Prawda :D Chociaż cieszę się, że trafiłam na kanał gdzie tyle się narzeka. W ten sposób dowiaduję się rzeczy, które większość osób pominęłaby przez grzeczność.
moim zdaniem źródło jest w tym, ze na lekcjach dzieci śmieją się z kolegów którzy robią błędy. A nauczyciele nie reagują właściwie. Czas z tym skończyć.
Do szkoły chodziłem już wieeeele lat temu, ale pamiętam, że najbardziej stresujące na lekcjach było nastawienie nauczycieli. Nie wiem jak to się zmieniło przez te lata, ale objawy są te same - strach przed powiedzeniem czegokolwiek. W każdym razie pamiętam, że na lekcjach trudno było cokolwiek powiedzieć, bo nauczyciele ściśle przestrzegali kilku zasad: 1) Nie wolno się pomylić w czymś, co już było przerabiane. Inaczej nauczyciel będzie suszył głowę, że się nie uczysz, jak ty się spodziewasz wyników jak się nie uczysz itd. 2) Nie wolno używać form gramatycznych i słów, których nie przerabiano na lekcjach - to oznacza że się popisujesz 3) Przejęzyczenie albo zastanawianie się / zmienianie odpowiedzi jest równorzędne udzieleniu złej odpowiedzi. 4) Uczniowie mają obowiązkowo wzmacniać opinie nauczyciela, śmiejąc się w sytuacjach 1-3 Nie wiem jak jest teraz, ale za moich czasów brało się to z tego, że nauczyciele byli teoretykami języka. Uczyli się wiele lat, a języka właściwie nigdy sami nie używali, nie czuli się sami z nim pewni. Ale też za tamtych czasów znacznie mniej się jeździło za granicę i znacznie trudniej było o nauczyciela języka obcego...
Po trzydziestej odpowiedzi na komentarz "it is spelled deferenty" ja też tak zacząłem pisać. Ostrzegam, że nie jestem native seakerem i nie zamierzam czytać tych odpowiedzi i mam spokój.
Jedyną osobą która zwróci uwagę Polakowi że źle mówi po angielsku jest inny Polak. Wszyscy się wstydzą mówić bo wszyscy wytykają sobie błędy i to jest okropne w Polsce że zapominamy o tym że język jest po to by się porozumiewać z innymi, przekazać swoją myśl a nie by mówić idealnie. W Polsce nawet jeśli wszystko mówisz dobrze (gramatyka, wymowa, nawet używasz wyszukanych słów) to i tak zostaniesz wyśmiany za akcent i stwierdzą że "nie umiesz mówisz po angielsku"
OSSKII, Do glowy mi to nigdy nie przyszlo ale zgadzam sie calkowicie. Pamietam nie konczace sie dyskusje i wrecz klotnie wsrod moich znajomych Polakow w Stanach kiedy jeden drugiego poprawial a tamten lecial po slownik, zeby udowodnic swoja racje. A od tubylcow slyszalo sie: "podoba mi sie Twoj acent; z jakego kraju pochodzisz?"
Piszę na youtube komentarze od lat i pełno jest grammer nazists każdej narodowości. Jestem dyslektykiem i czasem komentuję po angielsku. Zarówno w rodzonym jak w obsym języku sadzę błędy a autokorekta jeszcze je pogłębia. W konsekwencji bardzo często dostaję komentarze o ortografii, literówkach itd. Nie zauważyłem, żeby Polacy częściej mnie rugali niż inni. Nawet częściej widzę te komentarze pod filmami po angielsku, ale to pewno dlatego, że tam jest więcej pomyłek.
Ma Pan 100% racji w swojej opinii. Mam 66 lat i zawsze się bałam mówić w innym języku. Przyczyny tego stanu tkwią w wychowaniu rodzinnym i szkole. Zawsze się bałam złych ocen, krytyki moich bliskich i nauczycieli. Szkołę średnią skończyłam w 1972 r. W Polsce nie ma motywacji pozytywnej. Najczęściej krytyka i tzw. urawniłowka.
jestem na rozszerzonym angielskim w szkole średniej i nie zauważyłem problemów z komunikacją. wszystko zależy od nauczyciela i dojrzałości osób z klasy
kocham twoje filmy. Jestem Chorwatką i uczę się polskiego od 3 lat. Nie boję się mówić po polsku i nikt w Polsce się ze mnie nie śmieje. wszyscy myślą, że to słodkie, a mój akcent jest świetny. 🇭🇷 i love Poland😍
@@Okesmiri ma w sobie to dużo prawdy lecz wydaje mi się, że na tak niską samoocenę wpływa również podejście wielu nauczycieli. Miałam zajęcia z 10 nauczycielami języka angielskiego w swoim życiu i każdy z nich zwracał zawsze uwagę tylko na błędy ktore popełniłam nigdy nie pochwalił jakiejkolwiek poprawnie wykonanej czynności czy zadania
o tototo. znam od cholery wyrazów, wyrażeń. Jak ktoś się pyta, jak to czy tamto jest po angielsku, to prawie bez namysłu odpowiadam. Ale jak już sam muszę coś powiedzieć, to mnie zatyka ;/ Wiem co chcę powiedzieć, mówię to sobie w głowie, ale słowa coś nie chcą się wydostać. To coś jak z rysowaniem. W głowie widzisz zajebisty rysunek, a jak go rysujesz, to wychodzi kompletnie co innego.
Tez tak mam, kiedyś wydawało mi się ze dobrze mówię po ang dopóki się nie przeprowadziłem do Uk, mówię po ang ale ciagle mam z tylu głowy ze mogłem użyć innej gramatyki innego słowa etc etc
Od 5 tygodni mieszkam w Anglii. Wyjechałam na studia i jestem przerażona mówieniem po angielski. Masz racje, to wynika ze szkół i nastawienia nauczycieli. W naszych szkołach nauczyciele praktykują zasadę motywacji po przez podkładanie kolejnych kłód pod nogi. Nie słyszysz pochwał, tylko jakie błędy popełniasz i jak mało wiesz. W szkole nikt się nie zgłasza bo boją się powiedzieć coś głupiego i że będą się z nich śmiać. Natomiast tu w Anglii na wykładach wykładowca ma trudności z przeprowadzeniem całego wykładu, ponieważ tu nikt się nie boi zadać pytania czy wtrącić swoje spostrzeżenie czy własne zdanie. To cudowne. Wiele osób gdy już się odważę mówić sypią komplementami, że mam świetny akcent i żebym się nie martwiła bo rozumieją mnie bez problemu, a reszta przyjdzie z czasem. W dodatku zachwalają jakie to wspaniałe, że znam dwa języki, a oni tylko jeden i chętnie proszą, żebym nauczyła ich prostych zwrotów w języku polskim! To dla nich zabawa. W dodatku moi wykładowcy w połowie też nie są rodowitymi Anglikami więc też ich akcenty się różnią.
To wynika z tego, o czym mówiłeś w innym filmie. Amerykanie są otwarci w komplementach a zamknięci w krytyce, i to może każe powątpiewać w ich szczerość, ale za to budzi mega pozytywną samoocenę i pewność siebie. Polacy są otwarci w krytyce i zamknięci jeśli chodzi o dobre słowo, i to może sprawia, że widzimy ich jako szczerych, ale za to tworzy ogromne kompleksy w ludziach i obniża ich samoocenę drastycznie. Nie chodzi tylko o język. Polacy się wstydzą zrobić czegokolwiek będąc narażonymi na publiczną ocenę, bo mają zakodowane, że jedyne co usłyszą, to krytykę. Mogą mówić jak 100-procentowy Amerykanin czy Anglik, a i tak niestety będzie duża szansa na to, że nikt ich nie pochwali, za to znajdzie się ktoś kto skomentuje potem "wiesz co, w tamtym jednym zdaniu to powinieneś powiedzieć 'I' zamiast 'me' ". W Polsce się to nazywa 'jedynki na zachętę' (tak często mówią nauczyciele, nie zaliczając przedmiotu z błahego powodu), i jest to paradoksalna nazwa, bo w życiu nie słyszałem, żeby to komuś w czymkolwiek kiedyś pomogło.
Szczerze dziwie się że usłyszałeś tylko 2 razy komplement związany z twoją wymową ja gdy pierwszy raz obejrzałem twój film byłem w szoku coś w stylu "O kurwa jak on zajebiście dobrze mówi po polsku".
Wstyd się nie bierze z niczego. Jesteśmy zablokowani bo w szkole po kiepskiej odpowiedzi był "koniec, siadaj, nie dogadałeś się, teraz honorowo możesz się zapaść pod ziemie". To co trzeba się nauczyć bardzo prostych zwrotów by podtrzymać i kontynuować rozmowę "can you repeat? Can you explain it? If I understand correctly..." no i trzeba gadać. Jest super jak ktoś musi w korpo codziennie nawijać, po 3 miesiącach totalnego zacinania się, jąkania i szukania słów zaczyna się w miarę płynnie mówić" więc odwagi! Tak jak Dave mówi to Ty jesteś mistrzem bo nauczyłeś się język. A taki Brytol ma wszystko za darmo. Jak Brytol jest mądry to wtedy mówi powoli i wyraźnie by ułatwić odbiorcy kontakt. Poza tym, dobry film 👍
"koniec, siadaj.... teraz honorowo możesz się zapaść pod ziemie" - love it! To byly czasy. Po lbie ale nalezalo sie piac. Albo kiblowac i zapadac sie pod ziemie, honorowo.
Ja miałam nauczycielke od angielskiego która wtrącała się w każde słowo i strasznie sie darła :c. Wtedy cała klasa mimo tego że większosc osób bardzo dobrze mówiła przez tą nauczycielke bała się mówić. Jak ktoś ci od malego mówi że beznadziejnie mówisz po angielsku i nie da się tego słuchać to odbiera to wiare w swoje możlieości.
To prawda. Jesteśmy zakompleksieni, zupelnie bez powodu czujemy sie gorsi, wstydzimy się pochodzenia. Ja to może juz w czasie przeszlym bo dziś jestem dumny z polskosci z naszej kultury, historii moralności. Ale musialem to przepracować. Choć pewnie jeszcze sporo przede mną. Z czego to wynika? Chyba już z edukacji. Sporo nauczycieli wyładowuje swoje frustracje na uczniach, tak było kiedyś, niestety z obserwacji mojego dziecka jest i tak dziś. Wmawianie poczucia winy i wstydu w szkole ale i przecież w kościele. A dzieci to chloną, my też chłonęlismy a potem jest to w nas całe życie...
Slavo Slavo zapomniales o gazecie koszernej, tvn i lisweeku ktore wciaz pluja na polskosc. Ryzy Chuj Tusek stwierdzil ze polskosc to nienormslnosc. Kosciol nie wpedza w kompleksy- zle to rozumiesz.
W szkole w Polsce jest jakaś taka atmosfera wyśmiewania, że jak coś powiesz źle to inni się śmieją, zresztą jak powiesz dobrze i wiesz za dużo, to też jesteś wrogiem, więc trochę jest to "modne", żeby być głupim. Jak mieszkałem w Anglii to zapisałem się na kursy językowe do Collegu i połowa klasy to byli Polacy, a druga to mieszanka z różnych krajów i Polacy non stop wyśmiewali się nawzajem, a Kurdowie, Irańczycy, Egipcjanie i nawet nauczycielka pytali się mnie po zajęciach dlaczego oni tak robią.
Święte słowa, mówię z okropnym akcentem i z błędami i w moim przypadku wielu ludzi to mi wypomina, ale lepiej mówić tak niż wcale jeszcze nie miałem problemu żeby ktoś mnie nie potrafił przez to zrozumieć :)
Dave! Od 1988 roku nie mieszkam w Polsce i cały czas z moja żoną rozmawiamy publicznie w taki sposób,aby nie przeszkadzać innym i o czym rozmawiamy ,to nie po to aby inni wiedzieli .Tak w języku Polskim ,czy innym.To jest kwestia savoir-vivre.Denerwuje mnie To jak jedni drugim opowiadają historie PRYWATNE i "drą mordy"na całą ulicę przeszkadzając innym😉
@@Mario-xr3jo Jak znam to najpierw grzecznie,jak nie znam I naprawdę drą" mordę"to trochę"mniej"grzecznie, chociaż wiem,że to walka z wiatrakami niestety😉.To ich kultura bez kultury😊
Jak dla mnie największym problemem w tej mentalności są tacy typowi "Janusze". Każdy zna takiego Janusza, nic w życiu nie zrobił, zero ambicji i tak dalej, a jak ktoś się stara, ucz się to zaraz taki Janusz aktywuje się i docina w stylu "Jak masz tak robić, to lepiej nie rób w ogóle", albo "A no co Ci ten angielski. Ja nie znam i zobacz czego się dorobiłem". I to zniechęca wiele osób jak są młodzi i później to im zostaje jak już są dorośli. I zgadzam się z Tobą Dawidzie, nie ma czego się wstydzić, no bo co niby czego?
