Άψινθος-6. Ψευδαίσθηση Αξίας
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 11 ก.ย. 2024
- 6. Ψευδαίσθηση Αξίας
Άψινθος- Λάμα στα στήθια της Μητρόπολης (3Χ LP / 2018)
Στίχοι, παρουσίαση: Άψινθος
Παραγωγή, Beatmaking Δειγματοληψία: Άυλος aka 542 le pendu (Odessa Trickmakers)
Ηχοληψία: Dtaeys στο studio E n’ D
Sound engineering-Μίξη: Cinuk Muerto (C.O.G)
Mastering: Ibo Himi στο studio E n’ D
Programming: Άψινθος aka C30 H40 O8 (Odessa Trickmakers)
Υπεύθυνος Παραγωγής : Άψινθος (Τα μάτια των πνιγμένων- Odessa Trickmakers)
Επικοινωνία: / lamastastithiatismitro...
seedsofsicknes...
/ iskra-zerosepte
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση(upload) από οποιονδήποτε άλλον χρήστη του youtube.
Download album link1: seedsofsicknes...
Download album link2:1drv.ms/u/s!Ap...
Ο πιο συγχρονος ποιητης
Και αν πιστευουμε οτι σε πιανουμε ειμαστε τοσο λιγοι..
Γιώργος Δημ einai polu duskolos se kanei na akouseis ta tragoydia tou ksana k ksana k omws dn t variese pote gt thes na ton piaseis leksh leksh
otan ta elega egw me koitousan san xanoi !!!!
@@nickt5477 Το θεμα ειναι σε ποιους τα ελεγες bro ! Δεν ειναι για ολους ....
Λ.Γ. GR Underground εδω ειναι ο αδερφος μου!!
@@user-wf4ft8dk7b Φυσικά και θα είμαι εδώ. Ο Αψινθος με ακολουθεί πιστά στα ακουστικά μου ! Ευλογία που μπορούμε και τον ακούμε ...
Τι δισκαρα είναι αυτή ρε αψινθε συγχαρητήρια
Εννιά χρόνια κολλημένος στο τεναγος με ενα χαρτί να γράφω φιλέ ξέφρενος πίσω απ το παραπέτασμα επέκταση απ τη χαρακτηριοδρομη που χτιζω παντα εκθαμβος απο παιδι, στην αγκαλιά μιας ανεκπληρωτης αγάπης στεκω έντρομος κι ο έρως να μαχαιρώνει ανα πάσα στιγμη.....!!!!!
"...Προσπάθησα να μπω μες στην ψυχή της
Στις άμορφες, μα σκότεινες διαδρομές, στην αφή της
Σαν θάλασσα ανθρώπινων σορών ειν' το κορμί της με εκατομμύρια χέρια παγωμενα
Φωνάζει ήλιους νεκρούς να αγκαλιάσουν την ύπαρξή της
Με τη φωνή μου βουτηγμένη στο νέφος, σαν ίσκιος στο φως της ομίχλης
Μυστικά αλλάζοντας μορφή που αναλάζοντας φτάνει σε πλανο αδιακοπο
που κόβεται πριν καταλάβει ο πρωταγωνιστής πως το όνειρό του θα πεθάνει
δίχως πρόσωπο και αγάπη
Σε πόλη του ορίζοντα γκρίζο να στέκεται ανοιχτό σα κάννη
Και τα λάθη μου στρώμα για να απλωθεί η σιωπή αγνώριστη για μένα
Έρωτας και μίσος, ελπίδα, έλξη, έξη και κραυγή
Στην υποχώρηση σφαγή, στην αγκαλιά της στον πυθμένα
Συνέβη μερικές φορές να 'κανα όνειρα κατώ από το απαθές της βλέμμα
Μα κανένα δεν έπιασε τόπο προσωπικά
Και οι δρόμοι μας χωρίζουν από συμπαγή υλικά
Δεν έχει συναίσθημα τελικά, δεν σε μισεί, δεν σ' αγαπά
Μα στέκει ανέγγιχτη και σιωπηλή, χωρίς λόγο γιορτάζει τη μιζέρια της με μάτια σαν βεγγαλικά..."
Συνέβη μερικές φορές να 'κανα όνειρα κάτω από το απαθές της βλέμμα.
Στίχοι:
(...Σε όλο αυτό το διάστημα μες στην φυλακή, δεν μου είπε ούτε μια λέξη...
με απέφευγε...
ήταν μια σιωπή αινιγματική...παγερή...προσπάθησα μάταια να την καταλάβω...
