatif gelişmeleri hissetmiştim ve yalnızlık sayesinde birçok şeyde öğrendim o yüzden zararlı alışkanlıklar boş konuşmalar gördüğüm zaman kaçıyorum yani hala bi tık yanlızım galiba kendimi yanlız hessetmesemde.karmaşık bir durum ama hala ne yapacağımı bilmiyorum çünkü etrafımda kendi zararına iş yapan insan sayısı çok fazla maalesef
Yalnızlığın bağımlılık yapma tehlikesine sonuna kadar katılıyorum.En sevdiğim vakitler kendi kendime kaldığım. Kendimle geçirdiğim vakitler.. İnsanlara tahammüle mecbur kalmamak için en iyisi ama bir yandan da tahammülsüzlük duygusu çoğu şeyi zorlaştırıyor...Bunu mesleğime ilk başladığımda anladım.
Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler. Orhan Veli de yalnızlığı böyle anlatmış Serkan Hocam
Yalnızlığın devlet sorunu haline gelecek kadar artması gerçekten ilginç, fizyolojik mekanizmasını henüz tam bilemesem de sosyalleşmek iyi hissettiriyor ve ihtiyaçlarımızda olduğu da çok net. Sinan Canan Hoca'nın İfa kitabında da çok güzel değinilmiş bu konuya. Teşekkür ederim Serkan hocam çok güzel bir video idi gidip arkadaşlarıma sarılayım bugün belki derslerime daha iyi odaklanırım :))
Serkan bey kitaplarınızı okudum ve insan denen varlığın mucizevi yaradılışı ve organlarının çalışma sistemine hayranlık duydum. Allah razı olsun sizden tefekkür etmem için vesile oldunuz.
"Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım, yalnız olduğumu söyleyebileceğim kimse olmadığı için yalnızım ben." günümüzde de böyle değil mi zaten çevremizdeki insanlara kendimizi ifade edemediğimiz için yalnızız halden anlamadığımız için ....
Aclik ve sosyal medya icin vermis olduğunuz ornege katilmiyorum açlık fizyolojil bir ihtiyac olup ilac ile giderilemedigi gibi yalnizligin olusturmus oldugu etkiler psikolojik oldugu icin yine ihtiyaci maddesel olmasi olanaksizdir video için teşekkürler
Ben insanların yalnızım diyip de birileriyle birlikte olma çabası göstermemesi veya var olan karşı çabayı görmezden gelip reddetmelerini anlayamıyorum. Belki de hakkediyor böyle kişiler yalnızlığı. Sonuçta ne kadar ekmek o kadar köfte. Her kesin burnu havada, tabi yalnızlık alıp başını gider
Ben onların egolarına yenik düştüklerini sanmıyorum. Derinde bir acıları var. Canları yanıyor. Korkuyorlar. Güvenemiyorlar. Birileri yaralarını görecek de üzerine tuz dökecek diye ödleri kopuyor ve ben onları kınayamıyorum. Aslında her insanın hayatında yüreğini açabileceği biri oluyor da kaderin gözü kör olsun ayırıyor. Seni anlayan tek insan gittikten ( belki de gitmek zorunda olduğundan) sonra diğerlerinin pek bir önemi kalmıyor. Nasıl birşey biliyor musun? Seni anlayan insana birşeyler anlatmana gerek yoktur. Bir yüzünü görsün anlar derdini, hüznünü. Diğerleri 7/24 yanında acıdan geberiyorsun anlamıyorlar. Şimdi sen bu insanların karşısına çıkıp da hislerini anlatsan gerçekten anlayabileceklerini mi sanıyorsun? Neyse çok konuştum
@@feqanislamov1623 parmağın çaydanlığa değer yanarsın. İkinci kez değer yine yanarsın. Üçüncü kez değer yine yanarsın. Dördüncüyle beşinciyi yakma ki elin işlevini tamamen kaybetmesin
Her şey gibi yalnızlık da dozunda güzel. Kaliteli yalnızlık, samimiyetsiz ilişkiler içinde olmaktan çok daha güzel. İnsan elbette ki kendiyle de kalabilmeli çünkü bu sayede kendini tanıyıp anlayabilir, yalnızken de güzel vakit geçirebilir ama arada o kadar ince bir çizgi var ki eğer o çizgiyi geçerse kendimle kalayım, ilişkilerimde mesafeli olayım derken bir kara deliğin içindeymiş gibi de hissedebilir.
Ergenlerin yaşadığı yalnızlığın evrimsel nedeni çok ilgimi çekti. Çünkü psikolojik danışmanım ve ergenlerle çalışıyorum. Biyolojik yönden de bilgilendirirsem dikkatlerini daha kolay çekerim. Onunla ilgili de video yaparsanız çok sevinirim.
Yalnızlık tercih meselesi ise sorun yok, mecburiyetse sıkıntı. En çokta kalabalık grupla yaşadıktan sonra yani yalnızlığa alışık olmadıktan sonra çekilen yalnızlık hissi. Türkiye'de de son zamanlarda ciddi artış göstermekte. Benim tahminim insanların evcil hayvan kedi, köpek gibi ya da pc oyunları gibi şeylere yönelmesinde bunun etkisi büyük. ASIL yalnızlık kalabalık içinde kendini yalnız hissetme duygusu.
Ben yalnızlığa aşığım, aşık!.. Ben yalnızlığı çok seviyorum. 7 yaşımdan beri yalnızım ve çok mutluyum. İnsanın yalnızlık çekmesi, zaten bir ruhsal hastalık, kalabalıkta olsa da o hep yalnızdır. Fakat yalnız olmayı istemek ve yalnızlıktan mutlu olmak asla sorun değil. Güçlü karakterli insanlar yalnız yaşamayı ister, onların kimseye ihtiyacı yoktur, kedi gibi hürdürler onlar.
