Z nienawiści do dzieci
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 2 ส.ค. 2023
- Source:
www.spreaker.com/user/1079060...
"I jak matka matce chcę powiedzieć: (...) Że wtedy nagle pojawiają się te głosy oburzenia- że jak to IM WOLNO, ZA NASZYCH CZASÓW JAKOŚ DZIECI BYŁY POKORNIEJSZE, BARDZIEJ UŁOŻONE- no kochani, za naszych czasów, albo za jeszcze wcześniejszych czasów, dzieci dostawały od opiekunów regularne lanie za niesubordynację, a wiele rzeczy robiły, bądź ich nie robiły, po prostu z lęku. Z lęku przed naganą w domu, z lęku przed przemocą fizyczną, albo przed karą. Bo będąc w gości nie zjadły obiadu, albo nie bawiły się z kuzynami. A wychowanie poprzez autorytet, dyktaturę, wymagania i lęk, to nie jest wychowanie, które pomogło nam się stać zdrowymi dorosłymi."
- W podcaście wspominam o książce "Superniania kontra trzyletni Antoś" Anny Golus, wyd. Krytyki Politycznej - บันเทิง
"to tylko dziecko" jest uzywane zazwyczaj przez matki w znaczeniu "wolno mu, bo to tylko dziecko"
dzis jechalam w tramwajem, dziecko siedzace na kolanach matki kopalo sciane tramwaju, po zwroceniu uwagi odpalila sie matka, ze co ja od niego chce i po co mu zwracam uwage, bo "to tylko male dziecko"... no ciekawe, czy w domu tez sobie kopie po scianach
kiedys dawno tez w tramwaju poczulam, ze dziecko kopie mi w siedzenie, pomyslalam, moze zmienia pozycje, ale nie, kopniaki staly sie regularne, rowniez zwrocilam uwage i rowniez uslyszalam od matki- co pani przeszkadza? to tylko dziecko!
innym razem, podobna sytuacja, w Polskim Busie, bohater sytuacji mial na oko 10 lat, od matki tradycyjnie- to tylko dziecko! i ze mozna grzeczniej :) (nie wiem co jest niegrzecznego w "przestan kopac w moj fotel")
to nie sa odosobnione sytuacje, widzialam tego mase, zawsze- to tylko dziecko...
no kurcze, dzieci powinno sie od malego uczyc funkcjonowania w przestrzeni publicznej i w spoleczenstwie, bo to nie bedzie tak, ze takie dziecko wchodzac w wiek nastoletni obudzi sie i juz bedzie wiedzialo, nieee, nie bedzie olsnienia, bedzie procentowanie poblazania w dziecinstwie i wielkie zdziwienie
Dobrze ze Okuniewska nie jest politykiem. Karałaby za myślozbrodnie
Gdyby moja nastoletnia córka została zaatakowana przez jakąś obcą ba... kobietę, za to co pisze w swoim własnym teefonie, to bym chyba wyszła z siebie. Szkoda mi tego chłopaka. Guzik o nim wiedziałaś... Nie mialas prawa go zaatakować!
Asiu przecież sama fotografujesz Helenkę. Bez jej zgody i wstawiasz potem na insta
Nie zgadzam się niestety z bardzo wieloma tezami postawionymi w tym odcinku, ale jednak najbardziej uderzyło mnie czytanie cudzej korespondencji (i komentowanie prywatnych wiadomości kogoś totalnie obcego!) Zachowanie mega słabe i pozbawione podstawowych zasad kultury. Szkoda chłopaka.
Bo to kłamstwo, takiej sytuacji na bank nie było.
Zgadzam się, cały odcinek traktuje o tym, ze dzieci maja prawo mieć swoje granice, maja prawo być soba, robić i mówić co chcą a na podsumowanie prezentacja przekroczenia bardzo jawnego czyjeś granicy prywatności…
Mam bardzo ambiwalentne uczucia odnośnie tego odcinka. Super, ze poruszasz ten temat, bo często jako matka dwójki dzieci czułam się bardzo dyskryminowana, a słowa „nienawidze dzieci” wywołują u mnie wysypkę. Ale. Staram się zabierać moje dzieci w miejsca, w których są inni ludzie i uczyć je, jak w tym miejscu mają się zachować. A jesli się nie da, bo wiem, ze trzylatka np nie wytrzyma na koncercie w filharmonii bez gadania, to po prostu jej tam nie biorę. Albo jak w pociągu zaczynają rozmawiać o siusiakach, to im mówię, ze tych tematów nie poruszamy w miejscu publicznym, bo inni ludzie być może nie chcą słuchać o siusiakach. To normalne zasady zachowania w społeczeństwie, które musza poznać, bo nie są same na tym świecie. Nie naruszam ich granic, a one wiedza, ze nie wolno naruszać granic innych, jak na przykład czytanie prywatnych wiadomości na czyimś prywatnym telefonie😬
Poza tym, w pociągu wiele różnych rzeczy może zirytować różne osoby. Niektórych wkurwiają słodkie perfumy, niektórych siorbanie nosem lub odchrząkiwanie, a niektórych Twoje słodko szczebioczące dziecko. Nie masz na to absolutnie żadnego wpływu.
i o to chodzi, oby wszyscy rodzice tacy byli
@domoweduetyklasyczne6603 dziękuję Ci bardzo. Dzięki Tobie odzyskuję wiarę w ludzi. Życzę Ci wszystkiego wspaniałego
Miałam kiedyś taką sytuację, że jechałam pociągiem, ponad 10h - każdy może stracić cierpliwość (!) więc po jakimś czasie młodziak zaczął kopać w mój fotel. Zwróciłam uwagę, że wiem, że podróż jest długa i nużąca dla dzieciaka ale dla mnie też. Pani mama zamieniła się z dzieckiem miejscem na jakiś czas a młodziak za pozwoleniem mamy dostał ode mnie rozpraszacza w postaci kolorowanki. Takie sytuacje wymagają podejścia z obu stron. Nie jeden raz zdarzyło się usłyszeć, że Pani się czepia bo to tylko dziecko. Owszem, dziecko ale ja również płaciłam za bilet i również chciałabym przebyć podróż w miarę komfortowych warunkach
Nie rozumiem tego oburzenia, ze ktos nie lubi dzieci, mowisz ze jak to, jak mozna nie lubic calej grupy spolecznej?? No, normalnie, tak samo jak nie lubię policjantów, co nie oznacza ze pałam nienawiścią do kazdego spotkanego policjanta, po prostu ogólnie nie przepadam za tymi ludźmi, mam wrazenie ze popadasz w skrajną poprawność polityczną, tlumacząc ze przeciez mozna nie lubic balaganu, ktory dzieci robią, a nie ich samych. A to z jakiego powodu? Mozna czegos albo kogos nie lubic i koniec kropka. W ogole troche bawi mnie az tak doslownie rozumienie tego, przeciez to jest uogólnienie.
To chyba pierwszy odcinek, od początku Twoich podcastów, ktory mnie zirytował. Serio. Narzekanie, ze ktoś śmie nie lubić dzieci? Ba, że ktoś śmie się irytować Twoim dzieckiem? To takie tendencyjne. Wlasnie w tym rzecz, ze niby taka otwarta, tolerancyjna, nowoxzesna osobowosc, ale jak ktos ma inny punkt widzenia i ponprostunke cierpi dzieci z roznych powodów (traumatycznego wlasnego dziecinstwa na przyklad, albo bo hałasuja, a nie żaden adultyzm...), whatever, to wielkie oburzenie, bo jak można nie lubić dzieci? Nie pomyslalabym, ze aż tak macierzynstwo zmienia osobowosc. Mojej nie zmienilo, jestem matką i nie lubie dzieci, nie oczekuje ze kazdy je ma lubić, albo np moje. Swoje dziecko kocham i starczy, ale nie oczekuje, ze kazdy bedzie mial te same odczucia. Moze o to chodzi w tym odpieluszkowym czyms..
A już czytanie co ktoś pisze w swoim telefonie, jeho PRYWATNEJ korespondencji, po czym atakowanie go za jego NIEZWERBALIZOWANE odczucia, w miejscu publicznym....? Serio?
Czy jeśli dziecko biega po restauracji zaczepiając innych gości i ciągnąc za obrusy, to jest to w porządku? Czy krzyczenie i kopanie obcych ludzi w autobusie przez dziecko jest w porządku? Czy negatywne oddziaływanie na komfort obcych osób jest w porządku?
Nie dość, że miałaś czelność przeczytać cudzą korespondencję, to na dodatek opieprzyłaś chłopaka za dzielenie się własnymi odczuciami, chociaż nie tak dawno temu sama mówiłaś, jak ważne jest, by nie tłumić naszych emocji, tylko z kimś porozmawiać. Świat nie kręci się wokół dzieci, a im dłużej żyję, tym większe wrażenie mam, że tego właśnie znaczna część rodziców oczekuje.
