Naukowa metoda uspokajania emocji dziecka.
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 26 พ.ย. 2019
- Jak możesz pomóc swojemu dziecku korzystając z wiedzy o jego mózgu?
Półkule mózgowe mają swoje określone zadania. Wiedząc, co robią z nimi emocje, możesz wykorzystać te zadania i zastosować metodę łączności i przełączenia. Dzięki niej przestajesz walczyć z emocjami a zaczynasz z nimi świadomie współpracować. Wiedza to potęga!
Pamiętaj, że kciuk w górę to sygnał, że warto było zrobić dla Ciebie ten film :)
Subskrybuj kanał i wciśnij dzwoneczek- nie daj się wodzić za nos przypadkowym wyborom TH-cam.
CZYTAJ agarogala.pl/
PODGLĄDAJ / aga_rogala.pl
BĄDŹ NA BIEŻĄCO / blogagarogala
Chcesz poczytać na temat mózgu dziecka? Mega książki:
"Zintegrowany mózg - zintegrowane dziecko"
Autor: Siegel Daniel , Bryson Tina
"Mózg nastolatka. Jak przetrwać dorastanie własnych dzieci"
Autor: Jensen Frances E. , Nutt Amy Ellis
Komentarz dla zasięgów. Dzięki.
Uwielbiam , uwielbiam. I bardzo dziękuję, bo przy 4 dzieci ( 5, 4 i 2x 1,5 lat) to czasem się zdarza, że cała 4 podłapuje negatywne emocje jednego dziecka a ja wychodzę siebie.
W końcu usłyszałam, że zachowanie dziecka jest do bólu biologiczne:) świetnie to Pani zorganizowała, warte analizy i wprowadzenia w życie;) dziękuję
Bardzo jasne przekaz, z którego można wiele dla siebie wyciągać. Na pewno skorzystamy 👍
Oj jak miło, jak wspaniale Cię widzieć i słyszeć!! Bardzo bardzo pomocne, dla mnie to wyobrażenie z łódką to sedno sprawy!! Dziękuję za oświecenie. Pozdrawiam.
Dziękuję 😊jestem z siebie dumna, że udało mi się to nagrać mimo totalnego braku czasu ostatnio. Pozdrawiam cieplutko !
Wlasnie pania odkrylam.
Jestem zachwycona przekazem I pani energią.
Dziękuję bardzo ❤️ ♥️ 💖
Proszę się rozgościć 😊
Wspaniała, konkretma porada. Dziękuję.
Niesamowicie obrazowy sposób opisania trudnego tematu. Bardzo dziękuję 🥰
Baaardzo cieszę się, że przemawia😊
SUPER-WYKŁAD ! Dziękuję 🙂
Bardzo mi się podoba ten odcinek. Skończyłam filologie angielska, jestem z wykształcenia nauczycielem, bardzo lubiłam zajęcia z dydaktyki kiedy mówiliśmy o mózgu, bardzo mnie interesuje ten temat. Nasz mózg jest niesamowity ☺️
Zgadzam się! I zapraszam po więcej 😊
Super.
Nieźle bujasz :) idę w TO! :]
Każdy człowiek ma emocje, Dziecko również .Dziecko sygnalizuje płaczem że: jest głodne, przegrzane, wyziębione itp, Należy je nakarmić, napoić, przewinąć. Nade wszystko potrzebuje miłości, zainteresowania, przytulenia. I wszystko jasne. Dziecko wymaga uwagi 24 godz./dobę. Nie ma boli.
Dziekuje
Super
Baaaardzo pomocnie to wyjaśnilas❤️
Baaardzo się cieszę 😊dzięki!
Kolejna rada super idealnej mamy
Nauka teoria swoje życie swoje. Może to dziać) a, gdy rodzice mają tylko1-2 dzieci, albo służące w domu. Trudniej, gdy p jest rodzina wielodzietna, gdy ma mama na głowie sprzątanie, gotowanie, dzieci, pracę zawodową i nie ma wsparcia męża
Jestem mamą wielodzietną, 3 dzieci. Ogarniam dom, pracę zawodową, dzieci i cholernie daleko mi do ideału. Rozumiem, że jest Pani ciężko z obowiązkami, które na Pani spoczywają. I naprawdę jest mi przykro, że nie ma Pani wsparcia. I na pewno nie chciałaby być Pani oceniona w sposób, w jaki chyba oceniała Pani mnie i to co mówię.
