1.siniftan 4.sinifa kadar öğrenmekten sıkıntı cekerdim. 5. Sinifta psikikologa gittigimde dehb tanısı olduğunu söyledi doktor. Concertaya basladim o yil ama . Babam ilac icmemi pek istemedigi için 5. Sinifin sonunuda biraktim . 6-7-8-9 çok bulanık. 10. Sinifta tekrar basladim... Sonra bir süre devam ettikten sonra tekrar biraktim. Ve 11de icmedim ilac.. 12.sinifta iken bir tedaviye basladim. Film izlerken elime titreşim yayan cihaz verip kafama elektrotlar bagliyorlardi . İse yaradı ama birsure sonra tekrar baş gosterdi.. suanda önlisans bölümü okuyorum suanda uzadi bölümüm kullandığım ilac ise strattera (çünkü bi ara depresyona girdim baya . Hata o kadar kötüydü ki atlamaya bile kalktım) şuanda iyi gibiyim hala unutkanlık var ama biraz daha kendimdeyim strattera yetmiyor ama rahatlatiyor. Ve dikkatimi az da olsa verebiliyorum. 15 tatilde ilacimi degistirecegim. Neyse bunu okuyan olmayacak. Bu da benim inişli çıkışlı hayatımdı . Eğer okuduysaniz minnattarim ❤
concerta bırakınca durumun eski haline mi döndü yoksa eskidende kötü mü oldu.Bana doktor concerta yazdı kararsızım kullanmakta.Odaklanma vs konusunda durumun kötü masa başında bile duramıyorum kolay kolay sence bu ilaç işime yarar mı.Birde sence bunu ömür boyu kullanmam gerekir mi
Yemek, uyku, hayat herseyine sıra ve zaman ayır daha iyiye gideceğine eminim düzen zor ama düzenine sadık kal hayat biraz daha kolaylaşır. Çeken biri... 🎉
Şu cümleyi bende çok kullanıyorum "her şeyden biraz biraz biliyor ama hiç bir şeyin uzmanı değilim." Bu daldan dala atlayan heves çok yorucu ve kafa karıştırıcı olmaya devam ediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum, bir taraftanda bütün bunların içinde benim için uygun olanı bulacağım diyorum. Anladığım kadarıyla işinizi severek yapıyorsunuz, dehbli olarak işinize nasıl karar verdiğinizle ilgili bir video hazirlarsiniz çok faydalı olabilir.
Ben teşhis almış bir dehbli olarak ilaç kullanmayı önermiyorum. Çünkü ben herkes gibi olmamayı, bazen saçmalamayı, sabırsız ve aceleci olmayı, haftalarca ertelediğim işi bir oturuşta bitirmeyi seviyorum. Kendimi olduğum gibi kabul ediyorum. Bu hastalığın beni rahatsız eden noktalarında ise kendimi eğitmeyi, zihnimi alıştırarak buna son vermeyi tercih ediyorum. Örneğin dağınıklık; asla dağınık değilim. Çünkü kendimi eğittim. Evet, zor oldu ama dağınıklığın hayatımı olumsuz yönde etkilediğini fark ettğimden beri kendimi düzenli biri olmaya zorladım. En sonunda da alıştım. Bakın bu hastalığın en önemli tricki kendimize komutan gibi davranmak. Bunu öğrendiğimden beri hayatım daha kolay
Katılıyorum 👍🏼 Ben henüz teşhis almadım, sadece şüphelendiğim bir süreçteyim. Yine de ilacın değil de kendimizi eğitmenin, kalıcı ve zararsız bir çözüm olacağına iknayım 😊
Şu an bu kaydınızla öyle bir bağ kurdum ki…Biz birbirimizin yanında olacağız hep.Kendimizi böyle daha iyi tanıyoruz.Hep aynı semptomlar.Çok iyi biri olduğunuz ve ne kadar da hassas kalpli olduğunuz ,bu illetten ne kadar muzdarib olduğunuz anlaşılıyor..
