Mądre wypowiedzi. Zgadzam się z tym, że na tym etapie życia ważniejsze jest radzenie sobie z emocjami, relacjami niż zarzucenie dziecka codzienną nauką języka. Biorę pod uwagę również to, że na etapie przedszkolnym niektóre dzieci nie radzą sobie dobrze z językiem ojczystym, który powinien być podstawą. Zarówno pod względem słownictwa jak i wymowy.
Owszem to prawda niektore dzieci w przedszkolu czy tez oddziale zlobkowym nie mówią jezzcze w języku ojczystym. Jednak jednoczesna nauka dwóch języków NIE ma negatywnego wpływu na rozwój, któregokolwiek z nich. Nic w naszych dzieciach nie warunkuje ich do nauki tylko jednego języka. (dwujezycznosc, wielojęzycznosc...) dwujezycznosc to ogromny dar dla dziecka. Niemniej tutaj ponownie, warto zaprosić kiedyś do rozmowy specjalistę od akwizycji języka, bo zagadnienie to (jak każde) jest dużo bardziej złożone. Pozdrawiam
@@majamajowa4119 popieram moe dzieci sa dwujezyczne bo mieszkamy za granica i w naturalny sposob ucza aie dwoch jezykow. Czytalam ksiazki od malego w dwoch jezykach bo wiadomo, ze tu w bibliotece sa zagraniczne. Uwazam, ze to sciema, ze dzircko sie nsjpierw jednrgo jezyka nauczyc musi... Dziecko die uczy np. chodzic i wspinac jednoczesnie. Jetem przeciwna sztucznej nauki - aby male dziecko prowadzic na angielski zamiast w cieplej domowej atmosferze czas spedzic zwlaszcze jesli i tak juz jest caly dzien w przedczkolu. Dlatego swojego dziecka na balety i cudety nie wysylam. Chodzimy na zajecia gdzie moga byc rodzice i dzieci moga same wybierac co i z kim robia i np. bawic sie z rodzenstwem. Bo to wazne aby wiez z rodzenstwem budowac.
U chodziliśmy z siostra za dzieci dobrze wychowane. My widziałaś my wokół nas dzieci źle się zachowując. Także rodzice (gdy byłyśmy juz starsze 10 lat?)pytali mnie jak moim z daniem to się stało. Myślałam o tym...W domu wiadomo było , że można to i to, a na pewno nie przejdzie to i to. Rodzice nigdy nie opanowali gdy pierwsze z nich coś powiedziało. Ojciec pilnował by to o co prosiła mama , zostało wykonane. Ale najważniejsze było to ze te zasady się nie zmieniały...ja tez gdy miałam swoje dzieci myślałam tak....jeśli za 15 lat nie chciałabym zobaczyć takiego zachowania, to dziś na to się nie zgadzam i w następne lata tez. Nie pozwalała chować się za mnie , gdy ktoś miał o coś pretensje do mnie za ich zachowanie. Ale też po wysłuchaniu skarg dawałam glos 3 latkowi. A ty co masz do powiedzenia. Nie stawiałem do kąta, o grochu nie mówiąc. Kara był brak uśmiechu albo ochoty na czytanie. TlA czytam dlaczego coś robię i w ogóle dużo czytalam/opowiadała mi. Nie bałam się co to będzie , bo robiłam wszystko co mogłam. W domu nie było krzyku awantur. Razem oglądaliśmy kino domowe czy oglądaliśmy filmy. Szukałam pozycji z humorem. Ale przestało być pięknie, jak dzieci założyły swoje rodziny. Zaczęło się na całego...tak że lata do końca studiów dzieci jawią się jak bajka bez happy end.u
Mnie urzeka w Pani Ricie balans między serdecznością i szacunkiem do dzieci a umiejętnością stawiania granic i konsekwencja w ich przestrzeganiu. Bardzo wartościowy wywiad :) Dziękuję! :)
Obejrzałam wywiad, przeczytałam komentarze i mam wrażenie, że ludzie nadal nie słuchają i nadal nie rozumieją. A szkoda. Pani Rita zwraca uwagę na wiele ważnych kwestii. Dziękuję i pozdrawiam.
Przecudny wywiad Malina. Pani Rita to człowiek, od którego bije rzeczone ciepło, ale również stanowczość i kompetencja. Chciałoby się "taką matką być" :) .
Jestem mamą dwójki dzieci 1,5 rocznej Zuzia i 4,5 letniego Jasia i musze obiektywnie powiedzieć ze ten wywiad uświadomił mi jakie błędy popełniłam, ze musze dac im byc bardziej samodzielnym. Super!!! Dziękuję za pomoc, książki zamowilam :D pozdrawiam gorąco!!!
Takie przedszkole, gdzie panują klarowne zasady wychowania i są one realizowane w praktyce, to skarb. Oczywiscie są rodzice, którzy wolą, gdy dyrektor kłania się im w pas i niczego nie wymaga. Tylko wtedy pojawia się pytanie - kto i czy w ogóle buduje relacje z dzieckiem? Podobał mi się przykład z dzieckiem sprzątającym zabawki w przedszkolu, ale nie w domu - idealna ilustracja tego, że dziecko potrzebuje ram, o które może się oprzeć. Tak buduje się zaufanie. Brawo Pani Małgorzata vel Rita:) Świetne podsumowanie wychowania w tak krótkim czasie.
jest też wyjście wzmagania odpowiedniej - wewnętrznej motywacji, gdzie dziecko sprząta, żeby mieć pole do zabawy/z szacunku do zabawek, wtedy nie potrzebuję ZASAD i wymogów. Potem jak dostaje prawo jazdy, do potrafi dostosować prędkość jazdy do możliwości i warunków i nikt nie musi mu drukować, że tutaj bezpiecznie jechać 50km/h. Wewnętrzna motywacja przydaje się całe życie, a nie tak jak fałszywa motywacja 'w ramach', która się kończy kiedy nie patrzy rodzic lub przedszkolanka :)
@@patrycjafurmanska9745 wg. psychologii rozwojowej najpierw pojawia się motywacja zewnętrzna, potem wewnętrzna. Jeśli zasady nie są czymś narzuconym bez dyskusji, a są ustalane z dziećmi, jeśli rozmawiamy, wzmacniamy itd. to zasady pomagają, porządkują świat, dają poczucie bezpieczeństwa i pomagają rozwijać motywację wewnętrzną, która oczywiście docelowo jest tym o co chodzi :-)
Bardzo podobało mi się wiele poglądów Pani Renkiewicz. Mimo wykształcenia filologicznego, myślę, że przedszkole to NIE JEST miejsce, żeby cisnąć na naukę języka obcego. To jest czas, kiedy dziecko powinno wzbogacać język polski, przez to będzie w stanie lepiej i skuteczniej porozumieć się w swoim języku w przyszłości. Ja również zaczęłam się uczyć angielskiego w wieku kilkunastu lat dopiero a znam go dość dobrze. Elementy angielskiego w zabawie- ok, ale nie wariujmy.
Malina kolejny dobry wywiad ! Wsłuchuję się z ogromnym zaciekawieniem mimo iż temat kompletnie mnie nie dotyczy(bezdzietna lambadziara :D ) Rita widać(i słychać),że ma ogromną wiedzę, otwarte podejście do dzieci i poczucie misji. Podoba mi się takie podejście:) Super, czekam na kolejne materiały i pozdrawiam!:)
Z jednym nie mogę się zgodzić...3 lata to dobry wiek do przedszkola???Nie ma takich badań,w idealnym świecie jaki zakladamy w tym pytaniu to 4 lata i to na kilka godzin. Też pracuje w tym zawodzie, znam psychologię rozwojową, skonczylam 3 kierunki w temacie i nigdy nie słyszałam, że 3latki to dobry start,raczej konieczność ekonomiczna.
Moj syn zaczął przedszkole jak mial juz 2 latka ale to było traktowane jak Pani powiedziałam w wywiadzie jak forma zabawy z dziećmi. Szedł pobawić się z dziećmi, na 3h dwa razy w tyg. Nie wyobrażam sobie zostawiać na caly dzien takich maluchów ale to już kwestia indywidualnego podejścia.
Zaraz zostanę zbiczowana, mój syn poszedł w wieku 9 miesięcy, córka jak miała 1 rok i uważam, że bardzo dobrze wpłynęło to na ich rozwój, emocjonalnie i behawioralnie są o wiele bardziej zaawansowane niż ich rówieśnicy. #mieszkamwnorwegii
@@wiktoriawilinska1925 nie nie slyszałam. Ponieważ mózg intensywnie rozwjia się do 5 roku życia, wszystkie sytuacje stresowe mogą powodować nieodwracalne zminy. Zalewanie kortyzonem mózgu jest właśnie taka syt. a badania pokazują,że dzieci przedszkolne poziom kortyzonu, często mają podwyższony. Nie ma badań które wykazują gorszą socjaluzacje dzieci,które opóźniły start przedszkolny o rok dwa lata. Tzn. były robione, ale wykazały korelacje odwrotna do zamieżonej, wiec oprócz pism specjalistycznych nie zostaly szeroko publikowane.
Agniesza Dobra hipotetycznie tak samo w domu mogą występować o wiele poważniejsze sytuacje związane z sytuacjami stresowymi. Osobiście myśle, ze ludzie robią krzywdę dzieciom chroniąc je przed tak normalnymi działaniami i sytuacjami jak od małego życie w społeczeństwie a nie zamknięcie w domu z babcią, najlepiej do 7 roku życia.
I już wiadomo, że Pani Tworzy krainę smerfów. Jeśli ktoś twierdzi,że jego praca to sama frajda, zwłaszcza tak trudna praca, to budzi mój brak zaufania. Żadna praca nie jest samą frajda, zwłaszcza taka. Ludzie od tej frajdy wariuja i masowo odchodzą z zawodu. Nauczycielek w przedszkolu brakuje na potęgę, przyczyna jest zapewne nadmiar frajdy.
@@monikabaranowska9162 Ja tak czuję. Cieszy mnie praca z dziećmi, nawet wtedy gdy są trudności, czasem oczywiście bywam zmęczona, ale towarzyszenie dzieciom w rozwoju, wspieranie ich, zabawa z nimi, uczenie ich radzenia sobie z trudnościami daje mi wielką frajdę. Mam nadzieję, że nie zwariuję ;-)
@@monikabaranowska9162 A ja przy tym stwierdzeniu zauważyłam, że pani Rita ma świadomość ciężkich chwil z dziećmi, ale dla niej wartością jaką jest wychowanie małego człowieka przewyższa te gorsze momenty. :) W przypadku, kiedy nauczyciel ma profesjonalne podejście (jakie pani z filmiku podejrzewam, że ma) to stres i wariacja są zminimalizowane. Ps. Sama uczę się na bycie nauczycielką w przedszkolu. :)
@@SheWolf95 Kiedy będzie Pani już nauczycielką i dostanie swoje 1800 zł netto i będzie strajkować też Pani usłyszy, że to co Pani robi to nie jest praca, tylko sama frajda. No bo jak można nazwać siedzenie cały czas na dywanie i bawienie się z dziećmi, słodkimi maluszkami, toż to sama przyjemność! Do tego tylko 5 godzin dziennie. Jak słyszę tego typu stwierdzenia, które potwierdza sam nauczyciel to nóż mi się w kieszeni otwiera. Moja najbliższa przyjaciółka jest nauczycielką w przedszkolu, lubi tę prace, zawsze chciała pracować z dziećmi, ale zawsze powtarza że to jest orka. Gdyby to była sama przyjemność nie byłoby takiej dramatycznej sytuacji na tym rynku pracy, gdzie ludzie masowo odchodzą z zawodu, bo nie dość, że nikt ich nie szanuje to jeszcze słyszą właśnie takie stwierdzenia "co to za praca" "to sama przyjemność". Życzę powodzenia z profesjonalnym podejściem, bo pasjonaci wypalają się pierwsi.
W przedszkolu w latach 1958 -1960 moja wychowawczynia była pani Helena lat 50 kilka. Wtedy mierzona dzieciom temp przed wejściem do swojej sali. Chore dziecko czekało na odebranie w izolatce. Pamiętam jedna karę polegająca na przebywania ileś czasu w schowku na łóżka bez światła . W drrzwiach zostawiono waska szparke. Została m ukarana za wybuch śmiechu w czasie poobiedniej drzemki. Kolega bardzo starał się rozbawić mnie i mu się udało. Pozdrawiam piegowatego Maćka z rudymi ,kreconymi włosami. Chce powiedzieć co wymyslala dla nas pani Helena, która pamiętam przeważnie siedząca na krześle. Były to słuchowisko w radio, rytmika i tańce przy jej akompaniamencie (grała na pianinie) , śpiewała i my razem z nią, przygotowywała przedstawienia dla rodziców z nami w roli aktorów, czytała nam oczywiście...po czym pomagała opowiedzieć ..., były zabawy zabawkami... jakieś prace ręczne przy stolikach, były oczywiście zabawy w ogrodzie przy przedszkolu. Odwiedzał.ja czasami jej syn student- podpatrywalam jak się do siebie zwracają. Pamiętam nudę oczywiście ale też dużo powyżej opisanych powtarzających się elementów na które czekałam.
Nasze dzieci chodziły do Polskiego przedszkola 1 rok i następnie 1 rok do przedszkola w Niemczech. Polskie przedszkole to więzienie dla dzieci, w Niemczech są wolnymi dziećmi. Dziecko ma mieć na stałe w przedszkolu strój na śnieg i mróz, letnie normalne ubranie i strój kąpielowy. Samo wybiera w co się ubiera wychodząc na zewnątrz, bo na zewnątrz wychodzi też samo jak tylko chce. Jak zmarznie to pech. Kilka razy odbierałem dzieci całe w błocie bo w lato wykopali im dół i nalali wody. Dwie dziewczyny całe w błocie hahaha... Teraz chodzą do szkoły która też jest zdecydowanie praktyczniejsza. W Polsce straszne parcie na zbędne informacje, brak uczenia życia.
tak samo jest w Szkocji. Az mnie ciarki przechodza jak poruszany jest temat kataru, goraczki czy tej kupy :) w mojego dziecka przedszkolu katar czy goraczka to nie byla choroba. Corka uwielbiala swoje przedszkole. Caly czas byla na dworku nie wazna jaka pogoda. A co do pieluchy moja corka miala 3 lata dopiero jak usiadla na nocnik i nikt nic nigdy nie mowil w przedszkolu. Ja nie stresowalam dziecka. Samo dojrzalo do tego. Ja sie ciesze, ze moje dziecko uczy sie w UK. Pozdrawiam z Edynburga :) a moja corka ma 6 lat i juz chodzi do 2iej klasy ;)
W Polsce piszczenie z emocji 4latki i bieganie ze smiechem jest karane karnym krzeselkiem. Mowi sie o tym mamie sugerujac ze jest niegrzeczne. Mnie sie wydaje ze to troche chore. Moje dziecko odchorowalo pierwsze miesiqce bylo energiczne wesole, troskliwe i otwarte na ludzi. Teraz coraz czesciej zamkniete w sobie, smutne i nerwowe i nie potrafi rozladowac emocji. Dopiero wieczorem w domu sie wycisza.
Marzena Wach nie znam bo nie pracuje. Za to Moja sasiadka Szkotka pracowala w prywatnym przedszkolu gdzie chodzila Moja corka. Ostatnio z nia rozmawialam. Uciekla z przedszkola nie dlatego, ze pieluchy czy choroby tylko dlatego, ze ogolnie bylo ciezko. Sniadania, sprzatanie wszystko robia dziewczyny. A poza tym rozszczeniowi rodzice. Tak mi Sie wydaje. Czesto dostawalismy emaile, ze np czapka z tesco dziecku zaginela wiec pewnie bywalo roznie.
@@barbarabasieczka9688 Ja pracuje w przedszkolu i wiem jakie są stanowiska.Jestem nauczycielm dyplomowanym.Nauczyciel przedszkola może być wychowawcą w grupie i dostaje wtedy dodatek za wychowawstwo.W tym sensie to napisałam.Tak samo jak w szkole nauczyciel może być wychowawcą klasy.
@@panieneczka5989 Przede wszystkim, jest nauczycielem, dodatek za wychowawstwo dostaje jeśli ma pełen etat. Wiem, bo przepracowałam na stanowisku nauczyciela 38lat.Nie lubię jak nas nazywają przedszkolankami.
@@barbarabasieczka9688 A kto nazwał kogoś "przedszkolanką"? Coś mi imputujesz? Przeczytaj co napisałam - wychowawca a nie "przedszkolanka". Czytanie ze zrozumieniem się kłania pani nauczycielko. Ja pracuję dopiero ;-) 20 lat i jak ktoś tak mnie nazwie nie obrażam się,gdyż a) zawsze to ktoś mówi z szacunkiem,jak jest w tym słowie ciepło i szacunek to co tu się obruszać? b)nie jestem drażliwą osobą c) nie walczę z wiatrakami d)to tylko nazwa e)nie jestem drobiazgowa :-))) Lubię swój zawód i mam do siebie dużo dystansu i szacunku :-) i tym samym odwdzięczają mi się inni tzn rodzice dzieci i same dzieci . Życzę Ci tego samego :-) Spokoju, wyważenia, nie szukania dziury w całym, kruszenia kopii o nazwę - Lepiej tę energię spożytkuj na coś pożytecznego :-)
Pani Malino bardzo pasuje Pani ta fryzura:).Wystroj bardzo mi sie podoba.Sympatyczna Pani Przedszkolanka,interesujace pytania i wiele ciekawych informacji.Pozdrawiam serdecznie
Mam wrażenie, że to silna kobietą, z mocnym charakterem jest to przepis aby zapanować i ogarnąć gromadke dzieciaków. Ciekawa rozmowa ciakawa osobowość, fajnie się Was sluchalo oczywiście łapka w górę. Pozdrawiam :)
Z tym podcieraniem się jestem zszokowana - mam 5cio i 6cio latke, są bardzo samodzielne, ubiorą się, same wezmą prysznic, sprzątają po sobie na stole, załadują ze mną zmywarkę, sprzątają same swoje pokoje, ale nadal jest 'mamo juz'... Dla mnie to jest pewność że są dobrze podtarte, a one nie chodzą i nie narzekają ze je pupy swędzą.
