Jakiś wschodni mistrz powiedział mniej więcej coś takiego: "Przychodzi czas, kiedy odchodzimy od cudzych dramatów oraz ludzi, którzy je tworzą." Każda samotność jest lepsza, niż współdzielenie funkcjonalnego chaosu z przysłowiową Queen of Drama. Dziękuję za wykład. Wiele lat zajęło mi zrozumienie, że warto wchodzić w relacje z ludźmi, którzy sami siebie lubią, są w głębokim kontakcie ze swoimi potrzebami i doskonale wiedzą, co im nie służy. Biorą pełną odpowiedzialność za swoje wyboru i to, co im się przytrafia. Współ-odczuwanie z takim podmiotem to czysta przyjemność. Nawet mówić nie trzeba. Nic nie trzeba. Bezcenne.
Spotykałem się regularnie po pracy u kolegi w kabinie, on "szef" ja "personel" włączaliśmy spokojną muzykę i popijając mrożona wódeczkę przy nastawionej muzyce nie odzywaliśmy się ani słowem. Takie "komfortowa chwilo trwaj" w poza tym ciężkich warunkach sztormów, tropików i walki z materią. Myślę ze chociaż krótkotrwała to to była przyjaźń.
Dziękuję za ten mini wykład, jakie to prawdziwe my uważamy kogoś za przyjaciela a potem jaki szok gdy ta osoba nie odwzajemnia, przyjaciele są wtedy kiedy mają profity, tak samo jest w relacjach, związkach, jakiego doznajemy szoku gdy wszystko było iluzja, kłamstwem, mieć przyjaciela który jest zawsze w dzisiejszych czasach to jak znalezienie innej galaktyki w tym wrzechswiecie 😉moja rada warto pracować nad sobą i być swoim najlepszym przyjacielem pogadać ze sobą to jest dobre 😊🍀💚🌷🌻
My zabraliśmy znajomych na wspólne wakacje do naszego domku po latach "przyjażni" Nie byli chętni nawet zapytać czy chcemy coś z oddalonego o 10 km sklepu, bo właśnie jadą po świeże bułeczki, że o innych zachowaniach nie wspomnę Więc oni jedli świeże bułeczki a my przecieraliśmy kurz z różowych okularów strącając przy tym resztki wiary w Hollywoodzką przyjaźń Przekierowanie wektorów do wewnątrz magicznie uczyniło nasze życie piękniejszym po tym bolesnym ale oczyszczającym doświadczeniu Pozdrawiam serdecznie
Najepiej to zacząć od siebie i nad sobą pracować i się rozwijać:) A tak na prawdę przebywając z każdym jedynym człowiekiem czegoś się uczymy, Pozdrawiam wszystkich :)
Ja bardzo ostrożnie używam słowa przyjaciel. Życie mnie nauczyło. Kiedyś dusza towarzystwa, która wszystko załatwiła i zawsze pomogła. Kiedy mnie spotkało nieszczęście pomogli mi... obcy ludzie. Poza tym istnieje coś takiego jak kompatybilność. Osoby, które znaliśmy kiedyś np. 20 lat temu są dziś kimś innymi niż byli wtedy, my również. Zatem te dwie osoby w teraźniejszości są już tak zmienione, że obecnie mogą w ogóle do siebie nie pasować ( jako przyjaciele czy partnerzy). Życie jest jak pociąg. Siedzimy w przedziale, ludzie wsiadają, wysiadają, jedni przychodzą a jedni odchodzą. W końcu i my wysiadamy... Najlepsze przyjaźnie to te, w których przerwana rozmowa wiele lat temu jest kontynuowana na najbliższym spotkaniu bez żadnych zmian. Jakby nie było upływu czasu. ,,Miej mało przyjaciół, niech będą prawdziwi...". Pozdrawiam
To jest komentarz nr 2, uzupełniający :) Panie Jarosławie, wczoraj przez cały dzień jakoś tak żyłam po zobaczeniu tego wykładu tematem Przyjaźni... Napisałam komentarz, wymieniałam myśli z innymi Osobami i doszłam wieczorem do wniosku, że czas wybaczyć mojej dawnej Przyjaciółce...Dzisiaj rano poczyniłam pewne kroki, by się o tym dowiedziała, wiem że dla Niej to ważne ❤ Dziękuję, poruszając ten ważny temat przyspieszył Pan pewien proces w moim życiu. Ku dobremu 💜
Jeden z bardziej wartościowych wykładów :) Dziękuję. Tak łatwo nazywamy kogoś przyjaciółmi a prawda jest taka że to określenie jest nadużywane. Żeby nazwać kogoś przyjacielem niestety ten ktoś musi spełniać te wszystkie warunki o których Pan Jarek wspomniał a co więcej my też musimy je spełniać bo czy przyjaźń może być jednostronna? Dlatego określenie "przyjaciel" jest naprawdę mocne. Ja długo weryfikowałem swoje bliskie relacje kiedy w myślach biły mi się dwa obozy logika i uczucia. Logicznie często wszystko wygląda super lecz z jakiegoś powodu po spotkaniu z "przyjacielem" czujemy się gorzej. Po latach zdałem sobie sprawę że należy kierować się przeczuciem. Jeśli nie chcesz analizować w zaproponowany przez Pana Jarka sposób wszystkich swoich znajomych, zwyczajnie zastanów się czy czujesz się lepiej czy gorzej po spotkaniu z nimi. Jeśli bez większego powodu czujesz się słabo oznacza to że najpewniej czegoś tej relacji brakuje. Aby przyjaźń była przyjaźnią te wszystkie wartości o których mówił Pan Jarek muszą być spełnione po obu stronach i to w zbliżonej proporcji. Tutaj jednak nie śpieszył bym się z oczernianiem odrzuconych przyjaciół, ponieważ warto zdać sobie sprawę że ich zachowanie lub jego brak jest wynikiem problemów natury psychicznej i to często nieuświadomionych. Warto też pamiętać że być może delikwent nie jest dobrym materiałem na przyjaciela ale już na dobrego kumpla owszem. Wszystko sprowadza się do oczekiwań. Na koniec tego przydługiego komentarza dodam że ludzie także zmieniają się z wiekiem i ktoś kto był dla Ciebie przyjacielem kiedyś nie koniecznie jest nim dziś i jest to całkowicie naturalne. "Pozdrawiam" :)
Zgadzam się, dodam tylko, że " Do Tanga trzeba Dwojga... " Musi być jakieś połączenie Dusz, że tak to nazwę :) P S Też napisałam przydługi komentarz w sumie w podobnym stylu 🙂
Słusznie Pan zauważa że ludzie sie zmieniają. Wg moich obserwacji czasem dojrzewanie psychiczne człowieka dzisiaj ma miejsce dopiero około 35 lub 40 roku życia. Więc przez połowę lub większoc życia potrafia byc straszni, aby po wielu latach dojrzeć. Oczywiście sa tacy którzy nigdy nie dojrzewaja psychicznie i zawsze pozostają egoistyczni i falszywi.
@@majama72 a nie myślisz że jesteśmy tacy jacy mamy być? Nasze usposobienie jest wynikiem naszych doświadczeń i naszych genów. Jesteśmy tacy jakich nas wykreowało życie. Z tego pkt widzenia nie mamy możliwości wybrać. Albo trafimy na coś wartościowego co do nas trafi albo nie. Jesteśmy wynikiem niekończących się zdarzeń. Mamy swoje myśli ale czy one są swobodne? A może są wynikiem naszego usposobienia ukształtowanego przez otoczenie, nie do końca naszym wyborem. Np jeśli w swojej przeszłości nie trafisz na estetę czy będziesz potrafił zrozumieć przywiązywanie uwagi do wyglądu? to takie uproszczenie ale ogólnie czy nie jest właśnie tak? Przecież to jakie decyzje podejmujemy jest wynikiem naszych wcześniejszych doświadczeń. Wartościujemy to co zostało nam ukazane jako wartościowe i na podstawie tego podejmujemy decyzje. Innymi słowy jeśli nie było nam dane doświadczyć skąd mamy wiedzieć? Jak mamy się zmienić na lepsze skoro nie wiemy co jest naprawdę wartościowe a co nam się takie tylko wydaje? :)
@@jarekjaworski8011 Myslę, że to jest jednak kwestia wyboru w większości wypadków. Standardy systemu wartości sa powszechnie znane, wynikają z naszej kultury i media je promują wystarczająco. Jednak często wybieramy postawy pełne obłudy, konformizmu i egoizmu wg zasady "lepiej aby ktos połamal nogi niz ja miałbym się schylić, a więc poudaję że nic nie widzę". To z tych są Ci fałszywi przyjaciele. Myślę że o wszystkim decyduje jakis wewnetrzny system wartości.