Zastanawiałaś się kiedyś nad genezą określeń takich, jak np "madka"? Nie jest to określenie na każdą rodzicielkę, a na osoby, które oczekują gwiazdki z nieba tylko ze względu na fakt posiadania dziecka. Promocje, naginanie zasad, najlepiej wszystko za darmo bo "bombelek chce i już". Czas pogodzić się z tym, że urodzenie/spłodzenie potomka nie daje rodzicom statusu świętej krowy, czas pogodzić się z rzeczywistością. Każdy sam podejmuje decyzje o dziecku i totalną żenadą jest oczekiwanie od innych takich samych uczuć i podejścia do najmłodszych, jakie mamy my. Praktycznie nigdy nie spotkałam się ze stwierdzeniem, że ktoś nienawidzi dzieci, natomiast o wiele częściej spotykam się z opinią o braku tolerancji w stosunku do maDek, które w żaden sposób nie panują nad dzieckiem i jeszcze same mają pretensje do innych.
Jestem zażenowana tym odcinkiem. Bardzo się, Asiu, na tobie zawiodłam. Odcinek z intencją o poruszeniu ważnego tematu ostatecznie stał się pokazem hipokryzji i jednostronnego jebania po osobach o odmiennych poglądach i odczuciach. Słucham twoich podcastów od trzech lat i cieszyłam się na wieść, o podcascie nt rodzicielstwa, teraz widzę, jak wielki regres zaliczyłaś jeśli chodzi o empatię i podejście do innych ludzi.
Asia pewnie nie odpowie na ten komentarz. Odpowiedzi są do pytań o bezplaner, lub do tego czy można nie lubić dzieci jako grupy, a serduszka dla tych co popierają ustaloną tezę, a nie dla ludzi z celną obserwacją, która może trochę zaboleć.
@@kora12345 Otóż to. Nie oceniam prywatnie tej kobiety, ponieważ się nie znany, niemniej z perspektywy jej wieloletniej obserwatorki jestem w stanie na podstawie jej słów stwierdzić, że jeszcze do niedawna stawiane tezy i opinie całkowicie kłócą się z tym, co mówi teraz. W jednym podcaście jest o wychodzeniu ze swojej bańki, w drugim opluwanie wszystkich znajdujących się poza tą bańką.
Hejtem nie jest warto się przejmować w żadnym stopniu, jednakże jeśli ktoś krytykuje daną postawę i używa konkretnych argumentów, to nie jest to hejt, a czysto po ludzku spostrzeżenie.
Nie wypowiadam się na temat Asi jako matki, wypowiadam się na temat Asi stosunku do ludzi o odmiennej opinii.
@@kora12345w punkt!
Czy tylko ja uważam, że odnoszenie się do wiadomości przeczytanej w czyimś telefonie to jest chamstwo wyższego szczebla? Przecież to jest jak czytanie cudzych listów. Nic ci chłopak nie zrobił, ta wiadomość nie była do ciebie. Gdyby tego nie napisał albo ty byś akurat nie spojrzała mu w ekran to by nie zmieniło tego, że irytowała go obecność dziecka i tyle. Gość się nawet na was krzywo nie popatrzył a ty go objeżdżasz za myślozbrodnię przeciw twojemu dziecku. Gdyby to był twój rówieśnik to zapewne by ci od razu powiedział, żebyś pilnowała swoich spraw.
Nie chodzi o to czy jego osąd był niesprawiedliwy, przedwczesny i nieuzasadniony (zwłaszcza w przedziale dla rodziców z dziećmi) ale takie zachowanie po prostu się nie godzi.
Nie, nie tylko ty. Nie da się już okuniewskiej słuchać. Zagląda obcemu czlowieko przez ramię, czyta jego wiadomości i na koniec przyznaje, że ma satysfakcje bo mu pocisnela. Dno, żenada i dziesięć metrów mułu. Widocznie chłopak, w przeciwieństwie do niej, był zbyt dobrze wychowany, żeby jej odpyskowac, żeby zajęła się swoim dzieckiem zamiast naruszaniem cudzej prywatności.
Dokładnie to samo pomyslalam! Całkowicie zgadzam się z tym, że do dzieci trzeba mieć szacunek, traktować je z szacunkiem itp. ALE spierdolić się do typa za to, ze napisał coś w PRYWATNEJ WIADOMOŚCI na PRYWATNYM TELEFONIE? Też tego nir ogarnęłam.
@@MagMatyj1991 i jeszcze jest dumna jak mu pocisnela 😆 ten typ powinien jej odpowiedzieć jej językiem, czyli żeby s*******
No Asia przyznajmy wprost że włączył Ci się tryb pieniaczki w tym pociągu. Podejrzewam, że gdyby Twoje dziecko wyolbrzymilo jakis problem, który obiektywnie problemem by nie był ("nie chcę tych bucików bo są czerwone") to by padło że "ma prawo do swoich uczuć" - ale to jest ważne tylko póki tyczy się dzieci, lub tylko naszych dzieci, prawda? Czemu ten chłopak nie miał prawa do swoich uczuć?
Odchodząc od głównego wątku. Nie ładnie zaglądać komuś w telefon. To naruszenie czyjejś prywatności.
Chłopak miał prawo tak czuć, miał prawo tak napisać do koleżanki. Nie robił krzywdy ani Tobie, ani Twojej córce, nie komentował, nie przewracał oczami.
Ty mogłaś się poczuć urażona, zła, też masz do tego prawo. Ale czy masz prawo ingerować w jego uczucia, komentować je? Nie jestem przekonana.
Czy jeśli byłby to dorosy człowiek to też zwróciłabyś mu uwagę na to co pisze w swojej prywatnej korespondencji?
1. Asia nie powiedziała, że czytała czyjeś wiadomości intencjonalne, przeczytała przez przypadek. Zresztą łatwo sobie wyobrazić, że jak słyszymy sygnał nadchodzącej wiadomości czy wibrowanie, to nasz wzrok automatycznie pada na ekran telefonu, takie czasy, niejeden przeczytał niechcący czyjąś wiadomość.
2. Ośmielę się stwierdzić, że ten chłopak nie miał prawa czuć się, jak się niby poczuł, bo był w wagonie dla matki z dzieckiem do lat sześciu! Kogo on się tam spodziewał? Cichych seniorów? Co będzie następne? Ludzie zaczną narzekać, że dzieci są na placu zabaw? A może wbiją do przedszkola czy żłobka i im się berbecie (!) nie będą podobać w takim miejscu. Święte prawo do narzekania, że dzieci przebywają w miejscach przeznaczonych dla dzieci - to już wyższy poziom abstrakcji 😂
@@bonafacy4803 1. Nawet jeśli nie intencjonalnie przeczytała wiadomość to nadal jest niegrzeczne.
2. Nikt nie ma prawa negować czyichś odczuć. W naszej ocenie mogą one być nieadekwatne (czego sie spodziewać po wagonie dla rodzin z dziecmi?), ale nie mamy prawa ich negować.
3. Ma prawo narzekać na co chce i do kogo chce, póki nie robi tym nikomu krzywdy.
4. Tak jak już pisałam- jeśli byłby to rówieśnik, a nie nastolatek pewnie umiał by się obronić i odpowiednio odpowiedzieć.
@@bonafacy4803 sorry, ale ‘Asia’nie miała prawa naskakiwać na chłopaka , który nie adresował wiadomości do niej. Gdyby odezwała sie w takim tonie do dorosłej osoby, to suchej nitki by na niej nie zostawił.
Nie czytala intencjonalnie, ale zdazyla przeczytac az kilka zdan dokladnie.... no ciekawe. I jeszcze w efekcie zareagowala atakujac chlopaka, krory owszem MA PRAWO nie lubic dzieci, czy wam sie to podoba czy nie. I ma prawo je tak nazywac, żalić sie kolezance w wiadomosciach i odczuwac niechec do glosu dziecka. A to z czego to wynika, to juz inna sprawa. Byc moze sam w dziecinstwie byl traktowany jak smiec, ale tego z was juz nikt nie wie, Asia tez, wiec takie zachowanie osoby, ktora jest taka niby otwarta, rozumiejaca innych ludzi i wyluzowana- sorry, ale faktycznie macierzyństwo zmienia czlowieka jak widac. A szkoda, bo zrozumienie pkt widzenia (albo chpciaz tolerowanie go w momencie, kiedy nikogo tym nie krzywdzi) to podstawa i bardzo fajna cecha.
Chciałam to samo napisać. Komentowanie czyichś prywatnych wiadomości w celu udowodnienia swojej tezy (z którą się totalnie zgadzam, ale przywołanie tego przykładu nie było do tego potrzebne) to przegięcie. Każdy ma prawo do swoich odczuć i ma prawo je komunikować zaufanej osobie. To, że go coś zdenerwowało to JEGO PROBLEM i takim powinien pozostać. My dorośli mamy narzędzia do tego, żeby wyjść z irytującej nas sytuacji - wykupić inne miejsce w pociągu, przesiąść się, założyć słuchawki na uszy itd. Ale konfrontować obcą osobę na podstawie zajrzenia, nawet przypadkowego do cudzego telefonu to przesada. Rozumiem też, że ktoś czuje się stale atakowany i wyczulony na bezsensowna często krytykę i reakcje są emocjonalne. Ale inni też mają swoje uczucia, szybciej lub wolniej się irytują. Młodzi ludzie, nawet dorośli też nie zawsze potrafią przetwarzać własne emocje.
