Jestem osobowością symbiotyczną i mam męża narcyza. Wiele lat zajęło mi aby to zobaczyć. Wymiana była 99% do 1 %. Zobaczyłam to dopiero jak już całkowicie opadłam z sił. Po kilkunastu latach małżeństwa byłam totalnie wyssana z energi. Przeczytałam książkę." Potega terazniejszosci". Zaczęłam codzienne spacery po lesie z psem lub samą sobą. Tak zaczęłam odzyskiwać siły. Nadal jestem z moim narcyzem ale nauczyłam się dbać o siebie i o dziwo mój mąż się ocknął. ❤ Jestem żywym przykładem że praca nad samoświadomością czyni cuda 🥰 Polecam 😘
W rodzinie byłem ratownikiem i w ten sposób ulepiono mnie na golema - osobę symbiotyczną. Owszem stawianie granic jest dla mnie trudne ale uczę się cały czas to robić. Ratuję się jak mogę widząc jaki jest świat. Byłem osoba altruistyczną, która mogłaby oddać wszystko dla innych i zastanawiał mnie początkowo ten ludzki egoizm. Wiele razy doświadczyłem nadużycia, czy po prostu wykorzystania z tego powodu przez innych. Teraz wypracowałem inną postawę i mam to wyrąbane. Myślę o sobie by siebie chronić. Zmienili mnie ludzie.
@@majamir4789 Tak Podpisuje się I ja sie zmienilam po latach bo mialam dosc wchodzenia na głowę i wykorzystywania Teraz mnie nie poznają, mowią że to nie ja bo przeciez ty byłas taka i taka...wtedy mowie owszem byłam i trzeba bylo to docenić teraz nauczyliscie mnie byc inną
@@Duza-Mi , myślę,że trzeba kiedyś " łupnąć pięścią w stół" i zadbać w końcu o siebie.Lepiej późno niż wcale.Nikt za nas tego nie zrobi,jeśli sami się nie odważymy.Pozdrawiam i życzę dużo siły i dobroci dla samej siebie,wyrozumiałości i dobra 🌹🌹🌹.
@@majamir4789 Mając ile lat osiągnęłyście ten dobrostan i zadowolenie z siebie? Ja jestem cały czas w procesie budowania siebie na nowo. Upadam i wstaję z kolan stałe się doskonsląc.Przechodzę swoiste natężenie świadomości w zmianie swej osobowości jak śpiewał kiedyś Grzegorz Turnau.
Mam dokładnie to samo. Parę lat temu nawet nie wiedziałam co lubię, czego nie lubię, co chce porobić w dzień wolny, kiedy jest dana granica dla mnie - nie miałam tej linii której nie można przekroczyć, przecież ja tyle mogę wziąć na siebie... Masakra! Wszytsko w tym filmiku to 100% prawda. Wieczne poczucie winy kiedy myślę o sobie a nie o innych.
Od rana nie mogę się pozbierać, to mi wiele wyjaśniło. Od jakiegoś czasu składam wszystko w całość. Rezonuję bardzo mocno z tym co Pani mówi. Każdego dnia poznaję się na nowo, zatrciłam siebie,nie wiem kim jestem, podjęłam walkę o siebie, ale sama już wiem że nie podołam, pomimo że karmię siebie niemalże codziennie wielogodzinnymi podkastami. Czy jest szansa na kontakt z Panią? Terapię?
Słucham i myślę, że to prawie o mnie. W dzieciństwie musiałam odgadywać intencje rodziców, jeśli nie, były pręgi. Do dziś nie potrafię odpoczywać. Idąc do kina nie umiałam wybrać filmu, aby się nie narazić. W domu programy były oglądane pod kątem drugiej osoby. Teraz już mogę szukać i odnajdywać co chcę. Jestem bardzo wdzięczna, że spotkałam tu Panią. Dużo spraw się wyjaśniło, teraz trzeba przejść do działania i wyciągnąć się z szafy.
Niesamowite. Ile razy chciałem być sam w domu a kiedy taka chwila (kilka godz.) Trwała nie mogłem w spokoju wysiedzieć sam ze sobą. Myślałem gdzie jest żonami dzieci. Nerwowo szukałem sobie zajęcia. Nie mogłem się uspokoić i zająć się sobą. Niby coś zrobiłem ale kosztowało mnie to sporo nerwów. Poza tym, że moi rodzice byli nadopiekuńczy to mam 9/10 cech osoby symbiotycznej. To dopiero zaczęło się zmieniać kiedy 13 lat temu wziąłem ślub i mam swoją rodzinę, dopiero teraz od 1-2 lat widzę kim jestem i czego chce. No ale proces trwa. Nie jest łatwo. Dziękuję i proszę o dłuższy materiał tego aspektu.
Pani Agnieszko, cudowny przekaz ❤ To jest tak istotny temat.. Byłam symbiotyczna prawie w 100%. Przepracowałam to, a zaczęłam wtedy, kiedy stałam się samodzielną Mamą. Mam cudownego syna i każdego dnia uczę go, że ma być wierny sobie i być sobą, że ma kochać siebie, mieć swoje plecy, że warto stawiać granice, że każdy z nas jest inny i wyjątkowy. Moja praca nad sobą na dobre zaczęła się już w dorosłym życiu, ale to była najlepsza decyzja ever. Życzę każdemu pochylenia się nad sobą i ukochania życia, siebie, ludzi. Jestem wdzięczna za Pani przekaz ❤❤❤
Często Panią słucham ,pomogła mi Pani wiele razy i otworzyła mi oczy….niestety los mi Panią zesłał trochę za późno ,bo mam 73 lata …..są sytuacje …..gdzie nie da się już nic zmienić ….ale można sobie ułatwić życie .Dziękuje Pani i życzę wszystkiego dobrego w nowym roku .
Pani Krystyno, lepiej późno niż wcale. Wraz z tą wiedzą przychodzi zrozumienie i ulga… mam mniej lat niż Pani, ale podobne rozmyślania „gdybym to wiedziała wcześniej…” i świadomość, że już pewnych rzeczy nie zmienię, że mnie ominęły. Ale i tak się cieszę. Przesyłam uściski ❤️
Moja matka nie życzyła sobie żebym pokazywała jakiekolwiek trudne emocje. I ja przyjęłam to na całe życie: nie okazuję trudnych emocji. I teraz przeżywam tragedię! Nie wiem czy dam sobie z tym radę! Niemniej jednak bardzo dziękuję!
Bardzo Pani dziękuję. Właśnie uświadomiła sobie pewien moj schemat w relacjach przyjacielskich. Trochę smutno ale mimo wszystko ulga bo wreszcie zobaczylam wzór i wiem na co mam zwrócić uwagę. Bardzo lubię Pani wykłady za jasność i logikę .💙
Pani Agnieszko, słucham Pani wykładów z ogromną przyjemnością i chłonę tę wiedzę z apetytem na więcej 🙂 Dziękuję z całego serca za Pani Dar,którym nas obdarza (za darmo!) oraz niesamowitą wiedzę,urok i delikatność przekazu, czasem trudnych prawd o sobie.Jest Pani Aniołem opatrznościowym dla wielu istot poszukujących zrozumienia siebie, swych problemów 🙏 Jestem niezmiernie wdzięczna Sile wyższej za natrafienie na Pani strumień oraz Pani,za przepiękne przekazy.Kłaniam się nisko.Uwielbiam i czekam z niecierpliwością na kolejny wykład ❤️❤️❤️💐💐💐🌹
Bardzo ciekawy aspekt osobowosci symbiotycznej. To było jakby o mnie. Całe dorosłe życie byłam "dla kogoś", taka właśnie symbiotyczna. Bez satysfakcji dla siebie. Teraz ,od kilku lat uczę się zadowalac siebie,bycia asertywna, bo JA jestem dla siebie najważniejsza . Inne osoby zeszły na dalszy plan. Dzisiejszą lekcję muszę jeszcze w szczegółach przemyśleć , przepracować. Znów powrócić do dzieciństwa i małej córeczki, to tam leży przyczyna. Niezwykle potrzebny temat. Pięknie dziękuję 🍀🥰❤
Ja poznalam Jezusa 4 lata temu. Tak mi sie skojazylo pani Agnieszko kiedy mowila pani o kims kto mi pomoze w tej drodze , kto mnie porowadzi do samodzielnosci😇🙏💙 Dziekuje
Wspaniały przekaz. Przekaz lata walczę sama ze sobą, a nie sądziłam, że jest jakieś określenie, które nazywa mnie samą. Życie pełne cierpienia, smutku, które nie jest jednak moją winą. To uwalniające odkrycie... niestety widzę, że przenoszę "to co otrzymałam" na moje dziecko, jednocześnie tak bardzo chcąc tego uniknąć. Presja otoczenia, niezrozumienie, podważanie mojego spojrzenia na kwestie wychowawcze sprawia, że widzę jak tuż obok mnie rośnie moja kopia, a tak bardzo nie chce, aby moje dziecko miało te same problemy, czuło to co ja czulam i nie potrafiło sobie z niczym poradzić. Serce pęka!
Strasznie ważny temat. Żałuję że dopiero teraz trafiam na taki temat. Większość o czym Pani mówi znam i przerobiłam już na własnej skórze i gdzieś intuicyjnie czułam gdzie są braki i że coś jest nie tak. Do tej pory więlka trudność sprawia mi wyrażanie siebie przy mocno intensywnych osobowościach w grupie albo daleką podróż z możliwością bycia samemu w takiej sytuacji - ale też na wielu płaszczyznach odkrywam i robię postępy - teraz mieszkanie samej już mnie nie paraliżuje, wcześniej na samą myśl dostawałam paniki. Przydałoby się jeszcze coś w tym temacie, może lista pytań? Które pomagają rozwijać siebie i poznawać siebie lepiej, a dzięki temu kształtować. Może lista działań które pomagają bardziej wystawić się na takie sytuacje. Może żeby bardziej ekspresyjnie się wyrażać. Może prowdzi Pani warsztaty z takiej tematyki?
