Hayatını Sabote Eden 6 Kişilik Kalıbı
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 17 ต.ค. 2024
- Çocukken yaşadığımız zorlu olaylara verdiğimiz tepkiler kişiliğimizi şekillendirebilir. Bu videoda çocukluk kaynaklı oluşan 6 kişilik kalıbını anlattım.
Abone Olmak İçin: goo.gl/sZvYO7
Altyazı Eklemek için: goo.gl/TFMtzj
Video Konu Başlıkları
Kaygı ve Stresle Nasıl Baş Edersin: goo.gl/yz48JA
Motivasyon Videoları: goo.gl/aZRvQW
Kitap ve Film Önerileri: goo.gl/qxgXEc
Verimli Ders Çalışma ve Öğrenme Teknikleri: goo.gl/2LRkDr
Özgüven Geliştirme Videoları: goo.gl/Gg9pKN
Evlilik ve İlişki Sorunları: goo.gl/huVhjP
Beyhan Budak Sosyal Medya Hesapları
www.beyhanbudak...
/ beyhanbudak
/ beyhanbudak
/ pskbeyhanbudak
ÖNEMLİ NOT:
Bu TH-cam kanalındaki videolar bilgilendirme ve farkındalık amaçlı olarak hazırlanmıştır. Hiçbir şekilde tanı ve tedavi amaçlı kullanılamaz. Tanı ve tedavi gerektiren durumlar için lütfen hekimlere başvurunuz.
Videolarda yer alan vaka öyküleri gerçek vakalardan (bazen birkaç vakanın birleşimi) esinlenilmiş kurgusal öykülerdir. Vaka öykülerinde hiçbir şekilde bir kişiye ait tanımlayıcı bir bilgi yer almamaktadır.
Her insan çocuk yapabiliyor, ama her insan anne baba olamıyor.
Evet çok doğru.Sonra da sorunlu yetiştirdikleri çocukları,başka günahsız insanların,kendilerini ölesiye seven ,değer veren insanların canını yakıyor,üzüyor,hayatlarını mahvediyorlar.Lütfen çocuk sahibi olmadan çok iyi düşünün,ondan sonra gerçekleştirin.
Çok önemli bir söz. Öncelikle annelik diyorum. Çünkü anne çocuğun Allahıdır..
@@ozgursaroglu2779 Travması olan çocuk yapmasın veya iyice iyileştikten sonra yapsın..
@@izmirden1069 🤢🤮
💫Kendine çok iyi davran 💫
daha az önce okurken not almıştım:
"Çok tuhaf, değil mi? Araba kullanmak için ehliyet almak zorundasın. Elinde belgen olmadan köpek bile alamıyorsun. Ama iş çocuk yapmaya gelince kimsenin belge filan sorduğu yok!" /adam ve çocuk-114
Evet, bunu hep düşünmüşümdür. Ebeveynlik okulu olsa ve zorunlu olsa fena mı olur... Nasıl ki, sigara sağlığa zararlı, bilinçsiz anne babalar da sağlığa zararlı.
*Eğer bir kız babasıysan bütün işlerini bırak ve kızınla ilgilen, onu doyana kadar sev. Sev ki büyüdüğünde; sevgi diye servis edilen ilişkilere, gerçekte tıka basa hormonla dolu adamlara inanıp kalbini altın tepside sunmasın.*
babam bunu asla başaramadı..
@@maideymiss el- Cebbar olan Allah azze ve celle gönül kırgınlığını gidersin kardeşim
Küçücük evin içinde bayramdan bayrama tenimiz tenimize değiyordu. Elini öperken 😞
@@seco2024 aynı durum :/
@@maideymiss benimde babam aynı
Sorunlu bir ortamda,olaylarla dolu bir evde tramvalarla dolu bir çocukluk geçirdim.Şu an 19 yaşındayım üniversiteye gidiyorum ve geçmişim yüzünden duygusal olarak bitik durumdayım.Kendimi asla sevemiyor özgüvenli davranmıyor,sürekli birilerinde sevgiyi arıyor ve yanlış insanlar yüzünden daha da kırılıyorum.İyi bir çocukluk büyük şans gerçekten...
Lutfen yasadigin cocukluk yuzunden kendini bu kaliba sokma Bakis acini iyi olana cevir ♡
19 yaşındayım aynı dediğin gibi bir evde yaşıyorum. hazırlık falan okuduğum için daha evden ayrilamadim. çok heyecanlıyım seneye sonunda kendimi bu ortamdan uzaklastirabilecegim için ama, bir yandan da dediğin gibi duygusal olarak bitik durumda olduğum için tek başıma nasıl ayakta kalıcam bilmiyorum. annem psikolojimi yerle bir etti yıllarca ama bunu yaparken aynı zamanda onsuz yaşayamam, tek başıma hiçim gibi hissettirdi o yüzden korkuyorum ayakta kalamazsam diye. umarım her şey iyi olur böyle evlere doğan tüm hepimiz için. ayakta kalabilmek için güç bulabiliriz
Aynısı aynısı aynısı
Benzer sorunları ben de yaşadım Özgüvensizlik için Ofelya Thomas'ın videosunu her gün yatmadan önce dinleyebilirsin. Dertleşmek istersen bir mesaj kadar uzağında olacağım 😊
cooook haklısın bende sen gibiyim😢
hepimiz 70 ve 60 neslinin yanlış evliliklerinin enkazında kaldık yanlış büyütülmüş çocuklar travmalarını hem gençlik hem çocukluklarıyla ödüyorlar bende onlardan biriyim..😔
Kesinlikle
Çok doğru bir tespit.
😔
😢😢
Ağır ensest durumu yaşamış, sonrasında evden atılıp 11 yaşında başka bir aileye hizmetçi olarak verilmiş bir çocuk olarak yorumunuz beni paramparça etti😔😔😔
1.Bekçi şablonu
2.Aşırılı başarılı olma
3.Başarısızlık
4.Kurtarıcı
5.Parti insanı
6.Kahramana tapan insan
Əllərinizə sağlıq 🤌🏻👏🏻
Allah razı gelsinn
Hepsi sanırım 🥺🤣
Teşekkürler Zeynep
Ruh hastalarının hüküm sürdüğü bir zamanda çocuk yapmak, o çocuğa yapılan en büyük zulümdür.
Kardesim video daha 6 dakka onlineken, ve 12 dakkalikken daha izlemeden ne yorumu yapiyorsun hahahah
@@elemercirpan o profil ne knk 😀
1.75x de izlersen bitirirsin. Anlatmak istediğim bu işte, sana da zulüm yapılmış kardeşim. Yazık.
Ben antinatalistim. ( Doğurma ve üreme karşıtı ). Schopenhauer der ki : '' Çocuklarıma bırakacağım en büyük miras, onları bu dünyaya getirmemiş olmaktır . ''..
8 yıldır evliyim, aynı durumdayım böyle etik olarak bozulmuş bir toplumda çocuk yapmak istemiyorum.
Hayatımıza giren her insan ve yaşadığımız her olay şuan ki karakterimizin şekillenmesine sebeb oluyor, çevremizde ki sorunlu insanlardan ne kadar uzak kalmaya çalışsak da mutlaka hayatımıza farkında olmadan alışkanlıklar bırakıyorlar. Doğru karakterlerle karşılaşmak dileği ile..
Evet, gerçekçi bir yorum: Hayatımıza giren her insandan bir şey alırız ve veririz ama almaya, değişime açıksak. Karışımızdaki insan, en doğrunun kendin olduğunu düşünüyorsa hiçbir şey almaz. 'ŞUANKİ KARAKTER', 'ÇEVREMİZDEKİ İNSANLAR' bu tamlamalarda '-ki' sıfat yapım eki bitişik yazılır. Çok düzgün yazmışsın bilmek istersin, diye yazdım. Müdahaleci insan (ben). İyi günler.