@@majama72 Rozumiem o co Ci chodzi :) a czy Ty zrozumiałeś mnie? wszędzie promowane sa wartości ale nasze doświadczenia życiowe mogą mówić nam coś innego. Np jeśli człowiek nie był szanowany przez całe swoje życie to co mu po wartościach z mediów jak na własnej skórze przekonał się że na szacunek trzeba sobie zapracować. Dlatego np nie będzie szanował drugiego człowieka bo tak ma ukształtowany swój system wartości. Nie uwierzy drugiemu człowiekowi na słowo jeśli sam doświadczył czegoś innego. Został ukształtowany. Żeby się zmienić musi trafić na źródło które taką zmianę zainspiruje. np wykład P. Jarka albo jakieś życiowe wydarzenie. Chodzi mi o to że jesteśmy wynikiem naszych doświadczeń i to na ich podstawie podejmujemy decyzje. Takie podejście pozwala lepiej zrozumieć innych ludzi. Nie patrzeć na nich jak na tych złych tylko jak na tych poszkodowanych bo nienauczonych prawidłowych wartości, bo będących w błędnym przekonaniu, bo będących ograniczonymi poprzez swoje złe nawyki, błędy logiczne i tak dalej i tak dalej. Osoba nienadająca się na przyjaciela nie koniecznie musi mieć złe intencje. Może mieć dobre ale być np narcyzem o niskim poczuciu własnej wartości starającym się pokazać na zewnątrz że jest inaczej, lub może bardzo uważać na to czy będzie akceptowana i przez to nie zachowywać się naturalnie ciągle przytakując lub podlizując się, lub może być skrzywdzona w inny sposób. Wszystko ma swoja przyczynę a nam pozostaje tylko zdecydować czy warto delikwentowi poświęcić czas i swoja cenną energię by budować relacje. Im jesteśmy starsi tym trudniej znaleźć bratnia duszę, ludzie im starsi tym bardziej utwierdzeni w swoich przekonaniach i mniej ciekawi świata i drugiego człowieka. Dlatego najbezpieczniej stawiać na dialog z samym sobą, poznawać się i rozwijać jak to podsumował P Jarek.
Jestem :) Przytulam do mojego serca baaaardzo ścisłe grono moich Przyjaciół ❤️ i oczywiście siebie. Jedna z tych przyjaźni trwa od przedszkola, a to już kawał czasu. Dziękuję za dziś. Pozdrawiam serdecznie
Mam tak samo. I pomimo, że mieszkamy 800 km od siebie, to odległość nas nie rozłączyła. Pomimo moich życiowych turbulencji nigdy "oni" się nie odwrócili. Zawsze byli obok. Pozdrawiam serdecznie 🥰🌞
Moje oczekiwania wobec znajomych, wynosza ''zero''. Mam przyjaciol ale bardzo niewielu i sa oni z czasow liceum, przyjaznie te trwaja nadal, Ci ludzie moga liczyc na mnie a ja na nich. Ludzi, ktorych poznaje od jakis 20 lat to ludzie obcy, ktorych zaliczam do znajomych, nic wiecej. Pozdrawiam.
Dzięki Bogu mam liczne grono dobrych znajomych i trzech długoletnich (ponad 20 lat), prawdziwych przyjaciół. Z dumą oświadczam, że nie zapaliła mi się ani jedna lampka :D Życie jest piękne. Miłego dnia dla wszystkich.
Jakby się dobrze nad tym zastanowić, to chcąc spotkać się z naszymi przyjaciółmi "bez powodu" już świadczy o tym, że jesteśmy w potrzebie i mamy powód. Powodem i potrzeba zarazem jest fakt, że chcemy ich widzieć, czyli potrzebujemy ich obecności ;) nie ma spotkań bez powodu. Jeśli chcemy zobaczyć kogoś nam bliskiego, to po prostu jest to naszą potrzebą. Na podstawie tego testu odkryłam w dwóch przypadkach, że sama mogę nie być tak dobrą przyjaciółką jak mi się wydawało...
A czy Ty siebie uważasz za wredną? To jest najważniejsze pytanie 😊 Jeśli w końcu czujesz się dobrze z tym, że przestałaś się dawać wykorzystywać, to tak powinno być. A też z doświadczenia wiem, że to nie jest do końca tak, że ci wykorzystywacze uważają nas za wrednych jak im odmówimy, najczęściej chyba nie czują i nie uważają nic, bo też nie traktowali nas jak ludzi, tylko jak zasób. Jeśli ktoś jest wart naszego zainteresowania, to zrozumie i uszanuje nasze granice, niekoniecznie przeprosi, chociaż i to się zdarza, ale zrozumie i nie będzie wywierał presji, natomiast jeśli ktoś nie uszanuje granic, sfoszy się, czy rzuci jakieś nieprzyjemne słowo, to krzyż mu na drogę 😉
Jesteśmy 42 lata po ślubie....Jesteśmy....😁...jestem "bezczelna, pełna miłości i wdzięczności ".mój mąż 🤔jest moim prawdziwym przyjacielem......pozdrawiam serdecznie 😊
Pozamiatane :) Zdarza się że mamy w życiu wielkie powodzenie i to się przekłada na "przyjaźnie" bo każdy chętnie się i chętnie "pochwali" że ma z nami dobre kontakty. Ale zapomnijmy wtedy o swoich problemach bo będą niestety powodem do malutkiej radości. Zdarza się też na odwrót że mamy sytuację wyjątkowo złą o której szeroko wiadomo. . Wtedy wielu okaże nam współczucie i "pochwali się" wszystkim jak je nam okazali. Przy okazji nas poniżając i zwracając uwagę że mogliśmy być tacy bardziej jak oni. . To też bywa uważane za przyjaźń. Bywa też jeszcze inny rodzaj "przyjaźni" takiej która gwarantuje że po pomocy nie znajdziemy się w bardzo dobrej sytuacji . Kiedy byłem w takiej beznadziejnej to miałem korowód znajomych którzy mnie odwiedzali posiedzieć i pogadać, powspółczuć. Potem niektórzy zobaczyli że się skończyło to musiałem już tylko wysłuchiwać ich niepowodzeń bo moje sprawy w ogóle przestały być interesujące . A kiedy urządziłem się wreszcie wg swoich gustów i potrzeb, mam "zastawę do kawy i kawę" i ciekawe gadżety to wszyscy oni "mają swoje życie" i już nie bywają a jeśli wpadną to na chwilę bo się spieszą. Im ładniej mam tym gorzej. Ja pytam siebie jaki jest nastawienie tego człowieka w ogóle do otoczenia, innych ludzi. Bo dlaczego miałbym być unikatem wśród wszystkich? Czy ktoś traktuje ludzi z szacunkiem czy z pogardą? Jeśli niektórych 1) z szacunkiem to za co? A jeśli 2)z pogardą to za co? Czy mogę i chcę wejść do pierwszej grupy? Czy chcę gardzić tymi którymi gardzi mój przyjaciel? No i tu są schody. Test który mi "wyszedł" to test złamanej nogi. Jeśli złamiesz nogę i będziesz miał pomoc w kupnie czegoś na śniadanie w sklepie to nie ma najgorszego problemu - masz kogoś przyjaznego i to może nawet w wspólnym domu . Na pewno, gdyby miał pojecie jak, mogłem liczyć na pomoc psa bo on nigdy nie szczędził mi sił . Uważam że przyjaźń jest możliwa między ludźmi mającymi podobne doświadczenia życiowe. To dla niektórych spotkanie takiej osoby może być nieosiągalne i nie będą mieć przyjaciół tylko "przyjaciół"
Bardzo ciekawy komentarz, z zaciekawieniem przeczytałam :) Ogólnie uważam, że lepiej być "unikatem" będąc nadal Sobą, niż ... No właśnie, nawet nie wiem jak nazwać ten konsumpcyjny tłum... Przyjaźń to bardzo delikatny, subtelny rodzaj relacji. W dzisiejszych czasach ośmieszony przez fb, seriale ( głupkowate) itd. Kiedyś ludzie czytali literaturę piękną, znali różne wartości, tęsknili za nimi a jak się już " to Coś ", np . PRZYJAŹŃ, pojawiło w ich życiu to potrafili o Nią dbać :) Generalnie temat na grubą książkę a nie komentarz, nawet przydługi... U mnie testem na Przyjaźń była ostatnia moja rozprawa rozwodowa, specjalnie nie przypominałam bo byłam ciekawa, czy Przyjaciele pamiętają, że właśnie jest " ten czas ". Pamiętały chyba dwie Osoby, ale ostatecznie po rozprawie, bardzo ciężkiej i dla mnie niekorzystnej poszłam na chwilę do Rodziców, wypiliśmy po lampce szampana a potem poszłam do swojego pustego mieszkania i cieszyłam się, trochę przez łzy, z właśnie otrzymanej Wolności :) To był ten mój " test zlamanej nogi "... Nie powinnam siedzieć w taki wieczór sama, a siedziałam :) Ale to nic, nadal lubię ludzi, nikt nie jest doskonały... Pewnie też zawiodłam wiele, wiele razy... 😞 Pozdrawiam serdecznie, jeszcze raz dziękuję za wyjątkowo głęboki i jakoś bliski mi komentarz :)
@@barbaraminko4139 Staram się tylko zrozumieć po fakcie co się stało i dlaczego się stało. Bo ocenić przed faktem to jest utopia. Nie - ja nie mam podejścia że to jest konsumpcyjny tłum - pewnie gdyby wszyscy byli tacy jak mi się podoba to byłoby po prostu nudno😴. Tym niemniej w momencie gdy już trudno się doliczyć jednego to jest ich trochę za mało. Wiem że jest niemało takich i to musi mi wystarczać Pewnie sam tak sobie dobieram ludzi i może takie jest moje życiowe zadanie żeby oni mnie znali i się na mnie złościli nie rozumiejąc dlaczego. I jeszcze jedno - "kiedyś" - tak kiedyś było więcej wiary w człowieka i chyba byliśmy dużo bardziej dla siebie zrozumiali i wrażliwsi co powodowało chęci wspólnego bycia. Ale ja się pytam skoro byliśmy wszyscy tacy wspaniali to skąd się wzięli teraz ci paskudni w naszym wieku którymi nie mamy już nawet wspólnych tematów? Którzy ukrywają się przed nami? Przecież to ci wspaniali tylko już później. To się nazywa życiowe zużycie przy jednoczesnym często zachowaniu dobrego zdrowia .