Ej serio ? Przeczytałaś cudza korespondencje, a następnie naskoczyłaś na jakiegoś dzieciaka ? Może to Ty mu w tym momencie zrobiłaś traume ? Tylko Ty i Twój dzieciak sie liczycie ? Każdy wiek ma swoje prawa. Ten chłopak pewnie przechodził okres buntu , cwaniactwa itp ? Tak empatyczna osoba nie pomyślała o tym ? Do ròwnolatka powiedziałabyś to samo ? Jak już chcesz walczyć, to z równymi sobie … rzucanie sie na słabszych jest słabe , i wiele o Tobie mówi jako człowieku.
Tez jestem w szoku, że Asia tak się zachowała, bo to trochę śmierdzi takim „typowym zachowaniem madki” co to nie można nawet negatywnie pomyśleć o jej wspaniałym bombelku, trochę szkoda.
@@milly4549 i w zasadzie zaprzeczyła sama sobie . Cały ten odcinek dotyczył chronienia młodych ludzi, wyrozumiałości do ich irracjonalych zachowań. Tymczasem naskoczyła na jakiegoś licealiste, jakby przynajmniej na głoś wyraził swoja frustracje. Słabe to .
Asia, uwielbiam Cię i Twoje podcasty, ale tutaj parę rzeczy jest kwestią sporną. Temat ciekawy, ale moim zdaniem opowiedziany mocno jednostronnie.
W temacie Super Niani bardzo się zgadzam, ale tak szczerze, w dzisiejszym świecie nie widzę dyskryminacji dzieci. Co do nielubienia dzieci, uważam, że można nie lubić dzieci, mogą kogoś irytować, o ile nie robi dzieciom krzywdy, to ma takie prawo.
Warto pozwolić dzieciom być dziećmi, generalnie tak. Ale jeśli dziecko jest głośne i nie zachowuje się adekwatnie do sytuacji, to dlaczego mamy nie zwrócić mu uwagi? Kto ma nauczyć dzieci odpowiedniego zachowania, jeśli nie rodzice?
Odcinek bardzo ważny i potrzebny. Ale „konfrontowanie” chłopaka przez prywatną wiadomość, przeczytaną przypadkowo, jest mega nie na miejscu. Rozumiem, gdyby na głos do kogoś w pociągu tak się wyraził czy spojrzał na Was krzywo, to jasne, że trzeba by było na to zwrócić uwagę. Ale nie byłaś adresatką jego wiadomości i „konfrontowanie” go publicznie uważam za przesadę.
Ogólnie zgadzam się z przekazem odcinka, ale też uważam, że to było bardzo nie na miejscu
@@ewabehr4861 poza tym, do dorosłego człowieka nikt by nie wyskoczył z dramą o smsa w telefonie, ale do młodego chłopaka to już można. Może go wryło, bo nie wiedział jak się obronić, żaden w tym dla mnie powód do dumy :(
Nie czuje tego odcinka …. naszym zadaniem jest pomoc dzieciom być dobrymi ludźmi jeśli ich odpowiednio nie pokierujemy kiedyś będą szli ulica rozwalając wszystko po drodze bo oni przecież tylko wyrażają tak swoje odczucia …. No nie wiem
Właśnie. Ta dziecięca wolność się kończy, gdy moje dziecko jest traktowane przez egoistę jak śmieć. Moja córka była zdezorientowana i zagubiona, a ja nie umiałam o nią odpowiednio zawalczyć (bo przecież nie będę wychowywała cudzego dziecka). Nie podobał mi się ten odcinek. Zbyt jednostronny
A czy dzieci można nie lubić ? Nienawisc to mocne słowo którego nie używam nawet w stosunku do dorosłych. Ale tak jak dorosłych ludzi, psów, kotów kanarków czy każdej innej istoty mogę nie lubić ze względu na jej cechy tak samo jest grupa ogolnopojetych dzieci. Dwa że fakt takiego podejścia ludzi do dzieci dziś jest powodowany dwoma kwestiami - brak równości np w kwestiach zawodowych między tymi którzy dzieci mają a nie - bo urlopy, dodatkowe benefity etc, co podświadomie ludziom wlasnie w kierunku dzieci prowadzi ta frustrację. No i na koniec jednak chyba to że dzieciom nie wszystko wolno, nie wolno np niszczyć czyjejś własności - a nadal jest masa rodziców którzy pozwalają swoim na dosłownie wszystko nie wiem czy z lenistwa czy celowo, więc jak ma to nie triggerowac innych? I znowu to nie jest wina tego dziecka, ale nieodpowiedzialnych rodziców.
Temat ciekawy, ale mocno spłycony i przedstawiony dość jednostronnie. Jako wieloletni pedagog nie mogę nie wspomnieć, że każdy kij ma dwa końce. Wychowanie lat 80-90, nie wchodząc w szczegóły, było mocno traumatyzujace. Dziś z kolei mam wrażenie, że jako społeczeństwo popadamy w odwrotną skrajność. Dzieciom wolno wszystko, a dorosły (rodzic, opiekun, nauczyciel) ma niewielkie możliwości wpływu. Nie widzę nic złego w tym, żeby wymagać od dzieci ciszy w miejscach publicznych typu restauracja. W ten sposób uczymy, że inni ludzie mają swoje granicy, które należy szanować. Dziecko może wyładować nadmiar energii gdzie indziej, a jeśli tego nie rozumie i np biega, krzyczy, rodzic powinien wyjść szanując inne osoby, które płacą za posiłek i chcą odbyć spotkanie w spokoju. Niestety nie wszystkie dzieci są na tyle "proste w obsłudze", że rozmową czy tłumaczeniem da się osiągnąć porządany efekt wychowawczy. Przez 12 lat pracy w przedszkolu widziałam już wszystko. Niektóre dzieci do dziś śnią mi się po nocach w najgorszych koszmarach. Oczywiście jest to w znacznej mierze wina niewydolnych wychowawczo rodziców, a współczesny trend prawie bezstresowego wychowania sprawia, że wydaje się im, że działają prawidłowo, a ich dziecko jest po prostu indywidualistą, a nie małym człowiekiem pozbawiony wszelkich granic, oporów i podstawowych zasad dobrego wychowania. Skala problemu jest duża i stąd w mojej opinii artykuły na ten temat. Dodam, że sama jestem matką.
Dokladnie , tak jak lubie Joasie tak uwazam ze temat jest mocno spłycony, nikt kto latami nie pracowal z dziecmi i nie obserwowal zmian pokoleniowych tego nie zrozumie.
Teraz dochodzimy do absurdu ,ze 11letniemu ( nie 3 latkowi) dziecku nauczyciel musi tlumaczyc dlaczego wlasnie on ma podnesc papierek w klasie kiedy nauczyciel go o to grzecznie prosi. Konczy sie tonkolkuminutowa dyskusja.
Dodam ,ze jestem rowniez rodzicem ale dziecka " latwego w obsludze"
Natomiast wiem z doswiadczenia jak czasy się zmieniają jak rozne sa dzieci i ze niekoniecznie idzie tobw dobrym kierunku.
Oczywiście zadna skrajnosc nie jest dobra.
Ja dodam jeszcze przyklad ,moje dziecko w czasie podrozy dostalo napadu tikow ze stresu gdyz mlodsze dziecko za nim, ktore nie mogo sie uspokoic,
kopalo caly czas w fotel.
GRANICE slowo klucz
@@katrinxox189 Wg mnie obiektywna ocena stanu rzeczy może być dokonana wyłącznie przez osoby mające stały kontakt z większą liczbą dzieci (nauczyciele przedszkoli, szkolni itp). Rodzice, którzy obserwują tylko własne dzieci i dzieci znajomych, nie są świadomi skali problemu, mają zawężone pole obserwacji żyjąc w bańce. Nie bez powodu ludzie masowo odchodzą od zawodu nauczyciela. Praca w przedszkolu to jazda bez trzymanki i wg mnie jeden z bardziej niewdzięcznych, obciążających psychicznie zawodów. Nie polecam nikomu. Dziś nie można wypowiedzieć się krytycznie na temat zachowań dziecka, owija się w bawełnę żeby nie urazić rodzica, podczas gdy cisną się w głowie mocne słowa. Powiem wprost: dzieci bywają okropne, a ich rodzice jeszcze gorsi. Na drugim końcu są też ci wspaniali, ale niestety, tych trudnych jest ogrom przez co praca dydaktyczna i wychowawcza jest często ograniczona lub całkowicie niemożliwa. Temat rzeka...
@@user-vc9io4gh7u pracuje z dziecmi ponad 10 lat nie zazdroszcze nauczycielom wykonującym ten zawód na pelen etat.
