Dobry temat. Mogłaby być druga część dotycząca tego jak radzić sobie z potężnymi i naprawde nieprzyjemnymi a wręcz czasem fizycznie bolesnymi emocjami kiedy to odważyliśmy się przeciwstawić np. grupie zadbaliśmy o swoją autonomię i za to dostajemy w pakiecie odrzucenie, złość, ignorowanie i wiele innych naprawde nieprzyjemnych odczuć. Zmierzenie się z tym nie zabija ale jest cholernie trudne i trzeba znaleźć jakieś własne sposoby radzenia sobie z tym. Bez treningu nie dziwię się że wybieramy łatwiejszą choć wcale dla nas w dłużej perspektywie nie lepszą drogę.
Jak ktoś chce być people pleaserem swoim kosztem, to jeszcze pół bidy. Ale jak ktoś zadowala innych MOIM kosztem to nóż otwiera się w kieszeni. Przykładem jest moja mama (jak pewnie wiele innych polskich mam) : "pocałuj babcię/wujka" , "poczęstuj wszystkich", potem "zaproś ciocię na herbatę, będzie jej miło" . I tak całe życie. Raz nie wytrzymałam i jej powiedziałam, że wychowała dwie świetne prostytutki: mnie i moją siostrę. A potem sobie uświadomiłam, że wypadam jeszcze gorzej, bo prostytutkom to przynajmniej się płaci za robienie dobrze. No cóż, terapia ma trwa... A odcinki takie jak ten są bezcenne! Dziękuję ❤️
Zauważyłem jakiś czas temu, że dokładnie się tak zachowywałem. Na początku naprawdę czułem się zauważony, doceniony. Czułem, że niskim kosztem komuś pomagam bo przecież dla mnie to nic wielkiego a ta druga osoba jest taka zadowolona dzięki mnie jak myślałem. Zauważyłem dopiero z czasem, że gdzieś wewnątrz chciałbym coś w zamian, przecież ja się tak staram i nie dostaje nic w zamian. Tzn. dostawałem aprobatę, która naprawdę długi czas wystarczała zapewne ze względu na bardzo ubogie emocjonalnie dzieciństwo. Z czasem czułem się najzwyczajniej wykorzystywany i łapałem potężne spadki nastroju z tego powodu bo w sumie okazywało się, że ja tu się poświęcam tyle czasu a to ślepa uliczka. Nie rozwijałem się aby sobie lepiej radzić w życiu tylko zadowalałem innych żeby to oni zapewnili mi bezpieczeństwo. Teraz to widzę gdy się okazało, że relacja po 6 latach się kończy a ja w tym czasie nie zrobiłem nic konstruktywnego dla siebie. Wielkie rozczarowanie i przez jakiś czas pretensje do osoby, której nadskakiwalem. Problem tutaj był też taki, że o ile trafi się na kogoś kto przyjmie zaoferowaną 'pomoc' i nie będzie chciał coraz więcej to jesteśmy 100% sobie winni. Gorzej gdy ktoś zauważy tą zależność, uległość i zacznie ją wykorzystywać dla swoich celów co miało miejsce w moim przypadku. Trochę się cieszę z tego powodu bo dzięki temu udało mi się zauważyć jak chora to była relacja. Teraz wiem, że muszę się bardziej skupić na sobie a nie liczyć na to, że jak się dla kogoś poświęcę to zostanę zaopiekowany i wszystkie problemy się same rozwiążą. Świetnie, że można na YT znaleźć tak wartościowe materiały jak ten.
piękna, prawdziwa i wartościowa wypowiedź, odważna, bardzo mało jest takich wpisów od serca na YT, dziękuje i życzę ukochania najwartościowszej osoby dla Pana - Siebie samego :)
Ja przeżyłem swój pierwszy raz i byłem przez rok w relacji z osobą, której idealnie pasowało moje pleasowanie. Potem było małżeństwo, w którym "ratowałem" drugą połówkę i na koniec z dnia na dzień odeszła. Teraz w końcu trafiłem na osobę, która postawiła w tym miejscu granicę i pokazała mi jak bardzo ch..... to jest. Faktycznie od tego momentu dopiero zaczęliśmy budować bliskość. Najgorsze, że zauważyłem, że odziedziczyłem ten mechanizm po rodzicu. No cóż, life is brutal
Jest to tak dobry materiał, jest to tak pomocowa treść - zarówno dla ofiar pleaserów, jak i dla samych pleaserów, że aż nie wiem jak w imieniu nas wszystkich dziękować Pani za doskonałą pomoc, i zaangażowanie w zdrowie psychiczne Polaków. Wielka wdzięczność. Polecam dalej, zresztą jak wszystkie Pani treści. Dziękuję.
Hej Marta, czy mogłabyś nagrać odcinek o przyjaźni w dorosłym życiu? Jak powinna wyglądać zdrowa przyjaźń, co akceptować a czego nie. Dzięki za to co robisz, zmieniasz moje myślenie swoimi podkastami 🤗
Dziekuje bardzo. Nie zostawilas suchej nitce na mnie ale bardzo dobrze. Dopiero kilka lat temu zdalam sobie sprawe z tego ze moja energia jest caly czas nazewnatrz. Mam cudownego mistrza w postaci meza w relacji z ktorym people pleaser wybija jak szambo. Marze o dniu w ktorym bede w stanie wreszcie stanac po swojej stronie. Mysle ze jestem blisko. Sciskam i dziekuje
To, o czym mówi Pani w 35.30, to różnica między samooceną i poczuciem własnej wartości (self esteem i self worthiness). Pamiętam tamten podcast bardzo dobrze. Ostatnio wykorzystałem go na lekcji wychowawczej z moimi szóstoklasistami. Dziękuję !