To kolejny dobry wykład, który pomaga mi dotrzeć do sedna tego, dlaczego spalam się, zbyt wiele daję i wzamian nic nie mam..jeszcze do tego napotykam narcyzów. Późno, ale walczę. Przede wszystkim ze strachem, lękiem..dziękuję. 🌷🍀
Pokój i dobro! Dziękuję, ciepło i pokój, które wnosisz sobą dawaja uczucie kojące tak jestem skaplikowana i duzo ukrytych symbiotycznych cech nosze w sobie. Pomyśleć mi trza o pracy nad swym wnętrzem i lekliwoscia która trza uporządkować. Wyjsc ze starego w nowe i myślę o psychoterapii. Traumatyczne przejścia rozwaliły mnie totalnie choć czynilam próby i i różne formy współpracy nie dają naleznych efektów zbyt długo tlumilam w sobie różne uczucia oklamujac siebie, że wszystko dobrze . Nie posiadam umiejętności wyrażenia siebie i wkurzające bylo to szybka meczliwosc i wyczerpanie. Dziękuję😘💕 i będę korzystać z Pani dobrych rad czy podpowiedzi. 😊
Pani Agnieszko, poznałam kogoś o rysach symbiotycznych, nie byłam w stanie dłużej wytrzymać z tą osobą. Jestem zupełną odwrotnością tego człowieka. On jest jak beton, nic nie czuje, nie umie nazwać tego, nie wie co w ciele się dzieję, jakie potrzeby ma, zajawki. W fundamentalnych sprawach dorosłości jest jak 6 latek a nie 60 latek. Wykończyła mnie ta relacja po 4 miesiącach. Dusiłam się, jakbym była z dzieckiem a nie dorosłą osobą. Tyle zaburzeń, braków, głodów, że byłam wykończona przebywaniem z tym kimś. Przekraczał moje granice, zalewał mnie sobą, swoimi pieniędzmi, robieniem różnych niespodzianek, nie pytał o zdanie. Reagował na wszystko jak automat, wg instrukcji, albo mojego oczekiwania. Sam nie umiał przejść inicjatywy, nie ma pomysłu, ekspresji, wyczucia, taktu,kultury. Jak z jaskini. Gdyby było to dziecko to by było ok, zrozumiałe, bo ono uczy się, ale ktoś kto przeżył pół wieku to nie dziecko. Ma zachowania jego. Zamrożony, przesądzający w swej pseudo dobroci, a raczej agresji... To jest straszne. Zerwałam tą znajomość. Nie jestem w stanie z kimś takim codziennie przebywać. Dzięki tej relacji wiem ,czego nie chce, co nie moje. On musi od początku uczyć się jak dziecko. Bycie z nim prowokowało mnie do wchodzenie w role mamusi, nauczyciela, przewodnika. To bylo do kitu. To nie moje role. Chciałam być znajomą, przyjacielem. On cały czas przepraszał, a nic nie zmieniał. Nawet nie wiedział do końca o co mi chodzi. Dla niego jego system byl jedyny i normalny dla mnie to horror. Jest po rozwodzie, żadne relacje mu z kobietami nie wychodzą. Relacja z matką jest żadna. 20 lat zero kontaktu. Odrzucenie totalne. W trakcie relacji przychodzily różne inf o nim jego dzieciństwie rodzicach i nim. Im dalej w las tym ciemnej. Żeby mnie zatrzymać wymyślał wszystko by bylo po mojemu, bym tylko byla. Nie ważne jaka. W pewnym momencie przeszło to wszystkie moje granice. Mimo rozmów, terapi, którą zaczął nie ma postępów nawet minimalnych. Zaglaskuje na śmierć. Jest straszny. Ograniczal mnie i musiałam odejść z tej relacji. Teraz czuje się o niebo lepiej. W swoim świecie, jego swiat jest strasznie ograniczony, biedny, wygłodzony...Zieje tam smutkiem, strachem, ogromnym wysiłkiem, presją ku innym, nudą, jedynym brokatem jest kasa. Finanse ma w 1 palcu. Tym kupuje ludzi. Funduje im co popadnie. Za ochłapy uwagi, bliskości. Bardzo boi się samotności. Zastanawiam się dlaczego ten człowiek przyszedł do mnie, stanął na mojej drodze. Z sąsiedzkiej pomocy zrobil się horror. Nie potrafil jakby zachować umiaru. Im wiecej spotkań, jakiejś bliskości względnej tym gorzej, tym bardziej przyklejony jak rzep. Tylko odizolowanie pozwoliło mi wrócić do siebie, jemu też. DO jego komfortowego światka. On cierpi bardzo. Ja odpoczywam i cieszę się sobą. Życiem i innymi bezpiecznymi relacjami. Ta była zagrażająca. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za wszystko, filmy, książkę o zaklęciach. The best pozycja. 😇
Mi rodzina chciala taka role przypisac…to jest forma manipulacji, nie dalam sie. Jeden z wielu powodow, ze nie mam kontaktu. Jak zawsze, super przekaz, ale tez super przekazany…spokojnie, z empatia i zrozumieniem…dziekuje❤️
Zawsze myślałam i myślę do tej pory że jestem inna, dziwna taka nijaka a to wszystko ma też swoje podłoże. To co Pani przekazuje pasuje do mojej sytuacji życiowej jak ulał. Lżej mi na sercu bo "Ktoś" mnie rozgryzł i rozumie a jeszcze do tego dostałam wskazówki jak sobie pomóc, będę próbować. Serdecznie Pani dziękuję i za wszystkie treści na tym kanale.
Dziękuję za wykład, ważne jest zobaczenie w jakich schematach się funkcjonuje, można odkryć jak bardzo zepsutą jest się zabawka dla innych... można otworzyć oczy i przestać być tą czyjąś zabawką, naprawić się...boli, tak ...ale świadomość jest punktem startowym. Dziękuję 😊
Dodam do tego że jestem już dorosła osoba i całe życie dla innych Zaczęłam stawiać granicę i wszyscy się odwrócili ode mnie zaczęli obwiniać i ja czuję się winna Czy to normalneChyba nie
Nie jesteś sam 😊Natomiast mnich Ajahn Brahm doradził dziś coś czego wcześniej nie słyszałem:spisać na brązowo na papierze toaletowym wszystkie niefajne traumy i zrobić im pogrzeb w kiblu.Chyba będę musiał spróbować. Widziałem chyba w tekście u Izy Kopp kiedyś,że ze zgodą taty w sercu możemy wszystko, a z jego sprzeciwem nic nas nigdy nie usatysfakcjonuje,w największym sukcesie nie zaznamy spokoju,spełnienia itd. Szkoda że niektórzy ojcowie nie potrafią tego pojąć.
Częściowo o mnie, z tym że ja umiem przebywać sama (nigdy nie miałam problemu aby iść samej do knajpy, kina, miałam też swoje zainteresowania, zawsze lubiłam samotność zresztą). Niestety, mama jest 100% symbiotyczna (choroba przewlekła) i muszę się nią zajmować i przez to nie mam dla siebie niczego. Zdecydowałam się na psychoterapię, bo nie wytrzymuję tej symbiozy i wielu innych rzeczy. Z tą tożsamością to 100% prawdy. Zrozumiałam że czas się zająć sobą.
Przeplakalam caly film…..nic dodac nic ujac, kazde slowo pasuje. Bede starala sie choc troche zmienic, ale nie wiem czy dam rade…przez ponad 40 lat nie dalam. Dziekuje za ten material❤
Brzmi znajomo😉 Dzień Dobry💌 Mam wrażenie, że dopiero mając 50 plus, poznaję Siebie naprawdę🙄 Ciastolina👌 Może nie wszystko tak, jak przedstawione przez Panią, ale w podobny deseń, aczkolwiek zmieniam schematy, mam bunt w Sobie, a najbardziej Mnie cieszy teraz moja złość- nareszcie jest 😋 Podobno byłam trudnym dzieckiem, i ta nuta buntu czuję, że Mnie ocaliła. Pozdrawiam ciepło🌹🌹
@@monikamol3802Fajnie, też jestem 50+, ale jednak szkoda że pół życia było się służącą, obiegaczką, telefonem zaufania i psychologiem dla gnojków, którzy nas wykorzystywali
Pani Agnieszko bardzi dziękuję za to nagranie. Co prawda rok temu ale nadrabiam zaległości. 😊 Po taz pierwszy słyszę o osobowości symbiotycznej i jakby mnie piorun strzelił - większość pasuje do mnie. "Połączyłam kropki" -teraz pozostaje praca nad sobą... Dziękuję za to ☺️
Dziękuję za ten materiał. Też byłam tak "sformatowana", niemniej miałam szczęście szybko napotykać na szklaną ścianę,.od której odbijając się musiałam zmierzyć się z tym, czego mi brakowało. Terapia szokowa, bardzo ryzykowna, miałam do wyboru- albo się poddaję i znikam, albo w bólach walczę. Udało mi się wybrać tę drugą opcję. Nie zawsze jestem pewna tego, że to dobrze. Niemniej, chyba z roku na rok samo życie przynosi mi okazje do szlifowania siebie, samo życie koryguje.
"lubiana w towarzystwie zatraca siebie" - pół biedy jeśli lubiana, bo mi się zdaje, że raczej wykorzystana i wypluta może być. Ale dzięki temu może szybciej się obudzi. Fajne kiedyś zasłyszałam pytanie" robisz to z miłości czy po miłość"? daje do myślenia też. dziękuję za odcinek, czekam na kolejne 👍🙂
Jeśli jeszcze dodam,że miałam mamę oziębłą emocjonalnie,ojca alkoholika i byłam molestowana przez dorosłego kuzyna,gdy miałam 6 lat to może Pani i wszyscy,którzy to czytają wierzyć iż mamy w sobie moc a ja jestem tego przykładem.Dziękuję wszystkim i za wszystko.