👍 super wytlumaczone
Dzieki!
Dziękuję bardzo. Jak dla mnie słowo klucz w tym wszystkim to "powoli" mimo całego szału, bycia na zakręcie, i presji z zewnątrz 😂 😮🙂
Hmmm bardzo ciekawe …
Zauważyłam u naszego syna ,(niebawem 3 lata) ze kiedy coś nie idzie po jego myśli ,np.coś mu zakazujemy,lub coś mu się nie uda,nie słucha ,nie dostaje to czego chce ,to wpada w płacz i od razu chce sie przytulać. Nauczycielka przedszkola powiedziała ze przytulenie to nagroda i jak dziecko jest np w takich sytuacjach jak napisałam wyżej i chce sie przytulić ,to nie należy tego robić. Zrobiłam tak kilka razy ,to był koszmar ,dziecko wpadało w większy ,dłużej trwający szał i nieopanowane emocje.instynktownie poczułam ze lepiej jest przytulić jeśli dziecko mówi ze chce ,wtedy przytulamy sie ,za chwile mówię ze chciałbym porozmawiać ,syn potwierdza ze tez chce ,opisuję jego emocje i to co sie wydarzyło ,co było przyczyna tego co czuje ,czemu płacze ,co możemy zrobić w tej sytuacji -rozwiazanie ,albo dlaczego czegoś nie możemy zrobić (np.zjeść tony czekolady) czy przytulenie i „ojojanie” dziecka to wskoczenie na wspomniana łódkę ? czy dobrze robimy ? Bo widze ze daje to lepsze efekty niż zakazywanie przytulania. Pozdrawiam
Panie Piotrze, myślę, że zna Pan odpowiedź 😊 Widzi Pan reakcję syna i równocześnie sam nie ulega czemuś na co nie ma Pan zgody (np. ta czekolada). Tata przytulający syna, by dać mu ukojenie w emocjach- to musi być pięknty widok!
Oczywiście że PRZYTULAĆ ❤❤❤❤❤
Dziękuję :)
Bardzo do usług 😊
Miałem kiedyś u córki około trzyletniej etap, że jak wpadała w szał i złość i nic nie docierało (na przykład jadąc w aucie gdzie nie mogłem przytulić akurat) to kilka razy pomógł mój wrzask - ale Z NIĄ - JA TEŻ NIE CHCĘ JECHAĆ AUTEM! JA CHCĘ LECIEĆ NA SŁONIU, CHCĘ ZANURZYĆ SIĘ W WODZIE A NIE JECHAĆ, CHCĘ PŁYNĄĆ POD WODĄ NA DELFINIE!!!! - zaczynała wtedy słuchać, zainteresowała się i uspakajała - wtedy można było z nią już "logiczniej" porozmawiać
Zrobiłam tak kilka razy w podbramkowej sytuacji- mina mojego dziecka BEZCENNA! 😁 Myślę, że to też jest sposób na wyrażenie podzielania emocji..no i wybicie z kołowrotka, w jaki wpadło dziecko. Gratuluję inwencji!!
Fantastycznie to wszystko brzmi. Ale jak mam np. Dać znać dziecku, że przekroczyło moje granic bo np. uderzyło mnie w złości? Czy wtedy również mam przytulać i uspokajać dziecko mimo, że nie mam na to ochoty bo zostałam uderzona, albo nie akceptuje innego zachowania dziecka.