10 lat mialam grupe mlodsza 3 latkow. Teraz mam 4 latki Jak spia 3 latki? Mowimy im ze jest czas odpoczynku. RoZwijamy rolety, jest ciemniej, wlaczamy kolysanki, dzieci jak chca ubrac pizamke to ubieraja jak nie to nic na sile, jesli nie chca lezec na lezaku to moga wziac bajke i usiasc z nia na lezaczku, przeglądać, moga miec swojego misia, mowimy ze nie musicie spac ale lezymy relaskujemy sie, liczymy pszczolki na suficie itp Czytamy im bajki wczesniej o planie dnia w przedszkolu, ze jest sniadanie zajecia zabawy zupka relaks 2 danie i mamusia przychodzi, rodzice zawsze sa slowni i sa o ustalonej porze. Wiemy co komu mowic np zjesz obiad i tata bedzie albo tata odbierze cie dzis na lezakowaniu itp.Rodzice są slowni. Dziecku rytm dnia wchodzi w krew po czasie, potrzebuja niecalego miasiaca adaptacji. We wrzesniu jest placz przed lezakami bardzo.....ale nic na sile. Nie przyciemniamy sali, nie przebieramy w pizamy, dajemy swobode, ale tez nie moga dzieci wtedy biegac w sali. SiadMy na lezak z dziecmi i opowiadamy, ze kazdy ma swoj lezaczek i dzieci ida do swojego. Klada sie i mimowolnie zasypiaja. Pani moze te najbardziej placzace poglaskac, przytulic wlaczyc im kolysanke i ciagle mowi, ze nikt spac nie musi to tylko relaks i nikt tu spac nie bedzie bo w nocy sie spi, teraz jest odpoczynek a i tak momemtalnie 25 dzieci zasypia, bo sa padniete po calym dniu. Taka prawda. Niektore sa od 6.00 rano a mamy 11.30 wiec chetnie sie kladą spac:) Potem dziecko wstaje, je obiad i widzi ze mama przyszla. Dzien za dniem mniej boi sie tego snu. Potem wchodzi to w krew jak nawyk. Nigdy nic na sile. Raz dziecko prosilo ze chce na spaniu przy stoliku sobie usiasc. Zgodzilysmy sie. Usnelo w 10 min nad puzzlami i wzielysmy je na lezak. Na drugi dzien samo szlo juz na lezak:) nic na sile a efekt bedzie i tak. Ciekawostka, rodzic mowi aaaa moj Michalek (zmienione imie bo rodo) juz nie spi w dzien, po czym jak my wlaczamy kolysanki i rolety spuszczamy to Michalek zasypia pierwszy. Tak wlasnie on w dzien nie spi. :):)
@@jelonekrose jasne. To nie zaklad jakis tylko przedszkole, dziecko to maly czlowiek musi miec luz psychiczny, musi byc akceptowane, kochane, wiadomo zorganizowane w sensie dnia bo inaczej w grupie nie da sie upracowac, to nie niania wiec trzeba ustalic reguly, ale wszystko z glową, z sercem wiec od razu mowie kto ma nerwy, brakuje mu cierpliwosci do nieraz marudzenia, placzu itp to niech nawet nie robi tych studiow, bo trzeba miec wiele cierpliwosci i do klopotow dziecka, placzu, halasu, ciaglych prósb. Znam panie ktore sa nauczycielkami przedszkola bo na takie studia sie dostaly albo robia w wieku 30 lat podyplomowke na galop bo stracily prace, a marzą by byc farmaceutką. Nieraz warto zawalczyc o marzenia, a nie isc na cos w czym sie nie widzimy. Ten zawod wymaga odpornosci, ja akurat tak mam, a jak jest megaaa zle, mam dola klopoty w domu i jeszcze praca, to wychodze na chwile na herbate dokladnie tak jak ta pani, po czym wracam z usmiechem. Nikt nie jest idealny ale z dziecmi malutkimi trzeba pracowac z sercem, pasją, miloscia ale tez rozgraniczeniem bo to grupa nieraz 26 dzieci 25, nieraz 15, ale jednak spora i nalezy ustalic wczesniej jakies zasady i plan dnia. Dzieci kochają bardzo porzadek dnia, czuja sie wtedy bezpiecznie w tych wlasnie ramach i regulach dnia. Teraz sniadanie potem zabawa itp. Nieraz jest ten czas zachwiany bo jest wycieczka, wyjazd, teatrzyk ale jednak jeden dzien takiej zmiany nic wnosi niczego zlego. I najwazniejsze by dziecko uczylo sie relacji, emocjo, samodzielnosci to wazniejsze niz liczenie do 5 czy piosenka. Naprawde uwierzcie mi:) nieraz lepsze sa zajecia ruchowe niz logiczne czy matematyczne. Niekiedy starczy dziecku pospiewac, poczytac kiedy widzimy ze ma juz dosc bodzcow i zajec z ang, baletu, tanca, zumby, gimnastyki, rytmiki i wielu innych. Ilez moze taki 3 latek miec zajec, ludzie dajcie spokoj
@@katenice Bardzo dobrze, ze sa tacy silni nauczyciele. W tamtym roku wyslalam dziecko do przeczkola. Widzialam jak dzieci byly szarpane, obrazane. Corka nie czula sie dobrze ja tez nie. Zabralam ja po paru dniach po ktorych panie juz byly i tak mna zmeczone... W tym roku poszla do innej grupy super mile, silne psychcznie panie. Obie je lubimy i wszystko super. Nawet dobrze, ze corka sobie duzej mame zatankowala i z rodzenstwem pobawila. Bo rodzina jest dla mnie najwazniejsza. Chodzi dp przedczkola tylko na 3 godziny bo uwazam ze starczy. Liczy sie jakosc a nie ilosc. Mam wielki szacunek do wszystkich nauczycieli, ktorzy sie nie poddaja codziennie z nowym workiem, sily i energii ruszaja. Pozdrawiam serdecznie i dziekuje.
Jeszcze dodam, ze sama do siebie tez szacunek mam i na latwizne nie ide. Mam 6 godzin darmowych dziennie przedczkola a wysylam na 3 aby mogla robic to co dla niej najlepsze. Przygotowanie do zycia biore w swoje rece i ta odpowiedzialnosc a nie oczekuje, ze panie tam sa od tego. Ja dziecko wysylam aby sie pobawilo, pogadalo z przyjaciolmi a nie zeby odpowiedzialnosc za wlasne dziecko dalej popchnac.
Prawda jest taka:mądry rodzic,cieszący się życiem,umiejący słuchać,być uważnym na swoje i dziecka potrzeby ma zawsze mądre dzieci ....bardzo dobrze rozwijające się emocjonalnie.......bo cóż,widać po ludziach dorosłych jak z ich emocjami bywa....bardzo ciekawa rozmowa.....i przygotowana merytorycznie nauczycielka wychowania przedszkolnego .....świadoma i pewna siebie kobieta.... pozdrawiam obie Panie 🤗
Dokładnie, bo dzieci uczą się głównie przez obserwacje dorosłych, a nie przez to co dorośli mówią. "Nie pal! Nie pal bo będzie szlaban!" Krzyczą matka i ojciec z petami w mordach. ;)
Swietny wywiad. Odnosnie bicia zawsze mowie do moich dzieci uzywamy słow nie kopiemy i nie bijemy. Bardzo madra Kobieta widac ze wykonuje ta prace z pasja. Ten wywiad przekonał mnie do skonczenia podyplomowi z wychowania przedszkolnego. Pozdrawiam i dziekuje za ten wywiad.
Pani Malino mam pytanie, moje dziecko 6 lat nie chce się samo bawić w domu, pomysły jakie dajemy córce na zabawę działają na 5min, po tym czasie nudzi się, jak możemy to zmienić ? Dodam że w kontaktach z rówieśnikami jest super koleżanką i chętnie bawi się zabawkami.
Widać, że jest społeczna - to dobrze :) po co to zmieniać? Woziłabym do koleżanek lub zapraszała jej koleżanki do domu. No i trzeba się z nią bawić jeśli chcesz zająć ja czymś w domu bo widać, że zabawa w samotności to dla niej żadna frajda. Można ją też zachęcić do czytania książek :)
Super rozmowa, heroski to mój ulubiony format na twoim kanale. Brakuje mi jednak innej tematyki. Wywiadzik z Blanią Lipińską będzię? Proszę Malina musicie razem siąść do rozmowy na temat współczesnej seksualności kobiet! To będzie kontrowersyjny wywiad, ale potrzebny.
Na początku Pani prowadząca mówi, że określenie "przedszkolanka" to brak szacunku, a już po 10sekundach i do końca wywiadu pozostaje przy tym tytule. Może nie warto było poruszać temat tytułu zawodu, skoro sama Pani nie potrafi przestawić się na mówienie "nauczycielka wychowania wczesnoszkolnego"
1. Rita mówi, że jej to nie przeszkadza. 2. Nieprawda, że do końca wywiadu uzywam slowa przedszkolanka. Mówię Pani pracujaca w przedszkolu. Na koniec powtarzam tylko-na co zwrocic uwage szukając dobrej przedszkolanki. Bez skrajności:) czołem!
Witam, w przedszkolu do którego chodzi moja Córeczka Panie nie reagują na żadne kłótnie między dziećmi. Córeczka notorycznie informuje mnie ze dzieci zabierają Jej ulubiona maskotkę z którą przychodzi do przedszkola (takie było postanowienie Pani Dyrektor żeby dzieci zawsze miały przy sobie swoją ulubioną zabawkę wtedy mają większe poczucie bezpieczeństwa). Prosiłam kilkakrotnie żeby tłumaczyły innym dzieciom ze nie wolno tak zabierać nie swoich rzeczy. Niestety nie przyniosło to żadnego efektu. Proszę również o radę jak nauczyć swoją Córkę (3 lata) aby nie godzila się na to żeby Jej dzieci zabieraly wszystko. Kilka dni temu podeszlo do Córeczki dziecko i zabrało Jej jabłko z rączki. A Ona stała i patrzyła. Nie wiem jak Ja tego nauczyć. Bardzo proszę o radę. Pozdrawiam.
Z większością wypowiedzi się zgadzam, ale nie ze wszystkimi. A już najbardziej nie podoba mi się to, co usłyszałam na temat wycierania nosa. Trzylatek zazwyczaj nie jest w stanie efektywnie wysmarkać nosa bez pomocy. Dmuchanie czy trzymane chustki to jedno, ale zatykanie dziurek - kompletnie coś innego. Dziecku w tym wieku na dobre czyszczenie nosa nie pozwala jego poziom rozwoju - większość malców nie umie zatkać jednej dziurki, by do czysta wysmarkać drugą, a tylko takie dmuchanie pozwala na usunięcie całej wydzieliny. To wymaga dużej koordynacji. Nie jest to mój wymysł, ale wypowiedzi pediatrów. Niestety małe dzieci katar mogą mieć z szeregu przyczyn i brak dokładnego usuwania wydzieliny powoduje m.in. nawracające zapalenia ucha ze względu na budowę anatomiczną. Rozumiem, że dziecko w wielu kwestiach powinno być samodzielne, a na pewno musimy od niego pewnych rzeczy wymagać, uczyć. Jednak takie zasadnicze stwierdzenie "NIE WYCIERAMY NOSA, BO NIE, TO NIE NASZA SPRAWA" wzbudza mój gwałtowny protest.
@@platolinka goraczka temperatura to normalne chyba nawet do 6 roku zycia i z tego powodu moje dziecko ma siedziec w domu? nie moje dziecko chodzilo do zlobka/przedszkola z katarem a czasem i z goraczka bo w przedszkolu jak cos informujemy i dziecko dostaje calpol. Teraz corka jest w 2iej klasie podstawowki i szkola sama informuje jak panuja okropne chorobska czy wszy ale to jest w Szkocji. Tu nie ma zwolnien lekarskich tak jak w Pl i dziecko idzie do przedszkola. Dzieki temu moje dziecko nie choruje :) pozdrawiam cieplo z Edynburga :)
Nauczyciele nie są od wycierania nosa. Jeśli rodzice zycza sobie wysłać zakatarzone dzieci do przedszkola, to niech opłaca dodatkową osobą do takich usług, skoro widzą taką potrzebę. Jak sobie to rodzice wyobrażają ? Że nauczyciel będzie się brał w smarkach, kupię, wymiocinach ich dzieci? Jak dziecko nie potrafi wysmarkac nosa, to niech ćwiczy w domu, a jak to taki problem, to rodzice są od zapewnienia opieki na czas rekonwalescencji.Czasem mam wrażenie, że rodzicom się wydaje, że ich dzieci to sprawa wszystkich do okoła, tylko nie ich.
Materiał spoko tez jestem nauczycielem w przedszkolu i rodzice mega duzo wymagaja ... oczywiscie nie kazdy sa rozne przypadki ... jedynie co mnie tu irytuje to na koncu kazdego zdania tej Pani ... nie? nie? ale duzo prawdy w jej slowach
Jeśli dziecko w wieku 3 lat nie mówi to raczej nie jest to wina rodziców, którzy chcą mu „przychylić nieba” tylko jest to jakieś zaburzenie o innych powodach: autyzm, opóźniony rozwój mowy, afazja. Mam 3 dzieci, jestem wdzięczna licznym paniom przedszkolakom, które się nimi opiekowały!!
@@MalinaBanska Nie wiem, nie oglądam Cię, tylko słucham. Wyrobiłaś się, bo używasz poprawnego języka, złożonych zdań, przyzwoitego słownictwa, a Twój głos brzmi mocniej i pewniej.
Najtęższe głowy się o to spierają, może w końcu dojdą do jakichś wniosków. Przyczyny zaburzeń ze spektrum autyzmu do dziś nie są jednoznaczne. Genetyka, dieta, zanieczyszczenie środowiska, pomysłów jest wiele. To co ostatnio w środowisku bardzo się zmieniło, to pojawienie się "ekranów". Są badania, które pokazują zależność między używaniem tabletów/smartfonów a zaburzeniami rozwoju. Za wcześnie jeszcze na jednoznaczne wnioski, ale ostrożność w tej kwestii na pewno nie zaszkodzi, szczególnie, że negatywnych konsekwencji ekranów jest dużo więcej. Pozdrawiam :-)
Może dlatego, że jeszcze kilka lat temu małych dzieci nie diagnozowano, było "niegrzeczne" albo wycofane... Teraz wiemy że zaburzeń ze spektrum autyzmu jest bardzo dużo i wiemy za co zwracać uwagę nawet u malutkich dzieci
@@aniakowal3558 tak oczywiście, dzięki większej wiedzy dzieci są diagnozowane częściej, ale to w świetle znanych mi badań nie jest wystarczającym wytłumaczeniem wzrostu ilości diagnoz.
a propos języków obcych. Ja zaczęłam się uczyć w wieku 12 lat (czyli teoretycznie *po* okresie, gdy można przyswoić dobrze język. Mimo to mówię tzw. nearnative. Jako młoda dziewuszka dostałam ofertę korepetycji w rodzinie wielodzietnej, dzieci psycholożki wiek 3-5 lat, młodsze po prostu tam byly ale nie uczestniczyły w "zajęciach". Totalna porażka. Co ciekawe pani psycholog również polecała mi książki z serii klasyków (które miałam na zajęciach z pedagogiki) "jak mówić, żeby słuchały i jak słuchać, zeby mówiły". Te książeczki są stekiem bzdur, zupełnie odrealnionych i utopijnych. Nie wiem, dlaczego stały się Biblią pedagogów... Co do samej rodzinki...starsze dziecko było dominującym oprawcą, zabierało zabawki młodszemu dziecku, pod konic mojej ledwie parumiesięcznej kadencji robiło mi "pokrzywkę". Nie bolało rzecz jasna, bo to małe dziecko, ale sam fakt, że się odważało. Gdy wołałam mamusię psycholog - stwierdzała, ze po tym czasie powinnam sobie juz sama dawać radę... Tak, dawałabym, gdyby nie to, że miała wrednego gówniaka/bachora a nie normalne dziecko. Wychowanego w przeświadczeniu, ze wszystko mu wolno... że jak zabierze młodszemu rodzeństwu zabawkę, to moze mu podłożyć inną (lekcja wyniesiona z tych posranych książeczek właśnie). Poza tym, zamiast mieć zajęcia z angielskiego, w praktyce byłam po prostu opiekunką - dostawałam niewyspane i głodne dzieci a pani psycholog szczyciła się tym, jak to jej wielodzietna rodzina i bycie madkom polkom jest arcy-podziwu godne. Lekcje jakie wyniosłam: 1 nie chcę mieć dzieci 2. dzieci psychologów to biedne emocjonalnie dzieci 3. NIGDY nie zgodzę się na "uczenie' maluchów. Parę miesięcy klepania liczenia do 10ciu i kolorów... strata czasu i pieniędzy, szczególnie jak się ma do czynienia z bachorami, które nawet po polsku nie potrafią np powiedzieć dziękuję, czy możesz proszę mi podać, itp.
Również pracuję w przedszkolu, gdzie angielski jest codziennie, przez 30 minut, od 3latków. I nie uważam, że angielski jest kosztem pracy nad samodzielnością czy emocjami, raczej mam wrażenie, że nad tym pracuje się w sytuacjach codziennych, a nie sztucznych. Natomiast jeśli chodzi o sam angielski to efekty widać bardzo szybko.
Niestety, ale angielski 2 razy w tyg po pol godz. to nie jest wystarczająco. I nie, nauka rozpoczęta pozniej nie da takich samych efektów jak ta rozpoczęta w przedszkolu. Jestem nauczycielem angielskiego w przedszkolu, codziennie 5 godzin w JEDNEJ grupie. Jestem dla dzieci nauczycielem na równi z ich nauczycielami wych. przedszkolnego. Mowie i "rozumiem" tylko po angielsku. Dzieci w zerowce sa w pelni komunikatywne, rozumieją 100 procent komunikatów słyszanych podczas naszego przedszkolnego dnia. Dłuższego wywodu dawać tu nie będe, ale może zaproszenie do rozmowy językoznawce było by fajnym pomysłem :) pozdrawiam
Masakra! Ja również uczyłam w szkole i przedszkolu języka angielskiego po 90 minut trzy razy w tygodniu. Godzina tygodniowo nie ma żadnego sensu. Przyswajanie języka jest najintensywniejsze w tym wieku dziecka i powinno się to umiejętnie wykorzystywać. Brak świadomości.
Dla malych dzieci wazne sa dobre relacje z otoczeniem, ciekawosc i czas na kreatywna zabawe. Niestety zajecia organizawone zajmuja czas ktorego jest mniej dla rodzicow badz do odkrywania siebie. Ludzie latami sie ucza jak przestana uzywac to zapominaja. Wystarczy pojechac na pol roku do kraju w ktorym sie codziennie mowi w danym jezyku i po klopocie. Ja jednak radze jak najwiecej czasu aktywnie z dziecmi spedzac bo ten czas nie wroc 🤗.
@@jelonekrose akwizycja języka a jego nauka to dwa inne procesy z innymi ich konsekwencjami. O to właśnie chodzi. Dziękuję za wyrażenie swojego, pozdrawiam
Mieszkam w Stanach, przez pewien okres czasu pracowałam z Hindusami biegle mówiącymi po ang ze swoim akcentem. Ludzie Ci byli starsi ode mnie ok 50+ Pytalam ich skad znaja tak dobrze ang, czesto odpowiadali ze w Indiach konczyli szkoly prywatne i tam przez caly okres swojej edukacji uczyli sie swojego jezyka, a np matematyke, chemie, fizyke mieli w jez angielskim. Zaskoczyli mnie tym.
Moje pytanie do pani Małgorzaty - jak poradzić sobie w roli "zapracowanego rodzica"? Mam na myśli osobę, która w natłoku obowiązków nie ma czasu/siły/motywacji na poświęcenie dziecku/dzieciom odpowiedniej ilości czasu. Mam świadomość, że decydując się na rolę rodzica trzeba jednak sobie zdawać sprawę, że to nie jest coś, co możemy wpisać sobie w grafik, rezerwując na przykład 4 godzin dziennie i nad konsekwencjami - nazwijmy to dość nieładnie - posiadania potomstwa trzeba się zastanowić nim się je planuje. Być świadomym tego, że rodzicem się jest, a nie bywa, i jeżeli nie jest się w stanie tej roli wykonywać rzetelnie, to należy coś zmienić, a może lepiej z tej roli zrezygnować. Jednak realia współczesności - przynajmniej według mojego odczucia - to ludzie zabiegani, którym wiecznie brakuje czasu i trzeba mimo wszystko do takich warunków się dostosować (oczywiście idąc na racjonalne kompromisy we wszystkich rolach, nie tylko rodzica, ale i np. pracownika). Pewnie określenie "odpowiednia ilość czasu" nie jest też do końca poprawne, no bo w końcu nie chodzi o odbębnienie x godzin z dzieckiem, ale o efekty, które z tego wynikają. Generalnie nie mam jeszcze dzieci i póki co nie planuję, dlatego pytanie jest raczej bardziej ogólne. :)
@@monikawas5700 Zgadzam się. Rodzice mają mnóstwo na głowie, trudno to wszystko pogodzić. Nie mam złotej recepty, jak to robić. Dzieci są różne, sytuacje rodzinne także. Z drugiej strony ilość i jakość czasu jaki spędzamy z dziećmi kształtuje je i nasze relacje z nimi. O tym w codziennej gonitwie zdarza się nam zapomnieć. Jeśli mamy wybór nowe klocki czy więcej czasu razem, tablet dla dziecka i święty spokój czy rozmowa, to zdecydowanie wybrałabym więcej czasu i rozmowę. Pozdrawiam serdecznie.