@@Mikexception Prawdziwa Przyjaźń to jest najbardziej bezinteresowna forma relacji dana Nam Ludziom tu na Ziemi; ■Relacje rodzicielskie to instynkt zachowania gatunku ( uprościłam ale wiele w tym jest Biologii) ■Relacje romantyczne no to wiadomo, nie muszę tłumaczyć 😉 Nie ma mowy o bezinteresowności Natomiast Przyjaźń powinna być oparta na lojalności. Może Ktoś nie mieć dla mnie czasu gdy czuję się wyjątkowo paskudnie, to wybaczę, ale obmowę za plecami ... No cóż, i to wybaczyłam ale nie ma już tych Przyjaźni. Wolę przyjaźnić się sama ze sobą niż zadowolić się jakimś tandetnym rodzajem znajomości. Widzę, że łatwiej mi wierzyć w Udane Romantyczne Życie ( mimo wszystko) niż w udaną Przyjaźń. Mam dwie Osoby, które tak " prawie " są moimi Przyjaciółkami, jedna jeszcze Przyjaźń jest w budowie... Ja jestem dość niekonwencjonalna, wystarczy że w miarę dobrze wyrażam się np na temat innych religii, a szczególnie tej orientalnej, której nie lubi Przeciętny Polak, i robi się jakoś cicho wokół 😉 Wszystkiego dobrego, może się jeszcze spotkamy w sekcji komentarzy przy którymś z następnych filmów :)
@@barbaraminko4139 Temat religii jak najbardziej łączy się z przyjaźnią. Bo każda religia przede wszystkim nakazuje przyjaźń do drugiego człowieka a dopiero potem próbuje rozwiązywać nie zawsze przyjaźnie konflikty teologiczne które powstają gdy jedne religie zaczynają przenikać do społeczności w których powstały inne i naginać tam jej zasady do swoich. Być może tu jest błąd. Być może tu jest też wskazówka co go globalizacji . Jeśli nakazem jest miłość bliźniego to musimy szanować jego zwyczaje i wiarę i jego sposób życia Jego wiarę musimy uszanować bo to nakazuje nam nasza wiara. Przyznam że chociaż nigdy nie przyszło mi namyśl nawet zmieniać wiarę to nieraz zachwycały mnie niektóre zwyczaje ludzi innej wiary, może dlatego że oni tak bardzo przestrzegają ich zasad i dobrze to im służy. . Ludziom zbyt łatwo jest nazwać kogoś niewiernym gdy ma tylko inna wiarę i to nie jest wina wiary tylko ludzi. Nawet zdarzyło mi się raz odprawić obrządek w Świątyni Buddyjskiej w Tajlandii (wg wręczonej mi instrukcji) poza tym odwiedzałem je co dla mnie miało tylko wymiar pójścia do naszego kościoła polskiego bo nie było takiego a może i okazania szacunku miejscowym Pozostaje problem pogaństwa które jest wrogiem człowieczeństwa w ogóle bo kieruje się instynktem doraźnej korzyści jaki mają zwierzęta. Jeden gatunek ma drugi złupić i materialnie zniszczyć. To nie są niczyi bliźni i oni będą zawsze dążyć do wykorzystania zasad wierzących na ich szkodę. Jedyna droga to taka jak w średniowieczu czyli przyjęcie przez nich dobrowolnie chrztu czyli przysięgi Bogu. A jak nie to pozostaje nam siła oręża czyli naturalne prawo do obrony własnej .
@@Mikexception Dwa lata temu trzyletnie dziecko - syn moich muzułmańskich znajomych, pomodlił się jednym dosłownie zdaniem do Allaha w mojej sprawie. Głośno więc słyszałam. Po niespełna dwóch dniach przyszła odpowiedź, a nawet dwie, bo to były dwie sprawy. Nie jestem muzułmanką, ale od tej chwili widzę, wyraźnie widzę, że Bóg patrzy na serce a nie obrzędy. Nie jestem też typową chrześcijanką ( może tylko trochę) ale mam bardzo świadomą, przemyślaną więź z Bogiem. Można powiedzieć że " bezwyznaniową ". Widziałam wiele razy odpowiedzi na swoje modlitwy :) Ta organizacja, która dominuje na terenie Polski powinna najpierw zostać rzetelnie oczyszczona z wszelkiej przestępczośc o której co chwilę słyszymy,i a potem zobaczylibyśmy co w ogóle by z niej zostało. A poza tym Ona deprecjonuje inne wyznania, nie podoba mi się to. Nie wypowiadam się na temat Pogaństwa, nie rozumiem tak do końca o co tam chodzi. Wiem historycznie, że to był jakiś etap w rozwoju religijnym Człowieka na tym obszarze... Teraz jest moda, że ludzie z dumą mówią: my Słowianie! A to trochę ( bardzo ) łączy się z Pogaństwem. Ja nie czuję się Słowianką, no kurcze wcale, chociaż wygląd mam typowy, nawet blond - siano na głowie :) Nie interesuje mnie, czy Przodkowie byli Słowianami... Podsumowując - " trochę " odstaję w swoich poglądach, to pewnie część mojej Misji, że najzwyczajniej zachęcam sobą ludzi, bo wychylili się w swoim postrzeganiu Świata z wygodnych ( bo znanych i praktykowanych ) stereotypów 😉 Pozdrawiam :)
Dziękuję za poruszenie bardzo ważnego tematu jakim jest ☆ PRZYJAŹŃ ☆ Mam nadzieję, że ten odcinek był początkiem serii wykładów na ten temat :) Istnieje nisza na rynku w obszarze książek i wykłdów na ten ważny temat. I myślę, że to niezrozumienie czym jest Prawdziwa Przyjaźń to część ewentualnych późniejszych relacyjnych rozczarowań. ■❤■ Zgodzę się ze wszystkim co Pan mówił, powinna być jako taka równowaga w dawaniu I przyjmowaniu, podstawowa uważność i szacunek :) Ale moim zdaniem to może definiować nie tylko PRZYJAŹŃ ale po prostu tzw dobrych znajomych... ■❤■ Może to dziwnie zabrzmi ale jakoś na początku relacji, albo jak już trwa może trzeba poświęcić czas i porozmawiać z tą drugą Osobą czym dla Niej a czym dla Nas jest Przyjaźń? Tak jak na początku Romantycznej relacji zwykle czynimy... A Prawdziwa Przyjaźń jest bardzo ważną, długoterminową relacją... ■❤■ W relacjach romantycznych i do pewnego stopnia również rodzinnych chce Nam się " walczyć o tę Miłość ", dajemy kolejną szansę itd ... A w relacjach przyjacielskich często jedna nieudana próba i po Przyjaźni... np gdyby ten kolega, który wywrócił się nie skreślał ( z Pana opowieści ) drugiego tylko z Nim po całej przygodzie porozmawiał i powiedział, jak się w tym czuł to może faktycznie zrodzilaby się później Prawdziwa Przyjaźń...? ■❤■ Ludzie przedwcześnie nazywają innych swoimi Przyjaciółmi. To, że ktoś poświęca uwagę, czas i ogólnie przychylność drugiemu Człowiekowi nie oznacza, że jest Przyjacielem. Ja tak mam: niekiedy ktoś nazywa mnie swoim Przyjacielem, nie zauważa że ja tego stwierdzenia nie odwzajemniam... Jestem raczej osobą pomocną, chętnie pomagam w różnych zawiłościach życia ( o ile potrafię),potrafię uważnie słuchać ale to nie oznacza, że chcę Przyjaźni z tymi wszystkimi Osobami. Możemy być Dobrymi Znajomymi... ■❤■Przyjaźń to coś wyjątkowego, ten kto przeżył to wie ❤ ■❤■ Panie Jarosławie uprzejmie proszę o ciąg dalszy wykładów na temat Przyjaźni ❤❤❤ Bardzo, bardzo Pana proszę 😊 Serdecznie pozdrawiam 💚
@@Miki77 Tak, zgadza się. Ludzie nie zdają sobie sprawy jak pięknym o głębokim doświadczeniem może być Przyjaźń ale wymaga pracy, czasu, wyrozumiałości i wiele wiele serca ❤ Trudno wybacza się brak lojalności w prawdziwej Przyjaźni Teraz ten, kto jest gotów pomagać to zaraz nazwany jest Przyjacirlem. A to jest tylko uczynna, może nawet bezinteresowna Osoba. Ale nie mówmy zaraz o Przyjaźni... Pozdrawiam :)
Dla mnie przyjaźń to stan kiedy niczego nie oczekuje od nikogo. Kiedy poprosi o pomoc pomogę, jeśli będę mogła. Nie musi mi się odwdzięczać. Jeśli to działa w dwie strony to super. Jeśli nie ....to warto być dla siebie największym oparciem.
@@Miki77 Dla mnie również to relacja, gdzie przyjemnością jest dawanie ❤ Natomiast oczekuję zrozumienia i lojalności. Mój rozwód był próbą, której Przyjaciele nie przeszli pomyślnie ( oprócz jednej Osoby ). Dowiadywałam się, że mnie " za plecami " krytykowano itd. To było dla mnie rozczarowaniem. Ogromnym. Teraz próbuję na nowo zaufać ludziom, ale to już inne Osoby. Zobaczymy, czy będzie z tego kiedyś Przyjaźń. Póki co jesteśmy bardzo dobrymi znajomymi :) A ja ogólnie lubię pomagać ludziom, dobro wraca niekiedy z zaskakującego źródła. Tak mam od ok roku... Przyjaźń to taki trochę pakt, cicha umowa. Powinniśmy dawać sobie przestrzeń do rozmów, w których mówimy, że np wydaje nam się, że druga strona mniej daje np czasu czy uwagi niż kiedyś. U mnie tak było: raz Przyjaciółka mi zwróciła na to uwagę ( przyjęłam to i zmieniłam postawę). Innym razem to ja coś powiedziałam parze Przyjaciół. To było krótko po Ich ślubie, odsunęli się dość wyraźnie, ja Im to powiedziałam i też po tej dość trudnej rozmowie nastąpiła zmiana. Bo Im zależało ale nie zdawali sobie sprawy, że robią mi przykrość...