Komentarz nr 70: Pokój & Dobro ✔️
proste i obrazowe
Polubiłam! Subskrybuje! Udostępniam! Czuje ze mnie uratujesz :D
Fajnie z humorem 😊 powiedz co masz na myśli wsiąść z dzieckiem do łodzi. Podaj przykłady.. Budzę dziecko do przedszkola reakcja- krzyczy, kopie mnie i może to robić przez długi czas (a potrzebujemy tego czasu żeby się ubrać, toaleta, dojazd) nie zakłada butów kurtki ,krzyczy płacze.. Z fotelika nie wysiada bo nie, nie daje się rozpiac, w szatni nie chce się przebrać, wejść do sali. I kiedy ja już kipie i najchętniej bym go rozszarpala mowi "mama żółwik, beczka.." (Nasz sposób i gest pożegnania) i idzie do sali do zabawek uśmiechnięty.... Nie ogarniam ☹️ pomóż
Dziecko w emocjach "z dołu" jest jak w rozkołysanej łódce. Ma za mało siły na zatrzymanie. Niesie go. Ty dosiadając się, dając swój spokojny ton, spokojny oddech, spokojny dotyk pozwalasz mu dostosować swoje rozkołysane tempo do twojego. I zwolnić. Czyli gdy rano ma wściekliznę, siadasz obok, przytulasz, bierzesz na kolana. "Niektóre poranki potrafią być okropne, co?", "czasem wszystko potrafi przeszkadzać", "jestem tu". I pozwalamy mu zwolnić przy nas. Czas? To trwa krócej niż kopanie sięz koniem, żeby się natychmiast ogarnął...
Moje dziecko jeśli w takiej porannej sytuacji je przytulam ,mówię spokojnie, to przełącza się na tryb "jest fajnie, mama wsiadła do łódki, to mogę się z nią bawić" - jak przypominam, że ok, jestem ale ma się ubierać/myć zęby itp. to znowu jest wrzask i krzyk. I tak cały poranek.
Bo dzieci nie powinny nigdy być w przedszkolach ❤❤❤❤❤❤tylko z matką ❤❤❤❤❤❤
Wow! 😊 dziękuję za uświadamianie. Chylę czoła (mama i pedagog za razem).
Dziekuję! 😊
Fajnie, jasno i z humorem😊 dziękuję za pomocny materiał 😊 ❤️
Do usług 😁
Stosuje te metody, ale przejście przez te etapy zajmuje mi godzinę jak nie więcej, a kiedy sytuacje zdarzają się co godzinę to już nie mam na to siły i na nic innego czasu.
Z reguły łączenie i przełączanie bardzo koi moją dwulatkę. Są jednak czasem chwile, gdy jej histeria sięga zenitu. I co na nią wtedy działa? Moje krzyknięcie i spojrzenie prosto w oczy. Jest choleryczką, więc już chyba tylko tak mogę ją doprowadzić do porządku. Ja krzyczę, a ona kamienieje i mówi: "O-oł, mama jest zła" :) I spokój :) Na moje drugie dziecko krzyk nie działa - tj. działa odwrotnie, ale to już inny temperament.
A to jest historia na kolejny film- już mam wszystko spisane, tylko muszę mieć czas nagrać. Jeśli po jej histerii Ty huczysz a ona mówi to co mówi,to znaczy ,że tak naprawdę to nie emocje biorą górę. I to też ma swoje uzasadnienie w mozgu- tzw. napad gniewu z parteru i napad gniewu z piętra. Za niebawem o tym Wam opowiem!
Tak tylko chciałam dać znać, że link do Instagrama odsyła do innego konta...
Pozdrawiam
Super filmy! Bardzo pomocne i przystępne
Dzieki za info!
Mój 10 letni syn nadal bardzo emocjonalnie podchodzi do każdej sytuacji która mu nie odpowiada. Na każdą przeciwność reaguje złością, tupnięciem nogą, agresywnym komentarzem. Zastanawiam się czy w takim wieku również możliwość mj w taki sposób pomóc
U nas ten sam problem
a jak dziecko i tak chce żeby mu dać jakąś rzecz (a ja nie chcę mu dać)?
Dzień dobry, oglądam ten filmik pijąc lampkę wina. Mój syn ma od kilku dni straszne ataki gniewu. Bije mnie wtedy, a dziś nawet chciał ugryźć. Zupełnie nie wiem już co mam robić - zawsze przytulam i staram się robić dokładnie to, o czym Pani mówi, ale on się poprostu nie uspokoja. Proszę, błagam o radę.
Dzień dobry. Bardzo współczuję, to musi być wykańczające 😔 jeśli ma Pani ochotę, proszę do mnie o tym napisać. Najlepiej tutaj:agarogala.pl/kontakt/ Ściskam, choć na odległość 💞
Bardzo pięknie wytłumaczone dziekuje
Bardzo do usług :)
No
A jak pomóc nastolatce która jest odrzucona i ignorowana przez wszystkie koleżanki z klasy? Jak z nią rozmawiać kiedy czuję się przez to samotna i rozżalona? Jak ją motywować kiedy mówi że woli umrzeć niż iść do szkoły i być tam sama?