Chyba nie znalazłabym z Panią wspólnego języka, choć w wielu kwestiach się zgadzam jednak poziom krytycyzmu wobec rodziców i ta wyższość nad nimi wynikająca z wypowiedzi nie jest miła. Z chorobami też troszkę przesada bo katar zwykły wirusowy to nie choroba jakąś straszna żeby dziecko miało siedzieć w domu. Moja córka ma akurat katar cały czas, z jednego przeziębienia w drugie i nikt nie robi z tego dramatu, to normalne. A szukanie podtekstu seksualnego w niewinnej minie dziewczynek to już przesada, Dziubek to nam dorosłym może się kojarzyć ale nie demonizujmy go u dzieci bo oznacza tyle co całus, moja córka ma niespełna 4 lata i tez robi zdjęcia z całuskami a teledysków nie ogląda. Czuję z Pani wypowiedzi chłód emocjonalny.
Jestem nauczycielem przedszkolnym i nie uważam, że przedszkole jest niezbędne. Przedszkole jest dla dzieci z którymi rodzice nie mogą zostać w domu, albo gdy rodzice nie wiedzą co z nim robić w domu.
Nauczyciel wychowania przedszkolnego w życiu by czegoś takiego nie napisał. Inteligentny rodzic rozumie że 3 letniemu dziecku potrzebni są rówieśnicy do prawidłowego rozwoju.
@@terazja1753 przedszkole jest świeżą instytucją, która powstała w mieście dla pracujących kobiet. Natomiast w USA, Kanadzie oraz wielkiej Brytanii popularne jest nauczanie domowe. I takie dzieci są lepiej rozwinięte społecznie i intelektualnie. Jak chcesz wiedzieć dlaczego, to poczytaj o tym, zamiast mówić cos bez wiedzy o tym.
też jestem nauczycielem przedszkola i też tak uważam ,są lepsze formy uspołeczniamia niż przedszkole (jeżeli są na to możliwości).Nie uważam,że wiek 3 lat jest dobry, wiele badań pokazuje,że nie. Forma przedszkola jest dość nowa i wymyślona ze względów ekonomicznych. Dodatkowo jestem mama wielodzietną, moja dwójka najstarszych,nie chodziła do przeszkola,miałam takie możliwości i nic nie straciły.W szkole radza sobie bardzo dobrze edukacyjnie i społecznie. Młodsze dzieci są w przedszkolu,gdzie pracuję na 5 godzin,trafily tam w wieku 4 lat, krzywda im się nie dzieje. Jednak nie jest to forma która jest niezbędna do.zycia,rozwoju itp.
Jasne, w jaskiniach człowiek też żył i przedszkola nie potrzebowal i co? Oczywiście się rozwinął 😅Logika level hard. Zauważ, że kiedyś dzieci 2 letnie same się pilnowały na podwórku, a teraz.... Cóż na trzepaku pustki, a dlaczego, bo hellol dzieci i rodzi się mniej. Zagadzam się, jeżeli masz 6 dzieci, a Twoja sasiadka minimum 3 to domowe uspołecznianie świetnie się sprawdzi, ale jak masz jedynaka, który ma aż 2 koleżanki z piaskownicy to po prostu szkoda dziecka.
@@GalPelt osobiście wolę myć zamiast rozcierać. W większości krajów na świecie jest to czymś naturalnym i oczywistym. W Polsce po mału świadomość ludzi wzrasta. Pozdrawiam :)
A jak tak czytam komentarze i slucham wywiadu i sobie Mysle, ze mimo wszystko ciesze sie ze moje dziecko uczy sie Szkocji. Tu jest wielki szacunek rodzic-nauczyciel czy opiekun w przedszkolu. Czasami rodzice czegos moga nie zauwazyc ale za to nauczyciel jak Cos zauwazy to wskaze droge I naprawde mozna otrzymac niesamowita pomoc. Co do tabletow, telefonow zgadzam sie, ze maja okropny wplyw na rozwoj dziecka. Jest taki przypadek niedaleko mojej rodziny. No ale coz rodzice ida czesto na latwizne. Ci do chorob w Pl beda dzieci ciagle chorowac jak przedszkole szkola beda zabraniac przychodzic dziecku z katarem. Wiadomo sa choroby, ktore nalezy wylezec czy przesiedziec w domu ale katar czy goraczka to nie choroba :D no ale co kraj to obyczaj. Taki mamy klimat w Pl ;)
Moja teściowa jest przedszkolanką z 40sto letnim stażem. Uwierzcie mi..mam przeje z nią. Wszystko wie najlepiej, do tego stopnia, że podważa mój autorytet przy dziecku i za plecami robi wszystko odwrotnie niż ja mówię
Jakbym Wam opowiedziala choć parę historii z życia wziętych, które z nią przeżyliśmy to albo byście mi nie uwierzyli, albo byście mieli to samo pytanie w głowie co ja : jak to się stało,że prZez tyle jej lat pracy nigdy nie doszło do jakiegoś wypadku z jej udziałem. Jest tak nieodpowiedzialna, niezyciowa i nie myśląca logicznie ,ze nie jesteście w stanie w to uwierzyć
Pani wyraźnie powiedziała, ze jest nauczycielką wychowania przedszkolnego a ,,dziennikarka” napisała wielkimi literami PRZEDSZKOLANKA. Co za dno. Również nauczam w przedszkolu lecz w Berlinie, dużo prawdy lecz te dwa światy nauczycielskie znacznie się różnią.
Z tym tańcem to przesada. W Ameryce Łacinskiej to normalka, że dzieci uczą się tańczyć i chodzic w tym samym czasie. Tango mają we krwi i nikt na to nie patrzy przez pryzmat seksualizacji. U nas w Polsce to chyba problem kulturowy. Jestesmy chłodni i sztywni. Uśmiech i taniec biodrami już od razu z seksem wiązany i koniec.
@@monikawas5700 pracowałaś w przedszkolu? Ja jestem nauczycielem z 5letbim stażem widziałam wiele. Od skakania po oknach bo przyszła mama i mi wolno, po wskakiwanie 6latka do komunikacji miejskiej samemu żeby uciec mamie. Komentarz dziecka był jeden " mama i tak mi nic nie zrobi" a mama stoi obok czerwona ze wstydu. 6latek wołający już ( na 25 dzieci przynajmniej 3). Norma:) ale z każdym rodzicem idzie się dogadać
@@monikawas5700 tu nie chodzi o zmęczenie :) a o to, że część rodziców za bardzo się trzęsie nad dzieckiem zamiast uczyć go życia:) ja z tym problemu nie mam, bo to nie moje dziecko;) nie ja się będę potem zastanawiać gdzie zrobiłam błąd w wychowaniu:)
Poza ciepłem osoba opiekują ca się małymi dziećmi powinna wyraźnie mówić. Artykułów ac wszystkie literki. Pani nauczycielka jeśli o to chodzi ma tu taki moment , w którym nie wiem , co powiedziała , mimo 2krotnego odsłuchania .
Tablety to koszmar. Wszystkim naprawdę zainteresowanym wychowywaniem dzieci i tym z czego wynika niesamowita ilość problemów polecam książkę "dzieci ekranu". Mimo, że skończyłam związane z mediami studia i studium pedagogiczne mną osobiście wstrząsnęła. Gość jest fantastyczny, porusza mnóstwo tematów - wielu komentujących twierdzi, że pani jest przemądrzała. Wszystko o czym wspomina poparte jest badaniami, ale jeśli miałaby wam to udowadniać rozmowa musiałaby trwać kilka godzin.
Agnieszka Parzych kiedys mialam taka sytuacje w domu. Corki mojej urodziny nie pamietam Moze to byly 3 lub 4. Na spotkaniu rodzinnym byl brat cioteczny mojego partnera z polrocznym synem. Dziecko non stop siedzialo w telefonie przez cale spotkanie. Bylam Moja znajoma ze swoim synem, ktory po jakims czasie tez przykleil sie do tego ekranu. Kolezanka oczywiscie powiedziala na glos co mysli o tej sytuacji. Pewnego razu partner pojechal do brata w odwiedziny. Dziecko siedzialo w kojcu bez zabawek a cala rodzina w telefonach. A maly plakal bo nikt nie mial czasu. Niedawno dowiedzielismy sie, ze dziecko ma autyzm. Bardzo przelew no ale coz nie bedziemy sie wtracac w ich zycie
Dziękuję :-) Mówić faktycznie można godzinami, badań jest mnóstwo, książek masa, nie sposób tylu tematów szczegółowo omówić i udowodnić w takim krótkim czasie. Dzieci ekranu - wstrząsające. Polecam też Cyfrową demencję i Cyberchoroby Spitzera. Dobrze, że wiedza nt. zagrożeń związanych z ekranami powoli się przebija. Pozdrawiam serdecznie.
Co Pani sądzi o podziale grupy wiekowej gdzie roczne dziecko jest w grupie z prawie 3 -latkiem. Przedszkole ma zasadę, że najpierw się idzie u nich do jednej grupy początkowej, gdzie nabywa się umiejętności potrzebnych według pedagogów do funkcjonowania w grupie itd. Potem chodzi się do 3 innych, podzielonych wiekowo.
@@EntireME W Szwecji nie ma podziału na żłobki/przedszkola. Ogólnie poziom wykształcenia wśród personelu jest osobnym tematem na film;). Jedynie w samej instytucji jest podział na grupy wiekowe. Osoby bez wykształcenia uniwersyteckiego wypowiadają się na temat mojego syna i twierdzą, że on musi zacząć w grupie wraz ze wszystkimi dziećmi, żeby personel mógł go nauczyć podstaw i umiejętności jakie mają w przedszkolu...i moje pytanie jest takie czy jest to konieczne. My rodzice uważamy, że synek powinien być w grupie wiekowej podobnej jemu.
Pani Joanno,to brzmi jak grupa żłobkowa, w której przeważa opieka i uczy się dzieci podstaw samodzielności. Nie wiem jakie umiejętności są tam uczone. Dopytałabym, gdyby moje dziecko miało tam trafić. Przyjmowanie do niej dzieci np. 2,5 letnich, które nie noszą już pieluchy wydaje mi się niewłaściwe. Dziecko może nauczyć się uczestnictwa w zajęciach w swojej docelowej grupie, więc po co fundować mu za chwilę kolejną zmianę i stres.
@@EntireME W grupie mojej córki była dziewczynka 8 miesięczna. Trudno jest wytłumaczyć bez generalizowania skąd taki model wychowania w Szwecji, ale ogólnie chodzi o powrót do pracy, zapewnienie dochodu i lata do emerytury.
@@magorzatarenkiewicz5944 Dziękuję za odpowiedź. Aktualnie uczymy w dalszym ciągu synka załatwiania potrzeb na nocniku. Ogólnie mój partner i tata dzieci uważa, że pedagog chce upchać dzieci i tylko tam jest miejsce ...tutaj gmina przydziela miejsce.
Mój syn ma 19 miesięcy i uczymy się jeść samemu , uczymy się ubierać itd. Nie da się żeby dziecko w ogóle nie cierpiało . Wolniej jest jak je sam , jak sam sprząta , itd. ,ale ja wolę poczekać po za tym on lubi rozbierać ubrania pomagać się ubierać . Co do mówienia to nawet jak syn pokazuje to ja mówię , i zabawne jest że dziadkowi powie że pić ,a mi nie XD.Mój kuzyn wołał z toalety ,ale miał 2 latka i się nauczył w końcu . Łatwiej się maluszkom podcierać tym mokrym papierem toaletowym . Dzieci muszą się nauczyć radzić sobie ze stresem, musimy je nauczyć . Możemy nie wysyłać dziecka do przedszkola ,ale będziemy mu musieli zapewnić kontakt z rówieśnikami (dlatego rodzice którzy prowadzą ED , spotykają się zbiorowo żeby dzieci miały kontakty z innymi dziećmi(co najmniej 2 razy w tygodniu) . Ciężko widzieć zaburzenia u własnego dziecko nawet jak ma się odpowiednią wiedzę. Ja do swojego syna mówię w obcych językach ,ale tak na luzie .Nie da się tak że będzie się cały świat kręcił wokół mojego dziecka bo zwariuję ,nie będę mieć życia i żadnej relacji z moim mężem. Nie dałabym chorego dziecka do placówki bo sama nie chciałabym chora być w pracy. Moi teściowie nie wyręczają mojego dziecka mój choleryk wtedy gryzie ,szczypie i bije więc nie można go wyręczać. To ja chyba jestem jakaś inna bo wolę pokazywać jak sobie dawać samemu radę niż uczyć języków, alfadetu itp. Lubię drewniane klocki , mój syn lubi je układać i układamy je razem (on lubi też rozwalać to co ja układam) co do trafiania widelce do buzi to idzie mu ,ale nie idzie mu nabijanie i nabieranie XD . Słuchamy metalu , hehe teledyski są inne seksu w nich raczej nie ma.
Jestem nianią piętnastomiesięcznych bliźniaczek. Dziewczynki z pomocą sprzątają po sobie zabawki, umieją zdjąć papcie, skarpetki, zdjąć pieluchę, wyrzucić ją do śmieci, jedzą samodzielnie, nawet zupy! Dzieciaki są super inteligentne, kreatywne, mają niesamowitą wyobraźnię, tylko trzeba im pozwolić się wykazać, poznać siebie i swoje możliwości!
@@MalinaBanska właśnie sęk w tym że nie wymaga , więcej energii wymaga posprzątanie po kimś niż z nim bo on sprząta chociaż cześć ,wymaga energii za pierwszymi razami , póżniej jest już z górki .
@@dusia7785 ja ci powiem tak że ja się nie spinam z niczym wszystko robimy na spokojnie bez presji kiedy on pokazuje że jest na to gotowy i jest jeszcze kwestia tego że dziecko jest zupełnie inne przy mamie niż przy babci ,cioci, itp. Mój syn przy dziadkach np. dużo więcej mówi , dużo lepiej je itp.
Niestety uważam, że to bezstresowe wychowanie dzieci idzie w złym kierunku - tzn już nie chodzi tylko o to aby nie karać dziecka krzykiem i pasem ale zaczyna się skakanie nad nim. Dba się faktycznie o to aby dziecko nie płakało więc daje mu się praktycznie wszystko a jak zrobi coś złego to tłumaczy się do bólu tonem bez emocji i konkretu w głosie - zupełnie tak jakby to że np dusiło małego kotka było fakt czymś złym ale nie na tyle aby kategorycznie tego nigdy więcej nie robić. Moim zdaniem krzyk na dziecko adekwatnie do sytuacji jest okej lub klepnięcie go w pampersa - może ktoś mnie zje za to (nie mówię o krzyku, wyzwiskach i karaniu nie wiadomo jak psychicznym czy pasem do bólu) ale uważam, że dziecko przynajmniej wie, że ta sytuacja jest powazna, że nie jej konsekwencje nie są miłe i nie polegają na tym, że przeprosi a mama jeszcze przytuli i jak zawsze spokojnie powie swoje i koniec na tym. Tak samo w drugą stronę - rodzice karają dzieci za pewne błahe rzeczy a za te poważniejsze już nie. Niestety mam przykład kiedy to kolejny raz zostałam mojej siostrze z dzieckiem 3-4 letnim na pół dnia ponieważ chciała wyjść na randkę...jak wróciła malutki spał - obudziła go i zdenerwowała się tym, że dziecko poprzez swoje zaspanie nie rzuciło jej się na szyje - wręcz zaczęła go szarpać przy mnie i zmuszać do dania sobie buziaka i w momencie jak dała mu klasa i zaczęła zwlekać (u mnie w domu) z łózka na siłę za rączkę faktycznie zareagowałam - wiem, że nie moja sprawa jednak działo się to u mnie w domu, często byłam dobrą ciocią gdy trzeba było z małym zostać i ta sytuacja była na prawde nieadekwatna do kary - co usłyszałam... ? - nie odzywaj się bo nie masz swoich dzieci, wzięła małego i w sumie do tej pory się nie odzywamy. Sama uważam, że to niejednokrotnie słyszą przedszkolanki w przedszkolu a najczęsciej to, że to nie one wychowują dziecko i od wychowywania dziecka są rodzice - moja siostra za to uwielbiała jak mały oglądał w tv bajki i grał na tablecie. Efekt jest taki, że mały w wieku 5 lal nie potrafił za bardzo mówić a lekarze stwierdzili, że musi chodzić do logopedy i jest lekko opóźniony - dziecko 5 letnie nie potrafiło sobie posmarować kanapki masłem bo siostra zaraz mu zabierała wszystko z tekstem "daj bo ty nie potrafisz? - a jak miał potrafić? Druga sprawa "daj bo TY NIE POTRAFISZ". Jak to dziecko ma się czuć kochane? W wieku 6 lat mały zaczął się jąkać pomimo wizyt u logopedy- jego mowa jakby zaczęła się cofać zamiast rozwijać i zauważyłam, że było to na skutek reakcji mojej siostry na pewne rzecz....zamiast normalnie coś powiedzieć groźniejszym tonem to ona albo mówiła spokojnie tak że mały od dziecka nie wiedział że robi źle...a w wieku 5-6 lat jak przestała sobie z nim radzić zaczeła na niego wręcz wrzeszczeć trzymając mocno za obie rączki - ja nie miałam nic do powiedzenia nigdy ale nie raz widziałam jak to dziecko było przerażone jakby zobaczyło ducha lub potwora - i od tego momentu się jąkał coraz bardziej :( Niestety było mi mega przykro się z nim rozstać bo nie potrafiłam się dogadać z siostrą najbardziej wtedy gdy mały został ze mną i podczas rozmowy z nim powiedział "ciociu wiesz kocham cię...bo mamusia to mnie nie zabiera na plac zabaw". Gdy go zapytałam dlaczego? - powiedział, że u nich nie ma placu zabaw. Myślałam, że mały ściemnia ale on na prawdę nie wiedział do czego służy siatka, drabinki, mostek do zjeżdrzalni i był zaskoczony że są inne dzieci i można się z nimi bawić i czekał aż wszystkie pójdą. A tym bardziej byłam w szoku bo siostra nie pracowała wiec miała sporo czasu i miała ok 300m na plac zabaw i boisko i basen. Nie kolorowała z nim, nie układała puzli, nie czytała. Kolejnym szokiem było dla mnie, że mały nie chciał zjeść kanapki ze szyneczką bo w domu takiego nie ma i nie wie co to jest... że zje tylko z pasztetem. Wiem, że dzieci mają swoje kaprysy ale po prostu na prawde on pewne rzeczy w wieku 6 lat widział pierwszy raz na oczy u mnie.
