วีดีโอ

Piątek jest do bólu wdzięcznym rozmówcą, natomiast gospodarz rozmowy to inny dramat. Tego się nie da słuchać. Kto tu miał być gwiazdą?

Tytuł kompletnie nieadekwatny do treści

Niestety teraz nie dotarliście do przyrodniczo podstawowywych źródeł dotyczących cennych terenów zielonych, ale pomogę Wam/Ci na przyszłość nie tylko w sprawie Warszawy: * Łaszek Czesław - Przyroda Warszawy, * Łaszek Czesław, Sendzielska Bożenna - Chronione obiekty przyrodnicze województwa stołecznego warszawskiego, * Łaszek Czesław, Zimny Henryk: Województwo stołeczne warszawskie (seria: NASZA PRZYRODA), * Binda Mateusz, Borówka Dominika - Zieleń warszawska: przewodnik po stołecznych parkach, skwerach i innych terenach zieleni, * Luniak Maciej Przyroda Bielan Warszawskich, * Wojtatowicz Jerzy (red. nauk.) - Warszawska przyroda: obszary i obiekty chronione, * Wojtatowicz Jerzy (red. nauk.) - Przyroda Warszawy, * Baum Tadeusz (red.) - Las Bielański w Warszawie. Rezerwat przyrody, * Juszko Sebastian - Flora i fauna Łazienek, * Angiel Joanna, Bukaciński Dariusz - Oblicza Wisły. Przewodnik warszawski dla tropicieli przyrody, * praca zbiorowa - Perły za progiem. Okolice Warszawy. Przewodnik przyrodniczy, * Kot Henryk (red.) - Przyroda województwa siedleckiego, * Biernacki Zdzisław (red.) - Środowisko przyrodnicze Warszwy [grubość: "cegła"), * Barszczewski Jerzy - Rezerwat przyrody "Stawy Raszyńskie" [jest już za granicą miasta], * cała litania książek, w tym przewodników, po parkach krajobrazowych (Bolimowski, Chojnowski, Mazowiecki), narodowym (Kampinoski), Puszczy Białej czy Kamienieckiej, Dolinie Liwca czy terenach nadbużańskich, wszelkich lasach i nieleśnych terenach, zwłaszcza Mazowsza (nie tylko!), Jerzy Herz, konkretnie lub w formie gawędy i nir tylko o przyrodzie. Pan Luniak to znany ornitolog warszawski specjalizujący się w ptakach miasta. Miałem przyjemność być na jego wykładzie w ramach prezentacji przyrodniczych LOP i chyba podczas obserwacji sokoła na wieżowcu byłego Daewoo przy ul. Towarowej to on był z lunetą. Pan Łaszek i Pani Sendzielska to kolejni wojewódzcy konserwatorzy przyrody w czasach: pierwszy komuny i krótko po jej upadku, (bardzo zasłużony dla przyrody Mazowsza), druga, po komunie, też zasłużona dla ochrony przyrody. Obie osoby dobrze znałem. Pana Bauma znał mój ojciec i opowiedział mi, jak to było z Wisłostradą i z Lasem Bielańskim, gdy pracował w Pracowni Regionalnej w ramach Rady Narodowej m. st. Warszawy, ale to już moja tajemnica. Pana Herza raz widziałem w Straży Ochrony Przyrody (bardzo pożyteczna i w 100% apolityczna w czasach komuny organizacja społeczna zlikwidowana przez AWS-owską prawicę). Rozmowy z wiceministrem Radziejowskim były konkretne, z argumentami, ale nieowocne, taki człowiek z niego, i tyle.