@@przemekwodarczyk7172 dziękuję i cieszę się, że podzieliłeś się tym w komentarzu bo nie wiem, czy i kiedy trafiłabym na niego. Pozdrawiam 🙂 PS. Dobrze słyszeć, że są tacy nauczyciele jak Ty, którzy dzielą się z dzieciakami taką wspierającą i potrzebną wiedzą na temat emocji oraz korzystają z tak niestandardowych a jakże cennych narzędzi ☺️
Ależ ten odcinek podcastu był dla mnie ch°lernie mocny, ale niezwykle potrzebny i ważny! "Uderzenie patelnią" przyjęte. Pani Marto, ogromnie dziękuję 💚
Dziękuję za uświadomienie mi, że chęć dogadzania ludziom może tylko pozornie wynikać z troski o nich, a tak naprawdę to może być przykładem skupienia się na sobie - "co oni o mnie pomyślą".
Ważny temat. Czyli nie czyn jest dobry lub zły, tylko intencja, która go rodzi. :-) Warto sprawdzać. Siebie i innych. Wtedy zobaczymy prawdę, a nie wyobrażania i fantazje.
Dziękuje za podcast który pomógł mi zorientować się w moim otoczeniu i wlasnych poczynaniach. Postanowiłam sobie tydzień bez zadowalania kosztem siebie. Dziś był juz telefon do szefa z odmowieniem zlecenia które chciał mi wcisnąć a które było ponad moje siły. W relacjach z bliskimi jest trudniej, jednak Pani materialy są cudownym wsparciem. Bardzo, bardzo dziękuje.
SARLACCA. Jama Sarlacca. A tak w ogóle to o mnie. Godnie, słusznie i przyjemnie jest się sobą opiekować, ale po tylu latach życia w rozkroku trudno określić, co jest mną. Staram się. Dziękuję za wsparcie.
Z wielką wdzięcznością słucham Marto Twoich wypowiedzi, jesteś bardzo błyskotliwa i taka lekka w słowie.. nie mówiąc już o niesamowitym autorytecie psychologicznym.. Bardzo dziękuję!!! Sikorka
Odkryłem ten materiał dopiero teraz i chciałbym dodać do niego kilka swoich obserwacji. Choć spodobało mi się rozłożenie people pleasingu na czynniki pierwsze, z dostrzeżeniem także jego mroczniejszej strony (subtelny egoizm i kontrola), to nie byłem przekonany do dość brutalnego rozprawienia się z ludzio dogadzaczami, zwłaszcza że dotychczas spotykałem się z podejściem współczującym wobec takich osób (nawet jeśli zawierającym stanowcze odradzanie takiego "stylu przetrwania"). Miałem pewną teorię na temat tego, dlaczego people pleaserzy nimi są i dlaczego jest to wieść na tyle dewastująca serce, że powoduje, iż wstrzymuję się z mocniejszą krytyką takich osób - zastanawiałem się tylko, czy padnie w tym odcinku. I padła, około 34 minuty - poczucie, że na miejsce w świecie (czyli też szacunek, przyjaźń, miłość) trzeba sobie zasłużyć. Nie byłbym w stanie usłyszeć od kogoś, że czuje, iż musi zapracować sobie na miłość, więc w wykręcony sposób próbuje "służyć" ludziom, a po poznaniu takich rewelacji jedynie bić taką osobę po głowie tekstami o egoizmie. To są wieści, które powinny alarmować całe nasze społeczeństwo i skłonić nas do zastanowienia się nad tym, co złożyło się na pączkujące w wielu z nas przekonanie, że na tak podstawowe potrzeby życiowe nie zasługujemy od razu, ale po solidnym wysiłku (choćby pokręconym i ostatecznie toksycznym), że jak będziemy WYSTARCZAJĄCO DOBRZY, to dopiero może ludzie obdarzą nas tymi dobrami emocjonalnymi. Kiepskie wychowanie i brak figury zapewniającej odpowiedni styl przywiązania? Rywalizacja, hejt, porównywanie się od najmłodszych lat? A może przytłaczająca nas wiedza? Na lęk u ludzi składają się dwie, monstrualnie wyolbrzymione (choć u podstaw dobre) cechy: świadomość społeczna i zahamowanie behawioralne, zapewniające bezpieczeństwo indywidualne i harmonię grupową. Czy o czymś nam to czasem nie przypomina? Ciągłe zakazy, nakazy, przestrogi, ostrzeżenia, zalecenia, kultura, dobre zwyczaje, savoir vivre, regulaminy, zasady, kary, konsekwencje, nieprzefiltrowana pop-psychologia z Tik-Toka? Kto wpoił nam strach przed wszczynaniem konfliktów, dotkliwymi konsekwencjami, tworzeniem sobie wrogów, ranieniem ludzi, staniem się aroganckim bucem/narcyzem? Wtłaczamy hurtowo do głów (młodych, bądźmy precyzyjni) ludzi cały ten bagaż lękowy, a potem dziwimy się, że zachowują się jak roboty, skoro zostali do tego wytresowani? Śmiemy im potem mówić, że muszą uwierzyć, że są wystarczający, że już teraz zasługują na miłość i nie muszą odstawiać manipulacyjnych fikołków, by ją otrzymać? O ilu jeszcze związkowych red flagach oni mają usłyszeć, o ilu anglojęzycznych specjalistycznych terminach używanych bez opamiętania (czy błyskawicznie diagnozowani gaslighterzy są z nami w pokoju?), o ilu przypadkach beznadziejnie zachowujących się mężczyzn/niedoskonałych czynów kobiet, o ilu "10 RZECZACH, PO KTÓRYCH DOPIERO BĘDZIESZ MÓGŁ/MOGŁA SIĘ KOMUŚ PODOBAĆ, A BEZ KTÓRYCH DOSTANIESZ FIGĘ Z MAKIEM, ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA MOJEGO TOTALNIE WARTOŚCIOWEGO I WCALE NIE STRASZĄCEGO NIKOGO MATERIAŁU!!!"