Twoja siostra jest przykladem na to aczego niektorzy nie powinni miec dzieci a ma je prawdoposobnie dlatego, bo taka kolej rzeczy/bo trzeba itp itd. Niestety mialam w domu dosc podobnie jak Twoj bratanek, tylko jeszcze porzadnie obrywalam pasem za klocenie sie (a raczej odmiennosc zdania, nie zgadzanie sie), niesluchanie sie - cokolwiek by to znaczylo, albo za niezjedzenie czegos. Ten chlopak bedzie wystraszonym, wyalienowanym czlowiekiem z niskim poczuciem wlasnej wartosci, oby na swojej drodze spotkal chociaz fajnych znajomych, ale gowniane dziecinstwo ciagnie sie za czlowiekiem cale zycie niestety.
Jakie zdziwienie pani prowadzacej co do seksualizacji dzieci tak niestety jest dzieci nasladuja wszystko co robia rodzice czym sie otaczaja co ogladaja
Maniera w głosie tej kobiety jest nie do zniesienia jak dla mnie oczywiście, sama jestem pedagogiem ,ale nie wyobrażam sobie zachowywać się wobec rodziców jak bym pozjadala wszystkie rozumy oraz wiedziała wszystko najlepiej odnośnie wychowania dzieci. Wywiad bardzo ciekawy, niestety moim zdaniem rozmówca fatalny.
Zaprzecza sobie Pani pisząc, że wywiad był ciekawy, ale rozmówca nie. Wywiad to rozmowa, zdecydowanie potrzeba do tego dwojga. Jako pedagog sugeruje Pani, że osoba uprawiająca ten zawód nie powinna mieć swojego zdania. Myślę, że nauczyciel z racji bycia fachowcem ma wiele do powiedzenia, jego praca polega na rozmowie z rodzicami i dzieleniu się swoją wiedzą i doświadczeniem. Dojrzali ludzie potrafią wysłuchać opinii nauczyciela i zdecydować, czy zaproponowane rozwiązania im odpowiadają, czy też nie. Sugeruję, żeby Pani Malwina zrobiła z Panią wywiad, będzie miała Pani okazję przedstawić swój brak opinii - na pewno niektórzy rodzice z tego skorzystają.
@@ofeliagrzelinska6621 wywiad w sensie samego kontentu uważam za bardzo fajny, moim zdaniem wiedza swoją drogą A sposób jej wypowiadania jako prawdy objawionej by uczyć jak rodzice mają wychowywać dzieci by było dobrze to dwie różne kwestie , każdy specjalista ma prawo do swoich opinii, może się nimi dzielić oczywiście, każdy może z tego wziąć coś dla siebie lub nie bo zwyczajnie się z tym nie zgadza , natomiast ton wypowiedzi niczym guru sekty mnie osobiście irytuje o czym napisałam. Nie uważam jakiejś Pani x za autorytet w kwestii wychowania moich dzieci , ja osobiście oczekuje od przedszkola funkcji opiekuńczej, jako bezpiecznej przystani dla mojego dziecka podczas mojej nieobecności, nie potrzebuje by ktoś mi tam dziecko wychowywał i "naprawił " bo ja jako mniej wtajemniczony popełniający błędy wychowawcze rodzic cytując za rozmową oczywiście, psuje to moje super dziecko 😎
@@ofeliagrzelinska6621 poza tym ja wyrażam swoją opinię którą może oburzać Panią i kogo tam jeszcze do woli , nie interesuje mnie co kto tu pomyśli w temacie mojej wypowiedzi , racja jest jak D...każdy ma swoją, jeśli się Pani z tym utożsamia z romówcą i się Pani podobało to super niech Pani o tym opowie ,ja powiedziałam że mi się sposób wyrażania opinii jako jedynie słusznych (z racji super wiedzy zdobytej na super studiach ) nie spodobał w kwestii sposobu wypowiedzi i Amen, ode mnie tyle w temacie.
Anna Ciesielska Myślę, że bierze Pani wypowiedzi gościa Malwiny zbyt osobiście, na pewno jest Pani super mamą no i pedagogiem, wiec nie musi Pani z nich korzystać. Być może innym takie porady się przydadzą. Pani Małgorzata sprawia wrażenie osoby skromnej i znającej się na temacie, bardzo podoba mi się ton jej wypowiedzi oraz treść. Pozdrawiam.
Katar to nie choroba, haftowac dzieci, wychodzic z nimi na zewnatrz przynajmniej 2 razy dziennie - czy w mróz, czy lekki deszcz, a nie opatulac w kombinezony.
co do kaszlu i gilonow do pasa zapraszam do Holandii :D Tutaj z ospa wietrzna, katarem, kaszlem i wszystkim co ino poza wysoka goraczka, dzieci do szkoly czy przedszkola chodza. nikt sie z tym nie piesci.
Żeby dzieci uczyły się tylko tego czego chcą to w sumie byśmy byli tu gdzie jesteśmy, czyli np. nastolatki w ciąży, brak kontaktów między ludzkich, zaleganie przed komputerem czy też tv, itp. Świat nie polega na tym że uczymy się tego czego chcemy tylko tego co potrzebujemy.
@@Renata-hy3sq Z mojego doświadczenia wynika, że uczymy się tylko tego czego chcemy. Żeby się nauczyć trzeba chcieć. Przymuszenie do zapamiętania czegoś to inna sprawa. Nie nazywałabym tego nauką. Dzieci które nie chodzą do szkoły są naturalnie ciekawe świata i widzę to każdego dnia jak wspaniale dążą do rozwoju. Dzieci szkolne zmuszane do nauki w stresie, tak, te dzieci często potrzebują odreagowywania nadmiaru stresu i wtedy faktycznie mogą zalegać przed tv gdy tylko mają chwilę wolnego.
@@Renata-hy3sq polecam zgłębić temat Edukacji Domowej. Poznać choć jedną rodzinę mającą dzieci w takiej edukacji, a realizacja przyjdzie bardzo szybko.
Bo dzieci nie sa nigdy winne niczemu, naprawde niczemu. Najwiekszy wplyw na malenstwo maja rodzice. Rodzice chca szybko wyjsc z domu to nie daja dziecku czasu na samodzielne ubranie sie, karmią 4 latka, kaza mu byc cicho bo teraz sa goscie w domu, zabraniaja jesc samodzielnie bo pobrudzisz stol, dziecko nie umie wsunac pantofli bo mama to za mnie robi jak twierdzą co niektorzy w wieku 4 lat .....dajcie spokoj. Jak ono ma sie odnalezc z grupie jak 90 proc robi mama za niego a ono tylko 10. Dzieci ida na podworko to 12 na 15 ubiera sie w miare samodzienie a 3 siedzi i placze bo nie umie niczego. Dziecko je ze smakiem obiad a mama mowi "jadles znow ten kotlet dzisiaj ? On z jajka to pewnie niesmaczny" i dziecko mowi ....taaaak nieznaczny mamusiu, a zjadlo 2 porcje ze smakiem. To rodzic zmienia swiatopoglad dziecka, moze nieswiadomie, ale kreuje jego zycie i to z doroslym sa klopoty, a nie z dziecmi. One sa spontaniczne i szczere. Dziecko bawi sie w najlepsze a rodzic ma zawsze jakies ale. A moze za malo biega a moze za duzo a moze za duzo zjadl a mkze za malo ....naprawde brak sil czasem. W tym wszystkim dziecko szczesliwe, zadowolone, po ci analizowac wszystko az tak jak rodzic. Nauczyciel przedszkola wie wszystko o dziecku i rodzinie, nie da sie nic ukryc, dziecko opowiada, on obserwuje, skonczyl studia zna sie na swoim fachu pedagogicznym i przewaznie ma racje w tym co mowi, ale rodzic sluchac nie chce, ze dziecko nie radzi sobie, ze powinien miec konsultacje z poradnią, unika tematu, potem okazuje sie ze ma aspergera albo autyzm i pani miala racje, moglismy wczesniej isc do poradni - mowia rodzice. Wiec nauczycielka nie jest przemadrzala, a mądra. Zna sie na fachu tak jak lekarz na swoim fachu a sportowiec na swoim. Nie jest tylko opiekunką. Chce dobrzr a rodzic odbiera to jako wysmiewanie jego dziecka, czepianie sie, moj syn do poradni??????? Skandal! A nauczyciel naprawde chce jak najlepiej
Super odcinek! Czy planujesz wywiad z Blanką Lipińską - autorką książki na podstawie, której nakręcono pierwszy polski film erotyczny? Premiera już siódmego, to będzie nośny temat!
@@MalinaBanska chyba nie... Do tej pory Goście się nie wywyższali. Mówili obiektywnie, przynajmniej takie wrażenie sprawiali. A tu jest zbyt duże poczucie Gościa, że jest idealny/Pani jest idealna. Takich rodziców, pedagogów, ani ludzi nie ma... chyba wiemy to wszyscy oprócz Gościa :)
Zasady. Wszystko jak zawsze sprowadza się do nich. Potrzebne, prawda stara jak świat. A potem pojawia się ignorantka w stylu Marty Frej, która krzyczy jakie cudowne jest brak zasad i ludzie jej słuchają. A potem - płacz, bo dziecko nie słucha, nie chce nic robić.
@@MalinaBanska jeśli miała coś innego, to proszę Cię, oświeć mnie i mi wytłumacz. Słynny mem o wychowaniu dziecka bez kar, nagród i zasad (i bez sensu) jak dla mnie jest bardzo czytelny. Kobieta ma spore problemy emocjonalne. I jeśli tak jak mówisz "co innego miała na myśli", to powinna jasno wyartykułować co. Tylko, że ona nie potrafi. I to jest smutne, że takie osoby uzurpują sobie prawo do mówienia innym, co robią źle.
@@kamilapeka8894 ależ oczywiście. Tyle, że ona wprost mówiła, że bez tych 3 rzeczy: bez kar, bez nagród i bez zasad. Teraz widzę, że po krytyce jaka na nią spadła, usunęła ten ostatni czynnik. Dla świętego spokoju.
W Austrii dzieci chodzą chore do przedszkola z zielonym gilem u pasa, tylko gorączka ratuje przed przedszkolem!!! I w poerwszym roku mój syn tylko 3 - 4 razy nie był kilka dni w przedszkolu🤪 no chodzil chory non stop!
Malina Błańska tak, zarażają wszystkie kaszlą albo mają zaropiałe oczy. W tym roku tylko raz jak miał zapalenie ucha to siedział w domu. Nie kaszle i miał trochę katar jesienią uodponił się na wszystko.... poprostu tam nie ma litości i lekarze nie chętnie dają zwolnienia... w zesłań roku byłam nawet co tydzień u lekarza bo skąd wiedzieć czy kaszel to problem? I co jeżeli nie przechodzi? Ale dziś widzę że jest poprostu odporny. Pozdrawiam!
Ja pracuje w żłobku w Niemczech i u nas jest zupełnie inaczej. Bardzo chore dzieci, też te które nie mają gorączki, ale kaszlą i mają duży katar, odsyłamy natychmiat do domu.
@@iwonatreder7731 u nas też zdarzają się takie przypadki, że rodzice się bardzo burzą jak wysyłamy dziecko do domu. Ja pracuję w pracówce prywatnej i za mną murem stoi szefowa. Często rodzice zapominają, że dla ich dzieci pobyt w żłobku, to tak jak dla nich pobyt w pracy. A przecież my nie tylko spędzamy czas na zabawie! A jak takie katarzone, kaszlące dziecko ma wziąć udział w zajęciach ruchowo-sportowych czy też muzyczych? My też jak jesteśmy przeziębieni, to chcemy siedzieć w pracy.
@@MalinaBanska no nie wiem - te teksty typu, ze dziecko nie potrafi powiedzieć ze chce soczek - tak specjalnie go w domu rodzice nie uczą mówić.....bozesz serio? bardzo ograniczony sposób myślenia....
Agi Agi Agi pierwsze co się nasuwa to ze takie dziecko może mieć jakieś dysfunkcje a nie ze rodzice nie nauczyli mówić... najmądrzejsza przedszkolanka...
@@barvin58 Akurat jestem nauczycielem wychowania przedszkolnego i jeśli są problemy z aparatem mowy, słuchem lub inne opóźnienia w pewnym wieku to trzeba reagować szybko. Rodzice zazwyczaj informują ze coś takiego jest. Nikt jednak nie będzie klepał po ramieniu rodzice, który po prostu dziecka nie uczy mówić. Nawet głuchoniemi rodzice dbają o rozwój mowy własnego dziecka.
@@MalinaBanska Prawda jest taka jestes z madrzejszych kobiet w internecie i naprawde po co forsowac cos na sile bardzo Cie szanuje a moj komentarz nie mial na celu zrobienie Ci przykrosci po prostu to razi po oczach
Mądre wypowiedzi. Zgadzam się z tym, że na tym etapie życia ważniejsze jest radzenie sobie z emocjami, relacjami niż zarzucenie dziecka codzienną nauką języka. Biorę pod uwagę również to, że na etapie przedszkolnym niektóre dzieci nie radzą sobie dobrze z językiem ojczystym, który powinien być podstawą. Zarówno pod względem słownictwa jak i wymowy.
Owszem to prawda niektore dzieci w przedszkolu czy tez oddziale zlobkowym nie mówią jezzcze w języku ojczystym. Jednak jednoczesna nauka dwóch języków NIE ma negatywnego wpływu na rozwój, któregokolwiek z nich. Nic w naszych dzieciach nie warunkuje ich do nauki tylko jednego języka. (dwujezycznosc, wielojęzycznosc...) dwujezycznosc to ogromny dar dla dziecka. Niemniej tutaj ponownie, warto zaprosić kiedyś do rozmowy specjalistę od akwizycji języka, bo zagadnienie to (jak każde) jest dużo bardziej złożone. Pozdrawiam
@@majamajowa4119 popieram moe dzieci sa dwujezyczne bo mieszkamy za granica i w naturalny sposob ucza aie dwoch jezykow. Czytalam ksiazki od malego w dwoch jezykach bo wiadomo, ze tu w bibliotece sa zagraniczne.
Uwazam, ze to sciema, ze dzircko sie nsjpierw jednrgo jezyka nauczyc musi... Dziecko die uczy np. chodzic i wspinac jednoczesnie.
Jetem przeciwna sztucznej nauki - aby male dziecko prowadzic na angielski zamiast w cieplej domowej atmosferze czas spedzic zwlaszcze jesli i tak juz jest caly dzien w przedczkolu. Dlatego swojego dziecka na balety i cudety nie wysylam. Chodzimy na zajecia gdzie moga byc rodzice i dzieci moga same wybierac co i z kim robia i np. bawic sie z rodzenstwem. Bo to wazne aby wiez z rodzenstwem budowac.
Przedszkolanka i nie wie, jakim darem jest dla dziecka nauka angielskiego w naturalny sposób od malucha. Mój boze
@@annamanna1890 nauka angielskiego w przszkolu wcale nie jest naturalna.
U chodziliśmy z siostra za dzieci dobrze wychowane. My widziałaś my wokół nas dzieci źle się zachowując. Także rodzice (gdy byłyśmy juz starsze 10 lat?)pytali mnie jak moim z daniem to się stało. Myślałam o tym...W domu wiadomo było , że można to i to, a na pewno nie przejdzie to i to. Rodzice nigdy nie opanowali gdy pierwsze z nich coś powiedziało. Ojciec pilnował by to o co prosiła mama , zostało wykonane. Ale najważniejsze było to ze te zasady się nie zmieniały...ja tez gdy miałam swoje dzieci myślałam tak....jeśli za 15 lat nie chciałabym zobaczyć takiego zachowania, to dziś na to się nie zgadzam i w następne lata tez. Nie pozwalała chować się za mnie , gdy ktoś miał o coś pretensje do mnie za ich zachowanie. Ale też po wysłuchaniu skarg dawałam glos 3 latkowi. A ty co masz do powiedzenia. Nie stawiałem do kąta, o grochu nie mówiąc. Kara był brak uśmiechu albo ochoty na czytanie.
TlA czytam dlaczego coś robię i w ogóle dużo czytalam/opowiadała mi. Nie bałam się co to będzie , bo robiłam wszystko co mogłam. W domu nie było krzyku awantur. Razem oglądaliśmy kino domowe czy oglądaliśmy filmy. Szukałam pozycji z humorem.
Ale przestało być pięknie, jak dzieci założyły swoje rodziny. Zaczęło się na całego...tak że lata do końca studiów dzieci jawią się jak bajka bez happy end.u
Mnie urzeka w Pani Ricie balans między serdecznością i szacunkiem do dzieci a umiejętnością stawiania granic i konsekwencja w ich przestrzeganiu. Bardzo wartościowy wywiad :) Dziękuję! :)
i ja dziękuję :-)
Obejrzałam wywiad, przeczytałam komentarze i mam wrażenie, że ludzie nadal nie słuchają i nadal nie rozumieją. A szkoda. Pani Rita zwraca uwagę na wiele ważnych kwestii. Dziękuję i pozdrawiam.
Dziękuję. Pozdrawiam
Bardzo kompetentna kobieta. Zazdroszczę Pani pracownikom i wychowankom. Dziękuję za te rozmowę, p. Rito.
Dziękuję Pani Joanno. Dobrze było znaleźć swoje powołanie :-) Pozdrawiam serdecznie!
Przecudny wywiad Malina. Pani Rita to człowiek, od którego bije rzeczone ciepło, ale również stanowczość i kompetencja. Chciałoby się "taką matką być" :) .
Fajny wywiad, bardzo miło się słucha. Lepsze nagłośnienie.
wiadomix!!! a nastepne jakie będą!!!
*dzięki
Jestem mamą dwójki dzieci 1,5 rocznej Zuzia i 4,5 letniego Jasia i musze obiektywnie powiedzieć ze ten wywiad uświadomił mi jakie błędy popełniłam, ze musze dac im byc bardziej samodzielnym. Super!!! Dziękuję za pomoc, książki zamowilam :D pozdrawiam gorąco!!!
Miód na moje serce. Przyznaję, że mi także uświadomiła ta rozmowa luki wychowawcze w podejściu do moich dzieci. Powodzenia w nauce samodzielności!
