ชีวิตที่สอง บรรพที่ 417 กองวิศวกรรม ตอนที่สี่ กัมปงเชอเตียล 1

ชีวิตที่สอง
บรรพที่ 417 กองวิศวกรรม
ตอนที่สี่ กัมปงเชอเตียล 1
มีคำสั่งให้ไปปฏิบัติงานที่ กัมปงเชอเตียล เขมร
เป็นโครงการใน สมเด็จพระเทพฯ
ทีม
-ทนง ตันชวลิต วิศวกร
-อดิสัย จารุรัตน์ นักธรณี ไม่แน่ใจว่า เขาอยู่สำนักสำรวจฯหรืออนุรักษ์ฯ
-ไพฑูลย์(จำนามสกุลไม่ได้ มาจากกรมโยธาฯ) ผอ.ศูนย์พัฒนาน้ำบาดาล อุบลฯ
-สุทธิพล เอี่ยมประเสริฐกุล(เต้) วิศวกร กองวิศวกรรม สนิทกับผม ผมเรียกเขาว่า วิศกรน้อย(ผม วิศวกรใหญ่ เต้ก็ต้องเป็นวิศวกรน้อย จริงไหม 5555) กินเหล้ากันบ่อย แปลกใจว่า ทำไมกินกับเขาสองคนถึงได้เมาหัวทิ่มหัวตำทุกที่ ตอนหลังสังเกตดู ถึงรู้ว่า มันคอเดียวกับ ฉลอง ขุนมนตรี และ นพดล ทองเจริญพูลพร พวกคอจิบจิ๊บจิ๊บ
ปัจจุบัน เขาเป็น ผอ.สำนักพัฒนาน้ำบาดาล แถมมี ดร.นำหน้าชื่อ เก่งจริงนะมึง ยินดีด้วย
-สาทิตย์(จำนามสกุลเขาไม่ได้ สังกัด ศูนย์พัฒนาน้ำบาดาล ไม่แน่ใจว่า เป็นโคราชหรือขอนแก่น ทำหน้าที่ประสานงาน ดูแลจัดการเรื่องต่าง ๆ คงคล้าย ๆพวกธุรการในทีมงานของพวกเรา เป็นหนึ่งในสาม เจ้าแห่งพิธีกรรม จัดลำดับตามความคิดของผม
อุโรม แก้วจันททร์ เป็นมือกระบี่อันดับหนึ่ง เคยเป็นผอ.ศูนย์หลายศูนย์ ปัจจุบันเท่าที่รู้ เป็นผอ.ศูนย์พัฒนาน้ำบาดาล สระบุรี
วินัย สามารถ โอนจากกองช่างมาอยู่ฝ่าย ฯสระบุรี จูงเด็กตัวเล็ก ๆมาด้วย เป็นลูกสาวเขา เป็นพ่อม่าย (ตอนนี้แต่งงานใหม่แล้ว) ตอนหลังเขาย้ายไปอยู่ศูนย์ลำปาง เข้ากรมฯ และไปไหนอีกผมไม่รู้ เท่าที่ได้ยินข่าว เขาเกษียณ ตรงตำแหน่ง ผอ.ศูนย์พัฒนาน้ำบาดาล ตรัง
สาทิตย์ คงสู้สองคนแรกไม่ได้ ผมไม่รู้ว่า ตอนนี้เขาเป็นอย่างไร ถูกกลืนหายไปไหน
-หน่วยเจาะ ประกอบด้วย รถเจาะ รถคอกบริการ รถน้ำ รถปิคอัพ
-หน่วยซ่อมมีรถบูม(พวกเราเรียก รถบูม ผมไม่รู้ว่ ทำไมถึงเรียกว่า รถบูม มันย่อมาจากอะไร เป็นรถที่มีรอกอยู่ข้างหลังรถ เวลาทำงานใช้สำหรับดึงวัสดุต่าง ๆขึ้นลงในบ่อบาดาล และยกของหนัก ๆ)
ทีมหน่วยเจาะ และหน่วยซ่อม ผมรู้จักคุ้นหน้าเป็นบางคน ในนั้นมีคนพูดเขมรได้ ทำหน้าที่เป็นล่ามให้ทีมเรา ทั้งหมดน่าจะมาจาก ศูนย์โคราช และศูนย์ขอนแก่น
