نقد فیلم پسر و مرغ ماهیخوار | The Boy and the Heron 2023
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 25 มิ.ย. 2024
- وداع آقای رویاها
نام انگلیسی: The Boy and the Heron
نام فارسی: پسر و مرغ ماهیخوار
محصول: ۲۰۲۳ - ژاپن
ژانر: انیمه، فانتزی، ماجراجویی
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۴ از ۴
مصطفی ملکی
بی‌آنکه بخواهیم در باب دنیای میازاکی مقدمه‌ای داشته باشیم، شما را به بخشی در ماهیت سینما ارجاع می‌دهم که به‌طور کامل از دنیای میازاکی گفته‌ایم. حال آقای میازاکی با انیمه‌ی «پسرک و مرغ ماهیخوار» در همان قله‌ای که هیچ‌گاه از آن پایین نیامد به همه‌ی مخاطبان چند دهه‌ی اخیر خود بدرود می‌گوید. او برای این کار روایت‌اش را به دو پاره تقسیم کرده؛ از یک‌سو به بخشی از زندگی کودکی خود در میانه‌ی جنگ جهانی دوم و از دست دادن مادر و در نهایت رنج فقدان او وارد می‌شود و از سوی دیگر به‌طور مستقیم، غیر مستقیم و حتی با نوعی دگرگونی از میان روایت‌های گذشته‌ی خود عبور می‌کند؛ از «شهر اشباح» گرفته تا «همسایه‌ی من توتورو»، «سرویس تحویل کی‌کی» و «شاهزاده مونونوکه».
روایت در باب پسری با نام «ماهیتو» است که در بدو ورود ما به روایت مادرش را در آتش‌سوزی بیمارستان از دست می‌دهد. با برشی مستقیم و یک‌باره ماهیتو در قامت راوی داستان از این می‌گوید که در سال سوم جنگ مادر را از دست داده و یک سال بعد همراه پدر از توکیو خارج می‌شوند. او در تقابل با همسر جدید پدر، «ناتسوکو»، که خاله‌اش نیز محسوب می‌شود خشم خود را در قالب سکوت پنهان می‌کند و آن را در اولین لحظه‌ی تنهایی در ترکیبی از کابوس سوختن مادر و اشک‌هایی که روی گونه‌های‌اش جاری می‌شوند نشان می‌دهد. میازاکی همچون آثار گذشته‌ی خود لحظه‌ی ورود ماهیتو به عمارت خانواده‌ی مادری‌اش را با صبر و ترکیب از صدای محیط و موسیقی تصویر می‌کند. مخاطب تا قبل از اولین برخورد مرموز مرغ ماهیخوار خاکستری با ماهیتو گویی همه‌ی راهروها، ورودی و محیط پیرامونی این عمارت را به‌خوبی می‌شناسد و بخشی از آن می‌شود. پس از این مخاطب می‌ماند و دنیای پر از هیاهوی ماهیتو که در سفری ماجراجویانه قرار است برای تطبیق با شرایط موجود در زندگی‌اش تعلیم ببیند.