Takie przedszkole, gdzie panują klarowne zasady wychowania i są one realizowane w praktyce, to skarb. Oczywiscie są rodzice, którzy wolą, gdy dyrektor kłania się im w pas i niczego nie wymaga. Tylko wtedy pojawia się pytanie - kto i czy w ogóle buduje relacje z dzieckiem? Podobał mi się przykład z dzieckiem sprzątającym zabawki w przedszkolu, ale nie w domu - idealna ilustracja tego, że dziecko potrzebuje ram, o które może się oprzeć. Tak buduje się zaufanie. Brawo Pani Małgorzata vel Rita:) Świetne podsumowanie wychowania w tak krótkim czasie.
jest też wyjście wzmagania odpowiedniej - wewnętrznej motywacji, gdzie dziecko sprząta, żeby mieć pole do zabawy/z szacunku do zabawek, wtedy nie potrzebuję ZASAD i wymogów. Potem jak dostaje prawo jazdy, do potrafi dostosować prędkość jazdy do możliwości i warunków i nikt nie musi mu drukować, że tutaj bezpiecznie jechać 50km/h. Wewnętrzna motywacja przydaje się całe życie, a nie tak jak fałszywa motywacja 'w ramach', która się kończy kiedy nie patrzy rodzic lub przedszkolanka :)
@@patrycjafurmanska9745 wg. psychologii rozwojowej najpierw pojawia się motywacja zewnętrzna, potem wewnętrzna. Jeśli zasady nie są czymś narzuconym bez dyskusji, a są ustalane z dziećmi, jeśli rozmawiamy, wzmacniamy itd. to zasady pomagają, porządkują świat, dają poczucie bezpieczeństwa i pomagają rozwijać motywację wewnętrzną, która oczywiście docelowo jest tym o co chodzi :-)
Widać doświadczenie zawodowe :)I pasje do pracy :)super idealny duet
Bardzo podobało mi się wiele poglądów Pani Renkiewicz. Mimo wykształcenia filologicznego, myślę, że przedszkole to NIE JEST miejsce, żeby cisnąć na naukę języka obcego. To jest czas, kiedy dziecko powinno wzbogacać język polski, przez to będzie w stanie lepiej i skuteczniej porozumieć się w swoim języku w przyszłości. Ja również zaczęłam się uczyć angielskiego w wieku kilkunastu lat dopiero a znam go dość dobrze. Elementy angielskiego w zabawie- ok, ale nie wariujmy.
Mam takie samo wykształcenie i myślę dokladnie tak samo.
Supersncki temat! A nauczycielka profesjonalistka! Bardzo dobrze dobrany człowiek do rozmowy;) a odpowiedzi dosłownie wyjęte z ust nauczyciela!
Rita jest torpedą! Dziękuję za miłe słowo
Malina kolejny dobry wywiad ! Wsłuchuję się z ogromnym zaciekawieniem mimo iż temat kompletnie mnie nie dotyczy(bezdzietna lambadziara :D )
Rita widać(i słychać),że ma ogromną wiedzę, otwarte podejście do dzieci i poczucie misji. Podoba mi się takie podejście:) Super, czekam na kolejne materiały i pozdrawiam!:)
Bardzo wartościowy materiał!
dzieki
Szacun dla pań przedszkolanek!
zajebisty szacun!!!
Nauczycielek wychowania przedszkolnego :p
@@MalinaBanska pani Malino, trochę kultury. Mozna napisać ogromny szacunek, ale żeby tak od razu z przeklenstwami?
Mega wartościowa rozmowa
Z jednym nie mogę się zgodzić...3 lata to dobry wiek do przedszkola???Nie ma takich badań,w idealnym świecie jaki zakladamy w tym pytaniu to 4 lata i to na kilka godzin. Też pracuje w tym zawodzie, znam psychologię rozwojową, skonczylam 3 kierunki w temacie i nigdy nie słyszałam, że 3latki to dobry start,raczej konieczność ekonomiczna.
Moj syn zaczął przedszkole jak mial juz 2 latka ale to było traktowane jak Pani powiedziałam w wywiadzie jak forma zabawy z dziećmi. Szedł pobawić się z dziećmi, na 3h dwa razy w tyg. Nie wyobrażam sobie zostawiać na caly dzien takich maluchów ale to już kwestia indywidualnego podejścia.
Zaraz zostanę zbiczowana, mój syn poszedł w wieku 9 miesięcy, córka jak miała 1 rok i uważam, że bardzo dobrze wpłynęło to na ich rozwój, emocjonalnie i behawioralnie są o wiele bardziej zaawansowane niż ich rówieśnicy. #mieszkamwnorwegii
A słyszałaś, że to złe dla 3 latków? Czym szybciej zderzą się ze społecznością jaką w tym przypadku jest przedszkole, tym lepiej dla socjalizacji.
@@wiktoriawilinska1925 nie nie slyszałam. Ponieważ mózg intensywnie rozwjia się do 5 roku życia, wszystkie sytuacje stresowe mogą powodować nieodwracalne zminy. Zalewanie kortyzonem mózgu jest właśnie taka syt. a badania pokazują,że dzieci przedszkolne poziom kortyzonu, często mają podwyższony. Nie ma badań które wykazują gorszą socjaluzacje dzieci,które opóźniły start przedszkolny o rok dwa lata. Tzn. były robione, ale wykazały korelacje odwrotna do zamieżonej, wiec oprócz pism specjalistycznych nie zostaly szeroko publikowane.
Agniesza Dobra hipotetycznie tak samo w domu mogą występować o wiele poważniejsze sytuacje związane z sytuacjami stresowymi. Osobiście myśle, ze ludzie robią krzywdę dzieciom chroniąc je przed tak normalnymi działaniami i sytuacjami jak od małego życie w społeczeństwie a nie zamknięcie w domu z babcią, najlepiej do 7 roku życia.
Dzieci są zawsze fajne , to rodzice są problemowi , marudni, nadopiekunczy
Świetna rozmowa. Pani Małgorzato, dzięki za mądre słowa.
Dziękuję
Dziękuję 😀
Super wywiad! Gratuluję 👍Ciekawy material zwracający uwagę na bardzo istotne elementy podejścia do tego zagadnienia.
😄 pozdrawiam ✌
Z dziećmi to jest sama frajda!!! I już wiadomo, że Pani jest świetna
I już wiadomo, że Pani Tworzy krainę smerfów. Jeśli ktoś twierdzi,że jego praca to sama frajda, zwłaszcza tak trudna praca, to budzi mój brak zaufania. Żadna praca nie jest samą frajda, zwłaszcza taka. Ludzie od tej frajdy wariuja i masowo odchodzą z zawodu. Nauczycielek w przedszkolu brakuje na potęgę, przyczyna jest zapewne nadmiar frajdy.
@@monikabaranowska9162 Ja tak czuję. Cieszy mnie praca z dziećmi, nawet wtedy gdy są trudności, czasem oczywiście bywam zmęczona, ale towarzyszenie dzieciom w rozwoju, wspieranie ich, zabawa z nimi, uczenie ich radzenia sobie z trudnościami daje mi wielką frajdę. Mam nadzieję, że nie zwariuję ;-)
@@monikabaranowska9162 A ja przy tym stwierdzeniu zauważyłam, że pani Rita ma świadomość ciężkich chwil z dziećmi, ale dla niej wartością jaką jest wychowanie małego człowieka przewyższa te gorsze momenty. :) W przypadku, kiedy nauczyciel ma profesjonalne podejście (jakie pani z filmiku podejrzewam, że ma) to stres i wariacja są zminimalizowane.
Ps. Sama uczę się na bycie nauczycielką w przedszkolu. :)
@@SheWolf95 Kiedy będzie Pani już nauczycielką i dostanie swoje 1800 zł netto i będzie strajkować też Pani usłyszy, że to co Pani robi to nie jest praca, tylko sama frajda. No bo jak można nazwać siedzenie cały czas na dywanie i bawienie się z dziećmi, słodkimi maluszkami, toż to sama przyjemność! Do tego tylko 5 godzin dziennie. Jak słyszę tego typu stwierdzenia, które potwierdza sam nauczyciel to nóż mi się w kieszeni otwiera. Moja najbliższa przyjaciółka jest nauczycielką w przedszkolu, lubi tę prace, zawsze chciała pracować z dziećmi, ale zawsze powtarza że to jest orka. Gdyby to była sama przyjemność nie byłoby takiej dramatycznej sytuacji na tym rynku pracy, gdzie ludzie masowo odchodzą z zawodu, bo nie dość, że nikt ich nie szanuje to jeszcze słyszą właśnie takie stwierdzenia "co to za praca" "to sama przyjemność". Życzę powodzenia z profesjonalnym podejściem, bo pasjonaci wypalają się pierwsi.
Dziękuję ❣️
Tez jestem przedszkolanka tylko ze w Anglii i zdecydowanie zgadzam sie z ta Pania:)
Tutaj rodzice rozpieszczaja dzieci do granic mozliwosci,nastawieni sa na zawsze pozytywne komentarze na koniec dnia.
Hej Gosia. Tez jestem przedszkolanka tylko ,że w Szkocji. 10 lat experiencu 😊 pozdrawiam
Fajny odcinek 🤗
no nie?!
W przedszkolu w latach 1958 -1960 moja wychowawczynia była pani Helena lat 50 kilka. Wtedy mierzona dzieciom temp przed wejściem do swojej sali. Chore dziecko czekało na odebranie w izolatce. Pamiętam jedna karę polegająca na przebywania ileś czasu w schowku na łóżka bez światła . W drrzwiach zostawiono waska szparke. Została m ukarana za wybuch śmiechu w czasie poobiedniej drzemki. Kolega bardzo starał się rozbawić mnie i mu się udało. Pozdrawiam piegowatego Maćka z rudymi ,kreconymi włosami. Chce powiedzieć co wymyslala dla nas pani Helena, która pamiętam przeważnie siedząca na krześle. Były to słuchowisko w radio, rytmika i tańce przy jej akompaniamencie (grała na pianinie) , śpiewała i my razem z nią, przygotowywała przedstawienia dla rodziców z nami w roli aktorów, czytała nam oczywiście...po czym pomagała opowiedzieć ..., były zabawy zabawkami... jakieś prace ręczne przy stolikach, były oczywiście zabawy w ogrodzie przy przedszkolu. Odwiedzał.ja czasami jej syn student- podpatrywalam jak się do siebie zwracają. Pamiętam nudę oczywiście ale też dużo powyżej opisanych powtarzających się elementów na które czekałam.
Nasze dzieci chodziły do Polskiego przedszkola 1 rok i następnie 1 rok do przedszkola w Niemczech.
Polskie przedszkole to więzienie dla dzieci, w Niemczech są wolnymi dziećmi.
Dziecko ma mieć na stałe w przedszkolu strój na śnieg i mróz, letnie normalne ubranie i strój kąpielowy. Samo wybiera w co się ubiera wychodząc na zewnątrz, bo na zewnątrz wychodzi też samo jak tylko chce. Jak zmarznie to pech. Kilka razy odbierałem dzieci całe w błocie bo w lato wykopali im dół i nalali wody. Dwie dziewczyny całe w błocie hahaha...
Teraz chodzą do szkoły która też jest zdecydowanie praktyczniejsza.
W Polsce straszne parcie na zbędne informacje, brak uczenia życia.
tak samo jest w Szkocji. Az mnie ciarki przechodza jak poruszany jest temat kataru, goraczki czy tej kupy :) w mojego dziecka przedszkolu katar czy goraczka to nie byla choroba. Corka uwielbiala swoje przedszkole. Caly czas byla na dworku nie wazna jaka pogoda. A co do pieluchy moja corka miala 3 lata dopiero jak usiadla na nocnik i nikt nic nigdy nie mowil w przedszkolu. Ja nie stresowalam dziecka. Samo dojrzalo do tego. Ja sie ciesze, ze moje dziecko uczy sie w UK. Pozdrawiam z Edynburga :) a moja corka ma 6 lat i juz chodzi do 2iej klasy ;)
W Polsce piszczenie z emocji 4latki i bieganie ze smiechem jest karane karnym krzeselkiem. Mowi sie o tym mamie sugerujac ze jest niegrzeczne. Mnie sie wydaje ze to troche chore. Moje dziecko odchorowalo pierwsze miesiqce bylo energiczne wesole, troskliwe i otwarte na ludzi. Teraz coraz czesciej zamkniete w sobie, smutne i nerwowe i nie potrafi rozladowac emocji. Dopiero wieczorem w domu sie wycisza.
@@JK-12378 nie znasz tego od kuchni - nikt nie jest zadowolony z rozsiewania zarazkow czy zmieniania ubran dzieciom w wieku 3-4 lat.Nawet w UK
Marzena Wach nie znam bo nie pracuje. Za to Moja sasiadka Szkotka pracowala w prywatnym przedszkolu gdzie chodzila Moja corka. Ostatnio z nia rozmawialam. Uciekla z przedszkola nie dlatego, ze pieluchy czy choroby tylko dlatego, ze ogolnie bylo ciezko. Sniadania, sprzatanie wszystko robia dziewczyny. A poza tym rozszczeniowi rodzice. Tak mi
Sie wydaje. Czesto dostawalismy emaile, ze np czapka z tesco dziecku zaginela wiec pewnie bywalo roznie.
Marzena Wach a I byl czas, ze pieniadze ginely Zaraz zmienil sie management etc wiec pewnie byly stresujace sytuacje.
Ale mądra kobieta. W jakim przedszkolu pracuje?
Link w opisie :*
REWELACYJNy materiał!Brawo!Dla redaktor i dla pani wychowawcy przedszkolnego.BRAWO!
Nie wychowawca, w przedszkolu pracują nauczycielki.
@@barbarabasieczka9688 Ja pracuje w przedszkolu i wiem jakie są stanowiska.Jestem nauczycielm dyplomowanym.Nauczyciel przedszkola może być wychowawcą w grupie i dostaje wtedy dodatek za wychowawstwo.W tym sensie to napisałam.Tak samo jak w szkole nauczyciel może być wychowawcą klasy.
@@panieneczka5989 Przede wszystkim, jest nauczycielem, dodatek za wychowawstwo dostaje jeśli ma pełen etat. Wiem, bo przepracowałam na stanowisku nauczyciela 38lat.Nie lubię jak nas nazywają przedszkolankami.
@@barbarabasieczka9688 A kto nazwał kogoś "przedszkolanką"? Coś mi imputujesz? Przeczytaj co napisałam - wychowawca a nie "przedszkolanka". Czytanie ze zrozumieniem się kłania pani nauczycielko. Ja pracuję dopiero ;-) 20 lat i jak ktoś tak mnie nazwie nie obrażam się,gdyż a) zawsze to ktoś mówi z szacunkiem,jak jest w tym słowie ciepło i szacunek to co tu się obruszać? b)nie jestem drażliwą osobą c) nie walczę z wiatrakami d)to tylko nazwa e)nie jestem drobiazgowa :-))) Lubię swój zawód i mam do siebie dużo dystansu i szacunku :-) i tym samym odwdzięczają mi się inni tzn rodzice dzieci i same dzieci . Życzę Ci tego samego :-) Spokoju, wyważenia, nie szukania dziury w całym, kruszenia kopii o nazwę - Lepiej tę energię spożytkuj na coś pożytecznego :-)
@@panieneczka5989 I cóż tu odpowiedzieć na te peany zachwytu pod swoim adresem?wszystkiego dobrego.
Pani Malino bardzo pasuje Pani ta fryzura:).Wystroj bardzo mi sie podoba.Sympatyczna Pani Przedszkolanka,interesujace pytania i wiele ciekawych informacji.Pozdrawiam serdecznie
Bardzo mi miło. Pozdrawiam serdecznie!
Cudowna kobieta! Sama prawda
Mam wrażenie, że to silna kobietą, z mocnym charakterem jest to przepis aby zapanować i ogarnąć gromadke dzieciaków.
Ciekawa rozmowa ciakawa osobowość, fajnie się Was sluchalo oczywiście łapka w górę.
Pozdrawiam :)
piona! Dziękuję
Z tym podcieraniem się jestem zszokowana - mam 5cio i 6cio latke, są bardzo samodzielne, ubiorą się, same wezmą prysznic, sprzątają po sobie na stole, załadują ze mną zmywarkę, sprzątają same swoje pokoje, ale nadal jest 'mamo juz'... Dla mnie to jest pewność że są dobrze podtarte, a one nie chodzą i nie narzekają ze je pupy swędzą.
10 lat mialam grupe mlodsza 3 latkow. Teraz mam 4 latki Jak spia 3 latki? Mowimy im ze jest czas odpoczynku. RoZwijamy rolety, jest ciemniej, wlaczamy kolysanki, dzieci jak chca ubrac pizamke to ubieraja jak nie to nic na sile, jesli nie chca lezec na lezaku to moga wziac bajke i usiasc z nia na lezaczku, przeglądać, moga miec swojego misia, mowimy ze nie musicie spac ale lezymy relaskujemy sie, liczymy pszczolki na suficie itp Czytamy im bajki wczesniej o planie dnia w przedszkolu, ze jest sniadanie zajecia zabawy zupka relaks 2 danie i mamusia przychodzi, rodzice zawsze sa slowni i sa o ustalonej porze. Wiemy co komu mowic np zjesz obiad i tata bedzie albo tata odbierze cie dzis na lezakowaniu itp.Rodzice są slowni. Dziecku rytm dnia wchodzi w krew po czasie, potrzebuja niecalego miasiaca adaptacji. We wrzesniu jest placz przed lezakami bardzo.....ale nic na sile. Nie przyciemniamy sali, nie przebieramy w pizamy, dajemy swobode, ale tez nie moga dzieci wtedy biegac w sali. SiadMy na lezak z dziecmi i opowiadamy, ze kazdy ma swoj lezaczek i dzieci ida do swojego. Klada sie i mimowolnie zasypiaja. Pani moze te najbardziej placzace poglaskac, przytulic wlaczyc im kolysanke i ciagle mowi, ze nikt spac nie musi to tylko relaks i nikt tu spac nie bedzie bo w nocy sie spi, teraz jest odpoczynek a i tak momemtalnie 25 dzieci zasypia, bo sa padniete po calym dniu. Taka prawda. Niektore sa od 6.00 rano a mamy 11.30 wiec chetnie sie kladą spac:) Potem dziecko wstaje, je obiad i widzi ze mama przyszla. Dzien za dniem mniej boi sie tego snu. Potem wchodzi to w krew jak nawyk. Nigdy nic na sile. Raz dziecko prosilo ze chce na spaniu przy stoliku sobie usiasc. Zgodzilysmy sie. Usnelo w 10 min nad puzzlami i wzielysmy je na lezak. Na drugi dzien samo szlo juz na lezak:) nic na sile a efekt bedzie i tak. Ciekawostka, rodzic mowi aaaa moj Michalek (zmienione imie bo rodo) juz nie spi w dzien, po czym jak my wlaczamy kolysanki i rolety spuszczamy to Michalek zasypia pierwszy. Tak wlasnie on w dzien nie spi. :):)
Cieszesie ze spelniacie potrzeby bez sily.
@@jelonekrose jasne. To nie zaklad jakis tylko przedszkole, dziecko to maly czlowiek musi miec luz psychiczny, musi byc akceptowane, kochane, wiadomo zorganizowane w sensie dnia bo inaczej w grupie nie da sie upracowac, to nie niania wiec trzeba ustalic reguly, ale wszystko z glową, z sercem wiec od razu mowie kto ma nerwy, brakuje mu cierpliwosci do nieraz marudzenia, placzu itp to niech nawet nie robi tych studiow, bo trzeba miec wiele cierpliwosci i do klopotow dziecka, placzu, halasu, ciaglych prósb. Znam panie ktore sa nauczycielkami przedszkola bo na takie studia sie dostaly albo robia w wieku 30 lat podyplomowke na galop bo stracily prace, a marzą by byc farmaceutką. Nieraz warto zawalczyc o marzenia, a nie isc na cos w czym sie nie widzimy. Ten zawod wymaga odpornosci, ja akurat tak mam, a jak jest megaaa zle, mam dola klopoty w domu i jeszcze praca, to wychodze na chwile na herbate dokladnie tak jak ta pani, po czym wracam z usmiechem. Nikt nie jest idealny ale z dziecmi malutkimi trzeba pracowac z sercem, pasją, miloscia ale tez rozgraniczeniem bo to grupa nieraz 26 dzieci 25, nieraz 15, ale jednak spora i nalezy ustalic wczesniej jakies zasady i plan dnia. Dzieci kochają bardzo porzadek dnia, czuja sie wtedy bezpiecznie w tych wlasnie ramach i regulach dnia. Teraz sniadanie potem zabawa itp. Nieraz jest ten czas zachwiany bo jest wycieczka, wyjazd, teatrzyk ale jednak jeden dzien takiej zmiany nic wnosi niczego zlego.