να μπώ στη ψυχή της... να δώσω μια απάντηση στα ερωτήματα που με βασανίζανε...
τι νιώθει για μένα...; με μισεί γιατί μίλησα τότε...;
η βασανίζεται ακόμα με την ιδέα πως είναι ενοχή...; ) πως είναι ανάξιη για μένα...;
Ρυθμός στην άβυσσο της ειρκτής
Χτυπάνε πίσω μου πόρτες και κάγκελα της νοητικής φυλακής στην αφή της
Νιώθω σαν να κολλάνε οι σκέψεις στο σώμα μου
Και η σιωπή της μαύρος έβενος με μάτια βαθιά σαν γυαλί
Πίσω απ' τις δάκρινες λάμες με σπρώχνει στο έρεβος της οργής
Στο συσσωρευμένο και τσιμεντένιο μας πέλαγος
9 χρόνια κολλημένος στο τέναγος
Με ένα χαρτί να γράφω φίλε ξέφρενος, πίσω απ' το παραπέτασμα
Επέκταση απ' τη χαρακτηροδομή που χτίζω πάντα έκθαμβος από παιδί
Στην αγκαλιά μιας ανεκπλήρωτης αγάπης στέκω έντρομος
Καιρός να μαχαιρώνει ανά πάσα στιγμή την ψυχή μου και ανέτοιμος φαντάζω
Στην επιφάνεια νεκρός και αφανής σαν το απέραντο πλάνο που από τα μάτια μου κοιτάζω ανέκφραστος
Απ' της Αθήνας το κέντρο ώσπου να μ' αγκαλιάσει μαγκα αδειο εδαφος
Ψυχόδραμα εκπέμπω, στη λήθη ανένταχτος μαζί της
Προσπάθησα να μπω μες στην ψυχή της
Στις άμορφες, μα σκότεινες διαδρομές, στην αφή της
Σαν θάλασσα ανθρώπινων σορών ειν' το κορμί της με εκατομμύρια χέρια παγωμενα
Φωνάζει ήλιους νεκρούς να αγκαλιάσουν την ύπαρξή της
Με τη φωνή μου βουτηγμένη στο νέφος, σαν ίσκιος στο φως της ομίχλης
Μυστικά αλλάζοντας μορφή που αλαλάζοντας φτάνει σε πλανο αδιακοπο
που κόβεται πριν καταλάβει ο πρωταγωνιστής πως το όνειρό του θα πεθάνει
...δίχως πρόσωπο και αγάπη!
Σε πόλη του ορίζοντα γκρίζο να στέκεται ανοιχτό σα γκανι
Και τα λάθη μου στρώμα για να απλωθεί η σιωπή αγνώριστη για μένα
Έρωτας και μίσος, ελπίδα, έλξη, έξη και κραυγή
Στην υποχώρηση σφαγή, στην αγκαλιά της στον πυθμένα
Συνέβη μερικές φορές να 'κανα όνειρα κατώ από το απαθές της βλέμμα
Μα κανένα δεν έπιασε τόπο προσωπικά
Και οι δρόμοι μας χωρίζουν από συμπαγή υλικά
Δεν έχει συναίσθημα τελικά, δεν σε μισεί, δεν σ' αγαπά
Μα στέκει ανέγγιχτη και σιωπηλή, χωρίς λόγο γιορτάζει τη μιζέρια της με μάτια σαν βεγγαλικά...
ΔΈΣΜΗ (Ή ΔΈΣΜΙΟΙ...;) ΣΕ ΦΈΡΕΤΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΆ !!!
Peace
Συγχαρητήρια στον Άψινθο για αυτό το δίσκο-αριστούργημα !
Επίσης διορθώστε με όπου μπορεί να έχω κάνει λάθος :)
"χαρακτηροδομή", μαν
"αλαλάζοντας"
Ελπίδα, έλξη , ήθος
Τι μας έκανες πάλι
*...δεν έχει συναίσθημα τελικά, δεν σε μισεί, δεν σ' αγαπά, μα στέκει ανέγγιχτη και σιωπηλή, χωρίς λόγο γιορτάζει τη* *μιζέρια της με μάτια σα βεγγαλικά, δέσμη σε φέρετρα* *ηλεκτρικά...*
Στο 1:58 θυμιζει τρυπια μπαλα το πρωτο διστιχο δπθ
AROSTOOO...
..
Που εισαι? Θελω να σου μιλησω παρακαλω
Μάγκες έχει καμία σελίδα στο Instagram ο Άψινθος ;
Το εχω ψαξει και δεν εχω βρει τιποτα φιλε ... μαλλον δεν εχει
Aaaaaaaax