Önemli olan gerçek anlamda yalnız olmak mı? Yoksa kalabalıklar içinde yalnız kalmak mı? Seçimlerimiz sonuçlarını göğüsleyeblileceğimiz durumlar olmalı. Hayatın direttikleri değil!
Yalnızlığın aslında tek başına kalmak olmadığının bilimsel ve açıklayıcı bir yaklaşımla muhteşem bir içerik olmuş.ayni zmnda aslında YALNİZLİGİN TEK BASİNA kalmak değilde dile getiremedigimiz soyleyemedigimz düşüncelerimizi başkalarına anlatacağımız kimse olmadığı için yalniz olduğumu hissettigim bir bakış açısı da kazanmış oldum bu değerli içerik sayesinde emeğinize sağlık.
Demek ki benim fizyolojim ters çalışıyor. Ne kadar yalnız kalırsam o kadar huzurlu ve mutluyum. Kalabalıkta acı çekiyorum. Bilhassa akraba kalabalığı berbat bir duygu.
Yalnızlık, özgürlük hissi, kimseye hesap vermiyorsun, kafana göre yaşıyorsun gibi gelir insana. Ancak biri çıkar karşına bam teline dokunur seni sen yapar seni tam yapar işte o zaman yalnızlık acıtır. Ne kadar boşa geçmiş zaman diye. Yalnızlık çölünü gül bahçesine çevirir
Eskiden nispeten içedönük biriydim ve o zamanlar yalnızlığım kötü bir durum değil de daha çok bir mükafat gibi geliyordu. Ancak şimdi oldukça sosyal biriyim ve gün içerisinde çok fazla arkadaşla muhatap olsam da sanırım fiziksel temasın(tokalaşma,sarılma vs.) eksikliğinden dolayı kendimi tek başıma kaldığımda yalnız ve boşlukta gibi hissediyorum. Bu durum beni arkadaşlıklarımı,kendimi ne kadar tanıdığımı ve yalnızlığımdan ne kadar memnun olup olmadığımı düşünmeye itiyor. Bazen yakın çevremdeki insanların samimiyetsiz olduğu düşüncesi de aslında yalnız olduğumu düşünmeme itiyor. Gerçekten yalnız mıyım değil miyim emin olamıyorum yine de insanlarla iletişimi hep canlı tutmaya çalışacağım.
En büyük yoksunluğu empati kaybı. Anlaşılmayı beklemeyin anlatın kendinizi, yoksa herkes sizi istediği gibi anlar. Odun incelikten kırılır, insan kabalıktan, nazik saygılı olmalıyız.
Yalnızlık bu kadar tehlikeli olsa da, gereksiz insan varlığından daha az tehlikelidir.
Kesinlikle . Ve de yalnızlık bence kendini bilime, ilime keşfetmeye adayan bir ruh için tedavi bile edici ... 💫
Yalnızlığın zıttı "gereksiz insanlarla yaşamak" değil ki. Elma ile armutu karıştırmak olmuş bu.
@@deniz7604 düşününce, bu da çok mantıklı. Evet lakin her zaman güzel insanları bulmak zor..
@@intehademmm Yalnızlığın zıttı "her zaman güzel insanları bulmak" da olmasa gerek. Bir iki samimi arkadaş ile de insan pek tabii hem "aman kafamı dinleyeyim üzerime çok gelmesinler" hem de "dostum ne yaptın akşam sana bir kahve ismarliyim" diyebilir. Bir iki kaliteli insan bulamayan kişinin suçu insanlıkta aramak yerine biraz kendi sosyal becerilerinde araması onun için en sağlıklı olanı olur sanırım.
@@deniz7604 Tabiki yalnızlığın zıttı gereksiz insanlarla yaşamak değil fakat bu insanlarla elde edilen kötü tecrübeler, diğer insanlardan kendini soyutlamaya götürebilir. 4 yanlışın 1 doğruyu götürdüğü gibi. Uzun zaman yalnız kalan bir insan, insandan başka varlıklarla zaman geçirmeye alışır. Bu tamamen tercih meselesidir. Evet dediğiniz gibi bi iki kişi bulamıyorsa kendini sorgulaması lazım fakat olayın en başında, bu insanı bu duruma sürükleyen gereksiz insanları atlamamak gerek. Psikolojik bı durumu olmayan sağlıklı bir insan, kimseden kendini soyutlayacağını pek zannetmiyorum
"Yalnızlığım insanların varlığına ya da yokluğuna dayanmaz,aksine ben bana gerçekten yoldaşlık etmeksizin YALNIZLIĞIMI ÇALANLARDAN nefret ederim" demiş Nietzsche ✍
Nefret duymadığınız güzel günleriniz olsun. Çok güzel söylemiş. Teşekkürler.
@@cinarakpinar Ben teşekkür ederim,hepimize nasip olsun :)
Yalnız olmanın zor olduğunu anladım bu sene. İnsanın ne denli sosyal bir varlık olduğunu kavradım. Kimseye ihtiyacım yokmuş gibi görünse de bitik ve halsiz durumdayım. Geceleri uyuyamıyorum sabahları uyanmak istemiyorum. Bazı şeyleri konuşmak haykırmak istiyorum ama kendimden başkasını bulamıyorum. Aynı zamanda aramıyorum da. Beni hiçbir şey uzun süreli mutlu edemiyor. Anlık sevinçlerde yaşamaya çalışıyorum. Bu beni zorluyor. Anlık sevinçleri çoğaltmaya çalışırken hayat gayemden uzaklaşıyorum. Ufak mutluluklar peşinde koşmaktan zamanımı hiç ediyorum. İçten gülemiyorum. Söyleyemediklerim içimde birikip yavaş yavaş çürüyor. Kendime zarar veriyorum ama bunu değiştirmeye takatim yok.
