5 idei jak mówić, by dzieci nas słuchały
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 19 ม.ค. 2021
- Dziecko na każdym poziomie rozwojowym ma inne potrzeby, wymagania, ale i możliwości poznawcze. Wiadomo, ciężko ujednolicić system i zasady, aby jednakowo komunikować się z trzylatkiem i z 15-latkiem. Jest jednak kilka uniwersalnych wskazówek, których udzieliły w swojej genialnej książce Adele Faber i Elaine Mazlish. Autorki zwracają uwagę nie tylko jak mówić, ale i jak słuchać dzieci. Bo czy często właśnie to drugie nie jest główną przyczyną nieporozumień?
Subsrybuj po więcej treści dla dla rodziców małych dzieci i dużych nastolatków!
bit.ly/PraktyczneRodzicielstwo
Sugestie tematów i pytania biznesowe: leszek@ideaman.tv
---
Wszystkie treści, w tym nazwy własne i cytaty, są użyte w celach edukacyjnych. Filmy nie mają charakteru indywidualnej porady psychologicznej lub medycznej i nie powinny być traktowane jak takowe.
Zobacz też dyscyplinę bez dramatu: th-cam.com/video/Lr_7BLfksfg/w-d-xo.html
Każdy lajk, sub i komentarz wspiera nasz kanał (a Ciebie nic nie kosztuje).
Więc jeśli Ci się podoba - wiesz co robić :)
Każdy rodzic powinien oglądać twoje filmy☺️ jak czasami widzę niektórych rodziców to naprawdę żal mi dzieci. Niektórzy naprawdę cierpią na totalny brak wiedzy i nie są chętni by ją pogłębiać. Najbardziej „lubię” argument ze na mnie rodzice krzyczeli, dawali klasy i kary i dzięki temu wyszedłem na ludzi...
Dziękuję. Łatwo jest oceniać na odległość, mi też się to zdarza, a obrona własnego ego i przyznanie się do błędu jest ogromnym krokiem do wykonania. Racjonalizacja, że "mnie bili, a wyrosłem na dobrego" - omawiałem ją już w filmie To tylko klaps.
I do listy "lubię" mogę dorzucić rady "nie rodziców"... wiedzą najlepiej, najczęściej i najchętniej oceniają.
Moja mama: "idz spac, bo jak tata wroci to bedzie krzyczał"
Mała ja: klade sie do lozka i udaje ze spie, jak mama juz sobie poszla to podsluchiwalam rozmow rodziców i wyobrazalam sb ze po moi suficie płyną rybki. Pozniej jak mialam telefon to potrafilam do 2giej nocy na nim siedziec i pisać z jakimis losowymi ludzmi bo dobrze mnie traktowali i potrafili mnie wysluchac i cos poradzić
😢
Ja również jako nastolatka chętnie pisałam na GG albo na czatach z obcymi ludźmi bo czułam się przez nich akceptowana taka jaka jestem ❤️ nie żałuję bo dzięki temu poznałam mojego męża, z którym już 12 lat jesteśmy szczęśliwi ❤️😊
@@andziulek1990 wow miałaś naprawdę szczęście i gratuluję ci 😅
@@sdmaryna1141 dziękuję kochana ❤️ życzę Ci tyle miłości i szczęścia żeby wynagrodziły Ci te wszystkie przykrości z dzieciństwa 😘
@@andziulek1990 dziękuję ślicznie ❤️
"Jak mówić do dzieci..." to pozycja obowiązkowa. I czyta się ją wyjątkowo przyjemnie, w przeciwieństwie do wielu innych książek o tej tematyce - przejrzysta struktura, komiksy i dużo przykładów. Powinno się ją wręczać każdemu rodzicowi gdy wychodzi z porodówki ;)
Absolutnie potwierdzam 👍🏽
"aby uciszyć dziecko - podnosisz głos" klasyczny absurd
Ale jestem przekonana, że większość z nas znajdowała się kiedyś w takiej sytuacji...
@@teako9715 jasne
Sama się wydzierała na dzieci
Książkę przeczytałam 10lat temu, gdy moja córka miała 10,11lat,gdybym starała się każdego dnia uwzględnić te cenne wskazówki w życiu na codzień a nie pójście na skróty, bo życie samotnie wychowującej matki na zachodzie, z pracą na lotnisku i brakiem czasu naprawdę łatwe nie było, tobyśmy dzisiaj zbierały może dojrzalsze owoce. Dziś jako babcia miejąc więcej czasu i cierpliwości bardziej się postaram.
Za filmy serdecznie dziękuję, mądre i bardzo pomocne, pozdrawiam, Bóg zapłać 👍🏽👍🏽👍🏽👍🏽👍🏽
Banalnie proste a zarazem okrutnie trudne.
Ile razy ja się muszę w język gryźć i moderować swoje odruchy to ciężko zliczyć. Trudne, ale możliwe.
Ja dziś córkę pochwaliłam, że wczoraj niesamowicie przepraszała przez Whatsappa babcie, a raczej pluszaka a sama miała lalkę Barbie w ręku, że niby ona przepraszała. Powiedziałam jej że dumna z niej jestem i że jak na jej wiek pięknie się wypowiadała i że mało który dorosły tak potrafi.
Super! Ważne często by dodać jak się babcia i wszyscy czuli. Ja lubię dodawać, że jak tak dziecko będzie robić to każdy będzie się chciał przyjaźnić.