Mieszkam od 3 lat mieszkam w UK. Na początku panicznie bałem się rozmawiać po angielsku, zwykły telefon gdziekolwiek był dla mnie mega wyzwaniem (po tysiąc razy układanie w głowie co mam powiedzieć). Aż zacząłem pracować z prawie samymi Brytyjczykami. Trzeba się było jakoś porozmawiać a że chłopy same rozmowne to siłą rzeczy rzeczy dużo się rozmawiało. I nie tyle sam angielski mi się jakoś mocno poprawił (chociaż w pewnym stopniu na pewno) ale przełamałem te opory w rozmawianiu po angielsku, nabrałem pewności siebie pod tym względem. Polecam jak najwięcej gadać z native'ami.
Bo to jest taka zasrana mentalność u wielu Polaków (nie wszystkich). Nie chodzi tylko o język, ale generalnie o wszystko. Szczególnie jak jesteś w czymś dobry. Tylko czekają niecierpliwie aż zrobisz jakiś błąd, coś powiesz nie tak aby Cie wykpić, wyśmiać, oniesmielić i odebrać chęć do działania. Najgorsze, że nie mają odwagi powiedzieć Ci w twarz, tylko gadaja za twoimi plecami. Lubią wyolbrzymiać twoje małe potknięcie, które tak naprawdę nie ma znaczenia, żebyś poczuł się jak nikt i żeby odebrać Ci odwagę której sami nie mają. Nie mają odwagi, wiedzy ani pomysłu na życie. Chcą abys był taki szary i nieciekawy jak oni. To się nazywa zawiść i zazdrość. Chcą sciągnąć inną osobę to swojego poziomu i zyczą jej źle. Zobacz nawet w swoich komentarzach. Nie raz nie słuchają nawet co masz do powiedzenia, nie interesuje ich to. Czekają tylko jak zrobisz jakiś błąd językowy aby Ci go wytknąć. To jest bardzo popularne u części Polaków. Nawet jak niektórzy mają fajne kanały na YT, to te nęndzne kreatury, wchodzą na kanał tylko żeby zniechęcić i zniszczyć właściciela. Na szczęście jest to tylko część Polaków, ale to oni własnie powodują że niektórzy nie mają odwagi. Pomimo że ktoś jest zajebisty w czymś to się wstydzi i boi przez takich dupków bez powodu. Dzieki że poruszyłeś ten temat Dave.
maxon, Do Twojego komentarza nie da sie nic ujac ani dodac. W Stanach Polacy albo kotluja sie razem pod dyktando albo uciekaja od tego plebstwa i falszu jak najdalej.
Dawid, to jest absolutnie wspaniały odcinek !! Przekazujesz bardzo ważne treści - wszystko opiera się na naszym poczuciu własnej wartości. Dziękuję i czekam na więcej !! :)
Polakom wystarczy powiedzieć parę razy "źle mówisz to", "źle mówisz tamto" i na bank będą się wstydzić. A niektórzy się nawet zablokują na resztę życia.
Odwalasz kawał DOBREJ ROBOTY. Dave ,z tobą internet jest lepszy. Ty, Kasia Meciński i Monika Zieliński jesteście WSPANIAŁĄ TRÓJKĄ POLAKÓW Z AMERYKI. To piękne.
Niestety, to chyba tylko Polacy walą po łbach innych Polaków, którzy mówią z akcentem po angielsku xD Normalnie z niczym takim się nie spotkałem, choć mówiłem z masą ludzi z całego świata.
Bardzo trafne obserwacje i dobra analiza tego zagadnienia :) serio, dobra robota. Ogólnie bardzo lubię to, że jesteś bardzo polski, ale masz w sobie tego amerykańskiego ducha optymizmu i szukania pozytywów, czego wielu Polakom brakuje ;p Co do tematu, to mimo, że od dawna oglądam, na przykład, anglojęzyczne kanały na yt i rzadko się zdarza, że czegoś nie rozumiem, co może świadczyć o nie najgorszej znajomości angielskiego, to zawsze jakoś bałem się mówienia w tym języku, miałem wrażenie, że nie potrafię. Niedawno byłem w barze i poznałem tam Polskę studiującą filologię angielską i Australijczyka i rozmawialiśmy po angielsku dobre pół godziny, nagle mówię coś w stylu "I'm sorry, my English is terrible, i rarely speak it bla bla bla" i się tłumaczę, a oni patrzą na mnie jak na idiotę i mówią, że przecież właśnie rozmawiamy i nie widzą żadnego problemu. Wtedy dotarło do mnie, że faktycznie normalnie rozmawiam po angielsku xD Parę piw przełamało barierę i zobaczyłem, że poza moją strefą komfortu nie jest tak źle ;p Teraz już się nie wstydzę, chodź popełniam błędy i czasem dużo gestykuluję, to nie zdarzyło mi się nie dogadać po angielsku ;p Ja jestem potwierdzeniem niemal wszystkiego, co mówisz w tym filmie o Polakach i języku angielskim ;)
Zgadzam się z tym, że Polacy mają nieuzasadnione kompleksy, nie wiem z czego to wynika, ale to prawda. Natomiast co do angielskiego, dziś dużo młodych ludzi nie boi się mówić tym językiem, mało tego, przez globalizację coraz częściej angielski jest ich narzędziem pracy na co dzień. Pozdrawiam!
Tak, o tej Polskiej szkole to prawda. Dlatego mam dzieci w homeschoolingu. Może David opowiesz coś w tym temacie jak to wygląda w US.? Bardzo lubię Twój polski i doceniam.
Naprawdę warto się przełamać i zacząć mówić, bo to najlepsza metoda nauki - praktyka przez codzienną imersję i interakcję. Gdy wyjechałem pracować do Holandii, to już na drugi dzień zacząłem uczyć się niderlandzkiego, a po tygodniu zacząłem próbować rozmawiać. Robiłem mnóstwo błędów, ale to właśnie motywowało mnie do dalszej nauki. Teraz mówię biegle po niderlandzku.
Dave, masz świetny dystans do siebie i otaczającego świata, super humor. Kupiłam kurs angielskiego w Instytucie Lingwistyki i byłeś pierwsza osobą, która tutaj spotkałam. Uczę się angielskiego ale ciągle boję się mówić. Dzięki za to co robisz, bo to jest mega pomocne. Pozdrawiam
Miałem taki przełom w nauce niemieckiego w liceum. Nasza nauczycielka (która była bardzo super), na 2 tygodnie ściągnęła swojego praktykanta, Niemca. I jak z nim rozmawiałem, miałem raz niesamowite uczucie. Jak tylko powiedziałem swoje natychmiast uświadomiłem sobie, ile popełniłem błędów. A potem natychmiast refleksja: ale on mnie zrozumiał! Niesamowite uczucie, od razu ośmiela cię to, żeby mówić, nieważne, że popełniasz błędy. I tak cię rozumieją. Byłem w szkole angielskiego w Londynie z ludźmi z różnych krajów. I mam dobrą wiadomość: Polacy nawet jak wymawiają maksymalnie po polsku, nawet z tym polskim "r" (zresztą Szkoci też prawie tak wymawiają "r") to przynajmniej dla nativów (i wszystkich innych) jest to megazrozumiałe, Tak też mają Hindusi. Ale Japończycy, Chińczycy, nawet Francuzi - mogą nam zazdrościć.
Jeden z najlepszych filmików na Twoim kanale, a może i nawet na całym YT, bo przekazujesz nie tylko wiedzę o j. angielskim, ale również dużą dozę informacji o tym jak jesteśmy widziani i jak powinno być ;) Bardzo Ci dziękuję :) Myślę, że wiele z tego, co powiedziałeś o Polakach, jest niestety prawdą. Sam próbuję się tego pozbyć, ale niestety trudno. Jak to mówią: gdy wejdziesz między wrony, musisz krakać tak jak one. A Twój filmik łamie tę zasadę :)
To ja tak miałem z rosyjskim, gdy mówiłem bez akcentu, czułem się jakoś gorzej i zastanawiałem czemu nie mowie jak oni.(chodzi głównie o Ukraińców) Ale zauważyłem, że stres niwelował mój wyćwiczony akcent bardzo zbliżony do rosyjskiego. Zresztą też się jakoś wstydziłem mówić w ich języku i większość czasu jedynie mówiłem bardzo proste i krótkie zdania. Czułem,że przez to, że nie znam ich języka perfekt jestem jakiś inny i nie mogę być jednym z nich, jakby widziałem różnice mentalności. Ale oni jak mówią po polsku to nie mają tego problemu. No ale mimo wszystko zauważyłem to w Polsce i w Niemczech, że oni wolą się trzymać razem i ograniczają kontakty z obcokrajowcami do minimum a uczyć im języka się nie chce. Więc pomyślałem, że skoro oni nie umieją żadnego języka to czemu ja mam mieć jakieś kompleksy.
Uwielbiam Twoje lekcje.To co przekazujesz jest pouczające . Jesteś moim lekarstwem na wypełnianie wolnego czasu.Czuje się jak byś mieszkał w moim domu.Jestes wspaniały w tym co robisz.Joanna.
Bardzo dobry i trafiony materiał. Dziękuję za słowa otuchy :P Moją blokadą w posługiwaniu się językiem angielskim zawsze byli i są inni Polacy.. Aktualnie pracuje nad pewnością siebie w momencie używania języka angielskiego... mówię, mówię i mówię, szukam podobnych słów gdy się zatnę i pytam jeśli czegoś nie rozumiem. Na szczęście większość ludzi jest wyrozumiała i ma na uwadze, że rozmowa na żywo, gdzie na bieżąco trzeba dobierać słowa w obcym języku, nie jest taka łatwa, ale z każdą taką (nawet jeśli krótką, nawet jeśli nie do końca udaną)wymianą zdań uczę się m.in. jak: -lepiej dobierać słowa, -lepiej je wykańczać i szlifować -lepiej słuchać i rozumować pewne wyrażenia... Oczywiście nie wszystko udaje się od razu spamiętać i często powielam stare błędy, ale wiem, że każda mała poprawka zbliża mnie w wyniku do lepszego wyrażenia siebie i do przełamania barier językowych (^_^') Najlepiej i najpewniej z tego co zauważyłem czuje się na neutralnym gruncie, czyli w rozmowie z kimś, dla kogo język angielski też jest jedynie językiem dodatkowym, a nie ojczystym. Uwielbiam te momenty w których okazuje się, że mimo łamanej angielszczyzny, potrafimy się zrozumieć i przeprowadzić małą rozmowę.. Każda taka sytuacja jest dla mnie małym zwycięstwem :D Życzę powodzenia Wszystkim, którzy próbują! Good luck!
Trafiłem na twój kanał całkowicie przypadkiem i zostałem oraz będę Ciebie oglądać dalej. Ja nie znam w ogóle angielskiego, może sprostuje trochę bo rozumiem z automatu ale ciężko mi jest odpowiadać czy próbować rozmawiać ale staram się i przyznam iż czasami to z rozmówca mamy dużo śmiechu jak czasami ja lub rozmówca czegoś nie zrozumiemy. To samo dotyczy języka niemieckiego. Ja się wcale nie wstydzę czy krepuję, że rozmawiam tak jak rozmawiam. Kiedyś ktoś mi zwrócił uwagę że cos źle czy tamto źle a te słowo mówię czy wypowiadam nie tak. Odparłem dobrze i rozumiem i staram się jak mogę ale Ty za to powiedz chrząszcz, szczygieł czy inne wyrazy które obcokrajowcowi nie tylko łamią język ale i umysł. W skali od 1-10 mój angielski to -10 że tak ujme. Co kto pomysli o nas czy o naszym jezyku czy rozmowie mnie to nie interesuje, dla mnie zawsze liczył się efekt końcowy czyli on wie o co mi chodzi a ja wiem o co jemu i oboje jako tako się dogadalismy. Pozdrawiam Dawid
Masz rację jesteśmy jako ludzie przekonani o tym że jesteśmy gorsi od innych i nie wszyscy to rozumieją niestety👍 wszystkim którzy chcą mówić życzę udanej walki ze wstydem przed mówieniem.
Przez całą podstawówkę angielskiego uczyłam się pod testy pisemne. Nauczycielka mnie lubiła, więc rzadko odpowiadałam ustnie. Dzięki regularnym korepetycjom od 4 klasy egzamin zdałam na 97%. Jednak boję się mówić po angielsku. Mam koleżankę z Włoch, która dopiero uczy się polskiego. Byłam na jej imprezie urodzinowej. Przyszły koleżanki, zaproponowały rozmowę po angielsku, dla ułatwienia. Siedziałam w rogu, słuchałam i rozumiałam o czym mówią. Bałam się powiedzieć cokolwiek. Plątały mi się czasy, zapomniałam wszystkich słówek - zawsze tak mam, gdy muszę użyć anielskiego w mowie. W nowej klasie jest wysoki poziom. Nauczycielka straszy maturą i niemal ciągle używa angielskiego. Nic nie rozumiem. Muszę więc każdą sobotę poświęcić na wyprawę na drugi koniec miasta do nowej korepetytorki. Czterdzieści złotych za godzinę a strach pozostał. Jednak twój odcinek zmotywował mnie, dzięki :)
Dziękuję Ci za ten film. Uczucie wstydu przed porażką to jest dokładnie to co czuję gdy muszę się odezwać po angielsku. W 2019 byłem w USA. Leciałem przez Toronto, zwiedziłem cały Nowy Jork i Waszyngton, ale za każdym razem bałem się jak cholera odezwać żeby coś załatwić łącznie z zamawianiem jedzenia w McDonaldzie jednocześnie będąc przeświadczanym przez moich bliskich że nie ma powodów do wstydu bo świetnie sobie radzę...
