No, ,,Było sobie życie'' - znakomita kreskówka edukacyjna dla najmłodszych. Moim zdaniem przekazuje wiedzę o anatomii człowieka w znacznie ciekawszy i bardziej przystępny sposób, niż szkolne podręczniki. :)
Ja jak byłam mała zawsze lubiłam bajki z niezbyt zawiłymi ale niektórymi poważnymi wątkami (teraźniejszym popularnym przykładem jest miraculum). Zawsze byłam przewrażlowiona jak ludzie traktowali mnie jak małe dziecko i jak oglądałam właśnie takie bajki to czułam że jestem taka poważna i dorosła 😅
To jest ważne, żeby miec na oku jakie media nasze dzieci konsumują. Ale w tym wszystkim zabrakło mi punktu o bajkach czy animacjach, które nie są jakieś specjalnie wartościowe (na przykład SpongeBob Kanciastoporty) ale za to bardzo śmieszne, a śmiech jest przecież taki zdrowy :)
@@karolinagalant3215 skąd takie przeświadczenie? Gdyby jedna bajka decydowała o tym czy ktoś jest wartosciowy lub nie to mielibyśmy poważny problem na tym świecie. Myślę, że braki lub kiepskie relacje z rodzicami to pożeracze mózgu... :/
@@izekkt, po prostu tego typu kreskówki ogłupiają i są dziwne Nawet mam takie wspomnienie, że jedna nauczycielka z mojej szkoły nie najlepiej wypowiedziała się na temat tego...
@@karolinagalant3215 Skoro skończyłam wyższe studia za granicą, to chyba aż tak nie zaszkodziły mi tego typu bajki :) poza tym dobrze jest mieć mądrych nauczycieli, ale warto jest też wyrobić sobie własne zdanie na pewne tematy..
Ktos pamieta Przyjaciół z Kieszonkowa? (Dziewczyna ze swoim psem szukala ksiezniczki, ktora byla kotem, a po wlozeniu obrozy psa na reke mogla gadac ze zwierzetami)
pamiętam jak w 4 klasie podstawówki (jestem nastolatkiem) na zajęciach dodatkowych z biologi oglądaliśmy było sobie życie, byłam jedyną z kółka których to interesowało bo reszta przyszła się tam pobawić i po chilować
@@praktycznerodzicielstwo7244 po prostu takie kartony i zbudowałem z niech zamek 10x7x3 m. Dzieci są kreatywne, ale szkoła próbuje zniszczyć tą kreatywność.
Ojj dziś też dzieci cieszą się z kartonów. Moi chłopcy, budowali np rakietę, formułę 1 z dużych kartonów. A gdy przyniosłam cała stertę kartonów, zapraszali kolegów i bawili się w minecrafta w realu. O bazach już nie wspomnę 😁. Pozdrawiam
@@tymoteus5830 tak szkoła właśnie niszczy kreatywność, kiedyś jak miałam mniej lekcji byłam o wiele bardziej kreatywna teraz nawet fajnej postaci nie umiem stworzyć przez szkołe :/
No to dla mnie jest za późno... Bo ja nie oglądałam bajek przez pół dzieciństwa, a 1 bajkę obejrzałam w 16-17 lat może i to taką bajkę gdzie właśnie było wszystko co możliwe nie licząc tego że telewizja jeszcze cenzuruje co nie co... I zawsze jak była bajka w szkole to spałam albo mnie nie było... I się uczyłam inaczej
Wiele jest tu pozytywnych rad, natomiast jedynie co dla mnie jest dziwne, to 3 podpunkt w którym pan mówi o Harrym Potterze. Owszem jest to postać która dba o przyjaciół, stara się poświęcać, natomiast cała fabuła filmu w którym on występuje , już nie jest praktyczna. Sam pan powiedział że im bardziej bajka jest zbliżona do realiów, tym lepiej. W codziennym życiu nie ma magii, latających mioteł itmp. Reszta jak najbardziej jestem za, poza tym jak pan wspomniał, trzeba przyjrzeć się postaciom jaki daje wzorzec swoją postawą dziecku. CartoonNetwork to kanał który w większości ma bajki brutalne, z całą masą głupot. Postać musi radzić sobie z emocjami, uczuciami, z różnymi sytuacjami, właściwym postępowaniem. Dziękuję za rady,ogólnie za tworzenie tego typu filmików. Ps : jeśli rodzice chcą czegoś co uczy dzieci, może to być : Kazoops! , Kosmoloty, Przygód kilka Wróbla Ćwirka, Puffin Rock, Reksio (większość odcinków) , Tygrysek Daniel :) Z tym że , faktycznie trzeba siedzieć z dzieckiem i pytać, zmuszać do myślenia, bo bez tego, dziecko ogląda bez celu, dla samego oglądania. Pozdrawiam :)