@Irena Ja też: mama okrutna i niedostępna, ojciec alkoholik, mamy brat molestował mnie kiedy tymczasowo zamieszkał z nami. On miał 29 lat, ja miałam 6. Przesyłam Pani serdecznie życzenia szczęścia i szacunku od kochających osób. 🙏 ❤
Pierwszy raz znalazłam pani filmik i jestem zachwycona nie tylko materiałem merytorycznie ale sposób przekazu, cudownie się panią słucha. Słucham i myślę sobie że ta osobowość to są te osoby które wchodzą w relację współzależne
Tak pomoglo od kilku miesiecy udaje mi sie odczepiac od innych aby swiadomie dostac sie do siebie u mnie laczy sie to z okresem przejciowym . Dziekuje za ten filmik poniewaz jest to sytuacja dla mnie i rodziny bardzo trudna a pani slowa pomoga ten Chaos lepiej zrozumiec. Pozdrawiam
Agnieszko dziękuje za ten interesujacy przekaz. Dokładnie taką osobą symbiotyczną. Dzieki mojej pracy nad sobą przez ostatnie 2 lata zbudowałam siebie nową stawiajacą granice, już wiem co lubię i czego nie lubię, jakie relacje chcę tworzyć. Chociaż przez te 2 lata wiele osób odeszło z mojego życia i pojawiły się nowe takie które są w zgodzie ze mna i że jak powiem nie to nie odchodzą ale akceptują moje nie. Warto było wykonać tą pracę nad sobą bo wreszcie zaczynam być szczęśliwa. Dziękuję Agnieszko i pozdrawiam Cię🌞🌻
Nigdy nie miałem w moim otoczeniu żadnej symbiotycznej osoby i to zrujnowało mi życie. Od dziecka nikt nie chciał mi pomóc, bo każdy miał swoje, ważniejsze sprawy. Pamiętam jako dziecko stanie na przystankach po 6 godzin w największe mrozy, bo chociaż rodzice mieli samochód, to nie był on kupiony dla mojej wygody. Kiedy skończyłem 18 lat zostałem wyrzucony z domu, ponieważ to nie ja go zbudowałem, tylko rodzice sami dla siebie. Wnuki nie mogą odwiedzać dziadków bo dziadkowie chcą czuć się wolni i swobodni, a nie obsługiwać obce osoby. Prawie wszyscy tutaj piszą, że walczą ze swoją symbiotycznością i to jest smutne, bo ja wiem jak to jest żyć z takimi osobami, które zawsze stawiają swoje potrzeby, zainteresowania, uczucia na pierwszym miejscu. Każdy kto chce się uczyć, pracować i osiągnąć cokolwiek w życiu musi mieć w swoim otoczeniu osoby, które się dostosują i oddadzą część siebe i np zarobią na studia dla dziecka, które zechce studiować medycynę, a nie powiedzą, że skoro ma 18 lat to teraz jest czas dla rodziców żeby zajęli się w końcu sobą.
Bardzo przykre, że miałeś takie sytuacje i tak traktowali Cię najbliżsi. Mam nadzieję, że teraz w swoim otoczeniu masz ludzi, którzy Cię kochają. Niekoniecznie symbiotyczne, ale które po prostu Cię kochają.
Trochę to przerysowane z tymi 6 godzinami na przystanku...typ roszczeniowy robi z siebie ofiarę i ciągle oczekuje od otoczenia.Wiem coś o tym- miałam ten okres w nastoletnim czasie.Ale miałam potem okres huby, czyli symbiotyczny, więc wiem, jak jest po obu stronach barykady.Daj sobie spokój z gorzkimi żalami, to rujnuje tylko radość życia.Nie oczekuj.
Też byłam osobowością symbiotyczną, choć wykształconą tylko przez presję psychiczną a nie fizyczną. Aż do czasu poznania męża. Dzięki Niemu po latach stałam się bardziej niezależna, bardziej asertywna, i potrafiłam stawiać pewne granice. I mimo, że Jego już nie ma na świecie, dał mi taką siłę, że teraz potrafię w większym stopniu wreszcie żyć ze sobą i własnymi potrzebami w zgodzie.
Witam Pani Agnieszko i dziekuje za cudowny podcast. Dziekuje za dzielenie sie swoja wszechstronna wiedza, ktora pomaga nam znalezc droge do siebie bez leku i poczucia winy... Czekam na kolejne podcasty. Pozdrawiam serdecznie.
Ponownie dziekuje pani Agnieszko. Moja Dusza rozwija sie takze poprzez YT🙂 Niczego nie szukam, tylko zadaje pytanie, wlaczam YT i dzieje sie. Dzis Pani stala sie jej przewodnikiem. Brak zgody na okazywanie wlasnych uczuc i przymus splatany z prosba mamy o odzwierciedlanie tych jej, odebraly mi moja tozsamosc, uniewaznily moja osobe. Dzis, sluchajac pani slow poczulam to w pelni. Przed czasem, po smierci taty, po 40 latach NIEBYCIA zapragnelam odnalezc siebie. Zapragnelam bardzo i silno i mocno. Teraz i juz. Okazalo sie, ze za mocno... Dzis bylo delikatnie i z czuloscia. Bo pania wlasnie tak widze. I zobaczylam malutka postac siebie. Jest mini-mini. Ale jest! I to sie liczy, to wazne i cudowne. JA JESTEM. I kolejne pragnienie ujrzalo swiatlo dnia - bede sie troszczyc o te malutka, sliczna, kochana i bezbronna Istote. Jest dla mnie najwazniejsza i ma PRAWO tu byc. Poczulam to gleboko, nareszcie tam w srodku a nie tylko w glowie. Dziekuje Pani za pojawienie sie na mojej Drodze.
Dziękuję Pani Agnieszko. Ten wykład był mi bardzo pomocny. Uświadomiłam sobie kim jestem i dlaczego taka jestem. Pracuję nad sobą już około roku i bardzo dużo wiedzy zawdzięczam Pani. Czekam na kolejne wykłady, które pozwalają zrozumieć siebie i innych. Pozdrawiam
@@besw554 Jeśli czyjaś prośba jest dla mnie niewygodna zastanawiam się czego ja chcę, co jest dla mnie ważne. Mam to szczęście, że już nie pracuję i nie muszę się dostosowywać ani dbać o podległych pracowników. Staram się robić to co lubię i tylko to na co mam ochotę, oczywiście nie raniąc innych. Czasem muszę się dostosowywać do sytuacji, ale już potrzeby innych nie są na pierwszym miejscu. Ma to też skutki uboczne. Jakoś tak mniej znajomych, ale za niektórymi nie tęsknię.
Bardzo dziękuję To pomogło mi zrozumieć siebie Czuję się osobą symbiotyczna W przeszłości bardzo utrudnialo mi to funkcjonowanie Zauważam jeszcze pozostalosci,, które we mnie tkwią, ale patrzę na nie bardziej dojrzałe Dziękuję i pozdrawiam serdecznie Malgorzata
Bardzo duzo jest tego we mnie. Roznica ktora tu widze pomiedzy osoba symbiotyczna a mna jest ze ja LUBIE byc SAMA, szczegolnie w domu. Poza domem lubie spotkac sie z MALA grupa ludzi. Wszystko inne jest wlasciwie to samo.
Dziękuję, świetnie i zrozumiale wyjaśnione. Żałuje ze nie wiedziałem tego dwadzieścia kilka lat temu i zacząłem od punktu dojścia . Wciąż próbuje to odkręcić....
To wszystko prawda. W sumie tylko nie mam problemu z byciem sam, reszta to trud mego życia. Pomaga terapia :) I wkurzanie się na innych i na krzywdy których doznaję. Bardzo trudno było mi zostawić takie osoby szczególnie kobiety, które jak pijawki ciągle czegoś chciały od mnie a i tak były nieszczęśliwe. Zabierały mi chęć do życia, całą energię i radość. Bycie symbiotykiem bardzo dużo mnie kosztowało.
@@marekrutkowski9697 raju!! mam te same zaklęcia .... ale także chodzę na terapię ...odżywam dzięki niej, było by niemożliwe zrobić to samemu, już próbowałam i po czasie wszystko wracało, gratuluję odwagi i dziękuję Tobie za taki szczery wpis, poruszył mnie :)
Jakbym widziała siebie . Jednak od jakiegoś czasu uwielbiam być sama. Nadal powoduje to u mnie wyrzuty sumienia, że przecież moglabym coś zrobić dla innych, pobyc z nimi, wysłuchać . Ale im więcej ludzi wokół mnie, tym ostatnio gorzej się czuję. Lubię trochę pobyć ludźmi, ale znacznie lepiej czuję się sama.. zaczyna mnie przerastać to, że ktoś znowu będzie coś ode mnie chciał, a ja nie będę potrafiła odmówić, albo nie będę w stanie pomóc.