? Czy naprawdę wierzymy, że ludzie już teraz zasługują na bycie lubianymi/kochanymi, skoro ciskamy w nich tyloma negatywnymi treściami? Czy naprawdę jesteśmy w stanie zmierzyć się z ich potrzebami, wyrażonym własnym zdaniem pozbawionym wcześniejszej analizy, skoro tak często nie reagujemy na to odpowiednio dojrzale, wyrozumiale, empatycznie? Czym jeszcze ich zasypiemy, aż wreszcie zorientujemy się, że to wszystko nie pomaga? Doprowadziliśmy ich do tego stanu, zasialiśmy w nich wiatr, więc zbieramy burzę. Chcemy w ludziach mniej people pleasingu? Zaoferuję jedną radę, na przekór samozwańczym specjalistom, którzy tworzą instrukcje obsługi ludzi, a potem z miną zdziwionego Pikachu zastanawiają się, dlaczego tyle w nas automatyzmu. Idźcie w świat i doświadczajcie go, popełniając błędy. Być może ja, w tej wypowiedzi, nawet popełniłem jakieś merytoryczne. Ale to przecież doskonała wiadomość. Chyba że nie, ale wtedy przyznajmy się do tego, że teksty o tym, iż "nikt nie jest idealny, a popełnianie błędów czyni z nas ludzi, uczymy się na nich" traktujemy jako frazesy. Nie potrzebujecie już więcej informacji. Potrzebujecie mądrości. I miłości. th-cam.com/video/4YRE0TS5aNU/w-d-xo.html
O Paani, dopóki nie wywołałaś tematu, nie miałam pojęcia jak bardzo potrzebuję się z nim spotkać. Stokrotne dzięki za ten odcinek, rozgościł się we mnie i pracuje, będę wypatrywać owoców tej pracy 🙏❤️
Jak nadstawiam drugi policzek, to jestem traktowana przez ludzi jak zło, jak przestępca. Kościół, źli ludzie, nie mają na sobie piętna zła i przestępcy, a ja mam to piętno na sobie i jestem tak traktowana przez ludzi. Jak byłam traktowana jak przestępca wyłączało to u mnie całe partie mózgu
Czy jest szansa na odcinek o poczuciu własnej wartości? Ten odcinek o dogadzaniu innym dużo mi dał do myślenia i przyszło mi do głowy, o ile łatwiej by nam było uniknąć tego typu machlojek, gdybyśmy po prostu mogli się sami sobą zaopiekować, zaufać, zaakceptować.
Udaje się 'wyłazić' , choć nie zawsze, 'nawyk' jest mocno utrwalony, ale tak, nie opłaca się tak nadużywać dla innych, smutne, lecz tak jest.Wcześniej nawet nie myślałam o tym, że się 'nadużywam.'
Bardzo chętnie posłuchałabym co myślisz o niedocenianej (dla mnie) presji na to żeby nie było niezręcznie i było nonstop ciekawie w relacji, o szerokopojętym cringu, który jest tak popularną ostatnio i paraliżującą oceną. Wiem, że w tym jest dużo o mnie i niskim poczuciu własnej wartości, ale coraz więcej w otoczeniu obserwuję taki hamulców pt. "będzie dziwnie"
To wynoszenie na ołtarz, czyli idealizacja kogoś, żeby nam pasował, a następnie dewaluacja, jeśli nie odnajdzie się w tej (idealnej z naszego punktu widzenia) roli , niezwykle przypomina zachowanie narcyza, wręcz je kopiuje🤔 Edit: sporo Twoich podkastów trafia w moje trzewia, ale ten wręcz je rozrywa - z upływem czasu czułem się coraz bardziej goły jak obrana cebula 😶
tak, tak działa narcyz. Najpierw robi z człowieka cudo, bo tylko cudo może być obok takiego cuda jak narcyz, a kiedy odkrywa, że to cudo ma swoje potrzeby, wolną wolę i chwile słabości, dewaluuje je, i szuka nowego cuda, które będzie źródłem narcystycznego paliwa. i tak w kółko. W świecie narcyza ludzie są obiektami. I albo są wspaniali, albo totalnie do d. nic pomiędzy.
z wieloletnich obserwacji moich wynika, że w firmach awansują people pleaserzy :) Pleasują tych co muszą, i tak to się kręci. Czyli żeby być zdrowym psychicznie trzeba pożegnać się z karierą, hehe. Ale w sumie to chyba wiadomo od dawna.
Jezu, ale to niestety takie prawdziwe. A jak bronić, jak reagować na people pleaserów? Mam takie w pracy, co mi przynosi gifty, których wcale nie chce i nie wiem jak z tej spirali się wykręcić.
