Moje zdanie jest nieco odmienne. Zamiast wsparcia rodziców, zamiast tworzenia grup społecznych, wspólnot rodzinnych, wspólnot sąsiedzkich, budowania społeczeństwa obywatelskiego proponuje się różnego rodzaju treningi. To mniej więcej to samo co zrobiliśmy z ciałem człowieka. Zamiast naturalnych form ruchu, poprzez pracę fizyczną czy przemieszczanie się na pieszo fundujemy sobie bezruch w siedzeniu, a potem kompulsywne uczęszczanie na siłownię. To samo robimy teraz w zakresie umiejętności społecznych. Oczywiście dzieci z orzeczeniami, a szczególnie ich rodzice potrzebują pewnego rodzaju wsparcia, ale tworzenie kolejnych sztucznych sytuacji treningowych moim zdaniem nie ma większego sensu. Dużo ważniejsze jest naturalne ćwiczenie umiejętności społecznych w sytuacjach naturalnych w grupach nie tworzonych z samych dzieci z zaburzeniami.
Dziękujemy za podzielenie się swoimi przemyśleniami. Zgadzamy się, że naturalne sytuacje społeczne są niezwykle ważne i często niezastąpione w rozwoju umiejętności społecznych. Uczenie dzieci umiejętności społecznych m.in. w szkole czy na dodatkowych zajęciach ma na celu nie tyle zastąpić te naturalne doświadczenia, co je wspierać i uzupełniać, zwłaszcza w przypadkach, gdy dzieci (i ich rodzice) potrzebują dodatkowej pomocy w zrozumieniu i radzeniu sobie z wyzwaniami dnia codziennego. Dziękujemy za Pani głos w dyskusji. 😊
Moje zdanie jest nieco odmienne. Zamiast wsparcia rodziców, zamiast tworzenia grup społecznych, wspólnot rodzinnych, wspólnot sąsiedzkich, budowania społeczeństwa obywatelskiego proponuje się różnego rodzaju treningi. To mniej więcej to samo co zrobiliśmy z ciałem człowieka. Zamiast naturalnych form ruchu, poprzez pracę fizyczną czy przemieszczanie się na pieszo fundujemy sobie bezruch w siedzeniu, a potem kompulsywne uczęszczanie na siłownię. To samo robimy teraz w zakresie umiejętności społecznych. Oczywiście dzieci z orzeczeniami, a szczególnie ich rodzice potrzebują pewnego rodzaju wsparcia, ale tworzenie kolejnych sztucznych sytuacji treningowych moim zdaniem nie ma większego sensu. Dużo ważniejsze jest naturalne ćwiczenie umiejętności społecznych w sytuacjach naturalnych w grupach nie tworzonych z samych dzieci z zaburzeniami.
Dziękujemy za podzielenie się swoimi przemyśleniami. Zgadzamy się, że naturalne sytuacje społeczne są niezwykle ważne i często niezastąpione w rozwoju umiejętności społecznych. Uczenie dzieci umiejętności społecznych m.in. w szkole czy na dodatkowych zajęciach ma na celu nie tyle zastąpić te naturalne doświadczenia, co je wspierać i uzupełniać, zwłaszcza w przypadkach, gdy dzieci (i ich rodzice) potrzebują dodatkowej pomocy w zrozumieniu i radzeniu sobie z wyzwaniami dnia codziennego. Dziękujemy za Pani głos w dyskusji. 😊