Ustawienia symbiotyczno-lękowe to moje ustawienia fabryczne z domu. Matka nadopiekuńczością, zwierzaniem się ze swoich problemów i zrobieniem ze mnie swojego drugiego męża przyczyniła się do tego znacząco. Miałem totalną nieumiejętność budowania relacji partnerskich opartych na autentyczności. Przed terapią wydawało mi się że żeby mieć relację trzeba być człowiekiem sukcesu (czyli zaiwaniałem w pracy, sukcesy sportowe itp. byle by zyskać poklask innych), potem starałem się kupić uwagę innych byciem usłużnym i sztucznie radosnym (maskotka). Po terapii zobaczyłem że jedyne co jest potrzebne do relacji to prawdziwe Ja i podążanie za nim, nie jest to magiczna formuła jak zjednać sobie ludzi - część ludzi to doceni, części nie będzie to odpowiadać. Z tą pierwszą częścią można stworzyć prawdziwą więź, a nie tanią podróbkę
Pani Agnieszko, uwielbiam Pani filmy. Za bardzo klarowny przekaz i emocjonalną czystość, za Pani ciepło i zaangażowanie. I ogromną wiedzę. Też jestem psychologiem, więc potrafię docenić, że przekazuje Pani swoją rzetelną wiedzę o człowieku, a nie fantazmaty i bajki, których, niestety, pełen jest internet. Na tle tego, na co wpaść może na yt przypadkowy słuchacz, Pani miniwykłady są jaśniejącą perłą, którą poleciłabym gorąco wszystkim zainteresowanym. Dziękuję.
dziękuję miałam obawy, czy się przebiję z merytoryka przez to może fantazmatów tym bardziej, że w późnym wieku zaczęłam być na YT, ale widzę, że to działa i bardzo mnie cieszy :)
Dziękuję. To jest o mnie. Mieszkam sama. I nie mam żadnej rodziny. Oprócz kuzynki. Ten fakt mi utrudnia wyjście z tego. Mam zwięrzeta 🙂to jest miłe. Może ktoś ma podobnie?
Mam podobnie z tym ze mam rodzine nie mieszkam sama Ale od zawsze wolalam zwierzeta od ludzi bo przy nich moglam byc soba one wiecej mnie "rozumialy" niż ludzie i nie wymagaja wiecej niz możesz dac Jak sie ma zwierzeta i taka osobowość to jeszcze trudniej z tego wyjsc Ja mam zawsze wytlumaczenie dlaczego nie poszlam do fryzjera, dlaczego nie poczytałam jsiążki choc uwielbiam czytać, nie poszlam do kolezanki jednej jedynej ktora ma cierpliwosc i mnie ciagle chce widziec itd tlumacze sie tym ze nie moge ich zostawić, one mnie potrzebuja musze im dotrzymac towarzystwa musze je wyglaskac bo beda smutne i tak to lubią, musze iśc z nimi na dlugi spacer bo tego potrzebują i tak się wtedy cieszą Kółko zamknięte Znow mam dla kogo żyć Czasem jestem zmeczona tym ze patrze w oczy tych moich pieskow i doszukuje sie zadowolenia lub nie i najczęściej "znajduje" wyrzut za malo mnie przytulasz i czuje sie zmuszona do tulenia nawet gdy nie mam ochoty i wtedy złoszcze sie na siebie, czuje mobing ale nie umiem sie z tego wykręcić
Jej,pierwszy raz mogę zrozumieć siebie.Skąd to się wzięło.Przez wiele lat brak poczucia siebie.Potworny głód akceptacji,zauważenia.Korzystam z terapii,bo niektóre wydarzenia życiowe zmusiły mnie do tego,ale jeszcze ok.roku temu nie wiedziałam co mam czuć w jakichś sytuacjach.Od kilku lat dopiero zaczynam odzyskiwać siebie,i naprawdę to czuję.To co pani mówi,o tej pustce,też to duszenie indywidualności,emocji w dzieciństwie...Na szczęście jakiś instynkt samozachowawczy popychał mnie w nowe rejony,gdzie mogłam rozpoznać po mału co lubię itd.Tak,jako dziecko byłam grzeczna.Bardzo dziękuję za wykład.Już się zasubskrybiłam😁
Super! Dziękuję bardzo! Ciekawe i ważne treści. Na co zwracam szczególną uwagę i co wywołuje zapalenie lampeczki to sformułowania „zawsze...”, „nigdy...”. Pozdrawiam serdecznie ❤
Dzień dobry! Kolejny już raz mam wrażenie, że mówi Pani o mnie. Jestem wzorcowym przykładem osoby symbiotycznej. Ja nawet teraz nie bardzo potrafię myśleć o sobie. Ojciec karał mnie biciem przez całe dzieciństwo. Zawsze to ja byłam wszystkiemu winna i mówił mi, że do niczego nie dojdę w życiu. Teraz, dzięki Pani, bardzo wiele zrozumiałam, ale i tak staram się myśleć głównie o innych Niestety mój Syn, którego od zawsze wychowywałam sama i teraz z nim mieszkam, widział to. Niestety On też przejął to ode mnie. P. Agnieszko, mam nadzieję, że odpoczywa Pani i życzę spokoju i regeneracji sił!!! 🌄🌹🏞️
Bardzo ważny a bardzo rzadko poruszany temat ! Czasem ukryty pod " ludźmi kochającymi za bardzo" Moim zdaniem to zagadnienie jest równie ważne jak problemy z narcyzmem! A o narcyzach w sieci obecnie zatrzęsienie.. Bardzo Pani, Pani Agnieszko dziękuję za przekazanie bardzo duże, ważnej wiedzy! ,🍀💖🔥🌹
![[Live] : ONE 169 วันนี้!! "อนาโตลี vs อูมาร์"](http://i.ytimg.com/vi/IK3YZVWuFJg/mqdefault.jpg)
Jestem osobowością symbiotyczną i mam męża narcyza. Wiele lat zajęło mi aby to zobaczyć. Wymiana była 99% do 1 %. Zobaczyłam to dopiero jak już całkowicie opadłam z sił. Po kilkunastu latach małżeństwa byłam totalnie wyssana z energi. Przeczytałam książkę." Potega terazniejszosci". Zaczęłam codzienne spacery po lesie z psem lub samą sobą. Tak zaczęłam odzyskiwać siły. Nadal jestem z moim narcyzem ale nauczyłam się dbać o siebie i o dziwo mój mąż się ocknął. ❤ Jestem żywym przykładem że praca nad samoświadomością czyni cuda 🥰 Polecam 😘
W rodzinie byłem ratownikiem i w ten sposób ulepiono mnie na golema - osobę symbiotyczną. Owszem stawianie granic jest dla mnie trudne ale uczę się cały czas to robić. Ratuję się jak mogę widząc jaki jest świat. Byłem osoba altruistyczną, która mogłaby oddać wszystko dla innych i zastanawiał mnie początkowo ten ludzki egoizm. Wiele razy doświadczyłem nadużycia, czy po prostu wykorzystania z tego powodu przez innych. Teraz wypracowałem inną postawę i mam to wyrąbane. Myślę o sobie by siebie chronić. Zmienili mnie ludzie.
Rafale,świetnie to sformułowałeś🌹; jakbym widziała siebie... Pozdrawiam i życzę Ci dużo siły,radości i cierpliwości w dbaniu o siebie 🌷.
@@majamir4789 Tak Podpisuje się I ja sie zmienilam po latach bo mialam dosc wchodzenia na głowę i wykorzystywania Teraz mnie nie poznają, mowią że to nie ja bo przeciez ty byłas taka i taka...wtedy mowie owszem byłam i trzeba bylo to docenić teraz nauczyliscie mnie byc inną
@@Duza-Mi , myślę,że trzeba kiedyś " łupnąć pięścią w stół" i zadbać w końcu o siebie.Lepiej późno niż wcale.Nikt za nas tego nie zrobi,jeśli sami się nie odważymy.Pozdrawiam i życzę dużo siły i dobroci dla samej siebie,wyrozumiałości i dobra 🌹🌹🌹.
@@majamir4789 Mając ile lat osiągnęłyście ten dobrostan i zadowolenie z siebie? Ja jestem cały czas w procesie budowania siebie na nowo. Upadam i wstaję z kolan stałe się doskonsląc.Przechodzę swoiste natężenie świadomości w zmianie swej osobowości jak śpiewał kiedyś Grzegorz Turnau.
@@rafaszyba7875 ,późno i nadal się uczę...
Jakbym słuchała o sobie sprzed kilku lat. Na szczęście wychodzę z tego, ale zachowania "symbiotyczne" wciąż u siebie obserwuję.
ten rys pozostanie, warto być na to uważnym
Mam dokładnie to samo. Parę lat temu nawet nie wiedziałam co lubię, czego nie lubię, co chce porobić w dzień wolny, kiedy jest dana granica dla mnie - nie miałam tej linii której nie można przekroczyć, przecież ja tyle mogę wziąć na siebie... Masakra! Wszytsko w tym filmiku to 100% prawda. Wieczne poczucie winy kiedy myślę o sobie a nie o innych.
@@seqena Nauczono nas tego okropnego słowa na M ono jest bardzo negatywne. Nie powinnismy go wymawiac
Pani Agnieszko,musiałam lubić to co inni lubią i podzielać ich poglądy , ma Pani olbrzymią wiedzę i mądrość życiową ,brakuje mi słów, dziękuję
dziękuję - tak przymus oznaczał czasami być albo nie być
Od rana nie mogę się pozbierać, to mi wiele wyjaśniło. Od jakiegoś czasu składam wszystko w całość. Rezonuję bardzo mocno z tym co Pani mówi. Każdego dnia poznaję się na nowo, zatrciłam siebie,nie wiem kim jestem, podjęłam walkę o siebie, ale sama już wiem że nie podołam, pomimo że karmię siebie niemalże codziennie wielogodzinnymi podkastami. Czy jest szansa na kontakt z Panią? Terapię?
Terapia nie jest możliwa nie mam wolnych miejsc
Będą warsztaty od września
@@agnieszka.kozak.ak75 kiedy te warsztaty i gdzie???
@@agnieszka.kozak.ak75 to jakaś pomyłka,ja się o nic nie pytałam
Słucham i myślę, że to prawie o mnie. W dzieciństwie musiałam odgadywać intencje rodziców, jeśli nie, były pręgi. Do dziś nie potrafię odpoczywać. Idąc do kina nie umiałam wybrać filmu, aby się nie narazić. W domu programy były oglądane pod kątem drugiej osoby. Teraz już mogę szukać i odnajdywać co chcę. Jestem bardzo wdzięczna, że spotkałam tu Panią. Dużo spraw się wyjaśniło, teraz trzeba przejść do działania i wyciągnąć się z szafy.