Największe, szczere przyjaźnie zawiazuje się w dzieciństwie i w latach szkolnych. Wtedy siłą rzeczy spędza się dużo czasu razem. Potem jakoś tak się dzieje, że jedni wyjeżdżają zagranicę, inni zakładaj rodziny i skupiają się na nich, są też rozczarowania i zawody - czyli okazuje się po latach, że nasza "przyjazn" Nie przetrwała próby czasu. I na tym polega np mój problem. Miałam kilka osób, które uważałam za przyjaciół. I podziały się różne rzeczy, zostałam sama. Tak to juz chyba w życiu jest że wszystko co pierwsze przeżywa się najmocniej. Ja juz raz zaufałam, dalam z siebie wszytko tu i tam. Teraz mam 53 i nie mogę.. Bardzo brak mi kogoś zaufanego, do tańca i różańca, na wspólne zabawy i sylwestry. Tymbardziej, że dzieci odeszły z domu I nastała pustka. Samą siebie okreslam jako dobry materiał na przyjaciela - jestem lojalna, wrażliwa, oddana. Niestety nie miałam szczęścia do przyjaciół. Dwie osoby okazały się np toksyczne dla mnie (czego wcześniej nie rozumialam), jedna z kolei zaczęła sypiać z moim byłym narzeczonym. Wiem jedno, że na pewno istnieje przyjaźń, bo sama jestem do niej zdolna. Nie trzeba jednak oczekiwać rzeczy niemożliwych, trzeba duzo rozumieć i też wybaczać. Niestety dla mnie już jest raczej za późno. Już nie potrafię. Tak samo, jak raczej nie potrafiłabym jeszcze raz kogoś pokochać całą sobą.
Jeśli jest chęć czy Nadzieja to nie jest zbyt późno :) W latach szkolnych Przyjaźnie są silne i głębokie, bo to jest okres buntu, w którym rodzina przestaje zajmować pierwsze i najważniejsze miejsce w życiu młodego człowieka. To naturalny etap w rozwoju człowieka. Przyjaciel zrozumie, jest silna chęć przynależności w grupie... Potem to wszystko stopniowo maleje, ludzie zaczynają zakładać swoje rodziny i potrzeba dbania o Przyjaciół maleje.. Proszę mieć nadzieję, na pewno w końcu odpowiedni ludzie pojawią się na Pani drodze 💚 Pozdrawiam serdecznie :)
Zabawne, ale doświadczyłam zarówno tego, że u mnie na skali ktoś miał 5, a ja u tej osoby może 3, jak i na odwrót. Mimo to jeśli ktoś ma dla mnie czas, darzy mnie zaufaniem i jest dobrym człowiekiem, to 3 czy 5 w tą czy w tą nie grają roli, relacja jest warta podtrzymania i doskonale wpływa na jakość życia.
Zgadzam się, raczej w życiu rzadko coś jest całkiem białe a coś czarne. Większość spraw i relacji jest gdzieś pomiędzy... Sama doświadczyłam takich relacji gdzie ktoś dawał mi wsparcie kiedy tego potrzebowałam ale i zawodził... I co wtedy? Nikt nie jest doskonały. Potrzebujemy ludzi, jesteśmy stani. Kobiety chyba bardziej niż mężczyźni ale w sumie nie wiem czy to stereotyp czy naukowy fakt. Myślę, że w tym wszystkim, żeby się nie pogubić ważna też jest intuicja. Ona podpowie, czy z Kimś warto próbować iść dalej czy nie Pozdrawiam :)
Bardzo interesujacy filmik oraz jego tytul. Tak jak i inni sama przez to przeszlam, czulam sie nieraz rozczarowana, odrzucona czy zwyczajnie zaskoczona.
Przyjaciel jest wtedy kiedy cię POTRZEBUJE!!!! Raz odmówisz i koniec, wszystkie psy na Tobie powieszą. Mam KOLEŻANKĘ od przedszkola, KOLEŻANKĘ!!! Przyjaciol nie mam i nie chcę.
W trzech książkach - w każdej z innej perspektywy: sensus.pl/ksiazki/zycie-nastepny-poziom-wydanie-2-rozszerzone-jaroslaw-gibas,zycie2.htm sensus.pl/ksiazki/alchemia-duchowego-rozwoju-inteligencja-duchowa-dla-zaawansowanych-jaroslaw-gibas,aldurv.htm sensus.pl/ksiazki/mantra-ciszy-7-regul-duchowej-sciezki-jaroslaw-gibas,7regdu.htm Pozdrawiam :-)
Utrzymujemy kontakt, często rozmawiamy na What's App albo Messenger, jestem na bieżąco,wiem co u nich , jakie mają problemy, sukcesy, wiem że mi kibicują i ja im bardzo dobrze życzę, to są sprawdzeni znajomi, po prostu brakuje normalnych spotkań. Tęsknię za nimi .
Opowiada pan tak jakby ludzie byli otoczeni mnóstwem przyjaciół, których teraz mogą sobie zweryfikować. Większość oglądających to jest tak naprawdę bardzo samotna, czasem nawet w małżeństwach. I już dawno się przekonała że przyjaźń nie istnieje, a to z prostego powodu, że każdy woli być zajęty swoim automatycznym życiem. Każdy ma w centrum tylko siebie. Większość ludzi jest zajęta staraniem się o swój byt, konsumpcję. A tzw przyjaciół zapraszają gdy chcą siebie dowartościować, nie dla drugiego człowieka czy samej przyjaźni. Bywa też, że znajdują sobie wspólnego wroga co można zaobserwować ostatnimi czasy... I nakręcają propagandą swoje zachłanne ego, by poczuć się dobrym człowiekiem. Człowiek woli żyć w iluzji i hipokryzji. Tak czuje się bezpieczniej.
Bo jest zasadnicze pytanie - czy znamy naprawdę dobrze naszego przyjaciela? Teraz za osobowość większości wystarcza stan posiadania i data produkcji tego stanu posiadania Chcesz być przyjacielem - najlepsza recepta na przyjaźń to będzie kupienie sobie tego samego i wymiana poglądów jak to używać.Kupisz inne - to już nie da rezultatu Bo nic więcej o sobie nie wiemy i zazwyczaj ucinamy poważne tematy woląc śmiech i ew. obgadanie innych ludzi i ich decyzji Gdy zejdziemy na nasze prywatne sprawy co podziwiamy i do czego dążymy, jakie są nasze prywatne zainteresowania to okazuje się że albo ktoś nad tym się nie zastanawiał albo na dyskusję o historii odpowiada mądrym pokiwaniem głową . Typowa reakcja na np sam wycyklinowałem i pomalowałem wczoraj podłogę, kupiłem do tego cykliniarkę i papiery - prościzna!!! Odpowiedź ja też miałem malowaną w 2014 roku.Koniec sprawy
Jakiś wschodni mistrz powiedział mniej więcej coś takiego: "Przychodzi czas, kiedy odchodzimy od cudzych dramatów oraz ludzi, którzy je tworzą." Każda samotność jest lepsza, niż współdzielenie funkcjonalnego chaosu z przysłowiową Queen of Drama. Dziękuję za wykład. Wiele lat zajęło mi zrozumienie, że warto wchodzić w relacje z ludźmi, którzy sami siebie lubią, są w głębokim kontakcie ze swoimi potrzebami i doskonale wiedzą, co im nie służy. Biorą pełną odpowiedzialność za swoje wyboru i to, co im się przytrafia. Współ-odczuwanie z takim podmiotem to czysta przyjemność. Nawet mówić nie trzeba. Nic nie trzeba. Bezcenne.
Idelanie napisane🧡
Szanujmy siebie samych przede wszystkim.
Mądre słowa
Spotykałem się regularnie po pracy u kolegi w kabinie, on "szef" ja "personel" włączaliśmy spokojną muzykę i popijając mrożona wódeczkę przy nastawionej muzyce nie odzywaliśmy się ani słowem. Takie "komfortowa chwilo trwaj" w poza tym ciężkich warunkach sztormów, tropików i walki z materią. Myślę ze chociaż krótkotrwała to to była przyjaźń.
Dziękuję za ten mini wykład, jakie to prawdziwe my uważamy kogoś za przyjaciela a potem jaki szok gdy ta osoba nie odwzajemnia, przyjaciele są wtedy kiedy mają profity, tak samo jest w relacjach, związkach, jakiego doznajemy szoku gdy wszystko było iluzja, kłamstwem, mieć przyjaciela który jest zawsze w dzisiejszych czasach to jak znalezienie innej galaktyki w tym wrzechswiecie 😉moja rada warto pracować nad sobą i być swoim najlepszym przyjacielem pogadać ze sobą to jest dobre 😊🍀💚🌷🌻
My zabraliśmy znajomych na wspólne wakacje do naszego domku po latach "przyjażni" Nie byli chętni nawet zapytać czy chcemy coś z oddalonego o 10 km sklepu, bo właśnie jadą po świeże bułeczki, że o innych zachowaniach nie wspomnę Więc oni jedli świeże bułeczki a my przecieraliśmy kurz z różowych okularów strącając przy tym resztki wiary w Hollywoodzką przyjaźń Przekierowanie wektorów do wewnątrz magicznie uczyniło nasze życie piękniejszym po tym bolesnym ale oczyszczającym doświadczeniu Pozdrawiam serdecznie
@@krys-mi6207 pewnie oglada Pani Tatiane Mitkowa. Tylko u niej spotkalam sie z taka porada by nie pomagac jesli ktos nie prosi o pomoc
@@basias2540 Jeśli dajemy coś o co ktoś nie zabiegał to dajemy tym sygnał że to nam zależało.