Oczywiście zamiast zadumy albo obok niej na cmentarzu, tym czy innym, możemy podziwiać kwiaty na nagrobkach, poszukać sikorek, dzięciołów, wron siwych, poczęstować orzeszkiem wiewiórkę, a przy wiaterku posłuchać mowy łopoczących liści, tam czy w parkach brodzić w listowiu, zbierać kasztany z dziećmi, rzadziej żołędzie. Z tych ostatnich można zrobić kawę. Wspomnę jeszcze tereny niedostępne: prywatne mieszkaniowe i miejsc pracy (grodzone i strzeżone), wodociągi na Lindleya i koło Bartyckiej, tereny Sejmu i siedzib Prezydenta RP oraz niektórych urzędów, wojskowe, choćby koło Łazienek, kościelne, zwłaszcza klasztorne (przy byłym PDT-cie na Woli jeże!), rezerwat przyrody Las Natoliński, który zwiedzałem, gdy byłem przez MIASTO, "wynajęty" do pilnowania zwiedzających dawno, dawno temu jako strażnik Straży Ochrony Przyrody (przez 2 dni, oczywiście pro publico bono), tereny zajezdni autobusowych czy tramwajowe i metra (tam byłem, przy rez. Las Kabacki, w postojowni). I oczywiście nie da się spamiętać wszystkich zielonych miejscach. Już teraz przypomniały mi się zielone, może w innych barwach, dachy niektórych nowowybudowanych budynków mieszkalnych tętniące fotosyntezą, doniczki na balkonach czy przed willami też, ale taka "przyroda" jest w pełni ujarzmiona i kontrolowana przez Homo sapiens. Niektórzy, mniej lub bardziej legalnie, anektują przed budynkiem wielorodzinnym, na parterze pewien obszar, grodzą go siatką i urządzają sobie na swoją modłę królestwo pulsujące życiem i feriią wszelakich barw w okresie letnim, namiastkę ogródka). Zaraz dojdziemy do kwiatów, sukulentów/kaktusów, paproci w mieszkaniu, pokoju, a nawet do kiełkownic kontrolowanych skrupulatnie pod kątem zasilania wodą, terrariów i akwariów z roślinami.

Nawet na torach tramwajowych kwiecie żółtych rozchodników tworzy dywany - dzikość kserotermicznej roślinności na ciągach kolejowych czy tramwajowych nie raz raduje oko. Mamy jeszcze użytki ekologiczne, obszar Natura 2000 nad samą Wisłą w związku dyrektywą ptasią, forty gdzieniegdzie porośnięte roślinami, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, skarpy fos czy kanałów niestety koszone (a kaczuszki potrzebują tam, na Targówku, osłony przed wrogami i spokoju w ukryciu. Niestety pływają tam w wodzie licznie... gówna! MIASTO? Zamiast rozwiązać problem z gównami (powietrze nie za dobre dla nosa), każe w kółko kosić Ukraińcom zieleń kanałów), osuwiska rzeczne, roślinność wodną i podwodną (wyżerka dla kaczek, łysek czy łabędzi jak znalazł) czasem ładnie falującą, nawet obecną w tej betonozie (brrr) Parku Szymańskiego na Woli, gdzie ptaki wodne mimo to w tym roku wychowały młode. Jeszcze wspomnę glinianki (Wola, Włochy). Ciekawym miejscem są składowiska żużlu po nie działających już elektowniach na Kawęczynie, czy to oddalone na pd. od elektrowni Siekierki, które było niedawno rekultywowane przy Wiśle. A tam sukcesję roślin można obserwować i panoramę Warszawy w obu przypadkach, może nie tak dobrą jak na Kopcu Czerniakowskim, który podobał mi się przez swoją dzikość (trudno nazwać to coś rewitalizację kopca. To, co zrobiło to chore MIASTO, to istna betonoza, mniejsza powierzchnia dla roślin niż przedtem).

Jak ktoś chciał i potafił, tak jak ja, już dawno mógł odkryć zieloną Warszawę i jej pobliskie okolice na różne sposoby: parki, skwery, zieleń osiedlową, skarpę Wisły, pnącza na drzewach, tynkach, murach, czy bramach (Żoliborz, Mokotów), zieleń rodzącą się w rynnach, porosty na korze drzew czy przy ziemi, grzyby przy Muzeum Powstania Warszawskiego, rezerwaty i pomniki przyrody, głazy narzutowe przywleczone przez lodowiec ze Skandynawii lub Wysp Alandzkich, budowle czy pomniki w zielonych strefach, łęgi czy olsy nad Wisłą, i nie tylko tam są laski olsowe, ogrody działkowe kwietne i pachnące wiosną, wypielęgnowane jak każdy kawałek ziemi w Holandii (taka teraz na nieszczęście moda w Polszcze), gdzie chwasty są pod ochroną, a dziko żyjących bocianów niet (nie ma u Niderlandczyków!), ogród na dachu BUW-u, wszelakie miejsca, gdzie będziesz mógł bacznie obserwować ptaki, wiewiórki, lisa, łosie, dziki (obserwowałem, jak chrupały przysmaki w Porcie Praskim o zmierzchu - szczeżuje - muszle wypluły po rozbiciu), sarenkę (obserwowałem zimą na Saskiej Kępie 2 sztuki przy Moście Poniatowskiego z góry), zaskrońca (Las Bemowski), padalca (las koło Miedzeszyna), żaby, ropuchy i ich kijanki (choćby w lasku z bajorkiem niedaleko rezerwatu im. Króla Jana Sobieskiego), szczurze rodziny (Park Arkadia albo Kępa Potocka, bo tam jest woda), bażanty w roślinności przy torach nim oddano ponownie dworzec Warszawa Główna do użytku, zatem przy ul. Towarowej.