Niesamowite. Ile razy chciałem być sam w domu a kiedy taka chwila (kilka godz.) Trwała nie mogłem w spokoju wysiedzieć sam ze sobą. Myślałem gdzie jest żonami dzieci. Nerwowo szukałem sobie zajęcia. Nie mogłem się uspokoić i zająć się sobą. Niby coś zrobiłem ale kosztowało mnie to sporo nerwów. Poza tym, że moi rodzice byli nadopiekuńczy to mam 9/10 cech osoby symbiotycznej. To dopiero zaczęło się zmieniać kiedy 13 lat temu wziąłem ślub i mam swoją rodzinę, dopiero teraz od 1-2 lat widzę kim jestem i czego chce. No ale proces trwa. Nie jest łatwo. Dziękuję i proszę o dłuższy materiał tego aspektu.
Pani Agnieszko, cudowny przekaz ❤ To jest tak istotny temat.. Byłam symbiotyczna prawie w 100%. Przepracowałam to, a zaczęłam wtedy, kiedy stałam się samodzielną Mamą. Mam cudownego syna i każdego dnia uczę go, że ma być wierny sobie i być sobą, że ma kochać siebie, mieć swoje plecy, że warto stawiać granice, że każdy z nas jest inny i wyjątkowy. Moja praca nad sobą na dobre zaczęła się już w dorosłym życiu, ale to była najlepsza decyzja ever. Życzę każdemu pochylenia się nad sobą i ukochania życia, siebie, ludzi. Jestem wdzięczna za Pani przekaz ❤❤❤
dziękuję
Często Panią słucham ,pomogła mi Pani wiele razy i otworzyła mi oczy….niestety los mi Panią zesłał trochę za późno ,bo mam 73 lata …..są sytuacje …..gdzie nie da się już nic zmienić ….ale można sobie ułatwić życie .Dziękuje Pani i życzę wszystkiego dobrego w nowym roku .
Dziękuję
Pani Krystyno, lepiej późno niż wcale. Wraz z tą wiedzą przychodzi zrozumienie i ulga… mam mniej lat niż Pani, ale podobne rozmyślania „gdybym to wiedziała wcześniej…” i świadomość, że już pewnych rzeczy nie zmienię, że mnie ominęły. Ale i tak się cieszę. Przesyłam uściski ❤️
@@elwirakaczmarek126 pozdrawiam najserdeczniej …😘
Moja matka nie życzyła sobie żebym pokazywała jakiekolwiek trudne emocje. I ja przyjęłam to na całe życie: nie okazuję trudnych emocji. I teraz przeżywam tragedię! Nie wiem czy dam sobie z tym radę! Niemniej jednak bardzo dziękuję!
Bardzo Pani dziękuję. Właśnie uświadomiła sobie pewien moj schemat w relacjach przyjacielskich. Trochę smutno ale mimo wszystko ulga bo wreszcie zobaczylam wzór i wiem na co mam zwrócić uwagę. Bardzo lubię Pani wykłady za jasność i logikę .💙
dziękuję
Pani Agnieszko, słucham Pani wykładów z ogromną przyjemnością i chłonę tę wiedzę z apetytem na więcej 🙂 Dziękuję z całego serca za Pani Dar,którym nas obdarza (za darmo!) oraz niesamowitą wiedzę,urok i delikatność przekazu, czasem trudnych prawd o sobie.Jest Pani Aniołem opatrznościowym dla wielu istot poszukujących zrozumienia siebie, swych problemów 🙏 Jestem niezmiernie wdzięczna Sile wyższej za natrafienie na Pani strumień oraz Pani,za przepiękne przekazy.Kłaniam się nisko.Uwielbiam i czekam z niecierpliwością na kolejny wykład ❤️❤️❤️💐💐💐🌹
za tydzień będzie rozmowa petarda!
Bardzo ciekawy aspekt osobowosci symbiotycznej. To było jakby o mnie. Całe dorosłe życie byłam "dla kogoś", taka właśnie symbiotyczna. Bez satysfakcji dla siebie. Teraz ,od kilku lat uczę się zadowalac siebie,bycia asertywna, bo JA jestem dla siebie najważniejsza . Inne osoby zeszły na dalszy plan. Dzisiejszą lekcję muszę jeszcze w szczegółach przemyśleć , przepracować. Znów powrócić do dzieciństwa i małej córeczki, to tam leży przyczyna. Niezwykle potrzebny temat. Pięknie dziękuję 🍀🥰❤
:)
Zawsze zaskakuje mnie to jak dużo ludzkich mechanizmów psychologia ma już dobrze opisanych, a jak mało się o nich mówi. Przepiękny materiał.
Genialny odcinek jak zawsze. Czasami ludzie nam bliscy nigdy nie pozwolą nam się wyodrębnić. A na koniec jeszcze wyrzucą nas ze swojego świata ;-).
Często się to zdarza, niestety
dziękuję
Ja poznalam Jezusa 4 lata temu. Tak mi sie skojazylo pani Agnieszko kiedy mowila pani o kims kto mi pomoze w tej drodze , kto mnie porowadzi do samodzielnosci😇🙏💙 Dziekuje
Jak mam rozumieć stwierdzenie " poznałam Jezusa" ...? 🙄
Kocham Jezusa!
@@michul0007 Poznała Boga. Nawiązała z Nim relacje. Z Bogiem, który jest Żywy. Myślę, że o to chodzi autorce. 💙💙💙💙💙💙
@@michul0007 normalnie. Nie umiesz czytać? Jezus żyje i działa
W jaki sposób Jezus wam pomaga ? Pytam serio.
Wspaniały przekaz. Przekaz lata walczę sama ze sobą, a nie sądziłam, że jest jakieś określenie, które nazywa mnie samą. Życie pełne cierpienia, smutku, które nie jest jednak moją winą. To uwalniające odkrycie... niestety widzę, że przenoszę "to co otrzymałam" na moje dziecko, jednocześnie tak bardzo chcąc tego uniknąć. Presja otoczenia, niezrozumienie, podważanie mojego spojrzenia na kwestie wychowawcze sprawia, że widzę jak tuż obok mnie rośnie moja kopia, a tak bardzo nie chce, aby moje dziecko miało te same problemy, czuło to co ja czulam i nie potrafiło sobie z niczym poradzić. Serce pęka!
Strasznie ważny temat.
Żałuję że dopiero teraz trafiam na taki temat. Większość o czym Pani mówi znam i przerobiłam już na własnej skórze i gdzieś intuicyjnie czułam gdzie są braki i że coś jest nie tak. Do tej pory więlka trudność sprawia mi wyrażanie siebie przy mocno intensywnych osobowościach w grupie albo daleką podróż z możliwością bycia samemu w takiej sytuacji - ale też na wielu płaszczyznach odkrywam i robię postępy - teraz mieszkanie samej już mnie nie paraliżuje, wcześniej na samą myśl dostawałam paniki. Przydałoby się jeszcze coś w tym temacie, może lista pytań? Które pomagają rozwijać siebie i poznawać siebie lepiej, a dzięki temu kształtować. Może lista działań które pomagają bardziej wystawić się na takie sytuacje. Może żeby bardziej ekspresyjnie się wyrażać. Może prowdzi Pani warsztaty z takiej tematyki?
To kolejny dobry wykład, który pomaga mi dotrzeć do sedna tego, dlaczego spalam się, zbyt wiele daję i wzamian nic nie mam..jeszcze do tego napotykam narcyzów. Późno, ale walczę. Przede wszystkim ze strachem, lękiem..dziękuję. 🌷🍀
Pokój i dobro!
Dziękuję, ciepło i pokój, które wnosisz sobą dawaja uczucie kojące tak jestem skaplikowana i duzo ukrytych symbiotycznych cech nosze w sobie.
Pomyśleć mi trza o pracy nad swym wnętrzem i lekliwoscia która trza uporządkować.
Wyjsc ze starego w nowe i myślę o psychoterapii.
Traumatyczne przejścia rozwaliły mnie totalnie choć czynilam próby i i różne formy współpracy nie dają naleznych efektów zbyt długo tlumilam w sobie różne uczucia oklamujac siebie, że wszystko dobrze .
Nie posiadam umiejętności wyrażenia siebie i wkurzające bylo to szybka meczliwosc i wyczerpanie.
Dziękuję😘💕 i będę korzystać z Pani dobrych rad czy podpowiedzi.
😊
Wspaniały odcinek. Też byłem przez pierwszą połowę życia osobą symbiotyczną. Ten odcinek pomógł mi zrozumieć moje braki w asertywności.
cieszy mnie to bardzo, że jest przydatny!
Pani Agnieszko, poznałam kogoś o rysach symbiotycznych, nie byłam w stanie dłużej wytrzymać z tą osobą.
Jestem zupełną odwrotnością tego człowieka. On jest jak beton, nic nie czuje, nie umie nazwać tego, nie wie co w ciele się dzieję, jakie potrzeby ma, zajawki. W fundamentalnych sprawach dorosłości jest jak 6 latek a nie 60 latek.
Wykończyła mnie ta relacja po 4 miesiącach. Dusiłam się, jakbym była z dzieckiem a nie dorosłą osobą. Tyle zaburzeń, braków, głodów, że byłam wykończona przebywaniem z tym kimś.
Przekraczał moje granice, zalewał mnie sobą, swoimi pieniędzmi, robieniem różnych niespodzianek, nie pytał o zdanie. Reagował na wszystko jak automat, wg instrukcji, albo mojego oczekiwania. Sam nie umiał przejść inicjatywy, nie ma pomysłu, ekspresji, wyczucia, taktu,kultury. Jak z jaskini.
Gdyby było to dziecko to by było ok, zrozumiałe, bo ono uczy się, ale ktoś kto przeżył pół wieku to nie dziecko. Ma zachowania jego.