18.01.2020
Aynı şeyleri ben de yaşıyorum. Seni çok iyi çok iyi anlıyorum
Seni çok iyi anlıyorum
sosyal medya hesaplarınız var mı ?
@@sedefgunh9545 Sosyal medya hesaplarım var ama oralarda bu tip yazılar paylaşmıyorum. Bu tip yazılar telefonumun notlar bölümünde var sadece. :) İlginiz için teşekkürler.
@@efeguven4873 aslında onun için dememiştim. Ben sadece belki takipleşiriz, konuşuruz diye düşündüm. Yalnızlıktan herkes muzdarip ve bunu aşmanın en iyi yolu iletişimde kalmak.
Aklıma direk shinnig ve taxi driver filmleri geldi. Orada insanlar yalnızlıktan deliriyordu, özellikle taxi driver filmde adam nasıl sosyal olunacağını bilmiyordu. Başkasının rahatsız olduğu şeylerden rahatsız olmuyordu ve onların neden rahatsız olduğunu anlamıyordu. Çünkü empati kuramıyordu. Ergenlere sonra değinicem demişsiniz, ona ben burada bi parmak basmak istiyorum. İnsanların anlaşılmaya ihtiyacı var. Anlaşılmazsa insan, kendini yalnız hissetmeye başlıyor. Çünkü derdini anlayan olmuyor. Ergenlerin de sürekli beni anlamıyorsunuz demesi, onları yalnızlığa itiyor olabilir.
Videoyu izlerken aklıma gelen Serkan hocamın konseptiyle yalnızlıkla bağlantılı önerilerde bulunmak istedim. Yalnızlığın bir getirisi olarak kültürel birikimim ektedir :D umarım beğenirsiniz...
1+1 Film Wall-E , Groundhog Day
1 Kitap The Invisible Boy (Trudy Ludwig)
1+1 Şarkı Mr. Lonely (Bobby Vinton) , One Is The Loneliest Number (Three Dog Night)
'Yalnızlığın bir getirisi olarak kültürel birikimim ektedir' sözünüze bayıldım
Dün dişi kuşumuz Kartopu öldü. Öldüğünü erkek kuşumuz Bulutun çıkardığı seslerden anladık. Annem ağlarken “ Bulut sen yalnız mı kaldın eşin mi gitti “ deyince şöyle bi durdum kaldım . İçimden dedim ki belki Ben o hayatı paylaşacak kimseyle hiç karşılaşmayacağım . Belki yalnız öleceğim. Ölmümü haber veren yardım isteyen bir eşim evladım olmayacak yanımda.
Yalnızlık gerçekten dipsiz bir kuyu gibi en büyük korkum da yalnızlığımı bitirecek bir eş ararken onunla daha çok yalnızlaşmam. O yüzden korkar oldum hayatıma birini almaktan o yüzden daha da yalnızlaştım.
Aynı hisleri paylaşıyorum. Demekki "yalnız" değilmişim :)
Yalnızlık diş ağrısı gibi durur durur geceleyin vurur, demiş birileri.
Aslında yalnızlık insana bir şey katmaz. Çünkü yalnızlık zaten senden pek çok şeyi götürmüştür.
Yüzyıllık Yalnızlık büyülü gerçekçilik akımı ile tanıştığım bir kitaptı. Kocaman kalabalık bir ailenin ölüm, göç vb. nedenlerle git gide yalnızlaşması ve sonunda yeryüzünden silinip gitmesini anlatıyordu. Kitabın sonlarına doğru kendimi dünyada tek başıma kalmış gibi hissetmiştim. Mustafa Kutlu - Beyhude Ömrüm kitabında da aynı şeyi hissetmiştim. Orada da güzel bir köy ve kalabalık bir ailenin üyelerinin tek tek şehre göç etmesiyle yalnızlık hüküm sürmeye başlamıştı.
Ama bence yalnızlıktan ziyade anlaşılmak önemli. Anlaşılmadiktan sonra çevrendeki kalabalık kuru gürültüden öteye geçmiyor. Ses olsun diye açılan televizyon gibi oluyorlar. Sen onlardan bir haber onlar senden. Yaşadığını hatirlatiyorlar sadece arada sırada. Sense yine kendi yalnızlığında sürükleniyorsun oradan oraya.
Kesinlikle haklisiniz. Etrafinda bir suru insan olmasi onemli degil ki. Seni anlayan ve seven bir kac insan olsun yeter.
Beni Beyhude Ömrüm kitabıyla tanıştırdığınız için teşekkür ederim. Yazdıklarınız sayesinde en kısa zamanda edinip okuma isteği duymaya başladım.
Kendimle başbaşa kalmak beni aşırı dinlendiriyor.Tek başına yürüyüş yapmak, bir kahve içmek,kitap okumak mesela❣️
*** Kısa süreli yalnızlık geliştirir. Çünkü bazen fikirleri olgunlaşmalari için nadasa bırakmamız gerekir.
** Ama kimse uzun süreli yalnızlığa dayanıklı değildir.
Toplum bizi yalnızlığa iterken bir yandan da hayatta kalmamız için ona ihtiyaç duymamızı sağlıyor sonra kısır döngüye giriyoruz.
Bir diyetisyen olarak belirtmeliyim ki yalnızlık ile yeme isteği arasında da ilişki bulunmaktadır. Yalnız kalındığında yeme isteği daha da artmaktadır. Yalnızlığı birileriyle paylaşmak, besinleri de biriyle paylaşmak demek 🙏🏻 çok güzel bir konuyu ele almışsınız hocam, teşekkürler.