Pek çok alana ilgim var ama hiçbir şeye de ilgim yok. İlgimi çekmeyen hiçbir şeye odaklanamıyorum. Evde kalmaya kesinlikle dayanamıyorum kafamın içindeki ses susmuyor. Muhakkak beni oyalayacak bir şey olmalı ve bu şey oyun olur ve yerimde sayarsam yine deliriyorum. İnsanlarla iletişim kurarken kendimi anlatmakta zorlanıyorum, çoğunlukla insanlara güvenmem o kadar çok zamanımı alıyor ki insanlara daha güvenemeden hayatımdan çıkıyorlar. Yalnızlık, acizlik gibi duygular hissederken bir yandan da ben bu insanlardan çok daha becerikli ve zekiyim, daha çok okuyorum daha iyi düşünüyorum gibi şeylerle kendini motive ediyorum lakin buna inanmakta zorlanıyorum çünkü onların yaptığı şeylerin pek çoğunu yapamıyorum. Lise zamanlarımda bir matematik dehası olup yarışmalara bile katılıyor olmama rağmen notlarım diğer arkadaşlarımdan hep düşüktü. Bilmiyorum belki de bizim gibi insanların değeri bilinmiyor belki de daha iyi değerlenebiliriz çünkü kesinlikle bu notlardan fazlası olduğumu biliyorum biliyorum ki eğer sevdiğim bir işi yaparsam o işte en iyi olabilirim. Ama o işi elde edemiyorum hayatımı düzenli yaşayamıyorum. Ve bu düzensizliğin çektirdiği zulümle içten içe acı çekiyorum. Çoğu zaman acı çektiğimin farkında olmasam da geceleri durduk yerde ağlayasım geliyor kendimi avutmaya bile mecalim kalmıyor. Her şeye rağmen iyi sayılabilecek hayat koşullarım var. Hâlâ güzel bir hayat için umudum var umarım sizler de umutlu olursunuz
Yalnız değilsin hepsini bende yaşıyorum ve unutma dogru tedaviyle kendimize uygun olan dogru yolu ve amacımızı bulabiliriz diye düşünüyorum aslında ne yapmak istediğimi neyden mutlu olacağımı bildiğim gün benim içim dönüm noktası olacak ve hayatım bir nebze düzelecek toparlanacak üzülme biz böyleyken bile çok iyi kalpli ve güzel insanlarız ama neden daha iyi olmayalım hak ettiğimizi yaşamayalım? Sevgiler
DEHB'liler olarak biraraya gelip sohbet edebilsek keşke. Çok keyifli ve faydalı olacağına eminim. Ben İzmir'de yaşıyorum. Teşhisim geçte olsa konuldu ve ilaç kullanıyorum. Farkındalığım her geçen gün biraz daha artıyor ve özellikle kendime olan töleransım arttı. Yeni hayatımda bir çok yeni yollar buldum ve bulmaya devam ediyorum. Bundan dolayı heyecanlı ve mutluyum. En azından deli değilmişim😊
İlk 7 ya da 8 yaşındayken dehb tanısı konulmuştu doktorum gerekirse ömür boyu kullanacaksın demişti ama üniversiteye geçiş sürecinde bırakmıştım ve suan tekrardan başlamak için randevu almaya calısıyorum en basiti 3 ayda 4 kere cüzdan kaybettim gözümün önündeki eşyayı bulamaz oldum biri konuşurken esneyip lafını bölmeye cok başladım…
Açıklama bölümü tam bir dehb açıklaması 😅 bu açıklama isteğini çoğu zaman duyuyorum ve bunun kaynağını anca anlıyorum. Bir ihtimal üzerine yaşırıyoz çünkü...
Sizin de kafanızın içi düşüncelerle dolu mu? Benim kafamda öyle bie yumak var ki ipin ucunu bulamıyorum. Bir de biri bir şey istediğinde ya da söylediğinde bazen ufak bir süre de olsa onu beynimde işlemem gerekiyor.