To nie jest do końca prawda. Psychologowie nigdy nie korzystają z realiów z rozmową z dzieckiem. Tak samo przedszkolanki. Postacie fikcyjne słórzą do omawiania, rozmawiania o problemach, różnicach, smutkach, szczęścia, zdrowia, radościach itp. To dotyczy książek jak i bajek, czy filmów. Dziś dzieci mają nawet lektury fantasy np Narnia czy Hobbit. Nikt nie każe oglądać H. Pottera 6 latkowi, ale proszę mi wierzyć dzieci kochają tę książkę, film. Oglądaliśmy go wiele razy i syn rozumiał znakomicie podstawowy przekaz - przyjaźń i odwaga. A magia proszę się nie czepiać, bo w końcu Św. Mikołaj czy Wróżka Zębuszka to też fikcja, a magia to podstawowy element. Pozdrawiam.
@@olaole1 Proszę pani teraz są postacie bajkowe wykorzystywane tylko dlatego, że ludzie w obecnym czasie za dużo wciskają fikcji w każdej rzeczy, sytuacji. Tak jak pani wspomniała święto "Mikołaja ", czy "wróżka zębuszka" powstała na celu by dziecko oszukać, i oszczędzić sobie pytań, które jak każdy rodzic wie , zadaje mnóstwo, na sekundę 😉 My jako rodzice mamy przedstawić realia, a nie fikcję. Dziecko nie rozumie otaczającego go świata i potrzebny jest mu przewodnik który mu pokaże ten świat, a nie bajkopisarz który dla swojego lenistwa, i wygodnictwa opowiada baśnie. Zgodzę się że można przedstawić zwierzęta jako kogoś kto rozmawia (nie da się wszystkiego ominąć, bo w naszym życiu codziennym już wszędzie, i praktycznie w każdej bajce, czy przedszkolu to jest), ale nie przeginać z rzeczami których nie ma. Przykład? Wróżka zębuszka, jeden wielki mit, wciskany dzieciakom po to żeby zaoszczędzić sobie zachodu z tłumaczeniem dlaczego zęby wypadają i co się potem z nimi dzieje. Św Mikołaj tak samo, sama postać istniała kilkanaście lat temu, i została potem przeobrażona w kogoś kto nie istnieje. "Święty Mikołaj, biskup Miry, ze względu na przypisywane mu legendą uczynki (m.in. cały majątek rozdał biednym), został pierwowzorem postaci rozdającej prezenty dzieciom. Przedstawiany jako starzec z okazałą brodą, często w infule i pastorałem, z workiem prezentów i pękiem rózg w ręce. 6 grudnia (w rocznicę śmierci świętego Mikołaja) grzecznym dzieciom przynosi prezenty (zwykle słodycze), a niegrzecznym (na ostrzeżenie) rózgę. Jedna z legend głosi, że pewien człowiek, który popadł w nędzę, postanowił sprzedać swoje trzy córki do domu publicznego. Gdy biskup dowiedział się o tym, nocą wrzucił przez komin trzy sakiewki z pieniędzmi. Wpadły one do pończoch i trzewiczków, które owe córki umieściły przy kominku dla wysuszenia. Stąd w krajach, gdzie w powszechnym użyciu były kominki, powstał zwyczaj wystawiania przy nich bucików lub skarpet na prezenty. Tam, gdzie kominków nie używano, św. Mikołaj po cichutku wsuwa prezenty pod poduszkę śpiącego dziecka." Tekst z Wikipedii . Zamiast okłamywać dziecko ( dziecko z czasem poznaje prawdę, i traci do nas zaufanie, a takie rzeczy się powtarzają w innych też sytuacjach), lepiej mu wytłumaczyć skąd co się wzięło, by miało pewne wzorce które są dobre do naśladowania, chodzi o dzielenie się, udzielanie komuś pomocy, wsparcie, rozwijanie w dziecku wrażliwości. Realne sytuacje, a nie fikcja. Przecież można dziecku przedstawić realne postacie, tylko w