@@serpilezer9659 Evet, ben ise ki yapım ekinin doğru kullanımı hakkında bilgi almış oldum teşekkürler 😂
Aslında bazen de ters tepiyor. Mesela o kadar kötü bir olay yaşıyoruz ki bunu kimsenin yaşamaması için biz tam tersi çok iyi bir insana dönüşebiliyoruz
ben sizi dinledikçe kendime geliyorum. anlatışınızdaki ve sesinizdeki huzur bana iyi geliyor. 30 yıllık hayatımda neredeyse hiç bir seçimin bana ait olmadığının farkındalığını yaşıyorum. rütbeli bir babanın disiplinli ve kontrolcü hayata bakış açısı ve kendisini geliştirilmeye izin verilmeden çok başarılı iken okumasına izin verilmemiş ve genç yaşta evlendirilmiş bir anne ile büyüdüm. Çok koşulsuz ve şartsız sevdim ikisini de. Analar ve babalar hata yapmaz diye büyütüldüm. Babam benim kahramanımdı. Onu bulduğumda hiç yanından ayrılmazdım. O ne derse onu yapardım hep. Annem de babamla kokuturdu küçükken hep. baban kızar yapma lafını o kadar çok duydum ki babamın kızmayacağı şeyi bile içselleştirmişim hep. özgüvenim yitip gitmiş farkında olmadan. ne giydiğime, kiminle arkadaşlık yaptığıma, hangi bölümü okuyacağıma kadar hep onlar karar verdiler. susmak zorunda kaldım. üniversitede hayatı sorgulamaya başladığım zamanlarda ona bile müdahale ettiler uzaktan. ben de beni bir kahramanın gelip beni kurtaracağına inandım hep. zamanında hiç bir duyguyu yaşayamadım. Kimse tarafından da sevilmedim ya da farkına varamadım çünkü onlar benim kime aşık olacağıma kadar kafalarında kurmuşlardı kararı vermişlerdi çünkü ve ben de bir noktadan sonra neden hep aynı tarz adamlardan hoşlanıyorum diye sormaya başladım kendi kendime. sonra istemedikleri bir damat adayıyla çıkınca karşılarına tepkiler ve gerçekler gün yüzüne çıktı. o sevgiden de saygıdan da eser kalmadı aramızda. sadece onların istediğine şartsız uyduğum içinmiş her şey. koşulsuz yerine getirdiğim içinmiş onların isteklerini. benim isteklerimi kimse sormadı ve ben uyanmaya başladım ama artçıları da ağır oldu. en sonunda ağır bir narsist darbesi yiyince karşı cinsten aydım duruma. karşımdakinin çocukluğu benden daha da fazla yaralıydı. ben bir birey olamamışım şimdi farkındayım. sizler gibi yolumuzu aydınlatan güzel insanları dinledikçe de umudumu yeniden kazanıyorum. anamı babamı silmedim tabi ama onlara olan kırmızı çizgilerimi ve mesafemi koymak zorunda kaldım. onların seçtiği ama istemediğim bir mesleği yaparken zorla evlendirilmiş gibi hissettim kendini çünkü hep başarısız oldum yıprandım kendime uygun bir iş yapmadığım için. Sabrettim Allah'a sığındım ve kendi gerçeklerimle yüzleştim ağır bir şekilde. ben de iletişim yolumu değiştirmeye karar verdim kendimle hem evrenle hem de ailemle. bunun bilince varmak ve sizi dinlemek bana huzur veriyor. Ağzınızdan da yüreğinizden de hep güzel şeyler dökülsün inşallah. yalnız da değilim yorumları okuyunca da kendimi yalnız da hissetmiyorum. değiştiremeyeceğim şeylerin yerine yıpranmak yerine bakış açımı değiştirmeyi denedim ben de. Umarım şifalanırım kalpten. Şifa gönülden dileyene akar biliyorum. kimsenin görmeyip inadına parmak bastığı görünmeyen yaralarımın iyileşmesi dileğiyle. iyi ki bunları işitiyoruz sizden...
Bende aynı şeyleri yaşıyorum, hala da devam ediyor üniversite okumak istiyorum ya onların istedikleri ya da hiç...
@@gulsum_788 hangi üniversitede hangi bölümde okursan oku umarım hayatının keyfini alacağın bir yönünü yakalarsın ve sana orayı güzel kılacak güzel yürekli insanlarla karşılaşırsın inşallah kalben yalnız değilsin merak etme :) mesela benim 19 tercihimde kendim elimde yazdığım ve listemden silinmeyen tesadüfen tutmaz diye kalmıştı, tek yer Çanakkaleydi. nasip oldu orda okudum hiç bişeye değişmem ortamını, havasını. ufacık bir detay olsa bile kalbine de sana da iyi gelebilecek bir yerde okursun umarım :)))
@@dilarayenice8885 inşallah teşekkür ederim
Yaşadıklarımın bir kısmını dile getirmişsiniz resmen... Sonra sen böyle değildin çok değiştin oluyor. O nahif insanı delirttik demiyorlar. Bizim yüzümüzden neler yaşamış demiyorlar... İnşallah iyileşiriz 🤲
@@serzenis61 inşallah🙏😊
Ben doğmamış çocuklarımı o kadar çok seviyorum ki onları dünyaya getirmeye vesile olmak istemiyorum..
😔
Ben de 👍
Aynen öyle
Olmaz, yanlış düşünüyorsun
Nasıl bir ailede büyüdünüz merak ettim Fatih bey
Ben başarısız şablonuna uyuyorum. İlkokulda annem sürekli 100 almamı beklerdi. Bir keresinde matematikten 85 aldığım için annem kızacak diye ağladığımı hatırlarım. Küçükken notlarımda kusur buluyordu şimdi yaptığım yemekte, attığım her adımda. Kendimi geri çekiyorum yıllardır. Başarısız olduğumu duymamak için hiçbir şey olmamayı tercih ediyorum.
annnenizin size olan yaklaşımının bundan sonraki yaşamınıza yön vermemesi gerektiğinin farkındasınzıdır, gereğini yapın. koşularınız uygun değilse d euygun hale getrmeye çalışın. hayat mücadeledir. saygıalr.
@betul948.* benim annem notlarima degil direkt olarak benligime beceriksiz gerizekali kelimelerini nakşetti. Cocukken yemek yerken ellerim titrerdi cunku bir tanecik düşse ciglik atar gibi bagirirdi elime vururdu her yemek yememde bunu yapardi. Bu en basiti. O kadar cok travma yasattiki bana simdi duygularim yok. İnsanlar ölse de parcalansada cocuklar aglasa da icimde hicbir sey kipirdamiyor.
@@Geminikullanicisibende de duygusuzluk olmaya başladı, çok üzülen birine empati yapamıyorum. Başkasına üzülemiyorum. Bu da birsey mi diyesim geliyor sürekli
@@fatmabetulkalemli7697 bence duygusuzluk değil bu. İnsanlar hemen herseyi abartıyor biz agir seyler yasadigimiz icin onlarin yaşadıkları bize hafif geliyor. Ben atlattiysam onlarda atlatir kafasindayiz sizi bilmem ama ben oyle dusunuyorum. Su hayatta basina gelen dertten yakinan insan derdini cozmeye yeltenmeden sikayet etmeye basliyor. Problemleri yuklenme cozme ve sonuca ulastirma gayreti yok çoğunda. Cozmedikleri problem icinde çaresizlik ayagina yatiyorlar. Su hayatta her problemin bir cozumu vardir. Aksini iddia eden yalancidir.
Ben ebeveynlerinin beklentilerini karşılayamayan kısımdayım. Çocukken bütün ailem bana beceriksizsin, birşey yapamıyorsun, senden birşey olmaz dediği için dediğiniz gibi hep geri çekilmeye başladım birçok şeyden. Ve sanırım kardeşimde de bu özellik var.
abimde de bende de var 😔
Arkadaşlar bunu bir çok aile farkında olmadan yapıyor onların da travmaları var.Onemli olan durumu gördükten anladıktan sonra harekete geçip geçmemek.Cikabilecek zorluklardan hemen geri adım atmak.Merkeze kendini almak.Bu dediklerinizi bende yaşıyorum ve bir çok insan yaşıyor.Konfor alanından çıkıp kendi hikayemizin kahramanı mı olacağız yoksa kurban psikolojisi ile her gün kendimize acıyarak şu kısa hayatı kendimize acıyarak mı geçireceğiz.Kahraman derken çok büyük şeyler değil adım adım ilerlemek her adımda başladığımız yerden daha ilerde olacağız çünkü.Hedefe giderken yolun tadını çıkarmak da işin manevi boyutu olabilir.
23 yaşındayım ve hala ailem yüzünden büyük dünyaya çıkamadım .
daha da acar misin kardesim 20 yasindayim
ben de 20 yasindayim
Ben de 24 yaşındayım. Bir şey öğrendimse; önümdeki duvarların hiçbir zaman yok olmayacağı...