A co zrobi gdy mówię dziecku że nie może dzisiaj iść do koleżanki za to że brzydko się wobec mnie zachowała i to jest konsekwencja a ona ciągle próbuje przekroczyć ustalona granice I do tego jeszcze wpada w furię i krzyczy że jestem najgorsza mama bo to i tamto?
Czy można się z Panią skontaktować mailowo?
Mam pytanie czy gdy zaprogramuje dziecko w chrystusie jego podświadomość i duch Chrystusa nie podpowie mojemu dziecku aby uciekł z domu jak Chrystus w wieku dojrzewania i pokłócił się z rodzicami bo nieprzestrzgał 10 przykazań danych przez Pana Mojrzesza?
Mam jednak pytanie: jakie inne sposoby łagodzenia chybotania łódki oprócz przytulenia, tonu i nucenia (u nas jeszcze dochodzi na końcu pierś u trzylatka)? Synek wychodzi ze staniu burzy bardzo powoli, chyba że to ja chcę za szybko.
Co to znaczy powoli..Pani ostatnie zdanie może zawierać sporo prawdy
@@AgaRogaladziękuję 😊
Do jakiego wieku dziecka ta metoda jest skuteczna? ;)
Nie do końca zrozumiałam na czym polega pierwszy etap. Używając prawej półkuli mam przyłączyć się do dziecka, ale jak? Pokazać, za pomocą emocji, że mi też jest trudno bo nie wzięliśmy misia?
To raczej przysiadanie się do emocji. Nie gadanie, tłumaczenie etc. Ale takie "jestem tu i słyszę cię"- wyrażone mową ciała, kilkoma słowami
A na 5 letnie dziecko zadziała?
I kiedy jej tłumaczymy jak możemy to nic do niej nie trafia. Trochę ten film podpowiada jak to robić ale tutaj bardziej chodzi o jakiś lęk przed spaniem chociaż emocje są w postaci płaczu
czy prowadzi Pani szkolenia ?
Tak, prowadzę webinary, warsztaty, spotkania oraz od czasu do czasu kurs Szkoła dla Rodziców i Wychowawców i onlinw Szkoła dla Rodziców
Witam.
Może Pani zrobić nagranie na temat jak sobie poradzić gdy 10 latka boi się że nie uśnie i rzeczywiście nie śpi płacze z tego powodu chodzi to toalety co 5 min i tak dalej.
Panie Eliaszu. Czy ona wie, ze to zaden problem, jesli nie uśnie? Jeśli się będzie budzić? Z mojego doświadczenia i słuchając koleżanek i kolegów po fachu wiem, że pierwsze co trzeba zrobić, to zdjąć ten ciężar. Że to jest PROBLEM. Potem idzie łatwiej, gdy nie ma presji na ROZWIĄZANIE.
Jak zrobić ten pierwszy krok? U mnie nie da się przytulić, nie chce żeby nic do niej mówić! Jest jeden wielki szał! Każe wyjść każe przyjść i tak w kółko przez godzinę. Wszyscy spoceni i zmęczeni😱
Dokładnie. W teorii wszystko brzmi pięknie. U mnie nawet po czasie nie można o tych trudnych zdarzeniach porozmawiać, bo nie chce nic słyszeć ani słuchać, „mama nie mów mi o tym!!! nie chcę o tym rozmawiać!! Ja wszystko wiem!!!”, wracają te same emocje i w zasadzie możemy odegrać tę samą scenę zaraz. Albo jeszcze gorzej- wchodzi w mówienie, „tak, jestem głupia”
Słyszałam jedna Panią, ktora porownuje te trudne emocje do rozwolnienia/wymiotow. Trzeba pozwolic sobie/ dziecku je z siebie wyrzucić (tak jak w przypadku tych zaburzeń jelitowo żołądkowych), A że tamte nie są ladne kiedy mają miejsce tak samo te trudne emocje i moment ich wydalania nie bywa piekny. Ale jesli jest przy nim w takich chwilach zaufany rodzic, ktory go wspiera pozwala mu na to, daje poczucie akceptacji i zrozumienia i pomaga mu przez to przebrnąc to im starsze takie dziecko tym latwiej i zdrowiej dla siebie umie sobie radzić z trudnymi emocjami. Mam nadzieję, ze to działa bo... Pokladam wielkie nadzieje w tą teze :D
Ale porównanie hardcorowe!