Stresle yeme isteği arasında da ilişki var mı?
bence tam tersi yalnızken iştahım kapanıyor tüm gün yemeden bile durabiliyorum
@@aliihsangumus2778 evet stres ile yeme isteği arasında da ilişki mevcut. Stres hormonları iştah hormonları etkileyebilmekte.
2 hafta yalnızdım ve Yalnızken kilo verdim.... iyi olmuştu aslında
Özür dilerim ama diyetisyen olsanız da bunun doğruluğunu genellemek yanlış. Ben yalnızken sürekli düşünüyorum ve yemek yemek aklıma gelmiyor insanlarla olunca aktivite olarak yemek yapmak ve yemek ya da dışarı çıkıp aç olmasam da yemek yemek geçiyor aklımdan
Denizin ortasında susuz kalmak gibidir kalabalığın içinde yalnız kalmak
Yalnızlaşan insanların oluşturduğu toplumlar inşa ettik. Yalnızlaştıkta ; anlama, algılama , anlamlandırma en önemlisi de empati duygumuzu yitirdik ..
Gönlüm;gürültüsüz,patırtısız,harfsiz sessiz bir söz istiyor. Hz.Mevlana
"Kim bilir, belki de yer yüzündeki ilk hücre kendisini o kadar yalnız hissetti ki bölünerek çoğalmak zorunda kaldı ve böyle başladı tüm hikayemiz."
Serkan Karaismailoğlu nun, Twitter da bu video için yaptığı paylaşımı kopyalayıp yapıştırmışsın xd
@@metinidil8733 hahahah hocamın tweetini görmedim. TH-cam bildirimi düşünce hemen videoyu izleyip yazmıştım. :)
@@ruzgaren keşke kendine özgü birşey yazsaydın, bu şekil çekilişe kabul edileceğini sanmıyorum
Size ait bir cümle olsaydı çok orijinal olacaktı. Hemen begenirdim.
Ama :((
"Talih ne ümit verdi ne güldürdü beni
Binbir acı toprak gibi hep sürdü beni
Zevk almayı çoktandır unuttum gittim
Her yerde o yalnızlığım öldürdü beni."
Ümit Yaşar Oğuzcan-Rübailer
Yalnızlığı seven biri olarak, anlattığınız bilgiler canımı sıktı 😂, yalnızlığın daha çok artısının olduğunu düşünürdüm hep, meğer hastalık riskim bile daha yüksekmiş. Bu önemli bilgiler için teşekkürler.
videoda da dediği gibi eğer rahatsızlık duymuyorsanız sıkıntı yok ama kendinize dürüst olmanız gerek xd
"Sen seni bil , sen seni " demiş üstadlar. Kendimizi bilirsek neden dünyay geldiğimizi bilirsek o zaman bedenen tek olduğumuzda bile yalnız değilizdir.
Bir tane dostum,üç tane de genellikle telefondan görüştüğümüz arkadaşlarım var.Sosyal medya kullanmam;tesadüf ki bu arkadaşlarım da kullanmıyor.Hafta sonu yürüyüş,müzik,kitap daha güzel..Sahte insanların suratına yapmacık gülücükler yerine tek başıma izlediğim bir filme dolu dolu kahkaha atmak daha mutluluk verici.Yada parkta ki amca/teyze/çocukla sohbet etmek,apartmanın önünde bekleyen kediyi sevmek.
Merhaba,
Bunu bilinçli zihnin mi yoksa bilinçaltındaki zihninin mi söylediğini; ölçülmemekte fayda var☺️
Canlılar her ne canlı olursak olalım üremeden bağımsız olarak bir canlıyı istiyorum değil de bir canlıya ihtiyacım söz konusudur; tabii bu canlının limbik sinir sistemimize hitap ediyor olması elzemdir🧠🤍🫀
"Yalnızlığın en kötüsü seni anlamayanların arasında kalmaktır..." Mevlana
Bir önceki videonuzda yalnızlıktan bahseden bir yorum yapmıştım şimdi bu videoyu görünce mutlu oldum :) Kitap alamasak bile sizinle bir şeyler öğrenip düşünmek en büyük hediye.
Hocam bazı insanlar da yalnızlık meselesini kimsesiz olmak, geçimsiz mizaçlı olmak vs. olarak yanlış yorumlayıp kendiyle baş başa kalmaktan şiddetle kaçınıyor. Bazen bir ortama karışabilmek adına şahsına yakıştırmadığı rollere bürünüyor, saf dışı kalmamak adına kendi karakterinden çeşitli şekillerde ödün veriyor. Bazıları da temizlik yapmak, ders çalışmak, tatile gitmek gibi şeyleri bile tek başına yapmaktan kaçınıyor. Örneğin; bir komedi filmi izlerken insanların espri anında verdikleri tepkiye dikkat edecek olursak güldükleri anda etrafındakilere baktıklarını gözlemleriz; hatta espriyi komik bulmasalar bile çevredekilerin gülmesi ile onlar da gülüp serotonin hazzı yaşarlar.
Bana göre aynılaşmamak, kendi karakterimizi tanıyabilmek adına her gün doz doz nasibimizi almalıyız yalnızlıktan.
👏🏻👏🏻
Bir defasında Ali Sami Yen de koskoca stadyum içerisinde herkes rakip takımın başkanına koro halinde sövüyordu. Ben sövmüyordum. Etrafımda binlerce insan olduğu halde kendimi çok yanlız hissetmiştim.