Nie zwraca się uwagi na takie rzeczy, częściej się krytykuje. Masz naprawdę dobry akcent, normalnie bym tego nie powiedział, ale zwróciłeś na to uwagę, więc no. Dobrze mówisz, miło się Ciebie słucha c:
Mnie to się zdarzyło że moja nauczycielka się podśmiewała cicho ze mnie bo odpowiedziałem na jej pytanie z polskim akcentem po angielsku. Natomiast inni dostali dobre oceny za "odpowiedzenie" na jej pytanie mimo że podpowiadała im każde słowo
Mam znajomą pochodzącą z Irlandii, która uczyła się w życiu naprawdę wieeeelu języków, w tym polskiego. Sama twierdzi, że polskie lektorki stresowały ją najbardziej, dlatego rozumie traumę uczniów z Polski.
Ostatnimi czasy mogę rozmawiać po angielsku znacznie więcej niż jeszcze 2 lata temu. Właśnie przez te filmiki zaczynam coraz lepiej się komunikować z osobami niezbyt mówiącymi po polsku.
Dawno ,dawno temu chodzilam do szkoly, bardzo lubilam nauczycieli,wszystkie testy pisalam ma 100% ale na pytanie "do you speak English " odpowiadalam "sorry, I don't " dlugo,dlugo az sie odwazylam.....A Ty jestes ....wspanialy.
Ja niestety jako dziecko uczyłam się angielskiego tylko w szkole, a w szkole milion słówek, gramatyka, a mówienia mało. W liceum już odstawałam od ludzi, którzy uczyli się angielskiego także prywatnie i bardzo mnie to blokowało na lekcjach. Teraz, już po studiach, nie mam niestety bardzo wysokiego poziomu, ale sporo/większość rozumiem (teksty/filmy), ale blokada przed mówieniem pozostała :(
Piszę z wieloma ludźmi po angielsku. Przełamałam się parę miesięcy temu, żeby chociażby pisać. Pomimo błędów i nałogowego korzystania ze słownika. Mam znajomego z Ameryki, z którym piszę od 5 miesięcy i bardzo się dogadujemy i tak dalej, ale nie potrafię z nim porozmawiać. Z dzieciństwa mam taką traumę, że ledwo weszłam na maturę. I choć wiem, że sporo rozumiem i aż taki mój angielski to zły nie jest, po prostu gdy przyjdzie co do czego, nagle wszystko mi wylatuje z głowy. Ostatnio miałam 2 sytuacje, że kiedy się odezwałam w końcu do znajomych, od razu zrywali ze mną kontakt. Dla mnie już samo pisanie było czymś przełomowym, bo jeszcze rok temu sama bym nie pomyślała, że jestem w stanie to robić i są to naprawdę małe kroczki, ale zawsze coś. Choć nadal się boje, że gdy odezwę się do moich bliższych znajomych po angielsku i postaram się coś wydukać, zerwą ze mną kontakt. To nie jest takie proste jak się wydaje, powiedzieć "mam to w dupie" dla kogoś, kto jako dziecko miał traumę przez dorosłych oczywiście. Ciężko to będzie zrozumieć komuś, kto nie miał nigdy tak zwanej czarnej dziury w głowie, ale takie są fakty, że niełatwo z tego wyjść...
To dobrze, ze zerwali kontakt. Nie potrzebujesz takich znajomych. Ucz sie konsekwetnie angielskiego to po pierwsze, (tyle jest swietnych kanalow do nauki po angielsku) sluchaj ciagle czegos po angielsku , zacznij lubic ten jezyk a reszta sama przyjdzie. th-cam.com/video/K2R6KQRmCIA/w-d-xo.html th-cam.com/video/_f3EOwIfghs/w-d-xo.html
Bardzo ważne i ciekawe video. To nie wina Polaków, może mentalnośc pokory i skromności, stąd obawa. Ale także "pedagogika wstydu" z USA i Niemiec. Dam przykład tolerancji "native-ów" angielskich. Jak się nie krępować, skoro napisałem kilka komentarzy na forach, na które mimo "lików" (czyli zrozumiano mój angielski), to właśnie jakiś Amerykanin napisał np. (nie na temat muzyki, o której pisałem), tylko, że mój komentarz napisali chyba Simpsonowie (czyli debile), i tak zdarzyło mi się oberwać kilka razy obraźliwe teksty z USA i UK. Moja riposta zawsze jednak jest ta sama - a ile ty Angliku czy Amerykaninie znasz języków poza natywnym, bo ja 3? I to zamyka krytykę. To IMO powód tego wstydu u Polaków! Pozdrawiam serdecznie
Dave dobrze mówisz. Polacy ogólnie mają problem z brakiem wiary w siebie ale to już się zmienia, myślę że edukacja oraz tło historyczne czyli zabory, wojna, komuna odcisnęły swoje piętno w mentalności, która z pokolenia na pokolenie gdzieś przechodziła. Twój akcent jest bardzo fajny czasami mówisz idealnie bez akcentu a czasami z akcentem i mi się to podoba bo można na Twoich przykładach lepiej zrozumieć wymowę!! Kanał z ciekawością śledzę bo kiedyś zaniedbałem naukę Angielskiego a Ty mądrze opowiadasz i z humorem :) Pozdrawiam!!
U mnie o dziwo w podstawówce i gimnazjum zazwyczaj było z tym spoko (mam na myśli języki, bo z reszty przedmiotów to różnie bywało, zależy czy sobie radziłam). W podstawówce miałam tylko niemiecki i na ogół szło mi dobrze i jak popełniałam jakiś błąd to w sumie klasa ignorowała ten fakt, nauczyciel mnie poprawił i było dobrze. Tak samo z innymi uczniami, nikt się z nikogo nie śmiał, ale być może dlatego że albo byliśmy za głupi żeby takie rzeczy jeszcze wyłapać, albo sami zdawaliśmy sobie sprawę, że nie jesteśmy lepsi. W gimnazjum klasa trafiła mi się kochana, byliśmy jak taka mała rodzinka i jak już ktoś się z kogoś śmiał, to wiadomo było, że to wszystko nie ma nikogo urazić. Kończąc gimnazjum, sądziłam, że no, w liceum to już praktycznie dorośli ludzie, więc raczej nie będzie już żadnego wyzywania itd, a więc byłam bardzo dobrej myśli. Ku mojemu zaskoczeniu - Zaczął się okres kiedy wszystko mi się posypało. Każda z tych osób z mojej klasy miała jakieś doświadczenie z angielskim, ja - żadnego, poza lekcjami w szkole. Albo były to osoby, które wychowały się za granicą, albo osoby które były za granicą, albo osoby które miały już rozszerzony angielski w gimnazjum, więc moja pewność siebie odbiła się od góry rykoszetem lądując na samym dnie. Już nawet nie byłam w stanie mówić ze stresu, bo cokolwiek udało mi się wydukać, to zazwyczaj popełniałam z nieuwagi jakiś durny błąd i cała sala w śmiech :'D. Jakimś cudem, teraz po zmianie szkoły w zupełnie innej klasie, gdzie kontakty miałam ze wszystkimi dobre, nagle mój angielski stał się o wiele lepszy, ale wciąż, ponieważ uważam, że z rozmową jest tragedia, to dla mnie było niesamowitym osiągnięciem, kiedy rozmawiałam przez chwilę po angielsku z jedną panią, która czekała ze mną na pociąg, więc tłumaczyłam jej komunikaty. Czułam się po tym, jakbym narysowała jakieś arcydzieło, mimo, że to w sumie nic XD.
Ja tam się nigdy nie martwię o akcent, tylko o poprawność gramatyczną. I faktycznie czasami tak mam, że coś gdzieś napiszę w internecie i pół godziny później zaczynam się zastanawiać czy faktycznie odpowiedniej formy użyłem. Później to sprawdzam i się okazuje, że faktycznie zrobiłem błąd i mam wtedy lekką żenadę z siebie. I dlatego sie wstydze gadac po angielsku, bo mam wrażenie, że później ci angole będą miedzy sobą żartować z mojej wymowy 😂
Dzięki za filmik i poruszenie tego tematu. Myślę, że przez kilka pokoleń byliśmy świadomie uczeni tego, że "Polskość to nienormalność". To zdążyło się niestety już mocno ukorzenić w nas. Świetnie się Ciebie słucha. Jesteś fantastycznym, pełnym humoru facetem. Pozdrawiam serdecznie.
Wlasnie odkrylam twoj kanal, twój polski jest świetny , kiedy tak narzekales ze nikt nie chwali twojego języka polskiego , w pewnym momencie dotarło do mnie ze słyszę już twojego akcentu, po prostu można się przyzwyczaić
Wiesz Dave, oglądam Twój kanał jakiś czas. Jesteś świetnym przykładem, takim Amerykaninem mówiącym po polsku. I tu widać tę różnicę, bo masz to gdzieś, że przekręcisz, lub zapomnisz jakiegoś słowa. Ale jako Polak Cię rozumiem i nie mam z tym żadnego problemu, ani nie jest to powodem do mojego śmiechu, rozmawiasz, mówisz, mogę Cię zrozumieć i to jest świetne. A my, Polacy, boimy się coś powiedzieć. Dlaczego? Ano dlatego, że to nie Amerykanie by nas wyśmiali, tylko inni Polacy. W innych filmach mówisz jak to Amerykanin drugiemu będzie kibicować. U nas tego nie ma. Raczej Cię wyśmieją, nogę podłożą. To chyba stąd wynika ten strach, szczerze mówiąc próbuję się przełamać od kilku lat i w końcu cały zapał zabija właśnie to, że ja żyję w Polsce, mamy internet, owszem, ale mimo wszystko nawet rozmawiając przez telefon i próbując rozmawiać poprawnie to się na Ciebie krzywo patrzą, bo powiedziałeś "Aje'r;n meen" zamiast "Ajron Men". Przykładów jest mnóstwo. Dzięki, że pokazujesz na żywym przykładzie i właśnie w drugą stronę, czyli nam, mający na co dzień styczność z językiem polskim, że drobne potknięcia niczemu nie przeszkadzają i nie są powodem do śmiechu. Może to zadziała w drugą stronę, czyli ktoś w końcu pomyśli, że tak samo jest na odwrót, Amerykanin Cię nie wyśmieje tylko po prostu jeśli zrozumie to nawet nie zwróci uwagi na jakieś potknięcie, czy po prostu brak słowa, które po prostu zastąpisz innym słowem. No i mam nadzieję, że kimś takim stanę się też ja ;) Na marginesie, może jakiś pomysł na odcinek, jak/gdzie można sobie znaleźć partnera do rozmów po angielsku, jakiś Native. Coś, co mi przychodzi do głowy, to gry komputerowe, no ale tak to ciężko zaczepiać losowych ludzi na facebook, tinder też ma nieco mniejszy zasięg :D może coś podpowiesz. Pozdrawiam, miło się Ciebie ogląda ;)
ja raz też chodziłam na lekcje do jednej baby co mnie wyśmiewała, później już tam nie chciałam chodzić, wolałam oglądać Alfa w telewizji, później się trochę nauczyłam gadając z Amerykaninami
Myślę że to zależne jest od ambicji. Im bardziej zależy nam żeby mówić poprawnie tym bardziej boimy się krytyki ze strony native speakera. Od paru lat ciągnie się za mną marzenie życia w Ameryce, a razem z nim narodziła się chęć aby poprawnie mówić po Angielsku. Dużo od tamtego czasu się poprawiło (w jeden dzień udało mi się poprawić dwójkę z Angielskiego na czwórkę więc ambicje były spore) i mimo że wiedziałem że mój angielski wcale zły nie jest, strasznie się bałem odezwać czy to na lekcji angielskiego czy też w internecie. Cały czas ubezpieczałem się tekstami typu "sorry for my bad English" albo "sorry, i don't speak English well". W końcu usłyszałem o tezie że native speakerzy nie zwracają aż tak uwagi na proste błędy, a nawet sami często takie popełniają. Stwierdziłem, że ma to sens i w jednym momencie moja pewność siebie znacznie wzrosła i w życiu rozmawiając z "nativem" musiałem poprawić się raz gdyż wypowiedziałem słowo niewyraźnie. Mam nadzieję, że moja historia z Angielskim pomoże komuś z przełamaniem się w tej sprawie. Ps. Tak, zawsze się tak rozpisuję. Ps.2 Byłem jeszcze raz poprawiony w wymowie słowa ikea ale mam wytłumaczenie ponieważ byłem w Anglii dopiero 2h i to była moja pierwsza rozmowa z native speakerem na żywo więc stres + musiałem się przestawić z akcentem ^.^ .