Jak traktujesz dziecko jak człowieka to dziecko traktuje ciebie jak człowieka. Proste
Świetny film, zazwyczaj są filmy mówiące o tym jak NIE rozmawiać z dziećmi, a to jak rozmawiac by dzieci nas słuchały, zdecydowanie mniej. Zapętliłam się w tym o tyle , że czasem mam problem z tym co odpowiedzieć dziecku, bo z tyłu głowy mam myśl by rozmawiać tak by dziecko czuło się docenione i nie oceniane i ... Już nie wiem jak rozmawiać by było dobrze. Najgorzej jak moja 1,5 roczna córka mówi na wsZytsko NIE , wszystko co jej proponuje jest na nie, a jest za mała by zaproponować coś swojego 😁 w sensie jeszcze nie potrafi na tyle gadać. Spokój nic nie daje bo nadal są złości ,ale nadal spokojnie trwam w tym i odpowiadam nie wyprowadzając się z równowagi emocjonalnej 😁
Szkoda że pan nie jest moim rodzicem
Myślę, że prosty system małych kar i nagród dla dzieci jest najlatwiejszym do zrozumienia systemem wychowawczym dla rodziców.
Dzisiaj mój ojciec jak mu wytłumaczyłam że mój 2 letni brat coś zniszczył to powiedział tak "on by nie umiał tego zrobić " tym samym dając mi do zrozumienia że mi nie wierzy i uważa że to moja wina
Dla zasięgów
G prawda. Jako dziecko
5.10 Ile razy można opisywać, wyjaśniać i argumentować, przepracowywać, a ciągle jest tak samo? Z grubsza, nie mam nic do zarzucenia radom, jednak bywa, że mimo zaangażowania rodzica, dziecko się uprze, lub bada granice i w podanych "metodach", jest pewne "ale". Samo życie podsuwa takie sytuacje, gdzie nic się nie sprawdza, zgrzytu nie da się uniknąć, gdyby tak było wiedzielibyśmy wszędzie na ulicy wzorowe sytuacje. Przykład: czekasz na autobus, podjeżdża, dziecko nie chce wsiąść. Jest wtedy czas na tłumaczenie? Mogłeś przewidzieć, że dziecko bez przyczyny, dla własnego "widzimisię", będzie stawiać opór przy zwykłej czynności, którą wykonywało wcześniej setki razy bez zakłóceń? Nie.
Po pierwsze rady należy modelować pod swoje warunki, a nie bezmyślnie stosować, więc zarzucanie "Samo życie podsuwa..." wynika raczej z tego, że nie wiesz jak w swoim realnym czy wymyślonym przypadku daną poradę stosować. Po drugie proces komunikacji z dzieckiem nie zaczyna się na przystanku gdy przyjeżdża autobus, tylko zaczyna się kilka tygodni i miesięcy wcześniej przy ustalaniu pewnych zasad i kształtowaniu nawyków. Wówczas takie sytuacje i problemy jakie opisujesz są minimalizowane.
To jasne, że rozmowy zaczyna się wcześniej.
Co robić żeby 13 latek się słuchał mówiąc do niego tyle razy a on w komórce żeby jadł obiad a on zaraz a to trwa. I trwa za nim usiądzie i zje inne rzeczy tak samo ile się nagadam
Fajny. Kanał
Tu jest chyba więcej dzieci niż dorosłych
Ja też mam problem 2 dziewczynki 6 i prawie 8 lat nie chcą się słuchać. Jak mówię to nie słyszą jak krzyczę to czemu tak krzyczysz?? Nic nie dociera 8 latka robi na przekór. Jęczy, płacze ma problem ze zrobieniem czegoś o co proszę. Ta młodsza już wdaje się w tą starszą... Już mi się odechciewa wszystkiego. Powiedziałam że chyba pójdę do roboty to one przy tacie będą chodzić jak w zegarku... 😔😔😔
KTO 40 LAT TEMU SIĘ TAK Z NAMI SIĘ CEREDOLIŁ.MOŻNA USŁYSZEĆ OD NIE JEDNEJ OSOBY
W Polsce w kosciele w autobusie w tramwaju na ulicy placu zabawa Twoje krzyczace dziecko przeszadza wszystkim?!
Tak i to nie tylko w Polsce
Mój brat 11 latek, nie chce rozmawiać o swoich problemach
Dzieci się często tego wstydzą ja nie jestem specjalistą i też nie jestem najstarsza oglądam to żeby w przyszłości nie popełniać błędów które mogłyby się odbić na psychice mojego dziecka według mnie fajnie by było gdyby zrobił na temat tego odcinek ( jeżeli już jest to przepraszam )
Jako rodzic uwazam ze to tez robi z dziecka malego egoiste pozniej rozczeniowego nastolatka.
TaKtYcZnY
Przede wszystkim gramatycznie...
Dzieci , po co?
Bo nie urodziła byś się
to że dziecko to nie oznacza, że nie potrafi myśleć logicznie
jak coś nie ma uzasadnienia, to po co się tego słuchać? za to jak coś ma sens i wyjaśnisz czasami co jak działa, to jest duża szansa na wysłuchanie, przy okazji warto dzielić się z dziećmi wiedzą by zaspokajać (i jednocześnie wzbudzać) ciekawość