🪶 Ayni seyleri ben de yasiyordum.Maalesef benim ailem gibi cogu aile de bilincli olmadigi icin,yillardir ben de bir sey oldugunu bilip, bunun DEHB oldugunu bilemeden yasamla olan mucadelem.. aslinda aileme de suc bulmak istemiyorum; nerden bilebilirlerdi? simdi ki bazi doktorlar bile yetiskinlikte DeHbin devam ettigini kabul etmedigi bir dunyada yasamaya calisiyorken!¿. benim ailem ne yapsin(!) 1 seneye yakin Concerta kullandim fakat o da maalesef bana ayrilan surenin sonuna geldin Mert; kendine baska bir sifa yollari ara diyerekten beni arkadaslik listesinden cikariyor.😔 Cunku ilac da bi zaman sonra etkisini kaybediyor.Yillardir DEHB icin arastiran birisi olarak sunu soyleyebilirim ki; buralar onemli (!) 1- 🥀Koşu 2-🪴Yoga 3-🌻El Mudralari etc... ● Kitap okurken anlamaya calisirken ayri bir taktik ○ Podcast dinlerken anlamaya calisirken ayri bir taktik ■ Birseyler ogrenmeye calisirken ayri bir taktik.. bla bla car... 🎉Hiperfokusa gecmenin de taktikleri var. ☆Mesela bunlardan biri ; Icinizden sizi asiri kotu hissettirecek,hayatinzi karartmaya aday bir aninizi hayal edin ve o duyguya yogunlasin ve o hissedilen duygunun uzerine yapmak istediginiz sey icin dua edin.🌵
Acikcasi kendimde dehb oldugunu dusunmeye basladim, resmen ben dehbden olusuyormusum. psikiyatriye randevu aldim, ilaclar gercekten bu kadar etkili mi merak ediyorum
bundan 9 sene önce 2015te ailemle kötü olaylar yaşamıştık annem bende öfke patlaması, dikkat dağınıklığı vb gibi durumlarla psikologa gittik psikolog psikiyatriye yönlendirdi DEHB tanısı konmuştu. concerta kullanmaya başladıım heniz daha 9 yaşındaydım hiçbir fikrim yoktu DEHB hakkında ama bende bi sorun olduğunu arkadaşlarım gibi olmadığımı düşünüyordum bir kaç sene(4) ilacı kullandım yavaş yavaş doz artıyordu ama yan etkileri de fazlaydı 2 sene boyunca 29 kiloda kaldığımı saçlarımın tutam tutam döküldüğünü eski mutlu ve cıvıl cıvıl olan benden bi haber yoktu ilaçları reddettim anneme saldırdım içmek istemedim beni daha kötü yaptıklarını biliyordum çünkü annemde benim çürümüş cılız bi kız olmama dayanamadı ilaçları bıraktım ilacı bırakmamla ilaç içerkenki benin içine şeytan girmiş gibiydim intihar düşünceleri beni boğuyordu hep kendimden nefret ediyor hemde etrafıma öfke saçıyordum bir sene de böyle geçti tekrar bende bi sorun sıkıntı var diyerek anneme danıştım artık sadece normal bir çocuk olmak istiyordum tekrar aynı şekilde psikolog psikiyatri bölümlerini ziyaret ettim tekrar ilaca başlandı yine concerta bu sefer ortaokuldaydım bir sürü akran zorbalığı gördüm artık dayanamadım tekrar bıraktım tekrar başladım bu döngü 5 sene daha devam etti şimdi 18 yaşında bir genç kızım ilaçlar olmadan nasıl bir hayatım olurdu bilmiyorum o kadar yorgunum ki artık günde 80mg atex 75 mg selectra ve yarım risperdal kullanıyorum ve ilaçlara olan dirençim arttı ve artık dikkatimi hala çok zor bir şekilde topluyorum
Ben de 33 yaşımda aldım tanıyı.. şimdi 43 yaşındayım hala çok zorlanıyorum.. sizinkinden +- biraz farklı ama laciverti işte..🥴 Bir de ritalini bana da verdiler.. kullandıktan sonraki yorumum: sen şimdiye kadar neredeydin.. eğitim hayatım boşa gitmiş.. zihnimdeki hiperaktif düz duvara tırmanan çocuk ilacın sayesinde yerine oturmuş uslu uslu çalışabiliyordu.. sonuçtan çok memnundum.. Ancak ilacın rebaund etkisi beni çok rahatsız etti ve bıraktım.. :/ Çok uzun süredir kullanmıyorum ama çok da zorlanıyorum DEHB ile yaşamaktan..🫤
29 yaşında dehb tanısı aldım. Allahım anlattıklarınızın eksisi yok fazlası var bende baya hemde. Paxera ve concerta yazıldı ( bu zamana kadar neden direndim bu yeteneği zekayı nasıl harcamışım ;((( )
Genetik mi bu durum 34 yaşımda oglum için araştırırken kendim dehb olduğumu öğrendim unutkanlık daginiklik yürürken bi yere çarpmak sonra carptigimi unutup neden bacağım mor diye düşünmek
Trafik canavarlığını saymazsak ortak çok şikayetimiz var😀 adı w ile başlayan ilacı kullanıyorum. Sizin dediğiniz ritalin gibi aşırı değişiklikler göremedim. 6 aya tamamladıktan sonra doktorumla görüşeyim
İlaçları kullandığınız sürece DEHB semptomlarını yaşamıyor ya da daha az yaşıyorsunuz. Ancak ilaçlar tedavi edici değil semptom baskılayıcı, içmediğinizde aynısınız. Ağrıyan dişe ağrı kesici içmek gibi. Ağrı orada ama hissetmiyorsunuz.