Nie wiem jak teraz, ale za moich czasów szkolnych, 10 lat miałam angielski a i tak grając w gry online, znajomi z Kanady poprawiali mnie i uczyli (na moją prośbę). Okazało się że szkoła nauczyła mnie słów i czasów, ale już gramatyka zupełnie się nie sprawdzała. Obecnie mieszkam w Irlandii północnej i tutaj angielski jest na jeszcze innym poziomie pomijając specyficzny akcent. Ale rzeczywiście wciąż jest ten strach czy też obawa, u mnie chyba przez to że szkoła nie uczyła za dużo - więcej uczył Internet, znajomi i gry. Jednak jest trochę łatwiej jeśli się częściej używa języka, a zamykanie się w gronie Polaków pogłębia dyskomfort ponieważ rzadziej używa się języka angielskiego
Ta scenka w 6 minucie była cudowna :D W ogóle ten film jest dla mnie ważny i wartościowy- jestem dokładnie tym kimś, o kim opowiadasz :) PS: Bardzo fajnie brzmisz po polsku ;)
Super masz akcent, chciałabym tak mówić po angielsku jak Ty polsku . Bardzo dobre masz spostrzeżenia, masz rację, ja strasznie się wstydzę mówić po angielsku. To jest dla mnie dramat !
Powiem tak, całe życie się uczyłem angielskiego. W wieku 21 lat dostałem pracę jako programista i powiem, że miałem ogromny stres aby rozmawiać z osobą po angielsku, bo wiesz rozmawianie z polakiem po angielsku to jest coś innego. No ale nie miałem wyboru, teraz 2 lata później mówię na podobnym poziomie, racja czasem się pogubię zapomnę słowa, ale nie przejmuję się tym i kontynuuję rozmowę. Wg mnie przełomowym momentem była delegacja do Szkocji bo tam byłem zmuszony do rozmowania po angielsku. Każdemu polecam pojechać chociażby na parę dni i się przełamać.
Ale kokiet! Przecież wiele razy ludzie Ci piszą, że dobrze mówisz po polsku, masz bardzo fajny akcent i właśnie przez tą inność, oryginalność a także przez Twoje podejście do życia i poczucie humoru tylu ludzi Cię lubi i chce oglądać ten kanał. Chyba, że masz na myśli to, że Polacy, jeśli chwalą, to właśnie tylko w takich komentarzach a nie mowią tego w cztery oczy. Pozdro600 z Łodzi!
Hi Dave, You encourage us to speak English - great, thank you so much... The problem is related (as you pointed out) to our teachers, who think they do not speak fluently enough and thus are ashamed to open their mouth. Yes, yes, I am rude a bit, but it is the way I feel it. Believe me or not but I learnt (was learning...) English at my secondary school in a class of 40 guys and a only one chick. We were called "Ale-baba i 40 rozbójników". So in among 41 youngsters I decided to learn English and I succeeded quite well. You are surprised why the heck we do not open our mouth being able to speak? It is very simple, strange, unexpected and awkward but simple. Look around. How many talking people do you see around you? No, not in English. In Polish. This is the general problem - speaking, revealing feelings, exposing speech defects or imperfection. Fear of being ridiculous and being ridiculed. I was really astonish by people's behaviour in the USA (mainly Ohio) who I met in Mac, Hooters, gas stations, malls, the training center where I learnt robots programming, everywhere... People simply talk, and what can be shocking especially for Poles, they welcome you, they ask you about your day... no, not your friends, colleagues, but strangers... store staff, waitresses... It is even more surprising when you are approached by some girl, who asks you "Hi. How are you? How's it going? What's up?" without any blush, trembling voice, shame, hidden intentions... she does it just for fun, and because it is normal, that's the way people live there everyday.... OK no exageration, but in general it is my observation. This is how Americans are. This is why you may have a feeling that (especially) Poland is a country of sad people, people who seem to carry masks with no expression. It is deep in our subconscious - when someone starts speaking to a strange person in most cases they ask for directions or information. Speaking about other things may be dangerous, people can feel uncertain, you may be found a bit insane. Smiling to others just like that, without a reason may be dangerous, especially if you smile to a pretty girl without noticing she is walking with some man (friend, boyfriend, husband, father). That's the problem. I think it is changing for better now but it is something that we were (still are) taught at school. Starting from the youngest children teachers always force quiet on their pupils. This deepens, progresses with school years. At the same time adults (teachers), let's suppose subconsciously, correct pupils, correct their speech, pronunciation, accent of our mother tongue. Didn't you notice that we Poles speak likewise in (almost) any place. There are slight differences, especially at the east border or in mountains. In general Polish is spoken the same way almost everywhere. Another thing - a context and an ambiguity of words and phrases. It may be very strange for foreigners but sometimes one must be very careful in selecting words while speaking. Especially when it comes to female and male relations. The words one uses may be associated with something completely different and when you want to avoid strange situations, stupid looks, undertones you carefully select them. Now imagine people who are shaped and moulded all their lives being afraid to speak something "stupid" or in funny way. They learn English and are taught some stiff rules and word collocations and soon they find out that now they have an extreme problem how to avoid being misunderstood, being ridiculous, offensive, stupid with funny accent and unclear pronunciation. I myself met with such a treatment by other Poles who didn't have any inhibitions to ridicule and comment my mistakes when they heard me speaking English.
U mnie było trochę inaczej, właśnie jak wyjechałam do UK do pracy (tylko na 3 m-ce), to dopiero tam zaczęłam mówić. Tak po prostu zaczęłam, bo w sumie, no nikt mnie nie zna, nawet jak się krzywo spojrzy i coś sobie pomyśli to raczej nigdy więcej się nie zobaczymy (pracowałam jako kelnerka więc siłą rzeczy musiałam mówić), a wcześniej strasznie ale to strasznie się wstydziłam (mimo tego że miałam szwagra z USA, prawie w ogóle z nim nie rozmawiałam bo się wstydziłam). Także ten wyjazd zmienił wszystko, dopiero tam się przełamałam, i jak ręką odjął, przestałam się wstydzić i zaczęłam mówić. 😁💪🏼
Mam to samo, pracuje w IT od roku oglądam wiele po angielsku zrozumienie naprawdę mam bardzo duże 95% prawie wszystko rozumiem mogę swobodnie czytać i pisać po ang a się wtydzę mówić po angielsku.
Zastanow sie czym jest ten wstyd podyktowany. Jesli bedziesz to nazywal wstydem to nigdy nie przelamiesz tej bariery. Najlatwiej sie ja lamie jesli nie ma innego wyjscia i mowienie jest musem. Od czegos nalezy zaczac, sprobuj znalezc kogos kto mowi dobrze po angielsku i pozytywnie wprowadzi cie w konwersacje i 'swiat mowienia po angielsku'. Powodzenia. You never know until you try. Practice makes perfect. th-cam.com/video/K2R6KQRmCIA/w-d-xo.html
Gdy słuchałem Twojej opowieści o "wstydzeniu się Polaków" wpadłem na to, że powodem tego może być wyginięcie Polaków, którzy mówili za dużo i bez zahamowań. Niemcy i Rosjanie po prostu wymordowali takich, a my jesteśmy potomkami tych, którzy bali się i dlatego przeżyli. Do tego czas komunizmu blokował ludzi do mówienia wprost i znowu, Ci, którzy za wiele nie mówili unikali represji. Mój dziadek, który siedział w więzieniu za to, że powiedział o jedno słowo za dużo, uczył mnie i moim rodzice mi to wbijali do głowy, aby w szkole nie mówić tego, co usłyszę w domu, bo wtedy rodzice mogą iść za to do więzienia. Ja się tak bałem cokolwiek powiedzieć, żeby rodzice nie trafili do więzienia. Tak sobie myślę, że wojny i czas komunizmu zmieniły naszą mentalność w ten właśnie sposób i to jest temat dla psychiatrów.
Komuna największą krzywdę zrobiła ludziom w głowach. I to widać. Teb brak autostrad, nierentowne fabryki, biurokracje itd jakiś byśmy przeżyli u poszli dalej. Ale to zniszczenie zdriwej mentalności ciągnie się za nami i jeszcze długie 20 lat zanim zacznie ginąć
@13:55 - od 2 lat mieszkam w Tajlandii i uczę się tajskiego. Mam dokładnie ten sam problem - jestem w stanie wyrazić wszystko co chcę w codziennym życiu, a nawet potrafię się wypowiedzieć na jakieś specyficzne tematy poprzez używanie analogii i upraszczanie zdań, ale koniec końców ludzie mnie rozumieją. Problemy się zaczynają kiedy Tajowie zaczynają mówić do mnie z prędkością światła w różnych dialektach lub chcę obejrzeć coś w TV. W Polsce jeszcze jest o tyle dobrze, że cały kraj oprócz kilku regionów mówi tak samo, a nawet ludzie w tych regionach potrafią również się przełączyć na standardowy polski. A druga sprawa - mówię po angielsku 100x lepiej niż po tajsku, ale mimo to - jeżeli mam już rozmawiać w jakimś obcym języku to szczerze? wolę tajski, bo jest mniejsze prawdopodobieństwo, że spotkam innego polaka, który będzie potrafił ten język. Zgadzam się ze wszystkim co poruszyłeś w tym odcinku! :)
Dave, widać, że jesteś prawdziwym Polakiem, narzekasz i narzekasz :D
Te mentalność mu została:D
Prawda :D Chociaż cieszę się, że trafiłam na kanał gdzie tyle się narzeka. W ten sposób dowiaduję się rzeczy, które większość osób pominęłaby przez grzeczność.
takie prawdziwe, haha :D
Prawdziwy Polak podobno nie narzeka. Tylko lewacy narzekają... :)))
Mario lewacy to chamstwo i holota.
moim zdaniem źródło jest w tym, ze na lekcjach dzieci śmieją się z kolegów którzy robią błędy. A nauczyciele nie reagują właściwie. Czas z tym skończyć.
to prawda
Tak dokładnie
Tak to prawda. Kiedyś na lekcji angielskiego powiedziałem "sex" zamiast "six". Sala w śmiech, nauczyciel bez reakcji.
Do szkoły chodziłem już wieeeele lat temu, ale pamiętam, że najbardziej stresujące na lekcjach było nastawienie nauczycieli. Nie wiem jak to się zmieniło przez te lata, ale objawy są te same - strach przed powiedzeniem czegokolwiek.
W każdym razie pamiętam, że na lekcjach trudno było cokolwiek powiedzieć, bo nauczyciele ściśle przestrzegali kilku zasad:
1) Nie wolno się pomylić w czymś, co już było przerabiane. Inaczej nauczyciel będzie suszył głowę, że się nie uczysz, jak ty się spodziewasz wyników jak się nie uczysz itd.
2) Nie wolno używać form gramatycznych i słów, których nie przerabiano na lekcjach - to oznacza że się popisujesz
3) Przejęzyczenie albo zastanawianie się / zmienianie odpowiedzi jest równorzędne udzieleniu złej odpowiedzi.
4) Uczniowie mają obowiązkowo wzmacniać opinie nauczyciela, śmiejąc się w sytuacjach 1-3
Nie wiem jak jest teraz, ale za moich czasów brało się to z tego, że nauczyciele byli teoretykami języka. Uczyli się wiele lat, a języka właściwie nigdy sami nie używali, nie czuli się sami z nim pewni. Ale też za tamtych czasów znacznie mniej się jeździło za granicę i znacznie trudniej było o nauczyciela języka obcego...
otóż to. Dorośli też lubią się nabijać i krytykować :(
Jak rozpoznać Polaka w internecie?
"Hi (sorry for my bad English)"
Po trzydziestej odpowiedzi na komentarz "it is spelled deferenty" ja też tak zacząłem pisać. Ostrzegam, że nie jestem native seakerem i nie zamierzam czytać tych odpowiedzi i mam spokój.
sorry for my bed england
Masterfiga XDD
a jezu tak to ja XD
Sorry for bed Londonish
Jedyną osobą która zwróci uwagę Polakowi że źle mówi po angielsku jest inny Polak. Wszyscy się wstydzą mówić bo wszyscy wytykają sobie błędy i to jest okropne w Polsce że zapominamy o tym że język jest po to by się porozumiewać z innymi, przekazać swoją myśl a nie by mówić idealnie. W Polsce nawet jeśli wszystko mówisz dobrze (gramatyka, wymowa, nawet używasz wyszukanych słów) to i tak zostaniesz wyśmiany za akcent i stwierdzą że "nie umiesz mówisz po angielsku"
OSSKII, Do glowy mi to nigdy nie przyszlo ale zgadzam sie calkowicie. Pamietam nie konczace sie dyskusje i wrecz klotnie wsrod moich znajomych Polakow w Stanach kiedy jeden drugiego poprawial a tamten lecial po slownik, zeby udowodnic swoja racje. A od tubylcow slyszalo sie: "podoba mi sie Twoj acent; z jakego kraju pochodzisz?"