Ostatnia część o poeple pleaser w pracy - 100% mnie... 😥 jestem tego świadoma, dobrze wiem, że tak robię, ale nie mogę tego przyhamować...jak to zatrzymać?! To silniejsze niż ja... Rozebrała mnie Pani części pierwsze....🙃
Osoby toksyczne Zmuszają mnie żebym ich adorowała i następnie mogą odwrócić kota ogonem i stwierdzić że nie podoba im się to adorowanie więc nic na tym nie zyskałam i kolejny raz rzuciłam perły przed wieprze
A jeśli ta osoba chce na siłę żeby spełniać jej życzenia i mieszkać z nią na starość ( 75 lat -sprawna osoba bez dzieci) , dlatego że czuje lęki w postaci uczucia samotności? Ja czuję się przymuszona lub mam poczucie winy. Namawia mnie, żebym odstąpiła jej nitarialnie swoje mieszkanie o dużym metrażu, a ona po swojej śmierci przepisze mi swoje zaniedbane mieszkanko i kawalerkę którą dla niej wyremontowałam? Ja zawsze spełniam oczekiwania innych robię to z radością, ale zauważyłam że bardzo cierpi na tym moje życie osobiste i obowiązki domowe. Coś za coś i teraz mam poczucie że jednak chodzi mi o kontrolę. Brakuje mi kontroli nad swoimi sprawami- to zajmuje się innych, a wokół wszyscy to wykorzystują. Jak to czytam to wydaje mi się że, to niemożliwe żebym ja osoba inteligentna, wykształcona mogła tak postępować w imię poczucia bycia potrzebnym.
Jeśli "ludzio-dogadzacz" dewaluujący czuje, że w jego postępowaniu i słowach jest sporo cech negatywnych - to dlaczego nie przestanie? Skoro nie czuje się z tym dobrze?
A jeśli taka jest relacja matki z dorosłym synem? Taki zaopiekowany syn co mama mu sprząta i pierze raz w tyg. a mu to na rękę to już nie nadaje się na partnera?
Dobry temat, ale ciężko mi sie słucha, razi mnie język z dzienymi neologizmami, po 10 zabrakło mi oqlciw do liczenia... jakas taka ostrosc czarno biala...
Nie podważam treści merytorycznej ale kurcze, za dużo tych angielskich słów, może tak po polsku, co? Uprzedzam pewne jak w banku ataki: znam angielski.
Acha... rozumiem Twój komentarz😁. Chcesz sprawdzić czy Marta już na prawdę wyzbyła się przymusu dogadzania ludziom. Jeśli zareaguje i w podcastach będzie mniej angielskiego... ciekawe😉
@@arkadiuszgrotek7092 haha daleko posunięte wnioski. Jednakże te podcasty robi dla ludzi, żeby dawać im do myślenia, więc z tym powinna się liczyć, bo nie robi tych filmow dla siebie, czyż nie?
Wyraźnie zirytowana? To mnie zaniepokoiło. Nie poszłabym po pomoc do osoby, która wkurza się na pacjentów. Chyba nie na tym powinna polegać pomoc terapeutyczna. Bez względu na to, jaki był efekt tego zachowania.
Czy naprawdę trzeba używać tyle angielskich słów? Czemu to służy? Czy ludzie mówiący po angielsku używają polskich słów? Przecież mamy swój język 😞 plizując innych?? Plizerzy?
Nie byłam w stanie słuchać tego podcastu bo tak razil mnie „ponglisz” prowadzacej - jeśli używasz angielskich nazw i dodajesz wstawki z bardzo rażącym, wykoślawiającym słowa akcentem to czy naprawde uważasz ze to co mówisz brzmi mądrzej? Nie da się tego słuchać
Dobry temat. Mogłaby być druga część dotycząca tego jak radzić sobie z potężnymi i naprawde nieprzyjemnymi a wręcz czasem fizycznie bolesnymi emocjami kiedy to odważyliśmy się przeciwstawić np. grupie zadbaliśmy o swoją autonomię i za to dostajemy w pakiecie odrzucenie, złość, ignorowanie i wiele innych naprawde nieprzyjemnych odczuć. Zmierzenie się z tym nie zabija ale jest cholernie trudne i trzeba znaleźć jakieś własne sposoby radzenia sobie z tym. Bez treningu nie dziwię się że wybieramy łatwiejszą choć wcale dla nas w dłużej perspektywie nie lepszą drogę.
Niestety, tak ten świat działa, że albo jesteśmy szanowani, albo lubiani. :-)
Jak ktoś chce być people pleaserem swoim kosztem, to jeszcze pół bidy. Ale jak ktoś zadowala innych MOIM kosztem to nóż otwiera się w kieszeni. Przykładem jest moja mama (jak pewnie wiele innych polskich mam) : "pocałuj babcię/wujka" , "poczęstuj wszystkich", potem "zaproś ciocię na herbatę, będzie jej miło" . I tak całe życie. Raz nie wytrzymałam i jej powiedziałam, że wychowała dwie świetne prostytutki: mnie i moją siostrę. A potem sobie uświadomiłam, że wypadam jeszcze gorzej, bo prostytutkom to przynajmniej się płaci za robienie dobrze. No cóż, terapia ma trwa... A odcinki takie jak ten są bezcenne! Dziękuję ❤️
świetne porównanie
same here
@Mag Da bardzo dziękuję Ci za ten komentarz.
