Ja, helaas wel en dat op de 1ste manier die jij in deze video beschrijft (financieel en materialistisch kwam ik dus niets tekort). Al vind ik de 1ste manier van emotionele verwaarlozing eerlijk gezegd ook traumatisch hoor. 😉 Enfin, ik heb hierdoor ook vanaf mijn 27ste jaar (ik ben nu inmiddels alweer bijna 60 jaar!) echt alle contacten met mijn ouders en 2 oudere broers moeten verbreken om 100% mijzelf te kunnen ontdekken en zijn! Tja, het is niet anders en ik heb dat allang goed verwerkt en een plek kunnen geven. Zeg maar op een voor mij goede manier los kunnen laten! Sindsdien leef ik op mijn manier toch gelukkig en (ook psychisch) zo gezond en prettig mogelijk en dat iig volgens mijn eigen normen en waarden!
mijn diagnose emotionele verwaarlozing werd gesteld in 2001, maar werd mij niet uitgelegd ik had 3 echtscheidingen achter de rug en vond emotionele verwaarlozing daar wel bij passen vorig jaar kwam ik tot de ontdekking, dat mijn moeder een narcist is en dat emotionele verwaarlozing valt onder kindermishandeling voor mij bleef mijn gevoel lang onbelangrijk, mijn 3 ex mannen waren ofwel steeds in een zeer belangrijke functie en/of psychopaat mijn zus en ook mijn dochter is narcist ik heb mij volledig van mijn familie gedistancieerd en voel mij bevrijd/geboren terwijl ik 59 jaar ben
Dank je Gaun. Dit is precies de reden waarom ik geen herinnering heb aan mijn moeder. Ja ik heb er twee, dat wanneer mijn moeder door mijn vader werd mishandeld en tweede het moment dat mijn moeder samen met mijn stiefvader in juli 1972. Mijn broer, zus en mij naar het kindertehuis bracht in Den Haag. Ik kon mij niet hechten en binden aan mijn moeder omdat zijn emotioneel niet beschikbaar was. Ook zij stond in de overlevings modus. Gr Dirkjan.
Ja herken er veel in , maar ben het niet eens met dat woordje emotionele verwaarlozing, dat klinkt of de ouder willens en wetens geen aandacht aan jou kon of wilde besteden. Mijn ervaring is meer dat na een jaar ziekte en na het overlijden van mijn vader mijn moeder heel liefdevol met mij om ging, maar ik zag zelf als kind dat mijn moeder ook veel verdriet had en was ik het zelf die niet met mijn narigheden bij haar kwam en juist doordat ikzelf haar al mijn ellende haar wilde besparen net deed alsof ik er al overheen was terwijl dat helemaal niet zo was, maar ik ging mijzelf afzonderen , wilde alleen zijn en dat lag beslist niet aan mijn moeder , die deed echt haar best om mij te helpen , dus dan vindt ik het woordje verwaarlozing niet helemaal terecht. En dan te bedenken dat voor 60 jaar terug er geen exstra hulp was voor kinderen , dat is echt iets van de laatste 30 /40 jaar misschien, maar al die ogen en logen en het woord trauma kende men toen niet eens , het was na de begrafenis ging je weer over tot de orde van de dag , geen meester of juffrouw dacht er aan om eens te vragen hoe het met je ging , nee je kwam weer op school en je kon weer gewoon mee doen zonder 1 woordje aandacht voor jou ellende die je meegemaakt had . Dus vandaar dat je het woordje emotionele verwaarlozing wel in bepaalde situaties moet zien , maar ik kan niet zeggen dat dit bij mij aan de orde was, mijn moeder was juist zeer betrokken en liefdevol naar de kinderen toe , maar in die tijd handelde mijn moeder naar haar beste kunnen , maar ik was zelf die haar niet alles vertelde wat mij nu duur is komen te staan en daar nu nog problemen door ondervindt
Ik begrijp je gedachtengang helemaal. Dank voor het delen van jouw persoonlijke verhaal en je beschouwing op het begrip emotionele verwaarlozing. Soms kunnen we niet krijgen wat we nodig hebben zonder dat we er een schuldige bij kunnen aanwijzen. Zoals je beschrijft, de context kan er soms toe leiden dat we niet aangeven / kunnen geven wat we nodig hebben. Immers als kind denken we ook als kind en zien we niet altijd welke behoeften we echt hebben. Als volwassene kijken we anders naar onze kinderervaringen dan toen we er nog midden in zaten.