bardziej interesujący dla dziecka sposób, z tym że trzeba się wysilić. W słynnych fajniakach są np przedstawione moce, ale w reklamach, czy bajkach są pokazane realia, i postacie podkreślają że każdy może zostać fajniakiem i pomagać innym, pokazują jak w realny sposób można to zrobić. Dlatego napisałam że Harry Potter nie jest dla mnie wzorem, owszem ma pewne fajne cechy, z tym że fabułą w jakiej występuje, brak realiów mogą mieć bardzo przykre później konsekwencje. Pamiętam jak głośno kiedyś było gdy 6 latek po obejrzeniu jednego z filmów /bajki o super bohaterach, skoczyło z 4-6 piętra. Śmierć na miejscu. Uważam że im mniej dziecko ma do czynienia z "magią" tym lepiej. Lepiej pokazywać coś co jest prawdziwe, uczyć tego co codzienne, niż pokazywać fałszywy obraz świata.
@@edgc2573 Niestety nie mogę się z Panią zgodzić. Mam 21 lat i wychowałam się na bajkach gdzie główną rolę gra magia typu wróżki, czarodziejki itp. Miałam trudne dzieciństwo. Byłam zostawiona sama sobie i sama musiałam odkrywać świat, a więc i kształtowanie kompasu moralnego i hierarchii wartości było w moich własnych rękach. Mimo tego nigdy nie brałam magii jako coś prawdziwego. Owszem, marzyłam jako dziewczynka o tym aby odkryć że mam super moce, a po obejrzeniu serii odcinków spider mana śniło mi się że jestem jego uczniem. Ale nigdy nie przeniosło się to na rzeczywistość. Ta magia była raczej jak brokat który przykuwał uwage do najważniejszej części, czyli fabuły. Z tego oglądania bajek zostało mi właśnie to zamiłowanie do dobrej fabuły która chwyta za serce i wyciska łzy. Dobrych historii zaczęłam szukać gdzie się da. Najpierw były to kreskówki. Potem bajki. Miałam pare kryteriów którymi się kierowałam. Obojętne mi było czy historia była mniej czy bardziej fikcyjna, najważniejsze było żeby nie było kiczu i głupich nieśmiesznych żartów. Oczywiście wszystko się kręciło raczej wokół magii i super mocy, ale pamiętam parę świetnych bajek innego rodzaju typu król lew, mulan, scooby doo itp. Pamiętam kiedy po raz pierwszy przeczytałam książkę z własnej woli. Była to Molly Moon z srebrnymi świecącymi spiralami na okładce, o dziewczynce z sierocińca, która dzięki hipnozie stała się gwiazdą hollywood. Wtedy moja uwaga przerzuciła się na książki. Oczywiście fantastyka. Wampiry, wilkołaki, zombie i inne cudaki. W okresie gimnazjum czytałam co naj mniej jedną książkę na miesiąc. Potem mój gust zaczął się zmieniać zaczęłam oglądać i czytać wszystko co wywoływało mocne emocje. Skupiłam się generalnie na dramatach. Czytałam ballady i romanse mickiewicza, makbeta, h.p. lovecrafta, edgar allan poe, wszystkie romanse młodzieżowe i obyczajowe. Zaczęłam oglądać czarno białe filmy, animacje krótkometrażowe, musicale (zakochałam się w upiorze z opery) no i w końcu moja uwaga padła na dramaty psyhologiczne, książki o takiej tematyce, jak i dramaty medyczne, filozoficzne. Od paru lat nawet oglądam anime. Myślę że całe to moje poszukiwanie dramatów odrywało mnie od mojego własnego dramatycznego życia. Dawało mi to emocje które znałam i jednocześnie nie pozwałało mi się skupiać na tych najtrudniejszych. Zakończę mój wywód swoim przemyśleniem, że tak naprawdę to jakim jestem dzisiaj człowiekiem jest czystym przypadkiem. Równie dobrze z takim brakiem kontroli i granic mogłam wejść w świat przestępczy i się stoczyć. Na pewno uratowały mnie po części przed tym bajki, a przede wszystkim ciekawość świata nimi wywołana. Dzięki temu wciąż zadawałam sobie nowe pytania i korygowałam mój światopogląd.