@@basias2540 ta pani nie jest psychologiem
@@Mikexceptionbolesna prawda
Dziękuję Ci Jarku za ten mini wykład. 😊
Najepiej to zacząć od siebie i nad sobą pracować i się rozwijać:) A tak na prawdę przebywając z każdym jedynym człowiekiem czegoś się uczymy, Pozdrawiam wszystkich :)
Ja bardzo ostrożnie używam słowa przyjaciel. Życie mnie nauczyło. Kiedyś dusza towarzystwa, która wszystko załatwiła i zawsze pomogła. Kiedy mnie spotkało nieszczęście pomogli mi... obcy ludzie. Poza tym istnieje coś takiego jak kompatybilność. Osoby, które znaliśmy kiedyś np. 20 lat temu są dziś kimś innymi niż byli wtedy, my również. Zatem te dwie osoby w teraźniejszości są już tak zmienione, że obecnie mogą w ogóle do siebie nie pasować ( jako przyjaciele czy partnerzy). Życie jest jak pociąg. Siedzimy w przedziale, ludzie wsiadają, wysiadają, jedni przychodzą a jedni odchodzą. W końcu i my wysiadamy... Najlepsze przyjaźnie to te, w których przerwana rozmowa wiele lat temu jest kontynuowana na najbliższym spotkaniu bez żadnych zmian. Jakby nie było upływu czasu. ,,Miej mało przyjaciół, niech będą prawdziwi...". Pozdrawiam
To jest komentarz nr 2, uzupełniający :)
Panie Jarosławie, wczoraj przez cały dzień jakoś tak żyłam po zobaczeniu tego wykładu tematem Przyjaźni... Napisałam komentarz, wymieniałam myśli z innymi Osobami i doszłam wieczorem do wniosku, że czas wybaczyć mojej dawnej Przyjaciółce...Dzisiaj rano poczyniłam pewne kroki, by się o tym dowiedziała, wiem że dla Niej to ważne ❤
Dziękuję, poruszając ten ważny temat przyspieszył Pan pewien proces w moim życiu. Ku dobremu 💜
I ja się z tego bardzo cieszę proszę Pani Basi...☺😊😀 pewnie razem z Panią 🙋🙌 Pozdrawiam z serca...
Jeden z bardziej wartościowych wykładów :) Dziękuję. Tak łatwo nazywamy kogoś przyjaciółmi a prawda jest taka że to określenie jest nadużywane. Żeby nazwać kogoś przyjacielem niestety ten ktoś musi spełniać te wszystkie warunki o których Pan Jarek wspomniał a co więcej my też musimy je spełniać bo czy przyjaźń może być jednostronna? Dlatego określenie "przyjaciel" jest naprawdę mocne. Ja długo weryfikowałem swoje bliskie relacje kiedy w myślach biły mi się dwa obozy logika i uczucia. Logicznie często wszystko wygląda super lecz z jakiegoś powodu po spotkaniu z "przyjacielem" czujemy się gorzej. Po latach zdałem sobie sprawę że należy kierować się przeczuciem. Jeśli nie chcesz analizować w zaproponowany przez Pana Jarka sposób wszystkich swoich znajomych, zwyczajnie zastanów się czy czujesz się lepiej czy gorzej po spotkaniu z nimi. Jeśli bez większego powodu czujesz się słabo oznacza to że najpewniej czegoś tej relacji brakuje. Aby przyjaźń była przyjaźnią te wszystkie wartości o których mówił Pan Jarek muszą być spełnione po obu stronach i to w zbliżonej proporcji. Tutaj jednak nie śpieszył bym się z oczernianiem odrzuconych przyjaciół, ponieważ warto zdać sobie sprawę że ich zachowanie lub jego brak jest wynikiem problemów natury psychicznej i to często nieuświadomionych. Warto też pamiętać że być może delikwent nie jest dobrym materiałem na przyjaciela ale już na dobrego kumpla owszem. Wszystko sprowadza się do oczekiwań. Na koniec tego przydługiego komentarza dodam że ludzie także zmieniają się z wiekiem i ktoś kto był dla Ciebie przyjacielem kiedyś nie koniecznie jest nim dziś i jest to całkowicie naturalne. "Pozdrawiam" :)
Zgadzam się, dodam tylko, że " Do Tanga trzeba Dwojga... " Musi być jakieś połączenie Dusz, że tak to nazwę :)
P S
Też napisałam przydługi komentarz w sumie w podobnym stylu 🙂
Słusznie Pan zauważa że ludzie sie zmieniają. Wg moich obserwacji czasem dojrzewanie psychiczne człowieka dzisiaj ma miejsce dopiero około 35 lub 40 roku życia. Więc przez połowę lub większoc życia potrafia byc straszni, aby po wielu latach dojrzeć. Oczywiście sa tacy którzy nigdy nie dojrzewaja psychicznie i zawsze pozostają egoistyczni i falszywi.
@@majama72 a nie myślisz że jesteśmy tacy jacy mamy być? Nasze usposobienie jest wynikiem naszych doświadczeń i naszych genów. Jesteśmy tacy jakich nas wykreowało życie. Z tego pkt widzenia nie mamy możliwości wybrać. Albo trafimy na coś wartościowego co do nas trafi albo nie. Jesteśmy wynikiem niekończących się zdarzeń. Mamy swoje myśli ale czy one są swobodne? A może są wynikiem naszego usposobienia ukształtowanego przez otoczenie, nie do końca naszym wyborem. Np jeśli w swojej przeszłości nie trafisz na estetę czy będziesz potrafił zrozumieć przywiązywanie uwagi do wyglądu? to takie uproszczenie ale ogólnie czy nie jest właśnie tak? Przecież to jakie decyzje podejmujemy jest wynikiem naszych wcześniejszych doświadczeń. Wartościujemy to co zostało nam ukazane jako wartościowe i na podstawie tego podejmujemy decyzje. Innymi słowy jeśli nie było nam dane doświadczyć skąd mamy wiedzieć? Jak mamy się zmienić na lepsze skoro nie wiemy co jest naprawdę wartościowe a co nam się takie tylko wydaje? :)
@@jarekjaworski8011 Myslę, że to jest jednak kwestia wyboru w większości wypadków. Standardy systemu wartości sa powszechnie znane, wynikają z naszej kultury i media je promują wystarczająco. Jednak często wybieramy postawy pełne obłudy, konformizmu i egoizmu wg zasady "lepiej aby ktos połamal nogi niz ja miałbym się schylić, a więc poudaję że nic nie widzę". To z tych są Ci fałszywi przyjaciele. Myślę że o wszystkim decyduje jakis wewnetrzny system wartości.
@@majama72 Rozumiem o co Ci chodzi :) a czy Ty zrozumiałeś mnie? wszędzie promowane sa wartości ale nasze doświadczenia życiowe mogą mówić nam coś innego. Np jeśli człowiek nie był szanowany przez całe swoje życie to co mu po wartościach z mediów jak na własnej skórze przekonał się że na szacunek trzeba sobie zapracować. Dlatego np nie będzie szanował drugiego człowieka bo tak ma ukształtowany swój system wartości. Nie uwierzy drugiemu człowiekowi na słowo jeśli sam doświadczył czegoś innego. Został ukształtowany. Żeby się zmienić musi trafić na źródło które taką zmianę zainspiruje. np wykład P. Jarka albo jakieś życiowe wydarzenie. Chodzi mi o to że jesteśmy wynikiem naszych doświadczeń i to na ich podstawie podejmujemy decyzje. Takie podejście pozwala lepiej zrozumieć innych ludzi. Nie patrzeć na nich jak na tych złych tylko jak na tych poszkodowanych bo nienauczonych prawidłowych wartości, bo będących w błędnym przekonaniu, bo będących ograniczonymi poprzez swoje złe nawyki, błędy logiczne i tak dalej i tak dalej. Osoba nienadająca się na przyjaciela nie koniecznie musi mieć złe intencje. Może mieć dobre ale być np narcyzem o niskim poczuciu własnej wartości starającym się pokazać na zewnątrz że jest inaczej, lub może bardzo uważać na to czy będzie akceptowana i przez to nie zachowywać się naturalnie ciągle przytakując lub podlizując się, lub może być skrzywdzona w inny sposób. Wszystko ma swoja przyczynę a nam pozostaje tylko zdecydować czy warto delikwentowi poświęcić czas i swoja cenną energię by budować relacje. Im jesteśmy starsi tym trudniej znaleźć bratnia duszę, ludzie im starsi tym bardziej utwierdzeni w swoich przekonaniach i mniej ciekawi świata i drugiego człowieka. Dlatego najbezpieczniej stawiać na dialog z samym sobą, poznawać się i rozwijać jak to podsumował P Jarek.
Jestem :)
Przytulam do mojego serca baaaardzo ścisłe grono moich Przyjaciół ❤️ i oczywiście siebie. Jedna z tych przyjaźni trwa od przedszkola, a to już kawał czasu. Dziękuję za dziś. Pozdrawiam serdecznie
Mam tak samo. I pomimo, że mieszkamy 800 km od siebie, to odległość nas nie rozłączyła. Pomimo moich życiowych turbulencji nigdy "oni" się nie odwrócili. Zawsze byli obok.