😂Były już wydane przewodniki Warszawa i okolice i pozawarszawskie, np. wschód, zachód. Chadzam tam, gdzie asfaltu, a nawet ścieżek nie ma i w Warszawie, i poza nią.

Proszę nie zajmuj się architekturą, to że dzisiejsze czasy pozwoliły Ci na kształcenie się nie znaczy, że się do tego nadajesz.

Chciałabym zobaczyć zaprojektowane przez niego buty w stylu Julian Heakes 🤩

Jak to możliwe, że wartościowy wywiad z wartościowym artysta nie ma komentarzy?

"Bo jesteś Żydem" - czyli jak zaczęła się moja żydowska droga. Jakiś czas temu zostałem poproszony do podzielenia się moją historią i historią mojej rodziny. Podczas spotkania mówiłem o życiu żydowskim w Polsce, moim i mojej rodziny (trzech pokoleń polskich Żydów (babci i dziadka przed wojną, podczas wojny i po wojnie; mojej mamy po wojnie do Marca 68 i po Marcu, i moim w latach 1988-2004 i mój związek z Polską i Judaizmem do dziś). Podczas rozmowy wspomniałem też o tym jak się czuje jako drugie pokolenie Marca 68, w jaki sposób Marzec 68 wpłynął na moje życie i na życie innych polskich Żydów. Jak to było dorastać jako Żyd w Częstochowie i jak się czułem ogólnie będąc Żydem? Dlaczego wyjechałem z Polski i czy to była słuszna decyzja? Każdy z nas ma inną historię. Oto moja historia. Zapraszam do posłuchania: th-cam.com/video/O-pGVhTmIxo/w-d-xo.htmlsi=n-4ELlVD715MhxV5 ____________________________________ Yaakov Wasilewicz W wieku 15 lat wyjechał z Polski do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął religijną edukację w chasydzkiej jesziwie, religijnej szkole dla chłopców, Bobov na Brooklynie. Po dwóch miesiącach wyjechał z Brooklynu i rozpoczął naukę w Talmudical Academy of Baltimore, którą ukończył z wyróżnieniem w 2008 roku. Od 2008 roku do 2017 roku uczeń wyższej Jesziwy Bais Midrasz Shor Yoshuv w Nowym Jorku. Ukończył również studia wyższe z zakresu Psychologii i Edukacji na Uniwersytecie Touro w Nowym Jorku. Studiował też w Belz School of Jewish Music słynnej nowojorskiej Yeshiva University kształcąc swój głos pod kierunkiem znanego na całym świecie kantora Josepha Malovanego, który od 1973 roku pełni funkcję kantora prestiżowej synagogi na Piątej Alei w Nowym Jorku. Kompozytor i piosenkarz religijnych pieśni żydowskich w języku hebrajskim i angielskim; tłumacz polsko-angielski oraz od czasu do czasu dziennikarz gazety Hamodia na Brooklynie, NY i The Jewish Home wydawanej na Long Island, Queens i Brooklynie. Wszelkie pytania lub komentarze proszę kierować na adres: Jakub.Wasilewicz@gmail.com

A mnie się wydaje, że thuje... wzięły się... z cmentarzy... Kilka dekad temu, sadzone przy grobach były monumentalne, wiecznie zielone, niezniszczalne... Pozdrawiam 🙂

Bardzo się cieszę, że trafiłem na kanał. Akurat mam maraton z Panem Zygmuntowskim. Pozdrawiam