Ve 2 türlü insan var. İlki, o duvarı aşmak için çabalayan, mesela bir merdiven yapan, ya da kazma kürekle duvarı aşıp karşıya ulaşan bir karakter. İkincisi ise duvarın dibine çöküp ne yöne dönse bir engelle karşılaştığını düşünerek ağlayıp sızlanan karakter.
Bu iki karakterden hangisi bana yıllar sonra geriye dönüp baktığımda yaşadığım bu hayatı boşa yaşamadığımı hissettirecek? Bu soruyu sor. Kendine güzelce sarıl, aferin de, ardından bir yol çiz. Çözüm odaklı ol.
Hayat bir mücadeleden ibaret... Bunu kabullenip yola devam etmek gerek.
~Bunları bir nevi kendime söylüyorum aslında...
🍃 | 4.3.23
Hangimizin çocukluk travması yok ki?
Daha kendisine bakmayı bilmeyenler çocuk yapmasın.Tum bunlara takılmadan kendimi geliştirmeye çalışmaktan,durup durup duygusal olarak en başa dönmüş gibi hissetmekten bıktım.Bunlari yaşadık da noldu?Dünya bize ayrıcalık mi tanıdı?Hayır.Boyle bi beklentim de yok ama bunları yasamayanlarla uyum içinde yaşamaya çalışmaktan yoruldum.
Ne kadar doğru temaslar kurdunuz şuan 58 yaşındayim ve hayatimin tüm yanlışları sinir li bir anne sorumsuz bir babanin eseridir ve kendimi kurtarmak için hep doğrularla yanlislari karistirdim ve asla çocuk sahibi olmadim
Yürekten teşekkürler Beyhan Bey.
İyi ki varsınız.
Allahım Kötü Anne Baba olacaklara Çocuk nasip etme 🤲🏻
Aminnnn
🙏🏻🙏🏻🙏🏻
amin
Amin
Video için çok teşekkür ederim zaten farkında olduğum şeyleri uzaktan ve bütüncül görebilme şansım oldu. Çünkü ben iki şablonu birden kırmaya çalışıyorum. Şu an tıp okuyorum ve eğitim hayatım boyunca başarılı bir öğrenciydim fakat ailemle özellikle de babamla konuştuğumuz şeyler sadece benim başarılarımdı, ona başka şeyler anlatmaya çalıştığımda dinlemezdi bile. Bölgedeki en iyi liseyi kazandığım günü hatırlıyorum o gün bana doğru kollarını açarak gelişini, sımsıkı sarılışını. Bana o güne kadar hiç öyle sarılmamıştı sonra da olmadı zaten. Üniversiteyi de onun istediği tıp fakültesini kazandığım sene aramız çok iyiydi fakat kendi isteğimle başlamadığım için bölümüme depresyona girdim o sene ve sınıfta kaldım. Yaklaşık 9 ay içerisinde tam tersi biri oldu ve yüzümü bile görmek istemez hale geldi. Şu an benden beklentilerini minimuma çekmiş halde. Hatta okul dışında hiçbir şeyle ilgilenmemi istemiyor. Onun bana olan bu güvensizliği benim de kendime olan güvenimi etkiliyor. Hedeflerimi kendi ideallerim doğrultusunda seçmeyi başarabilmiş olmama rağmen hala tümüyle kendimi vermekten kaçıyorum. Beyhan Bey'in de dediği gibi görünmez olmaya çalışıyorum. Ama biliyorum ki bu ben değilim ve tüm bu sürecin farkında da olduğum için bunu değiştirebileceğime inanıyorum. Belki de şimdiye kadar yazdığım en uzun yorum bu oldu. Fakat yazının gücüne inanıyorum ve bunu iyileşme sürecimin bir parçası olarak görüyorum.
Ailem ben istemediğim halde önceden bana sormadan yıllar sonra 2 sene arayla cocuk yaptılar. Babam sorumsuz bir adam olduğu için ikisi bebek olan kardeşlerime ben baktım hep. Yedirdim içerdim giydiririm eğlendirdim. 14 yaşımda annem aşerirken ben aldım istediği her şeyi ki babam maddi anlamda destek olmadığı için bazen alamadım bile. Mamasından tutun bezine kadar gidip ben aldım. Tatillerde annem uyusun diye geceleri ben baktım. Ve yoruldum. Artık hamile birini görünce midem bulanıyor. Kendime zaman ayıramıyorum ders çalışamıyorum. Onları su an cok seviyorum ama olmasalardı daha güzel olurdu. Bana sorulmadı cünkü. Bana danışılmadı ve ben büyüttüm onları. Sadece bu ülkeden, üremek için üreyen insanlardan kurtulmak istiyorum. Yoruldum.
Ne kadar güçlüsün ve sabrının seni hayallerine kavuşturacağına inanmak istiyorum. Yetişkin çocukları olan bir anne olarak seni tebrik ederim kızım. Allah güç kuvvet versin sana, hayallerin için duacıyım 🙏💐
@@sibelbatmaz4513 güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim ♡
Ebeveynlerinizin ebeveyni olmuşsunuz. Yapilan sorumsuzluluklari siz ustlenerek açığı kapatmaya çalışmışsınız. Yasinizdan fazla yükü kaldirmaya çalışarak bu yükün altinda kalmışsınız. Anlattığı bekçi sablonuna benziyor durumunuz.
bende 4 kardes büyüttüm ma 18 yasında ğniversıte eğitimi için ayrılıp o eve hiç dönmedim
gecmiş olsun arkadaşım.benim snnem sabah 8 sksam 6 calısan bir kadındı üstelik
Azerbaycandan buyuk sevgiler selamlar güzel insan güzel Abi hoca varol...🇦🇿🇹🇷💕Dünyamizin senin gibi insanlara ihtiyyaci var!!!:)(:
Beyhan hocam ilgi ihtiyacından dolayı hissedilen utanç hakkında bir video çekebilir misiniz? Sorunlu, ilgi sevgi vermeyen, bu gibi durumlarda devamli asagilayan ebeveynler le büyümüş insanlar için. Sevgi, ilgi ihtiyacı duyduğum için derinde çok utandigimi fark ettim. Hatta biri bana yakı nlik gösterdiğinde bu utanç belirginlesiyor. İyi ki varsiniz.
Kıyamam ya, canım benim. Ah ah, şu çocuklara yapılan zulüm içimi yakıyor.
Biliyor musunuz ben de sayenizde artık çocuk istemediğime karar verdim. Videolarınız çok faydalı oluyor . Bu mutsuzluk ve acıları bi başka canlıya aktarmak istemiyorum. İyi örneklerim yok görmedim öğrenmedim. İyi olan bir şeyi veremeyeceksem neden çocuğum olsun ki? Zaman değişiyor.
Aynı düşüncedeyim,her ne kadar baba olmayı istesem de acaba evladım dünya ya gelmek istiyor mu diye düşünüyorum ama evlat edinmeyi çok istiyorum ona sevgimi vermek tecrübelerimi aktarmak ve her ne karar verirse versin arkasında dimdik durmak onu desteklemek her konuda ne çok isterdim. kendi babam gibi bir baba olmamayı ona hayatın güzelliklerini sunmayı..
7 yaşından itibaren senden adam olmaz diyen ebeveynlerin kendilerinin adam olmaması
7 yaşındaki kişi çocuktur, nasıl o yaşta adam olsun. Onu diyenin kafası örümcek bağlamıştır.
Ben sanırım ilk şablondaki biriyim, 5 çocuğum ilki olarak ev işlerine ve kardeşlerime bakmaya erken yaşta başladım. Babam alkolikti. Arkadaşlarıma ve anneme yaranmaya çalışırım, arkadaşlarıma veya katıldığım kurslara giderken yemek yaparım, arabayla bırakırım isteyeni. Boş oturmak tedirgin eder beni sanki beni biri gelip neden boş boş oturuyorsun diye axarlayacakmış gibi. Üç çocuğum var iyi anne olmayı çalışıyorum, onları spor, müzik, satranç ve dans kurslara götürdüm 3 dilde konuşabiliyorlar, inşallah onları sağlıklı büyütüyorumdur.
Bu şablonlardan kurtulmak için tavsiyelerinizi bekliyoruz hocam !!!! ☺️
Hayatını Yeniden Keşfet adlı kitabı okuyabilirsiniz
@@capeceneveral2129 kimin kitabi?
@@capeceneveral2129 internetde varmi?