Çocukken küsüp bir köşeye saklanırdım. Etrafı izlerdim. Çocuklar mahallede oyun oynuyor, kadınlar duvar kenarında oturmuş konuşuyor neşeli bir gürültü sarmış her yanı. Yalnızlığım çok uzun sürmezdi arkadaşım annesinin verdiği salatalığın yarısını kırıp bana uzatırdı hadi gel derdi yalnızlığım son bulurdu. Şimdi çocukluğumdaki gibi uçsuz bucaksız değil gökyüzü mahallede koşturan oynayan çocuklar yok. Hepsi kendi odasına hapsolmuş, kadınlar Tv’de birbirine hakaret eden insanları izlemekle meşgul. Kapıyı çalan hal hatır soran yok. Ben mi? Ben yine bir köşeye saklandım etrafımı izliyorum. Başını telefondan kaldırmayan insanlarla dolu her yanım. İnsanların beni fark etmesi sosyal medyada paylaştığım sözle mümkün oluyor anca. “Hayırdır bi şey mi oldu niye böyle yazdın?” Çünkü çok yalnızım, diyemedim…Keşke telefona değil de birbirimizin yüzüne bakabilsek gönülden bir nasılsın? Diyebilsek. Belki o zaman yalnızlığımız son bulurdu.
Malesef ki Öyle
Yalnızlık artık tekil olmadığı için çok tuhaf bir oksimorona dönüştü ve siz bu oksimoronu ziyadesiyle güzel izah etmişsiniz hocam. Emeğinize sağlık...
Bize ne hacet siz söylemişsiniz zaten
“Birlikte olmak hayatta kalmak demekken
Yalnız kalmak ölüm anlamına gelir.” 👏🏻👏🏻
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
Orhan Veli Kanık
(Serkan hocam şimdi evde yalnız ve şiddettli bir rüzgarın sesiyle bu güzel videonuzu izliyorum.Yalnızken sesler daha farklı geliyor insana sanki .)
Hocam çok haklısın yanlız hissediyorsan yalnızsındır. Evet yanlızım. Üzücü ama gerçek. Sosyal acı imiş hissettiğim :) :) aydınlandım.
Yalnızlık: "Yalın" kökünden gelip tekilliği ifade ederken; günümüzde kazandığı evrensellikle çoğunluğumuzun medeni hali gibi olmuş artık..
Hücre cezası deyince "Satranç" kitabında yalnız kalan adamın kendiyle oynaya oynaya nasıl bir dahi ve deliye dönüştüğü geldi aklıma... Emeğinize sağlık
Spoiler verdin ve sinirim bozuldu. Kitabı okumamıştım. Aferin yani
Hayat adını verdiğimiz canlılık durumu süresi boyunca tıpkı meşhur kedi gibiydik; hem ölü, hem değil, hem de ikisi birden.
Serkan hocam selamlar. 🤗 Yalnızlığın verdiği içsel huzur paha biçilmez bir zenginlik. Dinleyeceğim bir şarkı, okuyacağım bir kitabım olsun, film dizi olsun şöyle kalite koksun soru sordursun sorgulatsın. Sevdiğim bir işim olsun hobim olsun yeni bilgiler de öğreneyim yeter de artar.
Sevgiler. 🤗
Yalnızlığın senfonisini Sezen aksu yazmış fizyolojisini de siz anlamışsınız. Teşekkür ederiz bu güzel anlatım için.
Yalnızlık, kendini tanımak isteyen kişi için ödüldür. İstemediğim biriyle yaşamaktansa, yalnızlığı tercih etmeyi kalabalıkta öğrendim. Yalnızlık düşündürür, ürettirir, güçlendirir, yapabileceklerini ve kapasiteni gösterir. Üstelik elli yıla kalmadan her şeyi dijital olarak yapabileceğiz, üzülmeyin.
Birlikte olmak hayatta kalmak demekken Yalnız kalmak ölüm anlamına gelir öyleyse yalniz hissediyorsanız yalnizsinizdir...
İnsanın genetik kodları yalnızlığı ölümcül olarak kodlar fakat insan yalnızlığa yine de ihtiyaç duyar. Sanırım bu insanın ne kadar çelişik bir varlık olduğunu ispatlamaya yeter 😶🤔
Bunca insan yalnızken neden bunca insan yalnız
Yalnızlık ıssız denizde kürek çekmek gibi ürkütücü ama bir o kadar huzurlu ve doğaldır...
Yalnızlık bizi ölüme yaklaştırabilir. Güzel tespit.
Korkmuyorum.
Çünkü yalnızım.
İnsandan daha feci bir şey zarar veremedi bana.
Sonay Karasu
--
“Gerçek dediğiniz dünyadaysa kimin ne yapacağı belli değil. Her gün şaşırtıyorlar beni.
Yazarlarımla yaşamak daha kolay.”
Oğuz Atay
İnsan kendiyle vakit geçirebilecek güce sahipse bile eninde sonunda bir insana ihtiyaç duyar. Fakat buna hitafen söylenen bir söz var "Bunca kalabalığa rağmen bu nasıl bir yalnızlık" aslında bazen çevren insanlarla dolu olsada seni anlayabilecek bir insan yoksa yine yalnızsındır yalnız olmamak için sadece bir insana değil seni anlayabilecek bir insana ihtiyaç vardır diyebilirim...
"There is nothing more lonely than crying alone where no one can hear you, where no one can connect with you."