Zamrożony, przesądzający w swej pseudo dobroci, a raczej agresji...
To jest straszne. Zerwałam tą znajomość. Nie jestem w stanie z kimś takim codziennie przebywać. Dzięki tej relacji wiem ,czego nie chce, co nie moje.
On musi od początku uczyć się jak dziecko. Bycie z nim prowokowało mnie do wchodzenie w role mamusi, nauczyciela, przewodnika. To bylo do kitu. To nie moje role. Chciałam być znajomą, przyjacielem. On cały czas przepraszał, a nic nie zmieniał. Nawet nie wiedział do końca o co mi chodzi. Dla niego jego system byl jedyny i normalny dla mnie to horror.
Jest po rozwodzie, żadne relacje mu z kobietami nie wychodzą. Relacja z matką jest żadna. 20 lat zero kontaktu. Odrzucenie totalne. W trakcie relacji przychodzily różne inf o nim jego dzieciństwie rodzicach i nim. Im dalej w las tym ciemnej. Żeby mnie zatrzymać wymyślał wszystko by bylo po mojemu, bym tylko byla. Nie ważne jaka.
W pewnym momencie przeszło to wszystkie moje granice. Mimo rozmów, terapi, którą zaczął nie ma postępów nawet minimalnych. Zaglaskuje na śmierć. Jest straszny. Ograniczal mnie i musiałam odejść z tej relacji. Teraz czuje się o niebo lepiej. W swoim świecie, jego swiat jest strasznie ograniczony, biedny, wygłodzony...Zieje tam smutkiem, strachem, ogromnym wysiłkiem, presją ku innym, nudą, jedynym brokatem jest kasa. Finanse ma w 1 palcu. Tym kupuje ludzi. Funduje im co popadnie. Za ochłapy uwagi, bliskości. Bardzo boi się samotności.
Zastanawiam się dlaczego ten człowiek przyszedł do mnie, stanął na mojej drodze. Z sąsiedzkiej pomocy zrobil się horror. Nie potrafil jakby zachować umiaru. Im wiecej spotkań, jakiejś bliskości względnej tym gorzej, tym bardziej przyklejony jak rzep. Tylko odizolowanie pozwoliło mi wrócić do siebie, jemu też. DO jego komfortowego światka. On cierpi bardzo. Ja odpoczywam i cieszę się sobą. Życiem i innymi bezpiecznymi relacjami. Ta była zagrażająca. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za wszystko, filmy, książkę o zaklęciach. The best pozycja. 😇
Uwielbiam Panią ❤️ Żałuję iż nie usłyszałam tych słów laaaata temu
Mi rodzina chciala taka role przypisac…to jest forma manipulacji, nie dalam sie. Jeden z wielu powodow, ze nie mam kontaktu. Jak zawsze, super przekaz, ale tez super przekazany…spokojnie, z empatia i zrozumieniem…dziekuje❤️
dziękuję za uznanie :)
To film o mnie dziekuje
Typy osobowosci to najlepszy temat, tak samo jak nieadaptacyjne schematy😊
Bardzo ważny, wartościowy wykład. Dużo wyjaśnia. Serdecznie pozdrawiam w styczniu.🏂
dziękuję
Dziękuje serdecznie pozdrawiam :)
To znaczy ,że takich osób jak ja jest więcej...
jest ich sporo :)
Zawsze myślałam i myślę do tej pory że jestem inna, dziwna taka nijaka a to wszystko ma też swoje podłoże. To co Pani przekazuje pasuje do mojej sytuacji życiowej jak ulał. Lżej mi na sercu bo "Ktoś" mnie rozgryzł i rozumie a jeszcze do tego dostałam wskazówki jak sobie pomóc, będę próbować. Serdecznie Pani dziękuję i za wszystkie treści na tym kanale.
Dziękuję za wykład, ważne jest zobaczenie w jakich schematach się funkcjonuje, można odkryć jak bardzo zepsutą jest się zabawka dla innych... można otworzyć oczy i przestać być tą czyjąś zabawką, naprawić się...boli, tak ...ale świadomość jest punktem startowym. Dziękuję 😊
Bardzo trafnie to pani ujęła
Dodam do tego że jestem już dorosła osoba i całe życie dla innych Zaczęłam stawiać granicę i wszyscy się odwrócili ode mnie zaczęli obwiniać i ja czuję się winna Czy to normalneChyba nie
....to uderzenie ręką w stół....
w środku poczułem.
Temat bardzo mnie dotknął.
Opowieść o mnie jako dziecku i o mnie jako ojcu. Dziękuję.
starałam się być delikatna
ale rozumiem, że zarezonowało coś w środku
niech pracuje
Nie jesteś sam 😊Natomiast mnich Ajahn Brahm doradził dziś coś czego wcześniej nie słyszałem:spisać na brązowo na papierze toaletowym wszystkie niefajne traumy i zrobić im pogrzeb w kiblu.Chyba będę musiał spróbować. Widziałem chyba w tekście u Izy Kopp kiedyś,że ze zgodą taty w sercu możemy wszystko, a z jego sprzeciwem nic nas nigdy nie usatysfakcjonuje,w największym sukcesie nie zaznamy spokoju,spełnienia itd. Szkoda że niektórzy ojcowie nie potrafią tego pojąć.
Częściowo o mnie, z tym że ja umiem przebywać sama (nigdy nie miałam problemu aby iść samej do knajpy, kina, miałam też swoje zainteresowania, zawsze lubiłam samotność zresztą). Niestety, mama jest 100% symbiotyczna (choroba przewlekła) i muszę się nią zajmować i przez to nie mam dla siebie niczego. Zdecydowałam się na psychoterapię, bo nie wytrzymuję tej symbiozy i wielu innych rzeczy. Z tą tożsamością to 100% prawdy. Zrozumiałam że czas się zająć sobą.
Mam dokładnie tak samo, chętnie porozmawiałabym z Panią, może kontakt telefoniczny.
?
Przeplakalam caly film…..nic dodac nic ujac, kazde slowo pasuje. Bede starala sie choc troche zmienic, ale nie wiem czy dam rade…przez ponad 40 lat nie dalam. Dziekuje za ten material❤
Królowo Agnieszko, dziękuję ❤za ten temat. Słucham już trzeci raz😊
Wspaniale mi się to czyta 👑
Brzmi znajomo😉
Dzień Dobry💌
Mam wrażenie, że dopiero mając 50 plus, poznaję Siebie naprawdę🙄
Ciastolina👌
Może nie wszystko tak, jak przedstawione przez Panią, ale w podobny deseń, aczkolwiek zmieniam schematy, mam bunt w Sobie, a najbardziej Mnie cieszy teraz moja złość- nareszcie jest 😋
Podobno byłam trudnym dzieckiem, i ta nuta buntu czuję, że Mnie ocaliła.
Pozdrawiam ciepło🌹🌹
Pięknie że budzi się życie!
@@agnieszka.kozak.ak75 Tak, koniec bycia martwym🙂👌🌹💌
@@monikamol3802Fajnie, też jestem 50+, ale jednak szkoda że pół życia było się służącą, obiegaczką, telefonem zaufania i psychologiem dla gnojków, którzy nas wykorzystywali
Pani Agnieszko bardzi dziękuję za to nagranie. Co prawda rok temu ale nadrabiam zaległości. 😊 Po taz pierwszy słyszę o osobowości symbiotycznej i jakby mnie piorun strzelił - większość pasuje do mnie. "Połączyłam kropki" -teraz pozostaje praca nad sobą... Dziękuję za to ☺️
Pięknie
Dziękuję za ten materiał. Też byłam tak "sformatowana", niemniej miałam szczęście szybko napotykać na szklaną ścianę,.od której odbijając się musiałam zmierzyć się z tym, czego mi brakowało. Terapia szokowa, bardzo ryzykowna, miałam do wyboru- albo się poddaję i znikam, albo w bólach walczę. Udało mi się wybrać tę drugą opcję. Nie zawsze jestem pewna tego, że to dobrze. Niemniej, chyba z roku na rok samo życie przynosi mi okazje do szlifowania siebie, samo życie koryguje.
Pięknie Pani tłumaczy 💕💕; nie idzie nie zrozumieć 🤩
staram się jak mogę - mówić o trudnych rzeczach w prosty sposób
"lubiana w towarzystwie zatraca siebie" - pół biedy jeśli lubiana, bo mi się zdaje, że raczej wykorzystana i wypluta może być. Ale dzięki temu może szybciej się obudzi. Fajne kiedyś zasłyszałam pytanie" robisz to z miłości czy po miłość"? daje do myślenia też. dziękuję za odcinek, czekam na kolejne 👍🙂
Piękne!
Jeśli jeszcze dodam,że miałam mamę oziębłą emocjonalnie,ojca alkoholika i byłam molestowana przez dorosłego kuzyna,gdy miałam 6 lat to może Pani i wszyscy,którzy to czytają wierzyć iż mamy w sobie moc a ja jestem tego przykładem.Dziękuję wszystkim i za wszystko.
@Irena Ja też: mama okrutna i niedostępna, ojciec alkoholik, mamy brat molestował mnie kiedy tymczasowo zamieszkał z nami. On miał 29 lat, ja miałam 6. Przesyłam Pani serdecznie życzenia szczęścia i szacunku od kochających osób. 🙏 ❤
❤
Miałam tą samą konstelacje, jedynie zamiast kuzyna, był starszy brat.Z takich oparów patologii wychodzi długo, ale... da się.Pozdrawiam
@@Liberyjka Ale się wychodzi i to jest piękne. Pozdrawiam.