Pozdrawiam serdecznie 🥰🌞
@@malgorzatax6646 . I to jest piękne
Moje oczekiwania wobec znajomych, wynosza ''zero''. Mam przyjaciol ale bardzo niewielu i sa oni z czasow liceum, przyjaznie te trwaja nadal, Ci ludzie moga liczyc na mnie a ja na nich. Ludzi, ktorych poznaje od jakis 20 lat to ludzie obcy, ktorych zaliczam do znajomych, nic wiecej. Pozdrawiam.
Dzięki Bogu mam liczne grono dobrych znajomych i trzech długoletnich (ponad 20 lat), prawdziwych przyjaciół. Z dumą oświadczam, że nie zapaliła mi się ani jedna lampka :D Życie jest piękne. Miłego dnia dla wszystkich.
Dobrze, że odróżnisz jednych od drugich, bardzo dobry znajomy to nie jest Przyjaciel :)
Gratuluję, szczerze gratuluję 💜
Super!
Jak chcesz liczyć na kogoś, to licz na siebie 😊
Fajne, humorystyczne przedstawienie sprawy. 😀 Panaceum na smutną prawdę, że znaleźć przyjaciela w innym człowieku to rzadkość.
Jakby się dobrze nad tym zastanowić, to chcąc spotkać się z naszymi przyjaciółmi "bez powodu" już świadczy o tym, że jesteśmy w potrzebie i mamy powód. Powodem i potrzeba zarazem jest fakt, że chcemy ich widzieć, czyli potrzebujemy ich obecności ;) nie ma spotkań bez powodu. Jeśli chcemy zobaczyć kogoś nam bliskiego, to po prostu jest to naszą potrzebą. Na podstawie tego testu odkryłam w dwóch przypadkach, że sama mogę nie być tak dobrą przyjaciółką jak mi się wydawało...
Całe szczęście że ich nie mam nie są mi potrzebni
Przyjaciele sa gdy , dajesz prezenty ,masz pieniadze gdy jestes chory znikaja jak kamfora , umiesz liczyc licz na siebie to moje motto .
To nie są przyjaciele.
Zawsze należy liczyć tylko na siebie, wtedy nie dotknie nas czyjeś zniknięcie etc.
Ja miałam zazwyczaj tak że to ja pomagałam,bez wzajemności. Zaczęłam odmawiać pomocy i teraz uważa się mnie że wredną.
Dobrze zrobiłaś, jak ktoś nadużywa pomocy to już jest wykorzystywanie kogoś. Jak coś chcesz to wtedy ktoś nie ma czasu zazwyczaj albo nie może...
A czy Ty siebie uważasz za wredną? To jest najważniejsze pytanie 😊 Jeśli w końcu czujesz się dobrze z tym, że przestałaś się dawać wykorzystywać, to tak powinno być. A też z doświadczenia wiem, że to nie jest do końca tak, że ci wykorzystywacze uważają nas za wrednych jak im odmówimy, najczęściej chyba nie czują i nie uważają nic, bo też nie traktowali nas jak ludzi, tylko jak zasób. Jeśli ktoś jest wart naszego zainteresowania, to zrozumie i uszanuje nasze granice, niekoniecznie przeprosi, chociaż i to się zdarza, ale zrozumie i nie będzie wywierał presji, natomiast jeśli ktoś nie uszanuje granic, sfoszy się, czy rzuci jakieś nieprzyjemne słowo, to krzyż mu na drogę 😉
@@AOTBrightSide Super komentarz.
Szczęśliwie żyjąc w patologii wiemy, że jedni mają nas gdzieś, a dla innych nie jesteśmy tak ważni, jak dla samych siebie. =,=
Dziękuję, dziękuję że pomógł mi pan podjąć decyzję o pozostaniu czy zakończeniu takiej pseudo przyjaźni. Pozdrawiam🙂
Święta prawda....kiedy mąż pyta : "z kim rozmawiasz? odpowiadam : "z moją najlepszą przyjaciółką czyli sama ze sobą 😁...
🙏
Mądra i inteligentna odpowiedź, a co mąż na to...? 😉
Jesteśmy 42 lata po ślubie....Jesteśmy....😁...jestem "bezczelna, pełna miłości i wdzięczności ".mój mąż 🤔jest moim prawdziwym przyjacielem......pozdrawiam serdecznie 😊
Teraz tylko czekać za wykładem jak polubić samego siebie.
Jestem Wdzięczny Panie Jarosławie 🙏❤️🙏
Fantastyczne przyklady..jestes Wielki.. Dziekuje❤️
Pozamiatane :) Zdarza się że mamy w życiu wielkie powodzenie i to się przekłada na "przyjaźnie" bo każdy chętnie się i chętnie "pochwali" że ma z nami dobre kontakty. Ale zapomnijmy wtedy o swoich problemach bo będą niestety powodem do malutkiej radości. Zdarza się też na odwrót że mamy sytuację wyjątkowo złą o której szeroko wiadomo. . Wtedy wielu okaże nam współczucie i "pochwali się" wszystkim jak je nam okazali. Przy okazji nas poniżając i zwracając uwagę że mogliśmy być tacy bardziej jak oni. . To też bywa uważane za przyjaźń.
Bywa też jeszcze inny rodzaj "przyjaźni" takiej która gwarantuje że po pomocy nie znajdziemy się w bardzo dobrej sytuacji . Kiedy byłem w takiej beznadziejnej to miałem korowód znajomych którzy mnie odwiedzali posiedzieć i pogadać, powspółczuć. Potem niektórzy zobaczyli że się skończyło to musiałem już tylko wysłuchiwać ich niepowodzeń bo moje sprawy w ogóle przestały być interesujące . A kiedy urządziłem się wreszcie wg swoich gustów i potrzeb, mam "zastawę do kawy i kawę" i ciekawe gadżety to wszyscy oni "mają swoje życie" i już nie bywają a jeśli wpadną to na chwilę bo się spieszą. Im ładniej mam tym gorzej.
Ja pytam siebie jaki jest nastawienie tego człowieka w ogóle do otoczenia, innych ludzi. Bo dlaczego miałbym być unikatem wśród wszystkich? Czy ktoś traktuje ludzi z szacunkiem czy z pogardą? Jeśli niektórych 1) z szacunkiem to za co? A jeśli 2)z pogardą to za co? Czy mogę i chcę wejść do pierwszej grupy? Czy chcę gardzić tymi którymi gardzi mój przyjaciel? No i tu są schody.
Test który mi "wyszedł" to test złamanej nogi. Jeśli złamiesz nogę i będziesz miał pomoc w kupnie czegoś na śniadanie w sklepie to nie ma najgorszego problemu - masz kogoś przyjaznego i to może nawet w wspólnym domu . Na pewno, gdyby miał pojecie jak, mogłem liczyć na pomoc psa bo on nigdy nie szczędził mi sił .
Uważam że przyjaźń jest możliwa między ludźmi mającymi podobne doświadczenia życiowe. To dla niektórych spotkanie takiej osoby może być nieosiągalne i nie będą mieć przyjaciół tylko "przyjaciół"
Bardzo ciekawy komentarz, z zaciekawieniem przeczytałam :)
Ogólnie uważam, że lepiej być "unikatem" będąc nadal Sobą, niż ... No właśnie, nawet nie wiem jak nazwać ten konsumpcyjny tłum...
Przyjaźń to bardzo delikatny, subtelny rodzaj relacji. W dzisiejszych czasach ośmieszony przez fb, seriale ( głupkowate) itd. Kiedyś ludzie czytali literaturę piękną, znali różne wartości, tęsknili za nimi a jak się już " to Coś ", np . PRZYJAŹŃ, pojawiło w ich życiu to potrafili o Nią dbać :)
Generalnie temat na grubą książkę a nie komentarz, nawet przydługi...
U mnie testem na Przyjaźń była ostatnia moja rozprawa rozwodowa, specjalnie nie przypominałam bo byłam ciekawa, czy Przyjaciele pamiętają, że właśnie jest " ten czas ". Pamiętały chyba dwie Osoby, ale ostatecznie po rozprawie, bardzo ciężkiej i dla mnie niekorzystnej poszłam na chwilę do Rodziców, wypiliśmy po lampce szampana a potem poszłam do swojego pustego mieszkania i cieszyłam się, trochę przez łzy, z właśnie otrzymanej Wolności :) To był ten mój " test zlamanej nogi "... Nie powinnam siedzieć w taki wieczór sama, a siedziałam :) Ale to nic, nadal lubię ludzi, nikt nie jest doskonały... Pewnie też zawiodłam wiele, wiele razy... 😞
Pozdrawiam serdecznie, jeszcze raz dziękuję za wyjątkowo głęboki i jakoś bliski mi komentarz :)
@@barbaraminko4139 Staram się tylko zrozumieć po fakcie co się stało i dlaczego się stało. Bo ocenić przed faktem to jest utopia.
Nie - ja nie mam podejścia że to jest konsumpcyjny tłum - pewnie gdyby wszyscy byli tacy jak mi się podoba to byłoby po prostu nudno😴.
Tym niemniej w momencie gdy już trudno się doliczyć jednego to jest ich trochę za mało. Wiem że jest niemało takich i to musi mi wystarczać Pewnie sam tak sobie dobieram ludzi i może takie jest moje życiowe zadanie żeby oni mnie znali i się na mnie złościli nie rozumiejąc dlaczego.
I jeszcze jedno - "kiedyś" - tak kiedyś było więcej wiary w człowieka i chyba byliśmy dużo bardziej dla siebie zrozumiali i wrażliwsi co powodowało chęci wspólnego bycia. Ale ja się pytam skoro byliśmy wszyscy tacy wspaniali to skąd się wzięli teraz ci paskudni w naszym wieku którymi nie mamy już nawet wspólnych tematów? Którzy ukrywają się przed nami? Przecież to ci wspaniali tylko już później. To się nazywa życiowe zużycie przy jednoczesnym często zachowaniu dobrego zdrowia .