Masz np.w klasie 2ke dzieci ze spektrum ,ktore jak wiadomo lubia zasady i porzadek na lekcji ( w wiekszosci takie sa) plus 3ka dzieci z deficytem uwagi czy nadpobudliwoscia ,do tego kilkoro rdzieci wychowanych ( a raczej bez wychowania )w duchu mam prawo wyrazac siebie kiedy chce i jak chce , do tego dzieci ktore sa w okresie mocego popisywania sie przed rowniesnikami ( im glupsze , chamskie ,zachowanie na lekcji tym lepiej ). Na to wszystko NK ktory musi traktowac ,kazde z tych dzieci indywidualnie ,ale jak traktuje indywidualnie slyszy komentarze innych dzieci i rodzicow ,ze Krysi to pani pozwala na wiecej (a Krysia ma stwierdzenie adh )
Na to wszystko nauczyciel powinien tłumaczyć każdą swoje decyzje dziecku z osobna długim wywodem i czekać na rezultaty az moze do dziecka dotrze.
A moze pozwolic "wyrazac siebie" nie reagując na potrzeby innych dziec.
Mam takie zasadnicze pytanie
Kiedy dla rodzica jest ten wlasciwy czas ,zeby jednak troche zwracac tez uwage na potrzeby otoczenia..nawet kosztem komfortu wlasnego dziecka?
Dokładnie, mam wrażenie że obecnie jest właśnie odwrotnie czyli dorośli są "terroryzowani" przez dzieci i ich rodziców którzy uważają że dziecku wolno wszystko. Największa awantura jest jak tylko wspomni się o miejscu tylko dla dorosłych np. restauracja "bo jak to moje dziecko takie grzeczne". No nie 90% dzieci nie jest grzeczna bo takie prawo ich wieku, ale to nie oznacza że inni mają ochotę uczestniczyć w ich aktywnościach. Serio nie chce być częścią wioski zajmującą się czyimś dzieckiem :) Nie chodzę na plac zabaw to może i dzieci nie musiały by być wszędzie zabierane ;)
@@agatakowalska1079Restauracja to miejsce, gdzie w większości przypadków podaje się alkohol. Także dzieci out. Jakoś nikt nie robi gównoburzy, że dzieci nie mogą wchodzić do klubów nocnych.
sama sie zaorałaś, 30 min o adultyźmie a naskoczyłaś nie mając racji na młodego chłopaka
Bo jeszcze jest ten etap zachwytu dzieckiem małym.... Jestem mega ciekawa podcastu p. OKUNIEWSKIEJ gdy jej nastoletnia córeczka zechce mieć swoje zdanie w kwesti eksperymentowanis np z alkoholem czy narkotykami... Wtedy też warto dać dziecku możliwość wyboru w imię uszanowanie jego zdania... Prawda?
Komuś chyba uderzyło do głowy. Totalnie rozumiem, że dzieci mają prawo być w przestrzeni publicznej i że rodzic nie zawsze ma wpływ na zachowanie dziecka. Ale opieprzać obcego typa za to co pisał w PRYWATNEJ konwersacji na PRYWATNYM telefonie? I jeszcze być dumnym z siebie i się cieszyć że się speszył? Serio? To, że jesteś matką nie stawia cię w wyższej od innych pozycji. To nie jest ok patrzeć w ludziom telefon, a tym bardziej komentować to, co nawet przypadkowo zobaczysz. Nie komentował na głos, nic ci nie zrobił, napisał do koleżanki prywatnie i miał do tego prawo
Za każdym razem gdy jestem w Polsce widzę takie sceny, że mózg mi paruje. Wydzieranie się na dziecko, straszenie że się je zostawi i „pani po ciebie przyjdzie”. I to w miejscach publicznych, nie mam pojęcia co w takim razie jest w domu
a kiedy powiesz, że czytasz poradniki psychologiczne o wychowaniu usłyszysz "nic nie da się zaplanować, trzeba wychowywać dzieci zgodnie z intuicją". Intuicją czyli zgodnie z tym jakie niezdrowe przekazy dostaliśmy od naszych przodków..
Do tej pory z chęcią słuchałam Twoich podcastów i znalazłam w nich sporo wartościowych treści. Myślę, że masz jeszcze wiele ciekawego do powiedzenia. Jednak nie sposób przejść mi obojętnie wobec opisanej na końcu odcinka sytuacji. Nie, Twoje zachowanie nie było w porządku. Nie ma się czym chwalić. Bardziej szkoda mi tego młodego człowieka, który nikogo nie krzywdząc został przez Ciebie zaatakowany. Domagasz się szacunku dla twojego dziecka, a tego konkretnego młodego człowieka potraktowałaś jak „gówniaka”, nie szanując jego prywatności.
To nie jest okej patrzeć komuś w telefon i jeszcze to konfrontować z tą osobą? No kaman. Dosłownie mogło to typka wkurwiać i miał prawo to komuś napisać, jeśli nie mówił tego do ciebie i nie był niegrzeczny. Ciary krindżu na czytanie komuś przez ramie i komentowanie tego
Wydaje mi sie że problem w Polsce to rodzice a nie dzieci. W Uk ( gdzie wychowuje swoje dziecko)rodzice zabieraja swoje dzieci prawie wszędzie, traktuje sie je poważnie , pozwala brać czynny udział w dyskusji z dorosłymi. Ale ! Rodzice juz od najmłodszych lat ucza, jak np zachowywać sie w miejscach publicznych . Nie widziałam żeby w UK dzieci biegały między stolikami i przeszkadzały innym gościom. Rodzice sa bardzo wyczuleni na tym punkcie. Bycie milym dla innych to podstawa. ‘Please ‘ i ‘thank you’ uczone od najmłodszych lat. W Polsce jest taki problem, że dzieci w miejscach publicznych nie sa pilnowane , lataja bezpansko i przeszkadzaja innym. W Uk nikomu dzieci nie przeszkadzaja, bo jest inna kultura wychowania. W Polsce rodzic zajmuje sie soba , a dziecko wywraca miejsce do gòry nogami a mamusia beztrosko odpowiada ; ehh, to przeciez tylko dziecko. Nie k**** , to nie tylko dziecko, to mały człowiek, którego należy uczyć kultury. Dzieciom nie można na wszystko pozwalać bo ^wyrażaja siebie ^. Sa pewne normy w społeczeństwie i trzeba sie ich trzymać. Może zacznijmy od wychowywania bombelkow. Ta sama zasada z ludzmi na emeryturze. W UK ludzie chetnie ustepuja osobom starszym, bo te nie pchaja sie do siedzenia i nie uwazaja ze sa swietymi krowami. Jak mlody czlowiek ustapi miejsca, to grzecznie dziekuja. Mamy jeszcze wiele do nauczenia jako spoleczenstwo.
Jestem z Tobą od poczatku tworczosci, uwielbiam Twoja twórczość i polecam zawsze i wszedzie ale ten podcast sluchalam z zażenowaniem.
"Bo dorosłemu nikt nie powie: 'Wynoś się', a dziecku często się tak mówi. Zawsze jak dorosły się krząta, to dziecko się plącze, dorosły żartuje, a dziecko błaznuje, dorosły płacze, a dziecko się maże i beczy, dorosły jest ruchliwy, dziecko wiercipięta, dorosły smutny, a dziecko skrzywione, dorosły roztargniony, dziecko gawron, fujara. Dorosły się zamyślił, dziecko zagapiło. Dorosły robi coś powoli, a dziecko się guzdrze. Niby żartobliwy język, a przecież niedelikatny. Pędrak, brzdąc, malec, rak - nawet kiedy się nie gniewają, kiedy chcą być dobrzy. Trudno, przyzwyczailiśmy się, ale czasem przykro i gniewa takie lekceważenie."
Janusz Korczak
Dodałam cytat w pierwszych minutach odsłuchu a potem usłyszałam go w Twojej treści, dla mnie słowa Korczaka nigdy nie przestaną być aktualne
Autorka podkastu nie potrzebuje komentarzy. Wszystko wie, zjadła wszystkie rozumy i uważa, że powinna pouczać innych. Odnosi się do programu w TV komercyjnej- nie wie, że takie programy to ustawka? Powołuje się na traumę dzieci, które brały udział w programie- może poda przykład sprawy sądowej wytoczonej przez takie dziecko? Łatwo rzucać oskarżenia nie popierakac ich dowodami. DZIECI TRZEBA SZANOWAĆ, A NIE ZARABIAĆ W INTERNECIE NA NICZYM NIE POPARTYCH TEORIACH WYSSANYCH NIE WIADOMO SKAD, PRZEZ PEWNĄ NUDZACĄ SIE PANIĄ, CHCĄCĄ TROCHĘ DOROBIĆ
Czyli mówienie w obecności dziecka co zjadło, czego nie zjadło itd. jest złe, ale opowiadanie w podcastach różnych historii z życia dziecka i wrzucanie jego zdjęć na insta jest ok?
Mam tylko jeden komentarz: przesłuchane, ale jakim kosztem.
Odcinek o chronieniu dzieci, o uszanowaniu ich osobowości i potrzeb, a przytaczasz sytuację, gdzie atakujesz werbalnie nastolatka za prywatne wyrażenie własnych przemyśleń w wiadomości do kogoś innego. Acha. 😂 Wolno mi nie lubić (nie nienawidzić, nie przesadzajmy) krzyków i kwilenia dzieci, czy jest to zakazane? cieniutki głosik dziecka nie jest miodem na uszy dla każdego.