Pierwszy raz znalazłam pani filmik i jestem zachwycona nie tylko materiałem merytorycznie ale sposób przekazu, cudownie się panią słucha. Słucham i myślę sobie że ta osobowość to są te osoby które wchodzą w relację współzależne
Tak pomoglo od kilku miesiecy udaje mi sie odczepiac od innych aby swiadomie dostac sie do siebie u mnie laczy sie to z okresem przejciowym . Dziekuje za ten filmik poniewaz jest to sytuacja dla mnie i rodziny bardzo trudna a pani slowa pomoga ten Chaos lepiej zrozumiec. Pozdrawiam
Agnieszko dziękuje za ten interesujacy przekaz. Dokładnie taką osobą symbiotyczną. Dzieki mojej pracy nad sobą przez ostatnie 2 lata zbudowałam siebie nową stawiajacą granice, już wiem co lubię i czego nie lubię, jakie relacje chcę tworzyć. Chociaż przez te 2 lata wiele osób odeszło z mojego życia i pojawiły się nowe takie które są w zgodzie ze mna i że jak powiem nie to nie odchodzą ale akceptują moje nie.
Warto było wykonać tą pracę nad sobą bo wreszcie zaczynam być szczęśliwa.
Dziękuję Agnieszko i pozdrawiam Cię🌞🌻
Cieszę się, że tu trafiłam. Osobowość symbiotyczna to ja.
Dziękuję Bardzo, Bardzo że Pani Jest!!!!!!😘
Nigdy nie miałem w moim otoczeniu żadnej symbiotycznej osoby i to zrujnowało mi życie. Od dziecka nikt nie chciał mi pomóc, bo każdy miał swoje, ważniejsze sprawy. Pamiętam jako dziecko stanie na przystankach po 6 godzin w największe mrozy, bo chociaż rodzice mieli samochód, to nie był on kupiony dla mojej wygody. Kiedy skończyłem 18 lat zostałem wyrzucony z domu, ponieważ to nie ja go zbudowałem, tylko rodzice sami dla siebie. Wnuki nie mogą odwiedzać dziadków bo dziadkowie chcą czuć się wolni i swobodni, a nie obsługiwać obce osoby. Prawie wszyscy tutaj piszą, że walczą ze swoją symbiotycznością i to jest smutne, bo ja wiem jak to jest żyć z takimi osobami, które zawsze stawiają swoje potrzeby, zainteresowania, uczucia na pierwszym miejscu. Każdy kto chce się uczyć, pracować i osiągnąć cokolwiek w życiu musi mieć w swoim otoczeniu osoby, które się dostosują i oddadzą część siebe i np zarobią na studia dla dziecka, które zechce studiować medycynę, a nie powiedzą, że skoro ma 18 lat to teraz jest czas dla rodziców żeby zajęli się w końcu sobą.
Bardzo przykre, że miałeś takie sytuacje i tak traktowali Cię najbliżsi. Mam nadzieję, że teraz w swoim otoczeniu masz ludzi, którzy Cię kochają. Niekoniecznie symbiotyczne, ale które po prostu Cię kochają.
Daj sobie miłość do siebie samego. Trenuj to. Każdego dnia. Na różne sposoby. I nie żałuj sobie tej miłości.
Trochę to przerysowane z tymi 6 godzinami na przystanku...typ roszczeniowy robi z siebie ofiarę i ciągle oczekuje od otoczenia.Wiem coś o tym- miałam ten okres w nastoletnim czasie.Ale miałam potem okres huby, czyli symbiotyczny, więc wiem, jak jest po obu stronach barykady.Daj sobie spokój z gorzkimi żalami, to rujnuje tylko radość życia.Nie oczekuj.
Dziękuję. Dokładnie tak było w dzieciństwie i dokładnie tak jest teraz.
Dziękuję bardzo.
Ważny temat!!! I jak zwykle wyłożony jasno, spójnie, tak zrozumiałe dla każdego! Dziękuje!
Też byłam osobowością symbiotyczną, choć wykształconą tylko przez presję psychiczną a nie fizyczną. Aż do czasu poznania męża. Dzięki Niemu po latach stałam się bardziej niezależna, bardziej asertywna, i potrafiłam stawiać pewne granice. I mimo, że Jego już nie ma na świecie, dał mi taką siłę, że teraz potrafię w większym stopniu wreszcie żyć ze sobą i własnymi potrzebami w zgodzie.
Wspaniałego miała Pani Męża. I pięknie Pani dała świadectwo. Na pewno Mąż jest z Pani bardzo dumny, mimo że już tu ciałem nieobecny. Pozdrawiam🥀
Bardzo ciekawy materiał. Dziękuję za Pani pracę
Witam Pani Agnieszko i dziekuje za cudowny podcast.
Dziekuje za dzielenie sie swoja wszechstronna wiedza, ktora pomaga nam znalezc droge do siebie bez leku i poczucia winy...
Czekam na kolejne podcasty.
Pozdrawiam serdecznie.
Ponownie dziekuje pani Agnieszko. Moja Dusza rozwija sie takze poprzez YT🙂
Niczego nie szukam, tylko zadaje pytanie, wlaczam YT i dzieje sie. Dzis Pani stala sie jej przewodnikiem.
Brak zgody na okazywanie wlasnych uczuc i przymus splatany z prosba mamy o odzwierciedlanie tych jej, odebraly mi moja tozsamosc, uniewaznily moja osobe. Dzis, sluchajac pani slow poczulam to w pelni.
Przed czasem, po smierci taty, po 40 latach NIEBYCIA zapragnelam odnalezc siebie.
Zapragnelam bardzo i silno i mocno. Teraz i juz. Okazalo sie, ze za mocno...
Dzis bylo delikatnie i z czuloscia. Bo pania wlasnie tak widze.
I zobaczylam malutka postac siebie. Jest mini-mini. Ale jest! I to sie liczy, to wazne i cudowne. JA JESTEM.
I kolejne pragnienie ujrzalo swiatlo dnia - bede sie troszczyc o te malutka, sliczna, kochana i bezbronna Istote. Jest dla mnie najwazniejsza i ma PRAWO tu byc.
Poczulam to gleboko, nareszcie tam w srodku a nie tylko w glowie.
Dziekuje Pani za pojawienie sie na mojej Drodze.
Dziękuję i ja ❤️👑
Dziękuję Pani Agnieszko. Ten wykład był mi bardzo pomocny. Uświadomiłam sobie kim jestem i dlaczego taka jestem. Pracuję nad sobą już około roku i bardzo dużo wiedzy zawdzięczam Pani. Czekam na kolejne wykłady, które pozwalają zrozumieć siebie i innych. Pozdrawiam
W jaki sposób Pani próbuje wyjść z sytuacji, czy byłaby Pani coś mi podpowiedzieć?
@@besw554 Jeśli czyjaś prośba jest dla mnie niewygodna zastanawiam się czego ja chcę, co jest dla mnie ważne. Mam to szczęście, że już nie pracuję i nie muszę się dostosowywać ani dbać o podległych pracowników. Staram się robić to co lubię i tylko to na co mam ochotę, oczywiście nie raniąc innych. Czasem muszę się dostosowywać do sytuacji, ale już potrzeby innych nie są na pierwszym miejscu. Ma to też skutki uboczne. Jakoś tak mniej znajomych, ale za niektórymi nie tęsknię.
No uwielbiam Pania i Pani wykłady
W takim razie dziękuję za uznanie 🤝
Chętnie zapisałabym się do Pani na terapię ❤ Opisała mnie Pani w 100 % 😢
niestety nie mam wolnych miejsc
@@agnieszka.kozak.ak75 Dziękuję za odpowiedź. Szkoda 😞
Bardzo jasno wyłożony problem
Uwazam ten wyklad za bardzo uswiadamiajacy. Dziekuje ! 🙏
👋
Ja mam sumbiotyczną osobowość i powoli sobie tłumaczę pewne rzeczy ale bardzo powoli. Może mi się uda. Kiedyś.
Bardzo dziękuję
To pomogło mi zrozumieć siebie
Czuję się osobą symbiotyczna
W przeszłości bardzo utrudnialo mi to funkcjonowanie
Zauważam jeszcze pozostalosci,, które we mnie tkwią, ale patrzę na nie bardziej dojrzałe
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie
Malgorzata
Wow! Otworzyła mi pani oczy na moje trudności ale też na to co przekazuję córce! Czas na małe zmiany👍
Bardzo duzo jest tego we mnie. Roznica ktora tu widze pomiedzy osoba symbiotyczna a mna jest ze ja LUBIE byc SAMA, szczegolnie w domu. Poza domem lubie spotkac sie z MALA grupa ludzi. Wszystko inne jest wlasciwie to samo.
Hehe to ja Identycznie mam Jesli ludzie to minimalne ilosci, sama moge być, lubie byc i umiem być
Dziękuję za podzielenie się zdobytą wiedzą i doświadczeniem, a może jeszcze czymś więcej... Cenne myśli, wskazówki. Dziękuję.
😊
Wartość Pani przekazu jest bezcenna , w każdym zdaniu jest tyle ważnej wiedzy o nas .
ogromnie dziękuję
Dziękuję, świetnie i zrozumiale wyjaśnione. Żałuje ze nie wiedziałem tego dwadzieścia kilka lat temu i zacząłem od punktu dojścia . Wciąż próbuje to odkręcić....
Zawsze to dobry początek
To wszystko prawda.
W sumie tylko nie mam problemu z byciem sam, reszta to trud mego życia.
Pomaga terapia :)
I wkurzanie się na innych i na krzywdy których doznaję.
Bardzo trudno było mi zostawić takie osoby szczególnie kobiety, które jak pijawki ciągle czegoś chciały od mnie a i tak były nieszczęśliwe.
Zabierały mi chęć do życia, całą energię i radość.
Bycie symbiotykiem bardzo dużo mnie kosztowało.
cieszy mnie, że terapia pomaga !
@@agnieszka.kozak.ak75 i pani webinary również.
Dodatkowo odkryłem, że jednak mam 2 zaklęcia od rodziców.
Radzić sobie sam i bądź grzeczny.