@@Mikexception
Prawdziwa Przyjaźń to jest najbardziej bezinteresowna forma relacji dana Nam Ludziom tu na Ziemi;
■Relacje rodzicielskie to instynkt zachowania gatunku ( uprościłam ale wiele w tym jest Biologii)
■Relacje romantyczne no to wiadomo, nie muszę tłumaczyć 😉 Nie ma mowy o bezinteresowności
Natomiast Przyjaźń powinna być oparta na lojalności. Może Ktoś nie mieć dla mnie czasu gdy czuję się wyjątkowo paskudnie, to wybaczę, ale obmowę za plecami ... No cóż, i to wybaczyłam ale nie ma już tych Przyjaźni. Wolę przyjaźnić się sama ze sobą niż zadowolić się jakimś tandetnym rodzajem znajomości. Widzę, że łatwiej mi wierzyć w Udane Romantyczne Życie ( mimo wszystko) niż w udaną Przyjaźń. Mam dwie Osoby, które tak " prawie " są moimi Przyjaciółkami, jedna jeszcze Przyjaźń jest w budowie... Ja jestem dość niekonwencjonalna, wystarczy że w miarę dobrze wyrażam się np na temat innych religii, a szczególnie tej orientalnej, której nie lubi Przeciętny Polak, i robi się jakoś cicho wokół 😉
Wszystkiego dobrego, może się jeszcze spotkamy w sekcji komentarzy przy którymś z następnych filmów :)
@@barbaraminko4139 Temat religii jak najbardziej łączy się z przyjaźnią. Bo każda religia przede wszystkim nakazuje przyjaźń do drugiego człowieka a dopiero potem próbuje rozwiązywać nie zawsze przyjaźnie konflikty teologiczne które powstają gdy jedne religie zaczynają przenikać do społeczności w których powstały inne i naginać tam jej zasady do swoich. Być może tu jest błąd. Być może tu jest też wskazówka co go globalizacji . Jeśli nakazem jest miłość bliźniego to musimy szanować jego zwyczaje i wiarę i jego sposób życia Jego wiarę musimy uszanować bo to nakazuje nam nasza wiara.
Przyznam że chociaż nigdy nie przyszło mi namyśl nawet zmieniać wiarę to nieraz zachwycały mnie niektóre zwyczaje ludzi innej wiary, może dlatego że oni tak bardzo przestrzegają ich zasad i dobrze to im służy. . Ludziom zbyt łatwo jest nazwać kogoś niewiernym gdy ma tylko inna wiarę i to nie jest wina wiary tylko ludzi.
Nawet zdarzyło mi się raz odprawić obrządek w Świątyni Buddyjskiej w Tajlandii (wg wręczonej mi instrukcji) poza tym odwiedzałem je co dla mnie miało tylko wymiar pójścia do naszego kościoła polskiego bo nie było takiego a może i okazania szacunku miejscowym
Pozostaje problem pogaństwa które jest wrogiem człowieczeństwa w ogóle bo kieruje się instynktem doraźnej korzyści jaki mają zwierzęta. Jeden gatunek ma drugi złupić i materialnie zniszczyć. To nie są niczyi bliźni i oni będą zawsze dążyć do wykorzystania zasad wierzących na ich szkodę. Jedyna droga to taka jak w średniowieczu czyli przyjęcie przez nich dobrowolnie chrztu czyli przysięgi Bogu. A jak nie to pozostaje nam siła oręża czyli naturalne prawo do obrony własnej .
@@Mikexception
Dwa lata temu trzyletnie dziecko - syn moich muzułmańskich znajomych, pomodlił się jednym dosłownie zdaniem do Allaha w mojej sprawie. Głośno więc słyszałam. Po niespełna dwóch dniach przyszła odpowiedź, a nawet dwie, bo to były dwie sprawy. Nie jestem muzułmanką, ale od tej chwili widzę, wyraźnie widzę, że Bóg patrzy na serce a nie obrzędy. Nie jestem też typową chrześcijanką ( może tylko trochę) ale mam bardzo świadomą, przemyślaną więź z Bogiem. Można powiedzieć że " bezwyznaniową ". Widziałam wiele razy odpowiedzi na swoje modlitwy :)
Ta organizacja, która dominuje na terenie Polski powinna najpierw zostać rzetelnie oczyszczona z wszelkiej przestępczośc o której co chwilę słyszymy,i a potem zobaczylibyśmy co w ogóle by z niej zostało. A poza tym Ona deprecjonuje inne wyznania, nie podoba mi się to.
Nie wypowiadam się na temat Pogaństwa, nie rozumiem tak do końca o co tam chodzi. Wiem historycznie, że to był jakiś etap w rozwoju religijnym Człowieka na tym obszarze... Teraz jest moda, że ludzie z dumą mówią: my Słowianie! A to trochę ( bardzo ) łączy się z Pogaństwem. Ja nie czuję się Słowianką, no kurcze wcale, chociaż wygląd mam typowy, nawet blond - siano na głowie :) Nie interesuje mnie, czy Przodkowie byli Słowianami...
Podsumowując - " trochę " odstaję w swoich poglądach, to pewnie część mojej Misji, że najzwyczajniej zachęcam sobą ludzi, bo wychylili się w swoim postrzeganiu Świata z wygodnych ( bo znanych i praktykowanych ) stereotypów 😉
Pozdrawiam :)
Dziękuję ❤️
Dziękuję za poruszenie bardzo ważnego tematu jakim jest ☆ PRZYJAŹŃ ☆ Mam nadzieję, że ten odcinek był początkiem serii wykładów na ten temat :) Istnieje nisza na rynku w obszarze książek i wykłdów na ten ważny temat. I myślę, że to niezrozumienie czym jest Prawdziwa Przyjaźń to część ewentualnych późniejszych relacyjnych rozczarowań.
■❤■ Zgodzę się ze wszystkim co Pan mówił, powinna być jako taka równowaga w dawaniu I przyjmowaniu, podstawowa uważność i szacunek :) Ale moim zdaniem to może definiować nie tylko PRZYJAŹŃ ale po prostu tzw dobrych znajomych...
■❤■ Może to dziwnie zabrzmi ale jakoś na początku relacji, albo jak już trwa może trzeba poświęcić czas i porozmawiać z tą drugą Osobą czym dla Niej a czym dla Nas jest Przyjaźń? Tak jak na początku Romantycznej relacji zwykle czynimy... A Prawdziwa Przyjaźń jest bardzo ważną, długoterminową relacją...
■❤■ W relacjach romantycznych i do pewnego stopnia również rodzinnych chce Nam się " walczyć o tę Miłość ", dajemy kolejną szansę itd ... A w relacjach przyjacielskich często jedna nieudana próba i po Przyjaźni... np gdyby ten kolega, który wywrócił się nie skreślał ( z Pana opowieści ) drugiego tylko z Nim po całej przygodzie porozmawiał i powiedział, jak się w tym czuł to może faktycznie zrodzilaby się później Prawdziwa Przyjaźń...?
■❤■ Ludzie przedwcześnie nazywają innych swoimi Przyjaciółmi. To, że ktoś poświęca uwagę, czas i ogólnie przychylność drugiemu Człowiekowi nie oznacza, że jest Przyjacielem. Ja tak mam: niekiedy ktoś nazywa mnie swoim Przyjacielem, nie zauważa że ja tego stwierdzenia nie odwzajemniam... Jestem raczej osobą pomocną, chętnie pomagam w różnych zawiłościach życia ( o ile potrafię),potrafię uważnie słuchać ale to nie oznacza, że chcę Przyjaźni z tymi wszystkimi Osobami. Możemy być Dobrymi Znajomymi...
■❤■Przyjaźń to coś wyjątkowego, ten kto przeżył to wie ❤
■❤■ Panie Jarosławie uprzejmie proszę o ciąg dalszy wykładów na temat Przyjaźni ❤❤❤ Bardzo, bardzo Pana proszę 😊
Serdecznie pozdrawiam 💚
Przyjaciel/ przyjaciółka termin mocno nadużyty.
@@Miki77
Tak, zgadza się. Ludzie nie zdają sobie sprawy jak pięknym o głębokim doświadczeniem może być Przyjaźń ale wymaga pracy, czasu, wyrozumiałości i wiele wiele serca ❤
Trudno wybacza się brak lojalności w prawdziwej Przyjaźni
Teraz ten, kto jest gotów pomagać to zaraz nazwany jest Przyjacirlem. A to jest tylko uczynna, może nawet bezinteresowna Osoba. Ale nie mówmy zaraz o Przyjaźni...
Pozdrawiam :)
Dla mnie przyjaźń to stan kiedy niczego nie oczekuje od nikogo. Kiedy poprosi o pomoc pomogę, jeśli będę mogła. Nie musi mi się odwdzięczać. Jeśli to działa w dwie strony to super. Jeśli nie ....to warto być dla siebie największym oparciem.
@@Miki77
Dla mnie również to relacja, gdzie przyjemnością jest dawanie ❤
Natomiast oczekuję zrozumienia i lojalności. Mój rozwód był próbą, której Przyjaciele nie przeszli pomyślnie ( oprócz jednej Osoby ). Dowiadywałam się, że mnie " za plecami " krytykowano itd. To było dla mnie rozczarowaniem. Ogromnym. Teraz próbuję na nowo zaufać ludziom, ale to już inne Osoby. Zobaczymy, czy będzie z tego kiedyś Przyjaźń. Póki co jesteśmy bardzo dobrymi znajomymi :)
A ja ogólnie lubię pomagać ludziom, dobro wraca niekiedy z zaskakującego źródła. Tak mam od ok roku...