Wolno narzekać, że dzieciak kopie w moje siedzenie? Albo zwrócić mu uwagę, gdy zachowuje się źle w stosunku do mojego dziecka? No przecież to tylko dziecko, może się zachowywać jak dziecko 😂 I nie wolno nam mieć do tego negatywnego nastawienia, wychodzi na to, że nawet w prywatnych wiadomościach.
Mieszkam w.irlandii prawie 20 lat. Kiedy przyjechalam bylam w szoku ze dzieci traktuje sie 'powaznie'. Moga zadawac pytania uczestnicza w rozmowac moga proponowac cos . No jak ludzi. Urodzona 1980 wciaz czekam az ktos uzna ze jestem dorosla... wiecie jak bylo.
Jakos nie potrafie sie zgodzic, chyba to zalezy kto jakie ma algorytmy w internecie. Nie widze zadnej dyskryminacji dzieci, nie czulam nigdy zebym nie mogla byc soba. Sa rozne opinie, ale w moim srodowisku widzi sie fajne dzieci, i nie fajne i tych drugich poprostu sie unika. Dzieci to nie bogactwo, tylko wybor zyciowy, czlonek rodziny, i tyle. To ze masz corke, super, ale nie kazdy musi w takim stylu zycia widziec swoje powolanie. Niektorzy maja zolwie, inni jezdza w podroze dookola swiata, ty cieszysz sie dzieckiem. No i spoko, ale bez przesady, ze wszyscy musimy miec helene w domu, bo to jakis cud.
W którym miejscu w podcaście Asia mówi, że wszyscy jak jeden mąż muszą mieć Helene w domu?
Ale już wszyscy by chcieli żeby ktoś na nasze emerytury robił.... Ale my wolimy podroze.... Po co poświęcać swoje życie dla wychowania Drugiego człowieka.... Po co przekazywać swoje geny... Po co dawać kolejnym pokoleniom dorobek naszego życia... Po co... Lepiej mieć żółwia.... Spoko...sa kontynenty gdzie jest duży przyrost naturalny... Z chęcią skolonializuja Europe....
Jak ja bardzo zgadzam się z twoim zdaniem. O nienawiści do dzieci mówi się już tak głośno, ze nikt nie reaguje. I do tego, ten prześmiewczy ton głosu. Zdecydowanie uważam, że to jak człowiek traktuje każdą jednostkę bardziej zależną (dzieci, starców i zwierzęta) decyduje o człowieczeństwie. Ten totalny brak wyrozumiałości jest przerażający. Ale to, co ostatnio się dzieję, to już gruba przesada, ciągle tylko "madki i ich bąbelki, i niedorobieni tatuśkowie". Skala generalizowania ludzie przeszła wszelkie granice. W Polsce jest olbrzymią niechęć do dzieci, która teraz jest bardziej widoczna niż kiedyś. Miałam przyjemność przebywania wiele lat w państwach na południu Europy i byłam oczarowana tym jak mile są widziane dzieci w przestrzeni publicznej.
Ale niestety dorośli, którzy nienawidzą sami siebie, wylewają swoją złość na dzieci, jako "symbol" ich przeszłości.
Nie wiem czy to z tego wynika, ale czasem irracjonalna nienawiść pojawia się wobec dzieci i zwierząt kiedy te są utrapieniem w przestrzeni publicznej. Kiedyś lubiłam zwierzęta, ale zamieszkałam w okolicy gdzie ludzie nie dbają o psy - nieleczone zaburzenia lękowe, szczekanie w ogródku godzinami nawet po 22, niektóre psy są lękliwe i agresywne przez co boję się wychodzić na swój ogródek itp. Racjonalnie wiem, że to nie wina psów tylko ich właścicieli, ale kiedy miesiącami byłam katowana przez paniczne szczekanie psa sąsiadów kiedy tylko zostawał sam, irracjonalnie czułam niechęć do niego. Podobnie z dziećmi, które czasem są po prostu olewane przez rodziców, którzy chcą mieć spokój i pozwalają im na wszystko - kiedyś na basenie dziecko zrobiło sobie z jaccuzi zjeżdżalnię i mnie kopało przy każdym "zjeździe", w końcu zwróciłam mu uwagę i jego matka była oburzona. Miałam też sąsiadów, których dzieci jeździły na rowerkach i hulajnogach nad moją głową całymi dniami, bo rodzicom nie chciało się z nimi wyjść, a na zwróconą uwagę zaproponowali mi, żebym zadzwoniła na policję (co zrobiłam i problem się skończył). Mieszkałam za granicą (w Danii, Luksemburgu i UK) i ani z psami ani z dziećmi nigdy nie spotkała mnie tego typu sytuacja. Żeby nie było, sama za 3 tygodnie zostanę mamą i nie chcę żeby ktoś dyskryminował moje dziecko i zgadzam się, że to bardzo nie fair żeby uogólniać i źle traktować słabsze istoty, ale niestety musimy chyba jeszcze przejść długą drogę jako społeczeństwo żeby było dobrze.
@@december125690dziękuję za ten komentarz. Ja mam podobne przeżycia. I naprawdę uważam, że są dwie strony medalu. Dodam też od siebie, że jestem mamą i jak jadę na samotny wyjazd to trafienie do przedziału pociągu , restauracji, hotelu gdzie są dzieci i zwierzęta jest ponad moje siły. Zawsze szukam miejsc bez możliwości ich spotkania. I nie, że pałam do nich nienawiścią, ale dlatego, że chce mieć spokój i moc się odprężyć. Uważam, że powinny być miejsca bez zwierząt i dzieci, żeby ludzie mogli podjąć decyzję czy chcą spędzać tam czas. Nie obrażam się też, że ktoś w samolocie jest wściekły, że siedzi obok niego dwulatek. Też bym była.
W komunikacji miejskiej nie spotkałam sie z sytuacją, żeby to obcy ludzie komentowali jak zachowuje sie czyjeś dziecko, natomiast to jak czesto rodzice straszą dziecko jest nagminne. Jest 2023 a ludzie dalej mówią, że mama wysiądzie i Cie zostawi 😮 albo jak nie bedziesz grzeczny to Pani Cie zabierze wskazujac na niczemu winną, obcą kobietę, która po prostu stoi obok. Myśle, że hejt dotyczy różnych grup, tylko zależy to od bańki, w której żyjemy. Np. bezdzietne kobiety bez partnerów też są obrażane, wyśmiewane i jest to społecznie akceptowalne, bo przecież jak to nie mają dzieci, coś z nimi nie tak. Chociaz powolutku sie to zmienia to niesmak pozostaje. Straszne.
Super odcinek, pamietam jak jechałam kiedyś z synem autobusem, miał pare miesięcy i kiepski humor. W głowie układałam sobie miliony odpowiedzi jakby ktoś coś powiedział jakby zaplakal, tak mnie to wtedy stresowało. Straszne jest słuchać jak ktoś mówi „nienawidzę”.
Dzięki za ten odcinek. W czerwcu podróżowaliśmy samolotem na wakacje. Syn 3 latka, siedział spokojnie, oglądał bajki całą drogę. Kilka rzędów przed nami, para z niemowlakiem, który płakał podczas startu i trochę podczas lotu. Nie był to długi płacz, kilka minut. Rodzice widać zestresowani, próbowali uspokoić dziecko. Za nami starsza babka z dorosła córką komentowała na tyle głośno, że bez problemu ją słyszeliśmy: "jak tak można, nie potrafią dziecka uspokoić", "powinni siedzieć w domu".
W końcu mój mąż nie wytrzymał, odwrócił się do niej i powiedział: "Pani powinna była zostać w domu, wtedy nie byłoby żadnego problemu".
Przerażają mnie ludzie którzy nie widzą nic poza czubkiem własnego nosa.
@@nataliaj.8626 Fajny komentarz. Ja w ogóle myślę, że ta reakcja tej babki to takie stare przekonanie o tym, że dzieciom nie wolno wyrażać emocji, sprawiać kłopotu, że mają być grzeczne (ciche i niewidzialne), ludzie b.często mają problem ze swoimi emocjami i nie umieją sobie radzić z dyskomfortem właśnie, trudnymi emocjami i dlatego nie potrafią znieść tych trudnych emocji u innych, w szczególności u dzieci.
Cudownie się Ciebie słucha. Pomagasz mi uporządkować własne myśli.
