سلام آقای دکتر هلاکویی . اگر گذشته تورافراموش کنم بعد همین الان که حال است چیزی صحنه ای شبیه همون اتفاقاتی که در گذشته برات پیش آمده بود یکدفعه همون صحنه اتفاقات رو درست تو تلویزیون می بینم یا تو خیابون یا مهمانی حالا هرجا .آنوقت باید چیکار کنم ؟کتابی که بستم دوباره شبیه همون گذشته اتفاقی میبینم . دوباره کتابی روکه بستم باز میشه انگار درست برمیگردم بهمون سنی که با چنین مشکلی مواجه بودم . همینطور اشکم در میاد انگار نه انگار اون کتاب گذشته رو بستم . حالا میخواد هرچندبار بین مردم یا تو تی وی اتفاقی ببینم درست انگار خودمم برمیگردم به گذشته همانطور که گریان ناراحت بودم همانقدر الان ناراحت و گریان میشم . الانم که دارم برایتان مینویسم از گذشته اشکم در اومده اشتباهی ننویسم . 😬😬😔😔😔😭😭😭
چند جا جملات ناجور درآمد نشد پاک کنم ببخشید خودتون متوجه میشوید منظورم چی بوده .اونجا که نوشتم گذشته تورافراموش کنم اشتباهی شد منظورم گذشته ام را فراموش کنم بود . 🤔😬
مراوده..... جايى خواندم ؛ انسانها نه ميتونند دوست باشند نه دشمن ، تنها در برهه اى از زمان خواسته يا ناخواسته وارد زندگى هم ميشوند و در برهه اى از زمان خواسته يا ناخواسته از هم عبور ميكنند و تنها در اين آمد و شد يك درس ، نتيجه ، تجربه و يا آموزه اى نهفته است و بس ، به آن افزودم ؛ انسانها آموزگاران بى منت همديگرند كه خواسته يا ناخواسته بهتر شدن را به همديكر مى آموزند ، چه نيك كه آموزگاران نيك براى هم باشيم مانند اون معدود آموزگاران نيك دوران تحصيل كه هميشه اسمشونو يادمونه و هميشه ازشون به نيكى ياد ميكنيم ، حتى قربون همه اون آموزگاران كم اخلاق دوران تحصيل كه از وجود نازنينشون كلى چيز يادگرفتيم و يك پله ارتقا يافتيم ولى حتى اسمشون هم در خاطر نداريم ، انسان يك شئى بى جان نيست كه تعلق به ديگرى داشته باشه وقتى انسان احساس تعلق كرد باور كن احساس اسارت ميكنه ، تمام فكر و آرزوى انسان اسير فكر به آزاديست و رهايى از تعلق ، سعى نكنيم آموزگاران زندگى خود را اسير خود كنيم چون دير يا زود اسير راه آزادى رو پيدا ميكنه و ميره پى آزاديش و حتى اسممون هم يادش نميمونه ، بيايم به آزادى بيشتر فكر كنيم و ارج نهيم ، اونوقته كه براى هيچ چيز و هيچكس اسارت نمى خوايم ، وقتى هم كه رفت به رفتنش فكر نميكنيم و ناراحت نميشيم بلكه به درسهايى كه ازش آموختيم ارج مينهيم و اسمشو تا آخر در خاطر زنده نگه ميداريم و هميشه ازش به نيكى ياد ميكنيم درست مثل آموزگاران نيك دوران تحصيل ، بيايم به آزادى بيشتر فكر كنيم ..... سيروس همازاد ٠٣/٠١/٢٠٢٠ پاريس
دکتر شما بهترین روانشناس هستید. خدا حفظتون کنه
تمام حرفاتون درسته 👏👏
خییلی عالیه دکتر جاان👏👏👏
مفید
خیلی زیبا بود❤👍
گل گفتی دکتر 😍
عالی
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌹🌹
سلام آقای دکتر هلاکویی . اگر گذشته تورافراموش کنم بعد همین الان که حال است چیزی صحنه ای شبیه همون اتفاقاتی که در گذشته برات پیش آمده بود یکدفعه همون صحنه اتفاقات رو درست تو تلویزیون می بینم یا تو خیابون یا مهمانی حالا هرجا .آنوقت باید چیکار کنم ؟کتابی که بستم دوباره شبیه همون گذشته اتفاقی میبینم . دوباره کتابی روکه بستم باز میشه انگار درست برمیگردم بهمون سنی که با چنین مشکلی مواجه بودم . همینطور اشکم در میاد انگار نه انگار اون کتاب گذشته رو بستم . حالا میخواد هرچندبار بین مردم یا تو تی وی اتفاقی ببینم درست انگار خودمم برمیگردم به گذشته همانطور که گریان ناراحت بودم همانقدر الان ناراحت و گریان میشم . الانم که دارم برایتان مینویسم از گذشته اشکم در اومده اشتباهی ننویسم . 😬😬😔😔😔😭😭😭
چند جا جملات ناجور درآمد نشد پاک کنم ببخشید خودتون متوجه میشوید منظورم چی بوده .اونجا که نوشتم گذشته تورافراموش کنم اشتباهی شد منظورم گذشته ام را فراموش کنم بود . 🤔😬
مراوده.....
جايى خواندم ؛ انسانها نه ميتونند دوست باشند نه دشمن ، تنها در برهه اى از زمان خواسته يا ناخواسته وارد زندگى هم ميشوند و در برهه اى از زمان خواسته يا ناخواسته از هم عبور ميكنند و تنها در اين آمد و شد يك درس ، نتيجه ، تجربه و يا آموزه اى نهفته است و بس ، به آن افزودم ؛ انسانها آموزگاران بى منت همديگرند كه خواسته يا ناخواسته بهتر شدن را به همديكر مى آموزند ، چه نيك كه آموزگاران نيك براى هم باشيم مانند اون معدود آموزگاران نيك دوران تحصيل كه هميشه اسمشونو يادمونه و هميشه ازشون به نيكى ياد ميكنيم ، حتى قربون همه اون آموزگاران كم اخلاق دوران تحصيل كه از وجود نازنينشون كلى چيز يادگرفتيم و يك پله ارتقا يافتيم ولى حتى اسمشون هم در خاطر نداريم ، انسان يك شئى بى جان نيست كه تعلق به ديگرى داشته باشه وقتى انسان احساس تعلق كرد باور كن احساس اسارت ميكنه ، تمام فكر و آرزوى انسان اسير فكر به آزاديست و رهايى از تعلق ، سعى نكنيم آموزگاران زندگى خود را اسير خود كنيم چون دير يا زود اسير راه آزادى رو پيدا ميكنه و ميره پى آزاديش و حتى اسممون هم يادش نميمونه ، بيايم به آزادى بيشتر فكر كنيم و ارج نهيم ، اونوقته كه براى هيچ چيز و هيچكس اسارت نمى خوايم ، وقتى هم كه رفت به رفتنش فكر نميكنيم و ناراحت نميشيم بلكه به درسهايى كه ازش آموختيم ارج مينهيم و اسمشو تا آخر در خاطر زنده نگه ميداريم و هميشه ازش به نيكى ياد ميكنيم درست مثل آموزگاران نيك دوران تحصيل ، بيايم به آزادى بيشتر فكر كنيم .....
سيروس همازاد
٠٣/٠١/٢٠٢٠
پاريس
گل گفتی دکتر 😍