Jeffrey young
@@capeceneveral2129 coxsagolun
Önceden aşırı başarılı sendromu vardı aşırı mükemmelliyetçi bir insandım. Üniversiteye gelince her şeyi saldım. Her zaman belgeyle geldim denemelerde derece yaptım vs. En yüksek notları benim almam lazımdı. Sonra baktım kullanılıyorum notlar için veya sınav haftası vs. bıraktım her şeyi çok yoruldum... Bir de kurtarıcı rolü ile parti rolü varmış bunu öğrendim arkadaşlarıma karşı bunları çok yapıyorum. Her şeyi olumlu yönden bakmaya çalışıyorum ve her şeyi dalgaya vuruyorum... :-(
Bende sen gibiyim fen lisesi okudum yüksek ortalamalarla mezun oldum hep tüm eğitimlerden sonra üniversitede saldım herşeyi şu an da öyle gidiyor..
@@bozkrdabirkelebek4921 aynı benimde öyle gidiyor :-( Kaderimiz aynıymış demek ki 🥺
Verdiğiniz bilgiler o kadar değerli o kadar önemli ki minnettarız size 🙏🌺
Eksik olmayasınız inşallah. Edinimin olasılığı sabır ve takibat ile belirlenir.
Hocam bu videolar o kadar değerli ki :) İyi ki varsınız
😭😭😭😭hocam ben uzun zamandır sizin takipçinizim. bir depremzede olarak çok şaşırdım çünkü depremle ilgili kendimi nasıl toparlayacağımı bilmiyorum yakınlarımızı kaybettik önümde YKS var. ve teselli bulmak çözüm bulmak amaçlı kanalınıza geldim çünkü siz benim hayatıma dokundunuz bir çok kez ve örnek aldığım kişisiniz. lütfen depremle ilgili bir video çeker misiniz ? buna gerçekten ihtiyacımız var .
Sınav için elinizden geleni yapın gerisini dert etmeyin dikkatinizi bu alana vermeniz belki acınızı biraz hafifletir.Haddim olmadan size tavsiyede bulundum kusura bakmayın . Ayrıca başınız sağolsun.
@@suheylasahin5837 teşekkür ederim
İnsanın kendini bulması her vidyonuzda birşeyler bulup kendini keşfetmek. Ne güzel kurtarıcı şablonunu çocukluktaki yaşanmışlıklarla buluşturdum. Şükür ki duracağım yeri bulmak.. bugüne kadar çevreden böyle güzel yardımlardan faydalanarak ayarlamış olmam beni sevindirdi. (((Baskı şiddet sevgisiz umursanmamak))) şimdi çoğu davranışımda tavrımda bunların etkisini farketmek. Savaş verip kendimdeki bozukkukların can kızımım desteğiyle de. Kabullenip dengeli bir hale getirmek çok güzel. Teşekkürler size dokunuşlarınıza sayın hocam
duracagın yeri bulmak tamda bu
Başarısızlık şablonunu iki yıldır aralıklı hissediyorum şu son 3gündür de ağlama krizleriyle birlikte tükenmişlik hissediyorum hiç bişey yapasım yok ağlıyorum donuk hissiz bi şekilde dolanıyorum iyi gelen bişey yok sadece bomboş oturup hava almaya cıkıyorum yatıyorum dizi izliyorum ce günün bitmesini istiyorum bu halimin nası geçiceğiyle ilgili bi fikrim yok günlük yapmam gereken seyler varsa da yapmıyorum sadece dondurdum kendimi hayatımı
O kadar benziyoruz ki
Bendede başarısızlık şablonu olduğunu öğrendim ebeveynlerimiz maalesef iyi niyetli ama bize kendileri hissetmeden kötü davranıyorlar boylece travmalar kaçınılmaz oluyor bende müzikte yetenekliyim mesela arada bir enstrüman çalarım şiir yazarım beste yaparım ama hiç üstüne düşmem hatta ailem arkadaşlarım kimse bilmiyor bunu o kadar sorumsuzum o kadar hissizim
yaa aynısını yaşıyorum suan
Namaz kılmaya başla namaz vakitleri ile birlikte hayatında mükemmel bir sistem oluşacak. Kendimden biliyorum. Ayrıca bence bir pisikolag ile görüşmelisin. Yoksa bu halin uzun süre devam edebilir ( umarım etmez) kendine vakit ayır, kendine kahve yap, kitap oku, uzun yürüyüşlere çık, eline bir kalem al ve bir kağıda uzun uzun yaz içinden gelen her şeyi bu da iyi gelecektir. :)
Pete Walker'ın Hayat Boyu İyileşme kitabını okuyun. Orada anlatılan "donma" tipinde olabilirsiniz.
Çok teşekkürler hocam.
Emeğinize sağlık, yine çok önemli bir konuyu anlatmışsınız.
Her videonuz ayrı bir önemli oluyor.
Çalışmalarınızda kolaylıklar dilerim.
Yine harika tespitler , harika anlatım tarzı ve içeriğiyle çok faydalı , ayakları yere sağlam basan, ne anlattığını bilen , ve boş yapmayan kıymetli insanın bilgi aktarımları için tebrikler ve teşekkürler..
Psikoloji bilmek ne güzel 😍 bu şablonların çoğuna sahip olup çıkmış/çıkıyor olmak da 🎉
Bir aile tablosu vardır...herkeste bir hengâme,bir telaş. Kenidisini yok sayarcasına dinler büyüklerinin tozlanmış acılarnı.Vardır bir yerlerde o çocuklar...
Bu acıların nedeninin kendileri olduğunu ebeveynlerinden dinleyen çocuklar…
Psikolog şablonu
Daha çocukken derman olamayacağımız dertlerinin altında ezildik kaldık.
Merhabalar, öncelikle video için teşekkürler. 02:07 de kurtulmak için önerilerde bulunacağınızı belirtmişsiniz ama tanımlardan sonra videoyu bitirmişsiniz. Ne önerirsiniz?😅
İyi ki varsınız beyhan hocam, sizi hayatımın her döneminde çok severek dinliyorum ❤
Guzel bir anlatim tsk ederim .. her yasanmislikta cocuklugumuzdaki anlam veremedigimiz tekrar alintilar oldukca esaz o zaman büyüyoruz.
Gerçekten etrafa bakınca saydığınız şablonları görüyorum. Çok büyük farkındalık yarattınız, teşekkür ederim
Anlatacak o kadar sey varki hocam sizin bile psikolojiniz kaldirmaz.
Allah Sizdən razı olsun. Azərbaycandan sevgiler 🤗❤️🤗❣️
34 yasindayim ve kendime dogru olan yolculugun basindayim. Verdiginiz bilgiler ve öneriler cok degerli cok tesekkur ederim :)
Bu videodan sonra 6 adet temel duygumu güçlendirmem sayesinde bahsedilen şablonlardan kurtulduğumu farkettim. Videoda değesizlik ve güç odağına bağlı olmaktan bahsedilmiş. Masum, değerli, güvende, bilgili, güçlü ve iyi ifade duygularını güçlendiren tüm travmalardan kurtulabilir.
Yorumunuza katılıyorum, Beyhan bey'in paylaştığı bilgiler çevremizden şikayet etmek için değil kendimizi güçlendirmek ve kendimiz daha iyi anlamak için. Açıkçası bu 6 sorunlu kişilik kalıbının hepsinden tamamen uzak kalan ve mükemmel olan insan neredeyse yoktur.
Teşekkür ederiz güzel insan ✨
İnsanlarla ilişkim cok güçlüdür ve aslında sizin dediğiniz gibi Beyhan Bey , hayatı olduğu gibi kabul edince gerçekten ruhsal olarak , piskolijik olarak güçlü kendinizi hissediyorsunuz. Ayni zamanda geçmişi suçlayan biriydim artik geçmişi suçlamaktan vazgeçmeye başlayınca yaşamdaki güzellikleri farketmeye başladım. Teşekkürleri 😊😊😊
Bende aşırı başarılı olma şablonu dediğiniz şeyden var hocam 11.sınıf öğrencisiyim ve ne zaman sınav sonucum kötü olsa yüzüme vuruldu bu yüzden çalıştım fen lisesi kazandım ailemden en çok ilgi gördüğüm en çok konuşulduğum dönem fen lisesi kazandığım dönemdi... Sonuç karışık anksiyete ve depresif bozukluk. Böyle olmasını istemezdim...
Merhaba ben de 11.sınıf öğrencisiyim zaman zaman bende anksiyete gibi gibi sorunlar yaşadım.. seni anlarım,dinlerim..🙏 istersen kendi hesabını ya da fake bir hesabından konuşabiliriz bana içini dökebilirsin.