Zauważyłem jakiś czas temu, że dokładnie się tak zachowywałem. Na początku naprawdę czułem się zauważony, doceniony. Czułem, że niskim kosztem komuś pomagam bo przecież dla mnie to nic wielkiego a ta druga osoba jest taka zadowolona dzięki mnie jak myślałem. Zauważyłem dopiero z czasem, że gdzieś wewnątrz chciałbym coś w zamian, przecież ja się tak staram i nie dostaje nic w zamian. Tzn. dostawałem aprobatę, która naprawdę długi czas wystarczała zapewne ze względu na bardzo ubogie emocjonalnie dzieciństwo. Z czasem czułem się najzwyczajniej wykorzystywany i łapałem potężne spadki nastroju z tego powodu bo w sumie okazywało się, że ja tu się poświęcam tyle czasu a to ślepa uliczka. Nie rozwijałem się aby sobie lepiej radzić w życiu tylko zadowalałem innych żeby to oni zapewnili mi bezpieczeństwo. Teraz to widzę gdy się okazało, że relacja po 6 latach się kończy a ja w tym czasie nie zrobiłem nic konstruktywnego dla siebie. Wielkie rozczarowanie i przez jakiś czas pretensje do osoby, której nadskakiwalem. Problem tutaj był też taki, że o ile trafi się na kogoś kto przyjmie zaoferowaną 'pomoc' i nie będzie chciał coraz więcej to jesteśmy 100% sobie winni. Gorzej gdy ktoś zauważy tą zależność, uległość i zacznie ją wykorzystywać dla swoich celów co miało miejsce w moim przypadku. Trochę się cieszę z tego powodu bo dzięki temu udało mi się zauważyć jak chora to była relacja. Teraz wiem, że muszę się bardziej skupić na sobie a nie liczyć na to, że jak się dla kogoś poświęcę to zostanę zaopiekowany i wszystkie problemy się same rozwiążą.
Świetnie, że można na YT znaleźć tak wartościowe materiały jak ten.
Dziekuhe za ten wpis. Widze tu siebie, uderzyly mnie slowa o braku konstruktywnego dzialania dla siebie. Mam material do dalszych przemyslen.
piękna, prawdziwa i wartościowa wypowiedź, odważna, bardzo mało jest takich wpisów od serca na YT, dziękuje i życzę ukochania najwartościowszej osoby dla Pana - Siebie samego :)
Bylam w tym miejscu
Ja przeżyłem swój pierwszy raz i byłem przez rok w relacji z osobą, której idealnie pasowało moje pleasowanie. Potem było małżeństwo, w którym "ratowałem" drugą połówkę i na koniec z dnia na dzień odeszła. Teraz w końcu trafiłem na osobę, która postawiła w tym miejscu granicę i pokazała mi jak bardzo ch..... to jest. Faktycznie od tego momentu dopiero zaczęliśmy budować bliskość. Najgorsze, że zauważyłem, że odziedziczyłem ten mechanizm po rodzicu. No cóż, life is brutal
Jest to tak dobry materiał, jest to tak pomocowa treść - zarówno dla ofiar pleaserów, jak i dla samych pleaserów, że aż nie wiem jak w imieniu nas wszystkich dziękować Pani za doskonałą pomoc, i zaangażowanie w zdrowie psychiczne Polaków. Wielka wdzięczność. Polecam dalej, zresztą jak wszystkie Pani treści. Dziękuję.
Borze wszechlistny🌲🍁🍂🌳temat gruby jak pień pomnika przyrody🌳ach, to o mnie... Dziękuję za podcast🧡
Hej Marta, czy mogłabyś nagrać odcinek o przyjaźni w dorosłym życiu? Jak powinna wyglądać zdrowa przyjaźń, co akceptować a czego nie.
Dzięki za to co robisz, zmieniasz moje myślenie swoimi podkastami 🤗
Ten odcinek dał mi do myślenia na długo, np. to że people pleaserzy kontrolują plizowanych z różnych powodów. WOW.
Dziekuje bardzo. Nie zostawilas suchej nitce na mnie ale bardzo dobrze. Dopiero kilka lat temu zdalam sobie sprawe z tego ze moja energia jest caly czas nazewnatrz. Mam cudownego mistrza w postaci meza w relacji z ktorym people pleaser wybija jak szambo. Marze o dniu w ktorym bede w stanie wreszcie stanac po swojej stronie. Mysle ze jestem blisko. Sciskam i dziekuje
No to nie mów...to Tobie będzie przykro. Mocniej nie można. Pięknie podany odcinek. Jak zazwyczaj. Dziękuję.
To, o czym mówi Pani w 35.30, to różnica między samooceną i poczuciem własnej wartości (self esteem i self worthiness). Pamiętam tamten podcast bardzo dobrze. Ostatnio wykorzystałem go na lekcji wychowawczej z moimi szóstoklasistami. Dziękuję !
@Przemek Włodarczyk, czy to może ten odcinek? „O Zmierzchu #22 - Samoocena. Antyporadnik”
th-cam.com/video/h4TS3ie42AU/w-d-xo.html
@@KatyaStrom107 Tak, to ten !
@@przemekwodarczyk7172 dziękuję i cieszę się, że podzieliłeś się tym w komentarzu bo nie wiem, czy i kiedy trafiłabym na niego. Pozdrawiam 🙂
PS. Dobrze słyszeć, że są tacy nauczyciele jak Ty, którzy dzielą się z dzieciakami taką wspierającą i potrzebną wiedzą na temat emocji oraz korzystają z tak niestandardowych a jakże cennych narzędzi ☺️
@@KatyaStrom107 Cieszę się, że mogłem pomóc i bardzo dziękuję za miłe słowa - zachowuję je w głębi serca na gorsze czasy 🙂
@@przemekwodarczyk7172 będzie dobrze, gdy będziemy działać i dopuszczać do głosu swoją wrażliwość i moc 💚
Ależ ten odcinek podcastu był dla mnie ch°lernie mocny, ale niezwykle potrzebny i ważny! "Uderzenie patelnią" przyjęte.