W programie Zawadzkiej winni są rodzice i to oni straumatyzowali swoje rodziny zglaszajac się tam , poruszasz taki temat a walisz przekleństwami non stop , to się gryzie; po 3 czytanie wiadomości na czyimś tel to zwykle chamstwo , po 4 użycie pytania do dziecka „ wiesz co musiałabyś zrobić żebym bardziej cię kochała” samo w sobie nosi znamiona jakiejś głupoty…po 5 „ trigerowac”? , może łatwiej zrobić odc w języku ang niż wtrącać te dramatyczne wstawki ?po 6 dawanie tel 3- letniemu z bajkami jest nieefukacyjne i ma zły wpływ na rozwój dziecka, doczytaj. Załamałam się a tak ważny temat
Staram sie byc empatyczna w stosunku do dzieci i ich rodzin., ale.... ja juz nie daje rady... Dlaczego ? bo dzieci jest bardzo duzo. Wszedzie. Wiec to nie jest sytuacja jednostkowa ze ok krzyczy dziecko, rozumiem rodzicow i jestem wyrozumiala. Z sytuacjami gdzie czyjes dziecko sprawia ze jest mi zle, spotykam sie na co dzien.
Kiedys byly przestrzenie tylko dla doroslych ( osob ktore umieja jako tako kontrolowac swoje zachowanie ) Dzis wszedzie tam sa tez dzieci. Samoloty, restauracje, kina ( kolezanka zabrala 4 latka do Opery )
Ostatnio podczas wiekszosci moich lotow bylo krzyczace, placzace, skaczace, sluchajace bajek bez sluchawek dziecko. Kilkadziesial osob spedza kilka godzin w bardzo stresujacyh warunkach bo leci jedno dziecko ... Mysle ze rodzice zapominaj ze takich dzieci jaki ich dziecko jest pelno. I ja juz nie daje rady juz bycia empatyczna bo niestety rodzice bardzo zadko sa empatycznie w stosunku do otoczenia.
Moze byc tak tez, ze ci rodzice ktorzy spotykaja sie z niemilymi sytacjami, spotykaja ludzi ktorzy spotkali sie z niemilymi dziecmi 10 razy wczesniej.
Szczerze mówiąc nigdy przed urodzeniem dziecka nie doswiadczyłam dysmomfortu od małych dzieci, jesli juz to takie 10-12 latki biegające stadami w wakacje pod moim oknem. Ale i dorosłym zdarza sie drzec jape po pijaku wracajac z działek o 2 w nocy, wiec czemu bardziej miałabym sie wkurwiac na 10 latka niz na 40-lata. A odkad mam dziecko i wsłysze np. w sklepie darcie japy jakiegos dzieciora, to mam ochote podejc do matki, ktora w 95%przypadkow jest bardziej zestresowana niz dzieckow obawie o reakcje otoczenia, upocona mocuje sie z wijącym sie 2 latkiem i próbuje juz nawet przekupstwa lizakiem... podejsc, przytulic ją i powiedziec ze każda z nas miewa kryzysy i takie sytuacje. Bo teraz wiem jak to jest, gdy cały dzien jestescie sami, dziecko jest przekochane, a gdy wychodzi do sklepu, dzicz w nim przejmuje stery i jest darcie o wszystko. Choc oczywiscie w samolocie w podrozy nocnej 10h mozliwe ze brakłoby mi takiej empatii, nie wiem,w takiej sytuacji nie bylam
Mam 27 lat i 2,5 letnia córkę , która podjęłam się wychowywać na zasadach nvc . Mała jest bardzo gadatliwa i ciekawska, w podróży zaczepia ludzi , zadaje pytania mi i innym, „przeszkadza i się wierci”. Nigdy nie dostałam bury.,a ludzie chętnie wchodzą z nią w interakcje, dzielą się jedzeniem. Dzisiejsza polska już jest inna, ludzie nie są tacy zimni. Są chętni dla takich otwartych i pogodnych dzieci, którym rodzice nie każą być cichymi i spokojnymi jednocześnie ucząc szacunku i empatii. Te obrazy są tylko w naszych głowach aktualne w latach 90. Dziś mozemy je spokojnie wywalić do śmieci i pozwolic dzieciom i sobie ludźmi autentycznymi
Wspaniały odcinek!!!! ❤❤❤❤
Mi goście w moim domu, w którym mieszka moja 5-letnia córka subtelnie dali znać, ze nie powinno jej być na czas spotkania, mówiąc: wiesz jak my się spotykamy ze znajomymi to zawsze mamy zorganizowaną opiekę do dzieci”
Współczuję posiadania takich znajomych 😢
Byli by pierwszy i ostatni raz w moim domu 😊
@@weronikaweronika3109 No i dokladnie tak samo było u mnie
A jak zareagowalas? Pytam z ciekawości:) pozdrawiam cieplo
@@Nelaczyta niestety nie zareagowałam bo mnie zamórowało ale więcej się nie spotkamy - to jest moja reakcja post factum
Ja tylko dodam , ze w tym programie Zawadzkiej dzieciom były podawane tabletki uspakajające do scen finałowych , żeby pokazać niby skuteczność terapii „ Pani psycholog „
Była to głośna afera i program na zawsze zniknął
Twoja corka jest szczęściara, bardzo wzruszyl mnie moment z pytaniem jej co moze zrobic, zebys kochala ja bardziej! ❤
A to nie było odwrotnie ? 😅
Aby uznać czyjeś prawa i odnosić się do niego z szacunkiem, najpierw trzeba uznać swoje prawa, szanować i kochać siebie i swoje wewnętrzne dziecko. Każdy z nas ma w sobie taką małą skrzywdzoną istotę którą trzeba rozpoznać, zauważyć, uznać i przytulić. Aby przerwać tę międzypokoleniową nienawiść czy to do dzieci, osób starszych czy innych musimy zauważyć i ukoić swoje krzywdy z dzieciństwa, odrzucenie, ból i smutek.
Ahoj przygodo! 💜🤗
Świetny odcinek ❤. Mieszkam od 23 lat w Holandii gdzie dzieci mają dużo swobody w byciu sobą i wyrażaniu swoich opinii. Traktuje się je jak równorzędnych partnerów do dyskusji. W szkołach uczy się ich szacunku do innych ale również pokazuje jak wartościowymi ludźmi są Owocem tego jest to że dorośli tak wychowani są pełni empatii w stosunku do dzieci, osób starszych , osób niepełnosprawnych itd. Wygrałam na loterii że moje dzieci mogły dorastać w takim społeczeństwie . Pozdrawiam 🌸🌼🌸
Oj dużo się nauczyłam jako au pair holenderskich dzieci, które dyskutowały i podważały wszystko. W końcu musiałam się nauczyć przełykać to, że czasem brakło mi argumentów 😂
Mega ważny temat i niestety prawie nie dostrzegany mam wrażenie. Dziekuje za podcast! Zajebisty❤
Piękny odcinek! Jestem wdzięczna wszystkim którzy przekonują ludzi, że nie warto sie polaryzować, dzielić i czyimś kosztem budować swoje „szczescie”.
Mój tata życzymy mi takiego samego dziecka jakim ja bylam bo dawałam mu nieźle popalić ale zawsze mogłam na niego liczyć i nigdy mnie nie uderzył. Raz jak jechałam na rolkach mając z 7 lat ze stromej ulicy i wiedziałam że nie zahamuje i tego nie przeżyje a z zakrętu jechało auto nagle pojawił się on i mnie złapał. Do tej pory uważam że wtedy uratował mi życie . A przechodził przypadkiem. Życzę każdemu dziecku by miał oparcie w swoich rodzicach jakie ja miałam ❤
Dziękuję ❤
Miejmy szacunek do dzieci. Spojrzmy na to, jak niesamowicie rozwija się ich mózg. Jak szybko opanowują język (z trudną gramatyką), intensywnie zdobywają kolejne umiejętność motoryczne! Dzieci każdego dnia wykonują ogromną pracę
Najważniejsze stwierdzenie tego od podcastu " odkąd jestem mamą" .... - też jestem Mamą, oligofrenopedagogiem, kuratorem społecznym, pracuję w przedszkolu- uwielbiając swoją pracę.... ale jestem również CZŁOWIEKIEM.... wszystkiego "fajnie", ale nie generalizowałabym, bo to krzywdzące bardzo i często punkt widzenia zmienia się od pozycji w jakiej się znajdujemy; za każdym człowiekiem, który Twoim zdaniem wyraża się, że "nienawidzi dzieci", przebiega jego historia, jego doświadczenia.... i owszem ktoś uczciwie pracujący i wychowujący upragnione przez siebie potomstwo, może czuć się oburzony określeniem "benficjent 500+" czy "madka" ; niestety życie to nie instagram, gdzie świadome matki i ojcowie wychowują od wielu pokoleń swoje ukochane potomstwo w systemie norweskim, we wzajemnym szacunku itp. ....
To jest tak piękny podcast 🥹 ze mam łzy wzruszenia. Codziennie boje się ze zrobię coś co skrzywdzi moje dziecko, tylko dlatego ze zostałam wychowana w takich czasach gdzie „dzieci i ryby głosu nie mają” i ze to wszystko możliwe ze zostało we mnie zakorzenione na tyle ze pewne zdania wypowiadam bezwiednie. Pracuje nad tym bardzo mocno ale nie jest to łatwy proces, i właśnie to jest PROCES, który mam nadzieje, ze mimo czasu jaki zajmuje nie spowoduje ze mój mały człowiek kiedyś będzie również musiał się mierzyć z pewnymi traumami..