Tesadüfen birkaç gün önce instagramda çıktı bir gönderiniz karşıma sonra tüm gönderilere baktım tek tek hepsine bende de var dedim. Ee şimdi ne olacak? 30 yaşındayım ve ben böyleyim dediğim ben ben değilmiş..
1.siniftan 4.sinifa kadar öğrenmekten sıkıntı cekerdim. 5. Sinifta psikikologa gittigimde dehb tanısı olduğunu söyledi doktor. Concertaya basladim o yil ama . Babam ilac icmemi pek istemedigi için 5. Sinifin sonunuda biraktim . 6-7-8-9 çok bulanık. 10. Sinifta tekrar basladim... Sonra bir süre devam ettikten sonra tekrar biraktim. Ve 11de icmedim ilac.. 12.sinifta iken bir tedaviye basladim. Film izlerken elime titreşim yayan cihaz verip kafama elektrotlar bagliyorlardi . İse yaradı ama birsure sonra tekrar baş gosterdi.. suanda önlisans bölümü okuyorum suanda uzadi bölümüm kullandığım ilac ise strattera (çünkü bi ara depresyona girdim baya . Hata o kadar kötüydü ki atlamaya bile kalktım) şuanda iyi gibiyim hala unutkanlık var ama biraz daha kendimdeyim strattera yetmiyor ama rahatlatiyor. Ve dikkatimi az da olsa verebiliyorum. 15 tatilde ilacimi degistirecegim. Neyse bunu okuyan olmayacak. Bu da benim inişli çıkışlı hayatımdı . Eğer okuduysaniz minnattarim ❤
Geçmiş olsun, bi an az daha 'öğreniyormuşsun' ne olacağını, neyse şuan iyisin ama değil mi, kolay gelsin 😊
Dünyanın en iyi ilacı concerta üzümlü kekim 🥹
concerta bırakınca durumun eski haline mi döndü yoksa eskidende kötü mü oldu.Bana doktor concerta yazdı kararsızım kullanmakta.Odaklanma vs konusunda durumun kötü masa başında bile duramıyorum kolay kolay sence bu ilaç işime yarar mı.Birde sence bunu ömür boyu kullanmam gerekir mi
@@modernthug5230 bütün insanlar çok ama çok değerli biz dhb ler de...
Yemek, uyku, hayat herseyine sıra ve zaman ayır daha iyiye gideceğine eminim düzen zor ama düzenine sadık kal hayat biraz daha kolaylaşır. Çeken biri... 🎉
Şu cümleyi bende çok kullanıyorum "her şeyden biraz biraz biliyor ama hiç bir şeyin uzmanı değilim." Bu daldan dala atlayan heves çok yorucu ve kafa karıştırıcı olmaya devam ediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum, bir taraftanda bütün bunların içinde benim için uygun olanı bulacağım diyorum. Anladığım kadarıyla işinizi severek yapıyorsunuz, dehbli olarak işinize nasıl karar verdiğinizle ilgili bir video hazirlarsiniz çok faydalı olabilir.
Ben teşhis almış bir dehbli olarak ilaç kullanmayı önermiyorum. Çünkü ben herkes gibi olmamayı, bazen saçmalamayı, sabırsız ve aceleci olmayı, haftalarca ertelediğim işi bir oturuşta bitirmeyi seviyorum. Kendimi olduğum gibi kabul ediyorum. Bu hastalığın beni rahatsız eden noktalarında ise kendimi eğitmeyi, zihnimi alıştırarak buna son vermeyi tercih ediyorum. Örneğin dağınıklık; asla dağınık değilim. Çünkü kendimi eğittim. Evet, zor oldu ama dağınıklığın hayatımı olumsuz yönde etkilediğini fark ettğimden beri kendimi düzenli biri olmaya zorladım. En sonunda da alıştım. Bakın bu hastalığın en önemli tricki kendimize komutan gibi davranmak. Bunu öğrendiğimden beri hayatım daha kolay
Katılıyorum 👍🏼
Ben henüz teşhis almadım, sadece şüphelendiğim bir süreçteyim.