W punkt ;) , u nas w tym prym wiedzie moj szwagier ( fakt mowi biegle , 20 lat poza granicami kraju )
Coś w tym jest.
to jest najtrafniejszy komentarz, prawda...szkoda
Piszę na youtube komentarze od lat i pełno jest grammer nazists każdej narodowości. Jestem dyslektykiem i czasem komentuję po angielsku. Zarówno w rodzonym jak w obsym języku sadzę błędy a autokorekta jeszcze je pogłębia. W konsekwencji bardzo często dostaję komentarze o ortografii, literówkach itd. Nie zauważyłem, żeby Polacy częściej mnie rugali niż inni. Nawet częściej widzę te komentarze pod filmami po angielsku, ale to pewno dlatego, że tam jest więcej pomyłek.
Ma Pan 100% racji w swojej opinii. Mam 66 lat i zawsze się bałam mówić w innym języku. Przyczyny tego stanu tkwią w wychowaniu rodzinnym i szkole. Zawsze się bałam złych ocen, krytyki moich bliskich i nauczycieli. Szkołę średnią skończyłam w 1972 r. W Polsce nie ma motywacji pozytywnej. Najczęściej krytyka i tzw. urawniłowka.
Ja z perspektywy licealisty mogę potwierdzić pani wypowiedź. nic w tej materii się nie zmieniło..
jestem na rozszerzonym angielskim w szkole średniej i nie zauważyłem problemów z komunikacją. wszystko zależy od nauczyciela i dojrzałości osób z klasy
kocham twoje filmy. Jestem Chorwatką i uczę się polskiego od 3 lat. Nie boję się mówić po polsku i nikt w Polsce się ze mnie nie śmieje. wszyscy myślą, że to słodkie, a mój akcent jest świetny. 🇭🇷 i love Poland😍
Im dłużej uczę się angielskiego tym z większym strachem przed mówieniem się spotykam, ponieważ wiem że wiem mniej niż myślałam 🙈🙈
pl.wikipedia.org/wiki/Efekt_Dunninga-Krugera ;).
@@Okesmiri ma w sobie to dużo prawdy lecz wydaje mi się, że na tak niską samoocenę wpływa również podejście wielu nauczycieli. Miałam zajęcia z 10 nauczycielami języka angielskiego w swoim życiu i każdy z nich zwracał zawsze uwagę tylko na błędy ktore popełniłam nigdy nie pochwalił jakiejkolwiek poprawnie wykonanej czynności czy zadania
o tototo. znam od cholery wyrazów, wyrażeń. Jak ktoś się pyta, jak to czy tamto jest po angielsku, to prawie bez namysłu odpowiadam. Ale jak już sam muszę coś powiedzieć, to mnie zatyka ;/ Wiem co chcę powiedzieć, mówię to sobie w głowie, ale słowa coś nie chcą się wydostać.
To coś jak z rysowaniem. W głowie widzisz zajebisty rysunek, a jak go rysujesz, to wychodzi kompletnie co innego.
Tez tak mam, kiedyś wydawało mi się ze dobrze mówię po ang dopóki się nie przeprowadziłem do Uk, mówię po ang ale ciagle mam z tylu głowy ze mogłem użyć innej gramatyki innego słowa etc etc
Poprostu zacznijcie mowic. Wyjezdzcie gdzies i zacznijcie rozmawiac nie zważając na swojego ego. To ono sie wstydzi, a nie wy.
Od 5 tygodni mieszkam w Anglii. Wyjechałam na studia i jestem przerażona mówieniem po angielski. Masz racje, to wynika ze szkół i nastawienia nauczycieli. W naszych szkołach nauczyciele praktykują zasadę motywacji po przez podkładanie kolejnych kłód pod nogi. Nie słyszysz pochwał, tylko jakie błędy popełniasz i jak mało wiesz. W szkole nikt się nie zgłasza bo boją się powiedzieć coś głupiego i że będą się z nich śmiać. Natomiast tu w Anglii na wykładach wykładowca ma trudności z przeprowadzeniem całego wykładu, ponieważ tu nikt się nie boi zadać pytania czy wtrącić swoje spostrzeżenie czy własne zdanie. To cudowne. Wiele osób gdy już się odważę mówić sypią komplementami, że mam świetny akcent i żebym się nie martwiła bo rozumieją mnie bez problemu, a reszta przyjdzie z czasem. W dodatku zachwalają jakie to wspaniałe, że znam dwa języki, a oni tylko jeden i chętnie proszą, żebym nauczyła ich prostych zwrotów w języku polskim! To dla nich zabawa. W dodatku moi wykładowcy w połowie też nie są rodowitymi Anglikami więc też ich akcenty się różnią.
Klaudia M też sie wybieram do UK na studia, tak z ciekawości na jakiej uczelni studiujesz?
Pomimo przerazenia w twoim przypadku to pikus, bo mus sprawi, ze bedziesz mowila. Ubodzy ci ktorzy nie musza. lol
Co studiujesz? 😃
To wynika z tego, o czym mówiłeś w innym filmie. Amerykanie są otwarci w komplementach a zamknięci w krytyce, i to może każe powątpiewać w ich szczerość, ale za to budzi mega pozytywną samoocenę i pewność siebie. Polacy są otwarci w krytyce i zamknięci jeśli chodzi o dobre słowo, i to może sprawia, że widzimy ich jako szczerych, ale za to tworzy ogromne kompleksy w ludziach i obniża ich samoocenę drastycznie. Nie chodzi tylko o język. Polacy się wstydzą zrobić czegokolwiek będąc narażonymi na publiczną ocenę, bo mają zakodowane, że jedyne co usłyszą, to krytykę. Mogą mówić jak 100-procentowy Amerykanin czy Anglik, a i tak niestety będzie duża szansa na to, że nikt ich nie pochwali, za to znajdzie się ktoś kto skomentuje potem "wiesz co, w tamtym jednym zdaniu to powinieneś powiedzieć 'I' zamiast 'me' ". W Polsce się to nazywa 'jedynki na zachętę' (tak często mówią nauczyciele, nie zaliczając przedmiotu z błahego powodu), i jest to paradoksalna nazwa, bo w życiu nie słyszałem, żeby to komuś w czymkolwiek kiedyś pomogło.
Bardzo fantastyczna wypowiedź, super ,
Dziękuję, Dave, za ten film! 💕
Mogłaby Pani wyjaśnić czemu przed Dave i po są przecinki? Pozdrawiam :D
Mówiąc Inaczej też jestem ciekawa🙂
@@xyzzyx8648 bo to wtrącenie.
Szczerze dziwie się że usłyszałeś tylko 2 razy komplement związany z twoją wymową ja gdy pierwszy raz obejrzałem twój film byłem w szoku coś w stylu "O kurwa jak on zajebiście dobrze mówi po polsku".
Kiedy układam sobie rozmowy po angielsku w głowie to jest idealnie, ale kiedy przychodzi do rozmowy w cztery oczy to jest strasznie :x
Wstyd się nie bierze z niczego. Jesteśmy zablokowani bo w szkole po kiepskiej odpowiedzi był "koniec, siadaj, nie dogadałeś się, teraz honorowo możesz się zapaść pod ziemie". To co trzeba się nauczyć bardzo prostych zwrotów by podtrzymać i kontynuować rozmowę "can you repeat? Can you explain it? If I understand correctly..." no i trzeba gadać. Jest super jak ktoś musi w korpo codziennie nawijać, po 3 miesiącach totalnego zacinania się, jąkania i szukania słów zaczyna się w miarę płynnie mówić" więc odwagi! Tak jak Dave mówi to Ty jesteś mistrzem bo nauczyłeś się język. A taki Brytol ma wszystko za darmo. Jak Brytol jest mądry to wtedy mówi powoli i wyraźnie by ułatwić odbiorcy kontakt. Poza tym, dobry film 👍
"koniec, siadaj.... teraz honorowo możesz się zapaść pod ziemie" - love it! To byly czasy. Po lbie ale nalezalo sie piac. Albo kiblowac i zapadac sie pod ziemie, honorowo.
Ja miałam nauczycielke od angielskiego która wtrącała się w każde słowo i strasznie sie darła :c. Wtedy cała klasa mimo tego że większosc osób bardzo dobrze mówiła przez tą nauczycielke bała się mówić. Jak ktoś ci od malego mówi że beznadziejnie mówisz po angielsku i nie da się tego słuchać to odbiera to wiare w swoje możlieości.
To prawda. Jesteśmy zakompleksieni, zupelnie bez powodu czujemy sie gorsi, wstydzimy się pochodzenia. Ja to może juz w czasie przeszlym bo dziś jestem dumny z polskosci z naszej kultury, historii moralności. Ale musialem to przepracować. Choć pewnie jeszcze sporo przede mną. Z czego to wynika? Chyba już z edukacji. Sporo nauczycieli wyładowuje swoje frustracje na uczniach, tak było kiedyś, niestety z obserwacji mojego dziecka jest i tak dziś. Wmawianie poczucia winy i wstydu w szkole ale i przecież w kościele. A dzieci to chloną, my też chłonęlismy a potem jest to w nas całe życie...
Slavo Slavo zapomniales o gazecie koszernej, tvn i lisweeku ktore wciaz pluja na polskosc. Ryzy Chuj Tusek stwierdzil ze polskosc to nienormslnosc. Kosciol nie wpedza w kompleksy- zle to rozumiesz.
W szkole w Polsce jest jakaś taka atmosfera wyśmiewania, że jak coś powiesz źle to inni się śmieją, zresztą jak powiesz dobrze i wiesz za dużo, to też jesteś wrogiem, więc trochę jest to "modne", żeby być głupim. Jak mieszkałem w Anglii to zapisałem się na kursy językowe do Collegu i połowa klasy to byli Polacy, a druga to mieszanka z różnych krajów i Polacy non stop wyśmiewali się nawzajem, a Kurdowie, Irańczycy, Egipcjanie i nawet nauczycielka pytali się mnie po zajęciach dlaczego oni tak robią.
Oj tak. Na uniwerku tez widac te roznice.
Święte słowa, mówię z okropnym akcentem i z błędami i w moim przypadku wielu ludzi to mi wypomina, ale lepiej mówić tak niż wcale jeszcze nie miałem problemu żeby ktoś mnie nie potrafił przez to zrozumieć :)
Kułdee siema Lukas
Lukas ty tu? Nie spodziewałem się
Siemano stary
Akcent jest wazniejszy niz poprawnosc. Twoj angielski brzmi jak rosjanin mowiacy po polsku. Da sie zrozumiec ale jest nieprzyjemne dla uszu
Lukas, ale Ciebie wyśmiewają jak Ty po polsku mówisz, bo masz wieśniacki akcent. Ale spoko mi wogóle on nie przeszkadza.
Dziękuję za ten film, jest potrzebny dla Polaków, bo to prawda, że u nas blokada językowa jest powszechna
Dave zawsze: "mówisz to źle", "wymawiasz to źle", "ice cream to nie lody!"
Też Dave: "nie wstydź się mówić po angielsku"
xD
Dave, za te poglądy i szczerość dałbym Ci tysiąc kciuków w górę!
Ja sie po angielsku wstydze mowic tylko przy innym polaku.
Tez tak mam
DOKLADNIE
Kto to jest "polak"?
@@braborgbraborg9112 Osoba której pierwszym językiem jest polski.
Dave!
Od 1988 roku nie mieszkam w Polsce i cały czas z moja żoną rozmawiamy publicznie w taki sposób,aby nie przeszkadzać innym i o czym rozmawiamy ,to nie po to aby inni wiedzieli .Tak w języku Polskim ,czy innym.To jest kwestia savoir-vivre.Denerwuje mnie To jak jedni drugim opowiadają historie PRYWATNE i "drą mordy"na całą ulicę przeszkadzając innym😉
I zwracasz im uwagę?
@@Mario-xr3jo Jak znam to najpierw grzecznie,jak nie znam I naprawdę drą" mordę"to trochę"mniej"grzecznie, chociaż wiem,że to walka z wiatrakami niestety😉.To ich kultura bez kultury😊
Jak dla mnie największym problemem w tej mentalności są tacy typowi "Janusze". Każdy zna takiego Janusza, nic w życiu nie zrobił, zero ambicji i tak dalej, a jak ktoś się stara, ucz się to zaraz taki Janusz aktywuje się i docina w stylu "Jak masz tak robić, to lepiej nie rób w ogóle", albo "A no co Ci ten angielski. Ja nie znam i zobacz czego się dorobiłem". I to zniechęca wiele osób jak są młodzi i później to im zostaje jak już są dorośli. I zgadzam się z Tobą Dawidzie, nie ma czego się wstydzić, no bo co niby czego?
5:50 mistrz!
Nooo
"I hate myself" 😂😂😂
Mieszkam od 3 lat mieszkam w UK. Na początku panicznie bałem się rozmawiać po angielsku, zwykły telefon gdziekolwiek był dla mnie mega wyzwaniem (po tysiąc razy układanie w głowie co mam powiedzieć). Aż zacząłem pracować z prawie samymi Brytyjczykami. Trzeba się było jakoś porozmawiać a że chłopy same rozmowne to siłą rzeczy rzeczy dużo się rozmawiało. I nie tyle sam angielski mi się jakoś mocno poprawił (chociaż w pewnym stopniu na pewno) ale przełamałem te opory w rozmawianiu po angielsku, nabrałem pewności siebie pod tym względem. Polecam jak najwięcej gadać z native'ami.