Çoğu insanın sinirli ve kötü olmasın sepeleri çocukluğu da çektiği acılar ve hiç bir zaman sevgi görmemiş insanlar
En büyük tehlike ise sevgiyi yanlış yerde ve yanlış kişilerde arar bu tür insanlar.
@@fatihcetin9743 abi bende hiç sevgi görmedim çok şükür kötü yollara düşmedim ama çok sinir var bende doktora gitdim ilaç yazdı faydası olmadı sevgi görsem tedavi olmuş olurcam ama sevenimiz yok napalim kader kısmet
@@beratyildiz2859 bütün dünya seni sevse bile insan önce anne baba sevgisini ister diğer sevgilerde tatmin olmaz. bende senin gibi yetiştim diyebilirim.önce kendini sev bu çok önemli ve sana değer vermeyen sadece sevgi kırıntıları gösteren hiç kimseye meyil vermemeni tavsiye ederim.kendini sev kendini önemse zamanla seni gerçekten seven insanlar çıkacak hiç şüphen olmasın..ben senin yaşlarındayken kendime sarılıyordum ve kendimi çok sevdiğimi söylüyordum..merak etme bunu yaparak kafayı yemiş olmuyorsun zaten çokta normal insan yok için rahat olsun😊
@@fatihcetin9743 abi annem sevgi gösterdi babam ben küçüken öldü ama işte tek anne sevgisi yetmiyor mesela beni seven bir kız olsa terkar da ayağa kaldırsa güzel olur sürekli üzüntülü şarkılar dinliyorum
@@beratyildiz2859 zamanla olur hiç merak etme kardeşim.seni anlayan seven ve senin sevdiğin birileri muhakkak olacak.şimdilik kendinle ilgilen kendine iyi davran gün gelecek olacak biraz sabır
Güzel insan, iyi ki varsın🙏🥰
Çocuklarımın varlığından mutluyum ama şimdiki aklım olsa sadece bir tane yapıp onunla sonuna kadar ilgilenmek isterdim
Ellerinize saglik cok guzel bir video olmus. Bahsettiginiz kisilik kaliplari ile daha fazla bilgiyi nerden ogrenebilirim? Onerebiliceginiz kitaplar var mi? Tesekkurler.
normalim çok şükür.hatalarımdan dönmüşüm.kısa sürdü vericiliğim tesekkurler güzel beyhan doktorum
Çok teşekkür ediyorum güzel insan ❤🙏🌹
Her videonuz güzel bilgiler içeriyor teşekkür ederim hocam.
😊
Teşekkürler hocam emeğinize yüreğinize sağlık ...
6. Maddeyi açıklamanıza çok sevindim. 20 senelik bir soruyu kafamda çözdünüz çok sağolun ❤❤❤
Keşke aile Okuları olsa çocuk sahibi olmadan 😢
harikasınız gerçekten çok güzel bilinçlendirici bir analiz olmuş
Hep eleştirildim şimdi hiç başarılı olamıyorum yaptığım her iş çok güzel de gitse olmaz yapamam deyip bırakıyorum. Kendimi tanıyorum ama engel olamıyorum.
Mükemmel bir video daha elinize sağlık
20 yıldan beri otoriter bir annenin boyunduruğu altında ona koşulsuz inanarak, onun düşünceleriyle düşünerek ve onun davranışlarıyla davranarak yaşadım. Üniversiteye gelip annemden ilk defa ayrıldığımda sudan çıkmış balığa döndüm. Asla ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyordum. Benim hiçbir zaman bir kişiliğim, tercihim ve beni herkesten ayıran bir özelliğim olmamıştı. Ben annemi kopyalayarak onun arkasına sığınarak yaşıyordum. Şu anda gizlendiğim yerden çıkmak çok zor ve korkutucu. İnsanların beni fark etmesi, benden bir tepki beklemeleri beni çok ürkütüyor. Bu zamana kadar her zaman annemin tepkileriyle bakmıştım olaylara, benim tepkilerim düşüncelerim olmamıştı ki... Şu anda da hayatıma tıpkı anneme benzeyen otoriter kişileri aldığımı fark ettim, annem gibi onları da taklit ediyorum. Onların arkasına saklanmaya çalışıyorum.
Emeklerinize sağlık Beyhan HOCAM 🙏❤️ iyi ki varsınız...
Hocam teşekkürler beni anlattınız. İçine doğduğum aile ve sonra kurduğum aile, bulduğum arkadaşlar hayatımı özetlediniz.Ben hala kahraman bulduğumu sanıyorum.
kendimdeki sorunu bulmak icin geldim yine 6sablonun karısık hepsını yasamısız hocam eyv
Hocam her zaman ki gibi çok kıymetli bilgiler verdiniz. Benim babam otoriter bir insandı ama sevgisini hep gösterdi bize çokta şefkatliydi cici kızım güzel kızım diye uyandırırdı sabahları. Küçükken yoklukta gördük biz yırtılan defterimi kitabımı dikerdi yinede bizi kimseye muhtaç etmedi. Babamla kızma birader, tombala oyunlarını çoook oynadım. Ama evde bir otoritesi vardı. Nurlar içinde uyusun şimdi 15 sene oldu babamı kaybedeli ama hala aklıma geldiğinde gözlerim dolar. Bazen çok özlüyorum onu 😪
Beyhan hocam ben ne başarılarımdan dolayı ne ödüllendirildim nede başarısızlıklarimdan dolayı yargılandım.
"eğer sen kendi hikayene dahil olup kendi hikayeni yazmazsan, her zaman çocukluğundaki gibi aynı sonla karşılaşacaksın"
Ben tam parti insaniyim. Ve gerçekten disaridan bakinca yuzum gulerken icimden hep o olayi düşünüyorum. Ve bu yıpratıcı oluyor.
Sevgi manyağı olmuşuz kendimizi sevemediğimiz için. Korkularımız dan kaçıyoruz saklaniyoruz kendimize güvenemedimiz için vede kendimizi koruyabilmek için, yani negatif duygularımızdan yüzleşmekten kaçıp kıvranıyoruz.
Küçüklüğümden beri ablam sorumsuz bir insandı . Annem her zaman ne yapıyor gibi hep endişe halindeydi vaktinin çoğunda da ablamın yarattığı sorunlarla uğraşmak ve ablamın onu çok üzdüğünü söyleyerek geçiriyordu . Her zaman sorumsuz ve umursamaz bir ablam olduğu için benim küçük bir yapacağım hata bile ailme aşırı batardi sen de mi der gibi bir de senle ugrasamayiz demeseler de insan hissede biliyordu . Ablamla aramıza 10 yaş var her zaman bana anlattıklarından onu uyarmama rağmen beni hiç bir zaman dinlemedi ve sorun olduğunda da bir noktada kardeşisin sana anlatmadı mi bize neden söylemedin gibi bir tepkiyle karşılaşıyordum . Daha 20 yaşındayım ve küçüklüğümden beri ben sorun çıkarmamalıyım annemi üzmemmeliyim düşüncesiyle hareket ettim hep .kendimi bu yaşta hayattan bıkmış ve sürekli yorgun hissediyorum . Çoğu zaman sanki kardeş değil abla gibi hissediyorum . Yaşadıklarım sonucunda kendimi mukemmelliyetcilige zorlanmış hissediyorum.
Bir çok soruma cevap oldu bu yüzden çok teşekkürler. peki tekrarlayan bu şablondan bu döngüden nasıl çıkabiliriz bu konuda da bir video gelecek mi?
Hocam hepsi var önerileriniz nedir ? Bu arada çok aydınlatıcıydı. Ağzınıza sağlık.
Bekçi şablonundaki durum bana uyuyor. Ayrıca başarısız ve başarılı olma şablonu kısmında da uyan noktalsr var. Cocukken annemlerle "Salı Grubu" adı altında her salı toplanırlardı. Bana aksi davranan diğer çıcuklar olsa da annem bana kızardı. Kendimi savunmama izin vermezdi ve beni suçlardı. Bu olay bende bi korku yarattı. Günümüzde Hala daha haklı olduğum bir durumda sesimi çıkarramıyorum. Sürekli dış dünyadan uzak büyüdüm. Arkafaş sandıklarım hep dışlardı. Kendi karar mekanizmam yoktu. Bir karar alıcaksam arkamda birinin olması gerekirdi. Yoksa o kararı veremezdim. Başarılı olamadığım zamanlarda çok üzülürdüm. Her konuda
Başarılı olmak beni mutlu etmesi için karşımdaki kişi bana mutlaka aferin demeliydi. Aksi taktirde kendimi kötü hisseserdim. O dediğiniz başarısız olma durumu beni çok korkuturdu. Hala daha korkutuyor. Bir çok konuda beni engelliyor. Özgüvenim düşüyor. Başkaları mutlu olsun diye sğrekli ben kendimden ödün veriyorum. Eğer istediklerini yapmazsam kendimi kötü hissediyorum. Sanki suçluluk duygusu oluyor. Benim sıkıntım büyük. Kurtulamıyorum. Kör düğüm oldum.