Hayatta her şeyin bir bedeli vardır. Postmodernizmin bedeli de yalnızlık…
Videolarınızı çocukların, gençlerin ve duygu durumu karmaşık kişilerin görebileceği yerlere koymak gerekir. Naif anlatimlariniz ufkumuzu genişletiyor. Varlık bilincine farklı boyutlardan bakabilmemize fırsat tanıyor.🌾
Bir düşünürün dediği gibi “En büyük ıstırap cennette yalnız kalmaktır”..Ben bu düşünceye katılıyorum…Sonra insan konuşmak istiyor, paylaşmak, anlatmak ve anlamak..Yani konuştuğun bir şeyin yankılanıp kendine dönmesini istiyorsun.. Ama tercih edilen yalnızlıklara da saygım var.. Yalnızlık duygusunu insan her zaman hissedebilir.. Önemli olan anlamak, anlaşmak..
Bir tek bende mi oluyor bilmiyorum ama Serkan Hocanın sesi beni ilginç bir şekilde huzura kavuşturuyor. Nasıl oluyor ya da tam olarak sebebi ne bilmiyorum fakat o sesi, diksiyonu kulaklarıma bayramı yaşatıyor ve günün bütün sinirini stresini alıp götürüyor benden :) iyi ki varsınız umarım hep video çekmeye bizlere yararlı bilgiler vermeye devam edersiniz hocam 🙏🏻🙂 İyi çalışmalar. Sağlıkla kalın.
Yalnızlığımı kitaplar,müzik,yuruyus ve yargilanmadigimi bildiğim,genellemelere maruz kalmadan yazabildigim defterimle paylasiyorum
ben onuda yapmıyorum
Yaşamak umudunu kaybetmiş yalnız hayatların kalabalığı gibi geçiyor zaman. Bütün hücrelerinle tutunmak isterken hayata yalnızlığın yorgunluğuna yenik düşüyoruz.
Hocam çok iyi bir noktaya parmak basmışsınız özellikle biz yalnızlıktan muzdarip olan insanlar için. 😅 Teşekkürler😊😊
Yalnız hissetmek insanı mutsuz ediyor olabilir.Ama Tek basina hissetmek özgür hissettiriyor
Hem kalabalik olmak sevip sevilmek deger gormek isteriz hemde yalniz kalip kafamizi dinlemek. İlginc bir fizyolojimiz var. Her seyin fazlasi zarar hocam. Agziniza bilginize saglik :) sevgiler...
Yalnızlık çook güzel bi şey...
Keşke hep yalnız olsam
etrafınızda destek isteyebileceğiniz birileri varsa yalnız değilsinizdir,
sorun yalnızlık değil kimsesizlik,
(özellikle ilerki yaşlarda yalnızlıktan sonra gelen kimsesizlik)
"Ruh,çocukların yanında olmakla iyileşir."
" Dostoyevski"
Yalnızlığın yaralarını bence en güzel tedavi eden insanlara karışmadan önce,hayvanlar ve çocuklarla iletişim kurmak.O kadar güzel yamiyorlarki o yaraları,umrunuzda bile olmuyor artık
Yalnızlığı anlattığınız bir videoda Ukrayna'nın simgesini taşıyıp Ukrayna'nın yalnız olmadığını hatırlatmanız çok güzel olmuş.
Yalnız hissediyorsanız, yalnızsınız. Ağzınıza sağlık.
Videoya şımarıkça sırtını dönen 'sacmalama seninle ne alakası var bu videonun' diyen hücrelerimin videoda kendini bulmasıyla nasıl bittiğini anlamaması ve bize kalan acı bir şaşkınlık...
Bir ailem var ama icinde cok fena yalnız hissediyorum. Yine de ailemi Allah basımdan eksik etmesin.
Bu konuda yalnız değlsin
@@alidagdelen4555 eyvallah
@@nursuna8509 🙂
Merhaba saygı değer hocam öncelikle çok teşekkür ederim bilgilerinizi öğrendiklerinizi bizlerle paylaştığınız için bazen diyorum bu bi mucize,yaşadığımız bu evrende kayan zamanda sizi görmek duymak gerçekten mümkün oldu.Yaklaşık 15 yıl hissetiğim yanlızlık hissiyatını farketmem karşıma Jiddu Krisnamurti’nin kitaplarının çıkmasıyla başladı zamanla derinleşti içinde zaten var olan bulunduğum çevreninde etkisini unuttum ve o derinlikte kendimle barışıp yansımalarımıda farkettim.Kısacası en acımasız yanlızlıkta bile kendimi gözlemlemeyi öğrendim ve iyileştim.
Stefan Zweig’in ‘Satranç’ kitabında dediği gibi”sessizlik içerisindeki hücre, her gün sonsuz degişimlerle ruh kazanıyordu…” bu yalnızlık icindeki ruhsal durum coğu zaman beni kendime tanıtsa da bazen dayanılmaz bi öfke haline sebep oluyordu. Bu öfke hallerimde kendimi suçlu, bencil ve empatiden yoksun hissettiğim çok zaman oldu. Ama kitaplarla kurduğum kurgusal hayatım, beni karakterlere soru sormaya kendi açımdan cevap vermeye ve insanlarin yüzüne karşı söyleyemediğim gercekleri icimden haykırmama yardımcı oldu. Kitaplarla bütünleştiğim zaman insanlardan korkmamaya ve yalnızlığımın içindeki kalabalığa karıştım. Artık kendimle olan ilişkim iyi oldugu için arkadaslarimi da anlayabiliyorum… empati insanlik için en onemli duygudur ki evrene doğru hükmedebilelim…🤟🏻
Cok verimli bi video olmus Serkan hocam.:)
Yalnızlık çok güzel olduğu kadar insanı yiyo resmen hollandaya yerleştikten 12 yıl sonra kendi doğduğum topraklara uğradığımda yeni doğmuş çocuk gibi davranıyordum çok stresli avuç içi sürekli terliyor ve uyuyamıyorum yüzüm gözüm tipim şaftım katmıştı.havizamin okadar iyi olmadığını ve bütün negatif gelişmeleri hissetmiştim ve yalnızlık sayesinde birçok şeyde öğrendim o yüzden zararlı alışkanlıklar boş konuşmalar gördüğüm zaman kaçıyorum yani hala bi tık yanlızım galiba kendimi yanlız hessetmesemde.karmaşık bir durum ama hala ne yapacağımı bilmiyorum çünkü etrafımda kendi zararına iş yapan insan sayısı çok fazla maalesef
Yalnızlık iyidir, tabi ki her şeyde olduğu gibi ölçülü ve dengeli olursa. Saygılar. ⭐
Yalnızlığın bağımlılık yapma tehlikesine sonuna kadar katılıyorum.En sevdiğim vakitler kendi kendime kaldığım. Kendimle geçirdiğim vakitler.. İnsanlara tahammüle mecbur kalmamak için en iyisi ama bir yandan da tahammülsüzlük duygusu çoğu şeyi zorlaştırıyor...Bunu mesleğime ilk başladığımda anladım.
Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
Orhan Veli de yalnızlığı böyle anlatmış Serkan Hocam
Bazen 0 şaka kafayı yiyecek gibi oluyorum. Siz nolur kendinizi yalnızlaştırmayın.
Yoo ben yalnızlığımdan gayet memnunum,mutluyum.Elimden gelse imkanım olsa daha yalniz olurdum.
En çok
Zevk aldığım vakitler hep yalnızken
birkaç gündür fark ediyordum: sizi doyurmuyor ama aç hissetmenizi önlüyor. yani ölümcül. tevafuk. teşekkürler.
Yalnızlığın devlet sorunu haline gelecek kadar artması gerçekten ilginç, fizyolojik mekanizmasını henüz tam bilemesem de sosyalleşmek iyi hissettiriyor ve ihtiyaçlarımızda olduğu da çok net. Sinan Canan Hoca'nın İfa kitabında da çok güzel değinilmiş bu konuya. Teşekkür ederim Serkan hocam çok güzel bir video idi gidip arkadaşlarıma sarılayım bugün belki derslerime daha iyi odaklanırım :))
Çünkü nüfus çoğalmıyor.
Serkan bey kitaplarınızı okudum ve insan denen varlığın mucizevi yaradılışı ve organlarının çalışma sistemine hayranlık duydum. Allah razı olsun sizden tefekkür etmem için vesile oldunuz.
Kimbilir belkide yeryüzündeki ilk hücre kendisini o kadar yalnız hissettiki bölünerek çoğalmak zorunda kaldı. Muhteşem tespit👌
"Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım, yalnız olduğumu söyleyebileceğim kimse olmadığı için yalnızım ben." günümüzde de böyle değil mi zaten çevremizdeki insanlara kendimizi ifade edemediğimiz için yalnızız halden anlamadığımız için ....
Kesinlikle 👍
Aclik ve sosyal medya icin vermis olduğunuz ornege katilmiyorum açlık fizyolojil bir ihtiyac olup ilac ile giderilemedigi gibi yalnizligin olusturmus oldugu etkiler psikolojik oldugu icin yine ihtiyaci maddesel olmasi olanaksizdir video için teşekkürler
Teknoloji, insanın daha fazla kendini düşünmesi ve içsel arayış yalnızlığa itiyor bazı zamanlarda.
Sizi dinlemek,izlemek rahatlık veriyor. Sağolun hocam.
Ben insanların yalnızım diyip de birileriyle birlikte olma çabası göstermemesi veya var olan karşı çabayı görmezden gelip reddetmelerini anlayamıyorum. Belki de hakkediyor böyle kişiler yalnızlığı. Sonuçta ne kadar ekmek o kadar köfte. Her kesin burnu havada, tabi yalnızlık alıp başını gider
Ben onların egolarına yenik düştüklerini sanmıyorum. Derinde bir acıları var. Canları yanıyor. Korkuyorlar. Güvenemiyorlar. Birileri yaralarını görecek de üzerine tuz dökecek diye ödleri kopuyor ve ben onları kınayamıyorum. Aslında her insanın hayatında yüreğini açabileceği biri oluyor da kaderin gözü kör olsun ayırıyor. Seni anlayan tek insan gittikten ( belki de gitmek zorunda olduğundan) sonra diğerlerinin pek bir önemi kalmıyor. Nasıl birşey biliyor musun? Seni anlayan insana birşeyler anlatmana gerek yoktur. Bir yüzünü görsün anlar derdini, hüznünü. Diğerleri 7/24 yanında acıdan geberiyorsun anlamıyorlar. Şimdi sen bu insanların karşısına çıkıp da hislerini anlatsan gerçekten anlayabileceklerini mi sanıyorsun? Neyse çok konuştum
@@beyazgul9413 tamam yanındakiler kötü ama yeni insanlara da şans vermiyorlar
@@feqanislamov1623 parmağın çaydanlığa değer yanarsın. İkinci kez değer yine yanarsın. Üçüncü kez değer yine yanarsın. Dördüncüyle beşinciyi yakma ki elin işlevini tamamen kaybetmesin
Huzur istiyorsam içime dönerim. İçim huzursuzsa dışa bakarım.
