วีดีโอ

Jak stare wino. Ja bym zakręcił przechylił i zobaczył czy działa. I tyle.

1. Bo fajnie wygląda na półce 2. Bo jest stricte polski, a nie jak wszystko rżnięte na licencji a następnie krojone i spolszczane żeby zaoszczędzić nawet na kondensatorach separujących. 3. Bo przedstawia sobą wysoką kulturę techniczną, nie mylić z jakością, która była kiepska dzięki polskim podzespołom. Jednak założenia, zwłaszcza mechaniczne były na wysokim poziomie i zgodne z dobrą praktyką inżynierską. w skrócie - świetny design i niezłe wykonanie. 4. Można do niego podłączyć gramofon, magnetofon i np. CD. Obecne wzmacniacze nie mają wejść gramofonowych i magnetofonowych z wyjściem na zapis. I to by było na tyle. Układowo/brzmieniowo/mocowo, już ówcześnie przeciętny. Do zwyczajnych konstrukcji japońskich, amerykańskich, albo niemieckich, takich jak np. UHER, się nie umywał. Kosztował fortunę bo Toshiby, Sanyo, czy Marantza nie można było kupić. Brzmieniowo, licencjonowana Elizabeth, póki nie została spolszczona grała nawet przyjemniej, a już na pewno lepiej grał Merkury, ale on nie miał tego wyglądu radiostacji wojskowej. "RAD-MOR" produkował RADiostacje - MORskie, więc nic dziwnego, że wygląd i modułowa budowa miała resortowe naleciałości. Inaczej nie potrafili, bo to nie Kasprzak ani Diora z kilometrami kabli powiązanych sznurkiem. Sentyment, sentyment, sentyment. Podobnie, jak Altusy ze swoimi tubowymi jazgotnikami, grające na poziomie imprezy w remizie. Na dodatek produkowane tylko w wersji "lewe", a jednak dzięki pierścieniom toczonym w słoneczko były obiektem westchnień każdego melomana. Mnie również, dopóki ich nie pozyskałem i nie porównałem z systemem szwagra w składzie REMA TOCCATA + dedykowane kolumny niemające nawet głośników wysokotonowych. Resztę życia zastanawiałem się, jak takie ładne kolumny mogą tak parszywie grać? Obecnie rynek audiofilski osiągnął apogeum. Audio woodoo też ma swoje granice, już wyżej windować cen się nie da, bo nawet audiofile zaczęli eksperymentalnie wdrażać u siebie proste procesy myślowe, które każą im się zastanowić przed przekazaniem swojej wypłaty producentowi drewienka pod kabel. Ale na sentymencie można jeszcze sporo zarobić. Jest jeszcze: 5. Aspekt muzealny. Im ich mniej na rynku tym droższe. Normalna rzecz, że coraz więcej zyskują na wartości kolekcjonerskiej. Są ludzie, którzy zajmują się, na niemałą skalę kanibalizmem elektronicznym przyczyniając się do redukcji egzemplarzy, które mogłyby jeszcze posłużyć. Tacy to naprawić nie potrafią, ale rozebrać i sprzedać po kawałku już tak.

Ich obecne ceny wynikają z nostalgii za dawnymi czasami, gdy byliśmy młodsi, zdrowsi i piękniejsi, a życie było prostsze ;-) Nawet w kryzysowych latach osiemdziesiątych Radmory stały na półkach z powodu relatywnie wysokiej ceny i były marzeniem ówczesnych nastolatków, a i dorośli nie zawsze mogli sobie pozwolić na prawie luksus zwany Quasi Quadro. Teraz ci ludzie mogą swoje dawne marzenie postawić na półce - póki nie włączą, czar nie pryśnie...

Mam 55 lat, więc wychowałem się w czasach "radmorowskich" , miałem mnóstwo różnego rodzaju sprzętu w tym Radka. Też nie rozumiem fenomenu popularności :-)

Wyszedłem, a nie wyszłem wieśnioku

@@marian198102 wieśniaku a nie wieśnioku cymbale

@@piotrmorella4480 Wiesnioku brzmi bardziej po wieśniacku 😁

@@marian198102 ja nie oceniam tak jak ty czujesz się (wieśniokiem ) twoja sprawa to nic złego i mi nic do tego

W latach80 był to jak dla mnie najlepszy sprzet.A te zagraniczne mogłem zobaczyć za oknem Pewexu wstyd mi za ludzi krytykujących polski sprzet a chwalący zachodnie i PRC😢 badziewie.

Czy to znaczy że w Radmorze jest taki brak szczegółów że aż nic? Niesamowite.

Od 48 lat słucham tego samego Radmora. Tak przywykłem do niego że sprzęt ponoć zdecydowanie lepszy fatalnie brzmi dla mnie. Co kto lubi, a przyzwyczajenie to druga natura.