میازاکی در همه‌ی روایت‌های خود هرگونه مسیری را برای تفسیرهای فرامتنی، ایدئولوژیک و در نهایت هر برداشت از قبل تعیین‌شده‌ای بسته است. روایت‌های آقای میازاکی نگاهی نئوفرمالیستی را طلب می‌کنند، چرا که مخاطب در طول این روایت‌ها نه قرار است با نشانه و نمادی بیرون از دایره‌ی روایت روبه‌رو شود و نه حتی میازاکی این اجازه را می‌دهد که برخی از گزین‌واژه‌های مد نظر خود در تعبیر قصه‌های او استفاده کنند. کاراکترهای دنیای میازاکی همچون ماهیتو هم خودشان در دنیای جدیدی که روبه‌روی‌اشان قرار گرفته گم می‌شوند و هم مخاطبی که همراه آن‌هاست در این وادی هزارتو سردرگم می‌شود، اما پرده‌ی سوم و گره‌گشایی آن‌قدر نرم و لطیف راه خروج را به آن‌ها نشان می‌دهد که باعث می‌شود مخاطب و کاراکتر در بازگشتی گذرا به تمام مسیری که پیموده‌اند جز لذت چیزی را در خود احساس نکنند. آثار آقای میازاکی مخاطب و کاراکترها را از درون دالان‌های خشم، انتقام، نفرت، ناامیدی و یأس، جنگ و در نهایت همه‌ی ناملایمات دنیای انسانی عبور می‌دهند تا به تناقض تمام این مفاهیم برسند. به‌طور مثال در این روایت هنگامی که پدر ماهیتو به‌اتفاق سربازانی که در کارخانه‌اش مشغول به کار هستند شیشه‌ی کابین هواپیماهای مخصوص کامیکازه را به عمارت می‌آورد، برای لحظاتی گویی او و دیگر سربازان در حال تماشای تابوت‌هایی از جنس شیشه هستند و همین تحسین آن‌ها در باب این اشیاء گویی ماهیتو را بیشتر و بیشتر در دنیای سردرگم خود عرق می‌کند. آقای میازاکی از دل تمام این ناملایمات به‌دنبال روزنه‌ی امید است و همیشه نیز این روزنه را به زیبایی در برابر ما قرار می‌دهد. میازاکی یکی از خوش‌بین‌ترین انسان‌ها در باب انسان است؛ حتی اگر آن انسان سخت‌ترین شرایط را در آثار او تجربه کرده باشد. این اثر آخرین وداع آقای میازاکی و رویاهای‌اش بود؛ رویاهایی که هر مخاطبی در سینما آرزو دارد مدام آن‌ها را از طریق قاب‌ها و خط‌های نرم آقای میازاکی تجربه کند.
#فیلم‌های_2023 #filmreview #movie #نقد_فیلم #film #فیلم #cinema #سینما #theboyandtheheron
لینک حمایت از کانال:
حامی باش: hamibash.com/supportus/tippers
ما را در دیگر شبکه‌های اجتماعی هم دنبال کنید
اینستاگرام: / onefilmonelife
تلگرام: t.me/OnefilmOnelife
توئیتر: / onefilmonelife - ภาพยนตร์และแอนิเมชัน
❤👏
خیلی عالی توضیح دادین❤
ممنون از توجه و لطف شما
عالی بود
ممنون از توجه و لطف‌های همیشگی شما
♥🌹
2000 تایی شدنتون مبارک !
خیلی ممنون از شما آقا پوریای عزیز.
کلاس و طرز ارائتون واقعا بالاست بنظرم
این نظر لطف شماست و بابت اون از شما سپاسگزاریم
با تشکر از بررسی زیباتون.
نکته ای که من رو به فکر فرو برد اینه که اگر جنگ جهانی دوم هیچوقت اتفاق نمی‌افتاد، ما هیچوقت آثار شاهکاری مثل مدفن کرم های شبتاب، قلعه متحرک هاول و همین انیمه پسر و مرغ ماهی خوار نمی‌دیدیم. و احتمالا حتی میازاکی هم نمیتونست آثاری به این زیبایی بسازه.
نکته اینه که رنج همه اون انسان ها، به ديدن اين آثار می‌ارزید؟ اگر حق انتخاب داشتیم که یکی از این دو رو از جهان حذف کنیم، انتخابمان کدوم بود؟
خیلی ممنون از توجه و لطف شما،
با توجه به تاریخ پر بار انسان در کشور گشایی و جنگ‌های خانمان‌سوز، اگر بر فرض محال جنگ جهانی دوم هم اتفاق نمی‌افتاد باز هم میشد حدس زد که ویرانی‌ای دیگه از انسان بر انسان آوار بشه و در همه‌ی این مقاطع فقط و فقط هنره که می‌تونه این رنج رو به آیندگان انتقال بده تا حداقل اونا مثل انسان زندگی کنن
@@onefilmonelife بله دقیقا. ممنون
وقتی به تاریخ سینما و حتی هنر نگاه می‌کنیم، بدون رخدادی به نام جنگ جهانی شاید انبوهی از هنرمندان و آثار هنری وجود نداشتند؛ میازاکی، پولانسکی، اسپیلبرگ، پاول، گلیزر، لاسلو نمس و
انگار بدون جنگ و باقی بلایا نمی‌توان به خوبی ها پی برد!