Pani Marto, ogromnie dziękuję 💚
Dziękuję za uświadomienie mi, że chęć dogadzania ludziom może tylko pozornie wynikać z troski o nich, a tak naprawdę to może być przykładem skupienia się na sobie - "co oni o mnie pomyślą".
GENIALNE, JAK ZAWSZE, NIE DA SIĘ UBRAĆ TEGO WRĘCZ W SŁOWA, TSK BARDZO BYŁ TO WYSOKI POZIOM 🌹🌹🌹... DZIĘKUJĘ...
Ważny temat. Czyli nie czyn jest dobry lub zły, tylko intencja, która go rodzi. :-) Warto sprawdzać. Siebie i innych. Wtedy zobaczymy prawdę, a nie wyobrażania i fantazje.
Dziękuje za podcast który pomógł mi zorientować się w moim otoczeniu i wlasnych poczynaniach. Postanowiłam sobie tydzień bez zadowalania kosztem siebie. Dziś był juz telefon do szefa z odmowieniem zlecenia które chciał mi wcisnąć a które było ponad moje siły. W relacjach z bliskimi jest trudniej, jednak Pani materialy są cudownym wsparciem. Bardzo, bardzo dziękuje.
Ale to jest złoto!! Dziękuję, zobaczyłam teraz jak na dłoni główny problem mojego byłego związku.
Dziękuję.
Fantastyczna analiza, podziwiam Twój intelekt Marta! Geszefciki emocjonalne - bardzo crafty! Dziękuję za Twoją mega robotę 😊💪🙏
Właśnie o tobie rozmawiamy! Pozdro!
SARLACCA. Jama Sarlacca. A tak w ogóle to o mnie. Godnie, słusznie i przyjemnie jest się sobą opiekować, ale po tylu latach życia w rozkroku trudno określić, co jest mną. Staram się. Dziękuję za wsparcie.
Z wielką wdzięcznością słucham Marto Twoich wypowiedzi, jesteś bardzo błyskotliwa i taka lekka w słowie.. nie mówiąc już o niesamowitym autorytecie psychologicznym.. Bardzo dziękuję!!! Sikorka
Bardzo dziekuje Pani Marto, bardzo mi pani pomaga w ogarnieciu tego bajzlu:) pozdrawiam
Odkryłem ten materiał dopiero teraz i chciałbym dodać do niego kilka swoich obserwacji. Choć spodobało mi się rozłożenie people pleasingu na czynniki pierwsze, z dostrzeżeniem także jego mroczniejszej strony (subtelny egoizm i kontrola), to nie byłem przekonany do dość brutalnego rozprawienia się z ludzio dogadzaczami, zwłaszcza że dotychczas spotykałem się z podejściem współczującym wobec takich osób (nawet jeśli zawierającym stanowcze odradzanie takiego "stylu przetrwania"). Miałem pewną teorię na temat tego, dlaczego people pleaserzy nimi są i dlaczego jest to wieść na tyle dewastująca serce, że powoduje, iż wstrzymuję się z mocniejszą krytyką takich osób - zastanawiałem się tylko, czy padnie w tym odcinku. I padła, około 34 minuty - poczucie, że na miejsce w świecie (czyli też szacunek, przyjaźń, miłość) trzeba sobie zasłużyć. Nie byłbym w stanie usłyszeć od kogoś, że czuje, iż musi zapracować sobie na miłość, więc w wykręcony sposób próbuje "służyć" ludziom, a po poznaniu takich rewelacji jedynie bić taką osobę po głowie tekstami o egoizmie. To są wieści, które powinny alarmować całe nasze społeczeństwo i skłonić nas do zastanowienia się nad tym, co złożyło się na pączkujące w wielu z nas przekonanie, że na tak podstawowe potrzeby życiowe nie zasługujemy od razu, ale po solidnym wysiłku (choćby pokręconym i ostatecznie toksycznym), że jak będziemy WYSTARCZAJĄCO DOBRZY, to dopiero może ludzie obdarzą nas tymi dobrami emocjonalnymi.
Kiepskie wychowanie i brak figury zapewniającej odpowiedni styl przywiązania? Rywalizacja, hejt, porównywanie się od najmłodszych lat? A może przytłaczająca nas wiedza? Na lęk u ludzi składają się dwie, monstrualnie wyolbrzymione (choć u podstaw dobre) cechy: świadomość społeczna i zahamowanie behawioralne, zapewniające bezpieczeństwo indywidualne i harmonię grupową. Czy o czymś nam to czasem nie przypomina? Ciągłe zakazy, nakazy, przestrogi, ostrzeżenia, zalecenia, kultura, dobre zwyczaje, savoir vivre, regulaminy, zasady, kary, konsekwencje, nieprzefiltrowana pop-psychologia z Tik-Toka? Kto wpoił nam strach przed wszczynaniem konfliktów, dotkliwymi konsekwencjami, tworzeniem sobie wrogów, ranieniem ludzi, staniem się aroganckim bucem/narcyzem? Wtłaczamy hurtowo do głów (młodych, bądźmy precyzyjni) ludzi cały ten bagaż lękowy, a potem dziwimy się, że zachowują się jak roboty, skoro zostali do tego wytresowani? Śmiemy im potem mówić, że muszą uwierzyć, że są wystarczający, że już teraz zasługują na miłość i nie muszą odstawiać manipulacyjnych fikołków, by ją otrzymać?