Dankjewel Guan! Heb PTSS en ben co-dependent, maar ook hetgeen jij hier vertelt tikt m’n manco’s aan! Hoe kan ik aub (en liefst niet on-line) een afspraak met jou maken??
Beste Els, via de volgende link kun je direct een afspraak maken voor een gratis intake: calendly.com/afspraakguanfelix/gratis-consult-30-minuten?month=2024-01
Hoi, ik herken dit heel erg voor het stukje: naar iemand anders kijken waardoor ik me ongemakkelijk voel. Alleen ik heb sinds kort de diagnose ASS gekregen zou dat er ook mee te maken hebben of kan je dit los van mijn diagnose af zien
@lianne ASS kan er mee te maken hebben. Als je op het spectrum zit van autisme dan kun je ervaren dat wederkerigheid in sociale relaties ongemakkelijk kan voelen. Het woordje autisme komt van het Griekse woord zelf en kun je uitleggen als meer op zelf gericht dan op de interactie tussen zelf en de ander. De ogen van een ander kunnen onbewust uitnodigen tot verbinding leggen en dat kan dan heel ongemakkelijk gaan voelen. Hoe ervaar jij het dat je de diagnose ASS hebt gekregen?
Terecht punt. In therapie met cliënten heeft dat ook mijn aandacht. Hier leg ik uit wat de gevolgen van emotionele verwaarlozing zijn. Helaas wordt het tussen generaties doorgegeven zodat het in families blijft bestaan totdat iemand het doorbreekt.
Herken je iets van jezelf in het verhaal over emotionele verwaarlozing?
Ja, helaas wel en dat op de 1ste manier die jij in deze video beschrijft (financieel en materialistisch kwam ik dus niets tekort).
Al vind ik de 1ste manier van emotionele verwaarlozing eerlijk gezegd ook traumatisch hoor. 😉
Enfin, ik heb hierdoor ook vanaf mijn 27ste jaar (ik ben nu inmiddels alweer bijna 60 jaar!) echt alle contacten met mijn ouders en 2 oudere broers moeten verbreken om 100% mijzelf te kunnen ontdekken en zijn!
Tja, het is niet anders en ik heb dat allang goed verwerkt en een plek kunnen geven. Zeg maar op een voor mij goede manier los kunnen laten!
Sindsdien leef ik op mijn manier toch gelukkig en (ook psychisch) zo gezond en prettig mogelijk en dat iig volgens mijn eigen normen en waarden!
@@lexfauser3009 fijn om te horen hoe je je eigen weg hebt gevonden om op jouw manier gezond en prettig te leven.
Yes my stepfather was very cold and never showed emotions to myself or my brother
Sorry to hear that. Hopefully you've find a way to be compassionate about your emotions.
mijn diagnose emotionele verwaarlozing werd gesteld in 2001, maar werd mij niet uitgelegd
ik had 3 echtscheidingen achter de rug en vond emotionele verwaarlozing daar wel bij passen
vorig jaar kwam ik tot de ontdekking, dat mijn moeder een narcist is
en dat emotionele verwaarlozing valt onder kindermishandeling
voor mij bleef mijn gevoel lang onbelangrijk, mijn 3 ex mannen waren ofwel steeds in een zeer belangrijke functie en/of psychopaat
mijn zus en ook mijn dochter is narcist
ik heb mij volledig van mijn familie gedistancieerd en voel mij bevrijd/geboren terwijl ik 59 jaar ben
Wow, lange weg afgelegd en fijn om te horen dat je je nu bevrijd voelt!
Heel herkenbaar, dit filmpje heeft mij meer over mezelf geleerd dan 20 jaar GGZ
Blij om dat te horen!
Dank je Gaun. Dit is precies de reden waarom ik geen herinnering heb aan mijn moeder. Ja ik heb er twee, dat wanneer mijn moeder door mijn vader werd mishandeld en tweede het moment dat mijn moeder samen met mijn stiefvader in juli 1972. Mijn broer, zus en mij naar het kindertehuis bracht in Den Haag. Ik kon mij niet hechten en binden aan mijn moeder omdat zijn emotioneel niet beschikbaar was. Ook zij stond in de overlevings modus.
Gr Dirkjan.
Sterkte. Je verhaal raakte me.
Herken het. Verdrietig.
Nu burn-out en ptss.
Mooi verwoord. Lastig als je hierdoor jezelf ook lichamelijk verwaarloosd, dat is eigenlijk een sluip moordenaar.
Bedankt voor nog een inzichtvolle video!
Van harte welkom!