Słowo "native" też ma polski odpowiednik...
@@Mario-xr3jo Jaki?
@xyz zyx
Domyśl się... :)
Bo to jest taka zasrana mentalność u wielu Polaków (nie wszystkich). Nie chodzi tylko o język, ale generalnie o wszystko. Szczególnie jak jesteś w czymś dobry. Tylko czekają niecierpliwie aż zrobisz jakiś błąd, coś powiesz nie tak aby Cie wykpić, wyśmiać, oniesmielić i odebrać chęć do działania. Najgorsze, że nie mają odwagi powiedzieć Ci w twarz, tylko gadaja za twoimi plecami. Lubią wyolbrzymiać twoje małe potknięcie, które tak naprawdę nie ma znaczenia, żebyś poczuł się jak nikt i żeby odebrać Ci odwagę której sami nie mają. Nie mają odwagi, wiedzy ani pomysłu na życie. Chcą abys był taki szary i nieciekawy jak oni. To się nazywa zawiść i zazdrość. Chcą sciągnąć inną osobę to swojego poziomu i zyczą jej źle. Zobacz nawet w swoich komentarzach. Nie raz nie słuchają nawet co masz do powiedzenia, nie interesuje ich to. Czekają tylko jak zrobisz jakiś błąd językowy aby Ci go wytknąć. To jest bardzo popularne u części Polaków. Nawet jak niektórzy mają fajne kanały na YT, to te nęndzne kreatury, wchodzą na kanał tylko żeby zniechęcić i zniszczyć właściciela. Na szczęście jest to tylko część Polaków, ale to oni własnie powodują że niektórzy nie mają odwagi. Pomimo że ktoś jest zajebisty w czymś to się wstydzi i boi przez takich dupków bez powodu. Dzieki że poruszyłeś ten temat Dave.
maxon, Do Twojego komentarza nie da sie nic ujac ani dodac. W Stanach Polacy albo kotluja sie razem pod dyktando albo uciekaja od tego plebstwa i falszu jak najdalej.
Cholera jasna sama prawda właśnie takich ludzi trzeba olewac i nie zwracać uwagi na ich osobę.
@@Chomik272 prawda byłoby najlepiej unikać i olewać, ale jak chodzisz do jednej pracy albo masz takich w klasie to jestes skazany na ich obecność.
A kto by się tam przejmował jakimiś dupkami... Chyba tylko frajerzy...
Niestety masz w 100% rację.
Dave dzięki za wytłumaczenie wyrażenia self-conscious, nigdy nie mogłam zrozumieć co ono oznacza.
Ma to sens, i masz BARDZO fajny akcent.
Dawid, to jest absolutnie wspaniały odcinek !! Przekazujesz bardzo ważne treści - wszystko opiera się na naszym poczuciu własnej wartości. Dziękuję i czekam na więcej !! :)
"... sweet release of death..." padłem :D Dobrze prawisz Dave! :)
Polakom wystarczy powiedzieć parę razy "źle mówisz to", "źle mówisz tamto" i na bank będą się wstydzić. A niektórzy się nawet zablokują na resztę życia.
Odwalasz kawał DOBREJ ROBOTY. Dave ,z tobą internet jest lepszy. Ty, Kasia Meciński i Monika Zieliński jesteście WSPANIAŁĄ TRÓJKĄ POLAKÓW Z AMERYKI. To piękne.
Twój akcent jest zajebisty, twoje podejście jeszcze bardziej ❤️❤️😋
Ja uwielbiam Twój akcent i te ironiczne teksty! ;-)
Niestety, to chyba tylko Polacy walą po łbach innych Polaków, którzy mówią z akcentem po angielsku xD
Normalnie z niczym takim się nie spotkałem, choć mówiłem z masą ludzi z całego świata.
Bardzo trafne obserwacje i dobra analiza tego zagadnienia :) serio, dobra robota. Ogólnie bardzo lubię to, że jesteś bardzo polski, ale masz w sobie tego amerykańskiego ducha optymizmu i szukania pozytywów, czego wielu Polakom brakuje ;p
Co do tematu, to mimo, że od dawna oglądam, na przykład, anglojęzyczne kanały na yt i rzadko się zdarza, że czegoś nie rozumiem, co może świadczyć o nie najgorszej znajomości angielskiego, to zawsze jakoś bałem się mówienia w tym języku, miałem wrażenie, że nie potrafię. Niedawno byłem w barze i poznałem tam Polskę studiującą filologię angielską i Australijczyka i rozmawialiśmy po angielsku dobre pół godziny, nagle mówię coś w stylu "I'm sorry, my English is terrible, i rarely speak it bla bla bla" i się tłumaczę, a oni patrzą na mnie jak na idiotę i mówią, że przecież właśnie rozmawiamy i nie widzą żadnego problemu. Wtedy dotarło do mnie, że faktycznie normalnie rozmawiam po angielsku xD Parę piw przełamało barierę i zobaczyłem, że poza moją strefą komfortu nie jest tak źle ;p Teraz już się nie wstydzę, chodź popełniam błędy i czasem dużo gestykuluję, to nie zdarzyło mi się nie dogadać po angielsku ;p
Ja jestem potwierdzeniem niemal wszystkiego, co mówisz w tym filmie o Polakach i języku angielskim ;)
Zgadzam się z tym, że Polacy mają nieuzasadnione kompleksy, nie wiem z czego to wynika, ale to prawda. Natomiast co do angielskiego, dziś dużo młodych ludzi nie boi się mówić tym językiem, mało tego, przez globalizację coraz częściej angielski jest ich narzędziem pracy na co dzień. Pozdrawiam!
Świetna pogadanka! I dobra analiza polskiej mentalności. Takie pogadanki mają sens!
Mega motywujący filmik! Dzięki!
Dave dzieki Tobie przestałem bać się otworzyć przysłowiowej mordy, mój angielski się o wiele poprawił dzięki temu kanałowi. Thanks !
I to jest chyba dla niego najfajniejszy komplement!
Tak, o tej Polskiej szkole to prawda. Dlatego mam dzieci w homeschoolingu. Może David opowiesz coś w tym temacie jak to wygląda w US.? Bardzo lubię Twój polski i doceniam.
Naprawdę warto się przełamać i zacząć mówić, bo to najlepsza metoda nauki - praktyka przez codzienną imersję i interakcję. Gdy wyjechałem pracować do Holandii, to już na drugi dzień zacząłem uczyć się niderlandzkiego, a po tygodniu zacząłem próbować rozmawiać. Robiłem mnóstwo błędów, ale to właśnie motywowało mnie do dalszej nauki. Teraz mówię biegle po niderlandzku.
Mus czyni cuda!
Dave, masz świetny dystans do siebie i otaczającego świata, super humor.
Kupiłam kurs angielskiego w Instytucie Lingwistyki i byłeś pierwsza osobą, która tutaj spotkałam. Uczę się angielskiego ale ciągle boję się mówić. Dzięki za to co robisz, bo to jest mega pomocne. Pozdrawiam
Jestes prawdziwy nauczyciel filozof I psycholog .zgadzam sie 110 procent
5:50 I ten Brytyjski akcent! Super! Bardzo wartościowy film
Dave ma amerykanski akcent, a nie brytyjski ! ☺️
@@h.h9242 W tym fragmencie akurat mówi specjalnie z brytyjskim akcentem.
@@ElKogito Brytyjski akcent? 🤔 🤔 🤔
H. H
Hello! 5:50
Dave's mocking RP British.
Did you even get what it was about?
@@DJ-gl8rw Of course! Normalni ludzie tak nie mowia, tylko moze jakis angielski pufta! ☺️ "Dave mowil, ze nigdy nie byl w Anglii. Pozdrawiam.
Miałem taki przełom w nauce niemieckiego w liceum. Nasza nauczycielka (która była bardzo super), na 2 tygodnie ściągnęła swojego praktykanta, Niemca. I jak z nim rozmawiałem, miałem raz niesamowite uczucie. Jak tylko powiedziałem swoje natychmiast uświadomiłem sobie, ile popełniłem błędów. A potem natychmiast refleksja: ale on mnie zrozumiał! Niesamowite uczucie, od razu ośmiela cię to, żeby mówić, nieważne, że popełniasz błędy. I tak cię rozumieją. Byłem w szkole angielskiego w Londynie z ludźmi z różnych krajów. I mam dobrą wiadomość: Polacy nawet jak wymawiają maksymalnie po polsku, nawet z tym polskim "r" (zresztą Szkoci też prawie tak wymawiają "r") to przynajmniej dla nativów (i wszystkich innych) jest to megazrozumiałe, Tak też mają Hindusi. Ale Japończycy, Chińczycy, nawet Francuzi - mogą nam zazdrościć.
Jeden z najlepszych filmików na Twoim kanale, a może i nawet na całym YT, bo przekazujesz nie tylko wiedzę o j. angielskim, ale również dużą dozę informacji o tym jak jesteśmy widziani i jak powinno być ;) Bardzo Ci dziękuję :) Myślę, że wiele z tego, co powiedziałeś o Polakach, jest niestety prawdą. Sam próbuję się tego pozbyć, ale niestety trudno. Jak to mówią: gdy wejdziesz między wrony, musisz krakać tak jak one. A Twój filmik łamie tę zasadę :)
To ja tak miałem z rosyjskim, gdy mówiłem bez akcentu, czułem się jakoś gorzej i zastanawiałem czemu nie mowie jak oni.(chodzi głównie o Ukraińców) Ale zauważyłem, że stres niwelował mój wyćwiczony akcent bardzo zbliżony do rosyjskiego. Zresztą też się jakoś wstydziłem mówić w ich języku i większość czasu jedynie mówiłem bardzo proste i krótkie zdania. Czułem,że przez to, że nie znam ich języka perfekt jestem jakiś inny i nie mogę być jednym z nich, jakby widziałem różnice mentalności. Ale oni jak mówią po polsku to nie mają tego problemu. No ale mimo wszystko zauważyłem to w Polsce i w Niemczech, że oni wolą się trzymać razem i ograniczają kontakty z obcokrajowcami do minimum a uczyć im języka się nie chce. Więc pomyślałem, że skoro oni nie umieją żadnego języka to czemu ja mam mieć jakieś kompleksy.
Uwielbiam Twoje lekcje.To co przekazujesz jest pouczające . Jesteś moim lekarstwem na wypełnianie wolnego czasu.Czuje się jak byś mieszkał w moim domu.Jestes wspaniały w tym co robisz.Joanna.
Bardzo dobry i trafiony materiał. Dziękuję za słowa otuchy :P
Moją blokadą w posługiwaniu się językiem angielskim zawsze byli i są inni Polacy.. Aktualnie pracuje nad pewnością siebie w momencie używania języka angielskiego... mówię, mówię i mówię, szukam podobnych słów gdy się zatnę i pytam jeśli czegoś nie rozumiem. Na szczęście większość ludzi jest wyrozumiała i ma na uwadze, że rozmowa na żywo, gdzie na bieżąco trzeba dobierać słowa w obcym języku, nie jest taka łatwa, ale z każdą taką (nawet jeśli krótką, nawet jeśli nie do końca udaną)wymianą zdań uczę się m.in. jak:
-lepiej dobierać słowa,
-lepiej je wykańczać i szlifować
-lepiej słuchać i rozumować pewne wyrażenia...
Oczywiście nie wszystko udaje się od razu spamiętać i często powielam stare błędy, ale wiem, że każda mała poprawka zbliża mnie w wyniku do lepszego wyrażenia siebie i do przełamania barier językowych (^_^')
Najlepiej i najpewniej z tego co zauważyłem czuje się na neutralnym gruncie, czyli w rozmowie z kimś, dla kogo język angielski też jest jedynie językiem dodatkowym, a nie ojczystym. Uwielbiam te momenty w których okazuje się, że mimo łamanej angielszczyzny, potrafimy się zrozumieć i przeprowadzić małą rozmowę.. Każda taka sytuacja jest dla mnie małym zwycięstwem :D
Życzę powodzenia Wszystkim, którzy próbują! Good luck!
Trafiłem na twój kanał całkowicie przypadkiem i zostałem oraz będę Ciebie oglądać dalej. Ja nie znam w ogóle angielskiego, może sprostuje trochę bo rozumiem z automatu ale ciężko mi jest odpowiadać czy próbować rozmawiać ale staram się i przyznam iż czasami to z rozmówca mamy dużo śmiechu jak czasami ja lub rozmówca czegoś nie zrozumiemy. To samo dotyczy języka niemieckiego. Ja się wcale nie wstydzę czy krepuję, że rozmawiam tak jak rozmawiam. Kiedyś ktoś mi zwrócił uwagę że cos źle czy tamto źle a te słowo mówię czy wypowiadam nie tak. Odparłem dobrze i rozumiem i staram się jak mogę ale Ty za to powiedz chrząszcz, szczygieł czy inne wyrazy które obcokrajowcowi nie tylko łamią język ale i umysł. W skali od 1-10 mój angielski to -10 że tak ujme. Co kto pomysli o nas czy o naszym jezyku czy rozmowie mnie to nie interesuje, dla mnie zawsze liczył się efekt końcowy czyli on wie o co mi chodzi a ja wiem o co jemu i oboje jako tako się dogadalismy. Pozdrawiam Dawid
Masz rację jesteśmy jako ludzie przekonani o tym że jesteśmy gorsi od innych i nie wszyscy to rozumieją niestety👍 wszystkim którzy chcą mówić życzę udanej walki ze wstydem przed mówieniem.