O ilu jeszcze związkowych red flagach oni mają usłyszeć, o ilu anglojęzycznych specjalistycznych terminach używanych bez opamiętania (czy błyskawicznie diagnozowani gaslighterzy są z nami w pokoju?), o ilu przypadkach beznadziejnie zachowujących się mężczyzn/niedoskonałych czynów kobiet, o ilu "10 RZECZACH, PO KTÓRYCH DOPIERO BĘDZIESZ MÓGŁ/MOGŁA SIĘ KOMUŚ PODOBAĆ, A BEZ KTÓRYCH DOSTANIESZ FIGĘ Z MAKIEM, ZAPRASZAM DO OGLĄDANIA MOJEGO TOTALNIE WARTOŚCIOWEGO I WCALE NIE STRASZĄCEGO NIKOGO MATERIAŁU!!!"?
Czy naprawdę wierzymy, że ludzie już teraz zasługują na bycie lubianymi/kochanymi, skoro ciskamy w nich tyloma negatywnymi treściami? Czy naprawdę jesteśmy w stanie zmierzyć się z ich potrzebami, wyrażonym własnym zdaniem pozbawionym wcześniejszej analizy, skoro tak często nie reagujemy na to odpowiednio dojrzale, wyrozumiale, empatycznie? Czym jeszcze ich zasypiemy, aż wreszcie zorientujemy się, że to wszystko nie pomaga? Doprowadziliśmy ich do tego stanu, zasialiśmy w nich wiatr, więc zbieramy burzę. Chcemy w ludziach mniej people pleasingu? Zaoferuję jedną radę, na przekór samozwańczym specjalistom, którzy tworzą instrukcje obsługi ludzi, a potem z miną zdziwionego Pikachu zastanawiają się, dlaczego tyle w nas automatyzmu. Idźcie w świat i doświadczajcie go, popełniając błędy. Być może ja, w tej wypowiedzi, nawet popełniłem jakieś merytoryczne. Ale to przecież doskonała wiadomość. Chyba że nie, ale wtedy przyznajmy się do tego, że teksty o tym, iż "nikt nie jest idealny, a popełnianie błędów czyni z nas ludzi, uczymy się na nich" traktujemy jako frazesy.
Nie potrzebujecie już więcej informacji. Potrzebujecie mądrości. I miłości. th-cam.com/video/4YRE0TS5aNU/w-d-xo.html
Bardzo dziękuję. Zobaczyłam siebie.
Kolejna jesień trwa i u Pani Marty grube rozkminy na ważne tematy. Czekam z niecierpliwością na to co przed nami 👏
O Paani, dopóki nie wywołałaś tematu, nie miałam pojęcia jak bardzo potrzebuję się z nim spotkać. Stokrotne dzięki za ten odcinek, rozgościł się we mnie i pracuje, będę wypatrywać owoców tej pracy 🙏❤️
Oj przydatny odcinek. Jak zwykle zresztą :)
Jak zwykle genialne!
Najgorsze to jest to że ja się łaszę przed ludźmi którzy mnie krzywdzą, nie mam honoru i godności, tak się boję Zemsty
Trochę to rozumiem, trzymaj się :)
Jak nadstawiam drugi policzek, to jestem traktowana przez ludzi jak zło, jak przestępca.
Kościół, źli ludzie, nie mają na sobie piętna zła i przestępcy, a ja mam to piętno na sobie i jestem tak traktowana przez ludzi.
Jak byłam traktowana jak przestępca wyłączało to u mnie całe partie mózgu
Dziękuję za wspaniały odcinek🤗
Intelektualna uczta😊 dziękuje i czekam na więcej
Też bym chciała drugą część, super opowiedziane😊
Czy jest szansa na odcinek o poczuciu własnej wartości? Ten odcinek o dogadzaniu innym dużo mi dał do myślenia i przyszło mi do głowy, o ile łatwiej by nam było uniknąć tego typu machlojek, gdybyśmy po prostu mogli się sami sobą zaopiekować, zaufać, zaakceptować.
Jeśli się nie mylę, to już był taki odcinek :) musisz poszukać we wcześniejszych sezonach
@@dominika9971 było o samoocenie, a mi chodzi o coś trochę innego
Udaje się 'wyłazić' , choć nie zawsze, 'nawyk' jest mocno utrwalony, ale tak, nie opłaca się tak nadużywać dla innych, smutne, lecz tak jest.Wcześniej nawet nie myślałam o tym, że się 'nadużywam.'
Dziękuję
Dzięki ❤
Dziękuję ♥️
Bardzo chętnie posłuchałabym co myślisz o niedocenianej (dla mnie) presji na to żeby nie było niezręcznie i było nonstop ciekawie w relacji, o szerokopojętym cringu, który jest tak popularną ostatnio i paraliżującą oceną. Wiem, że w tym jest dużo o mnie i niskim poczuciu własnej wartości, ale coraz więcej w otoczeniu obserwuję taki hamulców pt. "będzie dziwnie"
Dooooobre!
A propos pesymizmu czyli realizmu - pesymiści maja same miłe niespodzianki!
To wynoszenie na ołtarz, czyli idealizacja kogoś, żeby nam pasował, a następnie dewaluacja, jeśli nie odnajdzie się w tej (idealnej z naszego punktu widzenia) roli , niezwykle przypomina zachowanie narcyza, wręcz je kopiuje🤔 Edit: sporo Twoich podkastów trafia w moje trzewia, ale ten wręcz je rozrywa - z upływem czasu czułem się coraz bardziej goły jak obrana cebula 😶
tak, tak działa narcyz. Najpierw robi z człowieka cudo, bo tylko cudo może być obok takiego cuda jak narcyz, a kiedy odkrywa, że to cudo ma swoje potrzeby, wolną wolę i chwile słabości, dewaluuje je, i szuka nowego cuda, które będzie źródłem narcystycznego paliwa. i tak w kółko. W świecie narcyza ludzie są obiektami. I albo są wspaniali, albo totalnie do d. nic pomiędzy.