![เบิ้ล ปทุมราช - สาวสอง ( มีมี่ของอ้าย ) ft. ตาต้า,ต้องเต [OFFICIAL MV]](http://i.ytimg.com/vi/mqlMjnP08XI/mqdefault.jpg)
Najważniejsze, żeby bajka nie była nudna
No tak...
Czyli tak gdzie krew, przemoc i creepy sceny i nie jest nudna heh
@@MoonShinyy, dzieci w czwartej klasie już oglądają krwawe horrory i większość z nich normalnie funkcjonuje
@@karolinagalant3215 ...oczywiście Ty wiesz, że „funkcjonują normalnie” ;) Nawet „Dzień dobry” zawsze mówią ;)
Jeśli Ci się podobało zostaw like, komentarz i subskrybuj. To pomaga w rozwoju kanału.
No, ,,Było sobie życie'' - znakomita kreskówka edukacyjna dla najmłodszych. Moim zdaniem przekazuje wiedzę o anatomii człowieka w znacznie ciekawszy i bardziej przystępny sposób, niż szkolne podręczniki. :)
O! Było sobie życie!
A gdzie Avatar? Świetna bajka dla trochę starszych
Prawda
A ja oglądałem Terminatora, Psychozę, filmy z Brucem Lee i South Park jak miałem 12 lat i żyje xD
Ja też, to nie znaczy że puścił bym to mojemu przyszłemu dziecku.
@@PKM1010, typowy rodzic
Czyli Deadpool byłby idealnym filmem, kappa.
raczej nie
Za dzieciaka to był szacun jak ktoś oglądał Laleczkę Chucky 😎😎😅
Ja ogladalem za dzieciaka
dobry materiał
Ja jak byłam mała zawsze lubiłam bajki z niezbyt zawiłymi ale niektórymi poważnymi wątkami (teraźniejszym popularnym przykładem jest miraculum). Zawsze byłam przewrażlowiona jak ludzie traktowali mnie jak małe dziecko i jak oglądałam właśnie takie bajki to czułam że jestem taka poważna i dorosła 😅
Dobre przykłady z Potterem i Władcą pierścieni.
To jest ważne, żeby miec na oku jakie media nasze dzieci konsumują. Ale w tym wszystkim zabrakło mi punktu o bajkach czy animacjach, które nie są jakieś specjalnie wartościowe (na przykład SpongeBob Kanciastoporty) ale za to bardzo śmieszne, a śmiech jest przecież taki zdrowy :)
No ja nie wiem bo nie miałam
Nie zgadzam się. SpongeBob Kanciastoporty to wyżeracz mózgu. Dzieci je oglądają, a potem są niewartościowymi ludźmi
@@karolinagalant3215 skąd takie przeświadczenie? Gdyby jedna bajka decydowała o tym czy ktoś jest wartosciowy lub nie to mielibyśmy poważny problem na tym świecie. Myślę, że braki lub kiepskie relacje z rodzicami to pożeracze mózgu... :/
@@izekkt, po prostu tego typu kreskówki ogłupiają i są dziwne
Nawet mam takie wspomnienie, że jedna nauczycielka z mojej szkoły nie najlepiej wypowiedziała się na temat tego...
@@karolinagalant3215 Skoro skończyłam wyższe studia za granicą, to chyba aż tak nie zaszkodziły mi tego typu bajki :) poza tym dobrze jest mieć mądrych nauczycieli, ale warto jest też wyrobić sobie własne zdanie na pewne tematy..