Yine de ilacın değil de kendimizi eğitmenin, kalıcı ve zararsız bir çözüm olacağına iknayım 😊
yaşadıklarımı başka biri izleyip anlatmış gibi hissettim podcast boyunca
Şu an bu kaydınızla öyle bir bağ kurdum ki…Biz birbirimizin yanında olacağız hep.Kendimizi böyle daha iyi tanıyoruz.Hep aynı semptomlar.Çok iyi biri olduğunuz ve ne kadar da hassas kalpli olduğunuz ,bu illetten ne kadar muzdarib olduğunuz anlaşılıyor..
Pek çok alana ilgim var ama hiçbir şeye de ilgim yok. İlgimi çekmeyen hiçbir şeye odaklanamıyorum. Evde kalmaya kesinlikle dayanamıyorum kafamın içindeki ses susmuyor. Muhakkak beni oyalayacak bir şey olmalı ve bu şey oyun olur ve yerimde sayarsam yine deliriyorum. İnsanlarla iletişim kurarken kendimi anlatmakta zorlanıyorum, çoğunlukla insanlara güvenmem o kadar çok zamanımı alıyor ki insanlara daha güvenemeden hayatımdan çıkıyorlar. Yalnızlık, acizlik gibi duygular hissederken bir yandan da ben bu insanlardan çok daha becerikli ve zekiyim, daha çok okuyorum daha iyi düşünüyorum gibi şeylerle kendini motive ediyorum lakin buna inanmakta zorlanıyorum çünkü onların yaptığı şeylerin pek çoğunu yapamıyorum. Lise zamanlarımda bir matematik dehası olup yarışmalara bile katılıyor olmama rağmen notlarım diğer arkadaşlarımdan hep düşüktü. Bilmiyorum belki de bizim gibi insanların değeri bilinmiyor belki de daha iyi değerlenebiliriz çünkü kesinlikle bu notlardan fazlası olduğumu biliyorum biliyorum ki eğer sevdiğim bir işi yaparsam o işte en iyi olabilirim. Ama o işi elde edemiyorum hayatımı düzenli yaşayamıyorum. Ve bu düzensizliğin çektirdiği zulümle içten içe acı çekiyorum. Çoğu zaman acı çektiğimin farkında olmasam da geceleri durduk yerde ağlayasım geliyor kendimi avutmaya bile mecalim kalmıyor. Her şeye rağmen iyi sayılabilecek hayat koşullarım var. Hâlâ güzel bir hayat için umudum var umarım sizler de umutlu olursunuz
Yalnız değilsin hepsini bende yaşıyorum ve unutma dogru tedaviyle kendimize uygun olan dogru yolu ve amacımızı bulabiliriz diye düşünüyorum aslında ne yapmak istediğimi neyden mutlu olacağımı bildiğim gün benim içim dönüm noktası olacak ve hayatım bir nebze düzelecek toparlanacak üzülme biz böyleyken bile çok iyi kalpli ve güzel insanlarız ama neden daha iyi olmayalım hak ettiğimizi yaşamayalım? Sevgiler
DEHB'liler olarak biraraya gelip sohbet edebilsek keşke. Çok keyifli ve faydalı olacağına eminim. Ben İzmir'de yaşıyorum. Teşhisim geçte olsa konuldu ve ilaç kullanıyorum. Farkındalığım her geçen gün biraz daha artıyor ve özellikle kendime olan töleransım arttı.
Yeni hayatımda bir çok yeni yollar buldum ve bulmaya devam ediyorum. Bundan dolayı heyecanlı ve mutluyum.