@@wojtekc3311 I to jest prawda Przynajmniej ja mam takie podejrzenia że jeśli się go często słucha sprzętu to zmysł słuchu uczy się go i "odkolorowuje" dźwięki , wyławiając tylko najnowsze wrażenia a pomijając te permanentnie niepożądane . Generalnie po dziesiątkach godzin używania przestaje się je zauważać podobnie jak uczy się akustyki pokoju. Ale to dotyczy tylko całkiem dobrych urządzeń które w ogóle się często słucha . Od stania na półce bez używania lepiej nie będzie nawet po latach. Te super idealne ( w zasadzie nie spotykane) tego nie wymagają bo słuch i tak 16/24 uczy się najlepszego odbioru

@@Mikexception Nie da się przyzwyczaić do zniekształceń. Zwłaszcza nieparzystych harmonicznych czy intermodulacyjnych, na które ucho ludzkie jest wyjątkowo "uczulone". To jakby się przyzwyczaić do smrodu. Zapach maciejki zawsze będzie lepszy w odbiorze od zapachu obornika i żadne zaklinanie rzeczywistości, czy wymyślanie niestworzonych teorii tego nie zmieni. Radmor nie gra aż tak źle, ale orłem zdecydowanie też nie jest. Zniekształcenia, odstęp sygnał/szum, pasmo, przesłuchy między kanałami ... te rzeczy się mierzy i nie ma w tym żadnej magii. Magiczny, jak na dzisiejsze standardy jest jego wygląd i tyle.

@@-Kamyk- Mamy różne życiowe doświadczenia i na pewno też wiedzę. Tak na marginesie ponieważ martwi się pan o nieparzyste harmoniczne to: jakie są w procentach nieparzyste zniekształcenia harmoniczne w dobrym wzmacniaczu przy np 10% wysterowania końcówki albo mniej ? Bo przecież w normalnych pokoju nie potrzeba więcej niż 2 waty na kanał a przeciętny wzmacniacz ma ich 20. Poprosiłbym o konkretną sprawdzalną wartość, dane techniczne z znanego urządzenia albo (cóż prostszego?) wyliczenie. Jeśli chodzi o THD których pan nie wspomina to różnica pomiędzy mocą nominalna Pn a 0,1xPn będzie na poziomie 50 razy mniej zniekształceń niż w danych technicznych wzmacniacza . Dlatego przy 10% mocy nawet nie podaje się danych co do THD ( i słusznie skoro są dla ucha pomijalne?) ale dlaczego nieparzyste (rzekomo wg audiofilów przyjemniejsze?) są takie nie do pominięcia że cała powstała przy ich użyciu "ugruntowana wiedza"? No i gdzie znalazł pan dowód i że właśnie na nieparzyste harmoniczne ucho jest wyjątkowo wyczulone? Trochę czytałem na różne tematy ale takiego "utworu" nie znalazłem ( byłem parę lat członkiem zwyczajnym AES czyli Audio Engineering Society) . Bo to że ucho jest wyczulone na kartoflany stłumiony dźwięk nie dowodzi niczego poza niestarannym albo nieprzemyślanym wykonawstwem urządzeń a nie takego albo innego rzędu zniekształceń harmonicznych. Pan się nie może przyzwyczaić do jednego - do słuchania w kółko basów sopranów i "średnicy" które a każdym utworze tworzą te samą "scenę" którą się tyko wciąż "rozciąga". To nie mityczne parzyste harmoniczne są winne

@@Mikexception THD "Total Harmonic Distortion". Chyba jednak coś o nich wspomniałem. Coś Pan na szybko poczytał, posklejał z tego jakiś zlepek, podparł prośbą o wyliczenia, co czasem działa na czytelników, ale niestety nic nie zrozumiał i wyszedł Panu jakiś bełkot. Naprawdę był pan członkiem zwyczajnym czegokolwiek związanego z audio nie wiedząc, że ucho ludzkie nie przepada za dominacją nieparzystych harmonicznych (a nie jak Pan napisał parzystych)? Nawet to się Panu pomyliło, a to są podstawy audio. To nie jest żadna wiedza tajemna, potknie się Pan o nią przy każdym opracowaniu nt. zniekształceń. Twierdzi Pan, że przez klika lat drapał się w głowę i gładził po brodzie będąc członkiem jakiegoś zrzeszenia, ja natomiast od 38 lat projektuję i buduję wzmacniacze, mam ich na swoim koncie całkiem sporo zarówno tranzystorowych jak i lampowych, więc co do różnic w wiedzy i doświadczeniu całkowicie się z Panem zgadzam. Nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy kwestionują to, że wzmacniacz zaprojektowany "budżetowo", a mimo swojej kultowości wzmacniacz Radmora takim właśnie był, wzmacniacz o gorszych parametrach gra słyszalnie gorzej od wzmacniacza dopracowanego układowo o parametrach lepszych. Niektórzy myślą, że jak bezmyślnie wymienią kondensatory na takie ze złotymi napisami to wyprowadzą brzmienie na prostą. Nic z tego. Kiepski układ gra kiepsko i być może można się do niego przyzwyczaić, ale gdy dochodzi do konfrontacji z układem lepszym nadchodzi rozczarowanie, które próbujemy zrekompensować dziwnymi teoryjkami. Radmor w 78' spełniał normę DIN 45500 z roku 1973 i brawo. Obecnie chiński wzmacniaczyk klasy D, wielkości paczki papierosów za 150 zł wielokrotnie te warunki przekracza, a i tak klasyfikowany jest jako podnóżek do głośników komputerowych. Dlaczego? Bo tak właśnie gra i ludzie to słyszą. Nie rozumiem o co Pan walczy i dlaczego się tak uniósł.

Radmory produkowano w czasach kiedy świat kręcił się dużo wolniej, a ludzie oglądali filmy nie spoglądając nerwowo na zegarek. I taki też jest ten film. Pozdrawiam.