Trudne te zaklęcia są
@@marekrutkowski9697 raju!! mam te same zaklęcia .... ale także chodzę na terapię ...odżywam dzięki niej, było by niemożliwe zrobić to samemu, już próbowałam i po czasie wszystko wracało, gratuluję odwagi i dziękuję Tobie za taki szczery wpis, poruszył mnie :)
Jakbym widziała siebie . Jednak od jakiegoś czasu uwielbiam być sama. Nadal powoduje to u mnie wyrzuty sumienia, że przecież moglabym coś zrobić dla innych, pobyc z nimi, wysłuchać . Ale im więcej ludzi wokół mnie, tym ostatnio gorzej się czuję. Lubię trochę pobyć ludźmi, ale znacznie lepiej czuję się sama.. zaczyna mnie przerastać to, że ktoś znowu będzie coś ode mnie chciał, a ja nie będę potrafiła odmówić, albo nie będę w stanie pomóc.
Pani Agnieszko dziękuję już od pierwszych zdań zobaczyłam tam siebie niewiem czy jeszcze umiem ale przynajmniej mam świadomość pozdrawiam serdecznie
Dokładnie tak. Czułam,że jestem zagrożeniem dla mamy. Na szczęście nie weszłam w symbiozę do końca. Choć trwałam w dezorientacji wiele lat.
Ustawienia symbiotyczno-lękowe to moje ustawienia fabryczne z domu. Matka nadopiekuńczością, zwierzaniem się ze swoich problemów i zrobieniem ze mnie swojego drugiego męża przyczyniła się do tego znacząco. Miałem totalną nieumiejętność budowania relacji partnerskich opartych na autentyczności. Przed terapią wydawało mi się że żeby mieć relację trzeba być człowiekiem sukcesu (czyli zaiwaniałem w pracy, sukcesy sportowe itp. byle by zyskać poklask innych), potem starałem się kupić uwagę innych byciem usłużnym i sztucznie radosnym (maskotka). Po terapii zobaczyłem że jedyne co jest potrzebne do relacji to prawdziwe Ja i podążanie za nim, nie jest to magiczna formuła jak zjednać sobie ludzi - część ludzi to doceni, części nie będzie to odpowiadać. Z tą pierwszą częścią można stworzyć prawdziwą więź, a nie tanią podróbkę
Brawo !
Gratuluję zmiany
Kolejny film który bardzo mi pomógł ! :)
Pani Agnieszko, uwielbiam Pani filmy. Za bardzo klarowny przekaz i emocjonalną czystość, za Pani ciepło i zaangażowanie. I ogromną wiedzę. Też jestem psychologiem, więc potrafię docenić, że przekazuje Pani swoją rzetelną wiedzę o człowieku, a nie fantazmaty i bajki, których, niestety, pełen jest internet. Na tle tego, na co wpaść może na yt przypadkowy słuchacz, Pani miniwykłady są jaśniejącą perłą, którą poleciłabym gorąco wszystkim zainteresowanym. Dziękuję.
dziękuję
miałam obawy, czy się przebiję z merytoryka przez to może fantazmatów tym bardziej, że w późnym wieku zaczęłam być na YT, ale widzę, że to działa i bardzo mnie cieszy :)
@@agnieszka.kozak.ak75 jak widać, warto próbować! Cieszę się, że ma Pani ochotę to robić.
Bardzo dziękuję!🙂teraz nareszcie rozumiem co ze mną zawsze było i jest nie tak.
Dziękuję. To jest o mnie. Mieszkam sama. I nie mam żadnej rodziny. Oprócz kuzynki. Ten fakt mi utrudnia wyjście z tego. Mam zwięrzeta 🙂to jest miłe. Może ktoś ma podobnie?
Mam podobnie z tym ze mam rodzine nie mieszkam sama Ale od zawsze wolalam zwierzeta od ludzi bo przy nich moglam byc soba one wiecej mnie "rozumialy" niż ludzie i nie wymagaja wiecej niz możesz dac Jak sie ma zwierzeta i taka osobowość to jeszcze trudniej z tego wyjsc Ja mam zawsze wytlumaczenie dlaczego nie poszlam do fryzjera, dlaczego nie poczytałam jsiążki choc uwielbiam czytać, nie poszlam do kolezanki jednej jedynej ktora ma cierpliwosc i mnie ciagle chce widziec itd tlumacze sie tym ze nie moge ich zostawić, one mnie potrzebuja musze im dotrzymac towarzystwa musze je wyglaskac bo beda smutne i tak to lubią, musze iśc z nimi na dlugi spacer bo tego potrzebują i tak się wtedy cieszą Kółko zamknięte Znow mam dla kogo żyć Czasem jestem zmeczona tym ze patrze w oczy tych moich pieskow i doszukuje sie zadowolenia lub nie i najczęściej "znajduje" wyrzut za malo mnie przytulasz i czuje sie zmuszona do tulenia nawet gdy nie mam ochoty i wtedy złoszcze sie na siebie, czuje mobing ale nie umiem sie z tego wykręcić
Dziękuję to za mało
Bardzo dziękuję
🌷
Świetny materiał. Wiele wyjaśnia. Dziękuję 👍❤️
niech idzie w świat !
Dziekuje za interesujacy material w temacie, nad ktorym pracuje juz od lat. 🙂
Jeszcze do niedawna tak właśnie się zachowywałam. Dziękuję, że jesteś - Pani Doktor 🌹
Ależ cudowny temat!!! Dziękuję 💞
cieszę się, że cudowny
Pani Agnieszko bardzo ciekawy przekaz. Dziękuję 😊 ❤️
Jej,pierwszy raz mogę zrozumieć siebie.Skąd to się wzięło.Przez wiele lat brak poczucia siebie.Potworny głód akceptacji,zauważenia.Korzystam z terapii,bo niektóre wydarzenia życiowe zmusiły mnie do tego,ale jeszcze ok.roku temu nie wiedziałam co mam czuć w jakichś sytuacjach.Od kilku lat dopiero zaczynam odzyskiwać siebie,i naprawdę to czuję.To co pani mówi,o tej pustce,też to duszenie indywidualności,emocji w dzieciństwie...Na szczęście jakiś instynkt samozachowawczy popychał mnie w nowe rejony,gdzie mogłam rozpoznać po mału co lubię itd.Tak,jako dziecko byłam grzeczna.Bardzo dziękuję za wykład.Już się zasubskrybiłam😁
proszę się rozgościć
Dziękuje po 100kroć ❤❤❤
Cieszę się jak słucham takich wykładów bo temat już jest mi znany ale przypominam sobie utrwalam 😃piękny 😃
niech się utrwala i robi przestrzeń do zmiany
Dziękuję serdecznie Pani Agnieszko 👍💙
Byłam osobą symbiotczną...
Trudno się z tego wychodzi ale da się. Bardzo dziękuję za prosty przekaz. Pozdrawiam.
Zawsze się da !
Warto 👑
Kapitalny wykład, bardzo za niego dziękuję. Żałuję, że wcześniej nie trafiłam na Pani kanał. Pozdrawiam serdecznie.
zapraszam do słuchania
Bardzo dziękuję za ten przekaz, każde zdanie było odkrywaniem prawdy o sobie❤
Dziękujęeeee!! ❤
Czekałam na ten temat, nie mogę się doczekać🤔
Super! Dziękuję bardzo! Ciekawe i ważne treści.
Na co zwracam szczególną uwagę i co wywołuje zapalenie lampeczki to sformułowania „zawsze...”, „nigdy...”.
Pozdrawiam serdecznie ❤
Bardzo Ważny Temat wspaniale przekazany ,Dziękuję Pani Agnieszko 🥰
Świetny materiał.Dziękuję.💖
No tak , nadopiekuńcza mama. Mimo wszystko, mając 40 lat dałam radę wyjech za granicę, ale dzwonię co drugi dzień do mamy🙂
Dużo się o sobie dowiedziałem dzięki temu filmowi. Dziękuje i pozdrawiam
Bardzo fajny i inspirujący film Pani Agnieszko dla nas przygotowała. Bardzo dziękuję.
Dziękuję 😊. Kolejny raz podoba mi się to co Pani mówi i jak Pani to mówi. Bardzo dziękuję ❤️
Dziękuję
Biorę wszystko; spijam każde słowo. Dziękuję 😘😍♥️
To ja... Dziekuje za otwarcie mi oczu
🌷
Juz niec jestem symbiotyczna,nauczylam sie asertywnosci,stawiania granic i dbania o swoje potrzeby
Brawo 👑
Dzięki za materiał. Trafione w sedno.
Dzień dobry! Kolejny już raz mam wrażenie, że mówi Pani o mnie. Jestem wzorcowym przykładem osoby symbiotycznej. Ja nawet teraz nie bardzo potrafię myśleć o sobie. Ojciec karał mnie biciem przez całe dzieciństwo. Zawsze to ja byłam wszystkiemu winna i mówił mi, że do niczego nie dojdę w życiu. Teraz, dzięki Pani, bardzo wiele zrozumiałam, ale i tak staram się myśleć głównie o innych Niestety mój Syn, którego od zawsze wychowywałam sama i teraz z nim mieszkam, widział to. Niestety On też przejął to ode mnie. P. Agnieszko, mam nadzieję, że odpoczywa Pani i życzę spokoju i regeneracji sił!!! 🌄🌹🏞️
Dziękuję
Odpoczywam pięknie!
Bardzo ważny a bardzo rzadko poruszany temat !
Czasem ukryty pod " ludźmi kochającymi za bardzo"
Moim zdaniem to zagadnienie jest równie ważne jak problemy z narcyzmem! A o narcyzach w sieci obecnie zatrzęsienie..
Bardzo Pani, Pani Agnieszko dziękuję za przekazanie bardzo duże, ważnej wiedzy! ,🍀💖🔥🌹
Dziękuję