Ktos pamieta Przyjaciół z Kieszonkowa? (Dziewczyna ze swoim psem szukala ksiezniczki, ktora byla kotem, a po wlozeniu obrozy psa na reke mogla gadac ze zwierzetami)
pamiętam jak w 4 klasie podstawówki (jestem nastolatkiem) na zajęciach dodatkowych z biologi oglądaliśmy było sobie życie, byłam jedyną z kółka których to interesowało bo reszta przyszła się tam pobawić i po chilować
8:04 rajri
Polecam "GUMBALLA" ale trzeba to kumać bo jak sie nie kuma tego chumaru to sie można sie wkurzysz jak niewiem.
wszystko pieknie ale Harry Poter Really?
1:35 Emm wogule nie oglądam tv ma 12 lat
Obejrzyj kilka filmów z napisami, to pomoże w opanowaniu ortografii
@@przemas5229 no super raz się człowiekowi pomyli to odrazu poprawiają
Szkoda ze bez przykładów
Masz przecież kilka w środku.
th-cam.com/video/GDovylc8b3g/w-d-xo.html tvfilmy - 10 kultowych animacji
Ja kiedyś dostałem na święta zestaw pudełek.
Pudełek, ale że z czym?
@@praktycznerodzicielstwo7244 po prostu takie kartony i zbudowałem z niech zamek 10x7x3 m. Dzieci są kreatywne, ale szkoła próbuje zniszczyć tą kreatywność.
Ojj dziś też dzieci cieszą się z kartonów. Moi chłopcy, budowali np rakietę, formułę 1 z dużych kartonów. A gdy przyniosłam cała stertę kartonów, zapraszali kolegów i bawili się w minecrafta w realu. O bazach już nie wspomnę 😁.
Pozdrawiam
@@tymoteus5830 tak szkoła właśnie niszczy kreatywność, kiedyś jak miałam mniej lekcji byłam o wiele bardziej kreatywna teraz nawet fajnej postaci nie umiem stworzyć przez szkołe :/
Przykre że dla niektórych (np. moja mama) filmy jak science fiction są bajkami :c
No to dla mnie jest za późno...
Bo ja nie oglądałam bajek przez pół dzieciństwa, a 1 bajkę obejrzałam w 16-17 lat może i to taką bajkę gdzie właśnie było wszystko co możliwe nie licząc tego że telewizja jeszcze cenzuruje co nie co...
I zawsze jak była bajka w szkole to spałam albo mnie nie było...
I się uczyłam inaczej
Kds
Meh ,,było sobie życie” nie znoszę tego. Jeszcze bardziej te wersje o historii. Nie wiem do końca dlaczego.
cóż jest to bajka przeznaczona dla małych dzieci jeśli miałeś 8,9 lat to zdecydowanie byłeś za stary, warto wspomnieć że to stara bajka.
ja też nienawidze było sobie życie jest nudne i głupie lepsze anime oraz inne rzeczy :3
ja mam na odwrot zawsze to lubilem
Ja też nie lubię bo zawsze nas katowali tym w szkole
@@bubblelovessans ja oglądam to czasami dla nostalgii
Wiele jest tu pozytywnych rad, natomiast jedynie co dla mnie jest dziwne, to 3 podpunkt w którym pan mówi o Harrym Potterze. Owszem jest to postać która dba o przyjaciół, stara się poświęcać, natomiast cała fabuła filmu w którym on występuje , już nie jest praktyczna. Sam pan powiedział że im bardziej bajka jest zbliżona do realiów, tym lepiej. W codziennym życiu nie ma magii, latających mioteł itmp. Reszta jak najbardziej jestem za, poza tym jak pan wspomniał, trzeba przyjrzeć się postaciom jaki daje wzorzec swoją postawą dziecku. CartoonNetwork to kanał który w większości ma bajki brutalne, z całą masą głupot. Postać musi radzić sobie z emocjami, uczuciami, z różnymi sytuacjami, właściwym postępowaniem.
Dziękuję za rady,ogólnie za tworzenie tego typu filmików. Ps : jeśli rodzice chcą czegoś co uczy dzieci, może to być : Kazoops! , Kosmoloty, Przygód kilka Wróbla Ćwirka, Puffin Rock, Reksio (większość odcinków) , Tygrysek Daniel :)
Z tym że , faktycznie trzeba siedzieć z dzieckiem i pytać, zmuszać do myślenia, bo bez tego, dziecko ogląda bez celu, dla samego oglądania. Pozdrawiam :)
Tylko magia w Harrym Potterze to barwny pretekst i tło do opowiedzenia historii o przyjaźni, dojrzewaniu i pokonywaniu przeciwności.