ผมไม่รู้ว่า โครงการนี้ เริ่มเมื่อไร ดำเนินการมากี่ปีแล้ว พวกน้ำบาดาลกี่ทีมแล้วที่เข้าไปดำเนินการ ทีมไหนเป็นทีมแรก แต่ทีมผมควรเป็นทีมสุดท้าย
ทหารบอกว่า ครั้งนี้เป็นการให้ความช่วยเหลือเป็นครั้งสุดท้าย ให้พวกเราดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องให้เพียงพอ
ดังนั้นกรมทรัพยากรน้ำบาดาลจึงจัดทีมงานชุดใหญ่ไป
พร้อมเคลื่อนทัพ เจอกันที่อรัญญประเทศ พัก 1 คืน
เช้าทหารนำพวกเราข้ามด่าน เป็นขบวนใหญ่เอริกเหริก สดุดตาโจร
โดนกักตัวตั้งแต่เช้าถึงเย็นก็ผ่านไม่ได้ ทหารที่พาเราไปพยายามเจรจา แต่ไม่ได้ผล ตอนนั้น เขมรแบ่งเป็น 3 ฝ่าย ไม่มีใครฟังใคร นายใครนายมัน สั่งข้ามฝั่งไม่ได้
ทหารที่นำเราไป บอกว่า พวกเขาเรียกเงิน เราจะไม่เสียศักดิ์ศรีจ่ายพวกมัน ให้พวกเราถอยกลับฝั่งไทยก่อน แล้วผู้ใหญ่ฝั่งเราจะประสานทางเขมรเอง
ตกลง เราข้ามด่านไม่ได้ ต้องกลับมาพักที่อรัญญประเทศอีก 1 คืน
นงชลิต
15/7/67/6.36
เอารูปไปเขมรตอนปี 2562 เป็นการปูทางไปสู่เขมร
เมื่อหลายเดือนก่อน มิจฉาชีพโทรมาว่า กรมมีเงินช่วยเหลือข้าราชการบำนาญ ผมไม่เชื่อ ยังอบรมมันไปว่า ไม่มีหน่วยราชการไหนเขาทำแบบนี้ ถ้ามีคงเป็นข่าวใหญ่ในโทรทัศน์แล้ว แต่พวกสัตว์นรกพวกนี้โทรมาหลายครั้ง จนผมทนไม่ได้ ต้องโทรไปหารุ่นน้องในกรมฯ เขาบอกผมว่าเป็นพวกมิจฉาชีพแน่นอน
ผมถามถึงเพื่อนเขาที่เคยสนิทกับผม เขาบอกผมว่า น่าจะเป็นโรคซึมเศร้า บ่นแต่ว่า รุ่นน้องไม่นับถือมัน
อยากจะบอกมันว่า
ความนับถือเป็นนามธรรม อยู่ที่ใจ จะบังคับใครมานับถือมึงไม่ได้
มึงเคยมีน้ำใจกับเขาบ้างไหม เคยเห็นกับตา ตอนมึงเดินมาเขาแตกฮือหนีมึง อย่างกับว่า มึงเป็นเทพเจ้าแห่งโรคระบาด
มึงมีความสามารถเป็นที่ประจักษ์จนเขายอมรับไหม
ในชีวิตเคยได้รับความไว้วางใจให้ไปทำหน้าที่ในตำแหน่งสำคัญอะไรไหม ไปแล้วทำสำเร็จเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาคนอื่นบ้างหรือเปล่า
ถ้าใช่ ความนับถือมันจะตามมาเอง ทั้งกับตัวเองและผู้อื่น ความภูมิใจในตัวตนของเราจะเกิดขึ้นภายใน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็จะดูถูกมึงไม่ได้
แต่ถ้าไม่ใช่ อย่าเสือกไปน้อยใจว่า เขาไม่นับถือมึง