Her şey gibi yalnızlık da dozunda güzel. Kaliteli yalnızlık, samimiyetsiz ilişkiler içinde olmaktan çok daha güzel. İnsan elbette ki kendiyle de kalabilmeli çünkü bu sayede kendini tanıyıp anlayabilir, yalnızken de güzel vakit geçirebilir ama arada o kadar ince bir çizgi var ki eğer o çizgiyi geçerse kendimle kalayım, ilişkilerimde mesafeli olayım derken bir kara deliğin içindeymiş gibi de hissedebilir.
doğru
keşke beğen butonu yanında daha çok beğen butonu olsaydı
Ergenlerin yaşadığı yalnızlığın evrimsel nedeni çok ilgimi çekti. Çünkü psikolojik danışmanım ve ergenlerle çalışıyorum. Biyolojik yönden de bilgilendirirsem dikkatlerini daha kolay çekerim. Onunla ilgili de video yaparsanız çok sevinirim.
Yalnızlık tercih meselesi ise sorun yok, mecburiyetse sıkıntı. En çokta kalabalık grupla yaşadıktan sonra yani yalnızlığa alışık olmadıktan sonra çekilen yalnızlık hissi. Türkiye'de de son zamanlarda ciddi artış göstermekte. Benim tahminim insanların evcil hayvan kedi, köpek gibi ya da pc oyunları gibi şeylere yönelmesinde bunun etkisi büyük. ASIL yalnızlık kalabalık içinde kendini yalnız hissetme duygusu.
Ben yalnızlığa aşığım, aşık!..
Ben yalnızlığı çok seviyorum.
7 yaşımdan beri yalnızım ve çok mutluyum.
İnsanın yalnızlık çekmesi, zaten bir ruhsal hastalık, kalabalıkta olsa da o hep yalnızdır.
Fakat yalnız olmayı istemek ve yalnızlıktan mutlu olmak asla sorun değil. Güçlü karakterli insanlar yalnız yaşamayı ister, onların kimseye ihtiyacı yoktur, kedi gibi hürdürler onlar.
Önemli olan gerçek anlamda yalnız olmak mı? Yoksa kalabalıklar içinde yalnız kalmak mı? Seçimlerimiz sonuçlarını göğüsleyeblileceğimiz durumlar olmalı. Hayatın direttikleri değil!
Yalnızlığın aslında tek başına kalmak olmadığının bilimsel ve açıklayıcı bir yaklaşımla muhteşem bir içerik olmuş.ayni zmnda aslında YALNİZLİGİN TEK BASİNA kalmak değilde dile getiremedigimiz soyleyemedigimz düşüncelerimizi başkalarına anlatacağımız kimse olmadığı için yalniz olduğumu hissettigim bir bakış açısı da kazanmış oldum bu değerli içerik sayesinde emeğinize sağlık.
Demek ki benim fizyolojim ters çalışıyor. Ne kadar yalnız kalırsam o kadar huzurlu ve mutluyum. Kalabalıkta acı çekiyorum. Bilhassa akraba kalabalığı berbat bir duygu.
Yenə çox gözəl bir mövzuya öz dəsti-xəttinizlə imzanızı atmısınız Sərkan bəy. Həvəslə, dəfələrlə dinləyirəm hər videonuzu. 🙏🏼
Yalnızlık, özgürlük hissi, kimseye hesap vermiyorsun, kafana göre yaşıyorsun gibi gelir insana.
Ancak biri çıkar karşına bam teline dokunur seni sen yapar seni tam yapar işte o zaman yalnızlık acıtır. Ne kadar boşa geçmiş zaman diye. Yalnızlık çölünü gül bahçesine çevirir
Siz siz olun kimseyi yalnızlıktan daha çok sevmeyin
Kendimi gördüm. Anlatılanların hepsini kapsıyorum. Son zamanlarda çok rahatsızım bu durumdan.
Emeğinize sağlık hocam.
Bu video çok ilginç ve bilgilendirici ama ben bazen yalnız olmak istiyorum ve hatta telefonumu uçak moduna alıyorum :) buda küçük bi itirafım
yalnız olmayı tercih etmekle yalnız hissetmek bambaşka
Yalnızlık, sizin size yokuşunuzdur. Hayat istisnalar hariç yalnız kalmak için çok kısa.
Eskiden nispeten içedönük biriydim ve o zamanlar yalnızlığım kötü bir durum değil de daha çok bir mükafat gibi geliyordu. Ancak şimdi oldukça sosyal biriyim ve gün içerisinde çok fazla arkadaşla muhatap olsam da sanırım fiziksel temasın(tokalaşma,sarılma vs.) eksikliğinden dolayı kendimi tek başıma kaldığımda yalnız ve boşlukta gibi hissediyorum. Bu durum beni arkadaşlıklarımı,kendimi ne kadar tanıdığımı ve yalnızlığımdan ne kadar memnun olup olmadığımı düşünmeye itiyor. Bazen yakın çevremdeki insanların samimiyetsiz olduğu düşüncesi de aslında yalnız olduğumu düşünmeme itiyor. Gerçekten yalnız mıyım değil miyim emin olamıyorum yine de insanlarla iletişimi hep canlı tutmaya çalışacağım.
kaç yaşındasın
@@hamitbogatekin812 23 yaşındayım ve yaşımı neden sorduğunuzu merak ediyorum.
Güzel ve bilgilendirici bir içerik.
En büyük yoksunluğu empati kaybı. Anlaşılmayı beklemeyin anlatın kendinizi, yoksa herkes sizi istediği gibi anlar. Odun incelikten kırılır, insan kabalıktan, nazik saygılı olmalıyız.
Kalabalıklar içinde "Muazzam bir yalnızlık."
Sanırım telefondaki algoritmalar , düşüncelerimi okudu. 🤭 Çok güzel anlatmışsınız. Emeğinize sağlık 👏🏻
Çalışmalar çok etkileyici hocam
'Kendinizi kendinizle zaman geçirmeyi yalnızlık sanmayacağınız şekilde yetiştirin' Tarkovski