To nie jest do końca prawda. Psychologowie nigdy nie korzystają z realiów z rozmową z dzieckiem. Tak samo przedszkolanki. Postacie fikcyjne słórzą do omawiania, rozmawiania o problemach, różnicach, smutkach, szczęścia, zdrowia, radościach itp. To dotyczy książek jak i bajek, czy filmów. Dziś dzieci mają nawet lektury fantasy np Narnia czy Hobbit. Nikt nie każe oglądać H. Pottera 6 latkowi, ale proszę mi wierzyć dzieci kochają tę książkę, film. Oglądaliśmy go wiele razy i syn rozumiał znakomicie podstawowy przekaz - przyjaźń i odwaga. A magia proszę się nie czepiać, bo w końcu Św. Mikołaj czy Wróżka Zębuszka to też fikcja, a magia to podstawowy element. Pozdrawiam.
@@olaole1 Proszę pani teraz są postacie bajkowe wykorzystywane tylko dlatego, że ludzie w obecnym czasie za dużo wciskają fikcji w każdej rzeczy, sytuacji. Tak jak pani wspomniała święto "Mikołaja ", czy "wróżka zębuszka" powstała na celu by dziecko oszukać, i oszczędzić sobie pytań, które jak każdy rodzic wie , zadaje mnóstwo, na sekundę 😉 My jako rodzice mamy przedstawić realia, a nie fikcję. Dziecko nie rozumie otaczającego go świata i potrzebny jest mu przewodnik który mu pokaże ten świat, a nie bajkopisarz który dla swojego lenistwa, i wygodnictwa opowiada baśnie. Zgodzę się że można przedstawić zwierzęta jako kogoś kto rozmawia (nie da się wszystkiego ominąć, bo w naszym życiu codziennym już wszędzie, i praktycznie w każdej bajce, czy przedszkolu to jest), ale nie przeginać z rzeczami których nie ma. Przykład? Wróżka zębuszka, jeden wielki mit, wciskany dzieciakom po to żeby zaoszczędzić sobie zachodu z tłumaczeniem dlaczego zęby wypadają i co się potem z nimi dzieje. Św Mikołaj tak samo, sama postać istniała kilkanaście lat temu, i została potem przeobrażona w kogoś kto nie istnieje.
"Święty Mikołaj, biskup Miry, ze względu na przypisywane mu legendą uczynki (m.in. cały majątek rozdał biednym), został pierwowzorem postaci rozdającej prezenty dzieciom. Przedstawiany jako starzec z okazałą brodą, często w infule i pastorałem, z workiem prezentów i pękiem rózg w ręce. 6 grudnia (w rocznicę śmierci świętego Mikołaja) grzecznym dzieciom przynosi prezenty (zwykle słodycze), a niegrzecznym (na ostrzeżenie) rózgę.
Jedna z legend głosi, że pewien człowiek, który popadł w nędzę, postanowił sprzedać swoje trzy córki do domu publicznego. Gdy biskup dowiedział się o tym, nocą wrzucił przez komin trzy sakiewki z pieniędzmi. Wpadły one do pończoch i trzewiczków, które owe córki umieściły przy kominku dla wysuszenia. Stąd w krajach, gdzie w powszechnym użyciu były kominki, powstał zwyczaj wystawiania przy nich bucików lub skarpet na prezenty. Tam, gdzie kominków nie używano, św. Mikołaj po cichutku wsuwa prezenty pod poduszkę śpiącego dziecka."
Tekst z Wikipedii . Zamiast okłamywać dziecko ( dziecko z czasem poznaje prawdę, i traci do nas zaufanie, a takie rzeczy się powtarzają w innych też sytuacjach), lepiej mu wytłumaczyć skąd co się wzięło, by miało pewne wzorce które są dobre do naśladowania, chodzi o dzielenie się, udzielanie komuś pomocy, wsparcie, rozwijanie w dziecku wrażliwości. Realne sytuacje, a nie fikcja. Przecież można dziecku przedstawić realne postacie, tylko w bardziej interesujący dla dziecka sposób, z tym że trzeba się wysilić. W słynnych fajniakach są np przedstawione moce, ale w reklamach, czy bajkach są pokazane realia, i postacie podkreślają że każdy może zostać fajniakiem i pomagać innym, pokazują jak w realny sposób można to zrobić.