Ahmetcan Şahin bu durumların sancısını ben 49 yaşında yaşıyorum yanlız değilsin.Sadece artık hayatımızın sorumluluğunu elimize alıp başarabileceğimiz ilgi duyduğumuz alanlarda kendimizi geliştirerek özgüven kazanmak çözüm.Ayrica aşırı verici olmak hayır diyememek vb davranışların altında yatan sebep tamamen çocukluktan kalma etkiler diye düşünüyorum.Stres hayatın içinde olacaktır ama onu icsellestirmeden hayata hedeflerine odaklanmak hedefimize giderken de aynı zamanda yaşadığımız anın tadını çıkarmak.Kendimizi hatalarımıza kabul edip sevmek.Hatalardan ders çıkarmak, sosyalleşmek, başkalarından önce kendi mutlu olduğumuz bizi olumlu yönde geliştiren şeylerle meşgul olmak, başkalarının tavrını eleştirilerini onların da bu travmaları sebebiyle yaptığını düşünüp üzerimize almamak,kendimiz hedeflerimiz konusunda emin olduktan sonra kimseden onay almaya ihtiyaç duymadan ilerlemek , motivasyon kırmak isteyen insanları dikkate almamak vb fayda sağlayabilir diye düşünüyorum
Beni yaşarken öldürdüler hocam. 😢
Bütün herşey aleyhine dönmüş bir insanın kendinde fak edeceği muazzam bir güç ve tükenmeyen bir mutluluk vardır.. Madem ki öldürdüler, yepyeni bir sen olarak dirilmek icin tutunacağın, seni senden fazla düşünen Zatın sevgisini görmezden gelme..
@@benbilmem7815 bu çok iyi geldi
Dediğini dileyeceğim çok sağol. Hayat boyu mutlu ol 👍🍀
@@betulyildirim_ ne mutlu🌹
@@ezhelolay7412 sizde sağolun var olun fakat hep beraber mutlu olmazsak hep eksik olacak.. Yalnız değilsiniz.. En cok kırık kalplere açılır en muhteşem kapılar.. Şairin 'yenilgi yenilgi büyüyen bir zafer vardır' sözünün bir kuru edebiyat olmadığını gönlüne Rahmani bir el dokununca anlıyorsun.. Dua ile 🤲
Paylasim cok yararli ve harika cok tesekkur ler👍🏻👏💯
Çok teşekkür ederiz iyi ki varsınız
Bilgiler icin cok tesekkurler. Videonun sonunda kurtulmak icin bir kaç sey söyleyecektiniz, unuttunuz mu acaba?
Anksiyete depresyon panik atak sanırım okb hastasıyım 5 aydır çekmediğim şey kalmadı daha 18 yaşındayım bir sürü şey düşünüyorum içim içimi yiyor saçım dökülüyor stresten ölüyorum resmen hem geleceğimi düşünüyorum hem geçmişi hem şuanı ölümden çok korkuyorum korkma sebebim değişik gelmesi hiç alışık olmadığımız birşey yaşayıp görmemiz diğer taraf vs çalışmaktan korkuyorum evlenmekten eğlenmekten gezmekten delirmekten aklınıza gelecek herşeyden korkuyorum her gün bir tane daha ekleniyor sorunlar bugün de vesveseye düştüm aşırı derecede namaza başladım namaz kılarken Allah için neden namaz kılayım diye düşünüp korktum dinden imandan çıkarcsk şeyler düşünmeye başladım çok korktum düşünmek istemiyorum ama yapmak zorunds gibi hisediyorum ve düşünmeye devam edip panik oluyorum hayattan zevk almıyorum yemek yerken dışarı çıkma fikri kendine sunarken film izlerken oyun oynarken ne olursa olsun birşey yapacaksam zaten ölücem diyip yapma hevesim kaçıyor mesela oyun oynarken mutlu olacaksam aklıma ölüm gelince hemen keyfim kaçıyor mutlu olamıyorum çok strese giren bir insanım her saniye birşey düşünüyorum ağlıyorum ediyorum dua ediyorum ama kabul olmuyor gibi hisediyorum öyle hisediyorum böyle hisediyorum ya varya bittim ben ya harbi diyorum Kaldıramıyorum ben bu yaşta eğlenip gezip tozmam gerekirken bunlarla uğraşıyprum unutkanlık var psikoloğa gidiyorum şimdi 2.sefer anlattığı hiçbirşeyi kafamda oturtamıyorum odaklanamıyorum herşeyi unutuyorum geri ne yapıcağımı bilmiyorum benn çok kötüyüm çok korkuyorum
O kadar guzel ifade etmissiniz ki bekci ve kurtarici olarak gordum kendimi bu beni hic mutlu etmiyor yogun bir kaygiyi da beraberinde getiriyor ustelik, o yuzden kendimi bu konuda egitmeye calisiyorum, kendimi yoksaymama konusunda. Ama ne zaman ki kendim icin bir seyler yapmaya kalksam cok bencilmisim gibi hissediyorum, gunun sonunda yine vicdan azabina donusuyor kendim icin yaptigim digerleri icin yapamadigim seyler. Duzeltebilmek icin destek aliyorum umarim ise yarar...
Her yeni video attığınızda işte ihtiyacım olan video diyorum, ne kadar psikolojik sorunum varmış
Sağ olun hocam.
Bekçi ve kurtarıcı karışımıymışım. Teşekkürler 🙏🏼
Cok güzel izah etmişsin 👍👌👌👏👏
Annelerimiz yaşlandıkça anlayışlı olmak ve geçmisteki eksikliklerini affetmek normal mi? Ben öyle yaptım.çünkü ;Anne diye her seyi kusursuz yapamamıstır.Dönemin koşulları,psikolojisi, çevresi o kadarına izin vermiştir.şimdiki davranışlarına bakıyorum eskiye değil..
Kendimi hemen hemen her şablonda gördüm. Çok garip ama ayna karşısında oturmuş fakat rolden role giren oyuncu gibi hissettim video süresince. Meğer ne kadar kendimi az tanıyor ve az seviyormuşum. Teşekkürler.
Beyhan hocam videonuzu eksik bitirdiğinizi düşünüyorum. Emeğinize yüreğinize sağlık hocam
Sabah moralim Beyhan Hocam. Kahvaltıda önce sizi dinleyerek güne başlarım. Çay ve siz birinci önceliğim.
Hocam birkaçı uyuyor.Bazılarını ekarte etmeyi başardım çok azı kaldı.Şu sıralar bekçi modeli ile baş etmeye çalışıyorum.Elimi eteğimi onlardan çektim ve inanılmaz bir tepkiyle karşılaştım.Sanki benim sorumluluğummuş gibi tepki vermeleri cidden çok komik.Bana kendi sorumluluklarını yerine getirmediğim için tepki gösteriyorlar.Görseniz siz bile sinir krizi geçirirsiniz 😂Ben sadece gülüyorum çünkü artık komik geliyor.Bundan sonra sıra aşırı başarılı olma modelinde.Onuda yavaş yavaş kırmaya başladım bekçi modelinden sonra daha çok üzerinde duracağım çünkü öğretmen oldum hâlâ başarılı hissetmiyorum.Hepsini asacağım inşallah.
Şuan 30 yaşındayım ama çocukluğumu yaşayamadım hep çocukluğumu arıyorum bulmadan ölürsem kimseyi affetmicem.
Başarısız imajı olan kişiliğim vardı. Çünkü ailem sürekli aşşağılayıcı tarzda konuşurdu. Özgüven sorunu yaşadım yıllarca bunu şuan aşsamda hala bazen kendimi yeterli değilmişim gibi hissediyorum. Lütfen çocuklarınıza başaramadığı bir konuyu pek iyi olamadığı konuda aşşağılamayın bunu ona yapmayın çünkü o yıllarca sizin dediklerinizi inanıcak ve içindeki kendi benliğine sizin kullandığınız cümlelerle aşşağılayacak lütfen onlara bunu yapmayın
Çok güzel özetlemişsiniz fakat ailenin aşağılamasıyla aşağı bir insan olmuyoruz..onların bu tavrı ve tarzı kendi eksiklikkeri..Özgüven probleminizi aşmanız sevindirici..