No i pytanie: co wydarzy się, kiedy trafi na siebie dwóch (dwoje) people pleaserów? Uciekną od siebie? Będą konkurować i się zwalczać?
z wieloletnich obserwacji moich wynika, że w firmach awansują people pleaserzy :) Pleasują tych co muszą, i tak to się kręci. Czyli żeby być zdrowym psychicznie trzeba pożegnać się z karierą, hehe. Ale w sumie to chyba wiadomo od dawna.
natchnięta optymizmem ponurego końca tego odcinka
dziękuję 🙏
🙏
🌼
Jezu, ale to niestety takie prawdziwe. A jak bronić, jak reagować na people pleaserów? Mam takie w pracy, co mi przynosi gifty, których wcale nie chce i nie wiem jak z tej spirali się wykręcić.
🍁☕🍂
A taka sytuacja :ktoś chce mni "kwadratowym", to daję mu siebie w kwadratowym pudełeczku, a w środku kuleczka? Ketman 😀
Ostatnia część o poeple pleaser w pracy - 100% mnie... 😥
jestem tego świadoma, dobrze wiem, że tak robię, ale nie mogę tego przyhamować...jak to zatrzymać?! To silniejsze niż ja... Rozebrała mnie Pani części pierwsze....🙃
Brak Pani asertywności.
Konieczna terapia i psychoterapeuty.
Proszę poczytac sobie o tym w Internecie.
29:26❤
Uwielbiam😍🤩😘👏dziękuję🙏
Osoby toksyczne Zmuszają mnie żebym ich adorowała i następnie mogą odwrócić kota ogonem i stwierdzić że nie podoba im się to adorowanie więc nic na tym nie zyskałam i kolejny raz rzuciłam perły przed wieprze
To przestań to robić.
CZY NIE MOZE PANI POWIEDZIEC , ZE TO JEST PO PROSTU ASERTYWNOSC TEN .......... PEOPLE PLEASING.
A jeśli ta osoba chce na siłę żeby spełniać jej życzenia i mieszkać z nią na starość ( 75 lat -sprawna osoba bez dzieci) , dlatego że czuje lęki w postaci uczucia samotności? Ja czuję się przymuszona lub mam poczucie winy. Namawia mnie, żebym odstąpiła jej nitarialnie swoje mieszkanie o dużym metrażu, a ona po swojej śmierci przepisze mi swoje zaniedbane mieszkanko i kawalerkę którą dla niej wyremontowałam? Ja zawsze spełniam oczekiwania innych robię to z radością, ale zauważyłam że bardzo cierpi na tym moje życie osobiste i obowiązki domowe. Coś za coś i teraz mam poczucie że jednak chodzi mi o kontrolę. Brakuje mi kontroli nad swoimi sprawami- to zajmuje się innych, a wokół wszyscy to wykorzystują. Jak to czytam to wydaje mi się że, to niemożliwe żebym ja osoba inteligentna, wykształcona mogła tak postępować w imię poczucia bycia potrzebnym.
To przestań to robić.
Jeśli "ludzio-dogadzacz" dewaluujący czuje, że w jego postępowaniu i słowach jest sporo cech negatywnych - to dlaczego nie przestanie? Skoro nie czuje się z tym dobrze?
Czy ppl pleasing to taka "emocjonalna prostytucja"?
A jeśli taka jest relacja matki z dorosłym synem? Taki zaopiekowany syn co mama mu sprząta i pierze raz w tyg. a mu to na rękę to już nie nadaje się na partnera?
Dobry temat, ale ciężko mi sie słucha, razi mnie język z dzienymi neologizmami, po 10 zabrakło mi oqlciw do liczenia... jakas taka ostrosc czarno biala...
Nie podważam treści merytorycznej ale kurcze, za dużo tych angielskich słów, może tak po polsku, co? Uprzedzam pewne jak w banku ataki: znam angielski.
Ja nie znam i jest mi trudniej.
@@mariapietru7483 no właśnie... A swoją drogą wiedziałam, że autorka nie odpowie, normalne.
To się nazywa makaranizowanie
Acha... rozumiem Twój komentarz😁. Chcesz sprawdzić czy Marta już na prawdę wyzbyła się przymusu dogadzania ludziom.
Jeśli zareaguje i w podcastach będzie mniej angielskiego... ciekawe😉
@@arkadiuszgrotek7092 haha daleko posunięte wnioski. Jednakże te podcasty robi dla ludzi, żeby dawać im do myślenia, więc z tym powinna się liczyć, bo nie robi tych filmow dla siebie, czyż nie?
Wyraźnie zirytowana? To mnie zaniepokoiło. Nie poszłabym po pomoc do osoby, która wkurza się na pacjentów. Chyba nie na tym powinna polegać pomoc terapeutyczna. Bez względu na to, jaki był efekt tego zachowania.
Czy naprawdę trzeba używać tyle angielskich słów? Czemu to służy? Czy ludzie mówiący po angielsku używają polskich słów? Przecież mamy swój język 😞 plizując innych?? Plizerzy?
Nie byłam w stanie słuchać tego podcastu bo tak razil mnie „ponglisz” prowadzacej - jeśli używasz angielskich nazw i dodajesz wstawki z bardzo rażącym, wykoślawiającym słowa akcentem to czy naprawde uważasz ze to co mówisz brzmi mądrzej? Nie da się tego słuchać
dziękujemy za twoją nic nie wnoszącą opinię