Przez całą podstawówkę angielskiego uczyłam się pod testy pisemne. Nauczycielka mnie lubiła, więc rzadko odpowiadałam ustnie. Dzięki regularnym korepetycjom od 4 klasy egzamin zdałam na 97%.
Jednak boję się mówić po angielsku. Mam koleżankę z Włoch, która dopiero uczy się polskiego. Byłam na jej imprezie urodzinowej. Przyszły koleżanki, zaproponowały rozmowę po angielsku, dla ułatwienia. Siedziałam w rogu, słuchałam i rozumiałam o czym mówią. Bałam się powiedzieć cokolwiek. Plątały mi się czasy, zapomniałam wszystkich słówek - zawsze tak mam, gdy muszę użyć anielskiego w mowie.
W nowej klasie jest wysoki poziom. Nauczycielka straszy maturą i niemal ciągle używa angielskiego. Nic nie rozumiem. Muszę więc każdą sobotę poświęcić na wyprawę na drugi koniec miasta do nowej korepetytorki. Czterdzieści złotych za godzinę a strach pozostał.
Jednak twój odcinek zmotywował mnie, dzięki :)
Dziękuję Ci za ten film. Uczucie wstydu przed porażką to jest dokładnie to co czuję gdy muszę się odezwać po angielsku. W 2019 byłem w USA. Leciałem przez Toronto, zwiedziłem cały Nowy Jork i Waszyngton, ale za każdym razem bałem się jak cholera odezwać żeby coś załatwić łącznie z zamawianiem jedzenia w McDonaldzie jednocześnie będąc przeświadczanym przez moich bliskich że nie ma powodów do wstydu bo świetnie sobie radzę...
Nie zwraca się uwagi na takie rzeczy, częściej się krytykuje. Masz naprawdę dobry akcent, normalnie bym tego nie powiedział, ale zwróciłeś na to uwagę, więc no. Dobrze mówisz, miło się Ciebie słucha c:
Dave,mowisz pieknie po polsku.Uwoelbiam Cie sluchac,Twoj akcent brzmi fantastycznie,milo sie slucha.🥰
Mnie to się zdarzyło że moja nauczycielka się podśmiewała cicho ze mnie bo odpowiedziałem na jej pytanie z polskim akcentem po angielsku. Natomiast inni dostali dobre oceny za "odpowiedzenie" na jej pytanie mimo że podpowiadała im każde słowo
Mam znajomą pochodzącą z Irlandii, która uczyła się w życiu naprawdę wieeeelu języków, w tym polskiego. Sama twierdzi, że polskie lektorki stresowały ją najbardziej, dlatego rozumie traumę uczniów z Polski.
Ostatnimi czasy mogę rozmawiać po angielsku znacznie więcej niż jeszcze 2 lata temu. Właśnie przez te filmiki zaczynam coraz lepiej się komunikować z osobami niezbyt mówiącymi po polsku.
Bardzo cenne! Dzięki za ten odcinek :-)
Dawno ,dawno temu chodzilam do szkoly, bardzo lubilam nauczycieli,wszystkie testy pisalam ma 100% ale na pytanie "do you speak English " odpowiadalam "sorry, I don't " dlugo,dlugo az sie odwazylam.....A Ty jestes ....wspanialy.
Ja niestety jako dziecko uczyłam się angielskiego tylko w szkole, a w szkole milion słówek, gramatyka, a mówienia mało. W liceum już odstawałam od ludzi, którzy uczyli się angielskiego także prywatnie i bardzo mnie to blokowało na lekcjach. Teraz, już po studiach, nie mam niestety bardzo wysokiego poziomu, ale sporo/większość rozumiem (teksty/filmy), ale blokada przed mówieniem pozostała :(
Piszę z wieloma ludźmi po angielsku. Przełamałam się parę miesięcy temu, żeby chociażby pisać. Pomimo błędów i nałogowego korzystania ze słownika. Mam znajomego z Ameryki, z którym piszę od 5 miesięcy i bardzo się dogadujemy i tak dalej, ale nie potrafię z nim porozmawiać. Z dzieciństwa mam taką traumę, że ledwo weszłam na maturę. I choć wiem, że sporo rozumiem i aż taki mój angielski to zły nie jest, po prostu gdy przyjdzie co do czego, nagle wszystko mi wylatuje z głowy. Ostatnio miałam 2 sytuacje, że kiedy się odezwałam w końcu do znajomych, od razu zrywali ze mną kontakt. Dla mnie już samo pisanie było czymś przełomowym, bo jeszcze rok temu sama bym nie pomyślała, że jestem w stanie to robić i są to naprawdę małe kroczki, ale zawsze coś. Choć nadal się boje, że gdy odezwę się do moich bliższych znajomych po angielsku i postaram się coś wydukać, zerwą ze mną kontakt. To nie jest takie proste jak się wydaje, powiedzieć "mam to w dupie" dla kogoś, kto jako dziecko miał traumę przez dorosłych oczywiście. Ciężko to będzie zrozumieć komuś, kto nie miał nigdy tak zwanej czarnej dziury w głowie, ale takie są fakty, że niełatwo z tego wyjść...
To dobrze, ze zerwali kontakt. Nie potrzebujesz takich znajomych. Ucz sie konsekwetnie angielskiego to po pierwsze, (tyle jest swietnych kanalow do nauki po angielsku) sluchaj ciagle czegos po angielsku , zacznij lubic ten jezyk a reszta sama przyjdzie.
th-cam.com/video/K2R6KQRmCIA/w-d-xo.html
th-cam.com/video/_f3EOwIfghs/w-d-xo.html
Bardzo ważne i ciekawe video. To nie wina Polaków, może mentalnośc pokory i skromności, stąd obawa. Ale także "pedagogika wstydu" z USA i Niemiec. Dam przykład tolerancji "native-ów" angielskich. Jak się nie krępować, skoro napisałem kilka komentarzy na forach, na które mimo "lików" (czyli zrozumiano mój angielski), to właśnie jakiś Amerykanin napisał np. (nie na temat muzyki, o której pisałem), tylko, że mój komentarz napisali chyba Simpsonowie (czyli debile), i tak zdarzyło mi się oberwać kilka razy obraźliwe teksty z USA i UK. Moja riposta zawsze jednak jest ta sama - a ile ty Angliku czy Amerykaninie znasz języków poza natywnym, bo ja 3? I to zamyka krytykę. To IMO powód tego wstydu u Polaków! Pozdrawiam serdecznie
Mówisz absolutnie rewelacyjnie bo jako jednego niewielu youtuberów można się słuchać w tempie x1,75 i wszystko jest zrozumiałe :)
Dave dobrze mówisz. Polacy ogólnie mają problem z brakiem wiary w siebie ale to już się zmienia, myślę że edukacja oraz tło historyczne czyli zabory, wojna, komuna odcisnęły swoje piętno w mentalności, która z pokolenia na pokolenie gdzieś przechodziła. Twój akcent jest bardzo fajny czasami mówisz idealnie bez akcentu a czasami z akcentem i mi się to podoba bo można na Twoich przykładach lepiej zrozumieć wymowę!! Kanał z ciekawością śledzę bo kiedyś zaniedbałem naukę Angielskiego a Ty mądrze opowiadasz i z humorem :) Pozdrawiam!!
U mnie o dziwo w podstawówce i gimnazjum zazwyczaj było z tym spoko (mam na myśli języki, bo z reszty przedmiotów to różnie bywało, zależy czy sobie radziłam). W podstawówce miałam tylko niemiecki i na ogół szło mi dobrze i jak popełniałam jakiś błąd to w sumie klasa ignorowała ten fakt, nauczyciel mnie poprawił i było dobrze. Tak samo z innymi uczniami, nikt się z nikogo nie śmiał, ale być może dlatego że albo byliśmy za głupi żeby takie rzeczy jeszcze wyłapać, albo sami zdawaliśmy sobie sprawę, że nie jesteśmy lepsi. W gimnazjum klasa trafiła mi się kochana, byliśmy jak taka mała rodzinka i jak już ktoś się z kogoś śmiał, to wiadomo było, że to wszystko nie ma nikogo urazić. Kończąc gimnazjum, sądziłam, że no, w liceum to już praktycznie dorośli ludzie, więc raczej nie będzie już żadnego wyzywania itd, a więc byłam bardzo dobrej myśli. Ku mojemu zaskoczeniu - Zaczął się okres kiedy wszystko mi się posypało. Każda z tych osób z mojej klasy miała jakieś doświadczenie z angielskim, ja - żadnego, poza lekcjami w szkole. Albo były to osoby, które wychowały się za granicą, albo osoby które były za granicą, albo osoby które miały już rozszerzony angielski w gimnazjum, więc moja pewność siebie odbiła się od góry rykoszetem lądując na samym dnie. Już nawet nie byłam w stanie mówić ze stresu, bo cokolwiek udało mi się wydukać, to zazwyczaj popełniałam z nieuwagi jakiś durny błąd i cała sala w śmiech :'D. Jakimś cudem, teraz po zmianie szkoły w zupełnie innej klasie, gdzie kontakty miałam ze wszystkimi dobre, nagle mój angielski stał się o wiele lepszy, ale wciąż, ponieważ uważam, że z rozmową jest tragedia, to dla mnie było niesamowitym osiągnięciem, kiedy rozmawiałam przez chwilę po angielsku z jedną panią, która czekała ze mną na pociąg, więc tłumaczyłam jej komunikaty. Czułam się po tym, jakbym narysowała jakieś arcydzieło, mimo, że to w sumie nic XD.
Bardzo fajny filmik i bardzo przydatny, żeby nie wstydzić mówić po angielsku.
Przyjemnie się ciebie słucha, jesteś bardzo pozytywny i naturalny
Twój akcent bardzo mi się podoba i bardzo dobrze mówisz po polsku 🤗
Myślę że masz rację co do naszego wewnętrznego wstydu który nosimy nie wiem skąd się wziął ale wiem że masz rację.
Ja tam się nigdy nie martwię o akcent, tylko o poprawność gramatyczną. I faktycznie czasami tak mam, że coś gdzieś napiszę w internecie i pół godziny później zaczynam się zastanawiać czy faktycznie odpowiedniej formy użyłem. Później to sprawdzam i się okazuje, że faktycznie zrobiłem błąd i mam wtedy lekką żenadę z siebie. I dlatego sie wstydze gadac po angielsku, bo mam wrażenie, że później ci angole będą miedzy sobą żartować z mojej wymowy 😂
Wyobraz sobie angoli mowiacych po polsku.
Dave, dziękuję. Jesteś genialny. Zgadzam się na 110%, albo i więcej. No i nie wiem dlaczego tak się mówi...
Dzięki za filmik i poruszenie tego tematu. Myślę, że przez kilka pokoleń byliśmy świadomie uczeni tego, że "Polskość to nienormalność". To zdążyło się niestety już mocno ukorzenić w nas. Świetnie się Ciebie słucha. Jesteś fantastycznym, pełnym humoru facetem. Pozdrawiam serdecznie.
Wlasnie odkrylam twoj kanal, twój polski jest świetny , kiedy tak narzekales ze nikt nie chwali twojego języka polskiego , w pewnym momencie dotarło do mnie ze słyszę już twojego akcentu, po prostu można się przyzwyczaić
Dawid, świetne wstępne rozpoznanie mentalności polskiej !
Gadasz i gadasz, ale za to z sensem!!! Oby więcej takich filmików. Gratulacje.
Wiesz Dave, oglądam Twój kanał jakiś czas. Jesteś świetnym przykładem, takim Amerykaninem mówiącym po polsku. I tu widać tę różnicę, bo masz to gdzieś, że przekręcisz, lub zapomnisz jakiegoś słowa. Ale jako Polak Cię rozumiem i nie mam z tym żadnego problemu, ani nie jest to powodem do mojego śmiechu, rozmawiasz, mówisz, mogę Cię zrozumieć i to jest świetne. A my, Polacy, boimy się coś powiedzieć. Dlaczego? Ano dlatego, że to nie Amerykanie by nas wyśmiali, tylko inni Polacy. W innych filmach mówisz jak to Amerykanin drugiemu będzie kibicować. U nas tego nie ma. Raczej Cię wyśmieją, nogę podłożą. To chyba stąd wynika ten strach, szczerze mówiąc próbuję się przełamać od kilku lat i w końcu cały zapał zabija właśnie to, że ja żyję w Polsce, mamy internet, owszem, ale mimo wszystko nawet rozmawiając przez telefon i próbując rozmawiać poprawnie to się na Ciebie krzywo patrzą, bo powiedziałeś "Aje'r;n meen" zamiast "Ajron Men". Przykładów jest mnóstwo. Dzięki, że pokazujesz na żywym przykładzie i właśnie w drugą stronę, czyli nam, mający na co dzień styczność z językiem polskim, że drobne potknięcia niczemu nie przeszkadzają i nie są powodem do śmiechu. Może to zadziała w drugą stronę, czyli ktoś w końcu pomyśli, że tak samo jest na odwrót, Amerykanin Cię nie wyśmieje tylko po prostu jeśli zrozumie to nawet nie zwróci uwagi na jakieś potknięcie, czy po prostu brak słowa, które po prostu zastąpisz innym słowem. No i mam nadzieję, że kimś takim stanę się też ja ;)
Na marginesie, może jakiś pomysł na odcinek, jak/gdzie można sobie znaleźć partnera do rozmów po angielsku, jakiś Native. Coś, co mi przychodzi do głowy, to gry komputerowe, no ale tak to ciężko zaczepiać losowych ludzi na facebook, tinder też ma nieco mniejszy zasięg :D może coś podpowiesz.