I najwazniejsze by dziecko uczylo sie relacji, emocjo, samodzielnosci to wazniejsze niz liczenie do 5 czy piosenka. Naprawde uwierzcie mi:) nieraz lepsze sa zajecia ruchowe niz logiczne czy matematyczne. Niekiedy starczy dziecku pospiewac, poczytac kiedy widzimy ze ma juz dosc bodzcow i zajec z ang, baletu, tanca, zumby, gimnastyki, rytmiki i wielu innych. Ilez moze taki 3 latek miec zajec, ludzie dajcie spokoj
@@katenice Bardzo dobrze, ze sa tacy silni nauczyciele. W tamtym roku wyslalam dziecko do przeczkola. Widzialam jak dzieci byly szarpane, obrazane. Corka nie czula sie dobrze ja tez nie. Zabralam ja po paru dniach po ktorych panie juz byly i tak mna zmeczone...
W tym roku poszla do innej grupy super mile, silne psychcznie panie.
Obie je lubimy i wszystko super. Nawet dobrze, ze corka sobie duzej mame zatankowala i z rodzenstwem pobawila. Bo rodzina jest dla mnie najwazniejsza.
Chodzi dp przedczkola tylko na 3 godziny bo uwazam ze starczy. Liczy sie jakosc a nie ilosc.
Mam wielki szacunek do wszystkich nauczycieli, ktorzy sie nie poddaja codziennie z nowym workiem, sily i energii ruszaja. Pozdrawiam serdecznie i dziekuje.
Jeszcze dodam, ze sama do siebie tez szacunek mam i na latwizne nie ide. Mam 6 godzin darmowych dziennie przedczkola a wysylam na 3 aby mogla robic to co dla niej najlepsze.
Przygotowanie do zycia biore w swoje rece i ta odpowiedzialnosc a nie oczekuje, ze panie tam sa od tego. Ja dziecko wysylam aby sie pobawilo, pogadalo z przyjaciolmi a nie zeby odpowiedzialnosc za wlasne dziecko dalej popchnac.
@@jelonekrose To okropne. Mowir wlasnie, jak sa takie zołzy to nie powinny pchac sie nawet do dzieci
Malina mam prośbę może nagrasz odcinek.. Uwaga.... Bardzo ważny o kobiecie która oddała dziecko do Adopcji...Proszę Cię rozważ to. Dziękuję......
to nie jest problem życiowy wielu kobiet. Promil. Czy znasz jakąś kobietę, która to zrobiła? Może taką, która chce opowiedzieć o tym przed kamerą
bardzo fajna Pani
Prawda jest taka:mądry rodzic,cieszący się życiem,umiejący słuchać,być uważnym na swoje i dziecka potrzeby ma zawsze mądre dzieci ....bardzo dobrze rozwijające się emocjonalnie.......bo cóż,widać po ludziach dorosłych jak z ich emocjami bywa....bardzo ciekawa rozmowa.....i przygotowana merytorycznie nauczycielka wychowania przedszkolnego .....świadoma i pewna siebie kobieta.... pozdrawiam obie Panie 🤗
pozdrawiam!!!!!
Dokładnie, bo dzieci uczą się głównie przez obserwacje dorosłych, a nie przez to co dorośli mówią. "Nie pal! Nie pal bo będzie szlaban!" Krzyczą matka i ojciec z petami w mordach. ;)
Jestem pod ogromnym wrazeniem
Można wyeliminować te wstawki ‚„nie”?
Swietny wywiad. Odnosnie bicia zawsze mowie do moich dzieci uzywamy słow nie kopiemy i nie bijemy.
Bardzo madra Kobieta widac ze wykonuje ta prace z pasja.
Ten wywiad przekonał mnie do skonczenia podyplomowi
z wychowania przedszkolnego.
Pozdrawiam i dziekuje za ten wywiad.
dziekuje!!!! Ciesze sie. Powodzenia w szkole
Pani Malino mam pytanie, moje dziecko 6 lat nie chce się samo bawić w domu, pomysły jakie dajemy córce na zabawę działają na 5min, po tym czasie nudzi się, jak możemy to zmienić ? Dodam że w kontaktach z rówieśnikami jest super koleżanką i chętnie bawi się zabawkami.
Widać, że jest społeczna - to dobrze :) po co to zmieniać? Woziłabym do koleżanek lub zapraszała jej koleżanki do domu. No i trzeba się z nią bawić jeśli chcesz zająć ja czymś w domu bo widać, że zabawa w samotności to dla niej żadna frajda.
Można ją też zachęcić do czytania książek :)
O matko ciężko było zmieść sama prowadząca mówiąca jako przecinek „nieeee?” ale jak do tego doszedł jeszcze gość z taka maniera to już dramat 🙈
Dodatkowo komentarze bez znaków interpunkcyjnych!
Super rozmowa, heroski to mój ulubiony format na twoim kanale. Brakuje mi jednak innej tematyki. Wywiadzik z Blanią Lipińską będzię? Proszę Malina musicie razem siąść do rozmowy na temat współczesnej seksualności kobiet! To będzie kontrowersyjny wywiad, ale potrzebny.
zobaczymy co da sie zrobic ;)
Ja mam zastrzeżenia co do mówienia dzieciom że wszyscy rodzice są tacy sami wszyscy mają dziadków oboje rodziców jedzą mieso są katolikami itp. itd.
Na początku Pani prowadząca mówi, że określenie "przedszkolanka" to brak szacunku, a już po 10sekundach i do końca wywiadu pozostaje przy tym tytule. Może nie warto było poruszać temat tytułu zawodu, skoro sama Pani nie potrafi przestawić się na mówienie "nauczycielka wychowania wczesnoszkolnego"
1. Rita mówi, że jej to nie przeszkadza.
2. Nieprawda, że do końca wywiadu uzywam slowa przedszkolanka. Mówię Pani pracujaca w przedszkolu. Na koniec powtarzam tylko-na co zwrocic uwage szukając dobrej przedszkolanki.
Bez skrajności:)
czołem!
Witam, w przedszkolu do którego chodzi moja Córeczka Panie nie reagują na żadne kłótnie między dziećmi. Córeczka notorycznie informuje mnie ze dzieci zabierają Jej ulubiona maskotkę z którą przychodzi do przedszkola (takie było postanowienie Pani Dyrektor żeby dzieci zawsze miały przy sobie swoją ulubioną zabawkę wtedy mają większe poczucie bezpieczeństwa). Prosiłam kilkakrotnie żeby tłumaczyły innym dzieciom ze nie wolno tak zabierać nie swoich rzeczy. Niestety nie przyniosło to żadnego efektu. Proszę również o radę jak nauczyć swoją Córkę (3 lata) aby nie godzila się na to żeby Jej dzieci zabieraly wszystko. Kilka dni temu podeszlo do Córeczki dziecko i zabrało Jej jabłko z rączki. A Ona stała i patrzyła. Nie wiem jak Ja tego nauczyć. Bardzo proszę o radę. Pozdrawiam.
Z większością wypowiedzi się zgadzam, ale nie ze wszystkimi. A już najbardziej nie podoba mi się to, co usłyszałam na temat wycierania nosa. Trzylatek zazwyczaj nie jest w stanie efektywnie wysmarkać nosa bez pomocy. Dmuchanie czy trzymane chustki to jedno, ale zatykanie dziurek - kompletnie coś innego. Dziecku w tym wieku na dobre czyszczenie nosa nie pozwala jego poziom rozwoju - większość malców nie umie zatkać jednej dziurki, by do czysta wysmarkać drugą, a tylko takie dmuchanie pozwala na usunięcie całej wydzieliny. To wymaga dużej koordynacji. Nie jest to mój wymysł, ale wypowiedzi pediatrów. Niestety małe dzieci katar mogą mieć z szeregu przyczyn i brak dokładnego usuwania wydzieliny powoduje m.in. nawracające zapalenia ucha ze względu na budowę anatomiczną.
Rozumiem, że dziecko w wielu kwestiach powinno być samodzielne, a na pewno musimy od niego pewnych rzeczy wymagać, uczyć. Jednak takie zasadnicze stwierdzenie "NIE WYCIERAMY NOSA, BO NIE, TO NIE NASZA SPRAWA" wzbudza mój gwałtowny protest.
Jeśli jest chore powinno być w domu .
@@aleksandrazolnierek7858 Katar pojawia się z różnych przyczyn. Są dzieci zakatarzone przez 3/4 roku - mają siedzieć w domu?
@@aleksandrazolnierek7858 Katar to nie choroba :D
@@platolinka goraczka temperatura to normalne chyba nawet do 6 roku zycia i z tego powodu moje dziecko ma siedziec w domu? nie moje dziecko chodzilo do zlobka/przedszkola z katarem a czasem i z goraczka bo w przedszkolu jak cos informujemy i dziecko dostaje calpol. Teraz corka jest w 2iej klasie podstawowki i szkola sama informuje jak panuja okropne chorobska czy wszy ale to jest w Szkocji. Tu nie ma zwolnien lekarskich tak jak w Pl i dziecko idzie do przedszkola. Dzieki temu moje dziecko nie choruje :)
pozdrawiam cieplo z Edynburga :)
Nauczyciele nie są od wycierania nosa. Jeśli rodzice zycza sobie wysłać zakatarzone dzieci do przedszkola, to niech opłaca dodatkową osobą do takich usług, skoro widzą taką potrzebę. Jak sobie to rodzice wyobrażają ? Że nauczyciel będzie się brał w smarkach, kupię, wymiocinach ich dzieci? Jak dziecko nie potrafi wysmarkac nosa, to niech ćwiczy w domu, a jak to taki problem, to rodzice są od zapewnienia opieki na czas rekonwalescencji.Czasem mam wrażenie, że rodzicom się wydaje, że ich dzieci to sprawa wszystkich do okoła, tylko nie ich.
Mówienie NIE po każdym wypowiedzianym zdaniu Masakra😕
Wcale nie
to dokladnie tak,jak ze slowem : "prawda ?"czy "tak "rowniez teraz popularnym
lepsze to "nie" niż wszędobylskie dzisiaj'TAAAAAK
Bardzo dawno nie słyszałam, żeby ktoś tak mądrze wypowiadał się nt.wychowania- zgadzam się z każdym zdaniem! Taka wychowawczyni - to SKARB!
Dziękuję!
Materiał spoko tez jestem nauczycielem w przedszkolu i rodzice mega duzo wymagaja ... oczywiscie nie kazdy sa rozne przypadki ... jedynie co mnie tu irytuje to na koncu kazdego zdania tej Pani ... nie? nie? ale duzo prawdy w jej slowach
oj tam oj tam. Kazdy z nas ma natręctwa, a jednak nie wszyscy mamy odwagę usiąść z nimi przed kamerą
wlasnie,nie zwracaj na to uwagi i tyle ;)
Jeśli dziecko w wieku 3 lat nie mówi to raczej nie jest to wina rodziców, którzy chcą mu „przychylić nieba” tylko jest to jakieś zaburzenie o innych powodach: autyzm, opóźniony rozwój mowy, afazja.
Mam 3 dzieci, jestem wdzięczna licznym paniom przedszkolakom, które się nimi opiekowały!!
Malina jak się wyrobiła:)
Wypadasz Kobieto coraz lepiej niż Twoi goście.
Brawo!
Miło posłuchać.
wyrobiłam się, bo wyglądam kobieco?
@@MalinaBanska
Nie wiem, nie oglądam Cię, tylko słucham. Wyrobiłaś się, bo używasz poprawnego języka, złożonych zdań, przyzwoitego słownictwa, a Twój głos brzmi mocniej i pewniej.
22:00 ciekawe dlaczego...
Najtęższe głowy się o to spierają, może w końcu dojdą do jakichś wniosków. Przyczyny zaburzeń ze spektrum autyzmu do dziś nie są jednoznaczne. Genetyka, dieta, zanieczyszczenie środowiska, pomysłów jest wiele. To co ostatnio w środowisku bardzo się zmieniło, to pojawienie się "ekranów". Są badania, które pokazują zależność między używaniem tabletów/smartfonów a zaburzeniami rozwoju. Za wcześnie jeszcze na jednoznaczne wnioski, ale ostrożność w tej kwestii na pewno nie zaszkodzi, szczególnie, że negatywnych konsekwencji ekranów jest dużo więcej. Pozdrawiam :-)
Może dlatego, że jeszcze kilka lat temu małych dzieci nie diagnozowano, było "niegrzeczne" albo wycofane... Teraz wiemy że zaburzeń ze spektrum autyzmu jest bardzo dużo i wiemy za co zwracać uwagę nawet u malutkich dzieci
@@aniakowal3558 tak oczywiście, dzięki większej wiedzy dzieci są diagnozowane częściej, ale to w świetle znanych mi badań nie jest wystarczającym wytłumaczeniem wzrostu ilości diagnoz.
wreszcie ładne intro
a propos języków obcych. Ja zaczęłam się uczyć w wieku 12 lat (czyli teoretycznie *po* okresie, gdy można przyswoić dobrze język. Mimo to mówię tzw. nearnative. Jako młoda dziewuszka dostałam ofertę korepetycji w rodzinie wielodzietnej, dzieci psycholożki wiek 3-5 lat, młodsze po prostu tam byly ale nie uczestniczyły w "zajęciach". Totalna porażka. Co ciekawe pani psycholog również polecała mi książki z serii klasyków (które miałam na zajęciach z pedagogiki) "jak mówić, żeby słuchały i jak słuchać, zeby mówiły". Te książeczki są stekiem bzdur, zupełnie odrealnionych i utopijnych. Nie wiem, dlaczego stały się Biblią pedagogów... Co do samej rodzinki...starsze dziecko było dominującym oprawcą, zabierało zabawki młodszemu dziecku, pod konic mojej ledwie parumiesięcznej kadencji robiło mi "pokrzywkę". Nie bolało rzecz jasna, bo to małe dziecko, ale sam fakt, że się odważało. Gdy wołałam mamusię psycholog - stwierdzała, ze po tym czasie powinnam sobie juz sama dawać radę... Tak, dawałabym, gdyby nie to, że miała wrednego gówniaka/bachora a nie normalne dziecko. Wychowanego w przeświadczeniu, ze wszystko mu wolno... że jak zabierze młodszemu rodzeństwu zabawkę, to moze mu podłożyć inną (lekcja wyniesiona z tych posranych książeczek właśnie). Poza tym, zamiast mieć zajęcia z angielskiego, w praktyce byłam po prostu opiekunką - dostawałam niewyspane i głodne dzieci a pani psycholog szczyciła się tym, jak to jej wielodzietna rodzina i bycie madkom polkom jest arcy-podziwu godne. Lekcje jakie wyniosłam: 1 nie chcę mieć dzieci 2. dzieci psychologów to biedne emocjonalnie dzieci 3. NIGDY nie zgodzę się na "uczenie' maluchów. Parę miesięcy klepania liczenia do 10ciu i kolorów... strata czasu i pieniędzy, szczególnie jak się ma do czynienia z bachorami, które nawet po polsku nie potrafią np powiedzieć dziękuję, czy możesz proszę mi podać, itp.
Również pracuję w przedszkolu, gdzie angielski jest codziennie, przez 30 minut, od 3latków. I nie uważam, że angielski jest kosztem pracy nad samodzielnością czy emocjami, raczej mam wrażenie, że nad tym pracuje się w sytuacjach codziennych, a nie sztucznych. Natomiast jeśli chodzi o sam angielski to efekty widać bardzo szybko.
Niestety, ale angielski 2 razy w tyg po pol godz. to nie jest wystarczająco. I nie, nauka rozpoczęta pozniej nie da takich samych efektów jak ta rozpoczęta w przedszkolu. Jestem nauczycielem angielskiego w przedszkolu, codziennie 5 godzin w JEDNEJ grupie. Jestem dla dzieci nauczycielem na równi z ich nauczycielami wych. przedszkolnego. Mowie i "rozumiem" tylko po angielsku. Dzieci w zerowce sa w pelni komunikatywne, rozumieją 100 procent komunikatów słyszanych podczas naszego przedszkolnego dnia. Dłuższego wywodu dawać tu nie będe, ale może zaproszenie do rozmowy językoznawce było by fajnym pomysłem :) pozdrawiam
Masakra! Ja również uczyłam w szkole i przedszkolu języka angielskiego po 90 minut trzy razy w tygodniu. Godzina tygodniowo nie ma żadnego sensu. Przyswajanie języka jest najintensywniejsze w tym wieku dziecka i powinno się to umiejętnie wykorzystywać. Brak świadomości.
Po co tak wczesnie angielski?
Dla malych dzieci wazne sa dobre relacje z otoczeniem, ciekawosc i czas na kreatywna zabawe.
Niestety zajecia organizawone zajmuja czas ktorego jest mniej dla rodzicow badz do odkrywania siebie. Ludzie latami sie ucza jak przestana uzywac to zapominaja. Wystarczy pojechac na pol roku do kraju w ktorym sie codziennie mowi w danym jezyku i po klopocie.
Ja jednak radze jak najwiecej czasu aktywnie z dziecmi spedzac bo ten czas nie wroc 🤗.
@@jelonekrose akwizycja języka a jego nauka to dwa inne procesy z innymi ich konsekwencjami. O to właśnie chodzi. Dziękuję za wyrażenie swojego, pozdrawiam
Mieszkam w Stanach, przez pewien okres czasu pracowałam z Hindusami biegle mówiącymi po ang ze swoim akcentem. Ludzie Ci byli starsi ode mnie ok 50+ Pytalam ich skad znaja tak dobrze ang, czesto odpowiadali ze w Indiach konczyli szkoly prywatne i tam przez caly okres swojej edukacji uczyli sie swojego jezyka, a np matematyke, chemie, fizyke mieli w jez angielskim. Zaskoczyli mnie tym.
Moje pytanie do pani Małgorzaty - jak poradzić sobie w roli "zapracowanego rodzica"? Mam na myśli osobę, która w natłoku obowiązków nie ma czasu/siły/motywacji na poświęcenie dziecku/dzieciom odpowiedniej ilości czasu.
Mam świadomość, że decydując się na rolę rodzica trzeba jednak sobie zdawać sprawę, że to nie jest coś, co możemy wpisać sobie w grafik, rezerwując na przykład 4 godzin dziennie i nad konsekwencjami - nazwijmy to dość nieładnie - posiadania potomstwa trzeba się zastanowić nim się je planuje. Być świadomym tego, że rodzicem się jest, a nie bywa, i jeżeli nie jest się w stanie tej roli wykonywać rzetelnie, to należy coś zmienić, a może lepiej z tej roli zrezygnować. Jednak realia współczesności - przynajmniej według mojego odczucia - to ludzie zabiegani, którym wiecznie brakuje czasu i trzeba mimo wszystko do takich warunków się dostosować (oczywiście idąc na racjonalne kompromisy we wszystkich rolach, nie tylko rodzica, ale i np. pracownika).
Pewnie określenie "odpowiednia ilość czasu" nie jest też do końca poprawne, no bo w końcu nie chodzi o odbębnienie x godzin z dzieckiem, ale o efekty, które z tego wynikają.
Generalnie nie mam jeszcze dzieci i póki co nie planuję, dlatego pytanie jest raczej bardziej ogólne. :)
Dokładnie... Tak słucham Pani i myślę, że przesadza. Rodzice wykonują ogromną pracę. Mają dwa etaty - dom i praca...