20 lat temu skończyłem architekturę i urbanistykę, i jak widzę niewiele się zmieniło. Nadal przeładowanie materiału, wbijany do głowy elitaryzm a zarazem tematy na miesiąc rozciągnięte na semestr, brak praktycznego przygotowania w zderzeniu z machiną urzędniczą, czy brak rozmów po co wszystko, i dlaczego tak... Przy tym produkcja wyrobników do pracowni za pół darmo i wizja wąskiego grona, które spija śmietankę tego zawodu. W tle natomiast dźwięczy fakt, że nadal nie ma społecznej przestrzeni dla tego zawodu i dla Ludzi, którzy chcą godnie z tego żyć i się rozwijać. Żeby tylko nie narzekać, to... zachwalam Prowadzącego oraz owe poranki, jak też Panią Niewczas, co widać ma już swoje przemyślenia i w zanadrzu wiele talentów, które rozwija. Oby tak dalej!

Bardzo ciekawy wywiad. tylko coś jest nie tak z fonią rozmówczyni. Wymęczyłem się strasznie.

>>>>> gdaku ! gdaku ! - niech " szczezną " a r c h i t e k t y " >>>>

" Każdy projekt jest nową szansą" . Rewelacyjny komentarz, chociaż wydaje się banalny.

Bardzo lubię Pani książkę o San Francisco! Ogrom wiedzy, dziennikarskie drobiazgowe zebranie informacje i ta ciekawość. Bardzo interesująca lektura!

Panie Radosławie, podobają mi się pana programy o architekturze. O katedrze w Gnieźnie puściłem uczniom na lekcji historii. Mam prośbę. Czy pomoże mi pan zrealizować taki film o bitwie pod Grunwaldem. W polskiej historiografii jest to najbardziej zakłamana bitwa. Swoje poglądy na jej temat przedstawiłem w periodyku naukowym , Kultura i Historia nr 31/2017 tytuł artykułu , Wpływ autora Kroniki Konfliktu na relację Jana Długosza o bitwie pod Grunwaldem. Periodyki naukowe czytają nieliczni, natomiast wiedzę z internetu czerpią miliony. Dlatego zależy mi aby moje poglądy dotarły do znacznie większej liczby odbiorców. Wspomniany numer Kultury i Historii dostępny jest w internecie. Mam nadzieję na interesującą współpracę. Z poważaniem Witold Mikołajczak (wit.mik@wp.pl)

bo aż Pan Czesiu o Niej zaśpiewał

przy ekspresówkach w całej Polsce nie ma ''miejsc '' dla lokalnej kuchni' rzemiosła oferty turystycznej itp' odcinka. w Hiszpanii skończyło to się biedą i wyludnieniem całych regionów''''''a taka szansa

da się? drogi ekspresowe ( muszą dać miejsce dla lokalnych małych biznesów'' dla regionalnej kuchni '' dla regionalnego rzemiosła'' kultury i sztuki itp .. dla podróżnych okazja by zapoznać się z bogactwem i różnorodnością Regionów i zajrzenia głębiej '' szansa na nowe kontakty kulturalne, gospodarcze itp. Międzynarodowe kołchozy będą wciskać towary międzynarodowych kołchozów- a to nie jest prawdziwa Polska........ w Hiszpanii takie zlekceważenie potrzeby zarobiania na życie przez lokalną społeczność skończyło się biedą i wyludnieniem. Nawet w tv mają o tym cykliczny program ''pusta Hiszpania''

Zaprojektujcie bezpieczne pit stopy dla otwarcia Polaków na siebie.Możliwe ?drogi ekspresowe ( muszą dać miejsce dla lokalnych małych biznesów'' dla regionalnej kuchni '' dla regionalnego rzemiosła'' kultury i sztuki itp .. dla podróżnych okazja by zapoznać się z bogactwem i różnorodnością Regionów i zajrzenia głębiej '' szansa na nowe kontakty kulturalne, gospodarcze itp. Międzynarodowe kołchozy będą wciskać towary międzynarodowych kołchozów- a to nie jest prawdziwa Polska........ w Hiszpanii takie zlekceważenie potrzeby zarobiania na życie przez lokalną społeczność skończyło się biedą i wyludnieniem. Nawet w tv mają o tym cykliczny program ''pusta Hiszpania''

Nie wchodźcie gościowi w słowo i nie przerywajcie wypowiedzi gościa.

uwielbiam głos Bogny, jakbym słuchała bajki <3

Wspaniala i inapirujaca rozmowa, dziekuje 🙏🏼 na newsletter jestem juz zapisana, ksiazki poerwsze kupione. ✨🌟

Uwielbiam Panią Agatę <3. Dzieki za wywiad!