Pozdrawiam, miło się Ciebie ogląda ;)
Dziękuję Ci za ten film.
Dzięki. Robisz przy okazji dobrą pracę dla otworzenia oczu. 😘😘😘
Dejwid, jesteś zajebisty! :)
ja raz też chodziłam na lekcje do jednej baby co mnie wyśmiewała, później już tam nie chciałam chodzić, wolałam oglądać Alfa w telewizji, później się trochę nauczyłam gadając z Amerykaninami
Myślę że to zależne jest od ambicji. Im bardziej zależy nam żeby mówić poprawnie tym bardziej boimy się krytyki ze strony native speakera. Od paru lat ciągnie się za mną marzenie życia w Ameryce, a razem z nim narodziła się chęć aby poprawnie mówić po Angielsku. Dużo od tamtego czasu się poprawiło (w jeden dzień udało mi się poprawić dwójkę z Angielskiego na czwórkę więc ambicje były spore) i mimo że wiedziałem że mój angielski wcale zły nie jest, strasznie się bałem odezwać czy to na lekcji angielskiego czy też w internecie. Cały czas ubezpieczałem się tekstami typu "sorry for my bad English" albo "sorry, i don't speak English well". W końcu usłyszałem o tezie że native speakerzy nie zwracają aż tak uwagi na proste błędy, a nawet sami często takie popełniają. Stwierdziłem, że ma to sens i w jednym momencie moja pewność siebie znacznie wzrosła i w życiu rozmawiając z "nativem" musiałem poprawić się raz gdyż wypowiedziałem słowo niewyraźnie.
Mam nadzieję, że moja historia z Angielskim pomoże komuś z przełamaniem się w tej sprawie.
Ps. Tak, zawsze się tak rozpisuję.
Ps.2 Byłem jeszcze raz poprawiony w wymowie słowa ikea ale mam wytłumaczenie ponieważ byłem w Anglii dopiero 2h i to była moja pierwsza rozmowa z native speakerem na żywo więc stres + musiałem się przestawić z akcentem ^.^ .
Nie wiem jak teraz, ale za moich czasów szkolnych, 10 lat miałam angielski a i tak grając w gry online, znajomi z Kanady poprawiali mnie i uczyli (na moją prośbę). Okazało się że szkoła nauczyła mnie słów i czasów, ale już gramatyka zupełnie się nie sprawdzała. Obecnie mieszkam w Irlandii północnej i tutaj angielski jest na jeszcze innym poziomie pomijając specyficzny akcent. Ale rzeczywiście wciąż jest ten strach czy też obawa, u mnie chyba przez to że szkoła nie uczyła za dużo - więcej uczył Internet, znajomi i gry. Jednak jest trochę łatwiej jeśli się częściej używa języka, a zamykanie się w gronie Polaków pogłębia dyskomfort ponieważ rzadziej używa się języka angielskiego
Bardzo fajne są filmiki ,gdy takie super widoki z tyłu .... Super robota
Ta scenka w 6 minucie była cudowna :D W ogóle ten film jest dla mnie ważny i wartościowy- jestem dokładnie tym kimś, o kim opowiadasz :) PS: Bardzo fajnie brzmisz po polsku ;)
dziekuje ci za twoje filmy, robisz robotę👊🏼pozdroo
Bardzo bardzo bardzo MĄDRY filmik ! Nie dotyczy tylko angielskiego ale duzo glebszych spraw i postaw/zachowan Polakow. Kazdy musi to przemyslec!
Super masz akcent, chciałabym tak mówić po angielsku jak Ty polsku . Bardzo dobre masz spostrzeżenia, masz rację, ja strasznie się wstydzę mówić po angielsku. To jest dla mnie dramat !
Powiem tak, całe życie się uczyłem angielskiego. W wieku 21 lat dostałem pracę jako programista i powiem, że miałem ogromny stres aby rozmawiać z osobą po angielsku, bo wiesz rozmawianie z polakiem po angielsku to jest coś innego. No ale nie miałem wyboru, teraz 2 lata później mówię na podobnym poziomie, racja czasem się pogubię zapomnę słowa, ale nie przejmuję się tym i kontynuuję rozmowę. Wg mnie przełomowym momentem była delegacja do Szkocji bo tam byłem zmuszony do rozmowania po angielsku. Każdemu polecam pojechać chociażby na parę dni i się przełamać.
Piękny odcinek. I nowe piękne słowo, a raczej wyrażenie. Dziękuje, wzruszyłeś mnie. Pozdrawiam i subskrybuję.....
Ale kokiet! Przecież wiele razy ludzie Ci piszą, że dobrze mówisz po polsku, masz bardzo fajny akcent i właśnie przez tą inność, oryginalność a także przez Twoje podejście do życia i poczucie humoru tylu ludzi Cię lubi i chce oglądać ten kanał. Chyba, że masz na myśli to, że Polacy, jeśli chwalą, to właśnie tylko w takich komentarzach a nie mowią tego w cztery oczy. Pozdro600 z Łodzi!
Hi Dave,
You encourage us to speak English - great, thank you so much...
The problem is related (as you pointed out) to our teachers, who think they do not speak fluently enough and thus are ashamed to open their mouth.
Yes, yes, I am rude a bit, but it is the way I feel it.
Believe me or not but I learnt (was learning...) English at my secondary school in a class of 40 guys and a only one chick.
We were called "Ale-baba i 40 rozbójników".
So in among 41 youngsters I decided to learn English and I succeeded quite well.
You are surprised why the heck we do not open our mouth being able to speak?
It is very simple, strange, unexpected and awkward but simple.
Look around. How many talking people do you see around you?
No, not in English. In Polish.
This is the general problem - speaking, revealing feelings, exposing speech defects or imperfection. Fear of being ridiculous and being ridiculed.
I was really astonish by people's behaviour in the USA (mainly Ohio) who I met in Mac, Hooters, gas stations, malls, the training center where I learnt robots programming, everywhere...
People simply talk, and what can be shocking especially for Poles, they welcome you, they ask you about your day... no, not your friends, colleagues, but strangers... store staff, waitresses...
It is even more surprising when you are approached by some girl, who asks you "Hi. How are you? How's it going? What's up?" without any blush, trembling voice, shame, hidden intentions... she does it just for fun, and because it is normal, that's the way people live there everyday.... OK no exageration, but in general it is my observation. This is how Americans are.
This is why you may have a feeling that (especially) Poland is a country of sad people, people who seem to carry masks with no expression.
It is deep in our subconscious - when someone starts speaking to a strange person in most cases they ask for directions or information. Speaking about other things may be dangerous, people can feel uncertain, you may be found a bit insane.
Smiling to others just like that, without a reason may be dangerous, especially if you smile to a pretty girl without noticing she is walking with some man (friend, boyfriend, husband, father).
That's the problem. I think it is changing for better now but it is something that we were (still are) taught at school.
Starting from the youngest children teachers always force quiet on their pupils.
This deepens, progresses with school years.
At the same time adults (teachers), let's suppose subconsciously, correct pupils, correct their speech, pronunciation, accent of our mother tongue.
Didn't you notice that we Poles speak likewise in (almost) any place. There are slight differences, especially at the east border or in mountains. In general Polish is spoken the same way almost everywhere.
Another thing - a context and an ambiguity of words and phrases. It may be very strange for foreigners but sometimes one must be very careful in selecting words while speaking. Especially when it comes to female and male relations. The words one uses may be associated with something completely different and when you want to avoid strange situations, stupid looks, undertones you carefully select them.
Now imagine people who are shaped and moulded all their lives being afraid to speak something "stupid" or in funny way. They learn English and are taught some stiff rules and word collocations and soon they find out that now they have an extreme problem how to avoid being misunderstood, being ridiculous, offensive, stupid with funny accent and unclear pronunciation. I myself met with such a treatment by other Poles who didn't have any inhibitions to ridicule and comment my mistakes when they heard me speaking English.
Słucham i słucham i jestem oczarowana Twoim akcentem 🙂 bardzo mi się podoba jak mówisz jak po polsku🙃
Uwielbiam twój akcent! Jest zajebisty! Jedyny w swoim rodzaju!
U mnie było trochę inaczej, właśnie jak wyjechałam do UK do pracy (tylko na 3 m-ce), to dopiero tam zaczęłam mówić. Tak po prostu zaczęłam, bo w sumie, no nikt mnie nie zna, nawet jak się krzywo spojrzy i coś sobie pomyśli to raczej nigdy więcej się nie zobaczymy (pracowałam jako kelnerka więc siłą rzeczy musiałam mówić), a wcześniej strasznie ale to strasznie się wstydziłam (mimo tego że miałam szwagra z USA, prawie w ogóle z nim nie rozmawiałam bo się wstydziłam). Także ten wyjazd zmienił wszystko, dopiero tam się przełamałam, i jak ręką odjął, przestałam się wstydzić i zaczęłam mówić. 😁💪🏼
To prawda Dave, twój akcent jest sexy😁
Masz świetny akcent, kiedy mówisz po polsku :)
Mam to samo, pracuje w IT od roku oglądam wiele po angielsku zrozumienie naprawdę mam bardzo duże 95% prawie wszystko rozumiem mogę swobodnie czytać i pisać po ang a się wtydzę mówić po angielsku.
Zastanow sie czym jest ten wstyd podyktowany. Jesli bedziesz to nazywal wstydem to nigdy nie przelamiesz tej bariery. Najlatwiej sie ja lamie jesli nie ma innego wyjscia i mowienie jest musem. Od czegos nalezy zaczac, sprobuj znalezc kogos kto mowi dobrze po angielsku i pozytywnie wprowadzi cie w konwersacje i 'swiat mowienia po angielsku'. Powodzenia. You never know until you try. Practice makes perfect. th-cam.com/video/K2R6KQRmCIA/w-d-xo.html
@@marita7424 dziękuje
Hi. (sorry for my bad English)
Gdy słuchałem Twojej opowieści o "wstydzeniu się Polaków" wpadłem na to, że powodem tego może być wyginięcie Polaków, którzy mówili za dużo i bez zahamowań. Niemcy i Rosjanie po prostu wymordowali takich, a my jesteśmy potomkami tych, którzy bali się i dlatego przeżyli. Do tego czas komunizmu blokował ludzi do mówienia wprost i znowu, Ci, którzy za wiele nie mówili unikali represji. Mój dziadek, który siedział w więzieniu za to, że powiedział o jedno słowo za dużo, uczył mnie i moim rodzice mi to wbijali do głowy, aby w szkole nie mówić tego, co usłyszę w domu, bo wtedy rodzice mogą iść za to do więzienia. Ja się tak bałem cokolwiek powiedzieć, żeby rodzice nie trafili do więzienia. Tak sobie myślę, że wojny i czas komunizmu zmieniły naszą mentalność w ten właśnie sposób i to jest temat dla psychiatrów.
Komuna największą krzywdę zrobiła ludziom w głowach. I to widać. Teb brak autostrad, nierentowne fabryki, biurokracje itd jakiś byśmy przeżyli u poszli dalej. Ale to zniszczenie zdriwej mentalności ciągnie się za nami i jeszcze długie 20 lat zanim zacznie ginąć
@13:55 - od 2 lat mieszkam w Tajlandii i uczę się tajskiego. Mam dokładnie ten sam problem - jestem w stanie wyrazić wszystko co chcę w codziennym życiu, a nawet potrafię się wypowiedzieć na jakieś specyficzne tematy poprzez używanie analogii i upraszczanie zdań, ale koniec końców ludzie mnie rozumieją. Problemy się zaczynają kiedy Tajowie zaczynają mówić do mnie z prędkością światła w różnych dialektach lub chcę obejrzeć coś w TV. W Polsce jeszcze jest o tyle dobrze, że cały kraj oprócz kilku regionów mówi tak samo, a nawet ludzie w tych regionach potrafią również się przełączyć na standardowy polski.
A druga sprawa - mówię po angielsku 100x lepiej niż po tajsku, ale mimo to - jeżeli mam już rozmawiać w jakimś obcym języku to szczerze? wolę tajski, bo jest mniejsze prawdopodobieństwo, że spotkam innego polaka, który będzie potrafił ten język.
Zgadzam się ze wszystkim co poruszyłeś w tym odcinku! :)