En azından deli değilmişim😊
Ya kendimi çok yalnız hissediyordum birbirimizi anlıyoruz bu video ilaç oldu bana❤️
İlk 7 ya da 8 yaşındayken dehb tanısı konulmuştu doktorum gerekirse ömür boyu kullanacaksın demişti ama üniversiteye geçiş sürecinde bırakmıştım ve suan tekrardan başlamak için randevu almaya calısıyorum en basiti 3 ayda 4 kere cüzdan kaybettim gözümün önündeki eşyayı bulamaz oldum biri konuşurken esneyip lafını bölmeye cok başladım…
Hiç sıkılmadan, zevkle, merakla dinledim abi.
İmza mühür kaşe alayını basarım teşekkür ederiz ❤
Bence çok güzel yorumlamışsınız. Ağzınıza sağlık. Devamını bekleriz.
Açıklama bölümü tam bir dehb açıklaması 😅 bu açıklama isteğini çoğu zaman duyuyorum ve bunun kaynağını anca anlıyorum. Bir ihtimal üzerine yaşırıyoz çünkü...
Ayy içim daraldi.Bu benim hikayem 🥴🥴🥴
Sizin de kafanızın içi düşüncelerle dolu mu? Benim kafamda öyle bie yumak var ki ipin ucunu bulamıyorum. Bir de biri bir şey istediğinde ya da söylediğinde bazen ufak bir süre de olsa onu beynimde işlemem gerekiyor.
2 ay önce tanı aldım ilaçlar bende hiç etkili değil olsa olsa %25 ve doktorum belki de dehbli değilsindir dedi ama anlattığınız her tam olarak ben
Yemek yemek kısa süreliğine sakinleştiriyor ama kilo uçmaya başlayınca kısır döngü🎉
Ama bu beeennn
Trafik kısmı hariç kaşe imza mühür.
Trafik kısmının beteri ben....
Karı koca ikimiz de dhby tanılıyız😣
🪶 Ayni seyleri ben de yasiyordum.Maalesef benim ailem gibi cogu aile de bilincli olmadigi icin,yillardir ben de bir sey oldugunu bilip, bunun DEHB oldugunu bilemeden yasamla olan mucadelem.. aslinda aileme de suc bulmak istemiyorum; nerden bilebilirlerdi? simdi ki bazi doktorlar bile yetiskinlikte DeHbin devam ettigini kabul etmedigi bir dunyada yasamaya calisiyorken!¿. benim ailem ne yapsin(!) 1 seneye yakin Concerta kullandim fakat o da maalesef bana ayrilan surenin sonuna geldin Mert; kendine baska bir sifa yollari ara diyerekten beni arkadaslik listesinden cikariyor.😔 Cunku ilac da bi zaman sonra etkisini kaybediyor.Yillardir DEHB icin arastiran birisi olarak sunu soyleyebilirim ki; buralar onemli (!) 1- 🥀Koşu 2-🪴Yoga 3-🌻El Mudralari etc...
● Kitap okurken anlamaya calisirken ayri bir taktik
○ Podcast dinlerken anlamaya calisirken ayri bir taktik
■ Birseyler ogrenmeye calisirken ayri bir taktik.. bla bla car...
🎉Hiperfokusa gecmenin de taktikleri var.
☆Mesela bunlardan biri ; Icinizden sizi asiri kotu hissettirecek,hayatinzi karartmaya aday bir aninizi hayal edin ve o duyguya yogunlasin ve o hissedilen duygunun uzerine yapmak istediginiz sey icin dua edin.🌵
Rica etsem taktikleri paylaşabilir misiniz? Ben uzun süre kitap okuyamıyorum. Dalıyorum. Sadece gözlerim okuyor anlam yok.
Podcast dinlerken bile dalıp gidiyorum.