Przyjaźń to taki trochę pakt, cicha umowa. Powinniśmy dawać sobie przestrzeń do rozmów, w których mówimy, że np wydaje nam się, że druga strona mniej daje np czasu czy uwagi niż kiedyś. U mnie tak było: raz Przyjaciółka mi zwróciła na to uwagę ( przyjęłam to i zmieniłam postawę). Innym razem to ja coś powiedziałam parze Przyjaciół. To było krótko po Ich ślubie, odsunęli się dość wyraźnie, ja Im to powiedziałam i też po tej dość trudnej rozmowie nastąpiła zmiana. Bo Im zależało ale nie zdawali sobie sprawy, że robią mi przykrość...
@@barbaraminko4139 Bardzo dobrze Pani to ujęła. Pozdrawiam.
❤🍀❤🍀
Największe, szczere przyjaźnie zawiazuje się w dzieciństwie i w latach szkolnych. Wtedy siłą rzeczy spędza się dużo czasu razem. Potem jakoś tak się dzieje, że jedni wyjeżdżają zagranicę, inni zakładaj rodziny i skupiają się na nich, są też rozczarowania i zawody - czyli okazuje się po latach, że nasza "przyjazn" Nie przetrwała próby czasu.
I na tym polega np mój problem. Miałam kilka osób, które uważałam za przyjaciół. I podziały się różne rzeczy, zostałam sama. Tak to juz chyba w życiu jest że wszystko co pierwsze przeżywa się najmocniej. Ja juz raz zaufałam, dalam z siebie wszytko tu i tam. Teraz mam 53 i nie mogę.. Bardzo brak mi kogoś zaufanego, do tańca i różańca, na wspólne zabawy i sylwestry. Tymbardziej, że dzieci odeszły z domu I nastała pustka. Samą siebie okreslam jako dobry materiał na przyjaciela - jestem lojalna, wrażliwa, oddana. Niestety nie miałam szczęścia do przyjaciół. Dwie osoby okazały się np toksyczne dla mnie (czego wcześniej nie rozumialam), jedna z kolei zaczęła sypiać z moim byłym narzeczonym. Wiem jedno, że na pewno istnieje przyjaźń, bo sama jestem do niej zdolna. Nie trzeba jednak oczekiwać rzeczy niemożliwych, trzeba duzo rozumieć i też wybaczać. Niestety dla mnie już jest raczej za późno. Już nie potrafię. Tak samo, jak raczej nie potrafiłabym jeszcze raz kogoś pokochać całą sobą.
Jeśli jest chęć czy Nadzieja to nie jest zbyt późno :)
W latach szkolnych Przyjaźnie są silne i głębokie, bo to jest okres buntu, w którym rodzina przestaje zajmować pierwsze i najważniejsze miejsce w życiu młodego człowieka. To naturalny etap w rozwoju człowieka. Przyjaciel zrozumie, jest silna chęć przynależności w grupie... Potem to wszystko stopniowo maleje, ludzie zaczynają zakładać swoje rodziny i potrzeba dbania o Przyjaciół maleje..
Proszę mieć nadzieję, na pewno w końcu odpowiedni ludzie pojawią się na Pani drodze 💚
Pozdrawiam serdecznie :)
Dziękuję, mam taką nadzieję, bo na świecie jest kupę fajnych ludzi, tylko trzeba trafić na swoich. Samotność bywa trudna. Pozdrawiam serdecznie🌻
thx! super podcast . . .
Zabawne, ale doświadczyłam zarówno tego, że u mnie na skali ktoś miał 5, a ja u tej osoby może 3, jak i na odwrót. Mimo to jeśli ktoś ma dla mnie czas, darzy mnie zaufaniem i jest dobrym człowiekiem, to 3 czy 5 w tą czy w tą nie grają roli, relacja jest warta podtrzymania i doskonale wpływa na jakość życia.
jak zwykle, nic ująć nic dodać 🙋🍀
Stare chińskie przysłowie mówi: Umiesz liczyć? Licz na siebie.
Super👍🌷
Pozdrawiam.#
Również pozdrawiam i życzę wiernych, cudownych Przyjaciół 😊
Przeceniamy posiadanie przyjaciół... To sie nie sprawdza, mozna miec znajomych i to nie za bliskich....
❤️
W teorii wszystko jest proste i oczywiste - w życiu nie 🙂
Zgadzam się, raczej w życiu rzadko coś jest całkiem białe a coś czarne. Większość spraw i relacji jest gdzieś pomiędzy...
Sama doświadczyłam takich relacji gdzie ktoś dawał mi wsparcie kiedy tego potrzebowałam ale i zawodził... I co wtedy? Nikt nie jest doskonały. Potrzebujemy ludzi, jesteśmy stani. Kobiety chyba bardziej niż mężczyźni ale w sumie nie wiem czy to stereotyp czy naukowy fakt.
Myślę, że w tym wszystkim, żeby się nie pogubić ważna też jest intuicja. Ona podpowie, czy z Kimś warto próbować iść dalej czy nie
Pozdrawiam :)
Bardzo interesujacy filmik oraz jego tytul. Tak jak i inni sama przez to przeszlam, czulam sie nieraz rozczarowana, odrzucona czy zwyczajnie zaskoczona.
Są w tym teledysku!
Skąd ja to Znam😀
Ele Ele ele eleee
👍👍👍
Przyjaciel jest wtedy kiedy cię POTRZEBUJE!!!! Raz odmówisz i koniec, wszystkie psy na Tobie powieszą. Mam KOLEŻANKĘ od przedszkola, KOLEŻANKĘ!!! Przyjaciol nie mam i nie chcę.
Nie rozumiem recepty. Można gdzieś poczytać jak to zrobić?
Smutne i tragiczne są to czasy.
Czy będzie film jak zostać własnym przyjacielem albo jest to opisane gdzies u pana?
W trzech książkach - w każdej z innej perspektywy:
sensus.pl/ksiazki/zycie-nastepny-poziom-wydanie-2-rozszerzone-jaroslaw-gibas,zycie2.htm
sensus.pl/ksiazki/alchemia-duchowego-rozwoju-inteligencja-duchowa-dla-zaawansowanych-jaroslaw-gibas,aldurv.htm
sensus.pl/ksiazki/mantra-ciszy-7-regul-duchowej-sciezki-jaroslaw-gibas,7regdu.htm
Pozdrawiam :-)
Raz myślałem ze mam przyjaciela, wtedy dałbym sobie za niego rękę uciąć.
Od wielu lat nie mam przyjaciół, a nawet dobrego kolegi..
Tu nie ma filozofii; większość moich serdecznych przyjaciół wyjechała z Polski. ☹️
to znaczy 🤔..że ciebie opuścili bo ich życie było ważniejsze aniżeli twoje..?..pozdrowionka ❤
To że wyjechali to nie znaczy że przyjaźni nie można utrzymać wystarcza chęci z obu stron
Warto poznawać nowych ludzi 🫂
@@alinaxandra właśnie..💪
Utrzymujemy kontakt, często rozmawiamy na What's App albo Messenger, jestem na bieżąco,wiem co u nich , jakie mają problemy, sukcesy, wiem że mi kibicują i ja im bardzo dobrze życzę, to są sprawdzeni znajomi, po prostu brakuje normalnych spotkań. Tęsknię za nimi .
Jak to gdzie? pożenili się, porobili dzieci i mają zakaz posiadania kolegów pod groźbą odebrania im ich i 50% majątku XD
Opowiada pan tak jakby ludzie byli otoczeni mnóstwem przyjaciół, których teraz mogą sobie zweryfikować. Większość oglądających to jest tak naprawdę bardzo samotna, czasem nawet w małżeństwach. I już dawno się przekonała że przyjaźń nie istnieje, a to z prostego powodu, że każdy woli być zajęty swoim automatycznym życiem. Każdy ma w centrum tylko siebie. Większość ludzi jest zajęta staraniem się o swój byt, konsumpcję. A tzw przyjaciół zapraszają gdy chcą siebie dowartościować, nie dla drugiego człowieka czy samej przyjaźni. Bywa też, że znajdują sobie wspólnego wroga co można zaobserwować ostatnimi czasy... I nakręcają propagandą swoje zachłanne ego, by poczuć się dobrym człowiekiem.
Człowiek woli żyć w iluzji i hipokryzji. Tak czuje się bezpieczniej.
Bo jest zasadnicze pytanie - czy znamy naprawdę dobrze naszego przyjaciela? Teraz za osobowość większości wystarcza stan posiadania i data produkcji tego stanu posiadania Chcesz być przyjacielem - najlepsza recepta na przyjaźń to będzie kupienie sobie tego samego i wymiana poglądów jak to używać.Kupisz inne - to już nie da rezultatu Bo nic więcej o sobie nie wiemy i zazwyczaj ucinamy poważne tematy woląc śmiech i ew. obgadanie innych ludzi i ich decyzji Gdy zejdziemy na nasze prywatne sprawy co podziwiamy i do czego dążymy, jakie są nasze prywatne zainteresowania to okazuje się że albo ktoś nad tym się nie zastanawiał albo na dyskusję o historii odpowiada mądrym pokiwaniem głową . Typowa reakcja na np sam wycyklinowałem i pomalowałem wczoraj podłogę, kupiłem do tego cykliniarkę i papiery - prościzna!!! Odpowiedź ja też miałem malowaną w 2014 roku.Koniec sprawy
👍👍👍
👍👍👍