Dlatego napisałam że Harry Potter nie jest dla mnie wzorem, owszem ma pewne fajne cechy, z tym że fabułą w jakiej występuje, brak realiów mogą mieć bardzo przykre później konsekwencje. Pamiętam jak głośno kiedyś było gdy 6 latek po obejrzeniu jednego z filmów /bajki o super bohaterach, skoczyło z 4-6 piętra. Śmierć na miejscu. Uważam że im mniej dziecko ma do czynienia z "magią" tym lepiej. Lepiej pokazywać coś co jest prawdziwe, uczyć tego co codzienne, niż pokazywać fałszywy obraz świata.
@@edgc2573 Niestety nie mogę się z Panią zgodzić. Mam 21 lat i wychowałam się na bajkach gdzie główną rolę gra magia typu wróżki, czarodziejki itp. Miałam trudne dzieciństwo. Byłam zostawiona sama sobie i sama musiałam odkrywać świat, a więc i kształtowanie kompasu moralnego i hierarchii wartości było w moich własnych rękach. Mimo tego nigdy nie brałam magii jako coś prawdziwego. Owszem, marzyłam jako dziewczynka o tym aby odkryć że mam super moce, a po obejrzeniu serii odcinków spider mana śniło mi się że jestem jego uczniem. Ale nigdy nie przeniosło się to na rzeczywistość. Ta magia była raczej jak brokat który przykuwał uwage do najważniejszej części, czyli fabuły. Z tego oglądania bajek zostało mi właśnie to zamiłowanie do dobrej fabuły która chwyta za serce i wyciska łzy. Dobrych historii zaczęłam szukać gdzie się da. Najpierw były to kreskówki. Potem bajki. Miałam pare kryteriów którymi się kierowałam. Obojętne mi było czy historia była mniej czy bardziej fikcyjna, najważniejsze było żeby nie było kiczu i głupich nieśmiesznych żartów. Oczywiście wszystko się kręciło raczej wokół magii i super mocy, ale pamiętam parę świetnych bajek innego rodzaju typu król lew, mulan, scooby doo itp. Pamiętam kiedy po raz pierwszy przeczytałam książkę z własnej woli. Była to Molly Moon z srebrnymi świecącymi spiralami na okładce, o dziewczynce z sierocińca, która dzięki hipnozie stała się gwiazdą hollywood. Wtedy moja uwaga przerzuciła się na książki. Oczywiście fantastyka. Wampiry, wilkołaki, zombie i inne cudaki. W okresie gimnazjum czytałam co naj mniej jedną książkę na miesiąc. Potem mój gust zaczął się zmieniać zaczęłam oglądać i czytać wszystko co wywoływało mocne emocje. Skupiłam się generalnie na dramatach. Czytałam ballady i romanse mickiewicza, makbeta, h.p. lovecrafta, edgar allan poe, wszystkie romanse młodzieżowe i obyczajowe. Zaczęłam oglądać czarno białe filmy, animacje krótkometrażowe, musicale (zakochałam się w upiorze z opery) no i w końcu moja uwaga padła na dramaty psyhologiczne, książki o takiej tematyce, jak i dramaty medyczne, filozoficzne. Od paru lat nawet oglądam anime. Myślę że całe to moje poszukiwanie dramatów odrywało mnie od mojego własnego dramatycznego życia. Dawało mi to emocje które znałam i jednocześnie nie pozwałało mi się skupiać na tych najtrudniejszych. Zakończę mój wywód swoim przemyśleniem, że tak naprawdę to jakim jestem dzisiaj człowiekiem jest czystym przypadkiem. Równie dobrze z takim brakiem kontroli i granic mogłam wejść w świat przestępczy i się stoczyć. Na pewno uratowały mnie po części przed tym bajki, a przede wszystkim ciekawość świata nimi wywołana. Dzięki temu wciąż zadawałam sobie nowe pytania i korygowałam mój światopogląd.
No właśnie Harry Potter był, a Avatara nie było