Ja herken er veel in , maar ben het niet eens met dat woordje emotionele verwaarlozing, dat klinkt of de ouder willens en wetens geen aandacht aan jou kon of wilde besteden. Mijn ervaring is meer dat na een jaar ziekte en na het overlijden van mijn vader mijn moeder heel liefdevol met mij om ging, maar ik zag zelf als kind dat mijn moeder ook veel verdriet had en was ik het zelf die niet met mijn narigheden bij haar kwam en juist doordat ikzelf haar al mijn ellende haar wilde besparen net deed alsof ik er al overheen was terwijl dat helemaal niet zo was, maar ik ging mijzelf afzonderen , wilde alleen zijn en dat lag beslist niet aan mijn moeder , die deed echt haar best om mij te helpen , dus dan vindt ik het woordje verwaarlozing niet helemaal terecht. En dan te bedenken dat voor 60 jaar terug er geen exstra hulp was voor kinderen , dat is echt iets van de laatste 30 /40 jaar misschien, maar al die ogen en logen en het woord trauma kende men toen niet eens , het was na de begrafenis ging je weer over tot de orde van de dag , geen meester of juffrouw dacht er aan om eens te vragen hoe het met je ging , nee je kwam weer op school en je kon weer gewoon mee doen zonder 1 woordje aandacht voor jou ellende die je meegemaakt had . Dus vandaar dat je het woordje emotionele verwaarlozing wel in bepaalde situaties moet zien , maar ik kan niet zeggen dat dit bij mij aan de orde was, mijn moeder was juist zeer betrokken en liefdevol naar de kinderen toe , maar in die tijd handelde mijn moeder naar haar beste kunnen , maar ik was zelf die haar niet alles vertelde wat mij nu duur is komen te staan en daar nu nog problemen door ondervindt
Ik begrijp je gedachtengang helemaal. Dank voor het delen van jouw persoonlijke verhaal en je beschouwing op het begrip emotionele verwaarlozing. Soms kunnen we niet krijgen wat we nodig hebben zonder dat we er een schuldige bij kunnen aanwijzen. Zoals je beschrijft, de context kan er soms toe leiden dat we niet aangeven / kunnen geven wat we nodig hebben. Immers als kind denken we ook als kind en zien we niet altijd welke behoeften we echt hebben. Als volwassene kijken we anders naar onze kinderervaringen dan toen we er nog midden in zaten.
Dank U voor deze ondersteunende podcast 🙏❤
Graag gedaan 🙏
Prachtig verwoord!
Ook dit is zo herkenbaar.
Herken wel veel 😢, bedankt voor de duidelijke uitleg❤
Van harte welkom!
Ja duidelijk uitgelegd! Niet zo zweverig.
Dank u voor dit ❤
Dankjewel Guan!
Heb PTSS en ben co-dependent, maar ook hetgeen jij hier vertelt tikt m’n manco’s aan!
Hoe kan ik aub (en liefst niet on-line) een afspraak met jou maken??
Beste Els, via de volgende link kun je direct een afspraak maken voor een gratis intake: calendly.com/afspraakguanfelix/gratis-consult-30-minuten?month=2024-01
Oh ik zie net dat je praktijk wel érg ver bij mij uit de buurt is, weet je misschien a.u.b. ook een “gelijkwaardig” iemand in Noord Holland?
Je kunt zelf eens kijken bij therapeuten die aangesloten zijn bij mijn beroepsgroep: zoek-een-therapeut.catcollectief.nl/
Hoi, ik herken dit heel erg voor het stukje: naar iemand anders kijken waardoor ik me ongemakkelijk voel. Alleen ik heb sinds kort de diagnose ASS gekregen zou dat er ook mee te maken hebben of kan je dit los van mijn diagnose af zien
@lianne ASS kan er mee te maken hebben. Als je op het spectrum zit van autisme dan kun je ervaren dat wederkerigheid in sociale relaties ongemakkelijk kan voelen. Het woordje autisme komt van het Griekse woord zelf en kun je uitleggen als meer op zelf gericht dan op de interactie tussen zelf en de ander. De ogen van een ander kunnen onbewust uitnodigen tot verbinding leggen en dat kan dan heel ongemakkelijk gaan voelen. Hoe ervaar jij het dat je de diagnose ASS hebt gekregen?
allemaal goed en aardig. maar waar is de info over de ouders, wat bij hen ontbreekt, waarom dat ze hun kind emotioneel verwaarlozen.
Terecht punt. In therapie met cliënten heeft dat ook mijn aandacht. Hier leg ik uit wat de gevolgen van emotionele verwaarlozing zijn. Helaas wordt het tussen generaties doorgegeven zodat het in families blijft bestaan totdat iemand het doorbreekt.