35 im de tam olarak adhd yi tesadufen instagramdan ogrendim. Meger ne kadar da ben sandigim sey, adhd mis
Acikcasi kendimde dehb oldugunu dusunmeye basladim, resmen ben dehbden olusuyormusum. psikiyatriye randevu aldim, ilaclar gercekten bu kadar etkili mi merak ediyorum
bundan 9 sene önce 2015te ailemle kötü olaylar yaşamıştık annem bende öfke patlaması, dikkat dağınıklığı vb gibi durumlarla psikologa gittik psikolog psikiyatriye yönlendirdi DEHB tanısı konmuştu. concerta kullanmaya başladıım heniz daha 9 yaşındaydım hiçbir fikrim yoktu DEHB hakkında ama bende bi sorun olduğunu arkadaşlarım gibi olmadığımı düşünüyordum bir kaç sene(4) ilacı kullandım yavaş yavaş doz artıyordu ama yan etkileri de fazlaydı 2 sene boyunca 29 kiloda kaldığımı saçlarımın tutam tutam döküldüğünü eski mutlu ve cıvıl cıvıl olan benden bi haber yoktu ilaçları reddettim anneme saldırdım içmek istemedim beni daha kötü yaptıklarını biliyordum çünkü annemde benim çürümüş cılız bi kız olmama dayanamadı ilaçları bıraktım ilacı bırakmamla ilaç içerkenki benin içine şeytan girmiş gibiydim intihar düşünceleri beni boğuyordu hep kendimden nefret ediyor hemde etrafıma öfke saçıyordum bir sene de böyle geçti tekrar bende bi sorun sıkıntı var diyerek anneme danıştım artık sadece normal bir çocuk olmak istiyordum tekrar aynı şekilde psikolog psikiyatri bölümlerini ziyaret ettim tekrar ilaca başlandı yine concerta bu sefer ortaokuldaydım bir sürü akran zorbalığı gördüm artık dayanamadım tekrar bıraktım tekrar başladım bu döngü 5 sene daha devam etti şimdi 18 yaşında bir genç kızım ilaçlar olmadan nasıl bir hayatım olurdu bilmiyorum o kadar yorgunum ki artık günde 80mg atex 75 mg selectra ve yarım risperdal kullanıyorum ve ilaçlara olan dirençim arttı ve artık dikkatimi hala çok zor bir şekilde topluyorum
Ben de 33 yaşımda aldım tanıyı.. şimdi 43 yaşındayım hala çok zorlanıyorum.. sizinkinden +- biraz farklı ama laciverti işte..🥴
Bir de ritalini bana da verdiler.. kullandıktan sonraki yorumum: sen şimdiye kadar neredeydin.. eğitim hayatım boşa gitmiş..
zihnimdeki hiperaktif düz duvara tırmanan çocuk ilacın sayesinde yerine oturmuş uslu uslu çalışabiliyordu.. sonuçtan çok memnundum..
Ancak ilacın rebaund etkisi beni çok rahatsız etti ve bıraktım.. :/
Çok uzun süredir kullanmıyorum ama çok da zorlanıyorum DEHB ile yaşamaktan..🫤
Rebaund ne demek? İlaca başlamayı düşünüyorum
Onların umursamadığı şeylere çıldırırsın 🎁
Harikasın ❤
29 yaşında dehb tanısı aldım. Allahım anlattıklarınızın eksisi yok fazlası var bende baya hemde. Paxera ve concerta yazıldı ( bu zamana kadar neden direndim bu yeteneği zekayı nasıl harcamışım ;((( )
Genetik mi bu durum 34 yaşımda oglum için araştırırken kendim dehb olduğumu öğrendim unutkanlık daginiklik yürürken bi yere çarpmak sonra carptigimi unutup neden bacağım mor diye düşünmek
Evet genetik
Trafik canavarlığını saymazsak ortak çok şikayetimiz var😀 adı w ile başlayan ilacı kullanıyorum. Sizin dediğiniz ritalin gibi aşırı değişiklikler göremedim. 6 aya tamamladıktan sonra doktorumla görüşeyim
Admin bir şey soracağım siz bi videonuzda tedavisi yok demiştiniz. İlaçla düzeliyor mu yoksa tedavisi gerçekten yok mu hangisi doğru? Teşekkürler 💗
İlaçları kullandığınız sürece DEHB semptomlarını yaşamıyor ya da daha az yaşıyorsunuz. Ancak ilaçlar tedavi edici değil semptom baskılayıcı, içmediğinizde aynısınız. Ağrıyan dişe ağrı kesici içmek gibi. Ağrı orada ama hissetmiyorsunuz.
Allahim bu ben 😢
rehberlikle nasıl iletişime geçebilirim bilmiyorum..
Tamamiyle ben
Kesin bende de var 🙄
Tesadüfen birkaç gün önce instagramda çıktı bir gönderiniz karşıma sonra tüm gönderilere baktım tek tek hepsine bende de var dedim. Ee şimdi ne olacak? 30 yaşındayım ve ben böyleyim dediğim ben ben değilmiş..