1.Bekçi şablonu
2.Aşırılı başarılı olma
3.Başarısızlık
4.Kurtarıcı
5.Parti insanı
6.Kahramana tapan insan
Bu anlattiklarinizin hepsi bende var/ Kendimi tedavi ediyorum hayatla, yasayarak
Ben de aşırı başarılı olma hali vardı. Liseye kadar her dönem takdir aldım onur belgesi aldım. Ses kompozisyon şiir yarışmalarında birinciliklerim oldu. İlde derece yaptım ve Anadolu lisesini kazandım dersaneye gönderilmediğim halde. Fen lisesi puanındaydı kazandığım lise. Bunu bana yaptıran şey babamdı. Babamın gözüne girebilmek için ve benimle gurur duyması için. Sonra liseye geçtim ve 10.sınıftaydım. Benim babamı çok sevdiğim kadar beni seviyor sanıyordum. Benim kaçıncı sınıfta olduğumu bilememişti. Bu beni çok üzmüştü. Ben bunları halbuki onun için yapıyordum. Sonra günlerce ağladım. Çok üzüldüm. O sıralar annemle sorunlar yaşıyorladı ve boşandılar. Babam hayatımızdan gitti. Ve ben o gittiğinden beri hiç bir şeyde başarılı olamadım. İstediğim üniversiteyi kazanamadım. Çünkü beni başarıya iten şey oydu. Ona bağlamışım her şeyimi. Herşeyden elimi çektim. Ders masasından kalmayan ben liseyi zor bitirdim. Benim hayatımı mahvetti babam. Yeni yeni farkına varıyorum ve kendime güvenimi yeni yeni kazanmaya başladım. Yaşım 33 . Siz gençler artık her şeye erişim daha kolay. Bu manipülasyonları bilseydim gençliğimin nasıl çöp olduğunu biri bana böyle güzel videolarla anlatsaydı mentörlük yapsaydı belki de böyle çok geç farketmezdim. siz çok şanslısınız gerçekten. kıymetini bilin
Çocuk yetirmek çocukları iyi egitim vermeye uğraşırken ve yetistirirken çocuklarda ergenlikte patlak veriyorlar çok zor çocuk yetiştirmek..amam hocama çokk teşekkür ediyorum çok aydınlatıcı anlatiyo çok iyi anliyorum ..Allah razı olsun hocam rabbim sağlik uzun ömürler versin size🤲
Bekli şablonunu dinleyince senelerce aile şirketinde dükkanı beklediğim geldi aklıma. Hafta sonu, arife günleri, yaz tatilleri. Kendimi göstermek, beni sevsinler diye bekledim. Bunu çocukluğumda yarattığım bir koruna olduğunu farkettirdiniz teşekkürler. 15 yıldır aynı şirkette çalışıyorum acaba bu da onun etkisi mi 🤔🤔🤔
Herkese merhaba,
Beyhan bey in paylaşımlarına yorum yapan insanlar benim için özel insanlardır, ortak bir yönümüz/yönlerimiz oldugunu düşünürüm hep. Uzatmayacam, yorumların bir kısmını okudum, yorumları okuyunca ilk aklıma gelen şey ; bu hayat bize hiç bir zaman güzel şeyler vaat etmedi, mecburuz vuruşa vuruşa yaşayacağız, ve varsa çocuklarımızın en azından bizim koşullarımızdan daha iyi koşullarda yaşamasına katkımız olursa misyonumuzu tamamlamış sayabiliriz kendimizi. Daha genç arkadaşlar için de tavsiyem yine aynı, hayatınızı kötüleştiren, çalan her kim veya kimler ise onlardan uzaklaşın, bu hemen olmuyorsa da sabredin , koşullarınızı uzaklaşmak için uygun hale getirene kadar savaşın. Sevgiler ,saygılar. not: kendinize haksızca eleştiriler getirmekten de sakının lütfen.
Benimki BEKÇİ şablonu. Bu şablona 9-10yaşlarıda iken annem tarafından sokuldum. 9-10 yaşına kadar tek çocuk gibi büyütüldüm. Zaten annemin babamın tek kızıydım. Benden 11 yaş büyük ağabeyim vardı. Aradan 10 yıl geçip de yeni bir bebekleri olmayınca annem ve babam artık yeni bir çocukları olmayacağına hükmetmişler. Annem çalışan bir kadın ve ağabeyim de artık bir büyüğün bakımına çok ihtiyaç hissetmediği için annem de babam da hayatlarından memnunmuş.Artık büyümüş olan ağabeyimi de yanlarına alıp sinemaların gece seanslarına bile gidebiliyorlarmış. Hiç beklemedikleri anda ben gelince annemi bilmiyorum fakat babam çok sevinmiş.Babamın kızkardeşi olmadığı için kız doğunca çok çok mutlu olmuş. Benimle birlikte mutluluğu adeta tamamlanmış.Ağabeyimi babaannem büyütmüş çünkü birlikte oturuyorlarmış. Fakat ben doğduğumda artık ayrı bir evde çekirdek bir aile oldukları için anneannemden işçi olarak çalıştığı "Reji"den (Tekel kurumunun eski adı) işten ayrılarak onlarla oturmasını ve beni büyütmesini istemişler. Anneannem bana kıyamadığı için kabul etmiş. Aramızda çok yaş farkı olduğu için ağabeyimin benimle hiçbir ortak yanı yoktu. Ancak ben çekirdek ailemle çok mutlu bir çocuk olarak büyüyordum. Beni çok seven üç büyüğümün (annem, babam, anneannem ) arasında bir prenses gibi büyüyordum. Ağabeyim her fırsatını buldukça sevme ayağına canımı yakıyordu. Fakat annem asla babama aksettirmiyordu. Ağabeyimin sevgisini haşin bir şekilde gösterdiğini iddia ediyordu. Ağabeyim benden çok büyüktü ve üzerimde istediği kadar baskı kurma hakkı vardı.Çok küçüktüm ve annemin her sözünün doğru olduğuna inanıyordum. İlk bekçiliğim kendimi ağabeyimin (11 yaş büyük) şaka bahanesiyle bana uyguladığı şiddetten korunmak için kendi kendimin bekçiliği olmuştu.Çünkü annem beni ağabeyimin set ve haşin davranışlarından korumuyordu.Ben ondan çok küçüktüm. Artık kemikleri yetişkin bir erkeğin kemikleri ve kasları da aynı şekilde güçlenmiş olan ağabeyim, ben kendi halimde oyuncağımla oynarken avcunun içi ile alnıma ÇAAAT diye bir şamar indirdiğinde gözlerimin önünde şimşeklerçakıyor, beşparmağının izi alnıma çıkıyor, alnım dakikalarca sızlıyordu. Bütün suçum, ondan eşit kuvvetle karşılık veremeyecek kadar küçük ve aciz olmamdı. Ben de büyüyordum fakat o benden 11 yıl ilerden gidiyordu. Okula başladığımda sııfta okumayı ilk sökenlerden biri de ben olmuştum.Gözlerimini çine babam kadar şefkatli bakmasa da geçirdiğim her çocuk hastalığında bana gösterdiği ihtimamdan annemin de beni sevdiğini anlıyordum. Bu arada 6 odalı,iki sofalı, kocaman bir mutfağı, yüksek duvarlarla çevrili bir avlusu olan konak yavrusu bir eve taşındık.Orada kendimi daha da prenses gibi hissetmeye balamıştım. Sınflarımı hep pekiyi ile geçiyordum. Ağaeyim ise çift dikiş gittiği için hala lisede okuyordu. Bu kocaman ev bizim sarayımız ben de sarayımızın prensesi idim. Elbette annem büyüdükçe bana yaşıma göre sorumluluklar veriyordu. Annem çalıştığı için özellikle yaz tatillerinde bütün günümü evde özgür bir şekilde geçiriyordum. Babamın getirdiği günlük gazeteler, abone olduğumuz ansiklopediler, "Mavi Kırlangıç" dergisi, Ayşegül resimli çocuk hikayeleri, tatil kitabım... İşim gücüm okumak ve yazmaktı.Babamın biriktirmiş olduğu Hayat ve Ses mecmuaları ... Resim kağıtlarıma yaptığım suluboya resimler. Hepsi ile çok mutluydum. Fakat birgün aniden çalan bir telefon mutluluğumu balta gibi kesti. İstanbul'daki bipolar hastası teyzem