تناقضات بین خوب و بد. چقدر دنیا متناقضه @@onefilmonelife
فیلم کاملا متوسطی بود
دلیل این همه تعریف شما هم با کمال احترام صرفا کارگردان فن بودنه شماست
خیلی ممنون از شما بابت به اشتراک گذاشتن دیدگاه شخصی‌اتون در این باب
یه سوال اینکه عموی مادرشون ایا اشاره به بزرگی ماهیتو نبود؟ ینی انگار بزرگ شده ی ماهیتو بوده باشه؟
به نوعی میشه گفت که اون عمو کاراکتر انتزاعی‌ای بود که ماهیتو رو آماده‌ي پذیرش تغییرات دنیای پیرامون می‌کرد. شاید بشه این‌طور تعبیرش کرد که خدای دنیای انتزاعی بود
سلام وقت بخیر. اتفاقی توی یوتیوب میچرخیدم خودش ساجست کرد این ویدیو رو و اشنا شدم با شما. ویدیو رو دیدم و زیبا بود و تحلیل های خوبی انجام دادید متشکرم.
این اثر قرار بود اخرین باشه و به خاطر صحبت های میازاکی تریلر و عکس تا جایی که شد ندیدم ازش تا خود اثر بیاد ببینم. از لحاظ گرافیکی این اثر عین اثار قبلی عالی بود و چیز جدیدی اراعه نداد که نخوایم اسپویل بشیم پس چرا میگفت قبل از دیدن اثر چیزی ازش نبینید؟ داستان که با تریلر اسپویل نمیشد و استایل طراحی هم مثل گذشتست. به نظر قضیه پیچیده تر از فقط اسپویل شدن هستش.
بریم به سکانسی از فیلم که پسر برای اولین بار با مرغ ماهی صحبت میکنه. بهش میگه برو بیرون. و این خلاف دیگر روایت داستانی اثارش هست. کرکتر فیلم یک موجود عجیب دیده و قبل تر ازون با ماورا روبه رو نشده. همون اول با ماورا روبرو میشه و نمیترسه؟ مگه میشه؟ نه نمیشه. چرا؟
ما با پسری اشنا میشیم که درونگراست و به سر خودش ضربه میزنه و درست زمانی موجودی عجیب میبینه که سرش باند پیچی شدست و نوعی تب داره. گویا تمام اتفاقات دو ساعته فیلم برای پسر تنها در دو دقیقه اتفاق افتاد و از جاش بلند شد رفت حیاط و پدرش اومد. پسر خیال پرداز بود. این خلاف روایات قبلی میازاکی هست. به نظرم این تغییر در روایت داستان باعث بشه باز هم اثار بسازه
خیلی ممنون از شما بابت اینکه ما رو انتخاب کردید و دو صد چندان سپاس از اینکه دیدگاه شخصی خودتون رو در این باب با ما به‌اشتراک گذاشتید
درود بر شما
البته بازنشستگی میازاکی خودش داستانیه ولی بله بنا به سنشون احتمالا آخرین کارشون باشه.
البته گفته میشه روی یک اثر کوتاه هم دارن کار میکنن.
سلام دوباره خدمت شما،
بدون اینکه بخواهیم به حواشی بپردازیم و اگر فقط و فقط خود اثر رو مدنظر بگیریم باید گفت که آقای میازاکی از طریق همون فاکتورهای نیمه‌اتوبیوگرافی شخصی و زندگی حرفه‌ای خودش در این اثر خبر از پایان مسیر می‌ده. آثار کوتاه معمولاً در بین چنین آثار پر زحمتی یا حتی پایان‌اشون بیشتر زنگ تفریحی لذت‌بخش برای فیلمساز محسوب می‌شن؛ مثل اثر کوتاه ایشون در سال ۲۰۱۸
@@onefilmonelife بله همینطوره که میگید
مستندی از شبکه ملی ژاپن دیدم بنام ده سال با میازاکی که روند کار انیمه پونیو هم بخشی از مستند بود و میشد دید میزان انرژی و وقت و تمرکز در انیمه های جدی و امضادار این استودیو و این کارگردان بزرگ به چه میزانه.
غرض اینکه میازاکی از زمان پرنسس مونونوکه اعلام بازنشستگی میکنه و باز با اثری درخشان برمی‌گرده ما که بدمون نمیاد :))
ارادت