@@monikawas5700 Zgadzam się. Rodzice mają mnóstwo na głowie, trudno to wszystko pogodzić. Nie mam złotej recepty, jak to robić. Dzieci są różne, sytuacje rodzinne także. Z drugiej strony ilość i jakość czasu jaki spędzamy z dziećmi kształtuje je i nasze relacje z nimi. O tym w codziennej gonitwie zdarza się nam zapomnieć. Jeśli mamy wybór nowe klocki czy więcej czasu razem, tablet dla dziecka i święty spokój czy rozmowa, to zdecydowanie wybrałabym więcej czasu i rozmowę. Pozdrawiam serdecznie.
Chyba nie znalazłabym z Panią wspólnego języka, choć w wielu kwestiach się zgadzam jednak poziom krytycyzmu wobec rodziców i ta wyższość nad nimi wynikająca z wypowiedzi nie jest miła. Z chorobami też troszkę przesada bo katar zwykły wirusowy to nie choroba jakąś straszna żeby dziecko miało siedzieć w domu. Moja córka ma akurat katar cały czas, z jednego przeziębienia w drugie i nikt nie robi z tego dramatu, to normalne. A szukanie podtekstu seksualnego w niewinnej minie dziewczynek to już przesada, Dziubek to nam dorosłym może się kojarzyć ale nie demonizujmy go u dzieci bo oznacza tyle co całus, moja córka ma niespełna 4 lata i tez robi zdjęcia z całuskami a teledysków nie ogląda. Czuję z Pani wypowiedzi chłód emocjonalny.
Moja teściowa ma średnie wykształcenie i pracuje jako opiekunka xxx
Jestem nauczycielem przedszkolnym i nie uważam, że przedszkole jest niezbędne. Przedszkole jest dla dzieci z którymi rodzice nie mogą zostać w domu, albo gdy rodzice nie wiedzą co z nim robić w domu.
Nauczyciel wychowania przedszkolnego w życiu by czegoś takiego nie napisał. Inteligentny rodzic rozumie że 3 letniemu dziecku potrzebni są rówieśnicy do prawidłowego rozwoju.
szczęśliwy kto mądrość osiągnął - zgadzam się :-)
@@terazja1753 przedszkole jest świeżą instytucją, która powstała w mieście dla pracujących kobiet. Natomiast w USA, Kanadzie oraz wielkiej Brytanii popularne jest nauczanie domowe. I takie dzieci są lepiej rozwinięte społecznie i intelektualnie. Jak chcesz wiedzieć dlaczego, to poczytaj o tym, zamiast mówić cos bez wiedzy o tym.
też jestem nauczycielem przedszkola i też tak uważam ,są lepsze formy uspołeczniamia niż przedszkole (jeżeli są na to możliwości).Nie uważam,że wiek 3 lat jest dobry, wiele badań pokazuje,że nie. Forma przedszkola jest dość nowa i wymyślona ze względów ekonomicznych. Dodatkowo jestem mama wielodzietną, moja dwójka najstarszych,nie chodziła do przeszkola,miałam takie możliwości i nic nie straciły.W szkole radza sobie bardzo dobrze edukacyjnie i społecznie. Młodsze dzieci są w przedszkolu,gdzie pracuję na 5 godzin,trafily tam w wieku 4 lat, krzywda im się nie dzieje. Jednak nie jest to forma która jest niezbędna do.zycia,rozwoju itp.
Jasne, w jaskiniach człowiek też żył i przedszkola nie potrzebowal i co? Oczywiście się rozwinął 😅Logika level hard. Zauważ, że kiedyś dzieci 2 letnie same się pilnowały na podwórku, a teraz.... Cóż na trzepaku pustki, a dlaczego, bo hellol dzieci i rodzi się mniej. Zagadzam się, jeżeli masz 6 dzieci, a Twoja sasiadka minimum 3 to domowe uspołecznianie świetnie się sprawdzi, ale jak masz jedynaka, który ma aż 2 koleżanki z piaskownicy to po prostu szkoda dziecka.
Za dużo słowa "nie"
Poruszyła Pani kwestię coraz większej ilości dzieci ze spektrum autyzmu. Czy możnaby ten temat rozwinąć?
Strasznie przemądrzała ta przedszkolanka ,nie koniecznie bym chciała aby się zajmowała moimi dziećmi
Super nauczyciel
Znam zdecydowanie lepsze
Mądrość i doświadczenie nie zawsze jest równoznaczne z przemadrzaloscią
Ale wiadomo matka z jednym dzieckiem wszystkie rozumy pozjadała
Moje dziecko ma swoją terapeutkę i zdecydowanie ma lepsze podejście niż ta Pani
Sama jestem nauczycielem przedszkola 10 lat i powiem wprost, ze nie jest przemadrzala. Mowi jak jest. Bez ogródek
Opiekunka w przedszkolu 😉
U mnie w przedszkolu panie stosuja karne krzeselko. To jest jeszcze dozwolone?
słyszałam, że w wielu miejscach jest to niestety wciąż stosowane. Nie jest formalnie zakazane, tak jak jest zakazane np. bicie dzieci.
Dobrze byłoby dać dzieciom w przedszkolach możliwość MYCIA SIĘ po wypróżnieniu, zamiast wcierania kału papierem w pupę.
Kumari Sundari w pupe🤭to ty się czyścisz od srodka?😂Papierem się przeciera rowek😆
@@GalPelt osobiście wolę myć zamiast rozcierać. W większości krajów na świecie jest to czymś naturalnym i oczywistym. W Polsce po mału świadomość ludzi wzrasta. Pozdrawiam :)
Kumari Sundari jasne,wiadome higiena ponad wszystko ale malucha ciezko zmusić do umycia rak a co dopiero do mycia pupciaka🤷🏼♀️Tez pozdrawiam
Nie ma zawodu przedszkolanki!
Oczywiście, masz rację to nauczycielki.
Małe dziecko "mały problem"
Duże dziecko "duży problem" :)
nie strasz
Kto ma pszczoły ten mam miód, a kto dzieci ten ma smród 😁
Malinko tak bardzo tęskniłem za Twoja ładną buzia..... 😘
Malinka jest cala piekna 😃
Oj widzę że kolega ciągle bawi się w chowanego ze swoim rozumem.
Większość ludzi nie powinna mieć prawa do rozmnażania i posiadania dzieci.
tez tak uważam. Niektórzy się po prostu nie nadają na rodziców
Hitler tesz tak myślał i rozwijał eugenike
@@danielwiertacz8741 tak, patologia też powinna mieć prawo...
wzięcie kredytu jest trudniejsze, wymaga wielu pozwoleń, poreczeń, zaświadczeń. Stanie się rodzicem nie wymaga nic
@@MalinaBanska i to jest chore
A jak tak czytam komentarze i slucham wywiadu i sobie Mysle, ze mimo wszystko ciesze sie ze moje dziecko uczy sie Szkocji. Tu jest wielki szacunek rodzic-nauczyciel czy opiekun w przedszkolu. Czasami rodzice czegos moga nie zauwazyc ale za to nauczyciel jak Cos zauwazy to wskaze droge I naprawde mozna otrzymac niesamowita pomoc. Co do tabletow, telefonow zgadzam sie, ze maja okropny wplyw na rozwoj dziecka. Jest taki przypadek niedaleko mojej rodziny. No ale coz rodzice ida czesto na latwizne. Ci do chorob w Pl beda dzieci ciagle chorowac jak przedszkole szkola beda zabraniac przychodzic dziecku z katarem. Wiadomo sa choroby, ktore nalezy wylezec czy przesiedziec w domu ale katar czy goraczka to nie choroba :D no ale co kraj to obyczaj. Taki mamy klimat w Pl ;)
Spektrum autyzmu... No i to jest to.
💕💕☀️🍀🌈😊🌎
Moja teściowa jest przedszkolanką z 40sto letnim stażem. Uwierzcie mi..mam przeje z nią. Wszystko wie najlepiej, do tego stopnia, że podważa mój autorytet przy dziecku i za plecami robi wszystko odwrotnie niż ja mówię
No to chyba nie jest zbyt mądra...
@@monikanazwiskomoje0489 ja tego nie powiedziałam 🤗🙃
Może też być tak, że w wielu kwestiach to ona ma rację :D
@@Pokusa7 rzecz w tym,że właśnie niestety nie.
Jakbym Wam opowiedziala choć parę historii z życia wziętych, które z nią przeżyliśmy to albo byście mi nie uwierzyli, albo byście mieli to samo pytanie w głowie co ja : jak to się stało,że prZez tyle jej lat pracy nigdy nie doszło do jakiegoś wypadku z jej udziałem. Jest tak nieodpowiedzialna, niezyciowa i nie myśląca logicznie ,ze nie jesteście w stanie w to uwierzyć
Pani wyraźnie powiedziała, ze jest nauczycielką wychowania przedszkolnego a ,,dziennikarka” napisała wielkimi literami PRZEDSZKOLANKA. Co za dno. Również nauczam w przedszkolu lecz w Berlinie, dużo prawdy lecz te dwa światy nauczycielskie znacznie się różnią.
Jesli chodzi o literaturę i pomóc naukową to bardzo polecam nasze Polskie ekspertów Agnieszka Stein, Małgorzata Stańczyk, Magdalena Bocko-Mysiorska
Z tym tańcem to przesada. W Ameryce Łacinskiej to normalka, że dzieci uczą się tańczyć i chodzic w tym samym czasie. Tango mają we krwi i nikt na to nie patrzy przez pryzmat seksualizacji. U nas w Polsce to chyba problem kulturowy. Jestesmy chłodni i sztywni. Uśmiech i taniec biodrami już od razu z seksem wiązany i koniec.
Tu nie chodzi o taniec jako taki, a o Wicie się jak te Panie w skąpych ubraniach na teledyskach
@@katarzynaweinert1790 ja odbieram ten wywiad jako jeden z najbardziej przerysowanych... Krytyka skierowana w stronę rodziców jest zbyt duża...
@@monikawas5700 pracowałaś w przedszkolu? Ja jestem nauczycielem z 5letbim stażem widziałam wiele. Od skakania po oknach bo przyszła mama i mi wolno, po wskakiwanie 6latka do komunikacji miejskiej samemu żeby uciec mamie. Komentarz dziecka był jeden " mama i tak mi nic nie zrobi" a mama stoi obok czerwona ze wstydu. 6latek wołający już ( na 25 dzieci przynajmniej 3). Norma:) ale z każdym rodzicem idzie się dogadać
Katarzyna Weinert zawsze można zmienić pracę jeżeli trzeba być tak zmęczonym w przedszkolu :) mamy rynek pracownika :)
@@monikawas5700 tu nie chodzi o zmęczenie :) a o to, że część rodziców za bardzo się trzęsie nad dzieckiem zamiast uczyć go życia:) ja z tym problemu nie mam, bo to nie moje dziecko;) nie ja się będę potem zastanawiać gdzie zrobiłam błąd w wychowaniu:)
Poza ciepłem osoba opiekują ca się małymi dziećmi powinna wyraźnie mówić. Artykułów ac wszystkie literki. Pani nauczycielka jeśli o to chodzi ma tu taki moment , w którym nie wiem , co powiedziała , mimo 2krotnego odsłuchania .
Tablety to koszmar. Wszystkim naprawdę zainteresowanym wychowywaniem dzieci i tym z czego wynika niesamowita ilość problemów polecam książkę "dzieci ekranu". Mimo, że skończyłam związane z mediami studia i studium pedagogiczne mną osobiście wstrząsnęła.
Gość jest fantastyczny, porusza mnóstwo tematów - wielu komentujących twierdzi, że pani jest przemądrzała. Wszystko o czym wspomina poparte jest badaniami, ale jeśli miałaby wam to udowadniać rozmowa musiałaby trwać kilka godzin.
Agnieszka Parzych kiedys mialam taka sytuacje w domu. Corki mojej urodziny nie pamietam Moze to byly 3 lub 4. Na spotkaniu rodzinnym byl brat cioteczny mojego partnera z polrocznym synem. Dziecko non stop siedzialo w telefonie przez cale spotkanie. Bylam Moja znajoma ze swoim synem, ktory po jakims czasie tez przykleil sie do tego ekranu. Kolezanka oczywiscie powiedziala na glos co mysli o tej sytuacji. Pewnego razu partner pojechal do brata w odwiedziny. Dziecko siedzialo w kojcu bez zabawek a cala rodzina w telefonach. A maly plakal bo nikt nie mial czasu. Niedawno dowiedzielismy sie, ze dziecko ma autyzm. Bardzo przelew no ale coz nie bedziemy sie wtracac w ich zycie
Dziękuję :-) Mówić faktycznie można godzinami, badań jest mnóstwo, książek masa, nie sposób tylu tematów szczegółowo omówić i udowodnić w takim krótkim czasie.
Dzieci ekranu - wstrząsające. Polecam też Cyfrową demencję i Cyberchoroby Spitzera. Dobrze, że wiedza nt. zagrożeń związanych z ekranami powoli się przebija. Pozdrawiam serdecznie.
Co Pani sądzi o podziale grupy wiekowej gdzie roczne dziecko jest w grupie z prawie 3 -latkiem.
Przedszkole ma zasadę, że najpierw się idzie u nich do jednej grupy początkowej, gdzie nabywa się umiejętności potrzebnych według pedagogów do funkcjonowania w grupie itd. Potem chodzi się do 3 innych, podzielonych wiekowo.
Roczne dziecko w przedszkolu? U mnie 2 latkow nie chca przyjmowac.
@@EntireME W Szwecji nie ma podziału na żłobki/przedszkola. Ogólnie poziom wykształcenia wśród personelu jest osobnym tematem na film;). Jedynie w samej instytucji jest podział na grupy wiekowe. Osoby bez wykształcenia uniwersyteckiego wypowiadają się na temat mojego syna i twierdzą, że on musi zacząć w grupie wraz ze wszystkimi dziećmi, żeby personel mógł go nauczyć podstaw i umiejętności jakie mają w przedszkolu...i moje pytanie jest takie czy jest to konieczne. My rodzice uważamy, że synek powinien być w grupie wiekowej podobnej jemu.
Pani Joanno,to brzmi jak grupa żłobkowa, w której przeważa opieka i uczy się dzieci podstaw samodzielności. Nie wiem jakie umiejętności są tam uczone. Dopytałabym, gdyby moje dziecko miało tam trafić. Przyjmowanie do niej dzieci np. 2,5 letnich, które nie noszą już pieluchy wydaje mi się niewłaściwe. Dziecko może nauczyć się uczestnictwa w zajęciach w swojej docelowej grupie, więc po co fundować mu za chwilę kolejną zmianę i stres.
@@EntireME W grupie mojej córki była dziewczynka 8 miesięczna. Trudno jest wytłumaczyć bez generalizowania skąd taki model wychowania w Szwecji, ale ogólnie chodzi o powrót do pracy, zapewnienie dochodu i lata do emerytury.
@@magorzatarenkiewicz5944 Dziękuję za odpowiedź. Aktualnie uczymy w dalszym ciągu synka załatwiania potrzeb na nocniku. Ogólnie mój partner i tata dzieci uważa, że pedagog chce upchać dzieci i tylko tam jest miejsce ...tutaj gmina przydziela miejsce.
Mój syn ma 19 miesięcy i uczymy się jeść samemu , uczymy się ubierać itd. Nie da się żeby dziecko w ogóle nie cierpiało . Wolniej jest jak je sam , jak sam sprząta , itd. ,ale ja wolę poczekać po za tym on lubi rozbierać ubrania pomagać się ubierać . Co do mówienia to nawet jak syn pokazuje to ja mówię , i zabawne jest że dziadkowi powie że pić ,a mi nie XD.Mój kuzyn wołał z toalety ,ale miał 2 latka i się nauczył w końcu . Łatwiej się maluszkom podcierać tym mokrym papierem toaletowym . Dzieci muszą się nauczyć radzić sobie ze stresem, musimy je nauczyć . Możemy nie wysyłać dziecka do przedszkola ,ale będziemy mu musieli zapewnić kontakt z rówieśnikami (dlatego rodzice którzy prowadzą ED , spotykają się zbiorowo żeby dzieci miały kontakty z innymi dziećmi(co najmniej 2 razy w tygodniu) . Ciężko widzieć zaburzenia u własnego dziecko nawet jak ma się odpowiednią wiedzę. Ja do swojego syna mówię w obcych językach ,ale tak na luzie .Nie da się tak że będzie się cały świat kręcił wokół mojego dziecka bo zwariuję ,nie będę mieć życia i żadnej relacji z moim mężem. Nie dałabym chorego dziecka do placówki bo sama nie chciałabym chora być w pracy. Moi teściowie nie wyręczają mojego dziecka mój choleryk wtedy gryzie ,szczypie i bije więc nie można go wyręczać. To ja chyba jestem jakaś inna bo wolę pokazywać jak sobie dawać samemu radę niż uczyć języków, alfadetu itp. Lubię drewniane klocki , mój syn lubi je układać i układamy je razem (on lubi też rozwalać to co ja układam) co do trafiania widelce do buzi to idzie mu ,ale nie idzie mu nabijanie i nabieranie XD . Słuchamy metalu , hehe teledyski są inne seksu w nich raczej nie ma.
Zuch z Ciebie! To na pewno będzie prezentowało i na pewno wymaga wiele energii
Jestem nianią piętnastomiesięcznych bliźniaczek. Dziewczynki z pomocą sprzątają po sobie zabawki, umieją zdjąć papcie, skarpetki, zdjąć pieluchę, wyrzucić ją do śmieci, jedzą samodzielnie, nawet zupy! Dzieciaki są super inteligentne, kreatywne, mają niesamowitą wyobraźnię, tylko trzeba im pozwolić się wykazać, poznać siebie i swoje możliwości!
@@MalinaBanska właśnie sęk w tym że nie wymaga , więcej energii wymaga posprzątanie po kimś niż z nim bo on sprząta chociaż cześć ,wymaga energii za pierwszymi razami , póżniej jest już z górki .
@@dusia7785 ja ci powiem tak że ja się nie spinam z niczym wszystko robimy na spokojnie bez presji kiedy on pokazuje że jest na to gotowy i jest jeszcze kwestia tego że dziecko jest zupełnie inne przy mamie niż przy babci ,cioci, itp. Mój syn przy dziadkach np. dużo więcej mówi , dużo lepiej je itp.