tak, myślę, że chodzi jej o to żeby uświadomić rodziców, że kiedy dziecko np wymiotuje to przecież też mu nie mówimy, żeby przestało i się uspokoiło tylko otaczamy go opieką. Tak samo kiedy dziecko ma taką jazdję emocjonalną to też trzeba je otoczyć opieką bo jest to coś normalnego a nie krzyczeć na nie by się ogarnęło, przestało płakać itp. itd.
Ale to też w kontekście rodzica, jak "przetrwać" te kryzysy i mieć więcej wyrozumiałości dla dziecka. Po prostu chciałam się podzielić tą myślą. U mnie zrobiło duże klick gdy to usłyszałam, jako osoba, która wyniosła z domu, że okazywanie emocji szczególnie tych trudnych nie jest "wskazane".
Hmmm. Czytajac kiedyś o rodzicielstwie bliskosci zauważyłam ze ten element o pozwalaniu dziecku na rozładowanie emocji, akceptując je przy tym i otaczając troską ( analogicznie do np chorych jelit ) brzmi bardzo przekonywująco - jako strategia ponadprzeciętnej miłosci do dziecka. Jednak po kilku latach wychowywania moich własnych dzieci wydaje mi się ta teoria mocno wątpliwa, jesli nie katastrofalna. Dlatego, że człowiek ma zdolnosc wpływania na swoje emocje- własnymi myślami, w przeciwieństwie do chorób fizjologicznych ( oczywiście z wiekiem różną zdolnośc, której się uczymy) . Ale tej zdolności nalezy uczyć dziecko od najmłodszego, stopniowo do jego możliwości, a nie akceptować wybuchy, aż dziecko samo kiedyś wpadnie na pomysł by rozwiązać to inaczej. Tak sie nei stanie jeśli nei zostanie tego nauczone. Ten proces nazywamy wychowaniem. Czynnik, który wywołuje emocje jest tylko czynnikiem startowym. Po tym następuje dopiero rekacja w postaci naszych myśli, które albo podgrzeją nas do dalszej walki albo pozwolą nam się uspokoić. I tego nastepstwa faktów powinniśmy uczyć swoich dzieci by im pomóc życ w większej wolności od emocji w życiu dorosłym. I na tym powinna się skupić nasza troska o te dzieci. A nie na tym by uczyc je, ze jeśli sobie nie radzą- mogą bombardowac bliskich swoimi reakcjami- krzykiem i agresją , poniewaz w przyszłosci będą oczekiwac tego od innych i będą jednostkami aspołecznymi. Wg mojego doświadczenia wcale to nie uczy ich radzenia sobie z emocjami w sposób lepszy od dotychczasowgo, skoro takiego sposobu mu nie proponuje. Tylko uzaleznia od eksplodowania, czyli uczy egoizmu, którym takie dzieci krzywdzą takze samych siebie. Emocje są ważną informacją , ale nei mogą stać się zbyt wazne, nie mogą stać się bożkiem. Jesli chodzi o bardzo małe dzieci to zanim przeskocza na myslenie tak jak mówi Pani Aga dobrze jest znac etapy by najpierw sie wyciszyć, potem zracjonalizować. Ale! -tzreba coś z nimi robić, a nie brać na siebie gniew dziecka , by je wspierać. TO jest bardzo niebezpieczny watek rodzicielstwa bliskości wg mojego postrzegania.
Cenna uwaga.
@@magorzatakus1108ciekawy komentarz, proszę podać przykład, żeby lepiej to zrozumieć?
Co jak dziecko mnie bije, popycha, gryzie w tej zlosci i drze sie tak ze człowiek wlasnych mysli nie slyszy?
pies umarł*
No niestety, umierają ludzie.
zawsze działa argument:
"jak się nie uspokoisz to ci nogi z doopy powyrywam."
Zawsze działa - polecane przez psycholożki