acile yatırılmış ve oksijen çadırına alınmıştı. Kanı temizleniyordu. Daha sonra annem iyileşen teyzemi, eniştemi çağırdı. Teyzem, eniştem ve kız kuzenim o kocaman evde teyzem iyileşinceye kadar birlikte oturacaktık.Teyzemi de benden bir yaş büyük olan kız kuzenimi de çok seviyordum. Ben 4. oise 5. sınıftaydı. Anneannemle daha önce yaptığımız İstanbul seyahatlerimizde teyzemde kalmıştım. Teyzem benim arapsaçı gibi saçlarımın arasına giren arıyı, parmağının arı tarafından sokulmasını göze alarak uzun bir uğraşı sonunda çıkarmış beni arıdan kurtarmıştı. Fakat ne yazık ki bipolar hastasıydı. Hastalığı nüksettiği zamanlar hastahaneye yatmak zorunda kalıyordu. Tamen iyileşinceye kadar kalabalık aile ortamının içinde olması ona moral verecekti. Okulların tatil olmasına birkaç ay vardı. Teyzemler gelmeden önce annem beni bir kenara çekmiş, kaşlarını çatarak tehditkar bir tavırla bana:" Onlar bu evde ne isterse yapacaksın. Teyzen hasta,ona hiç itiraz etmeyeceksin" diye adeta bir ültümatom vermişti.Annem bana olan ilgisini en aza indirmiş, evde bana ağır sorumluluklar vermişti. Fakat hiçbir yetkim yoktu. Hayatımızın akışını bile teyzemin o günkü ruh haline göre düzenliyordu. O güne kadar evde kendime ait bir odam vardı. Annem önce beni odamdan çıkarttı. Odayı teyzemle enişteme verdi. Fakat eniştem birkaç gün sonra üst sofada koltukları birleştirip kendisine çadır gibi bir uyuma alanı oluşturmuştu. Sebeb olarak ise teyzemi gece uyku tutmadığı için yatakta sürekli döndüğünü, bu yüzden kendisinin de uykusunu alamadığını, bankada resmi evraklara imza atarken hata yapmaktan korktuğunuöne sürmüştü. Bu durumda teyzem odada yalnız yatacaktı. Fakat annem beni cebinde harcanacak bozuk parası olarak gördüğü için bana, bundan sonra teyzemin odasında hatta onunla aynı karyolada yatmam için ültimatom vermişti.Oda genişti. Bari bana ayrı bir karyola alsaydı. Eniştemin kokoca yetişkin adam olmasına rağmen tahammül edemdiği yükü benim küçücük (4. sınıfta 9-10 yaşlarındaydım) ve çelimsiz omuzlarıma bindirmişti. Annem, teyzeme, kuzenime, babama, babaanneme ne kadar şefkatli davranıyorsa bana o derecede vicdansız davranmaya başlamıştı. Beni sürekli teyzemin bipolar hastalığından kaynaklanan sorunlarının girdabına itiyordu. İtiraz edemiyordum. Edersem annemden ÂSÎ EVLAT damgasını yiyordum. Bir anne (üstelik de tahsilli bir anne ) daha ergenliğe bile girmemiş küçücük kızını nasıl böyle damgalayabilir? Sırtıma yüklediği sorumluluk çok ağırdı. Teyzemin yanında yatacağım, bir rüya görüp korksam da ışık teyzemi rahatsız ettiği için ışığı yakmayacağım.Teyzemin nefes alışını kontrol edeceğim. Gündüz ilaçlarını dozunda alıp almadığını kontrol edeceğim hatta ilacını içmemişse içireceğim. Tablet ve kapsüllerinin sayısını devamlı kontrol edeceğim, Çünkü bipolar hastaları intihara eğilimli olur ve en kolay yol da kutudaki bütün ilaçları bir anda içmektir. Kısacası teyzemi hep kontrol altında tutacağım. Özellikle manik dönemlerinde evden çıkıp gitmek kafasına esmişse ben de arkasından giderek takip edeceğim. Bunca manevi yükün altına beni sokmuşken annem dertleşmem için bana 15 dakikasını bile ayırmıyordu. Teyzeme moral vermek için onunla dakikalarca konuşuyordu. Kendi evimde adeta esir olmuştum. Anneme biraz derdimi anlatmak istesem bana kaşlarını çatarak "Onları bana şikayet etme" diyordu. Teyzemin kızıyla bir problemimiz yoktu. Çünkü ikimiz de anneannemizden almış olduğumuz hoşgörülü genleri taşıyorduk. Onun annesinin hastalığından dolayı üzüntüsü vardı. İkimizin de kızkardeşi yoktu. Biz onunla kuzenden öte kızkardeş olmuştuk.Kardeşten tek farkımız babalarımızın ayrı kişiler olmasıydı. Ama bunu umursayan kim.Teyze zaten anne yarısı idi. Anneannem ise birer dal olan ikimizin köklü ağacı idi. Bugün teyzemin kızıyla aynı sevgimiz geçen yıllarla birlikte daha da pekişti güçlendi. Ancak teyzen hastaydı ve bu hastalığın pençesinde olanlar zaman zaman en yakınlarına bile çok acımasız davranabiliyorlardı. Annem bana asla kıymet vermeyip savunmadığı için zaman zaman teyzemin sözlü veya ağabeyiminkine benzeyen fiziksel acımasızlıklarına canlı hedef oluyordum. Ancak en ağır yüküm bir bipolar hastasını24 saat takip etmekti. Değerli hocam BEYHAN BUDAK, ben BEKÇİ ŞABLONU olmayayım da kimler olsun? Saygılarımla.
Şema (Şablon) teorisini çok güzel özetlemissiniz tesekkur ederim.
Bizim memlekette anne babalar ebeveyn değil çocuk gibi. Karşımda en son ne zaman ebeveyn vardı bilmiyorum. Elbette nedenleri var ama dünyada kim normal ve güzelce yaşayabiliyor ki?
En son depremde aklıma geldi. Fay hattı yakınımızdan geçiyor. Deprem olsa ve ölsek üzülürler mi? Ya da keşke böyle davranmasalardı ve birlikte güzelce yaşayabilseydik, bu kadar zorlamasalardı..
Gençler olarak zaten öyle bir döneme geldik ki... Deorem olsa ölsem ne yaşadım ki? Ne zaman mutlu oldum? Çocuklar gençler öldü. Binlerce.. 20 yaşında vefat eden bir genç bu topraklarda ne yaşadı ki?...
Başarılı olup olmamam babamın umrunda değildi. Sadece işine yaramamı istiyordu. Ortaokulda iyi bir liseye gitmek için çok çalıştıktan sonra babam benimle meslek lisesine gitmem için kavga etmişti ve beni değersiz hissettiriyordu. O okula gidemezsin, güzel işlerin olamaz diyerek. Liseden sonra ona yardım etmemi istiyordu. Şimdi 23 yaşındayım mühendislik öğrencisiyim. Okul falan uzadı zaten. Şimdi de kardeşime yapıyor. Onun getireceği 3 kuruş para için psikolojisini alt üst ediyor. Aynı zamanda bunları yaparken her gün bize sarılıyor öpüyor, bakın ben sizin için şunları yapıyorum, siz nankörsünüz diyor. Lisede kitaplarımı aldırmak için bile savaş veriyordum. Şimdi kardeşime kitap da alıyor , çünkü ben senelerdir o alınmayan kitapları yüzüne vuruyorum
Hocam sağlık afiyetle mevlam hayırlı uzun ömürler Nasib etsin İnşallah ilk 2 konuda kendimi gördüm ama vidyolarınız sayesinde uyandım artık Çok teşekkür ediyorum
Mühendis olunca kendine ev tut kardeşini yanına al. Babanı evine alma , paranı da sakın babanlara verme. Diyeceklerim bu kadar umarım herşey daha iyi olur
@Bir Kul 3.sınıfım. Umarım seneye bitirebilirim. Geç kalmış olmak beni biraz rahatsız hissettirse de artık sağlık olsun diyorum
@@atiyikaragorupazmibirakmayan çok teşekkür ederim. Yorumunuza şimdi denk geldim. Herşey sizin için de hoş ve güzel olsun
@Bir Kul Şu ara dert etmiyorum. Sağlığımızdan,mutluluğumuzdan önemli değil.