😍😍😍
Uuu Fajny odcinek 😊, adultyzm pieknie wpisuje sie w nasze polskie nastawienie do narzekania i mowiennia innym co maja robic 😂 a dzieci sa bezbronne i nie moga odepszec ataku.
Ciekawa jestem jaka wywiązałaby się dyskusja gdyby dwie osoby na jakimś spotkaniu wyraziły swoje zdanie: jedna, że nienawidzi dzieci, a druga, że nienawidzi zwierząt.
O nie raz byłam obiektem...
❤
Dziękuję Joanna ❤
za bardzo cenną lekcję...
Mieszkając za granicą sama się w tej kwestii bardzo uświadomiłam
Dzięki! ❤
Dziękuje
Ah I jestem bardzo Bogata! Ja mama blizniat!💪💪💪
Sorry, ale tak samo komentuje się niewłaściwe zachowania dorosłych, czy zwierząt. Jakoś jak psiak ciagle szczeka czy skacze na obcych, to nikt nie mówi, że wyraża siebie, bo robi to z ekscytacji czy radości. Wszyscy wiedzą, że należy go wychować. Czemu wiec dyskryminować psy i trzymac je na smyczy, zeby nikomu nie przeszkadzały, skoro spuszczone bawiłyby się dużo lepiej i odkrywały z radoscią świat.
Kolejna 😵💫 W którym miejscu w podcascie Asia mówi, że dzieci nie powinno się wychowywać i że trzeba im pozwalać na każde zachowanie nawet jeśli robią komuś krzywdę?
Ale ja nigdzie nie powiedziałam, że nie można dzieciom wyznaczać granic, czy mówić, że w czymś nam przeszkadzają. BA, nawet trzeba, bo to proces socjalizacji, bez którego nie dorosną. Nie będę wymieniać różnic w wychowywaniu psa, a dziecka, bo to uwłaczające, ale wystarczy porównać zdolności abstrakcyjnego myślenia dzieci i psów, możliwości poznawcze, rozwój mózgu i wpływ socjalizacji na rozwój właśnie ;)
Z jednej strony jest powiedziane, że dyskryminujemy dzieci, nie traktujemy ich poważnie tak jak dorosłych, aaaa bo to tylko dziecko. A z drugiej, że dzieci nie są dorosłymi i, że to normalne, że zachowują się głośno, bo przecież to tylko dzieci i nie znają konwenansów. Jak cię dzieciak przytula na ulicy, zaczepia, weźmie twoją torebkę, uderzy cię, biega goły po plaży czy dźga kijem twojego psa to nie dzwonisz na policję. Co znaczy, że dzieci mają też dużo przywilejów, których dorośli nie mają. A nie mówi się, że dorośli są dyskryminowani. Zasady dla każdego są inne i to działa w dwie strony.
Denerwuje mnie też hipokryzja niektórych rodziców. Porównuję do psów, bo to też istota za którą ktoś jest odpowiedzialny. Rodzice halasujacego dzieciaka potrafią mi zwrócić uwagę w pociągu, że mój pies piszczy i im przeszkadza. Właśnie te wyższe zdolności poznawcze powinny być przez rodziców wykorzystywane, jesteś w stanie coś doraźnie poradzić, aby dziecko było cicho, ale ja nie mam możliwości dogadać się z psem. Jak mój pies szczeka w parku i obudzi jakieś dziecko w wózku to też jest wielki problem. Jak za parę lat dzieciak będzie bawił się pod blokiem i budził mnie, zmęczoną po nocce w pracy to wszystko w porządku. Skoro twoje dziecko może bawić się pod moim oknem, to mój pies może szczekać w parku. Nie koniecznie chodzi tu o twój filmik tylko o to, że niektórym się wydaje, że ich dziecko może wszystko, bo to dziecko i wszystko mu się należy, ale jak już ktoś oczekuje czegoś od ich dziecka, albo ma uwagi to oburzeni. Po prostu poruszyłaś drażliwy temat, który triggeruje ze względu na wcześniejsze doświadczenia.
@@tuokuniewska3365tak można odebrać ten podcast. Słuchałam go 2x, bo ktoś mi zwrócił uwagę, że źle sluchalam ale tak można to odebrać. Masz dość hałasu dzieci, jestes be. Ale masz dość, bo jednocześnie widzisz, ze rodzic totalnie nic z tym nie robi. Mumia albo zatyczki w uszach? A czesto tak jest. Nie wiem jak w cywilizowanych krajach np w takim jak mieszkasz ale w zaściankowej Polsce tak jest często.
Milego dnia pozdrawiam
To jest naprawdę genialny odcinek. Genialny. Dziękuję, za to co robisz i że dzięki tobie takie głosy są słyszane
30:12 sokoli wzrok 😁
Tak totalnie się zgadzam... Dajmy dzieciom być dziećmi i szanujmy ich w ten sam sposób, w jaki sami chcemy być przez nich szanowani.
Genialny odcinek, odkąd przeprowadziłam się do Norwegii miałam dokładnie takie same spostrzeżenia, świetnie to ujęłaś. Podczas studiowania pracowałam jako asystentka w przedszkolu i byłam bardzo pozytywnie zaskoczona jakie podejście tam maja do dzieci, szanują ich zdanie i dają im przestrzeń do wyrażania siebie. Jednocześnie miałam dużo przemyśleń na temat mojego przedszkola w Polsce z którego niestety mam bardzo dużo przykrych wspomnień. Jestem z małej miejscowości i gdy byłam mała rodzice nie mieli samochodu wiec chodziłam do jedynego przedszkola w moim miasteczku prowadzonego przez siostry zakonne. Często stosowano na mnie kary, mimo ze byłam raczej grzecznym dzieckiem, ale często miałam swoje zdanie. Pamietam jak krzyczano na mnie gdy nie mogłam zasnąć na drzemce albo kazano mi klęczeć na klockach lego jako karę za nieposłuszeństwo…….. jak opowiedziałam o tym moim norweskim znajomym to ciężko im było uwiezyc…
Z tym kleczeniem na klockach to przegięłaś... Cała wypowiedź brzmi totalnie na zmyślona...
@@b.j.9945 sama bym chciała żeby była zmyślona 🥲
Cała dyskusja zaczęła się od zachowania rodziców a nie dzieci. Więc żeby w tej debacie o tym nie zapominać
Asia planujesz dodruk bezplanera?
Pod koniec roku będzie nowa edycja :)
Yay
No moment. Jeżeli mamy traktować dzieci tak samo jak dorosłych, to dorosłym tez zwraca się uwagę na złe zachowanie. Dlaczego mamy wpadać ze skrajności w skrajność. Musimy zachwycać się dziećmi i ich zachowaniem albo coś jest z nami nie tak? Jak dziecko kopie nogą w fotel, w którym siedzę a matka mato w d., to mam skakać z zachwytu, że mogło być gorzej, bo mógł na mnie ktoś nasrać?! Myślę, że właśnie dlatego powstają takie artykuły, bo oczekuje się od innych, że muszą się zachwycac i tolerować absolutnie każde zachowanie "bombelków" i ich rodziców. I spróbuj wykrzywić się, albo napisz w prywatnej wiadomości do kogoś, że nie zachwycasz sie tym, to ło matko... jesteś jakiś zjebany. Jesteś a społeczny i doprowadzasz do tego, że dzieci mają traumy! Teraz to ja mam traumę, że nie mogę nawet źle pomyśleć o złym zachowaniu się dziecka w mojej przestrzeni. Pamietam jak znajomy przyszedł kiedyś ze swoja córką do mnie do domu i to dziecko wchodzilo na stół, zrywalo nam zasłony a rodzic mówił mi, że on jest dumny ze swojej corki, bo wyraża siebie i da sobie radę w życiu. Nie muszę chyba dodawać, że już nigdy nie odwiedził nas z córką ponownie, bo to ja mialam traumę po ich odwiedzinach. Pytanie: gdzie jest środek? Nie możliwe, żeby było tylko zimno i gorąco.
Po pierwsze przestań używać słowa trauma w tym kontekście, bo nie jest to żadna trauma, nie rozmywajmy pojęć. Po drugie nie słuchałeś nic z tego co Asia mówiła. Nigdzie nie padło stwierdzenie, że musimy akceptować każde zachowanie dziecka w przestrzeni publicznej i że nie wolno reagować na skrajne sytuację. Polecam wysłuchać odcinka jeszcze raz.
Jeszcze jedno przemyślenie/zapytanie. Dlaczego nie można uczyć dzieci, że jest czas na głośną zabawę i ekspresję swoich uczuć ale tez czas, gdzie należy zachować się cicho. Potem taki nastolatek, ktoremu mama nie wytłumaczyła zasad dalej uważa, że można wszędzie dżeć ryja. Czy ja źle zrozumialam przelaz?
@@magorzatadziurskafrsncuz68 W którym miejscu w podcascie pojawia się takie stwierdzenie?