Niestety uważam, że to bezstresowe wychowanie dzieci idzie w złym kierunku - tzn już nie chodzi tylko o to aby nie karać dziecka krzykiem i pasem ale zaczyna się skakanie nad nim. Dba się faktycznie o to aby dziecko nie płakało więc daje mu się praktycznie wszystko a jak zrobi coś złego to tłumaczy się do bólu tonem bez emocji i konkretu w głosie - zupełnie tak jakby to że np dusiło małego kotka było fakt czymś złym ale nie na tyle aby kategorycznie tego nigdy więcej nie robić. Moim zdaniem krzyk na dziecko adekwatnie do sytuacji jest okej lub klepnięcie go w pampersa - może ktoś mnie zje za to (nie mówię o krzyku, wyzwiskach i karaniu nie wiadomo jak psychicznym czy pasem do bólu) ale uważam, że dziecko przynajmniej wie, że ta sytuacja jest powazna, że nie jej konsekwencje nie są miłe i nie polegają na tym, że przeprosi a mama jeszcze przytuli i jak zawsze spokojnie powie swoje i koniec na tym. Tak samo w drugą stronę - rodzice karają dzieci za pewne błahe rzeczy a za te poważniejsze już nie. Niestety mam przykład kiedy to kolejny raz zostałam mojej siostrze z dzieckiem 3-4 letnim na pół dnia ponieważ chciała wyjść na randkę...jak wróciła malutki spał - obudziła go i zdenerwowała się tym, że dziecko poprzez swoje zaspanie nie rzuciło jej się na szyje - wręcz zaczęła go szarpać przy mnie i zmuszać do dania sobie buziaka i w momencie jak dała mu klasa i zaczęła zwlekać (u mnie w domu) z łózka na siłę za rączkę faktycznie zareagowałam - wiem, że nie moja sprawa jednak działo się to u mnie w domu, często byłam dobrą ciocią gdy trzeba było z małym zostać i ta sytuacja była na prawde nieadekwatna do kary - co usłyszałam... ? - nie odzywaj się bo nie masz swoich dzieci, wzięła małego i w sumie do tej pory się nie odzywamy. Sama uważam, że to niejednokrotnie słyszą przedszkolanki w przedszkolu a najczęsciej to, że to nie one wychowują dziecko i od wychowywania dziecka są rodzice - moja siostra za to uwielbiała jak mały oglądał w tv bajki i grał na tablecie. Efekt jest taki, że mały w wieku 5 lal nie potrafił za bardzo mówić a lekarze stwierdzili, że musi chodzić do logopedy i jest lekko opóźniony - dziecko 5 letnie nie potrafiło sobie posmarować kanapki masłem bo siostra zaraz mu zabierała wszystko z tekstem "daj bo ty nie potrafisz? - a jak miał potrafić? Druga sprawa "daj bo TY NIE POTRAFISZ". Jak to dziecko ma się czuć kochane? W wieku 6 lat mały zaczął się jąkać pomimo wizyt u logopedy- jego mowa jakby zaczęła się cofać zamiast rozwijać i zauważyłam, że było to na skutek reakcji mojej siostry na pewne rzecz....zamiast normalnie coś powiedzieć groźniejszym tonem to ona albo mówiła spokojnie tak że mały od dziecka nie wiedział że robi źle...a w wieku 5-6 lat jak przestała sobie z nim radzić zaczeła na niego wręcz wrzeszczeć trzymając mocno za obie rączki - ja nie miałam nic do powiedzenia nigdy ale nie raz widziałam jak to dziecko było przerażone jakby zobaczyło ducha lub potwora - i od tego momentu się jąkał coraz bardziej :( Niestety było mi mega przykro się z nim rozstać bo nie potrafiłam się dogadać z siostrą najbardziej wtedy gdy mały został ze mną i podczas rozmowy z nim powiedział "ciociu wiesz kocham cię...bo mamusia to mnie nie zabiera na plac zabaw". Gdy go zapytałam dlaczego? - powiedział, że u nich nie ma placu zabaw. Myślałam, że mały ściemnia ale on na prawdę nie wiedział do czego służy siatka, drabinki, mostek do zjeżdrzalni i był zaskoczony że są inne dzieci i można się z nimi bawić i czekał aż wszystkie pójdą. A tym bardziej byłam w szoku bo siostra nie pracowała wiec miała sporo czasu i miała ok 300m na plac zabaw i boisko i basen. Nie kolorowała z nim, nie układała puzli, nie czytała. Kolejnym szokiem było dla mnie, że mały nie chciał zjeść kanapki ze szyneczką bo w domu takiego nie ma i nie wie co to jest... że zje tylko z pasztetem. Wiem, że dzieci mają swoje kaprysy ale po prostu na prawde on pewne rzeczy w wieku 6 lat widział pierwszy raz na oczy u mnie.
Współczuję Pani i chłopczykowi. Łzy lecą mi na samą myśl jakie on ma życie...
smutne:(((
Twoja siostra jest przykladem na to aczego niektorzy nie powinni miec dzieci a ma je prawdoposobnie dlatego, bo taka kolej rzeczy/bo trzeba itp itd. Niestety mialam w domu dosc podobnie jak Twoj bratanek, tylko jeszcze porzadnie obrywalam pasem za klocenie sie (a raczej odmiennosc zdania, nie zgadzanie sie), niesluchanie sie - cokolwiek by to znaczylo, albo za niezjedzenie czegos. Ten chlopak bedzie wystraszonym, wyalienowanym czlowiekiem z niskim poczuciem wlasnej wartosci, oby na swojej drodze spotkal chociaz fajnych znajomych, ale gowniane dziecinstwo ciagnie sie za czlowiekiem cale zycie niestety.
Jak to dobrze, że ma chociaż mądrą, kochaną ciocię. Mam nadzieję, że bedzie pani nadal widywac siostrzenca. Pozdrawiam serdecznie.
O mój boże... Pierwsze co przychodzi mi do głowy to to, że dziecko powinno zostać jej odebrane i iść pod Twoją opiekę
Jakie zdziwienie pani prowadzacej co do seksualizacji dzieci tak niestety jest dzieci nasladuja wszystko co robia rodzice czym sie otaczaja co ogladaja
Maniera w głosie tej kobiety jest nie do zniesienia jak dla mnie oczywiście, sama jestem pedagogiem ,ale nie wyobrażam sobie zachowywać się wobec rodziców jak bym pozjadala wszystkie rozumy oraz wiedziała wszystko najlepiej odnośnie wychowania dzieci. Wywiad bardzo ciekawy, niestety moim zdaniem rozmówca fatalny.
Zaprzecza sobie Pani pisząc, że wywiad był ciekawy, ale rozmówca nie. Wywiad to rozmowa, zdecydowanie potrzeba do tego dwojga.
Jako pedagog sugeruje Pani, że osoba uprawiająca ten zawód nie powinna mieć swojego zdania. Myślę, że nauczyciel z racji bycia fachowcem ma wiele do powiedzenia, jego praca polega na rozmowie z rodzicami i dzieleniu się swoją wiedzą i doświadczeniem. Dojrzali ludzie potrafią wysłuchać opinii nauczyciela i zdecydować, czy zaproponowane rozwiązania im odpowiadają, czy też nie. Sugeruję, żeby Pani Malwina zrobiła z Panią wywiad, będzie miała Pani okazję przedstawić swój brak opinii - na pewno niektórzy rodzice z tego skorzystają.
@@ofeliagrzelinska6621 wywiad w sensie samego kontentu uważam za bardzo fajny, moim zdaniem wiedza swoją drogą A sposób jej wypowiadania jako prawdy objawionej by uczyć jak rodzice mają wychowywać dzieci by było dobrze to dwie różne kwestie , każdy specjalista ma prawo do swoich opinii, może się nimi dzielić oczywiście, każdy może z tego wziąć coś dla siebie lub nie bo zwyczajnie się z tym nie zgadza , natomiast ton wypowiedzi niczym guru sekty mnie osobiście irytuje o czym napisałam. Nie uważam jakiejś Pani x za autorytet w kwestii wychowania moich dzieci , ja osobiście oczekuje od przedszkola funkcji opiekuńczej, jako bezpiecznej przystani dla mojego dziecka podczas mojej nieobecności, nie potrzebuje by ktoś mi tam dziecko wychowywał i "naprawił " bo ja jako mniej wtajemniczony popełniający błędy wychowawcze rodzic cytując za rozmową oczywiście, psuje to moje super dziecko 😎
@@ofeliagrzelinska6621 poza tym ja wyrażam swoją opinię którą może oburzać Panią i kogo tam jeszcze do woli , nie interesuje mnie co kto tu pomyśli w temacie mojej wypowiedzi , racja jest jak D...każdy ma swoją, jeśli się Pani z tym utożsamia z romówcą i się Pani podobało to super niech Pani o tym opowie ,ja powiedziałam że mi się sposób wyrażania opinii jako jedynie słusznych (z racji super wiedzy zdobytej na super studiach ) nie spodobał w kwestii sposobu wypowiedzi i Amen, ode mnie tyle w temacie.
Anna Ciesielska Myślę, że bierze Pani wypowiedzi gościa Malwiny zbyt osobiście, na pewno jest Pani super mamą no i pedagogiem, wiec nie musi Pani z nich korzystać. Być może innym takie porady się przydadzą. Pani Małgorzata sprawia wrażenie osoby skromnej i znającej się na temacie, bardzo podoba mi się ton jej wypowiedzi oraz treść. Pozdrawiam.
Anna Ciesielska jeśli zostawia Pani opinie na forum publicznym to może ona zostać skomentowana. Pozdrawiam.
Katar to nie choroba, haftowac dzieci, wychodzic z nimi na zewnatrz przynajmniej 2 razy dziennie - czy w mróz, czy lekki deszcz, a nie opatulac w kombinezony.
co do kaszlu i gilonow do pasa zapraszam do Holandii :D Tutaj z ospa wietrzna, katarem, kaszlem i wszystkim co ino poza wysoka goraczka, dzieci do szkoly czy przedszkola chodza. nikt sie z tym nie piesci.
W Uk tak samo i nikt nie ma z tym problemu. A co najlepsze Moja corka w ogole nie choruje ;)
@@JK-12378 i bez czapek sie chodzi, nie? ;)
Maria K bez czapki, corka czesto zaklada tez kurtke na krotki rekaw bo jej goraco ;)
Żeby dziecko nauczyło się angielskiego to ONO musi tego chcieć, a nie rodzic.
Żeby dzieci uczyły się tylko tego czego chcą to w sumie byśmy byli tu gdzie jesteśmy, czyli np. nastolatki w ciąży, brak kontaktów między ludzkich, zaleganie przed komputerem czy też tv, itp. Świat nie polega na tym że uczymy się tego czego chcemy tylko tego co potrzebujemy.
@@Renata-hy3sq Z mojego doświadczenia wynika, że uczymy się tylko tego czego chcemy. Żeby się nauczyć trzeba chcieć. Przymuszenie do zapamiętania czegoś to inna sprawa. Nie nazywałabym tego nauką. Dzieci które nie chodzą do szkoły są naturalnie ciekawe świata i widzę to każdego dnia jak wspaniale dążą do rozwoju. Dzieci szkolne zmuszane do nauki w stresie, tak, te dzieci często potrzebują odreagowywania nadmiaru stresu i wtedy faktycznie mogą zalegać przed tv gdy tylko mają chwilę wolnego.
@@Renata-hy3sq polecam zgłębić temat Edukacji Domowej. Poznać choć jedną rodzinę mającą dzieci w takiej edukacji, a realizacja przyjdzie bardzo szybko.
Pomysł na serię super... ale Pani przedstawia przedszkolanki jako ideały, a rodziców, jako potwory... Trochę to przerysowane...
Bo dzieci nie sa nigdy winne niczemu, naprawde niczemu. Najwiekszy wplyw na malenstwo maja rodzice. Rodzice chca szybko wyjsc z domu to nie daja dziecku czasu na samodzielne ubranie sie, karmią 4 latka, kaza mu byc cicho bo teraz sa goscie w domu, zabraniaja jesc samodzielnie bo pobrudzisz stol, dziecko nie umie wsunac pantofli bo mama to za mnie robi jak twierdzą co niektorzy w wieku 4 lat .....dajcie spokoj. Jak ono ma sie odnalezc z grupie jak 90 proc robi mama za niego a ono tylko 10. Dzieci ida na podworko to 12 na 15 ubiera sie w miare samodzienie a 3 siedzi i placze bo nie umie niczego. Dziecko je ze smakiem obiad a mama mowi "jadles znow ten kotlet dzisiaj ? On z jajka to pewnie niesmaczny" i dziecko mowi ....taaaak nieznaczny mamusiu, a zjadlo 2 porcje ze smakiem. To rodzic zmienia swiatopoglad dziecka, moze nieswiadomie, ale kreuje jego zycie i to z doroslym sa klopoty, a nie z dziecmi. One sa spontaniczne i szczere. Dziecko bawi sie w najlepsze a rodzic ma zawsze jakies ale. A moze za malo biega a moze za duzo a moze za duzo zjadl a mkze za malo ....naprawde brak sil czasem. W tym wszystkim dziecko szczesliwe, zadowolone, po ci analizowac wszystko az tak jak rodzic. Nauczyciel przedszkola wie wszystko o dziecku i rodzinie, nie da sie nic ukryc, dziecko opowiada, on obserwuje, skonczyl studia zna sie na swoim fachu pedagogicznym i przewaznie ma racje w tym co mowi, ale rodzic sluchac nie chce, ze dziecko nie radzi sobie, ze powinien miec konsultacje z poradnią, unika tematu, potem okazuje sie ze ma aspergera albo autyzm i pani miala racje, moglismy wczesniej isc do poradni - mowia rodzice. Wiec nauczycielka nie jest przemadrzala, a mądra. Zna sie na fachu tak jak lekarz na swoim fachu a sportowiec na swoim. Nie jest tylko opiekunką. Chce dobrzr a rodzic odbiera to jako wysmiewanie jego dziecka, czepianie sie, moj syn do poradni??????? Skandal! A nauczyciel naprawde chce jak najlepiej
Super odcinek! Czy planujesz wywiad z Blanką Lipińską - autorką książki na podstawie, której nakręcono pierwszy polski film erotyczny? Premiera już siódmego, to będzie nośny temat!
no gadamy, gadamy o tym
@@MalinaBanska no to super, będę wyczekiwał!
A kiedy zacznie mówić jak jest naprawdę?
a nie mówi?
@@MalinaBanska chyba nie... Do tej pory Goście się nie wywyższali. Mówili obiektywnie, przynajmniej takie wrażenie sprawiali. A tu jest zbyt duże poczucie Gościa, że jest idealny/Pani jest idealna. Takich rodziców, pedagogów, ani ludzi nie ma... chyba wiemy to wszyscy oprócz Gościa :)
Jakoś ta pani przedszkolanka nie wzbudza we mnie zaufania 🙈
Zasady. Wszystko jak zawsze sprowadza się do nich. Potrzebne, prawda stara jak świat. A potem pojawia się ignorantka w stylu Marty Frej, która krzyczy jakie cudowne jest brak zasad i ludzie jej słuchają. A potem - płacz, bo dziecko nie słucha, nie chce nic robić.
na pewno MF to miała nz myśli?
@@MalinaBanska jeśli miała coś innego, to proszę Cię, oświeć mnie i mi wytłumacz. Słynny mem o wychowaniu dziecka bez kar, nagród i zasad (i bez sensu) jak dla mnie jest bardzo czytelny. Kobieta ma spore problemy emocjonalne. I jeśli tak jak mówisz "co innego miała na myśli", to powinna jasno wyartykułować co. Tylko, że ona nie potrafi. I to jest smutne, że takie osoby uzurpują sobie prawo do mówienia innym, co robią źle.
@@Allillah wychowanie bez kar i nagród nie jest bez zasad.
@@kamilapeka8894 ależ oczywiście. Tyle, że ona wprost mówiła, że bez tych 3 rzeczy: bez kar, bez nagród i bez zasad. Teraz widzę, że po krytyce jaka na nią spadła, usunęła ten ostatni czynnik. Dla świętego spokoju.
W Austrii dzieci chodzą chore do przedszkola z zielonym gilem u pasa, tylko gorączka ratuje przed przedszkolem!!! I w poerwszym roku mój syn tylko 3 - 4 razy nie był kilka dni w przedszkolu🤪 no chodzil chory non stop!
inne dzieci sie nie zagrażają? no jak?
Malina Błańska tak, zarażają wszystkie kaszlą albo mają zaropiałe oczy. W tym roku tylko raz jak miał zapalenie ucha to siedział w domu. Nie kaszle i miał trochę katar jesienią uodponił się na wszystko.... poprostu tam nie ma litości i lekarze nie chętnie dają zwolnienia... w zesłań roku byłam nawet co tydzień u lekarza bo skąd wiedzieć czy kaszel to problem? I co jeżeli nie przechodzi? Ale dziś widzę że jest poprostu odporny. Pozdrawiam!
wow. Zuchy! One, rodzice i przedszkole ;)
Ja pracuje w żłobku w Niemczech i u nas jest zupełnie inaczej. Bardzo chore dzieci, też te które nie mają gorączki, ale kaszlą i mają duży katar, odsyłamy natychmiat do domu.
@@iwonatreder7731 u nas też zdarzają się takie przypadki, że rodzice się bardzo burzą jak wysyłamy dziecko do domu. Ja pracuję w pracówce prywatnej i za mną murem stoi szefowa. Często rodzice zapominają, że dla ich dzieci pobyt w żłobku, to tak jak dla nich pobyt w pracy. A przecież my nie tylko spędzamy czas na zabawie! A jak takie katarzone, kaszlące dziecko ma wziąć udział w zajęciach ruchowo-sportowych czy też muzyczych? My też jak jesteśmy przeziębieni, to chcemy siedzieć w pracy.
Nie oddałabym tej Pani dziecka pod opiekę. Ma w sobie tyle pogardy....
nie ma pogardy. Z dużą czułością mówi o dzieciach. O rodzicach... cóż... może mówi słydzne rzeczy, a to kole uszy
@@MalinaBanska no nie wiem - te teksty typu, ze dziecko nie potrafi powiedzieć ze chce soczek - tak specjalnie go w domu rodzice nie uczą mówić.....bozesz serio? bardzo ograniczony sposób myślenia....
@@barvin58 Naprawdę nie sądzisz, że to skrajny przypadek, który nie powinien się zdarzyć? Brak wymagania mówienia jest promowaniem ułomności.
Agi Agi Agi pierwsze co się nasuwa to ze takie dziecko może mieć jakieś dysfunkcje a nie ze rodzice nie nauczyli mówić... najmądrzejsza przedszkolanka...
@@barvin58 Akurat jestem nauczycielem wychowania przedszkolnego i jeśli są problemy z aparatem mowy, słuchem lub inne opóźnienia w pewnym wieku to trzeba reagować szybko. Rodzice zazwyczaj informują ze coś takiego jest. Nikt jednak nie będzie klepał po ramieniu rodzice, który po prostu dziecka nie uczy mówić. Nawet głuchoniemi rodzice dbają o rozwój mowy własnego dziecka.
Konkluzja : Dzieci cudowne , rodzice beee. Smutno mi.
Ta pani powinna mieć swój kanał na youtubie.
Jestem tu tylko dla komentarzy xD
Przedszkolaki jak rodzice... bywają różne. Kiedyś mąż odebrał obsikane dziecko zimą, bo zasada tylko 1 dziecko w łazience była najważniejsza.
To nie było ubranek na zmianę?
@@agaaga2171 oczywiście że były, ale kto by cudzymi dziećmi się przejmował. Tak to wygląda. Niektóre panie też mają sporo grzeszków.
Nie zostawukabym tak tego.
Wyjaśnijmy sobie na początek jedno: PRZEDSZKOLANKA jest to dziewczynka uczęszczająca do przedszkola!!! Full stop!
Dokładnie, walczę z tym nazewnictwem 38 lat. W przedszkolu pracują nauczycielki.
prosze i ty taka kobitka lewicujesz jaka goscini powagi po co na sile
no pewnie! słowa mają znaczenie
@@MalinaBanska Prawda jest taka jestes z madrzejszych kobiet w internecie i naprawde po co forsowac cos na sile bardzo Cie szanuje a moj komentarz nie mial na celu zrobienie Ci przykrosci po prostu to razi po oczach
Pitu pitu nie wierzę w ani jedno słowo!
a dlaczego?