Świetna rozmowa! 👏👏👏👍✌️

Tak! Wicha nie do przecenienia!

<3!

Odnośnie do fragmentu o wąskim przygotowaniu architektów głównie pod pracę w pracowni: Czy to nie specyfika (wada?) polskich studiów politechnicznych w ogóle? Skończyłam inny kierunek realizowany na 3 różnych wydziałach, nie pracuję jako inżynier, za to pracuję w zespołach osób wywodzących się z uniwersytetów. Ich kompetencje w obszarze kreacji, komunikacji, współpracy, jak i pracy badawczej są na całkowicie innym poziomie.

Mam dużo podobnych spostrzeżeń! Mega, że zaprosiliście do dyskusji kogoś jeszcze na studiach, brakowało mi tej perspektywy w dyskusjach o architekturze ❤ Jestem na 3 roku I stopnia architektury na PWr i też jestem na roczniku "eksperymentalnym". Pojawiło się kilka przedmiotów teoretycznych - o teoretykach i architekturze współczesnej, ale też są jeszcze w fazie testowej. Na naszej uczelni wg mnie jest największy nacisk na programy do projektowania, mamy też porządną fizykę budowli (poruszającą podstawy prawa budowlanego). Jest parę wykładów-zapchajdziur. I też nam mówią, że jesteśmy pokoleniem zmian 🤪

Brawo Magda Niewczas!

Dobrze poznac perspektywę z innej uczelni. Na Politechnice Krakowskiej jest sporo historii sztuki (4 lata) a przedmiot teoretyczny z architektury współczesnej trwa 2 lata. Wykłady z innych przedmiotów sporo nawiązują do współczesnych budowli, są takie gdzie się dyskutuje, pisze eseje - dlatego myśle, że mogę bardziej polecić tą uczelnię. To czego mi brakowało przez 5 lat to więcej informacji dotyczących procesów projektowych i urzędowych, aby bardziej przygotować nas do samodzielnej pracy. Odniosę się tez do zarywania nocek: zrobiłam to raz i następnymi razami poprostu odpuszczałam, przy takich ilościach projektów czasem któryś lepiej oddać po terminie niż niszczyć swoje zdrowie. Mam nadzieje ze uczelnie i prowadzący przestaną przemęczać studentów architektury, aby właśnie nie zabijać zapału i kreatywności. Pozdrawiam wszystkich przyszłych i obecnych kolegów i koleżanek po fachu 😘

Brawo Magda! I’m proud ♥️

Jakie dla Was są główne grzechy edukacji architektonicznej w Polsce? Jak to poprawić?

Pan Grzegorz jest wspaniały. Zawsze świetnie się go słucha.

Można częściej? Bo dobry format.

Świetny wywiad. Dziękuję. Ważne tematy. Poproszę więcej 😊 Powiedzdzcie mi proszę co za księgi są na tym regale, czyżby coś w tematach które poruszacie?

Świetna rozmowa.

O gustach się dyskutuje, bo gust się ma lub nie ma 😃 a co do miastomovie, to byliśmy i polecamy wszystkim, nie tylko tym, którzy żywo zainteresowani miastem 😊

wspomniane komiksy: Trawa - Keum Suk Gendry-Kim; Our Little Secrets - Emily Carrington; Ducks - Kate Beaton; Mind MGMT Matt Kindt

𝕡𝕣𝕠𝕞𝕠𝕤𝕞 😉

Oczywiście! Ale wyłącznie nocą, bez świateł, wężykiem przez środek drogi i wyłącznie na totalnej bani! Chluśniem, bo uśniem!!!

16:15 Kiedyś wszystkiemu byli winni Żydzi a teraz Kościół? Przemyślcie to...

Beka święte prostytutki

Tęczowa lesba

Gdyby Pan Czesław tak dobrze budował jak cytuje.

Zygmunt to zielony komunista.Czysty bełkot

Agnieszka, zawsze imponowałaś mi swoją mądrością i bardzo załowałem, że nasza znajomość urwala się z momentem odebrania świadectwa ukończenia szkoły podstawowej. Niesamowite zobaczyć Cię po latach. Wiedziałem, że "będą z Ciebie ludzie" 🙂.