@@magorzatadziurskafrsncuz68właśnie o to uczenie tutaj chodzi. To jest proces. To, że dwuletnie dziecko się zachowa nieodpowiednio nie oznacza, że rodzice go nie uczą norm społecznych. Tobie się od razu wszystko udaje? Jeśli tak, to zazdroszczę. Dziecko musi się nauczyć całego świata i choćby miało najlepszych rodziców na świecie, nie zawsze wszystko będzie się udawało
@@AC-jl7hbbb Przesluchalam i no cóż, ja to tak rozumiem. Myślę, że
takie artykuły pojawiają się, ponieważ dziś norlanym jest, że dzieci rzucaja się na ziemię w markecie i się dra bo nie ma ich soczku - to sytuscja opisana w podkascie. 😮 Dzieci wymagaja szacunku ale czy w takim razie dorośli mają zapomnieć o szacunku dla siebie? Oczywiscie, ze nie. Zabrania się dorosłym reagowania na zachowanie, które nam nieodpowiada? Ale dzis zwrócenie uwagi komuś na zachowanie, czy dorosly czy dziecko to od razu hejt albo nienawiść i traumatyzowanie. Dlaczego mam nie mówić trauma?
Aj aj aj szło dobrze, fajny podcast a tu na koniec taki klops.💩 Na 100% nie było takiej sytuacji z czytaniem przez ramię. Tyle byś mu przez ramię przeczytała? W wagonie dla rodziców z dziećmi? Już na samym początku trasy? No i AKURAT, żeby Ci się w tezę wpisało? Poza tym nie ma "wagonów dla dzieci do lat 6" tylko przedziały. Kłamstwo jak nic.
O lol
Oj musze sie tu niezgodzic, ja rozumiem,ze wjezdzanie z kamerą to nie jest moze dobry pomysl ale chce zauwazyc ,ze przypadki w tych programach byby dosc skrajne, czesto to rodzice doznawali przemocy ze strony dzieci ,z ktora sobie zwyczajnie nie radzili, ja pamietam chlopca,ktory byl wyrzucany z kolejnego przedszkola bo bil dzieci ,a w domu rodzice nie byli w stane sobie z nim poradzic i jasne mozna mowic ,ze dziecko ,ktore zostalo pokazane w TV moze doznac nieprzyjemnosci ze strony rowniesnikow ale z drugiej strony ,czy takie dziecko bez pomocy jest w stanie zbudowac poprawne relacje z innymi?
Ja mysle ,ze ciezko oceniac nianie w czarno- bialych kolorach , bo jednak to byl.progra, ,kotory tez pokazal ,ze problemy wychowawcze sa i trzeba siegac po pomoc, bo wszystko zaczyna sie w domu.
Co do metod, kazdy psycholog mowi co innego ,
a rodzicowi ktory nie ma np. Dziecka ktore jest w stosunku niego agresywne tez latwo mowic:
" tlumacz"
3 latkowi nie da sie wszystkiego wytlumaczyc ,a trzeba wyznaczyc granice .
Byc moze te metody sa kontrowersyjne ale ja czesto widze zagubienie w oczach rodzicow ktorych :
Dziecko nie reaguje na tlumaczenie ze nie wolno bic np. Wojka, cioci ,a cioci i wojkowi czasem glupio zwroci stanowczo uwage, bo raz drugi i nic, a rodzic patrzy bezradnie.
Ja proponuje sięgnąć po informacje zwrotna do nauczycieli ,ktorzy obserwuja pokoleniowo jak rozne metody wychowawcze odbijaja sie na wspolpracy z dzieckiem.
Szacunek do nauczyciela, rozumienie i respektowanie prostych zasad obowiazujacych w danym miejscu .
I nie , nie chodzi mi o kwestie posluszenstwa , a zwyklego szacunku i podazanie za zwyklymi zasadami jakie obowiazuja w spoleczenstwie .
I właśnie na Islandii usłyszysz, że dzieci to bogactwo, a w Polsce niby to w żartobliwym tobie usłyszałam od wujka: "kto ma pszczoły ten ma miód, kto ma dzieci ten ma smród" 😢
Porzekadlo stare jak świat i czemu się dziwić.... Sama prawda... Pieluchy jakoś nie pachną fiołkami.... :)
Nigdy nie słyszałam stwierdzenia ‚nienawidzę dzieci’.
Ja również, za to coraz częściej mówi się o tym, że nie każdy chce mieć dzieci lub woli wybrać hotel dla dorosłych na wakacjach i jest to komentowane 'aha, czyli nie lubisz dzieci!' 🙃 marzy mi się świat, w którym ludzie nie będą komentować każdego wyboru drugiej osoby
Jak zwykle odcinek Super 😊
Ps. W 2006 miałaś 13 lat, nie 11, ale to tylko taka mała uwaga ;)
Pewna jutuberka, która ma dosyć duże zasięgi, mianowicie Szusz mogłaby tego posłuchać zanim zacznie znów pluć jadem na matki i dzieci.
Zgadzam się z tobą i też to zauważyłam. W mediach..., bo na żywo sytuacji z rozczeniowym rodzicem mogłabym policzyć niewiele. A jeszcze mniej osób krytykujących rodziców. Przyznaję owszem zdrzyło mi się trafić na osobę wymuszającą coś na dziecko na olx, nagabującą mnie na dowóz, bo ona ma dziecko. Zdarzyło mi się trafiać na chamskich rodziców, w wulgarny sposób broniących swoich źle zachowujących się dzieci. Widziałam straszne scenki z dziećmi (dużymi) uzależnionymi od smartfonów. No i co z tego, skoro większość rodziców jest zupełnie normalna i robi co może, żeby żyć i nie utrudniać życia innym. Moje dziecko też potrafi dać popis - ostatnio zmęczona darła się w metrze. Byłam na granicy wytrzymałości, ale udało się to zamienić w żart i wpółpaseżerowie raczej uśmiechali się ze zrozumienieniem.
Masz rację - takie bzdety klikają się i komentują, media z tego żyją, a naiwni myślą, że tak świat wygąda.
Sama zarabiam, biorę 500 plus, ale idzie na procent. Nie mam absolutnie pretensji o to, że taki program jest. Owszem nie popieram patologii, która za to pije, ale jednak większość ludzi wykorzystuje tę kasę na dzieci, czyli na naszą lepszą przyszłość. Gdzieś widziałam takie zestawienie osób, które krytykują 500+: pani na lewym L4 przez parę miesięcy, pan na JGD, który wziął dofinansowanie na firmę, "rencista", który nigdy nie pracował, a rentę ma załatwioną, itp. Tacy ludzie często najgłośniej krzyczą. Druga kategoria to osoby śmiejące się z matek, które same rodzicami nie są. Trochę to smutne, trochę straszne. Typowe "nie wiem, ale się wypowiem". Najlepiej myśleć samodzielnie i nie wchodzić w miejsca, w których dominuje taka narracja - taka forma buntu. Będą mięli mniej klicków. A może to jakiś sterowany z zagranicy spisek nakierowany na wyludnienie Polski? ;D
Aśka ty pozamiatałaś tym odcinkiem!
Otwierasz oczy…
Przeczytałam komentarze wybiórczo, no ale muszę się jeszcze wypowiedzieć. Zarzuty, które tu padają pod adresem dzieci i rodziców można naprawdę odnieść do dowlnej grupy społecznej. Chamstwo bywa niezależne odróżnia płci, wieku ani wykształcenia.
1. Dzieci krzyczą i źle zachowują się w restauracji. Dorośli też. Mnie wypad na kawę zepsuły dwie miło wyglądające studentki, które co drugie słowo wymawiały to na "k" niemal krzycząc, a tematy ich rozmów nie powinny być poruszne w miejscu publicznym. Czy przez to nie lubię studentek? No nie...
2. Dzieci biegają, przeszkadzją kelnerom? Myślę, że trudnijszym doświadczeniem dla klienta jest kontakt z roszczeniowym i niekulturalnym klientem. Widziałam takie sytuacje. Podobnie jak demolkę restauracji przez dużą grupę - myślę, że obsłudzę zajęło trochę czasu na postawianie krzeseł i stolików jak były, sprzatnięcie podlogi. Nam zabrali krzesło bez pytania. Dodatkowo na prośbę kelnerów, żeby poczekali stwierdzili, że pada, więc wchodzą i sami sobie przygotują miejsce. Czy przez to nie lubię grup znajomych? No nie...
3. Dzieci przeszkadzają w miejscach publicznych? Mnie w autobusie bardziej przeszkadza śmierdzący bej lub ktoś gadający przez telefon o swoich hemoroidach lub obgadujący pół rodziny. Czy przez to nie lubię ludzi gadających przez telefon? No nie...
4. Dzieci w sklepach, które chcą jeść za darmo / przed płaceniem? To problem rodzica. Gorsi są dorośli złodzije.
5. Dziecko oglądające bajkę w pociągu? Częściej widzę dzieczyny włączające irytujący filmiki z tiktoka z głośnym dźwiękiem.
6. Przeszkadza wam jak ktoś na dziecko dostaje coś za darmo, książki w szkole, 500+, a nie przeszkadzają miliardowe dofinansowania dla firm, rozkradzione przez polityków i kolesi. A jak sami dostaniecie gdzieś gratisik lub bon to jest ok?
Boszeee co za świat.